1 batalion piechoty zmotoryzowanej Legionów 12 Brygady Zmechanizowanej rozpoczęto formować w 2005 roku, a zakończono proces

Transkrypt

1 PODODDZIAŁY 1 BATALION PIECHOTY ZMOTORYZOWANEJ 1 batalion piechoty zmotoryzowanej Legionów 12 Brygady Zmechanizowanej rozpoczęto formować w 2005 roku, a zakończono proces formowania w 2006 roku. Formowanie to było pokłosiem decyzji o przeznaczeniu 12 Brygady Zmechanizowanej do przyjęcia nowego sprzętu w Siłach Zbrojnych jakim były kołowe transportery opancerzone (KTO) Rosomak. Batalion formowany był na bazie batalionu czołgów, który był organicznym pododdziałem 12 Brygady przed przeformowaniem jej na nowy etat zakładający uzbrojenie jej w KTO Rosomak. W pierwszych latach istnienia batalionu nacisk położono na uzawodowienie jednostki oraz szkolenie na nowych KTO Rosomak. Początkowo batalion istniał w strukturze 3-kompanijnej, następnie w roku 2007 dodano czwartą kompanię piechoty zmotoryzowanej, która jako zwarty pododdział przeszła w podporządkowanie batalionu z byłego 1 batalionu zmechanizowanego "SHIRBRIG" (obecny 3 batalion piechoty zmotoryzowanej). Nowa kompania utworzyła 4 kompanię piechoty zmotoryzowanej, której trzon kadry brał udział w I i VI zmianach PKW Irak. Pierwszym poważnym sprawdzianem dla batalionu były ćwiczenia Wojsk Lądowych pk. DRAGON-07. Niedługo potem podjęto także decyzję o tym, że batalion wystawi część sił do III zmiany PKW Afganistan. Żołnierze 1bpzmot wraz z żołnierzami innych jednostek stanowili trzon batalionu manewrowego kontyngentu, gdzie przebywali od maja do listopada 2008 r. W 2009 roku batalion skupiony był na odtworzeniu zdolności bojowej oraz uzupełnieniu swojego stanu osobowego, przez co od 2010 roku rozpoczęto wdrażać i realizować 36-cio miesięczny program szkolenia. W 2011 roku batalion brał udział w ćwiczeniu KUGUAR-11, po którym jako pierwszy w kraju otrzymał certyfikację zdolności do działania zgodnie z wojennym przeznaczeniem. W 2012 r. batalion przygotowywał się do wystawienia składu do XII zmiany PKW Afganistan. Na przestrzeni ostatnich lat żołnierze batalionu biorą udział we wszystkich ważniejszych ćwiczeniach Wojska Polskiego (m. in. DRAGON i ANAKONDA), a także regularnie uczestniczą w ćwiczeniach na Litwie i w Niemczech. Warto odnotować, że wiosną 2019 r. 1 batalion jako pierwszy pododdział Wojska Polskiego, realizował Wysuniętą Obecność Szkoleniową na wschodzie Polski, podczas której współpracował z wojskami operacyjnymi oraz Wojskami Obrony Terytorialnej. Podstawowym uzbrojeniem batalionu są m.in.: KTO Rosomak, Kompanijny Modół Ogniowy Rak, moździerze LM-60, wyrzutnie przeciwpancerne Spike, granatniki MK-19 i standardowe wyposażenie żołnierzy, czyli karabiny UKM-2000P, karabinki 5.56mm Beryl oraz karabiny wyborowe TRG Sako i Bor. 1 batalion piechoty zmotoryzowany Legionów 12 Brygady Zmechanizowanej im. gen. broni Józefa Hallera przejmuje i z honorem kultywuje dziedzictwo tradycji: 1) 5. Pułku Piechoty 1. Brygady Legionów ( ); 2) 5. Pułku Piechoty Legionów ( ); Co ciekawe - w decyzji Nr 56/MON popełniono błąd pisząc o 1 batalionie batalion zmechanizowany, poprawna nazwa pododdziału to batalion piechoty zmotoryzowanej. Błąd ten poprawiono Decyzją Nr 251/MON z dnia 20 sierpnia 2012 roku. Za uzyskanie najlepszych wyników w działalności służbowej, w istotnym stopniu wpływających na zwiększenie zdolności i gotowości bojowej Sił