Анна Альштынюк Uniwersytet w Białymstoku. Жанрмiнiяцюры у творчасцiянкi Брыля: ад Жменiсонечныхпромня у да Парастка

Transkrypt

1 BIAŁORUTENISTYKA BIAŁOSTOCKA TOM 8, ROK 2016 Анна Альштынюк Uniwersytet w Białymstoku Жанрмiнiяцюры у творчасцiянкi Брыля: ад Жменiсонечныхпромня у да Парастка Першая падборка лiрычнай прозы выдатнага беларускага пiсьменнiка Янкi Брыля Рамонкавы россып была надрукавана у шостым нумарычасопiса Маладосць за 1964год,адразупаслявыхаду усвет яго лiрычнага рамана Птушкi i гнëзды. Даследчыкi невыпадкова акрэслiваюць перыяд працы над гэтым творам як надзвычай важны момант у мастацкай эвалюцыi Я. Брыля. Якраз у гэты час у пiсьменнiка выспела усведамленне, што менавiта лiрычная проза, з якой i пачыналася жыццë Я. Брыля у лiтаратуры яшчэ у Заходняй Беларусi, найбольш адпавядае прыродзе яго таленту. Як вядома, сацыяльна-палiтычныя абставiны у пасляваенным Савецкiм Саюзе не спрыялiразвiццюспавядальнай,а утабiяграфiчнайлiтаратуры.адкрытасць i шчырасць у асэнсаваннi знешнiх падзей, унутранага жыцця асобы занялi у лiтаратуры сваë належнае месца толькi пасля развянчання культу асобы Сталiна. Прынамсi, многiя пiсьменнiкi нiбы набылi новае дыханне. I вядома, раман такога кшталту, як Птушкi i гнëзды, як i пазнейшая лiрычная проза Я. Брыля маглi пабачыць свет толькi уновыхграмадскiхумовах. Годампазнейпаслявыхаду Птушак iгнëзда у Я.Брыльпарадава учытачо у кнiгайзпаэтычнай назвай Жменя сонечныхпромня у. Назва гэтага першага зборнiка мiнiяцюр падкрэслiвала яго iдэйна-фiласофскiзмест,атаксаматворчуюзадачуа утара:несцiчытачуэтычна вартаснае, эстэтычна высокае i прыгожае. Сiмвалiчнае значэнне маюць i назвы iншыхзборнiка у лiрычнай прозы Я.Брыля: Вiтраж (1972), Акраец хлеба (1977), Сëння i памяць (1985), На сцежцы дзе-

2 270 АННА АЛЬШТЫНЮК цi (1988), Пiшу як жыву (1994), Вячэрняе (1994), Дзе скарб ваш (1997), Сцежкi, дарогi, прастор (2001), Блакiтны знiч (2004), Парастак (2006). Жменясонечныхпромня у распачынаеццасловамi: Дарогi, сустрэчы, уражаннi... I вечны спадарожнiк лiтаратара, памочнiк яго памяцi блакнот. Год за годам, блакнот за блакнотам... Адно знапiсанага увайшло уаповесцi,апавяданнi,нарысы.другое чакаечаргi.аiншае просiццабыцьсамастойнымтворам 1. Я. Брыль адразу падкрэслiвае, што ягоныя лiрычныя запiсы i занато укi, перш чым стаць мастацкiм творам, вылiвалiся на паперу зда уна, бо яшчэ у юнацтве будучы пiсьменнiк засвоi у урок свайго жыццëвага iтворчаганаста унiка: Усë,што уражаерозум iсэрца,трэбазапiсваць раi ул.н.талстой. Словыгэтыяяяшчэ ураннiмюнацтве узя унасваë узбраенненетолькi уiх прамым, канкрэтным значэннi. Запiсваць гэта пiсаць найлепшым чынам працай, барацьбой, любо ую цi нянавiсцю сваëй узводзячы за уважанае iперажытае уступеньвялiкагамастацтва 2. Iтамубрылë ускiямiнiяцюрыз я уляюццасвоеасаблiвымдзëннiкам душы, здольнай убачыць, выбраць, запомнiць i перадаць чытачу прыватнае iагульначалавечае, мiмалëтнае iвечнае.зцягамгадо у змест, формамiнiяцюрыэвалюцыянiравалi,трансфармавалiся,бовыя улялiся у iхновыямагчымасцiмастацкагаталенту iвялiкайчалавечайасабовасцi патрыярха беларускай лiтаратуры другой паловы ХХ пачатку ХХIстагоддзя у. Ужо упершайкнiземiнiяцюря.брыльадда уперавагусiстэматызацыi назапашанага матэрыялу па праблемна-тэматычным прынцыпе. Жменясонечныхпромня у падзеленапiсьменнiкамнашэсцьраздзела у, у якiя увайшлi творы, блiзкiя па зместу. Варта адзначыць, што выбраныязмiнiяцюр высло уiпаслужылiназвамi для раздзела у кнiгi, з я уляючыся адначасова эпiграфам i своеасаблiвым ключом. Светлае i горкае у жыццi, свет прыроды, дзяцей, лëс i абавязкi пiсьменнiка, клопат пра беларускую мову i Радзiму, гумар у кароткiх штонiках тэмы,прадста уленыя у Жменiсонечныхпромня у,якiябудуцьразвiвацца Я. Брылëм да самага завяршэння яго жыццëвага шляху. 1 Я.Брыль,Жменясонечныхпромня у,мiнск 1965,с Я.Брыль,Пасляпершыхстаронак, [у:]роздум iслова,мiнск 1965,с. 276.

