kwalifikacjach dla potrzeb Wyspa

Transkrypt

1 BIULETYN Pier wszy rok działalności Wyspa Wisła już za nami Informacja Zarządu ws. Wyspa Wisła#! Ostatnie cztery lata były bardzo pracowite dla większości Zarządu i członków TPS. Wspólnie dokonaliśmy tego, co wielu wydawało się niemożliwe do wykonania. Zrealizowaliśmy na terenach będących własnością Wspólnoty Gruntowej w Stężycy inwestycję Wyspa Wisła, która jest ponoć największą w Polsce inwestycją zrealizowaną przez Organizację Pożytku Publicznego. Wartość tej inwestycji wraz z wyposażeniem wyniesie ok. 20 mln zł. Cieszymy się, że dzięki inwestycji Wyspa Wisła, Stężyca staje się miejscowością tur ystyczną. Obser wujemy, że obłożenie istniejących kwater agroturystycznych w Stężycy jest bardzo wysokie. Liczymy na to, że mieszkańcy gminy będą wynajmować swoje pustostany i zarabiać na turystach. Osobiście cieszę się z tego, że pamiętając o wspaniałej historii naszej małej ojczyzny Stężycy, jako Towarzystwo patrzymy w przyszłość, realizując tak dużą inwestycję. Popra- wiliśmy war unki do odpoczynku i rekreacji mieszkańcom naszej gminy, stworzyliśmy też wiele nowych miejsc pracy. Nie jest łatwo znaleźć w tak małej miejscowości jak Stężyca wystarczającą ilość kandydatów do pracy o odpowiednich kwalifikacjach dla potrzeb Wyspa Wisła. Dlatego cały czas poprawiamy jakość i szybkość obsługi naszych klientów, szkoląc wiele osób do zawodu: kelnera, barmana, kucharza, itp. Wymieniliśmy także większość Mana gerów na Wyspa Wisła zatrudnionych w zeszłym roku. Liczymy na to, że obecny zespół Mana gerów będzie spełniać oczekiwania nasze i naszych klientów. Stan finansów Wyspy Wisły będzie przedstawiony na Walnym Zebraniu TPS, które odbędzie się w ostatnią sobotę lipca o godz. 10:00 na Wyspa Wisła. Wiadomym jest, że wesela, które według planów będą podstawą przychodów naszej inwestycji są rezer wowane z rocznym wy przedzeniem. Dlatego w pier wszym roku mieliśmy Serdecznie zapraszamy wszystkich członków oraz sympatyków Towarzystwa Przyjaciół Stężycy do udziału w Zwyczajnym Walnym Zebraniu Członków, które odbędzie się 26 lipca 2014r w Wyspa Wisła o godzinie 10:00 STRONA 1

2 zaledwie dwa wesela. Teraz na rok do przodu zarezerwowane jest już na Wyspa Wisła ok. 25 wesel. Na Wyspa Wisła jest tak pięknie i malowniczo, że często widzimy jak panny młode w sukni z welonem, przyjeżdżają do nas z innych konkurencyjnych domów weselnych i robią sobie u nas sesje fotograficzne. Liczymy na to, że już niedługo będziemy mieć pełne obłożenie na wesela, a także że będziemy mieć więcej zamówień na chrzciny, imieniny, urodziny, komunie, studniówki, bankiety, konferencje, etc. Sukces ekonomiczny Wyspa Wisła zależy w dużej mierze od pracujących tam ludzi i Managerów. Osobiście widzę tu duży potencjał i jeśli uda nam się zbudować zespół dobr ych i zaangażowanych pracowników to Wyspa Wisła powinna pokryć koszty swojego utrzymania i spłacić przez 10 lat, zaciągnięte kredyty (na dzień dzisiejszy ok. 3,23 mln zł) i pożyczki na sfinansowanie wkładu własnego do budowy Wyspa Wisła oraz wygenerować zyski na doinwestowanie terenów na Wyspa Wisła. Dlatego też proszę, aby wszyscy członkowie i sympatycy Towarzystwa Przy- jaciół Stężycy byli naszymi ambasadorami i zachęcali wszystkich swoich znajomych do korzystania z Wyspa Wisła. Dla TPS ważne jest, żeby mieszkańcy naszej gminy i powiatu oraz przyjeżdżający do nas tur yści czuli się na Wyspa Wisła dobrze, żeby byli uprzejmie, szybko i sprawnie obsługiwani i żeby u nas dobrze wypoczęli, gdyż jak wiadomo zadowolony klient wraca. Jeśli natomiast są jakieś uwagi do pracy naszych pracowników z Wyspa Wisła, to prosimy informować o tym Managerów lub członków Zespołu ds. Gospodarczych TPS, który jest odpowiedzialny za nadzór właścicielski nad inwestycją. W skład tego Zespołu wchodzą: Marek Błachnio, Mieczysław Łoń, Jacek Ptaszek, Jarosław Ptaszek, Jerzy Stępień, Bogumiła Szponder, Antonina Wasilewska, Gabriela Wojdat, i Karol Zagożdżon. Zespół ds. Gospodarczych zbiera się co dwa tygodnie (zazwyczaj we wtorki) na Wyspa Wisła, nadzorując ten obiekt. Większość ludzi jest uczciwa, ale w branży gastronomicznej zdarzają się też osoby, które nar uszają zaufanie swoich pracodawców i klientów. Niestety zwolniliśmy już dwie osoby za kradzież, dlatego też wszystkich członków i sympatyków TPS bardzo prosimy, żeby zawsze żądali na Wyspa Wisła para gonów z kasy fiskalnej (wydruk o szerokości 5,5cm), gdzie naliczony jest podatek VAT. Jeżeli kelner, barman lub pracownik wypożyczalni nie przekazuje klientowi paragonu STRONA 2

3 przy przyjmowaniu od niego gotówki, to oznacza to, że nie tylko nie przestrzega procedur obowiązujących w Wyspa Wisła, lecz także prawdopodobnie stara się oszukać Wyspa Wisła i zachować te pieniądze dla siebie. Prosimy wszystkich, by informowali w/w członków Zespołu ds. Gospodarczych, o stwierdzonych nieprawidłowościach, takich jak brak nabicia na kasę fiskalną należności za usługi w całości lub kwocie mniejszej od kwoty zapłaconej. Potrzebne będą w takich przy padkach dokładniejsze informacje: kiedy ten przypadek miał miejsce, o której godzinie (dobrze jest spisać sobie godzinę i minutę transakcji), na jakim stanowisku, jak wyglądała ta osoba, na jaką kwotę był zakup produktów na Wyspa Wisła, sprzedaż biletów wstępu lub wynajem (rowerów, kajaków, etc.). My informujemy naszych pracowników na Wyspa Wisła, że nie powinni się pytać naszych klientów, czy życzą sobie paragon. Ich obowiązkiem jest po otrzymaniu gotówki, od razu wydrukować paragon i podać go w kierunku klienta, tak, żeby klient mógł go wziąć, a jeśli klient nie weźmie paragonu, to pracownik Wyspa Wisła powinien go podrzeć lub zmiąć i wyrzucić do kosza. Wprowadziliśmy na Wyspa Wisła kasy fiskalne i przenośne terminale, tak żeby cały obrót gotówkowy na Wyspa Wisła był rejestrowany i fiskalizowany. Będziemy bardzo wdzięczni wszystkim członkom i sympatykom Towarzystwa za wsparcie w tej ważnej sprawie. Przy tej okazji pragnę serdecznie ponownie podziękować członkom Zarządu i mieszkańcom Stężycy, za pomoc w realizacji tej inwestycji. Jak wiadomo, Panorama Lubelska przyjeżdżała dwa razy filmować, jak mieszkańcy Stężycy w czynie społecznym pracowali przy GENEZA CENTRUM EDUKACYJNO- SPORTOWEGO W STĘŻYCY Bardzo cieszę się, że w czwartym kwartale b.r. planowane jest zakończenie inwestycji budowy Centr um Edukacyjno-Sportowego Gminy Stężyca o wartości ponad 10 mln zł. Obecna nazwa Centr um to Zespół Szkół w Stężycy. W skład tej inwestycji wchodzi: nowy budynek Gimnazjalny, pełnowymiarowa Hala Sportowa, kapitalny remont Szkoły Podstawowej w Stężycy, nowe boiska szkolne i parkingi. Pamiętam, że gdy w poprzedniej kadencji byłem Radnym Gminy Stężyca widziałem, że nasza gmina co roku dokłada bardzo duże pieniądze do oświaty, gdyż mamy nieracjonalną sieć szkół. sadzeniu 10 tys. drzew i krzewów na terenie Wyspa Wisła. Dziękujemy też naszym strażakom, którzy podlewali posadzone drzewa i krzewy, żeby nie uschły oraz wypompowywali nadmiar wody po ulewach. W Stężycy dajemy innym miastom i gminom pozytywny przykład budowania społeczeństwa obywatelskiego w Polsce. Dzięki tej inwestycji poprawiły się war unki do wy poczynku i rekreacji mieszkańcom naszej Gminy oraz przyjeżdżającym do nas turystom. My w Stężycy, podobnie jak i w krajach o wysoko rozwiniętej demokracji wiemy, że warto pracować dla naszej małej ojczyzny i że ta praca oraz przekazywane środki na tak szczytny cel, dają wszystkim dużą satysfakcję. Jarosław Ptaszek Prezes TPS Koledzy i koleżanki Radni apelowali o wiele inwestycji potrzebnych mieszkańcom naszej gminy lecz wiele inwestycji (w tym budowa dróg i chodników) nie mogło być realizowane, gdyż ciągle brakowało pieniędzy. Widziałem, że w naszym Gimnazjum nie było ani porządnej Sali Gimnastycznej, STRONA 3

