W jaki sposób porusza się człowiek

Transkrypt

1 Serge Gracovetsky W jaki sposób porusza się człowiek Te jednodniowe seminarium składa się z czterech 120 minutowych wykładów opisanych poniżej: Moduł # 1 - Funkcja odcinka lędźwiowego i szyjnego kręgosłupa w obciążeniu i bez. Mechanizm urazów (96 slajdów). Moduł # 2 - Chód człowieka ze szczególnym zwróceniem uwagi na relacje pomiędzy miednica a odcinkiem lędźwiowym kręgosłupa (71 slajdów). Moduł # 3 Metodologia formalizująca proces podejmowania logicznej decyzji w procesie mierzenia funkcji kręgosłupa oraz wykrywanie funkcjonalnych aberracji przy użyciu profesjonalnych systemów (51 slajdów). Moduł # 4 Praca kliniczna i wykorzystanie profesjonalnych systemów w diagnozie zespołów bólów dolnego odcinka kręgosłupa. Przykłady kliniczne funkcjonalnej analizy funkcji kręgosłupa i ich wpływ na kliniczna diagnozę (42 slajdy). Serge Gracovetsky, Ph.D. Montreal, Canada gracovetsky@videotron.ca Worldwide copyrights to Serge Gracovetsky Tłumaczenie Mariusz Kurkowski info@soma3.com

2 Moduł # 1 Funkcja a anatomia 1-1 Tytuł. 1-2 Problem z uzasadnieniem przyczyny choroby i próba ustalenia planu leczenia doprowadziły do ponownego odkrycia bardzo starych empirycznych technik które współistnieją z nowoczesna medycyna bazująca na sprawdzalnych wynikach. Niektóre z tych starych technik próbują kontrolować umysł poprzez zastosowanie kompletnego systemu wierzeń wraz ze specyficznymi instrukcjami dotyczącymi wszystkich aspektów osobistego i społecznego życia. Przykładem jest Yoga. 1-3 Ponowne spojrzenie na obowiązujące bajkowe teorie biomechaniki i zamiana ich na fakty. Funkcja, silą napędową ewolucji. Anatomia jest wynikiem funkcji - a nie odwrotnie. Badanie normalnej funkcji kręgosłupa i wnioski, co można bezpiecznie wykonać. 1-4 Istnieje wiele technik oceny i rehabilitacji osoby z bólem dolnego odcinka kręgosłupa. Każda technika proponuje inne spojrzenie na problem i różne strategie na rozwiązanie go. Nie ma nic złego z proponowaniem nowych idei jednak wiele z nich nie jest potwierdzonych badaniami oceniającymi ich skuteczność. Można by się było spodziewać ze każdy pacjent będzie leczony w podobny sposób niezależnie od osób wykonujących zabieg. Przeważnie jednak tak nie jest. Oby docenić ten logiczny ślepy zaułek przykład: przypuśćmy ze jeden mechanik oglądając głośny samochód stwierdza ze winny jest tłumik. Drugi mechanik oglądając ten sam samochód stwierdza, że jest to skrzynia biegów, itd... Te niespójności w diagnozie wzbudzają niepewność co do fachowości mechaników, jako że diagnoza usterki i sposób naprawy powinny być uzależnione od samochodu a nie od oceniającego mechanika. Tak naprawdę albo usterka samochodu jest zrozumiała dla mechaników albo nie.

