iii. b. Deklaracja zmiennej znakowej poprzez podanie znaku

Transkrypt

1 Języki i paradygmaty programowania 1 studia stacjonarne 2018/19 Lab 3. Stałe i zmienne znakowe. Tablice. Wskaźniki do tablic. Operacje na wskaźnikach. Instrukcja switch, case. Wyrażenie przecinkowe. Funkcje tekstowe. Tablice znakowe o dwóch indeksach, przekazywanie tablic do funkcji, dynamiczna alokacja pamięci, funkcje przetwarzające ciągi znakowe. Projekt nr char jest to typ znakowy, umożliwiający zapis znaków ASCII. Może też być traktowany jako liczba z zakresu (Oznacza to, że każdy znak jest reprezentowany w pamięci przez swój kod. Kody znaków alfanumerycznych to liczby z przedziału * pozostałe liczby są również kodami znaków, ale mogą być one różnie definiowane nie odpowiadają standardowi ASCII). Znaki zapisujemy w pojedynczych cudzysłowach (czasami nazywanymi apostrofami), by odróżnić je od łańcuchów tekstowych (pisanych w podwójnych cudzysłowach). Np. 'a';'7';'!'; '$'. i. Stała znakowa ma postać: 'znak' ii. Deklaracja zmiennej znakowej poprzez podanie kodu znaku spacji char i = 32; // i znak spacji iii. b. Deklaracja zmiennej znakowej poprzez podanie znaku char i = ' '; // i znak spacji //Zmienne znakowe wyprowadzanie znaków, ++i /* Kody ASCII */ int i = 32; /* int i=' '; jest poprawne */ while (++i < 128) printf("%3d %c ", i, i); if (!((i - 32) % 4)) printf("\n"); printf("\n"); //Zmienne znakowe wyprowadzanie znaków, i++ /* Kody ASCII */ char i = ' '; /* char i=32; jest poprawne */ while (i++ < 127) printf("%3d %c ", i, i); if (!((i - 32) % 4)) printf("\n"); printf("\n"); 2. Typ char to zwykły typ liczbowy i można go używać tak samo jak typu int (zazwyczaj ma jednak mniejszy zakres). Co więcej literały znakowe (np. 'a') są traktowane jak liczby i w języku C są typu int (w języku C++ są typu char). 3. Stała tekstowa dowolny ciąg znaków, zapisany w postaci: to jest stała tekstowa. Jeśli w stałej chcemy umieścić cudzysłów należy wtedy poprzedzić znak znakiem \ tzn. umieścić w tekście sekwencję \. Kompilator umieszcza tekst w odpowiedniej grupie bajtów (1B na symbol). Na końcu stałej tekstowej dopisywany jest znak o kodzie zero, czyli symbol \0. to jest stała tekstowa = 22 znaki łącznie ze spacjami. W pamięci komputera stała ta zajmie 23B razem ze znakiem \0. 4. Tablice znakowe używane są do zapisu ciągu znaków w pamięci komputera. Ciąg znaków (wiersz tekstowy) jest umieszczany w kolejnych bajtach pamięci. Każdy znak tego ciągu to odpowiedni element tablicy znakowej. Wydział Fizyki, Matematyki i Informatyki Politechniki Krakowskiej 1

