WYDANIE WAKACYJNE KS. BP ALBIN MAŁYSIAK W REDAKCJI POSŁAŃCA ZWYCIĘSKIEJ ...BY MIEĆ CZAS DLA SIEBIE...

Transkrypt

1 ISSN Nr Czerwiec Parafia Matki Boskiej Zwycięskiej, Kraków ów - Borek Fałęcki WYDANIE WAKACYJNE...BY MIEĆ CZAS DLA SIEBIE... My nigdy nie mamy czasu, zabiegani, zagonieni, w ciągłym pośpiechu. Z domu do pracy, z pracy za zebranie, często jeszcze do drugiej lub trzeciej pracy bo ciągle brakuje pieniędzy, czasami na imieniny, przyjęcia, imprezy a potem... zasypia się nawet przed telewizorem. Nie ma czasu dla dzieci, siebie, rodziny. Czy jest czas dla Boga? Też go nie ma w karuzeli codzienności i zdobywania. Jakby jakaś niewidzialna siła odciągała człowieka od tego co najistotniejsze i decydujące w perspektywie wieczności. Często zapomina o słowach Jezusa, który mówił: Cóż pomoże człowiekowi, choćby cały świat zyskał, a na swej duszy szkodę poniósł. Już wkrótce wakacje. Podaruj sobie trochę czasu, niezależnie od tego czy pojedziesz nad gorące morza, czy do najbliższych na żniwa, czy też z wielu powodów, pozostaniesz w domu. Chodzi o to by był to czas duchowego wzrostu a nie moralnej degradacji igrzechu. Jeśli więc pojedziesz na wczasy, w Polskę lub poza Jej granice, nie zapomnij kim jesteś, nie zapomnij o swojej chrześcijańskiej godności, nie zapomnij, że również na wakacjach, to nic, że kilkaset kilometrów od domu i parafii, również obowiązują powinności wypływające z 10 Bożych przykazań. Nie zapomnij o Mszy św. Często słyszymy: nie wiedziałem (nie wiedziałam) gdzie tam jest kościół, o której godzinie odprawiane są Msze św. Równocześnie jednak doskonale się orientowałeś gdzie jest najlepsza restauracja z dancingiem, gdzie można kupić coś mocniejszego o każdej porze, jakie są miejscowe atrakcje. Tylko znalezienie kościoła i zapoznanie się z porządkiem nabożeństw nastręczało zbyt wielkich trudności. Często również tak jest, że człowiek w czasie wolnym dyspensuje się od udziału we Mszy św. bo jest na urlopie. Może być urlop od pracy zawodowej, czy innych obowiązków, ale nie ma urlopu od Boga ichrześcijaństwa. Jakże często będąc na wczasach, można się zapomnieć, przesadzić, rozluźnić, zanurzyć w grzech. Nie daj się omamić czasem wolnym. Nie mów: haruję cały rok, tyram jak wół, teraz mogę używać do woli Wrócisz pokaleczony, moralnie obity, wiele stracisz, czasami takie wartości, których odzyskać się nie da. Będzie więc tak, że KS. BP ALBIN MAŁYSIAK W REDAKCJI POSŁAŃCA ZWYCIĘSKIEJ W dniu 17 kwietnia w naszej parafii ks. biskup Albin Małysiak udzielił młodzieży sakramentu bierzmowania. Po zakończeniu uroczystości, która została opisana w poprzednim numerze Posłańca Zwycięskiej, Czcigodny Gość spotkał się z członkami redakcji naszego pisma w sali na plebanii. Po prezentacji i wręczeniu ks. biskupowi egzemplarzy naszej gazety parafialnej, poprosiliśmy Go o rozmowę i błogosławieństwo dla nas i naszych czytelników. Poniżej drukujemy zapis tej rozmowy. Marek Rembiś: Za niespełna tydzień, 23 kwietnia mija dokładnie 1000 lat od śmierci św. Wojciecha, patrona Polski, który oddał życie głosząc Ewangelię. Dzisiaj, gdy coraz szerzej kwestionuje się obiektywny charakter prawdy i norm moralnych, oraz propaguje się materializm praktyczny, Kościół wzywa do powrotu do Ewangelii. Taki program powrotu Ojciec Święty nazwał nową ewangelizacją.

2 to co miało przynieść regenerację sił, umocnienie, optymizm, wiarę w siebie i ludzi, odrodzenie wewnętrzne, przyniesie poniżenie i duchową klęskę a może i utratę wiary w siebie i swoje siły. Wakacje trzeba zaplanować. W ciągu roku tak mało czasu jest na przeczytanie dobrych książek, czasopism, pójście do kina, teatru czy opery. Wszystko odkłada się na urlop. Rosną stosy książek, które warto przeczytać, dziesiątki gazet i czasopism, nowe podręczniki, do włoskiego czy angielskiego. O tym też trzeba pomyśleć w wakacje i zapakować najlepsze pozycje do torby podróżnej czy włożyć do bagażnika samochodu. Jeśli nawet zajęcia, wykonywana praca, czy brak pieniędzy będą przeszkodą, by wyjechać dalej, pomyśl jak wyskoczyć z najbliższymi na dzień lub dwa poza miasto. Oderwać się od ekranu komputera, służbowych telefonów, czy codziennych obowiązków. Nie mów: nie da się. Da się, jeśli tylko chcesz. Nie da się tylko wtedy jeśli nie chcesz lub nie czujesz potrzeby. Wolisz łóżko, telewizor i kolorową gazetę z sensacyjkami. Podaruj sobie trochę czasu. Miej czas na zastanowienie się nad sobą, na refleksję nad własnym życiem, powołaniem, które realizujesz, pracą. Miej czas dla dziecka, żony, męża, rodziców, których nie odwiedziłeś przez cały rok. Miej czas dla wszystkiego co stworzył Bóg. Znajdź Go w pięknie stworzonego świata. Odkryjesz jaki piękny i dobry jest Bóg. Przemówi do ciebie językiem ciszy, gór, lasów, jezior, mórz. Zobaczysz, że świat to nie tylko wypalone domofony, przepełnione kontenery i zaśmiecone pobocza dróg. Doświadczysz, że świat może być piękny, tak piękny jak dusza człowieka przepełniona łaską, przepełniona Bogiem. Udanych wakacji, będących czasem wzrostu i duchowego umocnienia, odnalezienia Boga mówiącego do człowieka językiem piękna stworzonego świata, radości bycia we wspólnocie rodziny i innych, serdecznych ludzi, bezpiecznej drogi, i szczęśliwych powrotów w radości ducha, wszystkim Czytelnikom Posłańca Zwycięskiej, dużym i małym, życzy Życzenia, życzenia... REDAKCJA 20 lipca swoje imieniny będzie obchodził Ks. Czesław Sandecki. Czcigodnemu solenizantowi życzymy, aby napełniony Darami Ducha Św. nadal ogarnięty był świętym zapałem w pracy duszpasterskiej i katechetycznej. Życzymy, by te liczne dzieła, które zainicjował w naszej parafii rozwijały się i przynosiły obfity owoc. Szczególnie serdeczne i pełne wdzięczności życzenia kierowane są ze strony Kręgów Domowego Kościoła i Redakcji PZ, którym Ksiądz poświęca tak wiele czasu i troski. Szczęść Boże. Co, zdaniem ks. biskupa, oznacza praktycznie nowa ewangelizacja i w jaki sposób powinna się ona przejawiać w naszych parafiach? Ks. bp Albin Małysiak: Ojciec Święty o tej nowej ewangelizacji mówił chyba po raz pierwszy w Nowej Hucie, gdy był w Mistrzejowicach. Ja zastanawiam się nad tą nową ewangelizacją, słucham, co na ten temat mówią, co piszą. Chrystus mówi tak: Idąc głoście ewangelię całemu stworzeniu. Bo rzeczywiście wszemu stworzeniu. Ta ewangelizacja jest potrzebna, bo na przykład na terenie dawnego NRD to już jest 55-60% ludzi w ogóle nie ochrzczonych. I oni z chrześcijaństwem nie mają już prawie nic wspólnego. No i właśnie w nowej ewangelizacji chodzi o to, byśmy doszli do tych, którzy byli ochrzczeni, a teraz ich dzieci i wnuki chrzest odrzuciły. Myślę, że nowa ewangelizacja ma przede wszystkim polegać na tym, żebyśmy weszli w środki przekazu. Trzeba powiedzieć, że do tej pory i świeccy i duchowni ten problem zaniedbali. To jest niezmiernie trudna sprawa wejść z ewangelią w mass media. Chrystus mówi: Głoście ewangelię wszemu stworzeniu. Ale to wszystko stworzenie, ci ludzie są przed telewizorem. No to z telewizora trzeba do nich mówić. Bo tam są ci nie ochrzczeni, tam są ci, którzy do kościoła nie chodzą. My ich mamy na nowo ewangelizować. I tu jest podwójny problem: trzeba tworzyć swoje, katolickie środki przekazu, ale to jest sprawa bardzo kosztowna, więc trzeba wchodzić w te media, które istnieją, tym bardziej, że bardzo często one pracują za nasze pieniądze. Ja byłem proboszczem przez długie lata i patrzę się na wszystkie zagadnienia praktycznie. Gdyby się nam udało wygrać wybory, to byśmy w mass mediach jakiś porządek zrobili. Sejm uchwaliłby na przykład ustawę o zakazie importu pornografii. Mógłby powołać również taką komisję, która kontrolowałaby filmy i inne przekazy idące przez telewizję bądź radio, tak, by nie było tam treści deprawujących, pornograficznych. Nowa ewangelizacja to także indywidualna ewangelizacja. Przedwczoraj byłem na Woli Justowskiej i tam był ksiądz z Mediolanu, który tworzy tzw. duszpasterstwo komórkowe. Polega ono na organizacji siedmioosobowych grup, realizujących swój określony program formacyjny. Przed wydaniem numeru 3/97 2 P OSŁANIEC ZWYCIĘSKIEJ

