DZIENNIK URZĘDOWY. Wrocław, dnia 2 lutego 2012 r. Poz. 476 UCHWAŁA NR IX/72/2011 RADY GMINY ZAWONIA. z dnia 15 listopada 2011 r.

Transkrypt

1 DZIENNIK URZĘDOWY WOJEWÓDZTWA DOLNOŚLĄSKIEGO Wrocław, dnia 2 lutego 2012 r. Poz. 476 UCHWAŁA NR IX/72/2011 RADY GMINY ZAWONIA z dnia 15 listopada 2011 r. w sprawie uchwalenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu położonego we wsi Zawonia, uchwalonego uchwałą Rady Gminy Zawonia nr XXII/163/2009 z dnia 23 kwietnia 2009 r., dla działki nr 569/23 i części działki nr 569/22 Na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591, z późn. zm.), art. 20 ust. 1 i art. 27 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717, z późn. zm.), w związku z uchwałą Rady Gminy Zawonia nr III/26/2011 z dnia r. w sprawie przystąpienia do sporządzania zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu położonego we wsi Zawonia, uchwalonego Uchwałą Rady Gminy Zawonia nr XXII/163/2009 z dnia 23 kwietnia 2009 r., dla działki nr 569/23 i części działki nr 569/22 po stwierdzeniu, że zmiana planu nie narusza ustaleń Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Zawonia" uchwalonego uchwałą Rady Gminy Zawonia nr XXVI/182/2009 z dnia 26 listopada 2009 r., zmienionego uchwałą nr III/16/ /2011 Rady Gminy Zawonia z dnia 24 lutego 2011 r., uchwałą nr IX/68/2011 Rady Gminy Zawonia z dnia 15 listopada 2011 r., uchwałą nr IX/69/2011 Rady Gminy Zawonia z dnia 15 listopada 2011 r. oraz uchwałą nr IX/70/2011 Rady Gminy Zawonia z dnia 15 listopada 2011 r. Rada Gminy Zawonia uchwala, co następuje 1. Uchwala się zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu położonego we wsi Zawonia, uchwalonego Uchwałą Rady Gminy Zawonia nr XXII/163/2009 z dnia 23 kwietnia 2009 r., dla działki nr 569/23 i części działki nr 569/22, zwaną dalej w treści uchwały planem. 2. Integralną częścią niniejszej uchwały są następujące załączniki: 1. Rysunek planu w skali 1 : 2000 załącznik nr Rozstrzygnięcie o sposobie rozpatrzenia uwag zgłoszonych do projektu planu załącznik nr Rozstrzygnięcie o sposobie realizacji zapisanych w planie inwestycji z zakresu infrastruktury technicznej oraz zasadach ich finansowania załącznik nr Przedmiot ustaleń planu jest zgodny z art. 15 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym Ilekroć w dalszych przepisach niniejszej uchwały jest mowa o: 1) przepisach szczególnych i odrębnych należy przez to rozumieć przepisy ustaw wraz z aktami wykonawczymi; 2) obszarze należy przez to rozumieć wszystkie działki objęte granicami opracowania; 3) terenie należy przez to rozumieć wyodrębnioną liniami rozgraniczającymi część obszaru; 4) przeznaczeniu podstawowym należy przez to rozumieć przeznaczenie, którego udział przeważa na danym terenie; 5) przeznaczeniu dopuszczalnym należy przez to rozumieć inne przeznaczenie, które może występować łącznie z przeznaczeniem podstawowym; 6) terenach zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej należy przez to rozumieć tereny, na których mogą być lokalizowane budynki mieszkalne jednorodzinne wolno stojące wraz z przeznaczonymi dla potrzeb mieszkających w nich rodzin budynkami garażowymi i gospodarczymi; 7) usługach należy przez to rozumieć działalność taką jak administracja, obsługa firm, kultura, oświata i nauka, służba zdrowia, opieka społeczna i socjalna, obsługa bankowa, handel detalicz-

2 Dziennik Urzędowy Województwa Dolnośląskiego 2 Poz. 476 ny, gastronomia, turystyka, rekreacja, wypoczynek, sport, rozrywka, poczta i łączność; 8) drogach publicznych należy przez to rozumieć tereny przeznaczone do ruchu lub postoju pojazdów i ruchu pieszych wraz z leżącymi w ich ciągu urządzeniami technicznymi związanymi z ruchem pojazdów i pieszych, które docelowo należy zaliczyć do dróg publicznych; 9) drogach wewnętrznych należy przez to rozumieć tereny przeznaczone do ruchu lub postoju pojazdów i ruchu pieszych wraz z leżącymi w ich ciągu urządzeniami technicznymi związanymi z ruchem pojazdów i pieszych, których nie zalicza się do dróg publicznych; 10) wskaźniku powierzchni zabudowy należy przez to rozumieć stosunek powierzchni terenu zajętego na lokalizację zabudowy kubaturowej, liczonej po obrysie zewnętrznym murów przyziemia oraz terenu utwardzonego, zajętego między innymi na dojścia, dojazdy i miejsca postojowe, do powierzchni działki lub terenu, objętego inwestycją; 11) nieprzekraczalnych liniach zabudowy należy przez to rozumieć linię, która nie może zostać przekroczona usytuowaniem żadnej ze ścian wszystkich budynków. Okapy i gzymsy nie mogą wykraczać poza nieprzekraczalną linię zabudowy o więcej niż 1 m, schody zewnętrzne o więcej niż 2 m. Nieprzekraczalne linie zabudowy nie odnoszą się do budowli i obiektów małej architektury; 12) obiektach i urządzeniach towarzyszących należy przez to rozumieć obiekty technicznego wyposażenia i infrastruktury technicznej, gospodarcze i higieniczno-sanitarne, urządzenia budowlane, komunikacyjne, zaplecze parkingowe i garażowe oraz inne urządzenia lub obiekty pełniące służebną rolę wobec przeznaczenia podstawowego i uzupełniającego; 13) wysokości budynku do okapu należy przez to rozumieć wysokość liczoną od projektowanej rzędnej terenu przy głównym wejściu do budynku, zgodnie z projektem budowlanym, do okapu głównej połaci dachu; 14) wysokości budynku do kalenicy należy przez to rozumieć wysokość liczoną od projektowanej rzędnej terenu przy głównym wejściu do budynku, zgodnie z projektem budowlanym, do najwyżej położonej krawędzi dachu lub do najwyższego punktu połaci dachowej. 