4 ani boiska szkolnego, z powodu czego możliwość prowadzenia zajęć z wychowania fizycznego na oczekiwanym przez nauczycieli oraz rodziców poziomie była bardzo ograniczona. Brak infrastruktury sportowej miał również negatywny wpływ na wartość dofinansowania uzyskiwanego przez szkoły z budżetu państwa. Nasz budynek Gimnazjalny był wcześniej budynkiem koszarowym i wyma gałby dużych nakładów na ocieplenie i remont. Budynek Szkoły Podstawowej w Stężycy wyma gał natomiast przeprowadzenia kapitalnego remontu. Nauczycieli przybywało, a uczniów ubywało, w niektórych szkołach były klasy łączone, w któr ych przez pier wsze pół godziny lekcyjnej nauczyciel uczył jedno dziecko programu pierwszej klasy, a przez drugie pół godziny uczył 2-3 dzieci programu drugiej klasy. Widząc taką sytuację postanowiłem ją zmienić. Po dyskusji z Zarządem TPS, poprosiłem znanego polskiego architekta Czesława Bieleckiego, żeby zrobił koncepcyjny projekt budowy Centrum Edukacyjno-Sportowego Gminy Stężyca. Na jednej z pierwszych sesji w mojej kadencji zaprezentowałem ten projekt i całej Radzie Gminy ten projekt się bardzo spodobał. Rada Gminy przegłosowała pozytywnie propozycję budowy Centrum, co dało TPS podstawę do dalszych działań. Poprosiłem Panią dr Hannę Czerską-Gosiewską w tym czasie Przewodniczącą Rady Gminy Stężyca, żeby zorganizowała wycieczkę wszystkich Radnych i Pana Wójta, w celu zobaczenia w innym powiecie takiej Hali Sportowej pełnowymiarowej, która jest teraz budowana u nas w Stężycy. Następnie poprosiłem Pana Jerzego Stępnia, Przewodniczącego Wspólnoty Gruntowej, żebyśmy razem ze Wspólnotą sfinansowali Gminie Stężyca Projekt budowlany i Studium Wykonalności dla Centrum. Pan Przewodniczący Jerzy Stępień przedstawił tę sprawę na Walnym Zebraniu Wspólnoty Gruntowej, gdzie powiedział członkom Wspólnoty, że teraz to jest wielka zatrata i coroczne marnowanie pieniędzy podatników z powodu nieracjonalnej sieci szkół w naszej gminie. Będąc osobą o dużym autorytecie we Wspólnocie przekonał jej członków, żeby przekazać 150 tys. zł na ten cel. Rodzina Ptaszków przekazała dodatkowo 100 tys. zł. Później, gdy już sfinansowaliśmy razem ze Wspólnotą za kwotę 250 tys. zł Projekt Budowlany i Studium Wykonalności na budowę Centrum, część Radnych z tamtej kadencji, chciała wyrzucić budowę Centrum z Wieloletniego Planu Inwestycyjnego naszej Gminy. Pamiętam, jak przyjechał na sesję Rady Gminy śp. Leszek Filipek Starosta Powiatu Ryckiego i wspierał naszą sprawę mówiąc do Radnych nie rezygnujcie sami z tych ok. 8,5 miliona złotych dotacji unijnych, jeszcze nie jest pewne, czy te dotacje Gmina Stężyca dostanie. Podobnie apelował o rozsądek Pan Jerzy Stępień. Wspierało nas też kilku radnych, ale nadal nie mieliśmy większości w Radzie. Opór niektór ych osób był zdumiewający. My napisaliśmy pismo do Marszałka Województwa Lubelskiego z prośbą o pomoc w sprawie budowy Centr um, pod tym pismem podpisało się ponad 2 tysiące mieszkańców Gminy Stężyca. Natomiast opozycja napisała drugie pismo do Pana Marszałka, że są przeciwni budowie Centr um, pod tym pismem podpisało się około tysiąc osób. Przeprowadziłem wiele rozmów z Radnymi, pisałem artykuły do prasy lokalnej, celem przekonania społeczeństwa i większości Rady Gminy o konieczności budowy Centrum. Mówiłem, że dzięki dotacjom unijnym, gmina znacznie mniej pieniędzy wyłoży na wkład własny w budowę Centrum, niż kosztowałoby ją samodzielne remontowanie budynków: Gimnazjum i Szkoły Podstawowej w Stężycy oraz na budowa Sali Gimnastycznej i boisk szkolnych. Mieliśmy też na względzie, że w nowym Centrum nasze dzieci i młodzież gimnazjalna będzie miała znacznie lepsze warunku do nauki i uprawiania sportu. Po przeprowadzeniu całej batalii, w końcu udało się zebrać większość i Rada Gminy ostatecznie przegłosowała pozytywnie budżet na budowę Centr um. Kilku radnych postawiło jednak warunek, by we wniosku o dofinansowanie Centr um nie przewidywać zamknięcia szkół podstawowych w Paprotni oraz w Pawłowicach. Z tego powodu wskaźniki ekonomicznego rezultatu inwestycji w Centrum znacząco się pogorszyły i naszemu wnioskowi o dofinansowanie zabrakło jednego punktu. Nasza inwestycja znalazła się na liście rezerwowej. Na temat konieczności budowy naszego Centrum rozmawiałem wielokrotnie z Marszałkiem Krzysztofem Hetmanem, z Panem Marszałkiem Sławomirem Sosnowskim, z Panem Marszałkiem Krzysztofem Grabczukiem, z Panem v-ce Marszałkiem STRONA 4