2 Definicja tablicy znakowej: char tekst[num]; gdzie: tekst to nazwa (identyfikator) tablicy, num maksymalna liczba znaków minus jeden tzw. rozmiar tablicy; musi być zdefiniowany jako stała. Elementy tablicy numerowane są od 0 do n-1 (numery elementów to tzw. indeksy tablicy) tekst[0], tekst[1],, tekst[n-2], tekst[n-1] przy czym tekst[n-1] -> '\0', pamięć zarezerwowana na num elementów: num >= n. Odwołanie do elementu tablicy o indeksie i następuje poprzez użycie operatora [ ] np.: tekst[i], a w każdym elemencie można zapisać tylko jeden znak np. : tekst[1]= 'a'. //Liczba powtórzeń litery a (1)-tablice tekstowe /*Ile razy litera a powtarza sie w tekscie*/ char d[max_line], b; int k, l; k = 0; l = 0; gets(d); while ((b = d[k])!= '\0') if (b == 'a') l++; k++; printf("%s\n%d\n", d, l); //Liczba powtórzeń litery a (2) - tablice tekstowe /*Ile razy litera a powtarza sie w tekscie*/ char d[max_line], b; int k = 0, l = 0; gets(d); while ((b = d[k++])!= '\0') if (b == 'a') l++; printf("%s\n%d\n", d, l); 5. Funkcja gets() - czyta linię ze standardowego wejścia (usuwa ją stamtąd) i umieszcza ją w tablicy znakowej wskazywanej przez str. Ostatni znak linii (znak nowego wiersza - '\n') zastępuje zerem (znakiem '\0'). Wartością zwracaną funkcji jest str (wskaźnik do tekstu) w przypadku sukcesu lub NULL w przypadku błędu lub natrafienia na koniec pliku. Funkcja nie sprawdza, czy jest miejsce do zapisu w tablicy str. Deklaracja: char *gets(char *str); 6. Wskaźnik do tablicy definicja tablicy rezerwuje odpowiednią grupę bajtów w pamięci i przypisuje nazwie (identyfikatorowi) tekst adres zerowego elementu. Nie wolno zmieniać wartości tekst jest to stała, wskaźnik początku tablicy. Dodatkowo identyfikator tekst nie jest L-value, tzn. że nie można go używać po lewej stronie instrukcji przypisania. Przykład 1: char str1[] = "abcde"; //debuger information: str1 = 0x0012fe44 "abcde" //str1[0] = 97 a, &str1[0] 0x0012fe44 "abcde" //str1[1] = 98 b &str1[1] 0x0012fe45 "bcde" Przykład 2: char str[256]; char *ptr = NULL; ptr = gets(str); //Przy wyjściu z gets str zawiera ciąg znaków, //wprowadzonych z monitora, ptr to jest wskaźnik do str: str 0x0012fe60 "abcdef" char[256] ptr 0x0012fe60 "abcdef" char * Przykład 3: Wydział Fizyki, Matematyki i Informatyki Politechniki Krakowskiej 2

3 char *ptr = NULL; //ptr 0x ptr = "abcdefg"; //ptr 0x c "abcdefg" char * //Uwaga! Pamięć pozostała wydzielona w obszarze roboczym. Ta informacja nie będzie chroniona. //Kod poprawny: ptr = (char *)malloc(256 * sizeof(char)); //dynamiczne wydzielenie pamięci w stercie (heap) if (!ptr) printf("błąd \n"); exit(1); sprintf(ptr, "abcdefg"); //... //jeżeli ptr jest już nie potrzebne zwolnij pamięć! if (ptr) free(ptr); ptr = NULL; //Liczba powtórzeń litery a (3) - tablice a wskaźniki /*Ile razy litera a powtarza sie w tekscie*/ char d[max_line], *dd; int l; l = 0; dd = gets(d); while (*dd!= '\0') if (*dd == 'a') l++; dd++; printf("%s\n%d\n", d, l); //Liczba powtórzeń litery a (4) - krótko /*Ile razy litera a powtarza sie w tekscie*/ char d[max_line], *dd; int l; l = 0; dd = gets(d); while (*dd) if (*dd++ == 'a') l++; printf("%s\n%d\n", d, l); 7. Instrukcja switch, case - tzw. warunek wielokrotnego wyboru lub przełącznik. Dzięki tej instrukcji możemy wykonywać decyzje tylko i wyłącznie na podstawie wartości jednej zmiennej. Możliwości instrukcji switch są nieporównywalnie mniejsze od możliwości funkcji if, jednak używanie jej w niektórych przypadkach jest znacznie korzystniejsze dla szybkości działania programu i estetyki kodu niż użycie funkcji if. Składnia: switch (zmienna) case wartosc_1: //jakiś kod case wartosc_2: //jakiś kod //... case wartosc_n: //jakiś kod default: //jakiś kod Wydział Fizyki, Matematyki i Informatyki Politechniki Krakowskiej 3

