CZYNNIKI SPRZYJAJĄCE NAWIĄZYWANIU I PODTRZYMYWANIU POZYTYWNYCH RELACJI WYCHOWAWCY KLASY Z RODZICAMI UCZNIÓW

Transkrypt

1 CZYNNIKI SPRZYJAJĄCE NAWIĄZYWANIU I PODTRZYMYWANIU POZYTYWNYCH RELACJI WYCHOWAWCY KLASY Z RODZICAMI UCZNIÓW (materiał nr 1) 1. Podmiotowe traktowanie wszystkich rodziców (bezpośredni kontakt z każdym z nich). 2. Uważne przysłuchiwanie się ich opiniom na temat szkoły, twojej pracy, ich oczekiwaniom. 3. Przekonanie ich, że jesteś sojusznikiem i partnerem w wychowaniu dzieci. 4. Odpowiedzialne i sumienne traktowanie obowiązków wychowawcy: słowność, terminowość, niezawodność, konsekwencja. 5. Stosowanie zasad komunikacji interpersonalnej podczas kontaktów bezpośrednich z rodzicami (spotkań klasowych lub indywidualnych) i pośrednich (listy, zaproszenia na spotkania i uroczystości, arkusze obserwacji uczniów, karty ocen.) 6. Dostrzeganie mocnych stron rodziców oraz ich sukcesów wychowawczych i chwalenie ich za nie. 7. Angażowanie rodziców w życie klasy uroczystości, wydarzenia, rytuały. 8. Szczerość wobec rodziców w trudnych sytuacjach - mówienie im o potknięciach i problemach ich dzieci (ale zawsze w sposób etyczny i konstruktywny - z podaniem propozycji rozwiązań) ze wskazaniem możliwych przyczyn takiego stanu rzeczy (np.: słaba komunikacja w rodzinie, niewystarczająca ilość uwagi poświęcania dziecku). 9. Unikanie ocen i krytyki wobec rodziców i ich potomstwa. 10. Konkretna pomoc w przypadku wystąpienia problemów (np. indywidualne spotkania z rodzicami i/lub dzieckiem, skierowanie do poradni specjalistycznej, organizowanie warsztatów dla rodziców lub tworzenie dla nich grup wsparcia). 11. Wyrażanie uznania oraz podziękowań dla rodziców za ich zaangażowanie w życie klasy i szkoły. 12. Cierpliwość i wytrwałość, szczególnie w przypadkach, kiedy rodzice krytykują szkołę, atakują wychowawcę, odmawiają współpracy lub unikają kontakt.

2 SPOSOBY PROWADZENIA ROZMÓW Z RODZICAMI UCZNIÓW (materiał nr 2) Akceptacja i unikanie negatywnego nastawienia: traktuj rodzica jak partnera; szanuj jego poglądy i wartości; zaakceptuj jego odmienność; powstrzymaj się od osądów, komentarzy, krytyki, panuj na swoim ciałem i głosem. Uważne słuchanie: cierpliwie wysłuchaj rodzica; zapamiętaj (lub zanotuj) najważniejsze kwestie; dostrój mowę ciała (kontakt wzrokowy, potakiwanie). Zadawanie pytań: stosuj pytania otwarte ( W jaki sposób?, Od kiedy? ); unikaj zbyt wielu pytań (rodzić może czuć się przesłuchiwany); pytaj taktownie ( Jak dziecko funkcjonuje w kontakcie z ojcem? zamiast : Jak dziecko reaguje na alkoholizm? ). Parafraza doprecyzuj treść wypowiedzi rodzica, streszczając je swoimi słowami. Komunikaty ja : opisz sytuacje/ zachowanie dziecka lub rodzica; przedstaw skutki tego zachowania; opisz towarzyszące im emocje. Asertywność informuj rodziców o swoich oczekiwaniach wobec nich; wyraźnie mów, na co się nie zgadzasz; zwracaj się do rozmówców z szacunkiem; unikaj oceniania, urażania, krytykowania PAMIĘTAJ!!! Otwartość, uprzejmość i komunikatywność to cechy, które ułatwiają nawiązywanie kontaktów. Jeśli szczerze chcesz pomóc dziecku, na pewno wzbudzisz zaufanie rodziców i łatwiej nawiążesz z nimi dobrą współpracę.

3 SPECYFICZNE TRUDNOŚCI ( materiał nr 3) Specyficzne trudności w uczeniu się to ogólny termin dotyczący niejednorodnej grupy zaburzeń przejawiających się poważnymi trudnościami w rozumieniu i posługiwaniu się mową i pismem oraz w zakresie zdolności matematycznych. Zaburzenia te są uwarunkowane wewnętrznie i wywołane dysfunkcjami centralnego układu nerwowego. Mimo, iż trudności w uczeniu się mogą współwystępować z innymi deficytami (np. sensorycznymi, upośledzeniem umysłowy, zaburzeniami społecznymi i emocjonalnymi) oraz w powiązaniu z oddziaływaniami zewnętrznymi (np. różnice kulturowe, niewystarczające/niewłaściwe nauczanie, czynniki psychogenne), nie są one rezultatem tych deficytów czy oddziaływań. Podstawą rozpoznania specyficznych zaburzeń w uczeniu się następujące kryteria 1. Znaczne rozbieżności między osiągnięciami dziecka a wymaganiami określanymi wiekiem i jego rozwojem. 2. Występowanie deficytów w zakresie podstawowych umiejętności i wiadomości szkolnych (czytanie, pisanie, liczenie, komunikacja). 3. Strategia i szybkość przyswajania wiedzy w kontekście metod edukacji. Ocenie poddawany jest stopień ich wpływu na obniżony poziom umiejętności szkolnych. 4. Rodzaje funkcji psychicznych o największym znaczeniu dla opanowania umiejętności szkolnych: (uwaga, pamięć, przetwarzanie językowe, procesy poznawcze).

4 NIESPECYFICZNE TRUDNOŚCI W NAUCE (materiał nr 4) 1. Niska sprawność intelektualna ( w tym upośledzenie umysłowe). 2. Schorzenia neurologiczne np. padaczka. 3. Zaburzenie sensoryczne (wady wzroku, słuchu). 4. Negatywny wpływ czynników społeczno ekonomicznych. 5. Negatywny wpływ czynników edukacyjnych.

5 PODSTAWA PRAWNA OPINII (materiał nr 5) 1. Rozporządzenie MEN z dnia r. - Dz. U. z 2010 r. Nr 228, poz Rozporządzenie MEN z dnia r. - Dz. U. z 2010 r. Nr 228, poz Rozporządzenie MEN z dnia r. - Dz. U. z 2010 r. Nr 228, poz Rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad działania publicznych poradni psychologiczno - pedagogicznych. 2. Dostosowanie wymagań. 3. W sprawie zasad udzielania pomocy psychologiczno - pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach.