Czas na zamówienia publiczne :57:33

Transkrypt

1 Czas na zamówienia publiczne :57:33

2 2 Zamówieniom publicznym w Indonezji podlegają zakupy rządowe m.in. dóbr, robót architektonicznych, konstrukcyjnych, usług konsultingowych. Problemem na tym rynku wciąż jest korupcja. Niekiedy wybrane firmy dowiadują się o planowanych zakupach rządowych o wiele wcześniej niż pozostałe, co może zwiększyć ich szanse na wygraną w postępowaniu. System zamówień publicznych w Indonezji reguluje Rozporządzenie Prezydenta nr 54 z 2010 r. Ogłoszenia o przetargach powinny być umieszczane na stronach internetowych poszczególnych instytucji rządowych, a także na krajowej stronie przetargów: Firmy zagraniczne mogą uczestniczyć w przetargach, których wartość przewyższa określony próg: 100 bilionów rupii w przypadku robót budowlanych 20 bilionów rupii w przypadku dóbr i usług (z pominięciem usług konsultingowych) 10 bilionów rupii w przypadku usług konsultingowych Ponadto, jeśli na rynku istnieją przedsiębiorstwa oferujące dane usługi lub produkty, firmy zagraniczne podczas realizacji przetargów są zobligowane do współpracy z firmami lokalnymi (np. na zasadzie joint venture, podwykonawstwa). Indonezyjski system zamówień publicznych w dziedzinie obronności jest w chwili obecnej w fazie dopracowywania poszczególnych procedur, po zmniejszeniu wpływów armii indonezyjskiej po upadku reżimu Suharto w 1998 roku. Priorytetem rządu jest wprowadzenie środków, mających na celu centralizację polityki i w efekcie zmniejszenie możliwości korupcji. W zakresie strategii zamówień zewnętrznych kluczowymi kwestiami są: embargo na sprzęt wojskowy nałożone przez USA w 1999 r. i obowiązujące do 2005 r. oraz tradycyjny niedobór środków budżetowych na obronę. W odpowiedzi na powyższe czynniki, Dżakarta przyjęła politykę dywersyfikacji dostawców, opartą nie tylko na ich zdolności do zapewnienia wymaganego sprzętu, ale także gotowości udzielenia pożyczek, zazwyczaj w formie kredytów bankowych.

3 3 Procedury udzielania zamówień publicznych Zamówienia publiczne dla sektora obronnego są regulowane kilkoma ustawami, wprowadzonymi w ostatnim dziesięcioleciu. Chodzi o: Dekret prezydencki 80/2003 w sprawie zamówień rządowych towarów i usług; stanowi on, że zamówienia o wartości powyżej 50 mld rupii indonezyjskich (ok. 5 mln dol.) muszą mieć ministerialne zezwolenia. Reguluje on także metody wyboru i oceny, jak również przepisy dotyczące przejrzystości, konkurencyjności, stosunku ceny do jakości i odpowiedzialności. Przepisy te są koordynowane i realizowane przez Narodową Agencję ds. Polityki Zamówień Publicznych i podległą Ministerstwu Obrony RI Agencję Wyposażenia Obronnego (Defence Facilities Agency - DFA Kepmenhan RI PER/07/M/VII/2006: Reguluje dostawy towarów i usług dla Ministerstwa Obrony i Sił Zbrojnych RI poprzez kredyty eksportowe. Kredyty eksportowe mogą być stosowane w zamówieniach o wartości powyżej 50 mld rupii (ok. 5 mln dol.) Decyzja Ministra Obrony Narodowej KEP/01/M/I/2005: Wprowadza pakty integralności oferty kredytów eksportowych (integrity pacts for export credit deals) w celu zwiększenia przejrzystości transakcji Kepmenhan RI PER/06/M/VI1/2006: przepisy dotyczące zamówień towarów i usług bez zastosowania kredytów eksportowych, a z zastosowaniem środków własnych, tj. budżet państwa Przetargi ogłaszane są przez podległą Ministerstwu Obrony RI agencję DFA (Defence Facilities Agency). Zamówienia są przyznawane przez komisję zamówień Agencji Wyposażenia Obronnego (Defence Facilities Agency - DFA) we współpracy z Ministerstwem Finansów. Duże kontrakty wymagają zgody rządu. Rodzaje przetargów W dekrecie prezydenckim 80/2003 opisane są trzy typy przetargów: Zamówienia Publiczne - otwarte zaproszenia dla wszystkich spełniających warunki oferentów, którzy muszą być wymienieni, jako zdolni do realizacji kontraktu, lub wstępnie zakwalifikowani przez komisję przetargową Zamówienia Ograniczone, w których uczestniczy co najmniej pięć spełniających warunki oferentów zaproszonych do udziału w przetargu W umowach pomiędzy mln rupii może zostać zastosowany "bezpośredni wybór". Zamówienia poniżej 15 mln rupii są zarezerwowane dla kontrahentów z grupy MŚP W styczniu 2011 r. Ministerstwo Obrony RI utworzyło Agencję Wyposażenia Obronnego (Defence Facilities Agency - DFA), która zastąpiła Dyrekcję Generalną Wyposażenia Obronnego (Directorate General of Defence Facilities). Agencja ma specjalne centrum zamówień publicznych, które podejmuje wszystkie działania administracyjne związane z procedurami przetargowymi. DFA jest wspierany przez podległy MON RI Defence Industrial Policy Commiittee (KKIP), który powstał pod koniec 2010 roku po to, by wprowadzić reformy dotyczące zamówień w dziedzinie obronności i rozwoju przemysłu.

