Schyłkowa niewydolność nerek, pacjenci poddawani dializie

Transkrypt

1 Levetiracetam Teva 250 mg, 500 mg, 750 mg, 1000 mg, tabletki powlekane Skład jakościowy i ilościowy Każda tabletka powlekana zawiera odpowiednio: 250 mg, 500 mg, 750 mg, 1000 mg lewetyracetamu. Substancja pomocnicza o znanym działaniu: Każda tabletka powlekana 500 mg zawiera 0,06 mg barwnika tartrazyna (E102). Każda tabletka powlekana 750 mg zawiera 0,35 mg barwnika żółcień pomarańczowa (E110). Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.l Postać farmaceutyczna Tabletki powlekane. 250 mg: Niebieska, podłużna tabletka powlekana, z rowkiem dzielącym na jednej stronie i wytłoczeniem 9 po jednej jego stronie i 3 po drugiej. Po drugiej stronie tabletki znajduje się wytłoczenie mg: Żółta, podłużna tabletka powlekana, z rowkiem dzielącym na jednej stronie i wytłoczeniem 9 po jednej jego stronie i 3 po drugiej. Po drugiej stronie tabletki znajduje się wytłoczenie mg: Pomarańczowa, podłużna tabletka powlekana, z rowkiem dzielącym na jednej stronie i wytłoczeniem 9 po jednej jego stronie i 3 po drugiej. Po drugiej stronie tabletki znajduje się wytłoczenie mg: Biała, podłużna tabletka powlekana, z rowkiem dzielącym na jednej stronie i wytłoczeniem 9 po jednej jego stronie i 3 po drugiej. Po drugiej stronie tabletki znajduje się wytłoczenie 7493 Linia podziału na każdej tabletce tylko ułatwia rozkruszenie w celu ułatwienia połknięcia, a nie podział na równe dawki. Wskazania do stosowania Produkt Levetiracetam Teva jest wskazany jako monoterapia w leczeniu napadów częściowych lub częściowych wtórnie uogólnionych u dorosłych i młodzieży w wieku od 16 lat z nowo rozpoznaną padaczką. Produkt Levetiracetam Teva jest wskazany jako terapia wspomagająca: w leczeniu napadów częściowych lub częściowych wtórnie uogólnionych u dorosłych, młodzieży, dzieci i niemowląt w wieku od 1 miesiąca z padaczką. w leczeniu napadów mioklonicznych u dorosłych i młodzieży w wieku od 12 lat z młodzieńczą padaczką miokloniczną. w leczeniu napadów toniczno-klonicznych pierwotnie uogólnionych u dorosłych i młodzieży w wieku od 12 lat z idiopatyczną padaczką uogólnioną. Dawkowanie i sposób podawania Dawkowanie: Monoterapia: dorośli i młodzież w wieku od 16 lat Zalecana dawka wstępna wynosi 250 mg dwa razy na dobę i po dwóch tygodniach stosowania powinna być zwiększona do początkowej dawki terapeutycznej 500 mg dwa razy na dobę. W zależności od odpowiedzi klinicznej, dawkę dobową można dalej zwiększać co dwa tygodnie o 250 mg dwa razy na dobę. Maksymalna dawka wynosi 1500 mg dwa razy na dobę. Terapia wspomagająca: dorośli ( 18 lat) i młodzież (od 12 do 17 lat) o masie ciała 50 kg lub więcej Początkowa dawka terapeutyczna wynosi 500 mg dwa razy na dobę. Podawanie tej dawki można rozpocząć w pierwszym dniu leczenia. W zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji, dawkę dobową można zwiększyć do 1500 mg dwa razy na dobę. Dawkowanie można zmieniać, zwiększając lub zmniejszając dawkę dobową o 500 mg dwa razy na dobę, co dwa do czterech tygodni. Specjalne grupy pacjentów Osoby w podeszłym wieku (65 lat i powyżej) U osób w podeszłym wieku z zaburzoną czynnością nerek zaleca się dostosowanie dawki (patrz Zaburzenia czynności nerek poniżej). Zaburzenia czynności nerek Dawkę dobową ustala się indywidualnie w zależności od czynności nerek. U dorosłych pacjentów dawkowanie należy dostosować zgodnie z poniższą tabelą. Aby skorzystać z tabeli dawkowania należy obliczyć klirens kreatyniny u pacjenta (CL kr ) w ml/min. Klirens kreatyniny w ml/min można obliczyć na podstawie stężenia kreatyniny w surowicy (w mg/dl), u dorosłych i młodzieży o masie ciała 50 kg i więcej, posługując się następującym wzorem: [140 - wiek (lata)] x masa ciała (kg) CL kr (ml/min)= (x 0,85 dla kobiet) 72 x stężenie kreatyniny w surowicy (mg/dl) Następnie należy określić CL kr dostosowany do powierzchni ciała (body surface area, BSA) według poniższego wzoru: CL kr (ml/min) CL kr (ml/min/1,73 m 2 )= x 1,73 Powierzchnia ciała (m 2 ) Dostosowanie dawkowania u dorosłych i młodzieży o masie ciała powyżej 50 kg z zaburzoną czynnością nerek Grupa Klirens kreatyniny (ml/ min/1,73 m 2 ) Dawka i częstość stosowania Czynność prawidłowa > do 1500 mg dwa razy na dobę Łagodne zaburzenie czynności do 1000 mg dwa razy na dobę Umiarkowane zaburzenie czynności do 750 mg dwa razy na dobę Ciężkie zaburzenie czynności < do 500 mg dwa razy na dobę Schyłkowa niewydolność nerek pacjenci do 1000 mg jeden raz na dobę (2) poddawani dializie (l) (1) pierwszego dnia leczenia lewetyracetamem zalecana jest dawka początkowa 750 mg (2) po dializie zalecana jest dawka uzupełniająca 250 do 500 mg. U dzieci z zaburzoną czynnością nerek, dawki lewetyracetamu należy dostosować w zależności od czynności nerek, ponieważ klirens lewetyracetamu jest z nią związany. Niniejsze zalecenie jest oparte na badaniu przeprowadzonym u dorosłych pacjentów z zaburzoną czynnością nerek. U młodszej młodzieży, dzieci i niemowląt klirens kreatyniny w ml/min/1,73 m 2 można obliczyć na podstawie stężenia kreatyniny w surowicy (mg/dl), korzystając z poniższego wzoru (wzór Schwartza): Wzrost (cm) x ks CL kr (ml/min/1,73 m 2 ) = Stężenie kreatyniny (mg/dl) ks=0,45 u niemowląt urodzonych w terminie, w wieku do 1. roku życia; ks=0,55 u dzieci w wieku poniżej 13 lat i młodzieży płci żeńskiej; ks=0,7 u młodzieży płci męskiej Dostosowanie dawkowania u niemowląt, dzieci i młodzieży o masie ciała poniżej 50 kg z zaburzoną czynnością nerek: Grupa Klirens kreatyniny (ml/ min/1,73 m 2 ) Niemowlęta od 1 do poniżej 6 miesięcy Dawka i częstość stosowania (1) Niemowlęta i dzieci od 6 do 23 miesięcy, dzieci i młodzież o masie ciała mniejszej niż 50 kg Czynność prawidłowa >80 7 do 21 mg/kg mc. dwa razy na dobę 10 do 30 mg/kg mc. dwa razy na dobę Łagodne zaburzenie czynności do 14 mg/kg mc. dwa razy na dobę 10 do 20 mg/kg mc. dwa razy na dobę Umiarkowane zaburzenie czynności ,5 do 10,5 mg/kg mc. dwa razy na dobę Ciężkie zaburzenie czynności <30 3,5 do 7 mg/kg mc. dwa razy na dobę Schyłkowa niewydolność nerek, pacjenci poddawani dializie - 7 do 14 mg/kg mc. jeden raz na 10 (2) (4) dobę 5 do 15 mg/kg mc. dwa razy na dobę 5 do 10 mg/kg mc. dwa razy na dobę do 20 mg/kg mc. jeden (3) (5) raz na dobę (1) w przypadku dawek poniżej 