Przegląd prasowych informacji podatkowych z okresu 16 maja 22 maja 2014r.

Transkrypt

1 Przegląd prasowych informacji podatkowych z okresu 16 maja 22 maja 2014r. PRZEGLĄD PRASY Odstąpienie od umowy w kosztach podatkowych Rzeczpospolita Mateusz Maj Koszty rezygnacji z niedochodowego biznesu poniesione w celu ograniczenia strat mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Tak ostatecznie stwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej nr ILPB3/423-30/11/14-S/EK. We wniosku podatnik pytał o możliwość obniżenia przychodu o wydatki poniesione na zapłatę odstępnego w związku z przedterminowym rozwiązaniem umowy najmu. Bank, który złożył wniosek o interpretację, rozwiązał umowy najmu z uwagi na wycofywanie się z nieopłacalnej działalności polegającej na udzielaniu kredytów hipotecznych, a w konsekwencji na brak zapotrzebowania na lokale wykorzystywane do tej aktywności. Podatnik wskazał, że kwota odstępnego była niższa niż suma czynszów, które bank musiałby zapłacić, gdyby nie zdecydował się na rozwiązanie umów. Zdaniem podatnika, ponieważ działał on w celu ograniczenia strat, przysługuje mu prawo rozliczenia wydatku z tytułu odstępnego. Organ, w pierwotnie wydanej interpretacji uznał, że postępowanie ograniczające rozmiar strat nie ma związku z osiąganiem przychodów czy zabezpieczeniem ich źródeł, a w konsekwencji wydatki z tym związane nie mogą być kosztem podatnika. Zdaniem izby skarbowej, koszty tego rodzaju są następstwem ryzyka związanego z prowadzeniem przedsiębiorstwa, którego negatywne konsekwencje nie mogą skutkować zmniejszeniem obciążeń podatkowych. Stanowisko organu zostało jednak zakwestionowane przez sądy administracyjne obydwu instancji, co poskutkowało zmianą interpretacji na korzyść podatnika. A l b a n i a A u s t r i a B u ł g a r i a C h o r w a c j a C z e c h y P o l s k a R u m u n i a S e r b i a S ł o w a c j a S ł o w e n i a Węgry

2 Jak transakcje finansowe wpływają na rozliczenia VAT Rzeczpospolita Bartłomiej Kołodziej W proporcji sprzedaży wyliczanej dla celów VAT nie uwzględnia się obrotu z tytułu odsetek od depozytów - potwierdził dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 14 kwietnia 2014 r. (ILPP4/ /13-9/ISN). Sprawa dotyczyła spółki, która zamierzała ulokować wolne środki w depozycie u podmiotu powiązanego, w zamian za co miała otrzymać odsetki od powierzonego kapitału. Cała transakcja miała się odbywać w systemie nettingowym, czyli regulującym wzajemne należności spółek z grupy. Zdaniem spółki, wynagrodzenie otrzymane z tego tytułu, czyli odsetki od ulokowanych środków, nie powinny być uwzględniane przy obliczaniu współczynnika sprzedaży, o którym stanowi art. 90 ust. 3 ustawy o VAT. W argumentacji spółka powołała się na pomocniczy charakter świadczonej usługi. Organ zgodził się z tą uwagą spółki potwierdzając, że otrzymane odsetki nie stanowią jej stałego ani koniecznego źródła dochodu. Tym samym, mogą być wyłączone z kalkulacji współczynnika sprzedaży, zgodnie z art. 90 ust. 6 ustawy o VAT. Niemniej całościowo, stanowisko podatnika zostało uznane za nieprawidłowe, albowiem organ podatkowy zakwestionował prawidłowość stanowiska spółki, iż odsetki od depozytów w ogóle nie stanowią obrotu na gruncie przepisów ustawy o VAT. Wierzytelności nie można dzielić na kwotę netto i VAT Dziennik Gazeta Prawna Przemysław Molik W wyroku z dnia 14 maja 