Wizyta Mikołaja zapowiedzią Świąt Bożego Narodzenia

Transkrypt

1 WYDANIE SPECJALNE ŚWIĄTECZNE NR 2/ 2011/2012 R. LISTOPAD/GRUDZIEŃ/STYCZEŃ Ważne tematy: 11 listopada Mikołajki Święta, święta!!! Koniec polskiej prezydencji Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy Wydarzenia Reportaże konkursowe Felietony konkursowe Sportowy kalejdoskop Koniec semestru Nareszcie ferie! Wizyta Mikołaja zapowiedzią Świąt Bożego Narodzenia Dnia 6 grudnia 2011 naszą szkołę odwiedził św. Mikołaj. Wszyscy byli bardzo szczęśliwi. Osoby posiadające czapki Mikołaja, nie były w tym dniu pytane. Nasz gość, wraz ze swoimi pomocnikami, rozdawał symboliczne prezenty w postaci cukierków. Po wizycie Mikołaja wszystkie osoby w czapeczkach zostały zaproszone do pamiątkowego zdjęcia. Efekt pracy fotoreportera pana Andrzeja Kozaka widać powyżej. Profeska! Na stronie tytułowej możemy podziwiać talent naszego kolegi- Arcimka, który jest autorem logo i komiksowych scenek, umieszczanych w kolejnych numerach. Kuba IIa

2 STR. 2 GIMNAZJAL IST A W EUROPIE Jasełka napisane i wyreżyserowane, a dekoracje wykonane przez młodzież!!! Uczniowie klasy 2 e pod przewodnictwem pani Ewy Baszak i pani Ewy Żemełki zorganizowali jasełka. Po udanej, rzecz jasna, wigilii klasowej, wszyscy zebrali się w sali gimnastycznej, która oczywiście była tematycznie ustrojona. Aktorzy grali dobrze, a widownia była bardzo rozbawiona. Zapytałam Kubę Zielińskiego narratora jasełek, o parę szczegółów związanych z nimi. List do św. Mikołaja i...życzenia - Wszystko się udało! - powiedział z dumą. Próby mieliśmy już od początku grudnia, więc byliśmy dobrze przygotowani. Scenariusz napisały: Oliwia Gierwielaniec i Marta Bilińska. A scenografią zajęły się między innymi: Asia Reut i Karolina Steciuk. Po reakcji widowni wywnioskować można, że się podobało. Wszystko było przemyślane i zaplanowane, a klasy, które przygotowywały jasełka, można pochwalić za samodzielność. Agata Świerczek II a * Gwiazda na niebie błysnęła w Boże Narodziny Usiądziemy wtedy przy stole obok członków rodziny. Będziemy razem w ten świąteczny czas, A radość i uśmiech znów zagości w nas. Wigilijnych potraw dwanaście, Kolęd dźwięcznych jak baśnie. Radość wypełnia serca nasze małe I pokazuje jakie Boże Narodzenie jest wspaniałe! Karolina Szachniewicz Zgorzelec, 2012 r Cześć św. Mikołaju! Jak zdrowie? Piszę do Ciebie co roku, prosząc o wypasione prezenty, ale tym razem chodzi o coś innego. Tylko Ty możesz spełnić to życzenie. Chciałabym, by dzieci na całym świecie były zdrowe, miały co jeść i mogły się uczyć. No bo dlaczego, św. Mikołaju, my możemy się dokształcać i w dostatku spędzać święta? Wszystkie dzieciaki zasługują na szczęście. Ufam, że coś z tym zrobisz. Pozdrawiam Ciebie i Twoje elfy. Z góry dziękuję za pomoc. PS. Pogłaskaj po nosie Rudolfa :)

3 N R 2/2012 STR. 3 Karolina Szachniewicz Mikołajkowe prezenty 6. grudnia to bardzo wyczekiwana data. Mikołajek nie może się doczekać chyba żaden z nas. Kojarzą nam się one z górą prezentów i zbliżającymi się Świętami. Towarzy- szy nam podekscytowanie, ale też obawa czy to, co dostanie- my spełni nasze oczekiwania. Słodycze to podstawa! Co prawda można poprosić Mikołaja o nasz wymarzony upominek, jednak jest kilka warunków, które musimy spełnić: 1.Trzeba być grzecznym (jak nie, to zamiast super rzeczy znajdziemy pod poduszką rózgę). 2. Należy napisać list. Fot. Bebe 3. Musimy także zdawać sobie sprawę, że brodaty Pan w czerwonym kubraczku może nie mieć pieniędzy na nasze... zachcianki. Gdy ja kupuję najbliższym prezenty, kieruję się swoimi zasadami. Wiem, że mama zawsze powie, że nic nie potrzebuje. Mimo to, kosmetyk to najbardziej uniwersalny drobiazg, który ją zawsze cieszy. Tacie kupuję perfumę, a moja mała siostra zadowala się każdą zabawką. Dla kolegów najlepsze są gry komputerowe, a dla koleżanek biżuteria. Ale uwaga, bo każdy ma inny gust! Starajmy się zawsze cieszyć z tego co dostaniemy, bo rodzice poczują się zadowoleni, widząc naszą radość. Pamiętajmy, że niektórzy nie mają zbyt wiele pieniędzy i cieszą się z każdego drobiazgu. Sprawmy, by Mikołajki dla wszystkich były miłe i warte całorocznego wyczekiwania. Merry Christmas świątecznie i po angielsku 19-go grudnia w sali konferencyjnej naszego gimnazjum odbyło się spo- tkanie pod tytułem: ANGIELSKIE PIOSENKI I KOLĘDY BOŻONARODZE- NIOWE. Organizacją zajęła się początkująca grupa języka angielskiego z kl.2a z panią Bernadetą Nowak - nauczycielką tego języka. Odwiedziła nas także pani dyrektor Wioletta Kościukiewicz. To była pierwsza taka akcja, ale mamy nadzieję, że nie ostatnia. Powiem szczerze, że na początku ciężko było zachęcić uczniów, by śpiewali, ale udało się! Największy sukces odniosły piosenki: Last Christmas i Felitz Navidad. Później pani Bernadeta Nowak powiedziała, że to my odnieśliśmy sukces! Zachęcamy wszystkich do śpiewania, bo tylko raz w roku mamy okazję wykonywać te radosne pieśni. Karolina Szachniewicz Przygotujcie się, bo w przyszłym roku musi nas słyszeć cała szkoła! :)

4 STR. 4 GIMNAZJAL IST A W EUROPIE Dziewczęta szykują Wigilię klasową, a chłopcy... Na zdjęciu od...dołu: Bartek Slużel ( redaktor techniczny), Mateusz Waszkiewicz ( redaktor techniczny), Jakub Konieczny ( redaktor naczelny) Już niedługo wigilia, wieczór, w którym do jednego stołu za- siądą wszyscy bliscy. W każdym domu znajdą się podobne potrawy. U jednych na stole pojawi się zupa grzybowa, a u innych barszcz czerwony z uszkami. Według tradycji wieczerza powinna rozpoczynać się, gdy na niebie pojawi się pierwsza gwiazdka, wtedy pan domu czyta fragment z Ewangelii wg św. Marka lub św. Łukasza, dotyczący narodzin Jezusa. Następnie dzielimy się opłatkiem, składając sobie życzenia, dopiero po tym wszystkim możemy siąść do stołu, przy którym jest jedno miejsce wolne, dla niezapowiedzianego gościa. Tradycją jest również to, że na stole musi się znaleźć dwanaście potraw, a każda osoba siedzą- Wigilijne tradycje ca przy stole powinna skosztować wszystkich dwunastu dań. Kiedyś na wsi opłatek z wigilijnego stołu, a także jedzenie, podawano bydłu i koniom, czasem nawet wprowadzając je do domu. Zwyczajem wieczoru wigilijnego jest śpiewanie kolęd. Często też pod choinką są prezenty, które przynosi Dzieciątko, Gwiazdka, Aniołek, Gwiazdor lub Mikołaj. Po mile spędzonym wieczorze dużo rodzin o godzinie dwudziestej czwartej wybiera się do kościoła na Pasterkę. Obchody Wigilii w innych krajach różnią się od naszych. W Danii podczas Wigilii podaje się pieczoną kaczkę a na zakończenie ryż z migdałami. W Wielkiej Brytanii praktycznie Wigilii nie obchodzi się, podobnie jest Wigilia w klasach, razem z wychowawcą, to tradycja w naszej szkole. Najpierw przygotowujemy klasę, dekorując ją świątecznymi motywami, potem dzielimy się zadaniami. Na świątecznym stole pojawia się biały obrus, nakrycia, sianko. Jest barszcz z uszkami, sałatka ze śledziem, zdarza się także, że ktoś przygotuje świątecznego karpia. W żadnej klasie nie brakuje ciasta i napojów. Oczywiście wszyscy dzielimy się opłatkiem. Niektórzy przynoszą jemiołę, bo jest to, oprócz noworocznej tradycji, także okazja, by ukraść całusa ukochanej dziewczynie. Zdarzały się też sytuacje, że pod jemiołą całowano... nauczycielki. Niektóre protestowały, ale w końcu i one ulegały świątecznej atmosferze i pozwalały na całusa z życzeniami. Atmosfera tego dnia jest wyjątkowa. Zamiast lekcji są kolędy i wszyscy są dla siebie życzliwi. Red. w Holandii i coraz częściej w Belgii. W Wigilię możemy sobie powróżyć. Jeśli dziewczyna chce dowiedzieć się, czy zakocha się w najbliższym czasie, musi zjeść jabłko i policzyć pestki. Dziewczyna zakocha się jeśli liczba pestek jest parzysta. Kiedyś panny wróżyły sobie też z pogody. Pochmurne niebo w wigilijny dzień zapowiadało zamążpójście pannom starym i bogatym. Bezchmurne niebo było dobrym znakiem dla panien młodych i biednych. Nie mogę już doczekać się Świąt! Wszystkim życzę cudownych chwil! Nikola Grela

