Ewangelia: Mistrz. 24 VI 2018 nr 173/2018 UROCZYSTOŚĆ NARODZENIA ŚWIĘTEGO JANA CHRZCICELA, Rok B, II Jan będzie mu na imię

Transkrypt

1 24 VI 2018 nr 173/2018 UROCZYSTOŚĆ NARODZENIA ŚWIĘTEGO JANA CHRZCICELA, Rok B, II Jan będzie mu na imię Ewangelia: Dla Elżbiety nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna. Gdy jej sąsiedzi i krewni usłyszeli, że Pan okazał tak wielkie miłosierdzie nad nią, cieszyli się z nią razem. Ósmego dnia przyszli, aby obrzezać dziecię, i chcieli mu dać imię ojca jego, Zachariasza. Jednakże matka jego odpowiedziała: Nie, lecz ma otrzymać imię Jan. Odrzekli jej: Nie ma nikogo w twoim rodzie, kto by nosił to imię. Pytali więc znakami jego ojca, jak by go chciał nazwać. On zażądał tabliczki i napisał: Jan będzie mu na imię. I wszyscy się dziwili. A natychmiast otworzyły się jego usta, język się rozwiązał i mówił wielbiąc Boga. I padł strach na wszystkich ich sąsiadów. W całej górskiej krainie Judei rozpowiadano o tym wszystkim, co się. zdarzyło. A wszyscy, którzy o tym słyszeli, brali to sobie do serca i pytali: Kimże będzie to dziecię? Bo istotnie ręka Pańska była z nim. Chłopiec zaś rósł i wzmacniał się duchem; a żył na pustkowiu aż do dnia ukazania się przed Izraelem. Mistrz Łk 1,57-66 W sztuce sakralnej, zwłaszcza na wschodnich ikonach, św. Jan Chrzciciel jest przedstawiany w pokłonie przed Jezusem. Stoi w postawie pokory ze schyloną głową i wyciągniętą ręką wskazującą Zbawiciela. Będąc nauczycielem, nie

2 zatrzymuje swoich uczniów przy sobie, ale prowadzi dalej. O jego młodzieńczych latach i dorastaniu wiemy niewiele. Bóg przygotowywał go na pustkowiu do zadania, które miał podjąć. Dzięki temu, gdy dorósł i stał się duchowym mistrzem dla innych, usłyszał w głosie Jezusa głos Zbawiciela. Widząc nadchodzącego krewnego, potrafił zobaczyć w Nim Baranka Bożego. Panie Jezu, proszę Cię dziś za wszystkich duchowych przewodników biskupów, kaznodziejów, spowiedników, rekolekcjonistów, teologów. Udzielaj im mądrości, łaski poznania Ciebie oraz pokory. Pomóż mi zawsze dostrzegać w ich przepowiadaniu Twoją mądrość. (Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2018, o. Jarosław Krawiec OP, Edycja Świętego Pawła) Cytat tygodnia: Najwięcej jesteśmy podobni do Boga, kiedy przebaczamy bliźnim św. s. Faustyna Kowalska ŚWIĘCI APOSTOŁOWIE PIOTR I PAWEŁ Święci Piotr i Paweł zwani filarami Kościoła, znani są doskonale chyba każdemu człowiekowi. Skąd jednak bierze się ich pierwszeństwo nad Apostołami i na czym polega ich niezwykły fenomen wielkiej gorliwości wiary? Święty Piotr, a właściwie Szymon, był rybakiem i pochodził z Betsaidy, z miasteczka położonego na brzegu jeziora Genezaret. Jego ojcem był Jan a bratem Andrzej, powołany wraz z nim na apostoła. Piotr prowadził nad Jeziorem Galilejskim dobrze prosperujące przedsiębiorstwo rybackie o czym świadczy fakt posiadania przez niego łodzi i wspólników. Był człowiekiem żonatym i wg tradycji chrześcijańskiej ojcem jednej tylko

3 córki Petroneli. Mieszkał z rodziną w Kafarnaum u teściowej, którą Pan Jezus uzdrowił. Całe jego życie odmieniło spotkanie z Jezusem z Nazaretu. Według pięknej relacji św. Łukasza powołał on Szymona, w czasie cudownego połowu ryb w wodach Jeziora Galilejskiego. Do Piotra wyznającego swoją grzeszność Jezus skierował słowa: Nie bój się. Odtąd ludzi będziesz łowił (Łk 5,1-11). Piotr, bo takie imię nadał mu Jezus, zapowiadając jego przyszłą rolę we wspólnocie Kościoła, był traktowany w gronie uczniów Jezusa jako osoba zajmująca szczególną pozycję. W Ewangeliach wymienia się go na pierwszym miejscu wśród apostołów. Wyznając, w imieniu innych apostołów, wiarę w Boże synostwo Chrystusa, otrzymał władzę kluczy, a więc obietnicę, że będzie fundamentem Kościoła. Był także świadkiem szczególnych chwil w działalności Jezusa: Jego przemienienia na Górze Tabor i wskrzeszenia córki Jaira. W czasie pojmania Jezusa w Ogrodzie Oliwnym to Piotr dobył miecza i uderzył sługę arcykapłana ucinając mu ucho. Szedł za pojmanym Jezusem, aż na dziedziniec pałacu arcykapłana, gdzie dokonało się jego trzykrotne zaparcie, aby spełniła się przepowiednia samego Jezusa. Potem Piotr gorzko żałował swego kroku i po zmartwychwstaniu Jezusa, po trzykrotnym pytaniu o miłość, stanął na czele wspólnoty uczniów w Jerozolimie. Święty Piotr faktycznie sprawował zastępczą władzę nad Kościołem na ziemi. Dowodów na to dostarczają nam m.in. Dzieje Apostolskie. Po Zesłaniu Ducha Świętego to właśnie Piotr pierwszy przemawia i czyni to tak skutecznie, że nawraca się kilka tysięcy ludzi. On uzupełnił grono symbolicznych 12 Apostołów, powołując Macieja na miejsce Judasza. Uzdrowił chromego od urodzenia przy świątyni jerozolimskiej, nawracając przy okazji 5000 ludzi. Założył w Jerozolimie pierwszą gminę chrześcijańską i sprawował nad nią władzę. W tajemniczym widzeniu Pan Jezus daje Świętemu Piotrowi pouczenie, że ma prawo przyjmować pogan do Kościoła. Na pierwszym soborze w Jerozolimie Piotr pierwszy przemówił i zadecydował, że Święty Paweł z Barnabą dobrze uczynili, że dla Chrystusa pozyskali sporą liczbę pogan. Zwolnił także tychże nawróconych pogan od wypełniania przepisów prawa mojżeszowego. W myśl zasady, postawionej przez Pana Jezusa: Uderzę pasterza, a rozproszą się owce stada, właśnie Żydzi uderzyli najpierw w Świętego Piotra. Został pojmany i tylko cud go uratował, gdy anioł Pański uwolnił go z więzienia. Po swoim cudownym wybawieniu Święty Piotr, dla bezpieczeństwa, przeniósł się do Antiochii. Stamtąd udał się do Azji Mniejszej, potem do Koryntu, aby wreszcie osiąść na stałe w Rzymie i tu, za panowania Nerona, około 64 roku, ponieść męczeńską śmierć poprzez ukrzyżowanie głową w dół. Święty Piotr pozostawił w swej spuściźnie literackiej dwa, napisane w latach 63 i 64, listy, które należą do ksiąg Pisma Świętego. W tradycji katolickiej Święty Piotr uznawany jest za pierwszego papieża (lata 30 do 64 n.e.). Drugi z tych wielkich Apostołów święty Paweł pochodził z Tarsu w Cylicji - Mała Azja. Urodził się jako obywatel rzymski, co dawało mu pewne wyróżnienie i przywileje. Szaweł, bo tak brzmiało jego imię przed nawróceniem, urodził się w Tarsie ok. 8 roku po narodzeniu Chrystusa. Jego

4 rodzina chlubiła się, że pochodziła z rodu Beniamina, co także i Paweł podkreślał z dumą. Dlatego otrzymał imię Szaweł (spolszczona wersja hebrajskiego Saul) od pierwszego i jedynego króla Izraela z tego rodu. Rodzina Szawła należała do faryzeuszów - najgorliwszych patriotów i wykonawców prawa mojżeszowego. Uczył się rzemiosła - tkania płótna namiotowego. Po ukończeniu miejscowych szkół - a trzeba przyznać, że Paweł zdradza duże oczytanie - w wieku ok. 20 lat udał się do Palestyny, aby w Jerozolimie "u stóp Gamaliela" pogłębiać swoją wiedzę skrypturystyczną i rabinistyczną. Nie znał Jezusa. Wiedział jednak o chrześcijanach i szczerze ich nienawidził, uważając ich za odstępców i odszczepieńców. Dlatego z całą satysfakcją asystował przy męczeńskiej śmierci św. Szczepana. Nie mając jednak pełnych lat 30, nie mógł wykonywać wyroku śmierci na diakonie. Pilnował więc szat oprawców i zapewne pilnie ich zachęcał, aby dokonali egzekucji, a dzieje apostolskie wspominają nawet że dyszał nienawiścią. Kiedy tylko doszedł do wymaganej pełnoletności, udał się do najwyższych kapłanów i Sanhedrynu, aby otrzymać listy polecające do Damaszku. Dowiedział się bowiem, że uciekła tam spora liczba chrześcijan, chroniąc się przed prześladowaniem, jakie wybuchło w Jerozolimie. Gdy Szaweł był bliski murów Damaszku, spotkał go Chrystus, objawiając się mu powalił na ziemię, oślepił i w jednej chwili pokazał mu, że jest w błędzie; że nauka, którą on tak zaciekle zwalczał, jest prawdziwą; że chrześcijaństwo jest wypełnieniem obietnic Starego Przymierza; że Chrystus nie jest bynajmniej zwodzicielem, ale właśnie tak długo oczekiwanym i zapowiadanym Mesjaszem. Po swoim nawróceniu Szaweł rozpoczyna nową erę życia: głosi niestrudzenie Jezusa Chrystusa. Zawiedzeni Żydzi postanawiają zemścić się na renegacie i czyhają na jego zgubę. Zażądali więc od króla Damaszku Aretasa, by wydał im Szawła. Szaweł jednak uciekł w koszu spuszczonym z okna pewnej kamienicy przylegającej do muru miasta. Udał się na pustkowie, gdzie przebywał około trzech lat. Tam Chrystus bezpośrednio wtajemniczył go w swoją naukę. Paweł przestudiował i przeanalizował na nowo Stare Przymierze. Udał się następnie do Jerozolimy i przedstawił się Apostołom. Powitano go ze zrozumiałą rezerwą. Tylko dzięki interwencji Barnaby, który wśród Apostołów zażywał wielkiej powagi, udało się przychylnie nastawić Apostołów do Pawła. Ponieważ jednak także w Jerozolimie przygotowywano na Apostoła zasadzki, musiał chronić się ucieczką do rodzinnego Tarsu. Stamtąd wyprowadził Pawła na szerokie pola Barnaba. Razem udali się do Antiochii, gdzie chrześcijaństwo zapuściło już korzenie. Od czasu Soboru Jerozolimskiego Paweł rozpoczyna swoje cztery wielkie podróże. Wśród niesłychanych przeszkód tak natury fizycznej, jak i moralnej, prześladowany i męczony, przemierza obszary Syrii, Małej Azji, Grecji, Macedonii, Italii i prawdopodobnie Hiszpanii, zakładając wszędzie gminy chrześcijańskie i wyznaczając w nich swoich zastępców. Oblicza się, że w czterech swoich podróżach, wówczas tak bardzo wyczerpujących i niebezpiecznych, Paweł pokonał ok km dróg morskich i lądowych, stąd nazywa się go Apostołem Narodów. Aresztowany został w Jerozolimie w 60 r.

5 Kiedy namiestnik zamierzał wydać Pawła Żydom, ten odwołał się do cesarza. Przebywał jednak w więzieniu w Cezarei Palestyńskiej ponad dwa lata, głosząc i tam Chrystusa. W Rzymie także jakiś czas spędził jako więzień, aż dla braku dowodów winy, został wypuszczony na wolność. Ze swojego więzienia w Rzymie Paweł wysłał szereg listów do poszczególnych gmin i osób. Po wypuszczeniu na wolność zapewne udał się do Hiszpanii, a stamtąd powrócił do Achai. Nie wiemy, gdzie został ponownie aresztowany. Jednak sam fakt, że go tak pilnie poszukiwano, wskazuje, jak wielką powagą się cieszył. Ok. 67 roku Paweł poniósł śmierć męczeńską. Według bardzo starożytnego podania św. Paweł miał ponieść śmierć od miecza. Paweł jest autorem 13 listów do gmin chrześcijańskich, włączonych do ksiąg Nowego Testamentu. Jak wyraźnie widzimy w dwóch powyższych życiorysach, ci dwaj Apostołowie różniło w życiu niemal wszystko. Dlaczego więc Kościół ukazuje ich nam zawsze razem? Ponieważ są najlepszym dowodem jak różnymi drogami człowieka potrafi prowadzić Pan Bóg! Tylko Stwórca, tak potrafi szukać drogi do człowieka Piotr wcale niezbyt religijny żyd zostaje głową Kościoła, Paweł - największy prześladowca Apostołem Narodów. Życie tych dwóch mężów wiary uczy nas, że dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych! My dziś widząc ludzi pogubionych, niedowierzających, lub w ogóle nie wierzących lubimy tak szybko wydawać opinie a ten to bezbożnik, dla niego nie ma już nadziei i właśnie w takich sytuacjach popatrzmy na tych dwóch wielkich Apostołów świadków wiary, a przecież po ludzku dla nich też nie było już szans! To jest właśnie fenomen cudu powołania i nawrócenia o którym powiada sam Chrystus Pan że: Dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych. W to wielkie święto Świętych Apostołów nie zapominajmy także o modlitwie za Ojca Świętego następce Piotra, a także wszystkich biskupów, szczególnie zaś metropolitów, którzy właśnie w tym dniu tradycyjnie otrzymują swoje paliusze znak władzy nad metropolią oraz łączności z Stolicą Apostolską. Paliusz to biały wełniany pas, zwyczajowo o szerokości kilku centymetrów. Zakładany na ornat na ramiona i opuszczany końcami na piersi i plecy. Ozdobiony jest wyszytymi sześcioma czarnymi równoramiennymi krzyżami, zakończony czarnymi, jedwabnymi fragmentami. Znak ten mają prawo używać metropolici na terenach swoich metropolii, z jednym wyjątkiem jakim jest papież który może zakładać go na całym świecie. Oddawajmy więc w gorliwej modlitwie we wstawiennictwo i opiekę św. Piotra i Pawła - papieża, metropolitów, wszystkich biskupów cały Kościół oraz tych którzy, szczególnie potrzebują by Pan powołał ich łaską nawrócenia tak jak niegdyś powołał tych dwóch Wielkich Apostołów. opracowanie: Patryk Zwardoń

6 Życzenia na Dzieo Ojca dla wszystkich mężów i ojców naszej parafii 23 czerwca 2018 Z okazji Twojego Święta, za wczoraj i za dziś, każdym czułym serca uderzeniem i każdym z niego płynącym życzeniem zdrowia, sił i codziennej radości wraz ze słowami największej wdzięczności za wszystkie dla nas trudy i starania składamy Ci dzisiaj podziękowania. Życzenia na Dzieo Ojca. Czego życzyd tacie z okazji święta? Wiemy jak ciężko pracujesz tato! Bardzo Cię wszyscy kochamy za to a także za Twe szlachetne serce, w którym rodzina pierwsze ma miejsce! W ten dzieo świąteczny przyjmij podziękę za wiarę, mądrośd, ojcowską rękę. Wysłuchaj życzeo co z serca płyną: Niech wichury mroźne Ciebie ominą! Tato, Tato ukochany, my życzenia Ci składamy. Przesyłamy jakby z procy, sto całusów z całej mocy. Dziękuję, że znosiłeś to, czego nie sposób było znieśd, że robiłeś coś z niczego, że dawałeś, mając puste kieszenie, że wybaczałeś, chod nie przepraszałam, że kochałeś, gdy kochad się nie dało, że mnie wychowałeś i że to wszystko Ci się udało. Jakie to szczęście, że będąc już dorosłą osobą, dzięki Tobie czasami czuję się jak dziecko. A to takie błogie uczucie... Bądź ze mną, z nami wszystkimi jak najdłużej, bo mnie i całej naszej rodzinie tak dobrze z Tobą. Niech Bóg Ci błogosławi wciąż. depositphotos.com

7 INTENCJE MSZALNE r. Poniedziałek w dniu imienin ks. proboszcza o zdrowie i bł. Boże - OPNSPJ Jan Starsiak z żoną Elżbietą w dniu imienin Wtorek dziękczynna w 40 rocz. urodzin Pawła Gwizdoń o zdrowie i bł. Boże Tadeusz Cader w 33 rocz. śm. z żoną Emilią Środa Maria i Władysław Dobija z córkami Władysławą i Jadwigą Magdalena Kubica w dniu urodzin Czwartek Władysław Gruszecki z żoną Karoliną Wiesław Cader w dniu ojca od dzieci Piątek uroczystość św. apostołów Piotra i Pawła Julia i Paweł Rusin z synami Zygmuntem, Józefem i Stanisławem ) + Bogumiła Mędrzak w 1 rocz. śm. 2) + Jan Cader z żoną Marią i dziećmi ) + Jan Flak w 1 rocz. śm. 2) intencje pogrzebowe Sobota w int. ks. proboszcza o bł. Boże od parafianek ) w int. ks. proboszcza o zdrowie i bł. Boże KR 2) + Paweł i Julia Rusin z dziećmi Niedziela ) + Maria i Jan Gniazdo 2) + Roman Chmielewski z żoną ) w int. rodzin i dzieci naszej parafii, aby podczas wakacji nie zapominały o modlitwie i mszy św. w niedziele - OPNSPJ 2) dziękczynna o zdrowie i bł. Boże dla Julii Porębskiej w 85 rocz. urodzin 3) + Stanisław Rusin w 6 rocz. śm ) w dniu imienin ks. proboszcza o zdrowie i bł. Boże oraz o bł. Boże dla ks. Wiesława w 55 rocz. święceń kapłańskich 2) + Paweł Bodzek z rodzicami w dniu imienin i urodzin 3) + Bronisławę Rusin w 10 rocz. śm. z mężem Alojzym Piotr Nikiel z rodzicami i teściami

