Tego roku zima jakby nie chcia a si sko czy. Lodowate porywy wiatru znad morza uparcie przeb a y si przez grube warstwy ubrania i przenika y a do

Transkrypt

1 1 Tego roku zima jakby nie chcia a si sko czy. Lodowate porywy wiatru znad morza uparcie przeb a y si przez grube warstwy ubrania i przenika y a do szpiku ko ci. Nad miastem zalega mrok, okrywaj c je szczelnie jak ko dra. Pokrywa niegu tylko przez krótki czas by a wystarczaj co gruba, aby rozja ni ciemno. Na szcz cie nieg spad w sam wigili Bo ego Narodzenia. Dominowa y jednak plucha i brudna, szara ma, które nastraja y pesymizmem. Najwa niejszym motywem rozmów sta o si pytanie, czy nale y spodziewa si nadej cia nowej epoki lodowcowej. Niektórzy wyci gali z banku oszcz dno ci i wykupywali wycieczki do ciep ych krajów, eby tydzie albo dwa tygodnie pó niej wróci z pi kn opalenizn, która kontrastowa a z blad cer pozosta ych mieszka ców miasta. Nawet Veronika po raz pierwszy w yciu zacz a t skni za prawdziwym letnim urlopem, na przyk ad na Majorce, Wyspach Kanaryjskich, Costa del Sol albo w jakimkolwiek innym miejscu, gdzie jest tyle wiat a i ciep a, e cho troch mog aby odtaja. Postanowi a jednak wstrzyma si do kwietnia i odwiedzi córk, która niedawno rozpocz a studia w Hiszpanii. Czeka a na ten wyjazd z niecierpliwo ci. Od pewnego czasu by a w niezbyt dobrym nastroju. Do d ugo walczy a z przygn bieniem, zanim dosz a do 5

2 wniosku, e nie mo e przymyka oczu na monotoni, jaka wkrad a si do jej ycia. Odczuwa a to wyra niej, odk d Cissi wyjecha a do Hiszpanii. M a y dni, a ona odlicza a je z mechaniczn precyzj jak dobrze naoliwiona maszyna. Robi a, co do niej nale- a o, czasem nawet troch wi cej. Momenty zaskoczenia zdarza y si w jej yciu coraz rzadziej. Kiedy si nad tym zastanawia a a w ostatnich dniach czyni a to dosy cz sto zadawa a sobie pytanie, jak mog o do tego doj. Czy to nieuniknione? Czy jej ycie b dzie coraz bardziej n akie, nudne i przewidywalne? A mo e wygl da o tak zawsze? Mo e czego jej brakuje? By a jednak zbyt zaj ta innymi sprawami, by traci czas na g bsze rozwa ania. W czwartek jedenastego marca, za pi tna cie siódma rano, Tyra Blomstrand obserwowa a przez kuchenne okno, jak Veronika zgodnie ze swoim zwyczajem wyprowadza z gara u rower. Ubrana w granatowy dres, który nie przepuszcza ch odu ani wilgoci, na g owie mia a cytrynowy kask z czarnym napisem Crescent. Tyra nala a m owi, Karlowi-Henrikowi, kawy do kubka. Jak zwykle punktualna powiedzia a suchym tonem. Karl-Henrik uniós wzrok znad gazety. Oboje przygl dali si, jak Veronika silnym kopni ciem zamyka bram gara u, wsiada na rower i peda uje z ca ych si pust jeszcze ulic. W ko cu stracili jej ó ty kask z oczu. Veronika przejecha a mocno ju zat oczon ulic ci gn c si z pó nocy na po udnie, min a obrze a strefy przemys owej i skr ci a w willow dzielnic Kastanjen. Niebo szybko ja nia o, a b cy z niego blask roz wietli asfalt i skute mrozem ogrody. wiat o takiego poranka potraþ zmusi ka dego, kto tkwi w zimowych ciemno ciach, do zastanowienia si nad sensem ycia pomy la a z zachwytem i melancholi. Pochyli a si nad kierownic, eby zebra si y przed 6