5 Jackiem Sobczakiem oraz Członkiem Zarządu Województwa Panem Markiem Flasińskim. Przy tej okazji pragnę serdecznie podziękować Panu Marszałkowi Krzysztofowi Hetmanowi i całemu Zarządowi Województwa Lubelskiego, za to, że podjęli decyzję o przesunięciu kilkudziesięciu milionów złotych z innych programów na edukację i sport w naszym województwie, dzięki czemu nasza gmina i wszystkie pozostałe (któr ym brakowało jednego punktu) otrzymały dotacje unijne i wreszcie budowa Centrum mogła ruszyć. Dodatkowo Rodzina Ptaszków zadeklarowała przekazanie kwoty ok. 125 tys. zł na lepsze wyposażenie Centrum w infrastrukturę sportową i pomoce dydaktyczne. W ramach tej darowizny zostanie przeznaczona kwota ok. 50 tyś. zł w Centr um zostanie zainstalowana najwyższej jakości nawierzchnia w Hali Sportowej, dzięki czemu będzie ona bardziej amortyzować stawy u dzieci i młodzieży z naszej Gminy. Jako Zarząd TPS podejmując inicjatywę budowy Centrum mieliśmy informacje, że w następnych naborach środków z Unii Europejskiej będzie coraz mniej pieniędzy przeznaczonych na infrastrukturę szkolną. Potem okazało się wręcz, że w nowych naborach pieniędzy na nowe szkoły w ogóle nie przewidziano. Zatem Gmina Stężyca miała ogromne szczęście, że pomimo opisanych wyżej trudności, udało się nam wykorzystać tę historyczną szansę i wybudować Centrum z tak dużym udziałem środków unijnych. Liczymy na to, że dzięki Centrum powstanie w naszej gminie bardziej racjonalna sieć szkół i dzięki temu pojawią się znaczne oszczędności, które Rada Gminy będzie mogła przeznaczyć na długo oczekiwane przez mieszkańców naszej gminy inwestycje, w tym na budowę dróg i chodników oraz modernizację Stacji Uzdatniania Wody w Brzezinach i w Stężycy wraz ze zbiornikami wyrównawczymi i przepompownią. Dla mieszkańców naszej Gminy ważne jest, żebyśmy mieli dobrej jakości wodę pitną i żeby nie było tak wielu awarii w jej dostarczaniu do naszych domów i gospodarstw. Jarosław Ptaszek Prezes TPS! HISTORIA BUDOWY WYSPA WISŁA Budowa terenów rekreacyjnych nad Łachą Wiślaną ma początek w działaniach Wspólnoty Gruntowej, której członkowie zaczęli za gospodarowywać otoczenie jeziora stężyckiego zwanego,,palenieckim. Kilka lat temu, w roku 2006 TPS i WG postanowiły połączyć siły i zabudować otoczenie jeziora wraz z profesjonalnym polem namiotowym. Był już wykonany na papierze przez architekta wstępny projekt zagospodarowania terenu. Szybko zorientowaliśmy się jednak, że jezioro stężyckie to zbyt mały zbiornik wodny i teren rekreacyjny mógłby wystarczyć co najwyżej dla mieszkańców Stężycy. Wielu mieszkańców Stężycy sugerowało aby zlokalizować tereny wypoczynkowe nad Łachą Wiślaną. Tak właśnie zrobiliśmy. Pierwotnie planowaliśmy pogłębienie i oczyszczenie Łachy, ułożenie ścieżek spacerowych, wybudowanie wiaty jako zaplecza dla kajaków i handlu oraz mostków przez rzekę. Niepowtarzalna szansa pozyskania funduszy unijnych na tę inwestycję oraz rozmach wniesiony przez prezesa Jarosława Ptaszka doprowadził do obecnego zakresu inwestycji. Dziś Państwo mogą zobaczyć piękną bryłę restauracji zamiast wiaty, z integralną częścią obiektu jaką jest amfiteatr, miejsce dla koncertów STRONA 5

6 muzycznych. Jest także piękny taras wokół połowy budynku. We wnątrz znajdują się trzy niezależne sale restauracyjne, które w razie potrzeby można połączyć w jedną całość. Amfiteatr i sale są wyposażone w na głośnienie i sprzęt audiowizualny. Obiekt jest wyposażony w klimatyzację. Ściany sal restauracyjnych wewnątrz wyłożone są dębem, na zewnątrz są wyłożone modrzewiem syber yjskim. Powierzchnie ścian tarasów i podjazdu dla niepełnosprawnych są wyłożone wapieniem kazimierskim. Kamień kazimierski i widoczny kamień gabionów od strony Starorzecza oraz fra gmenty surowego betonu tworzą wraz z zielenią w gabionach niepowtarzalny klimat tego obiektu. Z tarasu budynku widać górkę saneczkową. I odwrotnie z górki w promieniach słońca widać piękną br yłę restauracji. Prawie 30 ha terenu po jednej i dr ugiej stronie Starorzecza wraz z lustrem wody jest ogrodzone płotem, po drugiej stronie łachy drewnianym, po stronie obiektu - metalowym. Od strony Wisełki i od strony budynku sportowego przy stadionie są bramy wjazdowe dla samochodów. Drogi wewnętrzne prowadzą do restauracji i na parking na 130 miejsc. Teren ścieżek za Starorzeczem przeznaczony jest dla pieszych i rowerów. Z prawej strony mostka jest mała przystań kajakowa dostępna dla niepełnosprawnych, a wzdłuż ścieżki obok stadionu są pomosty wędkarskie dostępne dla niepełnosprawnych. Obiekt, parking, ścieżki, górka i mostki są oświetlone. Fragmenty dachu przed salami restauracyjnymi i nad amfiteatrem są pokr yte przeświecalnym poliwęglanem. Wszystkie widoczne otwor y okienne są wy pełnione potrójnymi szybami zespolonymi. Ocieplenie dachu i ścian zewnętrznych wykonywane jest styropianem. Na ścianach zewnętrznych styropian pokrywa modrzew syberyjski. Wszystkie wymienione powyżej elementy w oparciu o sugestie członków TPS i WG powstawały najpierw w wyobraźni architekta Czesława Bieleckiego, a po licznych konsultacjach z mieszkańcami i członkami TPS, w latach powstał projekt architektoniczny, projekt wykonawczy i kosztorys. Należy wspomnieć o nieocenionym wpływie na etapie tworzenia dokumentacji i umowy z wykonawcą pana Zbigniewa Króla, który został inspektorem nadzoru budowy i egzekwował właściwą jakość robót. W tymże 2011 roku uzyskaliśmy pozwolenie na budowę, dofinansowanie z UE z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Lubelskiego i rozpoczęliśmy procedurę przetargową na wyłonienie generalnego wykonawcy. Z ramienia Towarzystwa Przyjaciół Stężycy w wielogodzinnych negocjacjach brali udział: Jaroslaw Ptaszek, Jacek Ptaszek, Jerzy Stępień, Tadeusz Oleksy, Marek Błachnio i Karol Zagożdżon. W decydujących momentach wspierał nas doświadczony deweloper Grzegorz Kiełpsz. Do wieloetapowego przetargu przystąpiły bardzo duże firmy z terenu Polski. Kr yterium cenowe eliminowało najdroższych wykonawców. Zwyciężył,,ABM Solid z Tarnowa, który w marcu 2012 roku rozpoczął budowę z terminem zakończenia określonym w umowie na koniec 2012 roku. Niestety w lipcu firma zbankrutowała (była to olbrzymia firma składająca się z kilkudziesięciu zakładów) i zmuszeni byliśmy ogłosić przetarg na dokończenie robót. W trakcie dogr ywki zorganizowanej dla firm biorących udział w pierwszym przetargu najlepszą ofertę przedstawił,,rodex z Białegostoku i po przejęciu placu budowy w okresie od września 2012 do czerwca 2013 dokończył inwestycję. Dzięki dobrej współpracy z nowym wykonawcą udało się w ostatniej chwili powiększyć piwnice pod obiektem, które pozwalają na wielostronne działania (uzyskaliśmy pomieszczenia na rowery wodne, kajaki, duże zaplecze magazynowe dla restauracji, itp.) Okres budowy od marca 2012 do czerwca 2013 to okres wytężonej pracy Zespołu do spraw inwestycyjnych w składzie wymienionym wyżej. W każdy wtorek w godzinach od 14:00 do godziny 20:00 a czasem i dłużej zespół spotykał się z kierownictwem wykonawcy i inspektorem nadzoru analizując postęp prac, dokonując niezbędnych ustaleń, zmian i egzekwując odpowiednią jakość wykonania. Wspomnę tylko, że wykonawca trzykrotnie rozbierał gabiony kamienne zanim uzyskał naszą akceptację co do koloru i sposobu układania kamienia. Niektóre zmiany w stosunku do pierwotnej wersji projektowej do dziś są powodem do dumy. Schody do obiektu miały być betonowe tak jak w amfiteatrze, a udało się bez dodatkowych kosztów zrobić granitowe. Widząc zainteresowanie plażą i wodą postanowiliśmy w b. r. zrobić dodatkową atrakcję dla dzieci i ułatwić ich pilnowanie dla dzieci wybudowaliśmy zjeżdżalnię wodną, a dla STRONA 6

