Gimnazjum im. św. Stanisława Kostki w Świedziebni. Młody Reporter. Miesięcznik redagowany przez Koło Młodych Reporterów Opiekun Koła Anna Manelska

Transkrypt

1 Gimnazjum im. św. Stanisława Kostki w Świedziebni Młody Reporter Rok szkolny 2011/2012 marzec/kwiecień, numer 5 Miesięcznik redagowany przez Koło Młodych Reporterów Opiekun Koła Anna Manelska TEN DZIEŃ BYŁ WOLNY OD NAUKI I NA TWARZACH UCZNIÓW GOŚCIŁ UŚMIECH. DOBRE- GO HUMORU NIE ZDOŁAŁY WYPĘ- DZIĆ NAWET BIE- GAJĄCE TU I ÓW- DZIE WAMPIRY. Stałe kolumny: -Z życia szkoły -Poznajmy się -Moje hobby wywiady -Przeczytaj, obejrzyj, posłuchaj-recenzje -Serwis sportowy -Kącik porad sercowych -Rozrywka W numerze m. in. St Patrick s Day Co to jest sudoku? Regulamin konkursu Mistrz Sudoku St Patrick s Day Rozmowa z Ania Stefańską-laureatką Wojewódzkiego Konkursu Przedmiotowego z Biologii 15 marca bieżącego roku od godziny 8. rano w Gimnazjum im. Św. Stanisława Kostki w Świedziebni rozpoczął się Dzień Świętego Patryka, nazywany St Patrick s Day. Uczniowie naszej szkoły po usłyszeniu dzwonka na lekcje udali się we wcześniej ustalonych grupach do sal 01 i 23, gdzie, ku radości chyba wszystkich uczniów, nie było lekcji. (Dokończenie na stronie 2) Odnaleziony sztandar Prezentacja projektów edukacyjnych Młodzi reporterzy na spotkaniu z pisarką Martą Gruszczyńską

2 St Patrick s Day Uczniowie naszej szkoły, ubrani na zielono, po usłyszeniu dzwonka na lekcje udali się we wcześniej ustalonych grupach do sal 01 i 23, gdzie mieli okazję obejrzeć przygotowane wcześniej projekty edukacyjne wybranych uczniów klas drugich. Za przedstawienie pt. Bez inglisz ani rusz odpowiedzialne były panie uczące j. angielskiego p. Ewa Kęsicka i p. Natalia Prykhodko. Po krótkiej przerwie wszyscy uczniowie oraz przybyli goście udali się na rozgrywany na hali mecz Polska- Irlandia. Wśród kibiców przeprowadzono konkurs. Nagrody dla Najgłośniejszego Kibica otrzymały uczennice klasy 3b, 2a oraz 1c. Zacięta walka zakończyła się gromkimi brawami dla uczestników oraz wręczeniem pucharu zwycięskiej Irlandii. Po rozgrywkach wszyscy udali się do wyznaczonych sal na film pt. Dracula. Opowiadał on historię transylwańskiego arystokraty, który był wampirem. W międzyczasie przeprowadzone zostały dwa konkursy z j. angielskiego oraz wiedzy o irlandzkich pisarzach. Na koniec imprezy na sali gimnastycznej odbyły się międzyszkolne rozgrywki, w których przedstawiciele poszczególnych szkół mogli sprawdzić swoją wiedzę i umiejętności. 2

3 Komisja uważnie śledzi zmagania konkursowe uczestników W tym samym czasie za kotarą odbywał się konkurs plastyczny. Chętni, uzdolnieni w tym kierunku, uczniowie rysowali okładki książki do fragmentów utworów. Zwieńczeniem imprezy było rozdanie nagród zwycięzcom, które ufundowali sponsorzy. Z pewnością był to dzień pełen wrażeń. Przygotowała Daria Kozłowska 3

