Moduł VI Projektowanie dekoracji roślinnych

Transkrypt

1 Moduł VI Projektowanie dekoracji roślinnych Wstęp 1. Rysunek 2. Elementy dokumentacji projektowej 3. Kompozycja arkusza projektowego 4. Prezentacja projektu dekoracji roślinnej 5. Programy graficzne oraz sporządzanie rysunków i fotografii za pomocą programów graficznych 6. Dekoracja pomieszczeń mieszkalnych kwiatami ciętymi Bibliografia 1

2 Wstęp Na przestrzeni wieków spotykaliśmy symboliczne bukiety z okresu średniowiecza, pompatyczne bukiety barokowe, piramidalne bukiety klasycystyczne, naturalne kompozycje kwiatowe z czasów romantyzmu i inne. Kompozycje roślinne nieustannie podlegają zmieniającym się trendom. Dziś kompozycje kwiatowe częściej dopasowuje się do okazji, gustów i charakteru wnętrza, do którego są przygotowane. Do ułożenia kompozycji niezmiennie potrzebna jest znajomość zasad układania aranżacji florystycznych oraz podstaw cech dekoracyjnych materiału florystycznego. Tworzenie kompozycji zaczynamy od sporządzenia precyzyjnego projektu. Dobry projekt to nie tylko kwestia ciekawego pomysłu i kreatywności, to również w dużej mierze zasługa umiejętnego posługiwania się takimi zagadnieniami jak dobór kolorów i tekstur, wykorzystanie przestrzeni, dopasowanie form i kształtów, wyczucie proporcji i harmonii. 2

3 1. Rysunek Rysunek spełnia dwa podstawowe zadania: rozwija precyzyjną wyobraźnię przestrzenną, niezbędną w procesie twórczym, oraz pełni rolę podstawowego środka komunikacji i informacji. Niezmiennie aktualne jest to, iż podstawową zasadą w procesie kształcenia florysty i niezbędną później w jego warsztacie pracy jest umiejętność posługiwania się rysunkiem opartym na zasadach realizmu, znajomości zasad perspektywy i budowy formy. Rysunek to kompozycja linii wykonana na płaszczyźnie, polegająca na nanoszeniu na powierzchnię walorów wizualnych przy użyciu odpowiednich narzędzi. Narzędziem rysunkowym może być wszystko, co jest twarde i pozostawia ślad na płaszczyźnie. Do najbardziej popularnych należą: ołówek, węgiel, tusz rozprowadzany przy pomocy pędzla lub patyka, sangwina, mazak, pastel, kredka, piórko, gumka, kreda, a nawet palec. Techniki rysunkowe biorą często nazwy od narzędzi, którymi są wykonywane, czyli będą to odpowiednio: ołówek, węgiel, tusz lawowany, rysunek pędzlem, rysunek patykiem itd. Rodzaje rysunku: z natury odzwierciedlanie obserwowanej rzeczywistości (inwentaryzacja, szczegóły), rysunek z pamięci odzwierciedlanie rzeczywistości na podstawie zapamiętanych cech (pomysły zaobserwowane przypadkowo), z wyobraźni tworzenie obrazu powstaje w wyobraźni (tzw. projekt koncepcyjny). Podział rysunków według sposobu przedstawiania: szkic wykonywany odręcznie, bez skali, szybka wizualizacja kompozycji, rysunek rysunek w określonej skali wykonywany przy użyciu przyborów rysunkowych, do dokładnej wizualizacji kompozycji, schemat przedstawia kompozycję w sposób uproszczony, plan przedstawia rozmieszczenie kompozycji. Materiały i przybory rysunkowe: zwykły biały papier bez nadruku do szkicowania lub papier biały kartonowy (brystol), kalka techniczna, folia techniczna (astralon), 3

4 ołówki zwykłe i automatyczne, linie, ekierki, kątomierze, krzywki kreślarskie i przyborniki kreślarskie. kredki, farby, pastel, akwarele itp. Zalety rysunku: rozwija pamięć wzrokową, wyobraźnię przestrzenną, wrażliwość na otoczenie, kształtuje umiejętność obserwacji natury, bystrość, spostrzegawczość, zmusza do analizy obserwowanych zjawisk, cech przedmiotu, proporcji, barwy, faktury, struktury, pozwala wyrażać swoje przemyślenia i uczucia w sposób twórczy, pozwala wyrazić myśli i pomysły, obraz forma analizowania i kształtowania przestrzeni. Rysunkiem odręcznym nazywamy taki rysunek, który wykonujemy bez przyborów kreślarskich, takich jak: liniały, kątomierze, krzywiki, cyrkle itp. Przy rysowaniu odręcznym nie stosujemy podziałki, staramy się tylko zachować odpowiednie proporcje i dokładnie zwymiarować wykonany rysunek. Rysunek odręczny nazywany jest szkicem. Na jego podstawie wykonuje się właściwy rysunek techniczny. Rysunki techniczne są formą graficzną przedstawiającą w konwencjonalny sposób plany lub zasady działania różnych przedmiotów. Osoby podejmujące się wykonania takich projektów muszą przestrzegać szeregu norm regulujących stosowane oznaczenia, rodzaj perspektywy, sposoby pomiaru itp. Dzięki narzuceniu odgórnych standardów zachowuje się precyzję wyrażania myśli i uniwersalność przekazu. Odróżnia to grafikę użytkową od rysunku artystycznego, który w założeniu ma być ekspresyjny i umożliwiać wielopłaszczyznową interpretację. Perspektywa to umiejętność ukazania trójwymiarowych przedmiotów na płaszczyźnie z zachowaniem naturalnych stosunków przestrzennych. Perspektywa odgrywa bardzo ważną rolę w prawidłowym konstruowaniu rysunku. Umożliwia oddanie wrażenia głębi (trzeciego wymiaru), dzięki zachowaniu zjawiska pozornych zmian kształtu przedmiotów zależnie od ich ustawienia względem obserwatora. Na przykład: przedmioty w miarę oddalania się od oka pozornie stają się coraz mniejsze, a linie równoległe zbiegają się na linii horyzontu (typowym tego przykładem są tory kolejowe). Rysunek perspektywiczny rysunek przedstawiający przedmiot w rzucie perspektywicznym. Opiera się na jasnych zasadach konstrukcji. Wszystkie linie i odległości, jakie można zaobserwować, w rzeczywistości ulegają tzw. skrótom perspektywicznym. Oznacza to, że przedmioty położone dalej od nas, widoczne są jako mniejsze niż te, które położone są bliżej, a równe odległości pomiędzy nimi w perspektywie mogą ulegać pro- 4

5 porcjonalnemu skróceniu i nie być widoczne jako równe. Bardzo istotne dla rysunku jest położenie rysującego i związane z nim umiejscowienie linii horyzontu. Linia horyzontu jest jak gdyby granicą pola widzenia i znajduje się zawsze na poziomie oczu rysującego. Wynika z tego, że rysując ten sam obiekt z tego samego miejsca, można go inaczej przedstawić w zależności od tego, czy obserwator przyjmie postawę stojącą, siedzącą czy leżącą. Nie bez znaczenia jest położenie samego przedmiotu w stosunku do obserwatora. Przedmiot można ustawić do obserwatora czołowo, bokiem, nad linią horyzontu lub pod nią. Od wyżej wymienionych czynników zależy liczba punktów zbiegu na linii horyzontu dla rysowanego przedmiotu. Linie, które składają się na rysunek przedmiotu, widziane przestrzennie, ulegają zjawisku zbiegania do punktów zbiegu, które położone są głównie na linii horyzontu. Ze względu na położenie rysującego i położenie przedmiotów w stosunku do niego wyróżniamy następujące rodzaje perspektywy: równoległa z jednym punktem zbiegu, ukośna z dwoma punktami zbiegu, z lotu ptaka z trzema punktami zbiegu, żabia z trzema punktami zbiegu, powietrzna. Większość przedmiotów można przedstawić jako układ prostych figur geometrycznych i brył. Omówienie zasad perspektywy często opiera się na zasadach konstrukcji, prostych figur płaskich prostokąta (kwadratu) i okręgu, a także prostych brył o ścianach płaskich prostopadłościanu oraz brył obrotowych walca i stożka. W rzeczywistości najczęściej punkty zbiegu musimy sobie wyobrazić, gdyż znajdują się one poza płaszczyzną papieru, na którym rysujemy. Musimy je mieć niejako w wyobraźni i konstruując poszczególne przedmioty, dążyć do nich liniami konstrukcyjnymi. 5