250 mg oraz pacjentów, którzy nie są w stanie połknąć tabletek, należy podawać lewetyracetam w postaci roztworu doustnego. (2) pierwszego dnia leczenia lewetyracetamem zalecana jest dawka nasycająca 10,5 mg/kg mc. (3) pierwszego dnia leczenia lewetyracetamem zalecana jest dawka nasycająca 15 mg/kg mc. (4) po dializie zalecana jest dawka uzupełniająca 3,5 do 7 mg/kg mc. (5) po dializie zalecana jest dawka uzupełniająca 5 do 10 mg/kg mc. Zaburzenia czynności wątroby U pacjentów z niewielkim lub umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby nie ma potrzeby dostosowania dawki. U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby, klirens kreatyniny może nie oddawać w pełni, stopnia rzeczywistej, współistniejącej niewydolności nerek. Z tego względu, zaleca się zmniejszenie podtrzymującej dawki dobowej o 50%, w przypadkach gdy klirens kreatyniny wynosi <60 ml/min/1,73 m 2. Dzieci i młodzież Lekarz powinien zalecić najwłaściwszą postać farmaceutyczną i moc, w zależności od wieku, masy ciała i dawkowania. Tabletki nie są przeznaczone do stosowania u niemowląt i dzieci poniżej 6 lat. Zaleca się stosowanie roztworu doustnego w tej grupie pacjentów. Ponadto, dostępne wielkości dawek w postaci tabletek nie są odpowiednie do stosowania u dzieci o masie ciała poniżej 25 kg, u pacjentów, którzy nie są w stanie połknąć tabletki, ani w przypadku stosowania dawek poniżej 250 mg. W każdym z powyższych przypadków zaleca się stosowanie roztworu doustnego. 1

2 Monoterapia Nie ustalono skuteczności i bezpieczeństwa stosowania lewetyracetamu w monoterapii u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 16 lat. Brak dostępnych danych. Terapia wspomagająca u niemowląt w wieku od 6 do 23 miesięcy, dzieci (w wieku od 2 do 11 lat) i młodzieży (w wieku od 12 do 17 lat) o masie ciała mniejszej niż 50 kg U niemowląt i dzieci poniżej 6 roku życia zaleca się stosowanie leku w postaci roztworu doustnego. Początkowa dawka terapeutyczna wynosi 10 mg/kg mc. dwa razy na dobę. W zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji, dawkę dobową można zwiększyć do 30 mg/kg mc. dwa razy na dobę. Zmiany dawkowania nie powinny przekraczać zmniejszania lub zwiększania dawki o 10 mg/kg mc. dwa razy na dobę, co dwa tygodnie. Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę. Dawka u dzieci o masie ciała 50 kg lub większej, jest taka sama jak u dorosłych. Zalecana dawka dla niemowląt w wieku od 6 miesięcy, dzieci i młodzieży: Masa ciała Dawka początkowa: 10 mg/kg mc. dwa razy na dobę Dawka maksymalna: 30 mg/kg mc. dwa razy na dobę 6 kg (1) 60 mg dwa razy na dobę 180 mg dwa razy na dobę 10 kg (1) 100 mg dwa razy na dobę 300 mg dwa razy na dobę 15 kg (1) 150 mg dwa razy na dobę 450 mg dwa razy na dobę 20 kg (1) 200 mg dwa razy na dobę 600 mg dwa razy na dobę 25 kg 250 mg dwa razy na dobę 750 mg dwa razy na dobę od 50 kg (2) 500 mg dwa razy na dobę 1500 mg dwa razy na dobę (1) U dzieci o masie ciała 25 kg lub mniejszej, zaleca się rozpocząć leczenie roztworem doustnym. (2) Dawka u dzieci i młodzieży o masie ciała 50 kg lub większej jest taka sama, jak u dorosłych. Terapia wspomagająca u niemowląt w wieku od 1 miesiąca do poniżej 6 miesięcy. Postacią odpowiednią do stosowania u niemowląt jest roztwór doustny. Sposób podawania Tabletki powlekane należy przyjmować doustnie, połykać popijając wystarczającą ilością płynu, z posiłkiem lub bez posiłku. Dawka dobowa jest podawana w dwóch równo podzielonych dawkach. Przeciwwskazania Nadwrażliwość na substancję czynną lub inne związki pochodne pirolidonów, lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania Zakończenie podawania W przypadku, jeśli leczenie lewetyracetamem ma być zakończone, zgodnie z aktualną praktyką kliniczną zaleca się stopniowe odstawianie produktu (np. dorośli i młodzież o masie ciała powyżej 50 kg: zmniejszanie dawki o 500 mg dwa razy na dobę, co dwa do czterech tygodni; niemowlęta w wieku powyżej 6 miesięcy, dzieci i młodzież o masie ciała poniżej 50 kg: zmniejszanie dawki nie powinno przekroczyć redukcji o 10 mg/kg mc. dwa razy na dobę, co dwa tygodnie; niemowlęta (w wieku do 6 miesięcy): zmniejszanie dawki nie powinno przekroczyć redukcji o 7 mg/kg mc. dwa razy na dobę, co dwa tygodnie). Niewydolność nerek Podawanie lewetyracetamu pacjentom z zaburzeniem czynności nerek może wymagać odpowiedniego dostosowania dawki. U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby, zaleca się ocenę czynności nerek przed ustaleniem odpowiedniej dawki (patrz punkt 4.2). Samobójstwa U pacjentów leczonych produktami przeciwpadaczkowymi (w tym lewetyracetamem) opisywano przypadki samobójstw, prób samobójczych oraz myśli i zachowań samobójczych. Meta-analiza wyników randomizowanych, kontrolowanych placebo, badań klinicznych z zastosowaniem przeciwpadaczkowych produktów leczniczych, wykazała niewielkie zwiększenie ryzyka występowania myśli i zachowań samobójczych. Mechanizm tego działania nie jest znany. Dlatego należy monitorować pacjentów pod względem występowania depresji i (lub) myśli oraz zachowań samobójczych i rozważyć odpowiednie leczenie. Należy zalecić pacjentom (i opiekunom pacjentów) aby zgłaszali się po pomoc medyczną, jeśli wystąpią objawy depresji i (lub) myśli oraz zachowania samobójcze. Dzieci i młodzież Produkt w postaci tabletki nie jest dostosowany do podawania niemowlętom i dzieciom w wieku poniżej 6 lat. Dostępne dane dotyczące stosowania u dzieci nie wskazują wpływu na wzrost i dojrzewanie. Jednak długotrwały wpływ na uczenie się, inteligencję, wzrost, funkcje endokrynologiczne, dojrzewanie i na płodność pozostają nieznane. Bezpieczeństwo i skuteczność lewetyracetamu u niemowląt z padaczką w wieku poniżej 1 roku życia nie zostały dokładnie zbadane. Jedynie 35 niemowląt z napadami częściowymi w wieku poniżej 1 roku życia otrzymywało produkt leczniczy w badaniach klinicznych, 13 z nich było w wieku <6 miesięcy. 500 mg: Produkt leczniczy zawiera barwnik tartrazynę (E102), który może powodować reakcje alergiczne. 