CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO OZNAKOWANIE OPAKOWAŃ I ULOTKA DLA PACJENTA

Transkrypt

1 CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO OZNAKOWANIE OPAKOWAŃ I ULOTKA DLA PACJENTA 1

2 CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO 2

3 CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO 1 NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO Multiferon 3 miliony j.m., roztwór do wstrzykiwań w ampułkostrzykawce 2 SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY Każda ampułkostrzykawka zawiera 3 miliony j.m. ludzkiego leukocytarnego interferonu alfa (HuIFNalfa-Le) w 0,5 ml (3 miliony j.m./0,5 ml). Pełen wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt POSTAĆ FARMACEUTYCZNA Roztwór do wstrzykiwań w ampułkostrzykawce Roztwór jest przejrzysty i bezbarwny do jasnożółtego. 4 SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE 5 Wskazania do stosowania Czerniak złośliwy Leczenie uzupełniające pacjentów z grupy wysokiego ryzyka z czerniakiem skóry, w fazie IIb-III, po dwóch początkowych cyklach dakarbazyny (DTIC). Inne wskazania Leczenie pacjentów, u których początkowo wystąpiła odpowiedź na rekombinowany interferon alfa, lecz u których później leczenie zawodzi, najprawdopodobniej z powodu przeciwciał neutralizujących. 6 Dawkowanie i sposób podawania Multiferon podaje się podskórnie. Leczenie uzupełniające czerniaka złośliwego 3 miliony j.m. trzy razy w tygodniu przez 6 miesięcy po 2 początkowych cyklach produktu DTIC 850 mg/m 2 pc. (dożylnie). DTIC należy podawać raz na 3 tygodnie, jak również 3 tygodnie przed rozpoczęciem leczenia interferonem alfa. Leczenie drugiego rzutu w chorobach wirusowych i nowotworach złośliwych Doświadczenia kliniczne są ograniczone, lecz po zmianie leku z rekombinowanego interferonu alfa na produkt Multiferon nie ma zwykle konieczności zmiany dawkowania (j.m.). Mogą rozwinąć się reakcje niepożądane, podobne do występujących po wprowadzeniu leczenia interferonem alfa, co uzasadnia stopniowe zmniejszenie dawki. Jeżeli objawy nietolerancji utrzymują się lub nawracają po odpowiednim dostosowaniu dawki, leczenie produktem Multiferon należy przerwać. Podczas stosowania podskórnego w leczeniu podtrzymującym, pacjent może podawać sobie dawkę samodzielnie, według uznania lekarza. W czasie trwania leczenia należy zmieniać miejsce wstrzyknięcia. 3

4 Dane dotyczące bezpieczeństwa i skuteczności stosowania produktu Multiferon u dzieci i młodzieży są bardzo ograniczone. 7 Przeciwwskazania Nadwrażliwość na ludzki interferon alfa lub na którąkolwiek substancję pomocniczą produktu Multiferon. Ciężka choroba serca. Ciężkie zaburzenie czynności nerek lub wątroby, w tym spowodowane przez przerzuty. Ciężka mielosupresja (zahamowanie czynności szpiku). Przewlekłe zapalenie wątroby z niewyrównaną marskością wątroby. Przewlekłe zapalenie wątroby u pacjentów, którzy są lub niedawno byli leczeni immunosupresantami, z wyjątkiem krótkotrwałego leczenia kortykosteroidami. Autoimmunologiczne zapalenie wątroby, występujące aktualnie lub stwierdzone w wywiadzie, immunosupresja u biorców przeszczepu. Występująca wcześniej choroba tarczycy, chyba że jest utrzymywana pod kontrolą za pomocą leczenia konwencjonalnego. Padaczka i (lub) zaburzenia czynności ośrodkowego układu nerwowego (OUN), patrz punkt 4.4. Dzieci i młodzież Ciężka choroba psychiczna występująca obecnie lub stwierdzona w wywiadzie, zwłaszcza ciężka depresja, myśli samobójcze lub próba samobójcza. 8 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania Psychika i ośrodkowy układ nerwowy (OUN). U pacjentów leczonych interferonem alfa obserwowano ciężkie działania niepożądane dotyczące OUN, szczególnie depresję, myśli samobójcze i próby samobójcze. Zmiany te obserwowano także po zakończeniu terapii, głównie w ciągu 6 następnych miesięcy. Podczas stosowania interferonów alfa obserwowano także agresywne zachowanie (czasem w stosunku do innych osób), splątanie i zmianę stanu psychicznego. Należy ściśle obserwować, czy u pacjenta nie występują jakiekolwiek przedmiotowe lub podmiotowe objawy zaburzeń psychicznych. Jeśli takie objawy wystąpią, lekarz przepisujący produkt powinien mieć na uwadze potencjalnie poważne skutki tych działań niepożądanych i rozważyć zastosowanie odpowiedniego leczenia. Jeśli objawy te będą się utrzymywały lub nasilały lub też stwierdzi się myśli samobójcze, zaleca się przerwanie leczenia interferonem alfa i poddanie pacjenta leczeniu psychiatrycznemu. Pacjenci z chorobami psychicznymi występującymi aktualnie lub stwierdzonymi w wywiadzie. Jeśli u pacjentów z występującą aktualnie lub stwierdzoną w wywiadzie ciężką chorobą psychiczną konieczne jest leczenie interferonem alfa, należy je rozpocząć po przeprowadzeniu odpowiedniej diagnostyki i leczeniu choroby psychicznej. Zastosowanie interferonu alfa u dzieci i młodzieży z ciężką chorobą psychiczną występującą aktualnie lub stwierdzoną w wywiadzie jest przeciwwskazane, patrz punkt 4.3. Znaczące zaburzenia świadomości i śpiączkę obserwowano u niektórych pacjentów, zwykle w wieku podeszłym, leczonych dużymi dawkami interferonu alfa. Pomimo że działania te są zwykle przemijające, u niektórych pacjentów objawy w pełni ustępowały po okresie do trzech tygodni. Bardzo rzadko podczas stosowania dużych dawek interferonu alfa występowały napady padaczkowe. Podczas leczenia interferonem alfa rzadko obserwowano ostre reakcje nadwrażliwości (w tym pokrzywkę, obrzęk naczynioruchowy, zwężenie oskrzeli oraz anafilaksję). Jeżeli taka reakcja rozwinie się, należy przerwać przyjmowanie leku oraz niezwłocznie rozpocząć odpowiednie leczenie. Jeśli wystąpi przemijająca wysypka, nie ma konieczności przerwania leczenia. 4

