Gazeta SŁAWIĘCICKA. Pismo Przyjaciół Sławięcic

Transkrypt

1 Gazeta SŁAWIĘCICKA ISSN Pismo Przyjaciół Sławięcic Nr 67 Boże Narodzenie ,5 zł _ Pienia Aniołów brzmią pod niebiosy, Śpiewajmy z nimi wspólnymi glosy: Chwała Bogu w wysokości, A ludziom na tej niskości Pokój niech będzie." Drogim i wiernym Czytelnikom i Przyjaciołom Gazety Sławięcickiej" oraz wszystkim mieszkańcom Sławięcic Błogosławionych Świąt Bożego Narodzenia oraz pełnych nadziei, pokoju i szczęścia dni w roku 2009 życzy Redakcja Najświętsza Maria Panna z Dzieciątkiem wraz ze świętą Anną i Janem Chrzcicielem. Leonardo da Vinci ( ). Muzeum Narodowe w Londynie. Uczymy się demokracji (2) W poprzednim numerze Gazety Sławięcickiej" próbowałem przybliżyć Państwu tematykę dotyczącą samorządu lokalnego. Poznaliśmy kompetencje gminy, nazwane w uchwale sejmowej - zadaniami własnymi gminy". Gminy wypełniają swoje zadania poprzez swoje organy. Jednym z nich jest rada gminy. W mijającym 2008 roku, w czerwcu w Sławięcicach spotkali się ludzie z różnych stron świata. dokończenie na str. 4 W numerze m. in.: $ Kalendarz na 2009 r. # Cesarz w Sławięcicach # Sport # Życzenia $ Trochę poezji & i wiele innych sławięcickich spraw

2 GAZETA SŁAWIĘCICKA Nr 67 Boże Narodzenie 2008 Takich wypowiedzi nasza gazeta jeszcze nie drukowała. Nasz nowy ks. Wikary Piotr Janaszczyk poprosił niektórych ministrantów o napisanie kilku słów o tej odpowiedzialnej służbie. Poniżej drukujemy te interesujące ZE względu na ogólnoświatowy kryzys ekonomiczny chwilowo wypowiedzi. Redakcja zamknięto główne magazyny z podarunkami na Biegunie Północnym. Stąd w roku bieżącym zmuszony byłem rozdawać w Sławięcicach prezenty nie własne, ale otrzymane od Dobrych ludzi ze Sławięcic. Chciałem im za pośrednictwem Gazety Sławięcickiej" serdecznie podziękować. Tych Dobrych ludzi zgłosiło się bardzo dużo. Nie będę ich wymieniał. Są zapisani w Wiecznej Księdze. Do zobaczenia za rok! Mikołaj z kolegami W Składki szystkim członkom Towarzystwa Przyjaciół Sławięcic przypominam o konieczności opłacenia składek członkowskich. Wielu z nas czyni to na bieżąco, ale są też tacy, którzy zapominają i mają trochę zaległości. Dla ułatwienia wpłat podaję, że składki można składać do mnie osobiście lub bezpośrednio na konto bankowe Towarzystwa: Bank Pekao SA 1/ Kędzierzyn-Koźle z dopiskiem składki członkowskie". Na konto to można oczywiście wpłacać także darowizny na cele statutowe Towarzystwa w tym wydawanie Gazety Sławięcickiej". Za wszelkie wpłaty serdecznie dziękujemy. Z życzeniami Radosnych Świąt Bożego Narodzenia Grzegorz Białek - Skarbnik TPS ZAKŁAD Andrzej Kamiński SKLEP HYDRAULIK ANDRZEJ KRUPA WULKANIZACYJNY WYMIANA OPON OPONY NOWE I UŻYWANE KOMPUTEROWE WYWAŻANIE Kędzierzyn-Koźle ul. Tetmajera 18 teł kom KOTŁY EKOLOGICZNE CAŁODOBOWE INSTALACJE C.O. WYPOSAŻENIE ŁAZIENEK* WYMIANA KOTŁA CENTRALNEGO OGRZEWANIA ORAZ USUWANIE AWARII GRZEWCZYCH W 24h ul. Traugutta Ujazd Śl. NIP tel. kom tel./fax 77/ Mówią sławięciccy ministranci Jak wyglądało przygotowanie do służby lektora? Po przyjściu nowego wikarego, zmieniło się kilka rzeczy. Jedna z nich to powiększenie liczby lektorów w naszej parafii. Ksiądz wyznaczył 4 kandydatów na lektorów, którzy mogliby pełnić posługę lektora. Po krótkim czasie zaczęliśmy już ćwiczyć czytania, żeby jak najlepiej pełnić tę jakże odpowiedzialną służbę. Spotykaliśmy się raz w tygodniu, na spotkaniach czytaliśmy i poprawialiśmy błędy, które popełniamy (a było co poprawiać). Po paru takich spotkaniach zaczęliśmy czytać na Mszy świętej, nie obeszło się wiadomo bez zająknięć i pomyłek. Najtrudniejsze są zawsze początki, z każdym kolejnym wejściem na ambonę nie ma już takiego stresu jak za tym pierwszym razem. Na kursie formacyjnym, który trwał od października, dowiedzieliśmy się o prawidłowym oddechu, artykulacji, poprawnej dykcji, a co najważniejsze o postawie moralnej i ciążącej na nas odpowiedzialności. Nie pamiętam ile razy nasz ksiądz Piotr denerwował się, załamywał ręce i rwał włosy z głowy, kiedy źle akcentowaliśmy lub za szybko czytaliśmy. Nowo ustanowieni lektorzy mamy nadzieję, że dzięki tym przygotowaniom będziemy mogli godnie głosić Słowo Boże. W imieniu nowo ustanowionych lektorów dziękuję najpierw Panu Bogu za dar wybraństwa, następnie Księdzu Proboszczowi za wyrażenie zgody i włączenie nas do grona lektorów. Dziękujemy Księdzu Piotrowi za przyjacielskie rady, ale też i surowe słowa przemyśleń dla nas. Kamil Tanwie Liturgiczna Służba Ołtarza Liturgiczna Służba Ołtarza - dla mnie - to coś w rodzaju azylu, który z drugiej strony paradoksalnie jest dostępny dla wszystkich. Przeżywanie Mszy Świętej od strony ołtarza, tak jak my mamy do tego sposobność, jest czymś nieporównywalnie bogatszym niż jakiekolwiek inne uczestnictwo w tej Tajemnicy. Oczywiście obowiązki też są, bo to ministrant ma pomagać kapłanowi, każdy przy ołtarzu ma swoją funkcję. Jednak jest w tym wszystkim coś, co przyciąga i co może człowieka kształtować. Myślę i chciałbym żeby tak było, że to dlatego właśnie tylu młodych ludzi decyduje się na ten trud. Adam Szmyd Kiedy byłem małym chłopcem Kiedy byłem małym chłopcem, siedząc w ławce przy rodzicach wpatrywałem się niczym w święty obrazek nie w księdza, czy Tabernakulum, ale w ministrantów. Byłem zafascynowany widząc jak mają pięknie złożone ręce, byłem pod wrażeniem patrząc na ich stroje i zazdrościłem im, że znajdują się tak blisko ołtarza. Słysząc rano kościelne dzwony wzywające wiernych na Eucharystię myślałem sobie może i ja zostanę kiedyś ministrantem. I stało się! Tuż przed Bożym Narodzeniem zostałem ministrantem. Obecnie zacząłem głosić SŁOWO BOŻE z ambonki dzięki ks. Piotrowi. Choć czasem jest to dla mnie trudne, to jednak jestem dumny że mogę służyć Panu Bogu. Jesteśmy zgranym zespołem ministrantów, a nasze spotkania co tydzień to wielka przyjemność. Dawid Tiszbierek 10

