Współczesna nefrologia nowe metody, nowe leki i wciąż wiele trudnych wyzwań
|
|
- Łucja Krzemińska
- 8 lat temu
- Przeglądów:
Transkrypt
1 Współczesna nefrologia nowe metody, nowe leki i wciąż wiele trudnych wyzwań Modern nephrology new methods, new treatments and still numerous difficult challenges Marian Klinger Katedra i Klinika Nefrologii i Medycyny Transplantacyjnej, Akademia Medyczna, Wrocław Streszczenie: W obecnej dekadzie od 2001 do 2010 roku liczba chorych na schyłkową niewydolność nerek, poddawanych na świecie leczeniu nerkozastępczemu zwiększy się z 1,5 mln do 2,5 mln osób. Wymaga to olbrzymich nakładów finansowych i sprawia, że leczenie nerkozastępcze ogranicza się w 90% do mieszkańców Ameryki Północnej, Europy i Japonii, którzy stanowią niespełna 20% ludności świata. Ocenia się, że co roku na świecie umiera około miliona osób, które mogłyby żyć, gdyby znaleziono środki na leczenie nerkozastępcze. Polska dołączyła w ostatnim pięcioleciu do elitarnego grona krajów w pełni zaspokajających potrzeby w tym zakresie. Głównym zadaniem współczesnej nefrologii staje się zmniejszenie liczby zachorowań na schyłkową niewydolność nerek poprzez skuteczniejsze leczenie cukrzycy, kłębuszkowych zapaleń nerek i zwyrodnienia wielotorbielowatego nerek. Kolejny problem to konieczność zmniejszenia chorobowości i śmiertelności w programach dializoterapii oraz po przeszczepieniu nerki. W opracowaniu omówiono współczesne możliwości oraz perspektywy sprostania tym wyzwaniom. Słowa kluczowe: chorobowość i śmiertelność, kłębuszkowe zapalenia nerek, nefropatia cukrzycowa, terapia nerkozastępcza, schyłkowa niewydolność nerek, zwyrodnienie wielotorbielowate nerek Abstract: In the current decade, 2001 to 2010, the number of patients undergoing renal replacement therapy worldwide will increase from 1.5 to 2.5 mln. This requires considerable financial input, thus limiting treatment access in 90% to the inhabitants of North America, Europe and Japan, that constitutes less than 20% of the world s population. It is presumed that about 1mln people die every year, a death rate which could be avoidable, were the proper funds for renal replacement therapy obtained [1-4]. Over the last five years, Poland has joined the elite group of countries fully covering the needs in this respect. Modern nephrology gradually focuses on reducing the incidence of end-stage renal disease, through more effective treatment of diabetes, glomerulonephritis and polycystic kidney disease. Reducing morbidity and mortality rates in dialysis treatment and post-kidney transplant follow-up is another key issue. This overview discusses the modern options and perspectives to face those challenges. Key words: diabetic nephropathy, end-stage renal disease, glomerulonephritis, morbidity and mortality, polycystic kidney disease, renal replacement therapy Choroby nerek nadciągająca epidemia schyłkowej niewydolności nerek W 2001 roku dzięki leczeniu nerkozastępczemu żyło na świecie około 1,5 mln osób chorych na schyłkową niewydolność nerek. 77% z nich było objętych programami dializoterapii (hemodializa 69%, dializa otrzewnowa 8%), a pozostałym przeszczepiono nerkę. Roczne zwiększenie populacji chorych na schyłkową niewydolność nerek przewyższa 5-krotnie światowe zwiększenie liczby ludności (7% w porównaniu z 1,3%). Potwierdza się prognoza, zgodnie z którą w 2010 roku liczba osób wymagających leczenia nerkozastępczego osiągnie 2,5 mln. Z rozpowszechnienia dobrodziejstw leczenia nerkozastępczego korzystają głównie (w 90%) mieszkańcy Ameryki Północnej, Europy i Japonii, którzy stanowią niespełna 20% ludności świata. Ta koncentracja terapii nerkozastępczej na wybranych obszarach nie wynika oczywiście z odmienności Adres do korespondencji: prof. dr hab. med. Marian Klinger, Katedra i Klinika Nefrologii i Medycyny Transplantacyjnej, Akademia Medyczna, ul. Traugutta 57, Wrocław, tel.: , fax: , klinef@am.centrum.pl Praca wpłynęła: Przyjęta do druku: Nie zgłoszono sprzeczności interesów. Pol Arch Med Wewn. 2007; 117 (3): Copyright by Medycyna Praktyczna, Kraków 2007 Współczesna nefrologia nowe metody, nowe leki... 95
2 potrzeb, lecz z różnic w możliwościach ich zaspokojenia. Ocenia się, że w ciągu najbliższych 10 lat światowe wydatki na leczenie nerkozastępcze przekroczą trylion dolarów, a w samych Stanach Zjednoczonych Ameryki w dekadzie zwiększą się z 14 bilionów do 28 bilionów USD. Te olbrzymie koszty terapii nerkozastępczej sprawiają, że w krajach o małym dochodzie narodowym (Afryka, część Azji i Ameryki Łacińskiej) wystąpienie schyłkowej niewydolności nerek skazuje ponad 95% chorych na śmierć. Według szacunków każdego roku na świecie umiera około miliona osób, które mogłyby żyć, gdyby znalazły się środki na leczenie nerkozastępcze [1-4]. Polska dołączyła w ostatnim 5-leciu do krajów w pełni zaspokajających potrzeby w tym zakresie. Ogólna liczba leczonych nerkozastępczo wynosiła na koniec roku 2004 około 17,5 tysiąca, co w przeliczeniu na milion mieszkańców (495 osób) umiejscawia nas wśród wysoko rozwiniętych państw Europy [5]. Z dializoterapii korzystało 70,5% chorych (91,4% hemodializa, 8,6% dializa otrzewnowa), a 29,5% żyło z przeszczepioną nerką. Jest to bez wątpienia wielki sukces nefrologów, chirurgów transplantacyjnych i innych specjalistów, w tym z zaplecza laboratoryjnego i koordynującego pobieranie narządów, kształtujących oblicze leczenia nerkozastępczego w Polsce. Nie sposób pominąć również roli płatnika finansującego leczenie nerkozastępcze. Ze zrozumiałych i oczywistych względów środowisko nefrologiczne chciałoby wprowadzać do leczenia nerkozastępczego wszystkie nowości wydłużające życie chorych i poprawiające jego jakość. W interesie chorych stara się więc skruszyć opór płatnika i uzyskać zwiększenie nakładów na refundację leczenia nerkozastępczego. Trzeba sobie jednak zdawać sprawę z tego, że jeśli się utrzyma tendencja do rozpoczynania leczenia nerkozastępczego przez około 4000 nowych chorych rocznie (około 100/mln mieszkańców), to nawet przy obecnej zaniżonej refundacji za pojedynczy zabieg hemodializy konieczne będzie olbrzymie zwiększenie wydatków na ten cel. Oznacza to zwiększenie nakładów o 60 mln w ciągu roku. Do tych wydatków należy dodać koszt wytwarzania dostępu naczyniowego na potrzeby hemodializy (wg danych amerykańskich 10% ogólnych kosztów dializoterapii w pierwszym roku leczenia) oraz zwiększanie się nakładów na szpitalne leczenie powikłań. Trzeba pamiętać, że około 45% rozpoczynających dializoterapię w Polsce przekroczyło 65. rok życia, a blisko 33% ogółu dializowanych choruje na cukrzycę. Głównym zadaniem współczesnej nefrologii staje się ograniczenie liczby chorych wymagających leczenia nerkozastępczego poprzez skuteczniejsze zapobieganie rozwojowi niewydolności nerek rozwijającej się na podłożu chorób, które do niej najczęściej prowadzą: nefropatii cukrzycowej, kłębuszkowych zapaleń nerek (KZN) i zwyrodnienia wielotorbielowatego nerek. Cieniem sukcesów terapii nerkozastępczej jest nadumieralność, która się wiąże głównie z chorobami serca i naczyń. Zagrożenie śmiertelnością z przyczyn sercowo-naczyniowych dializowanych chorych w wieku lat zwiększa się 375 razy w stosunku do populacji ogólnej, a chorych po 75 roku życia 5-krotnie. Oczekiwany okres przeżycia 49-letniego chorego na schyłkową niewydolność nerek wynosi 7,1 roku w porównaniu z 8,6 roku w przypadku chorego na raka jelita grubego, 12,8 roku w przypadku chorego na raka gruczołu krokowego i 29,8 roku w populacji ogólnej [4-9]. Kolejne wyzwania stwarza transplantologia nerek. Powracający do dializoterapii w wyniku ustania funkcji przeszczepionej nerki stanowią w Stanach Zjednoczonych Ameryki trzecią pod względem częstości włączania do programów przewlekłych dializ grupę chorych, ustępującą tylko chorym na nefropatię cukrzycową i kłębuszkowe zapalenie nerek. Wybrane aspekty wymienionych kluczowych problemów współczesnej nefrologii zostaną omówione w dalszych częściach niniejszego opracowania. Nefropatia cukrzycowa Liczbę chorych na cukrzycę szacowano w 2000 roku na 171 mln (2,8% populacji światowej, w 90% przypadków cukrzyca typu 2), prognozując zwiększenie tej grupy w 2030 roku do 366 mln (6,5% populacji świata). Według ostrożnych kalkulacji 30 40% chorych na cukrzycę typu 1 i 10 20% chorych na cukrzycę typu 2 jest zagrożonych rozwojem schyłkowej niewydolności nerek po upływie lat trwania choroby. Te katastroficzne zapowiedzi nie muszą i nie powinny się zamienić w rzeczywistość. Już teraz w poszczególnych krajach obserwuje się duże różnice w częstości występowania schyłkowej niewydolności nerek rozwijającej się na podłożu nefropatii cukrzycowej. W USA nefropatia cukrzycowa jest zdecydowanie najczęstszą przyczyną rozpoczynania dializoterapii 45% chorych, natomiast w Wielkiej Brytanii jej udział wynosi 16% i ustępuje wyraźnie kłębuszkowym zapaleniom nerek (30%) [4]. Tych różnic nie da się wytłumaczyć wyłącznie odmienną strukturą etniczną. Bardziej prawdopodobną przyczyną jest lepszy dostęp do skutecznych metod terapeutycznych w Wielkiej Brytanii. Badania kliniczne z randomizacją jednoznacznie dowiodły, że kluczowymi elementami w zapobieganiu i hamowaniu postępu nefropatii cukrzycowej są: ścisłe wyrównanie gospodarki węglowodanowej i właściwe leczenie nadciśnienia tętniczego z wykorzystaniem leków blokujących aktywność układu renina-angiotensyna, inhibitorów konwertazy angiotensyny i antagonistów receptora angiotensyny II, wykazujących szczególne właściwości nefroprotekcyjne. O znaczeniu dobrej kontroli glikemii w cukrzycy typu 1 świadczą dane pochodzące z długofalowego (6,5-roczna obserwacja) badania Diabetes Control and Complications Trial. Dostarczyły one dowodów na to, że intensywna insulinoterapia (odsetek hemoglobiny glikowanej [HbA 1c ] średnio 7,2%) zmniejszała w porównaniu z konwencjonalną terapią (2 wstrzyknięcia insuliny dziennie, HbA 1c średnio 9,2%) zagrożenie wystąpieniem mikroalbuminurii o 39%, a jej przejścia w fazę makroalbuminurii aż o 54% [10]. Podobne ustalenia poczyniono w odniesieniu do cukrzycy typu 2 w badaniu UK Prospective Diabetes Study, w którym 0,9% różnica w wartościach odsetka HbA 1c (7% vs 7,9%) łączyła się w 11-letniej obserwacji ze zmniejszeniem zagrożenia rozwoju mikro- i makroalbuminurii o 25 30% [11]. 