Do Poradni Prawnej zgłosili się rodzice Jana Kowalskiego, Anna Kowalska oraz Maciej Kowalski, z następującymi pytaniami:

Transkrypt

1 Kazus-prawo cywilne Jan Kowalski był znanym w środowisku homoseksualistów działaczem, który walczył o zalegalizowanie małżeństw homoseksualnych w Polsce. Miał wielu przeciwników. Niedawno zginął w wypadku samochodowym, ponieważ nie dostosował prędkości, którą jechał samochodem do warunków na drodze i wpadł w poślizg skutkiem czego jego samochód rozbił się na drzewie, a on zmarł na miejscu. 14 kwietnia 2012 r. odbył się jego pogrzeb. Uroczystość ta została jednak zakłócona przez przeciwników zmarłego, którzy wykrzykiwali hasła: "zboczeniec", "pederasta", "niech gryzie piach!", "dosięgnął go palec sprawiedliwości!". Na pogrzebie Jana Kowalskiego obecni byli rodzice, którzy są jego jedyną rodziną oraz przyjaciele. W dniu, w którym zdarzył się śmiertelny wypadek Jana, rodzice pokłócili się z nim. Powodowani wyrzutami sumienia postanowili zorganizować mu najpiękniejszy pogrzeb. W tym celu zamówili nagrobek ze szwedzkiego granitu, który kosztował zł. Nagrobek ten jednak został zniszczony kilka dni po pogrzebie. Kilkoro ludzi oblało go farbą. Zdarzenie to widział grabarz, który jednoznacznie stwierdził, że były to te same osoby, które zakłóciły uroczystości pogrzebowe. 22 kwietnia 2012 r. w gazecie,,głos pojawił się artykuł, który traktował o tym wydarzeniu. W reportażu potępiono zachowanie przeciwników Jana. Jednocześnie wyrażono się niepochlebnie o homoseksualistach. Rodzice Jana uważają, że umieszczenie w reportażu opinii na temat homoseksualizmu jako grzechu, a także zboczenia i choroby, którą powinno się leczyć jest równoznaczne z obrazą ich syna bowiem w artykule jednoznacznie wskazano, że Jan był gejem. Do Poradni Prawnej zgłosili się rodzice Jana Kowalskiego, Anna Kowalska oraz Maciej Kowalski, z następującymi pytaniami: 1. Czy możemy pozwać osoby zakłócające uroczystości pogrzebowe? Zwłaszcza za obrazę dobrego imienia naszego zmarłego syna? 2. Czy możemy dochodzić odszkodowania za zniszczenie nagrobka? 3. Czy możemy pozwać gazetę?

2 Grzech sodomski 14 kwietnia 2012 r. odbył się pogrzeb Jana K., znanego z walki o zalegalizowanie małżeństw homoseksualnych. Uroczystość zakłóciło jednak zachowanie osób, które nie zgadzając się z poglądami zmarłego, wykrzykiwały pod jego adresem obraźliwe hasła oraz dokonały zniszczenia miejsca jego pochówku. Homoseksualizm, co ma swoje źródła w Starym Testamencie, jest grzechem. Katechizm Kościoła Katolickiego stwierdza jednak, że osoby dotknięte tą chorobą powinno się traktować z szacunkiem, współczuciem i delikatnością. Powinno się unikać wobec nich jakichkolwiek oznak niesłusznej dyskryminacji. (KKK, 2358). Wandalskie zachowanie na pogrzebie było i w kontekście nauk kościoła katolickiego i w kontekście moralnym - naganne. Nie ulega jednak wątpliwości, że homoseksualizm jest zboczeniem, które wymaga leczenia oraz pomocy duchownych. W Księdze Rodzaju mowa jest o związku mężczyzny i kobiety. Do niej też nawiązuje Pan Jezus w nauce o nierozerwalności małżeństwa. Potwierdza to św. Paweł pisząc, że tylko więź seksualna między małżonkami, mężczyzną i kobietą, może być przez Boga błogosławiona i jest akceptowana. Ciało ludzkie jest świątynią Ducha, a seks mężczyzny z mężczyzną kala tę świątynię. Degraduje wolność i godność ludzką. Każdy inny wariant seksualności ludzkiej, niezwiązany z darem płodności jest w Piśmie Świętym stygmatyzowany. W kontekście biblijnym geje i lesbijki potrzebują uzdrowienia i nawrócenia. Walka ze swoimi grzesznymi skłonnościami jest warunkiem otwarcia dla nich bram do Królestwa Niebieskiego. Ten kto nie podejmuje walki, poddaje się grzechowi i dopuszcza do swojego serca absolutne zło. W grupie homoseksualistów rezygnujących z wysiłków duchowych polegających na poddaniu pożądania kierunkowi woli i rozumu jest najwięcej samobójstw, uzależnień i depresji. Homoseksualista na drodze do Boga i wiary pokonać musi swoje grzeszne skłonności, ale na końcu drogi spodziewać się może zbawienia bowiem Bóg jest miłosierny. Dużą rolę w procesie uzdrawiania choroby homoseksualnej odgrywa nauka kościoła katolickiego, a także sami duchowni oraz wierni. Środki jednak jakich się podejmują nie mogą stać w sprzeczności z nauką o miłości i szacunku do drugiego człowieka. Miłujmy się i podejmujmy walkę z grzechem, lecz w oparciu o krucjatę miłości M.S.