3 Boże Narodzenie 2008 Nr 67 Tausend gold'ne Lichter flammen, in der Weihnacht hehren Schein. Alles ist so traut beisammen, Frieden soll's auferde sein". Die Sozial Kulturelle Gesellschaft der Deutschen wiinscht allen unseren Mitgliedern, Einwohnern und Lesern der Gazeta Sławięcicka" ein frohes und liebevolles Fest der Geburt Christi wie auch viel Gliick, Gesundheit und Zufriedenheit fiirs Neue Jahr Der Vorstand DFK Sławięcice Towarzystwo Społeczno-Kulturalne Niemców życzy wszystkim swoim członkom, mieszkańcom Sławięcic oraz czytelnikom Gazety Sławięcickiej" wesołych i pełnych miłości Świąt Bożego Narodzenia oraz szczęścia, zdrowia i zadowolenia w Nowym Roku Zarząd DFK Sławięcice GAZETA SŁAWIĘCICKA Bal Caritasu Serdecznie zapraszamy wszystkich, którzy chcą się dobrze zabawić, coś wygrać lub wylosować, a przy okazji pomóc potrzebującym, na doroczny Dobroczynny Bal Caritasu. Tym razem Bal odbędzie się 10 stycznia 2009 roku w salach NIGHT CLUB Już trzeba zapisać tę datę w kalendarzach i nic innego nie planować! Szczegóły są podane na plakatach. Już można zamawiać zaproszenia. Serdecznie zapraszamy!!! CARITAS przy parafii św. Katarzyny w Sławięcicach Z życia DFK Sławięcice Oktoberfest 2008 ostanowiliśmy w tym roku zmienić nieco oprawę naszych corocznych jesiennych spotkań i zorganizować prawdziwy Oktoberfest". Chętnych zgłosiło się 76 osób, wszyscy byli ciekawi dokąd to pojedziemy. Wyruszyliśmy autobusem do sąsiedniego województwa śląskiego do Proboszczowie (gmina Toszek), strasznie daleko, bo aż 14 km. Miejsce okazało się bardzo urokliwe - zobaczyć można było pasące się kozy: Przypominamy wszystkim zainteresowanym wypożyczaniem książek i załatwianiem bieżących spraw, że biuro DFK w budynku biblioteki jest czynne w każdy wtorek w godzinach 15-tej - 17-tej. Zarząd DFK Sławięcice Komunikat DFK Sławięcice - dla rodziców dzieci przedszkolnych Energiczny gospodarz, sołtys Proboszczowie, powitał nas niezwykle serdecznie na swoim Ranczo". Na rozpoczęcie było ciepłe jadło. Zaprzyjaźniony akordeonista przygrywał nam cały wieczór do śpiewu i do tańca. Oczywiście było piwo z beczki oraz szwedzki" stół ze swojskimi wyrobami wędliniarskimi i chleb ze smalcem. Impreza była bardzo udana. Już zastanawiamy się, co jeszcze można poprawić w przyszłym roku. Kolejne spotkanie zaplanowaliśmy na 27 stycznia 2009 roku. Będzie to zebranie roczne w Night Clubie" połączone z zabawą karnawałową przy muzyce na żywo. Uprzejmie informujemy, że zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej z dnia r. - Dziennik Ustaw nr 214, jest możliwość wprowadzenia w przedszkolu bezpłatnego nauczania języka niemieckiego jako języka mniejszości narodowej. Naukę języka niemieckiego organizuje dyrektor przedszkola na pisemny wniosek rodziców ucznia na zasadzie dobrowolności. Wniosek składa się dyrektorowi przedszkola przy zgłoszeniu dziecka do przedszkola. Formularze wniosków można otrzymać w biurze DFK w budynku biblioteki w Sławięcicach przy ulicy Batorego 32, w każdy wtorek w godzinach od 15-tej do 17-tej. Zarząd Koła DFK 11

4 GAZETA SŁAWIĘCICKA Nr 67 Boże Narodzenie 2008 w ostatnim numerze Gazety Sławięcickiej" pisałam o remoncie naszego przedszkola, który miał się zakończyć na początku grudnia, ale zaszły nieprzewidziane komplikacje i wszystko się przedłuża. Mam nadzieję, że kiedy będą Państwo czytali ten artykuł, będzie już po remoncie. Do przedszkola wrócimy razem z dziećmi w lutym, gdyż w styczniu będą trwały prace porządkowe. Pomimo dojazdów praca w poszczególnych oddziałach przebiegała tak, jakbyśmy byli w naszym przedszkolu. Oto krótkie sprawozdania nauczycielek poszczególnych oddziałów z tego, co wydarzyło się od września. Grupa 3-4 latków liczy 10 dzieci (pozostałe dołączą do nas po remoncie). Dzieci bardzo szybko zaaklimatyzowały się do nowych warunków w przedszkolu na Blachowni. Lubią przejazdy autobusem, które sprawiają im dużo radości i uczą samodzielności. Przez zabawę, doświadczenia oraz twórcze zajęcia dzieci poznają otaczający świat. Uczestniczą również w różnych imprezach. W październiku uczestniczyliśmy w przedstawieniu teatralnym pt. Bezpieczny przedszkolak", w trakcie którego dzieci dowiedziały się, jak należy poruszać się bezpiecznie po ulicy. W listopadzie dzieci uczestniczyły w spektaklu z pracownikiem straży miejskiej - które dotyczyło bezpieczeństwa na drodze, niebezpiecznych zabaw podczas zimy, a także kontaktów z nieznajomymi. Odbyło się również święto pluszowego misia. Podczas imprezy dzieci śpiewały swoim misiom sto lat", zdmuchiwały świeczki na torciku, po czym wspólnie ze swoimi pluszowymi przyjaciółmi, zjadły słodki poczęstunek. 28 listopada przedszkolaki brały udział we wspólnych wróżbach andrzejkowych, a 5 grudnia odwiedził nas Mikołaj, który rozdał piękne prezenty. W przyszłym roku czeka nas zapewne dużo nowych wrażeń. Grupa 5-6 latków Pani Ireny i Pani Emilki liczy 20 dzieci, które wraz z nauczycielkami dojeżdżają do Publicznego Przedszkola nr 26. Poprzez codzienną pracę, zajęcia, zabawę, uczą się i przygotowują do podjęcia nauki w szkole. Dzieci uczestniczą również w różnych imprezach i uroczystościach organizowanych przez Publiczne Przedszkole nr 26 i Publiczne Przedszkole nr 18, co wpływa korzystnie na integrację oraz współpracę między tymi placówkami. 20 października dzieci uczestniczyły w występach iluzjonisty. W czasie trwania panowała radosna czarodziejska atmosfera. 30 października odbyło się spotkanie z pracownikami Straży Miejskiej. Dzieci dowiedziały się jak należy zachowywać się w stosunku do nieznajomych osób. 19 listopada uczestniczyliśmy w przedstawieniu Czerwony Kapturek" w wykonaniu aktorów z teatru Wróbelek Elemelek". 28 listopada dzieci poznały tradycje związane z wieczorem andrzejkowym, brały udział w różnych wróżbach pod hasłem święty Andrzeju daj nam znać, co się będzie dzisiaj dziać..." 4 grudnia gościli u nas górnicy, których powitaliśmy razem z kolegami z przedszkola nr 26. Goście opowiadali nam o trudnej, odpowiedzialnej i niebezpiecznej pracy w kopalni. 5 grudnia atmosfera w grupie była wyjątkowo podniosła, pełna radości i zaciekawienia w związku z przybyciem Świętego Mikołaja. Przed otrzymaniem paczek, dzieci śpiewały piosenki i mówiły wiersze. Było wesoło i świątecznie. 19 grudnia odbędzie się spotkanie wigilijne w przedszkolu, na którym dzieci będą śpiewały kolędy oraz składały sobie życzenia przy słodkim poczęstunku. A co słychać w 0"? U nas praca przebiega według zaplanowanego harmonogramu. I tak: 12 IX - dzieci spotkały się z policjantem. Spotkanie było zorganizowane przez p. A. Pawłowicz w naszej szkole. Dzieci przypomniały sobie zasady bezpiecznego poruszania się po drodze. 3 X - to już chyba nasza tradycja Korona żniwna", którą wykonaliśmy, a dziewczynki i chłopcy (także nasi absolwenci przedszkola) ubrani w strojach ludowych wspólnie uczestniczyli w mszy. 9 X - braliśmy udział w uroczystości, gdzie mogliśmy zobaczyć naszych absolwentów z ubiegłego roku podczas uroczystego Pasowania na ucznia". Uroczystość przygotowała p. J. Lipińska. 22 X - dzieci odwiedziły p. doktor A. Białek w Ośrodku Zdrowia, gdzie dowiedziały się, jak należy dbać o swoje zdrowie. Pani pielęgniarka Wiesia pokazała dzieciom gabinet zabiegowy. Myjak co roku wykonaliśmy dekoracje. 27 X - w ramach akcji Cała Polska czyta dzieciom", dzieci udały się do biblioteki szkolnej, gdzie p. I. Szafarczyk zapoznała z legendą o smoku wawelskim - były także zagadki, układanie puzzli. 29 X - w tym dniu odbyło się uroczyste Pasowanie na przedszkolaka" dzieci, które po raz pierwszy przyszły do naszej grupy. Rodzice mieli okazję zobaczyć program artystyczny w wykonaniu dzieci. Pasowanie na przedszkolaka. Październik X - nie zapomnieliśmy o tych, co od nas odeszli, i jak co roku zapaliliśmy znicze na cmentarzu. 6 XI - odbył się w szkole uroczysty apel z okazji Święta Niepodległości", który zorganizowała p. M. Szyndzielorz. Nasze dzieci miały okazję wystąpić z któtkim programem artystycznym. 7 XI - dzieci miały okazję oglądać aktorów na scenie w Technikum, którzy przedstawili spektakl Baśnie braci Grimm". 25 XI - Międzynarodowe Święto Pluszowego Misia". Dzieci do przedszkola przyszły ze swoimi pluszakami oraz przebrane za misie i tak udaliśmy się do biblioteki szkolnej, gdzie p. I Szafarczyk czytała bajki, opowiadała historię tego święta. 27 XI - w tym dniu odbyło się spotkanie z przedstawicielem Straży Miejskiej. Pani K. Sula opowiadała dzieciom, jak mają się zachować, kiedy zaczepia ich nieznajomy, oraz przypomniała o zasadach bezpieczeństwa na drodze. 3 XII - dzieci miały okazję poznać artystę malarza p. A. Zielińskiego, który pokazał swoje obrazy, dzieci rozpoznawały na nich nasze zabytki w Sławięcicach. 4 XII - spotkanie z górnikami - przyszli do nas panowie Krasówka, Śliwka i Rudner, gdzie wspólnie z uczniami klas początkowych mogliśmy dowiedzieć się o trudnej pracy górników, za co bardzo dziękujemy. 5 XII - Mikołaj - przyjechał do szkoły, gdzie razem z uczniami klas początkowych mogliśmy uczestniczyć we wspólnej zabawie. Dziękujemy za to p. J. Dąbrowskiej. Dla wszystkich chętnych dzieci jest prowadzone kółko plastyczne, które odbywa się w każdą środę. Dyrektor i nauczyciele 12