7 BIULETYN TOWARZYSTWA PRZYJACIÓŁ STĘŻYCY rodziców kiosk z napojami i grillem. Na d z ó r w ł a ś c i c i e l s k i n a d obiektem sprawuje powołany przez Zarząd TPS,,Zespół ds. G o s p o d a r c z y c h w s k ł a d z i e : Jarosław Ptaszek, Jacek Ptaszek, Jerzy Stępień, Mieczysław Łoń, G a b r i e l a Wo j d a t, B o g u m i ł a S z p o n d e r, Ma r e k B ł a c h n i o, Ka r o l Z a g o ż d ż o n, A n to n i n a Wasilewska. Zespół w okresie od września 2013 r. do kwietnia spotykał się raz w tygodniu we wtorki godzinie 18:00 kontrolując prace LIPIEC 2014 managerów i określając program działania obiektu. Od maja zespół spotyka się raz na dwa tygodnie. Karol Zagożdżon Członek Zarządu TPS! WPŁATY Z TYTUŁU ODLICZENIA 1% PODATKU DOCHODOWEGO Wpłaty z tytułu odliczenia 1% podatku dochodowego w okresie rozliczeniowym Towarzystwa tj. od 1 ipca 2013 do 30 czerwca 2014r wyniosły ,20 zł. Bardzo serdecznie dziękujemy wszystkim osobom za wpłaty. Uzyskane fundusze zostaną przeznaczone na inwestycje realizowane aktualnie przez TPS, spłatę kredytu bankowego w wysokości 3,2mln zł zaciągniętego na inwestycję Starorzecze Wisły- Aktywna Rekreacja w Stężycy na okres 10 lat lub konkretne cele wskazane przez poszczególnych darczyńców. ŚCIEŻKI ROWEROWE W STĘŻYCY Na t e r e n i e Wy s p a Wi s ł a Towarzystwo Przyjaciół Stężycy przy pomocy: dotacji z Re g i o n a l n e g o Pr o g r a m u Operacyjnego Woje wództwa Lubelskiego (60% dotacji), Wspólnoty Gr untowej, S p o n s o r ó w ( w t y m Ro d z i n y Ptaszków), wybudowało ok. 4,5 km ścieżek rowerowych z kostki b r u ko w e j b e z f a z o w e j, p o których można jeździć także na rolkach. W t y m r o k u z a ko ń c z o n a j u ż zostanie kolejna duża inwestycja o wartości ok. 30 mln zł, polegająca na wzmocnieniu wału przeciwpowodziowego na odcinku od Stężycy do samego Dęblina. STRONA 7

8 W środku wału od korony wału, przez cały korpus wału i ok. 5 metrów poniżej podstawy wału, były wiercone jeden koło drugiego otwory o średnicy ok. 80 cm (zazębiające się za siebie) na głębokość ok. 8mb, w te otwory był wlewany specjalny preparat z cementem, dzięki czemu powstała pewnego rodzaju ściana betonowa wzmacniająca i uszczelniająca wał. Na koronie wału powstała już droga komunikacyjna także z kostki brukowej bezfazowej po której także można jeździć rowerami. Inwestycja ta jest realizowana przez Wojewódzki Zarząd Melioracji w Lublinie podległy pod Marszałka Województwa Lubelskiego Sławomira Sosnowskiego. W imieniu Zarządu TPS pragnę przy tej okazji podziękować kol. Markowi Michalikowi, który będąc Radnym Wojewódzkim wcześniejszej kadencji, przyczynił się do realizacji tej inwestycji. Pamiętam jak kilka lat temu własnym samochodem terenowym obwoził Pana Marszałka Sławomira Sosnowskiego, ENGLISH CLUB Towarzystwo Przyjaciół Stężycy realizując swoje cele statutowe rozwiązuje strategiczne problemy rozwojowe Ziemi Stężyckiej. Dotyczy to zarówno konieczności rozwoju ekonomicznego Stężycy poprzez turystykę, lecz także dbałości o jakość kształcenia dzieci i młodzieży w lokalnych szkołach. Według badań prowadzonych nad oczekiwaniami pracodawców wobec kandydatów do pracy w Polsce, jednym z podstawowych kryteriów stosowanych przez osoby podejmujące decyzje o zatr udnieniu konkretnych kandydatów w firmie jest ich pokazywał mu jaki jest stan tego wału i prosił o zrealizowanie tej inwestycji od Dęblina, aż do Piotrowic. Dzięki nowej inicjatywie ustawodawczej Pana Prezydenta Komorowskiego, którą Sejm już uchwalił, korony wałów przeciwpowodziowych będą mogły być wykorzystane jako ścieżki rowerowe (oczywiście z wyjątkiem okresów, kiedy są stany wysokiej wody na Wiśle). Ścieżka rowerowa na koronie wału ze Stężycy do Dęblina o długości ok. 4,5 km jest już gotowa. Zrobiona też jest już śluza na Młynkach, którą będzie mogła wpływać woda z Wisły do Łachy. Obecnie trwają prace polegające na budowie drogi z Rynku na wał, na zawalu też będzie robiona droga z kostki br ukowej o długości ok. 4,5km WZMEL ma do końca sierpnia b.r. położyć asfalt i krawężniki na ulicy Podwale, od Wisełki do wjazdu na wał na Rynku. Zgodnie z tym, co mówił Pan Andrzej Pichla z-ca Dyr. ds. Inwestycyjnych WZMEL, w końcu tego roku ma być ogłoszony przetarg na wzmocnienie wału przeciwpowodziowego i wykonanie ścieżek rowerowych na odcinku od Stężycy do Prażmowa, przy okazji tej inwestycji ma zostać pogłębione i oczyszczone koryto Starorzecza Wisły od Młynek do Prażmowa, tak żeby można było na całej długości Starorzecza pływać kajakami. Tak więc w sumie będziemy mieli już w chwili obecnej na terenie naszej Gminy ok km ścieżek rowerowych z kostki brukowej bez fazowej. Dodatkowo TPS planuje wytyczyć do końca lipca ok. 40 km ścieżek i szlaków rowerowych na terenie Gminy Stężyca i Gminy Dęblin. W przyszłości planujemy organizować na tych ścieżkach: rajdy rowerowe, maratony dla biegaczy, zawody nordic walking, triatlon oraz jazdę na rolkach. Jarosław Ptaszek Prezes TPS STRONA 8

9 znajomość języka angielskiego. Pracodawcy nie oceniają jednak znajomości gramatyki czy biernego rozumienia języka, lecz są zainteresowani tym, czy kandydaci umieją swobodnie mówić, pisać i czytać ze zrozumieniem w języku angielskim. W związku z powyższym, Towarzystwo podjęło współpracę z Fundacją Linguae Mundi, która od lat osiemdziesiątych zajmuje się nauczaniem języków obcych, Fundacją Grupy PERN Przyjaźń oraz Fundacją Banku BGŻ, które aktywnie wspierają projekty związane z rozwojem młodzieży oraz społeczeństwa obywatelskiego w Polsce. Wspólnie opracowano projekt English Club- klubu języka angielskiego, w którym dzieci spotykają się dobrowolnie w soboty, by pod opieką lektorów wspólnie uczyć się języka angielskiego. Projekt rozpoczął się w lutym i tr wał do czer wca 2014r. Uczniowie Gimnazjum im. Stefana Batorego w Stężycy zakwalifikowani do klubu na podstawie wyników audytu językowego zostali podzieleni na czter y ośmioosobowe grupy. Zajęcia prowadzone były w całości po angielsku przez lektorów z Fundacji Linguae Mundi w Stężycy oraz w Warszawie, gdzie członkowie klubu zwiedzili Centrum Nauki Kopernik, Pałac Prezydencki, Stare Miasto oraz Łazienki. Celem English Club było stymulowanie aktywnego posługiwania się językiem angielskim przez jego członków. Dlatego w ramach zajęć prowadzono wiele spotkań z obcokrajowcami oraz Polakami mówiącymi biegle po angielsku, z któr ymi młodzież przeprowadzała wywiady. Członkowie klubu przygotowywali również informacje o Stężycy, jej historii i atrakcjach turystycznych, które publikowali na klubowym blogu. Każdy z członków English Club otrzymał całkowicie bezpłatnie 68 godzin dydaktycznych, w tym dwie wycieczki do Warszawy. Dziesięciu najbardziej zaangażowanych członków klubu, którzy osiągnęli również największe postępy w nauce, otrzymało dodatkowo nagrodę specjalną- bezpłatny wyjazd na dwutygodniowy kurs z języka angielskiego organizowany w Pułtusku dla młodzieży z całego świata. Sukces pierwszej edycji English Club przekonał Zarząd TPS o potrzebie zorganizowania jego kolejnej edycji. W sierpniu LISTOPADOWE KWESTY NA CMENTARZU W STĘŻYCY Coroczną listopadową tradycją stała się kwesta na cmentarzu parafialnym w Stężycy. Odwiedzających w tym dniu groby swoich bliskich nie dziwi obecność kwestujących wolontariuszy, którym przyświeca szczytny cel renowacja rozpocznie się nowy nabór lektorów a we wrześniu audyty językowe dla kandydatów na członków klubu. W nowej edycji utworzone zostanie 5 grup po 10 uczniów. Każdą grupą opiekować się będzie lektor oraz asystent wyłoniony z lokalnej kadr y nauczycielskiej. Według planów członkowie klubu otrzymają w ciągu dwóch semestrów 100 godzin dydaktycznych. Wartość I edycji English Club wynosiła ok zł. Planowany koszt II edycji to ponad zł. Bardzo serdecznie dziękujemy Rodzinie Ptaszków, Fundacji BGŻ, Fundacji Grupy PERN Przyjaźń za wsparcie finansowe projektu. Dziękujemy również Fundacji Lingua Mundi, Gimnazjum im. Stefana Batorego w Stężycy oraz GOK w Stężycy za pomoc w organizacji i prowadzeniu projektu. Jacek Ptaszek Członek Zespołu ds. Gospodarczych TPS! zapomnianych, zabytkowych nagrobków, nierzadko o wysokich walorach artystycznych. Inicjatywa Zarządu Towarzystwa STRONA 9

