Zapraszam na stronę ISBNiKa na Facebooku: SBP/ ?

Transkrypt

1 Informator Sekcji Bibliotek Niepaństwowych Szkół Wyższych Zarządu Głównego Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich R. 7, z. 33 (165): poniedziałek, 3 października 2011 roku Zapraszam na stronę ISBNiKa na Facebooku: SBP/ ?sk=wall Aktualności od 26 września do 2 października 2011 roku Tur, łoś i bóbr wracają do biblioteki Minister Radosław Sikorski przekaże dziś [ ] Bibliotece Uniwersyteckiej we Wrocławiu bezcenny średniowieczny manuskrypt zrabowany podczas wojny. To trzeci rękopis ze Stadtbibliothek Breslau odnaleziony w domach aukcyjnych. [ ] Włodzimierz Kalicki Cała informacja dostępna tutaj >>>: los_i_bobr_wracaja_do_biblioteki.html#ixzz1z8ds3l00 Z pustyni do sieci: umieszczenie zwojów znad Morza Martwego online Potrzeba było ponad 2,4 tys. lat, pracy archeologów, naukowców i historyków oraz wynalezienia internetu, by Zwoje znad Morza Martwego zostały udostępnione całemu światu. Dzisiaj, wraz z nadejściem nowego roku w hebrajskim kalendarzu, świętujemy umieszczenie Manuskyptów znad Morza Martwego w internecie, w ramach projektu Muzeum Izraela wspieranego technologią Google. Cała informacja dostępna tutaj: Blog Google Polska, dokument online: Data dostepu Dolnośląskie Centrum Informacji Naukowej i Ekonomicznej czyli nowa biblioteka Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu. Prezentacja dostępna tutaj: data dostępu Studenci dzienni też powinni podpisać umowę Uczelnie nie chcą zawierać kontraktów ze studentami stacjonarnymi. Ministerstwo Nauki twierdzi, że taka praktyka jest sprzeczna z prawem. Bez dokumentu żak nie może dochodzić swoich roszczeń przed sądem. [...] Jolanta Ojczyk, Cała informacja dostępna na portalu Rzeczpospolitej: data dostępu Rola innowacji projektów open source w polskiej gospodarce: konferencja, : Rola oprogramowania open source w innowacyjnej gospodarce, Waldemar Pawlak - Wicepremier, Minister Gospodarki, zobacz tutaj: data dostępu KONFERENCJE NAUKOWE i BRANŻOWE zaproszenia Książka i prasa w kulturze ogólnopolska konferencja naukowa, Bydgoszcz, października 2011 roku Katedra Informacji Naukowej i Bibliologii UKW w Bydgoszczy ma zaszczyt zaprosić na ogólnokrajową konferencję naukową o charakterze interdyscyplinarnym poświęconą miejscu i roli książki i prasy w kulturze. Nie wprowadzając ścisłych ram chronologicznych i terytorialnych, pragniemy odnieść się zarówno do czasów, kiedy stanowiły one jedyne bądź dominujące medium dyfuzji treści kultury, pokusić się o diagnozę ich znaczenia i przemian w nowoczesnym społeczeństwie informacji i wiedzy, jak i postawić pytanie o ich status w przyszłości. Kulturę pojmujemy szeroko i wielopłaszczyznowo, uwzględniając różne jej poziomy, obiegi społeczne (elitarny, popularny, masowy), wymiary (lokalny, ponadlokalny, narodowy, globalny, indywidualny, środowiskowy) i aspekty, z wykorzystaniem aparatu pojęciowego oraz metod i ujęć badawczych wypracowanych na gruncie bibliologii, nauk historycznych, kulturoznawstwa, prasoznawstwa, literaturoznawstwa, nauki o komunikowaniu, ekonomii. Żywimy nadzieję, że zetknięcie przedstawicieli różnych środowisk oraz dyscyplin naukowych mających w kręgu swoich dociekań książkę, prasę i kulturę zaowocuje wydobyciem tego, co w tworzeniu i korzystaniu z 1

2 przekazów piśmienniczych utrwalonych w formie wydawnictw zwartych bądź periodycznych ponadczasowe i uniwersalne w życiu jednostek i zbiorowości, co zaś poddaje się potrzebom chwili, naporowi idei, ideologii i światopoglądów, dyktatowi mody i koniunktury. Nasze rozważania chcielibyśmy skupić wokół następujących zagadnień szczegółowych (problemów): Książka jednym z podstawowych elementów kultury Biblioteki czynnikiem kształtowania światopoglądu Prasa częścią kultury Historia książki i prasy jako element historii kultury Rola książki i prasy naukowej w rozwoju intelektualnym społeczeństwa Kształtowanie świadomego odbiorcy poprzez prasę i książkę. Obecność bibliotek w mediach: prasa, radio, telewizja Kulturotwórcze zadania bibliotek Kształtowanie odbiorcy poprzez prasę i książkę Kultura książki i prasy w ciągu wieków Promocja funkcji kulturotwórczej książki Szczegóły programowe i organizacyjne znajdziesz tutaj: Książka i prasa w kulturze, dokument online: data dostępu Nowe przestrzenie biblioteki ogólnopolska studencka konferencja naukowa, Wrocław, 18 listopada 2011 roku Koło Naukowe Bibliotekoznawców Uniwersytetu Wrocławskiego zaprasza wszystkich zainteresowanych do wzięcia udziału w konferencji poświęconej przemianom jednej z najstarszych instytucji ludzkiej kultury biblioteki. Nowe przestrzenie biblioteki to nie tylko sale magazynowe i czytelnie elektroniczne, ale także nowa tożsamość kulturowa, poczucie pełnionej misji czy nowe standardy etyczne. Proponujemy Państwu wniesienie swojego wkładu w wydarzenie związane z działaniami bibliotek i pokrewnych instytucji, podjętymi w celu zachowania ich unikalnego charakteru i kulturowego dziedzictwa przy jednoczesnym jak największym dostosowaniu się do oczekiwań współczesności. Zapraszamy do udziału reprezentantów środowisk bibliotekarskich, studentów i doktorantów informacji naukowej i bibliotekoznawstwa oraz wszystkich zainteresowanych. Proponowane zagadnienia Architektura biblioteczna - dziś i jutro Materiały i usługi biblioteczne - potrzeby, perspektywy, wyzwania Biblioteka w społeczeństwie - role, funkcje, innowacje PR i marketing biblioteczny Bibliotekarze i bibliotekarstwo na przełomie wieków - umiejętności, zadania, działalność Czytelnictwo współczesności Miejsce obrad: Dolnośląska Biblioteka Wojewódzka we Wrocławiu, ul. Worcella Wszelkie pytania i wątpliwości prosimy zgłaszać na adres: konferencjaknb@gmail.com Do pobrania: Zaproszenie: Zgłoszenie: Plakat: Szczegóły programowe i organizacyjne: Koło Naukowe Bibliotekoznawców Uniwersytetu Wrocławskiego, dokument online: nowe-przestrzenie-biblioteki, data dostępu KONFERENCJE NAUKOWE i BRANŻOWE relacje Dziś i jutro bibliotek niepaństwowych szkół wyższych Sprawozdanie z 13 Konferencji bibliotek niepaństwowych szkół wyższych Łódź, września 2011 roku Kolejna doroczna konferencja bibliotekarzy niepaństwowych szkół wyższych odbyła się w Łodzi 22 i 23 września 2011 roku pod hasłem: Dziś i jutro bibliotek niepaństwowych szkół wyższych. Organizatorem tego naukowego spotkania była Firma Księgarska Wiesława Juszczaka (na zlecenie Sekcji Bibliotek Niepaństwowych Szkół Wyższych SBP). Radę Programową tworzyli: prof. UŁ dr hab. Jadwiga Konieczna, prof. UAM dr hab. Mirosław Górny, dyrektor BUŁ - Maria Wrocławska, dr Stefan Kubów oraz dr Wiesław Juszczak. Obrady odbywały się w nowym gmachu Biblioteki Uniwersytetu Łódzkiego, który uczestnicy konferencji mieli okazję zwiedzić. 2

3 Przed otwarciem obrad konferencji zebrani wzięli udział w podniosłej ceremonii. Na wniosek Zarządu Sekcji Bibliotek Niepaństwowych Szkół Wyższych i z upoważnienia mgr Elżbiety Stefańczyk - prezeski Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich - Zarząd Główny SBP przyznał Wiesławowi Juszczakowi medal Za Zasługi dla Bibliotekarstwa Polskiego i SBP, który wręczył wyróżnionemu księgarzowi dr Stefan Kubów (przewodniczący Sekcji). Moderatorem sesji pierwszej został dr Jan Janiak były Dyrektor Biblioteki Uniwersytetu Łódzkiego. Po gratulacjach dla odznaczonego i przywitaniu przybyłych uczestników i gości rozpoczęło się spotkanie z poseł Iwoną Katarasińską-Śledzińską - Przewodniczącą Komisji Kultury i Środków Przekazu. Do udziału w tej sesji zaproszeni zostali dyrektorzy bibliotek akademickich z terenu Łodzi, kierownicy bibliotek wydziałowych i instytutowych UŁ oraz pracownicy Biblioteki Uniwersyteckiej. Przewodnim tematem spotkania z panią poseł była Rola bibliotek akademickich w upowszechnianiu kultury i informacji. Po przypomnieniu o obowiązku ustawowym do posiadania przez każdą uczelnię wyższą biblioteki i przestrzeganiu prawa o szkolnictwie wyższym, posłanka zaakcentowała następujące sprawy: wyrównywanie szans między uczelniami państwowymi a niepublicznymi w znowelizowanej ustawie o szkolnictwie wyższym oraz wyliczyła typy pomocy ze środków publicznych dla wszystkich szkół wyższych. Zachęcała do korzystania z dotacji na badania naukowe (także wydziały niepublicznych szkół) oraz grantów i pozyskiwania środków z UE. Nie ukrywała, iż priorytetowe są projekty łączące integrację nauki i edukacji z przemysłem. Przewodnicząca Sejmowej Komisji ds. Kultury i Środków Masowego Przekazu po krótkiej relacji polityki rządu w dziedzinie kultury i szkolnictwa wyższego, dopełnionej jeszcze wskaźnikami liczbowymi dotyczącymi nakładów finansowych, zachęcała do zadawania pytań, zastrzegając się jednak, iż jest daleka od podejmowania wiążących deklaracji. Ważnymi głosami były pytania/sugestie dr Stefana Kubowa. Chodziło w nich autorowi o zagospodarowanie podatku VAT na książki, który powinien przynajmniej w części wzbogacić nakłady państwa na biblioteki oraz o podatek VAT 23 % na ksiązki elektroniczne i Audiobooki (który powinien nie być wyższy niż podatek na książki i czasopisma konwencjonalne). Padło pytanie o możliwości finansowania przez państwo lub samorząd terytorialny działań bibliotek uczelni niepaństwowych na rzecz środowisk innych niż akademickie. Na pierwsze dwa otrzymał dr Kubów odpowiedź: minister finansów jest zbyt silnym ministrem, żeby cokolwiek dało się tu zmienić, na trzecie zaś usłyszał radę, że pieniądze można uzyskać, trzeba tylko przejrzeć programy finansowane z rozmaitych funduszy krajowych i europejskich. Padł też wniosek - sformułowany przez Bogumiłę Urban z Wyższej Szkoły Bankowej Wydział Zamiejscowy w Chorzowie o zmianę filozofii funkcjonowania prawa autorskiego, pochylenia się nad nierównowagą między prawami autorów i producentów a potrzebami społecznymi, które tworzą społeczeństwo informacyjne. Trafnie zwróciła uwagę na rolę Open Access w rozwoju społeczeństw, konieczność łatwego dostępu do źródeł, nauki i odblokowaniu informacji przy poszanowaniu prawa autorskiego twórców. Pani poseł przyznała, że rząd tego nie jest w stanie zmienić, bo obowiązują tu wzorce międzynarodowe. Po przerwie kawowej dyskusję dotyczącą współpracy bibliotek niepaństwowych i państwowych rozpoczęła Aleksandra Marciniak z Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Łodzi. Podniesiono problem otwartości bibliotek na innych użytkowników i łamania prawa przez zakaz wypożyczania książek czy utrudnianie powszechnego dostępu do korzystania z dóbr nauki (stosowanie wysokich kaucji, udostępnianie prezencyjne, opłaty za karty czytelnika itp.) Do dyskusji i przytaczania swoich w tym względzie doświadczeń włączyły się m.in. Danuta Pańkowska z Biblioteki Etnologicznej BUŁ, Renata Broniek z Almamer Wyższej Szkoły z Warszawy, Sylwia Baranowska z Wyższej Szkoły Administracji i Biznesu z Gdyni, Danuta Bartkowiak z Wyższej Szkoły Bezpieczeństwa z Poznania czy Bogumiła Urban z Wyższej Szkoły Bankowej. Poruszano kwestie odwoływania się do poczucia więzi zawodowej, grzecznościowych wypożyczeń lub rewersów międzybibliotecznych czy jednoczących przykładów współpracy lokalnej i regionalnej bibliotek. Problem ten nadal wzbudzał emocje wśród grona bibliotekarzy, którzy przy ochronnej postawie wobec władz czy księgozbioru zdaje się iż zapominają chyba o najistotniejszym o czytelniku. Bogusia Urban podzieliła się pozytywnymi wzorami współpracy regionalnej bibliotek państwowych i niepaństwowych szkół w prowadzonej przez nią Sekcji SBP na Górnym Śląsku i refleksjami z wizyt w bibliotekach rumuńskich, które należałoby powielać. Po kolejnej przerwie herbaciano-kawowej w dwóch grupach uczestnicy konferencji mogli poznać Bibliotekę Uniwersytetu Łódzkiego od kuchni. Oprócz wizyt w działach udostępniania (np. widzieliśmy wrzutnię do samodzielnego oddawania książek), gromadzenia, opracowania i opracowania sygnaturowego (biblioteka zmienia układ działów na zgodny z klasyfikacją Biblioteki Kongresu) oraz magazynów (w tym regałów przesuwnych zwartych i zmechanizowanego dostarczania książek) mogliśmy zobaczyć komorę do gazowania i odkażania książek i innych dokumentów. Sesję drugą prowadził dr Stefan Kubów z Biblioteki Dolnośląskiej Szkoły Wyższej z Wrocławia. Referat wprowadzający przygotowała prof. dr hab. Jadwiga Konieczna - kierownik Katedry Bibliotekoznawstwa i Informacji Naukowej UŁ. Tematem wystąpienia były: Biblioteki publiczne i pedagogiczne w systemie nauki w Polsce. Autorka historycznie przypomniała wszystkim uwarunkowania społeczne i technologiczne, etymologię tych bibliotek, pamiętając o otoczeniu prawnym i wpływie środowiska na ich funkcjonowanie (np. kolejne reformy oświatowe). Swoje badania oparła o kilka wybranych instytucji z regionu. Można było pokusić się pewnie o badania ogólnopolskie i rzetelne przedstawienie potrzeb istnienia tych różnych typów bibliotek, które właściwie są częściej odwiedzane przez studentów niż nauczycieli. W światowych trendach widać wyraźne zacieranie się 3