5 Boże Narodzenie 2008 Nr 67 Zespół Szkół Miejskich nr 4 Z życia świetlicy szkolnej przy Zespole Szkół Miejskich nr 4 w Sławięcicach. Po raz trzeci opiekun świetlicy szkolnej Pani Iwona Stasiak wraz z pedagogiem szkolnym zorganizowały kiermasz świąteczny, na którym można było kupić kartki świąteczne, wykonane przez dzieci techniką iris folding", stroiki bożonarodzeniowe oraz pyszne ciasta, upieczone przez rodziców gimnazjalistów. W czasie kiermaszu odbyła również loteria fantowa. Wszystkie uzyskane pieniądze będą przeznaczone na dofinansowanie wycieczek dla dzieci i młodzieży pochodzących z rodzin o trudnej sytuacji życiowej. GAZETA SŁAWIĘCICKA FOTO - OKO Oczekując na cud narodzin Chrystusa spróbujmy, podążając za słowami flamandzkiego księdza Phil'a Bosmans'a, powiedzieć: Człowieku jesteś mi bliski. Powiedz to słowami lub bez słów. Powiedz to z uśmiechem, z gestem pojednania, z uściskiem ręki, ze słowami uznania, z życzliwym blaskiem Twoich oczu. Niechaj usta Twoje rozdają dobre słowo każdemu, kto na nie czeka. Niech ręce Ci dane, delikatnie i serdecznie karmią biednego chlebem i pociechą. Niech serce Twoje kocha i ciepłem swym ogrzewa tych, którzy są samotni i doznają chłodu ludzkich, zimnych serc." Pedagog szkolny Bożena Niedziałkowska Halo! Panie Haber! Czyżby Gazeta Sławięcicka" była czytana również w Kędzierzynie? Wesołych Świąt dla Pana i rodziny! Spokojnych, pełnych miłości Świąt Bożego Narodzenia życzy Grono Pedagogiczne przy ZSM nr 4 w Sławięcicach. Wieczornica 90-tą rocznicę odzyskania niepodległości przez Polskę Zespół Szkół Miejskich nr 4 uczcił Wieczornicą. 12 listopada, w ramach realizacji tegorocznego projektu Wszystko jest poezją, każdy jest poetą", postanowiliśmy przybliżyć naszym rodzicom poezję patriotyczną, gdyż w Polsce zajmuje ona miejsce szczególne od co najmniej dwustu lat. W pięknej scenerii, przy blasku świec i zapachu urokliwych chryzantem, uczniowie z kółka polonistycznego z zadumą i powagą recytowali wzruszające wiersze patriotyczne m.in. Zbigniewa Morsztyna, Krzysztofa Kamila Baczyńskiego, Marii Konopnickiej, Wisławy Szymborskiej. Przygotowana prezentacja multimedialna ukazywała obrazy z historii walczącej Polski. W całość przedstawienia wkomponowane były utwory współczesnych artystów takich jak: Urszula Dudziak, Ewa Demarczyk czy Jan Pietrzak. Zarówno wiersze jak i poezja śpiewana kształtuje postawy obywatelsko-patriotyczne. Literatura polska nieomal od samego początku wyrażała głęboką troskę i tworzyła wzorce osobowe prawdziwego patrioty i obywatela. To właśnie tam Polacy poszukiwali pocieszenia i otuchy w najbardziej dramatycznych momentach swojej historii. Spotkanie było okazją do przypomnienia niezwykle długiej i krętej drogi do wolności, pogłębienia uczuć patriotycznych oraz kształtowania naszej wrażliwości. Wieczornicę przygotowaliśmy pod kierunkiem nauczycielek: Bożeny Niedziałkowskiej, Anetty Masalskiej, Agnieszki Adamiak i Moniki Potter. Samorząd szkolny Nie majak pompa... Kto jeszcze ma studnię? Błogosławione lata, szczęśliwe dni naszego dzieciństwa... Foto: G. Kurzaj 13

6 GAZETA SŁAWIĘCICKA Nr 67 Boże Narodzenie 2008 Co słychać w Zespole Szkół nr 3 im. Mikołaja Reja po I semestrze Ka k.ażdy kolejny rok szkolny to przede wszystkim ogrom pracy, nie tylko tej dydaktycznej. 29 października postanowiliśmy po raz drugi uczcić pamięć patrona szkoły, słynnego polskiego pisarza - Mikołaja Reja. Dzień Patrona Szkoły stał się okazją do zdrowej rywalizacji intelektualnej i sportowej. Stwarzał też możliwości ujawnienia się wielu uczniowskich talentów. Każda klasa przygotowała związane z postacią patrona fraszki, piosenki, prezentacje multimedialne oraz wzięła udział w konkursie plastycznym. Była to okazja do integracji zespołu klasowego oraz świetnej zabawy. Spotkanie klas spedytorskich (19 listopada) z funkcjonariuszami Izby Celnej Oddział Kędzierzyn-Koźle. Spotkanie miało na celu zapoznanie z odpowiedzialnością prawną przyszłych spedytorów. Funkcjonariusze Grupy Mobilnej Urzędu Celnego Oddział w Nysie zaprezentowali sprzęt i metody, jakie stosuje Służba Celna w zwalczaniu przemytu i przeciwdziałaniu oszustwom celnym. Gdzieś w Teksasie FOTO - PODRÓŻE Takie oto zarządzenie Archidiecezji San Antonio zobaczyłem na drzwiach kościoła w Teksasie. Tłumaczenie na polski (mniej więcej): Błogosławieni pokój czyniący. Proszę nie wnosić broni do niniejszego pomieszczenia". Ta sama prośba powtórzona jest w języku hiszpańskim. Foto: G. K. Pierwszy semestr pracy szkolnej przyniósł nam wiele satysfakcji. Stało się tak dzięki licznym sukcesom uczniów i nauczycieli. Uczennice Anna Żelazna i Anna Tomanek zostały nagrodzone za najlepsze wyniki w nauce Stypendium Prezesa Rady Ministrów. Kolejnym powodem do dumy stały się osiągnięcia artystyczne. Z powodzeniem uczestniczyliśmy w XXVI Wojewódzkich Spotkaniach Amatorskich Teatrów Dramatycznych, Publicystycznych, Teatrów Poezji i Kabaretów- Proscenium 2008". Wykonane mistrzowsko Darcie pierza" dało nam I nagrodę. Zaangażowanie w szerzenie wiedzy o teatrze zostało zauważone przez Teatr im. St.Wyspiańskiego w Katowicach, z którego otrzymaliśmy podziękowania za entuzjazm, wytrwałość, sympatię i życzliwość. Sukcesy na niwie artystycznej pomnożył zespół muzyczny Fortissimo", który reprezentował naszą Szkołę na wojewódzkim Festiwalu Piosenki Śląskiej, Kresowej i Niemieckiej, zajmując I miejsce. Cieszy nas niezmiernie fakt, że wychowankowie Zespołu Szkół dzielą się swoimi talentami z innymi. Otrzymaliśmy podziękowania dla Pauliny Szarzyńskiej za zaangażowanie w organizację obchodów Dni Seniora odbywających się pod patronatem Prezydenta Miasta, a także dla uczniów, którzy jako wolontariusze wspierali organizację dużej imprezy sportowej -Triathlon Premium European Cup K-Koźle Sukcesy odnosiliśmy także w sporcie. Podczas Mistrzostw Miasta Kędzierzyna-Koźla Liga Szkół" - karabin pneumatyczny, jako szkoła zajęliśmy I miejsce. W tym samym konkursie na II miejscu w swoich kategoriach uplasowali się chłopcy i dziewczęta. Nasza szkoła wygrała konkurs rządowy na program dotyczący wyrównywania szans edukacyjnych dzieci i młodzieży. Dzięki wdrożeniu projektu odbyły się warsztaty matematyczno-pedagogiczne i humanistyczne, służące logicznemu myśleniu, nabywaniu umiejętności niezbędnych do funkcjonowania człowieka w dobie postępu technicznego. Wykłady z zakresu matematyki i języka polskiego służyły motywowaniu uczniów do wysiłku umysłowego, zainteresowania przedmiotami, zwłaszcza zdawanymi na egzaminie dojrzałości. Ich celem było także uporządkowanie zdobytej wiedzy. W ramach realizacji projektu odbyło się spotkanie z przedstawicielami Państwowej Inspekcji Pracy. Dzięki niemu uczniowie mogli zapoznać się z aktualną ofertą pracy, zrozumieć mechanizmy zatrudnienia, zwłaszcza te, które dotyczą osób niepełnosprawnych. Wycieczki przedmiotowe realizujące zadania programu z założenia były różnorodne i odwoływały się do potrzeb współczesnego młodego człowieka. Uczniowie obejrzeli spektakl teatralny, wysłuchali koncertu Filharmonii Opolskiej, zwiedzali Warszawę (Muzeum Powstania Warszawskiego, Pałac Prezydencki, Sejm i Senat, Sąd Najwyższy, siedzibę Trybunału Konstytucyjnego, Zamek Królewski, Powązki, Łazienki). Rozwijając talenty twórcze młodzież Liceum Socjalnego uczestniczyła we wspólnych zajęciach z podopiecznymi DPS. W ramach lekcji teatralnych odbyło się spotkanie z wnuczką Stanisława Wyspiańskiego. Była to niezwykła okazja do niestandardowego poznania sylwetki wybitnego artysty i poszerzenia wiedzy o epoce. Wyjazdy pozwoliły propagować tzw. sztukę wysoką, uwrażliwić młodzież na jej odbiór. Uczniowie mieszkający na terenach wiejskich, dzięki wdrożeniu programu, uzyskali dostęp do dóbr kultury narodowej, mogli także poszerzyć swoją wiedzę z różnych dziedzin. Udział uczniów w warsztatach symulacyjnych, podczas których uczniowie zakładali własną firmę, sprzyjał kształceniu umiejętności praktycznych, potrzebnych w życiu gospodarczym. Taka forma zajęć dała uczestnikom możliwość nabycia umiejętności prowadzenia biznesu 14

