Grupy preparatów antyhomotoksycznych

Transkrypt

1 Grupy preparatów antyhomotoksycznych IAH AC Grupy preparatów antyhomotoksycznych IAH 2007 Asortyment leków antyhomotoksycznych firmy Heel jest dość szeroki i bardzo zróżnicowany. Przyczyną tego jest to, że o ile w medycynie konwencjonalnej działanie leku uzyskuje się dzięki jego cząsteczkom, o tyle w medycynie antyhomotoksycznej lek ma spełniać szereg funkcji jednocześnie. Lek konwencjonalny zastępuje (np. insulinę, hormony), blokuje receptory (np. leki przeciwhistaminowe, stabilizatory komórek tucznych itp.), blokuje enzymy (NLPZ), blokuje wychwyt zwrotny mediatorów (SSRI) itd. Te wszystkie działania terapeutyczne mają jeden wspólny aspekt: lek przeciwstawia się mechanizmom sterującym układu autoregulacji. Leki te mają także inną wspólną cechę: działają w taki sposób, że autoregulacja jest już niemożliwa. Układ staje się sztywny i zaburza regulację innych, zależnych od niego układów. Leki antyhomotoksyczne występują w stężeniach podobnych do stężeń mediatorów międzykomórkowych np. cytokin, neurotransmiterów i wielu innych. Większość stężeń w złożonych lekach antyhomotoksycznych jest znikoma, często są to mikro- lub nanodawki. W pewnych, określonych lekach stosuje się rozcieńczenia przekraczające liczbę Avogadro zgodnie z klasycznymi zasadami homeopatii. 1

2 Klasyfikacja leków Według grup farmakologicznych Leki pochodzenia roślinnego, zwierzęcego, ludzkiego Środki mineralne Katalizatory Według działania Preparaty oczyszczające i detoksykacyjne Immunomodulatory Preparaty wspomagające komórki i narządy IAH Możemy klasyfikować leki antyhomotoksyczne według rodzaju zastosowanych składników lub głównego mechanizmu działania. Większość składników wykorzystywanych w lekach antyhomotoksycznych pochodzi od roślin i zwierząt. Oprócz tego stosuje się środki mineralne, a nawet katalizatory i koenzymy. Im bardziej różnorodny jest zestaw składników leku złożonego, tym bardziej lek nadaje się do stosowania w chorobach znajdujących się po prawej stronie Tabeli Ewolucji Choroby (DET). Leki antyhomotoksyczne można podzielić na klasy według ich głównego mechanizmu działania. W ten sposób poznaliśmy leki detoksykacyjne, immunomodulatory oraz leki wspomagające komórki i narządy. Ten drugi system klasyfikacji stosowany jest częściej i odnosi się do 3 filarów homotoksykologii: 1. Oczyszczania i detoksykacji, 2. Immunomodulacji, 3. Wspomagania komórek i narządów. 2

3 Grupy leków antyhomotoksycznych I. Preparaty złożone Preparaty specjalne Preparaty compositum Homakordy II. Preparaty typu Injeel Pojedyncze leki w akordach potencji Nozody Preparaty z narządów świni Katalizatory Homeopatyzowane preparaty alopatyczne IAH Wśród leków antyhomotoksycznych firmy Heel znajdują się dwie duże grupy leków: preparaty złożone (w różnych postaciach) oraz preparaty Injeel (jeden składnik w leku, tylko we wstrzyknięciach). Wśród preparatów złożonych znajdują się preparaty specjalne, preparaty compositum oraz pewna specyficzna grupa preparatów złożonych homakordy. Wśród preparatów Injeel znajdują się homeopatyczne akordy potencji, nozody, preparaty narządów świni, katalizatory i homeopatyzowane leki alopatyczne. 3