4 Odnaleziony sztandar 9 marca 2012 roku w czasie Mszy Świętej proboszcz parafii Świedziebnia ks. kan. Jerzy Wielechowski przekazał naszemu gimnazjum odnaleziony po latach sztandar szkoły im. Św. Stanisława Kostki w Świedziebnej z 1929 roku. W istocie była to chorągiew używana w czasie ważniejszych uroczystości kościelnych w procesjach. Była noszona przez młodzież szkolną w okresie od 1929 roku do wybuchu II wojny światowej. Po wojnie- w związku ze zmianą władzy- noszenie tego sztandaru zostało zaniechane. Jak już wcześniej wspomniałem, chorągiew była ufundowana przez społeczność parafialną w roku Musiał to być ważny symbol uczniów, bowiem młodzież kończąca szkołę, fotografowała się na tle tej chorągwi. Zdjęcie pierwszych absolwentów siedmioklasowej Szkoły Powszechnej w Świedziebni z 1930 roku Stoją od lewej uczniowie: Janina Klimowska z Księtego, Stefan Kopczyński z Janowa, Cecylia Klimowska z Księtego, Stanisława Muchewicz ze Świedziebni, Ryszard Jastrzębski z Janowa, Henryk Szadkowski ze Świedziebni, Marianna Lorenc ze Świedziebni, Janina Szczepańska z Księtego, Tadeusz Twarogowski ze Świedziebni. Siedzą od lewej nauczyciele : Helena Sieniawska, Kołakowski, Kołakowska, Józef Kessel - kierownik szkoły, Władysław Gajewski - wikariusz parafii i katecheta, Regina Erchardówna, Wojciech Iwanowski i Zofia Metzówna. /Zdjęcie pochodzi ze zbiorów prywatnych p. Mariana Łakomca - późniejszego długoletniego dyrektora Szkoły Podstawowej w Świedziebni/ 4

5 Chorągiew z jednej strony zawiera pięknie wyhaftowanego orła w koronie i napis:,,szkoła im. Św. Stanisława Kostki w Świedziebnej 1929 r. Z drugiej strony znajduje się wizerunek św. Stanisława Kostki wykonany techniką sitodruku oraz napis:,,wejrzyj z nieba dziś łaskawie na nas Święty Stanisławie! Powodowani m.in. tą tradycją, w roku 2008 nadaliśmy naszej szkole imię Świętego Stanisława Kostki. Wcześniej jednak wykorzystując różnego rodzaju okoliczności poszukiwaliśmy zaginionego,,sztandaru. Kiedy wydawało się, że pożoga wojenna pochłonęła ową chorągiew, w zwyczajny sposób istnienie tej pamiątki odkrył ks. Jerzy Wielechowski i postanowił przekazać ją do naszej szkoły. Zostanie umieszczona w specjalnej gablocie w miejscu poświęconym patronowi szkoły. Korzystając z tej okazji chciałbym gorąco podziękować księdzu proboszczowi za ten dar. Szczególnie mocno dziękuję pani Barbarze Serowskiej, która chorągiew odnowiła, połatała i przywróciła do świetności. 5 Stanisław Kosakowski

