Wyrok z dnia 4 sierpnia 1999 r. I PKN 181/99
|
|
- Helena Jarosz
- 6 lat temu
- Przeglądów:
Transkrypt
1 Wyrok z dnia 4 sierpnia 1999 r. I PKN 181/99 Nazwanie czasu pracy "zadaniowym" nie wyłącza stosowania przepisów o wynagrodzeniu za pracę w godzinach nadliczbowych. Przewodniczący: SSN Teresa Flemming-Kulesza (sprawozdawca), Sędziowie: SN Józef Iwulski, SA Katarzyna Gonera. Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 4 sierpnia 1999 r. sprawy z powództwa Waldemara M., Kazimierza N., Zygmunta D., Andrzeja C., Stanisława W. przeciwko F. Urządzenia i Montaże Przemysłowe Sp. z o.o. w W. o wynagrodzenia i inne roszczenia, na skutek kasacji powoda Stanisława W. od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 5 listopada 1998 r. [...] 1. u c h y l i ł zaskarżony wyrok w części oddalającej apelację Stanisława W. (punkt 5) w zakresie dotyczącym roszczeń o wynagrodzenie za godziny nadliczbowe, wynagrodzenie za okres wypowiedzenia oraz ekwiwalent za urlop wypoczynkowy i w tym zakresie przekazał sprawę Sądowi Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego; 2. o d d a l i ł kasację w pozostałej części. U z a s a d n i e n i e Stanisław W. domagał się zasądzenia na jego rzecz od strony pozwanej F. - Urządzenia i Montaże Przemysłowe Spółki z o.o. w W. wynagrodzenia w związku z zastosowaniem krótszego niż wymagany okresu wypowiedzenia, wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych, ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy, ekwiwalentu za odzież roboczą i zwrotu kosztów posiłków regeneracyjnych. Strona pozwana uznała powództwo do kwoty 47 zł z tytułu ekwiwalentu za odzież roboczą, a w pozostałej części wniosła o oddalenie powództwa. Wyrokiem z dnia 2 grudnia 1997 r. Sąd Wojewódzki-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie zasądził na rzecz Stanisława W. kwoty:
2 2-684,20 zł z tytułu ekwiwalentu za odzień roboczą, - 342,20 zł tytułem ekwiwalentu za użytkowanie własnej odzieży w okresie zatrudnienia i - 454,50 DM tytułem odszkodowania za skrócony okres wypowiedzenia. Sąd oddalił powództwo w zakresie zapłaty odsetek za dzień 5 grudnia 1991 r., wynagrodzenia za godziny nadliczbowe i kosztów posiłków regeneracyjnych. Tym samym wyrokiem zasądzone zostały również kwoty w markach niemieckich z tytułu ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy oraz po 47 zł z tytułu ekwiwalentu za odzież roboczą na rzecz innych powodów: Kazimierza N., Zygmunta D. i Andrzeja C., a ponadto zasądzono na rzecz Waldemara M. 47 zł, a wyrok zaoczny wydany w sprawie z jego powództwa utrzymany został w mocy do kwoty 885 marek niemieckich z odsetkami, a w pozostałej części ten wyrok zaoczny został uchylony i powództwo oddalone. W pozostałej części Sąd pierwszej instancji umorzył postępowanie. Sąd ten ustalił, że powodowie zatrudnieni byli w pozwanej Spółce na budowach w Niemczech w pełnym wymiarze czasu pracy. Stanisław W. pracował na stanowisku montera izolacji od 16 lipca 1990 r. do 31 stycznia 1991 r. za wynagrodzeniem 1200 DM miesięcznie, od 1 lutego 1991 r. do 31 stycznia 1992 r. miał pracować na tym samym stanowisku i za tym samym wynagrodzeniem. Pracodawca wypowiedział umowę o pracę Stanisławowi W. 3 grudnia 1991 r. ze skutkiem na 5 grudnia 1991 r. Zgodnie z zawartymi umowami o pracę powodowi przysługiwało wynagrodzenie za pełny miesiąc wykonywania pracy z uwzględnieniem kwalifikacji osobistych i przy bezusterkowym wykonywaniu prac. Oprócz określonego w umowach wynagrodzenia walutowego pracownicy mogli otrzymać premię uznaniową, walutową w przypadku osiągnięcia przez budowę wyniku finansowego powyżej średniej zaplanowanej dla budowy. Od 8 maja 1990 r. w pozwanej spółce obowiązuje regulamin płacowy dotyczący wynagrodzeń za pracę należnych od 1 kwietnia 1990 r. W regulaminie tym przyjęto zasadę, że na budowach pozwanej za granicą obowiązuje zadaniowy system wynagradzania, a podstawą rozliczania pracowników nie jest ich czas pracy, lecz wynik pracy, przy czym zadania skalkulowane są na 46 godzin pracy na tydzień, przy założeniu średniego poziomu kwalifikacji pracownika. W czasie pracy za granicą powodowie nie zgłaszali na piśmie zastrzeżeń do sposobu obliczenia wynagrodzenia, a swoje twierdzenia odnośnie do pracy w godzinach nadliczbowych opierali na niepotwierdzonych przez zwierzchników zapisach,
3 3 prowadzonych potajemnie z obawy przed odesłaniem z budowy do Polski. Powodom nie wydawano poleceń ani zgody na pracę w godzinach nadliczbowych, ani nikogo nie odesłano do kraju z powodu rozbieżności stanowisk w tej kwestii. Biegły badający dokumentację pozwanej nie stwierdził zleceń na pracę w godzinach nadliczbowych. Z dokumentacji tej wynika natomiast, że zadania wykonywane były terminowo, a za przekroczenie miesięcznej normy rzeczowej było wypłacane pracownikom dodatkowe wynagrodzenie zwane premią. Sąd pierwszej instancji uznał za nieuzasadnione roszczenie o wynagrodzenie za godziny nadliczbowe, gdyż wynagrodzenie za pracę powodów uzależnione było od ilości i jakości wykonywanej pracy, co wynika z umów i regulaminu, przy czym pracownicy pracowali w systemie zadaniowym. Roszczenia Stanisława W. dotyczące odzieży roboczej, ekwiwalentu za urlop, wynagrodzenia za okres wypowiedzenia (który powinien wynosić 14 dni, a nie trzy dni jak twierdziła pozwana) oraz ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy Sąd Wojewódzki uznał za zasadne do wysokości kwot wyliczonych na podstawie dowodu z opinii biegłego. Sąd uznał za nieuzasadnione żądanie dotyczące posiłków regeneracyjnych. Obowiązek ich dostarczania nie wynikał ani z umów o pracę, ani z przepisów regulujących pracę za granicą. Wyrok ten zaskarżyli: strona pozwana oraz Stanisław W. Stanisław W. zaskarżył wyrok w części oddalającej powództwo. Zarzucił naruszenie prawa materialnego, niewyjaśnienie wszystkich okoliczności faktycznych istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, sprzeczność istotnych ustaleń z treścią