mną tajemnicy Twego słowa. i łagodni wobec grzesznika (por. Łk 15,2) A gdy pukam do Ciebie, jaśni, przejrzyści i zjednoczeni

Transkrypt

1 Wezwani przez miłość, Dzieci Miłosierdzia Modlitwa: Panie, Boże mój! Ty jesteś światłem dla ociemniałych "W oceanie Nieskończonego Miłosierdzia" i siłą mocnych. Nie ukrywaj przede Jesteśmy gwałtowni wobec zła, mną tajemnicy Twego słowa. i łagodni wobec grzesznika (por. Łk 15,2) A gdy pukam do Ciebie, jaśni, przejrzyści i zjednoczeni racz mi objawić swoje tajemnice. w prawdzie (por. Łk 6, 24-26), miłosierni i wyrozumiali dla braci (por. Łk 6, 36); zdolni do wyjawiania niesprawiedliwości (por. Mt 5,6) i do przebaczania z miłością (por. Mt 5,7), do krzyku przeciwko grzechowi i do przytulenia z czułością brata, który wraca do domu Ojca (por. Łk 15,20), do wyniszczania siebie i poranienia się, by odnaleźć zagubioną owieczkę (por. Łk 15, 4-7). Jesteśmy gotowi do rozpoznania w sobie grzesznika i zdolni do wybaczenia sobie samym, przyjmując przebaczenie Ojca, ponieważ: Kto się oskarża przed Bogiem, jest przez Niego usprawiedliwiony (św. Augustyn). Mając wstręt do złego podążymy za dobrem (por. Rz 12,9) unikając najmniejszych zaniedbań i spowiadając się z pokojem kiedy upadniemy w grzechu. Czujni, rozpoczynamy każdy dzień, świadomi, że jak słudzy nieprzydatni (por. Łk 17,10) do tej pory nie zrobiliśmy nic i musimy zaczynać wszystko na nowo (św. Franciszek) Czynimy z nawrócenia obowiązek każdego dnia. Strona 1 z 8

2 Świadomi, że nasza wielkość jest w naszej słabości, przyjmiemy ze spokojem próby życiowe, bo kiedy jesteśmy słabi, jesteśmy mocni i siła Pana ukazuje się w naszej słabości (por. 2 Kor 12,10). Nie będziemy oceniać samych siebie ani porównywać się między sobą (por. Łk 6, 36-38), ale będziemy mieć tą samą miarę jedni dla drugich i właściwą miarę dla siebie samych (Rz 12, 16), bez pożądania wielkości, ale zjednoczeni z najpokorniejszymi. Nie będziemy oglądać własnych ran, ale rany Chrystusa otwarte dla całej ludzkości bo:... w Jego ranach jest nasze zdrowie (Iz 53, 5b). Gotowi do oddania życia za zbawienie świata, jednocząc naszą ofiarę z jedyną ofiarą Chrystusa dla dopełnienia w naszym ciele tego, czego brakuje w męce Chrystusa (Kol 1, 24), zadowoleni z każdej możliwości cierpienia za braci bo kiedy...śmierć pracuje w nas, życie pracuje w was (2 Kor 4,12) Radośni w dawaniu, bo...bóg kocha tego, kto daje z radością (por. 2 Kor 9,7) Strona 2 z 8

3 nie będziemy mierzyć naszych sił, naszych zdolności ani naszych ograniczeń. Szukamy jedynie, by służyć wszystkim, w jakikolwiek sposób, z całego serca, w każdej godzinie. Przyjmiemy z radością trudy i codzienne cierpienia, do których wezwie nas służba Słowu (por. 2 Kor 11, 23-33). Rozpoznamy w każdej sytuacji, w każdej niespodziewanej okoliczności, w każdym wydarzeniu, w każdym spotkaniu obecność Pana, który nas prowadzi, rozpoznając w świetle Ducha Świętego Miłości Wolę Ojca, który wzywa nas każdego dnia do całkowitego daru z siebie samych....wiemy, komu zawierzyliśmy (2 Tm 1,12) i, że jest wierny Ten, który wzywa nas do swej służby (por. 1 Kor 1,9). Prości, mali, czyści i ostrożni dajemy to, kim jesteśmy, bez spodziewania się pochlebstw, bez oczekiwania czegoś w zamian, bo wszyscy jesteśmy sługami nieużytecznymi (por. Łk 17,10). Wierni Ewangelii, wykluczymy jednak z braterskiej wspólnoty Strona 3 z 8