2014 r., sygn. akt I FSK 1013/13 Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż podatnik nie może skorzystać z ulgi na złe długi tylko w odniesieniu do niezapłaconej mu przez kontrahenta kwoty podatku VAT. W przedmiotowej sprawie podatnik umówił się z kontrahentem, iż należność będzie uiszczana w dwóch częściach. Pierwsza z nich będzie obejmować należność główną netto przelewaną na rachunek w walucie obcej, druga z kolei, kwotę podatku VAT przelewaną na rachunek bankowy w PLN. Kontrahent uregulował jedynie kwotę należności głównej netto. Nie zapłacił natomiast kwoty podatku VAT zawartej na fakturach dokumentujących transakcję. Podatnik dokonał rozliczenia z urzędem skarbowym, lecz z uwagi na brak zapłaty pozostałej części należności postanowił skorzystać z ulgi na złe długi. Skorygował zatem rozliczenia podatku VAT, zawiadamiając o tym jednocześnie kontrahenta. Organy podatkowe zakwestionowały taki sposób rozliczenia uzasadniając, iż mechanizm ulgi na złe długi nie odnosi się do elementów kwoty należnej za świadczenie (kwota brutto, netto, podatek należny). Stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej znalazło potwierdzenie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, który stwierdził, iż ulga na złe długi dotyczy podatku należnego od całego obrotu. Jednocześnie NSA odrzucając skargę podatnika zwrócił uwagę, iż kwota zapłacona w euro powinna być traktowana jako wpłacona na poczet całej ceny, w tym kwoty podatku VAT. Tym samym wpłacona kwota w jednakowym stopniu (proporcjonalnie) pokrywa zarówno należność główną jak i kwotę VAT. Złożenie raportu nie wpływa na obowiązek podatkowy Dziennik Gazeta Prawna Łukasz Zalewski W wyroku z dnia 6 maja 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie sygn. akt III SA/Wa 2958/13 uznał, iż Spółka świadcząc usługę w okresie miesięcznym, a następnie składając sprawozdanie z etapu jej realizacji jest obowiązana do rozliczenia podatku VAT za miesiąc, w którym wyświadczyła usługę, a nie złożyła sprawozdanie z jej realizacji. W przedmiotowej sprawie Spółka wygrała przetarg na świadczenie usług związanych z utrzymaniem infrastruktury. Realizując inwestycję wystawiała faktury i traktowała wykonywane świadczenie jako usługę ciągłą w rozumieniu ustawy o VAT. Zgodnie z zapisami umowy, w okresach miesięcznych Spółka przedstawiała kontrahentowi raport z realizacji usług, będący podstawą rozliczenia należności. W celu potwierdzenia prawidłowości dokonywanych rozliczeń, Spółka skierowała do Izby Skarbowej w Warszawie wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, w której zapytała, czy obowiązek podatkowy powstanie w miesiącu, w którym usługa została wykonana, czy też w miesiącu sporządzenia raportu z jej realizacji. Dyrektor Izby Skarbowej uznał, że nie można uznać usług świadczonych przez spółkę za usługi ciągłe. Jednocześnie wskazał, iż przez usługi ciągłe należy rozumieć niedające się wyodrębnić powtarzalne czynności. Tym samym, Spółka powinna była wystawić fakturę i rozliczyć VAT dopiero za miesiąc, w którym opracowała raport. Rozpatrując skargę Spółki, WSA w Warszawie zauważył, iż samo raportowanie nie może decydować o momencie powstania obowiązku podatkowego. Ponadto podkreślił, iż stanowisko zaprezentowane przez organ podatkowy stwarzałoby podatnikom możliwość odsuwania obowiązku podatkowego na następny okres rozliczeniowy.