materiału dowodowego i uchybienia procesowe mające wpływ na wynik sprawy. W apelacji podkreślono, między innymi, że w wyroku Sądu pierwszej instancji bezpodstawnie przyjęto, iż praca ponad normy czasu pracy nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych i zastosowano wobec powoda art. 136 KP i 4 ust. 2 uchwały nr 71 Rady Ministrów z 3 maja 1989 r., a także niewyjaśniono, jakie zadania zostały nałożone na powoda i jaki był jego czas pracy. Kwestionowano ustalenie, że powód nie świadczył pracy ponad maksymalną normę czasu pracy oraz zarzucono nieprzeprowadzenie dowodu z przesłuchania powoda. Sąd Apelacyjny w Warszawie sprostował oczywistą omyłkę rachunkową w punkcie I wyroku Sądu Wojewódzkiego, dotyczącym zasądzonego wynagrodzenia za skrócony okres wypowiedzenia i uwzględniając apelację strony pozwanej uchylił ten wyrok w części dotyczącej ekwiwalentów za urlop wypoczynkowy dochodzonych
4 4 przez Kazimierza N., Zygmunta D., Andrzeja C. i Waldemara M. oraz w części dotyczącej ekwiwalentu za odzież roboczą dochodzonego przez Stanisława W. Apelacja strony pozwanej została oddalona w pozostałej części, a apelacja powoda Stanisława W. w całości. W zakresie odnoszącym się do apelacji Stanisława W., Sąd Apelacyjny stwierdził, że zgromadzony przez Sąd Wojewódzki materiał dowodowy w pełni potwierdził, że brak jest podstaw do uznania, że Stanisław W. pracował w godzinach nadliczbowych. Powołał się na obowiązujący w pozwanym zakładzie pracy regulamin płacowy ( który musiał być znany wszystkim pracownikom ), w myśl którego obowiązuje w nim zadaniowy system wynagrodzenia, a podstawą obliczania wynagrodzeń w tym systemie nie jest czas, a wynik pracy. Wymiar czasu pracy został w tym regulaminie określony na 46 godzin tygodniowo. Podanie regulaminu pracy do wiadomości pracownikowi nastąpiło przez wywieszenie w [...] biurze pozwanego przy ulicy Z., gdzie przychodzą kandydaci do pracy za granicą. Sąd Apelacyjny podzielił ustalenia dokonane przez Sąd pierwszej instancji na podstawie opinii biegłego (który badał dokumentację pozwanej w Polsce i Niemczech), iż brak jest dokumentów, z których wynikałoby, że powodowie musieli pracować w godzinach nadliczbowych, czyli ponad 46 godzin efektywnego czasu pracy na tydzień. Stanisław W. poza własnymi, przez nikogo nie potwierdzonymi zapiskami, nie przedłożył żadnych dowodów na świadczenie pracy w godzinach nadliczbowych. Niezgłaszania roszczeń o zapłatę za pracę w godzinach nadliczbowych nie można tłumaczyć obawą przed wcześniejszym powrotem do kraju. Stanisław W. zawarł dwie umowy o pracę i gdyby faktycznie był zmuszony do pracy przez 10 godzin dziennie nie musiał tej drugiej umowy podpisywać. Sąd Apelacyjny za niesłuszny uznał zarzut nieprzesłuchania Stanisława W. celem ostatecznego wyjaśnienia jego pracy w godzinach nadliczbowych. Powód składał na tę okoliczność obszerne wyjaśnienia 12 lutego 1993 r. oraz był przesłuchiwany 27 grudnia 1994 r. Sąd znał również jego stanowisko w sprawie z obszernych pism procesowych, nie było więc zdaniem Sądu drugiej instancji konieczne przesłuchanie powoda bezpośrednio przed zamknięciem rozprawy. Sąd Wojewódzki prawidłowo obliczył też wynagrodzenie należne powodowi za 11 dni wypowiedzenia i za ekwiwalent za urlop wypoczynkowy oraz słusznie uznał, że brak jest podstaw do domagania się przez niego zwrotu kosztów posiłków regeneracyjnych. Z uchwały nr 71 Rady Ministrów z dnia 3 maja 1989 r. w sprawie zasad
5 5 wynagradzania oraz przyznawania innych świadczeń związanych z pracą pracownikom skierowanym do pracy za granicą w celu realizacji budownictwa eksportowego i usług eksportowych (M.P. Nr 14, poz. 106) nie wynika, aby prywatny pracodawca miał obowiązek dostarczania takich posiłków. Powód Stanisław W. wniósł kasację od omówionego wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie w części oddalającej powództwo Stanisława W. o wynagrodzenie za godziny nadliczbowe, w części oddalającej powództwo o wynagrodzenie za skrócenie okresu wypowiedzenia w części oddalającej powództwo o ekwiwalent za urlop wypoczynkowy oraz w części oddalającej powództwo o posiłki. W kasacji podniesiono zarzut naruszenia przepisów postępowania, mającego istotny wpływ na wynik sprawy. Zarzucono naruszenie: art i 227 KPC przez nieprzeprowadzenie, wbrew obowiązkom wynikającym z tych przepisów, istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy i wnioskowanych przez stronę dowodów z dokumentów związanych z rozliczaniem czasu pracy powoda Stanisława W., art. 248 i 249 KPC przez przyjęcie, że na stronie pozwanej nie ciążył obowiązek przedstawienia znajdujących się w jej posiadaniu dokumentów stanowiących dowody istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy faktów, podczas gdy nie istniały jakiekolwiek przyczyny sprzeciwiające się przedstawianiu tych dokumentów organowi procesowemu, art. 299 KPC przez nieprzesłuchanie Stanisława W. jako strony na okoliczność jego pracy ponad normy czasu pracy, w sytuacji niewyjaśnienia sprawy w tym zakresie na podstawie innych środków dowodowych, art. 233 KPC polegającego na niedokonaniu wszechstronnej oceny zebranych dowodów i zastosowaniu wadliwych kryteriów ich oceny oraz niedopuszczeniu dowodów wymienionych wyżej, bez których niemożliwe jest ustalenie pełnego stanu faktycznego i prawidłowe zastosowanie przepisów prawa oraz art. 278 KPC przez przyjęcie rozstrzygnięć prawnych zawartych w opinii biegłego Zdzisława M. oraz przez przyjęcie od tego biegłego informacji o fakcie, którego ustalenie należało do sądu. Podniesiono też zarzut naruszenia prawa materialnego art. 136 KP oraz 4 ust. 2 uchwały Rady Ministrów z dnia 3 maja 1989 r. polegającego na bezzasadnym przyjęciu, że przepisy te mają zastosowanie do rodzaju pracy wykonywanej przez Stanisława W. W uzasadnieniu kasacji podniesiono też zarzut naruszenia 8 ust. 1 tej uchwały w związku z art. 79 KP. Kasacja zawiera wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji.