4 różnic między poszczególnymi sieciami bibliotecznymi, co też nie wybrzmiało w przedstawionym referacie. Prelegentka przedstawiła sieć bibliotek naukowych i kryteria, zasady i tryb zaliczania bibliotek do tej kategorii (13 bibliotek) i w zasadzie usystematyzowała zebranym ich wiedzę akademicką. Przy okazji owego wystąpienia pojawiły się głosy o sens istnienia i przyszłość bibliotek pedagogicznych oraz możliwość likwidacji, jeśli nie spełniają swoich zadań (głos moderatora sesji). Padło też pytanie o status naukowości i bibliotekarzy dyplomowanych w bibliotekach publicznych naukowych. Dopytywano czy Biblioteka Narodowa weryfikuje nomenklaturę naukowe wśród podległych jej bibliotek publicznych? Zupełnie inny charakter wystąpienia miała prezentacja przygotowana przez mgr Aleksandrę Marciniak z Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Łodzi zaczepnie zatytułowana: O siedmiu grzechach głównych popełnianych przez bibliotekarzy. Niezbyt dobrze świadczył o naszym środowisku zawodowym znikomy odzew na ankietę wysłaną do bibliotek przez prelegentkę, dzięki której przygotowała zresztą krótką relację (na 105 wysłanych ankiet odpowiedziały 32 placówki). Refleksję wzbudził jej referat piętnujący uprawiany czarny PR przez biblioteki, nieuprzejmy personel (bibliotekarz mądrala lub odludek), utrudniony dostęp do księgozbioru, dyskomfort korzystania ze zbiorów na miejscu, nietrafiona i nieumiejętna promocja bibliotek, obciążanie użytkowników dodatkowymi kosztami (za kartę, kaucje itp.) czy złe wykorzystanie nowych technologii. Po zasłużonych oklaskach dla wyróżniającej się aktywnością bibliotekarki poruszono zagadnienie prawa pracy w bibliotekach. Smaczny obiad zjedliśmy w niesamowitych wnętrzach restauracji Orfeusz znajdującej się obok łódzkiego Domu Aktora. Pod wieczór czekały na nas dopiero same niespodzianki. Gospodarz konferencji - Firma Księgarska Wiesława Juszczaka z siedzibą na ul. Pomorskiej 40 o godzinie 20 zaprosiła uczestników na Wieczór w hurtowni. Obok świetnie przygotowanego poczęstunku i możliwości poznania historii tej prężnie działającej firmy przy dźwiękach muzyki i profesjonalnym oświetleniu wisienką na torcie była loteria. Wylosowanemu uczestnikowi konferencji - Jolancie Grzeni - wręczony został e-reader ufundowany przez firmę EMERALD. Innymi nagrodami, jakie przypadły uczestnikom były butelki markowych czerwonych wytrawnych win i książka, której się jednak nie da przeczytać, gdyż jest to oryginalny przycisk do papieru w kształcie książki, przywieziony z rejonu Ruhry. Drugi dzień konferencji - 23 września - upłynął niezwykle emocjonująco. Sesję trzecią jako moderator prowadziła mgr Bogumiła Urban. Referat wprowadzający wygłosił dr Stefan Kubów z Dolnośląskiej Szkoły Wyższej piastujący funkcję Przewodniczącego Sekcji Bibliotek Niepaństwowych Szkół Wyższych. Przedstawione przez niego tezy wystąpienia: Pracować u prywatnego. Bibliotekarz uczelni niepaństwowej okazały się być ważne i inspirujące dla środowiska. Zaprezentował on ewolucję postrzegania pracy u prywatnego, skojarzenia i stereotypy negatywne i pozytywne z tym związane. Oprócz zobrazowania sytuacji tytułowych bibliotek w realiach padło pytanie: co my jako grupa zawodowa możemy zrobić by pracowało nam się lepiej i by inni (państwowi) bibliotekarze, czy nasze władze dostrzegały i rozumiały nasze dotychczasowe działania. Receptą miały być: list do rektorów, prezentowanie naszych dobrych praktyk i zaistnienie (lobbing, promocja) w środowisku władz uczelni, regionu, kraju. Dużym wyzwaniem moderatorki było panowanie nad ożywioną, merytoryczną dyskusją uczestników konferencji, w tej roli Bogusia Urban spisała się świetnie. Najważniejszymi wnioskami z tej sesji były istotne propozycje, jakie zostały sformułowane przez zebranych (wspomniałam o nich wcześniej). Najistotniejszą z nich jest jednak powołanie Konferencji dyrektorów i kierowników bibliotek niepaństwowych szkół wyższych (inicjatorem tego był sam referujący dr Stefan Kubów), za czym opowiedzieli się wszyscy w głosowaniu jawnym, czyli 26 obecnych na sali. Pomysł ukonstytuowania się grupy inicjatywnej, w skład której weszliby reprezentacji bibliotek z różnych stron Polski. Zgodę na wejście do tego grona wyrazili: Stefan Kubów (przewodniczący - Wrocław), Bogumiła Urban (Chorzów), Jolanta Grzenia (Katowice), Aleksandra Marciniak (Łódź), Renata Broniek (Warszawa), Sylwia Baranowska (Gdynia). Ponadto pomoc w działaniu i wsparcie dla zapracowanego Przewodniczącego wyraziły: Magda Karciarz i Małgorzata Podgórska. Następnie pojawiły się głosy o najważniejsze zadania Konferencji, o jej cele, co chcemy osiągnąć w uczelniach dzięki jej powołaniu. uświadamianie władzom uczelni obowiązku przestrzegania ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym (w tym o konieczności istnienia bibliotek akademickich); umożliwianie rozwoju bibliotekarzom z poszczególnych uczelni w integracji zawodowej środowiska przez obecność na konferencjach, szkoleniach i innych formach doskonalenia warsztatu; uzmysłowianie wagi marketingu, wizerunku i PR-u bibliotek akademickich niepaństwowych szkół wyższych wśród innych bibliotek (zdrowa konkurencja czy czynnik ekonomiczny, np. tyle samo pracy, studentów, zbiorów, a o ile mniejsze kadry w bibliotekach niepublicznych, jakość usług i otwartość); zrównanie szans z bibliotekami państwowymi w ubieganiu się o projekty czy dofinansowanie dla inicjatyw wykraczających poza standardowe zadania bibliotek uczelnianych - akademickich (Joanna Szymanowicz); Ze strony Wojtka Rozwadowskiego padła propozycja dotycząca formuły prawnej naszej Konferencji i jej umocowań prawnych jako tzw. stowarzyszenia zwykłego. Wszystko jest jednak w 4