5 W razie wystąpienia umiarkowanej lub ciężkiej reakcji niepożądanej może być konieczna u pacjenta modyfikacja schematu dawkowania lub, w niektórych przypadkach, zakończenie leczenia produktem Multiferon. Każdego pacjenta, u którego podczas leczenia produktem Multiferon wystąpi nieprawidłowa czynność wątroby, należy ściśle kontrolować, a jeśli objawy postępują - przerwać leczenie. W czasie leczenia interferonem alfa lub do dwóch dni po jego podaniu może rozwinąć się niedociśnienie; konieczne jest wtedy zastosowanie leczenia wspomagającego. Ponieważ u niektórych pacjentów odnotowano niedociśnienie związane z niedoborem płynów, należy utrzymać odpowiednie nawodnienie u chorych leczonych produktem Multiferon. Może być konieczna zmiana płynów. Mimo że gorączka może być związana z objawami grypopodobnymi, często zgłaszanymi podczas leczenia interferonem alfa, należy upewnić się, że nie występują inne przyczyny podwyższonej temperatury ciała. Do złagodzenia objawów gorączki oraz bólów głowy, mogących wystąpić podczas leczenia produktem Multiferon, z dobrym skutkiem stosowano paracetamol. Zalecana dawka paracetamolu wynosi od 500 mg do 1 g 30 minut przed podaniem produktu Multiferon. Maksymalna dozwolona dawka paracetamolu wynosi 1 g cztery razy na dobę. Multiferon należy stosować ostrożnie u pacjentów osłabionych, takich jak pacjenci z chorobą płuc w wywiadzie (np. przewlekłą obturacyjną chorobą płuc) lub u pacjentów z cukrzycą, skłonnych do wystąpienia kwasicy ketonowej. Należy również zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami krzepliwości (jak zakrzepica lub zator tętnicy płucnej). Rzadko u pacjentów leczonych interferonem alfa odnotowano nacieki płucne, zapalenie pęcherzyków płucnych i zapalenie płuc, w tym przypadki śmiertelne. Etiologia nie została zidentyfikowana. Objawy notowano częściej, kiedy wraz z interferonem alfa podawano Sho-saiko-to, chiński i japoński lek ziołowy. Jeśli u jakiegokolwiek pacjenta pojawi się gorączka, kaszel, duszność lub inne objawy ze strony układu oddechowego, należy mu zlecić badanie RTG klatki piersiowej. Jeżeli badanie rentgenowskie wykazuje nacieki płucne lub istnieją dowody zaburzonej czynności płuc, pacjenta należy ściśle kontrolować, a leczenie interferonem alfa należy przerwać, jeśli uznana się to za właściwe. Mimo że objawy te notowano częściej u leczonych interferonem alfa pacjentów z przewlekłym zapaleniem wątroby typu C, odnotowano je również u leczonych interferonem alfa pacjentów z chorobami nowotworowymi. Wydaje się, że natychmiastowe przerwanie podawania interferonu alfa i zastosowanie leczenia kortykosteroidami wiąże się z ustąpieniem działań niepożądanych w obrębie płuc. Reakcje niepożądane w obrębie oczu mogą wystąpić na skutek stosowania interferonu alfa przez kilka miesięcy, lecz notowane były również po krótszym czasie leczenia. Każdego pacjenta, który skarży się na zmiany ostrości lub pola widzenia lub który podczas leczenia interferonem alfa zgłasza inne objawy zaburzeń oka, należy poddać badaniu okulistycznemu. Ponieważ działanie na siatkówkę oka należy odróżnić od reakcji obserwowanych w retinopatii cukrzycowej lub nadciśnieniowej, u pacjentów z cukrzycą lub zaburzeniami związanymi z nadciśnieniem zalecane jest badanie oka przed rozpoczęciem leczenia interferonem alfa. Jeśli u pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca, zawałem mięśnia sercowego w wywiadzie i (lub) wcześniejszymi lub aktualnymi zaburzeniami rytmu serca, konieczne jest leczenie interferonem alfa, należy ich ściśle kontrolować. U pacjentów z chorobami serca lub zaawansowanym rakiem należy przeprowadzić badanie EKG przed rozpoczęciem oraz w trakcie leczenia. Arytmie serca (głównie nadkomorowe) zwykle reagują na leczenie konwencjonalne, lecz może być konieczne przerwanie leczenia interferonem alfa. 5

6 W związku ze zgłoszeniami zaostrzenia objawów istniejących wcześniej chorób łuszczycowych, u pacjentów z łuszczycą interferon alfa należy stosować wyłącznie wtedy, jeśli potencjalne korzyści uzasadniają podjęcie ewentualnego ryzyka. Dane wstępne wskazują, że leczenie interferonem alfa może być związane ze zwiększonym ryzykiem odrzucenia przeszczepu u pacjentów, którzy otrzymali przeszczep wątroby lub nerki. W czasie leczenia interferonem alfa odnotowano rozwój różnych autoprzeciwciał. Podczas leczenia interferonem alfa objawy kliniczne zaburzeń autoimmunologicznych mogą wystąpić częściej u pacjentów z predyspozycjami do rozwoju takich zaburzeń. Leczenie interferonem alfa należy przerwać u pacjentów z przewlekłym zapaleniem wątroby, u których występuje przedłużony wpływ na wskaźniki krzepnięcia, mogący świadczyć o dekompensacji czynności wątroby. W rzadkich przypadkach u pacjentów leczonych interferonem alfa notowano hiperglikemię. Należy monitorować stężenie glukozy we krwi u każdego pacjenta z objawami hiperglikemii. Może być konieczna modyfikacja dawkowania leków przeciwcukrzycowych przepisanych pacjentom z cukrzycą. Jeśli wystąpi lekkie lub umiarkowane zaburzenie czynności nerek lub wątroby - lub zahamowanie czynności szpiku - konieczne jest dokładne monitorowanie. Przewlekłe zapalenie wątroby typu C: w sporadycznych przypadkach, u pacjentów leczonych interferonem alfa, notowano rozwój zaburzeń tarczycy - zarówno niedoczynność jak i nadczynność. Nie jest znany mechanizm, dzięki któremu interferon alfa może zmieniać stan tarczycy. Przed rozpoczęciem leczenia przewlekłego zapalenia wątroby typu C interferonem alfa należy zbadać poziom hormonu tyreotropowego (TSH) w surowicy. Wszelkie zaburzenia tarczycy, wykryte na tym etapie, należy leczyć konwencjonalnie. Leczenie interferonem alfa można rozpocząć, jeżeli lek ten utrzyma stężenie TSH w granicach normy. Poziom TSH należy badać u każdego pacjenta, u którego podczas terapii interferonem alfa wystąpią objawy świadczące o możliwości zaburzenia czynności tarczycy. Leczenie interferonem alfa można utrzymać u pacjentów z wcześniejszymi zaburzeniami tarczycy, jeżeli lek ten utrzyma stężenie TSH w granicach normy. Przerwanie leczenia interferonem alfa nie prowadziło do ustąpienia zaburzeń czynności tarczycy, które wystąpiły podczas terapii. Jednoczesna chemioterapia: podawanie interferonu alfa w połączeniu z innymi chemioterapeutykami może zwiększyć ryzyko toksyczności (ciężkość i czas trwania), co może zagrażać życiu lub kończyć się śmiercią w następstwie jednoczesnego podawania leków. Najczęściej zgłaszane reakcje niepożądane mogące zagrażać życiu lub kończyć się śmiercią obejmują zapalenie błon śluzowych, biegunkę, neutropenię, zaburzenia czynności nerek oraz zaburzenia elektrolitowe. Z powodu ryzyka zwiększonej toksyczności, dawki zarówno interferonu alfa, jak i podawanych jednocześnie chemioterapeutyków należy dobierać z zachowaniem ostrożności. Mięsak Kaposiego związany z AIDS: interferonu alfa nie należy stosować w połączeniu z inhibitorami proteazy. Brak danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania produktu Multiferon razem z analogami nukleozydowych inhibitorów odwrotnej transkryptazy. Badania diagnostyczne Leukocyty i leukogram - jak również pomiary poziomów płytek krwi, elektrolitów, enzymów wątrobowych, białka w surowicy, bilirubiny w surowicy oraz kreatyniny w surowicy - należy wykonywać u wszystkich pacjentów przed rozpoczęciem oraz regularnie podczas leczenia produktem Multiferon. U pacjentów leczonych na zapalenie wątroby typu B lub C, zaleca się wykonywanie badań zgodnie z następującym harmonogramem: tydzień 1., 2., 4., 8., 12. i 16., a następnie raz w miesiącu podczas 6