6 6 Sąd Najwyższy zważył, co następuje: Kasacja jest uzasadniona w znacznej części, przy przyjęciu, że dotyczy ona mimo nieprecyzyjnego, błędnego sformułowania - części wyroku oddalającego apelację powoda w zakresie powództwa o wynagrodzenie, ekwiwalent i posiłki. Oddalając apelację powoda Sąd drugiej instancji przyjął, jako główne założenie, że nie stosuje się do niego dodatków za pracę w godzinach nadliczbowych, ponieważ obowiązywał go zadaniowy system wynagradzania. Pogląd taki został przyjęty przedwcześnie, bez dostatecznej analizy stanu faktycznego sprawy oraz konstrukcji zadaniowego czasu pracy, czyli z naruszeniem art. 136 KP w brzmieniu sprzed nowelizacji, dokonanej ustawą z dnia 2 lutego 1996 r. o zmianie ustawy Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 24, poz. 110). Roszczenie o wynagrodzenie byłoby nieuzasadnione w razie ustalenia, że powód pracował w zadaniowym systemie czasu pracy. Określanie czasu pracy wymiarem zadań pracownika było możliwe tylko wówczas, gdy uzasadniały to rodzaj i warunki pracy, a pracowników i przypadki, w których przysługuje im wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych określały przepisy o wynagrodzeniu. W myśl obecnie obowiązującego przepisu art KP przesłankami stosowania zadaniowego czasu pracy są rodzaj pracy i jej organizacja. Jednakże nie można uznać ani obecnie, ani na gruncie poprzednio obowiązującego stanu prawnego, iż samo nazwanie systemu czasu pracy zadaniowym pozwalało na niestosowanie przepisów regulujących pracę w godzinach nadliczbowych. Nie ma podstaw do przyjęcia na gruncie ustalonego stanu faktycznego, że czas pracy wszystkich pracowników strony pozwanej był określony wymiarem ich zadań. Dla takiego określenia czasu pracy poza spełnieniem przesłanek z art. 136 KP (w dawnym brzmieniu) lub z art KP (obecnie) konieczne jest określenie zadań pracownika nie doraźnie, każdego dnia pracy, lecz w akcie (lub aktach) kreujących treść jego stosunku pracy. Jeżeli pracownik wykonuje codziennie, w określonym przez pracodawcę czasie polecenia swego przełożonego, to bez względu na stosowaną nazwę nie można przyjąć, by jego czas pracy określały zadania. Przy takim rozumieniu, wszyscy pracownicy zatrudnieni byliby w ramach zadaniowego czasu pracy, a przepisy o charakterze gwarancyjnym, regulujące normy czasu pracy pozbawione byłyby znaczenia. Podkreślić przy tym trzeba, że zadania powinny być tak określone, by ich wykonanie było możliwe w ramach norm czasu pracy (art KP, poprzed-
7 7 nio art. 136 KP). Wynika stąd, że w przypadku ustalenia, iż powoda obowiązywał zadaniowy czas pracy, konieczne jest poczynienie dalszych ustaleń co do rozmiaru obowiązujących go zadań, w szczególności możliwości ich wykonania w ramach norm czasu pracy. Gdyby okazało się, że nie było to możliwe, pracownik zatrudniony w zadaniowym systemie czasu pracy nie byłby pozbawiony roszczenia o wynagrodzenie za pracę ponad normy czasu pracy. Zlecanie pracownikowi zadań, których wykonanie w normalnym czasie pracy jest niemożliwe, trzeba przy tym kwalifikować jako równoznaczne z poleceniem świadczenia pracy w czasie przekraczającym normy czasu pracy (tak przyjęto w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 10 września 1998 r. I PKN 301/98 dotychczas niepublikowanym). W zaskarżonym orzeczeniu Sąd przyjął, że powoda (jak i pozostałych pracowników strony pozwanej) obowiązywał zadaniowy system wynagrodzenia. W związku z tym trzeba stwierdzić, że przyjęcie systemu wynagradzania uzależnionego od rezultatu pracy, a nie od jej czasu, nie wyłącza stosowania przepisów o czasie pracy, w tym również o wynagrodzeniu za pracę w godzinach nadliczbowych. Takie stanowisko zajęto w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 12 czerwca 1997 r., I PKN 204/97 (OSNAPiUS 1998 nr 10, poz. 290 i OSP 1998, nr 10, poz. 180 z glosą Zbigniewa Hajna). Skład rozpoznający niniejszą sprawę w pełni podziela pogląd co do tego, że sposób określenia wynagrodzenia jest bez znaczenia dla oceny zasadności roszczenia o wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych. Przepisy regulujące pojęcie godzin nadliczbowych i wynagrodzenia za pracę w tych godzinach, nie odnoszą się w ogóle do zasad wynagradzania za pracę, lecz do czasu pracy. W przepisach o wynagrodzeniu możliwe było jedynie określenie kręgu osób objętych zadaniowym czasem pracy oraz zasad wynagradzania tych osób za pracę w godzinach nadliczbowych. Tylko prawidłowo stosowany zadaniowy czas pracy wyłączałby roszczenie o wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych, a nie zadaniowy system wynagradzania. Sąd Apelacyjny przyjął, że powód nie przedstawił dowodów świadczenia pracy w godzinach nadliczbowych, poza własnymi przez nikogo, niepotwierdzonymi zapiskami. Stanowisko to narusza art KPC (w związku z art. 382 KPC) i art. 299 KPC. Powód w apelacji powoływał się, między innymi, na zeznania świadka L. (wnioskowanego przez stronę pozwaną). Z zeznań tego świadka wynikało [...], że pracownicy codziennie przebywali na budowie w godzinach od 7 00 do 16,17,18, przy
