Zmiany paradygmatów rozwoju jako uwarunkowania regionalnych i lokalnych polityk innowacji w Polsce Krzysztof Szołek

Transkrypt

1 Zmiany paradygmatów rozwoju jako uwarunkowania regionalnych i lokalnych polityk innowacji w Polsce Katedra Gospodarki Przestrzennej i Administracji Samorządowej Akademia Ekonomiczna im. Oskara Langego we Wrocławiu

2 Rozwój społeczno-gospodarczy oznacza wzrost gospodarczy połączony ze zmianami jakościowymi zachodzącymi w strukturze gospodarki na płaszczyźnie: rzeczowej, własnościowej instytucjonalnej

3 Akcentowanie przemian jakościowych wiąże się z upowszechnianiem nowego paradygmatu rozwoju społecznogospodarczego, postfordyzmu

4 Postfordyzm cechy: swobodny rozwój przeważa nad rozwojem centralnie sterowanym, efektywność jest kryterium ważniejszym niż równość, różnorodność jest bardziej pożądana niż jednolitość

5 Proces produkcji Praca Państwo Ideologia Polityka rządów Fordyzm ekonomia skali, uniformizacja, standaryzacja robotnik wykonuje proste, pojedyncze czynności negocjacje zbiorowe masowa konsumpcja, uspołecznieni e instrumenty keynesowskie, państwo dobrobytu Postfordyzm ekonomia jakości (economy of scope), produkcja małoseryjna, elastyczna wielość zadań pracownika indywidualiz acja, negocjacje na szczeblu lokalnym bądź firmy konsumpcja zindywidualiz owana, kultura Yuppie" deregulacja, społeczeńst wo samowystar czalne

6 Nowe pojęcie: neofodyzm lub fordyzm soft rozwój produkcji seryjnej produktów zróżnicowanych dzięki zastosowaniu elastycznej automatyzacji i technologii informatycznych, oparcie produkcji na formach regulacji zdefiniowanych w dobie fordyzmu lub stanowiących ich syntezę

7 Rolą władz regionalnych i lokalnych jest ograniczenie niepewności w sferze: gospodarczej społecznej przestrzennej kulturowej Możliwe jedynie w warunkach zwiększania adaptacyjności gospodarki regionów i subregionów, ich zdolności szybkiego dostosowywania się do nowych wyzwań gospodarki opartej na wiedzy

8 Ograniczenie niepewności możliwe w warunkach zwiększania adaptacyjności gospodarki regionów i subregionów, ich zdolności szybkiego dostosowywania się do nowych wyzwań gospodarki opartej na wiedzy, wymaga odstąpienia od wielu utrwalonych praktyk administracyjnych

9 Należy ograniczać próby ręcznego zarządzania rozwojem przez samorządowe władze regionalne i lokalne na rzecz: tworzenia technicznych i społecznych warunków do kreowania i absorpcji innowacji korzystnych dla danego obszaru wspierania inicjatyw przedsiębiorców i innowatorów ograniczania horyzontów planowania rozbudowy zdolności do reagowania na zmianę redukowania destrukcyjnych opóźnień powodowanych przez zawiłe i niejednoznaczne procedury zastępowanie priorytetów nominalnych proaktywnymi skoncentrowanie się na obszarach, na których występuje dążenie do zmian i otwarcie na zmiany