3 ostatnim odcinkiem drogi prowadz cym w gór. Wreszcie poczu a ciep o przenikaj ce uda. Czu a te, e ma rozgrzan twarz. Oddycha a równo i regularnie, a jej my li kr y y swobodnie we wszystkich kierunkach. W tej chwili czu a si po prostu dobrze. Po niebie szybko przesuwa y si g ste chmury, które zakry y s o ce. Znowu zrobi o si szaro, zimno i d d ysto. Przy szkole nauki jazdy Enlunda skr ci a w prawo. Firma mie ci a si w brzydkiej przybudówce przylegaj cej do adnej, pomalowanej na ó to, drewnianej willi w a ciciela. Veronika cz sto si zastanawia a, jakie trzeba mie znajomo ci w urz dzie miasta, eby za atwi sobie pozwolenie na co tak szkaradnego. Kiedy m a a szko nauki jazdy, niebo znowu rozb ys o nie mia ymi promieniami s o ca. Tym razem kolory bardziej si o ywi y. Veronika poczu a nagle, e w tym roku te przyjdzie wiosna, chocia trudno by o w to uwierzy. Ustawi a przerzutk na pi ty tryb i nadal utrzymywa a du pr dko. Wci ga a nosem przyjemny zapach suchego asfaltu i nagle w samym rodku rozwa a o wio nie podj a odwa n decyzj : zrezygnuje z podwójnego nazwiska. Lundborg-Westman zawsze brzmia o do niezr cznie. W a ciwie nigdy nie czu a si dobrze z tym, e ma podwójne nazwisko, którego aden normalny cz owiek nie by w stanie zapami ta. Poza tym po co jej dwa nazwiska, skoro jest rozwódk? Wystarczy Lundborg, panie skie nazwisko. Dzisiaj to za atwi. Obieca a sobie, e zadzwoni do urz du skarbowego i poprosi o formularze. Niepotrzebnie zwleka a z tym tak d ugo! Tego samego ranka piel gniarka Beata Molin siedzia a przy swoim biurku na oddziale chirurgii znajduj cym si na szóstym pi trze g ównego bloku szpitalnego. Smuk ymi palcami segregowa a karty pacjentów, których przyj to 7

4 w nocy, i wk ada a je do czarnych segregatorów z niebieskimi grzbietami. Wyniki bada laboratoryjnych, zapisy w historii choroby, opisy rentgenowskie, epikryzy, EKG i ewentualne wyniki bada bakteriologicznych traþ a y do konkretnych przek adek. Molin nuci a temat z opery Rinaldo Händla. Akurat on utkwi jej w pami ci, kiedy przed dwoma tygodniami ogl da a na wideo razem z Henrikiem s ynny szwedzki Þ lm ycie jest pi kne o mi o ci nauczycielki i m odszego od niej o dwadzie cia lat ucznia. Czu a si wypocz ta i pe na energii, poniewa poprzedniego wieczoru posz a spa wcze niej ni zwykle. I pewnie dlatego nie by a ani zestresowana, ani niewyspana. Poza tym z niecierpliwo ci na co czeka a. Dzi wieczorem, cho to dopiero czwartek, przyjdzie do niej Henrik. Sp dz razem d ugi weekend. Kupi a Þ let wieprzowy, który w o y a do zalewy, i butelk dobrego czerwonego wina. Zach ci j do tego Philip Jarl, ich lekarz, który szczyci si dobrym wychowaniem i znajomo ci win. Zauwa y a, e zwraca na ni uwag. Zreszt przygl da si wszystkim adnym kobietom. Henrik Enlund chodzi z Beat ju w czasach licealnych, ale znali si jeszcze d u ej. By jej koleg z dzieci stwa. Zaleca si do niej od najm odszych lat i wybra j spo ród innych. Nazywa j swoj ma Beatk. Dla niego by a u miechem i wiat em. Wiele innych osób podziela o t opini. Po latach pragnie i zalotów Beata zosta a jego kobiet. Henrik uczci zwyci stwo, wr czaj c jej pier- cionek zar czynowy. Którego cichego letniego wieczoru wsun go na jej smuk y palec. Sta o si to na pla y. Czy mog a sobie lepiej wymarzy? Henrika zna a najlepiej spo ród wszystkich ludzi. Ca kowicie mu ufa a, a on nigdy jej nie zawiód. Dlatego uwa a a, e kocha go bardziej ni kogokolwiek innego. I tak powinno by. Razem dorastali i s sobie przeznaczeni. Kiedy za rok Henrik sko czy wy sz szko pedago- 8