3 Wewnętrzne rozliczenia pomiędzy uczestnikami konsorcjum bez VAT Rzeczpospolita Amelia Sawerska W wyroku z 17 kwietnia 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (sygn. akt III SA/Wa 2671/13) orzekł, że rozliczenia pomiędzy konsorcjantami, jako czynności o charakterze technicznym, pozostają poza zakresem ustawy o VAT. Sprawę zapoczątkował wniosek jednej ze spółek uczestniczących w konsorcjum, która pytała czy podział przychodów i kosztów pomiędzy partnerów konsorcjum dokonywany przez lidera podlega opodatkowaniu VAT. Jej zdaniem, rozliczenia pomiędzy konsorcjantami nie stanowią świadczenia usług ani dostawy towarów w rozumieniu ustawy o VAT. W konsekwencji, powinny być dokumentowane notami księgowymi, a nie fakturami. Z przedstawionym stanowiskiem nie zgodził się organ podatkowy uznając, że opisane transakcje stanowią odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT. Według organu, lider konsorcjum powinien dokumentować ww. transakcje fakturami. Spółka zaskarżyła wydaną interpretację. Sąd przyznał rację spółce stwierdzając, że nie każde przysporzenie majątkowe podatnika wynika z tytułu świadczenia usługi. Tym samym, rozliczenia między uczestnikami konsorcjum, jako pewien rodzaj operacji księgowych, nie stanowią czynności opodatkowanych VAT. Zeznający musi się pilnować Dziennik Gazeta Prawna Krzysztof Antosik Dnia 15 maja 2014 r., sygn. akt II FSK 1418/12 Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż w przypadku powołania się przez podatnika w trakcie prowadzonej kontroli na pożyczkę, od której wcześniej nie zapłacił podatku, musi go uiścić według sankcyjnej 20% stawki. W przedmiotowej sprawie w 2010 r. urząd kontroli skarbowej wszczął wobec podatnika postępowanie w sprawie nieujawnionych dochodów. W trakcie kontroli podatnik powołał się na pożyczkę udzieloną mu w 2003 r., której nie ujawnił w deklaracji podatkowej, ani też nie zapłacił od niej podatku od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z dyspozycją art. 7 ust. 5 ustawy o PCC urząd wymierzył mu podatek w wysokości 20%. W skardze wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu podatnik uzasadniał, iż przedmiotem kontroli były wyłącznie zobowiązania w podatku dochodowym. Tym samym, organ nie był uprawniony do badania prawidłowości rozliczeń PCC. Ponadto, podatnik zwrócił uwagę na fakt, iż zobowiązanie do zapłaty podatku przedawnia się w momencie upływu 5 lat od końca roku, w którym upłynął termin płatności podatku. Oddalając skargę podatnika, WSA zauważył, że powołanie się na czynność cywilnoprawną, która nie została zgłoszona ani opodatkowana powoduje powstanie obowiązku podatkowego na nowo, skutkujące wymierzeniem podatku w oparciu o sankcyjną stawkę. Rozstrzygnięcie to utrzymał w mocy NSA. Odsetki można odliczać w momencie zapłaty Dziennik Gazeta Prawna Elżbieta Delert W wyroku z dnia 15 maja 2014 r. sygn. akt II FSK 1527/12 Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że zapłacone odsetki z tytułu zawartej umowy kredytu stanowią pośredni koszt uzyskania przychodów ponoszony w momencie zapłaty. W sprawie będącej przedmiotem rozstrzygnięcia, urząd kontroli skarbowej w wyniku przeprowadzonego postępowania kontrolnego stwierdził, że deweloper nie był uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty zapłaconych odsetek od kredytów zaciągniętych na pokrycie bieżącej działalności związanej z zakupem działek budowlanych w dacie ich zapłaty. W wydanej decyzji, urząd kontroli skarbowej zakwalifikował koszty odsetek do kosztów bezpośrednich. Stwierdził, że o ile zapłacone odsetki są wprawdzie kosztem uzyskania przychodów, to z uwagi na brak sprzedaży wybudowanych lokali, nie mogą być rozpoznane w roku ich poniesienia. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał z kolei, że odsetki są kosztem pośrednim rozliczanym w momencie poniesienia. Uzasadniając rozstrzygnięcie, Sąd stwierdził, że koszty pośrednie nie muszą przekładać się na konkretne przychody, lecz mają służyć sprawnemu funkcjonowaniu przedsiębiorstwa. W ocenie WSA, mimo, iż kredyty były zaciągnięte na realizację konkretnych inwestycji, nie przesądza to o ich zakwalifikowaniu jako kosztów bezpośrednio związanych z przychodem. W podobny sposób wypowiedział się NSA oddalając skargę organów podatkowych.