3 ЖАНРМIНIЯЦЮРЫ УТВОРЧАСЦIЯНКIБРЫЛЯ Паступова паказ падзей, сцэнак з жыцця i перадача непасрэдных уражання уад iхузбагачаецца убрылë ускiхмiнiяцюрахглыбокiмроздумамнадлëсамчалавека,штовыя уляеццапрытымiнадалейва увазе дачаста,здаваласяб,неiстотныхканкрэтныхштодзëнныхмоманта у. Аднак выдзеленыя з непасрэднага жыццëвага кантэксту такой выразнай асабовасцю, як Я. Брыль, гэтыя моманты становяцца фактам мастацкай рэчаiснасцi. Адно з вядучых месц у брылë ускай лiрычнай прозе займае тэма прыроды, яе хараства i ролi у жыццi чалавека. Усë жыццë Я. Брыль не стамля уся са шчырым здзi уленнем глядзець на навакольны свет iпа-мастацкувыя уляцьсваëразуменнеягогармонii iхараства. Трэба падкрэслiць, што ужо у Жменi сонечных промня у мiнiяцюры пра прыроду больш аб ëмныя, чым мiнiяцюры з iншых частак, што, вiдаць, сведчыць аб пэ уным эмацыянальным прыярытэце. Вось уадной змiнiяцюр пiсьменнiкдзелiцца уражаннямiзлетняга побыту на найвялiкшым беларускiм возеры: Нарач. Сонца на захадзе. Зiрнула з-пад хмары, як спадылба, i хвалi, неспакойныя ад халоднага ветру, неяк адразу сцюдзëна, нявесела заблiшчалi пад чорнай столлю нiзкага неба.(...) На усходзе дзве вясëлкi: нiжэй ярчэйшая, вышэй слабая. Калi пагусце удождж,нiжэйшаявясëлказхмарай,якуюянаабдымае,наблiзiлася да нашай лодкi, а вышэйшая засталася на месцы, з канцамi, утопленымi увозерыдалëка,калясамыхяго,па уднëвага iпа уночнага,бераго у. Калi правае крыло хмары працягнулася, прайшло дажджом па драбналессi, дачах i хутарах, вясëлкi раскалолiся папалам, левая палавiна iх паблякла iзнiкла,аправая,нафонегустойхмары,нiбынадзейна убiтая канцомупа уднëвыбераг,датляваепаволi... 3 Я. Брыль ствары у пейзажную замалë уку, у якой дзелiцца хуткаплыннымi уражаннямiадпабачанага. Iчытачздзi уляецца,захапляецца i гэтай жывой карцiнай, i эмацыянальнай памяццю пiсьменнiка, дзякуючы якой ëн перажывае кароткачасовую хвiлiну, якая бясконца до ужыцца усамучалавечуювечнасць. ХоцьужыццëвайбiяграфiiЯ.Брыляхапалатрагiчныхмоманта у, але ëн за усëды застава уся аптымiстам i, вiдаць, у значнай ступенi якраз адкрытасць прыродзе давала яго душы сiлы i гарманiзавала. Па словах Радзiма Гарэцкага, Я. Брыльбы унадзiванаглядальным iзамiлаванымдакожнайпраявыпрыгажосцi удрэве,травiнцы, 3 Я.Брыль,Жменясонечныхпромня у,с

4 272 АННА АЛЬШТЫНЮК птушцы, рэчцы, закаце i усходзе сонейка... Яго апiсанне малюнка у прыроды вершы упрозе 4. Пiсьменнiк маля унiча i ярка паказвае не толькi увеськраявiд,але частаканцэнтруецца нанейкайадной з яве. Прыдапамозетрапнагаслова,удалагапара унання ëндаечытачумагчымасць убачыць дэталi: У цiхiм, светлым раннi па верхавiнах прыдарожныхбярозраптампрайшо усяветрык нiбытапальцамiперабiраючыпаваласахкагосьцiлюбiмага 5. Можнасказаць,штоЯ.Брыльбы учалавекамдарогi i усëжыццë iмкну уся адкрываць, спазнаваць невядомае i нязведанае. На старонкахкнiглiрычнайпрозыя.брыльрасцярушы ууспамiныпрарозныя месцые уропы,азii,амерыкi...аднакпразновыя уражаннiпiсьменнiк паэтызава у прыгажосцьрадзiмы,бо,вiдаць,якучалавекапамежжа, уягобылоасаблiваабвостранае успрыманнеродныхкраявiда у. Невыпадкова асаблiвае месца належыць у лiрычнай прозе Я. Брыля расповеду пра родную Загору i любiмае Крынiчнае, дзе сям я Брылë у летавала з 1978 года. Уме у пiсьменнiк праз нязначную, здавалася б, падрабязнасць падкрэслiць i жыццëвую сiлу прыроды, i рух часу, i сваю добразычлiвасць да людзей: Ужо на працягу блiзу дваццацi гадо у, вядучы новых ды новых гасцейдабацькiнëмана,япаказва у iмнапрыдарожнымпнiнявiннасмелае беразанятка,пасля,праз iншыя дачныялеты,хвалi убярозку-падростка, асëння ужо,дарагiямае,мызвамiпалюбавалiсясталайкрасуняй!..(...) Нiчога,штоя ужотрохiнадрукава упрагэтагадо узсем-восемтамуназад, бярозажiдалейрасце,ановыягосцi,дзякуй iм,едуць!.. 6 Тое,што адбываецца у свецепрыроды непа уторнае iвечнае, бо у прыроды свае законы. Яна таямнiчая, нязвыклая, але i цыклiчная. I хочацца па утарыць за пiсьменнiкам:вецербудзекудысьцiгнацьаблокi,месяц хаваццазасоснамi,калi iмяне ужонебудзе 7. Сапра уды, Я. Брыль далучы уся да шэрага у тых выдатных пiсьменнiка у,якiяадкрывалi упрыродзепаэзiю iшчодрадзялiлiся ëйзчытачом. I,вiдаць,невыпадковасуседнiчаезтэмайпрыроды уя.брыля гуманiстычная тэма маленства. Запiсыпрадзяцейвыдзелiлiсяпiсьменнiкамуасобнуючастку ужо у Жменiсонечныхпромня у. Мiнiяцюрыпрадзяцей рассыпаны iпа 4 Р.Гарэцкi,Запаленае iмсвятло нязгаснае, Народнаяволя, 1верасня 2006, [на:] 5 Я.Брыль,Дзескарбваш.Лiрычнаяпроза,Мiнск 1997,с Я.Брыль,Парастак.Запiсы iэсэ,мiнск 2006,с Я.Брыль,Запаветнае.Выбраныятворы,Мiнск 1999,с. 390.