4 Algorytm działania: 1. Obliczenie wartości zmienna 2. Jeśli zmienna == wartosc_i - wykonanie ciągu instrukcji (i + 1).ciąg instrukcji n, goto 3; jeśli zmienna!= wartosc_i - ciąg instrukcji default, goto 3 ; 3. Pierwszy operator poza blokiem switch W przypadku gdy operator default jest pominięty w deklaracji instrukcji switch: 1. Obliczenie wartości zmienna 2. Jeśli zmienna == wartosc_i - wykonanie ciągu instrukcji (i + 1).ciąg instrukcji n; pierwszy operator poza blokiem switch Ostatnim operatorem ciągu instrukcji i może być - przerywa on działanie switch i przekazuje sterowanie do pierwszego operatora poza blokiem switch. switch (i) case -1: n++; case 0: z++; case 1: p++; 8. Przykład: liczba wystąpień liter a, b oraz liter od b do y. //Instrukcje switch, case, break, continue /* Liczba wystąpień liter a, b oraz liter od b do y */ char d[max_line], *dd, b; int l, k, m; l = k = m = 0; dd = gets(d); while (b = *dd++, b!= '\0') if (!(b >= 'a' && b <= 'y')) continue; switch (b) case 'a': l++; case 'b': k++; default: m++; printf("%d %d %d\n", l, k, m); Wydział Fizyki, Matematyki i Informatyki Politechniki Krakowskiej 4

5 9. Operator przecinkowy, wyrażenie przecinkowe. Operator przecinkowy jest operatorem o najniższym priorytecie i jest lewostronnie łączny. Wyrażenie przecinkowe to wrażenie postaci: wyrazenie_1, wyrazenie_2 Wartością wyrażenia przecinkowego jest wartość wyrazenie_ Przykład: liczba słów w jednej linii tekstu. //Liczba słów w linii tekstu (1) char d[max_line], *dd, p = ' ', b; dd = gets(d); printf("%s\n", dd); /* Tu zostanie wyprowadzony cały wczytany tekst */ while ((b = *dd)!= '\0') if (b!= ' ') if (p == ' ') l++; p = b; dd++; /* A tu zostanie wyprowadzony pusty tekst */ printf("%s\n", dd); 11. Przykład: liczba słów w jednej linii tekstu tablice w argumentach funkcji. //Liczba słów w linii tekstu (2) - tablice w argumentach funkcji int ile_slow_1(char *), ile_slow_2(char *), ile_slow_3(char *), ile_slow(char *); char d[max_line], *dd; int l; dd = gets(d); /* Tu zostanie wyprowadzony caly wczytany tekst */ printf("%s\n", dd); l = ile_slow_1(d); l = ile_slow_2(dd); /* I tu zostanie wyprowadzony caly wczytany tekst */ printf("%s\n", dd); l = ile_slow_3(d); Wydział Fizyki, Matematyki i Informatyki Politechniki Krakowskiej 5

6 l = ile_slow(dd); int ile_slow_1(char te[]) /* Ile jest slow w linii tekstu. Tablice w argumentach funkcji*/ char p = ' ', b; int l = 0, i = 0; while (b = te[i++]) if (b!= ' ') if (p == ' ') l++; p = b; return l; int ile_slow_2(char *te) /* Ile jest slow w linii tekstu. Wskaźniki w argumentach funkcji*/ char p = ' ', b; while (b = *te) if (b!= ' ') if (p == ' ') l++; p = b; te++; return l; int ile_slow_3(char *te) /* Ile jest slow w linii tekstu. Elementy tablic == wskazanie pośrednie*/ char p = ' ', b; int l = 0, i = 0; while (b = te[i]) if (b!= ' ') if (p == ' ') l++; p = b; i++; return l; int ile_slow(char *te) char p, b = ' '; while (p = b, b = *te++) if (b!= ' ' && p == ' ') l++; return(l); 12. Operacje na tekstach wybrane funkcje. Wydział Fizyki, Matematyki i Informatyki Politechniki Krakowskiej 6