2. Niezdefiniowane pojęcia należy rozumieć zgodnie z definicjami zawartymi w przepisach szczególnych i odrębnych Na rysunku planu są zawarte następujące oznaczenia graficzne, które stanowią obowiązujące ustalenia planu: 1) granica obszaru objętego planem; 2) linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu i różnych zasadach zagospodarowania; 3) nieprzekraczalna linia zabudowy; 4) granica strefy OW ochrony zabytków archeologicznych; 5) stanowisko archeologiczne, które obejmuje się ochroną; 6) napowietrzna linia energetyczna średniego napięcia 20 kv wraz ze strefą w obrębie której obowiązują ograniczenia w zabudowie i zagospodarowaniu terenu; 7) symbole literowe określające następujące przeznaczenia terenu: a) MN teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, b) KDG teren drogi publicznej klasy głównej, c) KDW teren drogi wewnętrznej; d) E teren infrastruktury technicznej energetyki. 2. Na rysunku planu jest naniesiona propozycja podziału terenów na działki budowlane, propozycja ta nie stanowi obowiązującego ustalenia planu. 6. Ustala się następujące przeznaczenia podstawowe i dopuszczalne terenów wyodrębnionych liniami rozgraniczającymi i oznaczonymi symbolami i numerami na rysunku planu: 1. Dla terenu, oznaczonego symbolem 1MN przeznaczenie podstawowe stanowi zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna. Przeznaczenie dopuszczalne stanowią tereny dróg wewnętrznych. 2. Dla terenu, oznaczonego symbolem 1KDW przeznaczenie podstawowe stanowi droga wewnętrzna. Nie ustala się przeznaczenia dopuszczalnego. 3. Dla terenu, oznaczonego symbolem 1KDG przeznaczenie podstawowe stanowi droga publiczna klasy głównej. Nie ustala się przeznaczenia dopuszczalnego. 4. Dla terenu, oznaczonego symbolem 1E przeznaczenie podstawowe stanowi infrastruktura techniczna energetyka. Nie ustala się przeznaczenia dopuszczalnego. 7. Ustala się zasady ochrony i kształtowania ładu przestrzennego. 1. Określa się, że na obszarze nie występują elementy zagospodarowania przestrzennego, które wymagają ochrony ani rewaloryzacji i w związku z tym nie wprowadza się ustaleń dla tych elementów. 2. Ustala się, że ukształtowania wymaga zespół zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. Nakazy, zakazy, dopuszczenia i ograniczenia w zagospodarowaniu terenów ustala się w 12 uchwały. 8. Ustala się następujące zasady ochrony środowiska, przyrody i krajobrazu kulturowego:

3 Dziennik Urzędowy Województwa Dolnośląskiego 3 Poz Działalność przedsięwzięć lokalizowanych na obszarze nie może powodować ponadnormatywnego obciążenia środowiska naturalnego poza granicami terenu, dla którego inwestor posiada tytuł prawny. 2. Przez obszar objęty planem przepływa rów melioracyjny. Utrzymanie urządzeń melioracji wodnych szczegółowych należy do zainteresowanych właścicieli gruntów lub właściwej spółki wodnej. 3. Nie dopuszcza się lokalizacji przedsięwzięć mogących zawsze znacząco i potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko, za wyjątkiem inwestycji z zakresu dróg i infrastruktury technicznej. 4. Wyznacza się wymóg zachowania poziomów hałasu poniżej lub na poziomie dopuszczalnym określonym w przepisach odrębnych, na terenie oznaczonym symbolem MN jak dla terenów zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. 9. Ustala się następujące zasady ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej. 1. Obszar objęty planem obejmuje się strefą OW ochrony zabytków archeologicznych. Granice strefy przedstawia się na rysunku planu. W granicach strefy obowiązują wymogi zawarte w przepisach odrębnych. 2. Na obszarze objętym planem, zlokalizowane jest stanowisko archeologiczne nr 27/72/75-30 AZP, które obejmuje się ochroną. Dla terenu stanowiska, którego lokalizację przedstawia się na rysunku planu, obowiązują wymogi zawarte w przepisach odrębnych. 3. Ze względu na ochronę walorów lokalnego krajobrazu kulturowego należy uwzględnić ochronę walorów widokowych krajobrazu kulturowego wsi. Zabudowa powinna zostać starannie wpisana w krajobraz kulturowy oraz być realizowana w oparciu o lokalne tradycyjne wzorce. 4. Ze względu na brak dóbr kultury współczesnej, wymagających ochrony na obszarze nie obejmuje się ochroną dóbr kultury współczesnej. 10. Ustala się szczegółowe zasady i warunki scalania i podziału nieruchomości objętych planem miejscowym 1. Nie ustala się terenu, objętego obowiązkiem przeprowadzenia procedury scalenia i podziału. 2. Ustalenia dotyczące parametrów działek powstałych w wyniku scalenia i podziału przedstawia się w 12 uchwały. 11. Na obszarze nie występują tereny ani obiekty podlegające ochronie, ustalone na podstawie odrębnych przepisów, w tym tereny górnicze, a także narażone na niebezpieczeństwo powodzi oraz zagrożone osuwaniem się mas ziemnych i w związku z tym nie wprowadza się nakazów, zakazów, dopuszczeń i ograniczeń w zagospodarowaniu tych terenów. Na obszarze nie występują tereny przestrzeni publicznej i dlatego nie wprowadza się ustaleń dla tych terenów. 