4 tego, kto nie chce przyjąć przebaczenia, i wyrzec się złego, bo Pan stworzył nas wolnych i tajemnica nieprawości może zamknąć na miłość serce człowieka i może stać się we wspólnocie zaczynem śmierci dla najsłabszych braci. Nie zaprzestajemy jednak szukania brata na drogach miłości, przyczyniania się za nim, kochania go z błaganiami Ducha Świętego (Rz 8, 26) i z głębią Miłosierdzia, z otwartym sercem (por. 2 Kor 6, 11-12;7, 2-3), wylewając za nim łzy w oczekiwaniu, bo wracając odnajdzie zawsze otwarte drzwi, otwarte ramiona, przyjazne spojrzenia, Miłość Miłosierną Ojca, Syna, w Duchu Świętym, Pana, który daje życie (por. Łk 15, 11nn). Grzesznik, który wraca, będzie bardziej kochany spośród braci, bo... miłość zakrywa wiele grzechów (por. 1 P 4,8) i ogromne wody nie zdołają ugasić miłości (por. Pnp 8,7). Nasze spojrzenie Strona 4 z 8

5 ubierze go w płaszcz czystości; włożymy na jego palec pierścień godności Syna, bo jego serce będzie się radowało (por. Łk 15, 11nn) i odrodzą się w nim ufność i radość, nadzieja (por. Łk 15,32) i miłość. Nigdy nie osądzać, nigdy nie spoglądać pogardliwie, nigdy nie ranić wspomnieniem przeszłości, nigdy nie wypominać darowanego przebaczenia, zawsze ośmielać, dodawać odwagi, zachęcać, towarzyszyć z miłością zranionemu bratu, zagubionej owcy, odnalezionemu przyjacielowi (por. Kol 3, 12n). Nikt nie jest gorszy od innych, nikt świętszy od innych (por. Flp 2,3), jesteśmy tylko Dziećmi Ojca, Synami w Synu (por. Gal 4,4nn). To Jego miłość czyni nas kochanymi i zdolnymi do kochania. Razem zaśpiewamy Panu pieśń Miłości, chwałę Jego Miłosierdzia, przyjmując miłość, która nas kocha i kochając siebie nawzajem miłością, która została rozlana w naszych sercach (por. Ez 36,26; Rz 5,5), Strona 5 z 8

6 jako dar Ojca i Syna dla życia świata. Nasze życie będzie zawsze dla Trójcy Najświętszej, uwielbieniem Jego Chwały. W naszym nic uwielbiać będziemy go zawsze, bo otchłań naszej biedy pociągnie otchłań Jego Miłosierdzia (por. Ps 42, 8). Syn żyje dla Ojca, nie ma życia w sobie samym (por. J 6,57), jest biedny, pozwala się kochać, pozwala się rodzić poprzez Miłość. Miłość Miłosierną, która tworzy nas w Ojcu i zbawia nas w Synu da nam życie i uświęci nas w Duchu (por. Rz 8, 9-11). Wezwani przez Miłość, jesteśmy Dziećmi Miłosierdzia, zbawieni przez Miłosierdzie, narodzeni na nowo w Miłosierdziu, im więcej wyznajemy, że jesteśmy mali i grzeszni, tym bardziej odkrywamy, że jesteśmy biedni i pozwalamy się kochać, rodzić przez miłość (por. Rz 5, 1-11). Bóg nas kocha i kto kocha pozostaje w Bogu (por. 1J 4, 16). Posłuszni Słowu Pana, będziemy więc kochać jedni drugich, jak On ukochał nas pierwszy aż po śmierć na Krzyżu, jak Ojciec nas ukochał ofiarując nam swojego Syna Jednorodzonego (por. J 3,16), Strona 6 z 8