5 ЖАНРМIНIЯЦЮРЫ УТВОРЧАСЦIЯНКIБРЫЛЯ многiх старонках наступных кнiг Я. Брыля. Дзецям прысвечана таксамазмешчаная упершымтометрохтомнiка Выбраныхтвора у 8 вялiкая падборка пад назвай Адкуль паэзiя, якую складаюць запiсы, шторабiлiся у гадах. Дзебянiбы у,якаябгэтанiбыладалëкая,цудо унаякраiна, усюды длямацi, бабуля у,бацько у аднолькава простыя чалавечыя абавязкi iклопаты, за уважае Я. Брыль. I усëгэтаробiцьтую экзотыку так прыемна, па-чалавечы звычайнай i простай, як мая роднаязагора 9. Пабачанае, пачутае пiсьменнiкам вельмi часта нагадвае яму мiнулае часы яго уласнага маленства i юнацтва. Увогуле ж рэтраспекцыя з я уляецца характэрнай рысай брылë ускай лiрычнай мiнiяцюры,урэшце,як i увогулелiрычнайпрозы.унейкiмомантвыплываюцьраптамзпiсьменнiцкайпамяцi успамiны:...чытаючы,як ëн,рэмеза у,умаленстве прикладывалсякмощам, выразна убачылася,якя,малы,змамiныхрук,узятыпадпашкi,прыкладваюся да плашчанiцы(...) А потым, само сабою, ведаючы цяпер, што мы змамай iтуды,уцаркву, iадтуль iдучыпачатырыкiламетры,аназад яшчэ iпрыцемкам,пранештажiгаварылi ударозе 10. ТакiмчынамуражаннiБрыля-чытачапрыцягнулiдалëкiя успамiны яго дзяцiнства. Пiсьменнiку хочацца аднавiць i размову з мамай, але, на жаль, словы згубiлiся у часе. I хоць ëн мог бы iх прыдумаць, алежверныпра удзесвайгожыцця iзаконамсваëйтворчасцi,нехоча уводзiць вымысел у святое для яго. З цягам гадо у многае гублялася у закутках памяцi, ды сярод аскепка у успамiна у Я. Брыль раз-пораз знаходзi утое,штозапомнiласяназа усëды.яскравымпрыкладамможа быцьмiнiяцюраабтым,што удзяцiнствепiсьменнiкнамалявацьуме у адно: дом са студняй, плотам, комiнам з дымком, сцежкай да студнi i дрэвам, а то двума. Але за усëды не хапала фантазii намаляваць галiныдыгалiнкiтак,кабаднанааднубылiнепадобныя 11. ЗгадамiЯ.Брыль муж,бацька i урэшцедзед,натуральна,пача у дзялiцца назiраннямi, эмоцыямi, рэфлексiямi з сямейнага жыцця. Няшматмiнiяцюрпiсьменнiкпрысвяцi усваiмуласнымдзецям.значначасцей ëн пiса у пра унука у, што, магчыма, звязана з фактам, што ëн 8 Я.Брыль,Выбраныятворы:Утрохтамах,Мiнск 1992,т Я.Брыль,Муштук iпапка.апавяданнi,мiнiяцюры,маленькаясага,мiнск 2008, с Я.Брыль,Злюдзьмi iсам-насам.запiсы,мiнiяцюры,эсэ,мiнск 2003,с Я.Брыль,Вячэрняе.Лiрычныязапiсы iмiнiяцюры,мiнск 1994,с. 238.