96 POLSKIE ARCHIWUM MEDYCYNY WEWNĘTRZNEJ 2007; 117 (3)
3 Równie przekonujące są dowody potwierdzające korzyści wynikające z rygorystycznej kontroli ciśnienia tętniczego z wartościami docelowymi 130/80 mm Hg, a w okresie makroalbuminurii 120/75 mm Hg. W terapii tej główna rola przypada lekom blokującym działanie angiotensyny II, wywołującej nadciśnienie wewnątrzkłębuszkowe i stymulującej za pośrednictwem czynnika transformującego beta (transforming growth factor β TGFβ) procesy zwłóknienia. Pierwsze doniesienia na temat korzyści wynikających z takiej terapii pochodzą jeszcze z początków lat 90. ubiegłego wieku. W badaniu Collaborative Study Group wykazano, że zastosowanie kaptoprylu u chorych na cukrzycę typu 1 w fazie makroalbuminurii i zmniejszenia filtracji kłębuszkowej (stężenie kreatyniny w surowicy >1,5 mg/dl) istotnie zmniejszało ryzyko 2-krotnego zwiększenia stężenia kreatyniny oraz wystąpienia tzw. złożonego punktu końcowego, obejmującego konieczność leczenia nerkozastępczego lub zgon. Efekt ten uzyskano w porównaniu z grupą nieróżniącą się pod względem kontroli ciśnienia tętniczego, otrzymującą leki hipotensyjne, które nie hamowały działania angiotensyny II [12]. W kolejnym badaniu (HOPE) dowiedziono, że u chorych na cukrzycę typu 2 zastosowanie ramiprylu w dawce 10 mg/d zmniejszało o 24% zagrożenie rozwoju nefropatii cukrzycowej, a także znamiennie zmniejszało śmiertelność sercowo-naczyniową [13]. Skuteczny w zapobieganiu rozwojowi mikroalbumunurii u chorych na cukrzycę typu 2 okazał się inny inhibitor konwertazy angiotensyny trandolapryl [14]. Wykazywał działanie addycyjne do bardzo dobrej kontroli metabolicznej, średnia wartość odsetka HbA 1c wynosiła 5,8%. Obszerne, obejmujące wielotysięczne grupy chorych badania dotyczą renoprotekcyjnego działania antagonistów receptora angiotensyny II. Poczyniono obserwacje wskazujące, że irbesartan (najlepszy efekt dawki 300 mg) i walsartan (średnia dawka 120 mg) nie tylko znamiennie zmniejszają u chorych na cukrzycę typu 2 ryzyko progresji mikroalbuminurii do jawnej nefropatii u części z nich wywołują również jej regresję do wartości prawidłowych [15,16]. W kolejnych 2 badaniach zaznaczył się znamiennie korzystny wpływ irbesartanu (dawki do 300 mg/ d) i losartanu (średnia dawka 85,5 mg/d) na przebieg nefropatii w fazie makrobiałkomoczu u chorych na cukrzycę typu 2. Stwierdzono znamienne spowolnienie zmniejszenia filtracji kłębuszkowej z wydłużeniem okresu progresji do schyłkowej niewydolności nerek średnio o 2 lata [16,17]. Z kolei badanie CALM dostarczyło dowodów potwierdzających korzystny wpływ podwójnej blokady angiotensyny II za pomocą łącznego stosowania inhibitora konwertazy angiotensyny i antagonisty receptora angiotensyny II (lizynopryl 20 mg/d i kandesartan 16 mg/d). Wykazano, że skojarzenie tych leków pozwala na osiągnięcie docelowych wartości ciśnienia tętniczego i zmniejszenie mikroalbuminurii u tych chorych na cukrzycę typu 2, u których monoterapia okazała się niewystarczająca [18]. Warto pamiętać, że 60% wytwarzanej w ścianie naczyń angiotensyny II powstaje niezależnym od inhibitora konwertazy torem chymazowym. Strumień ten hamują wyłącznie antagoniści receptora angiotensyny II [19]. Kłębuszkowe zapalenia nerek Jak już wspomniano, w Wielkiej Brytanii KZN pozostają niezmiennie najczęstszą przyczyną schyłkowej niewydolności nerek. Podobny 30% udział KZN w strukturze epidemiologicznej schyłkowej niewydolności nerek obserwuje się w Australii, a jeszcze większy 47% w Japonii [4]. W Polsce według ostatnich danych za rok 2004 KZN z odsetkiem 23% znalazły się po raz pierwszy na drugiej pozycji, za nefropatią cukrzycową (33%) [5]. Zapobieganie wystąpieniu schyłkowej niewydolności nerek rozwijającej się na podłożu KZN zawiera ten szczególny element, że niewydolność nerek w ich przebiegu dotyczy przede wszystkim dzieci oraz młodych dorosłych. W skutecznym leczeniu KZN zbiegają się więc bardzo ściśle dobra indywidualne i społeczne. Najczęściej w ujęciu epidemiologicznym do rozwoju niewydolności nerek prowadzą trzy postacie KZN: nefropatia błoniasta, ogniskowe segmentowe stwardnienie kłębuszków nerkowych i nefropatia IgA, które łącznie stanowią aż 80% pierwotnych KZN u dorosłych. Kluczem do sukcesu terapeutycznego w KZN jest zmniejszenie białkomoczu z wartości nerczycowych (>3,5 g/d) do <0,2 g/d przy zachowaniu prawidłowej filtracji kłębuszkowej. Potwierdzają to wyniki metaanalizy obejmującej wieloletnie obserwacje chorych na nefropatię błoniastą. Schyłkową niewydolność nerek stwierdzono tylko u 1 ze 190 pacjentów z białkomoczem <0,2 g/d [20]. Nieodłącznym składnikiem leczenia zmniejszającego białkomocz w przebiegu KZN jest podobnie jak w przypadku nefropatii cukrzycowej hamowanie aktywności układu renina-angiotensyna-aldosteron za pomocą inhibitorów konwertazy angiotensyny lub antagonistów receptora angiotensyny II [19]. Korzyści wynikające z podwójnej blokady obrazują wyniki badania COOPERATE, w którym trandolapryl (3 mg/d) i losartan (100 mg/d) zmniejszały białkomocz o 40%, a podane w wymienionych dawkach w skojarzeniu o 76%, co przełożyło się na znamiennie korzystniejszy wpływ na filtrację kłębuszkową [21]. W leczeniu indukującym remisję białkomoczu u chorych na KZN stosuje się glikokortykosteroidy, leki cytostatyczne (cyklofosfamid, chlorambucil, azatioprynę) oraz leki zapożyczone z programów leczenia przeciwodrzuceniowego w transplantologii nerek inhibitory kalcyneuryny: cyklosporynę, takrolimus oraz preparat antyproliferacyjny, mykofenolan mofetylu. Na przykład w ogniskowym segmentowym stwardnieniu kłębuszków nerkowych (FSGS) w programie, w którym po 3 dożylnych wlewach metyloprednizolonu w dawce 0,5 g/d podawano doustnie prednizon w dawce 1 mg/kg mc./d przez 2 3 miesiące z następową redukcją dawki do 0,5 mg/kg mc., remisję uzyskiwano w 25 40% przypadków. W około 20% przypadków opornego na glikokortykosteroidy zespołu nerczycowego rozwijającego się na podłożu FSGS remisję osiągano za pomocą skojarzenia cyklosporyny (dawka początkowa 5 6 mg/kg mc./d) i prednizonu (0,5 mg/kg mc. co drugi dzień). W pojedynczych doniesieniach kazuistycznych w przy- Współczesna nefrologia nowe metody, nowe leki... 97
4 padku oporności na tę kombinację skuteczny był mykofenolan mofetylu. Odpowiedź terapeutyczną na glikokortykosteroidy i leki immunosupresyjne uzyskuje się również tylko u części chorych z zespołem nerczycowym rozwijającym się na podłożu innych postaci pierwotnych KZN (nefropatia błoniasta, nefropatia IgA, mezangialno-włośniczkowe KZN) [20,22,23]. Nadal nie uzyskano ostatecznych odpowiedzi na zasadnicze pytania: W jakiej kategorii chorych na KZN stosować glikokortykosteroidy i leki immunosupresyjne? Czy tylko w przypadku istnienia białkomoczu nerczycowego? Jak ograniczyć zjawiska nawrotowości KZN oraz steroido- i cyklosporynozależności remisji? Czy na wzór transplantologii nie stosować wieloletniego leczenia podtrzymującego? Dlaczego terapia KZN ma być z założenia mniej intensywna (dwulekowa) niż leczenie przeciwodrzuceniowe po przeszczepieniu nerki, standardowo trójlekowe, złożone z inhibitora kalcyneuryny, preparatu antyproliferacyjnego i prednizonu? Przecież alternatywą dla nieosiągnięcia remisji KZN i rozwoju schyłkowej niewydolności nerek staje się przeszczepienie nerki z koniecznością stosowania terapii immunosupresyjnej przez całe życie. Jednak przed naśladownictwem powstrzymuje fakt, że programy poprzeszczepowej immunosupresji nie zapobiegają nawrotowi KZN w nerce dawcy, choć przebieg choroby jest na ogół łagodniejszy niż w nerkach własnych. Niezadowalające efekty dotychczasowego