750 mg: Produkt leczniczy zawiera barwnik żółcień pomarańczową (E110), który może powodować reakcje alergiczne. Wpływ na płodność, ciążę i laktację Ciąża Dane z okresu po wprowadzeniu do obrotu, pochodzące z licznych rejestrów ciąż dokumentują przebieg ciąży u ponad 1000 kobiet przyjmujących lewetyracetam w monoterapii w pierwszym trymestrze ciąży. Ogólnie dane te nie wskazują na istotne zwiększenie ryzyka dużych wrodzonych wad rozwojowych, jednak nie można całkowicie wykluczyć działania teratogennego. Skojarzone leczenie przeciwpadaczkowe może być związane z większym ryzykiem wrodzonych wad rozwojowych niż monoterapia, dlatego należy rozważyć stosowanie monoterapii.w badaniach na zwierzętach wykazano toksyczny wpływ na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Nie zaleca się stosowania lewetyracetamu w czasie ciąży i u kobiet w wieku rozrodczym niestosujących antykoncepcji, jeżeli nie jest to klinicznie konieczne. Podobnie, jak w przypadku innych przeciwpadaczkowych produktów leczniczych, zmiany fizjologiczne zachodzące podczas ciąży mogą wpływać na stężenie lewetyracetamu. Obserwowano zmniejszenie stężenia lewetyracetamu w osoczu podczas ciąży. Zmniejszenie stężenia jest bardziej wyraźne w trzecim trymestrze (do 60% wartości względem okresu wyjściowego, przed ciążą). W przypadku kobiet w ciąży stosujących lewetyracetam, należy zapewnić odpowiednie postępowanie kliniczne. Zaprzestanie leczenia przeciwpadaczkowego może spowodować zaostrzenie choroby, co może być szkodliwe dla matki i płodu. Karmienie piersią Lewetyracetam przenika do mleka kobiecego. Z tego względu, karmienie piersią nie jest zalecane. Jednak, jeżeli konieczne jest leczenie podczas karmienia piersią, należy uwzględniając znaczenie karmienia piersią, rozważyć stosunek korzyści do ryzyka związany z leczeniem. Płodność W badaniach na zwierzętach nie wykryto wpływu na płodność (patrz punkt 5.3). Brak danych klinicznych, nie jest znane ryzyko u ludzi. Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Z powodu możliwości różnic w osobniczej wrażliwości, szczególnie na początku leczenia lub podczas zwiększania dawki, u niektórych pacjentów może wystąpić senność lub inne objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego. Z tego względu, pacjentom wykonującym czynności złożone, zaleca się ostrożność, np.: podczas prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn. Nie zaleca się prowadzenia pojazdów ani obsługiwania maszyn, dopóki nie jest znany wpływ na zdolność pacjenta do wykonywania tych czynności. Działania niepożądane Podsumowanie profilu bezpieczeństwa Przedstawiony poniżej profil zdarzeń niepożądanych sporządzono na podstawie zbiorczej analizy badań klinicznych kontrolowanych placebo we wszystkich badanych wskazaniach, w których lewetyracetam podawano w sumie pacjentom. Do uzyskanych danych włączono również informacje dotyczące stosowania lewetyracetamu w otwartych badaniach uzupełniających oraz dane z okresu po wprowadzeniu produktu do obrotu. Do najczęściej zgłaszanych działań niepożądanych należało zapalenie błony śluzowej nosa i gardła, senność, ból głowy, zmęczenie i zawroty głowy. Profil bezpieczeństwa lewetyracetamu jest na ogół podobny we wszystkich grupach wiekowych (dorośli i dzieci) i zarejestrowanych wskazaniach w leczeniu padaczki. Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych Działania niepożądane zgłaszane w badaniach klinicznych (u dorosłych, młodzieży, dzieci i niemowląt >1 miesiąca) i po wprowadzeniu produktu do obrotu przedstawiono poniżej według częstości występowania oraz układów i narządów. Częstość występowania została określona w następujący sposób: bardzo często ( 1/10); często ( 1/100 do <1/10); niezbyt często ( 1/1 000 do <1/100); rzadko ( 1/ do <1/1 000) i bardzo rzadko (<1/10 000). Klasyfikacja układów narządów wg MedDRA Zakażenia i zarażenia pasożytnicze Zaburzenia krwi i układu chłonnego Zaburzenia układu immunologicznego Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Zaburzenia psychiczne Częstość występowania Bardzo często Często Niezbyt często Rzadko zapalenie infekcje błony śluzowej nosa i gardła małopłytkowość, leukopenia pancytopenia, neutropenia, agranulocytoza wysypka polekowa z eozynofilią i objawami narządowymi (zespół DRESS) jadłowstręt zmniejszenie masy ciała, hiponatremia zwiększenie masy ciała depresja, wrogość/ agresywność, lęk, bezsenność, nerwowość/ drażliwość próby samobójcze, myśli samobójcze, zaburzenia psychotyczne, zaburzenia zachowania, omamy, uczucie złości, splątanie, napady paniki, chwiejność emocjonalna/ wahania nastroju, pobudzenie samobójstwo, zaburzenia osobowości, zaburzenia myślenia 2

3 Klasyfikacja układów narządów wg MedDRA Zaburzenia układu nerwowego Zaburzenia oka Zaburzenia ucha i błędnika Zaburzenia układu oddechowego Zaburzenia żołądka i jelit Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Zaburzenia Mięśniowoszkieletowe i tkanki łącznej Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach Częstość występowania Bardzo często Często Niezbyt często Rzadko senność, bóle głowy drgawki, zaburzenia równowagi, zawroty głowy (pochodzenia ośrodkowego), ospałość, drżenie zawroty głowy (pochodzenia błędnikowego) kaszel ból brzucha, biegunka, dyspepsja, wymioty, nudności wysypka astenia/ zmęczenie niepamięć, zaburzenia pamięci, zaburzenia koordynacji ruchów/ ataksja, parestezja, zaburzenia koncentracji uwagi podwójne widzenie, niewyraźne widzenie nieprawidłowe wyniki testów wątrobowych łysienie, wyprysk, świąd osłabienie mięśni, ból mięśni urazy choreoatetoza, dyskineza, hiperkinezja zapalenie trzustki niewydolność wątroby, zapalenie wątroby martwica toksyczno-rozpływna naskórka, zespół Stevensa- Johnsona, rumień wielopostaciowy Opis wybranych działań niepożądanych Ryzyko wystąpienia jadłowstrętu jest większe w przypadku jednoczesnego podawania topiramatu i lewetyracetamu. W kilku przypadkach łysienia zaobserwowano ustąpienie zmian po odstawieniu lewetyracetamu. W kilku przypadkach pancytopenii zaobserwowano zahamowanie czynności szpiku kostnego. Dzieci i młodzież W badaniach klinicznych kontrolowanych placebo i otwartych badaniach uzupełniających, lewetyracetam podawano 190 pacjentom w wieku od 1 miesiąca do poniżej 4 lat (60 z nich otrzymywało lewetyracetam w badaniach kontrolowanych placebo). W badaniach klinicznych kontrolowanych placebo i otwartych badaniach uzupełniających, lewetyracetam podawano 645 pacjentom w wieku od 4 do 16 lat (233 z nich otrzymywało lewetyracetam w badaniach kontrolowanych placebo). W obu grupach wiekowych, dane te uzupełniono informacjami