7 Funkcja strcpy() Funkcja kopiuje łańcuch znaków (src) do tablicy znaków (dest). Funkcja nie sprawdza czy łańcuch kopiowany zmieści się w tablicy docelowej. Nie istnieje wartość, która wskazywałaby na błędne wykonanie. Deklaracja: char * strcpy(char * dest, const char * src); Funkcja strcat() Dopisuje ciąg znaków (string) strfrom na końcu bufora (string) strto i zamyka symbolem końca \0. Zachowanie funkcji jest nieokreślone, jeśli bufory strto oraz strfrom wzajemnie się pokrywają. Funkcja zwraca wskaźnik do strto. Nie istnieje wartość, która wskazywałaby na błędne wykonanie. Deklaracja: char * strcat(char * strto, const char * strfrom); Funkcja strcmp() (znajduje się w bibliotece <string.h>) Porównuje ciągi znaków string1 i string2. Zwraca wartość (RetVal) typu int. RetVal: < 0 string1 < string2 = 0 string1 == string2 jeśli każdy znak ze string1 jest równy odpowiedniemu znakowi ze string2 > 0 string1 > string2 Deklaracja: int strcmp(const char * string1, const char * string2); Relacja nierówności: w języku C przyjęto, że string1 > string2, jeśli kod pierwszego symbolu ze string1 jest większy od kodu pierwszego symbolu ze string2. Jeśli pierwsze znaki są równe, porównujemy drugie itd. Funkcja strlen() (<string.h>) - oblicza długość łańcucha str. Jej działanie polega na zliczaniu znaków aż do napotkania 0 (znaku '\0'). 0 nie jest wliczane do długości. W przypadku łańcuchów nie zakończonych 0 jej działanie jest nieokreślone. Zwraca długość łańcucha str. Deklaracja: int strlen(char *str); Funkcja getchar() - czyta znak ze standardowego wejścia i go stamtąd usuwa. Wywołanie getchar() jest równoważne wywołaniu getc(stdin). Deklaracja: int getchar(void); Funkcja putchar ( ) - wysyła znak na standardowe wyjście. Wywołanie putchar ( c ) jest równoważne wywołaniu putc(c, stdout). Deklaracja: int putchar(int c); 13. Znajdź pozycję wybranego znaku w tekście. 14. Usuń z tekstu pierwsze wystąpienie wybranego znaku. 15. Zamień każde wystąpienie wybranego znaku na inny znak. 16. Dołącz tekst do innego tekstu. 17. Dołącz tekst od znaku o podanej pozycji na koniec innego teksu. 18. Zaproponuj i zaimplementuj algorytm, który przesunie zawartość N-elementowej tablicy cyklicznie o jedną pozycję w górę. (tzn. pierwszy element na miejsce drugiego, drugi na trzeci,..., ostatni na pierwszy). Wydział Fizyki, Matematyki i Informatyki Politechniki Krakowskiej 7