8 8 czym do 16 pracowali tylko w dniach zakupów. Zeznania te nie zostały prawidłowo zanalizowane. W świetle stwierdzenia o nieudowodnieniu faktu należy rozważyć odmowę ponownego przesłuchania powoda. Wyjaśnienia powoda nie są dowodem. Natomiast jego przesłuchanie na rozprawie 27 grudnia 1994 r. [...] odwołuje się do wyjaśnień informacyjnych. Dowód z przesłuchania stron jest dowodem szczególnym w tym sensie, że jego przeprowadzenie zależy od stwierdzenia, czy pozostały niewyjaśnione fakty istotne dla rozstrzygnięcia sprawy. Niewyjaśnienie należy jednak odnieść do twierdzeń strony, która domaga się przeprowadzenia tego dowodu. Przeprowadzenie dowodu z przesłuchania strony (lub jego uzupełnienie), jest konieczne, jeżeli strona dotąd nie zdołała udowodnić faktów, których wykazanie ją obciąża, a dowód ten jest przydatny i odpowiedni dla udowadnianej tezy. Dysponowanie przez sąd wyjaśnieniami strony i jej pismami procesowymi nie stanowi przesłanki odmowy przeprowadzenia tego dowodu. W rozpoznawanej sprawie chodziłoby jedynie o bardziej szczegółowe przesłuchanie i wnikliwą ocenę tego dowodu, skoro postawiono zarzut nieudowodnienia faktu. Niezasadne są natomiast pozostałe zarzuty kasacji. Wnioskowany przez powoda, a nieprzeprowadzony przez Sąd dowód z dokumentów strony pozwanej został określony szeroko i nieprecyzyjnie. Dla rozpoznania roszczenia powoda o wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych nie jest konieczne przeprowadzenie dowodu z całej dokumentacji księgowej strony pozwanej dotyczącej budów, na których powód pracował. Dla stwierdzenia naruszenia art i 227 KPC konieczne byłoby nieprzeprowadzenie dowodu z konkretnego dokumentu, z którego treści wynikałaby praca powoda ponad normę czasu pracy. Te rozważania odnoszą się też do zarzutu naruszenia art. 248 i 249 KPC. Zarzut naruszenia art. 278 KPC jest niezasadny o tyle, że kwestia gdzie był wywieszony regulamin płacowy nie ma w ogóle istotnego znaczenia. Niezasadne są też zarzuty naruszenia 4 ust. 2 i 8 ust. 1 uchwały Nr 71 Rady Ministrów z dnia 3 maja 1989 r. w związku z art. 79 KP. Z 4 ust. 2 tej uchwały wynika uprawnienie i obowiązek jednostki kierującej do określenia formy wynagradzania stosownie do potrzeb realizowanej budowy (usługi) eksportowej. Nie jest jasne na czym miałoby polegać naruszenie tego przepisu. Uregulowanie sposobu wynagradzania nie ma znaczenia dla oceny roszczenia o wynagrodzenie za godziny nadliczbowe, a z przepisu tego Sąd wyprowadził możliwość niestosowania regulacji dotyczącej norm czasu pracy. Powód reprezentowany przez adwokata, zarówno w piśmie popierającym powództwo, jak i w apelacji domagał się należności
9 9 za posiłki regeneracyjne, których dotyczy 8 ust. 3 uchwały, a których dostarczenie nie jest obligatoryjne. Z tych wszystkich względów orzeczono jak w sentencji na mocy art i KPC. ========================================
Wyrok z dnia 6 czerwca 2000 r. I PKN 703/99
Wyrok z dnia 6 czerwca 2000 r. I PKN 703/99 Po przekształceniu innego aktu zakładowego określającego zasady wynagradzania za pracę w regulamin wynagradzania w rozumieniu art. 77 2 KP (art. 9 ust. 1 ustawy
Wyrok z dnia 5 maja 2005 r. III PK 12/05. Udzielenie urlopu bezpłatnego na podstawie art k.p. po rozwiązaniu stosunku pracy jest nieważne.
Wyrok z dnia 5 maja 2005 r. III PK 12/05 Udzielenie urlopu bezpłatnego na podstawie art. 174 1 k.p. po rozwiązaniu stosunku pracy jest nieważne. Przewodniczący SSN Kazimierz Jaśkowski (sprawozdawca), Sędziowie
Wyrok z dnia 21 maja 1999 r. I PKN 74/99
Wyrok z dnia 21 maja 1999 r. I PKN 74/99 Wynagrodzenie radcy prawnego nie może być niższe od przewidzianego na stanowisku głównego specjalisty, jeżeli w przepisach płacowych obowiązujących u danego pracodawcy
Wyrok z dnia 8 grudnia 2005 r. I PK 125/05
Wyrok z dnia 8 grudnia 2005 r. I PK 125/05 Prokurent spółki handlowej może być uznany za osobę zarządzającą zakładem pracy w imieniu pracodawcy w rozumieniu art. 241 26 2 w związku z art. 3 1 1 k.p. Przewodniczący
Wyrok z dnia 18 lipca 2006 r. I PK 40/06
Wyrok z dnia 18 lipca 2006 r. I PK 40/06 Uzgodnienie z pracownikiem wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych w formie premii uznaniowej nie zwalnia pracodawcy z obowiązku zapłaty za pracę faktycznie
Wyrok z dnia 24 marca 1999 r. I PKN 631/98
Wyrok z dnia 24 marca 1999 r. I PKN 631/98 1. Ustne oświadczenie woli pracodawcy o rozwiązaniu umowy o pracę przekazane pracownikowi przez bezpośredniego przełożonego jest skuteczne. 2. W postępowaniu
Wyrok z dnia 15 października 1999 r. I PKN 245/99
Wyrok z dnia 15 października 1999 r. I PKN 245/99 Rozwiązanie stosunku pracy bez wypowiedzenia w trybie art. 72 1 zdanie drugie KP może nastąpić wówczas, gdy pracownik z przyczyn wymienionych w art. 53
Wyrok z dnia 27 maja 1999 r. I PKN 89/99. Wynagrodzenie akordowe powinno określać stawkę akordową oraz normy pracy.
Wyrok z dnia 27 maja 1999 r. I PKN 89/99 Wynagrodzenie akordowe powinno określać stawkę akordową oraz normy pracy. Przewodniczący: SSN Zbigniew Myszka, Sędziowie SN: Walerian Sanetra (sprawozdawca), Andrzej
Wyrok z dnia 17 listopada 1997 r. I PKN 349/97
Wyrok z dnia 17 listopada 1997 r. I PKN 349/97 1. Czternastodniowy termin na podjęcie zatrudnienia po zakończeniu pracy za granicą ( 4 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1974 r. w sprawie
Wyrok z dnia 22 kwietnia 1998 r. I PKN 47/98
Wyrok z dnia 22 kwietnia 1998 r. I PKN 47/98 Wychowawcy-terapeuci zatrudnieni w Ośrodku Rehabilitacyjno-Wychowawczym, nie będącym placówką oświatowo-wychowawczą w rozumieniu art. 1 ust. 1 pkt 6 ustawy
WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Sygn. akt I PK 260/06 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Sąd Najwyższy w składzie : Dnia 9 maja 2007 r. SSN Zbigniew Hajn (przewodniczący, sprawozdawca) SSN Roman Kuczyński SSN Romualda Spyt w sprawie
Wyrok z dnia 17 lutego 1998 r. I PKN 527/97
Wyrok z dnia 17 lutego 1998 r. I PKN 527/97 Do zakresu działania rady nadzorczej spółdzielni nie należy udzielanie urlopu wypoczynkowego prezesowi zarządu (art. 46 1 pkt 6 i 8 ustawy z dnia 16 września
Wyrok z dnia 21 września 2001 r. I PKN 626/00. Akordowy system wynagradzania pracowników nie może obowiązywać bez wprowadzenia norm pracy.
Wyrok z dnia 21 września 2001 r. I PKN 626/00 Akordowy system wynagradzania pracowników nie może obowiązywać bez wprowadzenia norm pracy. Przewodniczący SSN Jadwiga Skibińska-Adamowicz, Sędziowie SN: Katarzyna
Wyrok z dnia 14 września 1998 r. I PKN 322/98
Wyrok z dnia 14 września 1998 r. I PKN 322/98 1. Naruszenie przez pracownika zatrudnionego na stanowisku kierowniczym przepisów (zasad) bezpieczeństwa i higieny pracy, zwłaszcza w sposób prowadzący do
Wyrok z dnia 13 kwietnia 1999 r. I PKN 1/99
Wyrok z dnia 13 kwietnia 1999 r. I PKN 1/99 Pracownik zwolniony z obowiązku wykonywania pracy w okresie wypowiedzenia stosunku pracy wskutek odwołania ze stanowiska (art. 71 KP) mógł być zobowiązany przez
Wyrok z dnia 26 września 2000 r. I PKN 48/00
Wyrok z dnia 26 września 2000 r. I PKN 48/00 Sąd nie ma obowiązku pouczania o bezzasadności powództwa i możliwości skutecznego dochodzenia innych roszczeń, jeżeli powód jednoznacznie formułuje żądanie.
WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Sygn. akt I PK 24/15 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Sąd Najwyższy w składzie: Dnia 19 stycznia 2016 r. SSN Katarzyna Gonera (przewodniczący) SSN Zbigniew Hajn SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec
Wyrok z dnia 2 grudnia 2004 r. I PK 81/04
Wyrok z dnia 2 grudnia 2004 r. I PK 81/04 Do dokonywania czynności w sprawach ze stosunku pracy kierownika samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej utworzonego przez powiat uprawniony jest starosta
Wyrok z dnia 1 lipca 1998 r. I PKN 222/98
Wyrok z dnia 1 lipca 1998 r. I PKN 222/98 1. Potrzeby wynikające z organizacji nauczania lub zastępstwa nieobecnego nauczyciela, pozwalające na nawiązanie stosunku pracy z nauczycielem na czas określony
Wyrok z dnia 14 grudnia 1999 r. I PKN 444/99
Wyrok z dnia 14 grudnia 1999 r. I PKN 444/99 Obowiązek pracodawcy wskazania w oświadczeniu o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika (art. 52 1 pkt 1 KP) przyczyny uzasadniającej
Wyrok z dnia 9 grudnia 2004 r. I PK 100/04
Wyrok z dnia 9 grudnia 2004 r. I PK 100/04 Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego oddalający skargę zarządu powiatu na rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody, stwierdzające nieważność odwołania dyrektora
Wyrok z dnia 8 czerwca 1999 r. I PKN 105/99
Wyrok z dnia 8 czerwca 1999 r. I PKN 105/99 Uzyskanie przez pracownika prawa do wcześniejszej emerytury może uzasadniać jego wybór do rozwiązania umowy o pracę za wypowiedzeniem, jeżeli następuje ograniczenie
POSTANOWIENIE. SSN Zbigniew Myszka
Sygn. akt II PK 24/12 POSTANOWIENIE Sąd Najwyższy w składzie : Dnia 10 maja 2012 r. SSN Zbigniew Myszka w sprawie z powództwa K. Ż. przeciwko P. P. Sp. z o.o. w W. o odszkodowanie, po rozpoznaniu na posiedzeniu
WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Sygn. akt II PK 199/09 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Sąd Najwyższy w składzie : Dnia 3 lutego 2010 r. SSN Bogusław Cudowski (przewodniczący) SSN Jolanta Strusińska-Żukowska (sprawozdawca) SSN
Wyrok z dnia 2 września 2003 r. I PK 345/02
Wyrok z dnia 2 września 2003 r. I PK 345/02 1. Przez pozostawanie w dyspozycji pracodawcy jako element gotowości do pracy w rozumieniu art. 81 1 k.p. należy rozumieć stan, w którym pracownik może na wezwanie
POSTANOWIENIE. SSN Romualda Spyt
Sygn. akt II PK 253/17 POSTANOWIENIE Sąd Najwyższy w składzie: Dnia 31 października 2018 r. SSN Romualda Spyt w sprawie z powództwa B. J. przeciwko "P." Sp. z o.o. we W. o ekwiwalent pieniężny za urlop
Wyrok z dnia 9 marca 2001 r. II UKN 402/00
Wyrok z dnia 9 marca 2001 r. II UKN 402/00 Przyznanie lub podwyższenie świadczenia bez odsetek na mocy wyroku sądowego zmieniającego decyzję organu rentowego, nie musi powodować obowiązku zapłaty odsetek
Wyrok z dnia 7 lutego 2001 r. I PKN 242/00
Wyrok z dnia 7 lutego 2001 r. I PKN 242/00 Kwestionowanie oddalenia powództwa o uznanie za bezskuteczne przeniesienia nauczyciela w stan nieczynny z tego powodu, iż nastąpiło ono z naruszeniem przepisów
POSTANOWIENIE. SSN Marta Romańska (przewodniczący) SSN Dariusz Dończyk (sprawozdawca) SSN Bogumiła Ustjanicz
Sygn. akt I CZ 77/14 POSTANOWIENIE Sąd Najwyższy w składzie: Dnia 28 listopada 2014 r. SSN Marta Romańska (przewodniczący) SSN Dariusz Dończyk (sprawozdawca) SSN Bogumiła Ustjanicz w sprawie z powództwa
Wyrok z dnia 14 lutego 2001 r. I PKN 255/00
Wyrok z dnia 14 lutego 2001 r. I PKN 255/00 Przepis art. 52 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. Prawo spółdzielcze (jednolity tekst: Dz.U. z 1995 r. Nr 54, poz. 288 ze zm.) nie stanowi podstawy nawiązania
Wyrok z dnia 7 marca 2001 r. I PKN 297/00
Wyrok z dnia 7 marca 2001 r. I PKN 297/00 Pracownik odwołany ze stanowiska do czasu rozwiązania stosunku pracy ma prawo do wynagrodzenia przysługującego mu przed odwołaniem (art. 70 2 KP). Wynagrodzenie
WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Sygn. akt I PK 67/13 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Sąd Najwyższy w składzie : Dnia 4 października 2013 r. SSN Katarzyna Gonera (przewodniczący) SSN Bogusław Cudowski (sprawozdawca) SSN Józef
Wyrok z dnia 24 lipca 2001 r. I PKN 535/00. Adwokat nie jest pracownikiem zespołu adwokackiego, którego jest
Wyrok z dnia 24 lipca 2001 r. I PKN 535/00 członkiem. Adwokat nie jest pracownikiem zespołu adwokackiego, którego jest Przewodniczący SSN Jerzy Kwaśniewski (sprawozdawca), Sędziowie SN: Jadwiga Skibińska-Adamowicz,
Wyrok z dnia 14 maja 1998 r. I PKN 121/98
Wyrok z dnia 14 maja 1998 r. I PKN 121/98 Pracodawcę, który zawarł z pracownikiem umowę o zakazie konkurencji obciąża wzajemne zobowiązanie do zapłaty uzgodnionego odszkodowania, także wówczas, gdy po
Wyrok z dnia 6 października 1998 r. I PKN 389/98
Wyrok z dnia 6 października 1998 r. I PKN 389/98 Nazwa umowy (umowa agencyjna) i odwołanie się w jej treści do przepisów Kodeksu cywilnego przemawiają przeciwko zakwalifikowaniu jej jako umowy o pracę.
WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Sygn. akt I CSK 446/06 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Sąd Najwyższy w składzie : Dnia 21 lutego 2007 r. SSN Stanisław Dąbrowski (przewodniczący) SSN Gerard Bieniek SSN Marek Sychowicz (sprawozdawca)
Wyrok z dnia 14 maja 1998 r. I PKN 122/98
Wyrok z dnia 14 maja 1998 r. I PKN 122/98 Polecenie pracy w godzinach nadliczbowych (art. 135 KP) nie wymaga szczególnej formy. Brak sprzeciwu przełożonego na wykonywanie w jego obecności przez pracownika
Wyrok z dnia 4 grudnia 1998 r. I PKN 478/98
Wyrok z dnia 4 grudnia 1998 r. I PKN 478/98 Przepisy regulujące wady oświadczeń woli (błąd) nie odnoszą się do adresata oświadczenia. Pracodawca, który błędnie zrozumiał oświadczenie pracownika nie może
Wyrok z dnia 29 listopada 2000 r. I PKN 111/00
Wyrok z dnia 29 listopada 2000 r. I PKN 111/00 Warunkiem obowiązywania zmian wprowadzonych do układu zbiorowego pracy w drodze protokołów dodatkowych jest ich zarejestrowanie. Przewodniczący SSN Jadwiga
Wyrok z dnia 2 sierpnia 2000 r. I PKN 766/99
Wyrok z dnia 2 sierpnia 2000 r. I PKN 766/99 Z przepisu art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o strażach gminnych (Dz.U. Nr 123, poz. 779) nie wynika, że komendanta straży zatrudnia się na podstawie
Wyrok z dnia 22 września 1999 r. I PKN 262/99
Wyrok z dnia 22 września 1999 r. I PKN 262/99 Przepisy regulaminu premiowania (wynagradzania) nie mają zastosowania, jeżeli prawo do premii i jej wysokość zostały dla pracownika określone korzystniej w
Wyrok z dnia 28 marca 2002 r. I PKN 960/00
Wyrok z dnia 28 marca 2002 r. I PKN 960/00 Niedopuszczalna jest droga sądowa dochodzenia roszczenia o wydanie przez pracodawcę informacji podatkowej o uzyskanych ze stosunku pracy dochodach i zaliczkach
Wyrok z dnia 7 sierpnia 2001 r. I PKN 576/00
Wyrok z dnia 7 sierpnia 2001 r. I PKN 576/00 Sąd pracy nie jest uprawniony do rozszerzenia zakresu stosowania przepisów wprowadzających płatne urlopy dodatkowe. Przewodniczący SSN Józef Iwulski (sprawozdawca),
Postanowienie z dnia 23 czerwca 1998 r. I PKN 197/98
Postanowienie z dnia 23 czerwca 1998 r. I PKN 197/98 Oddalenie wniosku dowodowego o przesłuchanie strony umowy w celu ustalenia treści czynności prawnej (art. 65 2 KC), po uprzednim dopuszczeniu dowodu
POSTANOWIENIE. SSN Bohdan Bieniek
Sygn. akt II PK 108/17 POSTANOWIENIE Sąd Najwyższy w składzie: Dnia 22 lutego 2018 r. SSN Bohdan Bieniek w sprawie z powództwa B. B. przeciwko Urzędowi Gminy P. o sprostowanie świadectwa pracy, odszkodowanie,
W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 16 grudnia 1999 r.
Sygn. akt I PKN 468/99 W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 16 grudnia 1999 r. Sąd Najwyższy Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie następującym: Przewodniczący
Wyrok z dnia 16 lutego 2005 r. I PK 177/04
Wyrok z dnia 16 lutego 2005 r. I PK 177/04 Na podstawie art. 167 1 k.p. pracodawca miał prawo udzielić urlopu wypoczynkowego w okresie wypowiedzenia, którego bieg rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2003
Wyrok z dnia 12 lipca 2001 r. I PKN 541/00
Wyrok z dnia 12 lipca 2001 r. I PKN 541/00 Powierzenie przez pracodawcę dotychczasowych obowiązków głównego księgowego, sprowadzających się do obsługi rachunkowej przedsiębiorstwa, osobie wykonującej te
WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Sygn. akt II PK 318/14 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Sąd Najwyższy w składzie: Dnia 9 lutego 2016 r. SSN Jolanta Frańczak (przewodniczący, sprawozdawca) SSN Halina Kiryło SSN Maciej Pacuda
Wyrok z dnia 18 sierpnia 1999 r. II UKN 91/99
Wyrok z dnia 18 sierpnia 1999 r. II UKN 91/99 Umowa o pracę na czas nie określony, zawarta w sytuacji, gdy pracownik w ramach prac interwencyjnych podjął pracę na podstawie umowy na czas określony (na
Wyrok z dnia 7 lipca 2000 r. I PKN 721/99
Wyrok z dnia 7 lipca 2000 r. I PKN 721/99 Mianowanemu nauczycielowi przysługuje roszczenie o dopuszczenie do pracy i wynagrodzenie za cały okres pozostawania w gotowości do jej wykonywania, jeżeli stosunek
Wyrok z dnia 3 czerwca 1998 r. I PKN 49/98
Wyrok z dnia 3 czerwca 1998 r. I PKN 49/98 1. Uznanie przez inwestora przy odbiorze robót, że prace wykonano wadliwie lub niezgodnie z umową, nie powoduje obniżenia wynagrodzenia pracowników, jeżeli uprzednio
Wyrok z dnia 7 marca 2001 r. I PKN 285/00
Wyrok z dnia 7 marca 2001 r. I PKN 285/00 Wniosek o przeprowadzenie dowodu nieprzydatnego dla ustalenia twierdzonych okoliczności faktycznych należy ocenić jako powołany jedynie dla zwłoki w rozumieniu
Wyrok z dnia 27 lutego 2001 r. I PKN 273/00
Wyrok z dnia 27 lutego 2001 r. I PKN 273/00 Podstawę przeniesienia mianowanego pracownika samorządowego z powodu likwidacji dotychczasowego stanowiska pracy stanowi art. 10 ust. 1a ustawy z dnia 16 września
Wyrok z dnia 17 listopada 1997 r. I PKN 360/97
Wyrok z dnia 17 listopada 1997 r. I PKN 360/97 Zawarcie umowy o pracę z pracownikiem, który zgodnie z bezwzględnie obowiązującymi przepisami prawa powinien być zatrudniony na podstawie mianowania należy
Wyrok z dnia 22 grudnia 1998 r. I PKN 509/98
Wyrok z dnia 22 grudnia 1998 r. I PKN 509/98 Pozostaje w sprzeczności ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem prawa wybór pracownika do zarządu lub komisji rewizyjnej zakładowej organizacji związkowej
WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Sygn. akt II UK 259/15 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Sąd Najwyższy w składzie: Dnia 17 maja 2016 r. SSN Beata Gudowska (przewodniczący, sprawozdawca) SSN Bogusław Cudowski SSN Halina Kiryło
Wyrok z dnia 21 czerwca 2005 r. II PK 319/04
Wyrok z dnia 21 czerwca 2005 r. II PK 319/04 1. Złożenie przez pracodawcę oświadczenia woli o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia na podstawie art. 53 1 pkt 1 lit. b k.p. w okresie pobierania wynagrodzenia
Wyrok z dnia 27 stycznia 2004 r. I PK 282/03
Wyrok z dnia 27 stycznia 2004 r. I PK 282/03 1. Zmiana regulaminu wynagradzania po dniu odwołania pracownika ze stanowiska, nie uprawnia go do otrzymania wynagrodzenia za okres wypowiedzenia w wysokości
WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Sygn. akt V CSK 48/05 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Sąd Najwyższy w składzie : Dnia 9 lutego 2006 r. SSN Elżbieta Skowrońska-Bocian (przewodniczący, sprawozdawca) SSN Hubert Wrzeszcz SSN Krzysztof
Wyrok z dnia 26 marca 1998 r. I PKN 3/98
Wyrok z dnia 26 marca 1998 r. I PKN 3/98 Zastosowanie określonego w art. 19 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz.U. Nr 19, poz. 145 ze zm.) trybu rozwiązania stosunku pracy za wypowiedzeniem,
Wyrok z dnia 18 kwietnia 2001 r. I PKN 360/00
Wyrok z dnia 18 kwietnia 2001 r. I PKN 360/00 Pracodawca nie miał obowiązku, równoczesnego z wydaniem polecenia pracy w dni dodatkowo wolne od pracy, poinformowania pracownika o terminie, w którym przysługiwał
Wyrok z dnia 9 grudnia 2003 r. I PK 81/03
Wyrok z dnia 9 grudnia 2003 r. I PK 81/03 Pobieranie renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy nie pozbawia pracownika prawa do wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy
WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. Protokolant Justyna Kosińska
Sygn. akt I CSK 628/13 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Sąd Najwyższy w składzie: Dnia 12 września 2014 r. SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący, sprawozdawca) SSN Agnieszka Piotrowska SSA Elżbieta
Wyrok z dnia 14 października 1997 r. I PKN 275/97
Wyrok z dnia 14 października 1997 r. I PKN 275/97 1. Przekształcenie stosunku pracy powstałego na podstawie powołania w stosunek pracy na podstawie umowy o pracę nie dotyczy pracowników odwołanych ze stanowiska
Wyrok z dnia 11 maja 1999 r. I PKN 26/99
Wyrok z dnia 11 maja 1999 r. I PKN 26/99 Zakładowe porozumienie płacowe nie zastępowało warunków płacy wynikających z umowy o pracę lub innych czynności kształtujących treść stosunku pracy (art. 21 ustawy
WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Sygn. akt III CSK 60/11 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Sąd Najwyższy w składzie : Dnia 2 grudnia 2011 r. SSN Hubert Wrzeszcz (przewodniczący) SSN Wojciech Katner (sprawozdawca) SSN Anna Kozłowska
Wyrok z dnia 11 września 2001 r. I PKN 624/00
Wyrok z dnia 11 września 2001 r. I PKN 624/00 Obowiązek konsultacji związkowej zamiaru wypowiedzenia umowy o pracę na czas nie określony (art. 38 1 KP) nie dotyczy pracownika, który nie jest członkiem
Wyrok z dnia 26 maja 2000 r. I PKN 677/99
Wyrok z dnia 26 maja 2000 r. I PKN 677/99 Zmiana przez pracodawcę w świadectwie pracy daty rozwiązania umowy o pracę zawartej na czas określony na datę wcześniejszą i niedopuszczenie pracownika do wykonywania
Wyrok z dnia 6 lipca 2005 r. III PK 52/05
Wyrok z dnia 6 lipca 2005 r. III PK 52/05 1. Odprawa przewidziana w art. 12 ustawy z dnia 3 marca 2000 r. o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi (Dz.U. Nr 26, poz. 306 ze zm.)
WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Kazimierz Zawada (przewodniczący) SSN Zbigniew Kwaśniewski (sprawozdawca) SSN Barbara Myszka
Sygn. akt II CSK 276/13 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Sąd Najwyższy w składzie: Dnia 23 stycznia 2014 r. SSN Kazimierz Zawada (przewodniczący) SSN Zbigniew Kwaśniewski (sprawozdawca) SSN Barbara
Wyrok z dnia 20 czerwca 2001 r. I PKN 476/00
Wyrok z dnia 20 czerwca 2001 r. I PKN 476/00 Nauczycielowi (także mianowanemu) przeniesionemu w stan nieczynny przysługuje roszczenie o przywrócenie dotychczasowych warunków pracy, a jeżeli stosunek pracy
Wyrok z dnia 4 listopada 2004 r. I PK 24/04
Wyrok z dnia 4 listopada 2004 r. I PK 24/04 O prawie do jednorazowej odprawy pieniężnej bezwarunkowej i jej rodzaju, przewidzianej w art. 26 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o dostosowaniu górnictwa
Wyrok z dnia 17 listopada 1998 r. I PKN 331/98
Wyrok z dnia 17 listopada 1998 r. I PKN 331/98 Podanie przez pracodawcę przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie umowy o pracę (art. 30 4 KP) może nastąpić w odrębnym piśmie doręczonym pracownikowi wcześniej
Wyrok z dnia 10 listopada 1998 r. I PKN 425/98
Wyrok z dnia 10 listopada 1998 r. I PKN 425/98 Z art. 299 i art. 381 KPC nie wynika obowiązek sądu przeprowadzenia dowodu z przesłuchania stron, w razie odmówienia wartości dowodowej dokumentom złożonym
Wyrok z dnia 16 maja 2008 r. I PK 261/07
Wyrok z dnia 16 maja 2008 r. I PK 261/07 Przepisy układów zbiorowych pracy powinny być interpretowane w taki sposób, aby respektowana była zasada równego traktowania pracowników wyrażona w art. 11 2 k.p.
Wyrok z dnia 23 czerwca 2009 r. III PK 18/09
Wyrok z dnia 23 czerwca 2009 r. III PK 18/09 1. Możliwość stosowania wobec kierowców zatrudnionych w transporcie drogowym przerywanego czasu pracy nie zależy od dopuszczalnej masy całkowitej kierowanych
WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Sygn. akt I PK 104/10 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Sąd Najwyższy w składzie : Dnia 11 stycznia 2011 r. SSN Bogusław Cudowski (przewodniczący, sprawozdawca) SSN Zbigniew Myszka SSN Małgorzata
WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Sygn. akt IV CSK 258/13 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Sąd Najwyższy w składzie: Dnia 30 stycznia 2014 r. SSN Zbigniew Kwaśniewski (przewodniczący, sprawozdawca) SSN Jan Górowski SSN Anna Owczarek
Wyrok z dnia 22 kwietnia 1998 r. I PKN 55/98. Odszkodowanie, o którym mowa w art. 56 KP ustala się według wynagrodzenia
Wyrok z dnia 22 kwietnia 1998 r. I PKN 55/98 Odszkodowanie, o którym mowa w art. 56 KP ustala się według wynagrodzenia brutto. Przewodniczący SSN: Walerian Sanetra, Sędziowie: SN Barbara Wagner, SA Alina
Wyrok z dnia 14 grudnia 2000 r. I PKN 145/00
Wyrok z dnia 14 grudnia 2000 r. I PKN 145/00 1. Zarzuty zgłoszone w piśmie procesowym stanowiącym uzupełnienie kasacji, sporządzonym przez samą stronę, która nie posiada kwalifikacji określonych w art.