7 cyklu leczenia. Jeżeli w trakcie terapii produktem Multiferon aktywność aminotransferazy alaninowej (AlAT) zwiększy się co najmniej dwukrotnie w stosunku do wartości początkowych, leczenie produktem Multiferon można kontynuować, o ile nie wystąpią objawy niewydolności wątroby. Jeżeli aktywność AlAT zwiększa się, czas protrombinowy - jak również poziomy fosfatazy alkalicznej, albuminy i bilirubiny - należy kontrolować co dwa tygodnie. U pacjentów leczonych na czerniaka złośliwego należy przeprowadzić próby wątrobowe, jak również oznaczyć liczbę leukocytów i wykonać leukogram podczas fazy indukcji oraz raz w miesiącu w czasie leczenia podtrzymującego. Stosowanie u dzieci: doświadczenia kliniczne z podawaniem leku dzieciom są ograniczone. Należy starannie rozważyć oczekiwane korzyści wynikające z leczenia w stosunku do możliwego ryzyka. Wpływ na płodność: interferon może zaburzać płodność. W badaniach nad stosowaniem interferonu u naczelnych, z wyjątkiem człowieka, zaobserwowano zaburzenia cyklu miesiączkowego. U kobiet leczonych interferonem z ludzkich leukocytów zaobserwowano zmniejszone stężenia estradiolu i progesteronu w surowicy. W związku z tym, kobietom w wieku rozrodczym nie należy podawać produktu Multiferon, chyba że podczas leczenia stosują skuteczną antykoncepcję. U mężczyzn w wieku rozrodczym produkt Multiferon należy stosować zachowując ostrożność. Bezpieczeństwo wirusologiczne: produkt Multiferon jest interferonem z leukocytów ludzkich, z zastosowaniem krwi ludzkiej (kożuszek leukocytarny) jako surowca w procesie wytwarzania. Standardowe środki zapobiegania zakażeniom wywołanym przez produkty lecznicze wytwarzane z osocza lub krwi ludzkiej obejmują selekcję dawców oraz badanie poszczególnych donacji w celu wykrycia specyficznych markerów infekcji, jak również zastosowanie etapów produkcyjnych, które skutecznie unieczynniają lub usuwają wirusy. Jednakże nie można wykluczyć przeniesienia czynników zakaźnych podczas stosowania produktów leczniczych wyprodukowanych z osocza lub krwi ludzkiej. Dotyczy to również nowych, nieznanych wcześniej wirusów i innych patogenów. Podjęte działania uważane są za skuteczne dla wirusów osłonkowych, takich jak HIV, HBV i HCV oraz wirusów bezosłonkowych, takich jak HAV i parwowirus B19. Proces został również poddany walidacji i uznany za skuteczny dla wirusa Sendai (niepatogennego dla człowieka), który stosowany jest do stymulacji leukocytów do wytwarzania interferonu. 9 Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji Interakcje między produktami leczniczymi: środki narkotyczne, leki nasenne i uspokajające należy podawać ostrożnie podczas jednoczesnego stosowania interferonu alfa. Interakcje pomiędzy produktem Multiferon a innymi lekami nie były oceniane. Należy zachować ostrożność, jeżeli produkt Multiferon podawany jest w połączeniu z innymi środkami potencjalnie mielosupresyjnymi. Interferony mogą wpływać na metaboliczne procesy utleniające. Należy to wziąć pod uwagę podczas jednoczesnego stosowania z produktami leczniczymi, takimi jak pochodne ksantyny - teofilina i aminofilina, które są w ten sposób metabolizowane. Podczas jednoczesnego stosowania z preparatami ksantyny, należy monitorować stężenie teofiliny w surowicy oraz zmodyfikować dawki interferonu, jeśli to konieczne. 10 Ciąża i laktacja Brak wystarczających danych dotyczących stosowania interferonu alfa u kobiet w ciąży. Interferon alfa można stosować w okresie ciąży jedynie wtedy, gdy oczekiwane korzyści przewyższają możliwość wystąpienia zagrożeń dla płodu. 7