12. Ustala się warunki, zasady i standardy kształtowania zabudowy i zagospodarowania terenu oraz zasady i warunki podziału terenu na działki budowlane dla terenu zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, oznaczonego symbolem 1MN. 1. Warunki, zasady i standardy kształtowania zabudowy i zagospodarowania terenu: 1) nieprzekraczalna linia zabudowy, zgodnie z rysunkiem planu, w odległości 15 m od linii rozgraniczającej teren z terenem drogi wewnętrznej 1KDW; 2) maksymalny wskaźnik powierzchni zabudowy 35%; 3) minimalny wskaźnik powierzchni biologicznie czynnej 65%; 4) na każdej z działek dopuszcza się realizację jednego budynku mieszkalnego oraz jednego garażu i jednego budynku gospodarczego oraz obiektów towarzyszących, spełniających warunki określone w podpunktach 5) i 6) niniejszego punktu; 5) budynek mieszkalny a) wysokość do okapu do 6.5 m, b) wysokość do kalenicy do 9,5 m, c) układ połaci dachowych dach dwuspadowy lub naczółkowy, o takim samym nachyleniu głównych połaci, d) kąt nachylenia połaci dachowych 38 45, e) pokrycie dachowe z dachówki ceramicznej lub cementowej lub blachy dachówkowej w kolorze ceglastym matowym, f) dopuszcza się realizację dachu o parametrach niespełniających wymogów ustalonych w literach c), d) i e) niniejszego podpunktu na powierzchni nie większej niż 20% powierzchni rzutu dachu budynku; 6) garaż, budynek gospodarczy obiekty wolno stojące lub przylegające do budynku mieszkalnego a) wysokość do okapu do 3.5 m, b) wysokość do kalenicy do 9 m, c) układ połaci dachowych dach dwuspadowy lub naczółkowy, o takim samym nachyleniu głównych połaci, d) kąt nachylenia połaci dachowych 38 45, e) pokrycie dachowe z dachówki ceramicznej lub cementowej lub blachy dachówkowej w kolorze ceglastym matowym, 7) wskaźnik dotyczący minimalnej ilości miejsc postojowych dla samochodów osobowych 2 miejsca postojowe na 1 mieszkanie w domu jednorodzinnym. 2. Parametry działek powstałych w wyniku scalenia i podziału: 1) minimalna powierzchnia działki 900 m 2 ; 2) minimalna szerokość frontu działki 20 m;

4 4 Dziennik Urzędowy Województwa Dolnośląskiego Poz ) kąt położenia granic działek w stosunku do pasa drogowego o. 3. Na rysunku planu przedstawia się przebieg napowietrznej linii energetycznej średniego napięcia. Wyznacza się strefę, o szerokości 5 m od osi linii w obu kierunkach, w obrębie której lokalizacja zabudowy wymaga uzgodnienia z odpowiednim zarządcą sieci. Lokalizację strefy przedstawia się na rysunku planu. W przypadku zmiany przebiegu linii energetycznej bądź jej skablowania ustaleń niniejszego punktu nie stosuje się, a przedstawiony na rysunku przebieg linii wraz ze strefą nie ma charakteru obowiązującego. 4. Do czasu realizacji projektowanej obwodnicy Zawoni, ustala się obsługę komunikacyjną terenu z drogi gminnej działki nr 684, poprzez tereny oznaczone symbolami 1KDG, 1KDW. 5. Po zrealizowaniu projektowanej obwodnicy Zawoni, ustala się obsługę komunikacyjną terenu z drogi wewnętrznej oznaczonej symbolem 1KDW, posiadającej połączenie z drogą gminną działką nr Ustala się następujące warunki, zasady i standardy zagospodarowania terenu dla terenu drogi publicznej klasy głównej, oznaczonego symbolem 1KDG 1. Szerokość drogi w liniach rozgraniczających dla drogi oznaczonej symbolem 1KDG do 10 m, teren stanowi część projektowanej obwodnicy Zawoni, o kategorii drogi klasy głównej. 2. Ze względu na przeznaczenie terenu nie ustala się pozostałych parametrów i wskaźników kształtowania zabudowy i zagospodarowania terenu oraz parametrów działek powstałych w wyniku scalenia i podziału. 14. Ustala się następujące warunki, zasady i standardy zagospodarowania terenu dla terenu drogi wewnętrznej, oznaczonego symbolem 1KDW 1. Szerokość drogi w liniach rozgraniczających dla drogi oznaczonej symbolem 1KDW do 10 m. 2. Ze względu na przeznaczenie terenu nie ustala się pozostałych parametrów i wskaźników kształtowania zabudowy i zagospodarowania terenu oraz parametrów działek powstałych w wyniku scalenia i podziału. 15. Ustala się następujące warunki, zasady i standardy zagospodarowania terenu dla terenu infrastruktury technicznej energetyki, oznaczonego symbolem 1E. 1. Przeznaczenie podstawowe infrastruktura techniczna energetyka (stacja transformatorowa). 2. Dopuszcza się, w sytuacji ustalenia innej lokalizacji stacji, zmianę przeznaczenia na zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. (Skarga Wojewody Dolnośląskiego NK-N GD1 z dnia 1 lutego 2012 r. do WSA we Wrocławiu na 15 ust. 2) 3. Planuje się realizację obiektów budowlanych i urządzeń potrzebnych dla realizacji przeznaczenia terenu. 4. Ze względu na przeznaczenie terenu nie ustala się pozostałych parametrów i wskaźników kształtowania zabudowy i zagospodarowania terenu oraz parametrów działek powstałych w wyniku scalenia i podziału. 16. Zasady modernizacji, rozbudowy i budowy systemów infrastruktury technicznej i systemów komunikacji. 1. Na obszarze planuje się budowę urządzeń i sieci infrastruktury technicznej, z zastrzeżeniem ustępu 3 niniejszego paragrafu. 