5 trakcie tworzenia i szukania najlepszych rozwiązań. Pojawiły się kwestie efektywnych narzędzi komunikacji między członkami gremium i innymi uczestnikami. Magda Karciarz zobowiązała się do rozesłania formularza akcesyjnego wśród dyrektorów drogą mailową i stworzenia w ten sposób bazy danych naszych członków. Również chętnie wykorzystamy środki technologiczne do zaproszenia do udziału nieobecnych bibliotekarzy na XIII konferencji w Łodzi na łamach ISBNika, Ogólnopolskim portalu bibliotekarskim SBP, EBIBie czy Facebooku. Podniesiono również obawy o sens istnienia i powoływania nowego organu w dobie kryzysu i niżu demograficznego oraz upadku niektórych uczelni. Jednak zebrani jednomyślnie opowiedzieli się za podjęciem wyzwania i świadomej próbie lepszego zaistnienia w akademickim i krajowym środowisku bibliotekarskim. Misją powstającego ciała stała się więc Promocja bibliotek niepaństwowych szkół wyższych. Po dyskusji o wspólnych inicjatywach, dzieleniem się wypracowanych w bibliotekach dokumentach i doświadczeniach (np. przy audytach) przyszedł czas na zabranie głosu kolejny raz przez Aleksandrę Marciniak i jej koleżankę z biblioteki łódzkiej WSP - Paulinę Milewską. Przedstawiły bogatą działalność Sekcji bibliotek uczelni niepaństwowych przy Zarządzie Okręgu SBP w Łodzi, skupioną zarówno na kwestiach fachowych, jak i integracyjnych. Zorganizowały i spopularyzowały w 2011 roku już drugą edycję ogólnopolskiej akcji Odjazdowy Bibliotekarz. W zeszłorocznym łódzkim rajdzie rowerowym wzięło udział 100 uczestników (30 bibliotekarzy), a w tegorocznym ogólnopolskim było już 738 uczestników. Dla swoich członków (13 bibliotek niepublicznych szkół wyższych i 2 biblioteki państwowe w Sekcji) organizują spotkania tematyczne, jak choćby szkolenia: Komunikacja z trudnym klientem czy Tworzenie materiałów promocyjnych w instytucjach nonprofit. Prowadzą i przygotowują wiele inicjatyw popularyzujących czytelnictwo i kulturę. Na zakończenie wstępnie ustalono, że kolejna konferencja Sekcji odbędzie się ponownie w Łodzi, a jej organizacji podjęła się biblioteka Wyższej Szkoły Pedagogicznej, której kierownikiem jest Aleksandra Marciniak. Mamy więc nadzieję iż w następnym roku dopiero będzie ciekawie. Uczestnicy 13. Konferencji bibliotek niepaństwowych szkół wyższych 1. Barbara Bakalarz-Kowalska - Wyższa Szkoła Biznesu i Przedsiębiorczości, Ostrowiec Świętokrzyski 2. Sylwia Baranowska, Wyższa Szkoła Administracji i Biznesu, Gdynia 3. Danuta Bartkowiak, Wyższa Szkoła Bezpieczeństwa, Poznań 4. Renata Broniek, Almamer Szkoła Wyższa, Warszawa, 5. Joanna Busler, Almamer Szkoła Wyższa, Warszawa 6. Maria Etmańska, Gdańska Wyższa Szkoła Humanistyczna, Gdańsk 7. Katarzyna Falow, Wyższa Szkoła Turystyki i Hotelarstwa, Gdańsk 8. Jolanta Grzenia, Górnośląska Wyższa Szkoła Handlowa, Katowice 9. Andrzej Iwańczyk, Akademia Leona Koźmińskiego, Warszawa, 10. Iwona Josińska, Wyższa Szkoła Bankowa, Wrocław 11. Magdalena Karciarz, Dolnośląska Szkoła Wyższa, Wrocław 12. Stefan Kubów, Dolnośląska Szkoła Wyższa, Wrocław 13. Małgorzata Lenartowicz, Wyższa Szkoła Zarządzania i Finansów, Wrocław 14. Paulina Majewska, Wyższa Szkoła Pedagogiczna, Łódź 15. Aleksandra Marciniak, Wyższa Szkoła Pedagogiczna, Łódź 16. Katarzyna Pietrych, Wyższa Szkoła Humanistyczno-Ekonomiczna, Sieradz 17. Małgorzata Podgórska, Dolnośląska Szkoła Wyższa, Wrocław 18. Justyna Stępień, Uczelnia Łazarskiego, Warszawa 19. Anna Skotarczak, Wyższa Szkoła Humanistyczna TWP, Szczecin 20. Joanna Szymanowicz, Wyższa Szkoła Nauk Humanistycznych i Dziennikarstwa, Poznań 21. Bogumiła Urban, Wyższa Szkoła Bankowa, Chorzów 22. Bożena Wielgosz, Collegium Mazovia, Innowacyjna Szkoła Wyższa, Siedlce 23. Katarzyna Winnicka. Wyższa Szkoła Zarządzania i Prawa, Warszawa 24. Marta Wiśniewska, Wyższa Szkoła Humanistyczna TWP, Szczecin, 25. Renata Zagożdżon, Wyższa Szkoła Cła i Logistyki, Warszawa 26. Barbara Zych, Wyższa Szkoła Ekonomiczno-Humanistyczna, Skierniewice Goście 13. Konferencji bibliotek niepaństwowych szkół wyższych, Łódź, października 2011 roku gość specjalny: Jan Janiak, były wieloletni dyrektor Biblioteki Uniwersytetu Łódzkiego goście pełniący rolę gospodarza Irena Kujawska, zastępca dyrektora Biblioteki Uniwersytetu Łódzkiego Tomasz Piestrzyński, zastępca dyrektora Biblioteki Uniwersytetu Łódzkiego goście VIP: Iwona Śledzińska-Katarasińska, posłanka na Sejm, przewodnicząca Komisji Kultury i Środków Przekazu Jadwiga Konieczna, kierownik Katedry Bibliotekoznawstwa i Informacji Naukowej Uniwersytetu Łódzkiego dyrektorzy bibliotek łódzkich: 5

6 Barbara Czajka, Wojewódzka i Miejska Biblioteka im. J. Piłsudskiego Ryszard Żmuda, Biblioteka Główna Uniwersytetu Medycznego kierownicy bibliotek wydziałowych i instytutowych Uniwersytetu Łódzkiego Danuta Pankowska, biblioteka Instytutu Etnologii i Antropologii Kulturowej, Wiesława Natkańska, Biblioteka Polonistyczna Aneta Bujak, biblioteka Wydziału Matematyki i Informatyki Rita Cyrulińska, biblioteka Wydziału Zarządzania Małgorzata Zawodzińska, Biblioteka Slawistyczna pracownicy Bibliotek Wydziałowych i Instytutowych Uniwersytetu Łódzkiego Barbara Talaga, Biblioteka Wydziału Zarządzania Beata Malesa, biblioteka Wydziału Ekonomiczno-Socjologicznego kierownicy bibliotek szkół niepaństwowych Bogusława Kwiecińska, Wyższa Szkoła Finansów i Informatyki, Łódź Wojciech Rozwadowski, Wyższa Szkoła Organizacji Turystyki i Hotelarstwa, Warszawa gospodarze Anna Bylewska-Juszczak, Firma Księgarska Wiesława Juszczaka Wiesław Juszczak, wolontariusz Sprawozdanie napisała Małgorzata Podgórska Biblioteka Dolnośląskiej Szkoły Wyższej we Wrocławiu Przydatne linki: Dziś i jutro bibliotek niepaństwowych szkół wyższych, dokument online: data dostępu Zawód bibliotekarz: blog Stefana Kubowa: 26 września 2011 roku, dokument online: data dostępu Fotorelacja. Autorzy zdjęć: Anna Bylewska-Juszczak i Wiesław Juszczak Kuluary konferencji - przywitanie Pani poseł Iwony Śledzińskiej-Katarasińskiej Wręczanie medalu W dowód uznania Dyrektor Jan Janiak i poseł Śledzińska-Katarasińska za stołem prezydialnym dr hab. prof. UŁ Jadwiga Konieczna wygłosi referat, dr Stefan Kubów moderuje 6

7 Jolanta Grzenia pełna emocji tuż po wylosowaniu ebooka Podczas wieczoru w hurtowni (Katarzyna Falow i Stefan Kubów) Przy zaimprowizowanych stołach W oczekiwaniu na obiad w restauracji Orfeusz. Sala obrad z wizytą ekipy telewizyjnej w tle 7

8 Konferencja Dyrektorów Bibliotek Niepaństwowych Szkół Wyższych (założenia programowe) Status prawny: stowarzyszenie zwykłe Cele 1.Wywieranie wpływu na władze państwowe, aby: finansowały działania bibliotek uczelni niepaństwowych wykraczające poza zapewnianie dostępu do zbiorów i zasobów informacyjnych swoich własnych społeczności akademickich, stosowały wobec bibliotek wymogi, które wymuszą na władzach uczelni tworzenie realnych bibliotek z etatowym fachowym personelem, budżetem na uzupełnianie zbiorów, właściwy sprzęt i wyposażenie; 2. Wywieranie wpływu na stowarzyszenia zrzeszające rektorów uczelni niepaństwowych oraz zarządy uczelni niepaństwowych, aby: przestrzegały zapisów ustaw o szkolnictwie wyższym oraz o bibliotekach (a więc przede wszystkim, żeby były to realne biblioteki z własnym budżetem, fachowym personelem, własnym lokalem i właściwym jego wyposażeniem a ich zbiory i usługi oraz informacje o nich były powszechnie dostępne); kierownicy i personel bibliotek byli zatrudnieni na stanowiskach pracowników służby bibliotecznej oraz dyplomowanych bibliotekarzy (w tym dyplomowanych pracowników dokumentacji i informacji naukowej); kierownicy i personel mieli możliwość podnoszenia kwalifikacji w drodze szkoleń wewnętrznych, praktyk, szkoleń, seminariów, warsztatów, imprez naukowych na szczeblu lokalnym i ogólnopolskim, w ramach wymiany międzynarodowej (np. w ramach programu Erasmus); kierownicy i personel bibliotek mieli możliwość uczestniczenia w ruchu zawodowym oraz w życiu publicznym kraju w środowisku lokalnym i regionalnym; biblioteki mogły gromadzić literaturę fachową (w tym prenumerować czasopisma fachowe i naukowe) z zakresu bibliotekoznawstwa i informacji naukowej jako własnego warsztatu zawodowego; umożliwiały pracownikom bibliotek stawanie do egzaminów dla kandydatów na dyplomowanego bibliotekarza oraz dyplomowanego pracownika dokumentacji i informacji naukowej; umożliwiły bibliotekom uczestnictwo w ogólnopolskich badaniach efektywności pracy bibliotek oraz ujawniania informacji o uczelni i bibliotece w kwestionariuszach ankiet służących celom badawczych. Formy działania Występowanie do władz państwowych, stowarzyszeń i zarządów uczelni w formie pisemnej, Osobiste spotkania i konsultacje z przedstawicielami władz państwowych, stowarzyszeń rektorów oraz z władzami poszczególnych uczelni. Współpraca z Sekcją Bibliotek Niepaństwowych Szkół Wyższych przy ZG SBP, innymi ogniwami statutowymi SBP oraz z Konferencją Dyrektorów Bibliotek Akademickich Szkół Polskich Podejmowanie interwencji. Publikacje w prasie fachowej. Upowszechnianie dobrych praktyk w zakresie zarządzania bibliotekami. Doroczne konferencje naukowo-organizacyjne. Seminaria i narady. Webinaria i telekonferencje. Lista dyskusyjna Komentarz. Wydaje mi się, że Wojtek Rozwadowski ma rację z tym stowarzyszeniem, tylko nie powiedział w Łodzi wszystkiego. Byłoby to tzw. stowarzyszenie zwykłe, którego procedury rejestracji i funkcjonowania są bardzo proste. A formuła prawna daje Konferencji silniejszą legitymację jako partnerowi w relacjach z partnerami. Zarząd Konferencji musi jednak przedstawić staroście powiatu lub prezydentowi miasta regulamin działania i uzyskać REGON, NIP i posiadać konto bankowe. I co roku składać sprawozdania, czego i tak nie unikniemy. Ale w sytuacji gdy nie zamierzamy gromadzić składek konto byłoby zbyteczne. Ale trzeba się upewnić. Bo jeśli jest to obowiązkowe, to trzeba będzie obyć się bez tej legitymacji. Bardzo proszę o uwagi i uzupełnienia. Choć wolałbym skreślenia Stefan Kubów przewodniczący Sekcji oraz Grupy Inicjatywnej Konferencji Źródło: Stefan Kubów, korespondencja nadesłana