7 Boże Narodzenie 2008 Nr 67 nie tylko w teorii, ale i w praktyce. Wyjazd do firmy CeweColor i przyjrzenie się jej funkcjonowaniu miał na celu porównanie firmy aktywnej i symulacyjnej (założonej teoretycznie przez grupę uczniów). Zaplanowane zostały także spotkania z ciekawymi ludźmi. Bezpośredni kontakt, rozmowa z kompetentnymi i twórczymi osobami niewątpliwie pomogą przyszłym przedsiębiorcom. Planowane spotkanie z przedstawicielami Urzędu Marszałkowskiego współodpowiedzialnego za realizację programu Opolskie. Tutaj zostaję" posłuży rozpoznaniu możliwości zatrudnienia i rozwoju własnych firm gospodarczych na Opolszczyźnie. Mając na celu rozbudzenie motywacji do nauki przeprowadziliśmy atrakcyjne zajęcia pozalekcyjne. Odbył się Nocny Maraton Twórczego Myślenia" połączony z zajęciami na komputerach, przeplatany różnymi zabawami i grami logicznymi. Uczniowie mieli możliwość zapoznania się z różnymi technikami zapamiętywania i uczenia się oraz programem komputerowym Trening umysłu". Maturzyści mogli przeanalizować i omówić maturę próbną z matematyki podczas wyjazdu na Górę św. Anny. W ramach projektu szkoła pozyskała kwotę ponad 30 tysięcy złotych. Dzięki wkładowi Starostwa Powiatowego w Kędzierzynie- Koźlu, w wysokości 9 tys., szkoła mogła wziąć udział w konkursie. Za środki pozyskane w ramach realizacji programu zakupiony został sprzęt multimedialny, telewizor plazmowy, odtwarzacz DVD, laptop, rzutnik pisma, programy multimedialne, materiały dydaktyczne, książki, gry logiczne. Mogliśmy również częściowo sfinansować wyjazdy i wycieczki młodzieży. W dniu 7 grudnia w Auli naszej Szkoły odbyło się VI Spotkanie Adwentowe. Tematem tegorocznego spotkania było hasło: Dzielmy się miłością". Swoją obecnością i występami zaszczycili nas mieszkańcy Domu Pomocy Społecznej, którzy przygotowali przedstawienie Strach na wróble", opowiadające o problemach bezrobocia w Polsce. Spotkanie uświetnił gość wieczoru - zespół Łaską Zbawieni". Dziękujemy wszystkim gościom, ludziom dobrego serca za wsparcie naszej akcji. Podziękowania składamy także współorganizatorom: Radzie Osiedla Sławięcice, Towarzystwu Przyjaciół Sławięcic, Caritasowi, mieszkańcom DPS-u, sponsorom i darczyńcom, a także uczniom i pracownikom Szkoły zaangażowanym w organizację Wieczoru Adwentowego. Pragniemy poinformować o założeniu Stowarzyszenia Przyjaciół i Absolwentów Zespołu Szkół nr 3 im. Mikołaj Reja w Kędzierzynie- Koźlu. Serdecznie zachęcamy do dołączenia do naszego grona. Dyrekcja, Grono Pedagogiczne, uczniowie Zespołu Szkół nr 3 FOTO - SZPERACZ GAZETA SŁAWIĘCICKA Serdecznie dzięlęujemy zuszyst/ąm obecnym zu dniu naszego ścubu za pamięć, zuspócną modcitzuę, życzenia oraz zuszeoęie zuyrazy życz iizuości o/ęązane nam z tej ofęazji. Szczęść Wam (Boże! Z wdzięcznością Ąłjnieszfęa i Marcin 9\(ozva/^ FOTO - OKO Transport najbardziej ekologiczny. Co dalej z Placem Młodzieży i placem zabaw przy ul. Kołłątaja? Czy znajdą się miejskie pieniądze? Ciekawe, że szukają człowieka do picowania"? Codziennie takich,picerów" widzę w telewizji! A może to chodzi o coś innego? Foto: G. K.