na temat stosowania lewetyracetamu uzyskanymi w okresie po wprowadzeniu produktu do obrotu. Profil zdarzeń niepożądanych lewetyracetamu jest na ogół podobny we wszystkich grupach wiekowych i zarejestrowanych wskazaniach w leczeniu padaczki. Dane dotyczące bezpieczeństwa u dzieci uzyskane w badaniach klinicznych kontrolowanych placebo były podobne do profilu bezpieczeństwa lewetyracetamu u dorosłych, z wyjątkiem działań niepożądanych dotyczących zachowania i zaburzeń psychicznych, które występowały częściej u dzieci. U dzieci i młodzieży w wieku od 4 do 16 lat, częściej niż w innych grupach wiekowych lub niż to wynika z ogólnego profilu bezpieczeństwa zgłaszano: wymioty (bardzo często, 11,2%), pobudzenie (często, 3,4%), wahania nastroju (często, 2,1%), chwiejność emocjonalną (często, 1,7%), agresję (często, 8,2%), zaburzenia zachowania (często, 5,6%) i ospałość (często, 3,9%). U niemowląt i dzieci w wieku od 1 miesiąca do poniżej 4 lat, częściej niż w innych grupach wiekowych lub w ramach ogólnego profilu bezpieczeństwa zgłaszano: drażliwość (bardzo często, 11,7%) i zaburzenia koordynacji ruchów (często, 3,3%). Badanie u dzieci i młodzieży, zaprojektowane w celu wykazania, że produkt leczniczy nie jest gorszy (ang. non-inferiority), prowadzone metodą podwójnie ślepej próby i z grupą kontrolną placebo, dotyczące bezpieczeństwa stosowania, oceniało wpływ lewetyracetamu na funkcje poznawcze oraz neuropsychologiczne u dzieci w wieku od 4 do 16 lat z napadami częściowymi. Stwierdzono, że lewetyracetam nie różnił się (nie był gorszy) od placebo pod względem zmiany złożonego wyniku testu pamięci w części Uwaga i pamięć Międzynarodowej Wykonaniowej Skali Leitera-R (ang. Leiter-R Attention and Memory, Memory Screen Composite) wobec stanu wyjściowego, w populacji zdefiniowanej przez protokół badania. Wyniki dotyczące funkcji behawioralnych i emocjonalnych u pacjentów leczonych lewetyracetamem wskazywały pogorszenie w zakresie zachowań agresywnych, co zmierzono w sposób standaryzowany i systematyczny z wykorzystaniem zwalidowanego narzędzia - Kwestionariusza zachowań dziecka Achenbacha (ang. CBCL - Achenbach Child Behaviour Checklist). U pacjentów, którzy przyjmowali lewetyracetam w ramach długoterminowego, otwartego badania obserwacyjnego, zazwyczaj nie występowało pogorszenie w zakresie funkcji behawioralnych i emocjonalnych; w szczególności wyniki pomiarów dotyczących zachowań agresywnych nie były gorsze od wartości wyjściowych. Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, Warszawa, Tel.: , Faks: , ndl@urpl.gov.pl. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU: Teva Pharma B.V., Computerweg 10, 3542 DR Utrecht, Holandia NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU wydane przez Komisję Europejską: EU/1/11/701/002 Levetiracetam Teva mg - Tabletka powlekana - 50 tabletek EU/1/11/701/005 Levetiracetam Teva mg - Tabletka powlekana tabletek EU/1/11/701/009 Levetiracetam Teva mg - Tabletka powlekana - 50 tabletek EU/1/11/701/012 Levetiracetam Teva mg - Tabletka powlekana tabletek EU/1/11/701/016 Levetiracetam Teva mg - Tabletka powlekana - 50 tabletek EU/1/11/701/019 Levetiracetam Teva mg - Tabletka powlekana tabletek EU/1/11/701/023 Levetiracetam Teva mg - Tabletka powlekana - 50 tabletek EU/1/11/701/026 Levetiracetam Teva mg - Tabletka powlekana tabletek Informacji udziela: Teva Pharmaceuticals Polska Sp. z o.o., ul. Osmańska 12, Warszawa, tel , fax pl. Kategoria dostępności: leki wydawane w przepisu lekarza Rp. Przed przepisaniem leków należy zapoznać się z pełną informacją zawartą w Charakterystyce Produktu Leczniczego. Cena detaliczna: Levetiracetam Teva 250 mg x 50 21,13 zł; Levetiracetam Teva 250 mg x ,90 zł; Levetiracetam Teva 500 mg x 50 40,90 zł; Levetiracetam Teva 500 mg x ,51 zł; Levetiracetam Teva 750 mg x 50 60,71 zł; Levetiracetam Teva 750 mg x ,41 zł; Levetiracetam Teva mg x 50 80,51 zł; Levetiracetam Teva mg x ,94 zł. Wysokość dopłaty świadczeniobiorcy we wskazaniu padaczka: Levetiracetam Teva 250 mg x 50 4,40 zł; Levetiracetam Teva 250 mg x 100 4,24 zł; Levetiracetam Teva 500 mg x 50 4,24 zł; Levetiracetam Teva 500 mg x 100 4,35 zł; Levetiracetam Teva 750 mg x 50 4,12 zł; Levetiracetam Teva 750 mg x 100 7,16 zł; Levetiracetam Teva mg x 50 4,35 zł; Levetiracetam Teva mg x 100 9,61 zł. 3

4 Gabitril, 5 mg, tabletki powlekane Gabitril, 10 mg, tabletki powlekane Gabitril, 15 mg, tabletki powlekane Skład jakościowy i ilościowy substancji czynnej Każda tabletka powlekana Gabitril zawiera odpowiednio 5 mg lub 10 mg lub 15 mg tiagabiny Tiagabinum (w postaci chlorowodorku jednowodnego). Substancje pomocnicze: Każda tabletka powlekana Gabitril 5 mg lub 10 mg lub 15 mg zawiera odpowiednio 58 mg, 117 mg, 174 mg laktozy. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz: Ch. P. L. punkt 6.1. Postać farmaceutyczna Gabitril 5 mg: biała, okrągła, obustronnie wypukła tabletka powlekana z wytłoczoną liczbą 251 na jednej stronie; tabletka niepodzielna. Gabitril 10 mg: biała, owalna, obustronnie wypukła tabletka powlekana z wytłoczoną liczbą 252 na jednej stronie; tabletka niepodzielna. Gabitril 15 mg: biała, owalna, obustronnie wypukła tabletka powlekana z wytłoczoną liczbą 253 na jednej stronie; tabletka niepodzielna. Wskazania do stosowania Tiagabina jako lek przeciwpadaczkowy stosowana jest w leczeniu skojarzonym z innymi lekami przeciwpadaczkowymi napadów częściowych lub częściowych wtórnie uogólnionych, które nie poddawały się leczeniu po zastosowaniu innych leków przeciwpadaczkowych. Lek można podawać tylko osobom dorosłym i dzieciom powyżej 12 lat. Dawkowanie i sposób podawania Sposób podania Produkt jest stosowany doustnie i należy go przyjmować z posiłkiem. Dawkowanie Należy unikać szybkiego zwiększania dawki i (lub) stosowania dużej dawki tiagabiny, ponieważ może to być źle tolerowane przez pacjenta (patrz punkt 4.4). Dzieci i młodzież poniżej 12 lat Tiagabina nie jest zalecana do stosowania u dzieci poniżej 12 roku życia ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania i skuteczności w tej grupie pacjentów (patrz punkt 4.4). Dorośli i młodzież powyżej 12 lat: Schemat dawkowania powinien być dostosowany indywidualnie z uwzględnieniem wieku pacjenta, czynności wątroby i przyjmowania innych leków (patrz punkt 