KANDYDACI NA PATRONA PUBLICZNEJ SZKOŁY PODSTAWOWEJ I PUBLICZNEGO GIMNAZJUM W ANTONIOWIE

Transkrypt

1 KANDYDACI NA PATRONA PUBLICZNEJ SZKOŁY PODSTAWOWEJ I PUBLICZNEGO GIMNAZJUM W ANTONIOWIE

2 GEN. KAZIMIERZ SOSNKOWSKI

3 GEN. KAZIMIERZ SOSNKOWSKI Kazimierz Sosnkowski herbu Godziemba, urodzony 19 listopada1885 w Warszawie. Polski dowódca wojskowy i polityk, założyciel Związku Walki Czynnej, szef sztabu I Brygady Legionów Polskich, od roku 1936 generał broni Wojska Polskiego, minister spraw wojskowych, następca Prezydenta RP, minister w rządzie na emigracji, komendant główny Związku Walki Zbrojnej, Wódz Naczelny Polskich Sił Zbrojnych. W czasie I wojny światowej służył w Legionach Polskich, początkowo jako zastępca dowódcy 1 Pułku Piechoty (Józefa Piłsudskiego), potem I Brygady. Jednocześnie pełnił funkcję szefa sztabu. Odznaczył się w szeregu walk. Kilkakrotnie z powodzeniem zastępował w dowodzeniu brygadą nieobecnego Piłsudskiego, między innymi w bitwie pod Łowczówkiem. Po ustąpieniu Józefa Piłsudskiego ze stanowiska dowódcy I Brygady i z Legionów dnia 26 września 1916 roku objął komendę I Brygady.. 3 marca 1919 r. Naczelny Wódz Józef Piłsudski mianował go jednym z dwóch wiceministrów spraw wojskowych. Odpowiedzialny za całość gospodarki wojennej państwa, zainicjował i przeprowadził budowę mola przeładunkowego w nadmorskiej wiosce Gdynia, co wiązało się z blokowaniem dostaw do Polski w krytycznym momencie bitwy warszawskiej nabytego za granicą sprzętu wojennego przez pro-bolszewicko nastawionych robotników portowych Wolnego Miasta Gdańska. Jednocześnie sprawował w sierpniu 1920 roku faktyczne dowództwo obrony Warszawy. Był jednym z pierwszych odznaczonych Srebrnym Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari. 3 maja 1922 r. został zweryfikowany w stopniu generała dywizji. Odsunięty od przygotowań wojennych, do 10 września 1939 pozostawał bez przydziału wojennego, jako generał do zleceń Naczelnego Wodza. Stoczył szereg zwycięskich walk podczas II wojny światowej (Bitwa pod Jaworowem), w tym w nocy z 15 na 16 września w Mużyłowicach i Czarnokońcach koło Sądowej Wiszni, w której rozbił elitarny pułk zmotoryzowany SS- Standarte Germania. Bitwy w lasach janowskich doprowadziły w ostateczności do całkowitego wyczerpania możliwości działania operacyjnego. Generał Sosnkowski, był miłośnikiem polowań. Podczas jednego z nich, dnia 20 listopada 1938 roku, wziął udział w uroczystości poświęcenia kamienia węgielnego, pod mury nowej szkoły w Antoniowie. Zmarł 11 października 1969 w Arundel, w Kanadzie.

4 KS. JERZY POPIEŁUSZKO

5 KS. JERZY POPIEŁUSZKO Błogosławiony ks. Jerzy Popiełuszko urodził się 14 września 1947 r. we wsi Okopy koło Suchowoli na Podlasiu. Od dzieciństwa był ministrantem. O tym, że odpowiedział na powołanie kapłańskie, powiadomił w czasie balu maturalnego. Po maturze w 1965 roku wstępuje do Wyższego Seminarium Duchownego w Warszawie. Podczas studiów został wcielony do wojska. Kleryk-żołnierz Jerzy Popiełuszko wyróżniał się wielką odwagą w obronie swoich przekonań, co powodowało różne szykany. Po powrocie z wojska kleryk Jerzy ciężko zachorował. Odtąd do końca życia będzie borykał się z kłopotami zdrowotnymi. 28 maja 1972 r. został kapłanem, przyjąwszy święcenia z rąk Księdza Kardynała Stefana Wyszyńskiego. W posłudze duszpasterskiej szczególnie upodobał sobie pracę z dziećmi i młodzieżą. Niestety kłopoty ze zdrowiem nasiliły się. W styczniu 1979 ks. Jerzy zasłabł w czasie odprawiania Mszy św. Po kilkutygodniowym pobycie w szpitalu nie wrócił już do zwyczajnej pracy wikariusza. Po wprowadzeniu stanu wojennego Ks. Popiełuszko organizował liczne działania charytatywne. Wspomagał ludzi prześladowanych i skrzywdzonych. Uczestniczył w procesach tych, którzy byli aresztowani za przeciwstawianie się prawu stanu wojennego. Organizował również rozdział darów, które były przywożone z zagranicy. Od 28 lutego 1982 r. celebrował Msze św. za Ojczyznę i wygłaszał kazania patriotyczno-religijne (było ich razem 26), w których - przez pryzmat Ewangelii i nauki Kościoła - interpretował moralny wymiar bolesnej współczesności. Działalność Księdza Jerzego sprawiła, że stał się On celem niewybrednych ataków władz. Mnożyły się zdarzenia, które miały na celu zastraszenie powszechnie szanowanego księdza. Pierwszym zamachem na życie Ks. Jerzego był upozorowany wypadek samochodowy, w drodze z Gdańska do Warszawy. 19 października 1984 ks. Popiełuszko przybył na zaproszenie do parafii pw. św. Polskich Braci Męczenników w Bydgoszczy. Spotkanie to zakończył zdaniem: Módlmy się, byśmy byli wolni od lęku, zastraszenia, ale przede wszystkim od żądzy odwetu i przemocy. W tym samym dniu, wracając do Warszawy, na drodze do Torunia, niedaleko miejscowości Górsk, Jerzy Popiełuszko wraz ze swoim kierowcą zostali uprowadzeni. Kierowcy udało się uciec z kabiny samochodu, Popiełuszkę skrępowano i przewożono w bagażniku. 30 października z zalewu na Wiśle koło Włocławka wyłowiono jego zwłoki. Uroczystości pogrzebowe odbyły się 2 listopada 1984 roku w Warszawie.