2. Zaleca się prowadzenie sieci i urządzeń infrastruktury technicznej w liniach rozgraniczających dróg. 3. Na obszarze zakazuje się budowy linii energetycznych wysokiego napięcia i gazociągów wysokiego ciśnienia. 4. Dopuszcza się lokalizację naziemnych kubaturowych urządzeń infrastruktury technicznej, jako obiektów zlokalizowanych w budynkach przeznaczenia podstawowego lub jako obiektów wolno stojących zlokalizowanych na terenach o innym przeznaczeniu. 5. Ustala się zaopatrzenie w energię elektryczną z istniejącej i projektowanej sieci energetycznej. 6. Ustala się zaopatrzenie w wodę do celów bytowych z istniejącej i projektowanej sieci wodociągowej. 7. Dopuszcza się zaopatrzenie w wodę do celów gospodarczych z indywidualnych ujęć wody. 8. Ustala się zaopatrzenie w gaz z istniejącej i projektowanej sieci gazowej. 9. Ustala się następujące zasady odprowadzania ścieków: 1) ścieki bytowe i komunalne a) należy odprowadzać docelowo do oczyszczalni ścieków poprzez projektowaną sieć kanalizacji sanitarnej lub do indywidualnych oczyszczalni ścieków, b) do czasu realizacji sieci kanalizacji sanitarnej oraz oczyszczalni ścieków dopuszcza się odprowadzanie ścieków do szczelnych zbiorników bezodpływowych; 2) wody opadowe i roztopowe z połaci dachowych i terenów nieutwardzonych należy zagospodarować na terenie nieruchomości, do której inwestor posiada tytuł prawny lub odprowadzać do lokalnej sieci kanalizacji deszczowej; 3) wody opadowe i roztopowe pochodzące z nawierzchni utwardzonych należy odprowadzać do lokalnej sieci kanalizacji deszczowej lub do ziemi, z zachowaniem wymogów zawartych w przepisach szczególnych i odrębnych.

5 Dziennik Urzędowy Województwa Dolnośląskiego 5 Poz Stałe odpady bytowo-gospodarcze należy gromadzić w szczelnych pojemnikach, przy zapewnieniu ich segregacji i systematycznego wywozu, zgodnie z uchwałą Rady Gminy Zawonia. 11. Ustala się zaopatrzenie w ciepło z indywidualnych źródeł ciepła, spełniających wymogi przepisów szczególnych i odrębnych. 12. Dopuszcza się lokalizację inwestycji z zakresu łączności publicznej w rozumieniu przepisów odrębnych Nie ustala się, innych niż dotychczasowe, sposobów i terminów tymczasowego zagospodarowania, urządzenia i użytkowania terenów objętych planem. 2. Nie ustala się szczególnych warunków zagospodarowania terenów oraz ograniczeń w ich użytkowaniu, w tym zakazu zabudowy. 18. Na obszarze ustala się stawkę procentową do określenia jednorazowej opłaty od wzrostu wartości nieruchomości, (o której mowa w art. 36 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym) w następujących wysokościach: 1. Dla terenów oznaczonych symbolem MN 1% 2. Dla pozostałych terenów 0,1%. 19. Wykonanie uchwały powierza się Wójtowi Gminy Zawonia. 20. Uchwała wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa Dolnośląskiego. Przewodniczący Rady Gminy: Dorota Worotniak

6 Dziennik Urzędowy Województwa Dolnośląskiego 6 Poz. 476 Załącznik nr 1 do uchwały nr IX/ /72/2011 Rady Gminy Zawonia z dnia 15 listopada 2011 r.

7 Dziennik Urzędowy Województwa Dolnośląskiego 7 Poz. 476 Załącznik nr 2 do uchwały nr IX/ /72/2011 Rady Gminy Zawonia z dnia 15 listopada 2011 r. Rozstrzygnięcie o sposobie rozpatrzenia uwag zgłoszonych do projektu zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu położonego we wsi Zawonia, uchwalonego uchwałą Rady Gminy Zawonia nr XXII/163/2009 z dnia 23 kwietnia 2009 r., dla działki nr 569/23 i części działki nr 569/22 Na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80 z 2003 r., poz. 717 z późniejszymi zmianami) Rada Gminy Zawonia uchwala, co następuje: 1. W związku z tym, że w ustawowym terminie, to jest do dnia r. nie wniesiono żadnych uwag do projektu zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu położonego we wsi Zawonia, uchwalonego uchwałą Rady Gminy Zawonia nr XXII/163/2009 z dnia 23 kwietnia 2009 r., dla działki nr 569/23 i części działki nr 569/22 wyłożonego do publicznego wglądu, nie rozstrzyga się w sprawie rozpatrzenia uwag. Załącznik nr 3 do uchwały nr IX/ /72/2011 Rady Gminy Zawonia z dnia 15 listopada 2011 r. Rozstrzygnięcie o sposobie realizacji, zapisanych w zmianie planu, inwestycji z zakresu infrastruktury technicznej, które należą do zadań własnych gminy, oraz zasadach ich finansowania, zgodnie z przepisami o finansach publicznych Na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80/ poz. 717 ze zmianami ) i art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. Nr 142/2001 poz ze zmianami), Rada Gminy Zawonia uchwala, co następuje: 1. W projekcie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu położonego we wsi Zawonia, uchwalonego uchwałą Rady Gminy Zawonia nr XXII/163/2009 z dnia 23 kwietnia 2009 r., dla działki nr 569/23 i części działki nr 569/22 wprowadza się budowę sieci wodociągowej, jako inwestycji z zakresu infrastruktury technicznej, która należy do zadań własnych gminy i która nie została uwzględniona w obowiązującym miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. 2. Powyższa inwestycja z zakresu infrastruktury technicznej zostanie wykonana zgodnie z Wieloletnim Planem Inwestycyjnym. 3. Zasady finansowania inwestycji z zakresu infrastruktury technicznej, które należą do zadań własnych gminy, będą zgodne z wymogami przepisów, w tym będą pochodzić z budżetu gminy oraz dotacji.