9 Co to jest stowarzyszenie zwykłe? Jak się je tworzy i jak działa? Stowarzyszenie zwykłe jest określane jako uproszczona formuła stowarzyszenia. Nie ma ono osobowości prawnej. Realizuje cel społeczny, w oparciu o uchwalony regulamin. Stowarzyszenia zwykłe nie rejestrują się w Krajowym Rejestrze Sądowym, tylko u starosty. Stowarzyszenia zwykłe: mają prostszą strukturę organizacyjną; nie mają osobowości prawnej; wiążą się z mniej zawiłymi formalnościami przy zakładaniu; mają ograniczone źródła finansowania mogą to być tylko składki członkowskie. Założenie stowarzyszenia zwykłego. Stowarzyszenie zwykłe mogą utworzyć co najmniej 3 osoby fizyczne (art ustawy Prawo o stowarzyszeniach). Osoby prawne (np. firmy, inne organizacje) nie mogą być założycielami ani członkami stowarzyszenia zwykłego. Osoby zakładające stowarzyszenie zwykłe, decydują, jaka będzie nazwa stowarzyszenia i po co ono powstaje (jaki jest jego cel). Ustalają też, gdzie stowarzyszenie ma swoją siedzibę jaki ma teren działania oraz określają regulamin działalności (dokument ten pełni taką rolę, jak statut w stowarzyszeniu zarejestrowanym). Wybierają również przedstawiciela, który będzie reprezentował stowarzyszenie. Następnie zgłaszają (pisemnie) utworzenie stowarzyszenia do organu nadzorującego zwykle jest to wydział spraw obywatelskich w starostwie powiatowym, właściwym ze względu na siedzibę stowarzyszenia. Aby stowarzyszenie zostało wpisane do ewidencji starosty musi złożyć u niego odpowiednie dokumenty. Jakie? O to najlepiej zapytać we właściwym dla siedziby organizacji starostwie. Najczęściej wymagane dokumenty to: wniosek o wpisanie do ewidencji stowarzyszeń; we wniosku powinny być: data jego sporządzenia, nazwa organu, do którego jest kierowany (czyli starosty), adres siedziby stowarzyszenia, numer telefonu kontaktowego do przedstawiciela, podpis przedstawiciela; regulamin działalności (3 egzemplarze). Jak wynika ze stron internetowych wielu urzędów powiatowych zazwyczaj żądają one także następujących dokumentów: protokół z zebrania założycielskiego podpisany przez przewodniczącego zebrania i protokolanta wraz z załącznikami: uchwałą o powołaniu organizacji, uchwałą o zatwierdzeniu regulaminu działalności, uchwałą o powołaniu 3-osobowego komitetu założycielskiego wraz z umocowaniem do wszelkich czynności związanych z wpisem do ewidencji; lista założycieli, zawierająca: imię i nazwisko, datę i miejsce urodzenia, adres zamieszkania, własnoręczny podpis (czasami wymagany jest też numer PESEL); lista obecności na zebraniu założycielskim (założyciele i osoby biorące udział w zebraniu). Za wniosek o rejestrację opłaty skarbowe wynoszą 5 zł, a za każdy załącznik 50 gr. Starostwo ma na odpowiedź 30 dni od dnia złożenia wniosku. Starosta jeśli nie ma uwag i zastrzeżeń co do celu powstania stowarzyszenia wpisuje je do swojej ewidencji stowarzyszeń. Jeśli w ciągu tych 30 dni starostwo powiatowe nie zakaże działalności stowarzyszenia (np. z powodu niezgodności regulaminu z przepisami prawa) może ono rozpocząć działalność. Zawiązanie stowarzyszenia zwykłego jest prostszym, niż utworzenie stowarzyszenia zarejestrowanego w KRS, sposobem na podjęcie i prowadzenie formalnej działalności społecznej. Ale wiąże się też z pewnymi ograniczeniami. Mówiąc językiem prawnym: stowarzyszenie zwykłe nie jest podmiotem praw i obowiązków w zakresie prawa cywilnego (nie ma zdolności prawnej) oraz nie ma zdolności do czynności prawnych. W praktyce oznacza to, że np. nie może zawierać umów o przyznaniu dotacji, czy o wykonaniu zadania publicznego lub innej usługi. Stowarzyszenia zwykłe nie mogą: powoływać swoich oddziałów terenowych, łączyć się w związki stowarzyszeń, zrzeszać osób prawnych (np. innych stowarzyszeń, firm itp.), prowadzić działalności gospodarczej, przyjmować darowizn, spadków, zapisów, otrzymywać dotacji, korzystać z ofiarności publicznej. Finansowanie. Jedynym źródłem finansowania działalności stowarzyszenia zwykłego są składki jego członków (są to jedyne dozwolone przez prawo przychody stowarzyszeń zwykłych). Składki członkowskie są zwolnione z podatku dochodowego od osób prawnych (art. 17 ust. 1 pkt 40 Ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych). Zdolność sądowa. Stowarzyszenie zwykłe nie ma osobowości prawnej, ale jest organizacją społeczną i w związku z tym ma zdolność sądową. Oznacza to, że może występować przed sądem jako strona, w sprawach związanych z celami zapisanymi w swoim regulaminie (art. 64 k.p.c.). Nadzór zewnętrzny. Organem nadzoru dla stowarzyszenia zwykłego, tak jak dla stowarzyszenia zarejestrowanego w KRS, jest starosta lub prezydent miasta, jeśli stowarzyszenie ma siedzibę w mieście na prawach powiatu. 9

10 Obowiązki stowarzyszenia zwykłego. Stowarzyszenie zwykłe musi uzyskać numer REGON, NIP oraz musi założyć konto bankowe i składać sprawozdania. Więcej o tych formalnościach czytaj tutaj: poradnik.ngo.pl/x/ Źródło: Poradnik dla organizacji pozarządowych, dokument online: data dostępu SZKOLENIA Kurs korekty wydawniczej (listopad 2011) Studium Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek serdecznie zaprasza wszystkich zainteresowanych do uczestnictwa w kolejnym kursie korekty wydawniczej W programie m.in.: Rola korekty w procesie wydawniczym: podstawowe wiadomości z zakresu edytorstwa; podstawowe miary typograficzne; maszynopis wydawniczy i jego adiustacja. Znaki korektorskie. Rodzaje korekt: korekta własna (domowa) drukarni; korekta autorska; korekta techniczna; korekta redakcyjna. Fazy prac korektorskich: korekta szpaltowa; korekta kolumnowa; rewizja; errata. Technika prowadzenia korekty Zagadnienia poprawności językowej Polskie Towarzystwo Wydawców Książek, Warszawa, ul. Świętokrzyska 30 lok. 156, tel./fax (22) , (22) kom , ptwk@wp.pl Szczegóły znajdziesz tutaj: Polskie Towarzystwo Wydawców Książek, dokument online: data dostępu Standardy bibliograficzne 2011 seminarium, Warszawa, 14 listopada 2011 roku Biblioteka Narodowa zaprasza na seminarium poświęcone standardom bibliograficznym i przepisom katalogowania, którego celem będzie zaprezentowanie środowisku bibliotekarskiemu aktualnych problemów standaryzacji opisu bibliograficznego, terminologii bibliograficznej i nowych standardów katalogowania. Pracownicy Instytutu Bibliograficznego przedstawią m.in. stan prac nad przekładem i adaptacją nowej edycji ISBD (Międzynarodowego Znormalizowanego Opisu Bibliograficznego), stan prac nad RDA - następcą angloamerykańskich przepisów katalogowania AACR2, sytuację w polskiej normalizacji bibliograficznej oraz problemy rozwoju formatu MARC21. W sierpniu 2012 roku Biblioteka Narodowa będzie gospodarzem konferencji towarzyszącej (satellite meeting) helsińskiemu kongresowi IFLA 2012, organizowanej pod hasłem Bibliography in the digital age przez dwie Sekcje IFLA: Bibliografii oraz Katalogowania. Pragniemy, aby seminarium podsumowujące stan prac nad aktualnymi standardami bibliograficznymi, stanowiło wprowadzenie polskich bibliotekarzy w problematykę, która będzie przedmiotem tej konferencji. Informacje szczegółowe: koszt udziału w seminarium: 200 zł (w cenę wliczona jest również opłata za obiad). program seminarium: karta uczestnika: Kartę uczestnika prosimy przesłać do dnia 31 października b.r. na numer faxu: lub na adres: Biblioteka Narodowa, al. Niepodległości 213, Warszawa (z dopiskiem: seminarium Standardy bibliograficzne 2011 ) W sprawach organizacyjnych prosimy o kontakt: g.deneka@bn.org.pl; W sprawach merytorycznych prosimy o kontakt: m.krynicka@bn.org.pl, Źródło: Biblioteka Narodowa, data dostępu

11 INFORMACJE DLA FACHOWCÓW Początek roku akademickiego ze zmianami Rozpoczęcie nowego roku akademickiego zbiega się w tym roku z poważnymi zmianami prawnymi. 1 października wchodzą w życie dwie ustawy, wprowadzające m.in. odpłatność za drugi kierunek studiów i ograniczenie pracy wykładowców na kilku uczelniach. Nowelizacja ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nowelizacja ustawy o stopniach i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki przewidują m.in. wprowadzenie opłat za drugi kierunek studiów. Tylko najlepsi studenci będą zwolnieni z tej opłaty. Inną ze zmian, które wprowadza nowelizacja, jest ograniczenie tzw. wieloetatowości. Wykładowcy zatrudnieni na uczelniach publicznych będą mogli pracować na etacie tylko w jednej jeszcze placówce naukowej lub akademickiej, a i na to będą musieli uzyskać zgodę rektora. Ponadto na stanowiskach, między którymi istnieje bezpośrednia podległość służbowa, nie będą mogły być zatrudniane osoby blisko spokrewnione lub spowinowacone. Ograniczenie to nie będzie dotyczyło tych pracowników, którzy swoją funkcję (np. dziekana i prodziekana) objęli w wyniku wyborów. Zgodę ministra nauki z kolei będzie musiała uzyskać uczelnia, która będzie chciała zwiększyć nabór na studia. Bez takiej zgody będzie mogła zwiększyć liczbę nowych studentów tylko o 2 proc. w stosunku do poprzedniego roku. Ograniczenie to nie będzie dotyczyło szkół artystycznych. Inną nowością są Krajowe Ramy Kwalifikacji. Są to wytyczne, według których uczelnie będą miały prawo same tworzyć nowe kierunki studiów i układać ich programy. Obecnie istnieje lista zatwierdzonych przez ministerstwo nauki kierunków, spośród których uczelnie mogą wybierać. Jeśli mają odpowiednią kadrę i zaplecze, mogą prowadzić dany kierunek. Krajowe Ramy Kwalifikacji mają pozwolić szkołom tworzyć więcej kierunków interdyscyplinarnych oraz lepiej dostosować program kształcenia do wymagań rynku pracy oraz zintegrować polski system szkolnictwa z systemem Unii Europejskiej. Ponadto, uczelnie będą miały obowiązek monitorować losy swoich absolwentów, co ma pozwolić im ocenić, czego powinni uczyć studentów, żeby łatwiej im było znaleźć satysfakcjonującą pracę. Najlepsze wydziały na uczelniach (zarówno publicznych, jak i prywatnych) będą mogły starać się o status KNOW (Krajowych Naukowych Ośrodków Wiodących) na pięć lat. W tym czasie otrzymają zwiększoną dotację na działalność. Ich pracownicy otrzymają dodatki do wynagrodzeń, a doktoranci wyższe stypendia. KNOW będą też miały pierwszeństwo przy ubieganiu się o granty na badania oraz dofinansowanie zakupu sprzętu. Zmiany dotkną też kadrę uczelnianą. Zlikwidowane zostanie stanowisko docenta, a na stanowisku adiunkta i asystenta pracownik będzie mógł być zatrudniony maksymalnie przez osiem lat. Jeśli w tym czasie nie uzyska wyższego stopnia naukowego, a tym samym możliwości awansu, to czeka go degradacja. Przy czym te akurat przepisy wejdą w życie z dwuletnim opóźnieniem - 1 października 2013 roku. Naukowiec, który nie ma habilitacji (ale ma znaczne, twórcze osiągnięcia) będzie mógł zostać samodzielnym pracownikiem naukowym i np. być promotorem prac doktorskich, pod warunkiem, że Centralna Komisja do Spraw Stopni i Tytułów wyrazi na to zgodę. Prawo do zatrudnienia jako samodzielni pracownicy naukowi zyskają też doktorzy, którzy przez co najmniej pięć lat pracowali jako samodzielni pracownicy naukowi za granicą, w krajach, w których habilitacji nie ma. Honorowane będą też dyplomy magisterskie i doktorskie uzyskane w państwie członkowskim Unii Europejskiej, państwie członkowskim Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA). Nie będzie potrzebna, wymagana obecnie, nostryfikacja. Niektóre przepisy ustawy budzą sprzeciw. Do Trybunału Konstytucyjnego wpłynęła skarga posłów PiS, którzy uważają, że wprowadzenie odpłatności za naukę na drugim kierunku jest niezgodne z konstytucją. Własny wniosek do TK zapowiadała też Krajowa Sekcja Nauki NSZZ Solidarność. Związkowcy mieli zaskarżyć przepisy dotyczące okresu zatrudnienia asystentów i adiunktów. Związki zawodowe zabiegały o to, aby osoby obecnie zatrudnione na tych stanowiskach, zachowały je na dotychczasowych warunkach, a ograniczenie obowiązywało tylko nowo przyjęte do pracy osoby. Parlament jednak zdecydował, że limit będzie dotyczył wszystkich. Wniosek Solidarności jak dotąd nie wpłynął do TK. Według danych Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego, obecnie w Polsce jest 458 szkół wyższych. Z tego 132 to uczelnie publiczne, a niepubliczne. Cały czas bardziej popularne jest studiowanie na studiach stacjonarnych, na które uczęszczało o w zeszłym roku ok. 52 proc. studentów. Jak poinformowało PAP MNiSW, w listopadzie 2010 r. w Polsce studiowało ok. 1,8 mln osób. Ile osób zacznie studia w tym roku - nie wiadomo, rekrutacja na niektórych uczelniach jeszcze trwa. Urszula Rybicka Źródło: PAP - Nauka w Polsce, data dostępu