8 GAZETA SŁAWIĘCICKA Nr 67 Boże Narodzenie 2008 Teksty nadesłane Poniżej publikujemy tekst nadesłany do Redakcji przez mieszkańca Kędzierzyna, znanego pasjonata historii lokalnej, pana dr. Alfonsa Rataja. Być może niektóre z podanych niżej faktów historycznych są już znane naszym czytelnikom, ale zawsze warto zapoznać się z nowym interesującym opracowaniem. Dziękujemy autorowi za trud włożony w to opracowanie. Redakcja Dawne Sławięcice 16 Dzisiejsze Sławięcice, włączone w 1975 r. decyzją ówczesnych władz administracyjnych do utworzonego miasta Kędzierzyna-Koźla, obchodziły w 1996 r. rocznicę 750-lecia historycznie udokumentowanego zaistnienia. Bowiem w 1246 r. książę Mieszko II Otyły w swoim testamencie, sporządzonym na zamku w Koźlu, podarował biskupowi Tomaszowi I z Wrocławia dwie wsie, a to Sławięcice i Zalesie (Villas Slaucici et Zalese) z równoczesnym zobowiązaniem, iż w rocznicę jego i jego rodziców śmierci udzielany będzie biednym braciom posiłek, a w kościele zapalona zostanie świeca. Z powyższego zapisu można przypuszczać, iż Sławięcice już wcześniej musiały być zaludnione. W 1996 r. w ramach obchodów 750-lecia Sławięcic, obok wielu odbytych okolicznościowych imprez, został również na zlecenie Rady Osiedla nakręcony na kasecie film dokumentalny autorstwa Henryka Szymury pt. Sławięcice wczoraj i dziś Sławięcice 750-lecie", będący trwałym dokumentem tego historycznego wydarzenia. Sławięcice położone są na dawnym ważnym szlaku drogowym tzw. drodze handlowej - bursztynowej wiodącej z jednej strony od Opola przez Koźle, a z drugiej od Moraw przez Racibórz do Sławięcic i dalej ku Morzu Bałtyckiemu. Również przepływająca tu rzeka Kłodnica dała impuls do korzystania z usług drogą wodną. Z dokumentu wystawionego przez księcia Władysława I ( ) wynikałoby, iż był on założycielem miasta Sławięcice, ale znajdujące się już w pobliżu miasto Ujazd będące miastem podległym biskupowi z Wrocławia Tomaszowi spowodowało to, iż prawa miejskie zostały Sławięcicom odebrane. Sławięcice, z uwagi na swoje położenie drogowe i łagodne warunki klimatyczne, były od dawna ważną i znaną miejscowością. Dokumenty wystawione przez księcia Kazimierza II ( ) w 1295, 1308 i 1312 roku sygnowane były w Sławięcicach. Znajdujący się w Sławięcicach od dawna zamek piastowski uległ w 1827 r. od uderzenia pioruna całkowitemu wypaleniu. W 1830 r. w pobliżu byłego zamku został przez Friedericha Augusta von Hohenlohe wybudowany nowy murowany 3-piętrowy zamek, który w 1861 r. przez następcę rodu Hohenlohe został rozbudowany. Od 1845 r. ilość mieszkańców w Sławięcicach stale wzrastała i tak w 1845 r. zaludnienie wynosiło 1526 mieszkańców w tym 5 Żydów, w 1861 r. było już 2127 w tym aż 234 ewangelików, w 1939 r. liczba mieszkańców wynosiła 2700, by w 1946 r. spaść do 1280, natomiast w 1950 r. ilość mieszkańców wzrosła do 2648, a w 1970 r. do ok W sławięcickim parku rodu von Hohenlohe został również w XIX w. obok dzisiejszego stadionu sportowego wybudowany kościółek dla ewangelików. Kościółek ten po 1945 r. został bezzasadnie rozebrany i zniszczony. W pobliżu Kanału Kłodnickiego a dzisiejszą ulicą Puszkina został w latach 1911 wybudowany zakład elektryfikacji. Od tegoż też czasu zabłysło światło najpierw na zamku sławięcickim, a potem też w mieszkaniach gminy. W Sławięcicach czynnych było kilka gorzelni spirytusu. W 1934 r. przerobionych było kwintali ziemniaków, z których otrzymano litrów alkoholu. W 1940 r. liczba gorzelni została zredukowana do trzech. W połowie XIX w. przy układaniu linii kolejowej z Opola do Gliwic zarząd rodu Hohenlohe zadbał o to, aby kolej żelazna nie przebiegała przez Sławięcice, zatem stacja kolejowa Sławięcice oddalona została o ponad 2 km, tak aby dym z parowozów nie zanieczyścił powietrza w Sławięcicach. Sławięcice posiadały rozgłos z wybudowania w 1884 r. z inicjatywy rodu von Hohenlohe szpitala leczenia choroby gruźlicy. Pierwszym ordynatorem szpitala był dr Goetsch, który w latach 90-tych XIX w. sprowadził do Sławięcic dr. Roberta Kocha odkrywcę prątka gruźlicy, w 1905 r. zdobywcy nagrody Nobla. W 1914 r. sławięcicki szpital został przeznaczony na szpital rezerwowy dla wojska (I wojna światowa). Dobudowany został 22 barak, co umożliwiało przebywanie i leczenie w szpitalu do 800 chorych lub rannych. Po 1927 r. szpital został rozbudowany i zmodernizowany przez wybudowanie hali do leżakowania na wolnym powietrzu. 26. stycznia 1945 r. Sławięcice zostały zdobyte przez armię I frontu ukraińskiego dowodzonego przez marszałka Koniewa, od tego też czasu Sławięcice weszły w skład państwa polskiego. Ulica Główna (Hauptstrasse) w Sławięcicach Handlowa i strategiczna droga przebiegająca wzdłuż Sławięcic do 1936 r. nosiła nazwę Hauptstrasse (ulica Główna). W 1936 r. w okresie rządów w Niemczech narodowych socjalistów rozporządzeniem nadprezydenta Wrocławia z dnia 29 czerwca 1936 r. nazwa Sławięcic została przemianowana na Ehrenforst, zaś ulica Hauptstrasse otrzymała nazwę Adolf Hitler Strasse. Przedłużeniem ulicy Hauptstrasse w kierunku na Ujazd była Schlageterstrasse, po 1945 r. otrzymała nazwę Armii Ludowej, a następnie przemianowana została na Josefa von Eichendorffa. Z główną zadbaną ulicą Sławięcic połączonych było szereg ulic bocznych, które nosiły takie nazwy jak Bahnhofstrasse (ul. Dworcowa), Waldstrasse (ul. Leśna), czy Lindenstrasse (ul. Lipowa). W końcowych latach 30-tych XX w. przy Hauptstrasse po minięciu dzisiejszej ulicy Spacerowej wybudowana została piętrowa willa, w której zamieszkiwał naczelny dyrektor Oberschlesische Hydrierwerke Blechhammer (Górnośląskie Zakłady Uwodornień) prof. dr Josenhans. Za willą znajdował się budynek Amtsbezirku, tj. urząd prezydium gminy. Do gminy Sławięcice do 1945 r. przynależne były następujące miejscowości: Miejsce Kłodnickie, Blachownia, Lenartowice, Brzeźce, Stare Koźle, Bierawa, Grabówka, Ortowice, Goszyce, Kotlarnia i Stara Kuźnia. Z okręgu administracyjnego Sławięcic w 1911 r. wyłączona została miejscowość Kandrzin-Pogorzelec i utworzona została samodzielna gmina o tej nazwie. Od 1817 r. Sławięcice posiadały własny herb, który wygrawerowany był na urzędowych pieczęciach. Sławięcicki herb przedstawiał mężczyznę podpierającego się prawą ręką, a w lewej trzymającego kosę, a obok widoczne było drzewko dębowe. Ostatnim burmistrzem Sławięcic przed 1945 r. był Paul Fabianek, urzędnik w zarządzie książęcym. Przy Hauptstrasse znajdowała się restauracja Nagelfeld, obecnie już nie istniejąca, a dalej piekarnia Fischera. Naprzeciw byłej restauracji Nagelfeld znajdował się urząd pocztowy. Przed 1945 r. spod urzędu pocztowego kursowały w regularnych odstępach czasu pocztowe autobusy w kierunku do dworca kolejowego, do Ujazdu i Strzelec oraz do powiatowego miasta Koźla Naprzeciw byłej książęcej kancelarii, a dzisiaj internatu dla uczniów technikum chemicznego, ustawiony został w 1931 r. pomnik dla uczczenia poległych na I wojnie światowej mieszkańców Sławięcic. Poświęcenie pomnika miało miejsce 6. sierpnia 1931 r. Po 1945 r. pomnik został zburzony. Odnaleziony orzeł z pomnika został w późniejszym okresie ułożony na parafialnym cmentarzu. W pobliżu skrzyżowania ulicy Hauptstrasse z dzisiejszą ulicą Eichendorffa zlokalizowany jest parafialny kościół pw. św. Katarzyny, który budowany był w latach przez budowniczego Fryderyka Schmidta i pod nadzorem ówczesnego proboszcza ks. Armanda Droni. W 1869 r. kościół został konsekrowany przez biskupa wrocławskiego