3 1-5 W jaki sposób możemy uzasadnić wielorakość zabiegów wywodzących się z różnych specyficznych szkol myślenia które kształtują bazę szkolenia klinicznego? 1-6 Dlatego sugeruje się aby diagnoza i następnie sposób leczenia nie był uzależniony od wyszkolenia terapeuty. Ta prosta idea jeszcze nie jest jednak powszechnie akceptowana. 1-7 Musi istnieć wspólna płaszczyzna dla wszystkich różnych szkol myślenia. Niektórzy uważają, że adaptacyjna reakcja organizmu na szczególny czynnik jest mechanizmem zdrowienia i to jest niezależne od terapeuty (a przynajmniej powinno). W tym świetle terapeuta nie leczy, a jest jedynie katalizatorem i przewodnikiem dla swoistych procesów naprawczych organizmu. Wszystkie inne wyniki terapeutyczne reprezentują modyfikacje symptomów a nie leczenie. 1-8 Niestety ta sytuacja nie uległa zmianie od ponad 30 lat. Z powodu braku pewnych wyników potwierdzonych badaniami losowymi z grupami kontrolnymi istnieje tendencja do opracowywania technik które różnią się dalece od medycyny bazującej na potwierdzonych naukowo badaniach. 1-9 W 1945 roku w szanowanym New England Journal of Medicine ukazał się interesujący artykuł. Badający mieli grupę 389 dzieci (w wieku 11 lat) i skierowano je do doktora #1. On zdecydował, że 175 z nich wymaga usunięcia migdałków (45% z grupy). Pozostałe dzieci ( =215) zaprowadzono do doktora #2. On zdecydował, że 99 z nich wymaga usunięcia migdałków (46%). Teraz pozostało się 116 dzieci zdrowych. Skierowano je do doktora #3. Zgadnijcie, co się stało? On zdecydował, że 51 z nich wymaga tonsillektomii (44%). W tym momencie pozostało się 65 zdrowych migdałków z grupy 389 dzieci. Eksperyment przerwano, było oczywistym, że cos złego działo się w procesie diagnozy. Te dane demonstrują że nawet gdy pojedynczy lekarz wierzy w jakość swojej diagnozy i leczenia, jednak potrzebne są badania losowe z grupą kontrolną aby ustalić efektywność procedur.

4 1-10 To badanie wykazało stronniczość w ocenie migdałków. Jako mamy pewność że ocena zespołów bólowych dolnego odcinka kręgosłupa nie jest stronnicza? 1-11 Ocena kliniczna często bazuje na symptomach i anatomicznych nieprawidłowościach. Czemu jesteśmy pewni, ze wyłowione przez badającego w trakcie oceny szczegóły maja jakikolwiek wpływ na leczenie? Pomijanie tego pytania zwykle argumentowane jest stwierdzeniem skoro dane symptomy/anatomiczne odchylenia powtarzają się, wiec musi mieć to jakiś wpływ na proces leczenia Pewne znaki fizjologiczne często się powtarzają. Spłycenie lordozy: 88%. Ograniczone zgięcie: 91%. Test unoszenia wyprostowanej kończyny: 77%. To wszystko bardzo dobrze Jednak powtarzalność nie wskazuje na ich użyteczność. Te oznaki fizjologiczne, by być użytecznymi, muszą być mierzone w związku z patologią Precyzyjna diagnoza jest nieznana w 91% przypadków Powtarzalność nie wskazuje na ich użyteczność. Te oznaki fizjologiczne, by być użytecznymi, muszą być mierzone w związku z patologią. To są normalne warianty a nie patologia. Nie można tego wyjaśnić symptomatycznie W jaki sposób możemy podjąć decyzje o leczeniu jeśli nie wiemy co należy przywrócić? 1-17 Funkcja przeważnie jest uzależniona od anatomii i bólu Odpowiedz znajduje się w literaturze już od dłuższego czasu. Korelacja pomiędzy bólem a zaburzeniami budowy to zaledwie 27%. Oby to docenić rozważcie, że rzut monetą daje wynik 50% - czyli dwa razy więcej. Podobnie jest, jeżeli chodzi o związek pomiędzy zaburzeniami budowy a funkcją 54%, a

5 pomiędzy funkcja a bólem 44%. W skrócie: nie jest możliwe rozdzielenie funkcji od anatomii i bólu Aby docenić wagę problemu wyobraźmy sobie taka sytuacje: Oglądamy zdjęcie rentgenowskie. Zadam wam pytanie. Czy według was ta osoba może podnieść 5kg? Wszystko wygląda dobrze prawda? Ale zanim udzielicie odpowiedzi powiem wam że jest to zdjęcie rentgenowskie zwłok. Pozwólcie, że zadam to samo pytanie znowu: Czy według was ta osoba może podnieść 5kg? 1-20 Jeśli radiologia nie może nam udzielić odpowiedzi na pytanie czy ta osoba jest żywa czemu używamy jej w ocenie sprawności? % nie objawowych pacjentów ma przepuklinę dyskowa na jednym lub wielu segmentach.