3 jest przewodniczącym takiej grupy komórkowej. Młody chłopak, bardzo zaangażowany. M.R.: Może jeszcze ostatnie pytanie. Dzisiaj, w oczekiwaniu nowej pielgrzymki Ojca Świętego do Polski, przywołujemy pamięcią to bierzmowanie naszego narodu Duchem Świętym z 1979 r., kiedy to przez posługę Jana Pawła II zostaliśmy umocnieni mocą z wysoka, by stać się świadkami Chrystusa. Czy uważa ks. biskup, że dzisiaj jesteśmy jako naród przygotowani i otwarci na to spotkanie z Ojcem Świętym na tyle, że wyda ono obfite owoce? Ludzie tworzący te zespoły owiani są duchem prawdziwie apostolskim. Nie mówią, że to trzeba tak tylko cichutko siedzieć, tylko mówią: owszem, najpierw samemu trzeba wierzyć i praktykować ewangelię, ale nie dość tego, trzeba z ewangelią iść. Chrystus mówi: Idźcie, idźcie, a nie - siedźcie. I gdy przedwczoraj byłem na takim spotkaniu, to przypomniał mi się Wieczernik i przypomniały mi się Dzieje Apostolskie. Tak więc nowa ewangelizacja to przede wszystkim wejście w środki przekazu i może to duszpasterstwo komórkowe. M.R.: Poruszył ks. biskup problem wchodzenia w środki masowego przekazu, duszpasterstwo komórkowe. Są to raczej, jak się wydaje, zadania dla ludzi dorosłych. A czego Kościół oczekuje od młodych? Dzisiaj przeżywaliśmy w naszej parafii sakrament bierzmowania. Czego, zdaniem ks. biskupa, Kościół oczekuje od takich ludzi, uczęszczających np. do szkoły średniej. Jaki mógłby być ich wkład w tworzenie Kościoła? Jakie jest ich miejsce we współczesnym Kościele? Ks. bp A.M.: To jest trudna sprawa dlatego, że oni niestety jakoś odchodzą od Kościoła. Katecheci się skarżą. Niedawno na jednym, bardzo fachowym zebraniu katechetycznym powiedziano takie słowa: w tej chwili jedynym dojściem do młodzieży jest ta jedna albo dwie godziny religii w szkole. Nie ma innego dojścia do nich. Młodzi w większości wypadków nie uczęszczają do kościoła. Więc czego byśmy od nich oczekiwali? Musimy najpierw ich jakoś przybliżyć do Kościoła. Najpierw musimy ich mieć, żeby z nimi dyskutować. I wtedy ich prosić, przekonywać ich, aby apostołowali. Można by poszerzyć pracę w oazach, następnie służba liturgiczna ołtarza. To są te sposoby nawiązania kontaktu z młodzieżą. W tej chwili nie widzę, jakie by można tworzyć inne katolickie grupy bądź organizacje młodzieżowe. Można by również wprowadzać młodych w duszpasterstwo komórkowe. Wczoraj dałem dyplom takiemu jednemu młodemu z piątej klasy, który Ks. bp A.M.: Nie ulega wątpliwości, że pielgrzymowanie Ojca Świętego i jego praca duszpasterska na pewno bardzo pozytywnie wpłyną na wszystkich Polaków. To jest jasne. Czy Ojciec Święty osiągnie te rezultaty, które zamierza, tego nie wiem, bo wiadomo, jak to jest u nas w ojczyźnie. Ale pokłada jeszcze zaufanie w narodzie, że lud się jednak jakoś ustatkuje, zmieni się. Może nie będzie tyle agresji pomiędzy ludźmi. Ja uważam, że przyjazd Ojca Świętego do naszej ojczyzny to jest wielka ewangelizacja i ona będzie skuteczna. To jest taki jasny płomień na niebie tego duszpasterstwa. Chciałbym w tym miejscu nawiązać jeszcze do pierwszego pytania. W ojczyźnie naszej może się bardzo dużo zmienić na korzyść, o ile będzie inny sejm i inny senat, bo wtedy nasza praca wychowawcza nie będzie niszczona. Przecież widzę, ile się księża w niedzielę natrudzą i w zwykły dzień również. I ja jako biskup też haruję w niedzielę od godziny siódmej rano do dziewiątej wieczorem i w zwykły dzień też bez przerwy w terenie. A zdaję sobie sprawę, że oddziałuję tylko na niewielką grupę. W niedzielę np. na Mszę św. uczęszcza zwykle 1/3 ludzi. Niektórzy powiadają, że jeszcze mniej. A pozostałych ludzi formuje telewizja. Niechby sobie ci panowie z telewizji tak dalej siedzieli, niechby mówili o problemach politycznych, społecznych czy kulturalnych, ale niech nie atakują dziesięciu Bożych przykazań. Niech nam nie demoralizują narodu. Tego musimy żądać. Przepraszam za niezbyt może optymistyczne te moje wypowiedzi, ale one są realne. Ja jednak w sumie wierzę w geniusz polskiego narodu. Myślę, że jednak to katolickie wychowanie, które podświadomie u wielu tkwi, ono się odezwie, mimo tych olbrzymich spustoszeń w mass mediach. Myślę, że wreszcie dojdziemy do równowagi. M.R.: Bardzo dziękuję księdzu biskupowi za rozmowę. Myślę, że jej treść będzie dla nas inspiracją do dalszej pracy. Ks. bp A.M.: Bardzo dziękuję za zaproszenie. To było dobre spotkanie. Chodzi o głoszenie ewangelii, chodzi o to, by miłość Chrystusa była znana, chodzi o to, by ludzie znając tę miłość po prostu byli więcej szczęśliwi. I to my musimy w tym kierunku iść, i pracować, i głosić ewangelię i oczywiście dawać świadectwo przez swoje życie. Proszę was, kochani księża i ich świeccy współpracownicy, nie zniechęcajcie się. Ja przedstawiłem trudne warunki, ale Pan Jezus powiedział: Ufajcie, Jam przezwyciężył świat. Szczęść Boże. P OSŁANIEC ZWYCIĘSKIEJ 3

4 WIECZNE MIASTO Wrażenia z 9-dniowej pielgrzymki do Rzymu ( ) Nadszedł dzień 25 kwietnia Anno Domini Początek pielgrzymki do Włoch, a raczej Italii. Włosi nie lubią, gdy tak ich nazywamy. Wyjazd rozpoczynamy po Bożemu, Mszą św. o godzinie 12.00, którą odprawia ks. proboszcz Grzegorz Szewczyk z ks. Czesławem i ks. Bogdanem. Ks. proboszcz żegna nas serdecznie, trochę z żalem, my jego również. Tak bardzo chciałoby się, by jechał z nami. Już od pierwszej chwili czujemy, że będzie wypraszał u Maryi dla nas łaski na okres podróży i będzie sercem ze swymi pątnikami, parafianami. Jeszcze parę formalnych spraw. Czuć wzrastające napięcie. Ruszamy. Potem granica polsko-słowacka, kilka dobrych godzin przez malowniczy teren Słowacji, nocą Austrii. W godzinach rannych przyjeżdżamy do Padwy, gdzie w średniowieczu studiowało wielu naszych rodaków (np. Kopernik). W bazylice św. Antoniego odprawiamy Mszę św. Znany na całym świecie, i nam Polakom, św. Antoni Padewski wcale nie urodził się w Padwie, ale w Portugalii. Naprawdę miał na imię Ferdynand i został franciszkaninem. Zmarł w Padwie i na miejscu jego grobu wybudowano właśnie bazylikę, gdzie znajduje się relikwiarz z zachowanym dotąd cudownie nienaruszonym językiem świętego. Liczne rzesze pielgrzymów ciągną tutaj, by modlić się u jego grobu, towarzyszą nam tutaj pierwsze wzruszenia. Kierujemy się do Wenecji, zawsze przeze mnie wymarzonej. Miasto kanałów (ok. 160) i mostów (ok. 400). Cudowne! Zwiedzamy je płynąc tramwajem wodnym. Oglądamy fabrykę W BAZYLICE ŚW. PIOTRA NA PLACU ŚW. PIOTRA szkła w Murano. Specjalny pokaz dla zwiedzających. Mgnienie - i powstaje cudeńko, szklany konik. W mojej głowie natłok myśli. Jak to przekazać? Chyba nie sposób, ale musicie uwierzyć. Wenecja, plac i bazylika św. Marka (okazała), zbudowana na cześć św. Marka Ewangelisty, ściągają miliony turystów. Wspaniały rynek Wenecji często tonie w wodzie, cudowne wąskie uliczki. Naprawdę, jak na pocztówkach dobrze Wam znanych, płyną majestatyczne gondole z gondolierami w barwnych strojach. Żegnamy Wenecję upojeni jej czarem i docieramy na noc do Rimini. Niektórzy, żądni przygód, przed snem, w nocnej poświacie wędrują brzegiem morza, rozkoszują się widokiem nocnego życia, otwartych sklepów, kawiarni w tym włoskim porcie nad Adriatykiem. Rano jedziemy do San Marino. Maleńkie państewko, strefa wolnocłowa. Pogoda okropna. Deszcz, zimno. Robimy tutaj zakupy. Samo San Marino jest urokliwe. Warto było tu przyjechać. No i Loretto. Miasto w środkowych Włoszech. Dla nas katolików jest ważne, bo związane z kultem Domku Matki Bożej, który ponoć został cudownie przeniesiony z Nazaretu. Uczestniczymy w Mszy św. odprawianej przez naszych księży i nie naszych. Zwiedzamy Sanktuarium św. Domku i modlimy się na Cmentarzu Żołnierzy Polskich. Niektórzy zabierają stąd kamyk na pamiątkę. Pogoda nadal nieszczególna. Ale nas to nie przeraża. Nareszcie Rzym! Przez wielu upragniony, wymarzony. Rodzą się pytania. Jaki, jaki on będzie? No właśnie. Rzym wspaniały, majestatyczny, budzący zachwyt, pełen różnych starych budowli, kultur, no i pełen kontrastów. Naprawdę można się w nim zakochać. Ale tych 4 P OSŁANIEC ZWYCIĘSKIEJ