12 Uczelnie niepubliczne zainaugurowały rok akademicki W 20. roku swojej działalności uczelnie niepubliczne zainaugurowały rok akademicki. Jubileusz 20- lecia to wielki sukces transformacji szkolnictwa wyższego powiedział podczas sobotniej uroczystości w Akademii Leona Koźmińskiego wicepremier Waldemar Pawlak. 20-lecie uczelni niepublicznych to dzień wyjątkowy. Z tej perspektywy widać wielki sukces transformacji polegającej na tym, że do uczelni, które miały charakter publiczny, dołączyły uczelnie prywatne. To wytworzyło różnorodną mieszankę, która dała możliwość edukacji wielu młodym ludziom powiedział podczas inauguracji wicepremier Waldemar Pawlak. Jak przypomniał, na początku tej transformacji studiowało około 400 tys. osób, obecnie w Polsce kształcą się prawie 2 miliony studentów. To pokazuje, jaki wieli potencjał wiedzy i zaangażowania budujemy. Osoby, które skończyły studia, nawet jeżeli niełatwo im znaleźć pracę, mają ambicję dokonywania zmian w naszym kraju i otoczeniu zaznaczył wicepremier. W liście przesłanym do uczestników inauguracji prezydent Bronisław Komorowski pogratulował wszystkim, którzy swoją pracą w ciągu minionych dwóch dekad przyczynili się do wielkiego sukcesu edukacyjnego Rzeczypospolitej. W tym dziele uczelnie niepubliczne położyły wielkie i trudne do przecenienia zasługi napisał prezydent. Przypomniał, że gdy przed 20 laty Polska weszła na drogę transformacji ustrojowej, ważne zmiany nastąpiły również w szkolnictwie wyższym. Była to prawdziwa edukacyjna rewolucja, która trwa do dzisiaj napisał Bronisław Komorowski. Fakt, że dziś na 450 polskich uczelniach kształci się prawie 2 miliony studentów, to jedna z najlepszych inwestycji, jakie nasze społeczeństwo poczyniło na rzecz pomyślnej przyszłości podkreślił w swoim oświadczeniu Bronisław Komorowski. Wiceminister nauki i szkolnictwa wyższego Maria Orłowska oceniła, że sektor uczelni niepublicznych znakomicie uzupełnia szkolnictwo wyższe oferowane przez państwowe uniwersytety. Od 1991 do 2011 roku polskie uczelnie niepubliczne wykształciły ponad 1,6 mln absolwentów, z czego 370 tys. osób ukończyło studia na poziomie magisterskim. W Polsce istnieje 320 uczelni niepublicznych, spośród których 16 ma status uczelni akademickich, a 128 posiada uprawnienia magisterskie. W uczelniach niepublicznych studiuje niemal jedna trzecia wszystkich studentów tys. osób. W trybie stacjonarnych kształci się 98 tys. osób. Niepubliczne uczelnie zatrudniają 16,5 tys. nauczycieli akademickich. Najwięcej uczelni niepublicznych jest w Warszawie - 60, ale istnieją one w 172 z 379 powiatów. Na uczelniach prywatnych studiuje 6,2 tys. obcokrajowców, czyli jedna trzecia wszystkich - 18,5 tys. - którzy uczą się w Polsce. Gospodarz inauguracji, Akademia Leona Koźmińskiego w Warszawie, od 12 lat zajmuje pierwsze miejsce wśród uczelni prywatnych w rankingu szkół wyższych, organizowanym przez miesięcznik edukacyjny Perspektywy i dziennik Rzeczpospolita. Źródło: PAP - Nauka w Polsce, data dostępu Tryb przeprowadzania doktoratu, habilitacji i profesury - rozporządzenie z nowymi wytycznymi do ustawy już jest Nie wiem, jak to jest możliwe, ale jest. Na BIP-ie Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego nie ma jeszcze tego rozporządzenia, a w sieci już znalazłem. Dostałem dzisiaj informację od Pana Grzegorza Michalskiego, że rozporządzenie zostało podpisane 22 września br. i czeka na opublikowanie prawdopodobnie 29 września, jutro. Jednakże Google Alerts poinformowało mnie, że w sieci można już owo rozporządzenie znaleźć. Jest zamieszczone na serwisie Scribd. Dokument ma elektroniczny podpis wygenerowany dzisiaj o godzinie 17:02:19. Nie wiem jak to jest możliwie, że ukazuje się to wpierw na Scribd, a nie na BIPie ot, taka polityka informacyjna. Poniżej do pobrania (bo nie wszyscy muszą mieć tam konto): Rozporządzenie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 22 września 2011 r. w sprawie szczegółowego trybu i warunków przeprowadzania czynności w przewodach doktorskich, w postępowaniu habilitacyjnym oraz w postępowaniu o nadanie tytułu profesora. Pobierz: Rozporządzenie z 22 września 2011 r.: Źródło: Warsztat badacza komunikacji, data dostępu Od redakcji ISBNika. Rozporządzenie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 22 września 2011 r. w sprawie szczegółowego trybu i warunków przeprowadzania czynności w przewodach doktorskich, w postępowaniu habilitacyjnym oraz w postępowaniu o nadanie tytułu profesora (D.U. 2011, nr 204, poz. 1200, s ), dostępne jest pod adresem Rządowego Centrum Legislacji, dokument online: data dostępu (o godzinie 19.33) 121

13 Nowy tryb i warunki przeprowadzania czynności w przewodach naukowych Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego podpisała Rozporządzenie w sprawie szczegółowego trybu i warunków przeprowadzania czynności w przewodach doktorskich, w postępowaniu habilitacyjnym oraz w postępowaniu o nadanie tytułu profesora z dnia 22 września 2011 r. (Dz. U. Nr 204, poz. 1200), którego treść została opublikowana w dzienniku Ustaw Nr 204. Nasze środowisko dysponowało jedynie znowelizowaną ustawą w tej sprawie, toteż wszyscy czekali z niecierpliwością na akt wykonawczy do niej. Dopiero teraz staje się jasne, jak będą przeprowadzane czynności w przewodach doktorskich, w postępowaniach habilitacyjnych i o nadanie tytułu profesora. Zmiany wchodzą w życie z dniem 1 października 2011 roku O ile osoby ubiegające się o nadanie stopnia doktora będą mogły tak, jak miało to miejsce dotychczas, ubiegać się o wszczęcie przewodu doktorskiego w uprawnionej do tego jednostce organizacyjnej własnej (jeżeli ta posiada takie uprawnienia lub w innej uczelni), o tyle radykalnie zmienia się sytuacja dla habilitantów. Ci bowiem będą musieli wystąpić z wnioskiem o wszczęcie przewodu habilitacyjnego do Centralnej Komisji. Warto zatem, by wzięli pod uwagę nie tylko powyższe rozporządzenie, które określa szczegółowy tryb postępowania w tym zakresie, ale także ROZPORZĄDZENIE MINISTRA NAUKI I SZKOLNICTWA WYŻSZEGO1) z dnia 1 września 2011 roku w sprawie kryteriów oceny osiągnięć osoby ubiegającej się o nadanie stopnia doktora habilitowanego. Niezwykle ważne z punktu widzenia standardów państwa demokratycznego jest to, że kandydat do awansu naukowego będzie zobowiązany do przedkładania swojej dokumentacji w wersji elektronicznej i drukowanej. Tym samym nie będzie już możliwe składanie fałszywych oświadczeń, jak mieliśmy i nadal mamy z tym do czynienia przez profesorów czy doktorów habilitowanych o tym, od kiedy są zatrudnieni w danej jednostce organizacyjnej i od kiedy dysponuje ona prawem do zaliczania danego pracownika do minimum kadrowego. Niestety, mający miejsce brak przyzwoitości części samodzielnych pracowników naukowych z naszego środowiska musiał być do tej pory rozpoznawany w wyniku czasochłonnych analiz dokumentacji wniosku o nadanie jednostce określonych uprawnień. Teraz dane te będą zsynchronizowane z bazą danych centralnego wykazu nauczycieli akademickich i pracowników naukowych. Największe zainteresowanie w najbliższym okresie będzie budzić nowy tryb przeprowadzania czynności w postępowaniu habilitacyjnym. Rozporządzenie w tej kwestii czytelnie określa, jakie dokumenty będzie musiał przedłożyć habilitant (a wszystkie muszą być w formie papierowej i elektronicznej oraz w języku polskim i angielskim). Jego wniosek będzie zamieszczony na stronie internetowej Centralnej Komisji, która wskaże radę jednostki do przeprowadzenia przewodu. Jeżeli ta jednostka z określonego powodu odmówi takiego wszczęcia, to CK wyznaczy kolejną jednostkę organizacyjną. To, co niewątpliwie ucieszy część habilitantów, a zasmuciło niektórych profesorów, to zniesienie kolokwium habilitacyjnego i wykładu habilitacyjnego, bowiem wniosek będzie rozpatrywany przez komisję habilitacyjną powołaną zgodnie z art. 18, ust.5 ustawy o stopniach naukowych i tytule naukowym, która w składzie co najmniej 6 osobowym, na podstawie analizy dokumentacji i dorobku naukowego kandydata podejmie stosowną uchwałę. W przypadku wątpliwości czy istotnych rozbieżności w ocenie dorobku habilitanta komisja może zobowiązać go do stawienia się na rozmowę, informując zarazem, co będzie jej przedmiotem. Uchwała komisji w sprawie nadania albo odmowy nadania stopnia doktora habilitowanego będzie ogłoszona na stronie podmiotowej Centralnej Komisji, w terminie 30 dni od jej podjęcia. Będzie ona zawierała także informację o składzie komisji habilitacyjnej oraz treść recenzji złożonych w tym postępowaniu. Nowe rozporządzenie zawiera także wzór zawiadomienia o nadaniu stopnia doktora habilitowanego, w którym będzie informacja określająca obszar wiedzy, dziedzinę, dyscyplinę i specjalność habilitanta. Jeszcze jedna uwaga jest w tej kwestii istotna. Otóż wszczęte dotychczas przewody habilitacyjne, będą procedowane zgodnie z dotychczas obowiązującym trybem. Jeszcze przez dwa lata ubiegający się o habilitację będą mogli zdecydować, czy chcą ubiegać się o stopień naukowy doktora habilitowanego zgodnie z dotychczasowym trybem, czy już nowym. Wszystkim życzę powodzenia. Bogusław Śliwerski poz._1200.pdf Źródło: Pedagog: Bogusław Śliwerski, data dostępu

