CZUWANIE NA WIELKI PIĄTEK r.

Transkrypt

1 Modlitwa Psalmami CZUWANIE NA WIELKI PIĄTEK r. grupa młodzieżowa przy parafii św. Pawła Apostoła w Wieliczce 1

2 Jesteś blisko mnie, tęsknię za duchem Twym. Kocham kroki Twe, wiem jak pukasz do drzwi. Przychodzisz jak ciepły wiatr, Otwieram się i czuję znów, że... Twoja miłość jak ciepły deszcz, Twoja miłość jak morze gwiazd za dnia, Twoja miłość sprawia, że Nieskończenie dobry Święty Duch ogarnia mnie. Chwila ciszy... Ps 22 Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił? Daleko od mego Wybawcy słowa mego jęku. Boże mój wołam w ciągu dnia, a nie odpowiadasz, i nocą, a nie zaznaję pokoju. A przecież Ty mieszkasz w świątyni, Chwało Izraela! Tobie zaufali nasi przodkowie, zaufali, i Tyś ich uwolnił; do Ciebie wołali i zostali wybawieni, Tobie ufali i nie doznali wstydu. Ja zaś jestem robak, a nie człowiek, pośmiewisko ludzkie i wzgardzony przez lud. szydzą ze mnie wszyscy, którzy na mnie patrzą, rozwierają wargi, potrząsają głową: <<Zaufał Panu, niechże go wyzwoli, niechże go wyrwie, jeśli go miłuje>>. Ty mnie zaiste wydobyłeś z matczynego łona; Ty mnie czyniłeś bezpiecznym u piersi swej matki. Tobie mnie poruczono przed urodzeniem, Ty jesteś moim Bogiem od łona mojej matki. Nie stój z dala ode mnie, bo klęska jest blisko, a nie ma wspomożyciela. Otacza mnie mnóstwo cielców, osaczają mnie byki Baszanu. Rozwierają przeciwko mnie swoje paszcze, jak lew drapieżny i ryczący. Jak woda się rozpływam i rozłączają się wszystkie moje kości; jak wosk się staje moje serce, we wnętrzu moim topnieje. Moje gardło suche jak skorupa, język mój przywiera do podniebienia, 2

3 kładziesz mnie w prochu śmierci. Bo psy nie opadają, osacza mnie zgraja złoczyńców. Przebili ręce i nogi moje, policzyć mogę wszystkie moje kości. A oni się wpatrują, sycą mym widokiem; moje szaty dzielą między siebie i losy rzucają o moją suknię. Ty zaś, o Panie, nie stój z daleka; Mocy moja, śpiesz mi na ratunek! Ocal mnie od miecza moje życie, z psich pazurów wyrwij moje jedyne dobro, wybaw mnie od lwiej paszczęki i od rogów bawolich wysłuchaj mnie! Będę głosił Twoje imię swym braciom I chwalić Cię będę pośród zgromadzenia; << Chwalcie Pana, Wy, co się go boicie, sławcie Go, całe potomstwo Jakuba; bójcie się Go, całe potomstwo Izraela! Bo On nie wzgardził ani się nie brzydził nędzą biedaka, ani nie ukrył przed nim swojego oblicza i wysłuchał go, kiedy ten zawołał do Niego>>. Dzięki Tobie moja pieśń pochwalna płynie w wielkim zgromadzeniu, Śluby me wypełnię wobec bojących się Jego. Ubodzy będą jedli do syta, chwalić będą pana ci, którzy Go szukają. <<Niech serca ich żyją na wieki>>. Przypomną sobie i wrócą do Pana wszystkie krańce ziemi; i oddadzą Mu pokłon wszystkie szczepy pogańskie, bo władza królewska należy do Pana i On panuje nad narodami. Tylko Jemu oddadzą pokłon wszyscy, co śpią w ziemi, przed Nim zegną się wszyscy, którzy w proch zstępują. A moja dusza będzie żyłą dla Niego, potomstwo moje Jemu będzie służyć, opowie o Panu pokoleniu przyszłemu, i sprawiedliwość Jego ogłoszą ludowi, który się narodził: <<Pan to uczynił>>. Bóg, nasz Pan, jest dobry cały czas, więc uwielbij Go. 3

4 Chwila ciszy... Ps 23 Pan jest pasterzem moim, nie brak mi niczego. Pozwala mi leżeć na zielonych pastwiskach. Prowadzi nad wody, gdzie mogę odpocząć, przywraca mi życie. Prowadzi mnie po właściwych ścieżkach przez wzgląd na swoje imię. Chociażbym chodził ciemną doliną, zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną. Twój kij i Twoja laska dodają mi otuchy. Stół dla mnie zastawiasz wobec mych przeciwników; namaszczasz mi głowę olejkiem; mój kielich jest przeobfity. Tak, dobroć i łaska pójdą w ślad za mną przez wszystkie dni mego życia i zamieszkam w domu Pańskim na długie dni. Cisza... O, Panie, Ty nam dajesz Ciało Swe i Krew, O, Panie, Ty nam dajesz Ciało Swe i Krew. Do Ciebie wiec idziemy wciąż radosną nucąc pieśń: Przez dar Twojego Chleba, dobry Boże nasz, Przez dar Twojego Chleba, dobry Boże nasz, Rodzinę bratnią czynisz z nas, miłować uczysz nas. To Twoje miłowanie dało wolność nam, To Twoje miłowanie dało wolność nam. Chwalimy Święte Imię Boga, jak uczyłeś nas. Cisza... Ps 25, 1-5 Ku Tobie, Panie, wznoszę moją duszę, mój Boże, 4

5 Tobie ufam, niech nie doznam zawodu! Niech moi wrogowie nie triumfują nade mną! Nikt bowiem, kto Tobie ufa, nie doznaje wstydu; niech doznają wstydu ci, którzy łamią wiarę dla marności. Daj mi poznać drogi Twoje, Panie, i naucz mnie Twoich ścieżek! Wiedź mnie droga Twej prawdy i pouczaj, bo Ty jesteś Bóg, mój Zbawca, i w Tobie mam zawsze nadzieję. Ps 119, 97; ; 64 Jakże miłuję Prawo Twoje: przez cały dzień nad min rozmyślam. Nie odstępuję od Twoich wyroków, albowiem Ty mnie pouczasz. Jak słodka jest dla mego podniebienia Twoja mowa, ponad miód dla ust moich. Twoja łaska, Panie, napełnia ziemię; naucz mnie Twoich ustaw! Naucz mnie miłości Krzyża Naucz mnie miłości Krzyża Wciąż umierać razem z Tobą Baranku Naucz mnie miłości Krzyża Naucz mnie miłości Krzyża We krwi Twojej płukać szaty Baranku Chwila ciszy... Rozpięty na ramionach jak sokół na niebie, Chrystusie, Synu Boga, spójrz proszę na ziemię. Na ruchliwe ulice, zabieganych ludzi, gdy dzień się już kończy, a ranek się budzi. Uśmiechnij się przyjaźnie z wysokiego krzyża do ciężko pracujących, cierpiących na pryczach. Rozpięty na ramionach jak sokół na niebie, Chrystusie, Synu Boga, spójrz proszę na ziemię. Pociesz zrozpaczonych, zrozum głodujących, modlących się wysłuchaj, wybacz umierającym. Spójrz, cierpienia sokole, na wszechświat, na ziemię, 5

6 na cichy ciemny kościół, dziecko wzywające Ciebie. Rozpięty na ramionach jak sokół na niebie, Chrystusie, Synu Boga, spójrz proszę na ziemię. A gdy nas będziesz sądził, Boskie Miłosierdzie, prosimy twoje dzieci, nie sądź na miarę siebie. Rozpięty na ramionach jak sokół na niebie, Chrystusie, Synu Boga, spójrz proszę na ziemię. Ps 42, 2-4; 6; Ps 43, 2-3; 5 Jak łania pragnie wody ze strumieni, tak dusza moja pragnie Ciebie, Boże! Dusza moja pragnie Boga, Boga żywego, kiedy więc dojdę i ujrzę oblicze Boże? Łzy stały się dla mnie chlebem we dnie i w nocy, gdy ludzie mówią mi co dzień: <<Gdzie jest twój Bóg?>> Czemu jesteś zgnębiona, moja duszo, i czemu jęczysz we mnie? Ufaj Bogu, bo jeszcze Go będą wysławiać: zbawienie mego oblicza i mojego Boga. Mówię do Boga: Moja Opoko, czemu zapominasz o mnie? Czemu chodzę smutny, gnębiony przez wroga? Kości we mnie się kruszą, gdy lżą mnie przeciwnicy, gdy cały dzień mówią do mnie: <<Gdzie jest twój Bóg?>> Czemu jesteś zgnębiona, moja duszo, i czemu jęczysz we mnie? Ufaj Bogu, bo jeszcze Go będą wysławiać: zbawienie mego oblicza i mojego Boga. Przecież Ty jesteś Bogiem mej ucieczki, dlaczego mnie odrzuciłeś? Czemu chodzę smutny, 6

7 gnębiony przez wroga? Ześlij światłość swoja i swoją prawdę, niech one mnie wiodą i niech mnie przywiodą na Twoją świętą górę i do Twych przybytków! Czemu jesteś zgnębiona, moja duszo, i czemu jęczysz we mnie? Ufaj Bogu, bo jeszcze Go będą wysławiać: zbawienie mego oblicza i mojego Boga. Zaśpiewam Bogu w moim cierpieniu, Zaśpiewam Panu w mym utrapieniu, Jemu zaufam! Zbawienie przyszło przez Krzyż, ogromna to tajemnica. Każde cierpienie ma sens, prowadzi do pełni życia. Jeżeli chcesz mnie naśladować To weź swój krzyż na każdy dzień I chodź ze Mną zbawiać świat W kolejny już wiek. Codzienność wiedzie przez krzyż, większy im kochasz goręcej Nie musisz ginąć już dziś, lecz ukrzyżować swe serce. Jeżeli chcesz mnie naśladować To weź swój krzyż na każdy dzień I chodź ze Mną zbawiać świat W kolejny już wiek. Cisza... Ps 39, 7-9; Człowiek jak cień przemija, na próżno tyle się niepokoi, gromadzi, lecz nie wie, kto to zabierze. A teraz, czego mam oczekiwać, o Panie? W Tobie jest moja jedyna nadzieja. Wybaw mnie od wszelkich moich nieprawości. Usłysz, o Panie, moją modlitwę i wysłuchaj mego wołania; na moje łzy nie bądź nieczuły, 7

8 bo przybyszem jestem u Ciebie, przechodniem jak wszyscy moi przodkowie. Odwróć swój wzrok ode mnie, niech doznam ulgi, zanim odejdę i mnie nie będzie. Krzyżu święty, co świat obejmujesz, Który rozdartą ziemię ramionami dwoma, jak dziecko słabe matka, przez ciemnością bronisz, zmiłuj się nad nami! Krzyżu Święty masz moc pojednania I północy z południe, i wschodu z zachodem, Który nienawiść łamiesz, a niewolę kruszysz, Zmiłuj się nad nami! Tobą mury rozwalać, Tobą się osłonić, Tobie się ufnym sercem z miłością pokłonić. Krzyżu Święty, który ziemię spinasz, Jak gdy żelazną klamrą człowiek dom swój chroni, By się w gruzy nie rozpadł na zwęglonej ziemi Zmiłuj się nad nami! Krzyżu Święty nad nami wzniesiony, Jak bandaż litościwie ściągasz rany brzegi rany, By się nowe zaczęło w sercu wyleczonym. Zmiłuj się nad nami. Tobą mury rozwalać, Tobą się osłonić, Tobie się ufnym sercem z miłością pokłonić. Chwila ciszy... Ps 115, Błogosławieni jesteście przez Pana, który stworzył niebo i ziemię. Niebo jest niebem Pana, synom zaś ludzkim dał ziemię. To nie umarli chwała Pana, nikt z tych, którzy zstępują do Szeolu, lecz my błogosławimy Pana odtąd i aż na wieki. 8

9 Chwalcie Pana wszystkie narody, Wysławiajcie ich wszystkie ludy. Bo Jego łaska nad nami potężna, A wierność Pana trwa na wieki. Uwielbiajcie pana Ludzkich serc bijące dzwony. Padnij na kolana Przed nim ludu utrudzony. On osuszy Twoje łzy On ratunkiem będzie Ci! Tu do jego stóp padnie wróg, Bo On bóg niezwyciężony. Niepojęty w swej mądrości Święty, Święty Bóg miłości. Śpiewaj Panu ziemio Chwalcie wszystkie świata strony. Teraz, o Panie, pozwól odejść słudze Twemu z pokoju, Bo moje oczy ujrzały zbawienie Twe. Światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego Izraela. 9