5 kilka dni to o wiele za mało. W miarę zwiedzania apetyt rośnie, a czasu niewiele. Tak też, niestety (to niebywałe i rzadkie dla Rzymu), w strugach deszczu, w burzy, przemoknięci do suchej nitki zwiedzamy Muzeum Watykańskie. Wspaniałe! Jeśli ktoś już był, to wie, że można tam zagubić się na co najmniej tydzień. I tak to będzie mało. Wchodzimy wspaniałą klatką schodową o podwójnych, spiralnie wznoszących się schodach. Pius XI zorganizował Pinakotekę i nadał Muzeum obecny kształt. Widzimy sale rzeźb i popiersi, sarkofagów greckich i rzymskich, salę, gdzie podziwiamy arrasy z biblijnymi scenami, salę zbiorów kartograficznych, dzieła malarskie. Na te ostatnie przeznaczono piętnaście sal, z których każda jest poświęcona innemu artyście lub innej szkole malarskiej, np.: Giotto i jego uczniowie, najstarsze dzieła pochodzące z pierwszych wieków po Chrystusie i obrazy mistrzów bizantyjskich (okazały Sąd Ostateczny ). Zwiedzamy Kaplicę Sykstyńską, gdzie m.in. dokonano wyboru naszego Papieża Polaka i gdzie odbywają się inne uroczyste ceremonie. Wspaniałe freski wykonali wybitni malarze włoscy XIV, XV i XVI wieku. Na ścianach sceny z życia Mojżesza (freski). Po drugiej stronie freski z życia Chrystusa. Ściana nad ołtarzem ( Sąd Ostateczny Michała Anioła). Olbrzymie malowidło ukazujące dramatyczny sens ludzkiego życia i śmierci. To wszystko to tylko namiastka tego, co mogę tutaj powiedzieć. Wiem, że ciekawscy, zapaleńcy sięgną po odpowiednią lekturę. A warto! Stoimy na placu św. Piotra, znanego nam z opowiadań, książek, telewizji. Plac w kształcie elipsy otoczony kolumnami. Ciekawostką są dwa miejsca po przeciwnych stronach placu, z których, i tylko z tych, widać jeden rząd tychże kolumn, choć jest ich kilka. Na schodach placu stoi obelisk egipski z krzyżem na szczycie. Obelisk jest miejscem spotkań wszystkich turystów zagubionych i nie zagubionych. Tam zawsze można się odnaleźć. Plac zdobią też dwie fontanny. I wreszcie bazylika św. Piotra. Monument. Zbudowana na grobie św. Piotra Apostoła. Do bazyliki prowadzi pięć par drzwi. Ostatnie drzwi na prawo to słynne Drzwi Święte otwierane przez papieża w Roku Świętym, tzn. raz na 25 lat. Bazylika może pomieścić około 60 tys. wiernych. Długość bazyliki wynosi 211 m. We wnętrzu jedna nawa i połączone kaplice boczne. Bazylika jest miejscem, gdzie śledzimy historię chrześcijaństwa i historię sztuki. Nie sposób nie powiedzieć o Piecie Michała Anioła umieszczonej za szybą pancerną. O Konfesji, czyli Ołtarzu Głównym, nad którym Bernini wykonał w brązie baldachim podtrzymywany przez cztery ogromne kolumny. Nad baldachimem wznosi się cudowna kopuła projektu Michała Anioła zrealizowanego przez Fontanę. Z wierzchołka kopuły roztacza się cudowny widok na Rzym i na Ogrody Watykańskie. W podziemiach bazyliki, zwanych Grotami Watykańskimi, pod Konfesją wokół Grobu św. Piotra, są liczne kaplice. Np.: Kaplica Polska z reprodukcją obrazu M.B. Częstochowskiej. A jeszcze niżej odkryto cmentarz, na którym pochowano św. Piotra. Niektórzy z nas pokonywali drogę na kopułę na piechotę, a był to wyczyn nie lada jaki. W jeden z kolejnych dni udaliśmy się na Monte Cassino. Autokar serpentynami stromo wzdrapywał się na górę. A widok z okien przypominał widok z samolotu. Niektórzy zamierali z przerażenia. Zwiedzamy opactwo benedyktynów, a potem Msza św. na Cmentarzu Żołnierzy Polskich, za poległych bohaterów, którzy przelali polską krew tak daleko od Ojczyzny. Składamy kwiaty, modlimy się, robimy zdjęcia. Panuje szczególny nastrój, jakiś świąteczny i dostojny. A mnie wzrusza także widok czerwonych maków rosnących na zboczach Monte Cassino. Zjeżdżamy z deszczem, który towarzyszy nam aż do zatoki Gaeta. Piękna zatoka nad Morzem Tyreńskim. Cóż z tego, kiedy zimno i chmurno. Zamiast tonąć w słońcu, chodzimy w kurtkach ale boso po morskiej ciepłej wodzie. Niektórzy odważni (nieliczni) kąpią się. Pan Bóg nad nami czuwa. Nikt się nie przeziębił, nie chorował podczas tej eskapady. We środę 30 kwietnia jesteśmy na audiencji generalnej na placu św. Piora. Odświętny nastrój, stroje. No i nareszcie upragnione słońce. Tak! Słońce! Gromadzimy się w sektorach po rutynowej kontroli. Wszak bezpieczeństwo naszego Ojca Świętego najważniejsze. Cierpliwie czekamy. Gdzieś słychać śpiew dziecięcego chóru. Wymieniono ok. 80 grup polskich, nie pomnę o innych. Plac gęsto wypełnio- W DRODZE NA CMENTARZ ŻOŁNIERZY POLSKICH NA MONTE CASSINO P OSŁANIEC ZWYCIĘSKIEJ 5

6 ny ludźmi. Nareszcie Papież. Objeżdża plac w papamobile. Kto może, zbliża się do barierki. Być jak najbliżej, ale jak?! Nie wolno opuszczać miejsc. Szczęśliwców przy barierce jest niewielu. Wzruszenie, okrzyki radości, oklaski. Znacie to z telewizji, ale mówię Wam, to coś innego. O wiele wspanialszego. To trzeba przeżyć. Wiem, że ktoś z tłumu cierpi. Cierpienie to ofiaruje w intencji Ojca Świętego. A kiedy ofiaruje, nagle czuje niebiańską ulgę. Czyżby ofiara została przyjęta? Potem Papież przemawia w różnych językach. W polskim również. Jesteśmy wzniośli, radośni. Przecież to takie szczęście być z Ojcem Świętym tak blisko w tak świętym miejscu, miejscu ostatniego spoczynku św. Piotra. Jesteśmy bogatsi o te wszystkie wrażenia, ale czy będziemy lepsi? Bardziej ubogaceni duchowo? Znów czuję napięcie, bo nasza gazeta ma przecież określoną ilość stron, a ja dopiero zaczęłam. Zwiedzamy też stary Rzym. A więc plac Wenecki, który jest nie tylko centrum życia politycznego i religijnego, ale też punktem orientacyjnym dla zwiedzających. Następnie Kapitol, gdzie toczyło się życie antycznego Rzymu. pałac Kapitoliński, pałac Senatorów, kościół Santa Maria in Aracoeli z figurką Dzieciątka Jezus (rzeźba w drewnie oliwnym z ogrodu Gethsemani). Idąc dalej dochodzimy do Forum Romanum, gdzie zbierali się Rzymianie. To centrum, serce całej rzymskiej cywilizacji. Znajduje się tu też więzienie Mamertyńskie, gdzie był więziony św. Piotr i, jak mówi tradycja, dokonał cudu. Ze ściany wytrysnęła woda, którą napoił więźniów nawróconych przez siebie. Nareszcie przed nami Koloseum. Amfiteatr na planie elipsy. Miejsce walk gladiatorów, śmierci męczeńskiej pierwszych chrześcijan. Tutaj Papież odprawia w wielki post Drogę Krzyżową. Zwiedzamy bazyliki. Bazylikę M.B. Większej. Papież Liberiusz miał widzenie, w którym Matka Boża prosi o zbudowanie kościoła wmiejscu, gdzie będzie śnieg. Wnętrze okazałe o charakterze bazylik wczesnochrześcijańskich. Wspaniały sufit kasetonowy z XVI wieku. Bazylika św. Jana na Lateranie, która jest bazyliką papieską. Obok znajdują się święte schody, po których, według tradycji, Jezus wchodził do pałacu Poncjusza Piłata. Oddalając się od centrum, trochę poza miastem podziwiamy bazylikę św. Pawła Za Murami, drugą co do wielkości. Wielokrotnie odbudowywana, bizantyjskie mozaiki, dar carów - malachity. Są tu portrety papieży w liczbie jest Jan Paweł II. Rzym ma również cudowne place i fontanny. Naprawdę fantastyczne, np. fontanna di Trevi. Niesamowite przeżycie daje zwiedzanie Katakumb św. Kaliksta, znajdujących się pod opieką salezjanów. Stare cmentarzysko Rzymu. Miejsce potajemnych spotkań chrześcijan, prześladowanych i masowo mordowanych przez Rzymian. Kilometry wąskich korytarzy z niszami grobowymi wścianach. Jest tu Krypta św. Cecylii, Krypta Papieży. Tu modlimy się, odprawiamy Mszę św. Do katakumb wiedzie najdłuższa droga Rzymu Via Apia z uroczym kościółkiem Domine Quo Vadis (Panie, dokąd idziesz?). MSZA ŚW. W KATAKUMBACH ŚW. KALIKSTA No i coż? Zbliżamy się do końca pielgrzymki. Jeszcze Asyż, stary, kamienny, miasto św. Franciszka. Asyż widniejący z daleka, widniejący w słońcu. Sercem zakonu franciszkanów jest bazylika ze szczątkami św. Franciszka. Około 6 km przed Asyżem znajduje się bazylika M.B. Anielskiej, która kryje w sobie wielki skarb, małą kapliczkę z IX wieku nazwaną Porcjunkulą. Są tu też róże bez kolców. W Asyżu zobaczyliśmy też bazylikę św. Klary z kryptą murowaną, w której jest jej ciało. I to byłoby wszystko. Pełny bagaż wrażeń i już rodząca się myśl, by zobaczyć wszystko jeszcze raz. Wracamy znów przez liczne, kilometrowe tunele uroczych Włoch, Austrię i Słowację. Wiele godzin spędzonych w autokarze umilają nam nasi księża sypiąc kawałami, śpiewając piosenki, modląc się z nami. Śmieją się, rozmawiają troszcząc się, byśmy zapomnieli, że tu i ówdzie coś boli, coś warczy, np. silnik, albo że jest zbyt gorąco. Przez cały czas podróży towarzyszyła nam miła, życzliwa atmosfera. Dzieliła się z Wami MARIA ROCHOWIAK 6 P OSŁANIEC ZWYCIĘSKIEJ