Zbrojnych oraz umacnianie obronności Rzeczypospolitej Polskiej, potwierdzonych w działalności kontrolno-rozliczeniowej w resorcie obrony narodowej w 2011 roku, Dowódca Wojsk Lądowych generał broni Zbigniew Głowienka wyróżnił 1 batalion piechoty zmotoryzowanej tytułem honorowym Przodujący Pododdział Wojsk Lądowych. W dniu 8 lutego 2012 roku w Centrum Szkolenia Łączności i Informatyki w Zegrzu, podczas odprawy rozliczeniowo-koordynacyjnej z dowódcami podległych jednostek i kierowniczą kadrą Wojsk Lądowych, Dowódca Wojsk Lądowych, generał broni Zbigniew Głowienka wręczył akt nadania tytułu honorowego Przodujący Pododdział Wojsk Lądowych dla dowódcy 1 batalionu piechoty zmotoryzowanej, podpułkownika Sławomira Kocanowskiego. Strona 1

2 DECYZJA Nr 22/MON MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 12 lutego 2013 r. w sprawie wprowadzenia proporców rozpoznawczych dla 1. Batalionu piechoty zmotoryzowanej Legionów. Decyzja Nr 96/ Ministra Obrony Narodowej z dnia 14 kwietnia 2016 r. w sprawie wprowadzenia oznaki rozpoznawczej oraz proporczyka na beret żołnierzy 1. Batalionu piechoty zmotoryzowanej Legionów. - ppłk Krzysztof Ruciak ( ) - ppłk Rafał Ostrowski ( ) - ppłk Marcin Szymański ( ) - ppłk Sławomir Kocanowski ( ) - cz.p.o. mjr Mariusz Ostapiak ( ) - ppłk Mariusz Ostapiak ( ) - ppłk Piotr Puchała (2017 obecnie) 2 BATALION PIECHOTY ZMOTORYZOWANEJ 2 batalion piechoty zmotoryzowanej o nazwie wyróżniającej14 batalion Ułanów Jazłowieckich dziedziczy tradycje po: -1 batalionie czołgów- 6 Brygada Pancerna ; -1 batalionie czołgów- 6 Brygada Kawalerii Pancernej ; - batalionie czołgów- 12 Brygada Zmechanizowana-2006; -2 batalionie piechoty zmotoryzowanej batalion piechoty zmotoryzowanej 12 Brygady Zmechanizowanej im. gen. broni Józefa Hallera przejął dziedzictwo tradycji, barwy i symbolikę 14 Pułku Ułanów Jazłowieckich oraz otrzymał nazwę wyróżniającą 14 batalion Ułanów Jazłowieckich na podstawie Decyzji Ministra Obrony Narodowej nr 349/MON z 3 sierpnia 2007 r. Żołnierze batalionu brali udział w misjach zagranicznych w Iraku w 2008 r. i Afganistanie w latach W trakcie pełnienia misji pododdziały batalionu realizowały zadania patrolowe, konwojowe, ochrony obiektów oraz zwalczanie ugrupowań terrorystycznych. Z postawionych zadań wywiązały się w stopniu bardzo dobrym, udowadniając swój wysoki profesjonalizm, za co zdobyły uznanie w oczach przełożonych i wojsk koalicji. 9 stycznia 2008 r. podczas uroczystego pożegnania X zmiany PKW Irak w 12 Brygadzie Zmechanizowanej odbyło się utożsamienie 2 batalionu piechoty zmotoryzowanej z 14 Pułkiem Ułanów Jazłowieckich, połączona z przeniesieniem Orderu Wojennego Virtuti Militari na proporzec pododdziału. Przeniesienia dokonał Kanclerz Kapituły Orderu Wojennego Virtuti Militari gen. bryg. Stanisław Nałęcz -Komornicki. W uroczystości udział brali minister obrony narodowej, szef sztabu generalnego, wojewoda zachodniopomorski oraz liczni goście. 