10 Przyjaciół Stężycy, z 2009 r. spotkała się z życzliwym przyjęciem społeczności lokalnej o czym mogą świadczyć zebrane w tym dniu kwoty, które z roku na rok są coraz wyższe oraz duże zainteresowanie wolontariuszy, którzy kwestują na cmentarzu. Zebrane w 2013 r. fundusze zostały przeznaczone na renowację płyty na grobnej Pauliny z Wysoczyńskich Gnatowskiej, a efekt prac kamieniarza specjalizującego się w renowacji zabytkowych nagrobków jest imponujący, o czym mogą przekonać się wszyscy, którzy odwiedzają cmentarz parafialny w Stężycy. Poniżej w fotograficznym ujęciu etapy restauracji zabytkowej płyty. Dzięki ofiarności darczyńców i zaangażowaniu wolontariuszy dotychczas możliwe było wykonanie nowego pomnika na grobie kpt. Mariana Konrada Pazelta, (odznaczonego Krzyżem Walecznych) i podoficera NN, poległych we wrześniu 1939 r. w Stężycy. To przedsięwzięcie zostało wsparte finansowo przez Urząd Gminy w Stężycy. Po jednej z listopadowych kwest PLANY WYSPA WISŁA NA NASTĘPNE 12 MIESIĘCY W dniu 27 lipca 2014 r. mija pier wszy rok działalności kompleksu rekreacyjno wypoczynkowego Wyspa Wisła, która jest wspaniałym przedsięwzięciem inwestycji podjętej przez Towarzystwo Przyjaciół Stężycy, Wspólnoty Gr untowej w Stężycy oraz Powiatu Ryckiego o nazwie TPS zakupiło orynnowanie na grobowiec rodziny Szweling. Prace związane z założeniem rynien bezinteresownie wykonał p. Karol Zagożdżon. Pondato zostały wykonane i zamontowane cztery tablice epitafijne osób spoczywających w jego wnętrzu. W bieżącym roku TPS będzie kontynuowało listopadową kwestę, by ocalić od zapomnienia kolejne na grobki, o któr ych pamięta już tylko czas. Jarosław Frąckiewicz Członek Zarządu TPS Starorzecze Wisły-Aktywna Rekreacja w Stężycy. Odwiedzając Stężycę mamy możliwość korzystania ze wszystkich atrakcji znajdujących się na obszarze 30ha na którym znajduje się kompleks Wyspa Wisła, ścieżki rowerowe, boisko, amfiteatr, plaża z udostępnionym kąpieliskiem których zwieńczeniem jest Restauracja Bistro z dwiema salami sąsiadującymi oraz tarasem widokowym. Planowane jest poszerzenie oferty o dodatkowe atrakcje. W najbliższym czasie zostanie uruchomiona i oddana do użytku zjeżdżalnia Anakonda. Długość toru zjeżdżalni to 36,85 m, czas zjazdu 10 s. W pobliskim STRONA 10

11 sąsiedztwie zostanie uruchomiony Bar na plaży z bezpośrednim dostępem dla osób przebywających na plaży po drugiej stronie mostku. Głównymi celami stawianymi przez osoby zarządzające jest dotarcie i pozyskanie jak największej liczby Gości, którym Wyspa Wisłą jest w stanie zaoferować jak najwięcej atrakcji, poprzez tworzenie odpowiedniego produktu turystycznego. Na stałe będą wpisywały się w kalendarz festyny rodzinne, z edycji Wybiegaj Zdrowie czy Na Fali Aktywności. Programy mają na celu propagowanie zdrowego stylu życia poprzez bezpośredni kontakt z naturą. Wyspa Wisła to miejsce dla osób poszukujących bliskiego kontaktu z przyrodą, wyciszenia i odpoczynku od miejskiego zgiełku; dla osób aktywnych zawodowych, ciągle poszukujących, wymagających; dla rodzin z dziećmi jako alternatywna aktywnego oraz wspólnego spędzenia czasu z rodzicami; dla organizatorów spotkań, szkoleń, konferencji; dla osób chcących uczcić rodzinną uroczystość, przeżyć niezapomniane chwile w naszym obiekcie. Dla tych wszystkich osób przygotowujemy nasze oferty, pakiety. Rozszerzona zostaje również, oferta biznesowa która zostanie przedstawiona segmentowi Gości którzy poszukujących nowych miejsc na przeprowadzenie szkoleń, konferencji i bankietów. Miejsc które oprócz sal konferencyjnych są wstanie zaproponować innego rodzaju atrakcje. Zostały podjęte działania w celu pozyskania sponsorów strategicznych do inwestowania w wydarzenia kulturalne oraz sportowe. Monika Kozak Manager Generalny Wyspa Wisła KALENDARIUM DOTYCHCZASOWYCH WYDARZEŃ NA WYSPA WISŁA Uroczyste otwarcie Wyspy Wisła odbyło się 27 lipca 2013 roku. Ten dzień zapoczątkował działalność kompleksu wy poczynkoworekreacyjnego, w którym każdy może znaleźć odpowiednią dla siebie formę relaksu i wypoczynku. Wyspa Wisła to doskonałe miejsce dla wszystkich prefer ujących aktywny wypoczynek oraz dla poszukujących atrakcyjnych wydarzeń kulturalnych. W ciągu roku oferowaliśmy naszym gościom wiele możliwości spędzenia wolnego czasu. Pod hasłem Na fali aktywności prowadzone były pod kierunkiem profesjonalnego trenera zajęcia sportowe. Fani muzyki mogli na żywo posłuchać cudownych dźwięków fortepianu w cyklicznych koncertach Na fali muzyki. Dla wielbicieli kina odbywały się projekcje filmów, a dla miłośników tańca dancingi. W oparciu o sugestie oraz życzenia naszych Gości, staraliśmy się poszerzać i urozmaicać naszą ofertę tak, by każdy mógł znaleźć coś dla siebie. Mamy nadzieję, że choć częściowo spełniliśmy Państwa oczekiwania. Wydarzenia na Wyspie Wisła w sezonie 2013/ lipca - Dni Stężycy i koncert zespołu Varius Manx 4 sierpnia - pokaz florystyczny grupy mistrzowskiej Pod prąd 31 sierpnia - Festyn Rodzinny, koncert zespołu Czerwone Gitary 29 września - Jesienne Spotkanie z Folklorem 11 listopada - Zlot Motocyklowy 20 listopada - Przegląd Chórów Seniora W krainie operetki, musicalu i piosenki 30 listopada - Bal Andrzejkowy 31 grudnia - Bal Sylwestrowy 6 stycznia - Spotkanie Opłatkowe TPS 12 stycznia - Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy 26 stycznia - Bal Karnawałowy dla dzieci 31 stycznia - Konferencja Lokalnych Grup Działania Znaczenie dziedzictwa narodowego dla tożsamości i rozwoju kultury 1 lutego - I Regionalny Bal Przedsiębiorców i Pracodawców 8 lutego - Zabawa Karnawałowa Powiat rycki i gmina Stężyca bawią się 14 lutego - Tylko mnie kochaj wieczór walentynkowy 15 lutego - Gala Sportu i Bal Sportowca 1 marca - Bal Ostatkowy STRONA 11