7 BOŻE CIAŁO Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej czwartek 29 maja W naszej parafii procesja z Najświętszym Sakramentem, wyruszyła po Mszy św. o godz Przeszła ulicami: Armii Kraków, Szyllinga, Siarczną, Kustronia, Szumca, Jugowicką. Pierwszy ołtarz, przygotowany przez młodzież oazową, znajdował się na placu kościelnym, drugi obok domu pp. Furtaków na ulicy Kustronia, trzeci przed domem pp. Pawlików na ulicy Szumca, czwarty, przy krzyżu misyjnym. Ten ołtarz przygotowały rodziny Domowego Kościoła. Przy każdym z ołtarzy został odczytany fragment Ewangelii i rozważanie liturgiczne podające intencję modlitwy. Przy ołtarzu pierwszym w sposób szczególny modliliśmy się za młodzież, przy drugim za dzieci, przy trzecim ołtarzu w intencji rodzin, przy FOT. M.ROCHOWIAK czwartym za Ojczyznę. Na zakończenie każdej stacji kapłan udzielał błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem. Pragniemy wyrazić serdeczną wdzięczność Wszystkim, którzy przyczynili się do pięknego przygotowania trasy procesji a także Tym, którzy w niej z wielkim zaangażowaniem uczestniczyli. W sposób szczególny: wspólnotom i rodzinom przygotowującym ołtarze, ich sąsiadom za pomoc i zainteresowanie, Różom Żywego Różańca za ubranie trasy procesji, mieszkańcom, którzy udekorowali swoje domy, dzieciom sypiącym kwiaty, niosącym dzwoneczki, dzieciom w strojach pierwszokomunijnych, ich Rodzicom i wszystkim uczestnikom procesji. KS. CZESŁAW SANDECKI FOT. M.ROCHOWIAK P OSŁANIEC ZWYCIĘSKIEJ 7

8 UROCZYSTOŚĆ I KOMUNII ŚW. W NASZEJ PARAFII NIEDZIELA ZESŁANIA DUCHA ŚWIĘTEGO Wspomnienia rodziców... Dzień 18 maja 1997 roku był w naszej rodzinie wielkim świętem. W tym bowiem dniu nasz syn przystąpił po raz pierwszy do Stołu Pańskiego. Staraliśmy się, aby ten dzień był dla nas wszystkich dniem szczególnym, ale bez przepychu, skromnie i w skupieniu, spędzony w gronie rodziny. Ponieważ było to nasze pierwsze dziecko, które przystępowało do I Komunii św., staraliśmy się, aby ten dzień zachował się w pamięci naszej oraz naszego dziecka, nie jako dzień prezentów, lecz jako dzień szczególnej łaski. Tu nasuwa mi się pierwsza refleksja, czy my, rodzice, potrafimy dostatecznie wytłumaczyć temu jeszcze małemu człowiekowi znaczenie tego dnia, spowiedzi św., rachunku sumienia, żalu za grzechy? Nastał piękny słoneczny dzień 18 maja 1997 roku. Pobłogosławiliśmy w domu naszego syna i stanęliśmy razem w procesji przed kościołem. Uroczysta Msza św., którą celebrował ks. Proboszcz, wypadła wspaniale. Dzieci prezentowały się pięknie, wspaniale śpiewały oraz zachowywały się z powagą należną temu Wielkiemu Dniowi. Po zakończonej Mszy św. odbyło się spotkanie w domu rodzinnym, przy wspólnym śniadaniu, w kręgu najbliższych. Powitania, życzenia, prezenty (w tym momencie były najważniejsze), ale także refleksja, że nie wszyscy są z nami. Choroby, wiek, odejścia do Pana. Jak bardzo brakowało nam mojej mamy, babci naszego syna, która go wręcz uwielbiała. Po śniadaniu pojechaliśmy z synem na cmentarz, aby pomodlić się przy grobowcu w ciszy i skupieniu, zapalić lampkę, po raz pierwszy z czystym sercem. Popołudniowe uroczystości w kościele miały już mniej dostojeństwa, powagi, skupienia. Wspólne zdjęcia po nabożeństwie, powrót do domu i czas na pożegnanie z rodziną. Skończył się ów piękny dzień, ale pozostało wspomnienie dotknięcia świętością i dobra, którym nieustannie obdarza nas Pan. Dla mnie i mojej rodziny powtórzy się to wszystko za dwa lata. Obyśmy wszyscy spotkali się w tym samym gronie. ZBIGNIEW KASPERCZYK Pierwsza Komunia święta jest wydarzeniem rodzinnym, niewątpliwie bogatym w wiele odczuć, emocji, wzruszeń. Konieczność zajęcia się sprawami organizacyjnymi w domu, jest i będzie z pewnością pewną przeszkodą w spokojnym przeżywaniu uroczystości I Komunii świętej. Odnosi się to szczególnie do nas, matek, które i od tej strony chcemy dobrze zorganizować tę rodzinną uroczystość. Sama wiem, jak łatwo poddać się codziennemu pośpiechowi i sprawom, które, jak się wydaje, trzeba jeszcze koniecznie załatwić. Otóż, na własnym przykładzie przekonałam się, że niekiedy warto z części tych spraw zrezygnować. Warto, za wszelką cenę, znaleźć wolny czas; na spokojną rozmowę z dzieckiem, wspólną modlitwę, prośby, przygotowanie do spowiedzi. Jeśli się ma dobrych przyjaciół, życzliwą rodzinę, to drobne organizacyjne niedociągnięcia nie są żadnym problemem. Myślę, że nie będę odosobniona w swoich spostrzeżeniach, kiedy wskażę na momenty najsilniejszych przeżyć i doznań z tej wielkiej uroczystości. Dla mnie były to trzy chwile i właśnie je przeżyłam najmocniej. Po pierwsze, był to moment błogosławieństwa, którego udzieliliśmy, my rodzice, dzieciom przed wejściem do kościoła. Uświadomiłam sobie, że oto moje, tak niedawno jeszcze małe dziecko, samo niejako decyduje w sprawach wiary, prosząc nas o błogosławieństwo. Po drugie, była to chwila przyjęcia I Komunii świętej, której towarzyszą trudne do wyrażenie w słowach wzruszenia i uczucia. Po trzecie wreszcie, dla mnie osobiście, ważny był moment, kiedy w zupełnym spokoju, w kolejną niedzielę po pierwszokomunijnej uroczystości, mogłam wziąć swoje dziecko za rękę, podejść z nim razem do ołtarza i po raz pierwszy wspólnie przyjąć Pana Jezusa. 8 P OSŁANIEC ZWYCIĘSKIEJ

9 Kiedyś miałam obawy, że druga klasa szkoły podstawowej, wiek dziewięciu lat, jest zbyt wczesny, żeby dziecko mogło w pełni zrozumieć istotę sakramentu Komunii świętej. Własne dzieci przekonały mnie, że nie chodzi przecież o spekulacje naukowe w takiej chwili. Jest to moment zdominowany przez odczucia, uczucie radości, zadowolenia z obecności Jezusa. Wystarczyło zobaczyć w oczach dziecka taką właśnie wielką radość, by się przekonać, że na pewno dorosło do pierwszego spotkania z Jezusem. Prawdziwa, szczera modlitwa jest czasami dla nas, dorosłych, trudną rozmową z Bogiem. Wszyscy wiedzą, że nie każdy pobyt w kościele, nie każde uczestnictwo we Mszy świętej kończy się sukcesem. Widok małego dziecka, ze złożonymi rękami, w białym ubraniu, skupionego na modlitwie, będącego po raz pierwszy w tak bliskim kontakcie z Jezusem, daje nieopisaną radość. Już po raz drugi miałam okazję zobaczyć i usłyszeć prostą, szczerą modlitwę pierwszokomunijną swego dziecka. Po raz drugi również była to dla mnie istotna nauka. Zrozumiałam, że obecność Jezusa widać u nas przede wszystkim w prostych, szczerych gestach, zachowaniach i odczuciach; w radości dziecka i jego dziecięcej ufności do Boga. Przeżycia dzieci: MARIA BANACH księdzu Czesławowi i moim rodzicom za przygotowanie mnie do tego cudownego wydarzenia. ŁUKASZ PRAŻUCH Moim największym przeżyciem podczas I Komunii świętej było przyjęcie Pana Jezusa do serca. I myśl o tym, że od tej chwili w pełni mogę uczestniczyć razem z moimi rodzicami we Mszy świętej. BARTŁOMIEJ KORPAŁA Już gościsz Jezu w sercu mym. Dzień ten jest szczęścia mego dniem. Tak bardzo się cieszę, że przyszedłeś do mnie, bo ja Cię, Panie, kocham ogromnie. TOMASZ STRYJSKI Moją I Komunię świętą przeżyłem bardzo radośnie. Kiedy po raz pierwszy otworzyłem usta, aby przyjąć Pana Jezusa, moje serce było przepełnione miłością Bożą. Gdy przyjąłem po raz pierwszy Pana Jezusa do swego serca, świat wydał mi się piękniejszy. Ogromna radość wypełniła mnie całego, że teraz już zawsze Ty, Jezu będziesz ze mną. MICHAŁ POLAŃSKI Kościół w tym dniu był pięknie ubrany. Ołtarz ukwiecony był pięknymi białymi liliami oraz żółtymi gerberami. Ławeczki, na których siedziały dzieci komunijne, nakryte były białym płótnem, wyszytym konwaliami. Po prawej i lewej stronie ambonek widniały kosze pełne czerwonych róż. Klęczniki, na których dzieci przyjmowały Komunię świętą, udekorowane były pachnącymi frezjami. KATARZYNA KIERCZYŃSKA Panie Jezu, gdy przyjąłem Cię po raz pierwszy do mojego dziecięcego serduszka, była to dla mnie bardzo uroczysta chwila w moim życiu, na którą oczekiwałem z utęsknieniem i której nigdy nie zapomnę. Kocham Cię Jezu. MICHAŁ WRÓBEL Odczuwałem drobny niepokój, ponieważ myślałem, że jeszcze nie jestem przygotowany. Ale gdy już przyjąłem Pana Jezusa, serduszko moje stało się radosne, niepokój zniknął i stałem się szczęśliwy, gdyż Pan Jezus zamieszkał we mnie. KRZYSZTOF STRYSZEWSKI Po raz pierwszy 18 maja spożyłam Ciało Chrystusa. Życie Jezusa stało się moim życiem. Ciało Chrystusa, biały chleb dla mnie stał się sercem, energią, siłą, odwagą i wszystkim. Ciało Chrystusa jest życiem Jezusa Zmartwychwstałego. Po raz pierwszy w życiu spożyłam Chleb, Ciało Chrystusa. Jezusowi za to niech będą dzięki. JOANNA KUPIEC Najwspanialszym momentem było spotkanie z Jezusem Chrystusem, gdy po raz pierwszy z rąk kapłana przyjmowałem swoją pierwszą Komunię świętą. Było to dla mnie bardzo wzruszające i niezapomniane. Od tej pory pragnę przyjmować Pana Jezusa do swego serce jak najczęściej. Dziękuję bardzo W tym roku Dar Ołtarza stanowiła piękna monstrancja, którą ufundowali rodzice dzieci I komunijnych wraz z rodzicami dzieci klas III przeżywających pierwszą rocznicę Komunii świętej. P OSŁANIEC ZWYCIĘSKIEJ 9