6 Nie zdajemy sobie sprawy z tego, jakie mamy szczęście ANALFABETYZM W XXI WIEKU Może to brzmi niewiarygodnie, ale takie są fakty. Całkiem niedawno w wielu krajach obchodzony był Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego. Wszystko po to, aby pielęgnować języki narodowe, podnosić kulturę słowa pisanego i mówionego. Za chwilę usłyszymy o Międzynarodowym Dniu Książki i Praw Autorskich, a tymczasem prawie połowa ludzi żyjących w XXI wieku nie bardzo wie, jak wygląda książka i do czego służy. Szczególnie słowo pisane w niektórych kulturach było i jest nadal uważane za dopust Boży. Przyszło ono bardzo późno, ok. 5 czy 6 tysięcy lat temu. Wynalazek pisma spotykał się z długotrwałym sprzeciwem i świętym oburzeniem jako coś, co podkopie moralność. Egipska legenda głosi, że kiedy bóg Toth przekazał królowi Tamosowi sztukę pisania, dobry król nazwał ją wrogiem cywilizacji. [...] Możemy tylko zgadywać pochodzenie tego cudownego wynalazku. Może to był produkt uboczny garncarstwa, rozpoczęty w postaci znaków fabrycznych na ceramice? Może międzyplemienny system konwencjonalnych obrazków, przedmiotów wymiany i symboli rachunkowych? Pismo było z początku, a jest do dziś w Chinach i Japonii, formą rysunku, sztuką piękną. Tak jak używano gestów, kiedy nie można było użyć słów, tak używano obrazków dla przekazywania myśli w czasie i przestrzeni. Każda znana nam litera była kiedyś obrazkiem, podobnie jak znaki drogowe czy znaki zodiaku są nimi do dziś. Przytoczę kilka faktów popartych badaniami: W Polsce analfabetyzm był spuścizną po polityce zaborców, którzy dążyli do ograniczania szkolnictwa. W 1914 na ziemiach polskich było: 57% analfabetów w zaborze rosyjskim, 40% w Galicji i 5% w zaborze pruskim. Wg statystyk w Polsce w 1921 było 33,1% analfabetów, w ,1%, w ,7%, w ,2%. W krajach Trzeciego Świata problem analfabetyzmu sięga kilkunastu, a nawet kilkudziesięciu procent mieszkańców. Obecnie szacuje się, że w Europie jest 3% analfabetów, w Ameryce Pd. - 15%, w Azji - 33%, a w Afryce - 50%. Bieda w tych krajach jest tak powszechna, że nie ma funduszy na budowę szkół. Nauczycieli posiadających umiejętności potrzebne do nauki jest bardzo ciężko znaleźć a i zatrudnienie ich też nie jest tanie. Problem jest bardziej złożony i choć pieniądze odgrywają kluczową rolę, nie sposób nie wspomnieć o mentalności owych społeczeństw. Żeby rodziny mogły się utrzymać, wszyscy członkowie pracują od świtu do zmierzchu, nie ważne czy dziecko czy starzec. Pracują wszyscy, więc nie ma czasu na wysłanie dzieci do szkoły. Wielu tradycjonalistów w tych krajach uznaje, że nie puści dziecka do szkoły, będzie pracować w domu a jak dorośnie znajdzie męża/żonę i będzie opiekować się własną rodziną. Taka jest rzeczywistość w Ameryce Południowej a szczególnie w Afryce. Dla wsparcia takiego kraju przydałyby się choć niewielkie fundusze na budowę szkół, dwóch misjonarzy, by cała osada, nawet 5 sąsiednich wiosek mogły się uczyć, szkolić i budować przyszłość. Tyle że w krajach bogatych nikt nie docenia umiejętności czytania a to dlatego, że każdy od szóstego roku życia je posiada. Nie docenia się tych umiejętności, bo są tak powszechne, że niezauważalne. Ba, istnieją nawet specjalne programy nauki czytania dla trzylatków. Mateusz Jarzemski 6

7 Witajcie Miłośnicy Matematyki!!! Na pewno spotkaliście się z zakręconymi, którzy rozwiązują SUDOKU Zasady tej gry są bardzo proste, nie wymagają dużej znajomości matematyki, a jedynie logicznego myślenia. SUDOKU niezwykle rozwija umysł, stanowi świetny trening dla szarych komórek, co z kolei opóźnia proces tworzenia się chorób związanych z mózgiem, np. Alzheimera, a przede wszystkim rozładowuje stres i napięcie, jest świetną formą rozrywki Niewielu z nas zdaje sobie sprawę, że łamigłówki i gry logiczne bardzo pozytywnie wpływają na nerwowe komórki mózgu. Gry logiczne są dla nich swoistego rodzaju treningiem, a zdaniem lekarzy nie ma lepszego sposobu na poprawę koncentracji i pamięci jak gimnastyka umysłu przy wszelkiego rodzaju łamigłówkach. Co to jest sudoku? Sudoku to łamigłówka pochodząca z Japonii. W przeciwieństwie do innych łamigłówek sudoku nie wymaga od gracza wykonywania żadnych rachunków matematycznych, dzięki czemu wydaje się banalna. W rzeczywistości bez cierpliwości oraz umiejętności logicznego myślenia rozwiązanie diagramu sudoku nie jest możliwe. Popularność sudoku została zapoczątkowana w 1986 roku w Japonii. Nie minęło 20 lat i łamigłówka ta zdobyła rzeszę zagorzałych wielbicieli na całym świecie. Jak sudoku wpływa na mózg? Granie w sudoku zwiększa sprawność umysłową i rozwija lewą półkulę mózgu, odpowiedzialną za myślenie logiczne. Sudoku zwiększa twoją inteligencję i czujność sprawiając, że nawet na stare lata będziesz w doskonałej kondycji umysłowej. ZADADY SUDOKU Diagram sudoku składa się z 81 pól w układzie 9 x 9 i został podzielony na 9 mniejszych kwadratów o układzie 3 x 3 każdy. Łamigłówka ma tylko jedno 7