8 19. Tablice możemy deklarować na kilka sposobów. W przypadku alokacji statycznej możemy je zadeklarować m.in. następująco: int tab1[5]; int tab2[5] = 2, 5, 3, 2, 5 ; int tab3[5] = 2, 2, 1 ; int tab4[5] = 0; int tab5[] = 1, 2, 3, 4, 5 ; Czym różnią (jeśli się różnią) powyższe sposoby? Zadeklaruj tablicę statyczną (bez inicjalizacji jej wartości - pierwszy sposób), podobnie tablicę globalną - jakie wartości przyjmują poszczególne elementy tablicy? Język C pozwala w sposób analogiczny na deklarację tablic wielowymiarowych. Przykłady tablic dwuwymiarowych: int matrix1[2][2]; int matrix2[2][2] = 1, 2, 3, 4 ; int matrix3[2][2] = 0; Czym jest nazwa tablicy - jaką przyjmuje wartość? Udowodnij swoją odpowiedź krótkim przykładem. 20. Tablice mogą być przekazywane do funkcji na dwa sposoby: poprzez referencję lub poprzez wskaźnik. Oznacza to, że przekazując tablicę nie jest tworzona jej kopia, a działania są wykonywane bezpośrednio na oryginalnej tablicy. Przekazywanie przez wartość jest niemożliwe. void myfun(int *tab) void myfun(int tab[]) 21. Tablica dwuwymiarowa to jednowymiarowa tablica wskaźników do jednowymiarowych tablic danego typu. char d[200][256]; rezerwuje miejsce w pamięci dla 200*256 zmiennych typu char; identyfikator d jest stałą o wartości równej adresowi elementu d[0][0]; wartość d[0] wskazuje na element d[0][0], wartość d[1] wskazuje na element d[1][0], itd.; wartości d, d[0], &d[0][0] są takie same. d, d[0], d[1], d[2], są stałymi nie wolno zmieniać ich wartości. Przykład: //Liczba słów w wielu liniach tekstu (1) - tablice o dwóch indeksach #pragma warning (disable: 4996) #include <string.h> #define MAX_LINES 200 FILE *fd = NULL; int ile_slow(char *); char d[max_lines][max_line]; int i, l; if (!(fd = fopen("dane.txt", "r"))) printf("blad otwarcia zbioru\n"); exit(2); Wydział Fizyki, Matematyki i Informatyki Politechniki Krakowskiej 8

9 i = 0; l = 0; while (i < MAX_LINES && fgets(d[i], MAX_LINE, fd)!= (char*)null) l += ile_slow(d[i]); i++; fclose(fd); fd = NULL; /* TU funkcja ile_slow */ int ile_slow(char *te) char p, b = ' '; while (p = b, b = *te++) if (b!= ' ' && p == ' ') l++; return(l); 22. Funkcja fgets() czyta kolejne znaki ze strumienia stream i umieszcza je w tablicy znakowej wskazywanej przez str. Czytanie przerywa, gdy przeczyta size - 1 znaków, natrafi na koniec pliku lub znak końca linii (znak ten jest zapisywany do str). Na końcu fgets() dopisuje znak '\0'. W przypadku błędu lub natrafienia na koniec pliku wartością funkcji jest NULL. Deklaracja: char *fgets(char *str, int size, FILE *stream); 23. Dynamiczna alokacja pamięci - tworząc aplikacje zazwyczaj nie znamy z góry rozmiarów tablic jakie będą nam potrzebne. Często pamięć zarezerwowana przez stos jest niewystarczająca. Możemy wtedy skorzystać z dynamicznej alokacji pamięci. Język C dostarcza w tym celu funkcję malloc, która jako argument przyjmuje rozmiar bloku pamięci, który ma zaalokować, natomiast zwraca wskaźnik do zaalokowanej pamięci lub NULL w przypadku błędu. Przykładowo alokację 10 elementowej tablicy typu double możemy zapisać następująco: double *tab; tab = (double *)malloc(sizeof(double) * 10); if (!tab) //błąd alokacji Język C nie posiada mechanizmów automatycznego "odśmiecania pamięci" (tzw. garbage collecting). Procedura zarówno alokacji jak i dealokacji spoczywa na programiście. W celu zwolnienia pamięci korzystamy w funkcji free. Zwolnienie może być wykonane tylko raz. Pamiętajmy, aby po każdym użyciu funkcji free "zniszczyć" wskaźnik poprzez przypisanie wartości NULL. if (tab) free(tab); tab = NULL; Wydział Fizyki, Matematyki i Informatyki Politechniki Krakowskiej 9