10 PIERWSZA KOMUNIA ŚW. - INACZEJ Dziękuję Bogu za to spotkanie! Mojej obecności w tym szpitalu nie traktuję jako zwykłe zatrzymanie się, ale jako prawdziwą stację w znaczeniu religijnym, w znaczeniu kościelnym, a więc jako spotkanie ludzi z Bogiem, z jakąś jego szczególną tajemnicą oraz przeżycie tej tajemnicy jako oczyszczenie i przygotowanie do stacji następnej... (Jan Paweł II w Instytucie Pediatrii, Kraków, 13 sierpnia 1991 r.) PODGÓRSKA NOWENNA PAPIESKA W BORKU FAŁĘCKIM MAJA 1997 W ramach Podgórskiej Nowenny Papieskiej, przygotowującej parafie dekanatu św. Józefa do wizyty Ojca Świętego Jana Pawła II w Krakowie - Podgórzu, w poniedziałek, 19 maja o godz , została odprawiona w naszym kościele uroczysta Msza św. koncelebrowana, pod przewodnictwem ks. dziekana Franciszka Kołacza, który również wygłosił homilię. Przychodzi czasem w życiu dziecka taki dzień, że wczoraj zdrowe, radosne, uśmiechnięte, spotyka się nagle z chorobą, cierpieniem i w jednej chwili jego świat zamyka się w małym szpitalnym pokoju na kilka tygodni, miesięcy, a nawet kilka lat. Takie nagłe rozstanie z domem, brak stałej obecności rodziców rodzi pytanie - dlaczego? Przy chorym dziecku jest lekarz, który robi wszystko, aby nie bolało, jest pielęgniarka - uśmiechnięta mimo nawału pracy, ale jest również i ksiądz - kapelan, ten, który usiądzie przy łóżku chorego dziecka i w ciepłych słowach powie: Jezus zna twoje cierpienie, jesteś jego umiłowanym dzieckiem. On uczy o Bogu, o śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa, o tym, że w eucharystii Bóg karmi nas ciałem i krwią swojego syna i daje zadatek życia wiecznego. A dziecko słucha uważnie każdego słowa, na naukę ma dużo czasu. Nie jeździ przecież na rowerze, nie gra w piłkę, nie chodzi na spacery. Tylko czasami ból przeszkadza w słuchaniu. I przychodzi w życiu dziecka taki dzień, ten najpiękniejszy dzień, w którym w małej szpitalnej kaplicy czeka najważniejszy w jego życiu gość - Jezus Chrystus w Białej Hostii. I jest biały skromny strój, który jest symbolem czystości duszy dziecka. Są najbliżsi: rodzice, rodzina, lekarz, pielęgniarka, i łzy spływające po policzkach, łzy radości i smutku, bo bywa i tak, że jest to pierwsza i zarazem ostatnia Komunia Święta w życiu. FOT. M. ROCHOWIAK Była ona sprawowana w intencji przyjaciół z Solvayu Jana Pawła II, stąd też, na tę stację nowenny do kościoła Matki Boskiej Zwycięskiej w Borku Fałęckim zostały, w sposób szczególny, zaproszone rodziny Solvayowskie i środowiska pracownicze Krakowa. KS. CZESŁAW SANDECKI PRZEKAZANIE KAMIENIA WĘGIELNEGO 20 maja, w Katedrze Wawelskiej, ks. prałat Janusz Bielański przekazał ks. Proboszczowi kamień pochodzący z grobu bł. królowej Jadwigi. Kamień ten został poświęcony przez Ojca Świętego Jana Pawła II, w niedzielę 8 czerwca na Błonich Krakowskiech i będzie kamieniem węgielnym pod nowy kościół na os. Kliny. Patronką tego kościoła będzie, już święta, Jadwiga Królowa, Pani Wawelska. KS. CZESŁAW SANDECKI EWA WOŹNY FOT. M. ROCHOWIAK 10 P OSŁANIEC ZWYCIĘSKIEJ

11 Z ostatniej chwili... POWITANIE OJCA ŚWIĘTEGO NA TERENIE ZAKŁADÓW SOLVAY (7 VI 1997) I NA BŁONIACH KRAKOWSKICH (8 VI 1997) V Pielgrzymka Ojca Świętego Jana Pawła II do Ojczyzny (maj-czerwiec 1997) FOT. M.ROCHOWIAK, T.SCHUSTER P OSŁANIEC ZWYCIĘSKIEJ 11

12 ODDALI POLSCE SWE ŻYCIE MŁODE... W programie uroczystości parafialnych w dniu 18 maja 1997 r. był także akcent harcerski. Staraniem Kręgu Seniorów Harcerstwa Borkowskiego Stara Brać oraz dzięki wsparciu miejscowych zakładów przemysłowych i społeczeństwa borkowskiego a także dzięki życzliwości ks. proboszcza - dokonano odsłonięcia i poświęcenia w przedsionku kościoła tablicy pamiątkowej i krzyża harcerskiego - pomników pamięci harcerzy borkowskich zamordowanych w więzieniach i obozach hitlerowskich. Jest to odtworzenie pomnika skradzionego we wrześniu 1994 roku ze ściany kaplicy cmentarnej. W czasie uroczystej Mszy świętej z udziałem młodzieży harcerskiej ze sztandarami drużyn (w tym najstarszej drużyny krakowskiej z Prokocimia, założonej w 1911r. przez Stanisława Pigonia, późniejszego profesora filologii polskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim), Komend Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej i licznych sympatyków harcerstwa - ks. prałat Józef Kołodziejczyk podkreślił pięknie w homilii wartości ideowe i wychowawcze tej organizacji oraz wytrwałość w służbie Bogu i Polsce. Odsłonięcia tych pamiątek dokonali członkowie rodzin harcerzy wymienionych na tablicy. a poświęcenia dokonał ks. prałat. Odśpiewaniem Boże coś Polskę... zakończono uroczystość w kościele. Druga część odbyła się na cmentarzu parafialnym przy kaplicy i symbolicznym grobie z ziemią pobraną z miejsc straceń sześciu harcerzy. Odsłonięto replikę tablicy i krzyża poświęconych w kościele, po czym odbył się apel poległych harcerzy, jak też kilkudziesięciorga harcerek i harcerzy zmarłych, należących do dru- FOT. M.ROCHOWIAK żyn borkowskich. Pieśniami: marszem żałobnym Poszedł w bój krwawy hufiec harcerzy..., Złączeni węzłem braterskiej miłości oraz hymnem harcerskim Wszystko co FOT. M.ROCHOWIAK nasze Polsce oddamy... tę wzniosłą uroczystość zakończono. RYSZARD STEFAŃSKI MARYJO - TWÓJ WIZERUNEK TRWA WŚRÓD NAS Minął maj, miesiąc Maryi. Ze wszystkich kościołów polskich rozlegał się błagalny śpiew litanii loretańskiej. Są tacy, którzy krytykują katolicką pobożność i twierdzą, że czynimy z Maryi kogoś równego Bogu, bo modlimy się do Niej i od Niej oczekujemy cudownej pomocy. A przecież wystarczy otworzyć Pismo Święte, by zrozumieć niezwykłą rolę Maryi w cudach ewangelicznych niekwestionowanych, bo objawionych. Przecież największy cud świata - Wcielenie Boga - dokonał się w Maryi, i to za Jej przyzwoleniem, (Niech mi się stanie według słowa Twego). Przecież Jezus uczynił pierwszy cud właśnie na prośbę swej Matki i dzięki Jej pośrednictwu (Zróbcie wszystko, cokolwiek wam [mój syn] powie ). Przecież cud odkupienia na krzyżu dokonał się w obecności Maryi, która na zawsze została wpisana w dzieło zbawienia, bo od umierającego Chrystusa otrzymała misję macierzyństwa wobec rodzącego się kościoła (Niewiasto, oto syn Twój...). I jest jeszcze cud Zesłania Ducha Świętego dokonany dzięki temu, że apostołowie trwali na modlitwie z Matką Najświętszą i wokół Niej. Czy to mało? Czy Jej obecność przy cudach nie jest 12 P OSŁANIEC ZWYCIĘSKIEJ