4 Preparaty złożone Skomplikowany skład Zróżnicowana aktywność Oczyszczanie (Lymphomyosot, w niektórych krajach Detox- Kit) Immunoterapia (Engystol) Leki działające na środowisko wewnętrzne (Zeel, Discus compositum) Terapia regulacyjna (Traumeel) Wysoka wartość w homotoksykologii IAH Wspólną cechą preparatów złożonych jest to, że zawierają one więcej niż jeden składnik. Jak już wspomniano, w celu zastosowania trzech filarów homotoksykologii, stosuje się preparaty złożone pełniące różne funkcje terapeutyczne takie, jak oczyszczanie i detoksykacja, immunomodulacja, wspomaganie komórek i narządów (leki działające na środowisko wewnętrzne). Preparaty złożone są najbardziej znanymi i najczęściej stosowanymi preparatami firmy Heel. 4

5 Preparaty specjalne Wymyślne nazwy Ich skład odzwierciedla różne aspekty choroby Silna korelacja ze stanem klinicznym Dopuszczalne w medycynie konwencjonalnej Działanie potwierdzone wynikami badań Przykłady: Traumeel, Engystol, Vertigoheel, Cralonin, Stosowane w chorobach znajdujących się po obu stronach Tabeli Ewolucji Choroby IAH Pierwszą grupą preparatów złożonych są preparaty specjalne. Łatwo je rozpoznać, dzięki ich wymyślnym nazwom. Ich składniki odzwierciedlają różne aspekty choroby. Można je przepisywać kierując się rozpoznaniem klinicznym (konwencjonalnym). Działanie najważniejszych preparatów specjalnych potwierdzono w badaniach klinicznych i podstawowych. Są one chętnie stosowane przez lekarzy medycyny konwencjonalnej o bardziej otwartych umysłach. Ze względu na ich związek z objawami klinicznymi, preparaty specjalne można stosować w chorobach znajdujących się po obu stronach Tabeli Ewolucji Choroby. 5

6 Preparaty compositum Złożona receptura Zawartość wyciągów narządowych Częściej stosowane w chorobach przewlekłych (z wyjątkiem Euphorbium compositum i Echinacea compositum) Związek z miejscem działania Do zrozumienia ich działania konieczna jest znajomość homotoksykologii Stosowane w chorobach znajdujących się po prawej stronie Tabeli Ewolucji Choroby Cutis compositum, Hepar compositum, Euphorbium compositum, Solidago compositum IAH Preparaty compositum mają bardziej rozbudowany skład niż preparaty specjalne. Opracowano je w celu leczenia zaawansowanych przewlekłych schorzeń degeneracyjnych, zatem zawierają one wyciągi z narządów świni, a często także katalizatory cyklu kwasu cytrynowego a nawet nozody. Preparaty compositum są silnie związane z miejscem działania, co oznacza, że opracowano je z myślą o określonej tkance. Dla niemal każdej tkanki lub narządu (układu narządów) istnieje odpowiedni preparat compositum. Ze względu na ich specjalny skład, do zrozumienia ich działania konieczna jest podstawowa znajomość homotoksykologii. Oprócz preparatu Euphorbium compositum, który może być stosowany w większości schorzeń nosa, wszystkie inne preparaty typu compositum są stosowane głównie w chorobach znajdujących się po prawej stronie Tabeli Ewolucji Choroby. 6