6 274 АННА АЛЬШТЫНЮК з унукамi праводзi у больш часу, чым калiсьцi з дзецьмi. Вось абразок з жыцця Янкi-дзядулi: Яна не разбудзiла мяне, бо я не спа у, сказала у цемры, з по унай упэ уненасцюмалых,што iх,вядомаж,чуюць: Дзед,хачудацябе!.Узя у да сябе. Аказалася, што ëй прыснi уся страшны сон: свiння з вялiзнай, разя уленайпашчай.ледзьнеадразу,упо унайбяспецы,малаязаснула 12. Дзiцячая упэ уненасцьутым,штодзед здольны абаранiць адусяго дрэннага, сведчыць аб шчырых сямейных адносiнах. I Я. Брылю, вiдавочна,прыемна,што ëнпатрэбны iлюбiмынаймалодшымi усям i. Звяртае увагу i тое, што пiсьменнiк многа месца прысвяцi у тэме дзiцячай кры уды. Ëн уголас гавары у, што не за усëды малы чалавек атрымлiвае любо у, не за усëды ëн можа цешыцца жыццëм. Пiсьменнiк, якi непасрэдна перажы у Другую сусветную вайну, безумо уна, не адзiн раз бачы у i чу у ад iншых (асаблiва у час працы разам з Алесем Адамовiчам i Уладзiмiрам Калеснiкам над дакументальнай кнiгай Язвогненнайвëскi... )пратрагiчнылëсдзiцяцi учасвайны. Адным з прыклада у тут з я уляецца лiрычны запiс пра прачытанае у газеце iнтэрв ю, у якiм апiсваецца страшная гiсторыя смерцi польскай дзя учынкi. Нямецкi салдат па загадзе обер-лейтэнанта забi у шасцiгадовае дзiця. Яе карыя вочы, звернутыя да яго з жахам iпросьбай-умольваннем, ëнпамята удваццацьпяцьгадо у.незайме у сваiхдзяцей,немогбачыцьчужых iглядзець iмувочы 13. Учыненае забойства сталася для немца праклëнам i ëн пакончы у жыццë самагубствам. Перад вачыма пiсьменнiка з явiлiся найперш вобразы з лiтаратуры,апазней ëнста удумацьпратое,што iякробiццасëння, далей iблiжэй Я. Брыль ставiць шматкроп е, хiба, каб падкрэслiць, што на свеце так многа кры уды, што няма сло у, якiмi б можна было адэкватна перадаць сутнасць гэтай трагiчнай з явы. Праз усю творчасць Янкi Брыля праходзiць тэма роднай мовы, якую пiсьменнiк рэалiзава у у розных аспектах. Прыярытэтны характар набывае клопат пiсьменнiка пра стан i будучыню беларускай мовы.ужо у Жменiсонечныхпромня у Я.Брыльвыразнаадназначна вызначаецца у нацыянальным пытаннi:люблюрускiх,расiю,люблю Украiну...Аленiколiяшчэнепашкадава у,штоя беларус,нiколiне захаце убыцьнекiм iншым(...)ябеларустаксама,якя мужчына, 12 Я.Брыль,Насцежцы дзецi.апавяданнi,мiнiяцюры,эсэ,мiнск 1988,с Я.Брыль,Парастак,с Тамсама,с. 42.

7 ЖАНРМIНIЯЦЮРЫ УТВОРЧАСЦIЯНКIБРЫЛЯ iпростанемагуглядзецьнасвет iнакш 15.Вiдаць,нарастаннерусiфiкатарскiх тэндэнцый ужо у першай палове 60-х гадо у падштурхнула Я.Брылядароздума утакогакшталту. СфармуляванаеЯ.Брылëмузусiммаладыягады iвыказанае урамане Птушкi i гнëзды жыццëвае i творчае крэда служыць чалавецтву,арганiчнарэалiзавалася усамаадданайпрацыдзелясвайгонарода, родных культуры i мовы. Аднак i нацыянальна свядомы творца часампаддава усяагульнымтэндэнцыямуграмадстве,учымшчыра прызнава уся iкая уся: Жонка звярнулася да мяне па-руску, i я адказа у ëй на гэтай мове. Якуюлюблюда уно.якаяволяйшавiнiста у залiваенашажыццë,выжываенашуюроднуюмову.якаямiжволi уваходзiцьi унашажыццë,ужыццë найбольш свядомых нацыянальна... I я здаецца, як нiколi, ясна адчу у, што я пiсьменнiк народа, зацiснутага на працягу гiсторыi памiж двума мацнейшымi народамi, носьбiт i, у нейкай меры, творца той мовы, якой было, ëсць iбудзевельмiнялëгка уцясноцепамiждзвюмамоцнымi,выдатна распрацаванымi мовамi.(...) Я ем свой горкi хлеб па святым сваiм абавязку,янездраджуяму,бопростанезмагу,алежякмнечасамi iчаста хочацца адпачыць ад свайго служэння, ад свайго падзвiжнiцтва, адчуць ад чытача тое, што адчуваюць у сваiм нацыянальным асяроддзi мае калегiпалякi,рускiя,немцы i усетыя iншыялiтаратары,не уселепшыяза мяне,длякагонямапытаннямовы,нямапакута у,болю,смуткузаяе Вiдавочна, хiба большасць беларускiх пiсьменнiка у перажывала i перажывае падобныя пачуццi, бо драматычнае становiшча беларускай мовы катастрафiчна звужае чытацкую а удыторыю, садзейнiчае, урэшце, дэнацыяналiзацыi народа. I на што можа абаперцiся у такой, можна сцвердзiць, эксiстэнцыяльнай сiтуацыi майстар слова? Я. Брыль абапiраецца на сваю чалавечую здзейсненасць, вернасць роднаму слову:сëння ужо умянепiсьменнiцкагазваннянеадбярэш, штозробленамною зроблена.атолькiвосьзно уяжываадчу утой балючыстрах,якiнаведа умяне усамымпачаткуюнацтва, страх, штобезлiтаратуры,безмайго у ëйудзелу,я нiшто У кнiзе З людзьмi i сам-насам Я. Брыль дае ацэнку тым, хто, паводле яго, адказны за сiтуацыю роднай мовы: Колькi нагаворана з iхняга iнашагабокупранеабходнасцьаб яднання,алежнiслова нi удруку,нiпатэлевiзарыцiпарадыë пратое,штоапаганьваецца, 15 Я.Брыль,Жменясонечныхпромня у,с Тамсама,с Я.Брыль,Злюдзьмi iсам-насам,с