13 biblijnie uzasadniona i oczywista? I czy nie widać, że to nie Maryja czyni cuda, ale że to Bóg ich dokonuje tam, gdzie Ona jest obecna? Królowo Polski, módl się za nami. Po raz pierwszy to wezwanie w litanii loretańskiej wypowiedział nuncjusz apostolski Piotr Vidoni w 1956 roku. Wcześniej, 1 kwietnia 1656 roku, król Polski Jan Kazimierz złożył śluby przed obrazem Matki Bożej Pocieszenia we Lwowie, oddając znękany kraj Tej, która właśnie obroniła Jasną Górę. Jan Kazimierz nazwał wtedy Maryję Patronką i Królową Polski. 3 maja, święto Królowej Polski, obchodzimy od 1924 roku. W historii naszego narodu nie brak wielkich ludzi, którzy we wszystkim oddali się pod opiekę Maryi. Ojciec Maksymilian Maria Kolbe całe swoje życie poświęcił Niepokalanej. Trzeciego maja 1937 roku ojciec Kolbe rzucił apel Nie chcemy, żeby Ona była tylko z nazwy Królową, ale żeby była rzeczywistą Królową..., żeby rządziła duszami Polaków, żeby po prostu Jej poświęcone były te dusze. W tym celu, ile sił, krzewił Rycerstwo Niepokalanej (MI). W okresie stalinowskim kardynał Stefan Wyszyński Prymas Polski, znalazłszy się sam w więzieniu, postawił, jak ojciec Kolbe, na Matkę Najświętszą. W 1956 roku w Komańczy opracował plan ratowania Polski. Najpierw śluby jasnogórskie złożone w owym roku 26 sierpnia lat po ślubach Jana Kazimierza, potem ich wprowadzenie w życie przez 9 lat Wielkiej Nowenny, a wreszcie oddanie Polski Matce Bożej w macierzyńską niewolę miłości za Kościół, 3 maja 1966 roku w czasie centralnej uroczystości jubileuszu Tysiąclecia Chrztu Polski. Totus tuus (Cały Twój) - takie jest zawołanie papieża Polaka - Jana Pawła II, który wkrótce po wyborze na stolicę Piotrową skierował do Prymasa Tysiąclecia następujące słowa: Nie byłoby na stolicy Piotrowej tego papieża - Polaka..., gdyby nie było Twojej wiary..., Twego zawierzenia bez reszty Matce Kościoła, gdyby nie było Jasnej Góry... Maryja nie zawodzi Jana Pawła II. Ocaliła Go cudownie przed kulami zamachowca 13 maja 1981 roku, w 64. rocznicę swego pierwszego objawienia w Fatimie, i wspiera Go w staraniach, by zajaśniał w pełni blask prawdy Chrystusowej i przyjęła się wszędzie ewangelia (dobra nowina) życia. Ojciec Święty 13 maja 1991 roku właśnie w Fatimie ogłosił Akt zawierzenia świata Matce Bożej. Wyznał wtedy: Byłaś mi Matką zawsze, a w sposób szczególny 13 maja 1981 roku, kiedy czułem przy sobie Twoją opiekuńczą obecność... Minął miesiąc maj. Przed nami wakacje. W sierpniu w sposób szczególny czcimy Matkę Bożą. 2 sierpnia przypada Święto Matki Bożej Anielskiej. 5 sierpnia Matki Bożej Śnieżnej, 13 sierpnia Matki Boskiej Kalwaryjskiej. Uroczystości w Kalwarii Zebrzydowskiej trwają do Święta Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. 15 sierpnia, Święto Wniebowzięcia NMP, z czasem stało się głównym świętem maryjnym, jakby imieninami Maryi. Ukoronowaniem prawdy o Wniebowzięciu Maryi z duszą i ciałem do nieba było ogłoszenie w 1950 r. przez papieża Piusa XII dogmatu o Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny. Święto 15 sierpnia wrosło mocno w polski obyczaj i zrodziło u nas żywy ruch pielgrzymkowy oraz urocze zwyczaje ludowe. Tradycyjnie zwie się tę uroczystość świętem Matki Boskiej Zielnej, a wiąże się ona ze zwyczajem święcenia ziół polnych. W naszym kościele w tym dniu obchodzimy odpust parafialny. 22 sierpnia przypada święto NMP Królowej, a 26 sierpnia święto Matki Bożej Częstochowskiej. Od ponad sześciuset lat przybywają w tym dniu na Jasną Górę wierni z całego kraju. Od sześciu stuleci Twój wizerunek trwa wśród nas na ziemi polskiej, jakby znak szczególnego przymierza z Chrystusem, który zawarliśmy w sercu jego matki..., bądź z nami jak my jesteśmy z Tobą (Jan Paweł II). Kardynał August Hlond Prymas Polski, umierając ( r.) wypowiedział te znamienne słowa: Zwycięstwo, jeśli przyjdzie, przyjdzie ono przez Maryję. Ksiądz Karol Wojtyła był wtedy wikarym w Niegowici. Na podstawie artykułów z Różańca i Rycerza Niepokalanej zebrała i opracowała WANDA BAZIOR Odpust parafialny w uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny 15 sierpnia uroczysta suma odpustowa o godz P OSŁANIEC ZWYCIĘSKIEJ 13

14 FESTYN NA OSIEDLU KLINY wszystko cokolwiek uczyniliście jednemu z tych najmniejszych Mnieście uczynili Takie motto znajdowało się na zaproszeniach do wzięcia udziału w Dniu Sportu, Dniu Dziecka i I Osiedlowym festynie na osiedlu Kliny. Organizatorzy połączyli przyjemne (zabawa) z pożytecznym (dochód na cel charytatywny). Zaczęło się pięknie. O dziewiątej rano pełna gala. Rada X Dzielnicy pod krawatem, Dyrekcja SP nr 97 w całym blasku, i nieco stremowany ksiądz proboszcz. Po oficjalnych przemówieniach, Ola i Wojtek w imieniu wszystkich dzieci składają życzenia imieninowe KS. PROBOSZCZ W ASYŚCIE PANI DYREKTOR MARII MADEJ I RADNYCH X DZIELNICY, PRZYJMUJE ŻYCZENIA IMIENINOWE Również mecz siatkówki nauczyciele - uczniowie dostarczył wielu emocji. Ciało pedagogiczne pokazało wysoki poziom wyszkolenia i na luzie (tańcząc w przerwach meczu) pokonało swoich podopiecznych. Być może świadomość końca roku szkolnego i niepewnych ocen częściowo paraliżowała uczniów, że nie pokazali wszystkich swoich umiejętności; ale jeszcze trafi się okazja do rewanżu. Po tych emocjach sportowych publiczność przeniosła się przed scenę, gdzie w wersji mini można było podziwiać gwiazdy estrady i idoli muzyki. Michael Jackson mógłby się wiele nauczyć od wykonawców sobotniego koncertu, niech żałuje, że go nie było. Przy bufecie występowała orkiestra dęta z zakładów Solvay. Będą grać dla Ojca Świętego, gdy przyleci do Krakowa, więc swój udział potraktowali jako próbę generalną. Po południu na teren szkoły wjechał samochód straży pożarnej. Strażacy zademonstrowali swoje umiejętności podczas pokazu cięcia karoserii samochodowej i gaszenia pożaru pianą. Przybywało coraz więcej gości. Między innymi pojawił się p. Krzysztof Adamczyk - wiceprezydent Krakowa. Godzina Pani sędzina Ewa Krawczyk wyprowadza na boisko drużyny piłkarskie: księży / kleryków i reszty świata, którą stanowią piłkarze i działacze TKKF Kliny. Sędzina dwoi się i troi na boisku, rozdając kolorowe kartki piłkarzom obu drużyn. Wynik ks. Grzegorzowi (podobno trema wynikała z obawy, czy wystarczy cukierków dla wszystkich dzieci. Wystarczyło!). Potem rozpoczęły się zawody sportowe. Rywalizowano w następujących konkurencjach: siatkówka i piłka nożna. Następnie przystąpiły do wieloboju najmłodsze dzieci. Emocje sięgały zenitu, gdy dzieci otrzymały wsparcie pp. Z. Zawiszy i M. Gałczyńskiego a także księży: Marka oraz Bogdana. Wtedy skończyły się żarty. Walczono do upadłego. Nawet podarte spodnie jednego z uczestników nie przeszkodziły w rywalizacji. Duchowni wykazali się lepszą sprawnością, co pozwoliło pokonać przeciwników (tłumaczyli się później, że stan małżeński dodaje wagi, siły już nie te...) DRUŻYNA KLERYKÓW I KSIĘŻY WRAZ Z SĘDZIĄ MECZU 14 P OSŁANIEC ZWYCIĘSKIEJ

15 W KONKURENCJACH DLA NAJMŁODSZYCH, BYŁA TEŻ POWTÓRKA Z MATEMATYKI meczu 8:8. Rzuty karne również nie przyniosły rozstrzygnięcia i puchar ks. Proboszcza (o który toczono tę sportową walkę) zabrała pani Ewa na przechowanie, czekając na decydujące spotkanie rewanżowe. Mecz był wspaniale komentowany przez p. Agnieszkę i p. Pawła, którzy w przerwie prowadzili licytację prac dzieci ze szkoły 97. W tym czasie młodzież (z pewnym opóźnieniem) rozpoczęła dyskotekę. Przelotny deszcz chłodził emocje sportowe, ale nie odstraszał tych, co cierpliwie czekali na otwarcie baru piwnego. Trzeba dodać, że przez cały czas trwania festynu działało zaplecze kulinarne. Wspaniała grochówka (brawa dla kuchni szkolnej), smakołyki ze stoiska bufetu, pop-corn i dania z grilla, wciąż miały swoich amatorów. Wreszcie o 19.30, gdy młodzież szkolna zakończyła zabawę, dorośli mogli, cytując ostatnie zdanie I tomu Ogniem i mieczem - Bar wzięty!, rozpocząć oblężenie. Oczywiście nie tego na Ukrainie, ale tego Żywieckiego. Tymczasem, przy dźwiękach melodii granych przez zespół Brawo, rozpoczyna się zabawa taneczna. Początkowo na parkiecie jest luźno, ale z minuty na minutę robi się coraz ciaśniej. Przybywa tańczących par i... dedykacji. W przerwie odbywa się kolejna licytacja. Jeden z organizatorów przeznacza pod młotek 5-litrowy antałek wina, osobiście przemycany przez trzy granice. Przebicie ośmiokrotne. Zwycięzcy otrzymują wielkie brawa i gromkie sto lat, gdy postanawiają wylicytowanym fantem poczęstować wszystkich gości. I znów tańce, hulanki... W drugiej części licytacji fantami były serca: Pani Dyrektor Marii Madej i Ks. Proboszcza. Wszyscy obecni mogli się przekonać, jak wielkie i piękne były te serca, które szybko znalazły nabywców. Noc już drugiej dobiegała połowy (A. Mickiewicz), gdy goście zaczynali obierać azymut domu rodzinnego i wygodnego łóżeczka. A gospodarze? Posprzątali, policzyli dochód i też poszukali wypoczynku. Głowa mi opadła, wzrok powoli gasnął, takem zasnął. (A. Mickiewicz). Wszystko cokolwiek uczyniliście... Cośmy uczynili? Dzięki pracy i zaangażowaniu wielu osób udało się zebrać 4500 złotych (45 mln starych zł). Pieniądze te zostały przeznaczone na urządzaną przez naszą parafię kolonię dla dzieci. Organizatorzy imprezy to: Parafia M.B. Zwycięskiej, Szkoła Podstawowa nr 97, Rada Dzielnicy X. ORKIESTRA ZAKŁADÓW SOLVAY PODCZAS SWOJEJ PRÓBY GENERALNEJ Serdeczne podziękowania należą się wszystkim, za pracę w przygotowaniu tej imprezy i podczas jej trwania, za pomoc w uzyskaniu wszystkich potrzebnych zezwoleń, za występy i pokazy, Sponsorom za dobre serce i ofiarność. za udział i dobrą zabawę. Jednocześnie należą się słowa przeprosin za wszelkie niedociągnięcia i usterki. Następnym razem będzie lepiej. A i ja tam byłem, miód i wino piłem, opisałem, co zobaczyłem. KS. BOGDAN JELEŃ P OSŁANIEC ZWYCIĘSKIEJ 15