6 2. Elementy dokumentacji projektowej Opracowanie projektowe powinno być: jednorodne pod względem kompozycyjnym i graficznym, postrzegane jako całość, jasne i czytelne dla odbiorcy, a tym samym łatwe w zrozumieniu. Dlatego tak ważne jest ustalenie: konwencji graficznej, hierarchii ważności poszczególnych elementów, wyboru technik opracowania, doboru barw. Elementy dokumentacji projektowej założenia do projektu oparte na informacjach uzyskanych od klienta oraz/lub zebranych w trakcie opisu wnętrza, miejsca lub obiektu (sukni, samochodu). Elementy dokumentacji projektowej: projekt koncepcyjny, projekt techniczny, wykaz materiałów, kosztorys, uzasadnienie projektu, harmonogram realizacji, portfolio, prezentacja multimedialna. Etap I założenia do projektu Etap ten obejmuje przygotowanie opisu wnętrza historycznego lub współczesnego oraz jego cechy, np. kolorystykę, rozmiary, styl, dekorację itd. Należy sporządzić opis potrzeb klienta, opis okazji, dokładną inwentaryzację wnętrza (historycznego lub współczesnego), w którym ma znajdować się dana kompozycja. W założeniach projektowych powinny znaleźć się takie informacje jak: dokumentacja fotograficzna, indeks barwny, opis stylu, charakteryzacja oświetlenia, drogi transportu, dostępność wodny itp. Informacje te mogą być bardzo przydatne zwłaszcza w takich sytuacjach jak np. projekt dekoracji ekspozycji na targach lub dekoracji wnętrza kościoła. 6

7 Nie jest możliwe wykonanie dobrego projektu aranżacji roślinnej bez dokładnej inwentaryzacji i dokumentacji fotograficznej. Pomiary i zdjęcia wykonywane są zazwyczaj na wstępnym spotkaniu. Inwentaryzacja i dokumentacja fotograficzna są podstawą rzetelnej wyceny projektu. Etap II projekt koncepcyjny Projekt koncepcyjny (wstępny) to zestaw rysunków o niewielkim stopniu uszczegółowienia i skali (np. 1:100, 1:200), służący do przedstawienia idei aranżacji florystycznej zainteresowanym stronom i jej wstępnej akceptacji. Projekt koncepcyjny powstaje w oparciu o wymagania klienta. Przedstawia on ostateczne rozmieszczenie i rozmiary kompozycji roślinnych, których dotyczy. W projekcie tym podana jest również ilość wszystkich kompozycji. Znajduje się w nim też opis wnętrza, w których będą się dane kompozycje znajdować. Projekt koncepcyjny przedstawia ostateczne rozmieszczenie i rozmiary kompozycji roślinnych, a także ilość wszystkich kompozycji, wnętrza, w których będą się znajdować itp. Projekt ten wykonuje projektant w oparciu o wymagania klienta. Technika wykonania projektu jest dowolna, natomiast musi być czytelna. Można wykorzystać różne techniki rysunkowe, graficzne i malarskie, w tym rysunek w kolorze, np. farbami akwarelowymi oraz coraz częściej stosowanymi w projektach kredkami akwarelowymi, które są łatwiejsze w użyciu. Do innych niezbędnych elementów rysunku projektu koncepcyjnego zaliczyć możemy widoki wnętrz, przekroje, zdjęcie sukni ślubnej itp. Etap III projekt techniczny Projekt techniczny ilustruje lokalizację, kształty, wymiary, sposób budowy głównych elementów niezbędnych w kompozycji. Projekt techniczny to praca studyjna projektanta. Projekt powstaje na podstawie projektu koncepcyjnego. We florystyce, jako zawodzie artystycznym, rysunki często wykonuje się odręcznie. Przy rysunkach technicznych należy przestrzegać wskazań Polskiej Normy. Projekt techniczny powinien być wykonany w skali, zawierać legendę, informacje o skali, zastosowanych symbolach oraz indeks barwny. Projekt techniczny odpowiada na pytanie, jak mam fizycznie wykonać zaprojektowane elementy, jak je zbudować. Stosuje się go często przy projektach, gdzie bardzo liczy się precyzja i dokładność wykonania, a ważną cechą jest prawidłowe zwymiarowanie elementów kompozycji. 7