7 Homakordy (HA) Nieliczne składniki w różnych rozcieńczeniach Aktywność organotropowa, funkcjotropowa i psychotropowa Działają zgodnie z zasadami homeopatii (zasadą podobieństwa) Ściśle określone wskazania Zastosowanie po obu stronach Tabeli Ewolucji Choroby Przykłady: Colocynthis-Homaccord, Ferrum-Homaccord, Gelsemium-Homaccord IAH Homakordy są bardzo szczególnym typem leków antyhomotoksycznych. Mimo że analogia z muzyką może być nie do końca właściwa, istnieją pewne podobieństwa pomiędzy homakordami a akordami muzycznymi. Cząstka Hom pochodzi od słowa homeopatyczny, akord w muzyce jest jednoczesnym, harmonijnym brzmieniem różnych dźwięków. Dźwięki do-mi-sol tworzą razem akord do, który brzmi harmonijnie. Rozcieńczenia D10, D30 i D200 tego samego preparatu mogą być harmonijnymi bodźcami działającymi na określony element organizmu. Jednoczesne zastosowanie różnych rozcieńczeń tego samego składnika na organizm nazywane jest akordem potencji. W homakordzie stosuje się kilka akordów potencji. Oznacza to, że każdy spośród 2 lub 3 składników leku jest w nim obecny w postaci różnych rozcieńczeń. Przyczyną stosowania akordów potencji jest to, że niskie rozcieńczenia podkreślają organotropizm środka (wspomaganie narządu), rozcieńczenia pośrednie wykazują działania funkcjotropowe (wspomagania czynności tkanki), a wysokie rozcieńczenia mają działanie psychotropowe (na umysł i emocje). Nie wszystkie substancje wykazują te wszystkie tropizmy. Niektóre nie majążadnego działania psychotropowego lub stymulują czynność narządu ale nie wspomagają jego struktury. Na przykład Apis mellifica (pszczoła) w wysokich stężeniach (intoksykacja) powoduje obrzęk skóry i błon śluzowych, a w niskich rozcieńczeniach wzmacnia wiele narządów takich, jak żołądek czy pęcherz moczowy, w pośrednich rozcieńczeniach powoduje ustępowania obrzęku, a w wysokich rozcieńczeniach wspomaga umysł (po okresie apatii, płaczliwości, negatywnych myśli itd.). W nagłym obrzęku (np. po zabiegu operacyjnym) korzystne może być zastosowanie akordu potencji Apis mellifica w celu leczenia obrzęku i poprawy stanu umysłowego po znieczuleniu. Do odpowiedniego stosowania konieczna jest podstawowa znajomość homeopatii, ponieważ są one opracowywane zgodnie z zasadą podobieństwa. Wskazania do ich stosowania są przeważnie węższe niż w przypadku preparatów specjalnych i compositum. Homakordy można stosować w każdej fazie Tabeli Ewolucji Choroby. 7

8 Preparaty Injeel Pojedynczy składnik Prosty akord potencji (D10, D30, D200) lub akord potencji forte (D8, D10, D30, D200) Silnie związane z zasadą homeopatii (z wyjątkiem katalizatorów) Czysta zasada podobieństwa Organo-, funkcjo- i psychotropizm Przykład: Arnica-Injeel Stosowane po obu stronach Tabeli Ewolucji Choroby IAH Grupa preparatów Injeel jest zróżnicowana i liczna. Preparat Injeel oznacza iniekcję firmy Heel. Preparat Injeel zawiera pojedynczy składnik w postaci akordu potencji. Z wyjątkiem katalizatorów, leki te są silnie związane z homeopatyczną zasada podobieństwa, z tego względu stosujący je lekarz musi znać podstawowe zasady homeopatii, aby móc stosować je w odpowiedni sposób. Ze względu na budowę akordu potencji, preparaty Injeel wykazują organo-, funkcjo- i/lub posychotropizm. Preparaty Injeel można stosować zgodnie ich podziałem na podtypy we wszystkich fazach Tabeli Ewolucji Choroby. 8