5 N R 2/2012 STR. 5 Bez nich nie może się odbyć żadna szkolna uroczystość Jasełka zyskały na atrakcyjności dzięki niezawodnej grupie muzyków, której członkowie uczą się na co dzień w naszym gimnazjum, a oprócz tego wiele godzin spędzają w Państwowej Szkole Muzycznej w Zgorzelcu. Tam doskonalą swoje muzyczne umiejętności i poszerzają wiedzę teoretyczną. Szkolną sławę zyskali: Ania Adamowska, Ada Wołowicz, Anna Suszek, Juliusz Stępień Dominik Walczak, Szymon Kobra. Dołączyła do nich akordeonistka. Życzymy im dobrego, zwieńczonego sukcesem występu podczas tegorocznego Festiwalu Talentów. Mamy nadzieję, że włożą odpowiednią ilość pracy i zaangażowania, żeby się zgrać i dopracować program, który rzuci wszystkich widzów na kolana. Najpierw muszą dokonać dobrego wyboru, potem podzielić się zadaniami i konsekwentnie szlifować każdy numer. Jesełkowy nastrój udzielił się wszystkim uczniom Zgorzelec, Drogi Mikołaju! Kiedy kończy się klasowa wigilia, wszyscy uczniowie spotykają się na sali gimnastycznej, żeby wspólnie śpiewać kolędy i uczestniczyć w przedstawieniu przygotowanym przez młodzież. Wracamy po przerwie świątecznej. Pan dyrektor Marcin Piwarski nie zapomniał, żeby nas uczulić na bezpieczeństwo w czasie zimowych zabaw i podczas sylwestrowej nocy. Mówił o zachowaniu zdrowego rozsądku, gdy znajdziemy się w pobliżu noworocznych petard. Zastanawiam się jednak czy będziemy mieli szansę, żeby skorzystać z zimowych zabaw na śniegu, bo w tym roku śniegu jest zdecydowanie za mało! Piszę ten list, aby powiedzieć Ci coś ważnego. Nie wiem, czy znasz sytuację na świecie, ale muszę Ci powiedzieć, że bez Ciebie nie będzie Świąt Bożego Narodzenia. Proszę, gdy przybędziesz do nas, ratuj ludzi bez dachu nad głową, głodujących, tych, którzy walczą z chorobą. Spraw, aby na świecie zapanował pokój, aby ludzie przestali wywyższać się nad innymi, zaczęli szanować się nawzajem. Nie proszę Cię o żadne sprawy materialne, ale tylko o miłość. Bez niej i bez Ciebie nie będzie Świąt Bożego Narodzenia. Pozdrawiam i dziękuję! Marysia Zarębska

6 STR. 6 GIMNAZJAL IST A W EUROPIE Ostatni Dzień z Profilaktyką Plener Dnia 13 grudnia 2011 roku w Gimnazjum numer 1 imienia Bolesława Chrobrego w Zgorzelcu odbył się Plener Profilaktyczny. Specjalnie na ten dzień do naszej szkoły przyjechał teatr z Krakowa. Organizatorem całej imprezy było grono pedagogiczne na- szej szkoły. Po pierwszej lekcji uczniowie przybyli na salę gimnastyczną, gdzie odbywało się przedstawienie teatralne, poświęcone historii Grześka i Justyny. Po około godzinie spektakl dobiegł końca, a widzowie nagrodzili aktorów gorącymi brawami. Później uczniowie udali się z wychowawcami do swoich gabinetów. Każda klasa otrzymała zadanie, aby utworzyć krzyżówkę z hasłami, które propagowały walkę z uzależnieniami. Następnie wszyscy uczniowie zebrali się w drugiej sali gimnastycznej, gdzie odbywały się prezentacje pod tytułem Znani przegrani. Chodziło o to, aby przedstawić znane osoby z show biznesu, które uległy używkom i zniszczyły swoje życie. Imprezę prowadziła Pani Małgorzata Matyjaszczuk. Ogłoszono zwycięzców, którzy ułożyli najlepszą krzyżówkę. Wygrała klasa 3d, która w nagrodę otrzymała torbę słodyczy. Później odbywały się różnego rodzaju konkursy i zabawy, np. układanie piramidy z plastikowych kubków czy odbijanie piłki siatkowej. Impreza skończyła się koło godziny a uczniowie wrócili na swoje zajęcia. Wszyscy dobrze się bawili. Z pewnością wielu z nas chciałoby uczestniczyć w niej ponownie, niestety jesteśmy w trzeciej klasie i niektóre zdarzenia mają dla nas nieco sentymentalny charakter, bo uczestniczymy w nich po raz ostatni! Wojtek Bauer Była nauka i zabawa Zabawy sportowe mają na celu zachęcenie młodzieży do dobrego, czynnego odpoczynku. Pokazują także, że można razem spędzać wolny czas, bawić się i śmiać bez używek, które są niebezpieczne dla ży- cia. Plener odbywa sie niezmiennie od ponad dziesięciu lat i jest przygotowywany pod czujnym okiem pań: Małgorzaty Matyjaszczuk, Małgorzaty Sochalec, Elżbie- ty Kowalskiej i Agnieszki Gładysz. Młodzież musi się często zmierzyć z pokusami i zakazami. Szczególnie nie lubią ich gimnazjaliści. Są w okresie eksperymentowania i są podatni na negatywne wpływy środowiska. Trzeba więc ciągle przypominać, że jedną z wielu wartości obok miłości, przyjaźni, rodziny, ojczyzny, prawdy, piękna, pokoju, życzliwości, empatii, uczciwości... jest TRZEŹWOŚĆ przez duże T!!!

7 N R 2/2012 STR. 7 Dbajmy o nasze środowisko! Ostatnio dużo się mówi o oszczędzaniu papieru, gdyż jest to bardzo ważne w naszym środowisku. Jednak lekcewa- żymy to i wpuszczamy jednym a wypuszczamy drugim uchem. Nie oszczędzamy papieru, przez co drzewa są ciągle wycinane. Drzewa, oprócz tego że dają schronienie wielu istotom i pochłaniają dwutlenek węgla, to przede wszystkim produkują tlen, bez którego nie możemy żyć! Z powierzchni Ziemi znika 1 hektar lasu na sekun- dę! Wycinanie lasów jest bardzo groźne i ma większy wpływ na nasze życie, niż większość ludzi sobie wyobraża. Papier można oszczędzać w różny sposób. Wymienię 5 najbardziej znanych: 1. Jeśli drukujesz, to drukuj na odwrocie niepotrzebnych lub zużytych kartek. Po co brać nową, skoro można oszczędzać? 2. Zbieraj gazety, ulotki, kartki i odkładaj w jedno miejsce, a gdy trochę się nazbiera możesz to sprzedać w skupie makulatury. 3. Sprzedaj lub oddaj niepotrzebne książki. Skoro już cię nie interesują to przekaż je komuś innemu. 4. Kupuj mniej gazet. Przecież w internecie jest równie wiele ciekawych rzeczy do przeczytania czy zobaczenia. 5. Nie marnuj kartek w zeszycie, nie wyrzucaj tych na których jest zaledwie kilka słów. Oszczędzajmy papier, bo jest to jedna z dróg, które pomogą zachować naszą planetę Ziemię! Nikola Ponińska Roksana Krupieńczyk zbudowała piękną piramidę Niepokojąca ankieta Wyniki były następujące: 1. klasy 165 odpowiedzi na tak 2. klasy 217 odpowiedzi na tak 3. klasy 268 odpowiedzi na tak Przeprowadziłam w szkole ankietę dotyczącą alkoho- lu. Byłam ciekawa, ilu uczniów szkoły ma z nim kontakt. Otóż wyniki mnie bardzo zaskoczyły. Jest naprawdę dużo osób, które mają styczność z tą szkodliwą substancją. Ankieta była anonimowa, a odpowiadano tak, lub nie na pięć pytań. Oto one: 1.Czy ktoś proponował Ci alkohol w szkole? 2.Czy sądzisz, że alkohol pomoże w rozwiązaniu Twoich problemów? 3.Czy słyszałeś/aś jak znajomi umawiają się na spotkanie, któremu ma towarzyszyć alkohol? 4.Czy na Twoim osiedlu jest sklep, w którym osoba nieletnia może kupić alkohol? 5. Czy uczestniczyłeś/aś w imprezie alkoholowej z rówieśnikami? Z ankiety wynika, że z roku na rok jest coraz więcej osób, które mają kontakt z alkoholem. Większość z nich pije dla zabawy, czy dla szpanu, ale to jest naprawdę bardzo niebezpieczne a przy tym uzależniające!!!. Nie pijmy więc alkoholu, dbajmy o naszą przyszłość, powiedzmy stop! nałogom i nie dajmy się truć! Nikola Ponińska