8 Etap IV wykaz materiałów Wykaz materiałów użytych do wykonania kompozycji roślinnych często przygotowany jest w formie tabeli. Tabela zawiera spis materiału roślinnego i nieroślinnego, potrzebnego do stworzenia aranżacji, ilość tego materiału oraz często orientacyjną cenę materiału. Tabela 6.1. Przykładowy wykaz materiałów Lp. Materiały Jednostki miary Ilość Cena jednostkowa w zł 1. Gerbera (Gerbera L.) pomarańczowa szt Róża (Rosa L.) czerwona (dł. 50 cm) szt Ruskus (Ruszczyk) szt Wstążka jutowa (szer. 5 cm) pomarańczowa mb Drut florystyczny (średnica 0,5 mm) szt. 2 0,3 6. Rafia mb. 1 0,5 7. Papier szt. 2 0,5 Źródło: opracowanie własne na podstawie Etap V kosztorys Kolejnym etapem dokumentacji projektowej jest kosztorys, który szczegółowo zestawia poniesione koszty w związku z przygotowaniem kompozycji. Na koszty te składają się trzy podstawowe grupy: materiał roślinny, środki techniczne, materiał dekoracyjny. Do ogólnego kosztu materiałów dodajemy koszty robocizny, które z reguły wynoszą 30% kosztów powstałej kompozycji. Koszty robocizny nie są elementem stałym zależą od wielu wypadkowych i są w rzeczywistości ustalane indywidualnie przez każdego florystę. Tabela 6.2. Przykładowy kosztorys Cena Lp. Nazwa gatunku i odmiany jednostkowa zł Materiał roślinny Liczba Wartość zł Środki techniczne Materiały dekoracyjne 8

9 Razem koszt materiałów X X Koszt robocizny (30% kosztów robocizny) X X RAZEM KOSZT Źródło: opracowanie własne autora na podstawie Etap VI uzasadnienie projektu W opisie projektu należy wykazać cechy wybranego stylu kompozycji i w oparciu o nie uzasadnić swoją koncepcję dekoracji, podkreślając sposób eksponowania materiału florystycznego, jego porządkowania oraz kolorystykę. W uzasadnieniu wyboru formy kompozycji należy wskazać i uzasadnić wybór, kształt dekoracji, wynikający z tego układ materiału oraz przebieg linii, sposób porządkowania. Należy również wskazać barwy materiału florystycznego, uzasadnić swój wybór, odnosząc się do okazji, sezonu, kolorystyki otoczenia lub innego przyjętego kryterium twórczego. Warto odnieść się do symboliki, temperatury barw, zasad łączenia (np. poprzez kontrast lub podobieństwo barw). W uzasadnieniu wyboru materiału należy wskazać, jakie wybrano rośliny i dlaczego (np. kierując się ich cechami plastycznymi, trwałością). W projekcie warto zawrzeć uzasadnienie wyboru środków technicznych. Powinno ono wynikać z ich przydatności w wybranej technice oraz wpływu na ostateczny efekt pracy. Powinno zostać uwzględnione uzasadnienie wyboru materiału dekoracyjnego oraz naczynia, odnosząc się np. do jego kolorystyki, tworzywa, formy lub rozmiarów. Przy koncepcji obejmującej zastosowanie materiałów dekoracyjnych należy, wskazać jakie i dlaczego wprowadzano, odnosząc się np. do tworzywa lub kolorystyki. W projekcie powinno znajdować się uzasadnienie wyboru techniki (np. gąbki florystycznej), jej wpływu na trwałość roślin i łatwość transportu oraz wyboru technik pomocniczych drutowania, klejenia (np. klejenie poszerza możliwości twórcze, drutowanie pozwala zaś uzyskać pożądaną linię roślin). W projekcie należy określić sposób eksponowania dekoracji ze wskazaniem, jak i gdzie kompozycja ma być umieszczona, czy jest to kompozycja jedno-, czy wielostronna. Etap VII harmonogram prac Każdy projekt kompozycji florystycznej powinien zawierać szczegółowy harmonogram przebiegu prac związanych z wykonaniem projektu od momentu zakupu materiałów, po kolejne etapy tworzenia kompozycji, aż do uzyskania finalnego efektu. 9