8 276 АННА АЛЬШТЫНЮК лiквiдуецца мова нашага народа, найгоршым, найзлачыннейшым, як дагэтуль,чынам 18.Увыразнай крытыцы улады,сродка умасавай iнфармацыi, якiя не бачаць праблемы, з якой змагаецца беларуская мова, выя уляеццапаслядо унаяграмадзянскаяпазiцыяя.брыля. З незатоеным болем пiсьменнiк гаворыць i пра месца, якое займаюць беларусы у сваëй дзяржаве: Ëсць у нас меншасцi польская, я урэйская, татарская, будуць, чаго добрага, азербайджанская, армянская...рускiхтакнягожаназываць,бояны унас подавляющее меншинство. А беларуса у гэтых як быццам i зусiм няма 19. Завастрэнне праблемы павiнна адгукнуцца у чытач у роздумам над становiшчам беларускага народа. Вельмiцiкавыiсвоеасаблiвыпадыходвыя уляея.брыльугаворцы пра лiтаратуру, бо, як вядома, мастацкае слова мела вялiкае значэнне у яго фармiраваннi як чалавека i пiсьменнiка. Дзякуючы лiрычным запiсам можна прасачыць i вывучыць асабiстае i творчае жыццë пiсьменнiка чалавека, грамадзянiна. Я. Брыль шчыра дзелiцца з чытачом сваiмi думкамi, нават найiнтымнымi,болiчыць,што у iхнараджаеццанейкаяагульнаяпра удааб чалавеку, яго жыццi, а няшчырасцi не схаваюць нават найпрыгажэйшыя словы: Чытача не ашукаеш. Калi ты любiш, што любiш, па-сапра уднаму, аненавiдзiштаксамана усюдушу,калiты укладваешутое,штопiшаш, усë, што маеш найлепшага, калi робiш гэта натуральна, шчыра, без усякай задняй, нiзкай думкi, чытач гэта бачыць, ëн прымае тваю руку, працягнутуюнадружбу 20. Варта звярнуць увагу на асобасны кантакт Я. Брыля з чытачом,якомупiсьменнiкпрапануеролюсуразмо уцы iсябра.сябро уства з чытачом патрэбнае творцу, каб быць зразумелым у сваëй шчырасцi, утым,штокранаесэрца,душу iрозум. Ад беларускай лiтаратуры на працягу многiх гадо у вымага уся паказ iдэальнага свету i героя. Я. Брыль за усëды iмкну уся быць аб екты унымсведкам,якiнебая усяпiсацьпра уду.уцыкле Сваестаронкi зсвоеасаблiвымпадзагало укам Датворчайа утабiяграфii выкрываецца такая адмо уная з ява рэчаiснасцi як цiск цэнзуры. У адной з мiнiяцюр пiсьменнiк не проста распавядае аб карэктуры сваiх 18 Тамсама,с Тамсама,с Я.Брыль,Збортвора у:учатырохтамах,мiнск 1968,т. 4,с. 66.

9 ЖАНРМIНIЯЦЮРЫ УТВОРЧАСЦIЯНКIБРЫЛЯ твора у, але дзелiцца болемтворцы, уякогаадбiралася творчае права быць самiм сабой: (...) пагана на душы ад гвалту, якi зрабiлi над маiм чацвëртым томам, прымусi ушы зняць тое, што здаецца патрэбным... З гэтым нельга пагадзiцца,хоцьяiбы уучоразадаволены,штосëе-тое уратава у, рэдагуючы карэктурузсамiмдырэктарамвыдавецтва, iштояшчэразпаказа у,што наспавiнныпаважаць 21. На жаль, страт, нанесеных часам, калi нельга было шчыра пiсаць, не вярнуць. Я. Брыль, якi жы у i друкава уся у таталiтарнай дзяржаве, мусi у лiчыцца з яе iдэалагiчнымi патрабаваннямi, не мог iх iгнараваць. I таму з вiдавочным жалем ëн прызнаецца, што бы у бырад i удзячнысамсабецяпер,кабнеспалi уу1949годзетоеса сваiхзапiса у,штотадылiчылася,асëння ужонелiчыццакрамолай!.. Састраху задзяцей,зажонку,засябе? 22 СамЯ.Брыльлiчыць,што гэтаганельгаапра удаць. Пiшуякжыву назвааднагосазборнiка уя.брыля iадначасова ключдатворчасцiпiсьменнiка,яготворчаямаксiма. Ëннехавае,што запiсвае тое, што жыццë ужо паспела распавесцi.янкабрыльзазначае,штофантазiя уягослабая, iнасюжэтныбоктвора у ëннiколi незвярта уувагi.крытыкiтак iпiсалi,што убрыляпо унаяабыякавасцьдасюжэта.усеягогероiмаюцьсваiхпрататыпа у,закожным з iхстаяць пэ уныя людзi 23, зазначае некалькi нават катэгарычна I.Крэнь.Сапра уды,убрылë ускiхмiнiяцюрахсутнаснаемесцааддаецца а утатэматычным прызнанням iрэфлексiям, закранаецца праблема суадносiн рэальнасцi, памяцi i выдумкi. Я. Брыль адкрывае сваю пiсьменнiцкую лабараторыю, расказвае пра тых, хто з я уля уся прататыпамтагоцi iншагагероя:пранекаторых iпiса уужо:праказака-паганчыка з Золаку..., ëн у спiсе першы Анцух Iван Сцяпанавiч, пра Чэпдрэпа адтуль жа, якi тут Бабарыка Iосiф Кандратавiч, пра Га урысëвагамечыка Мiкiтуз Марылi,атаксама ËсiпаЯрмолiча у Байдунах (...) 24. Я. Брыль не толькi задумва уся над сваiм месцам у лiтаратуры, але дзялi уся з чытачом сваiмi уражаннямi ад прачытанага. Пiшучы пра iншых пiсьменнiка у i паэта у, ëн менш за усë iмкну уся гаварыць 21 Я.Брыль,Вячэрняе,с Тамсама,с I.Крэнь,Кнiгаягожыцця, Роднаеслова 1992, 78,с Я.Брыль,Вячэрняе,с. 201.