14 Jakich absolwentów uczelni szukają pracodawcy Istnieje luka w zestawie cech i umiejętności, jakie absolwenci wynoszą z uczelni i jakie cenią potencjalni pracodawcy i właściciele firm - mówili w poniedziałek uczestnicy konferencji Kształcenie dla przyszłości, zorganizowanej w siedzibie Krajowej Izby Gospodarczej (KIG) w Warszawie. Badanie oczekiwań wobec uczelni wyższych przeprowadziła fundacja Instytut Badań nad Demokracją i Przedsiębiorstwem Prywatnym (IBDPP) działająca w KIG - i jej zagraniczni partnerzy. W badaniu uczestniczyło 80 pracodawców, przedstawicieli małych i średnich firm oraz korporacji z czterech krajów - Polski, Portugalii, Włoch i Turcji. Mówili oni m.in., jakie mają oczekiwania wobec szkół wyższych i wskazywali, jakie umiejętności absolwentów są najbardziej pożądane przez pracodawców. Między krajami wystąpiły drobne różnice. Wyraźnie jednak widać, że większość pracodawców ceni u potencjalnych pracowników uczciwość, lojalność wobec firmy, chęć podejmowania nowych wyzwań i wykazywanie inicjatywy. Do najbardziej pożądanych umiejętności należą te związane z komunikowaniem się i pracą zespołową - podkreślił prezes instytutu, Mieczysław Bąk, przedstawiając wyniki. Ważna jest też umiejętność uczenia się i organizowania pracy, jak również możliwość stosowania i pogłębiania w pracy wiedzy z zakresu technologii. Zdaniem przedsiębiorców, uczelnie wykształcają u studentów wymienione cechy w stopniu mniejszym niż powinny - dodał. Co - oprócz wiedzy i przygotowania merytorycznego - uczelnie mogą zapewnić swoim studentom, mówili na spotkaniu przedstawiciele świata akademickiego. W opinii prof. Zbigniewa Dworeckiego z warszawskiej Szkoły Głównej Handlowej, wiele szkół wyższych nie nadąża za zmiennymi potrzebami rynku pracy i kształci podobnie, jak niektóre armie - do wojen, które już się rozegrały. Jednocześnie mówił o doświadczeniach swojej uczelni, która od lat wprowadza zmiany, pozwalające coraz lepiej kształcić. Studenci przygotowują się do pracy już w momencie dobierania przedmiotów. Nie my decydujemy, co młody człowiek ma studiować. Od pierwszego dnia pobytu na uczelni on sam staje się odpowiedzialny za to, jaką wiedzę i umiejętności chce zdobyć - tłumaczył. Dworecki podkreślił też, jak ważne jest bardzo silne umiędzynarodowienie kształcenia i badań, które oznacza wchodzenie w układy partnerskie z uniwersytetami z innych krajów i regionów. Studenci jednak nie w pełni korzystają z tej możliwości, gdyż - przychodząc na uczelnię - słabo mówią po angielsku - zauważył. Skuteczną metodą jest - zdaniem dr Krzysztofa Biernata z Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego (UKSW) i z Instytutu Paliw i Energii Odnawialnej - kształcenie inteligenta, który ma w miarę szeroką wiedzę podstawową, łatwo się adaptuje do zmiennych trendów, zna obce języki i podstawowe zasady działania natury. Sposobami dostosowania sposobu kształcenia do potrzeb rynku pracy są seminaria magisterskie dla studentów III roku studiów licencjackich, warsztaty tematyczne albo wykłady monograficzne, których tematykę można co semestr zmieniać zgodnie z potrzebami - mówił Biernat. Z kolei pracodawcy podkreślali, że u absolwentów uczelni cenią nie tylko wiedzę. Umie myśleć, jest kreatywny, wykazuje inicjatywę i potrafi myśleć innowacyjnie - tak o idealnym kandydacie do pracy w swojej firmie mówił Wojciech Lasek z firmy Chem Tech-ProSynTech. Kluczowe są wartości i cechy, jakie pracownik ze sobą przynosi do firmy - dodał z kolei dr Krzysztof Kucharczyk z firmy Techniki Elektroforetyczne, produkującej sprzęt laboratoryjny. Ja bym podkreślił rzetelność i uczciwość. Jeżeli rzetelny pracownik zawali jakiś projekt i przyzna się do tego wcześniej, to mamy jeszcze jakiś czas na załatwienie sprawy. Ale jeśli pracownik zawali i do końca nas zwodzi, to nie zrealizujemy kontraktu i jesteśmy w kropce. Kompetencje techniczne pracownika nie są tak ważne, jak jego rzetelność i uczciwość - przekonywał. Jego zdaniem, ważna jest też interdyscyplinarność - znajomość kilku uzupełniających się dziedzin nauki. W Stanach jedyni absolwenci uczelni, jacy swego czasu dyktowali wysokość zarobków, to biotechnolodzy - ludzie, wiedzący, czym jest DNA, i umiejący zaprogramować komputer. Może interdyscyplinarność jest jakąś szansą dla Polski? - zastanawiał się Kucharczyk. Źródło: PAP - Nauka w Polsce, data dostępu Międzynarodowe badanie bibliotekarzy informacji naukowej bibliotek akademickich Zachęcamy polskich bibliotekarzy do udziału w międzynarodowym badaniu ankietowym. Ankieta dotyczy predyspozycji, kompetencji i umiejętności, jakie posiadają lub powinni posiadać bibliotekarze udzielający informacji użytkownikom w bibliotekach akademickich. Zapraszamy wszystkich chętnych do wyrażenia swojej opinii na temat wyzwań tego zawodu w obecnych czasach. Link do polskiej wersji ankiety: Pomysłodawczynią badania jest Laura Saunders z Simmons College, USA, która przeprowadziła w zeszłym roku ankietę online badającą pracę bibliotekarzy informacji naukowej bibliotek akademickich w Stanach Zjednoczonych (link do oryginalnej ankiety: Podjęła próbę poznania kluczowych predyspozycji 141

15 potrzebnych do pracy w tym zawodzie w dzisiejszych czasach i wyłapania niedostatków edukacji absolwentów kierunków bibliotekoznawstwo i informacja naukowa i/lub podobnych. Jednocześnie zostały wskazane potrzeby i kierunki zmian w programach nauczania. Postanowiono powtórzyć badania Laury Saunders w innych krajach i porównać uzyskane wyniki. Do tej pory w projekt zaangażowali się bibliotekarze z 14 krajów na 4 kontynentach. Koordynatorkami projektu w Polsce zostały Matylda Filas i Karolina Minch z Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie. Ankieta została przetłumaczona na język polski. Prosimy jednak, w miarę możliwości, o udzielanie odpowiedzi na pytania otwarte w języku angielskim. Ułatwi to znacznie zbieranie i porównanie uzyskanych wyników. Można wcześniej przejrzeć pytania i przygotować sobie odpowiedzi. Bardzo zależy nam na jak największej liczbie respondentów biorących udział w tym badaniu. Dlatego przetłumaczymy te odpowiedzi, które zostaną udzielone w języku polskim. Wyniki zostaną opublikowane we wspólnym artykule w recenzowanym czasopiśmie. Nadesłały: Matylda Filas i Karolina Minch Źródło: Elektroniczna BIBlioteka, data dostępu Odpowiedź LIBER na ankietę dot. informacji naukowej w epoce cyfrowej Pod koniec 2011 roku Komisja Europejska zamierza przyjąć komunikat i rekomendacje w sprawie dostępu i ochrony cyfrowej informacji naukowej. Inicjatywa ta opiera się na wcześniejszych ustaleniach w tej materii i jest rozwijana w kontekście polityki Unii Europejskiej i dążyć ma do ulepszenia obiegu wiedzy w Europejskiej Przestrzeni Badawczej. Odpowiedź LIBER została opublikowana na stronach organizacji: Komunikat znajdziesz na stronie LIBER, dokument online: Źródło: Ogólnopolski portal bibliotekarski SBP, data dostępu W Zielonej Górze powstaje nowy gmach biblioteki uniwersyteckiej Milion książek pomieści nowa biblioteka Uniwersytetu Zielonogórskiego. W czwartek wmurowano kamień węgielny pod jej fundamenty. Zgodnie z planem oddanie biblioteki do użytku ma nastąpić w grudniu 2012 roku. Budynek biblioteki o powierzchni ok. 8 tys. metrów kwadratowych będzie miał pięć kondygnacji nadziemnych i piwnice. Przestrzenna organizacja obiektu jest oparta na wewnętrznym atrium, łączącym parter z pozostałymi poziomami, z zadaszonym świetlikiem. Biblioteka pomieści milion książek, w tym ponad 500 tysięcy woluminów w zamkniętym magazynie i około 450 tysięcy w części otwartej biblioteki. Będzie tam 450 miejsc do pracy indywidualnej i grupowej, a czytelnicy będą mieli do dyspozycji stanowiska komputerowe, rozmieszczone na całej przestrzeni bibliotecznej. W bibliotece znajdą się samoobsługowe stanowiska wypożyczeń, a zbiory zostaną oznaczone etykietami identyfikowanymi w centralnej bazie danych i zabezpieczone za pomocą systemu bramek radiowych. W strefie użytkowej będzie m.in. sala konferencyjna na 100 osób, galeria sztuki, część rekreacyjna i socjalna. W podziemnej kondygnacji gmachu znajdzie się magazyn książek i czasopism. Budynek będzie przystosowany do potrzeb niepełnosprawnych. Znajdą się w nim podjazdy, windy, stanowiska pracy i pomieszczenia socjalne, a także cyfrowa biblioteka dla niewidomych, specjalistyczne oprogramowanie i sprzęt komputerowy. Nowoczesna biblioteka, która stanie się +sercem+ dydaktycznym naszej uczelni, podniesienie jakości kształcenia na poziomie akademickim oraz stworzy sprzyjające warunki do rozwoju nauki nie tylko w Zielonej Górze, ale także całym województwie lubuskim - powiedziała PAP rzecznik Uniwersytetu Zielonogórskiego, Ewa Sapeńko. Inwestycja w 85 proc. jest finansowana z funduszy unijnych ujętych w Lubuskim Regionalnym Programie Operacyjnym na lata , pozostała część pieniędzy to wkład własny uczelni, czyli środki z budżetu Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Źródło: PAP - Nauka w Polsce, data dostępu

16 Digitalizacja jako działanie społeczne: aspekty edukacyjne Działania digitalizacyjne wykroczyły poza ramy instytucji cyfryzacją treści może się obecnie zająć każdy. Wystarczy nawet podręczny sprzęt, żeby rozpocząć przygodę z transponowaniem zawartości fizycznych nośników lub materiałów przekazywanych przez osoby pamiętające określone wydarzenia na formę cyfrową. Digitalizacja stała się działaniem społecznym. Umożliwia grupom ludzi odzyskiwanie i ponowne uaktywnianie przeszłości. Promuje mikrohistorie, pozwalając na pełniejsze poznanie tego, co było. Daje również szansę na łatwiejsze archiwizowanie teraźniejszości, tego, co jutro będzie już przeszłością, ale dzięki podręcznym urządzeniom może zostać zachowane i upubliczniane. Oddolny charakter niektórych działań digitalizacyjnych może jednak rodzić problemy. Często działania tego typu odbywają się z pominięciem archiwizacyjnych standardów wypracowanych przez profesjonalne instytucje. Zapewne mnóstwo digitalizowanych oddolnie zasobów może być bezwartościowych dla instytucji działających zgodnie z określonymi procedurami, ale nie oznacza to, że materiały będą zupełnie nieprzydatne dla kolejnych pokoleń lub bieżącego wykorzystania. Wyjście poza formalizm, który wynikać może z ignorancji, niedostępności specjalistycznego sprzętu, braku umiejętności obsługi mediów lub ze zwykłej ludzkiej ciekawości i rozpoznawania możliwości wykorzystania podręcznych urządzeń, może być atutem. Jeśli tylko baczniej przyjrzymy się społecznym aspektom digitalizacji, szybko da się odnaleźć inne jej zastosowania. Cały post znajdziesz na blogu Historia i Media, dokument online: data dostępu Piotr Marcinkowski opowiada o informacji bibliotecznej w dobie Wikipedii: Piotr Marcinkowski: Informacja biblioteczna w dobie Wikipedii [ Wystąpienie Piotra Marcinkowskiego (wicedyrektora Biblioteki Uniwersyteckiej w Poznaniu) na temat informacji bibliotecznej w dobie Wikipedii Źródło: Bibliosfera.net, data dostępu Bibliografia 2.1 Wbrew oczekiwaniom, szeroko komentowane w środowisku bibliotekarzy możliwości Webu 2.0 nie są często stosowane w narzędziach bibliografii narodowych. Wynika to z przynajmniej dwóch powodów: 1. opracowania bibliograficzne, które mają informować o dorobku danego społeczeństwa, z założenia muszą oferować wiarygodną informację i w sposób umożliwiający jej późniejsze naukowe zastosowanie. Ewentualność ingerencji osób nieprzygotowanych w strukturę i zawartość wykazów jest niebezpieczna. Bibliografia musi być konserwatywna pod względem dbałości o jakość danych. Właśnie dlatego bibliografie narodowe nie otworzą się na społecznościową inwencję użytkowników. Drugi powód dotyczy wprowadzania nieco bardziej miękkich innowacji, takich jak możliwość tagowania, dodawania recenzji, tworzenia list ulubionych, sugerowania innych pozycji itp. Chodzi tu o brak funduszy na zakup nowoczesnych systemów, a także trudności związane z przeprowadzaniem zmian systemowych. Wobec pewnej rezerwy wobec ruchów społecznościowych, zrozumiałego, wymaganego i będącego w rzeczywistości atutem bibliografii powinniśmy może zrezygnować ze stosowania określnika 2.0 do bibliografii, który i tak nie znalazł szerszego zastosowania. Może w razie konieczności wskazania na te nowoczesne, bazodanowe, cyfrowe, sieciowe, przyjaźniejsze dla użytkownika itp. oblicze bibliografii lepiej zastosować określenie 2.1? Będzie ono odróżniało współczesną bibliografię, sygnalizując jej osadzenie w rzeczywistości XXI wieku, nieco podobnie jak sygnalizuje to nazwa MARC 21. Z tym, że dodanie sufiksu bez kropki, zbyt mocno mogłoby wskazywać na bezpośrednie koneksje z MARC-iem 21, i służyć do określania zestawień posługujących się właśnie nim. Może ktoś zaproponuje lepsze określenia dla współczesnej bibliografii? Zapraszam do dyskusji! Jarosław Paek Źródło: Porządek Rzeczy: Blog Pracowni Teorii i Organizacji Bibliografii BN, dokument online: data dostępu

