Dobre i złe praktyki wdrażania ż KRK na uczelniach

Transkrypt

1 Dobre i złe praktyki wdrażania ż KRK na uczelniach seminarium bolońskie Kraków, 25 marca 2013 prof. dr hab. Ewa Kraskowska

2 Wdrażanie zmian związanych ą z wprowadzeniem KRK krok po kroku: koncepcyjne opracowanie nowych programów kształcenia lub modernizacji programów realizowanych dotychczas definiowanie efektów kształcenia dla poszczególnych programów opracowanie planu studiów opracowanie sylabusów dla poszczególnych modułów/przedmiotów d (z uwzględnieniem punktacji ECTS) monitorowanie wdrożonych programów ewentualne korekty programów

3 POWIĄZANIE PROGRAMU KSZTAŁCENIA Z OBSZAREM LUB OBSZARAMI KSZTAŁCENIA NAJCZĘŚCIEJ SPOTYKANE PROBLEMY NADMIERNA WIELOOBSZAROWOŚĆ NIEWYPEŁNIANIE WYMAGAŃ Ń KADROWYCH UTOŻSAMIANIE EFEKTÓW KIERUNKOWYCH Z EFEKTAMI OBSZAROWYMI NIETRAFNE PRZYPISYWANIE PROGRAMU KSZTAŁCENIA DO OBSZARU/OBSZARÓW KSZTAŁCENIA NIETRAFNY WYBÓR PROFILU

4 PRZYKŁAD Kierunek określony jako edukacja artystyczna w zakresie sztuk plastycznych (na wydziale pedagogiczno-artystycznym) przypisuje swój program kształcenia do obszaru kształcenia w zakresie sztuki. Problem: brak kadry posiadającej dorobek artystyczny we wskazanym zakresie. Rozwiązanie: przypisanie programu do obszarów nauk humanistycznych i społecznych, dodanie wybranych efektów z obszaru kształcenia w zakresie sztuki (z uzasadnieniem).

5 PRZYKŁAD Kierunek X podaje efekty obszarowe jako swoje efekty kierunkowe, minimalnie modyfikując poszczególne zapisy. Problem: nie jest to praktyka dyskwalifikująca dany program kształcenia, ale świadczy o nie dość wnikliwym jego przemyśleniu. Rozwiązanie: sformułowanie oryginalnych, specyficznych dla danego programu efektów kształcenia i wykazanie ich odniesień do efektów obszarowych.

6 Kulturoznawstwo, II stopień, profil ogólnoakad. K2_W11 Kod efektu Treść rozumie funkcjonowanie poszczególnych, usytuowanych w konkretnym czasie i miejscu, sposobów uczestnictwa w wielu dziedzinach kultury i życia społecznego, pozwalających na kształtowanie wiedzy i zachowań w swoim bliższym i dalszym otoczeniu społecznokulturowym Odniesienie i i do efektów obszarowych H2A_W07, H2A_W09, H2A_W10

7 DEFINIOWANIE EFEKTÓW KSZTAŁCENIA PROBLEMY POWSZECHNIE KRYTYKOWANY (zwłaszcza w obszarze nauk humanistycznych i społecznych) JĘZYK EK SPOSÓB ZAPISU NIE UWZGLĘDNIA SPOSOBU SPRAWDZENIA, CZY EFEKT ZOSTAŁ OSIĄGNIĘTY WSZYSTKIE EFEKTY ZDEFINIOWANE DLA DANEGO PROGRAMU MUSZĄ BYĆ MOŻLIWE DO OSIĄGNIĘCIA PRZEZ WSZYSTKICH STUDENTÓW NIE JEST PRZESTRZEGANA ZASADA PROGRESJI EFEKTÓW NIE JEST ZREALIZOWANYWYMÓGWYMÓG KONSULTACJI Z INTERESARIUSZAMI

8 DEFINIOWANIE EFEKTÓW KSZTAŁCENIA SUGESTIE w miarę możliwości odurzędniczać język EK formułować EK na stosunkowo wysokim poziomie ogólności nie mnożyć liczby EK używać określeń, które wskazują sposób sprawdzenia, czy dany EK został osiągnięty (wykazuje, potrafi, przejawia,stosuje, projektuje, rozwiązuje itp.)

9 DEFINIOWANIE EFEKTÓW KSZTAŁCENIA (przykłady z programu konkursowego filologia polska, I stopień, profil praktyczny) K_W08 K_W09 rozróżnia i potrafi scharakteryzować najważniejsze j idee filozoficzne i estetyczne stymulujące rozwój humanistyki, a zwłaszcza literatury i języka zna podstawowe zagadnienia językoznawstwa ogólnego, odpowiednio stosuje jego terminologię i procedury analityczne H1P_W02 H1P_W03

10 DEFINIOWANIE EFEKTÓW KSZTAŁCENIA (przykłady z programu konkursowego filologia polska, I stopień, profil praktyczny) K_U01 K_U02 dostrzega, rozumie i wykorzystuje we własnej praktyce zawodowej specyfikę twórczości literackiej i estetyczne funkcje języka potrafi na gruncie zawodowym porozumiewać się przy użyciu różnych kanałów i technik komunikacyjnych w języku rodzimym i obcym H1P_U09 H1P_U11

11 ECTS Największym i powszechnie spotykanym problemem, jeśli chodzi o funkcjonowanie tego systemu, jest niewłaściwe powiązanie liczby punktów przypisanych danemu modułowi (przedmiotowi) z całkowitym nakładem pracy niezbędnym do osiągnięcia efektów kształcenia zdefiniowanych dla tego modułu.

12 ECTS Trzeba również pamiętać, że punktacją należy objąć wszystkie komponenty programu kształcenia (np. praktyki, projekty), co z kolei musi znaleźć odzwierciedlenie w planie studiów. (Niektóre zapisy z rozporządzenia ą o warunkach prowadzenia studiów pozostają szczególnie problematyczne np. kwestia sumarycznych wskaźników liczbowych).

13 SYLABUSY konieczność opracowania wzorca ogólnouczelnianego, l który uwzględni wszystkie niezbędne elementy opisu przedmiotu (zob. PrzewodnikECTS ECTS, wzór raportu samooceny PAK, rozporządzenie o warunkach prowadzenia studiów) konieczność przeszkolenia kadry akademickiej (szkolenia kaskadowe ) konieczność zorganizowania systemu, który wspomaga pracę ę nad sylabusami i ich publikowaniem (wewnętrzny ę system doskonalenia jakości kształcenia) problem anglojęzycznych wersji sylabusów

14 MONITOROWANIE WDROŻONYCH PROGRAMÓW jest to jedno z najważniejszych zadań zespołów ds. oceniania i jk jakości ś kształcenia, ł a zarazem źródło frustracji zajmujących się tym osób (czasochłonność, praca, która nigdy się nie kończy) pozytywny efekt uboczny wzrasta liczba przedstawicieli kadry akademickiej realnie zaangażowanych w różne procedury związane z doskonaleniem jakości kształcenia, podnosi się ę poziom metaświadomości dydaktyków akademickich

15 PODSUMOWANIE Jak żyć z KRK (i przetrwać) vademecum nauczyciela i menedżera akademickiego. kd iki Jak przekonać środowisko akademickie do tego, że KRK nie ograniczają autonomii uczelni? Jak zmobilizować całą wspólnotę akademicką kadrę, studentów, administrację douczestniczenia w działaniach na rzecz prawidłowego wdrażania KRK? Jak doskonalić KRK (narzędzia, ę regulacje, działania)?