10 24. W przypadku tablic wielowymiarowych ich przekazywanie do funkcji znacznie się komplikuje. Aby przekazać tablicę wielowymiarową w sposób podobny do tablic jednowymiarowych musimy z góry znać stały rozmiar tablicy: void myfun(int tab[2][2]) void myfun(int (*tab)[2]) Rozwiązaniem powyższego problemu może być zapis tablicy dwuwymiarowej w jednym wymiarze - jednak nie zawsze jest to pożądane rozwiązanie. 25. Dynamiczna alokacja pamięci dla tablic wielowymiarowych - cały proces wygląda analogicznie do alokacji tablic jednowymiarowych - należy jedynie pamiętać, że musimy zaalokować każdy wiersz z osobna (podobnie w przypadku zwalniania pamięci). Przykładowa tablica 10x5 o elementach typu double: double **tab; tab = (double **)malloc(sizeof(double) * 10); if (!tab) //błąd alokacji for (int i = 0; i < 10; i++) tab[i] = (double *)malloc(sizeof(double) * 5); if (!tab[i]) //błąd alokacji if (tab) for (int i = 0; i < 10; i++) if (tab[i]) free(tab[i]); free(tab); tab = NULL; 26. Przykład dla tablic tekstowych: //Liczba słów w wielu liniach tekstu (2) - alokacja pamięci #pragma warning (disable: 4996) #include <string.h> #define MAX_LINES 200 FILE *fd = NULL; int ile_slow(char *); /* Ile slow w wielu liniach tekstu, alokacja pamieci */ char *d[max_lines], bufor[max_line]; int len, i, l; if (!(fd = fopen("dane.txt", "r"))) Wydział Fizyki, Matematyki i Informatyki Politechniki Krakowskiej 10

11 printf("blad otwarcia zbioru\n"); exit(2); i = 0; l = 0; while (i < MAX_LINES && fgets(bufor, MAX_LINE, fd)) len = strlen(bufor); bufor[len - 1] = '\0'; if ((d[i] = (char *)malloc((unsigned)len)) == (char*)null) printf("brak pamieci\n"); exit(3); strcpy(d[i], bufor); l += ile_slow(d[i]); i++; fclose(fd); fd = NULL; /* Tekst w pamięci, tablica d przechowuje wskaźniki do linii tekstu */ int ile_slow(char *te) char p, b = ' '; while (p = b, b = *te++) if (b!= ' ' && p == ' ') l++; return(l); 27. Czym różnią się funkcje: malloc, calloc, realloc? 28. Korzystając z funkcji fgets napisz program, który będzie zaczytywał linia po linii tekst zapisany w pliku tekstowym, a następnie wyświetlał numer linii, liczbę dużych liter, liczbę małych liter i liczbę pozostałych znaków. Dla uproszczenia załóżmy, że tekst nie zawiera polskich znaków oraz maksymalna liczba znaków w pojedynczej linii wynosi Biblioteka stdlib.h dostarcza funkcji konwertujących ciąg znaków na liczbę (atoi, atof, atol, atoll) oraz liczby na ciąg znaków (itoa, _ecvt, _fcvt) - więcej informacji w dokumentacji MSDN oraz na wykładzie. 30. Tablice dwuwymiarowe w argumentach funkcji. Zmodyfikuj program z przykładu nr 26 tak, by algorytm liczenia liczby słów nie był zapisany w funkcji main() ale w funkcji o nazwie licz_slowa_1. W której zostanie wykorzystana funkcja ile_slow. Do funkcji licz_slowa_1 winien być przekazany cały przeczytany tekst przekażemy jedynie tablice wskaźników do poszczególnych linii tekstu. //Liczba słów w wielu liniach tekstu (3) - tablice 2-indeksowe w argumentach - argumenty funkcji main() #pragma warning (disable: 4996) #include <string.h> #define MAX_LINES 200 FILE *fd; Wydział Fizyki, Matematyki i Informatyki Politechniki Krakowskiej 11