4.5). Początkową dawkę dobową należy przyjąć jednorazowo lub podzielić na dwie dawki. Dobową dawkę podtrzymującą należy podzielić na dwie lub trzy pojedyncze dawki. Pacjenci przyjmujący leki indukujące enzymy: Początkowa dawka wynosi 5 do 10 mg/dobę, a następnie dawkę zwiększa się w odstępach tygodniowych o 5 do 10 mg/dobę do osiągnięcia dawki podtrzymującej. Dawka podtrzymująca u pacjentów przyjmujących leki indukujące enzymy wynosi 30 do 50 mg/dobę. Dawki do 70 mg/dobę są dobrze tolerowane. Pacjenci przyjmujący leki nie indukujące enzymów: Początkowa dawka wynosi 5 do 10 mg/dobę, a następnie dawkę zwiększa się w odstępach tygodniowych o 5 do 10 mg/dobę do osiągnięcia dawki podtrzymującej. Dawka podtrzymująca wynosi 15 do 30 mg/dobę. Stosowanie u osób w podeszłym wieku Podeszły wiek pacjentów nie wpływa znacząco na farmakokinetykę tiagabiny. Nie ma obecnie wystarczającej liczby danych dotyczących stosowania produktu u osób w podeszłym wieku. Zaleca się zatem ostrożne stosowanie leku u chorych w tej grupie wiekowej. Stosowanie u pacjentów z niewydolnością nerek Niewydolność nerek nie wpływa znacząco na farmakokinetykę tiagabiny i nie ma konieczności zmniejszania dawki leku. Stosowanie u pacjentów z zaburzeniem czynności wątroby Ponieważ farmakokinetyka tiagabiny u pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby zmienia się (patrz punkt 5.2), dawkę produktu Gabitril należy zmniejszyć lub wydłużyć przerwy w podawaniu leku. Przeciwwskazania Produktu Gabitril nie należy stosować w przypadkach: - stwierdzonej nadwrażliwości na tiagabinę lub którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1; - ciężkiej niewydolności wątroby. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania Ze względu na brak danych, Gabitril nie jest zalecany w napadach uogólnionych, szczególnie w padaczce idiopatycznej z napadami typu absence oraz w zespołach specyficznych, np. Lennoxa Gastauta. Biorąc pod uwagę oddziaływanie tiagabiny na przekaźnictwo GABA-ergiczne oraz dane pochodzące z badań przeprowadzonych na zwierzętach, nie można wykluczyć napadów typu absence u pacjentów z napadami uogólnionymi, leczonych tiagabiną. Leku nie należy stosować u dzieci do 12 roku życia ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności (patrz punkt 4.2). Badania porejestracyjne wykazały, że stosowanie produktu Gabitril było związane z wystąpieniem napadów i stanem padaczkowym u pacjentów nie chorujących na padaczkę. Chociaż napady odnotowano także u pacjentów przyjmujących typowe dawki dobowe tiagabiny, większość przypadków odnotowano po przedawkowaniu (patrz punkt 4.9) lub po zbyt szybkim zwiększaniu dawki leku. Innymi czynnikami sprzyjającymi występowaniu napadów u pacjentów nie-epileptycznych może być inna choroba pacjenta oraz inne przyjmowane w tym samym czasie leki, które mogą obniżać próg drgawkowy. Nie ustalono bezpieczeństwa ani skuteczności produktu Gabitril dla żadnych innych wskazań, oprócz leczenia skojarzonego w napadach częściowych lub częściowych wtórnie uogólnionych u dorosłych i dzieci powyżej 12 lat, które nie poddawały się leczeniu innymi lekami przeciwpadaczkowymi. Należy unikać szybkiego zwiększania dawki i (lub) stosowania dużej dawki tiagabiny ponieważ może to być źle tolerowane przez pacjenta (patrz punkt 4.2) Podobnie, jak w przypadku innych leków przeciwpadaczkowych, nagłe odstawienie produktu może spowodować nawrót napadów. Zalecane jest zatem stopniowe zmniejszanie dawki w ciągu 2-3 tygodni. U pacjentów z poważnymi zaburzeniami zachowania, w tym z depresją i lękiem w wywiadzie, istnieje ryzyko nawrotu objawów w trakcie leczenia produktem Gabitril, podobnie jak po niektórych innych lekach przeciwpadaczkowych. Z tego względu zaleca się rozpoczęcie leczenia małą dawką początkową w warunkach szpitalnych. U pacjentów leczonych lekami przeciwpadaczkowymi z różnych wskazań, odnotowano przypadki myśli i zachowań samobójczych. Meta-analiza randomizowanych badań z kontrolą placebo leków przeciwpadaczkowych również wskazuje na niewielki wzrost ryzyka myśli i zachowań samobójczych. Nie jest znany mechanizm powstawania tego ryzyka, a dostępne dane nie wykluczają możliwości zwiększonego ryzyka także w przypadku stosowania tiagabiny. W związku z tym należy uważnie obserwować pacjentów pod kątem oznaki myśli i zachowań samobójczych, a w razie potrzeby rozważyć zastosowanie odpowiedniego leczenia. Należy doradzić pacjentom (oraz ich opiekunom), aby skontaktowali się z lekarzem, jeśli pojawią się symptomy myśli i zachowań samobójczych. Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpadaczkowych, w czasie stosowania tiagabiny u niektórych pacjentów może zwiększyć się częstość napadów lub pojawić się nowy typ napadów. Objaw ten może być wynikiem przedawkowania, zmniejszenia stężenia innych leków przeciwpadaczkowych w osoczu, rozwoju choroby lub efektu paradoksalnego. Zgłaszano samorzutne pojawianie się wybroczyn. Zaleca się wówczas przeprowadzenie badań krwi (w tym oznaczenie liczby płytek krwi). W czasie leczenia tiagabiną rzadko zgłaszano przypadki zaburzenia pola widzenia. Jeśli wystąpią, pacjent powinien zgłosić się do okulisty w celu przeprowadzenia odpowiednich badań, w tym badania pola widzenia. Ze względu na zawartość laktozy, produktu Gabitril nie należy stosować u pacjentów z dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zaburzeniami wchłaniania glukozy-galaktozy. Wpływ na płodność, ciążę i laktację W badaniach przeprowadzonych na zwierzętach nie wykazano teratogennego działania tiagabiny. Jednak po zastosowaniu bardzo dużych dawek tiagabiny w badaniach na zwierzętach wykazano jej okołoporodową i poporodową toksyczność. Kliniczne doświadczenie ze stosowaniem produktu Gabitril u ciężarnych kobiet jest niewielkie. Brak danych dotyczących podawania produktu Gabitril w okresie karmienia piersią. Biorąc pod uwagę powyższe fakty, ostrożność nakazuje nie stosować tiagabiny w okresie ciąży i karmienia piersią. Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn Stosowanie tiagabiny może powodować zawroty głowy i inne objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego, szczególnie we wstępnej fazie leczenia. W związku z tym należy zachować specjalne środki ostrożności podczas prowadzenia pojazdów i obsługi urządzeń mechanicznych. Działania niepożądane Działania niepożądane są łagodne lub umiarkowanie nasilone. Większość działań niepożądanych pojawia się w okresie leczenia początkowego i zwykle są one przemijające (patrz punkt 4.2). Częstość występowania działań niepożądanych wyszczególnionych poniżej określana jest jako: bardzo często ( 1/10), często ( 1/100 do <1/10), niezbyt często ( 1/1000 do <1/100), rzadko ( 1/10000 do,<1/1000), nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych). Zaburzenia psychiczne: Bardzo często: obniżenie nastroju, nerwowość, zaburzenia koncentracji. Często: labilność emocjonalna, Rzadko: splątanie, reakcje paranoidalne (omamy, pobudzenie, urojenia). Zaburzenia układu nerwowego: Bardzo często: zawroty głowy, drżenia, senność.rzadko: niedrgawkowy stan padaczkowy. Nieznana: encefalopatia. Zaburzenia oka: Rzadko: zaburzenia pola widzenia (patrz punkt 4.4.). Zaburzenia żołądka i jelit Często: biegunka, ból brzucha. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: Często: wybroczyny. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania. Bardzo często: uczucie zmęczenia. Badania diagnostyczne: Rzadko: spowolniony EEG związany ze zbyt szybkim dostosowywaniem lub zwiększeniem dawki tiagabiny Doniesienia porejestracyjne Badania porejestracyjne wykazały, że stosowanie tiagabiny w przypadkach niezatwierdzonego wskazania u pacjentów nie chorujących na padaczkę wiązało się z wystąpieniem nowych napadów i stanu padaczkowego (patrz punkt 4.4). Po wprowadzeniu produktu do obrotu, zgłaszano takie działania niepożądane jak: niewyraźne widzenie, wymioty, ataksja, zaburzenia chodu, zaburzenia mowy, wrogość, bezsenność, pęcherzowe zapalenie skóry, wysypka pęcherzykowo-pęcherzowa, drżenie mięśni. Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, Warszawa Tel.: Faks: ndl@urpl.gov.pl. Podmiot odpowiedzialny: Teva Pharmaceuticals Polska Sp. z o.o. ul. Emilii Plater 53; Warszawa Numery Pozwoleń PURPLWMiPB na dopuszczenie do obrotu: 5 mg: Pozwolenie nr 7644, 10 mg: Pozwolenie nr 7643, 15 mg: Pozwolenie nr 7645 Informacji udziela: Teva Pharmaceuticals Polska Sp. z o.o., ul. Osmańska 12, Warszawa, tel , fax pl. Kategoria dostępności: leki wydawane z przepisu lekarza - Rp. Przed przepisaniem leków należy zapoznać się z pełną informacją zawartą w Charakterystyce Produktu Leczniczego. Cena detaliczna: Gabitril, tabletki powlekane 5 mg x 50 szt. 95,60 zł; Gabitril, tabletki powlekane 10 mg x 50 szt. 188,34 zł; Gabitril, tabletki powlekane 15 mg x 50 szt. 279,42 zł. Wysokość dopłaty świadczeniobiorcy: Gabitril, tabletki powlekane 5 mg x 50 szt. 3,20 zł; Gabitril, tabletki powlekane 10 mg x 50 szt. 3,20 zł; Gabitril, tabletki powlekane 15 mg x 50 szt. 3,20 zł. 4

5 Lamilept, 25 mg, tabletki; Lamilept, 50 mg, tabletki; Lamilept, 100 mg, tabletki. Skład jakościowy i ilościowy: Każda tabletka zawiera odpowiednio: 25 mg, 36 mg, 71,96 mg lamotryginy (Lamotriginum). Substancje pomocnicze odpowiednio w zależności od dawki: 18 mg, 36 mg, 71,96 mg laktozy jednowodnej w 1 tabletce. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1. ChPL. Postać farmaceutyczna: Tabletka. Tabletki zawierające 25 mg lamotryginy są białe lub prawie białe, w kształcie rombu, z wytłoczoną liczbą 93 po jednej stronie i linią podziału pomiędzy cyframi 9 i 3, na drugiej stronie wytłoczona jest liczba 39. Tabletki można podzielić na połowy. Tabletki zawierające 50 mg lamotryginy są białe lub prawie białe, okrągłe, z wytłoczoną liczbą 50 po jednej stronie oraz wytłoczonymi literami LT po drugiej. Tabletki zawierające 100 mg lamotryginy są koloru brzoskwiniowego, w kształcie rombu, z wytłoczoną liczbą 93 po jednej stronie i linią podziału pomiędzy cyframi 9 i 3, na drugiej stronie wytłoczona jest liczba 463. Linia podziału na tabletce tylko ułatwia rozkruszenie w celu ułatwienia połknięcia, a nie podzielenia na równe dawki. Wskazania do stosowania: Padaczka: Dorośli i młodzież w wieku 13 lat i powyżej: Leczenie skojarzone lub w monoterapii napadów częściowych i uogólnionych, w tym napadów toniczno-klonicznych. Napady związane z zespołem Lennox- Gastaut. Lamotrygina jest stosowana w leczeniu skojarzonym, jednak może zostać zastosowana, jako pierwszy lek przeciwpadaczkowy włączany do leczenia zespołu Lennox-Gastaut. Dzieci i młodzież w wieku od 2 do 12 lat: Leczenie skojarzone napadów częściowych i uogólnionych, w tym napadów toniczno-klonicznych oraz napadów związanych z zespołem Lennox-Gastaut. Monoterapia w typowych napadach nieświadomości. Zaburzeniaafektywnedwubiegunowe: Pacjenci w wieku 18 lat i powyżej: zapobieganie epizodom depresji u pacjentów z zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi typu I, u których występują głównie epizody depresyjne (patrz punkt 5.1 ChPL). Lamotrygina nie jest wskazana w doraźnym leczeniu epizodów manii lub depresji. Dawkowanie i sposób podawania: Tabletki Lamilept powinny być połykane w całości, nie należy ich żuć ani rozgryzać. Jeżeli obliczona dawka lamotryginy (na przykład w leczeniu dzieci z padaczką lub pacjentów z niewydolnością wątroby) nie odpowiada liczbie całych tabletek, to w takim przypadku należy podawać dawkę odpowiadającą mniejszej liczbie całych tabletek. Ponowne rozpoczynanie leczenia: W przypadku ponownego rozpoczynania leczenia lamotryginą u pacjentów, którzy przerwali stosowanie lamotryginy z jakiejkolwiek przyczyny, należy ocenić potrzebę stopniowego zwiększania dawki do dawki podtrzymującej, ponieważ ryzyko wystąpienia ciężkiej wysypki związane jest ze stosowaniem dużych dawek początkowych i zbyt szybkim w stosunku do zalecanego schematu zwiększaniem dawek leku w okresie wprowadzania (patrz punkt 4.4 ChPL). Im dłuższa przerwa od ostatniej dawki, tym większą uwagę należy zwrócić na stopniowe zwiększanie dawki do dawki podtrzymującej. Jeśli czas od przerwania stosowania lamotryginy jest dłuższy niż pięciokrotny okres półtrwania leku (patrz punkt 5.2 ChPL), należy zastosować właściwy schemat zwiększania dawki lamotryginy do dawki podtrzymującej. Zaleca się, aby nie rozpoczynać ponownie leczenia lamotryginą u pacjentów, którzy wcześniej przerwali leczenie z powodu wystąpienia wysypki, chyba że potencjalne korzyści przeważają wyraźnie nad ryzykiem związanym ze stosowaniem leku. Padaczka: Zalecany schemat zwiększania dawek oraz dawki podtrzymujące u