10 Etap VIII portfolio i prezentacja multimedialna Portfolio zawiera wszystkie materiały zebrane w trakcie realizacji poprzednich etapów projektowania. W portfolio znajduje się cała dokumentacja fotograficzna od etapu wstępnego, aż do etapu końcowego kompozycji. W portfolio znajdują się wszystkie rysunki powstałe w procesie projektowania oraz tabele wykazu roślin i kosztorysu. Gotowa teczka portfolio stanowi całość materiału, który chcemy zaprezentować klientowi. Inwestor zwróci uwagę na pomysł, który jest ciekawy, innowacyjny i posiada unikatowe cechy oraz cechuje się oczekiwanymi warunkami finansowymi. Wato przedstawić pomysł kompozycji kwiatowej w postaci prezentacji multimedialnej. Taka technika prezentacji projektu jest bardzo czytelna dla inwestora. Poprawnie przygotowana prezentacja podkreśla atuty projektu kompozycji. 10

11 3. Kompozycja arkusza projektowego Etapy powstawanie projektu: pomysł (tytuł), koncepcja (temat), treść (zagadnienie), szkic (notatka graficzna), projekt. Przestrzenne podstawy projektowania: wielkość/wymiar, perspektywa, stopnie jasności, pozycja. Opracowaną koncepcję należy przedstawić w formie rysunku, korzystając z zasad rzutowania, czyli przekształcenia przestrzeni trójwymiarowej na dwuwymiarową. Rzutowanie pozwala zdefiniować wymiary przedmiotu i parametry techniczne. Rysunek powinien zawierać legendę, a w niej skalę, oznaczenia użytych symboli oraz indeks barwny. Za pomocą symboli można oznaczyć rodzaje materiałów użytych w kompozycji mogą one mieć formę graficzną, liter i cyfr. Czytelność poszczególnych planów decyduje o wrażeniu przestrzenności rysunku. Efekt zależy od stopnia natężenia kreski, zróżnicowania stopnia uszczegóławiania oraz barwy. Rysunek 6.1. Przykład arkusza projektowego Źródło: opracowanie własne autora na podstawie 11

12 Rysunek 6.2. Przykład arkusza projektowego Źródło: opracowanie własne autora 12

13 4. Prezentacja projektu dekoracji roślinnej Wizualizacja koncepcji: rysunek perspektywiczny, rysunek techniczny, rzuty, model, makieta, wizualizacja komputerowa. Rodzaje i budowa modeli: I. Model szkic projekt szkic projekt produkcyjny wizualizacja 3D (model 3D wirtualny). II. III. IV. Model imitacyjny w skali, nieodwzorowujący wszystkich detali dokładnie. Model prototyp element (detal) prototyp, czyli model funkcjonalny, często w skali 1:1. O ile to możliwe, wskazane jest użycie materiałów, z których ma być docelowo wykonany. Często zastępuje się elementy suplementami dostępnymi w technologiach niskonakładowych, gdzie nie trzeba wykonywać form (np. sztuczne kwiaty zamiast żywych w przypadku bukietu). Model wirtualny w komputerze. 13