8 Wykazano, że interferon alfa ma działanie powodujące poronienie u Macaca mulatta (makak rezus) po podaniu w dawce 90- i 180-krotnie większej niż zalecana dawka podskórna lub domięśniowa: 2 miliony j.m./m 2 pc. Z tego powodu produkt Multiferon nie jest zalecany dla kobiet w wieku rozrodczym, chyba że podczas leczenia zastosują skuteczną antykoncepcję. Nie wiadomo, czy interferon alfa lub jego metabolity przenikają do mleka u ludzi. Decyzję o zaprzestaniu karmienia piersią lub zaprzestaniu (powstrzymaniu się) od leczenia produktem Multiferon należy podjąć, biorąc pod uwagę korzyści dla dziecka wynikające z karmienia piersią oraz korzyści dla matki wynikające z leczenia. 11 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu Pacjenci, u których podczas leczenia produktem Multiferon występuje zmęczenie, senność lub dezorientacja, powinni unikać prowadzenia samochodu lub obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu. 12 Działania niepożądane Najczęściej zgłaszane reakcje niepożądane, to gorączka, dreszcze, potliwość, zmęczenie, bóle stawów, bóle mięśni, ból głowy, jadłowstręt oraz nudności. Gorączka i zmęczenie związane są z dawką i ustępują w ciągu 72 godzin od przerwania lub zakończenia leczenia. Ostre reakcje niepożądane można zwykle złagodzić lub wyeliminować podając jednocześnie paracetamol. Ustępują one podczas kontynuacji leczenia lub po modyfikacji dawki, chociaż trwające leczenie może powodować letarg, osłabienie i uporczywe zmęczenie. Badania diagnostyczne Niezbyt często ( 1/1 000 do <1/100): zwiększenie aktywności aminotransferazy alaninowej (AlAT), fosfatazy alkalicznej w krwi oraz aminotransferaz, zmniejszenie masy ciała. Rzadko ( 1/ do <1/1 000): zwiększenie aktywności LDH, stężenia bilirubiny, kreatyniny, kwasu moczowego i mocznika w krwi. Zaburzenia serca Niezbyt często ( 1/1 000 do <1/100): arytmie, w tym blok przedsionkowo-komorowy, kołatanie serca. Rzadko ( 1/ do <1/1 000): zatrzymanie pracy serca, zawał mięśnia sercowego, przewlekła niewydolność serca, obrzęk płuc i sinica. Zaburzenia krwi i układu chłonnego Bardzo często ( 1/10): leukopenia. Często ( 1/100 do <1/10): trombocytopenia, niedokrwistość. Rzadko ( 1/ do <1/1 000): agranulocytoza, niedokrwistość hemolityczna. Bardzo rzadko (<1/10 000): idiopatyczna plamica małopłytkowa. Zaburzenia układu nerwowego Bardzo często ( 1/10): ból głowy. Niezbyt często ( 1/1 000 do <1/100): neuropatia, zawroty głowy, senność, zaburzenia smaku, zaburzenia czucia, osłabienie czucia oraz drżenie. Rzadko ( 1/ do <1/1 000): śpiączka, udar naczyniowy mózgu, drgawki, czasowe zaburzenia wzwodu. Zaburzenia oka Niezbyt często ( 1/1 000 do <1/100): zapalenie spojówek, zaburzenia widzenia. Rzadko ( 1/ do <1/1 000): retinopatia niedokrwienna. 8

9 Bardzo rzadko (<1/10 000): neuropatia oczna, niedrożność tętnicy lub żyły siatkówki, retinopatia, krwotok siatkówkowy, obrzęk brodawkowaty, wysięki w siatkówce. Zaburzenia ucha i błędnika Niezbyt często ( 1/1 000 do <1/100): zawroty głowy. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Rzadko ( 1/ do <1/1 000): duszność, kaszel. Zaburzenia żołądka i jelit Bardzo często ( 1/10): biegunka. Często ( 1/100 do <1/10): nudności lub wymioty. Niezbyt często ( 1/1 000 do <1/100): bóle brzucha, suchość w ustach. Rzadko ( 1/ do <1/1 000): nadmierna ruchliwość jelit, zaparcia, niestrawność, wzdęcia, zapalenie trzustki. Bardzo rzadko (<1/10 000): nawracające owrzodzenie żołądka, niezagrażające życiu krwawienia z przewodu pokarmowego. Zaburzenia nerek i dróg moczowych Niezbyt często ( 1/1 000 do <1/100): białkomocz i zwiększona liczba komórek w moczu. Rzadko ( 1/ do <1/1 000): ostra niewydolność nerek (głównie u pacjentów z chorobami nerek i chorobą nowotworową), zaburzenie czynności nerek. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Bardzo często ( 1/10): łysienie (ustępujące po leczeniu, zwiększona utrata włosów może trwać przez kilka tygodni po zakończeniu leczenia), nadmierna potliwość. Niezbyt często ( 1/1 000 do <1/100): zaostrzenie lub wywołanie łuszczycy, świąd. Rzadko ( 1/ do <1/1 000): wysypka, suchość skóry i błon śluzowych, krwawienie z nosa, wodnisty wyciek z nosa. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Bardzo często ( 1/10): bóle mięśni, bóle stawów. Rzadko ( 1/ do <1/1 000): toczeń rumieniowaty układowy, zapalenie stawów. Nie znana: rabdomioliza. Zaburzenia endokrynologiczne Rzadko ( 1/ do <1/1 000): nadczynność tarczycy, niedoczynność tarczycy, zaburzenia tarczycy. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Bardzo często ( 1/10): jadłowstręt, nudności, hipokalcemia bez znaczenia klinicznego. Niezbyt często ( 1/1 000 do <1/100): zaburzenia równowagi elektrolitowej, odwodnienie. Rzadko ( 1/ do <1/1 000): hiperglikemia. Bardzo rzadko (<1/10 000): cukrzyca, nadmiar trójglicerydów w krwi. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze Rzadko ( 1/ do <1/1 000): zapalenie płuc, opryszczka pospolita (w tym zaostrzenie opryszczki wargowej). Zaburzenia naczyniowe Niezbyt często ( 1/1 000 do <1/100): nadciśnienie tętnicze, niedociśnienie tętnicze. Rzadko ( 1/ do <1/1 000): zapalenie naczyń. 9

10 Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Bardzo często ( 1/10): objawy grypopodobne, zmęczenie, gorączka, sztywność, zmniejszenie łaknienia. Niezbyt często ( 1/1 000 do <1/100): ból w klatce piersiowej, obrzęk. Bardzo rzadko (<1/10 000): reakcje martwicze w miejscu wstrzyknięcia, reakcje w miejscu wstrzyknięcia. Zaburzenia układu immunologicznego Rzadko ( 1/ do <1/1 000): choroba autoimmunologiczna, ostre reakcje nadwrażliwości (takie jak pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, skurcz oskrzeli i anafilaksja). Bardzo rzadko (<1/10 000): sarkoidoza. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Rzadko ( 1/ do <1/1 000): niewydolność wątroby, uszkodzenie wątroby, zaburzenia czynności wątroby. Zaburzenia psychiczne Niezbyt często ( 1/1 000 do <1/100): zaburzenia depresyjne, zaburzenia lękowe, zmieniony stan umysłowy, stan splątania, zaburzenia zachowania, nerwowość, pogorszenie pamięci, zaburzenia snu. Rzadko ( 1/ do <1/1 000): samobójstwo, próby samobójcze, myśli samobójcze. Bezpieczeństwo z uwzględnieniem czynników zakaźnych, patrz punkt 4.4. Sugerowano, że choroby zębów i przyzębia (mogące prowadzić do utraty zębów) oraz utrata słuchu stanowią efekt grupy związany z leczeniem interferonem alfa. 13 Przedawkowanie Nie zgłoszono przypadku przedawkowania produktu Multiferon, lecz tak jak dla jakiejkolwiek substancji farmakologicznie czynnej, wskazane jest leczenie objawowe z częstym monitorowaniem czynności życiowych oraz ścisła obserwacja pacjenta. 14 WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE 15 Właściwości farmakodynamiczne Grupa farmakoterapeutyczna: leki immunostymulujące, interferony. Kod ATC: L03AB01 Multiferon jest ludzkim leukocytarnym interferonem, składającym się z kilku naturalnie występujących podtypów interferonu alfa. Podtypy interferonu alfa są oczyszczane z supernatantu pożywki bakteryjnej pierwotnych leukocytów ludzkich (określanych jako kożuszki leukocytarne) stymulowanych wirusem Sendai. Oczyszczanie oparte jest na metodzie opisywanej przez Cantella, zmodyfikowanej przez włączenie etapów chromatografii immunopowinowactwa i filtracji żelowej, w celu zwiększenia aktywności swoistej. Interferony są naturalnie występującymi białkami, o właściwościach przeciwwirusowych, immunomodulacyjnych i hamujących proliferację, o masie cząsteczkowej wynoszącej około do daltonów. Są wytwarzane i wydzielane przez komórki w odpowiedzi na zakażenia wirusowe lub różne syntetyczne i biologiczne induktory. Zidentyfikowano trzy główne klasy interferonów: alfa, beta i gamma. Te trzy klasy nie są jednorodne same w sobie i zawierać mogą różne molekularne rodzaje interferonu. Ludzki genom składa się z 13 genów funkcjonalnych, które kodują interferon alfa. Produkt Multiferon został sklasyfikowany jako naturalny interferon alfa. 10

