maksymalnie przyjazny

Transkrypt

1 TEMAT NUMERU System maksymalnie przyjazny Z dr. hab. n. wet. Krzysztofem Anuszem, wiceprezesem KRLW, przewodniczącym Komisji ds. Studiów Wyższych Lekarzy Weterynarii, Kształcenia Ustawicznego i Specjalizacji, na temat dobrowolnego ustawicznego kształcenia lekarzy weterynarii rozmawia Monika Cukiernik. O kształceniu ustawicznym lekarzy weterynarii mówiono przez wiele lat. Wspomnę, że dyskusja nie dotyczyła jedynie kształcenia specjalizacyjnego, lecz stałego uzupełniania wiedzy i umiejętności przez lekarzy weterynarii. Jak sytuacja wygląda w tej chwili? Stałe, systematyczne dokształcanie i wzbogacanie wiedzy oraz doskonalenie umiejętności powinno być naturalną powinnością każdego lekarza weterynarii. Niestety, o ustawicznym kształceniu lekarzy weterynarii rozmawiano często w niesprzyjającej atmosferze, tworząc kolejne nieporozumienia. W ostatnich latach, w związku między innymi z szybkim postępem wiedzy i technologii oraz coraz bardziej wymagającymi opiekunami zwierząt, doskonalenie zawodowe stało się koniecznością. Przez kilka lat Krajowa Rada Lekarsko-Weterynaryjna wypracowała pewne reguły i drogowskazy, które znajdują odzwierciedlenie w Uchwale Krajowej Rady Lekarsko-Weterynaryjnej z 18 października 2011 r. w sprawie dobrowolnego ustawicznego kształcenia lekarzy weterynarii. Dokument ten odwołuje się do uchwały o zawodzie lekarza weterynarii oraz Kodeksu Etyki Lekarza Weterynarii, które jednoznacznie stanowią, że lekarze weterynarii są grupą zawodową, która ma obowiązek stałego dokształcania się i podnoszenia kwalifikacji. Jaki jest cel tej uchwały? Chodzi głównie o stworzenie zewnętrznego bodźca do wzmożenia aktywności lekarzy weterynarii. Poza tym uważamy, że wszelkie dokonania indywidualne w ramach kształcenia należało w końcu poddać rejestracji, gdyż spora liczba lekarzy weterynarii od lat dokształca się i wzbogaca swą wiedzę. Wprowadzony system ma też za zadanie integrować środowisko lekarzy weterynarii, gdyż jesteśmy grupą zawodową bardzo rozproszoną, zajętą, często zamkniętą w czterech ścianach swoich zakładów leczniczych. Poprzez system chcemy osiągnąć konsolidację środowiska weterynaryjnego. Dlaczego kształcenie jest dobrowolne? Naszym założeniem było stworzenie takiego systemu kształcenia ustawicznego lekarzy weterynarii, który byłby bardzo przyjazny, nie narzucał obowiązków, odwoływał się raczej do ich ambicji i aspiracji. Jak będzie działał system? Czy lekarze będą zbierać tzw. punkty edukacyjne poświadczające, że realizują dokształcanie ustawiczne? Tak, będzie możliwość zdobywania punktów edukacyjnych, ale naszym priorytetem jest to, aby ich zdobywanie nie było uzależnione od statusu majątkowego lekarzy weterynarii, gdyż w Polsce lekarze we własnym zakresie podnoszą swoje kwalifikacje, pokrywając koszty uczestniczenia w kursach czy konferencjach naukowych. W czteroletnim okresie lekarz weterynarii powinien uzbierać 200 punktów edukacyjnych. To dużo? Liczba punktów nie jest zawyżona, a możliwości ich zdobycia są naprawdę różnorodne. Każda działalność służąca podniesieniu kwalifikacji ma określoną wartość punktową (patrz tabela s. 10 przyp. red.). Lekarze muszą zwracać baczną uwagę, czy dana aktywność, jaką podejmą, spełnia wymogi uchwały. Największą liczbę punktów otrzymują ci, którzy