3 ZEZNANIA ŚWIADKÓW Robert Halszka, partner Jana: Pogrzeb przebiegał w spokoju, aż do momentu pojawienia się tych homofobów. Wykrzykiwali jakieś okropne hasła pod adresem Janka. Nie rozumiem motywów ich postępowania. Janek był dobrym człowiekiem, który nikomu nigdy nie odmówił pomocy. A to, że był gejem? To nie powód by nie pozwolić jego rodzinie i przyjaciołom pożegnać go w spokoju. Nie wiem ilu dokładnie było tych ludzi, na pewno kilku. Jednym z nich z pewnością był Michał Kołtoj. Ten facet ma taką charakterystyczną bliznę na policzku. Zresztą, za samą gębę jak z kryminału powinien dostać dożywocie. Ten Kołtoj jest mi dobrze znany. Zawsze pojawiał się na marszach organizowanych przez Janka. Często zgarniała go i jego kolegów policja za zakłócanie,,tęczowych imprez. Reszta osób jest mi nieznana. Nawet bym ich nie rozpoznał bo mieli kaptury na głowie. Magdalena Maria, znajoma Jana: Wprost nie wierzę w to co widziałam. Szacunek należy się każdemu zmarłemu. Wezwałam policję, ale Ci ludzie zdążyli już uciec. Robert, partner Jana, mówił mi, że jednym z nich był Michał Kołtoj. Podobno to ten sam facet, co był zawsze wszędzie tam, gdzie Jan coś organizował. Widać, że nawet po jego śmierci nie chce ustąpić. Wiktor Baran, grabarz: Byłem najęty do pogrzebu na którym pojawili się jacyś zakapturzeni goście. Facet, którego chowałem chyba był gejem bo te łobuzy krzyczały hasła w stylu zboczeniec, pedał. Grabarzem jestem od 15 lat i nigdy takich cyrków nie widziałem. Nieboszczyk to się pewnie teraz w grobie przewraca. Zresztą, to nie wszystko. Kilka dni po pogrzebie, Ci sami goście na nagrobek wylali farbę w różnych kolorach i zrobił się na nim taki tęczowy placek. Przepędziłem ich bo kto to widział takie numery na cmentarzu robić. Co to się porobiło, żeby człowiekowi nawet po śmierci spokoju nie dać. Jestem prawie pewien, że to byli Ci sami

4 mężczyźni, co na pogrzebie. Jeden z nich na pewno. Miał bliznę na policzku, więc nie trudno poznać. Anna Kowalska, matka Jana: Do tej pory nie mogę się otrząsnąć. Żadna matka nie powinna chować swoich dzieci. A tu jeszcze coś tak ohydnego. Uważam, że Ci ludzie powinni odpowiedzieć za obrazę mojego syna. Zakłócenie naszego spokoju im nie wystarczyło. Zniszczyli też nagrobek. To nie jest w tej chwili najważniejsze, ale na nagrobek wydaliśmy nasze ostatnie oszczędności. Kosztował on 6 tysięcy złotych. Nie było mnie przy tym, gdy niszczono grób mojego syna, ale chyba oczywiste jest to, kto jest za to odpowiedzialny. I jeszcze ten nieszczęsny artykuł w gazecie. Wprost z niego wynika, że Jan był gejem. Mój syn walczył o to by w homoseksualiście zobaczyć zdrowego człowieka, który powinien mieć te same prawa, co każdy inny człowiek, a ktoś jednym artykułem niweczy jego walkę o tę ideę i jednocześnie, przez swoją ignorancje, obraża go nazywając zboczeńcem i człowiekiem chorym. Tak nie może być. Maciej Kowalski, ojciec Jana: Oboje z żoną pragniemy by sprawiedliwości stała się zadość. Wszystko inne powiedziała moja żona. Jesteśmy zbyt pogrążeni w smutku po stracie syna by samodzielnie udźwignąć to całe zło, które na nas spadło dlatego prosimy o pomoc.

5 Zdjęcie zdewastowanego nagrobka Jana Kowalskiego.