9 Boże Narodzenie 2008 Nr 67 GAZETA SŁAWIĘCICKA Heinricha Forstera. Już wcześniej w Sławięcicach znajdował się kościółek drewniany, przy którym w dzwonnicy znajdował się dzwon o śr. 86 cm, przeniesiony później do nowo wybudowanego kościoła. W 1895 r. proboszczem w parafii Św. Katarzyny był ks. M. Gescheser, natomiast przed 1945 r. ks. August Operskarski, któremu pomocni byli dwaj wikarzy Leon Pakuła i Gerhard Golombek. Organistami w kościele byli miejscowi nauczyciele Harnoth, a następnie Lubos. Byli oni również dyrygentami przy parafialnym chórze kościelnym. Pastorem w kościele ewangelickim przed 1945 r. był ks. Gotthard Hilzenbacker. Z odkrytego na plebanii kościoła zapisu uzyskano informację, iż nauczycielem księcia Christiana Hohenlohe był niejaki Auras. Przy ulicy Hauptstrasse znajdowały się przed 1945 r. cztery restauracje, a przy wylocie Hauptstrasse na dzisiejszą ulicę Eichendorffa czynny był hotel Stadt Oehringen" z restauracją. Przy Głównej ulicy Sławięcic znajdowało się szereg sklepów różnych branż. Przy nr 80 znajdował się sklep kolonialno-delikatesowy Paula Olesch. Ulicę Hauptstrasse przecinały dwie rzeki, Kanał Kłodnicki, a od 1938 również Kanał Gliwicki. Cesarz Wilhelm II w Sławięcicach Chociaż Sławięcice po raz-pierwszy historycznie wzmiankowane były już w 1260 r., to-rozgłos i znaczenie uzyskała ta miejscowość dopiero w XVIII wieku w okresie powstawania manufaktur i hutnictwa w obrębie Sławięcic i na Górnym Śląsku. Wybór Sławięcic przez dawnych przemysłowców na ich siedzibę wynikał z jednej strony z położenia Sławięcic na szlaku drogi handlowej z Opola do Starej Kuźni i do Bytomia, z drugiej z walorów klimatycznych tej miejscowości położonej wokół lasów. Wskutek wydarzeń politycznych, a także związków małżeńskich posiadłość Sławięcice w 1809 r. przeszła z rąk dotychczasowego właściciela rodu von Hohenlohe-Ingelfingen w ręce rodu Hohenlohe-Oehringen i pod zarządem tegoż rodu pozostała aż do 1945 r. Istniejący w Sławięcicach nawet do lat po 1945 r. zamek został wybudowany przez Friedricha Augusta von Hohenlohe-Oehringen w 1930 r. w miejsce zniszczonego w 1827 r. od uderzenia pioruna zamku piastowskiego. W 1861 r. kolejny właściciel Sławięcic Hugo von Hohenlohe-Oehringen dobudował do zamku 2 skrzydła boczne i ta architektoniczna konstrukcja zamku pozostała już niezmienioną aż do 1945 r. Po śmierci księcia Hugo w 1897 r. posiadłość Sławięcice obejmująca w owym czasie hektarów ziemi i lasów odziedziczył najstarszy nieżonaty syn Christian Kraft. Christian Kraft von Hohenlohe-Oehringen otrzymał wysokie i wszechstronne wykształcenie. Wpierw ukończył akademię rycerską w Legnicy, po czym studiował prawo na uczelni w Bonn. W wojnie 1870/71 uczestniczył w stopniu oficera kawalerii i na wojnie tej doszedł do stopnia generała-majora, stał się też honorowym kawalerem zakonu joanitów. Za czasu rządzenia w Sławięcicach Christiana Krafta posiadłość jego była centrum rolniczym i leśniczym na Górnym Śląsku. Odżyły też przyjazne stosunki pomiędzy dworem sławięcickim a cesarzem Niemiec Wilhelmem II, które w wyniku niepowodzeń wojskowych na wojnie 1806/07 księcia Friedricha Ludwika von Hohenlohe-Ingelfingen były przez prawie 100 lat zawieszone. W latach 1901, 1902 i 1906 na zaproszenie księcia Christiana Krafta odwiedził Sławięcice w miesiącu grudniu cesarz Niemiec Wilhelm II, który nie tylko był gościem na zamku, ale jako rasowy myśliwy uczestniczył w zorganizowanych z okazji jego przyjazdu polowaniach w sławięcickich lasach. Przyjazdy cesarza Wilhelma II do Sławięcic miały zawsze doniosłą oprawę. Cesarz każdorazowo przyjeżdżał na dworzec sławięcicki specjalnym pociągiem. Tutaj dostojnego gościa witał książę Christian Kraft zawsze odświętnie ubrany w mundur gwardzisty pułku ułanów razem ze swoimi braćmi, Hansem ubranym w mundur badeńskiego oficera artylerii i Maxem w mundurze gwardzisty pułku ułanów. Przejazdowi cesarza Wilhelma II z dworca aż do zamku towarzyszył szpaler zapalonych pochodni oddziałów wojskowych i organizacji kombatanckich. W wydanym na zamku bankiecie na cześć cesarza brały udział zaproszone wysokie osobistości, jak książę von Solm-Baruth, Lichnowski, von Donnersmark, hrabia Welczek, a także przedstawiciele administracji państwowej i duchowieństwa. Książe Christian Kraft zmarł 14 maja 1926 r. i został pochowany w posiadłości rodu von Hohenlohe-Oehrigen w Javorinie. Ostatnim dziedzicem na zamku sławięcickim do 1945 r. był Hans von Hohenlohe-Oehringen, brat Christiana. Hans von Hohenlohe-Oehringen wraz z osobistym otoczeniem opuścił Sławięcice w styczniu 1945 r. przed wkroczeniem wojsk radzieckich, zmarł wkrótce, 24 kwietnia 1945 r. w Oppurg w Turyngii. Od redakcji: Alfons Rataj Bardzo dziękujemy panu dr. Alfonsowi Ratajowi za opracowanie powyższego tekstu. Od wielu już lat jesteśmy pod wrażeniem wielkiej wiedzy autora na temat historii lokalnej. Prosimy o więcej panie doktorze! r Wesołych Świąt! Spóźnione "uwiadomienie" l^opiero niedawno, bo w październiku 2008 roku dotarło do naszej redakcji niniejsze uwiadomienie" z Reńskiej Wsi. Co prawda napisano go i wysłano w roku 1880, ale najważniejsze, że wszyscy mieszkańcy zapoznali się z nim i zaczęli stosować. Taki był nasz kochany Śląsk w XIX wieku! Prawda, że ciekawy językowo? Wyszukał G. Kurzaj Informacja cukrowni w Reńskiej Wsi dla plantatorów buraków cukrowych (1880 r.) Redakcja

10 GAZETA SŁAWIĘCICKA Nr 67 Boże Narodzenie 2008 PRZEŻYCIA Z MISJI Marta i Jan Kaczmarek ostatnio pracowali w Tari Secondary School, Papua Nowa Gwinea jako świeccy misjonarze, posiani przez Episkopat Polski. Marta uczyła geografii i angielskiego, a Jan zajmował się administracją szkoły. Wcześniej pracowali przez dwa lat w seminarium duchownym w Morogoro, w Tanzanii. Marta urodzona we Wrocławiu, a Jan urodzony w Londynie - są małżeństwem 32 lata. Mieszkali w Londynie i w Warszawie i wychowali pięcioro dzieci. Brali czynny udział w polskim życiu społecznym, harcerstwie, duszpasterstwie akademickim i różnych polskich parafiach. Podczas rekolekcji Oazy Rodzin Kościoła Domowego "Światło Życie " w Tylmanowej spotkali misjonarza, który ich zachęcił do pracy misyjnej. Od tego czasu szukali dalszych informacji na ten temat. W styczniu 2004 Marta i Jan zgłosili się do Centrum Misyjnego przy ul. Byszewskiej w Warszawie, gdzie Ks Romuald Szczodrowski skierował ich do konkretnej pracy. Po wstępnych szkoleniach i rekolekcjach w Centrum Misyjnym, na corocznej uroczystości Św. Wojciecha w Gnieźnie, otrzymali krzyże misyjne. Dwa lata temu poznali ich uczestnicy Sławięcickiej pielgrzymki na Jasną Górę, gdyż pielgrzymowali z nami. Kontynuujemy ich relację z pobytu na misjach rozpoczętą w poprzednim numerze "Gazety Sławięcickiej ". 18 miesięcy w Tari Papua Nowa Gwinea jako Misjonarze Świecy 2006/2007 (część 2) Byliśmy jedynym europejskim małżeństwem w tej części kraju i czuliśmy, że nas wszyscy obserwują. Największym problemem jest podział ról mężczyzn i kobiet. To trudny temat, bo w tradycyjnym układzie kobietę kupuje" rodzina męża, płaci około 20 świń - a bogatszy może mieć więcej żon. Rodziny są bardzo liczne, średnio około osiem dzieci, a gdy mąż ma kilka żon to jest nawet 30 rodzeństwa. Program szkolny stara się poruszyć temat równości kobiet i mężczyzn, ale nawet u naszych studentów panują stare przyzwyczajenia - na przykład kobiety nie powinny nosić spodni - noszą długie spódnice lub lap-lap, który jest kawałkiem kolorowego materiału, który panie owijają wokół siebie. Spodnie to znak roli męskiej. Chociaż wiele naszych dziewcząt ma ambicje studiów i pracy zawodowej, to chłopcom wcale się to nie podoba. A zwyczaje są tu surowe - nigdy nie widać, żeby kobieta trzymała się za rękę z mężczyzną - i nawet po ślubie w wielu osadach mężczyźni mieszkają razem w jednym domu, a w innym kobiety z dziećmi, a spotkania małżonków w ogrodzie... Ksiądz Marek i Marta z mieszkańcami Papui. - nie ma wielkiej prywatności - wantok system - rodzina do wszystkiego się miesza i jeśli ktoś się dorobi, to cała rodzina spodziewa się jakiegoś wynagrodzenia i korzyści. Kobiety bardzo ciężko pracują w trudnych warunkach Na co dzień zajmowała nas praca w szkole - Marta szykując lekcje z geografii i sprawdzając zadania. Program do dużej matury w zasadzie podobny do tego jak w każdym rozwiniętym kraju, ale trudny dla tamtejszej młodzieży. Dla nas poznanie specyfiki geografii Papui było dodatkowym zadaniem. Jan zajmował się stroną finansową szkoły - zbieraniem czesnego i organizacją zakupów i dostaw zapasów dla szkoły. Codziennie trzeba było zapewnić posiłki dla ponad 500 młodzieży. Pracowników szkolnych poza nauczycielami było 30 osób - kucharze, stróże, ogrodnicy i stolarze. Co dwa tygodnie trzeba było przygotować wypłatę. Szkoła miała 55 sztuk bydła, dzięki czemu rano studenci mieli mleko do herbaty, a na święta można było ubić byka. Najbardziej stresujące były wyjazdy do Tari po pocztę i zakupy i do Mendi w sprawach szkolnych. Do Mendi, siedziby naszego Biskupa, jechało się ciężarówką przez góry 6 godzin. Stresowo, bo drogi niebezpieczne - trzeba było być ostrożnym, bo na drogach często były napady i kradzieże zakupionego towaru przez rascals", chuliganów lub członków wrogich plemion. Nam przydzielili green house" domek zielony - w samym środku kampusu. Domek bar- 18 dzo wygodny - sypialnia, kuchenka i łazienka i piękny ogród, w którym rosną banany. Działkę zagospodarowaliśmy, żeby mieć świeże jarzyny - podstawą diety są kawkaw" słodkie kartofle - awokado i ananasy. Poza tym świetnie rosły kabaczki i dynie, ale niestety nie chciały rosnąc polskie" kartofle i cebula. Będąc bardzo oddaleni od cywilizacji - nie było na miejscu sklepów - a więc musieliśmy sobie radzić zakupami od mieszkańców i z plonów z naszego ogródka. Poza tym sporo czasu zajmowała nam praca przy przygotowaniu posiłków, ponieważ brakowało wielu wyrobów, które w świecie ułatwiają życie. Marta nauczyła się piec świetny chleb i z mleka robić ser. Nauczyliśmy się wysmażać owoce i robić marmoladę. Ograniczenia z prądem też nam nie pozwalały na wiele rzeczy. Dzięki małej elektrowni zasilanej przez wodę wieczorami mieliśmy światło i możliwość odczytania ów otrzymanych przez satelitę. Niestety nie było łączności telefonicznej, co potwierdzało naszą izolację. W niedziele po Mszy Świętej czasami wybieraliśmy się w góry do Ambua Lodge - jedynego miejsca, do którego przyjeżdżają czasem turyści zobaczyć ptaki rajskie. Tu w górach jest piękny las tropikalny, gdzie można było wędrować, oglądać przepiękne widoki i wodospady, przechodzić mostami zbudowanymi z lian i bambusów. Latem 2007 r. odbyły się wybory powszechne i było z tego powodu wiele niepokoju. Po wyborach zrobiło się bardzo niebezpiecznie, bo zakończono stan wyjątkowy i wojsko i policję odwołano. A więc rozrachunki między plemionami i bandyctwo na drogach spowodowały odcięcie Tari od reszty kraju. W związku z wyborami ludzie mieli nadzieję na poprawę infrastruktury - lepsze drogi, doprowadzenie prądu, podłączenie do telefonów, powszechny dostęp do szkół i poprawę opieki medycznej. Najbardziej potrzebna jest opieka medyczna - w Tari jest barak szpitalik", ale od 10 lat nie ma lekarza i lekarstw. Jak ktoś poważnie zachoruje, to naprawdę tragedia. Ostatnio zabraliśmy malutkie dziecko ze złamaną ręką do szpitala i nikt nie mógł pomóc, bo nie było lekarza, ani prądu do prześwietlenia. W szkole mieliśmy małe ambulatorium i pielęgniarza, leki z Mendi od naszego biskupa. We wrześniu w szkole był strajk uczniów - niewiadomo czy spowodowany przez plemienne rozgrywki czy porachunki uczniów z nauczycielami, ale wicedyrektor został pobity. W wyniku tych wydarzeń szkoła została zamknięta przez Biskupa Mendi - Stevena Reicharta i wszyscy nauczyciele i uczniowie wyjechali. Po tych zdarzeniach, ostatnie miesiące trwało doprowadzanie szkoły do normalności i prace z uczniami, aby w takich trudnych warunkach przygotować ich do matury.