12 8 marca - Piosenka jest dobra na wszystko wieczór karaoke dla kobiet 15 marca - I Przegląd Kapel i Zespołów Weselnych 1-3 maja Wielka Europejska Majówka, koncert LemOn maja - Wisła Gospel Festival KONKURS NA NAJPIĘKNIEJSZY OGRÓDEK Zarząd TPS co roku przeprowadza wśród mieszkańców Stężycy konkurs na Najładniejszy ogródek. Ocenie podlegają ogródki kwiatowe i warzywne. Komisja bierze pod uwagę estetykę ogrodu, ilość i stan roślin oraz wkład pracy właścicieli. Laureaci zastają nagrodzeni w Dni Stężycy podczas Walnego Zgromadzenia członków TPS. Otrzymują dyplomy i nagrody rzeczowe. WOLONTARIUSZE TPS Zarząd TPS bardzo serdecznie dziękuje osobom oraz rodzinom, które objęły opieką rabaty na terenie Wyspa Wisła: Andrzej Majek Maria Lecewicz i Wiesława Miazga Maria i Mieczysław Łoń Agnieszka Domańska Maria i Adam Łazarscy Teresa i Henryk Sobiechowscy Krystyna Markowska i Maria Wasilewska Bogumiła i Ireneusz Grzywaczewscy 31 maja 1 czerwca Wielki Piknik Rodzinny Wybiegaj zdrowie z PZU, koncert De Mono i występ Marka Dyjaka 21 czerwca Zlot Motocyklowy 5 6 lipca - Wyspa Wisła Reggae Festival - koncert m.in. Kamila Bednarka Anna Lecewicz Sekretarz TPS W tym roku w wyniku obser wacji Komisja postanowiła wyróżnić następujące ogródki, których właścicielami są: Państwo Hanna i Rafał Zagożdżonowie Państwo Janina i Jerzy Zagożdżonowie Pan Andrzej Maciejewski Zwycięzcom gratulujemy! MEDAL ZASŁUŻONY DLA ZIEMI STĘŻYCKIEJ W LATACH 2013 I 2014 Mamy przyjemność poinformować Państwa, że Zarząd Towarzystwa Przyjaciół Stężycy podjął uchwałę ustanawiającą Medal Zasłużony dla Ziemi Stężyckiej. Odznaczenie jest przyznawane za szczególne zasługi dla ro- zwoju Ziemi Stężyckiej członkom TPS oraz, w szczególnych przypadkach, innym osobom lub instytucjom. Medal może być nadany także pośmiertnie. Każdy członek TPS jest uprawniony do składania propozycji kandydatur. W 2013r. Kapituła Medalu z a d e c y d o w ała o n a d a n i u Me d a l u n a s tępującym osobom i instytucjom: Irena Lipska i Pani Zakempska Zachęcamy kolejnych wolontariuszy to obejmowania opieką rabat na terenie obiektu Wyspa Wisła. Osoby zainteresowane prosimy o kontakt z koordynatorem projektu- Karolem Zagożdżonem. Jarosław Ptaszek" Urodzony w 1954r w Dęblinie. Ukończył studia inżynierskie i magisterskie na SGGW. Właściciel największego w Polsce i jednego z najnowocześniejszych na świecie gospodarstw ogrodniczych zajmujących się produkcją kwiatów i roślin doniczkowych. W gospodarstwie JMP Flowers znajduje się obecnie 15ha upraw szklarniowych i jest w nim zatrudnionych 250 osób. STRONA 12

13 Pracował społecznie jako Przewodniczący Społecznego Komitetu Budowy Boiska Wielofunkcyjnego przy Szkole Podstawowej w Stężycy a także Przewodniczący Społecznego Komitetu Odbudowy Stadionu Sportowego w Stężycy. Od 2005 roku Prezes Towarzystwa Przyjaciół Stężycy. W trakcie swoich kadencji przewodniczył realizacji inwestycji Starorzecze Wisły- Aktywna Rekreacja w Stężycy. Doprowadził również do realizacji Centr um Edukacyjno- Sportowego w Stężycy. Wspólnie z rodziną jest znaczącym darczyńcą wielu organizacji społecznych, w tym Towarzystwa Przyjaciół Stężycy. Został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi RP oraz medalem Zasłużony dla Rolnictwa. W 2003 roku jego gospodarstwo rodzinne zostało odznaczone tytułem Ambasadora Województwa Lubelskiego. K a p i t uła o d z n a c z yła pośmiertnie Onfury Domański Urodził się 12 czerwca 1886r. w Stężycy jako syn Marianny z.d. Pawłowskiej i Łukasza. W wieku 23 lat ożenił się z niespełna 17 letnią Stanisławą Czerską. Urodziło im się siedmioro dzieci. Był człowiekiem rozmiłowanym w ziemi. Dokupował w miarę możliwości kolejne morgi, robiąc często na tym kiepski interes, ale było to ty powe chłopskie i polskie przekonanie, że zabezpieczeniem i fundamentem rodziny jest ziemia. Dlatego zawsze przykrym przeżyciem była dla niego sprzedaż kawałka pola, chociażby na leczenie najmłodszego syna czy na naukę starszych chłopców. Tym niemniej, zmuszony biedą i innymi okolicznościami musiał się na to godzić. Jednym z takich tr udnych momentów było wykupienie z więzienia NKWD w Fortach syna Leona. Starał się wykształcić wszystkich synów i był z nich bardzo dumny. W rodzinnej pamięci przechowało się jego stwierdzenie: chłopoki to bodaj się na kamieniu rodzili. Onufry Domański bardzo kochał ziemię, ale jego prawdziwą namiętnością była ciesiółka. W części komórek urządził stolarnię, w której spędzał każdą wolną chwilę. Uwielbiał zapach i str ukturę drewna, potrafił bezbłędnie ocenić jakość i przydatność poszczególnych desek czy bali. Zawsze gładził dopiero co wystr ugane czy wyheblowane przedmioty. Choć nie był przecież ani inżynierem, ani architektem, ani nawet technikiem budowlanym, potrafił stawiać solidne i bezbłędne pod względem wymogów technicznych i estetycznych domy. Budulcem było oczywiście drewno. Do dziś stoi jeszcze dom Jaroszów przy Królewskiej, Domańskich przy Dęblińskiej, czy Baczkowskich w Rynku. W kilku starszych domach można spotkać jeszcze wykonane przez niego okna i drzwi. Niestety rodzinny dom, który zbudował sam na początku lat dwudziestych ubiegłego wieku trzeba było rozebrać. Zostały drzwi we wnętrzne i kilka sprzętów, które dla pamięci potomnych odrestaurowała rodzina. Wszyscy, którzy pamiętają jeszcze Onufrego Domańskiego podkreślają, że był bardzo pracowitym człowiekiem. Zawsze życzliwy i pomocny ludziom. Nie dbał zbytnio, czy za wykonane zamówienie otrzyma zapłatę, czy nie. Kiedy bomba zburzyła kościół parafialny, r uszył z najmłodszym synem i córką do pracy przy odbudowie, wykorzystując swoją wiedzę i umiejętności ciesielskie. Oddał konie do transportu materiałów budowlanych, co w tamtych czasach świadczyło o dużym poświęceniu, ponieważ koń był podstawową siłą roboczą w gospodarstwie. Trzeba podkreślić, że zachował się w pamięci jako człowiek głębokiej wiar y. Modlitwa różańcowa towarzyszyła mu w gospodarstwie, w polu i przy stolarskim stole. Należał do tych ludzi, którzy nie muszą mówić, że kochają. To się po prostu czuło. I jeszcze jedno wspomnienie: był namiętnym czytelnikiem Sienkiewicza. Tr ylogię znał prawie na pamięć. Józef Głodek Urodzony w 1895r w Rososzy. Ukończył Szkołę Podstawową w Rykach po czym wyjechał do Warszawy i tam nauczył się rzemiosła stolarskiego. Po pewnym czasie w Cechu Izby Rzemieślniczej w Warszawie dostał tytuł Mistrza. Brał udział w I wojnie światowej podczas której dostał się na Syberię, gdzie dotarł aż do Władywostoku. Gdy wrócił do kraju, Niemcy wzięli go do niewoli, między innymi do Berlina, gdzie spotkał innego uwięzionego- Henr yka Sienkiewicza. Wrócił do Ryk i otworzył tam duży zakłąd stolarski, który po kilku latach spłonął. Nie mając możliwości odbudowania zakładu w Rykach, w roku 1927 przeniósł się do Stężycy. W otworzonym tu zakładzie stolarskim uczył zawodu przyszłych Mistrzów: Józefa Kubaka, Anotniego Szpondra, Władysława Nowakowskiego, Edmunda Pielachę i kilku innych. STRONA 13