9 lutego 2011 roku w Centrum Szkolenia Łączności i Informatyki w Zegrzu, podczas odprawy rozliczeniowo-koordynacyjnej z dowódcami podległych jednostek i kierowniczą kadrą Wojsk Lądowych, Dowódca Wojsk Lądowych, general broni Zbigniew Głowienka wręczył akt nadania tytułu honorowego Przodujący Pododdział Wojsk Lądowych dla dowódcy 2 batalionu piechoty zmotoryzowanej imienia 14 batalionu Ułanów Jazłowieckich, podpułkownika Ryszarda Rosnera, za uzyskanie najlepszych wyników w działalności służbowej, w istotnym stopniu wpływających na zwiększenie zdolności i gotowości bojowej Sił Zbrojnych oraz umacnianie obronności Rzeczpospolitej Polskiej w 2010 roku. W 2011 roku na poligonie w Drawsku Pomorskim żołnierze 2 batalionu piechoty zmotoryzowanej Ułanów Jazłowieckich ze Stargardu Szczecińskiego uczestniczyli w ćwiczeniu taktycznym z wojskami pod kryptonimem ŻBIK-11. Celem ćwiczenia było sprawdzenie zdolności 2 batalionu do wykonywania zadań w ramach Sił Odpowiedzi NATO( SON) Zestaw Do głównych zagadnień taktycznych rozpatrywanych w ćwiczeniu należało planowanie, organizowanie i prowadzenie przedsięwzięć związanych z: osiągnięciem gotowości do działania, przemieszczeniem do rejonu odpowiedzialności i jego przejęciem oraz prowadzeniem działań, zgodnie z otrzymanym zadaniem i przeznaczeniem batalionu SON. W wyniku przeprowadzonego ćwiczenia taktycznego z wojskami dowództwo i pododdziały 2 batalionu osiągnęły zdolność do planowania, organizowania i prowadzenia działań w rejonie odpowiedzialności, zgodnie ze Stałymi Procedurami Operacyjnymi SON. Pozytywną opinię i wysoką Strona 2

3 ocenę kierownictwa ćwiczenia 12 Brygady Zmechanizowanej potwierdziła również kontrola prowadzona przez zespół oceniający z Dowództwa Operacyjnego. Kilkunastu oficerów zespołu oceniało praktyczne działanie dowództwa i pododdziałów 2 batalionu według natowskiego programu oceny Creval. Dowództwo i pododdziały 2 batalionu piechoty zmotoryzowanej otrzymały wysokie oceny za poszczególne obszary kontroli (ocena średnia 4,80) oraz określenie combat ready. Podstawowym uzbrojeniem batalionu są m.in.: bojowe wozy piechoty BWP-1, moździerze LM-60 i standardowe wyposażenie żołnierzy, czyli karabinki 5.56mm Beryl. Proprzec batalionu Płatem proporca z obu stron jest tkanina biała w kształcie kwadratu o wymiarach 75x75 cm, na której znajduje się krzyż kawalerski wykonany z tkaniny czerwonej. Na ramionach krzyża wyszyte są złotą nicią daty 1918 i Barwy sztandaru są białe i czerwone, ustalone dla barw Rzeczypospolitej Polskiej. Płat, z wyjątkiem boku przytwierdzonego do drzewca, jest obszyty frędzlą złotą. Z obu stron sztandaru po środku krzyża kawalerskiego, w czerwonym kręgu, znajdują się dwie gałązki wawrzynu, ułożone w kształcie wieńca otwartego, w górnej części haftowane złotym szychem. Na stronie głównej w środku wieńca umieszczony jest napis,,honor I OJCZYZNA w kolorze złotym. Pomiędzy ramionami krzyża kawalerskiego, w rogach płatu, są umieszczone wieńce wawrzynu, a w ich polach liczba 14 będąca numerem 14 Pułku Ułanów Jazłowieckich. Cyfra i wieńce haftowane są złotym szychem. Na stronie odwrotnej, po środku wieńca umieszczony jest wizerunek Matki Boskiej Jazłowieckiej wykonany srebrną nicią. Pomiędzy ramionami krzyża kawalerskiego, w rogach płatu, są umieszczone wieńce wawrzynu, a w ich polach liczba 14 będąca numerem 14 Pułku Ułanów Jazłowieckich. Cyfra i wieńce haftowane są złotym szychem. Na biało - czerwonej szarfie na końcach obszytej złotą frędzlą, z obu stron przyszyta jest oznaka rozpoznawcza 2 batalionu piechoty zmotoryzowanej. Proporzec będący kopią Sztandaru 14 Pułku Ułanów Jazłowieckich został wręczony podczas uroczystości w dniu r. i został ufundowany jako dar przez członków Rodziny Jazłowieckiej koła Londyńskiego. Odznaka pamiątkowa batalionu Odznaka wykonana jest z metalu