Sylabus z modułu. [22] Estetyka. Ukazanie roli estetyki i zmieniających się poglądów na piękno na przestrzeni wieków.

Transkrypt

1 Sylabus z modułu [22] Estetyka 1. Ogólne informacje o module Nazwa modułu ESTETYKA Kod modułu 22 Nazwa jednostki prowadzącej moduł Nazwa kierunku studiów Forma studiów Profil kształcenia Semestr Status modułu Język modułu WYDZIAŁ OCHRONY ZDROWIA KOSMETOLOGIA, PIERWSZY STOPIEŃ STACJONARNE I NIESTACJONARNE PRAKTYCZNY III OBOWIĄZKOWY POLSKI 2. Cele modułu: C1 C2 C3 C4 Zapoznanie z podstawowymi pojęciami z zakresu estetyki. Ukazanie roli estetyki i zmieniających się poglądów na piękno na przestrzeni wieków. Zaprezentowanie zjawisk ukazujących alternatywne i przeciwstawne estetyki (estetyka brzydoty i estetyka piękna; estetyka sztuki i piękno natury). Uwrażliwienie na zagadnienia doboru barw, optyczne właściwości kolorów i zasady rządzące ludzkim postrzeganiem. 3. Wymagania wstępne: Powinien być przygotowanym na szerokie dyskusje oraz zabawy manualne w zakresie plastycznym. 4. Efekty kształcenia: EK_01 Student po zakończeniu modułu: Odtwarza w sposób uporządkowany wiedzę z zakresu najważniejszych pojęć używanych przez estetykę. Odniesienie do efektów dla programu EK_02 Posługuje się najważniejszymi kategoriami estetycznymi i stosuje je w ramach szerokiej gamy doznań estetycznych. str. 146

2 EK_03 Wykonuje analizę kolorystyczną, dobiera barwy, zna symbolikę barw. K_U23++ EK_04 Dokonuje analizy estetycznej dzieła sztuki. 5. Treści programowe: WYKŁADY W1 W2 W3 W4 W5 W6 Estetyka jako nauka o poznaniu zmysłowym. Historia estetyki jako dziedziny filozoficznej. Pluralizm metodologiczny estetyki, wpływ nauk szczegółowych. Estetyka implicite i explicite. Cechy estetyki zorientowanej empirycznie. Sytuacja estetyczna. Wartości artystyczne i wartości estetyczne. Wartości estetyczne mocne i słabe. Przedmiotowo-podmiotowy sposób istnienia wartości estetycznych (wg N. Hartmanna). Przeżycie estetyczne. Estetyka, antyestetyka, anestetyka. Estetyzacja jako cecha współczesnej kultury (estetyzacja codzienności, estetyzacja podmiotów, homo aestheticus, estetyzacja głęboka). Sztuka: dzieje pojęcia (od starożytności do współczesności). Podział sztuk. Sztuki wolne i pospolite. Sztuki piękne (ewolucja i znaczenie terminu). Dzieło sztuki: wybrane współczesne definicje (rozłączna, instytucjonalna, nominatywna). Mimesis i iluzja w sztuce. Złudzenia optyczne. Forma jako układ części, wygląd rzeczy, istota pojęciowa przedmiotu, granica, wkład umysłu do poznawanego przedmiotu. Ekspresja naturalna i sztuczna. Doświadczenie ekspresyjne. Piękno jako wartość estetyczna, kryteria piękna w estetyce. Wielka Teoria Piękna. Harmonia i symetria. Złoty podział. Zmienność upodobań piękna w różnych epokach historycznych. Wieloznaczność piękna. Piękno sensu largo i sensu stricte. Odmiany piękna: harmonia, wdzięk, wzniosłość. Ogólne pojęcie urody oraz urody człowieka współczesnego. Kulturowa i historyczna zmienność kanonu urody. Brzydota jako wartość estetyczna, kryteria brzydoty w sztuce, historia brzydoty. ZAJĘCIA PRAKTYCZNE ZP1 ZP2 ZP3 ZP4 ZP5 Poszukiwanie przez studentów różnych rodzajów piękna. Zapoznanie się studentów ze znanymi cytatami filozofów, artystów, poetów, mające na celu sprecyzowanie (dyskusja) definicji piękna oraz analiza różnych doświadczeń odbioru piękna. Zapoznanie się studentów z proporcją sylwetki człowieka, studium proporcji ludzkiego ciała. Kompozycja kolorystyczna, dobór kolorystyczny, zabawa kolorem, zapoznanie się z nazwami: kolor podstawowy, CMYK, RGB, koło barw oraz posługiwanie się kolorami. Znaczenie psychologiczne koloru, symbolika świecka, znaczenie historyczne i kulturowe koloru. str. 147