14 5. Programy graficzne oraz sporządzanie rysunków i fotografii za pomocą programów graficznych Projektowanie aranżacji roślinnych dla wnętrz, domów czy ogrodów może odbywać się przy użyciu różnych narzędzi komputerowych. Pozwalają one zaplanować wygląd otoczenia i zaaranżować pomieszczenia. Liczba dostępnych narzędzi jest bardzo duża. Programy komputerowe zmieniają się szybko, w treści zostały przedstawiony stan wiedzy na rok W dokumentacji florystycznej bardzo ważne jest zamieszczenie rożnego rodzaju tabel i opisów. Programami używanymi do sporządzania tych zadać są pakiety, m.in. Microsoft Office, OpenOffice, LibreOffice. Dysponują one również narzędziami do przygotowania prezentacji danego projektu. SAM ZAPROJEKTUJ Dom Wnętrze i Ogród to wszechstronna aplikacja umożliwiająca zaprojektowanie domu, przy jednoczesnym wyposażeniu jego wnętrza, a także urządzenie ogrodu wokół niego. Stworzone przestrzenie można wyposażyć, korzystając z bogatej biblioteki, zawierającej 2000 elementów. Stworzone projekty można obejrzeć w trójwymiarowej technologii. Bogata baza roślin pozwala szybko zaprojektować np. aranżacje roślinne w donicach czy dobrać rośliny do określonego wnętrza. Komputerowa Encyklopedia Kwiatów opisuje ponad 3400 kwiatów, roślin cebulowych, pnączy i orchidei, przy czym każda roślina posiada zdjęcie i opis zawierający informację na temat wymagań glebowych, wodnych, słonecznych, temperaturowych, a także wymiarów, rozrostu, okresu życia, kłopotliwości uprawy i zastosowania. Zawiera ponad 5000 fotografii. W programie tym możemy sprawdzać dane gatunki roślin, ich cechy i wymagania. Adobe Photoshop jest profesjonalnym programem przeznaczonym do edycji obrazów bitmapowych. Nowe niezwykłe funkcje, w jakie został wyposażony, ułatwiają pracę z fotografiami z aparatów cyfrowych. Szeroka paleta różnego rodzaju narzędzi edycyjnych pracujących w trybie 48-bitowym pozwala na zwiększenie kreatywności i produktywności. Pozwala poddać graficznej obróbce wykonany projekt czy zdjęcia kompozycji. Dzięki temu programowi możemy połączyć w całość kilka rysunków do jednego projektu, tworząc gotową prezentację dla klienta. 14

15 DuoCAD to proste i intuicyjne narzędzie do sporządzania płaskich rysunków w formacie dwg. Stanowi kompleksowy sposób do sporządzania dokumentacji architektonicznej 2D. Programy CAD są aktualnie najdokładniejszymi narzędziami do przygotowania bardzo dokładnych projektów. W tym programie możemy wykonać bardzo dokładne rysunki danej kompozycji, wykorzystując już istniejącą bazę rysunków, lub tworzyć własne modele i bloki. Rysunki wykonujemy w określonej skali, dzięki czemu łatwo możemy zwymiarować każdy ich element. Pakiet CorelDRAW Graphics Suite 12 wprowadza inteligentne narzędzia do projektowania, które umożliwiają tworzenie ciekawszych i bardziej precyzyjnych grafik. Nowe zaawansowane funkcje zwiększają wydajność pracy i usprawniają ją dzięki zgodności ze standardowymi formatami plików. Dzięki oprogramowaniu do projektowania graficznego, formatowania układu strony, przetwarzania obrazów cyfrowych i grafiki animowanej jest to idealny pakiet graficzny dla systemu Windows. Pakiet Corel pozwala na tworzenie projektów kompozycji od podstaw, jak również na obróbkę już istniejących rysunków, zdjęć. Za pomocą tego programu przygotujemy również szczegółową prezentację dla klienta, np. w formie posteru. Innymi programami do grafiki komputerowej są: Autocad, Archicad, GIMP, SketchUp oraz programy do projektowania zieleni: Garden Composer, 3d Garden. Bardzo popularne są jednak odręczne projekty graficzne. 15