11 Interferony wywierają działanie komórkowe poprzez wiązanie ze specyficznymi receptorami błonowymi na powierzchni komórki. Badania z innymi interferonami wykazały swoistość gatunkową. Jednakże niektóre gatunki małp, takie jak rezusy, są wrażliwe na stymulację farmakodynamiczną po kontakcie z interferonami ludzkimi typu 1. Po związaniu interferonu z błoną komórkową zapoczątkowany jest złożony ciąg reakcji wewnątrzkomórkowych, w tym indukcja niektórych enzymów. Uważa się, że proces ten przynajmniej częściowo warunkuje różne odpowiedzi komórkowe na interferon, w tym hamowaniem replikacji wirusa w komórkach zakażonych wirusami, tłumienie proliferacji komórek i działań immunomodulacyjnych, takich jak wzmocnienie aktywności fagocytarnej makrofagów i zwiększenie swoistego cytotoksycznego działania limfocytów na komórki docelowe. Dowolna lub wszystkie z tych aktywności mogą przyczynić się do terapeutycznego działania interferonu. 16 Właściwości farmakokinetyczne Parametry farmakokinetyczne notowane dla interferonu alfa charakteryzują się dużym stopniem zmienności. Podskórne podanie 3 milionów j.m. wywołuje maksymalne stężenia w surowicy - ok. 15 j.m./ml (zakres: 7-24). Farmakokinetyka interferonu alfa jest liniowa i nie zależy od czasu, podczas stosowania w dawkach klinicznych. Interferon alfa jest najprawdopodobniej metabolizowany w nerkach. Jedynie bardzo małe ilości niezmienionego interferonu alfa wykryto w moczu. Stężenie interferonu alfa w surowicy zwiększyło się 3-4-krotnie u pacjentów z przerzutowym rakiem nerkowokomórkowym. Brak danych na temat wiązania z białkami w osoczu. Po leczeniu produktem Multiferon nie zaobserwowano neutralizujących przeciwciał przeciw interferonowi alfa. 17 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie Ponieważ działanie interferonu alfa jest swoiste gatunkowo, przeprowadzono jedynie ograniczone przedkliniczne badania dotyczące bezpieczeństwa stosowania produktu Multiferon. W badaniach toksyczności po podaniu pojedynczej dawki u myszy i szczurów nie zaobserwowano działania toksycznego. Nie prowadzono badań nad toksycznym wpływem produktu Multiferon na reprodukcję, lecz znane są przypadki poronień u małp, u których zastosowano duże dawki interferonu alfa. Nie prowadzono badań nad mutagennością produktu Multiferon, lecz wyniki testu Amesa i testu mikrojądrowego, przeprowadzonych na rekombinowanym interferonie alfa, były ujemne. 18 DANE FARMACEUTYCZNE 19 Wykaz substancji pomocniczych Albumina ludzka Sodu diwodorofosforan bezwodny Disodu fosforan bezwodny Sodu chlorek Woda do wstrzykiwań 20 Niezgodności farmaceutyczne Ze względu na brak badań dotyczących zgodności, tego produktu leczniczego nie należy mieszać z innymi produktami leczniczymi. 11

12 21 Okres ważności 30 miesięcy. Do jednorazowego użytku. Wszelkie pozostałości produktu należy usunąć. 22 Specjalne środki ostrożności przy przechowywaniu Przechowywać w lodówce (2 C 8 C) w oryginalnym opakowaniu, w celu ochrony przed światłem. Nie zamrażać. W czasie transportu lub w celu ułatwienia zastosowania, produkt może być przechowywany w temperaturze pokojowej (poniżej 25 C) przez okres do 2 miesięcy. W przypadku niewykorzystania w ciągu 2 miesięcy, nie należy umieszczać z powrotem w lodówce w celu dalszego przechowywania. Produkt należy zniszczyć. 23 Rodzaj i zawartość opakowania Strzykawka 1 ml (szkło borokrzemianowe), plastikowy tłok do strzykawki, igła do wstrzykiwań ze stali nierdzewnej do wstrzykiwań podskórnych, zabezpieczona silikonem, przymocowana do strzykawki za pomocą kleju utwardzanego promieniami UV, plastikowa osłona na igłę. Każda ampułkostrzykawka zawiera 3 miliony j.m. interferonu alfa w 0,5 ml w postaci roztworu do wstrzykiwań, gotowego do użycia. Wielkość opakowania: 6 0,5 ml (0,5 ml = 3 miliony j.m.) 24 Szczególne środki ostrożności dotyczące usuwania Brak szczególnych wymagań. 25 PODMIOT ODPOWIEDZIALNY, POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU Swedish Orphan Biovitrum International AB SE Sztokholm Szwecja 26 NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU/DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

13 28 DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

14 OZNAKOWANIE OPAKOWAŃ 14

15 INFORMACJE ZAMIESZCZANE NA OPAKOWANIACH ZEWNĘTRZNYCH PUDEŁKO TEKTUROWE 1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO Multiferon 3 miliony j.m., roztwór do wstrzykiwań w ampułkostrzykawce Interferon alfa (HuIFN-alfa-Le) 2. ZAWARTOŚĆ SUBSTANCJI CZYNNEJ(YCH) Każda ampułkostrzykawka zawiera: 3 miliony j.m. interferonu alfa z leukocytów ludzkich (HuIFNalfa-Le) 3. WYKAZ SUBSTANCJI POMOCNICZYCH Albumina ludzka, sodu diwodorofosforan bezwodny, disodu fosforan bezwodny, sodu chlorek, woda do wstrzykiwań 4. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA I ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA Roztwór do wstrzykiwań w ampułkostrzykawce 6 0,5 ml 0,5 ml = 3 miliony j.m. 5. SPOSÓB I DROGA(I) PODANIA Do wstrzykiwań podskórnych Wyłącznie do użytku jednorazowego Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku. 6. OSTRZEŻENIE DOTYCZĄCE PRZECHOWYWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO W MIEJSCU NIEDOSTĘPNYM I NIEWIDOCZNYM DLA DZIECI Przechowywać w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci. 7. INNE OSTRZEŻENIA SPECJALNE, JEŚLI KONIECZNE Nie dotyczy 8. TERMIN WAŻNOŚCI Termin ważności (EXP) 9. WARUNKI PRZECHOWYWANIA 15

16 Przechowywać w lodówce (2 C 8 C) w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem. Nie zamrażać. 10. SPECJALNE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI DOTYCZĄCE USUWANIA NIEZUŻYTEGO PRODUKTU LECZNICZEGO LUB POCHODZĄCYCH Z NIEGO ODPADÓW, JEŚLI WŁAŚCIWE Nie dotyczy 11. NAZWA I ADRES PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO Swedish Orphan Biovitrum International AB SE Sztokholm Szwecja 12. NUMER(Y) POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU Pozwolenie MZ nr NUMER SERII Nr serii (Lot) 14. KATEGORIA DOSTĘPNOŚCI Rp - lek wydawany na receptę 15. INSTRUKCJA UŻYCIA 16. INFORMACJA PODANA BRAJLEM Multiferon 16

17 MINIMUM INFORMACJI ZAMIESZCZANYCH NA BLISTRACH LUB OPAKOWANIACH FOLIOWYCH Opakowanie do ampułkostrzykawki 1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO Multiferon 3 miliony j.m., roztwór do wstrzykiwań HuIFN-alfa-Le s.c. 2. NAZWA PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO Swedish Orphan Biovitrum International AB 3. TERMIN WAŻNOŚCI EXP 4. NUMER SERII Lot 5. INNE 0,5 ml 17

18 MINIMUM INFORMACJI ZAMIESZCZANYCH NA MAŁYCH OPAKOWANIACH BEZPOŚREDNICH Ampułkostrzykawka 1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO I DROGA(I) PODANIA Multiferon 3 miliony j.m., roztwór do wstrzykiwań HuIFN-alfa-Le 2. SPOSÓB PODAWANIA s.c. 3. TERMIN WAŻNOŚCI EXP 4. NUMER SERII Lot 5. ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA Z PODANIEM MASY, OBJĘTOŚCI LUB LICZBY JEDNOSTEK 0,5 ml 6. INNE 18

19 ULOTKA DLA PACJENTA

20 ULOTKA DLA PACJENTA: INFORMACJA DLA UŻYTKOWNIKA Multiferon 3 miliony j.m., roztwór do wstrzykiwań w ampułkostrzykawce Interferon alfa (HuIFN-alfa-Le) Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku. - Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać. - Należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty, gdy potrzebna jest rada lub dodatkowa informacja. - Lek ten został przepisany ściśle określonej osobie i nie należy go przekazywać innym, gdyż może im zaszkodzić, nawet jeśli objawy ich choroby są takie same. - Jeśli nasili się którykolwiek z objawów niepożądanych lub wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane nie wymienione w ulotce, należy powiadomić lekarza lub farmaceutę. Spis treści ulotki: 1. Co to jest Multiferon i w jakim celu się go stosuje 2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Multiferon 3. Jak stosować Multiferon 4. Możliwe działania niepożądane 5. Jak przechowywać Multiferon 6. Inne informacje 1. CO TO JEST MULTIFERON I W JAKIM CELU SIĘ GO STOSUJE Multiferon zawiera interferon alfa. Jest to substancja wytwarzana w organizmie w celu wzmocnienia jego obrony immunologicznej oraz mająca zdolność atakowania niektórych komórek rakowych i wirusów. Multiferon stosuje się w leczeniu czerniaka złośliwego i u pacjentów z odpornością na interferony wytwarzane biosyntetycznie. 2. INFORMACJE WAŻNE PRZED ZASTOSOWANIEM LEKU MULTIFERON Kiedy nie stosować leku Multiferon Jeśli u pacjenta występuje: - uczulenie (nadwrażliwość) na interferon alfa lub którykolwiek z pozostałych składników leku Multiferon; - ciężka choroba serca; - ciężkie zaburzenie czynności nerek lub wątroby (w tym spowodowane przez przerzuty); - przewlekłe zapalenie wątroby (żółtaczka) z marskością; - przewlekłe zapalenie wątroby (żółtaczka) oraz aktualne lub niedawno przebyte leczenie immunosupresantami (lekami stosowanymi w związku z przeszczepianiem narządów, w celu zahamowania aktywności układu immunologicznego); - jakakolwiek choroba autoimmunologiczna (reakcje alergiczne organizmu na własne substancje), taka jak reumatoidalne zapalenie stawów, obecnie lub w przeszłości; - padaczka lub napady drgawek; - choroba psychiczna obecnie lub w przeszłości, zwłaszcza ciężka depresja, myśli samobójcze lub próby samobójcze; - zaburzenie czynności szpiku kostnego; - zaburzenie czynności układu odpornościowego w wyniku przeszczepu.

21 Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Multiferon Przed rozpoczęciem leczenia należy poinformować lekarza, jeśli u pacjenta występuje jakakolwiek z poniższych chorób: - depresja lub zaburzenia psychiczne - zaburzenia czynności tarczycy - choroba płuc (np. przewlekła obturacyjna choroba płuc) - cukrzyca - choroba wpływająca na krzepliwość krwi, np. jeśli u pacjenta występują zakrzepy krwi - zaburzona czynność szpiku kostnego - zaburzona czynność nerek lub wątroby - zawał serca i (lub) jakakolwiek inna choroba serca (niewydolność serca, zaburzenia rytmu) - zaawansowany rak - łuszczyca - zakażenie (objawy związane z przeziębieniem, takie jak gorączka i kaszel) - przewlekłe zapalenie wątroby (żółtaczka) - HIV - przebyta operacja przeszczepienia nerki i (lub) wątroby. U chorych na cukrzycę lekarz będzie regularnie kontrolować poziom cukru we krwi. Ilość cukru we krwi może zmieniać się w trakcie leczenia. Jeśli to nastąpi, lekarz dostosuje dawkę leku przeciwcukrzycowego. Ostrzeżenie dotyczące wirusów Podczas wytwarzania leków z osocza lub krwi ludzkiej podejmowane są szczególne środki ostrożności, aby zapobiec przenoszeniu zakażeń na pacjentów. Obejmuje to dokładną selekcję dawców krwi i osocza, w celu upewnienia się, że osoby, które mogą być zakażone zostaną wykluczone oraz badanie czy w poszczególnych porcjach krwi nie występują ślady wirusów (zakażenia). Producenci tych leków wdrożyli również etapy procesu wytwarzania dezaktywujące lub usuwające wirusy z krwi i osocza. Mimo tego, nie można całkowicie wykluczyć przeniesienia czynników zakaźnych podczas stosowania produktów leczniczych wytwarzanych z ludzkiego osocza lub krwi. Dotyczy to również nowych, nieznanych wcześniej wirusów i innych rodzajów zakażeń. Działania podjęte dla leku Multiferon uważane są za skuteczne dla wirusów osłonkowych, takich jak ludzki wirus upośledzenia odporności (HIV), wirusy żółtaczki typu B i C, oraz wirusów bezosłonkowych, takich jak wirus żółtaczki typu A i parwowirus B19. Stosowanie leku Multiferon z innymi lekami Należy poinformować lekarza lub farmaceutę o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, nawet o tych, które wydawane są bez recepty, lekach naturalnych lub preparatach pochodzenia naturalnego. Lek Multiferon może wchodzić w interakcje z innymi lekami, takimi jak: - leki narkotyczne - tabletki nasenne - leki uspokajające - teofilina (lek na astmę i zapalenie oskrzeli) - aminofilina (lek na astmę) - shosaikoto (chiński lek ziołowy). Stosowanie leku Multiferon z jedzeniem i piciem Ważne jest, aby podczas stosowania leku Multiferon pić duże ilości płynów. Ciąża i karmienie piersią Przed zastosowaniem każdego leku należy poradzić się lekarza i farmaceuty. Dotychczas nie ma doświadczenia w zakresie stosowania tego leku w czasie ciąży. W związku z tym, kobiety w wieku