realizują program specjalizacji bądź uzyskają tytuł specjalisty w określonej dziedzinie medycyny weterynaryjnej. Pozostali lekarze weterynarii mogą uzyskać punkty, uczestnicząc np. w szkoleniach organizowanych przez okręgowe izby lekarsko-weterynaryjne, które są najczęściej bezpłatne, a liczba punktów jest dość pokaźna, bo 25. Oczywiście udział w konferencjach czy sympozjach organizowanych przez inne podmioty jest również punktowany, o ile organizator zgłosi się do Krajowej Rady Lekarsko-Weterynaryjnej o przyznanie punktacji. Punkty można też zdobyć, wygłaszając referat lub publikując artykuł w punktowanym czasopiśmie. Punkty dostaje się też za prenumeratę pisma branżowego. Można zebrać punkty za udział w programach edukacyjnych, polegających na rozwiązywaniu testów dołączonych do artykułów i przesyłanych później do redakcji. Podkreślam, możliwości jest wiele i 200 punktów można uzyskać bez specjalnych trudności oraz kosztów. Czy każda jednostka organizująca szkolenia dla lekarzy weterynarii może starać się o uzyskanie punktacji? Na jakiej podstawie przyznawane są punkty? Wszelkie przedsięwzięcia naukowoszkoleniowe, np. kongresy, sympozja, kursy, szkolenia itp., mogą uzyskać punktację. W tym celu organizator musi złożyć specjalny wniosek do Krajowej Rady Lekarsko-Weterynaryjnej, na podstawie którego zostanie przyznana określona liczba punktów. Uzyskanie 7

2 TEMAT NUMERU punktów będzie nie tylko dowodem wysokiego poziomu naukowo-dydaktycznego tych przedsięwzięć, ale pozwoli także na gromadzenie punktów na indywidualnych kontach lekarzy weterynarii. Kto zajmuje się weryfikacją punktów? Jakie sankcje grożą lekarzom weterynarii, którzy nie wykażą się dostateczną liczbą punktów lub nie będą ich mieć wcale? Weryfikacją uzbieranych punktów zajmują się okręgowe izby lekarsko-weterynaryjne. Lekarz weterynarii po czterech latach przygotowuje zestawienie tabelaryczne, wypisując poszczególne aktywności z przysługującą im punktacją oraz wszelkie dokumenty (np. certyfikaty, dyplomy), potwierdzające udział w przedsięwzięciach mających na celu podnoszenie kwalifikacji. Jeśli lekarz weterynarii otrzymał wymaganą liczbę punktów, otrzymuje Dyplom Ustawicznego Kształcenia za dany okres rozliczeniowy. I tutaj pewna uwaga ewentualna nadwyżka punków nie przechodzi na następny okres. Jestem zwolennikiem pozytywnego oceniania, dlatego zaproponowany przez Izbę system absolutnie nie powinien niepokoić tych, którzy nie chcą w nim uczestniczyć. Jakie zatem wymierne korzyści są przewidziane dla tych, którzy biorą w nim udział? Dyplom potwierdzający uczestnictwo w ustawicznym kształceniu będzie z pewnością pozycjonował lekarza weterynarii na niełatwym przecież rynku. Dodatkowo stanie się przydatny np. w przypadku skarg w stosunku do lekarza ze strony klientów, gdyż społeczeństwo staje się coraz bardziej wyczulone na jakość świadczeń. Dla rzecznika odpowiedzialności zawodowej, wykonującego czynności sprawdzające i prowadzącego postępowanie wyjaśniające w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej, dyplom z pewnością będzie pozytywnym elementem przy rozwiązywaniu tego typu spraw. To twardy argument na to, że ma do czynienia z kolegą, który jest świetnym fachowcem, bo w medycynie weterynaryjnej na jakość świadczeń wpływa w wielkiej mierze stałe aktualizowanie