9 Pojedyncze leki homeopatyczne w postaci akordów potencji Klasyczne preparaty homeopatyczne w postaci akordów potencji Związane z Materia Medica Czysta zasada podobieństwa Dopełniają preparat złożony Przykład: Lycopodium-Injeel Stosowane po obu stronach Tabeli Ewolucji Choroby IAH Preparatami Injeel najbliższymi homeopatii klasycznej są pojedyncze preparaty homeopatyczne w postaci akordów potencji. Są one przepisywane ściśle według Materia Medica. Materia Medica jest podręcznikiem szczegółowo opisującym wszelkie cechy substancji, z podziałem na narządy i układy narządów, na które działa dana substancja. Informacje zawarte w Materia Medica pochodzą z dowodów. Dowody są testami intoksykacyjnymi prowadzonymi na osobach zdrowych. Objawy występujące po powtarzanych ekspozycjach na daną substancję były zapisywane w Materia Medica. Pacjent prezentujący objawy opisane przy danej substancji może być leczony rozcieńczeniem tej substancji. Lekarze bioterapeuci często stosują pojedyncze leki homeopatyczne w postaci akordów potencji w celu dostosowania składu leku złożonego lub uzupełnienia go stosownie do objawów obserwowanych u pacjenta. Objawy te mogą być objawami fizycznymi lub psychicznymi. Pojedyncze leki homeopatyczne w postaci akordów potencji mogą być przepisywane w każdej fazie Tabeli Ewolucji Choroby. 9

10 Nozody Patogenne mikroorganizmy lub tkanki w rozcieńczeniu homeopatycznym (akord potencji) Nie są identyczne z pojęciem sarkodu stosowanym w literaturze francuskiej Stosowane zgodnie z: Podobieństwem wywiadu Podobieństwem etiologicznym Podobieństwem objawów Stosowane po obu stronach Tabeli Ewolucji Choroby (uwaga: faza dedyferencjacji) Przykład: Otitis-media-nosode-Injeel IAH Nozody są inną, nieliczną grupą preparatów Injeel firmy Heel. Nozody są rozcieńczonymi homeopatycznie, wysterylizowanymi substancjami pochodzącymi od patogennych mikroorganizmów lub tkanek, ich wydzielinami lub wydalinami. Nie należy ich mylić z sarkodami pojęciem stosowanym w literaturze francuskiej lub preparatami narządów świni stosowanymi w lekach antyhomotoksycznych, ponieważ te są homeopatycznie rozcieńczonymi wyciągami ze zdrowych narządów. Nozody można stosować zgodnie z zasadą podobieństwa wywiadu (obserwowana obecnie choroba jest podobna do choroby przebytej w przeszłości, więc stosuje się nozod odpowiedni do przebytej choroby). Drugim sposobem przepisywania nozodów jest stosowanie zasady podobieństwa etiologii. Pacjent otrzymuje nozod odpowiedni do aktualnej choroby. Nozod przepisywany według zasady podobieństwa etiologii NIGDY nie powinien być stosowany w ostrej fazie choroby, ponieważ początkowo może powodować zaostrzenie objawów niebezpieczne dla chorego (np. nozod astmy może nasilić jej atak, jeśli zostanie podany w ostrej fazie choroby). Nozody przepisywane na zasadzie podobieństwa etiologii zawsze stosuje się w okresie utajenia choroby. Wreszcie, nozody można stosować na zasadzie podobieństwa objawów. Stosuje się wtedy nozod stosownie do występujących u pacjenta objawów, wykazujących podobieństwo do objawów choroby, której produkty wchodzą w skład nozodu (np. pacjent z bólem ucha, bez klinicznych cech zapalenia ucha: przepisujemy nozod zapalenia ucha środkowego). Nozody można też stosować na zasadzie podobieństwa, gdy Materia Medica nozodu odpowiada obrazowi pacjenta. Nozody można stosować w każdej fazie Tabeli Ewolucji Choroby. 10

11 Preparaty z narządów świni Wyciągi z czystych tkanek świni (podobnych do ludzkich) w postaci akordów potencji Stosowane zgodnie z zasadą podobieństwa (według literatury francuskiej) Stymulacja czynności narządu lub tkanki Stosowane w chorobach znajdujących się po prawej stronie Tabeli Ewolucji Choroby Przykład: Glandula lymphatica suis-injeel IAH Fizjologia i metabolizm świni przypomina fizjologię i metabolizm człowieka, dlatego w medycynie antyhomotoksycznej stosuje się wyciągi z narządów świni, kiedy istnieje potrzeba zastosowania zdrowej tkanki w postaci akordu potencji. Organoterapia jest dobrze udokumentowana we francuskiej literaturze homeopatycznej i ma długą tradycję w homeopatii. Preparaty narządów świni mają działanie wspomagające czynność narządów i są przepisywane wyłącznie na zasadzie podobieństwa (wątroba świni w schorzeniach wątroby, nerka świni w chorobach nerek). Ponieważ preparaty narządów świni silniej działają na sam narząd niż na jego macierz, częściej stosuje się je w przewlekłych schorzeniach degeneracyjnych, co oznacza stosowanie ich w chorobach znajdujących się po prawej stronie Tabeli Ewolucji Choroby. 11