8 rozwiązanie, do którego można dojść za pomocą logiki. Gra polega na wypełnieniu planszy cyframi od 1 do 9 w ten sposób, aby w tym samym wierszu, w tej samej kolumnie, oraz w każdym sektorze 3 3 oznaczonym pogrubioną linią, znajdowała się tylko jedna taka sama cyfra. Innymi słowy w żadnej kolumnie, wierszu, lub oznaczonym sektorze nie może powtórzyć się dwa razy ta sama cyfra. Przykładowa plansza sudoku: Sprawdź swoje siły i sprawność umysłu! Weź udział w konkursie! Poniżej regulamin konkursu MISTRZ SUDOKU, który odbędzie się 1 czerwca 2012 roku podczas obchodów Dnia Dziecka. REGULAMIN 1. Konkurs adresowany jest do wszystkich uczniów Gimnazjum im. św. Stanisława Kostki w Świedziebni. 2. Uczestnicy zgłaszają się do organizatorów konkursu do 10 maja 2012 roku. Każdy uczestnik otrzymuje zestaw treningowy. 3. Konkurs odbędzie się 1 czerwca 2012 roku podczas obchodów Dnia Dziecka. 4. Organizatorem konkursu jest mgr Aneta Kilińska i mgr Andrzej Sroka. 5. Czas trwania: 60 minut 6. Przebieg Konkursu: uczniowie rozwiązują trzy łamigłówki Sudoku o trzech poziomach trudności łatwa, średnia i trudna. 7. Łamigłówkę rozwiązujemy na planszy składającej się z 9 wierszy i 9 kolumn częściowo wypełnionej cyframi. 8

9 8. Uczniowie wypełniają diagram sudoku ołówkiem, w przypadku błędu używają gumki, pola nieczytelnie wypełnione będą uznane jako błąd. 9. Plansze będą punktowane: łatwa-2pkt, średnia-3pkt, trudna 4pkt za poprawne wpisanie każdej brakującej cyfry 10. Zwycięzcą zostanie ten uczeń, który zdobędzie jak najwięcej punktów 11. W przypadku remisu odbędzie się dogrywka, w której zadecyduje krótszy czas poprawnego rozwiązania planszy łatwej 12. Nie wolno korzystać z żadnych podpowiedzi, ściąg, telefonów komórkowych. 13. Należy stosować się do wszystkich uwag i poleceń organizatorów. 14. Uczestnik zobowiązany jest do zapoznania się (przed konkursem) z regulaminem konkursu i systemem oceniania rozwiązań. 15. Za niestosowne zachowania, tzn. niesamodzielne rozwiązywanie, przeszkadzanie innym lub inne zachowanie budzące zastrzeżenia organizatorów, uczestnik zostanie wykluczony z konkursu. 16. Po sprawdzeniu plansz i zliczeniu punktów Komisja ogłosi wyniki. Młodzi Reporterzy na promocji nowej książki 13 kwietnia Członkowie Koła Młodego Reportera uczestniczyli w spotkaniu z młodą pisarką pochodzącą z Brodnicy Martą Gruszczyńską autorką wielu książek, w tym wydanej ostatniej powieści pt.,,gladiole. Pani Marta w ciekawy sposób opowiedziała zebranym o tym, jak powstawała jej powieść, o jej bohaterach, ich problemach, z którymi muszą borykać się każdego dnia. Później przyszedł czas na rozmowę, podczas której zebrani zadawali dużo pytań, dotyczących samej powieści i pracy nad nią. Najbardziej zainteresowanym okazał się być Mateusz Jarzemski, u którego już teraz odkryliśmy niemały talent literacki. Więcej o książce na następnej stronie. Dyrektor Gminnej Biblioteki w Świedziebni p. M. Bejger i autorka książki Marta Gruszczyńska 9