wiadomości i umiejętności, co mieści się w ramach ustawicznego kształcenia lekarzy weterynarii. Wierzę, że wprowadzenie ustawicznego kształcenia przyczyni się do dalszego uaktywnienia lekarzy weterynarii i podnoszenia poziomu ich kompetencji. Warunkiem powodzenia całego przedsięwzięcia jest jak najszersze uczestniczenie w nim wszystkich lekarzy weterynarii, dlatego gorąco zachęcam Państwa do współpracy. Dziękuję za rozmowę. UCHWAŁA nr 62/2011/V Krajowej Rady Lekarsko-Weterynaryjnej z 18 października 2011 r. w sprawie dobrowolnego ustawicznego kształcenia lekarzy weterynarii Na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 i 2 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 1 Ustawy z 21 grudnia 1990 r. o zawodzie lekarza weterynarii i izbach lekarsko-weterynaryjnych (Dz.U. z 2009 r. nr 93, poz. 767), w związku z art. 6 ust. 1 Kodeksu Etyki Lekarza Weterynarii (Uchwała nr 3/2008/VII Nadzwyczajnego VII Krajowego Zjazdu Lekarzy Weterynarii z 26 stycznia 2008 r. w sprawie uchwalenia Kodeksu Etyki Lekarza Weterynarii) i uchwałą nr 10/2009/VIII VIII Krajowego Zjazdu Lekarzy Weterynarii z 26 czerwca 2009 r. w sprawie systemu ustawicznego kształcenia lekarzy weterynarii uchwala się, co następuje: 1 1. Lekarz weterynarii dobrowolnie uczestniczy w systemie ustawicznego kształcenia lekarzy weterynarii, zwanym dalej ustawicznym kształceniem, w ramach samokształcenia lub w zorganizowanych formach kształcenia ustawicznego poprzez odbywanie szkolenia specjalizacyjnego, zwanego dalej specjalizacją, oraz w innych formach kształcenia. 2. Koordynatorem ustawicznego kształcenia jest Krajowa Rada Lekarsko-Weterynaryjna. 3. Organem wykonawczym Krajowej Rady Lekarsko- Weterynaryjnej w zakresie ustawicznego kształcenia jest Komisja ds. Studiów Wyższych Lekarzy Weterynarii, Kształcenia Ustawicznego i Specjalizacji, zwana dalej Komisją. 4. Zadaniem Komisji jest rejestrowanie form ustawicznego kształcenia, określanie liczby punktów edukacyjnych oraz prowadzenie ich weryfikacji. 5. Podmiot zamierzający przeprowadzić szkolenie w ramach ustawicznego kształcenia składa wniosek o rejestrację do Krajowej Rady Lekarsko-Weterynaryjnej według wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do uchwały. 6. Komisja, po rozpatrzeniu wniosku, o którym mowa w ust. 5, podejmuje decyzję o ustaleniu liczby punktów edukacyjnych należnych uczestnikowi szkolenia za udział w tym szkoleniu. Wzór decyzji stanowi integralną część załącznika nr Podmiot przeprowadzający szkolenie w ramach ustawicznego kształcenia wystawia lekarzowi weterynarii uczestniczącemu w tym szkoleniu zaświadczenie lub dyplom, którego wzór stanowi załącznik nr 2 do uchwały. 2 Lekarz weterynarii uczestniczy w ustawicznym kształceniu poprzez: 1) realizowanie programu specjalizacji; 2) uzyskanie tytułu specjalisty w określonej dziedzinie medycyny weterynaryjnej; 3) udział w szkoleniu z dziedziny medycyny weterynaryjnej nieobjętym programem odbywanej specjalizacji; 4) udział w szkoleniu organizowanym przez okręgową izbę lekarsko-weterynaryjną; 5) odbycie praktyki klinicznej w krajowym lub zagranicznym specjalistycznym ośrodku weterynaryjnym; 6) udział w krajowym lub zagranicznym kongresie, zjeździe, konferencji lub sympozjum naukowym związanym z wykonywaniem zawodu lekarza weterynarii; 7) udział w