10 278 АННА АЛЬШТЫНЮК пра iхзначэнне уразвiццiсусветнайабонацыянальнайлiтаратуры. Ëн найпершразважа упратое,яктойцi iншытворца увайшо ууяго чалавечае iтворчае жыццë, iякоемесцазаня ууiм 25.Аднозгало уных месц у мiнiяцюрах Я. Брыля займае роздум над старонкамi класiка у рускай лiтаратуры. Натуральна, у мiнiяцюрах вельмi часта сустракаюцца радкi пра Льва Талстога. Сярод запiса у Я. Брыля знаходзiм таксамашматанекдота узжыццяуладзiмiракалеснiка,максiматанка, Уладзiмiра Караткевiча, Мiхася Стральцова i многiх iншых пiсьменнiка у iпаэта у. СерафiмАндрюкпадкрэслi у,штобрылë ускiялiтаратурныяпартрэты вылучаюцца дакладнасцю i тонкасцю адчування адметнасцi таленту, душэ унай адкрытасцю i шчодрасцю i, адначасова, патрабавальнасцю iпрынцыповасцю 26.Дзвеапошнiярысыз я уляюццаадным з найбольш вызначальных моманта у адносiн Я. Брыля да сучасных творца у. Зразумела, з часам у лiрычны жанр Я. Брыля уваходзiлi новыя тэмы, як, напрыклад, з нейкай пары пiсьменнiк пача у разважаць аб прамiнаннi i смерцi. Важнае месца у брылë ускiх мiнiяцюрах займа у яшчэ адзiн момант яго жыцця, якi асаблiва выпукляецца у творчасцi пiсьменнiка у, увайшо ушых у восень жыцця. Маюцца тут на увазе разважаннiчалавека,якiадчува уболь iстому. У Жменi сонечных промня у Я. Брыль гаворыць пра смерць i нярэдка пра пахаванне, выказвае свой сум, але як бы з пазiцыi назiральнiка, якi не адчувае сябе смяротным. Пара уно увае сiтуацыi iкрыхуякбыздзi уляеццасваëйрэакцыi: Адзiнстары,бацькамайготаварыша,гавары у,памiраючы,штонайбольш яму шкада расставацца з прыродай. Амнебылобзкнiгамi...(...) Алечамуязапiсваюгэтаспакойна?Сытая,вялаяабыякавасць?Упэ уненасць у нечым, што пераможа смерць?.. Цi проста таму, што я думаю прагэтаяшчэ усëадцягнена: былоб?.. 27 Вiдаць, росквiт чалавечага веку перамагае вiдавочнае. Побач з пiсьменнiкам людзi старэюць i памiраюць, але ëн абаронены пакуль натуральнай жыццëвай сiлаю. Хоць пры тым, аднак, аналiзуе сябе знутры iпрыходзiцьдаслушныхвысно у. 25 С. Андраюк,Самiмсабоюбыць..., [у:]ажыццë вышэйза усë.лiтаратурна-крытычныя артыкулы. Нарыс творчасцi, Мiнск 1992, с. 24ррм. 26 Тамсама,с Я.Брыль,Збортвора у:учатырохтамах,т. 4,с. 89.