8 DZIENNIK URZĘDOWY WOJEWÓDZTWA DOLNOŚLĄSKIEGO Wrocław, dnia 14 czerwca 2013 r. Poz WYROK NR SYGNATURA AKT II SA/WR 62/13 WOJEWÓDZKIEGO SĄDU ADMINISTRACYJNEGO WE WROCŁAWIU z dnia 3 kwietnia 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędziowie: Sędzia NSA Zygmunt Wiśniewski Sędzia NSA Halina Kremis (spr.) Sędzia WSA Alicja Palus Protokolant: Starszy asystent sędziego Katarzyna Grott po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 3 kwietnia 2013 r. sprawy ze skargi Wojewody Dolnośląskiego na 15 ust. 2 uchwały Rady Gminy Zawonia z dnia 15 listopada 2011 r. Nr IX/72/2011 w przedmiocie uchwalenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu położonego we wsi Zawonia, uchwalonego uchwałą Rady Gminy Zawonia nr XXII/163/2009 z dnia 23 kwietnia 2009 r. dla działki nr 569/23 i działki nr 569/22 I. stwierdza nieważność 15 ust. 2 zaskarżonej uchwały; II. orzeka, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu w zakresie wskazanym w pkt. I sentencji niniejszego wyroku; III. zasądza od Gminy Zawonia na rzecz strony skarżącej kwotę 240,00 zł (słownie: dwieście czterdzieści złotych) tytułem zwrotu poniesionych kosztów postępowania sądowego.

9 Dziennik Urzędowy Województwa Dolnośląskiego 2 Poz Uzasadnienie Wojewoda Dolnośląski, działając jako organ nadzoru, złożył skargę na uchwałę Rady Gminy Zawonia nr IX/72/2011 z dnia 15 listopada 2011 r. w sprawie uchwalenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu położonego we wsi Zawonia, uchwalonego uchwałą Rady Gminy Zawonia nr XXII/ /163/2009 z dnia 23 kwietnia 2009 r. dla działki nr 569/23 i części działki nr 569/22. Przywołując w podstawie prawnej skargi art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym t. j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz z późn. zm.) i art ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz wniósł o stwierdzenie nieważności 15 ust. 2 uchwały Rady Gminy Zawonia nr IX/72/2011 z dnia 15 listopada 2011 r. w sprawie uchwalenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu położonego we wsi Zawonia, uchwalonego uchwałą Rady Gminy Zawonia nr XXIII 163/2009 z dnia 23 kwietnia 2009 r. dla działki nr 569/23 i części działki nr 569/22, z powodu istotnego naruszenia art. 28 ust. 1 w związku z art. 15 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) polegającego na naruszeniu zasad sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w zakresie przeznaczenia terenów objętych planem, za zasądzeniem kosztów postępowania według norm przepisanych. Na uzasadnienie organ nadzoru wskazał, że na sesji dnia 15 listopada 2011 r., działając na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 5 ustawy o samorządzie gminnym, art. 20 ust. 1 i art. 27 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w związku z uchwałą nr 111/26/2011 Rady Gminy Zawonia z dnia 24 lutego 2011 r. w sprawie przystąpienia do sporządzenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu położonego we wsi Zawonia, uchwalonego uchwałą Rady Gminy Zawonia nr XXII/I 63/2009 z dnia 23 kwietnia 2009 r., dla działki nr 569/23 i części działki nr 569/22 oraz po stwierdzeniu zgodności ze Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Zawonia uchwalonego uchwałą Rady Gminy Zawonia nr XXVII/ 182/2009 z dnia 26 listopada 2009 r., zmienionego uchwałą nr 111/16/2011 Rady Gminy Zawonia z dnia 24 lutego 2011 r., uchwałą nr IX/60/2011 Rady Gminy Zawonia z dnia 15 listopada 2011 r., uchwałą Rady Gminy Zawonia z dnia 15 listopada 2011 r., Rada Gminy Zawonia podjęła uchwałę nr IX/72/2011 z dnia 15 listopada 2011 r. w sprawie uchwalenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu położonego we wsi Zawonia, uchwalonego Uchwałą Rady Gminy Zawonia nr XXII/163/2009 z dnia 23 kwietnia 2009 r. dla działki nr 569/23 i części działki nr 569/22. W trakcie postępowania nadzorczego dotyczącego tej uchwały organ nadzoru stwierdził podjęcie 15 ust. 2 uchwały z istotnym naruszeniem art. 28 ust. 1 w związku z art. 15 ust. 2 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Uchwalając uchwałę dotyczącą zmiany miejscowe-go planu zagospodarowania przestrzennego Rada Gminy Zawonia w 15 ustaliła warunki, zasady i standardy zagospodarowania terenu dla infrastruktury technicznej energetyki, oznaczonego symbolem 1 E. W myśl 15 ust. 2 uchwały postanowiono dopuszcza się, w sytuacji ustalenia innej lokalizacji stacji, zmianę przeznaczenia na za-budowę mieszkaniową jednorodzinną. Podjęcie wskazanego zapisu uchwały wiąże się de facto z ustaleniem dla terenu 1 E dwóch różnych przeznaczeń, a więc infrastruktury technicznej-energetyka oraz na podstawie 15 ust. 2 zabudowy mieszkaniowej jedno-rodzinnej. Zdaniem Organu Nadzoru przytoczone postanowienie uchwały pozostaje w sprzeczności z zasadami sporządzania planu zagospodarowania przestrzennego i narusza art. 15 ust. 2 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Jak bowiem wynika z powołanego przepisu, w planie miejscowym określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Z treści art. 15 ust. 2 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wynika ponadto, że przeznaczenie terenów powinno być ustalone