szkoleniu zorganizowanym przez grupę lekarzy weterynarii lub powiatowego lekarza weterynarii; 8) prowadzenie studenckich praktyk weterynaryjnych oraz szkoleń personelu pomocniczego; 9) prowadzenie szkolenia lekarzy weterynarii w ramach staży zawodowych; 10) prowadzenie szkolenia lekarzy weterynarii w ramach staży specjalizacyjnych; 11) prowadzenie wykładu lub przedstawienie doniesienia w formie ustnej lub plakatowej na kongresie, konferencji lub sympozjum naukowym związanym z wykonywaniem zawodu lekarza weterynarii; 12) uzyskanie stopnia naukowego doktora, doktora habilitowanego lub tytułu profesora w dziedzinie nauk weterynaryjnych; 13) uzyskanie uprawnień konsultanta w określonej dziedzinie medycyny weterynaryjnej uznanych przez KRLW; 14) publikację książki lub artykułu z zakresu medycyny weterynaryjnej w fachowym recenzowanym czasopiśmie lub opracowanie edukacyjnego programu multimedialnego; 15) publikację książki, artykułu lub opracowanie programu multimedialnego o charakterze popularnonaukowym z zakresu medycyny weterynaryjnej; 16) przetłumaczenie i opublikowanie artykułu, książki lub rozdziału w książce, edukacyjnego programu multimedialnego z zakresu medycyny weterynaryjnej; 17) opublikowanie artykułu w fachowym czasopiśmie indeksowanym, przez Filadelfijski Instytut Informacji Naukowej, Medline lub Index Copernicus; 18) roczną prenumeratę w ramach jednej praktyki czasopisma weterynaryjnego z listy Krajowej Izby Lekarsko-Weterynaryjnej; 19) zakup książki o tematyce fachowej lub programu multimedialnego; 20) przynależność do stowarzyszenia lekarzy weterynarii lub innego stowarzyszenia naukowego z zakresu nauk przyrodniczych; 21) uzyskanie tytułu specjalisty na poziomie europejskim lub amerykańskim; 22) szkolenie pracowników Inspekcji na poziomie wojewódzkim lub centralnym; 23) udział w programie edukacyjnym opartym o zadania testowe akredytowanym przez Komisję KRLW Lekarz weterynarii potwierdza udział w ustawicznym kształceniu poprzez uzyskiwanie odpowiedniej liczby punktów edukacyjnych obliczanych w czteroletnich okresach rozliczeniowych. 8

3 TEMAT NUMERU 2. W celu potwierdzenia uczestnictwa lekarza weterynarii w poszczególnych okresach rozliczeniowych ustawicznego kształcenia lekarz ten przedstawia okręgowej radzie lekarsko-weterynaryjnej tabelaryczne zestawienie punktów za poszczególne formy doskonalenia zawodowego wraz z dokumentami potwierdzającymi odbycie określonych form kształcenia ustawicznego przed zakończeniem okresu rozliczeniowego. 3. Jeżeli w okresie rozliczeniowym lekarz weterynarii przenosi się do innej okręgowej izby lekarsko-weterynaryjnej, Rada tej izby uwzględnia dotychczas uzyskane przez niego punkty edukacyjne. 4. Lekarz weterynarii uzyskuje potwierdzenie uczestniczenia w ustawicznym kształceniu, jeżeli w okresie rozliczeniowym uzyskał co najmniej 200 punktów edukacyjnych. 5. Punkty edukacyjne uzyskane ponad liczbę określoną w ust. 3 nie przenosi się na następny okres rozliczeniowy. 6. Liczbę punktów edukacyjnych odpowiadających poszczególnym formom ustawicznego kształcenia określa załącznik nr 3 do uchwały Lekarz weterynarii, który uzyskał w okresie rozliczeniowym liczbę punktów określoną w 3 ust. 4, otrzymuje Dyplom Ustawicznego Kształcenia za okres rozliczeniowy wydany przez właściwą okręgową radę lekarsko-weterynaryjną. Wzór dyplomu stanowi załącznik nr 4 do uchwały. 