POPRAWKI NR 1. Komentarz [F1]: Poniżej propozycje alternatywnych tytułów

Transkrypt

1 POPRAWKI NR 1 JAK SZUKAĆ MOTYWACJI WEWNĘTRZNEJ? W JAKI SPOSÓB PROWADZIĆ W STRONĘ/ DO AUTOMOTYWACJI CZY MOŻNA KIEROWAĆ AUTOMOTYWACJĄ INNYCH? CZY MASZ WPŁYW NA CZYJĄŚ AUTOMOTYWACJĘ W JAKI SPOSÓB MOŻESZ WPŁYWAĆ/ODDZIAŁYWAĆ NA CZYJĄŚ AUTOMOTYWACJĘ Jeśli chcesz żeby ktoś coś zrobił musisz wzbudzić w nim szczere chęci. Zrobi to tylko jeśli będzie tego chciał. A najlepszą metodą żeby tego chciał jest odwołanie się do jego osobistego interesu - Dale Carnegie. Jeśli podejmujemy działania i napotykamy na przeszkody, to nasza motywacja spada. Czasami mamy tak serdecznie dość, że trudno tu mówić o motywacji. A jednak, wytrwałość i wiara w sukces popłacają. Co zrobić gdy spada motywacja? Jak ją podtrzymać? Jak się zmotywować? Można i warto poszukiwać tego, co motywuje nas do działania. Jeśli mamy serdecznie dość, tego co jest teraz, to zapytajmy czego chcemy w zamian? Gdyby posłuchać różnych głosów dookoła to ile słychać narzekań. Łatwiej dostrzec, to co nam przeszkadza, co doskwiera i co jest niewygodne. Możemy to zaakceptować i zapytać sami siebie czego chcę w zamian? Paweł, telemarketer opowiadał jak zastosował tę metodę. Miał dość tego całego stresu i napięcia jakie towarzyszyło sprzedaży przez telefon. Był podenerwowany i opryskliwy. Klienci zaczęli go wkurzać. Stres wywoływał bóle brzucha i zawroty głowy. Efektywność spadała. Zapytał sam siebie co chciałbym w zamian?. Odpowiedź natychmiast zobaczył w swojej głowie. Widział siebie opanowanego i cierpliwego. Wyobraził sobie jak sam kontroluje sytuację. Zobaczył też inne niż do tej pory reakcje klientów. Nie było różowo ale było znacznie lepiej. Poczuł jak spada napięcie i jak teraz radzi sobie w stresujących sytuacjach. Czuł się z tym dużo lepiej niż w obecnej sytuacji. To była jedynie wizja siebie samego w przyszłości. Dla Pawła bardzo motywująca i atrakcyjna. Paweł zaczął zastanawiać się jak to osiągnąć? Jakich użyć strategii by być bardziej cierpliwym i opanowanym? Przypomniał sobie, że kilka lat wcześniej panował nad nerwami. Dużo wtedy ćwiczył, biegał, grał w siatkówkę, jeździł na nartach. To pomagało walczyć ze stresem. Z czasem nawał obowiązków spowodował, że zaniechał ćwiczeń. Dodatkowe wyzwania w pracy, coraz większa konkurencja na rynku wywierały ogromną presję. Wmawiał sobie, że to nie czas na ćwiczenia. Gdy jest tak ciężko trzeba podwoić wysiłki. Teraz stwierdził, że akurat w jego sytuacji, ta strategia zawiodła. Znał telemarketera, który panował nad napięciem i stresem. Pomimo wielu przeszkód, był opanowany i sympatyczny. Paweł pomyślał, że być może warto podpatrzeć a nawet zapytać o radę swojego kolegę. Zastanowił się i wybrał taką metodę, która najlepiej mu odpowiadała. Postanowił powrócić to gry w siatkówkę. W każdy czwartek po 20:00 zbierała się jego stara ekipa, by pograć w siatkówkę. Wielokrotnie zapraszali go na treningi. Decyzja zapadła, czwartki o 20:00. Zanim przystąpił do działania zadał sobie kolejne pytanie jakie przeszkody mogą stanąć na mojej drodze? W czwartki o 20:00 uczestniczył w spotkaniach lokalnego klubu biznesu. Gra w siatkówkę w innym dniu odpadała cały zespół spotykał się w czwartki od kilku dobrych lat. Zastanowił się