17 Czy Słowacki wróci z Rosji? Rękopis Dziennika podróży na Wschód to 74 kartki zapisków z podróży, szkiców i idei przyszłych utworów, rachunki poety i jego rysunki. Na zdjęciu wejście do grobowca Agamemnona, który Słowacki zwiedził we wrześniu 1836 roku. Zobacz więcej zdjęć: MSZ zapowiada, że będzie się starać o odzyskanie odnalezionego w Moskwie rękopisu wieszcza. Skarb polskiej kultury zaginiony rękopis Dziennika podróży na Wschód Juliusza Słowackiego odnalazł w Rosyjskiej Bibliotece Państwowej (dawniej Lenina) dr Henryk Głębocki, historyk z Uniwersytetu Jagiellońskiego. [...] Ewa Łosińska. Cała informacja dostępna na portalu Rzeczypospolitej, dokument online: Rosji.html, data dostępu Ustawa o książce powraca : jubileusz niezależnych księgarzy Zgodnie z zapowiedziami Ogólnopolskie Stowarzyszenie Księgarzy zorganizowało w dniach 26 i 27 września 2011 roku w Młynie nad Starą Regą w Tarnowie koło Łobza w województwie zachodniopomorskim konferencję Książka dobrem kultury, podstawowym źródłem wiedzy, nauki, kultury i rozwoju intelektualnego. Konferencja była połączona z jubileuszem dziesięciolecia OSK. Patronat honorowy objęli: Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, marszałek województwa zachodniopomorskiego i starosta powiatu łobeskiego. W konferencji uczestniczyło dwoje lokalnych parlamentarzystów, a jednocześnie kandydatów w zbliżających się wyborach Magdalena Kochan i Sławomir Preiss, a także co jest szczególne cenne przedstawiciele lokalnej administracji: starosta powiatu łobeskiego Ryszard Brodziński, burmistrz Łobza Ryszard Sola, jego zastępca Ireneusz Kabat, a także burmistrz pobliskiego Węgorzyna Monia Kuźmińska. Do uczestników konferencji nadeszły listy gratulacyjne z kancelarii Prezydenta RP oraz kancelarii prezesa Rady Ministrów, z gabinetu marszałka województwa zachodniopomorskiego, od ministra Bartosza Arłukowicza, z ministerstwa kultury i dziedzictwa narodowego, z Zachodniopomorskiego Urzędu Wojewódzkiego w Szczecinie, a także z sekretariatu Przewodniczącego Parlamentu Europejskiego. Pozdrowienia nadesłał też Bogdan Szymanik, dyrektor wydawnictwa Bosz, oraz Józef Skrzypiec, prezes Bellony. - Dziesięć lat minęło jak z bicza strzelił. Nie wierzyłem, że będziemy aż tak długo trwać, ale udało nam się przez ten czas coś dobrego dla książki zrobić stwierdził na otwarcie konferencji Jerzy Mechliński, inicjator, prezes i niestrudzony lider tego ruchu, zrzeszającego niezależnych księgarzy z czterech województw zachodniopomorskiego, pomorskiego, lubuskiego i śląskiego. Przypomniał też, że najważniejszą inicjatywą OSK jest projekt ustawy o książce, która miałaby uregulować rynek detaliczny i narzucić podobnie jak to się dzieje w niektórych krajach starej Unii Europejskiej jednolitą cenę we wszystkich miejscach sprzedaży książek. W ten sposób niezależni księgarze, którzy są najsłabszym ogniwem łańcucha dystrybucyjnego, chcą się bronić przed dominacją sieci księgarskich czy marketów sprzedających niektóre tytuły po cenach niższych niż mali księgarze uzyskują od hurtowników. Od dziesięciu lat dobijamy się, aby parlament uchwalił ustawę o książce i byliśmy już blisko, ale 10 kwietnia ubiegłego roku w katastrofie smoleńskiej zginęła Krystyna Bochenek, wicemarszałek Senatu, która była największym orędownikiem sprawy księgarzy w parlamencie i której konsekwencja doprowadziłaby z pewnością do przyjęcia ustawy dodał Jerzy Mechliński. Nadzieja na kontynuację tych działań zabrzmiała w wystąpieniu posłanki Magdaleny Kochan, która powiedziała, że w następnej kadencji zbliżymy się do efektu końcowego ustawy o książce. Silne loby zapowiedział też marszałek województwa zachodniopomorskiego oraz przedstawiciele lokalnego samorządu. Referat Książka dobrem kultury, podstawowym źródłem wiedzy, nauki, kultury i rozwoju intelektualnego wygłosił prof. Stanisław Sierpowski z Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu, a prof. Józef Brzezicha u Biblioteki UAM w Poznaniu przedstawił referat Analiza przyczyn zapaści czytelnictwa książek przez dzieci, młodzież i dorosłych (w związku z raportem Biblioteki Narodowej z 17 lutego 2011 roku) oraz propozycja poprawy sytuacji. Kolejne wystąpienie zatytułowane Książka w cyberprzestrzeni wygłosił prof. Piotr Sienkiewicz z Akademii Obrony Narodowej w Warszawie. Ostatnie wystąpienie z tej serii spotkało się z największym zainteresowaniem. Był to referat dr Jana Lusa zatytułowany Księgarnia placówką upowszechniania kultury. Drugiego dnia zaprezentowały się hurtownie książek: Cegielski i Spółka z Koszalina, Super Siódemka z Poznania oraz Wikr z Warszawy, a także wydawcy Pearson oraz Media Rodzina. Odbyła się też odrębna dyskusję na temat skutków wprowadzenia 5 proc. stawki VAT na książki od 1 stycznia 2011 z perspektywy ośmiu miesięcy jej obowiązywania. Źródło: Rynek książki.pl, data dostępu

18 ZoSIA w muzeach! Zintegrowany System Informacji Archiwalnej (ZoSIA) funkcjonuje już w Państwowym Muzeum na Majdanku oraz w Muzeum Narodowym w Krakowie. Trwają także wdrożenia w Muzeum Zamoyskich w Kozłówce oraz Muzeum Zabawek i Zabawy w Kielcach. Stało się to możliwe dzięki wsparciu Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych, który wyraził zgodę na przeprowadzenie wdrożeń oraz zlecił NAC ich realizację. Państwowe Muzeum na Majdanku jest pierwszą instytucją spoza kręgu archiwów państwowych, w której specjaliści z NAC zaimplentowali system ZoSIA. Pracownicy Archiwum PMM odbyli już szkolenia i obecnie korzystają z systemu, wprowadzając do niego pierwsze opisy. Wdrożenie zakończono również w archiwum Muzeum Narodowego w Krakowie, w którym przechowywane są m.in. zdjęcia z wystaw i uroczystości, spuścizna po Feliksie Manggha Jasieńskim, wybitnym kolekcjonerze i krytyku sztuki czy dokumenty Jerzego Waldorffa. Obecnie trwają przygotowania do wdrożenia systemu ZoSIA w Muzeum Zamoyskich w Kozłówce posiadającym bogatą kolekcję sztuki użytkowej oraz rzeźby i malarstwa, a także w Muzeum Zabawek i Zabawy w Kielcach, w którego archiwum znajduje się m.in. kolekcja fotografii i filmów o tematyce zabawkarskiej i ludycznej oraz dokumentacja dotycząca spółdzielni zabawkarskich. Dostarczany bezpłatnie Zintegrowany System Informacji Archiwalnej nie tylko znacznie ułatwi muzeom opracowanie ich zbiorów archiwalnych, ale także umożliwi wkrótce publikację materiałów w Internecie, na portalu Nadesłał: Bartłomiej Kuczyński NAC Źródło: Digitalizacja.pl, data dostępu Używany podręcznik podlega reklamacji: także kupiony przez internet Rzecz używana przeznaczona do sprzedaży musi być właściwej jakości i nadawać się do użytku. Inaczej można ją reklamować u sprzedającego. Zasada ta dotyczy wszystkich rzeczy używanych, a więc także podręczników czytamy w dzisiejszym wydaniu Dziennika Gazety Prawnej. Jak informuje gazeta, Sąd Apelacyjny w Katowicach uznał, że przepisy kodeksu cywilnego mówiące o rękojmi za wady fizyczne rzeczy odnoszą się także do sprzedaży rzeczy używanych. Obowiązkiem sprzedawcy jest wydanie rzeczy nadającej się do użytku. Ponadto sędziowie uznali, że sprzedawca ponosi odpowiedzialność za wady fizyczne rzeczy używanej również wtedy, gdy ujawnione usterki były usuwalne i nadawały się do naprawy. Artykuł 556 par. 1 kodeksu cywilnego, na podstawie którego sąd w Katowicach wydał wyrok, mówi, że sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli sprzedana rzecz ma wadę zmniejszającą jej wartość lub użyteczność. Tak samo jest w sytuacji, gdy zakupiony towar nie ma właściwości, o których istnieniu zapewniał sprzedający. - Kupujący ma jednak obowiązek sprawdzić, w jakim stanie jest rzecz, którą zamierza nabyć - zaznacza Tomasz Lustyk, adwokat prowadzący własną kancelarię. Kiedy uzna, że wady towaru uniemożliwiają korzystanie z niego, powinien po prostu zrezygnować z jego zakupu. - Jeżeli jednak wrócimy do domu i okaże się, że np. druk wyblakł i nie da się książki czytać, to możemy zareklamować towar, a sprzedawca ma obowiązek przyjąć od nas tę reklamację - wyjaśnia Tomasz Lustyk czytamy w dzienniku. Powyższe zasady dotyczą też sprzedaży na odległość np. na portalach aukcyjnych, czy w sklepach internetowych. Oznacza to na przykład, że jeżeli osoba sprzedająca nie zamieściła w ogłoszeniu informacji o tym, że używany podręcznik nie ma okładki, to kupujący może na tej podstawie go reklamować. Ponadto jeżeli sprzedający prowadzi działalność gospodarczą (np. antykwariat), to konsument ma prawo w ciągu 10 dni, bez podania przyczyny, odstąpić od umowy i zwrócić zakupiony towar. Źródło: Rynek Książki.pl, data dostępu Trzy konkursy trzy nagrody: za dwa tygodnie jubileuszowe targi książki naukowej, Poznań, października 2011 roku Zbliżają się jubileuszowe XV Poznańskie Dni Książki Naukowej, które odbędą się w dniach października 2011 roku. W środę 28 września w siedzibie Wydawnictwa Naukowego UAM, które jest organizatorem poznańskiej imprezy, odbyło się posiedzenie jury trzech nagród przyznawanych podczas Dni w konkursie na najlepszą książę akademicką o puchar ministra nauki i szkolnictwa wyższego, w konkursie im. ks. Edwarda Pudełko na najlepszy podręcznik akademicki oraz w nowym konkursie o puchar rektora Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W skład tegorocznego Jury wchodzą: red. Grażyna Banaszkiewicz, prof. Anna Cysewska- Sobusiak (Politechnika Poznańska), Piotr Dobrołęcki (przewodniczący Jury), prof. Przemysław Hauser (przewodniczący Komitetu Organizacyjnego Poznańskich Dni Książki Naukowej), Henryk Podolski (prezes Stowarzyszenia Wydawców Szkół Wyższych), prof. Alicja Pihan-Kijasowa (prodziekan Wydziału Filologii Polskiej i Klasycznej Uniwersytetu im. A. Mickiewicza) oraz prof. dr hab. Waldemar Uchman (przewodniczący Komitetu Redakcyjnego Wydawnictwa Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu). 181