jednoznacznie. Regulacja ta pozostaje w związku z treścią art. 4 ust. 1 tej ustawy, zgodnie z którym ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Niewątpliwie zatem to do właściwości organów gminy należy określenie przeznaczenia terenów objętych ustaleniami planu. Ponadto, określenie tego przeznaczenia może nastąpić w konkretnej regulacji, tj. w planie zagospodarowania przestrzennego. Mając na uwadze racjonalność działania ustawodawcy, skoro powierzył on radzie gminy uchwalenie planu zagospodarowania przestrzennego i określenie w nim, jakie przeznaczenie będą miały określone tereny, dla których plan ten jest uchwalany, rada określając przeznaczenie tych terenów nie może ostatecznego ustalenia ich przeznaczenia pozostawiać innym, bliżej nieokreślonym podmiotom. W ocenie organu nadzoru, rada nie może wprowadzać w treści miejscowego planu rozwiązań alternatywnych, dopuszczających uznaniowe zmienienie przeznaczenia określonych terenów. Tym bardziej, gdy dopuszcza się tak różne i całkowicie odmienne przeznaczenie tych terenów. Postanowienie 15 ust. 2 skarżonej uchwały sugeruje możliwość zmiany obowiązującego ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego bez przeprowadzenia przewi-

10 Dziennik Urzędowy Województwa Dolnośląskiego 3 Poz dzianej przez przepisy prawa procedury planistycznej. W myśl art. 27 ustawy, zmiana studium lub planu miejscowego następuje w takim trybie, w jakim są one uchwalane. Przepis ten wprowadza generalną zasadę, zgodnie z którą miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego zmienia się w takim samym trybie, w jakim został on uchwalony. Procedurę zmiany miejscowego planu rozpocząć powinno podjęcie przez radę gminy uchwały w sprawie przystąpienia do sporządzenia zmiany planu (art. 14 ust. 1 w zw. z art. 27 ustawy). Zmiana planu jest wyrazem samodzielności gminy w zakresie planowania przestrzennego i gmina może w każdym czasie przystąpić do zmiany planu. Jednakże do każdej zmiany miejscowego planu niezbędne jest podjęcie uchwały w sprawie przystąpienia do zmiany tego planu. Konieczne jest również odpowiednie stosowanie regulacji dotyczących trybu sporządzenia planu, w szczególności art. 17 ustawy. Nie oznacza to, iż zmiana planu musi obejmować nowelizację wszystkich merytorycznych treści planu określonych wart. 15 ust. 2 i 3 ustawy, a czynności przewidziane w art. 17 przeprowadza się w zakresie niezbędnym do dokonania tych zmian. W tym kontekście skarżący stwierdza, że ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wyraźnie stanowi w jakim trybie przeprowadza się zmianę miejscowego planu i nie daje radzie gminy kompetencji ani możliwości decydowania, czy przeprowadzenie procedury planistycznej jest w danym przypadku konieczne, zasadne i celowe, czy też nie. Za niedozwoloną należy uznać możliwość wprowadzenia zmiany przeznaczenia terenu bez zmiany ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w tym zakresie. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 10 czerwca 2009 r.( sygn. akt II OSK 1854/08):(... ) miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jako akt prawa miejscowego, stanowiący o ograniczeniach w sposobie wykonywania prawa własności winien stanowić o tym w sposób czytelny i budzący jak najmniej wątpliwości interpretacyjnych. Jeżeli tego nie czyni, budząc wątpliwości zasadniczej natury co do przeznaczenia terenu, to rzeczywiście może stanowić zagrożenie dla standardów demokratycznego państwa, powielając wątpliwości na etapie rozstrzygnięć indywidualnych. W konsekwencji taki plan to prosta droga do niekończących się sporów interpretacyjnych. oczywiście nie chodzi tu o zwykłe wątpliwości interpretacyjne pojedynczych norm prawnych, poddające się wykładni, ale takie, które dotyczą kluczowych kwestii jak przeznaczenie terenu. Jeżeli tak, to tym bardziej plan nie może się ostać w obrocie prawnym i to w całości ze względu na to, że jak zasadnie podnosi się w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, wady planu dotyczą przeważającej powierzchni planu, stanowiącej integralną całość planistyczną. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 2 czerwca 2011 r. (sygn. akt II SA/Wr 281/10) zważył, że o ile dopuszczalne jest ustalenie dla jednego terenu różnych funkcji terenu, tak aby nie wykluczały się one wzajemnie, to samo przeznaczenie terenu musi być określone w sposób jednoznaczny. Za ustalenie dla jednego terenu różnych funkcji terenu nie może być natomiast uznane dopuszczenie zmiany funkcji terenów w nieustalonym trybie i przez nieustalony podmiot, powodujące niedookreślenie przeznaczenia te-renów. Podobne stanowisko Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyraził w wyroku z dnia 5 listopada 2010 r. (sygn. akt II SA/Wr 375/10), stanowiąc że brak jest możliwości określenia w planie przeznaczenia gruntów w sposób hipotetyczny, czy też alternatywny. Sąd w wyroku tym wskazał również, że niedopuszczalne jest umieszcza-nie w planie norm otwartych, umożliwiających przejęcie bądź uzupełnienie planistycznych kompetencji gminy przez organy właściwe do wydania decyzji związanych z realizacją inwestycji. Podsumowując organ nadzoru