5 giczn w Växjö, wezm lub. Zacz a ju ogl da suknie w magazynach mody. Krótko mówi c, plany by y do zaawansowane, a marzenia o wspólnej przysz o ci wprost gigantyczne. Z korytarza dobieg j odg os jakiego zamieszania. Beata s ysza a szybkie kroki piel gniarek i dlatego stara a si jak najszybciej sko czy prac papierkow, eby im pomóc. Spojrza a na wisz c na cianie tablic z rozk adem dziesi ciu sal i ó ek. Rubryki pod spodem wype nione by y czarnym tuszem. Inicja y pacjentów zaznaczono kolorem niebieskim. Beata mia a pod nadzorem pi najdalej po o onych sal dwie z czterema ó kami i trzy z dwoma. W sumie czternastu pacjentów. Sale by y w pe ni ob o one, wi c nie potraþ a sobie przypomnie, któremu z nich trzeba b dzie rano zmieni pozycj. Na poprzednim dy- urze zajmowa a si wszystkimi salami, co utrudnia o jej zapami tanie ka dego pacjenta z osobna. Szuka a wzrokiem du ej zielonej gwiazdki, która oznacza a, e chorego trzeba u o y w nowej pozycji. Znalaz a j pod numerem 5:1. Pacjent z pierwszego ó ka w sali numer 5 jest w bardzo z ym stanie. Nie wiadomo, czy w ogóle si z tego wygrzebie. Razem z Sonj jedn z piel gniarek, która by a z ni akurat na dy urze musia y same przekr ca na drugi bok tego nieszcz snego chudzielca, eby opatrzy mu odle yny, które jak krater w ar y si g boko w okolice po ladków. Rana nie chcia a si goi. Szkoda, e nie powiedziano jej o tym wieczorem. W a ciwie wygl da na to, e nast pi o pogorszenie. Powinna da mu najpierw jakie rodki przeciwbólowe. Na szcz cie to cierpliwy cz owiek i nie marudzi. W czy si faks i zacz y z niego sp ywa wyniki próbek pobranych dla laboratorium od ostatnio przyj tego pacjenta. Bladego, wyniszczonego m czyzny w wieku czterdziestu kilku lat. Beata oderwa a faks i szybkim, wyuczonym ruchem wpisa a wynik do karty, eby znalaz 9

6 si tam przed rannym obchodem. Pacjent zosta przywieziony karetk pó n noc. Wcze niej dzwoni a jego ona, gdy ba a si trzyma go d u ej w domu. By a to m dra decyzja, bo m czyzna le wygl da. Piel gniarka, która przyjmowa a go na nocnej zmianie, napisa a, e w ci gu dnia nale y go przenie na intern, jak tylko zwolni si tam miejsce po jakim wypisanym pacjencie. Wsz dzie jest pe ne ob o enie. To nie pierwszy taki przypadek w tym tygodniu westchn a. Na szcz cie zd yli si ju uodporni. Beata wpisa a wyniki prób w trobowych, które wydawa y si w normie, po czym zerkn a na poziom kreatyniny. Bo e! Liczba 1020 wskazywa a na to, e nerki nie funkcjonuj, jak powinny. Nie pami ta a, kiedy ostatni raz widzia a u jakiego pacjenta równie wysoki poziom. Nic dziwnego, e jest taki wycie czony. Musi o tym powiadomi lekarza dy urnego. Cholera, czeka na ni Sonja. Sonju! zawo a a w stron korytarza. O co chodzi? spyta a Sonja, staj c w drzwiach ambulatorium. Przyjd tu na chwil, musz poszuka lekarza dy urnego. Okay. Zaczekam na ciebie odpar a piel gniarka bez cienia irytacji w g osie. Beata pos a a jej ciep y u miech. Sonja nigdy nie sprawia a k opotów. Powinny tu pracowa tylko takie osoby jak ona. Wi kszo piel gniarek zrobi a si bardzo nerwowa i czu a na swoim punkcie, odk d dwa oddzia y po czono w jeden, a one musia y teraz kr y mi dzy jedn sekcj a drug. Znikn a gdzie dawna ch do pracy i zawodowa satysfakcja p yn ca z dobrze wype nianych obowi zków wzgl dem coraz to nowych pacjentów. Nie podnosz c si z krzes a, Beata obróci a si w stron okna i na tarczy telefonu stoj cego na parapecie za Þ ran- 10