10 Gladiole Marta Gruszczyńska Osiemnastoletnia Bernadette mieszka w Uppsali. Od pewnego czasu jej domem stał się szpital zdiagnozowano u niej nowotwór. Teraz dziewczyna na oddziale onkologicznym czeka na operację. Choroba Bernadette przemienia bliskich jej ludzi, sprawia, że muszą zmierzyć się z samymi sobą, pokonać lęki i słabości. Wyzwala pokłady troski, wrażliwości i pomysłowości, których nie podejrzewaliby wcześniej u siebie. Przyjaciele muszą na nowo zbudować relacje, odnaleźć w sobie cząstkę Bernadette, jej otwartość i dobroć. A i ona sama nie może poddać się rezygnacji. Powierzając narrację coraz to innemu bohaterowi, autorka subtelnie rysuje portrety psychologiczne całej grupy ludzi, którzy trwają, w jakimś sensie niezmienni, wciąż ci sami, a jednak stają się sobą na nowo. Fragment powieści: Anja nie wiedziała, co powiedzieć. Zabrakło jej słów. Tak, pamiętała te słowa. Bernadette była wtedy z nimi w mieście, to było przed Dniem Nauczyciela i one jako członkinie samorządu poszły z przewodniczącą do kwiaciarni zamówić bukiet. Zamówiły róże, oczywiście, ale Bernadette podziwiała wtedy wystawione w wazonie wyjątkowo dorodne gladiole i żałowała, że nie ma z sobą aparatu. Jakby to było dziś, zobaczyła jej natchnioną twarz, lekki uśmiech i ten gest, z jakim głaskała łodygi i układała palce w ramkę. Teraz przyszło jej do głowy, że Bernadette może lubić te kwiaty właśnie za to, że sama jest jak one, i natychmiast poczuła dławienie w gardle, a oczy zaszły jej mgłą. O skutkach uzależnień Tekst napisany pod kierunkiem pedagoga szkolnego Anny Ornowskiej- Bartnickiej w ramach realizacji projektu edukacyjnego:,,bezpieczny gimnazjalista. Jak nie stracić tego, co jest dla mnie ważne"- profilaktyka uzależnień.,,uzależnienie od alkoholu, papierosów czy narkotyków można porównać do jazdy rozpędzonym pociągiem, z którego nie da się tak łatwo wysiąść. Szybka jazda na początku wydaje się zabawna, wręcz ekscytująca. Po pewnym czasie robi się jednak niedobrze. Niestety, pociągu nie da się tak łatwo zatrzymać. Rozpędzony mknie na oślep coraz szybciej. Nie można wyjść, kiedy ma się dosyć. 10

11 Wielu z nas zastanawia się, jakie są motywy picia, palenia czy zażywania narkotyków przez młodzież. Dotychczas nie znaleziono jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie. Jedni robią to, aby się odprężyć, oderwać od szarej rzeczywistości czy odreagować stresującą sytuację w domu, w szkole. Inni dla zabicia czasu, ugaszenia pragnienia lub dla uzyskania pozycji w grupie rówieśniczej, jeszcze inni na złość rodzicom i nauczycielom. Badacze motywów stosowania używek wyróżniają trzy najczęściej spotykane grupy powodów: 1),,ucieczkowe - w celu zapomnienia o kłopotach, zredukowania napięcia, poprawy nastroju i odprężenia się 2),,społeczne - dla towarzystwa, z uprzejmości, z jakiejś okazji 3),,w poszukiwaniu przyjemności - dla smaku alkoholu bądź z przekonania o zdrowotnych efektach jego działania. A oto wypowiedzi gimnazjalistów na temat przyczyn stosowania używek: -,,chcę dopasować się do kolegów, należeć do grupy -,,chcę czuć się dorosłym -,,muszę być spoko, na luzie -,,aby lepiej się poczuć, zapomnieć o kłopotach, przestać być nieśmiałym -,,aby sprawdzić jak to jest, jakie to ma działanie -,,chcę złamać wszelkie zakazy -,,chcę dobrze się bawić. Jak widać, młodzi ludzie często sięgają po używki, nie myśląc o konsekwencjach. Potem robią to coraz częściej, tym samym przyzwyczajając do nich swój organizm. Niestety po jakimś czasie zaczynają potrzebować używek, by w ogóle normalnie funkcjonować. PRZYPADEK MARTY W rodzinie Marty, pochodzącej z powiatowego miasta położonego na południu Polski, było szczególnie dużo osób uzależnionych od alkoholu. Obaj dziadkowie, tak ze strony ojca, jak też matki, byli alkoholikami. Jeden z nich przysłowiowo zapił się na śmierć. Alkoholikiem okazał się być także ojciec Marty, a jego nałóg był mocno rozwinięty już od początku małżeństwa. Matka Marty jako Dorosłe Dziecko Alkoholika odziedziczyła szereg cech, charakterystycznych dla osoby wychowanej w rodzinie z problemem alkoholowym. Osobą uzależnioną od alkoholu był także wujek Marty, będący jednocześnie jej ojcem chrzestnym. Marta była początkowo w szkole wzorową uczennicą. W wieku 13 lat zaczęła pić alkohol, a niedługo potem zapaliła marihuanę. Spodobało jej się ponadto wąchanie kleju i przyjmowanie tabletek uspokajających. Po około dwóch latach potajemnego przyjmowania tych środków w kręgu rówieśników, zaczęła to robić także podczas nieobecności rodziców w domu. Wkrótce doszło do wykrycia tych faktów. Marta rozpoczęła długą i skomplikowaną drogę leczenia. Nie zakończyła się ona jednak powodzeniem... Krystian Piekalski IIc Damian Wyżykowski IIc Bartosz Watkowski IIb 11

12 Zaburzenia odżywiania u młodzieży Tekst napisany pod kierunkiem nauczyciela biologii M. Jagielskiej w ramach realizacji projektu edukacyjnego: Od Ciebie zależy Twoje zdrowie. U młodzieży BMI - wskaźnik masy ciała jest używany do oceny niedowagi, nadwagi, a także w stosunku do określania ryzyka otyłości. Zaburzenia jedzenia są chorobami psychosomatycznymi, którymi dziewczęta i kobiety dotknięte są dziesięć razy częściej niż mężczyźni, a zaczyna się to zwykle między 14 a 18 rokiem życia. Wśród zaburzeń jedzenia wyróżnia się: jadłowstręt psychiczny (anoreksję), żarłoczność psychiczną (bulimię) otyłość. Anoreksja Bulimia Otyłość Anoreksja cóż to za okropny stwór, po co przychodzi i z czym odchodzi. "Ana" tak o niej mówią wszystkie dziewczęta, które są w jej sidłach, a wydaje się im, że to dzięki niej są szczęśliwe. To co ona robi z młodymi, pięknymi, mądrymi dziewczętami jest okrucieństwem! "Ana" to zaburzenie odżywiania polegające na celowej utracie wagi wywołanej i podtrzymywanej przez osobę chorą. Największe zagrożenie zachorowaniem dotyczy wieku między 14 a 18 rokiem życia. Głównym cechami anoreksji jest m. in. usiłowanie kontrolowania własnego świata i radzenia sobie z napotkaną traumą poprzez restrykcje w przyjmowaniu pokarmów. Powodem może być również, potrzeba wewnętrznej czystości lub perfekcjonizm. Bulimia jest schorzeniem mniej znanym niż anoreksja, mimo wielu podobieństw między nimi. Choroba ta nie jest widoczna, osoby chorujące nie różnią się wyglądem od reszty, a sama choroba rozgrywa się w czterech ścianach, często w dwóch punktach mieszkania: lodówka i ubikacja. Bulimia zdecydowanie częściej występuje u kobiet niż u mężczyzn. Początek choroby występuje z reguły w wieku późniejszym niż ma to miejsce w przypadku anoreksji. Anoreksja rozpoczyna się przeważnie we wczesnym okresie dojrzewania, bulimia u dziewczyn mających lat. Łączenie w opisie tych dwóch schorzeń nie jest tutaj przypadkowe często powstanie bulimii poprzedza wystąpienie epizodu anoreksji. Do najczęstszych zachowań należą: wywoływanie wymiotów, głodówki, użycie diuretyków, środków przeczyszczających, wykonywanie lewatyw, nadmierne ćwiczenia fizyczne. Otyłość dzieci i młodzieży staje się prawdziwym wyzwaniem nie tylko dla lekarzy pediatrów, ale również dla specjalistów zdrowia publicznego oraz pedagogów. Kilkanaście lat temu ze zdumieniem przecieraliśmy oczy, widząc otyłe dzieci i grube nastolatki amerykańskie, dziś zmierzamy do sytuacji, w której otyłość młodego pokolenia Polaków staje się palącym problemem społecznym. Coraz rzadziej widujemy chłopców grających w piłkę, dziewczynki grające w klasy lub skaczące przez skakankę. Dziecięce zabawy berek, dwa ognie, zbijak, gra w gumę, w chowanego - odchodzą do lamusa zastępowane przez wirtualne gry komputerowe, w które się gra siedząc. 12