6 WŁODZIMIERZ PUCHALSKI

7 WŁODZIMIERZ PUCHALSKI Włodzimierz Puchalski urodził się 6. marca 1908 w Mostach Wielkich koło Lwowa. To wybitny polski przyrodnik, fotografik, reżyser filmów dokumentalnych i oświatowych oraz pionier filmu przyrodniczego w Polsce. Jego filmy zyskały ogromne uznanie w kraju i zagranicą. Pasją robienia zdjęć zaraził się już w domu rodzinnym - jego ojciec zajmował się fotografowaniem zwierząt i krajobrazu. W 1936 roku był autorem pierwszej wystawy w Polsce o tematyce przyrodniczej i myśliwskiej. Zdobył też Złoty Medal na Wielkiej Olimpiadzie Łowiectwa w Berlinie za zdjęcia przedstawiające dzika w lesie. W 1939 czynnie uczestniczył w wojnie obronnej. W czasie II wojny światowej pracował jako leśniczy w Puszczy Sandomierskiej (niedaleko Antoniowa). Po wyzwoleniu rozpoczął pracę w Katedrze Genetyki. Właśnie po II wojnie światowej nastąpił rozkwit jego twórczości. W swoich dziełach popularyzował idee ochrony przyrody, pokazywał najrzadsze, ginące gatunki zwierząt i opisywał piękno polskiej przyrody. Zmarł 19. stycznia 1979r. w czasie wykonywania zdjęć na Wyspie Króla Jerzego i tam też został pochowany. Jego imieniem nazwany został lodowiec w pobliżu bazy H. Arctowskiego na Antarktydzie. Dla uczczenia pamięci Puchalskiego, począwszy od 1995, organizowany jest corocznie przez redakcję czasopisma Łowiec Polski konkurs fotograficzny jego imienia.

8 RYSZARD KACZOROWSKI

9 RYSZARD KACZOROWSKI Ryszard Kaczorowski ur. 26 listopada 1919 roku w Białymstoku, w rodzinie kolejarskiej. Miał pochodzenie szlacheckie - jego przodkowie pieczętowali się herbem Jelita. Był harcerzem, więźniem Kołymy, później żołnierzem 2. Korpusu Armii gen. Andersa i bohater bitwy pod Monte Cassino. To także Członek Rady Narodowej RP, a w latach ostatni prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na emigracji. Zmarł śmiercią tragiczną 10 kwietnia 2010 roku w Smoleńsku. Jego harcerska droga i wierność harcerskim ideałom przez całe życie, od złożenia w Białymstoku jeszcze przed II wojną światową przyrzeczenia harcerskiego, aż do tragicznej śmierci w katastrofie smoleńskiej w drodze do Katynia, jest doskonałym wzorem i pięknym, wartościowym przykładem dla młodych, wkraczających w szeregi harcerstwa, aby kształtować swe charaktery i przygotować je do wiernej służby Bogu i Polsce przez całe życie.. - Karolina Kaczorowska.