podkreśla, że procedura uchwalania planu miejscowego jest ściśle wyznaczona przepisami ustawy. Natomiast zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: naruszenie zasad sporządzania studium lub planu miejscowego, istotne naruszenie trybu ich sporządzania, a także naruszenie właściwości organów w tym zakresie, powodują nieważność uchwały rady gminy w całości lub części... W doręczonej sądowi odpowiedzi na skargę, udzielonej stosownie do art ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Rada Gminy Zawonia uwzględniła skargę w całości. Na uzasadnienie strona przeciwna wskazała, że Rada Gminy Zawonia podjęła uchwałę nr 1X/72/ /2011 z dnia 15 listopada 2011 roku w sprawie uchwalenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego da terenu położonego we wsi Zawonia, uchwalonego uchwałą Rady Gminy Zawonia nr XXII/163/ /2009 z dnia 23 kwietnia 2009 r., dla działki nr 569/23 i części działki nr 569/22. W wyniku badania tej uchwały, Wojewoda Dolnośląski wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, wnosząc o stwierdzenie nieważności 15 ust. 2 uchwały. Rada Gminy Zawonia zapoznała się z uzasadnieniem skargi i stwierdziła, że jest zasadna. Wnosi zatem o uwzględnienie skargi stwierdzenie nieważności 15 ust. 2 uchwały nr 1X/72/2011 z dnia 15 listopada 2011 roku w sprawie uchwalenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu położonego we wsi Zawonia, uchwalonego uchwałą Rady Gminy Zawonia nr XXII/163/2009 z dnia 23 kwietnia 2009 r., dla działki nr 569/23 i części działki nr 569/22.

11 Dziennik Urzędowy Województwa Dolnośląskiego 4 Poz Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył: Zgodnie z art. 1 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) i art. 3 2 pkt 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi zwanej dalej u.p.s.a. (Dz. U. Nr 153, poz ze zm.), sądy administracyjne właściwe są do badania zgodności z prawem zaskarżonych aktów prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego. Akty te są zgodne z prawem, jeżeli są zgodne z przepisami prawa materialnego i przepisami prawa procesowego. Stosownie do art. 147 u.p.s.a. sąd uwzględniając skargę na akt, o którym mowa w art. 3 2 pkt 5 u.p.s.a., stwierdza nieważność tej uchwały w całości lub w części. Analizując zakwestionowaną przez Wojewodę Dolnośląskiego uchwałę sąd uznał, że skarga jest zasadna i podzielił w pełni zawartą w niej argumentację. Dokonując oceny zgodności z prawem zaskarżonej uchwały (w zakresie zaskarżonym), w pierwszej kolejności wskazać należy, że do zadań własnych gminy należy kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego (art. 3 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym [Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.] zwanej dalej u.p.z.p.). W planie miejscowym określa się obowiązkowo m.in. przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Jednakże przyznana radzie gminy kompetencja w zakresie uchwalania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz samodzielność kształtowania i prowadzenia polityki przestrzennej na terenie gminy nie oznacza zupełnej dowolności. Akt prawa miejscowego organu jednostki samorządu terytorialnego stanowiony jest na podstawie upoważnienia ustawowego i winien być sporządzany tak, by przyjęte w oparciu o to upoważnienie normy uzupełniały wydane przez inne podmioty przepisy powszechnie obowiązujące kształtujące prawa i obowiązki ich adresatów. Ustawodawca formułując określoną delegację do wydania aktu wykonawczego przekazuje upoważnienie do uregulowania wyłącznie kwestii nie objętych dotąd żadną normą o charakterze powszechnie obowiązującym w celu ukształtowania stanu prawnego uwzględniającego m.in. specyfikę, możliwości i potrzeby środowiska, do którego właściwy akt wykonawczy jest skierowany. Akty te nie mogą zatem wykraczać poza jakiekolwiek unormowania ustawowe, czynić wyjątków od ogólnie przyjętych rozwiązań ustawowych, a także powtarzać kwestii uregulowanych w aktach prawnych hierarchicznie wyższych. Muszą zawierać sformułowania jasne, wyczerpujące, uniemożliwiające stosowanie niedopuszczalnego, sprzecznego z prawem luzu interpretacyjnego. Tylko w ustawie dozwolone jest ustalanie obowiązków i praw obywateli oraz określenie wyjątków władczej ingerencji w konstytucyjnie gwarantowane prawa i wolności obywateli. Również tylko w ustawie dopuszczalne jest określenie kompetencji organów administracji publicznej. Zakres upoważnienia winien być zawsze ustalany przez pryzmat zasad demokratycznego państwa prawnego, działania w granicach i na podstawie prawa oraz innych przepisów regulujących daną dziedzinę (art. 7 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej). Normy kompetencyjne powinny być interpretowane w sposób ścisły- zakaz dokonywania wykładni rozszerzającej przepisów kompetencyjnych oraz wyprowadzania kompetencji w drodze analogii (zob. wyrok WSA w Wrocławiu z dnia 26 stycznia 2005 r., IV SA/Wr 807/04, publ. OSS z 2005 r., nr 2, poz. 43). W konsekwencji należy wskazać, że wprowadzenie przez Radę Gminy Zawonia w kontrolowanej uchwale o zmianie planu unormowania dopuszczającego, w sytuacji zmiany lokalizacji stacji