3 ZP6 ZP7 Analiza złudzeń optycznych, iluzja. Modeling. Stylizacja wizualna sylwetki, fotografowanie sylwetek oraz samych twarzy studentów, następnie ich analiza. Typy urody, uroda człowieka współczesnego oraz poszukiwanie idealnych proporcji. Praca w programach graficznych. 6. Metody dydaktyczne: M1 M2 M3 Wykład Dyskusja Zadania praktyczne 7. Narzędzia dydaktyczne: N1 N2 Prezentacja multimedialna Programy graficzne 8. Weryfikacja efektów kształcenia Efekt kształcenia Cele modułu Treści programowe Metody dydaktyczne Sposób oceny EK_01 C1 W1-W6, ZP1-ZP7 M1, M2 kolokwium ustne EK_02 C2, C3 W1-W6, ZP1-ZP7 M1, M2, M3 kolokwium praktyczne EK_03 C4 ZP5- ZP7 M2, M3 kolokwium praktyczne EK_04 C3 ZP5- ZP7 M2, M3 kolokwium praktyczne kolokwium ustne 9. Forma i warunki zaliczenia Warunkiem zaliczenia modułu jest czynny udział w zajęciach praktycznych oraz uzyskanie pozytywnych ocen z kolokwiów. Zaliczenie z oceną. 10. Formy oceny - szczegóły ocena/efekt EK_01, EK_02 Student nie zna podstawowych definicji z zakresu estetyki. Student potrafi posługiwać się podstawową wiedzą z zakresu estetyki. Student zna definicje tylko podstawowych pojęć z zakresu estetyka. str. 148

4 Student potrafi posługiwać się wiedzą z zakresu estetyki. Student zna większość definicji wprowadzonych za zajęciach % pkt DB, % pkt DB+. Student rozumie istotę pojęcia estetyka i pojęć pokrewnych, zna tradycję myśli estetycznej od starożytności do XX wieku, podaje i definiuje podstawowe kategorie estetyczne (estetyka, wartość estetyczna, przeżycie estetyczne, przedmiot estetyczny, dzieło sztuki, piękno, brzydota i inne). EK_03 Student nie umie zastosować odpowiedniej symboliki kolorów. Student potrafi zastosować podstawową symbolikę kolorów. Student potrafi zastosować odpowiednią symbolikę kolorów, jednak nie zawsze trafnie uzasadnia swój wybór 76-86% pkt DB, 87-92% pkt DB+. Student potrafi zastosować odpowiednią symbolikę koloru. Trafnie uzasadnia swój wybór, uwzględniając wszystkie dobory kolorów. EK_04 Student nie potrafi dokonać analizy estetycznej dzieła z uwzględnieniem wartości estetycznych (piękno, brzydota). Student potrafi dokonać analizy estetycznej dzieła sztuki, jednak nie zawsze dostrzega wszystkie wartości estetyczne. Student potrafi dokonać analizy estetycznej dzieła sztuki. Potrafi wskazać odpowiednią epokę z której pochodzi dzieło % pkt DB, 87-92% pkt DB+. Student potrafi dokonać analizy estetycznej dzieła sztuki z uwzględnieniem wszystkich wartości estetycznych. Potrafi wyciągnąć wnioski. Potrafi wskazać odpowiednią epokę, z której pochodzi dzieło. 11. Literatura zalecana Literatura podstawowa Literatura uzupełniająca Tatarkiewicz W.: Dzieje sześciu pojęć. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, Rzepińska M.: Historia koloru w dziejach malarstwa europejskiego. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, Berger K: Potęga smaku. Teoria sztuki. Gdańsk: Słowo/ obraz Terytoria, Dziemidok B.: Główne kontrowersje estetyki współczesnej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, str. 149

5 12. Bilans pracy studenta: Historia brzydoty. Red. U. Eco. Poznań: Dom Wydawniczy Rebis, Historia piękna. Red. U. Eco. Poznań: Dom Wydawniczy Rebis, Potocka M.A.: Estetyka kontra sztuka. Kompromitacja założeń estetycznych w konfrontacji ze sztuką nowoczesną. Warszawa: Fundacja Aletheia, Tatarkiewicz W.: Historia filozofii. T Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, RODZAJ PRACY STUDENTA FORMA FORMA STACJONARNA NIESTACJONARNA wykład zajęcia praktyczne ćwiczenia seminaryjne 0 0 przygotowanie do zajęć w tym do ćwiczeń studiowanie literatury przygotowanie projektu/referatu/sprawozdania z zadań 0 0 konsultacje 5 5 przygotowanie do zaliczenia/egzaminu zaliczenie końcowe/egzamin 0 0 ŁĄCZNY NAKŁAD PRACY STUDENTA W GODZINACH W TYM GODZINY KONTAKTOWE LICZBA PUNKTÓW ECTS MODUŁU 4 4 W TYM ECTS KONTAKTOWE 1,6 1,1 str. 150