14 Po II wojnie światowej prowadził prace stolarskie w starej Remizie Strażackiej. Podczas odbudowy kościoła pw. Św. Marcina w Stężycy nadzorował i wykonywał prace stolarskie, m.in. budowę głównego ołtarza i ław bocznych. Był czynnym stolarzem do 75 roku życia. Wiele swoich bardzo precyzyjnych narzędzi oddał do Muzeum Ziemi Stężyckiej. Zmarł 15 marca 1993r. Krystyna Głodek, Z domu Domańska, urodziła się 13 marca 1940 roku. Absolwentka Szkoły Podstawowej w Stężycy, Liceum Peda gogicznego w Radomiu i Studium Nauczycielskiego w Siedlcach o kierunku wychowa-nie plastyczne i zajęcia praktyczno- techniczne. Od roku 1961 pracowała jako nauczycielka, najpier w w Kębłowie k/ Żelechowa, a następnie, w latach w Szkole Podstawowej w Stężycy. Wieloletni i bardzo aktywny członek ZHP. Prowadziła drużynę dziewcząt. Przez kilka lat pełniła funkcję Komendanta Ośrodka Harcerskiego w Zbiorczej Szkole Gminnej w Stężycy. Zdobyła stopień harcmistrza. Była wspaniałą organizatorką życia oraz czasu wolnego młodzieży szkolnej, którą zabierała na liczne ogniska, biwaki i zimowiska. Wspólnie z dęblińskim i ryckim Hufcem ZHP przez cztery lata czuwała nad przygotowaniem i przebiegiem wakacyjnych wyjazdów na obozy,na ostatnim była komendantem. Znakomicie spełniała się w roli animatora małych form artystycznych. Z ogromnym zaangażowaniem i pasją prowadziła dziewczęce zespoły wokalne, które uczestniczyły w wielu imprezach środowiskowych, przeglądach, konkursach i festiwalach, zdobywając znaczące nagrody oraz wyróżnienia na szczeblu powiatowym a także wojewódzkim. Należała do grupy założycieli Towarzystwa Przyjaciół Stężycy. Była osobą bardzo komunikatywną, otwartą i serdeczną. Cieszyła się ogromnym szacunkiem i uznaniem wśród uczniów Dla wielu była i jest do dzisiaj wzorem pedagoga i społecznika. Zmarła w 1979 roku, w wieku 39 lat. W 2014r. Kapituła Medalu z a d e c y d o w ała o n a d a n i u Me d a l u osobom:" n a s tępującym Zbigniew Głodek Urodził się 5 marca 1932 roku w Kątach gmina Kłoczew. Absolwent Szkoły Podstawowej w Woli Zadybskiej, Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącego w Żelechowie. Ukończył Przyspieszony Kurs Przedmiotów Pedagogicznych dla przyszłych nauczycieli. Najpier w pracował w Szkole Podstawowej w Bazanowie i Sarnach, a w 1956 roku rozpoczął pracę jako nauczyciel, a potem objął funkcję kierownika Szkoły Podstawowej w Stężycy. Jako kierownik w latach zajął się rozbudową budynku szkoły (skrzydło od strony ulicy Królewskiej) i wymianą ogrodzenia. Był aktywnym członkiem ZHP, od 1957 do 1966 roku dr użynowy dr użyn harcerskich. W 1975 roku ze względu na znaczną utratę wzroku przeszedł na rentę inwalidzką. W latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych radny Gromadzkiej i Gminnej Rady Narodowej. Społecznie pracował również w zarządzie LKS Mazowsze Stężyca. Zaangażowany w działalność Klubu Seniora. Po przejściu na rentę, przez wiele lat - prezes koła Polskiego Związku Niewidomych w Rykach. Należał do grupy założycieli Towarzystwa Przyjaciół Stężycy, członek zarządu do 1998 roku. Wielokrotnie prowadził uroczystość z okazji Dni Stężycy na stadionie sportowym. Do dzisiaj pomimo swoich 82 lat i niepełnosprawności zainteresowany tym, co ma miejsce w naszej Stężycy. Marek Michalik Urodzony r. Żonaty, żona Danuta, dzieci - Monika i Daniel, zamieszkały Pawłowice, Gmina Stężyca. Wykształcenie wyższe, absolwent wydziału Politologii UMCS, specjalność samorząd i polityka lokalna. Przedsiębiorca i rolnik od 1990r prowadzi w Pawłowicach działalność gospodarczą w branży odzieżowo- dziewiarskiej i gospodarstwo rolne o powierzchni blisko 100ha specjalizujące się w produkcji kukurydzy rzepaku i zbóż. Od roku 1990 do dnia dzisiejszego prezes ZG PSL w Stężycy. W latach prezes ZP PSL w Rykach wieloletni członek władz wojewódzkich PSL w Lublinie. Współzałożyciel i wiceprezes Stowarzyszenia Regionalnego Małe Mazowsze, Wiceprze wodniczący Społecznego Komitetu Budowy Wodociągu w Długowoli, Pawłowicach, Piotrowicach i Paprotni, przewodniczący Komitetu Budowy Sali Gimnastycznej w Pawłowicach, od kwietnia 2014r prezes Wojskowego Koła Łowieckiego nr 193 Diana w Stężycy. latach Radny Powiatu Ryckiego. W latach radny Sejmiku Województwa Lubelskiego, wiceprzewodniczący sejmiku. STRONA 14