13 BMI - Wskaźnik masy ciała,z ang. Body Mass Index (BMI), pozwala określić czy Twoja masa ciała jest odpowiednia dla Twojego wzrostu. Wyliczone BMI jest to liczba, która pokazuje wagę ciała dostosowaną do wzrostu. Dzięki temu wskaźnikowi można wstępnie stwierdzić, czy ma się nadwagę czy niedowagę. Często jest on używany, gdy bierze się pod uwagę problem epidemii otyłości. Każdy z nas w prosty i łatwy sposób może nauczyć się używać tego wskaźnika: Wzór do obliczeń BMI: Oblicz swoje BMI, to proste np. BMI osoby, która waży np. 73 kg i ma 173 cm wzrostu wynosi 24,39, czyli ten wynik jest pozytywny. Dla osób dorosłych wartość BMI wskazuje na: poniżej 15 wyniszczenie 15,0-17,4 - wychudzenie 17,5-19,4 - niedowaga 19,5-24,9 - waga prawidłowa 25,0-29,9 - nadwagę 30,0-34,9 - I stopień otyłości 35,0-39,9 - II stopień otyłości 40,0 i więcej - otyłość kliniczna Opracował Bartosz Badaczewski NASZA TWÓRCZOŚĆ Wiosenna radość Wiosna, wiosna, wiosna Najpiękniejsza z roku pór- Swą zielenią roztapiasz nawet W sercach lód. Już kwiecień się zbliża, Psikusów słychać dźwięk I tulipan też Łaskocze pyłkiem Cię. Wielka Noc tuż, tuż Bazie zrywać chcę I rodzi się pytanie: Czy Jezus z wiosny też cieszył się? Po kwietniu- maj, Ostatni wiosny czas. Znów mi się marzy, By przeżyć ją jeszcze raz. Mateusz Jarzemski kl. I c Wiosna Najwspanialszą porą jest wiosna- Piękna, zielona, radosna. Zakwitają drzewa, kwiaty, pąki. Przylatują do nas skowronki. Kwiecień siedzi cały w kwiatach I w bukiety wstążki wplata. Ma swój stragan na bazarze, Bo ten kwiecień jest kwiaciarzem Ach! Motylki już fruwają, Dni wiosenne przybywają, Rybki w stawie też pluskają I wiosnę nam witają. Każda pora roku Jest pełna radości, Lecz wiosna bywa, Ostoją w miłości. Dominika Lenart kl. I c 13

14 Rozmowa z Anią Stefańskąlaureatką Wojewódzkiego Konkursu Przedmiotowego z Biologii Ogólnie nie lubię się uczyć, jak większość moich kolegów i koleżanek zresztą. Jak muszę, to przysiądę nad książkami, ale nie kuję nie wiadomo ile. Dużo zapamiętuję z lekcji po prostu jak nauczyciel mówi ciekawie, wiadomości wchodzą do głowy same, a w domu wystarczy czasem tylko przeczytać temat i już! 3. Jak długo i w jaki sposób przygotowywałaś się do konkursu? 1. Jesteś laureatką Wojewódzkiego Konkursu Przedmiotowego z Biologii, czy uważasz się za prymuskę? Raczej nie. Są lepsi ode mnie i każdy doskonale o tym wie. Ja sama zdaję sobie z tego sprawę, dlatego nie uważam, że to coś wyjątkowego. Jest wielu, którym się nie chce po prostu dążyć do takich celów. Nie posiadają wygórowanych ambicji albo wolą leniuchować niż męczyć się nad nauką, mimo swoich zdolności. Są ludzie, którzy mają zdolności plastyczne, aktorskie, sportowe, muzyczne itd. Nie każdy musi być prymusem i nie każdy chce. Ja nie uważam się za prymuskę. To nie jest coś nadzwyczajnego. Namęczyłam się i tyle! 2. Ale lubisz uczyć się? Cały tok nauki biologii w gimnazjum to przygotowanie do konkursu. W drugiej klasie chodziłam na koło przedmiotowe, gdzie pani Jagielska przygotowywała mnie i kilka innych uczennic do udziału w konkursie. Wtedy dostałam się tylko do rejonowego etapu, po którym nie uzyskałam wystarczającej liczby punktów, żeby śmignąć dalej. : ) W tym roku udało mi się przebrnąć przez etap szkolny, rejonowy, a na wojewódzkim uzyskać ponad 75% z pisemnego egzaminu, czyli zostać laureatką. Bardzo dużo zawdzięczam oczywiście naszej pani od biologii, która tłumaczyła mi wiele niezrozumiałych rzeczy, ale także samodzielnemu przygotowaniu w domu. Większą część ferii spędziłam na nauce, co wiadomo nie było wymarzonym zimowym odpoczynkiem. Trzeba pracować, na konkursie mieć trochę szczęścia i tyle! 14