2. Lekarz weterynarii, który uzyskał Dyplom Ustawicznego Kształcenia, uprawniony jest do posługiwania się tym Dyplomem i wpisu na Listę Lekarzy Weterynarii uczestników kształcenia ustawicznego. 3. Krajowa Rada Lekarsko-Weterynaryjna prowadzi Listę Lekarzy Weterynarii uczestników kształcenia ustawicznego, która publikowana jest w Biuletynie Informacji Publicznej (BIP) Krajowej Izby Lekarsko- Weterynaryjnej. 5 Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia. Liczba punktów edukacyjnych odpowiadających poszczególnym formom doskonalenia zawodowego Załącznik nr 3 do Uchwały KRL-W nr 62/2011/V z r. lp. Forma doskonalenia zawodowego Liczba punktów Sposób weryfikacji 1. Realizowanie programu specjalizacji 50 pkt. za 1 rok Uzyskanie tytułu specjalisty w określonej dziedzinie medycyny weterynaryjnej Udział w szkoleniu z dziedziny medycyny weterynaryjnej nieobjętym programem odbywanej specjalizacji Udział w szkoleniu organizowanym przez okręgową izbę lekarskoweterynaryjną Odbycie praktyki klinicznej w krajowym lub zagranicznym specjalistycznym ośrodku weterynaryjnym Udział w krajowym lub zagranicznym kongresie, zjeździe, konferencji lub sympozjum naukowym związanym z wykonywaniem zawodu lekarza weterynarii Udział w szkoleniu zorganizowanym przez grupę lekarzy weterynarii lub powiatowego lekarza weterynarii Prowadzenie studenckich praktyk weterynaryjnych. Prowadzenie szkoleń personelu pomocniczego Zaświadczenie wydane przez kierownika specjalizacji 100 pkt. Dyplom specjalisty min. 10 pkt., 1 pkt. za 1 godzinę (h), maks. 40 pkt. za jedno szkolenie 25 pkt. 3 pkt. za 1 dzień, maks. 50 pkt. min. 10 pkt., 1 pkt. za 1 h, maks pkt. za 1 h, maks. 40 pkt. 10 pkt. za 1 studenta/tkę 5 pkt. 9. Prowadzenie szkolenia lekarzy weterynarii w ramach staży zawodowych 20 pkt Prowadzenie szkolenia lekarzy weterynarii w ramach staży specjalizacyjnych Prowadzenie wykładu lub przedstawienie doniesienia w formie ustnej lub plakatowej na kongresie, konferencji lub sympozjum naukowym związanym z wykonywaniem zawodu lekarza weterynarii Uzyskanie stopnia naukowego doktora, doktora habilitowanego lub tytułu profesora w dziedzinie nauk weterynaryjnych Uzyskanie uprawnień konsultanta w określonej dziedzinie medycyny weterynaryjnej uznanych przez KRLW Publikacja książki lub artykułu z zakresu medycyny weterynaryjnej w fachowym, recenzowanym czasopiśmie lub opracowanie edukacyjnego programu multimedialnego Publikacja książki, artykułu lub opracowanie programu multimedialnego o charakterze popularno-naukowym z zakresu medycyny weterynaryjnej Przetłumaczenie i opublikowanie artykułu, książki, rozdziału w książce lub edukacyjnego programu multimedialnego z zakresu medycyny weterynaryjnej Opublikowanie artykułu w fachowym czasopiśmie indeksowanym przez Filadelfijski Instytut Informacji Naukowej, Medline lub Index Copernicus Roczna prenumerata w ramach jednej praktyki czasopisma weterynaryjnego z listy Krajowej Izby Lekarsko-Weterynaryjnej 30 pkt. 20 pkt., maks. 40 pkt. Zaświadczenie lub dyplom wydany Zaświadczenie lub dyplom wydane przez okręgową izbę lekarsko-weterynaryjną Zaświadczenie wydane przez kierownika jednostki Zaświadczenie lub dyplom wydane Zaświadczenie lub dyplom wydane Zaświadczenie wydane przez okręgową