11 ЖАНРМIНIЯЦЮРЫ УТВОРЧАСЦIЯНКIБРЫЛЯ Цыкл мiнiяцюр Пра гало унае ужо самой назвай сведчыць, што тут пiсьменнiк задумваецца над цi не самымi важнымi пытаннямi: пра жыццë i смерць. Запiсы рабiлiся у гадах, калi Я. Брылю было ужо за сорак.пачынаю ужолiчыцьсваегады,нiбырублiпад канецкамандзiро укi прызнаеццапiсьменнiк,адчуваючы ужо,вiдаць, што наперадзе часу менш, чым за плячыма. Аднак пiсьменнiк, разважаючы аб прамiнаннi, засяроджваецца над пытаннем пра шчасце i горыч свядомага iснавання: Якiя жудасна шчаслiвыя гады i днi нашай любвi,дружбы, iякжачастамарнуем iхнапустое!.. 29 Асэнсо уваючы жыццë, выказваючы прэтэнзii да сябе, Я. Брыль апасродкавана звяртаеццадачытача,кабтаксамазадума усянадтым,якiязадачыставiць перад iм жыццë i цi адпаведна чаканаму зместу яны выконваюцца. Ва усiхсваiхкнiгахянкабрыльвядзезчытачомшчыруюразмову праскладанасцьлюдскогалëсу,прасупярэчнасцiжыцця. Ëнпадкрэслiвае, што часам, каб зразумець, што ж найгало унае, каб даражыць сям ëй, сябрамi, прыродай i самiм дарам жыцця, трэба глянуць на сябе збоку, з другой пазiцыi. Ад самога ж чалавека у значнай ступенi залежыць як пакiруе сваiм жыццëм. У штодзëнных спробах схапiць птушку шчасця мы часта не за уважаем, што яно побач: у адносiнах з блiзкiмi людзьмi, з прыродай. Янка Брыль якраз радуецца таму, што натуральнае iадвечнае:адсонцанадварэ,адкнiгiнасталемнесветла,цëпла 30. Увыдадзенайу2003годзекнiзеЯ.Брыля Злюдзьмi iсам-насам таксама пераважае роздум пра час i лëс чалавека. Аднак складаюць яезапiсы,зробленыя пiсьменнiкамусалiднымузросце,якi усë часцей адчуваенедахопысвайгоарганiзма.ды узроствызначаеццанегадамi, а унутранымсамаадчуваннем.душойпiсьменнiкнестарэе,а,здаецца, толькi сталее. У iм надалей жывая радасць перад адкрыццëм новага, гарачая прага жыцця, якое ëн прымае зацiка улена, эмацыянальна ва усiхягоспектрах. Зкожнымгодампiсьменнiкусëчасцеймусi уразвiтваццаназа усëды з людзьмi, якiх веда у, з якiмi у яго былi цi то асабiстыя, цi то творчыя дачыненнi. Здаецца, нi адна смерць не засталася без водгуку. Размова пра прамiнанне працягваецца i набывае новыя адценнi у кнiзе Блакiтны знiч, прысвечанай жонцы пiсьменнiка Нiне Мiхайла уне, якаяпамерла у 2003годзе.Здаецца,якнiколiраней,Я.Брыльраскры- 28 Я.Брыль,Запаветнае,с Тамсама,с Я.Брыль,Злюдзьмi iсам-насам,с. 73.

12 280 АННА АЛЬШТЫНЮК вае перад чытачамi сэрца, распавядаючы пра сваë каханне, шлюбнае жыццë,хваробу iбольстратыдарагогачалавека.колькi укнiзесветлыхуспамiна у,гэтулькiiсумных,кранаючыхамальфiзiчна.аказваецца, i у жыццярадасных людзей здараюцца моманты пачуцця самоты, безнадзейнасцi, але яны мусяць пакутлiва, настойлiва iх пераадольваць. I пiсьменнiк з мудрай пакорай пiша мiж iншага: Апошняе месца на роднайзямлi я аплацi у на дваiх рублямi, загадзя сабранымiздзвюхветэранскiхпенсiя удызмаiх,жабрацкiхсëння,лiтаратурныхзаробка у,такувайшо ушы унезалежна-свабодныспакойнадушы адтаго,штовось iведаю,куды iдакагопайду.а ужокалiдыяк нiкому жтакогаведацьнедадзена Вымушаныя развiтаннi з роднымi i сябрамi схiляюць да роздумунадуласнымлëсам.сапра уды,якпадкрэслiлапольскаядаследчыца Здзiслава Мукрановска: Dostrzeganie i przeżywanie śmierci przyjaciół i osób bliskich jest pierwszym etapem uświadamiania sobie procesu własnego odchodzenia 32.Свядомасцьнепазбежнагаадыходу увечнасцьабуджала упiсьменнiканатуральныячалавечыяэмоцыi: Япамру,аяныбудуцьжыць.Зайздрасць,кры уда iжах.якбыццам пайдутолькiяадзiн,азастануцца усе iназа усëды. Падумалася так увечары, ужо у пасцелi, а запiса у, прачну ушыся, удзвегадзiны.(...) Во думаннiк,во мысляр,калi ужопростанефiлосаф!.. 33 Апошняя кнiга Янкi Брыля невялiкi па аб ëму зборнiк, i як слушназа уважылавольгабардзiян,зусiмнепадобныдакнiг,уякiх падсумо уваюццанабыткiжыццëвага iтворчагашляху. Ëн,як iпапярэднiя, малады i мудры. За iм было б лагiчна чакаць наступных, злiрычнайсповеддзюа утарапрасветсваëйдушы iтых,зкiмбы у знаëмы блiзкацiмiмаходзь 34. Адразупрыходзяцьдумкiабтым,штопiсьменнiкхаце уразвiтацца з чытачом па-свойму, мудра, радасна i цëпла. Аднак у назве кнiгi Парастак можа быць прыхаваны i iншы падтэкст: сведчанне аб тым, 31 Я.Брыль,Блакiтнызнiч.Лiрычнае,Мiнск 2004,с Z.Mokranowska,Młodośćistarość.StudiaotwórczościJarosławaIwaszkiewicza, Katowice 2009, s Я.Брыль,Злюдзьмi iсам-насам,с В. Бардзiян, Парастак Янкi Брыля, [у:]журналiстыка 2007: надзëнныя праблемы. Перспектывы. Матэрыялы 9-й Мiжнароднай навукова-практычнай канферэнцыi, Мiнск 2007, с. 198.