11 Boże Narodzenie 2008 Nr 67 GAZETA SŁAWIĘCICKA Życzenia Wielce szanowni nasi Seniorzy: Henryk Bejno, Józef Błachut Wilhelm Długosz, Stanisław Duda, Leopold Elias, Józef Lewald, Heinz Mandla, Franciszek Piziak, Alfred Włoka obchodzili albo w najbliższym czasie będ^ obchodzić swoje urodziny. Życzymy dużo zdrowia i wszelkich Łask Bożych na dalsze lata życia. Informacja Podaje się do wiadomości, iż są do nabycia książki z historii lokalnej miasta Kędzierzyna-Koźla: Autor - Herbert Probe: - Historyczny spacer po mieście Koźle - Kronika zakładów Papieru i Celulozy wkoźlu-port, Książki wydrukowane są dwujęzyczne w języku niemieckim i polskim i są do nabycia w Baszcie Muzeum Towarzystwa Ziemi Kozielnickiej w Koźlu, ul. Kraszewskiego oraz w Kędzierzynie pod nr tel. 077/ Autor - Josef Groger: - Dzieje Joannitow w Koźlu wiatach Książka wydana jest w wersji niemieckiej i polskiej. Jest do nabycia w sklepie Verita w Koźlu. Zapraszamy! Sytuacja ta nie była wyjątkowa, częste walki kończą się zamykaniem, a nawet podpaleniem szkół i kościołów. Przykładem walk były spory plemion z Tari i z Nipa - jeden człowiek z Nipy został zabity i przez miesiąc nie było możliwości podróży dla nas do Mendi - byliśmy ograniczeni do terenu szkoły. Na szczęście zapasy i plony z działek szkolnych zapewniły prace szkoły. Drogi są bardzo niebezpieczne, bo plemiona, które ze sobą walczą, blokują drogi, mają broń, zatrzymują samochody i zabierają wszystko. Mocno się przestraszyłem, jak podczas podróży z naszym kapelanem jakiś człowiek zaatakował nasz samochód. Po prostu walnął w samochód wielkim nożem. Noże są swobodnie noszone przez wszystkich, nawet kobiety i dzieci i - ponieważ zatargi są częste - ludzie reagują impulsywnie i potrafią zabić podczas zwykłej sprzeczki. Kara - to często tylko zapłata rodzinie zabitego w formie około 50 świń - niestety ludzie łatwo akceptują śmierć. Dla nas pobyt w Tari był ciągle czasem zaskoczenia - expect the unexpected" - spodziewaj się niespodziewanego powiedział nam Biskup. Zetknięcie się świata cywilizowanego ze światem prymitywnym dało nam możliwość lepiej zrozumieć Stary Testament i trudności wprowadzenia miłości w świat zabobonów i strachu. Staraliśmy się świadczyć życiem naszym Redakcja Wielce szanowne nasze Seniorki: dr Maria Drozdowska-Koterba, Dorota Llias, Elżbieta Kurza), Elżbieta Mandla, Elżbieta Paczuła, Łucja Paruzel, Bogusława Pawowicz, Hildegarda Swaczyna, Helena Tiszbierek, Katarzyna Wasiluk, Notburga Zimmert obchodziły albo w najbliższym czasie będą obchodzić swoje urodziny Życzymy dużo zdrowia i wszelkich Łask Bożych na dalsze lata życia. Redakcja i pracą naszą i być przykładem życia chrześcijańskiego. Mogliśmy bliżej poznać zwyczaje i życie ludzi na co dzień z dziką przyrodą. Chyba więcej skorzystaliśmy z pobytu w Tari niż mogliśmy ludziom dać. Szkoła i ludzie w Tari pozostaną nam w pamięci i modlitwach. Marta i Jan Kaczmarek PS. Już lato i wakacje za nami. Po zakończeniu pracy w Tari w Papu i spędziliśmy czas w Australii, a potem z rodziną w Anglii i Polsce. Od września dostaliśmy pracę w szkole z internatem dla zagranicznych studentów w St. Leonards on Sea na południowym wybrzeżu Anglii. A więc najbliższy rok spędzimy w Anglii. Do Mamy i do dzieci w Londynie dwie godziny pociągiem lub samochodem. Zajmujemy sie dużym domem - bursa dla studentów z Chin, Kazachstanu, Łotwy. Meksyku, Niemiec i Arabii Saudyjskiej!!! Duża mieszanka - będzie ich około 25. Tymczasem się zjeżdżają. Mamy wygodne warunki mieszkalne i powoli poznajemy teren i okolice. Pogoda fatalna, deszcz i wiatr, trudno pójść na spacer nad morze, które widać z górnego piętra domu. Na pewno nasze doświadczenie misyjne przyda się w tutejszej pracy. Pozdrawiamy. Marta i Janek Nasza Pomocniczka redakcyjna, Pani Elżbieta Kurzaj, która wzięła na siebie żmudną pracę wysyłania pocztą ponad 100-tu kopert zawierających Gazetę Sławięcicką", ma dzięki temu najlepszy kontakt z naszymi Czytelnikami. Państwo często dzwonicie lub piszecie do pani Elżbiety i pytacie ją Jak się czuje". Dziś otrzymujecie odpowiedź - słowami wiersza znakomitej poetki, laureatki Nagrody Nobla, Wisławy Szymborskiej. Pani Elżbiecie gratulujemy poczucia humoru. Redakcja Jak ja się czuję Kiedy ktoś zapyta, Jak się dziś czuję" grzecznie mu odpowiem, że dobrze się czuję" To, że mam artretyzm, to jeszcze nie wszystko, Astma, serce mi dokucza, mówię z zadyszką. Puls słaby, krew moja w cholesterol bogata, lecz, dobrze się czuję - jak na moje lata. Bez laseczki teraz chodzić już nie mogę, choć zawsze wybieram najłatwiejszą drogę. W nocy przez bezsenność bardzo się morduję, ale przyjdzie ranek... znów dobrze się czuję. Mam zawroty głowy, pamięć figle" płata, lecz dobrze się czuję, jak na swoje lata. Z wierszyka mojego ten sens się wywodzi, Że kiedy starość i niemoc przychodzi, To lepiej zgodzić się ze strzykaniem kości, i nie opowiadać o swojej starości. Zaciskając zęby - z tym losem się pogódź, i wszystkich dookoła chorobami nie nudź! Powiadają: Starość okresem jest złotym", Kiedy spać się kładę, zawsze myślę o tym... Uszy" mam w pudełku, zęby" w wodzie studzę, oczy" na stoliku, zanim się obudzę. Jeszcze przed zaśnięciem ta myśl mnie nurtuje: Czy to wszystkie części, które się wyjmuje? Za czasów młodości (mówię bez przesady) Łatwe były biegi, skłony i przysiady. W średnim wieku jeszcze tyle sił zostało, żeby bez zmęczenia przetańczyć noc całą. A teraz na starość czasy się zmieniły: Spacerkiem do sklepu, z powrotem bez siły. Dobra rada dla tych, którzy się starzeją: niech zacisną zęby i z życia się śmieją. Kiedy rano wstaną, części" pozbierają, Niech rubrykę zgonów w prasie przeczytają. Jeśli ich nazwiska tam nie figurują, to znaczy, że Zdrowi i Dobrze się Czują"! 19