8 STR. 8 GIMNAZJAL IST A W EUROPIE Dzień 11 listopada przypomina nam czas, kiedy Polska odzyskała niepodległość. To waśnie 93 lata temu, nie- mieckie wojska zaczęły wycofywać się z granic państwa polskiego, a władze nad wojskiem przekazano Józefowi Piłsud- skiemu. Obchody Święta Odzyskania Niepodległości w Zgorzelcu zaczęto od mszy świętej w kościele św. Bonifacego o godzinie 11:00. Byłem tam w poczcie sztandarowym z naszej szkoły. Sztandarów było wiele. Między innymi ze szkół podstawowych nr 2, 3, 5 i Tęczy; gimnazjów, Liceum Ogólnokształcącego im. Braci Śniadeckich, Dnia 10 listopada 2011 roku w Gimnazjum numer 1 im. Bolesława Chrobrego w Zgorzelcu odbył się apel z okazji Święta Od- zyskania Niepodległości. Apel przygotowała Pani Urszula Zu- brzycka z klasą 3g. Apel rozpoczął się od odśpiewania hymnu narodowego Mazurek Dąbrowskiego przez uczniów z zajęć artystycznych (muzyczno-wokalnych) Pani Izabeli Borkowskiej. Później były recytowane wiersze i odczytywane informacje ZSZiL im. Górników i Energetyków Turowa, Z. S. im. E.Plater. Sztandary można było zobaczyć w kościele i pod pomnikiem Milenium, gdzie uczestniczyliśmy w drugiej częś c i u r o c z y s t o ś c i. W czasie mszy jeden z księży wygłosił bardzo ciekawe i pouczające kazanie. Wsłuchałem się i zapomniałem, że trzymam sztandar. Pochyliłem się, a wtedy podbiegła do mnie pani, która się nami opiekowała, bo myślała, że mam zamiar zemdleć. Na szczęście jestem zaprawiony w tym zaszczytnym obowiązku, bo byłem w poczcie sztandarowym S.P. nr 5. Święto Niepodległości listopada to dzień, w którym obchodzimy Narodowe Święto Niepodległości. W na- szym gimnazjum odbył się z tego powodu apel pod kierownictwem pani Urszuli Zubrzyckiej- nauczy- W szkole było przedstawienie na temat wydarzeń, jakie przyczyniły się do odzyskania przez Polskę niepodległości. Podane były najważniejsze daty tamtych dziejów między innymi:1795 rok czyli III ostatni rozbiór Polski, 1830 rok powstanie listopadowe, 1863 rok powstanie styczniowe i 1918 rok - zakończenie pierwszej wojny światowej i odzyskanie niepodległości. Podczas programu były również grane i śpiewane różne pieśni patriotyczne takie jak: Rota, My Pierwsza Brygada, Piechota. Po wyjściu z kościoła sztandary wraz orkiestrą ustawiły się na ulicy i ruszyły pod pomnik Milenium. Tam swoje przemówienie wygłosił Burmistrz Miasta pan Rafał Gronicz. Po złożeniu kwiatów pod pomnikiem, każdy udał się w swoją stronę. O godzinie 15:00 warto było się wybrać do MDK na pokazy historyczne. Na godzinę 16:00 zaplanowano projekcję filmu Bitwa Warszawska w reżyserii Jerzego Hoffma- na. Mateusz Waszkiewicz cielki historii. Śpiewano na nim piękne patriotyczne pieśni. Sama data jest dość symboliczna. Tego dnia skończyła się I wojna światowa, a sprawująca tymczasową władzę w Polsce Rada Regencyjna powierzyła Józefowi Piłsudskiemu władzę wojskową. Były to początki odradzania się polskiej państwowości. Dzień ten jest wolny od pracy. Główne obchody odbywają się w Warszawie. Mimo iż wydawałoby się, że Święto Niepodległości powinno być podniosłym świętem, to w tym roku jego powaga została zlekceważona. Doszło do protestów na Placu Konstytucji oraz w innych częściach Warszawy. Zamieszki zagrażały życiu ludzi. Grupy lewicowe i prawicowe ścierały się między sobą oraz z policją. Wśród agresywnych ludzi było także wielu Niemców. Z upływem czasu tłum był coraz bardziej wrogo nastawiony. Nie pomogły armatki wodne ani gaz łzawiący. Wandale niszczyli wszystko na swojej drodze. Spalono także dwa samochody dziennikarzy TVN. Po całym zamieszaniu zatrzymano 210 osób. Wśród nich są pseudokibice, którzy przyjechali do Warszawy z innych miast, a także obywatele Niemiec i innych krajów, a wśród nich przedstawiciele skrajnych organizacji lewicowych. Źródła: fakt.pl Monika Krążyńska, II a Sala była świetnie udekorowana przez uczniów, pod kierownictwem Pani Bożeny Blansjaar. Po około 30 minutach, przedstawienie zostało zakończone, a publiczność nagrodziła wykonawców gorącymi oklaskami. Apel był bardzo ciekawy i podobał mi się. Oddał hołd osobom, dzięki którym żyjemy w wolnym kraju i jesteśmy dumnymi Polakami. Była to także przyjemna i łatwa lekcja historii. Wojciech Bauer 3D

9 N R 2/2012 STR. 9 Dojrzeć, czyli znaleźć własną formę to... Aby dobrze zrozumieć, o co chodzi w temacie... najlepiej będzie poszukać pola do roz- ważań w moim gimnazjalnym sosie. Otaczają mnie tu ludzie, których łatwiej zrozumieć, bo są moimi rówieśnikami. Ja widzę to tak. Znam dziewczynę, która jest zabawna i miła, ale wobec znajomych z klasy oschła i wydaje się nudna. Chce poznać osoby ze swojej klasy, ale nie ma śmiałości. Zna samą siebie i wie, że stać ją na... koleżanki. Jednak jest nieśmiała, zakompleksiona, skłonna szybciej rozmawiać z samą sobą niż z innym człowiekiem. Jest odrzucona przez swoją grupę, ale bynajmniej to nie wina grupy, tylko nieśmiałości tej osoby. Znajomi to tylko znajomi i nie można od nich oczekiwać, że przez humorki jakiejś obojętniej postaci będą się nad nią litować. Dlatego uważam, że z nieśmiałością trzeba walczyć. Może wtedy nie trzeba będzie zadawać sobie takich sarkastycznych pytań: A może ja jestem głębszy od nich chociaż milczę?. Jeżeli masz problem z nieśmiałością, jeżeli masz z czymkolwiek problem, zrób coś z tym! Nie siedź w kącie i nie czekaj, aż ktoś cię uratuje z twojej depresji. Prawda jest taka, że nikt nie nadejdzie z pomocą Trzeba sobie radzić w życiu samemu. To przykre, ale naprawdę wydaje mi się, że osoba z gimnazjum, która chce się uważać za dojrzałą, musi nauczyć się nawiązywać relacje z innymi, odpowiedzialności za własne czyny i za siebie. Miarą dojrzałości nie jest obfitość tapety na twarzy czy ilość rzu- canych przekleństw, nie jest też milczenie... Trzeba rozmawiać, zanim pojawi się ściana i problem nie do rozwiązania. Nie chcę być taka krytyczna wobec osób nieśmiałych, nie uważam, że wszystkie są na straconej pozycji. Właściwie, to sama jestem nieśmiała. Przez długi rok, byłam wobec siebie tak samokrytyczna pod tym względem, że milczałam. Wmawiałam sobie, że jestem mądrzejsza od tej rozwrzeszczanej gawiedzi Wreszcie udało mi się zrobić wielkie postępy. Zaczęłam wypowiadać swoje zdanie na forum klasy w różnych kwestiach i okazało się, że klasa słucha mnie z uwagą. (...) Zanim pozwolimy sobie kogoś osądzać, powinniśmy zrozumieć, że nieśmiali ludzie mają za sobą często smutną przeszłość. Nie zdajemy sobie sprawy, jakie rzeczy działy się w ich życiu. Dlatego też nieśmiali są po prostu wystraszeni. Boją się ludzi i tak naprawdę boją się żyć. Nie chodzi o to, że mają skłonności samobójcze, ale po prostu trudno im się cieszyć z życia, jeżeli nie mają przy sobie kogoś z kim mogą dzielić się szczęściem czy czasami drobnymi sukcesami. Gimnazjum jest środowiskiem, w którym dużo trudniej jest osobom nieśmiałym. Gimnazjaliści są bardzo często wredni i bezczelni. Otwieranie się na ludzi w takiej grupie jest naprawdę trudne. To zawsze duże ryzyko. Ale jest wyjście z takiej sytuacji. Jeżeli nie radzisz sobie ze swoją nieśmiałością, a chcesz być lubianym, znanym, to najlepiej znajdź sobie przyjaciela. Tak. Przyjaciel to najlepsze lekarstwo na wszystkie bóle. (...) Często wystarczy gest, spojrzenie pełne empatii czy dobre słowo. Dlatego mieć przyjaciela to dobra rzecz Nie mając nikogo, może i dasz sobie radę, ale to już może być trochę trudniejsze. Przyczyny nieśmiałości nie muszą się wcale wiązać ze straszną przeszłością. Może to być coś zupełnie innego. Twój wygląd, ponieważ nie jesteś pewna, czy rzeczywiście możesz się porównywać do innych pięknych dziewcząt w szkole. Najważniejsze to znaleźć złoty środek. Nie dać się i nie użalać nad sobą. Cieszyć się życiem, mimo wszystko. Życie mamy jedno, a czy istnieje reinkarnacja tego nie wiemy na pewno. Dlatego jeżeli naprawdę uważasz, że jesteś lepszy/lepsza od reszty, i dlatego milczysz, to w tej chwili przestań! Zrób coś z tym! Nie siedź na tyłku, nie płacz w kącie, ale po prostu zrób krok naprzód! Przestań milczeć, zacznij mówić... I co z tego, że ktoś pomyśli o Tobie, że jesteś dziwny? Co z tego, że będą uważać Cię za mądralę, albo filozofa? To tylko ludzie, wybacz im. Powinieneś zdać sobie sprawę, że jeżeli Cię nie zaakceptują takim, jakim jesteś, to znaczy, że nie zasługują na to, żebyś się starał o ich względy. Jeśli jesteś głębszy, to nie wolno Ci milczeć! Masz obowiązek z tej głębi czerpać i oświecać tych, którzy są jeszcze bardziej zagubieni od Ciebie, bo im się zdaje, że są w porządku! Agata Świerczek

10 STR. 10 GIMNAZJAL IST A W EUROPIE Śledztwo w sprawie butów... Żyjemy w małym mieście, które nazywa się Zgorzelec. Niewiele się tu zmienia. My, młodzi zgo- rzelczanie odczuwamy pewnego rodzaju kompleksy. Nasze miasto nie ma swojego centrum, rynku z katedrą czy ratuszem, nie ma su- kiennic ani historycznych perełek, jakie znaleźć można po drugiej stronie Nysy Łużyckiej. Bardzo szybko możemy wymienić kilka ważnych dla Zgorzelca miejsc: Miejski Dom Kultury, Restauracja Staromiejska, pomnik Milenium, kilka obelisków i tablic upamiętniających zdarzenia z II wojny światowej, kamień poświęcony Bartolomeuszowi Scultetusowi koło Kruczego Folwarku, Dom Jakuba Böhme, cmentarz żołnierzy II Armii W.P., Stalag VIII a... i to wszystko! Kiedy przejdziemy na niemiecką stronę miasta mamy kontakt z inną rzeczywistością. Przenosimy się w czasy renesansu, podziwiamy niezwykłą architekturę, pięknie utrzymane kamienice, niezliczone zabytki, pomniki urocze zakątki. Od pewnego czasu moje miasto przeżywa jednak małą rewolucję. Ulice są remontowane, powstają nowe obiekty takie jak na przykład nowy plac do gry w koszykówkę. Pewnego pochmurnego dnia, idąc razem z moim kolegą do szkoły, w ulicznym zgiełku zauważyłem coś podejrzanego, co pojawiło się na chodniku. Jeszcze poprzedniego dnia nic tam nie było. Nie wiedzieliśmy co to jest, więc zbliżyliśmy się do tego obiektu, by zbadać jego przeznaczenie. Wyglądał na pomnik poświęcony jakiejś książce. Na niej stały dwa buty. Patrząc na ich wygląd można było wywnioskować, że są z innej epoki. Niestety pomnik nie posiadał żadnej tabliczki informującej o tym, kto tę pracę wykonał. Na okładce książki widniał jedynie napis Jakub Böhme. Obydwaj, zainteresowani tajemniczym pomnikiem, postanowiliśmy dowiedzieć się czegoś o nim.

11 N R 2/2012 STR. 11 Jednak nie było to łatwe. Przechodnie nic nie wiedzieli. Po dłuższych poszukiwaniach w internecie udało nam się dowiedzieć kim był Jakub Böhme. Okazało się, że ten człowiek któremu postawili pomnik, urodził się i mieszkał do 1599 w Starym Zawidowie w Łużycach Górnych (obecnie powiat zgorzelecki). Böhme był mistrzem szewskim w Görlitz, nie miał żadnego filozoficznego, religijnego czy literackiego wykształcenia. Nazywano go fanatycznym szewcem. Czytał na własną rękę Biblię, a źródłem swych pism uczynił własne metafizyczne wizje. Pierwszą taką wizję miał w 1600 roku, drugą w Wierzył, że poprzez te wizje, może lepiej rozumieć związki między Bogiem i człowiekiem. W dziele Aurora, czyli Jutrzenka o poranku ( Aurora oder Morgenröte im Aufgang 1612), starał się wyjaśnić problem występowania zła, zakładając istnienie tzw. negatywnej zasady. Podobnie jak światło nie może przejawić się bez ciemności tak i Bóg, według Böhmego, nie może istnieć bez zła. Jak widać Böhme starał się zrozumieć sprawy dla zwykłego szewca niepojęte. Próbując wyjaśnić takie problemy, stał się coraz bardziej rozpoznawalną postacią. Niestety w 1613 roku był prześladowany przez władze duchowne w Görlitz i otrzymał zakaz dalszego pisania. Jakub Böhme był pierwszym filozofem, który pisał w języku niemieckim. Wpłynął na rozwój niemieckiej mistyki oraz na romantyzm. Ten człowiek pisał własnoręcznie albo jego prace były kopiowane przez niemieckich miłośników jego dzieł. Filozof ten prowadził ze swoimi fanami ożywioną korespondencję. Jednak przepisywanie jego dzieł spowodowało powszechną opinię, że to nie on jest autorem swoich prac. Czynnikiem nie- sprzyjającym mu był fakt, że był zwyczajnym szewcem. Te informacje nas jednak nie usatysfakcjonowały. Odpowiedzieliśmy jedynie na parę pytań. Zostało jednak jeszcze kilka niewyjaśnionych. Przełamując swoje opory postanowiliśmy się dowiedzieć o historii samego pomnika w Urzędzie Miasta. Po kilku głębokich wdechach wkroczyliśmy do wnętrza. Rozmawiając z kilkoma osobami doszliśmy do wniosku, że niechętnie wypowiadają się w tej kwestii. Okazało się, że instalacja rzeźby upamiętniającej postać Jakuba Böhme, to element projektu zagospodarowania i urządzenia tego terenu, który na zlecenie Burmistrza opracowała i wykona firma Ogrody. Dowiedzieliśmy się również, że na tym pomniku władze nie poprzestaną. Urzędniczka zawodowym językiem powiedziała: Pełne zamówienie obejmuje wykonanie projektu zagospodarowania dla terenów zielonych położonych w obrębie skrzyżowania ulic: Bohaterów Getta, Warszawskiej, Staszica, Daszyńskiego i Okrzei. Wygląda na to, że miasto Zgorzelec będzie nadal piękniało pod wpływem polsko- niemieckiej historii i kultury. Wszystkim mieszkańcom tego małego miasta wyjdzie to na dobre. Poczuliśmy się z Michałem dumni, że mamy przy skrzyżowaniu głównych ulic Zgorzelca, które udaje centrum miasta, pomnik! Śledztwo przeprowadzili: Michał Łukiewicz i Piotr Jakubowski

12 STR. 12 GIMNAZJAL IST A W EUROPIE EUROPA PORWANA PRZEZ BYKA Ale to już było może wróci jeszcze! Kryzys strefy euro zdominował ostatnie sześć miesięcy w Unii Europejskiej. Spowodował, że podczas polskiego przewodnictwa w Radzie UE nie udało się zapewnić bezpieczeństwa ekono- micznego. Trudne rozmowy o pieniądzach zdominowały naszą prezydencję. Mimo naszej krótkiej sześciomiesięcznej prezydencji w strefie EURO Polska odniosła kilka bardzo ważnych sukcesów: wynegocjowaliśmy wieloletni budżet na lata , ogłosiliśmy konkluzje o modernizacji szkolnictwa wyższego. Ustalono, że państwa Unii powinny dążyć do ściślejszego powiązania uczelni z otoczeniem, wspierania przedsiębiorczości, studentów i naukowców. Polsce udało się sfinalizować podpisanie traktatu akcesyjnego z Chorwacją, ale planowana umowa stowarzyszeniowa z Ukrainą utknęła w miejscu na skutek uwięzienia przez władze tego kraju byłej premier Julii Tymoszenko. Poparliśmy europejski nakaz ochrony ofiar przemocy (domowej, pogróżek, porwania czy próby zabójstwa), który przewiduje, że specjalne środki ochrony takich osób będą obowiązywać w całej Unii, a nie jedynie w państwie ojczystym ofiary. Kolejnym sukcesem było też przedłużenie o dwa lata okresu obowiązywania unijnego programu żywnościowego, służącego pomocy dla najuboższych mieszkańców UE. Po sukcesach przyszedł czas na porażki oto niektóre z nich: Brak deklaracji końcowej po szczycie Partnerstwa Wschodniego, pat w sprawie przyjęcia Bułgarii i Rumunii do strefy Schengen. Weto zgłosili Holendrzy. Brak postępu w sprawie podatku od transakcji finansowych. Brak inicjatywy w dziedzinie polityki społecznej. Brak poparcia przepisów ułatwiających wydobycie gazu łupkowego. W oczach całej Europy Polska wypadła bardzo pozytywnie, politycy zagraniczni bardzo ciepło wypowiadali się o naszym prezydenctwie. Niestety polskie władze partyjne miały bardzo podzielone zdania. Zdaniem PO Polska zdała egzamin prezydencji w trudnym czasie. Przeciwnego zdania są politycy PIS, którzy w wywiadach mówili, że była to kompromitacja polskiej dyplomacji. Jeszcze innego zdania są partie: SP - Polska była królem bez królestwa, PSL Pokazaliśmy, że potrafimy budować kompromisy, SLD Prezydencja była nierówna. Moim zdaniem Polska wypadła średnio. Większą ilość sukcesów pokrywały porażki, lecz jest dla nas usprawiedliwienie: każdy uczy się na błędach! Myślę, że nasz kraj będzie ubiegać się o kolejne sześć miesięcy prezydencji, aby jeszcze bardziej poprawić całą Europę, a także Polskę. Trzeba być dobrej myśli! Kuba Konieczny

13 N R 2/2012 STR. 13 Dorota Lipek Chciałoby się zawsze widzieć to, co się już widziało ( felieton konkursowy) Wszyscy jesteśmy bohaterami własnej książki. Człowiek jest podróżnikiem, a życie drogą. Często wywija różne figle, albo prowadzi nas na manowce. Życie można nazwać też ciekawą książką, która ma taki pokręcony scenariusz, że nikt nie spodziewa się dalszej części. Czasem bywa romansem, czasem komedią, czasem tragedią. Każdy z nas jest bohaterem własnej książki i w pewnej części kształtuje jej scenariusz. Przechodząc przez życie spotykamy wielu ludzi, poznajemy wiele miejsc. Całe życie pędzi tak szybko, że zanim się obejrzymy z dzieci stajemy się staruszkami. Żyjąc uczymy się na własnych lub cudzych błędach. Często bezmyślnie i pod wpływem impulsu sprawimy komuś przykrość. Wiadomo, że zawsze wtedy mamy poczucie winy i jesteśmy przygnębieni. Każdy nasz czyn ma swoją cenę. Gdy uczymy się na cudzych błędach oszczędzamy sobie negatywnych doznań. Obserwujemy innych i to właśnie oni są naszymi wspaniałymi nauczycielami. Na czyimś przykładzie możemy zrozumieć, jak powinniśmy postępować. Szkoda tylko, że jesteśmy takimi kiepskimi uczniami. Bez żadnej refleksji pakujemy się w te same kłopoty! Polak mądr po szkodzie - powiedział Jan Kochanowski i od tego czasu nic się nie zmieniło... W życiu każdego człowieka najważniejsi są rodzice. To właśnie Oni są nauczycielami swojego dziecka. Próbują je nauczyć, jak żyć oraz jak być dobrym człowiekiem. Rodzice tłumaczą świat, lecz my często tego nie doceniamy. Próbują nas ochronić przed złem, które może nas spotkać. Ale ono jest nieuniknione! Chcemy by nasi bliscy żyli wiecznie, chcemy by byli blisko nas. Niestety nie wiadomo kiedy odchodzą z tego świata i możemy najwyżej odwiedzić ich groby. Wtedy pozostają nam tylko wspomnienia. Przyjeżdżamy na wieś, gdzie od dawna nie byliśmy. Wychodzimy z luksusowego auta i widzimy mały, skromny domek przy lesie. Przed oczyma mamy nasze dzieciństwo i wracają wszystkie wspomnienia. Myślimy, że zaraz z domku wyjdzie ktoś bliski, by nas powitać. Zaprosi do domu, zrobi herbatę, poczęstuje wiejskim jedzeniem... Niestety, domek jest pusty. Nikogo nie ma na podwórku ani w stodole. Na drzwiach wisi klepsydra. To właśnie wtedy rodzą się najgorsze uczucia. Złość, smutek, poczucie winy. Marzymy, by któregoś dnia obudzić się w swoim pokoju z widokiem na pole. Żeby rodzic przyniósł nam śniadanie, pocałował i powiedział, że wszystko będzie dobrze... W głębi serca łudzimy się. Chciałoby się zawsze widzieć to, co się już widziało. Niestety! Wszystko płynie!!! Tak powiedział Heraklit i jeszcze dodał, że nie można wejść dwa razy do tej samej rzeki... Dorota Lipek

14 STR. 14 GIMNAZJAL IST A W EUROPIE XX Finał Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy Na zdjęciu między innymi nasza redakcyjna koleżanka Aleksandra Baszak Dnia 8 stycznia bieżącego roku wraz z koleżanką udałam się na zgorzelecki finał WOŚP. Impreza objęła cały Zgorzelec, ale główne wydarzenia miały miejsce w Centrum Handlowo-Rozrywkowym Zgorzelec Plaza. Wszystko zaczęło się o 10.00, kiedy wolontariusze wyruszyli na ulice, by zbierać datki do puszek, co jak zwykle nagradzane było czerwonymi serduszkami. Około godziny ulicami miasta przemaszerowała także orkiestra górnicza. Od godziny do w Plazie trwał Zgorzelecki Finał WOŚP dla dzieci. Później, aż do godziny 20.00, imprezę prowadził Kabaret Skeczów Męczących. Jak co roku było sporo atrakcji: aukcje, gry i zabawy, pokazy, loterie, kiermasze oraz finałowe koncerty, w których zagrali: Bartek Świnicki, Chór Gospel regeneration oraz zespół Paihivo. Akcja zakończyła się o godzinie Tradycyjnie w niebo poszybowały fajerwerki. Całe wydarzenie oceniam dobrze. Było przemyślane i wzorowo zorganizowane. Dostarczono wielu atrakcji. Mogliśmy komuś pomóc, zarazem dobrze się, przy okazji, bawiąc. W mediach i kościele można było usłyszeć głosy krytyki pod adresem Jurka Owsiaka. Nie rozumiem ich. Domyślam się jednak, że człowiek, który od dwudziestu lat organizuje tę cudowną akcję, naraża się na zwyczajną... zazdrość. Szkoda! Andrzejkowe tradycje zanikają? Andrzejki to wieczór wróżb obchodzony z 29 na 30 listopada w wigilię św. Andrzeja, jednego z 12 apostołów Jezusa Chrystusa. Głównym celem tego wieczoru jest zabawa i wróżby. To ostatnie huczne zabawy w związku z rozpoczynającym się adwentem. Inne nazwy tego święta to: Jędrzejki, Jędrzejówki. Jest to bardzo stare święto, wywodzące się ze średniowiecza, najprawdopodobniej ze Szkocji. Na początku było obchodzone przez niezamożne dziewczyny, które chciały przepowiedzieć sobie kim będzie ich przyszły mąż, jakie będzie miał imię i tym podobne. W związku z tym wymyślano różne wróżby takie jak: - Wylewanie gorącego wosku na zimną wodę przez dziurkę od klucza i wróżenie przez kształt lub cień zastygłej masy zawód przyszłego męża itd. -Strona z której szczekał pies, symbolizowała kierunek skąd będzie pochodził przyszły kochanek. - Wypisanie na dwóch kartkach imion męskich i żeńskich oraz przebijanie ich igłą od czystej strony na wylot wróżyło imię męża lub żony. - Odliczanie 9 kołków z drewnianego płotu miało symbolizować wygląd męża (np. czy był wysoki, chudy itd.) Dziewczyny piekły placki, które później smarowały tłuszczem i kładły na ławie przed psem. Placek dziewczyny, który został zjedzony jako pierwszy, oznaczał, że właśnie ona wyjdzie pierwsza za mąż. W zależności od regionu, wróżby były trochę inne. Przykładowo na południu Polski wierzono, że noc ta jest czasem, gdy na Ziemię przychodzą upiory i wiedźmy, które kradną mleko krów. Aby się przed nimi chronić, na drzwiach domu i obory robiono Monika Krążyńska, klasa II a czosnkiem znak krzyża. Również młode panny musiały zjeść 3 ząbki czosnku, aby w nocy przyśnił im się ten wymarzony. Inaczej było na Rzeszowszczyźnie, gdzie rozpalano małe ogniska, nazywane ogniem świętego Andrzeja. Do ogniska wkładano palmy wielkanocne, które później dziewczyna z zawiązanymi oczami wyciągała z ogniska. Palma, która paliła się długim jasnym płomieniem oznaczała szczęście w życiu małżeńskim, a krótka, gasnąca szybko, odwrotnie. Dzisiejsze Andrzejki to przede wszystkim tańce przy muzyce. Wróżby robi się rzadko, są tylko dodatkiem do naszej zabawy, jednak przetrwały jako tradycja. Wojciech Bauer III d

15 N R 2/2012 STR. 15 Talentami mogą się pochwalić Trójka uczniów na- szej szkoły walczy o stypendium Nasza szkoła pełna jest zdolnych gimnazjalistów, ale teraz zostali wybrani ci, którzy osiągnęli sukces w minionym roku szkolnym. Mowa o Bartku Seniu, Michalinie Kimerze i mnie, Karolinie Szachniewicz. Każdy z nas zasłużył na wyróżnienie, fakt, że to doceniono jest ważniejszy niż to, czy dostaniemy Walka zakończona! Stypendium Marzenie każdego ucznia. Nasze też. Gdy kilka tygodni temu ja, Karolina Szachniewicz z Bartkiem Seniem i Michaliną Kimerą składaliśmy papiery na stypendium, byliśmy jak najlepszej myśli. Jednak ja, bo nie mogę odpowiadać za koleżankę i kolegę, przeliczyłam się i nie spodziewałam tak dużej konkurencji. Mimo głosów, które zebraliśmy, wsparcia rodziny i znajomych nikt z nas tego stypendium nie zdobył. Osiągnięcia mamy niemałe, ale kto wie, może inni mieli większe? Bartek niedawno powiedział: My i tak wygraliśmy! Zaszliśmy dalej niż się spodziewaliśmy. Zgadzam się z nim całkowicie, bo fajnie jest być w trójce najlepszych uczniów w szkole, ale jest mi trochę przykro. Wkręciliśmy pieniądze. Bartek to najlepszy dziennikarz jakiego znam, Misia to świetna recytatorka i aktorka, a ja według opinii znajomych i nauczycieli dobrze piszę i recytuję. Wszyscy chcemy dostać to stypendium. Fakt, że można otrzymać sporą sumę, jest zachęcający, ale tu chodzi bardziej o nasze poczucie dumy i dowartościowanie. To ogólnopolska komisja wybiera finalistów i może okazać się, że nikt z nas nie dostanie tej nagrody. Można było jednak głosować na nas na stronie ( Uniwersytecka Szkoła Kształcenia Indywidualnego). Zaczynaliśmy od końca listy, a dzięki Waszej pomocy oraz rodziny i znajomych dotarliśmy niemal na szczyt! Co prawda, liczba głosów zbliżała mnie do wygranej, ale równie dobrze mógł wygrać Bartek albo Michalina. Głosowanie bowiem nie było jedynym kryterium przyznania stypendium. Wyniki zostaną ogłoszone 9 grudnia bieżącego roku na stronie Trzymajcie za nas kciuki i pracujcie dzielnie, bo niedługo i Wy możecie otrzymać podobną nominację! Karolina Szachniewicz się w tę miłą rywalizację, czekaliśmy z podekscytowaniem na ogłoszenie wyników Mówią, że nie powinno się cieszyć przed finałem. No cóż, zostało jednak lekkie rozczarowanie. Spokojnie, nikt nie powiedział, że się poddajemy! Dalej będziemy odnosić sukcesy i kiedyś na pewno zdobędziemy stypendium! Będziemy walczyć i bliscy będą z nas dumni. Wdech i wydech, zawsze w tej kolejności. Nigdy dwa wdechy i dwa wydechy wi przyjaciele, adorujący ją diabeł, a nawet targi o ludzkie życie to wszystko mogło wydawać się spełnieniem jej marzeń. Gdy jednak dowiaduje się, że może wrócić do ziemskiego Wrocławia, postanawia walczyć o uczucia swego przyjaciela, Piotrka. Szczęście jednak nie trwa wiecznie. Szatan Lucyfer informuje ją, że ma moc, przez którą w ogóle nie powinno jej być w Los Diablos. Musi więc uciekać i ratować wszystkich ludzi na Ziemi, posiadających Iskrę Bożą. Przy okazji poznaje przyczyny swojej śmierci i wszystko nagle przybiera nieoczekiwany obrót Książka pt. Ja, diablica Ja, diablica to powieść napisana przez 23-letnią Katarzynę Berenikę Miszczuk, studentkę Uniwersytetu Medycznego w Warszawie, która swą pierwszą książkę pt. Wilczyca napisała w wieku 15 lat. Książka opowiada o 20- letniej Wiktorii Biankowskiej, która umarła w niewyjaśnionych okolicznościach i trafiła do piekła. Dostaje moc diablicy i magiczny klucz, dzięki któremu może przenosić się w każde miejsce na ziemi. Jak się okazało, w piekle nikogo nie smażyli, Dolna Arkadia wyglądała jak grecka wyspa. Kilkunastopokojowy dom, ciągłe zabawy, nobardzo mi się podobała. Czytałam ją już chyba z dziesięć razy, ale dalej mi się nie znudziła. Kto wie, może właśnie tak wygląda piekło. Jeśli to prawda to, przepraszam wszystkich nauczycieli religii, sama chciałabym tam trafić. Choć powieść opowiada o trochę starszej od nas dziewczynie, jest napisana lekko i wcale nie trzeba korzystać ze słownika, by zrozumieć niektóre wyrazy. Gorąco polecam. Bohaterka może zastąpić wampiry, które zapanowały nad światowymi bestsellerami! Teraz diabły zapanują nad Ziemią! Karolina Szachniewicz

16 STR. 16 GIMNAZJAL IST A W EUROPIE Moja mała ojczyzna... Łużyce Jesteśmy mieszkańcami powiatu zgorzeleckiego i tak jak każdy mieszkaniec powinien, jesteśmy z tego dumni, gdyż każdy obszar ma swoją własną ciekawą historię lub coś, co go wyróżnia. Na potrzeby tej pracy postanowiliśmy zgłębić historię naszego powiatu i to czego się dowiedzieliśmy niezmiernie nas zdziwiło. Otóż jak powiedziała nam Pani Elżbieta Gotthardt, w ł a ś c i c i e l k a r e s t a u r a c j i "Zagroda Kołodzieja", domy przysłupowe występują w Polsce tylko na terenie Łużyc. Jest ich 555 z czego aż 50% przypada na teren powiatu zgorzeleckiego. W Europie istnieje ok. 17 tysięcy takich budynków. Czym są domy przysłupowe? Zacznijmy od tego, skąd wzięła się nazwa dom przysłupowy. A więc, jest to budynek którego górna część nie jest zależna od parteru, a trzyma się na słupach okalających dom. Obiekt ten składa się zazwyczaj z dwóch kondygnacji i dachu dwuspadowego. Jest to połączenie architektury słowiańskiej, czyli parterowej, na którą nadbudowano piętra w stylu frankońskim. Jest to spotykane tylko na teranie Łużyc, ponieważ Łużyczanie, jako najbardziej wysunięte na zachód plemię słowiańskie, zaznali ich cywilizacji. Pomysł budowania tych domów wziął się także z tego, że w tamtym czasie rozwijało się tkactwo, a pracujący warsztat tkacki usytuowany w największej izbie, wywoływał znaczne drgania, które zagrażały statyce budowli. Historia W średniowieczu domy przysłupowe były mieszkaniami rzemieślników, większość zachowanych obiektów pochodzi z XIX w., gdyż wtedy architektura przysłupowa przeżywała okres rozkwitu. Domy przysłupowe były wznoszone zarówno przez biedotę, jak i ludność zamożną. Budynki bogatszych warstw społecznych zawierają wiele dobrze zachowanych zdobień ciesielskich i snycerskich. Stan domów przysłupowych Stan techniczny domów przysłupowych znajdujących się na terenie powiatu zgorzeleckiego jest zły i podlega degradacji. Budynki te zostały wykonane głównie z drewna i gliny, dlatego są one znacznie mniej wytrzymałe niż obiekty murowane. Wrogami domów przysłupowych są między innymi czynniki klimatyczne i brak odpowiedniej konserwacji, co może doprowadzić do uszkodzenia tych wartościowych zabytków. Na szczęście odpowiednie grupy ludzi dbają o stan domów przysłupowych. Ochrona i pielęgnacja tych budynków jest dla nich priorytetem. Nasz powiat Tak jak wspomnieliśmy, na powiat zgorzelecki przypada aż 50% wszystkich polskich domów przysłupowych, niestety jak zauważa Pani Elżbieta Gotthardt w Polsce jest bardzo mała świadomość na ich temat, ludzie odwiedzając np. Dom Sportu i Turystyki w Karpaczu nie wiedzą, że to jest właśnie dom przysłupowy. Co gorsza wiele osób wyburza te budynki, gdyż uważa je za stare rudery, z których nie ma żadnego pożytku i buduje w ich miejsce np. góralskie chaty. Jest to dobry przykład przysłowia "Cudze chwalicie, swego nie znacie"(...) Bibliografia: pl.wikipedia.org bsrrr.eu farm5.static.flickr.com irenabujak.blogspot.com Maciej Słaby i Robert Flisak

17 N R 2/2012 STR. 17 Lekcja języka polskiego...różnymi oczami widziana Dzisiejsza lekcja języka polskiego zaczęła się jak zwykle. Pani sprawdziła obecność i przystąpiła do omawiania tematu. Ta lekcja stała się wyjątkową dzięki maksymie Jana Sztaudyngera Wieczność, fragmentowi książki Nancy H. Kleinbaum Stowarzyszenie umarłych poetów oraz wierszowi Wisławy Szymborskiej Nic dwa razy. Już aforyzm J. Sztaudyngera dał nam dużo do myślenia na temat naszego życia. Fragment książki N.H. Kleinbaum, w którym nauczyciel wskoczył na ławkę i łamiąc konwenanse uczył, aby żyć dla wspomnień zgodnie z zasadą carpe diem, bardzo mnie poruszył. Gdy pani ucząca języka polskiego powiedziała, że kto chce może wejść na ławkę, jak pan Keating zrobiłam to! Było to dla mnie wspaniałe przeżycie, poczułam się wtedy tak lekko, jakby to nie była zwykła lekcja j. polskiego, na której wszyscy muszą siedzieć w ławkach i odpowiadać na pytania. Poczułam się tak, jakbym była wolna, jakbym zaraz mogła rozwinąć duże, piękne skrzydła i odlecieć w nieznany świat marzeń. Ostatnim punktem lekcji był wiersz W. Szymborskiej Nic dwa razy. Jest to utwór o głębokiej treści, bardzo pouczający i zmuszający do refleksji. Są w nim zawarte prawdy i nauki życiowe, o których nie wolno zapominać. Dzięki lekcji z panią Blansjaar uświadomiłam sobie, że czas bardzo szybko ucieka i, że nawet złe i ciężkie chwile przemijają, a najważniejsza w świecie jest miłość i szacunek do bliźnich. Na zawsze zachowam w pamięci tę l e k c j ę. Maria Zarębska W poprzednim tygodniu mieliśmy lekcję języka polskiego z panią Blansjaar, na której omawialiśmy kilka ciekawych tekstów literackich, nawiązują- cych do motywu carpe diem. Lekcję zaczęliśmy tak jak zawsze od zapisania tematu. Pani kazała nam otworzyć książki na tekście pt.: Wieczność Jana Sztaudyngera. Tekst był o tym, że żyjemy jakąś chwilę i nasze życie przemija niepostrzeżenie. Następnie był fragment tekstu z książki Nancy H. Kleinbaum pt.: Stowarzyszenie umarłych poetów. Tekst był o nauczycielu języka angielskiego, który uczył dzieci, aby miały prawo do marzeń, wolności i buntu. Jednym z bohaterów tekstu był nauczyciel Keating, który wskoczył podczas lekcji na ławkę, aby zwrócić uwagę na niekonwencjonalne zachowanie i oryginalną postawę wobec życia. Po przeczytaniu tego tekstu pani pozwoliła nam wejść na ławki, abyśmy poczuli się tak jak Keating. Na początku każdy myślał, że pani żartuje, ale po chwili niektórzy podjęli wyzwanie. Gdy weszłam na ławkę, czułam się wolna, większa od innych, ważniejsza i miałam wrażenie, że jestem w centrum uwagi. Później omówiliśmy jeszcze jeden wiersz Wisławy Szymborskiej pt.: Nic dwa razy. Wiersz był o tym, że nic dwa razy się nie zdarza i nie powtarza. Trzeba więc żyć pełnią życia. Myślę, że ta lekcja pozostanie mi na długo w pamięci, gdyż to co przeżyłam było fantastyczne. Do klasy mogła wejść przecież pani dyrektor i wtedy pani Blansjaar i my mielibyśmy kłopoty. To była naprawdę niesamowita lekcja. Marika 1 a To już po prostu przesada! Ile można wymyślać, żeby lek- cje stały się atrakcyjne dla uczniów! Ja i tak nie znoszę polskiego, a łażenie po ławkach przez moich rówieśników oceniam jako zachowanie naganne i niehigieniczne! Na następnej lekcji ktoś przy tych ławkach usiądzie! Skandal! Anonim

18 STR. 18 GIMNAZJAL IST A W EUROPIE Jak się na sobie zemścili Czesnik z Rejentem? W dniu 9 stycznia 2012 roku o godz. 8:00 w Miejskim Domu Kultury odbyło się przedstawienie komedii romantycznej pt.: Zemsta Aleksandra Fredry. Spektakl przedstawili aktorzy z Teatru Edukacji im. Adama Mickiewicza z Wrocławia. Bardzo ciekawie był przedstawiony spór między Cześnikiem Maciejem Raptusiewiczem, a Rejentem Milczkiem. Tematem sporu Aktualności W dniach 29 i 30 listopada odbyła się szkolna wycieczka do Szklarskiej Poręby w której brały udział klasy: 1a oraz 3a. Spod szkoły wyruszyliśmy o godzinie 8:30. Po około półtoragodzinnej podróży wysiedliśmy z autobusu z podręcznymi plecakami i ruszyliśmy w góry. Na samym początku wchodziliśmy na szczyt, co okazało się bardzo męczącym przeżyciem. Stamtąd udaliśmy się do Chaty Izerskiej, aby zjeść przepyszne naleśniki z jagodami. Musieliśmy później przejść długą drogę na dół do autobusu, który zawiózł nas do ośrod- Liga Naukowa Humanistyczna Oto lista uczniów, którzy zdobyli najwyższą ilość punktów w szkole: Karolina Klimczak, Patrycja Brejnak, Ewa Witkiewicz, Mateusz Rabski, Maria Zarębska, Mariusz Giża. 11 stycznia odbył się internetowy, próbny test. Do właściwych zmagań z wiedzą huma- nistyczną ( roku g.12.00) przystąpią uczniowie, którzy zdobyli najwięcej punktów. życzymy owocnej pracy z materiałami (testami z ubiegłych lat) dostępnymi na stronie Zwycięstwo w tym konkursie zwalnia z egzaminu gimnazjalne- go! Liga Naukowa Matematyczna był mur, a dokładniej dziura w murze. Sztuka miała też wątek miłosny. Klara i Wacław mimo licznych przeszkód zakochali się w sobie i wzięli ślub. Ważną rolę w sztuce odgrywał także Józef Papkin, który był pomocnikiem Cześnika. Sztuka zakończyła się zaniechaniem sporu i zgodą między Cześnikiem, a Rejentem. Moim zdaniem, ta komedia była bardzo zabawnie i ciekawie przedstawiona. Aktorzy byli bardzo dobrze przygotowani, mieli wspaniałe stroje i rekwizyty. Uczennica klasy I a Nie ma jak dobra wycieczka! ka. W nim zaplanowany był nocleg. Wszyscy mieliśmy godzinę na rozpakowanie się i wykąpanie. Z pokojów, które były czyste i ładnie urządzone, udaliśmy się na obiadokolację. Jedzenie było bardzo smaczne. Po posiłku wróciliśmy do pokojów, aby przyszykować się na ognisko, po którym odbyła się dyskoteka. Na dyskotece wszyscy świetnie się bawili, dlatego trwała ona do późnego wieczora. Następnego dnia o godzinie 9:00 wszyscy zeszliśmy na dół na śniadanie. Po nim zabraliśmy nasze torby i zapakowaliśmy do autobusu. Kierowca zawiózł nas do parku linowego Quasar, w którym dobrze się bawiliśmy. Potem udaliśmy się do pizzerii U Bazyla, w której podano nam bardzo smaczną pizzę. Gdy wszyscy już zjedliśmy wyruszyliśmy w drogę powrotną do Zgorzelca. Wycieczka do Szklarskiej Poręby była bardzo interesująca i przyjemna. Z niecierpliwością czekam na inne tego typu imprezy, ponieważ ta bardzo mi się spodobała. Naszym wychowawcom: Panu Arturowi Ziembie i Damianowi Kordasie- wiczowi dziękujemy! Karolina Klimczak 1a Liga Humanistyczna 2012/ Liga Matematyczna 2012 W skład reprezentacji szkoły weszli uczniowie o wybitnych zdolnościach matematycznych: Miłosz Matkowski III b, Wojciech Kowalik III e, Magdalena Iwaniak IIIg, Aleksandra Baszak II a. Na liście rezerwowej byli ucznio- wie: Adrianna Wołowicz II e oraz Maciej Ołtarzewski III f.

19 N R 2/2012 STR. 19 Dan Brown wciąż zaskakuje. Autorem książki Zaginiony Symbol jest Dan Brown. Dan Brown jest sławnym amerykańskim pisarzem, autorem takich powieści jak Kod Leonarda da Vinci, Anioły i demony, Zaginiony Symbol. Ostatnim jego dziełem jest powieść Zaginiony Symbol. Robert Langdon jest głównym bohaterem książki Zaginiony symbol. Został on zaproszony do Kapitolu w Waszyngtonie, przez swojego przyjaciela prof. Petera Solomona, na wykład o symbolice. Kiedy przybywa na miejsce, okazuje się, że nie został przygotowany żaden wykład, a w rotundzie zostaje znaleziona odcięta ręka z tajemniczymi symbolami i pierścieniem. Ręka należy do jego przyjaciela, Petera. Jest to nieoficjalne zaproszenie do dawno zapomnianego świata wiedzy. Zaczyna się wyścig z czasem, aby odnaleźć prof. Solomona, oraz sekretne przejście do podziemi Waszyngtonu. Do akcji wchodzi agentka CIA, hakerzy, masoni, Żydzi, oraz siostra Petera Solomona, Katherin. Bohaterowi pomaga wiele osób. Jego głównym wrogiem, tak jak w innych książkach Browna, jest silny, bezwzględny mężczyzna. Cała akcja trwa niespełna dwanaście godzin. Robert Langdon, w czasie swoich przygód musi sie zmierzyć z wieloma zagadkami do rozwiąza- Czy napisanie sprawozdania to łatwa sztuka? Dnia 29 i 30 listopada klasy 1A i 3A były na wycieczce w Szklarskiej Porębie. Wycieczkę zorganizowali wychowawcy, pan A. Zięba i pan D. Kordasiewicz. Wycieczka była dwudniowa i miała ciekawy program. Pierwszego dnia, czyli 29 listopada dużo chodziliśmy. Przeszliśmy około 15 km po górach. Doszliśmy do Chaty Izerskiej na dużego naleśnika. Koledzy przedstawili nam historię tego miejsca: kiedy powstało, co się tu kiedyś mieściło i od kiedy Chata Izerska pełni funkcję schroniska. Multicentrum w Jeleniej Górze nek z sukiennicami wyglądał pięknie. O godz koło pomnika Małego Jelonka, mieliśmy umówione spotkanie. Udaliśmy się do multicentrum. Kiedy dotarliśmy na miejsce przeszliśmy do specjalnej sali, w której znajdowało się kilka pudełek z klockami. Mieliśmy ułożyć z nich specjalne konstrukcje, a później podłączyć je do silników sterowanych przez komputer. Podzieliliśmy się na grupy. Nie wszystkich jednak zaciekawiło to zajęcie. Po dwóch godzi- nia. Będą to ciągi liczbowe, hieroglify, magiczne kwadraty, oraz wiele pułapek. W książce dowiemy się kim są masoni, poznamy dzieło Melancholię I" Albrechta Dürera, oraz co to jest noetyka. Książka trzyma w napięciu, posiada bardzo szybkie zwroty akcji. Od samego początku potrafi nieźle wciągnąć. Sądzę, że każdemu wielbicielowi książek kryminalnych i thrillerów, powieść ta na pewno się spodoba. Przeczytałem ją i zrobiła na mnie duże wrażenie, dlatego polecam ją każdemu, kto lubi pełne nieoczekiwanych zwrotów akcji historie. Wojciech Bauer Następnie musieliśmy dojść do naszego pensjonatu, w którym nocowaliśmy. Na koniec dnia opiekunowie wycieczki zorganizowali nam ognisko i dyskotekę. Na drugi dzień, czyli 30 listopada z rana po wykwaterowaniu się, pojechaliśmy do Parku Linowego. Byliśmy podzieleni na grupy. Pierwsza grupa chodziła po czterech mostach ze skały na skałę. Pierwszy most był najkrótszy i najłatwiejszy, a im dalszy most, tym był dłuższy i trudniejszy do przebycia. Druga grupa najpierw poszła na Skok Samobójczy. Wszyscy musieli zjeżdżać ze skały na linach przyczepionych do dwóch prętów na wysokości 36 m. Po wykonaniu tych ćwiczeń grupy się wymieniły. Na koniec w Szklarskiej Porębie poszliśmy na pizzę do pizzerii U Bazyla. Wycieczka wszystkim się podobała. Była fajna, choć krótka. Dała nam dużo wrażeń i ekscytujących przeżyć. Takie wyjazdy integrują klasę i pozwalają wzajemnie się poznać. Góry są świetnym miejscem na wypoczynek. Warto je poznawać i dostrzegać ich walory. Ponadto chodzenie po górach pozwala nabrać kondycji i wytrzymałości. Dnia r. o godz klasa 3d z Gimnazjum nr 1 im. Bolesława Chrobrego w Zgorzelcu, wraz z uczniami ze Szkoły Podstawowej nr 5, wyruszyli na jednodniową wycieczkę do Jeleniej Góry do multicentrum. Wyjazd był sponsorowany przez Unię Europejską. Pogoda w dzień wycieczki była słoneczna i ciepła. Po dwugodzinnej podróży dotarliśmy do celu. Zaplanowaliśmy, że pierwszą grupą, która uda się do multicentrum będą uczniowie ze szkoły podstawowej. Nasza grupa udała się na rynek w Jeleniej Górze. Dostaliśmy czas wolny, aby zwiedzić miasto. Rynach musieliśmy już wychodzić. Nasze konstrukcje nie zostały ukończone. Kiedy wychodziliśmy, wszyscy otrzymali pakunek z dwoma bułkami, oraz napojem. Później udaliśmy się w stronę autobusu i wyruszyliśmy w trasę Jelenia Góra-Zgorzelec. W domu byliśmy koło godziny Wycieczkę możemy uznać za udaną. Dla każdego z nas, było to specjalne przeżycie. Nie odnieśliśmy powalających sukcesów, ale miło razem spędziliśmy czas. Wojciech Bauer 3D

20 STR. 20 Mistrzostwa Dolnego Śląska GIMNAZJALIST A W EUROPIE 12 stycznia odbyły się Mistrzostwa Dolnego Śląska w koszykówce. Nasi zawodnicy rozgrzewają się (Damian Labentz, Jakub Małysiak, Michał Lichniewicz, Łukasz Zubel, Konrad Kustosz, Paweł Jaros, Krystian Udkowski). Powyżej widzimy zawodników oczekujących na rozpoczęcie meczu. Nasza szkoła zajęła II miejsce w Mistrzostwach Dolnego Śląska w koszykówce. Przeprowadziłem wywiad z najlepszym koszykarzem. Chodzi o Mateusza Cielmę, ucznia klasy 3a, a także podkoszowego drużyny PGE Turów Zgorzelec. Niedawno, bo 21 stycznia, nasi szkolni koledzy zajęli bardzo dobre II miejsce w Mistrzostwach Dolnego Śląska w koszykówce, jednym z zawodników był właśnie Mateusz. Michał Brodniak: Brodniak Od jak dawna grasz w koszykówkę i dlaczego wybrałeś właśnie tą dyscyplinę sportu?