leczenia KZN stwarzają potrzebę badań nad nowymi metodami terapii. Interesującym nowatorskim podejściem jest próba uzyskania tolerancji immunologicznej wobec DNA u chorych na toczniowe zapalenie nerek, którą starano się uzyskać za pomocą związku LJP 394 (abetimus sodium). Jest to polimer DNA na rusztowaniu z trietylenu glikolu, wykazujący krzyżowe wiązanie z receptorem dla dsdna na nieuczulonych limfocytach B, bez udziału komórek T. W międzynarodowym badaniu III fazy osiągnięto wydłużenie okresu remisji toczniowego zapalenia nerek. Zbliżoną metodą zahamowania odpowiedzi immunologicznej w stosunku do inicjującego antygenu (niekolagenowy fragment kolagenu typu IV) posłużono się z powodzeniem w modelu doświadczalnym KZN o mechanizmie przeciwciał wobec kłębuszkowej błony podstawnej (anty-gbm). Dalsze nowe możliwości terapeutyczne wiążą się z usuwaniem limfocytów B za pomocą rytuksymabu (humanizowanego przeciwciała monoklonalnego anty-cd20). Doniesiono o skuteczności takiego postępowania w opornym toczniowym zapaleniu nerek, ziarniniaku Wegenera i nefropatii błoniastej. Planowane są próby kliniczne blokowania kostymulacji limfocytów T za pomocą preparatu CTLA4Ig (belatacept) u chorych na toczeń rumieniowaty układowy oraz hamowania procesów komórkowych wzbudzanych przez płytkowy czynnik wzrostowy (PDGF) za pomocą imatinibu u chorych na nefropatię IgA. Wydaje się, że obiecującym czynnikiem terapeutycznym jest również tzw. kostne białko morfogeniczne-7 (BMP-7), hamujące procesy włóknienia wywoływane przez czynnik transformujący β1 (TGFβ1) [24]. W ostatnim czasie w modelu doświadczalnym KZN u szczurów, którym podawano mezenchymalne komórki macierzyste bezpośrednio do tętnicy nerkowej, uzyskano wyniki zachęcające do dalszych prób. Postępowanie to przyspieszało regenerację komórek mezangium w mechanizmie parakrynnym, związanym z angiogennym i przeciwzapalnym działaniem cytokin, których źródłem były komórki macierzyste [25]. Zwyrodnienie wielotorbielowate nerek Ze względu na znaczne rozpowszechnienie jest to najczęściej prowadząca do schyłkowej niewydolności nerek choroba o podłożu genetycznym. Cierpią na nią miliony osób tylko w Stanach Zjednoczonych Ameryki dotkniętą nią populację szacuje się na 400 tysięcy, a każdego roku dializoterapię rozpoczyna 1800 z tych chorych. W Polsce z powodu schyłkowej niewydolności nerek w przebiegu zwyrodnienia wielotorbielowatego dializowanych jest ponad 940 chorych (11,5% ogółu leczonych dializami) [5]. Przebieg tej dziedzicznej choroby nerek jest zróżnicowany, jednak aż u 50% chorych schyłkowa niewydolność nerek rozwija się między 57. a 73. rokiem życia. Do tej pory medycyna nie mogła zaproponować tym osobom żadnego leczenia skutecznie hamującego niszczący miąższ nerkowy wzrost torbieli; chorzy ci żyli w przygnębiającym oczekiwaniu na nieuchronny postęp zmian. W tym ciemnym tunelu pojawiły się ostatnio światełka nadziei, wynikające z poznania patomechanizmów tej wady w modelach doświadczalnych u zwierząt. Uzyskano dane świadczące, że jednym z ważnych czynników prowadzących do powiększania się torbieli, które wywodzą się z cewek dalszych i zbiorczych, jest wazopresyna. Aktywując zlokalizowane w nabłonkach torbieli receptory typu 2 dla wazopresyny, hormon ten prowadzi do zatrzymania wody w torbielach i tkance śródmiąższowej. Przygotowywane jest badanie kliniczne, którego celem będzie sprawdzenie przydatności antagonistów receptora typu 2 dla wazopresyny u 1500 chorych na zwyrodnienie wielotorbielowate nerek, w którym zostanie wykorzystany preparat tolwaptan, wykazujący duże powinowactwo do tego receptora. Inne obserwacje u zwierząt doświadczalnych wskazują, że istotną rolę w powiększaniu wymiarów torbieli odgrywa cykliczny AMP, którego produkcja i gromadzenie mogą być hamowane za pomocą analogu somastatyny o przedłużonym działaniu oktreotydu. Pierwsze pilotowe badanie z jego użyciem u chorych na zwyrodnienie wielotorbielowate dało obiecujące wyniki. Dalsze spostrzeżenia w modelach doświadczalnych łączą wzrost torbieli z aktywnością kinazy będącej białkiem docelowym dla rapamycyny (mammalian target of rapamycin mtor). Zapowiadane są 2 próby kliniczne z zastosowaniem odpowiednio rapamycyny i ewerolimusu znanych leków immunosupresyjnych, inhibitorów tego białka [26,27]. 98 POLSKIE ARCHIWUM MEDYCYNY WEWNĘTRZNEJ 2007; 117 (3)
5 Chorobowość i śmiertelność w programach leczenia nerkozastępczego kierunki działań naprawczych Jak już wspomniano, słabością leczenia nerkozastępczego jest duża chorobowość i śmiertelność, której głównym źródłem są choroby serca i naczyń spowodowane rozpowszechnieniem klasycznych czynników ryzyka oraz występowaniem dodatkowych czynników ryzyka specyficznych dla niewydolności nerek. Szczegółowe omówienie patogenezy przyspieszonego procesu miażdżycowego u osób dializowanych było przedmiotem innego opracowania [28]. W tej pracy skoncentruję się na problemach chorobowości związanej z dostępem naczyniowym i niedokrwistością. Przedstawię również możliwości wydłużenia życia biorców przeszczepu nerki i okresu funkcjonowania przeszczepionego narządu poprzez większą indywidualizację leczenia immunosupresyjnego. Powikłania związane z dostępem naczyniowym są źródłem bardzo znaczącej chorobowości u osób objętych programem przewlekłych hemodializ. Stanowią one przyczynę około 15% hospitalizacji. Najczęściej występują u chorych, u których stosuje się cewniki naczyniowe i przetoki tętniczożylne z wykorzystaniem tworzywa sztucznego (politetrafluoroetylenu PTFE), rzadko natomiast u osób z wytworzoną przetoką z własnych naczyń. Z tego względu amerykańska National Kidney Foundation zaleciła, aby ten najlepszy rodzaj dostępu naczyniowego stosować co najmniej u 50% chorych rozpoczynających dializoterapię. W większości ośrodków amerykańskich odsetek ten nie przekracza obecnie 30% [29]. Doświadczenia własne, a także osiągnięcia innych ośrodków europejskich dowodzą, że posługując się wszystkimi możliwymi wariantami zespolenia własnych naczyń, udaje się wytworzyć autogenną przetokę u 90% dializowanych, nie wyłączając tzw. chorych trudnych, a więc chorych na cukrzycę oraz osób w podeszłym wieku (>75. rż.) [29-35]. Na szczególną wzmiankę w tym miejscu zasługuje opracowana we Wrocławiu przez W. Weydego metoda przemieszczania pod skórę żylnej części klasycznej przetoki tętniczo-żylnej na przedramieniu, między tętnicą promieniową a żyłą odpromieniową. Postępowanie to umożliwia korzystanie z tego najlepszego dystalnego dostępu naczyniowego u otyłych chorych na cukrzycę typu 2, u których głęboko położone naczynia żylne przedramienia są niedostępne do nakłuwania. Publikacja na ten temat ukazała się w prestiżowym czasopiśmie Kidney International [31] i znalazła się na liście trzech prac z zakresu dostępu naczyniowego, których lekturę zaleca na swoich stronach internetowych ( American Society of Diagnostic & Interventional Nephrology. Kolejną ważną przyczyną zwiększonej chorobowości i śmiertelności u dializowanych chorych na schyłkową niewydolność nerek jest niedokrwistość [36-38]. Ustalono, że u chorych, u których stężenie hemoglobiny utrzymywało się w czasie leczenia hemodializami w przedziale małych wartości (8,0 9,99 g/dl), zagrożenie śmiertelnością było 35% większe niż u tych, u których stężenie hemoglobiny mieściło się w zakresie wartości referencyjnych (11 13 g/dl). W ubiegłym roku minęło 20 lat od przełomowego wydarzenia, jakim było uzyskanie syntetycznej erytropoetyny i zastosowanie jej w leczeniu niedokrwistości w schyłkowej niewydolności nerek [36]. Współczesne badania nad czynnikami stymulującymi erytropoezę koncentrują się wokół opracowania preparatów o przedłużonym okresie półtrwania w surowicy, pozwalających na zwiększenie odstępów między podaniem kolejnych dawek nawet do miesiąca i zapewniających większą stabilność stężeń hemoglobiny. Krokiem w tym kierunku było wprowadzenie do praktyki klinicznej darbepoetyny alfa, której okres półtrwania wynosi w przypadku podania dożylnego 24,9 h, a w przypadku podania podskórnego 48,8 h. Darbepoetyna alfa stosowana raz w tygodniu skutecznie wyrównywała niedokrwistość u chorych dializowanych, a do utrzymania osiągniętych stężeń wystarczało podawanie leku nawet raz na 2 tygodnie [39]. Najnowszym osiągnięciem jest stworzenie preparatu pegzerepoetin alfa o okresie półtrwania w surowicy 130 h [40]. W badaniach klinicznych ze znaczącym udziałem polskich ośrodków wykazano, że do wyrównania niedokrwistości u chorych dializowanych wystarcza podawanie tego nowego leku początkowo raz na 2 3 tygodnie, a do podtrzymania tego efektu raz w miesiącu [41,42]. Przeszczepienie nerki jest bez wątpienia najlepszą metodą leczenia nerkozastępczego, zapewniającą chorym najwyższą jakość życia i ponad 5-krotnie zmniejszającą zagrożenie śmiertelnością w porównaniu z dializoterapią. Nie zmienia to faktu, że najczęstszą przyczyną utraty przeszczepionej nerki jest śmierć biorcy z funkcjonującym narządem (54%), drugie miejsce przypada zaś przewlekłej nefropatii przeszczepu (40%). W każdej z tych kategorii niepowodzeń transplantacyjnych zaznacza się udział nieadekwatnego (nadmiernego lub niedostatecznego w stosunku do potrzeb) leczenia immunosupresyjnego [43,44]. Z tego względu najważniejszym problemem stała się indywidualizacja leczenia immunosupresyjnego z zamiarem zmniejszenia jego siły u osób wykazujących cechy tolerancji immunologicznej wobec alloprzeszczepu. Trwają poszukiwania wskaźników stanu układu immunologicznego, które mogłyby świadczyć o ustaniu alloreaktywności wobec przeszczepu. Badania własnego zespołu wykazały, że u biorców przeszczepu nerki, u których co najmniej przez 18 miesięcy od przeszczepienia nie obserwowano incydentów ostrego odrzucania, i którzy osiągnęli prawidłową filtrację kłębuszkową, odsetek limfocytów T CD4+ z cząsteczką przekazującą sygnał aktywujący CD40L we krwi obwodowej był znacząco mniejszy niż u biorców, u których rozwinęła się przewlekła nefropatia przeszczepu. Jednocześnie stwierdzono u nich większy odsetek tych komórek z cząsteczką przekazującą sygnał hamujący CTLA-4. Z badań tych wynika sugestia o znaczeniu klinicznym, że biorcy cechujący się wzorcem zachowania molekuł CD40L i CTLA-4 typowym dla grupy prawidłowej filtracji, ale z towarzyszącym charakterystycznym dla przewlekłej nefropatii ubytkiem czynności, byliby właściwymi kandydatami do redukcji i odstawienia nefrotoksycznych inhibitorów kalcy- Współczesna nefrologia nowe metody, nowe leki... 99
6 neuryny [45]. Drugim kierunkiem minimalizacji poprzeszczepowej immunosupresji jest ograniczenie stosowania glikortykosteroidów. Badanie kliniczne przeprowadzone ze znaczącym udziałem polskich ośrodków dowiodło, że u biorców z dobrą funkcją przeszczepu, u których nie obserwowano incydentów ostrego odrzucania, prednizon można bezpiecznie odstawić po 3 miesiącach od przeszczepienia [46]. Z kolei w innym badaniu wykazano, że u dużej części biorców przeszczepu nerki przeciętnie zagrożonych odrzucaniem dzięki leczeniu takrolimusem i przeciwciałem monoklonalnym wobec receptora dla interleukiny-2 (preparat bazyliksymab) albo takrolimusem i mykofenolanem mofetylu można poprzestać na podaniu jednej okołooperacyjnej dawki 500 mg metyloprednizolonu, bez dalszego podawania glikortykosteroidów [47]. PODSUMOWANIE W ciągu 61 lat, które upłynęły od pierwszej skutecznej próby leczenia ostrej niewydolności nerek za pomocą hemodializy przez jej twórcę Willema Kolffa w małym holenderskim miasteczku Kampen, i 52 lat, które minęły od pionierskiego zabiegu przeszczepienia nerki przeprowadzonego w Bostonie przez późniejszego noblistę Josepha Murraya, leczenie nerkozastępcze stało się standardem postępowania w schyłkowej niewydolności nerek. Miarą jego sukcesu są miliony uratowanych istnień ludzkich. Współczesność dostarcza jednak nowych wyzwań, takich jak zmniejszenie chorobowości i śmiertelności w programach dializoterapii i po przeszczepieniu nerki oraz dalszy postęp w leczeniu cukrzycy, kłębuszkowych zapaleń nerek i innych chorób tego narządu, aby się nie sprawdziła katastroficzna przepowiednia o epidemicznym zwiększeniu liczby zachorowań na schyłkową niewydolność nerek, przybierającym rozmiary wręcz biblijnego potopu. PIŚMIENNICTWO 1. Moeller S, Gioberge S, Brown G. ESRD patients in 2001: global overview of patients, treatment modalities and development trends. Nephrol Dial Transplant. 2002; 17: Perico N, Codreanu I, Schieppati A, et al. Global perspectives of renal failure. The scientific care for prevention: an overview. Kidney Int. 2005; 67 (Suppl. 94): 8S- 13S. 3. Dirks J. A world perspective on renal care. The challenges of prevention and treatment. EDTNA ERCA J. 2005; 31: Nahas El M. Epidemiology of chronic renal failure. In: Johnson RJ, Feehally J, eds. Comprehensive Clinical. Edinburgh, Mosby, 2003: Rutkowski B, Lichodziejewska-Niemierko M, Grenda R, et al. Raport o stanie leczenia nerkozastępczego w Polsce Gdańsk Port FK. Morbidity and mortality in dialysis patients. Kidney Int. 1994; 46: Foley RN, Parfrey PS, Sarnak MJ. Clinical epidemiology of cardiovascular disease in chronic renal disease. Am J Kidney Dis. 1998; 32: 112S-119S. 8. Baigent C, Burbury K, Wheeler D. Premature cardiovascular disease in chronic renal failure. Lancet 2000; 356: Kassiske BL, Chakkera HA, Roel J. Explained and unexplained ischemic heart disease after renal transplantation. J Am Soc Nephrol. 2000; 11: Diabetes Control and Complications Trial Research Group. The effect of intensive treatment of diabetes on the development and progression of long-term complications in insulin-dependent diabetes mellitus. N Engl J Med. 1993; 329: UK Prospective Diabetes Study Group. Intensive blood-glucose control with sulphonylureas or insulin compared with conventional treatment and risk of complications in patients with type 2 diabetes. Lancet 1998; 352: Lewis EJ, Hunsicker LG, Bain. RP, et al. The effect of angiotensin-converting-enzyme inhibition on diabetic nephropathy. N Engl J Med. 1993; 329: Gernstein HC, Yusuf S, Mann JFE, et al. Effects of ramipril on cardiovascular and microvascular outcomes in people with diabetes mellitus: results of the Hope study and MicroHope substudy. Lancet 2000; 355: Ruggenenti P, Fassi A, Illieva Parvanova A, et al. Preventing microalbuminuria in type 2 diabetes. N Engl J Med. 2004; 351: Viberti G, Wheeldon NM. Microalbuminuria reduction with valsartan in patients with type 2 diabetes mellitus: a blood pressure-independent effect. Circulation 2002; 106: Lewis EJ, Hunsicker LG, Clarke WR, et al. Renoprotective effect of the angiotensinreceptor antagonist irbesartan in patients with nephropathy due to type 2 diabetes. N Engl J Med. 2001; 345: Brenner BM, Cooper ME, de Zeeuw D. Effects of losartan on renal and cardiovascular outcomes in patients with type 2 diabetes and nephropathy. N Engl J Med. 2001; 345: Mogensen CE, Neldam S, Tikkanen I, et al. Randomised controlled trial of dual blockade of renin-angiotensin system in patients with hypertension, microalbuminuria, and non-insulin dependent diabetes: the candesartan and lisinopril microalbuminuria (CALM) study. Br Med J. 2000; 321: Wolf G, Ritz E. Combination therapy with ACE inhibitors and angiotensin II receptor blockers to halt progression of chronic renal disease: pathophysiology and indications. Kidney Int. 2005; 67: Cattran DC. Outcomes of research in glomerulonephritis. Semin Nephrol. 2003; 23: Nakao N, Yoshimura A, Morita H, et al. Combination treatment of angiotensin-ii receptor blocker and angiotensin-converting-enzyme inhibitor in non-diabetic renal disease (COOPERATE): a randomized controlled trial. Lancet 2003; 361: Klinger M. Kłębuszkowe zapalenia nerek stan obecny i perspektywy skutecznej terapii. Postępy Nauk Medycznych 2003; 16: Mazanowska O, Klinger M. Leczenie kłębuszkowych zapaleń nerek współczesne zasady i przyszłe możliwości. Nefrologia i Dializoterapia Polska 2006; 10: Javaid B, Quigg RJ. Treatment of glomerulonephritis: will we ever have options other than steroids and cytotoxics? Kidney Int. 2005; 67: Kunter U, Rong S, Djuric Z, et al. Transplanted mesenchymal stem cells accelerate glomerular healing in experimental glomerulonephritis. J Am Soc Nephrol. 2006; 17: Ruggenenti P, Remuzzi A, Ondei P, et al. Safety and efficacy of long-acting somatostatin treatment in autosomal dominant polycystic kidney disease. Kidney Int. 2005; 68: Walz G. Therapeuthic approaches in autosomal dominant polycystic kidney disease (ADPKD): is there light at the end of the tunnel? Nephrol Dial Transplant. 2006; 21: Gołębiowski T, Weyde W, Krajewska M, et al. Choroba niedokrwienna serca u chorych leczonych nerkozastępczo. Część I. Epidemiologia, patologia zmian miażdżycowych, diagnostyka. Postępy Hig Med Dośw. (online) 2006; 60: Weyde W. Dostęp naczyniowy do celów hemodializy wieloletnie doświadczenia w rozwiązywaniu trudnych problemów z zastosowaniem własnych oryginalnych metod. Wrocław, Wyd. AM, Weyde W, Letachowicz W, Klinger M. Feasibility of a native arteriovenous fistula as the initial type of permanent vascular access in the majority of chronic haemodialysis patients. Nephrol Dial Transplant. 1998; 13: Weyde W, Krajewska M, Letachowicz W, et al. Superficialization of the wrist native arteriovenous fistula for effective hemodialysis vascular access construction. Kidney Int. 2002; 61: Weyde W, Letachowicz W, Kusztal M, et al. Outcome of autogenous fistula contruction in hemodialysed patients over 75 years of age. Blood Purif. 2006; 24: Weyde W, Krajewska M, Letachowicz W, et al. A new technique for autogenous brachiobasilic upper arm transposition for vascular access for hemodialysis. J Vasc Access. 2006; 7: Konner K. Increasing the proportion of diabetics with AV fistulas. Sem Dial. 2001; 14: Lok CE, Oliver MJ, Su J, et al. Arteriovenous fistula outcomes in the era of the elderly dialysis population. Kidney Int. 2005; 67: Rutkowski B. (red.) Erytropoetyna od odkrycia do zastosowań klinicznych. Gdańsk, Makmed, Ma JZ, Ebben J, Xia H, et al. Hematocrit level and associated mortality in hemodialysis patients. J Am Soc Nephrol. 1999; 10: Murphy ST, Parfrey PS. The impact of anemia correction on cardiovascular disease in end-stage renal disease. Semin Nephrol. 2000; 20: Macdougall IC, Matcham J, Gray SJ. Correction of anaemia with darbepoetin alfa in patients with chronic kidney disease receiving dialysis. Nephrol Dial Transplant. 2003; 18: Macdougall IC C.E.R.A. (Continuous Erythropoetin Receptor Activator): a new erythropoiesis-stimulating agent for the treatment of anemia. Cur Hematol Rep. 2005; 4: POLSKIE ARCHIWUM MEDYCYNY WEWNĘTRZNEJ 2007; 117 (3)