7 jak Ojciec i Syn się kochają ofiarując nam Ducha miłości (por. J 17, 20-26), świadomi, że nie ma miłości większej od tej, kto daje życie za swoich przyjaciół (por. J 15,13). Ofiarujemy Miłość Zbawczą Ojca, Syna i Ducha Świętego, bo, mieszkając w Bogu, a Bóg w nas, ubodzy we wszystkim, i wolni od fałszywych miłości, możemy pozwolić ponieść się tchnieniu Ducha (por. J 3,8) w wiecznym tańcu Miłości trynitarnej. Nasze braterstwo będzie Sanktuarium Boga (por. Ef 2,22), przestrzenią Miłości, miejscem przebaczenia i ucztą... i Tu zakróluje Pokój (por. Flp 4,8-9). Łk 15, "Powiedział też: Pewien człowiek miał dwóch synów. Młodszy z nich rzekł do ojca: Ojcze, daj mi część majątku, która na mnie przypada. Podzielił więc majątek między nich. Niedługo potem młodszy syn, zabrawszy wszystko, odjechał w dalekie strony i tam roztrwonił swój majątek, żyjąc rozrzutnie. A gdy wszystko wydał, nastał ciężki głód w owej krainie i on sam zaczął cierpieć niedostatek. Poszedł i przystał do jednego z obywateli owej krainy, a ten posłał go na swoje pola żeby pasł świnie. Pragnął on napełnić swój żołądek strąkami, którymi żywiły się świnie, lecz nikt mu ich nie dawał. Wtedy zastanowił się i rzekł: Iluż to najemników mojego ojca ma pod dostatkiem chleba, a ja tu z głodu ginę. Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie; już nie jestem godzien nazywać się twoim synem: uczyń mię choćby jednym z najemników. Wybrał się więc i poszedł do swojego ojca. A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go. A syn rzekł do niego: Ojcze, zgrzeszyłem Strona 7 z 8

8 przeciw Bogu i względem ciebie, już nie jestem godzien nazywać się twoim synem. Lecz ojciec rzekł do swoich sług: Przynieście szybko najlepszą szatę i ubierzcie go; dajcie mu też pierścień na rękę i sandały na nogi. Przyprowadźcie utuczone cielę i zabijcie: będziemy ucztować i bawić się, ponieważ ten mój syn był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się. I zaczęli się bawić. Tymczasem starszy jego syn przebywał na polu. Gdy wracał i był blisko domu, usłyszał muzykę i tańce. Przywołał jednego ze sług i pytał go, co to ma znaczyć. Ten mu rzekł: Twój brat powrócił, a ojciec twój kazał zabić utuczone cielę, ponieważ odzyskał go zdrowego. Na to rozgniewał się i nie chciał wejść; wtedy ojciec jego wyszedł i tłumaczył mu. Lecz on odpowiedział ojcu: Oto tyle lat ci służę i nigdy nie przekroczyłem twojego rozkazu; ale mnie nie dałeś nigdy koźlęcia, żebym się zabawił z przyjaciółmi. Skoro jednak wrócił ten syn twój, który roztrwonił twój majątek z nierządnicami, kazałeś zabić dla niego utuczone cielę. Lecz on mu odpowiedział: Moje dziecko, ty zawsze jesteś przy mnie i wszystko moje do ciebie należy. A trzeba się weselić i cieszyć z tego, że ten brat twój był umarły, a znów ożył, zaginął a odnalazł się. " Modlitwa do Ducha Św. Duchu Święty, Boże, Miłości przedwieczna Ojca i Syna! Racz mi udzielić miłości swojej, abym nią miłował Boga i bliźniego. Udziel mi wesela swego, abym w Tobie tylko szukał pociechy i radował się z łask od Ciebie otrzymywanych. Udziel mi swego pokoju, abym go zachował w stosunkach z Bogiem i z ludźmi. Daj mi cierpliwość, abym wszystkie przykrości zniósł z uległością i łagodnie, bez goryczy i buntu. Natchnij mnie dobrocią swoją, abym był dla bliźnich swoich uczynny, usłużny, uprzejmy, pożyteczny, ku ich radości i zbudowaniu. Obdarz mnie dobroczynnością, abym potrzebom bliźnich chętnie i szybko zaradzał. Udziel mi cierpliwości, abym z rozwagą i roztropnością podejmował się zobowiązań i sumiennie je wypełniał. Obdarz mnie cichością, abym znosił wady i ułomności bliźnich, a wszystkie urazy chętnie darował. Uzbrój mnie w zaufanie, abym był daleki od podejrzliwości względem moich bliźnich i chętnie, szczerze z nimi przestawał. Udziel mi pokory i skromności w myślach, słowach i uczynkach. Udziel mi, proszę, cnoty czystości, abym nigdy świadomie i dobrowolnie nie skalał swej duszy ani swego ciała. Daj, abym był umiarkowany i opanowany we wszystkim, także w pokarmach i napojach, skromny w ubiorze i zachowaniu. Obym cię Boski Gościu mej duszy nigdy nie zasmucił żadnym grzechem, a zwłaszcza odmową miłości. Duchu Święty, Duchu Boży Przyjdź! Niech Cię błogosławi Pan! Bądźmy razem w sercu Boga Strona 8 z 8