22 rozrodczym, przyjmujące lek Multiferon, muszą stosować skuteczne środki antykoncepcyjne, aby zapobiec ciąży. Jeśli pacjentka jest w ciąży lub planuje ciążę, powinna poinformować o tym lekarza. Nie wiadomo czy interferon alfa przechodzi do mleka matki. Zawsze należy poinformować lekarza przed rozpoczęciem regularnego stosowania leku w czasie karmienia piersią. Prowadzenie pojazdów i obsługa maszyn Terapia lekiem Multiferon może osłabiać zdolność prawidłowej reakcji u niektórych osób. Pacjent jest odpowiedzialny za osądzenie, czy jego stan pozwala na prowadzenie pojazdów lub wykonywanie prac wymagających specjalnej uwagi. Jednym z czynników, które mogą wpływać na zdolność prawidłowych reakcji, jest stosowanie leków oraz ich działania lecznicze i (lub) niepożądane. Opisy tych działań znajdują się w innych częściach ulotki. Należy zatem zapoznać się ze wszystkimi informacjami w niniejszej ulotce. W przypadku wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. 3. JAK STOSOWAĆ MULTIFERON Multiferon należy zawsze stosować ściśle według zaleceń lekarza. W przypadku wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Lekarz określa dawkę indywidualnie, w oparciu o potrzeby i stan pacjenta. Nigdy nie należy samemu zmieniać przepisanej dawki. Należy zawsze skonsultować się z lekarzem. Multiferon wstrzykiwany jest podskórnie (pod skórę) przez lekarza, pielęgniarkę lub samego pacjenta. Lekarz powinien udzielić dokładnych instrukcji na temat ilości leku Multiferon, jaka powinna zostać wstrzyknięta, sposobu wstrzykiwania, częstości wstrzykiwania oraz jak długo powinno trwać leczenie. Instrukcje na temat sposobu wstrzykiwania leku Multiferon znajdują się w części: Instrukcje dotyczące wstrzykiwania leku Multiferon. Jeżeli działanie leku Multiferon jest za słabe lub zbyt silne, należy skontaktować się z lekarzem. Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Multiferon Należy skontaktować się z lekarzem lub szpitalem w celu oceny ryzyka i uzyskaniu porady w razie przyjęcia zbyt dużej dawki leku lub na przykład po omyłkowym połknięciu leku przez dziecko. Pominięcie zastosowania leku Multiferon Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. 4. MOŻLIWE DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE Jak każdy lek, Multiferon może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Jeżeli nasili się którykolwiek z objawów niepożądanych lub wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane nie wymienione w ulotce, należy powiadomić lekarza lub farmaceutę. Najczęściej występujące działania niepożądane to gorączka, dreszcze, potliwość, zmęczenie, sztywność, bóle stawów lub mięśni, ból głowy, brak apetytu oraz nudności. Te ostre działania niepożądane można zwykle zmniejszyć przyjmując paracetamol, zazwyczaj słabną one w czasie trwania leczenia.

23 Częstość występowania zgłaszanych działań niepożądanych została opisana poniżej. Bardzo często (występują częściej niż u 1 na 10 pacjentów): zmniejszona liczba białych krwinek, brak apetytu, nudności, zmniejszony poziom wapnia we krwi, ból głowy, biegunka, wypadanie włosów, wzmożona potliwość, bóle mięśni, bóle stawów, objawy grypopodobne, zmęczenie, gorączka, sztywność, zmniejszony apetyt. Często (występują u 1 do 10 na 100 pacjentów): zmniejszona liczba płytek krwi, niedokrwistość (anemia), nudności lub wymioty. Niezbyt często (występują u 1 do 10 na pacjentów): wpływ na równowagę soli i elektrolitów, depresja, lęk, zmiana stanu umysłowego, dezorientacja, zaburzenia zachowania, nerwowość, zaburzenia pamięci, zaburzenia snu, zaburzenia ze strony układu nerwowego, zawroty głowy, zaburzenia smaku, zaburzenia czucia (drętwienie i mrowienie), osłabienie czucia dotyku, drżenie, zapalenie oczu, zaburzenia widzenia, zaburzenia rytmu serca, kołatanie serca, nadciśnienie lub niedociśnienie tętnicze, bóle żołądka, suchość w ustach, zaostrzenie łuszczycy, świąd, białko w moczu i zwiększona liczba komórek w moczu, bóle w klatce piersiowej, obrzęk, zmienione wyniki badań diagnostycznych, zmniejszenie masy ciała. Rzadko (występują u 1 do 10 na pacjentów): zapalenie płuc, opryszczka, zmiany w wynikach badania krwi, takie jak agranulocytoza (patrz poniżej), stany autoimmunologiczne [gdy organizm atakuje własne komórki i powoduje stany zapalne i (lub) uszkodzenia tkanek], ostre reakcje alergiczne (objawy takie, jak pokrzywka, miejscowy obrzęk skóry, trudności w oddychaniu), zmiana czynności tarczycy, wysoki poziom cukru we krwi, samobójstwo, próby samobójcze, myśli samobójcze, śpiączka, zmiany naczyniowe w mózgu (zakrzepy krwi, krwawienie), drgawki, przemijająca impotencja, nagłe zatrzymanie krążenia, zawał serca, przewlekła niewydolność serca, obrzęk płuc, zasinienie skóry, ust i błon śluzowych (z powodu zmniejszonego dostarczania tlenu z krwią), zapalenie naczyń, trudności w oddychaniu, kaszel, przyspieszone ruchy jelit, zaparcia, zgaga (cofanie kwasów żołądkowych), uczucie nacisku na przeponę, wzdęcia, zapalenie trzustki, zaburzenia wątroby, takie jak niewydolność wątroby, wysypka skórna, suchość skóry i błon śluzowych, krwawienia z nosa, wodnisty wyciek z nosa (katar), toczeń rumieniowaty układowy (choroba przebiegająca z wysypką, zaburzeniami dotyczącymi stawów, nerek i krwi), zapalenie stawów, ostra niewydolność nerek (szczególnie u pacjentów z chorobą nowotworową i chorobami nerek), osłabienie czynności nerek. Bardzo rzadko (występują rzadziej niż u 1 na pacjentów): idiopatyczna plamica małopłytkowa (drobne krwawienia ze skóry i błon śluzowych), sarkoidoza (choroba z objawami zapalenia, takimi jak gorączka, reakcje ogólne, ból stawów i czerwony, bolesny obrzęk dolnych partii nóg), cukrzyca, zwiększone stężenie lipidów we krwi, nawracające wrzody trawienne, krwawienie z jelit, reakcje w miejscu podania, w tym bardzo rzadkie przypadki martwicy. Należy zaprzestać przyjmowania leku Multiferon i natychmiast zwrócić się do lekarza w przypadku pojawienia się następujących objawów (obrzęk naczynioruchowy): obrzęk twarzy, języka lub gardła trudności w połykaniu pokrzywka i trudności w oddychaniu Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem: jeśli nastąpi pogorszenie lub utrata wzroku po zakończeniu lub podczas stosowania leku Multiferon, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem; jeśli podczas stosowania leku Multiferon wystąpią jakiekolwiek objawy depresji, takie jak uczucie przygnębienia, braku własnej wartości lub myśli samobójcze, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.

24 W rzadkich przypadkach, lek Multiferon może wpływać na krwinki białe, osłabiając układ odpornościowy. Jeśli wystąpi zakażenie z takimi objawami, jak gorączka ze znacznym pogorszeniem stanu ogólnego lub gorączka z objawami miejscowymi, takimi jak bóle szyi, gardła lub jamy ustnej lub trudności w oddawaniu moczu, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem. Lekarz pobierze próbki krwi do badań, aby upewnić się, że nie występuje agranulocytoza. Bardzo ważne jest informowanie lekarza prowadzącego o przyjmowanych lekach. 5. JAK PRZECHOWYWAĆ MULTIFERON Przechowywać w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci. Nie stosować leku Multiferon po upływie terminu ważności, zamieszczonego na etykiecie i pudełku tekturowym. Termin ważności oznacza ostatni dzień danego miesiąca. Zawartość strzykawki służy do jednorazowego użytku. Wszelkie resztki niewykorzystanego produktu należy usunąć. Przechowywać w lodówce (2 C 8 C). Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem. Nie zamrażać. Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji lub domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę co zrobić z lekami, których się już nie potrzebuje. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko. 6. INNE INFORMACJE Co zawiera Multiferon - Substancją czynną leku jest interferon alfa. Jedna ampułkostrzykawka (0,5 ml) zawiera 3 miliony j.m. naturalnego interferonu alfa z leukocytów ludzkich (HuIFN-alfa-Le) - Inne składniki leku to: albumina ludzka, sodu diwodorofosforan bezwodny, disodu fosforan bezwodny, sodu chlorek, woda do wstrzykiwań. Jak wygląda Multiferon i co zawiera opakowanie Roztwór jest przejrzysty i bezbarwny do jasnożółtego. Wielkość opakowań: 6 0,5 ml (0,5 ml = 3 miliony j.m.). Podmiot odpowiedzialny: Swedish Orphan Biovitrum International AB SE Sztokholm Szwecja Telefon: +46 (0) Wytwórca: Swedish Orphan Biovitrum AB (publ) Tvistevägen 48, Box 7979, SE Umeå Szwecja

25 W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji należy zwrócić się do przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego: Swedish Orphan Biovitrum Sp. z o.o. Oddział w Polsce ul. Wiejska 17 lok Warszawa Tel.: mail.pl@sobi.com Data zatwierdzenia ulotki: 05/2012 Instrukcje na temat sposobu wstrzykiwania leku Multiferon Poniższe instrukcje wyjaśniają, w jaki sposób samodzielnie wstrzykiwać Multiferon. Należy dokładnie zapoznać się z niniejszymi instrukcjami i postępować zgodnie z nimi krok po kroku. Lekarz lub pielęgniarka udzielą porady. Nie należy próbować wstrzykiwać leku samodzielnie w przypadku braku pewności, jak należy to zrobić. Niniejsze instrukcje dotyczą podawania podskórnego (pod skórę). 1. Wstrzykiwany materiał Wyjąć strzykawkę z opakowania i sprawdzić, czy nie jest uszkodzona. Schować opakowanie z powrotem do lodówki. Przed wstrzyknięciem pozostawić strzykawkę w temperaturze pokojowej na 30 minut. Przygotować wacik nasączony alkoholem. Przed wstrzyknięciem dokładnie umyć ręce. 2. Ampułkostrzykawka Usunąć plastikową nasadkę z igły. Strzykawka jest gotowa do użycia. 3 Miejsca wstrzyknięcia Wybrać miejsce do wstrzyknięcia brzuch przednia strona ud górna, zewnętrzna część pośladków Aby uniknąć problemów skórnych, które mogłyby łatwo powstać w wyniku wstrzykiwania w to samo miejsce, należy zmieniać miejsce wstrzykiwania przy każdym wstrzyknięciu. 4 Jak wstrzykiwać Za pomocą wacika nasączonego alkoholem oczyścić skórę w wybranym miejscu wstrzyknięcia. Pozostawić do wyschnięcia. Uchwycić fałd skóry (około 5 cm szerokości) między palec wskazujący i kciuk oraz unieść.

26 Zabieg ten podnosi warstwę tłuszczu z leżących poniżej mięśni. Utrzymać uścisk. Trzymając strzykawkę pod kątem 45 drugą ręką umieścić igłę pod skórą. Nie pozwolić, by igła znalazła się za blisko powierzchni skóry. Zwolnić uścisk na skórze. Trzymając igłę kciukiem i palcem wskazującym, powoli wstrzykiwać, aż strzykawka będzie pusta. Odłożyć igłę i lekko rozmasować miejsce wstrzyknięcia za pomocą wacika nasączonego alkoholem. Lekkie krwawienie po wyjęciu igły jest rzeczą normalną. 5. Po wstrzyknięciu Wyrzucić zużytą strzykawkę i igłę do pojemnika na odpady szkodliwe. (Ważne jest, aby nikt nie ukłuł się igłą). - Zawartość strzykawki służy do jednorazowego użytku. Wszelkie resztki niewykorzystanego produktu należy usunąć. Zawsze przechowywać leki i materiał do wstrzykiwania w miejscu niedostępnym dla dzieci. W przypadku wątpliwości należy zwrócić się do pielęgniarki lub lekarza.