dorosłych i młodzieży w wieku 13 lat i powyżej (Tabela 1) oraz u dzieci i młodzieży w wieku od 2 do 12 lat (Tabela 2) przedstawione są poniżej. Z uwagi na ryzyko wystąpienia wysypki, nie należy przekraczać zalecanych dawek lamotryginy: początkowej i podczas zwiększania dawek (patrz punkt 4.4 ChPL). W przypadku odstawienia jednocześnie stosowanych leków przeciwpadaczkowych lub jeśli leki przeciwpadaczkowe lub inne leki zostały dołączone do schematu leczenia zawierającego lamotryginę, należy rozważyć potencjalny wpływ, jaki może to mieć na farmakokinetykę lamotryginy (patrz punkt 4.5 ChPL). Tabela 1. Dorośli i młodzież w wieku 13 lat i powyżej zalecany schemat dawkowania w leczeniu padaczki. Schemat dawkowania Tygodnie 1+2 Tygodnie 3+4 Zwykle stosowana dawka podtrzymująca Monoterapia 25 mg/dobę (raz 50 mg/dobę (raz Leczenie skojarzone Z walproinianem (inhibitor glukuronidacji lamotryginy patrz punkt 4.5) Ten schemat dawkowania powinien być zachowany w leczeniu skojarzonym z walproinianem bez względu na inne stosowane jednocześnie leki. 12,5 mg/dobę (podawane, jako 25 mg co drugi dzień) 25 mg/dobę (raz 100 do 200 mg/dobę (raz na dobę lub w dwóch dawkach. Aby osiągnąć dawkę podtrzymującą można zwiększać dawkę o maksymalnie 50 do 100 mg co jeden do dwóch tygodni, aż do uzyskania optymalnej odpowiedzi na leczenie. U niektórych pacjentów konieczne było zastosowanie dawki 500 mg/dobę w celu uzyskania żądanej odpowiedzi na leczenie. 100 do 200 mg/dobę (raz na dobę lub w dwóch dawkach. Aby osiągnąć dawkę podtrzymującą można zwięk- szać dawkę o maksymalnie 25 do 50 mg co jeden do dwóch tygodni, aż do uzyskania optymalnej odpowiedzi na leczenie. Leczenie skojarzone BE walproinianu i Z induktorami glukuronidacji lamotryginy (patrz punkt 4.5) Ten schemat dawkowania należy stosować w leczeniu skojarzonym bez walproinianu, ale z: fenytoiną karbamazepiną fenobarbitalem prymidonem ryfampicyną lopinawirem/ rytonawirem 50 mg/dobę (raz n dobę) 100 mg/dobę (w dwóch dawkach 200 do 400 mg/dobę (w dwóch dawkach. Aby osiągnąć dawkę podtrzymującą można zwięk- szać dawkę o maksymalnie 100 mg c jeden d dwóch tygodni, aż do uzyskania optymalnej odpowiedzi na leczenie. U niektórych pacjentów konieczne było zastosowanie dawki 700 mg/dobę w celu uzyskania żądanej odpowiedzi na leczenie. Leczenie skojarzone BE walproinianu i BEZ induktorów glukuronidacji lamotryginy (patrz punkt 4.5) Ten schemat dawkowania należy zastosować w leczeniu skojarzonym z innymi lekami, które w znaczącym stopniu nie hamują lub indukują glukuronidacji lamotryginy. 25 mg/dobę (raz 50 mg/dobę (raz 100 do 200 mg/dobę (raz na dobę lub w dwóch dawkach. Aby osiągnąć dawkę podtrzymującą można zwiększać dawkę o maksymalnie 50 do 100 mg c jeden d dwóch tygodni, aż do uzyskania optymalnej odpowiedzi na leczenie. U pacjentów przyjmujących produkty lecznicze o obecnie nieznanych interakcjach farmakokinetycznych z lamotryginą (patrz punkt 4.5), należy zastosować schemat leczenia taki jak dla lamotryginy w leczeniu skojarzonym z walproinianem. Tabela 2. Dzieci i młodzież w wieku od 2 do 12 lat zalecany schemat dawkowania w leczeniu padaczki (całkowita dawka dobowa w mg/ kg masy ciała. Schemat dawkowania Tygodnie 1+2 Tygodnie 3+4 Zwykle stosowana dawka podtrzymująca Monoterapia w leczeniu typowych napadów nieświadomości 0,3 mg/kg/dobę (raz na dobę lub w dwóch dawkach 0,6 mg/kg/ dobę (raz na dobę lub w dwóch dawkach Leczenie skojarzone Z walproinianem (inhibitor glukuronidacji lamotryginy patrz punkt 4.5) Ten schemat dawkowania powinien być zachowany w leczeniu skojarzonym z walproinianem bez względu na inne stosowa- ne jednocześnie leki 0,15 mg/kg/ dobę* (raz 0,3 mg/kg/ dobę (raz na dobę) 1 do 10 mg/kg/dobę, chociaż u niektórych pacjentów konieczne było zastosowanie większych dawek (do 15 mg/ kg/dobę) w celu uzyskania pożądanej reakcji na leczenie (raz na dobę lub w dwóch dawkach. Aby osiągnąć dawkę podtrzymującą można zwiększać dawkę o maksymalnie 0,6 mg/kg/dobę co jeden do dwóch tygodni, aż do uzyskania optymalnej odpowiedzi na leczenie. 1 do 5 mg/kg/dobę (raz na dobę lub w dwóch dawkach. Aby osiągnąć dawkę podtrzymującą można zwiększać dawkę o maksymalnie 0,3 mg/kg co jeden do dwóch tygodni, aż do uzyskania optymalnej odpowiedzi na leczenie, z maksymalną dawką podtrzymującą 200 mg/dobę. Leczenie skojarzone BEZ walproinianu i Z induktorami glukuronidacji lamotryginy (patrz punkt 4.5) Ten schemat dawkowania należy stosować w leczeniu skojarzonym bez walproinianu, ale z: fenytoiną karbamazepiną fenobarbitalem prymidonem ryfampicyną lopinawirem/ rytonawirem 0,6 mg/kg/ dobę (w dwóch dawkach 1,2 mg/kg/ dobę (w dwóch dawkach 5 do 15 mg/kg/dobę (raz na dobę lub w dwóch dawkach. Aby osiągnąć dawkę podtrzymującą można zwiększać dawkę o maksymalnie 1,2 mg/kg co jeden do dwóch tygodni, aż do uzyskania optymalnej odpowiedzi na leczenie, z maksymalną dawką podtrzymującą 400 mg/dobę. Leczenie skojarzone BEZ walproinianu i BEZ induktorów glukuronidacji lamotryginy (patrz punkt 4.5) 5

6 Ten schemat dawkowania należy zastosować w leczeniu skojarzonym z innymi lekami, które w znaczącym stopniu nie hamują lub indukują glukuronidacji lamotryginy. 0,3 mg/kg/dobę (raz na dobę lub w dwóch dawkach 0,6 mg/kg/ dobę (raz na dobę lub w dwóch dawkach 1 do 10 mg/kg/dobę (raz na dobę lub w dwóch dawkach. Aby osiągnąć dawkę podtrzymującą można zwiększać dawkę o maksymalnie 0,6 mg/kg co jeden do dwóch tygodni, aż do uzyskania optymalnej odpowiedzi na leczenie, z maksymalną dawką podtrzymującą 200 mg/dobę. U pacjentów przyjmujących produkty lecznicze o obecnie nieznanych interakcjach farmakokinetycznych z lamotryginą (patrz punkt 4.5 ChPL), należy zastosować schemat leczenia taki jak dla lamotryginy w leczeniu skojarzonym z walproinianem. Aby zapewnić podawanie właściwej dawki terapeutycznej należy monitorować masę ciała dziecka, a w razie wystąpienia zmian należy odpowiednio dostosować dawkę. Prawdopodobne jest, że u pacjentów w wieku od dwóch do sześciu lat konieczne będzie zastosowanie dawek podtrzymujących z górnego zakresu zalecanego przedziału dawkowania. W przypadku osiągnięcia kontroli objawów padaczki w leczeniu skojarzonym, jednocześnie stosowane inne leki przeciwpadaczkowe mogą zostać odstawione, a leczenie lamotryginą może być kontynuowane w