oksydowanego, częściowo pokrytego emalią. Podstawą odznaki jest krzyż maltański14 Pułku Ułanów Jazłowieckich w kolorze białym. W środkowej części odznaki umieszczona jest miniatura krzyża Virtutti Militarii w kolorze srebrnym. Pod krzyżem maltańskim umieszczony jest okrąg garbowany w kolorze metalu z stylizowanymi literami J,U, oraz data Wymiary odznaki: 55x55 mm. Święto batalionu przypada na 11 lipca, w rocznicę bitwy pod Jazłowcem. - ppłk Krzysztof Stachowiak ( ) - ppłk Rafał Ostrowski ( ) - ppłk Ryszard Rosner ( ) - ppłk Paweł Skuza ( ) - ppłk dr Piotr Balon (2017 obecnie) 3 BATALION PIECHOTY ZMOTORYZOWANEJ 3 batalion piechoty zmotoryzowanej został utworzony w 1996 roku. Batalion funkcjonował w strukturze brygady jako 1 batalion zmechanizowany. W latach batalion wschodził w skład Międzynarodowej Brygady Szybkiego Rozwinięcia SHIRBRIG. Ta międzynarodowa formacja wojskowa szybkiego reagowania, przeznaczona była do działania w ramach misji pokojowych ONZ. 13 stycznia 2000 roku SHIRBRIG osiągnęła gotowość operacyjną i tego samego roku rozpoczęła pierwsze działania. Decyzja o użyciu batalionu mogła zostać podjęta tylko na podstawie mandatu Rady Bezpieczeństwa, zgodnie z rozdziałami VI i VII Karty Narodów Zjednoczonych. Wtedy żołnierze SHIRBRIG, w pełnym stanie mieli być po 15 (maksymalnie 30) dniach gotowi do podjęcia działań. Tym samym batalion był formacją analogiczną do Sił Szybkiego Reagowania Unii Europejskiej i Sił Odpowiedzi NATO. Strona 3

4 W roku 2006 na skutek zmian organizacyjnych 12 Brygady Zmechanizowanej batalion zmienił nazwę na 2 batalion zmechanizowany. Na skutek dalszych zmian w strukturze Brygady w 2008 roku batalion zmienił nazwę na 3 batalion piechoty zmotoryzowanej. Warto zwrócić uwagę, iż to właśnie żołnierze z 3 batalionu piechoty zmotoryzowanej w Iraku przecierali szlaki jako pierwsi wyjeżdżając na tą misję i służąc w składzie I Grupy Bojowej. To Oni zorganizowali zabezpieczenie logistyczne dla innych żołnierzy, którzy Ich zmienili. To doświadczenia żołnierzy 3 batalionu okazały się bezcenne i z Ich opinii korzystali koledzy z innych jednostek wojskowych, którzy wyjeżdżali na kolejne zmiany. Podczas misji żołnierze z 3bpzmot wykonywali m.in. takie zadania jak: patrolowanie rejonu odpowiedzialności, konwojowanie i szkolenie armii irackiej. Na przełomie 2008/2009 roku 3 batalion piechoty zmotoryzowanej został zobligowany do wystawienia IV zmiany Polskiej Grupy Bojowej do misji w ramach IV zmiany PKW Afganistan. Żołnierze z batalionu również tym razem stanęli na wysokości zadania. Polską grupa bojową dowodził ppłk Mariusz Kowalski. Podstawowym uzbrojeniem batalionu są m.in.: KTO Rosomak, moździerze LM-60, wyrzutnie przeciwpancerne Spike, granatniki MK-19 i standardowe wyposażenie żołnierzy, czyli karabiny UKM-2000P, karabinki 5.56mm Beryl oraz karabiny wyborowe TRG Sako i Bor. W celu kultywowania chlubnych tradycji oręża polskiego 3 batalion podjął starania o przejęcie tradycji pułków strzelców kresowych z okresu II Rzeczypospolitej. - kpt. Jacek Ostrowski ( ) - kpt. Robert Orłowski ( ) - kpt. Zenon Szczybło ( ) - mjr Marek Janowski ( ) - ppłk Zenon Szczybło ( ) - ppłk Krzysztof Ruciak ( ) - mjr Mariusz Kowalski ( ) - ppłk Sławomir Kocanowski ( ) - mjr Mariusz Kowalski ( ) - ppłk Mariusz Lelewski ( ) - ppłk Krzysztof Duda ( ) - ppłk Paweł Bednarz (2017 obecnie) BATALION DOWODZENIA Batalion dowodzenia