transformatorowej, zmianę przeznaczenia działki dla infrastruktury technicznej (energetyki - 1E) na zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, należy uznać za istotne naruszenie art. 28 ust. 1 w zw. z art. 15 ust. 2 pkt 1 powołanej ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. W istocie, bowiem takie unormowanie wiąże się z ustaleniem dla terenu 1 E dwóch innych przeznaczeń, a więc albo infrastruktury technicznej, a konkretnie energetyki; albo na podstawie 15 ust. 2 zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. Ustawodawca przyznając gminie uprawnienie do samodzielnego kształtowania przestrzeni i sposobu jej wykorzystania zagwarantował równocześnie możliwość przeciwdziałania takiemu sposobowi jej zagospodarowania, dopuszczonemu na podstawie decyzji, który nie odpowiada koncepcji przyjętej przez gminę w planie miejscowym. Celowi temu służy przepis art. 65 ust. 1 pkt 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, nakazujący organowi, który wydał decyzję o warunkach zabudowy albo decyzję o ustaleniu lokalizacji celu publicznego stwierdzenia jej wygaśnięcia, jeżeli dla tego terenu uchwalono plan miejscowy, którego ustalenia są inne niż w wydanej decyzji. Ustalenia kontrolowanego planu, które dopuszczają możliwość zmiany przeznaczenia terenu bez zmiany uchwały w trybie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, stoją w sprzeczności z postanowieniami ustawy obligującymi radę gminy do przeprowadzenia procedury planistycznej właściwej dla zmiany miejscowego planu, w każdym przypadku, gdy konieczność takiej zmiany zachodzi.

12 Dziennik Urzędowy Województwa Dolnośląskiego 5 Poz Regulacja zawarta w kwestionowanym unormowaniu wskazuje jak prawidłowo stwierdza organ nadzoru na naruszenie przez radę gminy zasady przyjętej w przepisie art. 27 powoływanej ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym po-przez dopuszczenie możliwości zmiany ustaleń planu w zakresie przeznaczenia terenu bez jednoczesnego przeprowadzenia procedury zmieniającej plan miejscowy oraz w przepisie art. 15 ust. 2 pkt 1 tej ustawy, nakazujących określenie obowiązkowo w planie miejscowym przeznaczenia terenów o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. W tym kontekście wskazać należy, iż możliwe jest ustanowienie w planie miejscowym mieszanego przeznaczenia konkretnych terenów w zależności od ich specyfiki, bowiem art. 15 ust. 2 pkt 1 ustawy nie wprowadza żadnych ograniczeń co do określenia rodzaju przeznaczenia terenu, a jedynie nakazuje określić linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 października 2008 r., sygn. akt IIOSK 567/08). Bezsporne jest, iż treść przepisów planu wespół z innymi przepisami determinują sposób wykonywania prawa własności, a w krańcowych przypadkach przy wykorzystaniu terenu przewidzianego w planie na cele publiczne może prowadzić do wywłaszczenia prawa własności. Takie alternatywne (i całkowicie rozłączne) określenia przeznaczenia jednego terenu w planie miejscowym powoduje, że konkretyzacja prze-znaczenia takiego terenu odbywała by się nie w toku uchwalania planu miejscowego, lecz w jakimś innym, niezgodnym z obowiązującym prawem trybie, dodatkowo np. przez organ nie mający w tym zakresie kompetencji. Takie zaś formy działania administracji należy uznać za niedopuszczalne, wobec zasady legalizmu ujętej w art. 7 Konstytucji RP, stosownie do której organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa. Jak bowiem wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 10 czerwca 2009 r., (sygn. akt II OSK 1854/08) miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jako akt prawa miejscowego, stanowiący o ograniczeniach w sposobie wykonywania prawa własności, winien stanowić o tym w sposób czytelny i budzący jak najmniej wątpliwości interpretacyjnych. Jeżeli tego nie czyni, budząc wątpliwości zasadniczej natury co do przeznaczenia terenu, to rzeczywiście może stanowić zagrożenie dla standardów demokratycznego państwa, powielając wątpliwości na etapie rozstrzygnięć indywidualnych. W konsekwencji taki plan to prosta droga do niekończących się sporów interpretacyjnych. I oczywiście nie chodzi tu o zwykłe wątpliwości interpretacyjne pojedynczych norm prawnych, poddające się wykładni, ale takie, które dotyczą kluczowych kwestii jak przeznaczenie terenu. Reasumując, powołane wcześniej postanowienie zaskarżonej uchwały planistycznej może prowadzić do zmiany przeznaczenia terenu bez przeprowadzenie wymaganej prawem procedury planistycznej, co doprowadziło by do sytuacji niezgodnej z prawem. Z tych względów kwestionowany zapis aktu planistycznego stanowi zagrożenie dla standardów demokratycznego państwa, bowiem w akcie stanowienia prawa normy prawne, które mogą być podstawą do podejmowania rozstrzygnięć indywidualnych powinny być ustalone jednoznacznie. Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny, działając na podstawie art u.p.p.s.a. orzekł jak w pkt I sentencji wyroku. Podstawę dla orzeczenia zawartego w pkt II stanowił przepis art. 152 przywołanej ustawy, zaś orzeczenie zawarte w p. III orzeczenia znajduje swoje uzasadnienie w art. 200 tejże ustawy.