12 Katalizatory Aktywują metabolizm komórkowy Stosowane po prawej stronie przedziału regulacja/kompensacja Przykład: Acidum citricum-injeel IAH Katalizatory są godną uwagi grupą preparatów Injeel. Są one lekami antyhomotoksycznymi stosowanymi nie ze względu na ich obraz homeopatyczny lecz ze względu na ich działanie poprawiające wykorzystanie tlenu w komórce nawet przy stosowaniu ich w mikro- lub nanodawkach (w takich dawkach występują w preparatach firmy Heel). Ich aktywność jest zatem mierzalna i nie podlega prawom homeopatii. Niekiedy jednak są one stosowane zgodnie z zasadami homeopatii np. kwas jabłkowy w obniżonej reaktywności i kwas cisakonitowy w nadreaktywności. Katalizatory działają na poziomie cyklu kwasu cytrynowego przyspieszając go. Cykl ten dostarcza komórce energii. Celem stosowania katalizatorów w leczeniu antyhomotoksycznym jest jedynie wspomaganie komórki. Ponieważ choroby związane z zaburzeniami regulacji procesów wewnątrzkomórkowych lub uszkodzeniem komórek występują po prawej stronie Tabeli Ewolucji Choroby, katalizatory są stosowane w chorobach znajdujących się w tym właśnie rejonie tabeli. 12

13 Homeopatyzowane leki alopatyczne w postaci akordów potencji Homeopatyczne rozcieńczenia leków alopatycznych Stosowane zgodnie z: Podobieństwem etiologii Podobieństwem objawów Stosuje się je po obu stronach przedziału regulacja/kompensacja Przykład: Penicillin-Injeel IAH Zanim pacjenci skierują się ku terapiom komplementarnym, często są poddawani leczeniu lekami konwencjonalnymi tłumiącymi regulację. Nie tylko często jest to leczenie wyłącznie objawowe, lecz także stosowane w nim leki często są homotoksynami i powodują działania uboczne i toksyczne. Ze względu na homeopatyczną zasadę inwersji dawki, rozcieńczony lek konwencjonalny może być stosowany u pacjenta, który przyjmował wcześniej makrodawki tego leku. Podobieństwo, według którego można stosować te leki może być podobieństwem etiologicznym (aktualne objawy są spowodowane przyjmowaniem makrodawek leku: lek konwencjonalny musi być odstawiony, zanim zasada inwersji dawki będzie mogła zadziałać łagodząc objawy uboczne leku) lub podobieństwem objawów (objawy są podobne do występujących podczas stosowania leku konwencjonalnego, którego w rzeczywistości nie stosowano). Homeopatyczne rozcieńczenie leku konwencjonalnego może leczyć objawy podobne do profilu toksyczności tego leku. 13

14 HUMORAL Klasa leku a Tabela MATRIX Ewolucji Choroby CELLULAR Fazy wydalania Fazy zapalenia Fazy depozycji Fazy impregnacji Fazy degeneracji Fazy dedyferencjacji Preparaty specjalne Preparaty compositum (z wyj. Euph.) Katalizatory Nozody Preparaty z narządów świni Homakordy Homeopatyzowane leki alopatyczne IAH Powyższa tabela przedstawia obszary Tabeli Ewolucji Choroby, w których stosowane są poszczególne klasy leków antyhomotoksycznych. Te obszary nie są ograniczone, zaznaczono je strzałkami. 14