10 SZARE SZEREGI

11 SZARE SZEREGI Wybuch II wojny światowej postawił przed harcerstwem nowe zadania. Już w czasie kampanii wrześniowej harcerze i harcerki podjęli służbę w obronie kraju. Już 27 września 1939 roku Związek Harcerstwa Polskiego przeszedł do konspiracji pod wojenną nazwą "Szare Szeregi". Konspiracyjne harcerstwo dzieliło się na Organizację Harcerek i Organizację Harcerzy. Wszystkim znana nazwa - Szare Szeregi - początkowo dotyczyła tylko Organizacji Harcerzy, dopiero z czasem została przyjęta przez całą organizację. Członków Szarych Szeregów obowiązywały zasady zawarte w przedwojennym Prawie i Przyrzeczeniu Harcerskim. W zaistniałej sytuacji władze konspiracyjnego harcerstwa postanowiły, że podstawowym i głównym celem będzie wychowanie poprzez walkę. Do zadań Szkół Bojowych - grupy metodycznej Szarych Szeregów należał głównie Mały Sabotaż, czyli działania mające wzmocnić psychicznie Polaków. 17 stycznia 1945 roku rozwiązano Szare Szeregi. Był to dzień kiedy do Polski wkroczyli Rosjanie i w obliczu tej nowej sytuacji musiała szybko nastąpić decyzja co dalej. Ówczesny naczelnik Szarych Szeregów wydał rozkaz, że w każdym miejscu gdzie wchodzi Armia Czerwona tam organizacja się rozwiązuje.

12 ORZEŁ BIAŁY

13 ORZEŁ BIAŁY Orzeł - jest symbolem niebios. Słońca, ognia, pożaru, dnia, powietrza, ciepła życiowego, burzy, błyskawicy, pioruna, wody, wiatru; początku, wszechwładzy (Boga), mściciela Boga, Dnia Sądu, potęgi (wiary), wiary, posła niebiańskiego, ducha, duszy, ducha proroczego, wróżby, wyroczni; modlitwy i łaski; długowieczności, odrodzenia, odnowienia, chrztu, nieśmiertelności. Wniebowstąpienia; najwyższej władzy, majestatu, cesarstwa, chwały; wznoszenia się, wysokości, szybkości, szybkiego i wysokiego lotu, geometrii; szczodrości, sprawiedliwości, geniuszu, natchnienia, człowieka bystrego i zdolnego, bystrości wzroku, dumy, młodości, siły, heroizmu, zwycięstwa, opieki nad dziećmi. Orzeł Biały jako godło narodowe RP Polski jest jednym z trzech symboli narodowych. Jako oficjalne godło całego państwa polskiego zaczął być używany od roku 1295 przez Przemysła II. Już za czasów Bolesława Chrobrego pojawiał się wizerunek orła - jest to najprawdopodobniej orzeł bielik. Podczas swojej bardzo długiej historii godło polski, a na nim Orzeł Biały, wielokrotnie zmieniał swój wizerunek. Najbardziej radykalną zmianą i bardzo krzywdzącą naród Polski było to, że po drugiej wojnie światowej, w roku 1945, władze PRL usunęły koronę z głowy orła, co przez ludność odebrane zostało jako okaleczenie symbolu narodowego. Usunięcie potwierdzono dodatkowo dekretem w roku Polski Rząd na Uchodźstwie w odpowiedzi umieścił na głowie orła zamkniętą koronę zwieńczoną krzyżem. Po obaleniu socjalizmu, w dniu 31 grudnia 1989 roku, Sejm przywrócił koronę Orłu, a rozety poprawiono skracając dwa z pięciu ramion tak, by nie kojarzyły się z pięcioramienną gwiazdą.

14 KARD. STEFAN WYSZYŃSKI

15 KARD. STEFAN WYSZYŃSKI Stefan Wyszyński, ur. 3 sierpnia 1901 roku w Zuzeli. Święcenia kapłańskie przyjął 3 sierpnia 1924 (w dniu swoich 23. urodzin). Po wybuchu II wojny światowej z polecenia bpa Michała Kozala ukrywał się przed Gestapo. W okresie Powstania Warszawskiego, pod pseudonimem Radwan III był kapelanem Grupy AK Kampinos, działającej m.in. w Laskach, oraz szpitala powstańczego. Po zakończeniu wojny wrócił do Włocławka, gdzie reorganizował seminarium duchowne i pełnił obowiązki rektora. W 1946 został mianowany biskupem diecezjalnym lubelskim. Prymas Polski w latach , kardynał prezbiter od Zwany Prymasem Tysiąclecia, sługa Boży Kościoła katolickiego. Miał duży udział w wyborze Karola Wojtyły na papieża. 22 października 1978 uczestniczył w inauguracji pontyfikatu Jana Pawła II. Gdy prymas Wyszyński całował papieża w pierścień, Jan Paweł II na znak szacunku dla Wyszyńskiego uniósł się z tronu, ucałował go w rękę i uścisnął. W połowie marca 1981 u Wyszyńskiego rozpoznano chorobę nowotworową. Mimo starań lekarzy nie dało się zahamować jej rozwoju. 22 maja 1981 ostatni raz wystąpił publicznie, otwierając obrady Rady Głównej Episkopatu Polski. Zmarł sześć dni później, w czwartek 28 maja 1981 roku, w uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego. Uroczystości pogrzebowe odbyły się 31 maja 1981 w Warszawie. 29 maja 1989 z inicjatywy papieża Jana Pawła II rozpoczął się proces beatyfikacyjny kardynała Stefana Wyszyńskiego. Od tego momentu przysługuje mu tytuł sługi Bożego.

16 DZIĘKUJEMY ZA UWAGĘ. Opracował: Grzegorz Gielarek