jest pododdziałem bezpośrednio podporządkowanym dowódcy brygady, w strukturze której znajduje się od początku jej utworzenia. W zakresie specjalistycznym realizuje zadania związane z zapewnieniem łączności w jednostce oraz z funkcjonowaniem systemu dowodzenia i ochrony brygady oraz funkcjonowaniem systemu analizy, rozpoznania i likwidacji skażeń. Nadzór merytoryczny nad działalnością batalionu sprawuje szef sztabu brygady. W obecnej chwili, pododdziały batalionu dowodzenia dzięki nowoczesnemu wyposażeniu w sprzęt łączności i informatyki, a także dużej wiedzy specjalistycznej żołnierzy, wspomagają procesy decyzyjne na szczeblu brygady. Poprzez zastosowanie nowoczesnych środków łączności, żołnierze batalionu zapewniają dowódcy brygady możliwość sprawnego kierowania pozostałymi pododdziałami ogólnowojskowymi i specjalistycznymi. Żołnierze batalionu dowodzenia, swoją wiedzę i umiejętności wielokrotnie sprawdzili i potwierdzili w warunkach służby poza granicami kraju, począwszy od udziału w I zmianie Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Iraku czy w Afganistanie. Podstawowym wyposażeniem batalionu jest wysoce specjalistyczny sprzęt łączności oraz informatyki, czyli mobilne moduły stanowiska dowodzenia, aparatownie i wozy dowodzenia. Strona 4

5 - ppłk Jan Zawadzki (do 2001) - mjr Robert Konopka ( ) - mjr Artur Standio ( ) - ppłk Sławomir Szachanowski ( ) - ppłk Zdzisław Zaorski ( ) - ppłk Tomasz Romanowski ( ) - w/z mjr Piotr Raczyński ( ) - ppłk Sławomir Gawron (2018 obecnie) BATALION LOGISTYCZNY Podstawą do rozpoczęcia procesu formowania nowego pododdziału 12 Brygady Zmechanizowanej batalionu logistycznego - był rozkaz dowódcy 12 Dywizji Zmechanizowanej oraz nowy etat organizacyjny. Pododdział stacjonuje w garnizonie Szczecin. Proces formowania rozpoczęła grupa organizacyjna 01 lipca 2011 roku pod dowództwem majora Bogusława Pisały wyznaczonego na stanowisko szefa sztabu - zastępcy dowódcy batalionu. Pierwszym dowódcą batalionu został podpułkownik Dariusz Krajewski. Obowiązki dowódcy objął z dniem 28 listopada 2011 roku. Batalion osiągnął gotowość do działania z dniem 1 stycznia 2012 roku. Głównym zadaniem batalionu jest zabezpieczenie logistyczne i transportowe pododdziałów Błękitnej Brygady. Podstawowym wyposażeniem batalionu są: pojazdy Jelcz, Iveco, Star i Honker, kontenerowa pralnia polowa Neptun-2. - ppłk Dariusz Krajewski ( ) - ppłk Adam Wawszczyk (2015 obecnie) DYWIZJON ARTYLERII SAMOBIEŻNEJ Dywizjon artylerii samobieżnej powstał w 1985 roku (2 baterie) na bazie samodzielnej baterii haubic w 5 pułku zmechanizowanym. Samodzielna bateria haubic funkcjonowała od końcówki lat sześćdziesiątych do roku 85. Dywizjon jako pierwszy w Polsce został wyposażony w haubice samobieżne GOŹDZIK 2S1 po 6 sztuk na baterie (12 sztuk ze Stalowej Woli w 1984 r.). W skład ówczesnego dywizjonu wchodziły 2 baterie haubic, pluton dowodzenia, pluton remontowy oraz drużyna gospodarcza. Cykl szkolenia żołnierzy dywizjonu obejmował 2 lata. Kończył się treningiem kierowania ogniem oraz ćwiczeniami taktycznymi, które zdawał na najlepszą ocenę w pułku. W 1996 roku 5 pułk zmechanizowany przekształcono w 12 Brygadę Zmechanizowaną, a w jej strukturze znalazł się dywizjon artylerii samobieżnej. Na jego wyposażeniu pozostały samobieżne haubice 2S1 Goździk. Lata dywizjon artylerii funkcjonował pod nazwą dywizjon artylerii mieszanej (struktura: bateria dowodzenia, 2 baterie ogniowe oraz bateria przeciwpancerna). W latach dywizjon w strukturze 12 Brygady Zmechanizowanej stacjonował przy ul. Mickiewicza w Szczecinie. W roku 2002 dywizjon z powodzeniem brał udział w międzynarodowym ćwiczeniu Strong Resolve. Od roku 2006 dywizjon artylerii samobieżnej stacjonował w kompleksie koszarowym w Stargardzie Szczecińskim (obecnie Stargard) jako pododdział 12 Brygady Zmechanizowanej, a następnie przeniesiony został do Choszczna. W 2008 roku dywizjon artylerii samobieżnej otrzymał tytuł honorowy Wzorowy Pododdział od Dowódcy Wojsk Lądowych. Od stycznia 2009 roku został przeformowany, w wyniku czego na wyposażeniu zamiast haubic samobieżnych GOŹDZIK 2S1 znalazły się 24 działa 152 mm AHS DANA. Strona 5

6 Dywizjon artylerii samobieżnej przejął tradycje: Brygady Artylerii Cekhauzu Warszawskiego ( ); 2. Brygady Artylerii ( ); kompanii artylerii lekkiej Legii Naddunajskiej ( ); 2. batalionu artylerii pieszej ( ); 2. pułku artylerii Legionów ( ); 2. Warszawskiego pułku artylerii lekkiej ( ); 2. pułku artylerii ( ); 2. pułku artylerii Legionów im. Króla Władysława IV ( ); 2. pułku artylerii mieszanej im. Króla Władysława IV ( ); 2. pułku artylerii im. Króla Władysława IV ( ). Decyzją Nr 79/MON z dnia 18-go marca 2015 r. Dywizjon Artylerii Samobieżnej 12. Brygady Zmechanizowanej im gen. broni Józefa Hallera przyjął nazwę wyróżniającą "Choszczeński". Dowódcy dywizjonu: - mjr Marek Kaźmierczak ( ) - mjr Zenon Oskwarek ( ) - mjr Andrzej Karolski ( ) - mjr Jarosław Gołembski ( ) - ppłk Maciej Kaczmarek ( ) - ppłk Artur Noga ( ) - ppłk Dariusz Wojtkowiak ( ) - ppłk Jarosław Chojnacki ( ) - ppłk Daniel Noga (2018 obecnie) DYWIZJON PRZECIWLOTNICZY Dywizjon przeciwlotniczy jest podstawowym pododdziałem taktyczno-ogniowym, wchodzącym w skład 12 Brygady Zmechanizowanej, przeznaczonym do obrony przeciwlotniczej wojsk i obiektów na polu walki przed rozpoznaniem oraz uderzeniami środków napadu powietrznego. Może on zwalczać cele powietrzne działające na małych i średnich wysokościach. Podczas osłony wojsk i obiektów dywizjon przeciwlotniczy prowadzi walkę z pilotowanymi środkami napadu powietrznego (samoloty, śmigłowce), a także bezpilotowymi ŚNP, wykonującymi zadania na małych wysokościach. Dywizjon przeciwlotniczy dysponuje znaczną siłą ognia oraz dużymi możliwościami wykonywania manewru. Jest pododdziałem ogniowym zdolnym do osłony elementów ugrupowania bojowego brygady w prowadzonych z dużym rozmachem, dynamicznych działaniach taktycznych, zarówno w dzień, jak i w nocy, w różnych warunkach atmosferycznych. Cechą szczególną dywizjonu jest możliwość realizacji zadań ogniowych w walce z celami naziemnymi i nawodnymi oraz zwalczania celów powietrznych wolno poruszających się, w tym również śmigłowców w zawisie. W 2004 roku za wysokie wyniki w szkoleniu dywizjon przeciwlotniczy został wyróżniony tytułem honorowym " Najlepszy Pododdział Wojsk Lądowych". Podstawowym uzbrojeniem dywizjonu są samobieżne zestawy przeciwlotnicze Hibneryt oraz przeciwlotnicze zestawy rakietowe Grom. Odznaka dywizjonu Oznaka rozpoznawcza dywizjonu przeciwlotniczej na mundur wyjściowy i polowy im. gen. broni Józefa Hallera stanowi tarcza, o wymiarach 60 x 80 mm. Wykonana haftem komputerowym na filcu koloru khaki. Tarcza rozdzielona jest symetrycznie kolorem żółto-zielonym mundur wyjściowy Strona 6