7 k wybra a numer lekarza dy urnego. W oczekiwaniu, a kto si zg osi, spogl da a przez nieumyt szyb na rozci gaj cy si za ni przepi kny widok: pofa dowane pola, które przechodzi y agodnie w niewysokie wzgórza wznosz ce si ku niebu. Mo liwo obserwowania zmian, jakie dokonuj si na nich o ka dej porze roku, uwa a a za jedn z korzy ci zwi zanych z prac w tym miejscu. U lekarza dy urnego nikt nie odbiera. Telefon wewn trzny milcza. Dlaczego nikt nie podnosi s uchawki? westchn a g boko. Wiedzia a, e czasem trudno si dodzwoni. Od dawna mówi o si o wymianie przestarza ego systemu czno ci wewn trznej, ale zawsze pojawia y si inne, wa niejsze wydatki. Na wszelki wypadek jeszcze raz wybra a numer i z górnej szuß ady biurka wyj a plastikowy skoroszyt z list lekarzy dy urnych. Czuj c, e traci cierpliwo, gor czkowo przegl da a spis w poszukiwaniu nazwiska lekarza. Dzi dy ur pe ni Ronny Alexandersson. Na niego zawsze mo na liczy, natychmiast odbiera, je li kto do niego dzwoni. Tym razem wewn trzny telefon nie odpowiada. Mo e Ronny bierze prysznic? Có, trzeba pomóc Sonji. Sama nie przekr ci pacjentów na drugi bok. Poza tym jest mnóstwo innych rzeczy do zrobienia. Trzeba pod czy kroplówki i poda lekarstwa. Psiako! pomy- la a i zagryz a doln warg. Za godzin obchód. Sprawa mo e poczeka. Pacjent cierpi na powa n chorob, ale odk d go tu przywieziono, jego stan si nie pogorszy. Veronika zr cznie zjecha a ramp prowadz c na doln kondygnacj szpitala, skr ci a ostro w lewo i zahamowa a przed stanowiskiem, na którym zazwyczaj zostawia- a swój rower. Kiedy jeden ju jej ukradziono, potem dwa razy wymontowano kosz. W ko cu kupi a najlepsz dost pn k ódk i od tej pory zamyka a j wokó ramy. Kosz zabiera a ze sob na gór. 11

8 Wesz a sama do ciasnej windy. Dzi ki temu mia a dla siebie ca e lustro. Widok, jaki w nim ujrza a, nie by zbyt zach caj cy. Paruj ce ubranie, zaczerwieniona skóra. Nacisn a guzik z numerem 4, zdj a kask i przeczesa a palcami krótkie ciemnoblond w osy. Niewiele to da o. Nie jest chyba brzydka. Mo na raczej powiedzie, e ma szczególny wygl d, który sprawia, e typ jej urody mo na nazwa interesuj cym. Czasem, przez krótk chwil, potraþ by nawet na swój sposób adna. Kiedy robi a sobie zdj cie u fotografa, nigdy zbyt szeroko nie otwiera a ust. Mia a szpiczaste z by, jak u gryzonia. Tak przynajmniej uwa a a. Natura obdarzy a j za to pi knymi oczami: zielononiebieskimi z odrobin szaro ci i br zu. G stych ciemnych rz s nie musia a dodatkowo podmalowywa. Czasem jednak u ywa a mascary. B yszczyk w kolorze koraloworó owym sta si z czasem mniej lub bardziej obowi zkowy, ale przewa nie nie u ywa a szminki. Reszta twarzy mog aby jednak wygl da lepiej. Nos by w ski i wyd u ony, czo o niezbyt wysokie. Na ko cu mocno zarysowanego podbródka znajdowa si ma y do ek. Wysz a z windy i szybkim krokiem skierowa a si w stron szklanych drzwi. Prowadzi y na korytarz, w którym, podobnie jak inni lekarze, mia a swój gabinet. Znajdowa si tam równie pokój lekarza dy urnego, kuchnia dla personelu, salka konferencyjna, biblioteka i biuro sekretarki ordynatora, Gunilli Åhman opoki, na której wspiera a si ca a klinika. Kiedy Veronika zamkn a za sob drzwi, korytarz by jeszcze pusty i panowa a na nim cisza. Jak zwykle przysz a pierwsza, je li nie liczy sprz taczki. Inga Feldt zd - y a ju otworzy wszystkie pomieszczenia i w a nie zabiera a si do pracy. Veronika wesz a do swojego gabinetu, rzuci a na krzes o torebk i kask, zdj a sportowe buty, potem wierzchnie ubranie, które wch ania o pot, i wszystko to cisn a 12