16 6. Dekoracja pomieszczeń mieszkalnych kwiatami ciętymi Dekoracje wnętrz mogą być trwałe i okresowe. Do dekoracji trwałych używamy roślin doniczkowych. Obecnie przywiązuje się ogromną uwagę do dekoracji wnętrz użyteczności publicznej sal weselnych, balowych, bankietowych, konferencyjnych. Miejsce sztucznych kwiatów zajmują kompozycje z kwiatów ciętych. Szczególną uwagę przywiązuje się do dekoracji pomieszczeń mieszkalnych, zwłaszcza kwiatami doniczkowymi. Do dekoracji okresowych mogą być używane kwiaty cięte. Kompozycje kwiatowe wzorowane są na ikebanie japońskiej (sztuka układania kwiatów). Spotyka się je na wystawach, w miejscach publicznych, a także w mieszkaniach. Są bardzo stabilne i nadają się do dekoracji stołów. Kompozycje te mają dodatkową zaletę woda zgromadzona jest w porowatej gąbce, nie ma niebezpieczeństwa rozlania wody na obrusy, podłogę itp. Na co dzień dekoracja pomieszczeń kwiatami ciętymi polega na ułożeniu w wazonie kilku kwiatów i ustawieniu ich na stole konsumpcyjnym, stoliku okolicznościowym. Dobór gatunków i barw jest dowolny, zwykle związany jest on z porą roku. W miarę możliwości barwę kwiatów należy dobierać do wystroju mieszkania, np.: koloru serwety, zasłon, ścian. W wyjątkowych wypadkach w pomieszczeniach mieszkalnych duże bukiety ustawia się na podłodze. Dekorację pomieszczeń mieszkalnych z okazji uroczystych spotkań rodzinnych lub towarzyskich wykonuje się zgodnie z charakterem spotkania, np. dekorację stołu z okazji Pierwszej Komunii Świętej. Dobór gatunków i barw jest związany z charakterem uroczystości, np. na spotkanie rodzinne z okazji Świąt Bożego Narodzenia wykonuje się bukiety z gwiazdy betlejemskiej, cyklamena, jemioły lub ustawia się na stole doniczki z tymi gatunkami kwiatów. Spotkanie towarzyskie z okazji imienin czy urodzin nie zobowiązuje do dekoracji pomieszczeń ze ściśle określonych gatunków kwiatów. Istotny jest natomiast dobór barw w kom- 16

17 pozycji kwiatowej do wystroju mieszkania, charakteru mebli. Dobór gatunków do kompozycji opiera się na różnicy pokroju roślin, barwy liści, barwy kwiatów. Wskazane jest łączenie gatunków o różnych elementach ozdobnych. Kwiaty cięte w naczyniach są sposobem prezentacji stwarzającym najwięcej kreatywnych możliwości, które w połączeniu z wiedzą na temat roślin mogą prowadzić do bardzo interesujących rozwiązań. Wynika to zarówno z ogromnego bogactwa materiału roślinnego, jak i różnorodności pojemników oraz dodatków do aranżacji, a także umiejętności florysty. Przygotowanie materiału roślinnego oprócz cięcia obejmuje czynności mające na celu wzmocnienie przebiegu linii: pędy wygina się, nadłamuje, lekko zgniata, stosuje się podpory i drutuje pędy. Następnie mocuje się pędy w różnych podłożach, np. w mokrej gąbce florystycznej, konstrukcji z siatki, kenzanie, systemie rurek. Zadaniem florysty jest podporządkowywanie i kształtowanie w kreatywny sposób materiału roślinnego. Należy zdecydować, według jakiego porządku będzie układana kompozycja. Następnie zostaje określony rodzaj kompozycji, np. dekoracyjny, wegetatywny itd., oraz przebieg linii, np. radialny, paralelny itd. Niezbędne jest również określenie punktu wzrostu oraz proporcji całego układu. Kompozycje z kwiatów ciętych do dekoracji wnętrz możemy podzielić ze względu na rodzaj pojemników: w naczyniach wysokich w których układa się dużą ilość materiały roślinnego, kompozycje są rozbudowane, wymagające dużo przestrzeni, często naczynia te są przeznaczone do stawiania na podłodze; w naczyniach niskich i płaskich należy w nich korzystać z gąbki florystycznej lub kenzanu. Dobierając typ aranżacji, należy wiedzieć, gdzie kompozycja będzie umieszczona, jak dużo miejsca mamy do dyspozycji, co ją determinuje, jak duże rozmiary mogą mieć kompozycja i naczynie. Kompozycje z kwiatów ciętych mogą mieć układ swobodny bądź klasyczny. W układach swobodnych zazwyczaj umieszczamy w naczyniu kilka roślin, zwykle jednego gatunku. Wszystkie łodygi ułożone spiralnie klinują się nawzajem, tworząc w ten sposób oparcie dla siebie. Ważny jest dobór odpowiedniego naczynia, ponieważ bukiet i wazon powinny ze sobą współgrać. W każdej aranżacji panuje zasada złotego podziału, gdzie na wysokość naczynia przypada 3 części, a na rośliny 5 części. Układy klasyczne są związane z przestronnym ujęciem i wyeksponowaniem aranżacji. Dzielimy je na układy: w kształcie trójkąta, kolumnowy, kolisty i półkolisty, owalny, w kształcie litery S krzywa (Hogartha), w kształcie łuku, półksiężyca, pionowy. 17