12 int ile_slow(char *), licz_slowa(char **), licz_slowa_1(char **); int main(int argc, char **argv) /* Ile slow w ielu liniach tekstu */ char *d[max_lines], bufor[max_line]; int len, i, l; if (argc!= 2) printf("zła liczba argumentów\n"); exit(1); if (!(fd = fopen(argv[1], "r"))) printf("blad otwarcia zbioru\n"); exit(2); i = 0; l = 0; while (i < MAX_LINES && fgets(bufor, MAX_LINE, fd)) len = strlen(bufor); bufor[len - 1] = '\0'; if (!(d[i] = (char*)malloc((unsigned)len))) printf("brak pamieci\n"); exit(3); strcpy(d[i], bufor); i++; d[i] = (char *)0; //znacznik końca tablicy wskaźników l = licz_slowa_1(d); /* Tekst w pamieci, tablica d - wskazniki do linii tekstu */ /* Tu funkcja ile_slow */ int ile_slow(char *te) char p, b = ' '; while (p = b, b = *te++) if (b!= ' ' && p == ' ') l++; return(l); int licz_slowa_1(char *te[]) int i, l = 0; i = 0; while (te[i]!= (char *)0) l += ile_slow(te[i]); i++; return l; Wydział Fizyki, Matematyki i Informatyki Politechniki Krakowskiej 12

13 31. Przekazywanie tablic dwuindeksowych sprowadza się do przekazywania jednoindeksowej tablicy wskaźników do jej wierszy, czyli adresu początkowego elementu tablicy wskaźników. Poniższa funkcja licz_slowa jest modyfikacją funkcji licz_slowa_1. Deklaracje identyfikatora te w obu wersjach funkcji są w pełni równoważne. Bez względu na sposób deklarowania można odwoływać się do tekstów przez elementy tablic lub przez wskazanie pośrednie. int licz_slowa(char **te) while (*te) l += ile_slow(*te++); return l; 32. Zamień miejscami tekst z dwóch wybranych linii. 33. Wybierz z tekstu składającego się z wielu linii te linie, w których na początku znajduje się wybrany tekst. 34. Wstaw jedną linię teksu po linii o numerze n. 35. Wybierz z teksu słowo o podanej pozycji. Załóż, że ogranicznikiem słowa jest dwukropek. 36. Napisz program kodujący i dekodujący dowolne teksty posługując się alfabetem Morse a. W rozwiązaniu możesz wykorzystać poniższe tablice. char litery[] = 'a',165,'b','c',134,'d','e',169,'f','g','h','i','j','k','l',136, 'm','n',228,'o',162,'p','q','r','s',152,'t','u','v','w','x','y','z',190,1 71,'A',164,'B','C',143,'D','E',168,'F','G','H','I','J','K','L',157,'M','N ',227,'O',224,'P','Q','R','S',151,'T','U','V','W','X','Y','Z',189,141,' ','.',',','?',':','-','0','1','2','3','4','5','6','7','8','9','!','\0' ; char *mors[] = ".-",".-.-","-...","-.-.","-.-..","-..",".","..-..","..-.","--.","...","..",".---","-.-",".-..",".-..-","--","-.","--.--","---","---.",".--.","--.-",".-.","..."," ","-","..-","...-",".--","-..-","-.- -","--..","--..-","--",".-",".-.-","-...","-.-.","-.-..","-..",".","..-..","..-.","--.","...","..",".---","-.-",".-..",".-..-","--","-.","--.-- ","---","---.",".--.","--.-",".-.", "..."," ","-","..-","...-",".-- ","-..-","-.--","--..","--..-","--"," ",".-.-.-","--..--","..--..","---...","-...-","-----",".----","..---","...--","...-","...","-...","--...","---..","----.","!",0 ; 37. Przeanalizuj w trybie pracy krokowej następujące przykłady do wykładu 3: Wszystkie przykłady dostępne pod adresem: *Treści oznaczone kursywą pochodzą z różnych źródeł internetowych. Wydział Fizyki, Matematyki i Informatyki Politechniki Krakowskiej 13