POSTANOWIENIE. Sygn. akt I PZ 30/11. Dnia 6 grudnia 2011 r. Sąd Najwyższy w składzie :
Sygn. akt I PZ 30/11 POSTANOWIENIE Sąd Najwyższy w składzie : Dnia 6 grudnia 2011 r. SSN Katarzyna Gonera (przewodniczący, sprawozdawca) SSN Bogusław Cudowski SSN Małgorzata Gersdorf w sprawie z powództwa
Wyrok z dnia 16 kwietnia 1997 r. II UKN 55/97
Wyrok z dnia 16 kwietnia 1997 r. II UKN 55/97 Odmowa przeprowadzenia w postępowaniu apelacyjnym dowodu z przesłuchania świadków nie stanowi usprawiedliwionej podstawy kasacyjnej skoro sąd drugiej instancji
Wyrok z dnia 23 listopada 2001 r. I PKN 661/00
Wyrok z dnia 23 listopada 2001 r. I PKN 661/00 Nauczyciel prowadzący w szkole specjalnej zajęcia dydaktyczne w klasach łączonych nabywał na podstawie 1 ust. 1 w związku z 2 pkt 1 i 6 oraz 3 ust. 4 zarządzenia
Wyrok z dnia 27 lipca 2006 r. II PK 148/06
Wyrok z dnia 27 lipca 2006 r. II PK 148/06 Z art. 10 ust. 5 i 8 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (jednolity tekst: Dz.U. z 2006 r. Nr 97, poz. 674 ze zm.) nie wynika przekształcenie
Wyrok z dnia 7 września 1999 r. I PKN 265/99
Wyrok z dnia 7 września 1999 r. I PKN 265/99 Zmiana warunków pracy polegająca wyłącznie na zmianie nazwy stanowiska, przy zachowaniu innych warunków pracy i płacy, mieści się w ramach pracowniczego podporządkowania
Wyrok z dnia 12 maja 1998 r. II UKN 40/98
Wyrok z dnia 12 maja 1998 r. II UKN 40/98 Przepisu 9 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 6 czerwca 1983 r. w sprawie zasad obliczania zasiłków z ubezpieczenia społecznego oraz pokrywania wydatków
WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Sygn. akt III CK 90/04 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Sąd Najwyższy w składzie : Dnia 10 grudnia 2004 r. SSN Marek Sychowicz (przewodniczący, sprawozdawca) SSN Teresa Bielska-Sobkowicz SSN Józef
Wyrok z dnia 10 maja 2000 r. I PKN 642/99
Wyrok z dnia 10 maja 2000 r. I PKN 642/99 Zawinione (z winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa) niewykonanie przez pracownika zgodnego z prawem polecenia poddania się kontrolnym badaniom lekarskim, jako
POSTANOWIENIE. Sygn. akt II PZ 31/11. Dnia 7 grudnia 2011 r. Sąd Najwyższy w składzie :
Sygn. akt II PZ 31/11 POSTANOWIENIE Sąd Najwyższy w składzie : Dnia 7 grudnia 2011 r. SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec (przewodniczący, sprawozdawca) SSN Zbigniew Myszka SSN Jolanta Strusińska-Żukowska
WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Sygn. akt V CK 869/04 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Sąd Najwyższy w składzie: Dnia 7 lipca 2005 r. SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący) SSN Zbigniew Kwaśniewski SSN Elżbieta Skowrońska-Bocian
Wyrok z dnia 12 grudnia 2001 r. I PKN 724/00
Wyrok z dnia 12 grudnia 2001 r. I PKN 724/00 Pracodawca nie ma obowiązku wypowiedzenia umowy o pracę pracownikowi, który złożył oświadczenie o jej rozwiązaniu za siedmiodniowym uprzedzeniem na podstawie
WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący) SSN Krzysztof Staryk SSN Zbigniew Korzeniowski (sprawozdawca)
Sygn. akt II PK 105/15 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Sąd Najwyższy w składzie: Dnia 19 maja 2016 r. SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący) SSN Krzysztof Staryk SSN Zbigniew Korzeniowski (sprawozdawca)
WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Sygn. akt I CSK 14/13 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Sąd Najwyższy w składzie: Dnia 11 października 2013 r. SSN Katarzyna Tyczka-Rote (przewodniczący) SSN Dariusz Dończyk SSN Józef Frąckowiak
POSTANOWIENIE. Uzasadnienie
Sygn. akt II PZ 32/11 POSTANOWIENIE Sąd Najwyższy w składzie : Dnia 7 grudnia 2011 r. SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec (przewodniczący) SSN Zbigniew Myszka (sprawozdawca) SSN Jolanta Strusińska-Żukowska
Wyrok z dnia 5 lutego 1998 r. I PKN 510/97
Wyrok z dnia 5 lutego 1998 r. I PKN 510/97 Nakaz równego traktowania pracowników (art. 11 2 KP) i zakaz ich dyskryminacji w stosunkach pracy (art. 11 3 KP) nie dotyczy równego traktowania stron stosunku
Wyrok z dnia 29 kwietnia 2005 r. III PK 2/05
Wyrok z dnia 29 kwietnia 2005 r. III PK 2/05 1. Nieuzasadnione rozwiązanie przez pracownika umowy o pracę bez wypowiedzenia na podstawie art. 55 1 1 k.p. usprawiedliwia żądanie od pracownika odszkodowania
Wyrok z dnia 9 lutego 2000 r. I PKN 474/99
Wyrok z dnia 9 lutego 2000 r. I PKN 474/99 Dyrektywy wykładni oświadczeń woli zawarte w art. 65 1 KC mają zastosowanie tylko wówczas, gdy treść oświadczenia woli jest niejasna lub wieloznaczna. Przewodniczący
Wyrok z dnia 6 czerwca 2000 r. I PKN 700/00
Wyrok z dnia 6 czerwca 2000 r. I PKN 700/00 Odprawa przewidziana w art. 28 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz.U. Nr 31, poz. 214 ze zm.) przysługuje, jeżeli rozwiązanie
WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Jolanta Frańczak (przewodniczący) SSN Bogusław Cudowski SSN Zbigniew Korzeniowski (sprawozdawca)
Sygn. akt II UK 445/15 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Sąd Najwyższy w składzie: Dnia 6 grudnia 2016 r. SSN Jolanta Frańczak (przewodniczący) SSN Bogusław Cudowski SSN Zbigniew Korzeniowski (sprawozdawca)