8 1. Dziś przypada uroczystośd Narodzenia Św. Jana Chrzciciela. Głoszone przez niego orędzie, także dzisiaj, ma to samo zadanie: przygotowad ludzi na przyjście Chrystusa. Wezwanie Jana jest proste, oczywiste i nawiązuje do motywu drogi. Wszyscy jednak zdajemy sobie sprawę, że nic chodzi o dosłowne drogi czy ścieżki, lecz o to, co jest wyrazem duchowej wędrówki przez życie. Przygotowad drogę dla Pana i prostowad ścieżki dla Niego - w praktyce oznacza pozwolid prowadzid się Chrystusowi, uznad Go za Pana swojego życia. Od dziś korzystamy z IV tomu lekcjonarza. 2. Liturgiczne obchody tygodnia: a) w czwartek, 28 czerwca - wspomnienie Św. Ireneusza, biskupa i męczennika, b) w piątek, 29 czerwca - uroczystośd Świętych Apostołów Piotra i Pawła. Nie obowiązuje w tym dniu post oraz wstrzemięźliwośd od pokarmów mięsnych. Składka przeznaczona na Świętopietrze czyli wsparcie Stolicy Apostolskiej. Msze św. o godz. 7.00, 9.00 i W sobotę 30 czerwca kooczymy nabożeostwa ku czci NSPJ 4. W przyszłą niedzielę składka przeznaczona na seminarium duchowne w Krakowie. 5. Wszystkim dzieciom, nauczycielom i wychowawcom życzymy spokojnego, wakacyjnego wypoczynku. Niech nie brakuje pięknych dni i przeżyd w łączności z Bogiem. Już jutro dzieci z naszej parafii wyjadą na wakacje do Włoch. Oprócz wypoczynku odwiedzą tam wiele miejsc świętych. Obiecujemy pamiętad i wspierad modlitwą wszystkich potrzebujących. Gmina Buczkowice wsparła ten wyjazd dofinansowaniem w wysokości 1500 zł., za które składamy podziękowania. Z kwoty tej zakupimy dzieciom bilety na wyjazd do grot morskich. 6. Droga mieszkaoców Rybarzowic do niepodległości w latach Z okazji zbliżającej się 100 rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości jesienią 2018 roku zostanie zrealizowanych w Rybarzowicach kilka inicjatyw mających na celu uczczenie i upamiętnienie tak ważnej historycznej rocznicy. Jedną z nich będzie publikacja ukazująca wkład mieszkaoców Rybarzowic w odzyskanie wolności. Przybliżone w niej zostaną dzieje Rybarzowic w czasie tragicznych lat wojny oraz znajdzie się tam zrekonstruowana lista poległych, rannych i wziętych do niewoli miejscowych żołnierzy walczących w szeregach armii austro - węgierskiej. Szczególne miejsce zostanie poświęcone legionistom rodem z Rybarzowic będzie bowiem zaprezentowana lista członków tej formacji wojskowej, kojarzącej się jednoznacznie z odzyskaniem niepodległości oraz omówiony ich szlak bojowy. Publikacja będzie swoistym hołdem dla wszystkich ofiar wielkiej wojny z terenu Rybarzowic. Wypada także mied nadzieję, iż dzięki niej uda się ocalid pamięd o tych naszych rodakach, którzy na drodze do niepodległości jako swój wkład złożyli życie i zdrowie. Strona internetowa: www. parafiarybarzowice.pl, rybarzowice254@gmail.com REDAKCJA: ks. proboszcz Władysław Urbańczyk, ks. Rafał, Patryk Zwardoń, Wojciech Wrona, Patryk Bartosik, Źródła: Kalendarz Liturgiczny, niedziela.pl,gość.pl,brewiarz.pl