18 Obecnie coraz większy nacisk kładzie się na kreatywność. Rozwinęła się twórczość w zakresie konstrukcji kompozycji kwiatowych w naczyniach. Ważnym elementem dekoracji pomieszczeń kwiatami ciętymi są aranżacje przygotowywane na stoły. Ich celem jest stworzenie miłego nastroju podczas spożywania posiłków oraz podkreślenie uroczystego charakteru spotkania. Coraz więcej osób przykłada dużą wagę do kwiatów na stole także bez specjalnej okazji na co dzień. Widzimy je coraz częściej w kawiarniach, restauracjach i holach recepcyjnych. Zaleca się, aby każda dekoracja stołu, nawet najskromniejsza, była wykonana ze świeżych, ciętych kwiatów lub innego żywego materiału roślinnego. Przy dekorowaniu stołów należy zwrócić uwagę na: sytuację i charakter uroczystości, wygląd i wielkość stołu, wygląd zastawy stołowej, serwetek, obrusów itd., rodzaj naczynia, rodzaj materiału roślinnego ciętego, aktualne trendy i mody florystyczne, upodobania odbiorcy. Dekoracje powinny sięgać poniżej linii wzroku i nie przeszkadzać siedzącym. Kwiaty nie mogą pachnąć zbyt intensywnie ani pylić. Aranżacje na stołach ogląda się przeważnie ze wszystkich stron. Należy zadbać, aby z pozycji siedzącej nie było widać żadnych środków technicznych, np. gąbki florystycznej, a elementy większe i cięższe kompozycji nie zasłaniały tych drobniejszych i lżejszych. Na stołach kwadratowych i okrągłych ustawia się na ogół kompozycje okrągłe i symetryczne, natomiast na stołach prostokątnych i owalnych aranżacje eliptyczne i paralelne. Zamiast dużych i bogatych układów na środku stołu kilka mniejszych kompozycji można rozmieścić w sposób: rytmiczny, szeregowy, symetrycznie po obu stronach stołu lub luźno i swobodnie. 18

19 Bibliografia Literatura obowiązkowa Gadomska E., Postawy architektury krajobrazu, cz. 2, Wydawnictwo Hortpress sp. z o.o., Warszawa Nizińska A., ABC Florystyki, Wydawnictwo Hortpress sp. z o.o., Warszawa Walther B., Kompozycje kwiatowe, Weltbild, Warszawa Literatura dodatkowa Canal F., Perspektywa i kompozycja, Galaktyka, Warszawa Łukaszewska A., Skutnik E., Przewodnik florysty, Wydawnictwo SGGW, Warszawa Miller J. i M., Stylowe wnętrza, Arkady, Warszawa Nizińska A., Bukieciarstwo i dekoracje roślinne, Wydawnictwo Hortpress sp. z o.o., Warszawa Norbert-Schultz Ch., Bycie, przestrzeń i architektura, Murator, Warszawa Czasopisma Fleur creativ (wersja niemieckojęzyczna) Fleur creatif (wersja anglojęzyczna) Floristic Florum Nasz dom i ogród flora Netografia _FL.pdf 19