7 oraz ciemno zielono - szary w nasyceniu 85%. Na oznace widnieje czarny gryf przedstawiony jako pół orzeł, pół lew charakteryzujący odwagę i siłę lwa połączoną z szybkością i majestatem orła. Nawiązuje do początków gryfa pomorskiego będącego w herbach Stargardu i Szczecina usytuowany na srebrnych oznakach nawiązujących do zestawów artyleryjskich i rakietowych Wojsk Obrony Przeciwlotniczych. Oznaka posiada obwódkę zewnętrzną koloru czarnego o szerokości 2 mm. Proporczyk dywizjonu Proporczyk dywizjonu przeciwlotniczej ma kształt prostokąta z wcięciem do skrzyżowania przekątnych o wymiarach 15 x 45 mm. Barwą proporczyka są kolory żółty i zielony. Kolor ten nawiązuje do kolorów wojsk przeciwlotniczych. Na proporczyku znajdują się cyfra 12 srebrna nawiązująca do przynależności do 12 Brygady Zmechanizowanej. Proporczyk dookoła posiada obwódkę srebrną o szerokości 2 mm. Dowódcy dywizjonu: - mjr Zbigniew Weryk ( ) - mjr Sławomir Waliszewski ( ) - ppłk Marek Śmietana ( ) - ppłk Andrzej Łuszczykiewicz ( ) - ppłk Marek Rakowski ( ) - ppłk Krzysztof Dziubek ( ) - ppłk Tomasz Kierdylewicz ( ) - ppłk Dariusz Medziński (2015 obecnie) KOMPANIA ROZPOZNAWCZA Kompania rozpoznawcza jest samodzielnym pododdziałem, którego żołnierze realizują zadania rozpoznania ogólno-wojskowego. Od samego początku historii wszelkich starć i wojen dobrze zaplanowane i realizowane rozpoznanie decydowało, kto zwycięży a kto przegra na polu bitwy. Dlatego też, tak istotną sprawą, była znajomość przeciwnika, z którym miało dojść do starcia. Już od samego początku liczyło się jego rozpoznanie. Pozyskiwanie informacji o przeciwniku w dniu dzisiejszym nabrało jeszcze większej wagi i stało się pierwszorzędną oraz priorytetową kwestią na współczesnym polu walki. Stąd też kompania rozpoznawcza potocznie określana jest mianem: oczy i uszy każdego dowódcy. Żołnierze kompanii rozpoznawczej, działając w ugrupowaniu przeciwnika, przeznaczeni są do pozyskiwania informacji o sile, wyposażeniu, rozmieszczeniu oraz potencjalnych ruchach wojsk przeciwnika, a także o terenie przyszłych działań. Uzyskane przez nich wiadomości analizowane są przez sztab, a następnie stanowią podstawę do planowania przyszłych działań przez dowódców poszczególnych szczebli. Ich działanie wpływa na przebieg walk oraz na losy wielu żołnierzy. Zdobywanie informacji wykonywane jest poprzez takie działania jak: prowadzenie obserwacji, patrolowanie, wypady, napady, zasadzki, chwytanie jeńców itp. Zwiadowcy swoje zadania wykonują z dala od wojsk własnych, a tym samym w trakcie walk zdani są sami na siebie, swój sprzęt oraz umiejętności pozyskane w trakcie wcześniejszego szkolenia. Powoduje to, że zwiadowca musi być bardzo dobrze wyszkolonym, wszechstronnym, odważnym i odpornym na trudy służby żołnierzem. Jego szkolenie wymaga specyficznego podejścia i innowacyjnego myślenia. Każdy z nich ma co najmniej dwie specjalności, tak by mogli się wzajemnie uzupełniać, a nawet zastępować na polu bitwy. Zwiadowcy są zawsze od pierwszego dnia na każdym poligonie, a zjeżdżają jako ostatni zostawiając wiele trudu i wysiłku w każde zajęcia, doskonaląc swe umiejętności zarówno ogniowe, jak i taktyczne. Dowódcy kompanii: - kpt. Tomasz Kowalik ( ) - kpt. Maciej Glazna ( ) - kpt. Filip Kokowski ( ) - kpt. Jakub Jakubowski ( ) - kpt. Przemysław Ossowski ( ) Strona 7

8 - kpt. Michał Miedzielski (2017 obecnie) Strona 8