16 ODNAWIAMY NASZ KOŚCIÓŁ PARAFIALNY Rozpoczęliśmy już prace remontowe przy zewnętrznej elewacji naszego kościoła. Budynek został otoczony siatką rusztowań, z których aktualnie przeprowadzane jest ocieplanie ścian. Wielu parafian z uwagą śledzi postęp robót. Wielu z nas jest żywo zainteresowanych właściwym wykonawstwem i doborem materiałów. Niektórzy ofiarowują swą pomoc, inni przychodzą z pytaniami. Ogromnie cieszymy się z tego współuczestnictwa, bo świadczy ono o naszym zaangażowaniu i współodpowiedzialności za życie parafii. Dziękujemy również za ofiary pieniężne, które zostały już do tej pory złożone. Otoczmy modlitwą to nasze wspólne dzieło, prosząc Boga o szczęśliwe jego dokończenie. PRZEWODNICZĄCY DUSZPASTERSKIEJ RADY PARAFIALNEJ MAREK REMBIŚ ZAKOŃCZENIE ROKU SZKOLNEGO Zbliża się czas kończący rok szkolny, czas na podziękowanie, refleksję, odpoczynek. Wyrazem wdzięczności dla nauczycieli i wychowawców będą kwiaty, inne upominki. Co ofiarujesz Bogu dziękując za miniony czas nauki?. Co dasz Temu, od którego wszystko zależy?. On czeka w Eucharystii, przyjdź i swoją obecnością potwierdź, że chcesz Mu podziękować jak dobre dziecko - dziecko Boże. Program zakończenia roku katechetycznego Poniedziałek godz spowiedź dla klas: II, II, IV Wtorek godz spowiedź dla klas VIII godz Msza św. dla klas VIII Środa godz spowiedź dla klas V, VI, VII Czwartek godz spowiedź dla młodzieży godz Msza św. dla uczniów szkół podstawowych i średnich, na zakończenie roku katechetycznego i szkolnego. Bóg daje Ci też odpoczynek, odpocznij więc, ale wśród słonecznego upału niech nie wyschnie w tobie miłość do Boga. Przez dni i tygodnie oddechu, odpoczynku, zbierania sił, szukaj Boga, w zimnym poranku, w skwarze południa, w chłodzie zachodu. S. DOROTA TUCKA Z KSIĄG PARAFIALNYCH (27 IV 97-1 VI 97): Odeszli do Wieczności: Aniela Ryś (77); Celestyna Jadwiga Kuciel (70); Tomasz Nowak (62); Stanisław Grzywacz (66); Marian Henryk Lambor (68); Czesław Medoń (67) - Wieczne odpoczywanie racz im dać Panie Sakramentu Chrztu Św. dostąpili: Sebastian Pactwa; Bartłomiej Adam Sroka; Piotr Łukasz Bartosik; Marcin Krzysztof Ciepliński; Agnieszka Maria Terczyńska 16 P OSŁANIEC ZWYCIĘSKIEJ

17 3 Z DZIEJÓW PARAFII Z dziejów parafii (odcinek III) W dwu poprzednich odcinkach drukowaliśmy zapiski ks.wojciecha Karabuły, wikarego parafii w Gaju (potem pierwszego borkowskiego proboszcza) z Kroniki parafialnej, sporządzone w roku 1926, a obejmujące lata , gdy na polecenie ks.biskupa Adama Stefana Sapiehy organizował on parafię w Borku. Kolejny odcinek otwiera nową kartę dziejów parafii: po czteroletniej przerwie ks. Karabuła wraca do Borku, gdzie w międzyczasie ks. wikary Adam Gałuszkiewicz wybudował drewniany kościół. Oto ciąg dalszy kronikarskiego zapisu rok Dnia 31 VIII przybywam z powrotem, po czteroletniej niebytności jako katecheta już do Borku Fałęckiego na posadę; otrzymałem aplikatę z początkiem sierpnia po rozmaitych kłopotach z X. Władysławem Staickim, expozytem w Szczakowej. Nowa rozpacz, urwanie głowy. Mieszkanie z trudem wynalezione, drogie, ani wina do Mszy św., ani komunikantów, ani hostii, ani pieniędzy, ani rachunków. Pożyczyłem 11 hostii i 1/4 litra wina u zakonnic w Łagiewnikach i tak rozpocząłem gospodarkę w kościele. Ze składki w kościele w niedzielę kupiłem hostii, komunikantów i wina; zapłaciłem 25 litrów, zostało mi tylko 18 litrów, nie mogłem dojść, co się z 8 litrami stało. Zaopatrzywszy kościół w najpotrzebniejsze rzeczy, zapowiadam bielenie kościoła, bo był brudny - bez szyb, więc jadę do Szczakowej, do Huty szklannej i tam dostałem 80 szyb gotowych, te biorę ze sobą na kolej, każę Brylskiemu wyjechać przed siebie i wieczorem, o 10 godzinie wieczór, jestem już w domu. Sałakowski Wojciech, robotnik z Soda fabryki powprawiał szyby za darmo, kobiety obieliły kościół, tak iż zrobiło się jaśniej. Poprosiłem o kwiaty - poznosili, trochę we dworze kupiono. Zastałem kościół drewniany, otynkowany, o jednym ołtarzu Serca Pana Jezusa, z dwoma figurkami z gipsu, to jest 1) św. Józefa i 2) tę ołtarzową z kapliczki M[atki] B[oskiej] z Lourdes. 6 ławek, ambona obecna, z szat jeden ornat więcej, oprócz tego literalnie nic więcej. Kupiłem więc najpierw fisharmonię, bo nabożeństwa nie były grane, a śpiewać ludzie nie umieli nawet Pod Twoją Obronę ; na szczęście od czasu do czasu śpiewała Pani nauczycielka Katarzyna Brużdzianka z dziewczętami, a potem P[ani] organistka z chórem dziewcząt, ale bez grania. Kupiłem więc fisharmonię za złp od Pani Smolarskiej, ul. Szewska 9. Zrobiono staraniem Skrzydły, majstra z Soda fabryki i Pana Krępy, z wyproszonych przeze mnie od górali desek - chór, gdzie obecnie jest św. Teresa. Ale tam było niedobrze, nieestetycznie, przeniesiono go przy tychże siłach nad wielkie drzwi, gdzie dotąd istnieje. Figurki stały na stołach z desek; postarałem się o dwa ołtarze, to jest 1) M[atki] B[oskiej] Częstochowskiej i 2) św. Józefa. Drzewo na te ołtarze ofiarowali: 1) Pan Kurlit Jan olbrzymi dąb, 2) Pan Franciszek Sapek 1 dąb, 3) Pan Słapa ze dworu z Lusiny 1 dąb, 4) z Libertowa ze dworu 1 dąb, 5) Pan Piszczek Jan z Borku 1 dąb. Robotnicy: Bartyzel Andrzej I-szy i II-gi, Lasek Józef, Przebinda Jan, Koczur, Trzaska Józef sami, i ja z nimi, wieczorami kopaliśmy i wozili do tartaku na Bonarkę, gdzie zerżnęli na deski, a z tego 2 m2 desek dębowych dali na zrobienie ołtarzy. Pan Nowacki, majster w fabryce mebli kuchennych u Pana Waldmanna włagiewnikach za zniżoną cenę 240 złp zrobił oba ołtarze, jeden zapłaciłem z kościelnych pieniędzy, drugi ufundował Pan Dyrektor Epstein za swą siostrę Szlaukową, prosząc o wieczyste wypominki. Zauważmy tutaj, że zapis ten tłumaczy zaskakującą adnotację na wstępie Kroniki, zatytułowaną Fundacje mszalne: 1) Pierwsza za spokój duszy śp. Stanisława Ziobrowskiego, właściciela dworu Borek Fałęcki zahipotekowana na fundacji gruntu pod kościół danego: dla probostwa 1 mórg - 2/XI, to jest w sam dzień Zaduszny, rokrocznie missa cantata 2) Druga za duszę śp. Reginy Opydo fundatorki 1/4 morgi dla probostwa - 25/IV, rokrocznie, missa lecta 3) Wypominki Wanda z Epsteinów Szlaukowa za ołtarz M[atki] B[oskiej] sprawiony. Fundacja Żyda Witolda Epsteina dla jego siostry przechrzcianki i siostry Tadeusza Epsteina Żyda, Prezesa Izby Handlowej i właściciela fabryki Walcowni. Nieustająco - i gorąco bardzo - prosimy Czytelników, by dzielili się z nami swoimi (i rodzinnymi) wspomnieniami z tamtych lat. Nie tylko kroniki, ale i pamięć piszą historię. Nie trzymajcie tych skarbów tylko dla siebie - przekażcie je młodszym i tym, którzy później niż Wy na teren parafii przywędrowali. EMIL ORZECHOWSKI P OSŁANIEC ZWYCIĘSKIEJ 17