13 ЖАНРМIНIЯЦЮРЫ УТВОРЧАСЦIЯНКIБРЫЛЯ што кнiга павiнна стаць пачаткам, зародкам новага. Можа, знясiлены хваробай Я.Брыльусклада унадзеiнатое,штозможа расказацьчытачуяшчэболей. Iсапра уды,здаецца,апошняебрылë ускаесловаяшчэ невядома чытачу, бо ëсць яшчэ i невыдадзеныя дагэтуль яго запiсы. Лiрычная творчасць Янкi Брыля пераконвае, што невялiкi памер мiнiяцюр не замiнае выя уленню такiхжа шырокiх,важкiхжыццëвых сфер, якiя прадста улены у вялiкiх творах. Яго лiрычныя запiсы уя уляюць сабой напружаны роздум пра сэнс чалавечага жыцця, пра свет, прапаяднанасцьлюдзей iнарода у,праспалучанасцьдушычалавечай знавакольнайпрыродай 35. Форма малой прозы дазволiла пiсьменнiку шчыра гаварыць з чытачом пра усë важнае i другараднае, прыгожае i брыдкае. У лiрычных запiсах чуецца голас чалавека, якi уме у цешыцца жыццëм i даражыць iм. Кожная хвiлiна, паводле пiсьменнiка,незвычайная,цудо уная.сумныяжмомантыпакантрастудазвалялi яму яшчэ глыбей адчуваць навакольную прыгажосць. I хаця такiх моманта у у жыццiя. Брыля было шмат, але застава уся ëн пясняром радасцi жыцця, якая перадавалася i чытачу. ЛIТАРАТУРА Андраюк С.,Самiмсабоюбыць..., [у:]ажыццë вышэйза усë.лiтаратурна-крытычныя артыкулы. Нарыс творчасцi, Мiнск Бардзiян В., Парастак Янкi Брыля, [у:] Журналiстыка 2007: надзëнныя праблемы. Перспектывы. Матэрыялы 9-й Мiжнароднай навукова-практычнай канферэнцыi, Мiнск Брыль Я., Блакiтны знiч. Лiрычнае, Мiнск БрыльЯ.,Выбраныятворы:У3тамах,Мiнск 1992,т. 1. Брыль Я., Вячэрняе. Лiрычныя запiсы i мiнiяцюры, Мiнск Брыль Я., Дзе скарб ваш. Лiрычная проза, Мiнск БрыльЯ.,Жменясонечныхпромня у,мiнск Брыль Я., Запаветнае. Выбраныя творы, Мiнск БрыльЯ.,Збортвора у:у 4тамах,Мiнск 1968,т. 4. Брыль Я., З людзьмi i сам-насам. Запiсы, мiнiяцюры, эсэ, Мiнск Брыль Я., Муштук i папка. Апавяданнi, мiнiяцюры, маленькая сага, Мiнск Г. Тычко, Нацыянальнае. Iндывiдуальнае. Агульначалавечае, Беласток 2015, с. 22.

14 282 АННА АЛЬШТЫНЮК Брыль Я., На сцежцы дзецi. Апавяданнi, мiнiяцюры, эсэ, Мiнск Брыль Я., Парастак. Запiсы i эсэ, Мiнск Брыль Я., Пасля першых старонак, [у:] Роздум i слова, Мiнск Гарэцкi Р., Запаленае iм святло нязгаснае, Народная воля, 1 верасня 2006, [Электронны рэсурс]: Рэжым доступу: php?c=ar&i=162, Дата доступу: Крэнь I.,Кнiгаягожыцця, Роднаеслова 1992, 78. Тычко Г., Нацыянальнае. Iндывiдуальнае. Агульначалавечае, Беласток Mokranowska Z., Młodość i starość. Studia o twórczości Jarosława Iwaszkiewicza, Katowice STRESZCZENIE MAŁE FORMY LIRYCZNO-PROZATORSKIE W TWÓRCZOŚCI JANKI BRYLA: OD ŻMIENISONIECZNYCHPROMNIAŬ DO PARASTKA W artykule mówi się o ewolucji gatunkowej i tematycznej krótkich utworów prozatorskich znanego pisarza białoruskiego Janki Bryla( ), nazywanych w terminologii białoruskiej miniaturami lirycznymi, które uprawiał w ostatnich czterdziestu latach życia. J. Bryl rozpoczyna od ulotnych zapisów swoich obserwacji i przemyśleń dotyczących życia codziennego i stopniowo zagłębia się w problematykę ogólnoludzką losu, twórczości, przemijania, śmierci, przeznaczenia. W artykule podkreślono znaczenie i wpływ osobistych przeżyć Bryla na kształtowanie się jego pisarskiej osobowości oraz na sposoby ich wykorzystania w tego rodzaju prozie. Słowa kluczowe: miniatura, przyroda, dziecko, język białoruski, patriotyzm, twórczość, przemijanie, śmierć. SUMMARY LYRICAL MINIATURES IN YANKA BRYL S WORK: FROM HANDFUL OF SUNLIGHT TO THE SHOOT The article discusses the genre and thematic evolution of short pieces of prose written by the famous Belarusian writer Yanka Bryl( ). They are known in the Belarusian terminology as lyrical miniatures and they were written in the last forty years of his life. Bryl begins with elusive records of his observations and thoughts about everyday life and gradually goes into general human issues, such as fate, creativity, passing of time, death, destiny. The article emphasizes the importance and influence of Bryl s personal experience on his formation as a writer andonthewaytheexperienceisusedinthisgenreofprose. Key words: miniature, nature, child, the Belarusian language, patriotism, creativity, passing of time, death.