7 41. De Francisco ALM, Sułowicz W, Klinger M, et al. Pegezerepoetin alfa, a Continuous Erythropoetin Receptor Activator (C.E.R.A.), administered at extended administration intervals corrects anemia in patients with chronic kidney disease on dialysis: a randomized, multicentre, multiple-dose, phase II study. Int J Clin Pract. 2006; 60: Provenzano R, Besarab A, Ellison DH, et al. After correction, pegzerepoetin alfa, a Continuous Erythropoietin Receptor Activator (C.E.R.A.) maintains hemoglobin levels at extended administration intervals in patients with chronic kidney disease not on dialysis: one-year clinical experience. Clin Nephrol Offermann G. Immunosuppression for long-term maintenance of renal allograft function. Drugs 2004; 64: Merville P. Combating chronic renal allograft dysfunction. Optimal immunosuppressive regimens. Drugs 2005; 65: Kosmaczewska A, Magott-Procelewska M, Frydecka I, et al. CD40L, CD28, and CTLA-4 expression on CD4+ T cells in kidney graft recipients: a relationship with post-transplantation clinical course. Transpl Immunol. 2006; 16: Włodarczyk Z, Wałaszewski J, Perner F, et al. Steroid withdrawal at 3 months after kidney transplantation: a comparison of two tacrolimus-based regimens. Transpl Int. 2005; 18: Vitko S, Klinger M, Salmela K, et al. Two corticosteroid-free regimens tacrolimus monotherapy after basiliximab administration and tacrolimus/mycophenolate mofetil in comparison with a standard triple regimen in renal transplantation: results of the Atlas Study. Transplantation 2005; 80: Współczesna nefrologia nowe metody, nowe leki
Relacja koszt efekt jako kryterium wyboru metody leczenia chorób nerek
Relacja koszt efekt jako kryterium wyboru metody leczenia chorób nerek Marian Klinger Katedra i Klinika Nefrologii i Medycyny Transplantacyjnej Akademii Medycznej we Wrocławiu Światowe tło epidemiologiczne
Bardziej szczegółowoAneks II. Uzupełnienia odpowiednich punktów Charakterystyki Produktu Leczniczego i Ulotki dla pacjenta
Aneks II Uzupełnienia odpowiednich punktów Charakterystyki Produktu Leczniczego i Ulotki dla pacjenta 7 Dla produktów zawierających inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę (inhibitory ACE) benazepryl,
Bardziej szczegółowoAnaliza fali tętna u dzieci z. doniesienie wstępne
Analiza fali tętna u dzieci z chorobami kłębuszków nerkowych doniesienie wstępne Piotr Skrzypczyk, Zofia Wawer, Małgorzata Mizerska-Wasiak, Maria Roszkowska-Blaim Katedra i Klinika Pediatrii i Nefrologii
Bardziej szczegółowoPierwsi pacjenci z cukrzycą leczeni powtarzanymi dializami
KONFERENCJA PRASOWA WARSZAWA 04.03.2010 LECZENIE NERKOZASTĘPCZE Prof. Bolesław Rutkowski Katedra i Klinika Nefrologii, Transplantologii i Chorób Wewnętrznych Gdański Uniwersytet Medyczny 1 Pierwsi pacjenci
Bardziej szczegółowoLECZENIE WTÓRNEJ NADCZYNNOŚCI PRZYTARCZYC U PACJENTÓW HEMODIALIZOWANYCH ICD-10 N
Załącznik nr 42 do zarządzenia Nr 59/2011/DGL Prezesa NFZ z dnia 10 października 2011 roku Nazwa programu: LECZENIE WTÓRNEJ NADCZYNNOŚCI PRZYTARCZYC U PACJENTÓW HEMODIALIZOWANYCH ICD-10 N 25.8 Inne zaburzenia
Bardziej szczegółowoLeczenie chorych na kzn: dla kogo tylko nefroprotekcja?
Leczenie chorych na kzn: dla kogo tylko nefroprotekcja? Przemysław Rutkowski Klinika Nefrologii, Transplantologii i Chorób Wewnętrznych GUMed 1. Co to jest nefroprotekcja 2. Zmiany w nefroprotekcji 1.
Bardziej szczegółowoOtyłość i choroby nerek. groźny problem XXI wieku
Otyłość i choroby nerek groźny problem XXI wieku Dr Lucyna Kozłowska SGGW, Wydział Nauk o śywieniu Człowieka i Konsumpcji Katedra Dietetyki e-mail: lucyna_kozlowska@sggw.pl Nadwaga + otyłość 25% 27% Nadwaga
Bardziej szczegółowoLeczenie immunosupresyjne po przeszczepieniu narządu unaczynionego
Leczenie immunosupresyjne po przeszczepieniu narządu unaczynionego Cel leczenia Brak odrzucania czynnego przeszczepionego narządu Klasyfikacja odrzucania przeszczepionego narządu Leki immunosupresyjne
Bardziej szczegółowoNowe terapie w cukrzycy typu 2. Janusz Gumprecht
Nowe terapie w cukrzycy typu 2 Janusz Gumprecht Dziś już nic nie jest takie jak było kiedyś 425 000 000 Ilość chorych na cukrzycę w roku 2017 629 000 000 Ilość chorych na cukrzycę w roku 2045 International
Bardziej szczegółowoLeczenie przeciwpłytkowe w niewydolności nerek (PCHN) Dr hab. Dorota Zyśko, prof. nadzw Łódź 2014
Leczenie przeciwpłytkowe w niewydolności nerek (PCHN) Dr hab. Dorota Zyśko, prof. nadzw Łódź 2014 Leki przeciwpłytkowe (ASA, clopidogrel) Leki przeciwzakrzepowe (heparyna, warfin, acenocumarol) Leki trombolityczne
Bardziej szczegółowoCHOROBY WEWNĘTRZNE CHOROBY UKŁADU MOCZOWEGO
CHOROBY WEWNĘTRZNE CHOROBY UKŁADU MOCZOWEGO Dariusz Moczulski Klinika Chorób Wewnętrznych i Nefrodiabetologii Uniwersytecki Szpital Kliniczny im. WAM ul. Żeromskiego 113, Łódź Cukrzycowa choroba nerek
Bardziej szczegółowoLECZENIE NIEDOKRWISTOŚCI W PRZEBIEGU PRZEWLEKŁEJ NIEWYDOLNOŚCI
Nazwa programu: Terapeutyczne Programy Zdrowotne 2008 załącznik nr 18 do zarządzenia Nr 36/2008/DGL Prezesa NFZ z dnia 19 czerwca 2008 r. LECZENIE NIEDOKRWISTOŚCI W PRZEBIEGU PRZEWLEKŁEJ NIEWYDOLNOŚCI
Bardziej szczegółowoCewkowo-śródmiąższowe zapalenie nerek
Cewkowo-śródmiąższowe zapalenie nerek Krzysztof Letachowicz Katedra i Klinika Nefrologii i Medycyny Transplantacyjnej, Uniwersytet Medyczny we Wrocławiu Kierownik: Prof. dr hab. Marian Klinger Cewkowo-śródmiąższowe
Bardziej szczegółowoNiedożywienie i otyłość a choroby nerek
Niedożywienie i otyłość a choroby nerek Magdalena Durlik Klinika Medycyny Transplantacyjnej, Nefrologii i Chorób Wewnętrznych Warszawski Uniwersytet Medyczny Częstość przewlekłej choroby nerek na świecie
Bardziej szczegółowoLeczenie chorych na kzn: dla kogo terapia immunosupresyjna?
Leczenie chorych na kzn: dla kogo terapia immunosupresyjna? Zbigniew Hruby Uniwersytet Medyczny, Wojewódzki Szpital Specjalistyczny, Wrocław Leczenie chorych na kzn: dla kogo terapia immunosupresyjna?
Bardziej szczegółowoDIETA W PRZEWLEKŁEJ CHOROBIE NEREK
KURS 15.04.2016 Szczecinek DIETA W PRZEWLEKŁEJ CHOROBIE NEREK dr hab. n. med. Sylwia Małgorzewicz, prof.nadzw. Katedra Żywienia Klinicznego Klinika Nefrologii, Transplantologii i Chorób Wewnętrznych Gdański
Bardziej szczegółowoStrategia postępowania z niewydolnym przeszczepem nerki
Strategia postępowania z niewydolnym przeszczepem nerki Ilona Idasiak-Piechocka Andrzej Oko Katedra i Klinika Nefrologii, Transplantologii i Chorób Wewnętrznych Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego
Bardziej szczegółowoNowe leki w terapii niewydolności serca.
Nowe leki w terapii niewydolności serca. Michał Ciurzyński Klinika Chorób Wewnętrznych i Kardiologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego z Centrum Diagnostyki i Leczenia Żylnej Choroby Zakrzepowo Zatorowej
Bardziej szczegółowoMateriały edukacyjne. Diagnostyka i leczenie nadciśnienia tętniczego
Materiały edukacyjne Diagnostyka i leczenie nadciśnienia tętniczego Klasyfikacja ciśnienia tętniczego (mmhg) (wg. ESH/ESC )
Bardziej szczegółowoProgresja przewlekłej choroby nerek u dzieci z wadami układu moczowego
Progresja przewlekłej choroby nerek u dzieci z wadami układu moczowego Danuta Zwolińska Katedra i Klinika Nefrologii Pediatrycznej Uniwersytet Medyczny we Wrocławiu Poland VII Zjazd PTNFD,Łódź,24-26.05.,
Bardziej szczegółowoI. Cukrzycowa choroba nerek (nefropatia cukrzycowa)
Spis treści 1. Wprowadzenie 13 Wstęp do wydania II 16 I. Cukrzycowa choroba nerek (nefropatia cukrzycowa) 2. Podstawowa charakterystyka struktury i czynności nerek 21 3. Czynniki wpływające na rozwój uszkodzenia
Bardziej szczegółowoPiotr Potemski. Uniwersytet Medyczny w Łodzi, Szpital im. M. Kopernika w Łodzi
Piotr Potemski Uniwersytet Medyczny w Łodzi, Szpital im. M. Kopernika w Łodzi VI Letnia Akademia Onkologiczna dla Dziennikarzy, Warszawa, 10-12.08.2016 1 Obserwowane są samoistne regresje zmian przerzutowych
Bardziej szczegółowoPrzegląd randomizowanych, kontrolowanych badań klinicznych w grupie osób w wieku podeszłym
167 GERIATRIA 2011; 5: 167172 Akademia Medycyny GERIATRIA OPARTA NA FAKTACH/EVIDENCEBASED GERIATRICS Otrzymano/Submitted: 15.06.2011 Zaakceptowano/Accepted: 26.2011 Przegląd randomizowanych, kontrolowanych
Bardziej szczegółowoCzy mogą być niebezpieczne?