wtedy, jakie znaczenie mają dla niego spotkania biznesowe w czwartki? Sam doszedł do wniosku, że nic nie wnosiły do jego życia. Dla niego była to strata czasu. Wielu innym osobom, spotkania służyły ale nie jemu. Postanowił, że zrezygnuje ze spotkań na rzecz siatkówki. Podjęte działania, włożony wysiłek i zaangażowanie zaczęły przynosić pierwsze owoce. Rozmowy z klientami stały się bardziej wyważone a telemarketer był opanowany i cierpliwy. W ślad za tym wzrosła wydajność. To jeszcze bardziej zmotywowało Pawła do działania. Osiągnął to sam. Sam siebie zmotywował. Zrobił to, bo tego chciał i wiedział jak to osiągnąć. Jeśli przyjrzeć się tej sytuacji to można by przeanalizować i wypisać pytania jakie każdy sam sobie może zadać. Te pytania może zadać również coach: Czego pragnę, czego chcę? Czego nie chcę? Czego chcę w zamian? Co dobrego przyniesie mi ta zmiana? Jak by to było, gdybym już to osiągnął. Jak bym się wtedy czuł? Co mogę zrobić, by osiągnąć cel? Jakie mam możliwości? Jak radziłem sobie z tym w przeszłości? Komentarz [F1]: Poniżej propozycje alternatywnych tytułów Komentarz [F2]: Nie wiem co ma Pan na myśli. Czy chodzi o wskazanie drogi do automotywacji przez szefa, czy też o wzbudzenie motywacji w samym sobie. Ten początek mówi to pierwsze, dalszy tekst to drugie Komentarz [F3]: Tu bardziej widzę sformułowanie typu: jak to zmienić, jak pozorną porażkę zmienić w sukces. Komentarz [F4]: Konkret: metodę automotywacji Komentarz [F5]: Czuł złość. Rozumiem, że w tego typu publikacjach należy używać języka potocznego, ale chyba jednak lepiej trochę zmienić. Komentarz [F6]: To póki co życzenie, a odpowiedzią/sposobem zmiany wyobrażenia w czyn jest dopiero automotywacja Komentarz [F7]: Język potoczny. Zdecydowanie nie do użycia przy tego typu publikacjach Komentarz [F8]: Nie wiem czy strategia tu pasuje. Może wystarczy sposobów? Słowo strategia czasami przywodzi na myśl wiele skomplikowanych działań Komentarz [F9]: Rozumiem, że przykład jest wymyślony. Może zatem warto zamienić kolegę na szefa, przełożonego, który wskazuje drogę do zmian. Pierwsze zdania tekstu właśnie na to wskazują. Komentarz [F10]: Efekty?? Komentarz [F11]: Tu mam znowu mętlik. Nie jestem pewna czy chodzi od początku o samomotywację czy też o wskazanie drogi w kierunku samomotywacji

2 Co zamierzam zrobić? Jakie chcę podjąć działanie? Kiedy to zrobię? Jakie mogę napotkać przeszkody? Jak je pokonam? Komentarz [F12]: Tekst nie powinien kończyć się wypunktowaniem. Tu nie wprowadzam zmian z uwagi na charakter publikacji POPRAWKI NR 2 (PO ZMIANACH PRZEPROWADZONYCH PRZEZ AUTORA) W JAKI SPOSÓB MOŻESZ ODDZIAŁYWAĆ NA CZYJĄŚ MOTYWACJĘ? Chcesz żeby ktoś coś zrobił? Postaraj się wzbudzić w nim szczere chęci. Zrobi to naprawdę dobrze tylko, jeśli sam będzie tego chciał. Odwołaj się, więc do jego osobistego interesu- Dale Carnegi. Komentarz [M13]: Może Sposób oddziaływania na czyjąś motywacje będzie krócej, a sens pozostaje Podejmując działania napotykamy różne przeszkody. W konsekwencji nasza motywacja spada. Czasami sytuacja jest tak trudna, że słowo motywacja w ogóle znika z naszego słownika. Jednak warto pamiętać, że wytrwałość i wiara w sukces mogą wszystko zmienić. Co zrobić, gdy motywacja spada? Jak ją podtrzymać? Jak wspierać motywację u innych? Jako szefowie możemy podejmować działania, by wspierać motywację podwładnych. To ambitne zadanie. Do uzyskania pozytywnych rezultatów nie wystarczą umiejętności menadżerskie. Ważne są relacje w zespole, poczucie bezpieczeństwa, zaufanie, dobre intencje obu stron oraz chęć wprowadzenia zmian. Jan, coach i jednocześnie szef działu telemarketingu, opowiada w jaki sposób wspierał motywację swojego podwładnego. Jakim szefem jest Jan? Jan potrafi budować atmosferę zaufania w pracy. Uważa też, że aby wspierać pracowników należy kierować się przede wszystkim dobrymi intencjami. Chętnie dzieli się swoją wiedzą, jest życzliwy i cierpliwy oraz co najważniejsze - dotrzymuje obietnic. Jeśli pojawiają się problemy preferuje otwarty i szczery dialog. W trakcie rozmowy uważnie słucha ponieważ naprawdę chce zrozumieć problem. Nie wykorzystuje słabości innych za ich plecami, potrafi zachować dyskrecję. Jednocześnie jest konsekwentny w egzekwowaniu zobowiązań, nawet wtedy kiedy jest to nieprzyjemne. Jan jest menadżerem sprawiedliwym, wymagającym i konsekwentnym, a także mocno zorientowanym na cel i wyniki. Cechy te sprawiają, że podwładni go szanują i mają do niego zaufanie, choć może nie zawsze go lubią. Zanim sam powie i oceni uważnie słucha, po to by zrozumieć. Nie obmawia innych za plecami. Potrafi dochować tajemnicy. Egzekwuje zobowiązania nawet wtedy, gdy jest to nieprzyjemne. Jest sprawiedliwy, wymagający i konsekwentny. Mocno zorientowany na celu i na wynikach. To sprawia, że podwładni może nie zawsze go lubią, ale mają do niego zaufanie. W zespole Jana pracował Piotr, jeden z bardziej doświadczonych i utalentowanych telemarketerów. Piotr przechodził kryzys zawodowy. Jan szybko zauważył zmiany w zachowaniu Piotra. Martwił go również fakt spadku wyników sprzedażowych Piotra. W związku z tym zdecydował, że zaprosi Piotra na rozmowę. Zapytał co się dzieje, Piotr ufając swojemu szefowi niemal wykrzyczał: Mam już tego dość! Dość stresu i napięcia! Dość wrednych klientów! Wyprowadzają mnie z równowagi! Jestem napięty i boli mnie brzuch. Lubię tę robotę, potrafię osiągać wyniki, ale nie wtedy kiedy moje emocje szaleją. Kiedyś było inaczej. Panowałem nad sobą, a dzisiaj? Chyba się wypaliłem! Jan słuchał w milczeniu. Nie tylko słuchał, ale i słyszał po to aby naprawdę zrozumieć problem Piotra. Starał się poczuć to samo co czuł jego pracownik nie negował, nie oceniał, niczego nie radził. Piotr wyrzucił z siebie to, co go deprymowało. Wtedy Jan zadał jedno pytanie: Jak chcesz to zmienić? Komentarz [M14]: Zmiana sformułowania odnalazł drogę. Poza tym proszę pamiętać, że Jan jest coach em. Komentarz [M15]: Tu po kropce usunęłam Jana z zasadami. Wiem, że to ładnie brzmi, ale jednak nic nie wnosi do tekstu. Komentarz [M16]: Zmiana szyku zdania Komentarz [M17]: Zmiana szyku Komentarz [M18]: Zamiast coś idzie nie tak Komentarz [M19]: Zmieniłam z uwagi na dalszy tekst. Chciałam wykorzystać słowo rozmowa Komentarz [M20]: Tekst zaznaczony na czerwono to cały akapit po zmianach (od zanim ) Komentarz [M21]: Usunęłam pochmurną minę język potoczny Komentarz [M22]: Zmiany w szykach zdań od martwił Komentarz [M23]: Niewielkie zmiany - porównaj Komentarz [M24]: Tu zmiana treści akapitu od Jan.

3 Jan siedział w milczeniu i słuchał. Słuchał nie po, to by odpowiedzieć, ale po to by zrozumieć. Chciał nawet poczuć, to, co w tej chwili czuł jego pracownik. Telemarketer jeszcze przez kolejne piętnaście minut opowiadał o tym jak to jest. Jan nie oceniał. Nie radził i nie negował. To sprawiło, że Piotr wyrzucił z siebie, to, co go gnębiło. W pewnym momencie szef zadał ważne pytanie Czego chcesz w zamian? Pytanie miało sprawić, że Piotr wyobrazi sobie jak chciałby pracować. To trochę tak jak z budową domu. Zanim zaczniemy budowę, wyobrażamy sobie jak dom ma wyglądać. Później idziemy do architekta, który przelewa naszą wizję na papier. Nie zastanawiamy się w jaki sposób dom wybudować. Nie biegniemy od razu z łopatą, by rozpocząć budowę. Myślimy raczej o tym, gdzie chcemy mieszkać, ilu potrzebujemy pokoi i w jaki sposób je urządzimy. Cel jaki chciał osiągnąć Jan polegał na tym, aby Piotr sam wykreował wizję swojej pracy w przyszłości. Piotr odpowiedział, że dla niego najważniejsze w pracy jest panowanie nad emocjami oraz utrzymywanie spokoju wewnętrznego, po to by móc skutecznie rozmawiać z klientami i naprawdę się nią cieszyć. Jan poprosił Piotra by ten wyobraził sobie siebie opanowanego, cierpliwego oraz nawiązującego takie relacja z klientami, które pozwalają mu mieć prawdziwą satysfakcję z wykonywanej pracy. Piotr poczuł jak napięcia spada. Wizja ta sprawiła, że chciał zaplanować działania, dzięki którym stanie się ona rzeczywistością. Stworzył ją sam tak pojawiła się motywacja wewnętrzna. Rozmawiali jeszcze jakiś czas ze sobą. Jan zainspirował Piotra, by ten wyobraził sobie taką idealną sytuację, gdy pracuje normalnie. Pracownik zobaczył siebie opanowanego i cierpliwego. Zobaczył też inne niż do tej pory relacje z klientami. Poczuł jak napięcie spada. Był to moment przełomowy dla Piotra. To była inspirująca i motywująca wizja przyszłości. Coś, co sprawiło, że chciał zaplanować działania. Ta wizja powstała w głowie Piotra. Tu narodziła się motywacja wewnętrzna. Jan zadawał kolejne pytania: Co możesz zrobić, by pracować normalnie? Co w przeszłości pomagało Ci osiągać stan opanowania i równowagi? Komentarz [M25]: Zmiana szyku Komentarz [M26]: Zmiana szyku Komentarz [M27]: Zmiana szyku Komentarz [M28]: Zmiany w akapicie od słowa rozmawiali Komentarz [M29]: Zmiana porównaj Piotr przypomniał sobie, że kilka lat wcześniej nie miał problemu z panowaniem nad nerwami. Jednak dużo wtedy ćwiczył - biegał, grał w siatkówkę, jeździł na nartach. To pomagało odreagować stres. Z czasem nawał obowiązków spowodował, że zrezygnował z ćwiczeń. Dodatkowe wyzwania w pracy, coraz większa konkurencja na rynku wywierały ogromną presję. Stwierdził, że to nie czas na własne przyjemności. Teraz doszedł do wniosku, że akurat w jego sytuacji, to podejście kompletnie zawiodło. Jan wiedział, że teraz jest czas na pytanie związane z działaniami. Jaki będzie Twój pierwszy krok? - zapytał. Komentarz [M30]: Zmiany - porównaj Piotr wiedział czego pragnie i był zmotywowany do działania. Chodziło o to, by poprowadzić go tak