izbę lekarsko-weterynaryjną Zaświadczenie wydane przez okręgową izbę lekarsko-weterynaryjną Zaświadczenie wydane przez okręgową izbę lekarsko-weterynaryjną Na podstawie programu 200 pkt. Dyplom 50 pkt. 100 pkt. książka, artykuł 20 pkt., program multimedialny 20 pkt. 75 pkt. książka, artykuł 5 pkt., program multimedialny 10 pkt. Zaświadczenie odpowiedniego stowarzyszenia lekarzy weterynarii lub na wniosek innej organizacji Notka bibliograficzna Notka bibliograficzna pkt. Notka bibliograficzna 40 pkt. Notka bibliograficzna 5 pkt. za tytuł, maks. 10 pkt. za rok Potwierdzenie przez wydawcę, kierownika ZLZ lub dowód wpłaty 19. Zakup książki o tematyce fachowej lub programu multimedialnego 5 pkt. za tytuł dowód nabycia Przynależność do stowarzyszenia lekarzy weterynarii lub innego stowarzyszenia naukowego z zakresu nauk przyrodniczych Uzyskanie tytułu specjalisty na poziomie europejskim lub amerykańskim Szkolenie pracowników Inspekcji na poziomie powiatowym, wojewódzkim lub centralnym Udział w programie edukacyjnym opartym o zadania testowe, akredytowanym przez Komisję KRLW 5 pkt. za rok Zaświadczenie 100 pkt. Zaświadczenie lub dyplom Min. 10 pkt., 1 pkt za 1 h Zaświadczenie lub dyplom wydany 5-20 pkt. Zaświadczenie lub dyplom 10

4 PROGRAM EDUKACYJNY Testowy program edukacyjny DRODZY CZYTELNICY! Zapraszamy do wzięcia udziału w testowym programie edukacyjnym. Pytania są związane tematycznie z pracami publikowanymi na łamach naszego czasopisma. Mogą Państwo zdobyć w ciągu roku 25 punktów edukacyjnych. Szczegóły pod nr. tel REGULAMIN Ogólnopolskiego Testowego Programu Edukacyjnego dla lekarzy weterynarii 1. Redakcja Weterynarii w Praktyce w ramach Uchwały Krajowej Izby Lekarsko-Weterynaryjnej nr 62/2011/V z dnia 18 października 2011 roku, organizuje program edukacyjny dotyczący ustawicznego kształcenia lekarzy weterynarii. Program jest przeznaczony wyłącznie dla lekarzy weterynarii i zaliczany będzie, zgodnie z Uchwałą nr 62/2011/V Krajowej Rady Lekarsko-Weterynaryjnej do systemu dobrowolnego ustawicznego kształcenia lekarzy weterynarii. 2. Program jest akredytowany przez Krajową Izbę Lekarsko- Weterynaryjną i nadzorowany przez Komisję ds. Studiów Wyższych Lekarzy Weterynarii, Kształcenia Ustawicznego i Specjalizacji. 3. Program edukacyjny miesięcznika Weterynaria w Praktyce jest realizowany na łamach kolejnych edycji czasopisma, począwszy od nr. 1-2/2012, do nr / W każdej edycji będzie 20 testowych pytań z czterema odpowiedziami do wyboru przy założeniu jednej odpowiedzi prawiadłowej. 5. Za prawidłową odpowiedź na jedno pytanie uczestnikowi przysługuje 0,14 punktu. Maksymalna liczba zdobytych punktów w ciągu roku wynosi Pytania są opracowane na podstawie artykułów merytorycznych z zakresu medycyny weterynaryjnej, publikowanych w każdym numerze czasopisma. 7. Wyboru pytań testowych z przygotowanej puli dokonuje patron merytoryczny Programu, dr hab. Zdzisław Gajewski, prof. nadzw. SGGW. 8. Kontroli udzielonych odpowiedzi przez każdego z uczestników na kartach nadesłanych do redakcji dokonywać będzie powołana do tego celu komisja w składzie: opiekun merytoryczny Programu oraz redaktor prowadząca Weterynarii w Praktyce. 9. Osobą odpowiedzialną za prowadzenie ewidencji lekarzy uczestniczących w Programie i zgromadzonych przez nich punktów edukacyjnych jest asystent redakcji czasopisma Weterynaria w Praktyce. 