15 4. Czego lubisz uczyć się najbardziej? Nie ma chyba takiego przedmiotu, z którego nauka jest łatwa. No, można się często dowiedzieć czegoś ciekawego szczególnie na biologii i historii, więc chyba właśnie z tych przedmiotów ewentualnie mogę lubić się uczyć. : ) Ale najłatwiej według mnie wchodzą do głowy piosenki! Kiedy wracam ze szkoły do domu nucę sobie a melodię i tekst zapamiętuję zupełnie nieświadomie. Muszę przyznać, że fajnie jest jeździć na różne konkursy z chórem szkolnym, jeżeli tylko jest okazja. Szkoda, że nie da się tak łatwo jak piosenek uczyć fizyki! 5. A czego tak zwyczajnie w szkole nie znosisz? Sprawdzianów, kartkówek, odpytywania, nauki przenudnych rzeczy. Jak jest jakiś niezbyt ciekawy temat na lekcji, to strasznie mi się dłuży. Nie lubię też, jak muszę zostawać na 8. godzinie lekcyjnej. To już za długo! Czas wtedy wlecze się niemiłosiernie! Denerwują mnie też zazdrośnicy i tacy, którzy oceniają stereotypowo. Myślą, że w domu kuję cały czas i w ogóle nie mam życia prywatnego. Wiadomo, że na każdy sukces trzeba zapracować, ale kujonem bym siebie nie nazwała. Nie dostaję ocen za świecenie oczyma i podlizywanie się, pracuję i tyle tylko. Tak jak każdy, ot co! 6. Za chwilę gimnazjaliści z klas trzecich przystąpią do egzaminów, Ty jesteś z części z nich zwolniona, z jakiej? Nie będę pisała części matematycznoprzyrodniczej czyli: matematyki, biologii, chemii, fizyki, geografii. Bardzo się cieszę, że tyle przedmiotów mi odpadło, bo teraz mam więcej czasu na powtórki z przedmiotów humanistycznych i języka niemieckiego. Będzie mi też łatwiej osiągnąć wysoki wynik z egzaminu. Przecież z przedmiotów ścisłych mam maksimum punktów. : ) 7. Niedługo czeka Cię wybór szkoły średniej, już wiesz jaka to będzie szkoła? Jeszcze nie jestem pewna co do szkoły średniej, jednak zdecydowanie wybiorę liceum. Zastanawiam się nad Toruniem, gdzie znajduje się Liceum Akademickie. To najlepsza szkoła średnia w Polsce, a jej uczniowie chodzą już na wykłady na UMK! Nachodzą mnie jednak wątpliwości jeżeli chodzi o ludzi w tamtej szkole. Obawiam się, że nie znajdę nikogo normalnego, tylko samych kujonów, dla których sens życia to nauka. Dlatego biorę pod uwagę jeszcze IV LO im. Tadeusza Kościuszki również w Toruniu i oczywiście nasze brodnickie I LO! Zobaczymy, może zachce mi się jeszcze czegoś innego. 8. Nie samą szkołą jednak człowiek żyje, powiedz nam coś więcej o swoich zainteresowaniach, pasjach. Hmm Lubię czytać książki, co jest dość kujońskim hobby, no ale trudno jakoś to przeboleję. Oprócz tego brzdąkam sobie czasem na gitarze, ale tylko tak dla siebie, nawet rodziców nie zapraszam jako publiczności. Jeżdżę na zawody strzeleckie LOK-u, więc czasem lubię też postrzelać z wiatrówki na podwórku upolować obiad na przykład. :D Lubię też sport, np. siatkówkę, piłkę nożną, koszykówkę. Niestety nie mam żadnych osiągnięć w tych dziedzinach, bo nie umiem dobrze grać, ale liczy się przecież sama przyjemność z gry i zaangażowanie. Dziękujemy za rozmowę i jeszcze raz gratulujemy. Dziękuję również i przy okazji pozdrawiam moją klasę 3a wraz z wychowawczynią panią Elą Waruszewską? :D 15