aby zdecydował się na pierwszy krok. W końcu każda podróż zaczyna się od pierwszego kroku. W tym wypadku miał być to krok prowadzący do celu. Jan wiedział jednak, że jeśli lista rodzajów sportów, które Piotr uprawiał w przeszłości będzie zbyt długa to być może nigdy nie rozpocznie działań. Poprosił Piotra by ten dokonał wyboru aktywności jaka w przeszłości dawała mu najwięcej satysfakcji. Piotr spojrzał na listę i zakreślił zielonym pisakiem słowo siatkówka w czwartki. Postanowił powrócić do gry, którą kiedyś tak bardzo lubił. W każdy czwartek po 20:00 zbierała się jego stara drużyna. Wielokrotnie zapraszali go na treningi. Decyzja zapadła - czwartki o 20:00. Jan zadał jednak kolejne pytanie: Czy jest coś co może stanąć Ci na przeszkodzie? Komentarz [F31]: Zmiany - porównaj Komentarz [M32]: Zmiany - porównaj Komentarz [M33]: Zmiana. Nie uwielbiał, a lubił Komentarz [M34]: Zmiana

4 Czasami tak już bywa, że mamy w sobie entuzjazm, postanawiamy, że coś zrobimy, jednak nigdy tego nie robimy. Czasami jest tak, że są obiektywne przeszkody. Jeśli sobie je uświadomimy i zaplanujemy jak je ominąć, będzie nam łatwiej dotrzymać słowa. Okazało się, że akurat w czwartki o 20:00, Piotr uczestniczył w spotkaniach lokalnego Klubu Biznesu. Gra w siatkówkę w innym dniu odpadała cały zespół od lat spotykał się właśnie w czwartki. Wtedy Piotr zastanowił się czy spotkania biznesowe mają jakiś wpływ na jego życie. Doszedł do wniosku, że nic do niego nie wnoszą. Pomimo tego, że wielu innym służyły, dla Piotra były jedynie stratą czasu. Postanowił, że zrezygnuje ze spotkań na rzecz siatkówki. Komentarz [M35]: Zastanowiłabym się czy zostawiać ten akapit. W końcu dale jest pokazane, że przeszkoda była, ale jednak Piotr ją ominął, czasem musimy z czegoś zrezygnować, aby osiągnąć zamierzony cel. Podjęte działania, włożony wysiłek i zaangażowanie zaczęły przynosić pierwsze efekty. Rozmowy z klientami stały się bardziej wyważone. Telemarketer był opanowany i cierpliwy. W ślad za tym wzrosła wydajność. To jeszcze bardziej zmotywowało Piotra do działania. Osiągnął to sam. Sam siebie zmotywował. Zrobił to, bo tego chciał i sam znalazł sposób by to osiągnąć. Wspierał go w tym Jan. Przedstawiona sytuacja nasuwa pytania, jakie każdy szef może zadać podwładnemu, by oddziaływać na jego motywację: Czego pragnę, czego chcę? Czego nie chcę? Czego chcę w zamian? Co dobrego przyniesie mi ta zmiana? Jak by to było, gdybym już to osiągnął? Jak bym się wtedy czuł? Jak wyobrażam sobie taką idealną sytuację? Co mogę zrobić, by osiągnąć cel? Jakie mam możliwości? Jak radziłem sobie z tym w przeszłości? Co zamierzam zrobić? Jakie chcę podjąć działanie? Kiedy to zrobię? Jakie mogę napotkać przeszkody? Ta sytuacja nasuwa także pytania związane z budową zaufania w zespole: Czym jest zaufanie w zespole? Jak zdobywać i utrzymywać zaufanie? Jakie znaczenie w procesie wspierania motywacji ma charakter szefa? Co mogę robić, by zasługiwać na zaufanie innych? Po czym poznam, że naprawdę potrafię słuchać innych? Jak pracować nad byciem cierpliwym?

5

6