10. Do Programu może zostać zakwalifikowany każdy lekarz z chwilą nadesłania do redakcji pierwszej wypełnionej karty odpowiedzi. 11. Uczestnicy programu przysyłają odpowiedzi na oryginalnych kartach zwrotnych dołączonych do każdego numeru pisma, w którym jest publikowany test, w określonych przez redakcję terminach. 12. Warunkiem uczestnictwa jest korespondencyjny sposób przekazywania odpowiedzi na pytania testowe, to jest przesłanie oryginalnej, wypełnionej karty z odpowiedziami na adres redakcji: Wydawnictwo Elamed al. Roździeńskiego Katowice 13. Prawa i obowiązki uczestników programu: Każdy zainteresowany lekarz ma prawo do wzięcia udziału w Programie Edukacyjnym zaliczanym do systemu dobrowolnego ustawicznego kształcenia lekarzy weterynarii. Każdy uczestnik ma prawo nadesłać wypełnione karty z odpowiedziami Programu Edukacyjnego odbywającego się w roku 2012 do 31 stycznia 2013 roku. Każdy uczestnik w dowolnym momencie ma prawo uzyskać informacje o zgromadzonej przez siebie punktacji. Każdy uczestnik jest zobowiązany sygnować kartę odpowiedzi własnym podpisem i pieczątką lekarską. Każdy uczestnik ma obowiązek przesyłania odpowiedzi na oryginalnych, zamieszczonych w czasopiśmie kartach odpowiedzi. 14. Redakcja weryfikuje każdorazowo uzyskane odpowiedzi i prowadzi odpowiednią dokumentację w terminie do końca stycznia 2013 roku. Redakcja wystawi każdemu uczestnikowi Programu certyfikat poświadczający liczbę zebranych punktów. Certyfikat ten stanowi podstawę do wystąpienia o dokonanie wpisu do Ewidencji doskonalenia zawodowego. 15. Przystąpienie do Programu jest nieodpłatne. Uczestnik ponosi jedynie koszty wysyłki pocztowej kart z odpowiedziami. 16. Uczestnik Programu, który zgromadzi największą liczbę punktów, zostanie uhonorowany nagrodą ufundowaną przez sponsorów Programu. 12

5 PROGRAM EDUKACYJNY TEST NR 1, I EDYCJA 1. Istotą zespołu końskiego ogona są zmiany lokalizujące się ponad kręgami: C1-C2, Th9-Th10, L4-L5, L7-S1. 2. Jednym z objawów zespołu końskiego ogona jest zanik masy mięśniowej kończyny miedniczej unerwiony przez: nerw strzałkowy, nerw kulszowy, nerw promieniowy, nerw trójdzielny. 3. Zalecana podczas diagnozowania zespołu końskiego ogona ilość preparatu podawanego w trakcie mielografii wynosi: 0,1 ml/kg/mc., 0,2 ml/kg/mc., 0,3 ml/kg/mc., 0,4 ml/kg/mc. 4. Metodą najdokładniej obrazującą rdzeń kręgowy jest: mielografia, epidurografia, rezonans magnetyczny, tomografia komputerowa. 5. Objawy kliniczne stłuszczenia wątroby u kotów pojawiają się dopiero, gdy stłuszczeniu ulegnie około: 10% miąższu, 25% miąższu, 50% miąższu, 75% miąższu. 6. Ostatecznym potwierdzeniem stłuszczenia wątroby u kotów jest: zdecydowany wzrost aktywności fosfatazy zasadowej, widoczna w badaniu klinicznym żółtaczka, widoczne w badaniu RTG powiększenie wątroby, badanie histopatologiczne materiału pobranego z wątroby na drodze biopsji cienkoigłowej. 7. Lekiem najczęściej stosowanym w leczeniu babeszjozy u koni jest: imidokarb, diminazen, chinina, fenamidyna. 