monoterapii. Dzieci w wieku poniżej 2 lat: Dane dotyczące skuteczności i bezpieczeństwa stosowania lamotryginy w terapii skojarzonej napadów częściowych u dzieci w wieku od 1 miesiąca do 2 lat są ograniczone (patrz punkt 4.4). Brak danych dotyczących dzieci w wieku poniżej 1 miesiąca. Z tego względu lamotrygina nie jest zalecana u dzieci w wieku poniżej 2 lat. Jeżeli, opierając się na potrzebie klinicznej, decyzja o leczeniu zostanie jednak podjęta, patrz punkty 4.4, 5.1 i 5.2. ChPL. Dawkowaniewzaburzeniachafektywnychdwubiegunowych: Zalecane zwiększanie dawki i dawki podtrzymującej u pacjentów dorosłych w wieku 18 lat i powyżej są podane w tabelach poniżej. Przejściowy schemat dawkowania obejmującego zwiększanie dawki lamotryginy aż do uzyskania stabilnej dawki podtrzymującej w ciągu 6 tygodni (Tabela 3) po uzyskaniu, której inne psychotropowe produkty lecznicze i (lub) leki przeciwpadaczkowe mogą zostać odstawione, jeśli z klinicznego punktu widzenia jest to uzasadnione (Tabela 4). Dostosowanie dawkowania po dodaniu innych psychotropowych produktów leczniczych i (lub) innych leków przeciwpadaczkowych zostało także przedstawione poniżej (Tabela 5). Nie należy przekraczać dawki początkowej i dalszego zalecanego zwiększenia dawki z powodu ryzyka wystąpienia wysypki (patrz punkt 4.4 ChPL). Tabela 3. Pacjenci dorośli w wieku 18 lat i powyżej zalecane zwiększanie dawki do uzyskania całkowitej dawki podtrzymującej w leczeniu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych. Schemat dawkowania Tygodnie Tygodnie Tydzień 5 Docelowa dawka stabilizująca (od 6 tygodnia) Lamotrygina w monoterapii LUB w leczeniu skojarzonym BEZ walproinianu i BEZ induktorów glukuronidacji lamotryginy (patrz punkt 4.5 ChPL) zastosować z inny- mi produktami leczniczymi, które nie wykazują istotne- go wpływu na hamowanie lub indukcję glukuronidacji lamotryginy 25 mg/dobę (raz 50 mg/dobę (raz na dobę lub w dwóch dawkach 100 mg/dobę (raz na dobę lub w dwóch dawkach po- dzielonych) Terapia skojarzona Z walproinianem (inhibitor glukuronidacji lamotryginy patrz punkt 4.5 ChPL) zastosować z wal- proinianem bez względu na jednoczesne podawanie innych produktów lecz- niczych 12,5 mg/dobę (podawane jako 25 mg co drugi dzień) 25 mg/dobę (raz 50 mg/dobę (raz na dobę lub w dwóch dawkach Terapia skojarzona BEZ walproinianu i Z induktorami glukuronidacji lamotryginy (patrz punkt 4.5 ChPL) zastosować bez walproinianu ale z: fenytoiną karbamazepiną fenobarbitalem prymidonem ryfampicyną lopinawirem/rytonawirem 50 mg/dobę (raz 100 mg/dobę (w dwóch dawkach 200 mg/dobę (w dwóch dawkach 200 mg/dobę zwykle stosowana dawka dla uzyskania optymalnej odpowiedzi (raz na dobę lub w dwóch dawkach. Dawki w zakresie mg/dobę stosowano w badaniach klinicznych. 100 mg/dobę zwykle stosowana dawka dla uzyskania optymalnej odpowiedzi (raz na dobę lub w dwóch dawkach. Maksymalna dawka 200 mg/dobę może być stosowana w zależności od odpowiedzi klinicznej. 300 mg/dobę w 6 tygodniu leczenia, jeśli konieczne dawka może być zwiększona do dawki docelowej 400 mg na dobę w 7 tygodniu leczenia w celu uzyskania optymalnej odpowiedzi (w dwóch dawkach. U pacjentów przyjmujących produkty lecznicze, których interakcje farmakokinetyczne z lamotryginą są obecnie nieznane (patrz punkt 4.5), należy zastosować schemat dawkowania tak jak zalecany w przypadku leczenia skojarzonego lamotryginą z walproinianem. Tabela 4. Pacjenci dorośli w wieku 18 lat i powyżej dostosowanie dobowej dawki podtrzymującej produktu leczniczego Lamilept po odstawieniu jednocześnie stosowanego innego leku w chorobie afektywnej dwubiegunowej. Po uzyskaniu docelowej podtrzymującej dawki dobowej, inne produkty lecznicze mogą być odstawione jak pokazano poniżej. Schemat leczenia Obecna dawka podtrzymująca lamotryginy (przed odstawieniem) Tydzień 1 (początek odstawienia) Tydzień 2 Tydzień 3 i następne* Odstawienie walproinianu (inhibitor glukuronizacji lamotryginy patrz punkt 4.5), w zależności od stosowanej początkowo dawki lamotryginy W przypadku odstawienia walproinianu, należy podwoić dawkę stabilizującą, nie należy przekraczać zwiększenia dawki o więcej niż 100 mg na tydzień. 100 mg na dobę 200 mg na dobę Należy pozostać przy dawce 200 mg na dobę (w dwóch dawkach. 200 mg na dobę 300 mg na dobę 400 mg na dobę Należy pozostać przy dawce 400 mg na dobę Odstawienie induktorów glukuronidacji lamotryginy (patrz punkt 4.5), w zależności od stosowanej pierwotnie dawki lamotryginy zastosować w przy- padku odstawienia: fenytoiny karbamazepiny fenobarbitalu prymidony ryfampicyny lopinawiru/rytonawiru 400 mg na dobę 400 mg na dobę 300 mg na dobę 200 mg na dobę 300 mg na dobę 300 mg na dobę 225 mg na dobę 150 mg na dobę 200 mg na dobę 200 mg na dobę 150 mg na dobę 100 mg na dobę Odstawienie produktów leczniczych, które NIE wykazują istotnego wpływu na hamowanie lub indukcję glukuronidacji lamotryginy (patrz punkt 4.5 ChPL) zastosować kiedy odstawiane są inne produkty lecznicze, które nie wykazują istotnego wpływu na hamowanie lub indukcję glukuronidacji lamotryginy Należy pozostać przy dawce docelowej uzyskanej przez zwiększenie dawki (200 mg na dobę; w dwóch dawkach. U pacjentów przyjmujących produkty lecznicze, których interakcje farmakokinetyczne z lamotryginą są obecnie nieznane (patrz punkt 4.5 ChPL), należy zastosować schemat dawkowania tak jak zalecany w przypadku leczenia skojarzonego lamotryginą z walproinianem. Dawka może być zwiększona do 400 mg na dobę, jeśli to konieczne. Tabela 5. Pacjenci dorośli w wieku18 lat i powyżej dostosowanie dobowej dawki lamotryginy po dodaniu innych produktów leczniczych stosowanych w leczeniu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych Brak doświadczeń klinicznych dotyczących dostosowania dobowej dawki lamotryginy po dodaniu innych produktów leczniczych. Jednakże, na podstawie badań interakcji z innymi produktami leczniczymi, należy zastosować następujące zalecenia: Schemat leczenia Obecna dawka podtrzymująca lamotryginy (przed odstawieniem) Tydzień 1 (początek odstawienia) Tydzień 2 Tydzień 3 i następne* Dodanie walproinianu (inhibitor glukuronizacji lamotryginy patrz punkt 4.5), w zależności od stosowanej początkowo dawki lamotryginy Docelowa dawka podtrzymująca będzie się zmieniać w zależności od odpowiedzi klinicznej. 6