15 Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi i medalem Zasłużony Działacz Kultury. Wnioskodawca wprowadzenia do budżetu samorządu województwa Lubelskiego zadań inwestycyjnych: modernizacja drogi wojewódzkiej 801 na odcinku Dęblin- Stężyca i Stężyca - Brzeźce, Modernizacja wałów przeciwpowodziowych na odcinku Dęblin Piotrowice oraz programu budowy ścieżek rowerowych w ramach projektu Greenways. W trakcie tej kadencji Samorządu Województwa Lubelskiego Gmina Stężyca uzyskała bardzo duże wsparcie na budowę inf rastruktury sportowej, edukacyjnej, rekreacyjnej. Wybudowano również kilkadziesiąt kilometrów wodociągów i kanalizacji oraz zmodernizowano wiele dróg w gminie Stężyca. Barbara Włodarczyk Urodzona 30 listopada 1947 roku w Stężycy. Lokalna patriotka. Całe swoje życie związana ze Stężycą, zawsze dbała o jej dobro i rozwój. Absolwentka Technikum Mechanicznego w Rykach, a następnie od 1968 roku brygadzista w Pracowniczej Spółdzielni Materiałów Budowlanych w Stężycy. W 1983 roku wstąpiła do Towarzystwa Przyjaciół Stężycy, gdzie od 1989 do 2005 roku pełniła funkcję Skarbnika Towarzystwa Przyjaciół Stężycy. Kierując się swoją pasją i miłością do rodzimych terenów, od 1989 roku rozpoczęła sprzedaż i rozprowadzanie książek o Stężycy, jej historii, mieszkańcach, zasłużonych i okolicznych terenach. Każdego roku, podczas Dni Stężycy zajmuje się sprzedażą książek dotyczących Stężycy. Podczas tegoż święta, przez wiele lat zbierała składki członkowskie, wciąż z dumą sprzedaje książki i broszury. Brała udział w wielu uroczystościach gminnych i parafialnych, przy sztandarze. Uczestniczyła w kweście na odnowę zabytków na Cmentarzu Parafialnym. Angażuje się w wiele akcji w Stężycy i wspiera swoją osobą jej rozwój. Już w 1991 roku jej wysiłki zostały dostrzeżone i została wyróżniona na grodą książkową za bezinteresowną pracę w Towarzystwie Przyjaciół Stężycy. Obecnie jako dumna stężyczanka zawsze była entuzjastką i zwolenniczką budowy wspaniałego przedsięwzięcia, jakim jest Wyspa Wisła. Wraz z innymi mieszkańcami Stężycy brała udział w sadzeniu drzew i krzewów na jej terenie. Ma tu również swoją działkę, gdzie spełnia swoją ogrodniczą pasję, pielęgnując posadzone przez stężyczan rośliny. Obecnie stara się propa gować patriotyzm lokalny wśród młodszych pokoleń swojej rodziny. K a p i t uła o d z n a c z yła pośmiertnie Stanisław Czaporowski Urodził się r. w Stężycy (przy ulicy Królewskiej, obecnie posesja p. Kazimierza Wojdata, a dawniej dom rodzinny jego matki). Ojciec - Julian Czaporowski, po matce Austriaczce z domu Różiczka z Galicji, był organistą w Stężycy do 1920 r. Matka - Józefa z domu Lesisz, stężyczanka. W roku 1920 wraz z rodzicami przeprowadzają się do Józefowa koło Biłgoraja, gdzie jego ojciec podejmuje pracę jako organista w tamtejszej parafii pw. Św. Anny. W wieku siedmiu lat rozpoczął naukę w siedmioklasowej Szkole Powszechnej w Józefowie, po ukończeniu której w roku 1934 podjął naukę w Szkole Salezjańskiej dla organistów w Przemyślu. Nauka tam trwała czter y lata i kończyła się egzaminem maturalnym. W 1938 roku, w związku z chorobą organisty stężyckiego Pana Pyry, dostaje propozycję objęcia stanowiska organisty parafii Stężyca, którą przyjmuje i w której pracuje do maja roku W dniu w kościele Farnym w Stężycy bierze ślub z Panią Genowefą Goździcką, córką Jana i Marii z domu Zagożdżon z którą zamieszkują w domu rodzinnym żony (ul. Senatorska 40). II wojnę światową spędził w Stężycy pracując jako organista w tutejszej parafii. Po wkroczeniu wojsk niemieckich do Stężycy we wrześniu 1939 roku, wraz z ówczesnym proboszczem ks. kan. Bielińskim, zakopują dwa dzwony z dzwonnicy kościoła Farnego oraz dokumentację parafialną w ogrodzie za plebanią. Po wojnie od 1947 roku, czynnie uczestniczy w odbudowie i wyposażaniu kościoła Farnego, nie szczędząc czasu, zdrowia i pieniędzy. Co najmniej raz w tygodniu jeździ do Warszawy na konsultacje, do Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, Pana Różyckiego, który nadzorował odbudowę i wystrój kościoła Farnego. W czasie prac budowlanych i wykończeniowych w kościele, traci koniec czwartego palca lewej dłoni. W trakcie swojej pracy w parafii Stężyca założył i prowadził chór parafialny dla dzieci, młodzieży i dorosłych (męski i żeński), zajmował się też prowadzeniem kancelarii parafialnej. Organizował życie towarzyskie członków chór u np. zabawy taneczne, spotkania towarzyskie, próby chóru itp. w swoim domu rodzinnym przy ulicy Senatorskiej 40. Wiosną 1970 roku (27.04) przenosi się wraz z rodziną, tj. żoną i trójką dzieci: STRONA 15

16 Julianem, Teresą i Karolem do Dęblina (córka Maria z rodziną zostaje w Stężycy), gdzie obejmuje posadę organisty w parafii pw. Św. Piusa po panu Grotnik. Tymczasowo zamieszkuje w domu parafialnym przy ulicy 1-go Maja, skąd wy prowadza się do nowo pobudowanego domu przy ulicy Warszawskiej 92. W nowej parafii zajmuje się również prowadzeniem kancelarii oraz zakłada i prowadzi chór dla dzieci i dorosłych, a także czynnie uczestniczy w nowo rozpoczętej budowie nowego kościoła parafialnego, wraz z ówczesnym proboszczem, ks. Rubaszkiem. W parafii w Dęblinie pracował do końca roku 1992, a następnie przechodzi na zasłużoną emeryturę. Łącznie jako organista przepracował 54 lata ( ) Po długiej i ciężkiej chorobie w wieku 77 lat, umiera roku. Zostaje pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Dęblinie przy ulicy Wiślanej. Marcin Łukaszek Urodził się r w prastarej miejscowości Wielgolas parafia Latowicz (Wojewódzwo mazowieckie, okolice Kołbieli). Uczęszczał do Szkoły Powszechnej w Wielgolasie, gdzie po upadku Powstaniu Styczniowego, jak w wielu szkołach zaboru rosyjskiego zabroniono nauczania w języku polskim. Rodzice postanowili dalej kształcić Marcina, kiedy zauważyli jego głód wiedzy i ochotę do nauki. Wspinając się po kolejnych szczeblach edukacyjnych znalazł się w Królewsko-Polskim Seminarium Nauczycielskim w Siennicy. Pierwszej szkoły w byłym zaborze rosyjskim kształcącej nauczycieli. Został tam zapamiętany jako wybitny absolwent i żołnierz. Kiedy pojawiła się wizja niepodległości wstąpił do legionów i czynnie uczestniczył w walkach. Napisał wiele lat później,,chciano widzieć Polskę, jak w poezji. Chcieli Ją widzieć wyłaniającą się z błot poleskich, gdzie trwali z myślą o Polsce niepodległej, nowej, wyłaniającej się z koszmar u straszliwych działań wojennych (...), wśród których tkwili, (...) samotni, prawie opuszczeni,zagubieni w czasie i przestrzeni." Był członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej. Po odzyskaniu niepodległości podjął pracę nauczyciela w miejscowości Sobienie Jeziory, następnie w 1923 r został skierowany przez kuratorium do Stężycy i desygnowany na stanowisko Kierownika Szkoły Powszechnej. Funkcję tę pełnił do lat 60-tych. Okres okupacji pracował w tajnym nauczaniu. Prowadził ponad dwudziestu uczniów na poziomie gimnazjalnym. Pasją Marcina Łukaszka była historia i pisanie. Skrzętnie zbierał i notował przez całe życie wszystkie informacje, ciekawostki dotyczące Stężycy, historie rodzin i losy mieszkańców. Współpracował z Klemensem Kurzypem w którym znajdował człowieka o podobnej pasji i zainteresowaniach. W 1961 roku aktywował Szkołę Przysposobienia Rolniczego w Stężycy, do której uczęszczali także uczniowie z Dęblina i okolicznych wsi. Uczniowie uprawiali eksper ymentalne poletka i poznawali nowoczesne sposoby uprawy. Miał duży wkład w powstawanie bibliotek i punktów bibliotecznych. Wybierał lokalizacje i przekonywał o konieczności ich prowadzenia. Był jednym z inicjatorów budowy Ośrodka Zdrowia z mieszkaniami dla lekarzy. Pełnił wiele funkcji społecznych: Członek Powiato-wej Komisji Kółek Rolniczych, Zarządu Gminnej Spółdzielni Samopomoc Chłopska, Klubu Literackiego, ławnik Sadu Powiatowego w Garwolinie i wiele innych. Zmarł w wieku 91 lat, zostawiając po sobie wiele tomów rękopisów z zapisem codzienności i ważnych wydarzeń w historii Stężycy.! Jacek Ptaszek Sekretarz Kapituły Medalu STRONA 16