4 Konsolidacja bez zalet podatkowych Rzeczpospolita Aleksandra Tarka Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego wydatki poniesione na likwidację podmiotu gospodarczego wskutek konsolidacji nie stanowią kosztu podatkowego jednostki przejmowanej. Wyrok z 21 maja 2014 r. (sygn. akt II FSK 1519/12) dotyczył spółki przeprowadzającej proces konsolidacji podmiotu z branży elektroenergetycznej. Po przeprowadzeniu procedury, spółka przejmująca uznała, że koszty konsolidacji poniesione przez spółkę przejmowaną stanowią koszt podatkowy tej drugiej. W konsekwencji, jako następca prawny, złożyła korektę zeznania rocznego przejętej spółki w tym zakresie. Organ podatkowy zakwestionował korektę, uznając że wydatki spółki przejmowanej poniesione w związku z procesem połączenia nie służyły osiąganiu przez nią przychodów, a więc nie mogły być rozpoznane jako jej koszty podatkowe. Zdaniem fiskusa, skoro celem połączenia jest zakończenie bytu prawnego przez spółkę, nie można uznać, że poniesione w związku z tym wydatki służą osiąganiu przez nią przychodów lub zabezpieczeniu ich źródeł. Jednakże, przedmiotowe wydatki mogą stanowić koszt podatkowy spółki przejmującej, ponieważ to ona może uzyskać przychód w związku z przejęciem zlikwidowanego podmiotu. Z przedstawionym stanowiskiem zgodził się zarówno WSA w Lublinie jak i Naczelny Sąd Administracyjny. Przegląd orzecznictwa Wyrok WSA we Wrocławiu z 9 kwietnia 2014 r. (I SA/Wr 158/14) Sprzeczna z zasadami skuteczności i równego traktowania jest taka wykładnia art. 74 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.), która pozbawia prawa do skorzystania z procedury przewidzianej w tym przepisie podatników VAT, wykazujących w swoim rozliczeniu nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym. Sąd mając na względzie zasadę efektywności prawa unijnego, jak i zasadę lojalności wyrażoną w art. 4 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej jest zobowiązany w przedmiotowej sprawie dokonać wykładni prawa krajowego zgodnej z wymogami prawa unijnego. W związku z tym należy stwierdzić, że skoro art. 74 O.p. w zw. z art pkt 4 O.p. i art O.p. w sposób kompleksowy i odrębny reguluje tryb powstawania nadpłaty w wyniku orzeczenia TSUE, to należy przyjąć, że przepis ten ma również zastosowanie do należności z tytułu zwrotu podatku. Innymi słowy zakres rzeczonego przepisu obejmuje nie tylko nadpłatę podatku w rozumieniu art. 72 O.p. lecz również zwrot podatku w rozumieniu art. 3 pkt 7 O.p. Wyrok WSA w Gliwicach z 8 kwietnia 2014 r. (III SA/Gl 2056/13) Przez użyty w art. 70 par. 8 O.p. zwrot "nie mogą być egzekwowane" należy rozumieć nie tyle zastosowanie przez organ środka egzekucyjnego, lecz jakiegokolwiek instrumentu prawnego skutkującego zaspokojeniem wierzyciela publicznego wbrew woli podatnika Uwagi i opinie prosimy kierować pod adresem: office@tpa-horwath.pl Przeglądu Prasowych Informacji Podatkowych nie należy traktować jako porady prawnej. Za treść referowanych publikacji TPA Horwath nie ponosi odpowiedzialności.

5 NASI EKSPERCI Krzysztof Kaczmarek Partner zarządzający Małgorzata Dankowska Partner Wojciech Sztuba Partner zarządzający Damian Kubiś Partner TPA Horwath Członek Crowe Horwath International ul. Murawa Poznań Tel.: Fax: ul. Przyokopowa Warszawa Tel.: Fax: al. Korfantego 141 B Katowice Tel: Fax: