W oczekiwaniu na JUBILEUSZ 100-lecia PARAFII

Transkrypt

1 P I S M O A K C J I K A T O L I C K I E J P A R A F I I S I E D L I S Z C Z E NUMER 11 SIERPIEÑ 2003 W oczekiwaniu na JUBILEUSZ 100-lecia PARAFII W numerze: Jubileusz 100-lecia Parafii Siedliszcze 25 lat pontyfikatu Jana Paw³a II Wywiad z H. Zonikiem - wójtem gminy Siedliszcze Wakacyjne pielgrzymowanie Akcja Katolicka wczoraj i dziœ Przedstawiamy ks. Marka Kwiatosza Liceum im. R. Traugutta w Siedliszczu

2 Chrzty: Ma³ eñstwa: Informacje MAJ Kacper D³ubak - Siedliszcze Kinga Andruszak - Chojeniec B³a ej - Oskar Kiciñski - Siedliszcze CZERWIEC Nadzieja - Diminika Bañkowska - Siedliszcze Kacper - Aleksander Zalichta - Siedliszcze Zuzanna Helm - Cyców Angelika Kociuba - Chojeniec LIPIEC Martyna - Martyna Klim - Mogielnica Amelia - Weronika Stefaniuk - Siedliszcze Paulina Pra nowska - Siedliszcze Emilia Go³êbiowska - Janowica CZERWIEC Pawe³ Posturzyñski i Miros³awa Kaliszewska Marcin Dudzicz i Anna Szewczyk Marcin Fornal i Anna Kostecka LIPIEC Mariusz Hurko i Iwona Kostecka Grzegorz Mazurek i Eliza Rutkowska Krzysztof Poliszuk i Agnieszka ukaszuk SIERPIEÑ Dariusz Michalski i Iwona Koszeluk Odeszli do Pana: MAJ Kazimiera ukaszuk z d. Mróz - Chojno Stare Zofia Cejman z d. Adach - Kamionka Alfreda PowroŸnik - Bia³ystok W³adys³aw Rybiñski - Anusin Eugeniusz Iwaniuk - Siedliszcze Józef Jêdruszak - Majdan Zahorodyñski Helena Machowicz - Lublin CZERWIEC Mieczys³aw Przybylski - Siedliszcze Stanis³aw Andruszak - Siedliszcze Jan - Kazimierz Rzucid³o - Kulik Kol. Izydor Cisz - Dom. Pom. Spo³. w Ró ance LIPIEC Kazimiera ybura z d. Lekan - Anusin Józef Machaj - Siedliszcze wieœ 3-go maja, ju tradycyjnie od kilku lat w Amfiteatrze przy Zespole Szkó³ w Siedliszczu odby³o siê spotkanie patriotyczne z udzia³em W³adz Samorz¹dowych, które rozpoczê³o siê Msz¹ œw. Spotkanie uœwietni³a m³odzie wystêpuj¹c z programem patriotycznym i sportowym, a tak e Pracownicy Naukowi i Studenci z UMCS-u. 19-go maja /czwartek/ prze ywaliœmy Ur. Bo ego Cia³a. Mszê œwiêt¹ prymicyjn¹ odprawi³ i procesjê eucharystyczn¹ poprowadzi³ ks. Tomasz Zgórka - neoprezbiter, a kazanie wyg³osi³ ks. Andrzej Sternik - Dyrektor Domu Rekolekcyjnego w D¹browicy. Uroczystoœæ uœwietni³ ks. Kan. Zbigniew Staszkiewicz - wieloletni proboszcz rodzinnej parafii ksiêdza Prymicjanta. Dodatkowym prze yciem by³ czynny udzia³ orkiestry podczas Mszy œw. i procesji. Procesja przesz³a tradycyjn¹ tras¹, a o³tarze przygotowali Mieszkañcy ul. Chojenieckiej, Szpitalnej, Rynku i Szkolnej. Na zakoñczenie uroczystoœci ks. Prymicjant udzieli³ prymicyjnego b³ogos³awieñstwa i rozda³ pami¹tkowe obrazki. 25-go maja 45-ro dzieci klas drugich przyjê³o I. Kom. Œw. Dzieci te wraz z Rodzicami wziê³y udzia³ w dwudniowej pielgrzymce do Czêstochowy. Po drodze odwiedzi³y Sanktuarium na Œwiêtym Krzy u i w Gidlach. Wczerwcu bie ego roku pracê w naszej parafii zakoñczy³ ks. Witold G¹ciarz, który odszed³ do pracy w parafii w Lublinie. Nominacjê na ksiêdza wikariusza parafii Siedliszcze otrzyma³ ks. Marek Kwiatosz, który przybywa do nas z Parafii MB Pocieszenia w Krasnymstawie. Szczêœæ Bo e w pracy w naszej parafii. W miesi¹cach wakacyjnych (14 lipca - 8 sierpnia) w Zespole Szkó³ w Siedliszczu dla dzieci z terenu gminy zorganizowano pó³kolonie. Ogó³em w dwu turnusach udzia³ wziê³o ok. 200 dzieci. W programie pó³kolonii by³y ró nego rodzaju imoprezy kulturalne: konkursyplastyczne i muzyczne, zawody sportowe, k¹piele w jeziorze Sumin, wycieczki do Lublina i na fermê strusi do Leonowa. Wypoczynek sfinansowa³ Urz¹d Gminy w Siedliszczu, a organizacj¹ zajê³a siê p. Ma³gorzata Lekan-Poliszuk. Nadzór opiekuñczy sprawowali nauczyciele Szko³y Podstawowej i Gimnazjum. W dniach 5-6 sierpnia w Siedliszczu odby³o siê spotkanie integracyjne m³odzie y z pensjonariuszami Domu Pomocy Spo³ecznej w Nowym Chojnie. W spotkaniu udzia³ wzieli: p.h. Zonik - wójt gminy, p. W. Pra nowski - przewodnicz¹cy RG, dyrektor DPS w Nowym Chojnie oraz mieszkañcy Siedliszcza. Uczestnikom przygrywa³ zespó³ Cztery Szmery pod kierunkiem Roberta Mazurka.

3 Siêgamy pamiêci¹ do roku go. W tym e roku biskup lubelski - Franciszek Jaczewski wyrazi³ zgodê na utworzenie parafii w Siedliszczu. W paÿdzierniku tego roku zawi¹zuje siê Komitet Budowy Koœcio³a w Siedliszczu. Sk³ada³ siê on z 12-tu nastêpuj¹cych osób: Przewodnicz¹cy - Wiktor Bogus³awski, w³aœciciel dóbr Siedliszcza, Jan Pi¹tkowski - dziedzic Mogielnicy, Edward Przegaliñski - dziedzic Chojeñca, Aleksander Dziewiecki - dziedzic Chojna, Antoni Gerard - aptekarz z Siedliszcza, Wac³aw Kisielewski i Stanis³aw Wasilewski - mieszkañcy Siedliszcza, Józef Aponiuk z Woli Korybutowej oraz ks. Antoni Wojciechowski - proboszcz par. Paw³ów. Do parafii nale a³y nastêpuj¹ce miejscowoœci: Anusin, Borowo, Chojeniec, Chojno Nowe, Chojno Stare, Dobromyœl, Janowica, Kol. Wola Korybutowa, Kamionka, Majdan Zahorodyñski, Mogielnica, Stasin, Siedliszcze Osada, Siedliszcze Wieœ, Wojciechów, Wola Korybutowa. W 2007 roku bêdziemy prze ywali setn¹ rocznicê erygowania parafii w Siedliszczu. Uroczystoœæ tak¹ nazywamy Jubileuszem. Jubileusz to obchód liturgiczny dla uczczenia wa nych wydarzeñ w yciu pojedynczych osób lub wspólnot religijnych w Koœciele Katolickim. Do takich wa nych wydarzeñ zaliczano: rocznicê œmierci i wyboru papie a; œwieceñ biskupich i kap³añskich, zawarcia ma³ eñstwa oraz poœwiêcenia koœcio³a. Na tê uroczystoœæ sk³ada siê msza œw. wg. specjalnego formularza, lub przynajmniej z w³asnymi modlitwami i specjalne b³ogos³awieñstwo. Nas interesuje poœwiêcenie koœcio³a. Uroczystoœæ ta bierze swój pocz¹tek w staro ytnoœci chrzeœcijañskiej i jest nawi¹zaniem Drrewniany XIX-wieczny koœció³ przy dawnej ulicy êczyñskiej do starotestamentalnych obchodów odbudowy i ponownego poœwiecenia œwi¹tyni jerozolimskiej, za czasów Judy Machabeusza Najstarszym przyk³adem œwiêta rocznicy poœwiêcenia koœcio³a jest poœwiêcenie bazyliki "Anastazis" w Jerozolimie.. Z Jerozolimy ten zwyczaj przenikn¹³ do Rzymu i na Zachód. Bardzo czêsto tê uroczystoœæ ³¹czono z uroczystoœci¹ ku czci patrona koœcio³a. Na prze³omie staro ytnoœci i œredniowiecza pojawia siê termin "consecratio". Pocz¹tkowo ka dy poœwiêcony koœció³ obchodzi³ w³asne œwiêto konsekracji, obecnie w kalendarzu liturgicznym jest wyznaczony jeden dzieñ w którym wszystkie koœcio³y obchodz¹ rocznicê poœwiêcenia. W Polsce jest nim 4-ta niedziela wrzeœnia. Pragnieniem naszych Parafian jest, aby nasza œwi¹tynia by³a konsekrowana. Do tej uroczystoœci chcemy przygotowaæ siê zarówno od strony zewnêtrznej, jak i wewnêtrznej. Te zewnêtrzne przygotowania ju rozpoczêliœmy. Bêd¹ one postêpowaæ przez te cztery lata, które pozosta³y nam do dnia obchodu Jubileuszu. (cd str. 4)

4 (cd ze str. 3) Planujemy, ze bêdzie to dzieñ Odpustu ku czci MB Czêstochowskiej w 2007 roku. Te zewnêtrzne przygotowania obejm¹ sam¹ œwi¹tyniê jak i jej otoczenie, a tak e dom parafialny i jego otoczenie.. Wewn¹trz œwi¹tyni trzeba bêdzie po³o yæ posadzkê granitow¹ i zmieniæ wystrój prezbiterium wraz z o³tarzem soborowym. Na zewn¹trz poprawy wymagaj¹ schody, a tak e chodnik procesyjny. Dom parafialny wymaga otynkowania, schody nale y wy³o yæ materia³em mrozoodpornym i antypoœlizgowym, zainstalowaæ barierki na schodach. Trzeba tak e dokoñczyæ rozpoczête prace przy ogrodzeniu posesji parafialnej. Wszystkie te prace bêd¹ wymaga³y sporo wysi³ku finansowego i zaanga owania parafian. Prace te rozk³adamy na te lata dziel¹ce nas od uroczystoœci. Czekaj¹ nas równie przygotowania wewnêtrzne. S³u yæ temu bêd¹ prze ywane w ka dym roku rekolekcje wielkopostne i adwentowe. Wa nym elementem przygotowañ bêd¹ uroczystoœci zwi¹zane z peregrynacj¹ Obrazu MB Czêstochowskiej w naszej Archidiecezji. Wed³ug wstêpnych propozycji nasz¹ Parafiê Matka Bo a nawiedzi w lipcu 2005-go roku. Te odwiedziny bêd¹ poprzedzone misjami parafialnymi. Tu przed uroczystoœci¹ konsekracji bêdzie przeprowadzona renowacja misji. Mam nadziejê, ze pobo noœæ naszych parafian podpowie jeszcze inne formy modlitw i nabo eñstw, które wewnêtrznie przygotuj¹ nas na te uroczystoœci. Mam tu na myœli tak¹ ogólno - parafialn¹ pielgrzymkê na Jasn¹ Górê. itp..nie buduje siê koœcio³ów czêsto i nie buduje siê ³atwo. Równie i nie remontuje siê ³atwo. Ale katolicy zawsze budowali swoje œwi¹tynie. Nie wystarcza cz³owiekowi to, co z ziemskich rzeczy posiada, nie wystarcza on sam sobie, czegoœ jest mu w yciu za ma³o. Dlatego szuka Boga, pragnie spotkania ze swoim Zbawicielem. W wyniku poszukiwañ Boga przez lud ziemi siedliskiej wyrós³ ten koœció³ wzniesiony rêkoma waszych przodków, a waszymi rêkoma wyremontowany i stale upiêkszany. Stoi na tym wzgórzu, jakby miêdzy ziemi¹ a niebem, miêdzy nami a Bogiem. Ka dy trud i ka da ofiara w³o one w budowê i remont tego koœcio³a to uwielbienie Boga na wieki. Kiedy król Salomon wzniós³ wspania³¹ œwi¹tyniê Panu Bogu w Jerozolimie, na górze Moria i poœwiêci³ j¹ przy udziale kap³anów i lewitów, oraz wszystkiego ludu izraelskiego, ukaza³ mu siê w nocy Bóg i powiedzia³ te s³owa: " Oczy te moje bêd¹ otworzone i uszy moje gotowe ku modlitwie tego, który siê bêdzie na tym miejscu modli³. Bom obra³ i poœwiêci³ to miejsce, aby tam imiê moje by³o na wieki i eby tam trwa³y oczy moje i serce moje po wszystkie dni." /II Ks. Kronik 7,15-16/. Mi³y bêdzie Bogu ten piêkny koœció³, nie jako jednorazowy dar, ale dopiero wtedy, gdy bêdzie w niedziele i œwiêta wype³niony ludem wiernym. "Nie nam, Panie, nie nam, ale imieniowi Twemu daj chwa³ê" /Ps. 113,1/ Ks. Janusz Krzak

5 J U B I L E U S Z 2 5 L A T P o n t y f i k a t u 16 paÿdziernika 1978 r. o godzinie 18:18 przewodnicz¹cy konklawe kard. Villiot og³osi³, e papie em Koœcio³a rzymsko-katolickiego zosta³ kardyna³ Karol Wojty³y z Krakowa, a nastêpnie podszed³ do niego i zapyta³ po ³acinie" Czy przyjmujesz po dokonany przed chwil¹ kanoniczny wybór twojej osoby na Najwy szego kap³ana?". Wojty³y bez chwili wahania odpar³: "W pos³uszeñstwie wiary wobec Chrystusa, mojego Pana zawierzaj¹c Matce Chrystusa i Koœcio³a œwiadom wszelkich trudnoœci - przyjmujê." Rozleg³y siê oklaski. Wyboru nie popar³o tylko dwunastu kardyna³ów, nowy papie uzyska³ 99 g³osów. W zakrystii czeka³y przygotowane trzy bia³e sutanny ró nych rozmiarów. Karol Wojty³y wybra³ najwiêksz¹. Potem wróci³ do kaplicy, by przyj¹æ od kardyna³ów przysiêgê wiernoœci. Nie zasiad³ jednak na tronie, lecz obejmowa³ kardyna³ów stoj¹c. Ceremoniê zakoñczy³o wspólne Te Deum. W wieczorne rzymskie niebo z komina przy Kaplicy Sykstyñskiej ulecia³ wreszcie bia³y dym. Niemal dwustutysiêczna rzesza wiernych pozna³a 263 nastêpcê œw. Piotra po oko³o pó³godzinnym oczekiwaniu. O 18:44 w loggi Bazyliki œw. Piotra ukaza³ siê kard. Perlcie Felicji, który wypowiedzia³ pamiêtne s³owa: "Annuntio vobis gaudium magnum" Habemus papam! (Oznajmiam wam radoœæ wielk¹. Mamy Papie a!) I owieœci³ jego imiê: Carolum Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalem Wojty³y Joannem Paulum Secundum! Na placu wybuch³ entuzjazm, choæ nowo wybrany Papie by³ postaci¹ niemal nieznan¹. W koñcu powo³any z dalekiego kraju Namiestnik Chrystusa, pierwszy od 1522 roku nie-w³och, przemówi³ do zebranych p³ynnie po w³osku. Tak rozpocz¹³ siê pontyfikat wielkiego Papie a Polaka, niestrudzonego pielgrzyma, wybitnego autorytetu, nios¹cego œwiatu wiarê w Chrystusa, nadziejê na lepsze jutro i mi³oœæ bliÿniego. W paÿdzierniku obchodziæ b ê d z i e m y dwudziestopiêciolecie pontyfikatu Jana Paw³a II. Dlatego, tak bardzo aktualna staje siê proœba Ojca Œwiêtego, który 22 paÿdziernika na inauguracjê pontyfikatu powiedzia³: "Proszê Was! B¹dŸcie ze mn¹! Na Jasnej Górze i wszêdzie! Nie przestawajcie byæ z Papie em, który dziœ prosi s³owami poety: Matko Boska, co Jasnej bronisz Czêstochowy i w Ostrej œwiecisz Bramie! - i do Was kierujê te s³owa w takiej niezwyk³ej chwili.". Niech Dzieñ Papieski 2003 roku bêdzie radosnym œwiêtem w naszej ojczyÿnie. Odpowiedzi¹ na to wezwanie Ojca Œwiêtego niech bêdzie nasza modlitwa i uczestniczenie w dzie³ach s³u ¹cych bliÿniemu. Na podstawie Kolekcji Papieskiej opracowa³ Krzysztof Gomó³ka

6 GIETRZWA D Po raz trzeci w ostatnich latach pielgrzymowania drogi wiod¹ mnie do Gietrzwa³du. Jad¹c malownicz¹ droga z Ostródy do Olsztyna, 19 km przed Olsztynem wy³ania siê zza pagórków wie sanktuarium. Niewielka miejscowoœæ, która ze wzglêdu na istniej¹cy od wieków kult Maryjny okreœlano mianem Warmiñskiej Czêstochowy lub Polskim Lourdes le y na pograniczu warmiñsko-mazurskim. Pierwszy koœció³ murowany zosta³ konsekrowany w 1500 roku, a konsekracja o³tarza g³ównego z cudownym obrazem Matki Bo ej z Dzieci¹tkiem odby³a siê w 1580 r. ywy kult Matki Bo ej sprawi³, e podjêto starania o koronacjê Cudownego Obrazu. Mimo, ze dekret koronacyjny papie Pawe³ VI podpisa³ w 1963 r., sama koronacja odby³a siê dopiero w 1967 r. Akcji koronacji dokona³a ks. Kardyna³ Stefan Wyszyñski, Prymas Polski przy wspó³udziale ks. Karola Wojty³y i bpa warmiñskiego Józefa Drzazgi. Uroczystoœæ zgromadzi³a oko³o 150 tysiêcy wiernych. Jednak Gietrzwa³du zas³yn¹³ przede wszystkim jako miejsce Objawieñ Matki Bo ej, które trwa³y od 27 czerwca do 16 kwietnia 1877 r. Podobnie jak w Lourdes (1858) i Fatimie (1917). Matka Bo a ukaza³a siê prostym wiejskim dziewczynkom: 13-letniej Justynie Szafryñskiej i 12-letniej Barbarze Samulowskiej. Przemawia³a do nich w jêzyku polskim. Na pytanie: "Kim jesteœ piêkna Pani? Us³ysza³y one odpowiedÿ: "Jestem Najœwiêtsza Maryja Panna, Niepokalanie Poczêta". "Czego od nas ¹dasz?" "Chcê byœcie codziennie odmawiali ró aniec". Dlatego dziewczêta codziennie przychodzi³y pod klon, na którym objawi³a im siê Matka Bo a i odmawia³y ró aniec. W ten sposób Maryja ukaza³a siê ponad 160 razy. W miejsce objawieñ na wyraÿne yczenie Matki Bo ej wybudowano kapliczkê z figur¹ Niepokalanej. Poprzez jasnowidz¹ce dziewczêta ks. Weichsel poprosi³ Maryjê o b³ogos³awienie Ÿróde³ka znajduj¹cego siê na parafialnej ³¹ce. Matka Bo a pob³ogos³awi³a Ÿróde³ko w dniu odpustu parafialnego Narodzenia NMP, czyli 8 wrzeœnia. Zapytana, co maj¹ czyniæ chorzy, którzy pragn¹ byæ uzdrowieni, odpowiedzia³a: "Niech u ywaj¹ pob³ogos³awionej wody i odmawiaj¹ ró aniec". Objawienia zakoñczy³y siê 16 wrzeœnia, w dniu poœwiêcenia kapliczki na placu Objawieñ. Ostatnie s³owa Matki Bo ej, to s³owa otuchy i pokrzepienia" "Nie smuæcie siê, bo Ja zawsze bêdê z wami". Z czasów Objawieñ zachowa³y siê wszystkie protoko³y sporz¹dzone przez ks. Weichsla i komisje przysy³ane do Gietrzwa³du przez ks. Bpa Filipa Kremenza. Na tej podstawie ks. Bp Józef Drzazga, ordynariusz warmiñski, podpisa³ 11 wrzeœnia 1977 r. dekret, uznaj¹cy Objawienia w Gietrzwa³dzie za autentyczne, nie sprzeciwiaj¹ce siê wierze i moralnoœci chrzeœcijañskiej. W ten sposób

7 Gietrzwa³du zosta³ jedynym miejscem Objawieñ Matki Bo ej w Polsce oficjalnie zatwierdzonym przez Koœció³, Koœció³ Ÿróde³ko gietrzwaldzkie jedynym osobiœcie pob³ogos³awionym przez Matkê Bo ¹. Rosn¹cy z roku na rok ruch pielgrzymkowy œwiadczy o wzrastaj¹cej popularnoœci tego miejsca i o powrocie Polaków na stare pielgrzymkowe szlaki. Ten krótki opis cudownego miejsca i jego historii niech bêdzie inspiracj¹ do odwiedzenia Gietrzwa³du. Krzysztof Gomó³ka Prymicje

8 Akcja Katolicka wczoraj i dziś I. Z historii Akcji Katolickiej. We wspó³czesnym nazewnictwie przez Akcjê Katolick¹ rozumiemy zorganizowan¹ dzia³alnoœæ katolików œwieckich. Chodzi tu o tak¹ zorganizowan¹ dzia³alnoœæ, która - w œcis³ej wspó³pracy z hierarchi¹ bezpoœrednio zmierza do realizacji apostolskiego celu Koœcio³a. Niektórzy s¹dz¹, e Akcja Katolicka istnieje od pocz¹tków Koœcio³a i szukaj¹ na to dowodów ju w Piœmie Œw. Nowego Testamentu. Maj¹ oni wtedy na myœli Akcjê Katolick¹ jako apostolsk¹ dzia³alnoœæ, czyli jako wspó³uczestnictwo katolików œwieckich w zbawczej misji Koœcio³a. Pocz¹tek powstania Akcji Katolickiej w Polsce mia³ miejsce na Konferencji Episkopatu Polski z kwietnia 1929 roku obraduj¹cej w Poznaniu pod przewodnictwem kard. Prymasa Augusta Hlonda. Projekt statutu opracowa³ ks. Stanis³aw Adamski i wówczas utworzono sta³a Komisjê ds. Akcji Katolickiej, w której sk³ad weszli kardyna³owie A. Blond i A. Kokowski, arcybiskup A. Sapieha i A. Szeptycki oraz biskup S. Adamski. W koñcu 1930 roku we Lwowie zosta³a przyjêta poprawiona wersja statutu ogólnego Akcji Katolickiej. Statut ten nastêpnie zosta³ zatwierdzony przez Piusa XI osobnym pismem Sekretarza Stanu, datowanym 27 listopada 1930 roku. Tak, wiêc, od strony formalnej od tej daty liczy siê historia Akcji Katolickiej w naszym kraju. Ju przed wybuchem II wojny œwiatowej Akcja Katolicka liczy³a 750 tys. cz³onków. Jan Pawe³ II w oficjalnym przemówieniu do biskupów polskich w czasie "Ad limino Apostolorum" (styczeñ 1993 r.) zaleci³ Koœcio³owi polskiemu przywrócenie organizacji, stowarzyszeñ i ruchów katolickich. "Wœród nich - jak powiedzia³ wtedy papie - szczególne miejsce zajmuje Akcja Katolicka, która kiedyœ w Polsce by³a tak ywa i przynios³a tak wiele owoców. Trzeba, wiêc, by na nowo od y³a." Odpowiadaj¹c na papieskie wezwanie, biskupi polscy stopniowo odbudowywali Akcjê Katolick¹ na terenie swoich diecezji. Diecezja Lubelska rozpoczê³a swoj¹ dzia³alnoœæ w 1995 r. W 1996 r. Konferencja Episkopatu Polski og³osi³a Statut odnowionej Akcji Katolickiej. W tym samym roku Akcja Katolicka uzyska³a równie pañstwow¹ osobowoœæ prawn¹. Jak mówi nasz statut, Akcja Katolicka jest stowarzyszeniem zmierzaj¹cym do pog³êbienia formacji chrzeœcijañskiej oraz organizowania bezpoœredniej wspó³pracy katolików œwieckich z hierarchi¹ koœcieln¹ w prowadzeniu misji apostolskich Koœcio³a. 10 czerwca 1995 roku w Metropolitalnym Seminarium Duchownym w Lublinie z udzia³em arcybiskupa lubelskiego Boles³awa Pylaka, ks. bp Ryszarda Karpiñskiego, w³adz seminaryjnych z ks. M. Cis³o, ksiê y dziekanów oraz licznej grupy œwieckich z ca³ej archidiecezji, odby³y siê g³ówne uroczystoœci z powo³aniem Archidiecezjalnego Oddzia³u Akcji Katolickiej. II. Najwa niejsze wydarzenia Oddzia³u Akcji Katolickiej w Siedliszczu 1. Nasz oddzia³ AK powsta³ na spotkaniu za³o ycielskim w listopadzie 1995 r stycznia 1998 roku odby³y siê pierwsze wybory Zarz¹du Parafialnego Oddzia³u AK w Siedliszczu (na 3 lata) w sk³adzie: Krzysztof Gomó³ka - prezes Joanna Go³êbiowska - wiceprezes Tadeusz Przebiorowski - skarbnik Gabriela Okoñ - sekretarz Komisja rewizyjna: Alina Koper Anna Swoboda R. Kamieniecki 3. Uroczystoœæ zawierzenia dzie³a AK Archidiecezji Lubelskiej Matce Bo ej Kêbelskiej, która odby³a siê 1 lutego 1998 roku w W¹wolnicy. 4. Grudzieñ 1999 r. - powstanie Echa Czêstochowskiej Pani - pisma wydawanego przez AK w Siedliszczu. 5. Powo³anie Oddzia³u AK, œlubowanie cz³onków oraz nominacja na Prezesa i Asystenta Koœcielnego - 11 marca 2001 r. 6. Marzec 2001 r. - wybory Zarz¹du AK i powo³anie Prezesa Zarz¹du - w poprzednim sk³adzie. 7. W¹wolnica czerwca 2001 r. Archidiecezjalny Kongres o Mi³osierdziu Bo ym.

9 8. Poznañ listopada I Krajowy Kongres Akcji Katolickiej. 9. "Chrzeœcijanie œwiadkami Nadziei" pod takim has³em odby³ siê 7-8 czerwca 2002 r. w Lublinie I Archidiecezjalny Kongres AK czerwca 2003 r. - Ogólnopolska Pielgrzymka cz³onków AK na Jasn¹ Górê. Delegacjê z Siedliszcza spotka³o wielkie wyró nienie, czuwanie modlitewne przed Cudownym Obrazem MB Czêstochowskiej. Has³em by³o: "Ró aniec dla Maryi". III. W jaki sposób cz³onkowie AK osi¹gaj¹ swoje cele. Cele zapisane w statucie AK cz³onkowie pragn¹ osi¹gn¹æ przez pog³êbienie ycia religijnego, intelektualnego i kulturalnego oraz ukierunkowanie na dzia³ania apostolskie, przenikanie wartoœciami ewangelicznymi ycia spo³ecznego, zajmowanie stanowiska w sprawach publicznych Koœcio³a, zw³aszcza reagowanie na zagro enia wiary i moralnoœci chrzeœcijañskiej, a tak e kszta³cenie dzia³aczy katolickich i wychowanie ich do aktywnoœci w yciu spo³ecznym, kulturalnym, gospodarczym i politycznym. Jak mówi Asystent Koœcielny AK Archidiecezji Lubelskiej ks. Ryszard Podpora (od 1995 r.) - "cz³onkowie AK s¹ wezwani do wype³niania ambitnej misji Przybli aæ i przemieniaæ œwiat Bogu. Wspieraæ cz³owieka i dodawaæ mu odwagi wyp³yn¹æ w g³êbiê." Byæ cz³onkiem Akcji Katolickiej to specjalne zobowi¹zanie, nale y docieraæ z osoba Pana Jezusa i z Jego nauk¹ do ludzi, którzy jej jeszcze nie znaj¹, albo z ró nych wzglêdów i zagubili siê w swoim katolicyzmie. IV. Sta³e punkty pracy AK Siedliszcze. 1. Coroczne spotkania op³atkowe. 2. Prowadzenie Ksi¹dz Drogi z dzieæmi Krzy owej ulicami Siedliszcza ka dego roku w Wielki Pi¹tek. 3. W ka d¹ ostatni¹ niedzielê stycznie odbywa siê w W¹wolnicy odnowienie Aktu Zawierzenia dzie³a AK Matce Bo ej Kêbelskiej. 4. Rekolekcje dla cz³onków AK. 5. Sympozja regionalne. 6. Listopadowa niedziela Chrystusa Króla - to coroczne œwiêto Akcji Katolickiej. 7. Niedzielne dy ury cz³onków AK w Parafialnej Bibliotece. V. Zadania na przysz³oœæ Pracy przed nami wiele a nas, co tu du o ukrywaæ, niewielu. Obserwujemy stagnacje w naszym oddziale. Czy by ten zapa³ z pierwszych lat budowania Akcji Katolickiej wypali³ siê? Wielu z nas jest ju przemêczonych. Wynika to z faktu, e we wszystkie dzie³a prowadzenie na forum parafii zaanga owanych jest tylko ma³a garstka osób i s¹ ci¹gle ci sami ludzie. Do tego dochodz¹ obowi¹zki rodzinne, zawodowe. Du o jest w nas biernoœci, nieanga owania siê, stania obok i przygl¹dania siê, czy tylko krytykowania tych, którzy próbuj¹ coœ robiæ. Potrzeba nam nowych ludzi do kontynuowania dzie³a Bo ego. Istotnym zadaniem cz³onków A.K. jest kszta³towanie postaw moralnych i patriotycznych poprzez wskazywanie autentycznych autorytetów, poznawanie historii koœcio³a, œwiêtowanie rocznic narodowych. Wa nym nurtem naszej aktywnoœci winno byæ podejmowanie dzia³alnoœci charytatywnej, troska o szerzenie mi³osierdzia chrzeœcijañskiego - do czego tak gor¹co namawia³ Ojciec Œw. Niechaj wszêdzie towarzyszy nam uœmiech, a chrzeœcijañska troska o sprawy bliÿnich, w tym szczególnie pokrzywdzonych przez los i ustrojowe transformacje, niech bêd¹ dla nas Z ksiêdzem proboszczem - Ola Adach najwy szym zadaniem. Zapraszamy nowych chêtnych na cz³onków Akcji Katolickiej. Cz³onek A.K. Joanna Go³êbiowska ZAPROSZENIE Zapraszamy na Ur. Odpustow¹ 31-go sierpnia. Uroczyst¹ sumê o g. 12-tej odprawi ks. kan. Stanis³aw Dziwulski prob. Parafii œw. Józefa w Lublinie i Dziekan dek. Lublin - Zachód. - by³y wikariusz par. Siedliszcze. Uroczystoœæ poprzedzamy modlitw¹ za zmar³ych z wypominkami o g. 17:30, a o g. 18-tej Msza œw. Kazania w sobotê i niedzielê wyg³osi ks. lic. Leszek Surma - pracownik TV Lublin. Zapraszamy M³odzie i Doros³ych do udzia³u w tradycyjnej pieszej pielgrzymce z Siedliszcza do Sanktuarium MB Che³mskiej. Pielgrzymka wyrusza w niedzielê 7-go wrzeœnia po Mszy œw.o g. 10:30.

10 Nadanie imienia...o Polsko! Polsko! Gdy już nieprzytomni będziemy Wspomnij ty o nas, o wspomnij! Wszak myśmy z twego czynili nazwiska Pacierz, co płacze, i piorun, co błyska. JULIUSZ S OWACKI W dniu 18 paź dziernika 2003 r. o godz w Siedliszczu odbę dzie się uroczystość zwią zana z nadaniem imienia ROMUALDA TRAUGUTTA Liceum Ogólnokształ c ą cemu w Siedliszczu. Program: Romuald Traugutt ( ) godz godz godz Msza Ś w. w Koś ciele Parafialnym w Siedliszczu Odsł onię cie pomnika GLORIA VICTIS na Kurhanie Powstań ców Nadanie imienia Romualda Traugutta Liceum Ogólnokształ c ą cemu w Siedliszczu Pomys³, aby patronem Liceum Ogólnokszta³c¹cego w Siedliszczu zosta³ Romuald Traugutt, pojawi³ siê w 1999 roku i uzyska³ aprobatê uczniów, rodziców i nauczycieli. R. Traugutt nale y do najwybitniejszych postaci powstania styczniowego. Z historii wiemy te, e przez Siedliszcze przechodzi³ odzia³ powstañczy ks. Stanis³awa Brzózki. W okolicach Siedliszcza stoczono kilka bitew i potyczek z wojskiej rosyjskim. Do tego œwiêta spo³ecznoœæ szkolna przygotowywa³a siê niemal przez kilka ostatnich lat. Zaczê³o siê od decyzji, e patron szko³y zostanie wybrany w drodze referendum. Pocz¹tkowo ka dy z nauczycieli, uczniów i rodziców móg³ zg³aszaæ swoje propozycje. Po ich wstêpnej weryfikacji okaza³o siê, e wszystkie wymogi formalne spe³nia 4 kandydatury - dra Aleksandra Ba³asza, Kazimierza Andrzeja Jaworskiego, Kazimierza Str¹kowskiego i Romualda Traugutta. Przeprowadzono wiêc referendum, w którym uczestniczy³o ponad 200 osób. Najwiêcej g³osów otrzyma³ Romuald Traugutt. Szko³a do uroczystoœci przygotowuje siê bardzo starannie. Na lekcjach wychowawczych i na apelach szkolnych przybli ano sylwetkê Patrona. Zadbano o odpowiedni wystrój korytarzy i sal lekcyjnych, wykonano gazetki o Romualdzie Traugutcie i o powstaniu styczniowym. canizwano dwie sesje popularno-naukowe w czasie których uczniowie przygotowali i wyg³osili wiele referatów. Og³oszono i przeprowadzono konkurs plastyczny. Najciekawsze z prac wykonanych przez m³odzie wyeksponowano na korytarzach szkolnych. Równoczeœnie zaczêto gromadziæ bibliografiê dotycz¹c¹ Patrona. Wydano broszurê na temat Powstanie styczniowe w okolicach Siedliszcza. Wiele ze zgromadzonych materia³ów i fotografii zamieszczono na stronach internetowych szko³y oraz gminy Siedliszcze. ( strony/legendy.siedliskie). Szko³a otrzyma te nowy sztandar. Przy pomocy UG w Siedliszczu po³o ono now¹ p³ytê na Kurhanie Powstañców, uporz¹dkowano teren oraz wykonano nowy chodnik. Na korytarzu szko³y przygotowywany jest k¹cik Patrona. Wkrótce boisko szkolne powinno otrzymaæ te now¹ nawierzchniê. Jeœli 18 paÿdziernika dopisze pogoda to uroczystoœæ zapowiada sie wspaniale. Zapraszamy na ni¹ wszystkie zainteresowane osoby - mieszkañców Siedliszcza i okolic, absolwentów i wszystkich innych, którzy chcieliby siê przy³¹czyæ do tego œwiêta. Wies³aw Rysowa³ Pra nowski, Mariusz S³awomir Peka³aBraniewski

11 Powstanie styczniowe w rejonie Siedliszcza O udziale w powstaniu styczniowym mieszkañców Siedliszcza mówi¹ oficjalne dokumenty. Oto treœæ jednego z nich: "Do Jaœnie Wielmo nego Gubernatora Cywilnego Lubelskiego Naczelnika Powiatu Krasnostawskiego. Raport. W nastêpstwie raportu z dnia 14 lutego b.r. nr 16 mam honor donieœæ, e po utarczce, jaka mia³a miejsce pod karczm¹ Buza na terytorium gminy Olchowiec, miêdzy Oddzia³em Che³mskim a powstañcami w dniu 16 lutego b.r., przewieziono do szpitala w Siedliszczu dwie osób rannych a mianowicie: Stanis³awa Bosakiewicza z Miasta Lublina pochodz¹cego i Alfonsê Rylsk¹ córkê urzêdnika pocztowego z Miasta P³ocka, która w ubraniu mêskiem bêd¹c znajdowa³a siê tak e w partii powstañców -tym wiêc sposobem 9 osób jest w Siedliszczu rannych w szpitalu bo 7-u rannych pozosta³o z bitwy dawniejszej, która by³a pod Wol¹ Korybutow¹ w dniu 9 grudnia 1863 r." A oto treœæ drugiego podobnego raportu: "Mam zaszczyt donieœæ J. W, Gubernatorowi, e nocy dzisiejszej miêdzy godz. 9 a 10 pod nieobecnoœæ Wóyta Gminy Siedliszcze w domu gdy jeÿdzi³ do Piasków do W. Naczelnika Wojennego tamecznego oddzia³u skutek otrzymanego od niego wezwania -wpad³o do wsi Siedliszcze oko³o 25 ludzi konnych silnie uzbrojonych i naprzód otoczyli kancelaryjê Wóyta Gminy i poszukiwali œciœle podpisanego, a przekonawszy siê, e go nie ma w domu, udali siê nastêpnie do szpitala, w którym tu ranni powstañcy znajdowali siê i z takowego pomimo czynionych im perswazyj przez obecnego felczera, e ranni nie s¹ jeszcze zupe³nie zdrowi, 9-u ludzi, a mianowicie Jana Twarzewskiego, Tomasza Izbina, Jana Prytu³ê, Jêdrzeja Szaba³ê, Wac³awa Zawalskiego, Teodora Izdebskiego, Jêdrzeja Gawryszuka, Ignacego Hakiela, Paw³a Majerewicza i uwieÿli ich ze sob¹ "nie wiadomo, dok¹d". Dokumenty te urzêdowo stwierdzaj¹ istnienie w Siedliszczu powstañczego szpitala, co ma dla miejscowej historii du e znaczenie. Ponadto wiemy, e ranni powstañcy byli troskliwie leczeni w skryciu przed wrogiem w dworku Wêgliñskich w Siedliszczu, w budynku, w którym obecnie mieœci siê szko³a podstawowa. Opiekowali siê nimi Emilia Wêgliñska, Michalina Suchodolska, siostra zakonna Ewa i lekarz Wysocki. Ozdrowieñców wywo ono z Siedliszcza za kordon do Galicji. Krewna Wêgliñskich, dr Jadwiga Zanowa w swojej ksi¹ ce-pamiêtniku pt. "W s³u bie oœwiaty" na str. 27 piêknie o tym pisze: Nasza matka opowiada³a nam, jak siê odbywa³o takie przewo enie. Czwórka koni, kareta, pod siedzeniem w pudle ukryty powstaniec, zas³oniêty obszern¹ krynolinow¹ sukni¹. Na przedzie karety babka stawia³a nasz¹ 6-letni¹ matkê W³adziê wypatrywaæ, czy z boku nie nadje d a patrol kozacki. Z koz³a dawa³ te znaæ o tym furman. Je eli nadje d a³, babka z czaruj¹cym uœmiechem wychyla³a przez "okno karety sw¹ piêkn¹ g³owê i pozdrawia³a oficera. Przepuszcza³ - jechali dalej. Tylko malutkie 6-letnie serduszko naszej mamy W³adzi bi³o mocno z niepokoju. Po powstaniu babka musia³a sprzedaæ piêkne Jakubowice. Przenios³a siê do skromnego dworku w Czu³czycach". Nale y odnotowaæ te wa ny fakt, e przez Siedliszcze przechodzi³ ze swoim oddzia³em ostatni dowódca powstania styczniowego ksi¹dz Stanis³aw Brzózka, który z tym e oddzia³em powstañczym trzyma³ siê a do wiosny 1865 r. Oddzia³ Brzózki w swoim marszu od Cycowa do Piask zatrzyma³ siê na odpoczynek w Siedliszczu. Echa tamtych wydarzeñ przekazywane z pokolenia na pokolenie przetrwa³y w pamiêci siedliszczan a do dziœ. Jest rzecz¹ wielce znamienn¹, jak wiele z tych wydarzeñ pozosta³o wœród ludzi do naszych czasów. M³odzie szkolna zapisa³a ich wiele i pieczo³owicie chroni jako regionaln¹ historiê. Oto jedna z wielu, ta opowiadana przez Jana Nazaruka: Opowiada³ mi dziadek, e kiedy mia³ lat 13 s³u y³ u jednego gospodarza w Siedliszczu. Pewnego zimowego dnia do gospodarza przyszed³ so³tys i mówi, by zaprz¹g³ wo³y do sañ, pojecha³ przez wieœ, nazbiera³ chleba i pierogów, a by³y œwiêta Bo ego Narodzenia i zawióz³ je powstañcom do lasu. Gospodarz sam nie pojecha³, tylko wys³a³ mojego dziadka, który z so³tysem pojecha³ po wsi. Chleba i pierogów z makiem, kapust¹ i grochem nazbiera³ ca³e sanie. So³tys kaza³ ch³opcu to wszystko zanieœæ na "szwedzki gr¹d" na Bobrykach w okolicy "Zamczyska" za Siedliszczem. A je eli tam nie bêdzie powstañców to eby pojecha³ do Janowieckiego Lasu i tam je odda³ powstañcom. Odje d aj¹cemu ch³opcu so³tys zagrozi³, e je eli nie zawiezie to bêd¹ baty. Na "szwedzkim gr¹dzie" ch³opiec nikogo nie spotka³, wiêc pojecha³ do lasu. Zaledwie wjecha³ w las, gdy do niego wyskoczy³ zza drzewa powstaniec z pik¹ i krzykn¹³: "Stój ko³tunie - gdzie jedziesz?!" Dr ¹cy ze strachu ch³opiec, odpowiedzia³: "Wiozê pierogi dla powstañców do baraków, bo tak kazali so³tys". Powstaniec odpowiedzia³: "Jakie to baraki, to stolica". Coœ jeszcze pod nosem zamrucza³, zajrza³ pod derkê, któr¹ pierogi by³y przykryte, wzi¹³ najwiêkszego pieroga i zacz¹³ ³apczywie jeœæ, a ch³opcu kaza³ jechaæ dru k¹. Kiedy ujecha³ kawa³ek drogi, zza krzaka wyskoczy³ z pik¹ drugi powstaniec i krzykn¹³: "Stój ko³tunie, a to dok¹d ciê diabli nios¹!?". Dziadek odpowiedzia³: "Wiozê; pierogi do jaœnie panów do stolicy". Powstaniec wyj¹³ spod derki pieroga i kaza³ jechaæ dalej. "Ujecha³em kawa³ek drogi i widzê stoj¹ sza³asy i namioty, myœlê sobie, pierogi zabior¹, ale ty³ek spior¹. Gdy ju dojecha³em do sza³asów wyszed³ nastêpny powstaniec, zdj¹³em czapkê i z daleka zacz¹³em siê k³aniaæ. Powstaniec zacz¹³ mnie wypytywaæ dlaczego przyjecha³em do nich. So³tys kazali przywieÿæ wam pierogi do stolicy" - odpowiedzia³em. W tym czasie pojawi³ siê m³ody oficer, a widz¹c mnie dr ¹cego i j¹kaj¹cego siê. ³agodnym g³osem powiedzia³ ebym siê nie ba³. "Co tu w lesie robisz ch³opcze?" -zapyta³. "Pierogi przywioz³em". Popatrzy³ na mnie i kaza³ je zdj¹æ. Da³ mi karafkê wódki. Podziêkowa³ za pierogi i powiedzia³: "No, ruszaj teraz z powrotem, nie mów nikomu, e tu u nas by³eœ i uwa aj, eby ciê Kozaki nie spotkali, bo ty³ek zbij¹". Wróci³em do domu, Kozaków nie spotka³em. Feliks Braniewski

12 Do wielkich postaci wyniesionych na o³tarze w Koœciele katolickim nale ¹: Józef Kalinowski, naczelnik Wydzia³u Wojny w Wydziale Wykonawczym Litwy Rz¹du Narodowego, skazany na karê œmierci, u³askawiony, spêdzi³ lat 10 na katordze syberyjskiej, póÿniej zakonnik (o. Rafa³) w klasztorze karmelitów bosych w Czernej; Adam Chmielowski, ochotnik styczniowy, który z walk wyniós³ powa n¹ kontuzjê, malarz i spo³ecznik, który odda³ siê pos³udze najubo szych jako brat Albert, Gen. Romuald Traugutt proces badaj¹cy heroicznoœæ cnót tego bohatera. Poni ej prezentujemy sylwetki tych œwiêtych ludzi w opracowaniu naszych pedagogów. JÓZEF RAFA KALINOWSKI - ŻO NIERZ I ZAKONNIK. Jednym z wielu Polaków, których Koœció³ ostatnimi laty wyniós³ na o³tarze, jest œw. Rafa³ Kalinowski. Warto, wiêc przeœledziæ ycie tego niezwyk³ego cz³owieka, o³nierza, patrioty, zes³añca i zakonnika. Swoim yciem da³ œwiadectwo, e cz³owiek - jeœli tylko chce - mo e wejœæ na wy yny œwiêtoœci maj¹c przed oczyma Biga i wierz¹c w Jego nieskoñczon¹ dobroæ. Œwiêty Rafa³ przyszed³ na œwiat w Wilnie r. w trudnym okresie zaborów w niezbyt zamo nej rodzinie szlacheckiej. Maj¹c dziewiêæ lat opuœci³ dom rodzinny i zosta³ uczniem Instytutu Szlacheckiego, a w 1853 r. rozpocz¹³ studia w Miko³ajewskiej Szkole In ynierii w Petersburgu. By³ uczniem niezwykle zdolnym, inteligentnym i ludzkim w obcowaniu z kolegami. Okres studiów oceni³ póÿniej sam jako ciemn¹ plamê w yciu, w zwi¹zku z tym, e zapomnia³ wtedy o osobistym kontakcie z Bogiem, o potrzebie modlitwy i uczestniczenia w praktykach religijnych. Dopiero lektura "Wyznañ" œw. Augustyna pobudzi³o go do g³êbszych refleksji nad w³asnym yciem. Nie zaprzesta³ jej nawet po ukoñczeniu studiów, gdy pracowa³ jako in ynier przy budowie linii kolejowych miêdzy innymi na trasie Odessa - Kuesk. Du y wp³yw na dalsze losy Józefa Rafa³a Kalinowskiego mia³o powstanie styczniowe w 1863 r. Choæ mia³ œwiadomoœæ jak ma³e s¹ szanse powodzenia powstañczego zrywu, postanowi³ zdobyt¹ wiedzê wojskow¹ spo ytkowaæ w walce. Nawi¹za³ kontakt z Rz¹dem Narodowym w Warszawie i zosta³ mianowany ministrem wojny na Litwie Podczas serii aresztowañ przywódców powstania na Litwie w marcu 1864 r. przysz³a kolej na Józefa Kalinowskiego.. Podczas przes³uchania ca³¹ winê wzi¹³ na siebie i wydawa³o siê, e nie zdo³a unikn¹æ œmierci. Jako wojskowy zosta³ za sw¹ dzia³alnoœæ skazany na rozstrzelanie. Dziêki staraniom rodziny uda³o siê wyjednaæ z³agodzenie kary na do ywotnie zes³anie na Syberiê, skrócone nastêpnie do dziesiêciu lat. I tak Józef Kalinowski, zabieraj¹c ze sob¹ fotografie rodzinne, "O naœladowaniu Chrystusa", Ksiêgê Hioba, Nowy Testament i krucyfiks - wyruszy³ na zes³anie: najpierw do kopalni srebra w Nerczyñsku, a nastêpnie do warzelni soli ko³o Irkucka. Na zes³aniu po pracy Józef Kalinowski mia³ zawsze czas na wiele ró nych akcji prowadzonych wœród zes³añców: uczy³ dzieci, wyg³asza³ ró ne prelekcje, organizowa³ wspólne modlitwy. Najwiêcej jednak pracowa³ nad sob¹ uczy³ siê jêzyków obcych, studiowa³ ksi¹ ki o tematyce teologicznej. Ju wówczas nurtowa³a go myœl, e jeœli wróci do kraju, to wst¹pi do klasztoru. Po zwolnieniu z przymusowych robót uzyska³ mo liwoœæ osiedlenia siê na Syberii. Pracowa³ wtedy jako nauczyciel, bra³ udzia³ w badaniach naukowych nad jeziorem Bajka³ prowadzonych przez Benedykta Dybowskiego W wyniku d³ugotrwa³ych starañ w 1873 r Józef wraca do Ojczyzny.. Nastêpnym etapem jego pracy by³o stanowisko wychowawcy syna ksiêcia W³adys³awa Czartoryskiego - Augusta, któremu towarzyszy³ w licznych wêdrówkach po uzdrowiskach, bowiem m³ody Cartoryski zachorowa³ na gruÿlicê. Józef Kalinowski swoj¹ siln¹ osobowoœci¹ wp³yn¹³ na pog³êbienie zainteresowañ wychowanka sprawami religii oraz przyczyni³ siê do tego, e August Czartoryski jest jednym z wielkich Polaków i kandydatem na o³tarze. Po rozstaniu ze swym wychowankiem Józef Kalinowski wstêpuje do nowicjatu Karmelitów Bosych w Grazu w Styrii i przyjmuje zakonne imiê brata Rafa³a

13 od œw. Józefa. W 1881 r. zosta³ przeniesiony do przechodz¹cego trudne chwile klasztoru Karmelitów Bosych w Czernej ko³o Krzeszowic. Otrzyma³ tutaj œwiêcenia kap³añskie i zosta³ wybrany przeorem klasztoru. Na to stanowisko powo³ywano go trzykrotnie. Dzieki jego gorliwoœci i ciê kiej pracy, zakon Karmelitów i Karmelitanek odrodzi³ siê po okresie kasat. Dziêki jego staraniom powstaje nowy klasztor w Wadowicach, dok¹d przybywa maj¹c jedynie w rêku figurê œw. Józefa, a w sercu g³êbok¹ wiarê, e rozpoczête dzie³o zaowocuje stokrotnie w przysz³oœci. Po jedenastu miesi¹cach choroby umiera 15 listopada 1907 r. jako Przeor w Wadowicach maj¹c 72 lata, w tym 29 w zakonie, a 25 w kap³añstwie. Pogrzeb odby³ siê w Czernej, gdzie spocz¹³ na zakonnym cmentarzu wœród swoich wspó³braci. W 1937 roku o. Rafa³a Kalinowskiego przeniesiono do kaplicy œw. Jana od krzy a w klasztorze w Czernej. Ju za ycia widziano w nim œwiêtego podziwiaj¹c za postawê wobec drugich, gorliwoœæ apostolsk¹ i mi³osierdzie. W 1932 r. rozpoczêto wstêpne starania o beatyfikacjê o. Rafa³a. Kolejne etapy tego procesu odbywa³y siê w Krakowie, Wilnie, Lwowie, Strzegomiu, na Wêgrzech i w innych miejscach zwi¹zanych z yciem i dzia³alnoœci¹ o. Rafa³a. 22 czerwca 1983 r. na krakowskich b³oniach odby³a siê beatufikacja ojca Rafa³a Kaliniwskiego. Dokona³ jej papie Jan Pawe³ II, który w m³odoœci dobrze zna³ klasztor wadowicki i postaæ jego za³o yciela. 17 listopada 1991 r. w Rzymie odby³a siê kanonizacja wielkiego Polaka, który przez swoje ycie i czyny ukazuje nam, jak trzeba iœæ przez ycie, by naœladowaæ Chrystusa i jak trzeba kochaæ Ojczyznê, by dla niej cierpieæ. mgr Urszula Dziedzic Św. Brat Albert (Adam Bernard Chmielowski) "Powinno siê byæ dobrym jak chleb. Powinno siê byæ jak chleb, który dla wszystkich le y na stole, z którego ka dy mo e kês dla siebie ukroiæ i nakarmiæ siê, jeœli siê jest g³odnym." Te najbardziej znane s³owa Brata Alberta doskonale oddaj¹ Jego postawê, to, czym kierowa³ siê w yciu. Adam Chmielowski pochodzi³ z rodziny szlacheckiej. Urodzi³ siê 20 sierpnia 1845 roku w Igo³omi ko³o Krakowa. By³ najstarszym z czworga rodzeñstwa. Gdy mia³ 8 lat zmar³ mu ojciec, szeœæ lat póÿniej matka. Nad osieroconymi dzieæmi opiekê sprawowa³a rada familijna, a wychowywa³a je stryjenka, Petronela Chmielowska. Adam rozpocz¹³ naukê w wieku dwunastu lat w Szkole Kadetów w Petersburgu, ale po roku wróci³ do domu. Uczy³ siê w gimnazjum w Warszawie, nastêpnie w latach studiowa³ w Pu³awach w Instytucie Politechnicznym i Rolniczo-Leœnym. Kiedy wybuch³o Powstanie Styczniowe razem z kolegami przerwa³ studia, aby wzi¹æ w nim udzia³. Osiemnastoletni wówczas Adam uczestniczy³ w kilku potyczkach i bitwach, m.in. Pod S³upcz¹ i pod Grochowiskami. Po klêsce grochowiskiej dosta³ siê do niewoli i zosta³ internowany w O³omuñcu. Uciek³ stamt¹d wyniesiony przez kolegów w... trumnie. Wróci³ do armii powstañczej, walczy³ na KielecczyŸnie. Zosta³ ranny w nogê pod Me³chowem, rana okaza³a siê tak ciê ka, e musiano nogê amputowaæ powy ej kolana. Zosta³ kalek¹ do koñca ycia. Wyjecha³ do Pary a, aby unikn¹æ represji za udzia³ w postaniu. W latach studiowa³ malarstwo w Monachium, gdzie namalowa³ szereg obrazów. ZaprzyjaŸni³ siê z obecnymi tam artystami: Stanis³awem Witkiewiczem, Józefem Che³moñskim, Aleksandrem i Maksymilianem Gierymskimi. Dziêki swej wra liwoœci, bogatej osobowoœci i wielkiej kulturze mia³ moralny i twórczy wp³yw na swoich kolegów. Leon Wyczó³kowski tak okreœla³ Chmielowskiego: "( ) by³ naszym nauczycielem: wytworny pan, g³êboki umys³, cz³owiek wykwintny, artysta zapalony, z nerwem (...). Weso³y, dowcipny gawêdziarz nadzwyczajny, ciekawy malarz, który cudowne rzeczy opowiada³ o sztuce." Pogl¹dy Chmielowskiego na piêkno i sztukê wi¹za³y siê œciœle z religijnoœci¹. Uwa a³, e w twórczoœci artysty znajduje odbicie jego ycie duchowe, a jakoœæ dzie³a zale y od jakoœci ycia wewnêtrznego. Sama technika i koncepcja nie wystarcz¹, aby powsta³o dzie³o. Pragn¹³ poprzez sztukê s³u yæ Bogu. Najg³oœniejszym jego obrazem sta³o siê p³ótno Ecce Homo (Oto Cz³owiek), postaæ ubiczowanego Chrystusa, wyœmianego, w cierniowej koronie i trzcin¹ - ber³em w d³oni. achman czerwonego p³aszcza rozchylonego na piersiach Zbawiciela tworzy swym kszta³tem wielkie serce, wielokrotnie przeciête zarzuconego na ramiona

14 powrozu. Obecnie obraz znajduje siê w koœciele Albertynek "Ecce Homo" w Krakowie. W 1880 r. po odbyciu rekolekcji u Jezuitów zadecydowa³ o wst¹pieniu do ich klasztoru. Jednak e popad³ w siln¹ depresjê i opuœci³ klasztor. Zachwyciwszy siê yciem œw. Franciszka zosta³ tercjarzem zakonu. W 1884 r. przyby³ do Krakowa, du o malowa³, utrzymywa³ kontakty ze œrodowiskiem artystycznym, bywa³ w domach arystokracji. Równoczeœnie przygarnia³ bezdomnych, dawa³ im schronienie w swojej pracowni. Ostatecznie postanowi³ poœwiêciæ swe ycie biedakom, staj¹c siê jednym z nich. Przywdzia³ habit tercjarski i przyj¹³ imiê Alberta (1887), rok póÿniej z³o y³ œluby zakonne. Taki by³ pocz¹tek historii Zgromadzenia Braci Pos³uguj¹cych Ubogim, zwanych od Za³o yciela Albertynami. Powsta³o równie eñskie zgromadzenie Albertynek. Brat Albert wykorzystywa³ wszelkie znajomoœci by znaleÿæ pomoc dla bezdomnych i g³oduj¹cych. Organizowa³ "Ogrzewalnie" i domy opieki dla starców, sierot, nieuleczalnie chorych. Mieszka³ z nimi dziel¹c najtrudniejsze wa-runki, jad³ to co oni. Prawie ca³y czas malowa³ i z potrzeby serca i dla pieniêdzy, które przeznacza³ na schroniska. Chcia³ byæ ka demu bratem, przywraca³ innym ludzk¹ godnoœæ. Mia³ dar zjednywania sobie serc i mimo skrajnego ubóstwa nadal bywa³ w najbardziej wytwornych krêgach. Helena Modrzejewska tak go okreœla³a: Romuald Traugutt / / "By³ on chodz¹cym wzorem cnót chrzeœcijañskich i g³êbokiego patriotyzmu, oddychaj¹cy poezj¹, sztuk¹, mi³oœci¹ bliÿniego. Natura czysta i nie znaj¹ca egoizmu. "Adam Chmielowski - Brat Albert zmar³ na raka o³¹dka w po³udnie œwiêta Bo ego Narodzenia 1916 r. maj¹c 71 lat. Proces beatyfikacyjny zacz¹³ siê ju przed II wojn¹ œwiatow¹. Beatyfikacja mia³a miejsce w Krakowie w 1983 roku, natomiast kanonizacja odby³a siê 12 listopada 1989 roku w Rzymie. Ojciec Œw. Jan Pawe³ II w homilii mówi³: "Dzieliæ swój chleb z g³odnym, wprowadzaæ w dom biednych, tu³aczy, nagiego, którego ujrzysz, przyodziaæ, nie odwóciæ siê od wspó³ziomków (Iz 58,7). - To w³aœnie czyni³ Brat Albert. W tej niestrudzonej, heroicznej pos³udze na rzecz najbardziej upoœledzonych i wydziedziczonych, znalaz³ ostatecznie sw¹ drogê. Znalaz³ Chrystusa. Przyj¹³ jego jarzmo i brzemiê. Nie by³ tylko "mi³osiernikiem". Sta³ siê jednym z tych, którym s³u y³. Ich bratem. Szary brat." Postaæ Brata Alberta, jego ycie inspirowa³o wielu artystów: malarzy, pisarzy, poetów. Najbardziej znany utwór napisa³ m³ody ks. Karol Wojty³a: "Brat naszego Boga". Czego uczy nas osoba Œwiêtego? Z pewnoœci¹ tego, i najwa niejszy jest cz³owiek. Aby nieœæ pomoc bliÿnim œrodki materialne s¹ niezbêdne ale najistotniejsza jest mi³oœæ. Ks. mgr Marek J. Kwiatosz Losy Polski sprzyja³y wielu obywatelom zapisywaniu siê w historii pañstwa i narodu jako mêczennicy, ofiary t. zw. s³usznej sprawy. W cenie by³y, wiêc patriotyzm, poœwiêcenie, bezgraniczne oddanie sprawom Ojczyzny. Has³o umieszczane na sztandarach Bóg, Honor, Ojczyzna stawa³o siê dla wielu dewiz¹ yciow¹. Jednak w panteonie polskich bohaterów narodowych znaleÿæ mo na tak e tych, którzy do Boga, Honoru i Ojczyzny dodawali wartoœæ nie mniejsz¹, choæ czêsto niedocenian¹ - rodzinê. Przyk³adem mo e byæ Romuald Traugutt znany przede wszystkim jako ostatni dyktator powstania styczniowego. Nieznany szerzej jako prawy cz³owiek, m¹, ojciec, katolik. Postaæ, która równie w naszych czasach powinna byæ wzorem sumiennoœci, oddania ojczyÿnie, wierze i rodzinie. Pewnie równie i te cechy zadecydowa³y o tym, e przywódca powstania styczniowego- tak blisko zwi¹zanego z naszym regionem zostanie w paÿdzierniku patronem Liceum Ogólnokszta³c¹cego w Siedliszczu. Jakim cz³owiekiem by³, zatem Romuald Traugutt? Urodzi³ siê 16 stycznia 1826 roku w Szostakowie w Brzeskiem. W dwa lata póÿniej umiera mu matka. Ojciec o eni³ siê doœæ szybko powtórnie. Jednak ani ojciec poch³oniêty prowadzeniem gospodarstwa ani macocha obojêtna na los Romualda nie poœwiêcaj¹ mu zbyt wiele czasu. Faktycznie najwiêkszy wp³yw na wychowanie dziecka wywrze babka Justyna. Jej to bêdzie zawdziêcza³ system wartoœci, którym kierowa³ siê równie w swoim doros³ym yciu. W 1836 roku Romuald rozpocz¹³ naukê w Gimnazjum w Œwis³oczy. Równie tutaj nie mia³ zbyt lekkiego ycia. D¹ enie do osi¹gania najwy szych celów

15 sprawia³o, e nie cieszy³ siê zrazu sympati¹ zbyt wielu kolegów. Z czasem dopiero zdoby³ ich szacunek. W 1842 r. Traugutt koñczy gimnazjum ze z najwa niejszym wyró nieniem - z³otym medalem. Kolejne dwa lata zajmie mu przygotowywanie siê do egzaminów do Akademii Wojsk In ynieryjnych. Wysi³ki jego okaza³y siê jednak daremne. Choæ odznacza³ siê olbrzymi¹ wiedz¹ to progu Akademii nie dane by³o mu przest¹piæ. Traugutt przyj¹³ ten yciowy zawód ze spokojem. Mimo niepowodzeñ nie zmieni³ planów na przysz³oœæ. W 1844 roku znalaz³ siê w armii rosyjskiej jako zwyk³y junkier. W okresie tym da³ siê poznaæ jako rzetelny i sumienny o³nierz, który nie tylko wzorowo wype³nia swoje obowi¹zki, ale równie znajduje czas na naukê. Efektem tego bêdzie z³o enie celuj¹co egzaminów oficerskich i otrzymanie w 1848 roku stopnia chor¹ ego. Droga do kolejnych awansów stawa³a otworem. Równie w yciu prywatnym Traugutta uk³ada³o siê coraz lepiej. Jesieni¹ 1849 poznaje Annê Pikiel, któr¹ w dwa lata póÿniej poœlubi³. ona wnios³a w ycie dotychczasowego odludka wiele spokoju i radoœci. Nie dziwi wiec fakt, e Romuald ywi do niej g³êbokie uczucie. O ówczesnym stanie ducha najlepiej zdaj¹ siê œwiadczyæ malowane przezeñ obrazy olejne oraz rysunki i akwarele. Z olbrzymiej duchowoœci Traugutta wynika³a równie jego g³êboka religijnoœæ, która nie k³óci³a siê jednak z najbardziej ludzkimi uczuciami. Mimo, e przysz³a ona by³a protestantk¹ a on katolikiem zdecydowa³ siê na ma³ eñstwo. Gdy dowiedzia³ siê, e bez adnej z jego strony namowy postanowi³a przejœæ na katolicyzm, prze y³ chwile radosnego wzruszenia. Prawy charakter Traugutta sprawi³, e Anna nigdy nie a³owa³a, e zosta³a jego on¹. Mi³oœæ do dzieci, które przysz³y wkrótce na œwiat, z³¹czy³a ich jeszcze bardziej. Wydarzenia wojny krymskiej zak³óci³y spokój w domu Trauguttów. Romuald ju od trzech lat podporucznik musia³ udaæ siê na plac boju. Wojna, mimo, i przegrana sta³a siê miejscem kolejnych sukcesów i awansów Traugutta. Jednak od chwili powrotu z wojny i zamieszkania w Petersburgu szczêœcie osobiste zaczê³o odwracaæ siê od niego. W lecie 1859 œmieræ nawiedzi³a jego dom, kolejno umiera³y dwójka dzieci, babka oraz w grudniu ona. Nikt jednak nie us³ysza³ z jego ust skargi. Tragiczne prze ycia nie za³ama³y go. Pracowa³ nadal sumiennie, wytrwale uzupe³niaj¹c sw¹ wiedzê. Mimo, e nie by³ absolwentem Akademii dost¹pi³ awansu do korpusu in ynierów armii. Kolejne intratne posady w armii carskiej okaza³y siê niczym wobec wydarzeñ, które na pocz¹tku lat szeœædziesi¹tych zaczê³y mieæ miejsce na ziemiach Królestwa. Po krwawo st³umionych przez kozaków manifestacjach w Warszawie Traugutt poprosi³ o udzielenie mu d³ugoterminowego urlopu. Czas ten wykorzysta³ na zabezpieczenie przysz³oœci swoim córkom. Urz¹dzi³ nowy dom w Ostrowiu pod Kobryniem a pragn¹c zapewniæ dzieciom troskliw¹ opiekê o eni³ siê po raz drugi z Ann¹ Koœciuszkówn¹. Zdaj¹c sobie sprawê z nadci¹gaj¹cego powstania sk³ada ostateczn¹ dymisjê z armii carskiej. Nie anga uje siê pocz¹tkowo w dzia³alnoœæ adnego z obozów politycznych twierdz¹c, e jako o³nierz powinien interesowaæ siê kwestiami militarnymi nie polityk¹. Wybuch powstania zastaje Traugutta w Kobryniu. Tam te otrzymuje bilet mobilizacyjny do oddzia³ów powstañczych. Po upadku powstania na Bia³orusi przyje d a do Warszawy, gdzie podejmuje pracê w Rz¹dzie Narodowym. Wkrótce zostaje mianowany genera³em, zlecono mu równie misjê zagraniczn¹kontroli przep³ywu broni i zbadania mo liwoœci interwencji z zewn¹trz. Misjê sw¹ Traugutt spe³ni³ zyskuj¹c jeszcze wiêksze zaufanie w³adz centralnych. Zatem gdy brak by³o sukcesów naturalnym wyda³ siê fakt powierzenia w³adzy dyktatora cz³owiekowi du ej wiedzy, samodyscypliny i doskona³emu organizatorowi, jakim by³ Traugutt. Dzia³alnoœæ nowego dyktatora posz³a w trzech kierunkach; ujednolicenia armii powstañczej, wprowadzenia w ycie dekretu uw³aszczeniowego w celu pozyskania do walki ch³opów oraz nawi¹zania wspó³pracy z rewolucjonistami wêgierskimi i w³oskimi. Reformy te, choæ s³uszne okaza³y siê byæ przynajmniej o pó³ roku spóÿnione. Nie pomog³y utrzymaæ powstania. Traugutt jak i pozostali cz³onkowie rz¹du zosta³ aresztowany. O roli jego œwiadczy fakt, e w tydzieñ od osadzenia go w Cytadeli powstanie upada na ostatnim walcz¹cym terenie.5 sierpnia 1865 r. Traugutt wraz z czwórk¹ pozosta³ych cz³onków Rz¹du Narodowego zostaje zamordowany na oczach mieszkañców Warszawy. Egzekucja, która mia³a byæ manifestacj¹ si³y caratu sta³a siê aktem solidarnoœci z cz³owiekiem, który przez pó³ roku robi³ wszystko, co by³o w jego mocy, by uratowaæ powstanie i wróciæ wolnoœæ OjczyŸnie. mgr Wojciech Iwaniuk Hymn do Matki Boskiej Bolesnej za poleg³ych w roku 1863 (fragment) Ci mêczennicy w Bogu ju spoczêli; Katorga, Sybir, knut ich nie rozdzieli. Niech w tej mogile s³odko spoczywaj¹, Za nas, Ojczyznê - niech Boga b³agaj¹. Tu nasi bracia w tej wielkiej mogile Polegli za kraj przeciw wra ej sile I ju siê teraz po³¹czyli z Bogiem Prosz¹c za nami zwyciêstwa nad wrogiem. Bracia polegli bój wrogom wydali, Za wiarê, wolnoœæ krew sw¹ przelali; Za krew i trudy obdarz ich zbawieniem, Bo e! A wrogów zetrzej swym ramieniem. Zawsze gotowych na srogie katusze W Bogu niech spoczn¹ mêczenników dusze. Niechaj im œwieci œwiat³oœæ wiekuista! Uproœ im niebo, o Panno przeczysta! Wszak wróg nasz krwawy na to siê usadzi³ By wierne syny Ojczyzny wyg³adzi³. O Matko Boska! O Królowo Polski! Wyzwól nas, wyzwól od tych wrogów z³oœci... (na melodiê Bo e coœ Polskê)

16 Czy Siedliszcze będzie miastem? Wywiad z mgr in. Hieronimem Zonikiem wójtem gminy Siedliszcze Panie Wójcie. 1 wrzeœnia, w dniu inauguracji Nowego Roku Szkolnego 2003/2004 w Siedliszczu nast¹pi nadanie imienia dla nowej ulicy oraz ods³oniêcia pomnika dra Aleksandra Ba³asza. Sk¹d wzi¹³ siê pomys³ uczczenia pamiêci tego wybitnego cz³owieka? Czy o planowanej uroczystoœci informowano rodzinê Pana Doktora? Imiê Aleksandra Ba³asza Rada Gminy Siedliszcze nada³a nowo utworzonej ulicy przy której dopiero powstaje zabudowa mieszkaniowa ju 10 lutego 2003 r. Przebiega ona pomiêdzy szko³¹ podstawow¹ w Siedliszczu a ul. A.Mickiewicza. Przed podjêciem uchwa³y poprosi³em o zgodê onê Aleksandra Ba³asza Pani¹ A³³ê Ba³asz mieszkaj¹c¹ obecnie w Krakowie. W odpowiedzi otrzyma³em ciep³y pe³en yczliwoœci list z podziêkowaniem za tê inicjatywê. Pani A³³a Ba³asz zosta³a tak e poinformowana o pomyœle umieszczenia tablicy z podziêkowaniem dla jej mê a oraz o tym, e 1 wrzeœnia br. przy okazji inauguracji roku szkolnego 2003/2004 bêdzie ona ods³oniêta i poœwiêcona. Natomiast informacje, e powsta³ pomnik uwa am za mocno przesadzone, owszem przy tej ulicy na du ym granitowym g³azie bêdzie zamontowana w/w tablica z podziêkowaniem dla Aleksandra Ba³asza - osoby która bezinteresownie poœwiêci³a du o ze swojego ycia dla Siedliszcza. Jest to przyk³ad wielkiego zainteresowania w rozwój miejscowoœci, ca³ej gminy. Pan Aleksander Ba³asz nie szczêdzi³ swoich si³ i energii by powsta³y potrzebne wówczas spo³eczeñstwu obiekty, widzia³ potrzebê ich budowy. Tak¹ postawê nale y pokazywaæ jako przyk³ad, szczególnie m³odzie y do naœladowania. Niestety czêsto widzi siê postawê inn¹, s¹ ludzie którzy myœl¹ tylko o sobie, nie pomagaj¹ ale wrêcz przeszkadzaj¹ przy realizacji potrzebnych mieszkañcom inwestycji. Umyœlnie utrudniaj¹c by zyskaæ kosztem innych. Jest to postawa naganna, jednak stwierdziæ nale y, e dziêki ludziom yczliwym, myœl¹cym pozytywnie a taka jest wiêkszoœæ mieszkañców uda³o siê Panu Aleksandrowi Ba³aszowi zrealizowaæ swoje zamierzenia i obecnie samorz¹dowi gminy tak e. Postaæ dra Ba³asza nierozerwalnie zwi¹zana by³a z siedliskim szpitalem, który jak wiemy przesta³ istnieæ z koñcem lipca bie ¹cego roku. Czy likwidacji tej placówki zdrowia nie mo na by³o zapobiec i co dalej z nieruchomoœciami, które pozosta³y po szpitalu? Co siê sta³o z personelem szpitala? Obiektem który powsta³ dziêki pracy Aleksandra Ba³asza jest miêdzy innymi szpital w Siedliszczu. Niestety, mimo starañ w³adz gminy, komitetu obrony szpitala, ksiêdza Dziekana Janusza Krzaka, jego Eminencji Arcybiskupa Józefa yciñskiego oraz grona yczliwych ludzi, nie uda³o siê obroniæ przed likwidacj¹ tej placówki. Dyrekcja szpitala w Che³mie konsekwentnie czyni³a starania by szpital zlikwidowaæ, a nowe w³adze samorz¹du województwa lubelskiego który jest organem prowadz¹cym szpitale wyrazi³y zgodê na likwidacjê oddzia³u szpitalnego w Siedliszczu. Pracownicy szpitala, g³ownie personel pomocniczy stracili pracê i to jest dla nich tragedi¹ gdy przy obecnym bezrobociu w kraju ze znalezieniem pracy jest bardzo Ÿle. Wydaje siê, e zrobiliœmy wszystko co tylko by³o mo liwe z naszej strony by obroniæ szpital przed likwidacj¹. W³aœcicielem nieruchomoœci szpitalnej jest skarb pañstwa a zarz¹d sprawuje szpital che³mski, obiekty stoj¹ puste i nie s¹ obecnie wykorzystane. Staramy siê poinformowaæ jak najwiêksze grono osób i instytucji, e istnieje mo liwoœæ ich zagospodarowania na bardzo korzystnych warunkach. W Siedliszczu powstaje nowa dla wielu osób zagadkowa budowla, chodzi o drewniany budynek, który stan¹³ naprzeciwko urzêdu gminy. Proszê powiedzieæ, jakie funkcje ma spe³niaæ ta nowa inwestycja? Wydaje siê, e dla mieszkañców Siedliszcza "budowla" ta nie powinna byæ zagadk¹, bo przez kilkadziesi¹t lat pe³ni³a ró ne funkcje w Siedliszczu, ostatnio domu parafialnego. Jest to niewielka inwestycja, bo polega na przeniesieniu tego budynku w obecne miejsce przy ulicy Szpitalnej w Siedliszczu. Prace tê wykonuj¹ osoby bezrobotne zatrudnione w ramach programu "Dziedzictwo", jaki powsta³ w Powiatowym Urzêdzie Pracy w Che³mie a gmina Siedliszcze skorzysta³a zatrudniaj¹c 10 osób bezrobotnych. Chcielibyœmy tutaj zgromadziæ eksponaty œwiadcz¹ce o yciu naszej wsi w minionych latach tj. sprzêty gospodarstwa domowego, narzêdzia do obs³ugi inwentarza, sprzêt s³u ¹cy do prac polowych itp. Zebrane dotychczas eksponaty sk³adaliœmy w pa³acu w Siedliszczu jednak jest tam zbyt ma³o miejsca. W ramach realizacji programu "Dziedzictwo" zostanie tak e odnowiona elewacja tego pa³acu. Pragnê podziêkowaæ wszystkim tym, którzy bezinteresownie przekazali eksponaty i prosiæ, je eli ktoœ posiada tego typu sprzêty by ich nie niszczyæ czy wyrzucaæ na z³om, lecz poinformowaæ w urzêdzie gminy czy bibliotece. Spo³ecznie izb¹ pamiêci zajmuje siê Pan W³adys³aw Rodzeñ, do niego tak e mog¹ zg³aszaæ siê zainteresowani. Eksponaty bêd¹ z³o one w w/w budynku a wiêkszy sprzêt w jego otoczeniu z opisem informacji, kto by³ jego w³aœcicielem. Miejsce to bêdzie zapewne pomocne w procesie dydaktycznym w szko³ach, ale powinno tak e podnieœæ atrakcyjnoœæ turystyczna naszej gminy. Siedliszcze w przesz³oœci dwukrotnie posiada³o prawa miejskie, a ulice mia³y swoje nazwy. Przed kilkunastu laty z ulic zniknê³y tabliczki z nazwami, a wielu z siedliszczan nie wie nawet gdzie mieszka, czy to w osadzie czy na wsi czy to "na koloni". Czy nie warto by³oby przy okazji nadania imienia dla nowej ulicy wyjaœniæ mieszkañcom w/w kwestie urbanizacyjne. Wiele ma³ych miejscowoœci - Piaski, Krasnobród ponownie otrzyma³o prawa miejskie. Czy Siedliszcze ma szansê by ponownie staæ siê miastem? Wydaje siê, e w obecnej sytuacji, w przededniu wejœcia Polski do Unii Europejskiej Siedliszcze jako miasto skorzysta³oby znacznie wiêcej, wszak obecnie istnieje wie-le programów pomocy dla

17 miast i miasteczek. Siedliszcze rzeczywiœcie dwukrotnie, ale na bardzo krótko posiada³o prawa miejskie, jednak obecnie nie jest mo liwe uzyskanie praw miejskich g³ównie ze wzglêdu na zbyt ma³¹ liczê mieszkañców, gdy Siedliszcze, Siedliszcze wieœ i Kolonia Siedliszcze licz¹ razem jedynie niewiele ponad 1300 mieszkañców.natomiast, aby otrzymaæ prawa miejskie miejscowoœæ powinna liczyæ, co najmniej 3 tys. mieszkañców. Tablice z nazwami ulic wystêpuj¹ jedynie w Siedliszczu( popularnie - osada Siedliszcze) i tam w latach 90 -tych zakupione i zainstalowane zosta³y tablice z nazwami ulic. Jednak nie mog¹ one wystêpowaæ we wsi i Kolonii Siedliszcze, poniewa tam nigdy nie nadawano nazw ulicom. Informacja o tym gdzie mieszkaj¹ zainteresowani jest umieszczona na stronie meldunkowej w ka dym dowodzie osobistym nikt nie powinien, wiêc mieæ w¹tpliwoœci gdzie mieszka. Problem mog¹ sprawiaæ niektórym osobom nazwy poszczególnych miejscowoœci, prawid³owo brzmi¹ one nastêpuj¹co: - Siedliszcze- popularnie Osada Siedliszcze - Siedliszcze wieœ - Kolonia Siedliszcze Nieprawd¹ jest stwierdzenie, e wiêcej skorzystalibyœmy z funduszy strukturalnych gdyby Siedliszcze mia³o prawa miejskie. Wprost przeciwnie, wiêkszoœæ funduszy ma byæ skierowana do gmin wiejskich, na rozwój terenów wiejskich, a posiadanie praw miejskich mo e, choæ w niewielkim stopniu utrudniæ korzystanie z nich. Owszem z tego, co s³ysza³em w przesz³oœci odbywa³y siê imprezy pod nazw¹ "Dni Siedliszcza", ówczesna w³adza szuka³a ró nych sposobów by znaleÿæ alternatywê dla œwi¹t koœcielnych czy narodowych, którym nie by³a przychylna. Tak e w ten sposób œwiêtego Miko³aja mia³ nam zast¹piæ dziadek Mróz. Wydaje siê, e tego typu imprezy czy festyny mog³yby jednak obecnie mieæ tak e miejsce. Od 1991 r. organizujemy festyn z okazji obchodów œwiêta 3-go maja i nic nie stoi na przeszkodzie, gdyby by³a taka inicjatywa i potrzeba by ten festyn jeszcze bardziej rozbudowaæ. Ponadto przy potrzebie organizacji innych festynów mo na siê zastanowiæ nad siêgniêciem do naszej tradycji s³owiañskiej organizuj¹c np. festyn z okazji nocy œwiêtojañskiej, czy te powitania lata np. nad zalewem w Majdanie Zahorodyñskim. W ostatnich latach w Siedliszczu wiele siê zmieni³o. Powsta³a nowa szko³a z sal¹ gimnastyczn¹, s¹ nowe chodniki, powsta³ zalew w Majdanie Zahorodyñskim. Proszê powiedzieæ, jakie s¹ Pana plany, co do przysz³oœci Siedliszcza w sferze inwestycyjnej, ale te w sferze ycia codziennego, rozwoju kultury i sportu itp. W przesz³oœci w Siedliszczu odbywa³y siê imprezy pod nazw¹ "Dni Siedliszcza", czy nie warto by³oby wróciæ do tamtej tradycji? Od czasu powstania samorz¹du gminnego tj. od 1990 r. staramy siê budowaæ infrastrukturê techniczn¹ tj. wodoci¹gi, kanalizacjê, oczyszczalniê œcieków w tym tak e przydomowe. Wybudowane zosta³y tak e dwie szko³y i sala gimnastyczna, powsta³ zalew, nowe boisko i inne obiekty. Pozostaje jednak ci¹gle bardzo du o do zrobienia, tym bardziej, ze apetyty mieszkañców rosn¹ w miarê jedzenia, w³aœciwie w miarê realizacji kolejnych inwestycji. Niestety rozpoczêcie i prowadzenie nowych przedsiêwziêæ jest coraz trudniejsze gdy du ym obci¹ eniem jest utrzymanie wybudowanych obiektów czy budowli. Staramy siê w jak najmniejszym stopniu obci¹ aæ mieszkañców np. dotuj¹c funkcjonuj¹ce wodoci¹gi- nie podnosimy ceny wody od kilku lat. Ponadto kryzys finansów publicznych, jaki wystêpuje w naszym pañstwie przek³ada siê tak e na bud et gmin, szczególnie gmin typowo rolniczych, jak¹ jest gmina Siedliszcze. Jest jednak jeszcze bardzo du o do zrobienia: nale y zakoñczyæ budowê wodoci¹gów, budowaæ oczyszczalnie œcieków tak przydomowych jak te przy szko³ach podstawowych, nale y remontowaæ w dalszym ci¹gu szko³y w terenie, kontynuowaæ remonty chodników i dróg gminnych oraz wiele innych. S¹ dziedziny ycia publicznego w tym np. bezrobocie czy rolnictwo, które nie le y obecnie w kompetencji samorz¹du gminnego i niestety nie mo emy bezpoœrednio zajmowaæ siê nimi. Dziêkujê serdecznie ze udzielenie informacji S³awomir Braniewski

18 Ks. Marek Kwiatosz Pochodzi z parafii Czêstoborowice z Dekanatu Piaseckiego. Po ukoñczeniu Liceum Ogólnokszta³c¹cego w Rybczewicach wst¹pi³ do Wy szego Seminarium Duchownego w Lublinie. Studia w Seminarium ( ) zakoñczy³ z³o eniem i obron¹ pracy magisterskiej na temat: "Martyryjne motywy moroliologii w wypowiedziach Jana Paw³a II". Promotorem ksiêdza Marka by³ ks. prof. Czes³aw Stanis³aw Bartnik. Po studiach podj¹³ pracê w nastêpuj¹cych parafiach: w Jastkowie, w parafii Matki Bo ej Bolesnej w Kraœniku oraz MB Pocieszenia w Krasnymstawie, sk¹d przyby³ do Siedliszcza.Do zainteresowañ ksiêdza wikariusza nale y - jazda rowerem. Ulubione filmy to polskie komedie z lat siedemdziesi¹tych i osiemdziesi¹tych. Ksi¹dz Marek czyta te dobre ksi¹ ki, z których najbardziej utkwi³a mu - "Król szczurów". S³ucha te dobrej muzyki zw³aszcza instrumentalnej. Do ulubionych instrumentów nale ¹ saksofon, klarnet i fortepian. Lubi spacery, pod- W kręgu przyjaciół letnie półkolonie 2003 Ju sta³o siê tradycj¹, ze w naszej gminie organizowany jest letni wypoczynek dla dzieci i m³odzie y. Dziêki yczliwoœci p. Wójta Hieronima Zonika w naszej gminie znalaz³y siê fundusze na sfinansowanie dwóch turnusów pó³kolonii. Ponadto dziêki staraniom naszego radnego powiatowego p. Longina Lekana otrzymaliœmy dodatkowe fundusze ze Starostwa Powiatowego w Che³mie, które zosta³y przeznaczone na zorganizowanie "dni integracji ludzi zdrowych z niepe³nosprawnymi". Pierwsza impreza pod has³em "W krêgu przyjació³" mia³a charakter plastyczny. Koloniœci wraz z pensjonariuszami z Domu Pomocy Spo³ecznej w Nowym Chojnie wyra ali za pomoc¹ pasteli i farby swoje marzenia. W drugim dniu imprezy realizowano has³o "Jestem odwa ny i spostrzegawczy". Do zabawy do³¹czyli zaproszeni goœcie: p. Hieronim Zonik - wójt gminy Siedliszcze, p. Wies³aw Pra nowski - Przewodnicz¹cy Rady Gminy, p. Longina Lekan - radny powiatu che³mskiego, che³mskiego. Józef Biedroñ - dyrektor DPS w Nowym Chojnie. P. Halina Rodzeñ - czas których mo na spotkaæ ciekawych ludzi. Ulubiona potrawa to indyk w urawinach oraz pstr¹g. W parafii Siedliszcze swoje plany wi¹ e g³ównie z prac¹ z m³odzie ¹ szkoln¹ i z ministrantami. W ludziach ceni otwartoœæ, szczeroœæ i prostotê. Jest otwarty na ludzi, na pracê z m³odzie ¹, nie dostrzega w ludziach wad, stara siê zawsze w ka dym odnaleÿæ coœ dobrego. Uwa a, e 7 lat kap³añstwa da³o mu dobre przygotowanie, to okres w sam raz do pracy. Z samej pracy w kap³añstwie jest bardzo zadowolony. Siedliszcze jako kolejna parafia wywar³o na nim bardzo dobre wra enie. Poczu³ tu odpowiedni klimat i atmosferê. Do ulubionych œwi¹t ksiêdza nale ¹ Œwiêta Wielkanocne, w które wk³ada bardzo wiele pracy. Ksi¹dz Marek lubi te pielgrzymowaæ. We wrzeœniu wybiera siê na piesz¹ pielgrzymkê do Che³ma. W minionych latach odwiedzi³ ju Sanktuarium Maryjne w Lourdess. Jego marzeniem jest pielgrzymka do Fatimy. yczymy, wiêc ksiêdzu Markowi wiele zdrowia i ask Bo ych w naszej parafii, by marzenia Jego w stu procentach siê spe³ni³y w³¹cznie z pielgrzymk¹ do Fatimy. PS. Z naszej parafii w przesz³oœci wyrusza³y ju zagraniczne pielgrzymki, m.in. do W³och, a mo e tak by do dalekiej Portugalii. mgr Ma³gorzata Lekan-Poliszuk

19 kierownik GOK w Siedliszczu, Siedliszczu. W³adys³aw Rodzeñ - przewodnicz¹cy Gminnej Komisji Rozwi¹zywania Problemów Alkoholowych oraz dyrektorzy siedliskich szkó³ p. Barbara S³odyczka i p. Aneta Dudek. Zaproszeni goœcie w³¹czyli siê do wspólnej zabawy. Wraz z dzieæmi pokonali "sztafetê z jajkami", rzucali do celu, æwiczyli swoj¹ zwinnoœæ i szybkoœæ, pracowali w jury w turnieju "Familiada" i "Droga do gwiazd". Spotkania up³ynê³y w przyjaznej atmosferze, atmosferze wspólny piknik w plenerze (plenerze lodami i ciastkami) zakoñczony ogniskiem pokaza³, e potrafi¹ siê wspaniale bawiæ doroœli z dzieæmi, zdrowi z niepe³nosprawnymi. Ca³¹ zabawê uœwietni³ zespó³ "Cztery Szmery" porywaj¹c dotañca kolonistów. By³y to tylko dwa dni, ale pozosta³e zajêcia by³y równie ciekawe, chocia by wycieczka œladami przesz³oœci po Lubelskiej Starówce, Muzeum Wsi Lubelskiej, czy wizyta w ma³ym ZOO w Leonowie. Ponadto dzieci spêdza³y czas wolny nad jeziorami, gdzie korzysta³y z wodnych k¹pieli. Bra³y udzia³ w konkursach plastycznych, wokalnych, zabawach w podchody oraz licznych rozgrywkach sportowych gdzie wspólnie z kolegami z obozu sportowego z Lublina uczestniczyli w ró nych zajêciach. Atmosfera na koloniach by³a znakomita. Zaproponowane przez wychowawców formy zajêæ cieszy³y siê du ym zainteresowaniem, czego dowodem by³a prawie stuprocentowa frekwencja na obydwu turnusach. Na pewno na koniec warto by³oby zadaæ sobie pytanie - "Czy jest potrzeba kontynuacji takiej formy odpoczynku w przysz³ym roku?". Odpowiedzi¹ na to pytanie niech bêd¹ wypowiedzi dzieci - uczestników pó³kolonii. Poni ej prezentujemy jeden z listów kolonistów. Urszula Dziedzic, Ma³gorzata Lekan-Poliszuk

20 List z półkolonii Droga koleżanko, Drogi kolego, Muszę Ci powiedzieć coś bardzo ważnego. Jak zawsze w wakacje strasznie się nudziłam, Więc na półkolonie do Siedliszcza przybyłam. Tam się niedługo potem okazało, Że atrakcji było dużo: wiele się zwiedzało. Dożo by wymieniać, a więc powiem Ci, Że np. strusie chętnie z ręki jadły mi. Na placu zabaw z dziećmi się bawiłam, Lamę zobaczyłam, owce i kozy karmiłam. 500 lat temu, jak pewnie wiesz, Istniała inna niż dzisiaj wieś. Ja to wszystko widziałam w skansenie I mówię Ci szczerze to nie opisane wrażenie. A dla relaksu w jeziorze się kąpałam I tam hymn naszej grupy KOSMOKWAKÓW śpiewałam Naprawdę dobrze radzę Ci, Abyś 28 lipca pędził, co sił I na II turnus półkolonii przybył. Jestem pewna, że nie będziesz żałował, Bo wójt naszej gminy super wakacje zorganizował. PS. Ten list pisa³a: Natalia P. Ewelina D. Ewelina R. Gdy nad Suminem odpoczywa³y.