Diety wysokobiałkowe w odchudzaniu Czy mogą być niebezpieczne? Lucyna Kozłowska Katedra Dietetyki SGGW Diety wysokobiałkowe a ryzyko zgonu Badane osoby: Szwecja, 49 261 kobiet w wieku 30 49 lat (1992 i
Bardziej szczegółowoOrganizacje pozarządowe w diabetologii: realne problemy pacjentów. problem z postrzeganiem cukrzycy typu 2 POLSKIE STOWARZYSZENIE DIABETYKÓW
POLSKIE STOWARZYSZENIE DIABETYKÓW Organizacje pozarządowe w diabetologii: realne problemy pacjentów problem z postrzeganiem cukrzycy typu 2 Małgorzata Marszałek POSTRZEGANIE CUKRZYCY TYPU 2 Łagodniejszy,
Bardziej szczegółowoOcena rozprawy doktorskiej lekarz Sławomira Milczarka. pt.: Polimorfizmy AIF-1 a częstość występowania ostrego odrzucania, opóźnienia
Ocena rozprawy doktorskiej lekarz Sławomira Milczarka pt.: Polimorfizmy AIF-1 a częstość występowania ostrego odrzucania, opóźnienia podjęcia funkcji graftu i przewlekłej dysfunkcji graftu u pacjentów
Bardziej szczegółowoEpidemia niewydolności serca Czy jesteśmy skazani na porażkę?
Epidemia niewydolności serca Czy jesteśmy skazani na porażkę? Piotr Ponikowski Klinika Chorób Serca Uniwersytet Medyczny we Wrocławiu Ośrodek Chorób Serca Szpitala Wojskowego we Wrocławiu Niewydolność
Bardziej szczegółowoCukrzyca typu 2 Novo Nordisk Pharma Sp. z o.o.
Cukrzyca typu 2 Cukrzyca typu 2 Jeśli otrzymałeś tę ulotkę, prawdopodobnie zmagasz się z problemem cukrzycy. Musisz więc odpowiedzieć sobie na pytania: czy wiesz, jak żyć z cukrzycą? Jak postępować w wyjątkowych
Bardziej szczegółowoPrzewlekła choroba nerek
KONFERENCJA PRASOWA WARSZAWA 04.03.2010 PCHN - EPIDEMIOLOGIA Prof. Bolesław Rutkowski Katedra i Klinika Nefrologii, Transplantologii i Chorób Wewnętrznych Gdański Uniwersytet Medyczny 1 Przewlekła choroba
Bardziej szczegółowoWnioski naukowe oraz szczegółowe wyjaśnienie podstaw naukowych różnic w stosunku do zalecenia PRAC
Aneks IV Wnioski naukowe, podstawy zmiany warunków pozwoleń na dopuszczenie do obrotu oraz szczegółowe wyjaśnienie różnic w podstawach naukowych w stosunku do zalecenia PRAC 1 Wnioski naukowe oraz szczegółowe
Bardziej szczegółowoPODSTAWY PATOFIZJOLOGICZNE
PODSTAWY PATOFIZJOLOGICZNE Patogeneza nadciśnienia tętniczego 17 Układ renina-angiotensyna-aldosteron 18 Angiotensyna II 20 Tkankowy układ renina-angiotensyna 22 Aldosteron 23 Układ współczulno-nadnerczowy
Bardziej szczegółowoPrzewlekła choroba nerek czy każdego chorego leczymy tak samo?
Przewlekła choroba nerek czy każdego chorego leczymy tak samo? Jan Duława Katedra Chorób Wewnętrznych i Metabolicznych Śląski Uniwersytet Medyczny, Katowice Definicja przewlekłej choroby nerek (PChN) Obecność
Bardziej szczegółowoLeki immunomodulujące-przełom w leczeniu nowotworów hematologicznych
Leki immunomodulujące-przełom w leczeniu nowotworów hematologicznych Jadwiga Dwilewicz-Trojaczek Katedra i Klinika Hematologii, Onkologii i Chorób Wewnętrznych Warszawski Uniwersytet Medyczny Warszawa
Bardziej szczegółowoNefropatia cukrzycowa
PRACA ORYGINALNA ISSN 1640 8497 Stanowisko American Diabetes Association Nefropatia cukrzycowa Diabetic nephropathy Przedrukowano za zgodą z: Diabetes Care 2003, 26, supl. A, S94 S98 Cukrzyca w Stanach
Bardziej szczegółowoSartany w kardiodiabetologii
Sartany w kardiodiabetologii Według danych Światowej Organizacji Zdrowia w 2000 roku było na świecie 171 milionów chorych na cukrzycę, a ocenia się, że w 2030 roku będzie ich 366 milionów. Za epidemię
Bardziej szczegółowoPromotor: prof. dr hab. Katarzyna Bogunia-Kubik Promotor pomocniczy: dr inż. Agnieszka Chrobak
INSTYTUT IMMUNOLOGII I TERAPII DOŚWIADCZALNEJ IM. LUDWIKA HIRSZFELDA WE WROCŁAWIU POLSKA AKADEMIA NAUK mgr Milena Iwaszko Rola polimorfizmu receptorów z rodziny CD94/NKG2 oraz cząsteczki HLA-E w patogenezie
Bardziej szczegółowoUNIWERSYTET MEDYCZNY W LUBLINIE KATEDRA I KLINIKA REUMATOLOGII I UKŁADOWYCH CHORÓB TKANKI ŁĄCZNEJ PRACA DOKTORSKA.
UNIWERSYTET MEDYCZNY W LUBLINIE KATEDRA I KLINIKA REUMATOLOGII I UKŁADOWYCH CHORÓB TKANKI ŁĄCZNEJ PRACA DOKTORSKA Małgorzata Biskup Czynniki ryzyka sercowo-naczyniowego u chorych na reumatoidalne zapalenie
Bardziej szczegółowoCzy jest możliwe skuteczne leczenie cukrzycy w grupie chorych otyłych ze znaczną insulinoopornością?
Jerzy Maksymilian Loba Klinika Chorób Wewnętrznych i Diabetologii Uniwersytet Medyczny w Łodzi Czy jest możliwe skuteczne leczenie cukrzycy w grupie chorych otyłych ze znaczną insulinoopornością? Definicja
Bardziej szczegółowowww.dializadomowa.pl
12 marca 2009 r Informacja prasowa Przewlekła choroba nerek prowadzi do nieodwracalnej niewydolności tego organu. Jedyną możliwością utrzymania chorego przy życiu jest leczenie nerkozastępcze. Dializowanie
Bardziej szczegółowoMigotanie przedsionków czynniki ograniczające dostępności do współczesnej terapii
Migotanie przedsionków czynniki ograniczające dostępności do współczesnej terapii Piotr Pruszczyk, Klinika Chorób Wewnętrznych i Kardiologii Warszawski Uniwersytet Medyczny Centrum Diagnostyki i Leczenia
Bardziej szczegółowoPrzewlekła choroba nerek
Klinika Nefrologii i Medycyny Transplantacyjnej Uniwersytet Medyczny we Wrocławiu Przewlekła choroba nerek 2014.09.17 Dr n. med. Mirosław Banasik specjalista chorób wewnętrznych NEFROLOG tel. 608 57 30
Bardziej szczegółowoNadciśnienie tętnicze u chorych z cukrzycą - groźny duet. prof. Włodzimierz J. Musiał
Nadciśnienie tętnicze u chorych z cukrzycą - groźny duet. prof. Włodzimierz J. Musiał Plan wykładu Epidemiologia Jaki wpływ ma współwystępowanie nadciśnienia u chorych z cukrzycą Do jakich wartości obniżać
Bardziej szczegółowoOdwracalność nefropatii cukrzycowej
PRACA POGLĄDOWA ISSN 2084 4441 Alicja Milczarczyk¹, Edward Franek 1, 2 ¹Klinika Chorób Wewnętrznych, Endokrynologii i Diabetologii, Centralny Szpital Kliniczny MSW w Warszawie ²Zespół Kliniczno-Badawczy
Bardziej szczegółowoFARMAKOTERAPIA NADCIŚNIENIA TĘTNICZEGO. Prof. dr hab. Jan J. Braszko Zakład Farmakologii Klinicznej UMB
FARMAKOTERAPIA NADCIŚNIENIA TĘTNICZEGO Prof. dr hab. Jan J. Braszko Zakład Farmakologii Klinicznej UMB Oparte na dowodach zalecenia w leczeniu nadciśnienia tętniczego wg. Joint National Committee (JNC
Bardziej szczegółowoPożegnanie z mikroalbuminurią jak dziś oceniać uszkodzenie nerek w cukrzycy? Janusz Gumprecht
Pożegnanie z mikroalbuminurią jak dziś oceniać uszkodzenie nerek w cukrzycy? Janusz Gumprecht Czynność nerek a homeostaza glukozy - Glukoneogeneza (40% tworzonej glukozy = 20% całkowitej ilości glukozy
Bardziej szczegółowoPrzemysław Pyda. Przeszczepianie trzustki
Przemysław Pyda Przeszczepianie trzustki Przeszczepianie trzustki na świecie Wskazania i rodzaj przeszczepu (I) Cukrzyca powikłana nefropatią; podwójny przeszczep nerka trzustka jednoczasowo z nerką SPK
Bardziej szczegółowoWYNIKI. typu 2 są. Wpływ linagliptyny na ryzyko sercowo-naczyniowe i czynność nerek u pacjentów z cukrzycą typu 2 z ryzykiem
Wpływ linagliptyny na ryzyko sercowo-naczyniowe i czynność nerek u pacjentów z cukrzycą typu 2 z ryzykiem sercowo-naczyniowym (badanie CARMELINA, 1218.22) Osoby z cukrzycą typu 2 są narażone na 2 do 4-krotnie
Bardziej szczegółowoAktualny stan leczenia nerkozastępczego w Polsce 2017 r.
RAport Aktualny stan leczenia nerkozastępczego w Polsce 2017 r. (NEFROL. DIAL. POL. 2018, 22, 133-140) Actual condition of renal replacement therapy in Poland in year 2017 Wprowadzenie Przedstawione dane
Bardziej szczegółowoEfekty terapii inhibitorem konwertazy angiotensyny u pacjentów w podeszłym wieku z chorobą sercowo-naczyniową
BADANIA KLINICZNE. CO NOWEGO W HIPERTENSJOLOGII? Efekty terapii inhibitorem konwertazy angiotensyny u pacjentów w podeszłym wieku z chorobą sercowo-naczyniową Katarzyna Kolasińska-Malkowska 1, Marcin Cwynar
Bardziej szczegółowoLeczenie nadciśnienia tętniczego u dorosłych chorych na cukrzycę
ZALECENIA ISSN 1640 8497 Stanowisko American Diabetes Association Leczenie nadciśnienia tętniczego u dorosłych chorych na cukrzycę Hypertension management in adults with diabetes Przedrukowano za zgodą
Bardziej szczegółowoUrząd Miasta Bielsko-Biała - um.bielsko.pl Wygenerowano: /14:10: listopada - Światowym Dniem Walki z Cukrzycą
14 listopada - Światowym Dniem Walki z Cukrzycą Cukrzyca jest chorobą, która staje się obecnie jednym z najważniejszych problemów dotyczących zdrowia publicznego. Jest to przewlekły i postępujący proces
Bardziej szczegółowoCukrzycowa choroba nerek w wieku podeszłym Diabetic nephropathy in elderly
Akademia Medycyny ARTYKUŁ POGLĄDOWY/REVIEW PAPER Wpłynęło: 01.12.2009 Poprawiono: 10.12.2009 Zaakceptowano: 14.12.2009 Cukrzycowa choroba nerek w wieku podeszłym Diabetic nephropathy in elderly Janina
Bardziej szczegółowoŻylna choroba zakrzepowo-zatorowa Niedoceniany problem?
Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa Niedoceniany problem? Żylna Choroba Zakrzepowo-Zatorowa (ŻChZZ) stanowi ważny ny, interdyscyplinarny problem współczesnej medycyny Zakrzepica żył głębokich (ZŻG) (Deep
Bardziej szczegółowoDlaczego jest to ważny temat?
Tomasz Nowak Klinika Kardiologii z Intensywnym Nadzorem Kardiologicznym Spotkanie Kliniczne 22.11.2018 Dlaczego jest to ważny temat? Duża grupa pacjentów Zwiększone ryzyko chorób układu krążenia Wiele
Bardziej szczegółowoCo możemy zaoferować chorym z rozpoznanym migotaniem przedsionków? Możliwości terapii przeciwkrzepliwej.
Adam Sokal Śląskie Centrum Chorób Serca Zabrze Kardio-Med Silesia Co możemy zaoferować chorym z rozpoznanym migotaniem przedsionków? Możliwości terapii przeciwkrzepliwej. AF i udar U ok. 1 z 3 chorych
Bardziej szczegółowoPrzewodniczący: Witold Chrzanowski, Alicja Grzegorzewska, Ewa Żukowska-Szczechowska
13:30 14:30 Sesja Zespół sercowo-nerkowy Przewodniczący: Jacek Imiela, Szymon Brzósko Epidemiologia i klasyfikacja (15 ) Jacek Małyszko Patofizjologia zespołu sercowo-nerkowego - rola sztywności naczyń
Bardziej szczegółowoLeczenie cukrzycy typu 2- nowe możliwości
Leczenie cukrzycy typu 2- nowe możliwości Dr n. med. Iwona Jakubowska Oddział Diabetologii, Endokrynologii i Chorób Wewnętrznych SP ZOZ Woj,. Szpital Zespolony Im. J. Śniadeckiego w Białymstoku DEFINICJA
Bardziej szczegółowoWnioski naukowe oraz szczegółowe wyjaśnienie podstaw naukowych różnic w stosunku do zalecenia PRAC
Aneks I Wnioski naukowe, podstawy zmiany warunków pozwoleń na dopuszczenie do obrotu oraz szczegółowe wyjaśnienie różnic w podstawach naukowych w stosunku do zalecenia PRAC 1 Wnioski naukowe oraz szczegółowe
Bardziej szczegółowoLeczenie nadciśnienia tętniczego u dorosłych chorych na cukrzycę
ZALECENIA ISSN 1640 8497 Stanowisko American Diabetes Association Leczenie nadciśnienia tętniczego u dorosłych chorych na cukrzycę Treatment of hypertension in adults with diabetes Przedrukowano za zgodą
Bardziej szczegółowoStan terapii nerkozastępczej w Polsce 2016
raport Stan terapii nerkozastępczej w Polsce 2016 W niniejszej pracy przedstawiamy sytuację epidemiologiczną leczenia nerkozastępczego metodą hemodializy i dializy otrzewnowej w Polsce na koniec roku 2017,
Bardziej szczegółowoAgencja Oceny Technologii Medycznych
Agencja Oceny Technologii Medycznych Rada Przejrzystości Opinia Rady Przejrzystości nr 2/2014 z dnia 7 stycznia 2014 r. w sprawie zasadności dalszego finansowania produktów leczniczych zawierających substancje
Bardziej szczegółowoinwalidztwo rodzaj pracy
Zdrowie jest najważniejsze Wykłady wraz z konsultacjami medycznymi realizowane przez Stowarzyszenia na rzecz rozwoju wsi Bogufałów Źródło Baryczy w ramach wspierania realizacji zadania publicznego przez
Bardziej szczegółowo17. Leki immunosupresyjne
17. Leki immunosupresyjne Do grupy leków immunosupresyjnych zaliczamy środki o różnej budowie chemicznej i mechanizmie działania, których wspólną cechę stanowi to, że zmniejszają one aktywność układu immunologicznego.
Bardziej szczegółowoZmiana celu leczenia cukrzycy
Zmiana celu leczenia cukrzycy Edward Franek Klinika Chorób Wewnętrznych, Endokrynologii i Diabetologii CSK MSWiA Zakład Kliniczno-Badawczy Epigenetyki Człowieka IMDiK PAN, Warszawa IDF Diabetes Atlas 2015
Bardziej szczegółowoŚląskie Centrum Chorób Serca. Cukrzyca. Krzysztof Strojek Konsultant Krajowy w dziedzinie diabetologii
Śląskie Centrum Chorób Serca Cukrzyca Krzysztof Strojek Konsultant Krajowy w dziedzinie diabetologii Warszawa 26.11.2014 Czynniki ryzyka rozwoju i powikłania cukrzycy Nadwaga i otyłość Retinopatia Neuropatia
Bardziej szczegółowoVI.2 Podsumowanie planu zarządzania ryzykiem dla produktu Zanacodar Combi przeznaczone do publicznej wiadomości
VI.2 Podsumowanie planu zarządzania ryzykiem dla produktu Zanacodar Combi przeznaczone do publicznej wiadomości VI.2.1 Omówienie rozpowszechnienia choroby Szacuje się, że wysokie ciśnienie krwi jest przyczyną
Bardziej szczegółowoProblemy przedstawione w prezentowanym przypadku: Odstawienie immunosupresji Przewlekłe odrzucanie Zwiększona immunosupresja Zakażenie
Problemy przedstawione w prezentowanym przypadku: Odstawienie immunosupresji Przewlekłe odrzucanie Zwiększona immunosupresja Zakażenie Pytania Co było przyczyną zgonu dziecka? 1. Odstawienie leków przez
Bardziej szczegółowoBadanie ADVANCE-ON na tle innych badań follow-up komentarz do wyników
NOWOŚCI PRZEMYSŁU FARMACEUTYCZNEGO ISSN 2084 4441 Janusz Gumprecht 1, Maciej Małecki 2, Leszek Czupryniak 3, Krzysztof Strojek 4, Tomasz Klupa 2, Liliana Majkowska 5, Dorota Zozulińska-Ziółkiewicz 6, Małgorzata
Bardziej szczegółowoAKADEMIA MEDYCZNA W GDAŃSKU. Leszek Tylicki
AKADEMIA MEDYCZNA W GDAŃSKU Klinika Nefrologii, Transplantologii i Chorób Wewnętrznych Leszek Tylicki OPTYMALIZACJA LECZENIA NEFROPROTEKCYJNEGO PRZY POMOCY FARMAKOLOGICZNEJ BLOKADY UKŁADU RENINA-ANGIOTENSYNA-ALDOSTERON
Bardziej szczegółowoUwarunkowania genetyczne. w cukrzycy
Uwarunkowania genetyczne Kliknij, aby edytować styl wzorca podtytułu w cukrzycy Lek. Sylwia Wenclewska Klinika Chorób Wewnętrznych, Diabetologii i Farmakologii Klincznej Kliknij, aby edytować format tekstu
Bardziej szczegółowoSartany w kardiodiabetologii - komu i kiedy? - spojrzenie diabetologa
Sartany w kardiodiabetologii - komu i kiedy? - spojrzenie diabetologa Najnowsze dane epidemiologiczne pochodzące z pierwszego, ogólnopolskiego badania NATPOL PLUS, które oceniało rozpowszechnienie nadciśnienia
Bardziej szczegółowoWpływ obecności cukrzycy na leczenie hipotensyjne w populacji chorych dializowanych
Edyta Zbroch, Dominika Maciorkowska, Jolanta Małyszko, Michał Myśliwiec PRACA ORYGINALNA Klinika Nefrologii i Transplantologii z Ośrodkiem Dializ UM w Białymstoku Wpływ obecności cukrzycy na leczenie hipotensyjne
Bardziej szczegółowoSylabus 2017/2018. Opis przedmiotu kształcenia. Nazwa modułu/przedmiotu Transplantologia kliniczna Grupa szczegółowych efektów kształcenia Kod grupy E
Sylabus 2017/2018 Opis przedmiotu kształcenia Nazwa modułu/przedmiotu Transplantologia kliniczna Grupa szczegółowych efektów kształcenia Kod grupy E Nazwa grupy Nauki Kliniczne Niezabiegowe Wydział Kierunek
Bardziej szczegółowoInformacja prasowa Warszawa, 12 marca 2019 r.
Informacja prasowa Warszawa, 12 marca 2019 r. Aż 4 miliony Polaków cierpi na przewlekłą chorobę nerek. 80 000 osób rocznie przedwcześnie umiera z powodu jej następstw alarmują nefrolodzy. Odpowiednio prowadzona
Bardziej szczegółowoCUKRZYCA U OSOBY W WIEKU STARCZYM. Klinika Diabetologii i Chorób Wewnętrznych Dr med. Ewa Janeczko-Sosnowska
CUKRZYCA U OSOBY W WIEKU STARCZYM Klinika Diabetologii i Chorób Wewnętrznych Dr med. Ewa Janeczko-Sosnowska CHARAKTERYSTYKA PACJENTA Wiek 82 lata Cukrzyca typu 2 leczona insuliną Choroba wieńcowa, stan
Bardziej szczegółowoPorównanie efektów leczenia pacjentów leczonych nerkozastępczo metodą dializy otrzewnowej i hemodializy Przewlekła choroba nerek (PChN) rozwija się w
Porównanie efektów leczenia pacjentów leczonych nerkozastępczo metodą dializy otrzewnowej i hemodializy Przewlekła choroba nerek (PChN) rozwija się w przebiegu różnorakich nefropatii, m.in. cukrzycowej
Bardziej szczegółowoDostępność terapii z zastosowaniem pomp insulinowych. Dr hab.n.med. Tomasz Klupa Uniwersytet Jagielloński, Katedra i Klinika Chorób Metabolicznych
Dostępność terapii z zastosowaniem pomp insulinowych Dr hab.n.med. Tomasz Klupa Uniwersytet Jagielloński, Katedra i Klinika Chorób Metabolicznych Konflikt interesów Wykłady i seminaria dla firmy Medtronic.w
Bardziej szczegółowoNIEWYDOLNOŚĆ NEREK - EPIDEMIOLOGIA, OBJAWY, STADIA NIEWYDOLNOŚCI, DIAGNOSTYKA AGNIESZKA BARTOSZ GR.1
NIEWYDOLNOŚĆ NEREK - EPIDEMIOLOGIA, OBJAWY, STADIA NIEWYDOLNOŚCI, DIAGNOSTYKA AGNIESZKA BARTOSZ GR.1 Niewydolność nerek Niewydolność nerek charakteryzuje się utratą zdolności do oczyszczania organizmu
Bardziej szczegółowoSpis treści. 1. Przyczyny nadciśnienia tętniczego Bogdan Wyrzykowski... 13
Spis treści 1. Przyczyny nadciśnienia tętniczego Bogdan Wyrzykowski........ 13 Genetyczne uwarunkowania pierwotnego nadciśnienia tętniczego..... 14 Nadciśnienie monogeniczne..................................
Bardziej szczegółowoStreszczenie lek. Agnieszka Gołębiewska-Walczak
Streszczenie lek. Agnieszka Gołębiewska-Walczak Przewlekła choroba nerek, ze względu na coraz częstsze występowanie, stała się chorobą cywilizacyjną. Zwiększa się wciąż liczba pacjentów leczonych nerkozastępczo,
Bardziej szczegółowoZdrowotne i społeczne problemy wieku starszego - sprzężenia zwrotne
Zdrowotne i społeczne problemy wieku starszego - sprzężenia zwrotne Piotr Pruszczyk, Klinika Chorób Wewnętrznych i Kardiologii z Centrum Diagnostyki i Leczenia Żylnej Choroby Zakrzepowo Zatorowej Szpital
Bardziej szczegółowoNadciśnienie tętnicze u chorych leczonych nerkozastępczo
Grażyna Kobus 1, Jolanta Małyszko 2, 3, Michał Myśliwiec 2, Hanna Bachórzewska-Gajewska 1 PRACA ORYGINALNA 1 Zakład Pielęgniarstwa Klinicznego Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku 2 Klinika Nefrologii
Bardziej szczegółowoDiagnostyka i monitorowanie cukrzycy i chorób nerek
Diagnostyka i monitorowanie cukrzycy i chorób nerek Business Development Manager Konferencja naukowo-szkoleniowa Ryn Badania laboratoryjne w chorobach nerek Wyzwaniem dla współczesnej medycyny jest badanie
Bardziej szczegółowoPRZESZCZEPIANIE TRZUSTKI
Prof. dr hab. med. Tadeusz Grochowiecki PRZESZCZEPIANIE TRZUSTKI Klinika Chirurgii Ogólnej, Naczyniowej i Transplantacyjnej Akademia Medyczna w Warszawie Kierownik Kliniki: Prof. dr hab. med. Sławomir
Bardziej szczegółowoWytyczne ACCF/AHA 2010: Ocena ryzyka sercowo-naczyniowego u bezobjawowych dorosłych
Wytyczne ACCF/AHA 2010: Ocena ryzyka sercowo-naczyniowego u bezobjawowych dorosłych Jednym z pierwszych i podstawowych zadań lekarza jest prawidłowa i rzetelna ocena ryzyka oraz rokowania pacjenta. Ma
Bardziej szczegółowoAspekty ekonomiczne dostępności do nowoczesnego leczenia przeciwkrzepliwego w profilaktyce udaru mózgu. Maciej Niewada
Aspekty ekonomiczne dostępności do nowoczesnego leczenia przeciwkrzepliwego w profilaktyce udaru mózgu Maciej Niewada PLAN Udar epidemia? Jak migotanie przedsionków wpływa na udar? Nowe leki przeciwkrzepliwe:
Bardziej szczegółowoŻywy dawca nerki naprawdę bezpieczny? Kazimierz Ciechanowski
Żywy dawca nerki naprawdę bezpieczny? Kazimierz Ciechanowski Klinika Nefrologii, Transplantologii i Chorób Wewnętrznych PUM w Szczecinie Psalm 139 Ty bowiem utworzyłeś moje nerki, Ty utkałeś mnie w łonie
Bardziej szczegółowoZAPOBIEGANIE I ZWALCZANIE PRZEWLEKŁYCH POWIKŁAŃ CUKRZYCY ORAZ POPRAWA JAKOŚCI LECZENIA CHORYCH
ZAPOBIEGANIE I ZWALCZANIE PRZEWLEKŁYCH POWIKŁAŃ CUKRZYCY ORAZ POPRAWA JAKOŚCI LECZENIA CHORYCH Sławomir Pynka PORADNIA DIABETOLOGICZNA I METABOLICZNA SPWSZ w SZCZECINIE Cukrzyca : Światowa Epidemia 1995
Bardziej szczegółowoProdukty złożone (combo) stosowane w nadciśnieniu tętniczym a system refundacji leków ocena potencjału oszczędności
Produkty złożone (combo) stosowane w nadciśnieniu tętniczym a system refundacji leków ocena potencjału oszczędności MIEJ SERCE I PATRZAJ W SERCE... I TĘTNICE HEALTH PROJECT MANAGEMENT 23 maja 2016 r. Nieprzestrzeganie
Bardziej szczegółowoChoroby wewnętrzne choroby układu moczowego
Sylabus Wydział: Wojskowo Lekarski Kierunek studiów: Lekarski Rok Studiów: 4 Semestr: zimowy (07) Przedmiot: Choroby wewnętrzne choroby układu moczowego Forma zajęć: wykłady sala wykładowa, ul. Żeromskiego
Bardziej szczegółowoCzy potrzebna jest współpraca z nefrologiem w opiece po nefrektomii
Czy potrzebna jest współpraca z nefrologiem w opiece po nefrektomii Stanisław Niemczyk Klinika Chorób Wewnętrznych, Nefrologii i Dializoterapii 11-12 2012, JG, sn Nefrektomia Badania z udziałem zwierząt
Bardziej szczegółowoDostępność nowych form leczenia w Polsce Sesja: Nowe podejście do leczenia niewydolności serca
Dostępność nowych form leczenia w Polsce Sesja: Nowe podejście do leczenia niewydolności serca PROF. DR HAB. MED. TOMASZ ZIELIŃSKI KIEROWNIK KLINIKI NIEWYDOLNOŚCI SERCA I TRANSPLANTOLOGII INSTYTUTU KARDIOLOGII
Bardziej szczegółowoPress Release. Rozpoczęto realizację pierwszych dedykowanych badań dotyczących stosowania empagliflozyny u chorych na przewlekłą niewydolność serca
Rozpoczęto realizację pierwszych dedykowanych badań dotyczących stosowania empagliflozyny u chorych na przewlekłą niewydolność serca Program badań klinicznych EMPEROR HF przeprowadzony zostanie w celu
Bardziej szczegółowoAneks III. Zmiany w odpowiednich punktach skróconej charakterystyki produktu leczniczego i ulotce dla pacjenta.
Aneks III Zmiany w odpowiednich punktach skróconej charakterystyki produktu leczniczego i ulotce dla pacjenta. Uwaga: Niniejsze zmiany w odpowiednich punktach skróconej charakterystyki produktu leczniczego
Bardziej szczegółowoNefrokardiologia - rozmowa z dr n. med. Michałem Ciszkiem
Nefrokardiologia - rozmowa z dr n. med. Michałem Ciszkiem Rozmowa z dr n. med. Michałem Ciszkiem, kierownikiem Poradni Nefrologiczno-Transplantacyjnej przy Klinice Immunologii, Transplantologii i Chorób
Bardziej szczegółowoFetuina i osteopontyna u pacjentów z zespołem metabolicznym
Fetuina i osteopontyna u pacjentów z zespołem metabolicznym Dr n med. Katarzyna Musialik Katedra Chorób Wewnętrznych, Zaburzeń Metabolicznych i Nadciśnienia Tętniczego Uniwersytet Medyczny w Poznaniu *W
Bardziej szczegółowo10 FAKTÓW NA TEMAT CUKRZYCY
10 FAKTÓW NA TEMAT CUKRZYCY FAKT 1. Około 347 mln ludzi na świecie choruje na cukrzycę. Istnieje rosnąca globalna epidemia cukrzycy, u której podłoża leży szybki przyrost przypadków nadwagi i otyłości
Bardziej szczegółowoEBM w farmakoterapii
EBM w farmakoterapii Dr Przemysław Niewiński Katedra i Zakład Farmakologii Klinicznej AM we Wrocławiu Katedra i Zakład Farmakologii Klinicznej AM Wrocław EBM Evidence Based Medicine (EBM) "praktyka medyczna
Bardziej szczegółowoZwiększenie finansowania i potrzeby w ochronie zdrowia perspektywa PTK. Piotr Hoffman Prezes PTK
Zwiększenie finansowania i potrzeby w ochronie zdrowia perspektywa PTK Piotr Hoffman Prezes PTK Death by cause in 53 European countries (WHO data) M Nichols et al, European Heart Journal 2013; 34: 3028-34
Bardziej szczegółowo