4 4 Reformy te mają obejmować konstruowanie przetargów w taki sposób, aby spełniały one oczekiwania armii oraz były realistyczne w kwestii potencjału przemysłowego i zgodne z przepisami dotyczącymi offset u. Zamówienia publiczne dla sektora wydobywczego Według nowego prawa górniczego (Ustawa nr. 04/2009 dot. wydobycia węgla i innych minerałów), licencje wydobywcze są wydawane na zasadzie przetargów. O licencje typu IUP (licencja ogólna) ubiegać się mogą zarówno firmy prywatne, jak i państwowe. Natomiast w przypadku licencji IUPK (licencja specjalna), preferencje mają firmy państwowe. Wygrany przetarg otrzymuje licencję IUP, lub IUPK na badania zasobów węgla lub innego minerału na określonym terenie. Oddzielna licencja jest przyznawana na etap wydobycia/produkcji. Nowa procedura ma uczynić cały system przyznawania licencji bardziej przejrzystym od poprzedniego, w którym urząd centralny wskazywał wygraną firmę, z pominięciem postępowania przetargowego. Według aktualnie obowiązujących przepisów, przetarg musi być ogłoszony co najmniej trzy miesiące przed terminem jego zakończenia. Inwestorzy zagraniczni, którzy chcą wziąć w nim udział są zobligowani do utworzenia podmiotu gospodarczego według prawa indonezyjskiego. Aby przetarg był ważny, musi w nim uczestniczyć więcej niż jeden oferent. W przeciwnym wypadku, przetarg musi być ogłoszony ponownie. W momencie, kiedy w drugim przetargu po raz kolejny uczestniczy tylko jeden oferent, może on wygrać postępowanie tylko, jeśli jego oferta pokrywa się z bazową ceną przetargu, lub jest większa. Głównymi kryteriami w wyborze firmy jest cena i względy techniczne. Podczas postępowania przetargowego, jego uczestnicy są zobligowani do przedstawienia dokumentów, które potwierdzają: co najmniej trzyletnie doświadczenie firmy w przemyśle wydobywczym (dla nowo powstałych podmiotów gospodarczych wymagane są listy rekomendacyjne spółek matek, lub innych powiązanych) zatrudnienie co najmniej jednego pracownika firmy z trzyletnim doświadczeniem w zawodzie geologa. Ponadto, oferenci przedstawić muszą roczne plany robót na pierwsze cztery lata wydobycia. Każdy oferent musi wpłacić do państwowego banku odpowiednie wadium (np. w wysokości 10 proc. wartości wygasłej licencji na dany teren). Podmiot, który wygrywa przetarg, musi wpłacić kwotę, którą zaoferował za licencję, w ciągu pięciu dni roboczych od ogłoszenia firmy, jako zwycięzcy przetargu.

5 5