8. Zalecana dawka preparatu diminazen w terapii babeszjozy u psów to: 0,25-0,5 mg/kg/mc., 1-2 mg/kg/mc., 3,5-5 mg/kg/mc., mg/kg/mc. 9. Trójkąt Codmana charakterystyczny dla zmian agresywnych kości polega na: tworzeniu przez okostną kostniny odokostnowej z jednoczesnym podważaniem okostnej przez naciekającą od wewnątrz zmianę agresywną, szybkim rozwoju zmian i odsuwaniu okostnej na przemian z okresami uspokojenia, podczas których okostna wytwarza kolejną blaszkę kostną, gwałtownym miejscowym oderwaniu okostnej od powierzchni kości i wytwarzaniu przez uaktywnione osteoblasty blaszek kostnych, skostnieniach obwodowych, które tworzą się na zewnątrz zmienionej kości. 10. Leczenie chłoniaka z dużych ziarnistych limfocytów u kotów powodujące czasową remisję polega na: podawaniu encortolonu, podawaniu encortolonu i antybiotyków o szerokim spektrum działania, stosowaniu leków cytostatycznych w schematach wielolekowych, podawaniu niesteroidowych leków przeciwzapalnych. 11. Podstawą rozpoznania chłoniaka z dużych ziarnistych limfocytów u kotów jest: badanie cytopatologiczne węzłów chłonnych i zmienionych tkanek, badanie morfologiczne krwi, badanie biochemiczne krwi, badanie USG jamy brzusznej i RTG klatki piersiowej. 13

6 PROGRAM EDUKACYJNY 12. Wskazaniem do badania PMR są: podejrzenie podwyższonego ciśnienia płynu mózgowo-rdzeniowego, nadwichnięcie szczytowo-obrotowe, urazy odcinka szyjnego, zapalenie korzeni nerwowych, zapalenie mózgu i opon mózgowych, zapalenie struktur kręgosłupa, zaburzenia krzepnięcia, malformacja Chiari. 13. Działanie preparatu imidokarb polega na: wiązaniu się z jedną 5OS rybosomu, hamowaniu syntezy DNA w komórkach, blokowaniu receptora C3b na powierzchni erytrocytów, hamowaniu transportu elektronów w obrębie kompleksu cytochromu bc Za zmiany agresywne kości uważa się: tylko złośliwe zmiany nowotworowe, tylko zmiany infekcyjne, tylko zmiany pourazowe, wszystkie powyższe zmiany. 15. Rozstrzygającym badaniem w rozpoznaniu zmiany agresywnej kości jest: badanie radiologiczne, badanie mikrobiologiczne, badanie histopatologiczne, badanie tomograficzne. 16. W celu wykazania postępu zmiany agresywnej zaleca się wykonanie powtórnego badania RTG po: 4-10 dniach, 2-3 tygodniach, 2-3 miesiącach, 6 miesiącach. 17. Błękit trypanu u psów podajemy: w formie pasty, jako tabletki, w iniekcji domięśniowej, dożylnie. 18. Chłoniak i białaczka z dużych ziarnistych limfocytów wywodzą się z: limfocytów B, limfocytów T i NK, limfocytów helperowych, z żadnych z wymienionych komórek. 19. W badaniu immohistochemicznym obecność przeciwciał przeciw CD3, CD4, CD5, CD8 służy do diagnozowania nowotworów wywodzących się z: limfocytów B, limfocytów T, limfocytów NK, nie mają wartości diagnostycznej. 20. Pobranie PMR przeprowadza się: bez znieczulenia, w znieczuleniu miejscowym, po spremedykowaniu i znieczuleniu miejscowym, w znieczuleniu ogólnym i po zaintubowaniu. Program jest akredytowany przez Krajową Izbę Lekarsko-Weterynaryjną i nadzorowany przez Komisję ds. Studiów Wyższych Lekarzy Weterynarii, Kształcenia Ustawicznego i Specjalizacji. Opiekunem merytorycznym programu jest dr hab. Zdzisław Gajewski, prof. nadzw. SGGW Imię i nazwisko..... Adres... Stopień naukowy Specjalizacja..... Telefon kontaktowy..... Miejsce pracy Pieczątka Podpis Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych dla potrzeb niezbędnych do realizacji testowego programu edukacyjnego (zgodnie z Ustawą z dn r. o ochronie danych osobowych, Dz.U. nr 133, poz. 883). Wyrażam zgodę na otrzymywanie newslettera. 14