9 na pod og. Z wieszaka wzi a r cznik k pielowy z emblematem szpitala, owin a go wokó cia a i zwi za a oba ko ce na piersi. W o y a szpitalne sanda y, a z szafy na ubranie wyj a czyst bielizn i par bia ych spodni. W ko cu zdj a z wieszaka fartuch lekarski, którego kieszenie by y wype nione ró nymi przedmiotami. Jak zwyk - le zdziwi a si, e codziennie d wiga w nim tyle rzeczy. Nic dziwnego, e ci gle bol j plecy. Wysz a na korytarz i pomacha a Gunilli, która sta a na drugim ko cu. Na g owie mia a kapelusz, a ubrana by a w p aszcz na ciep ej podpince. Otwiera a w a nie drzwi do swojego pokoju. Dzie dobry! B dziemy chyba mie dzisiaj adn pogod! zawo a a Gunilla, a w ca ym korytarzu rozleg o si echo. Wszyscy nie mog si doczeka zmiany odpar a Veronika, chwytaj c za klamk drzwi, które prowadzi y do pomieszczenia z prysznicami. Cholera, zaj te! S ysza a, jak w rodku leje si woda, wi c podesz a do drewnianej awki obok umywalki i po- o y a na niej czyste ubranie. Potem zamkn a si w toalecie. Rzadko si zdarza, eby dwie osoby chcia y skorzysta z prysznica w tej samej chwili. Tym razem tak si w a nie sta o. Widocznie dzisiaj jest taki dzie. Dobrze si zacz od wiosennego nieba i zapachu ziemi, ale to ju najwidoczniej koniec dobrych wiadomo ci. Troch si zdenerwowa a. Usiad a na sedesie i ws ucha a si w odg os wody, wci ciekn cej za cian. Kiedy wysz a, sytuacja si nie zmieni a. Veronika stan a przed drzwiami prysznica. Czu a narastaj ce zniecierpliwienie. Na jednej z dwóch umywalek, obok pomieszczenia z prysznicem, ujrza a czarny pager u ywany w izbie przyj podczas ostrego dy uru. Jaki dowcipni przyklei na nim kiedy nalepk z Myszk Miki. A wi c jest tak, jak przypuszcza a. To który z lekarzy dy urnych 13

10 postanowi si od wie y pod prysznicem. Ale trwa to ju za d ugo! O tej porze dnia musi utrzymywa równe tempo. Niech wreszcie tamten sko czy i wyjdzie! Zacz a dob a si do drzwi. Najpierw lekko, eby nie wyj na natr ta. Potem troch mocniej. Nikt nie odpowiada, wi c w ko cu zacz a w nie wali. Halo! krzykn a. Nikt nie odpowiedzia. Jej g os zgin w szumie wody. Halo! Jest tam kto? To ja, Veronika zawo a a jeszcze g o niej. Nadal brak odpowiedzi. S ycha by o tylko szum wody. Próbowa a ustali w my lach, kto to mo e by, ale jej mózg jeszcze nie ca kiem si rozbudzi. Jest ju pó no, musi si pospieszy. Delikatnie nacisn a klamk. Drzwi nie by y zamkni te. Uchyli a je powoli. Czu a si jak podgl dacz i nie chcia- a postawi nikogo w niezr cznej sytuacji. Z pocz tku przez g ste strumienie wody nie zauwa y- a niczego szczególnego. Ostro nie postawi a go stop na wilgotnej pod odze, praw r k opar a si o pokryt kafelkami cian, podczas gdy lew zacz a szuka kranu. Jej stopy natraþ y na opór czego mi kkiego i ciep ego. Instynktownie poczu a, e co jest nie w porz dku. Znalaz a kran i zakr ci a wod. Gor ce opary przenika y przez drzwi. Zmusi a si, eby spojrze w dó. Ujrza a kobiece cia o w dziwacznej pozycji. Kobieta na wpó siedzia a, o parta plecami o mokr cian. Wygl da o to tak, jakby si potkn a i upad a. Prawa noga by a zgi ta w kolanie na zewn trz, a gole utkwi a w przestrzeni mi dzy pod og a szarobr zow ciank, która oddziela a prysznic od pomieszczenia z wieszakami na r czniki. Mo na by pomy- le, e kobieta si zakleszczy a i teraz nie mo e si stamt d wydosta. 14