19 Werdyktu jury zostaną ogłoszone w dniu 12 października podczas uroczystości otwarcia Poznańskich Dni Książki Naukowej. - W tegorocznej edycji, która będzie jubileuszową, bo piętnastą z kolei, weźmie udział 62 wystawców poinformowała Bibliotekę Analiz Iwona Maruszewska, dyrektor Wydawnictwa Naukowego UAM. Nasze targi to nie tylko impreza handlowa, gdyż są też spotkania z autorami i wydawcami, rozmowy, a czasem burzliwe dyskusje na tematy warunkujące życie i pracę wydawnictw czy w ogóle ludzi książki. Przyjeżdżają do nas i bibliotekarze, i księgarza. Mamy poczucie, że w dniach targów koncentruje się u nas świat książki dodała Iwona Maruszewska. Pokreśliła też, że poznańskiej imprezie towarzyszy od początku wsparcie władz akademickich, życzliwość kolejnych rektorów, a zwłaszcza dobra rada prof. Przemysława Hausera, który po pierwszej edycji przewodniczy Komitetowi Organizacyjnemu targów. Znaczące wsparcie udziela też Stowarzyszenie Wydawców Szkół Wyższych oraz Polskie Towarzystwo Wydawców Książek. Istotne wsparcie znajduję od wielu lat w zespole pracowników naszego Wydawnictwa, bardzo zaangażowanych również w działania targowe i dlatego jubileusz targów będzie naszym wspólnym świętem stwierdziła jeszcze główna organizatorka poznańskiej imprezy. Źródło: Rynek Książki.pl, data dostępu Jedenaste - nie łam regulaminu FB Dobra Zuck. Złamaliśmy ten nieszczęsny facebookowy regulamin. Nie raz. Ale obiecujemy się poprawić i nie robić tego w przyszłości. Może napiszę nawet co nieco o tym, aby przed podobnym działaniem przestrzec innych bibliotekarzy. Ale nas nie zamykaj. W końcu jesteśmy tylko bibliotekarzami. Niby wiedziałam, że coś tam Facebook miesza z tym regulaminem - że zmienia, że zaostrza i że egzekwuje. Nie myślałam jednak, że zmiany te dotyczyć mogą naszej skromnej, bibliotecznej obecności w serwisie i jakoś nie kwapiłam się do sprawdzenia co nam ostatecznie wolno a co nie. No bo niby jakim cudem - mając profil jako firma nie osoba - moglibyśmy coś złamać? Ano możemy - co jasno podkreślił Krzysiek Lityński w (którymś) swym wystąpieniu na VI FMB. We love Facebook! Fanpage na FB to szansa by promować nasze usługi biblioteczne, by angażować wokół marki, by pokazywać nasze nieco inne (to lepsze) oblicze. Jesteśmy tam gdzie nasi użytkownicy, mówimy do nich ich językiem, rozmawiamy, inspirujemy i sami czerpiemy pomysły obserwując ich reakcje. A znając wyniki badań mówiące, że jednym z najlepszym wabików do fanpaga są konkursy i możliwość otrzymania nagrody, zniżki czy innego bonusa - takowe organizujemy. Bywa, że wbrew regulaminowi. Czyli np. uzależniamy udział w konkursie od zamieszczenia przez użytkowników jakiś treści (np. posta czy komentarza na stronie lub dodanie fotki), albo informujemy zwycięzcę o wygranej pisząc posta na jego tablicy lub wysyłając prywatną wiadomość. Może nie są to grzechy śmiertelne - nie oferujemy wszak uczestnikom alkoholu, tytoniu lub produktów mlecznych (tak! tego też nie można), ani nie reklamujemy leków na receptę lub benzyny. Czasem jednak drobny błąd wystarczy, by podzielić los premierówny i stracić swój fanpage za nieprzestrzeganie facebookowych zasad. A sposobem na przeprowadzenie bezpiecznego konkursu jest obecnie korzystanie ze specjalnych aplikacji promocyjnych jak np. fanappz, wildfireapp czy polskich socialapps, fanpoint lub megafoni (które np. w formie zakładki obecne będą na naszym profilu). Jeśli zaś nas na to nie stać (są to narzędzia komercyjne, z darmowych dostępna jest np. taka - ale trzeba kupić ich gadżety) - możemy po prostu pytanie konkursowe ogłosić na naszym fanpagu, a odpowiedzi zbierać na podany użytkownikom adres . Warunkiem udziału w tym konkursie nie może być jednak aktywność na FB (dodanie posta czy zdjęcia) - tylko właśnie wysłanie odpowiedzi poza fejsem. Choć jak pisze Jacek Gadzinowski w poradniku nt. organizowania konkursów w FB - można też warunkować wejście do promocji prosząc osoby, aby stały się fanami danej strony i dalej instruować ich z jej poziomu o kolejnych krokach wymaganych w konkursie. Pamiętajmy też, by nie używać nazwy Facebook w tytule konkursu (chyba, że uzyskamy na to zgodę FB) oraz by absolutnie nie sugerować, że serwis ma z nim coś wspólnego. To tak w dużym uproszczeniu - streszczając kwestie, które dotyczyć mogą bibliotek. Wielkie firmy organizujące konkursy na szeroką skalę muszą np. dodatkowo uzyskać zgodę Facebooka na taką akcję. Oto co dokładnie rzecze Facebook wszystkim niezorientowanym: Nie możesz: uzależniać udziału w promocji od umieszczenia przez użytkownika jakiejś treści na FB, np. posta na profilu czy stronie, komentarza do statusu czy umieszczenia foto. Możesz: Używać obcych aplikacji, na których użytkownik będzie zamieszczał treści, żeby wziąć udział w promocji. np. możesz administrować konkurs foto, gdzie użytkownik będzie zamieszczał zdjęcie poprzez obcą aplikację, żeby wziąć udział w konkursie. Nie możesz: administrować promocji, w której użytkownik automatycznie bierze udział poprzez dołączenie do fanów twojej strony. Możesz: Jedynie pozwolić fanom swojej strony na dostęp do zakładki, która zawiera obcą aplikację używaną w promocji. Nie możesz: Informować zwycięzców przez FB, np. przez FB wiadomość, czat czy posty na profilu czy stronie. 191

20 Możesz: Zbierać adresy czy poprzez obcą aplikację do promocji, żeby kontaktować się ze zwycięzcami poprzez czy tradycyjną pocztę. Nie możesz: Instruować ludzi (w zasadach czy gdziekolwiek indziej), żeby zakładali konto na FB zanim wezmą udział w promocji. Możesz: Instruować użytkowników, żeby odwiedzali obcą aplikację, żeby wziąć udział w promocji. Ponieważ użytkownicy muszą mieć konto na FB, żeby dostać się do aplikacji na platformie FB, jeśli poinstruujesz ich, będą skłonni do założenia konta na FB, jeśli już takiego nie mają. Śledząc zmiany na FB - generalnie stwierdzić można, że Mark wraz z ekipą nie ułatwia raczej życia administratorom fanpagy. Ostatnie zmiany, które pozwalają m. in. na lajkowanie postów czy komentarzy stron przez osoby nie będące fanami, obniżenie miejsca wyświetlania na tablicy usera postów komercyjnych profili, mniejsze miniaturki zdjęć dodawane przez fanpage (w porównaniu do zdjęć dodawanych przez zwykłych użytkowników), czy chociażby zwiększenie restrykcji regulaminowych - wszystko to sprawia, że trzeba się coraz bardziej gimnastykować, by zdobyć i utrzymać fanów na swoim profilu. I jeszcze bardziej uważać na kontuzje. Bożena Jaskowska Źródło: bjaskoblog, data dostępu E-booki i MARC nowe narzędzie Springera Springer stworzył narzędzie online, dostępne za pośrednictwem serwisu Springer MARC Records [ które umożliwia katalogującym oraz bibliotekarzom pobranie odpowiednio przygotowanej partii rekordów w formacie MARC lub MARCXML. Narzędzie jest proste w obsłudze i pozwala na pobranie do biblioteki partii rekordów z kolekcji Springer ebook. Oprócz rekordów MARC, narzędzie daje możliwość uzyskania pełnej lub wybranej listy tytułów e-booków Springera w programie Excel. Każdy rekord na takiej liście tytułów zawiera podstawowe informacje bibliograficzne, a także adres URL do e-booków na SpringerLink. Możliwe jest też dostarczenie przez Springera rekordów MARC poprzez FTP bezpośrednio na serwer zainteresowanej instytucji. Mogłoby się wydawać, że narzędzie tego typu wykorzystywane jedynie w jednej kolekcji jest mało praktyczne. Należy jednak pamiętać, że wydawnictwo Springer to wiodący w świecie naukowym wydawca książek i czasopism. Publikuje blisko 500 czasopism akademickich i profesjonalnych. W sektorze nauki, techniki i medycyny (STM) grupa publikuje około czasopism i ponad 7000 nowych książek rocznie. Jest też największym wydawcą i posiada największą na świecie kolekcję książek elektronicznych z tej dziedziny. Paweł Rygiel Źródło: Porządek rzeczy: blog Pracowni Teorii i Organizacji Bibliografii BN, data dostępu Polscy bibliofile w Salonie Księgarzy 90-lecie Towarzystwa Bibliofilów Polskich było głównym tematem kolejnego spotkania Salonu Księgarzy, jakie odbyło się w czwartek, 29 września w Bibliotece Narodowej. Za prezydialnym stołem zasiedli warszawscy działacze Towarzystwa, prof. Edward Towpik i Mieczysław Bieleń. Licznie zgromadzonych zebranych przywitała wicedyrektor BN Ewa Potrzebnicka. Spotkanie prowadził dr Andrzej Skrzypczak, wieloletni członek Towarzystwa i pierwszy redaktor Wiadomości Księgarskich. Z powodów zdrowotnych nie przybył członek władz Towarzystwa Bibliofilów Roman Nowoszewski. Na wstępie zaprezentowano sylwetki Gości Salonu, potem Bibliofile opowiadali o narodzinach swej pasji i statusie społecznym miłośników książek. Wszyscy uczestnicy spotkania zaproszeni zostali na uroczystą, jubileuszową sesję Towarzystwa, która odbędzie się 1 października 2011 roku o godz także w siedzibie Biblioteki Narodowej. Źródło: Biblioteka Narodowa, data dostępu