18 WAKACJE, WAKACJE... MdM MŁODZIEŻ DO MŁODZIEŻY Jest czerwiec, zbliżają się wakacje. W głowach tysiące pomysłów na spędzenie tego czasu: może góry, morze, zwiedzanie stopem Europy, wypady w gronie znajomych... jednym słowem pełny luz. Oczywiście pozostaje jeszcze sprawa pieniędzy - wielu z nas część czasu przeznaczy na pracę. A to z kolei oznacza mniej swobody. A gdzie w tym wszystkim Bóg? W ciągu roku nie mamy dla niego czasu, a co dopiero w wakacje... Paradoks, więcej wolnego, a jednak?... Niektórzy w tym braku czasu znajdują jeszcze chwilę, by poświęcić ją Bogu. Geniusze, święci? Nie! Zwyczajni, tacy jak wy! Są różne możliwości, w zależności od czasu i o- choty. Jedni jadą na rekolekcje oazowe, inni na kilkudniowy wypad np. w Bieszczady, z grupą rówieśników, organizowany przez księdza - tzw. wakacje z Panem Bogiem. Ani w jednym ani w drugim przypadku nie modlimy się od rana do wieczora. Choć rekolekcje to bardziej wymagająca forma, jest też czas na zabawę, a nawet wycieczki w góry czy opalanie na plaży. Może wielu z was powie, że to strata czasu. Ja oraz ci, którzy spędzali w ten sposób wolne chwile, raczej tak nie uważają. Bo czas poświęcony Bogu nigdy nie jest czasem straconym. Każdy z nas ma problemy, czy powinien podjąć jakieś decyzje. Myślę, że łatwiej to zrobić w obecności Boga. Dlatego zachęcam was, aby w tym braku czasu znaleźć choć parę chwil, np. między basenem a dyskoteką, dla Pana Boga. R. U. WSPOMNIENIE... Spieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą... (J. Twardowski) Mija już rok od śmierci naszej niezapomnianej koleżanki Magdaleny Ruszkiewicz. Bóg powołał ją do siebie tak nagle i niespodziewanie. Miała z nami jechać do Gdańska. W tamten poniedziałek miała przynieść wypełnioną kartę na wyjazd. Umówiłam się z nią wieczorem po Mszy św., aby wziąć kartę. Trochę się zdziwiłam, że nie przyszła, gdyż zawsze była słowna. Wieczorem zadzwoniłam do niej do domu, ale nikt nie odbierał. Zaniepokoiłam się trochę. Na drugi dzień dowiedziałam się, co się stało. Magda była w bardzo ciężkim stanie, leżała nieprzytomna w szpitalu i walczyła o życie. Potem było kilka dni wypełnionych bolesną nadzieją i modlitwą. W sobotę dowiedzieliśmy się, że Bóg zabrał ją do siebie. Chciał, aby swoje osiemnaste urodziny obchodziła w Jego Królestwie. Ta rocznica skłania do refleksji nad wartością życia. Któż z nas wie, kiedy nadejdzie moment rozstania się z tym światem? Nie wiemy nawet, czy zdążymy się pożegnać z tym, co tak skrupulatnie gromadzimy przez całe życie. Wiem, większość z was - czytelników MdM, ma -naście lub dwadzieścia kilka lat. W tym wieku nie myśli się o śmierci, ale może jednak warto zadać sobie to pytanie: Z czym stanę przed Bogiem, gdyby powołał mnie dzisiaj? Na wspomnianych już rekolekcjach w Gdańsku uczestnicy układali słowa modlitwy, które chcieliby skierować do Boga i do innych ludzi wiedząc, że następny dzień będzie momentem spotkania z Bogiem w wieczności. Może warto zastanowić się nad taką modlitwą. MAŁGORZATA M. A oto modlitwa Magdy, która faktycznie okazałą się ostatnią jej modlitwą: Panie Boże! Mój najukochańszy Stwórco! Całym sercem i duszą uwielbiam Cię za Twoją dobroć i miłosierdzie, którymi mnie nieustannie obdarzasz. Gdy potrzebuję pomocy, wiem, że zawsze mogę się do Ciebie zwrócić, bo Ty zawsze mnie wysłuchujesz i dajesz potrzebne łaski. Gdy zgrzeszę - wiem, że mogę pójść do Ciebie, bo Ty, dobry Ojcze, przebaczasz wszystkie moje grzechy. Bądź uwielbiony Panie Boże za wszystko, co dla mnie uczyniłeś. 18 P OSŁANIEC ZWYCIĘSKIEJ

19 akacyjny POSŁANIEC dla Dzieciaków Wakacyjny KOCHANI! Czy wiecie, już niedługo wakacje. Wakacje, śmiechy,, zabawy,, wariacje. Ale i nie zapomnijcie, medytacje! Bez Boga to żadne wakacje. Mili moi Mali Czytelnicy, zabawcie się w małych wakacyjnych reporterów: 1. Weźcie ze sobą bloki listowe, rysunkowe. Notujcie, malujcie, co zauważyliście niezwykłego, co was wzruszyło, zachwyciło albo zbulwersowało. 2. Obserwujcie przyrodę, podzielcie się z nami informacją. Czy widzieliście Boga i czy można zauważyć Boga podczas wakacji. 3. A może przywieziecie jakieś trofea? 4. Chętnie zobaczymy wasze prace - rysunki spotykanych kościołów, kapliczek. Ciekawe prace nagrodzimy. Piłka, kajak, pływanie, skakanie. Nade wszystko o z Bogiem przebywanie. Teraz jest czas na śpiewanie, granie. Bądź z Chrystusem za pan brat, kochanie. Rzucasz teczkę, worek w kąt. Nie rzucaj Boga, Boże broń! Nad wszystko o Maryjo Was chroń, Od nieszczęścia każdego broń. Marysia Bądźcie radośni, rozmodleni jak mały Janek Bosco (później wielki święty), który założył Towarzystwo Wesołości, oraz jak mały św. Dominik Savio. Do zobaczenia po wakacjach! NA WESOŁO: Mały Jasiu pisze z wakacji list do księdza katechety: Jestem. Łowię. Jem. Rozwiązanie z nr 3/97 (5): Pytanie 1: 13, Pytanie 2: Evangelium Vitae, Pytanie 3: 19 Niestety nie otrzymaliśmy żadnych odpowiedzi. Widocznie konkurs był zbyt trudny, a może starsi nie chcieli pomóc. Tak więc nagrody poczekają do następnych konkursów. REDAKCJA Księdza. Pamiętam o. Ksiądz mile wzruszony, odpowiada: Cieszę się, będziesz z w. P OSŁANIEC ZWYCIĘSKIEJ 19

20 INFORMACJE Z PARAFII MATKI BOSKIEJ ZWYCIĘSKIEJ Adres parafii: ul. Zakopiańska 86, Kraków, tel Msze Św.: w Niedziele i Święta: w dni powszednie: Kancelaria parafialna czynna : poniedziałek wtorek środa czwartek piątek sprawy cmentarne sobota Sakrament Chrztu św. w sposób uroczysty udzielany jest w III niedzielę miesiąca na Mszy św. o godz Katecheza chrzcielna dla rodziców i rodziców chrzestnych we czwartek przed III niedzielą o godz w sali obok kancelarii. Poradnia Życia Rodzinnego: dla narzeczonych: poniedziałek godz , dla małżonków: poniedziałek godz Kursy dla narzeczonych: I, II, III i IV wtorek miesiąca, godz Spotkania modlitewne: I środa miesiąca, w kościele, godz Msza św. z modlitwą w intencji o poszanowanie życia w Ojczyźnie: I sobota miesiąca, godz WARTO PRZECZYTAĆ Do plecaka na wakacje Pakując swój bagaż wakacyjny, zabierasz potrzebne rzeczy na pogodę i niepogodę. W chaosie myśli ciągle myślisz: czy wszystko spakowane?. Może warto wrzucić do tysiąca drobiazgów wakacyjnych dobrą książkę, aby w razie niepogody mile płynęły dni. Może nią być książka ks. Antoniego Długosza pt. Pismo św. moim przyjacielem. Są to krótkie zamyślenia dla dzieci i rodziców, które pozwolą na nowo odkryć i zrozumieć wartość, moc i potęgę listu od Boga skierowanego do nas wszystkich. Z tą książką łatwiej można odkrywać codzienność a w niej odnajdować Boga. Dla dzieci na pewno niezbędna okaże się książka br. Tadeusza Rucińskiego pt. Bajka - niebajka brata Zdumiewajka. Kiedy wystawisz buzię na słońce ono ci przypomni, że Bóg je stworzył. Kiedy zobaczysz piękne i kwitnące kwiaty, szumiące drzewa i rozkołysane fale morza, wszystko to powie ci o Bogu Stwórcy i przypomni, że On jest. Oby Go głębiej odkryć i spotkać pomoże ci w tym brat Zdumiewajek malując swoim barwnym słowem na kartkach tej książki dobrą radę, dobry przykład, modlitwę i wiele, wiele cennych podpowiedzi jak na codzień żyć zbogiem i dla Boga. Już dziś możesz się modlić słowami modlitwy zaczerpniętej z tej książki: Chciałbym Ci podziękować Panie za las, sad, ogród i pole. Za wszystkie dziwy, które poznaję w szkole, ale i za to, za co nikt nie dziękuje. S. DOROTA TUCKA Ten numer Posłańca wydrukowano dzięki ofiarności parafian - Bóg zapłać POSŁANIEC ZWYCIĘSKIEJ Redakcja: Parafia Rzymskokatolicka pw. Matki Boskiej Zwycięskiej, Kraków Borek Fałęcki, ul. Zakopiańska 86, tel. (012) Zespół redakcyjny: ks. Cz. Sandecki, s. D.Tucka, W. i A. Bazior, M. i A. Mądry, B. Lewińska, A. i E. Orzechowscy, M. Rembiś, M. Rochowiak, T. Schuster Druk: Drukarnia SKRYPT s.c., Radzikowskiego 152, Kraków, tel w Oddano do druku 8 VI Nakład 1000 egz. Zapraszamy chętnych Czytelników do współpracy przy redagowaniu naszego pisma (ciekawe pomysły, propozycje, konstruktywne uwagi itp.) Redakcja zastrzega sobie prawo skracania tekstów. Kontakt z redakcją: osobisty w kancelarii parafialnej, Zakopiańska 86, lub telefoniczny we wtorki w godz P OSŁANIEC ZWYCIĘSKIEJ