12 KALENDARZ Styczeń luty P W Ś C 1 P 2 S 3 N p w ś c p s N marzee kwiecień P W ! Ś ! C ( P S N Gzerwiee P W Ś C P S N P W Ś C P S N

13 GAZETA SŁAWIĘCICKA Nr 67 Boże Narodzenie 2008 Rodzi się człowiek! Znasz już tę stronę? Jeszcze raz o Sławięcicach z lotu ptaka Ciągle wraca temat nadzwyczajnych zdjęć wykonanych w czasie lotu małym amerykańskim helikopterem nad Sławięcicami w sierpniu 2008 roku. Może jest już w tym trochę przesady, ale gdy patrzę na moją rodzinną miejscowość z góry, w czasie gdy nad Sławięcicami panowała niezwykle słoneczna pogoda, gdy widzę znajome domy, drogi, rzekę, kościół coś mnie po prostu przeszywa... Księże Proboszczu - jeszcze raz dziękujemy za zorganizowanie tego lotu! Michałowi Szendzielorzowi - nie zapomnimy, że tak szybko wykombinował" najlepsze aparaty fotograficzne do tej operacji. A Rolandowi Cedzichowi przez lata będziemy przypominać z wdzięcznością, że to On zdecydował się na ten historyczny lot i wykonał wszystkie zdjęcia, lecąc w helikopterze bez drzwi, przypięty lotniczymi pasami. Zdjęcia ciągle można jeszcze zobaczyć na I piętrze Laboratorium, obok Studia Fotograficznego, no i oczywiście na stronie internetowej: Serdecznie zapraszamy naszych Czytelników na całym świecie do kliknięcia". G. Kurzaj J^auważ, że napisałam tytuł z wykrzyknikiem... A więc radość, euforia!! Czy zawsze tak jest?! Zwykle jesteśmy trochę oszołomieni. Zdajemy sobie sprawę z tego, że wiele musimy zmienić w naszych przyzwyczajeniach i trybie życia. Spokojne noce mogą już nie być takie spokojne. Pachnące łazienki nie będą już takie pachnące, odlotowa" żona - odleci" na jakiś czas, a więc?... Może lepiej zdecydować się na psa? - Będę dłużej młoda! Cóż, mam dopiero 30 lat! Mam sobie figurę psuć?! Karierę marnować?!" - No tak, dziś można już urodzić w każdym wieku. Do tego właśnie doszliśmy!! A gdzie radość z tego, że dziecko uczy się nowego słowa i z radością je powtarza?! Zdarza się też inaczej (czego byłam świadkiem), że dziecko uporczywie powtarzało bardzo brzydkie słowo w obecności, na szczęście, mądrej Babci, która nie reagowała, ale rumieniec na twarzy świadczył o tym, że wie, o co chodzi. Wielka to radość, kiedy uczymy dzieci dobrych słów; kocham, szanuję, tęsknię, wierzę, lubię... a one używają ich kiedy trzeba! Kocham Cię!" z takim właśnie napisem wręczono mi wielkie serce - lizak, ale z rygorystyczną instrukcją: Możesz tylko raz liznąć" bo to od taty dostałem" (I tak poczułam się wyróżniona!). Na spotkaniu z panią Profesor Dorotą Simonides padło pytanie: - Jak dziś rozumieć patriotyzm?" Pani Profesor odpowiedziała, że należy zacząć od najprostszych słów, od rodziny, od podwórka, a przede wszystkim, fundamenty tego muszą być silne... - Fundamenty - myślę - solidne na dodatek... No to jakie?... I tu zaczyna się historia, którą gdzieś słyszałam, a jest świetną odpowiedzią na to pytanie W rodzinie z jednym dzieckiem przyszło na świat drugie dziecko. Rodzice niepokoili się, jaka będzie reakcja jedynaka na pojawienie się rodzeństwa. Kiedy 5-letniemu synowi przybył brat, poczuli jeszcze większą niepewność - wszak to drugi syn... To jeszcze nic! Tragedią prawie okazała się chwila, kiedy starszy z synów bardzo poważnie poprosił rodziców o rozmowę, na osobności, z jego nowo narodzonym bratem. Decyzja była trudna, bo zgoda na taką rozmowę dość ryzykowna, ale byli MĄDRZY. Zgodzili się? Na wszelki wypadek uchylili drzwi... Starszy brat wiedział jedno; - nie może głaskać brata po główce, bo delikatna bardzo, - nie może głośno się zachowywać bo zestresuje... - nie może robić czegokolwiek co zaszkodziłoby braciszkowi! Z zapartym tchem obserwowali spotkanie BRACI. Starszy, prawie na palcach, podszedł do nowo narodzonego! Nieśmiało wyciągnął rękę i delikatnie dotknął jego głowy (ten spał) i szepnął: - Eejjj!... Mów mi o Panu Bogu! Ja już powoli o Nim zapominam... Maria ę Z cyklu: SPORT DAWNIEJ W NASZYM OSIEDLU) Ale to była mocna drużyna. Kto się rozpoznaje? Gerhard Komander, Wolfgang Lerch i wielu innych...to byli zawodnicy reprezentanci Sławięcic.

14 Boże Narodzenie 2008 Nr 67 GAZETA SŁAWIĘCICKA Po prostu utrzymać swoją tożsamość T e słowa usłyszeliśmy w ostatnią niedzielę (14. grudnia) z ust prof. Doroty Simonides. Mieliśmy okazję posłuchać o rzeczach ważnych - tych wielkich, europejskich i tych małych - regionalnych, naszych, sławięcickich, ale wcale nie mniej przez to istotnych. Spotkanie odbyło się w Muzeum Diecezjalnym w Opolu, które także zwiedziliśmy, a przewodnikiem naszym był sam dyrektor Muzeum, ks dr hab. Piotr Maniurka. Ten niezwykle ciekawy wyjazd do Opola, pod hasłem Popołudnie z kulturą", doszedł do skutku dzięki inicjatywie Towarzystwa Przyjaciół Sławięcic. Pani Profesor mówiła nam, jak ważne jest, żebyśmy wiedzieli skąd pochodzimy, jaki jest nasz ród, gdzie jest nasze gniazdo, jaka była nasza historia, co w tym naszym najbliższym otoczeniu było ważnego, jakie wydarzenia, jakie radości, jakie smutki... Usłyszeliśmy także o tym, jak Unia Europejska dba o różnorodność i dziedzictwo kulturalne krajów członkowskich i ich regionów, o tym, na czym polega współczesny patriotyzm - że nie trzeba krwi przelewać, żeby być patriotą bo dziś dobry patriota to jest ten, kto dobrze pracuje, dobrze dzieci wychowuje, szanuje drugich i kocha swoją ojczyznę. Jest także za nią odpowiedzialny i dba, aby była najpiękniejsza, najlepsza... A droga do patriotyzmu wiedzie przez korzenie, przez tę najbliższą przestrzeń, której Jeżeli dziecko nie pokocha, nie pokocha tego swojego drzewa stojącego obok domu, tego kościółka, który jest blisko, czy tych pól, czy tej rzeki, to nie pokocha też ojczyzny". Profesor Simonides wskazała także niebezpieczeństwo kryjące się w upartyjnieniu" patriotyzmu. To powinno być umiłowanie tej ojczyzny i państwa, czyli polskiej racji stanu, obojętnie, czy jesteś z takiej partii, czy innej, z prawej, czy lewej, górnej, czy dolnej, to bez znaczenia! Kochaj ten swój kraj, rób dla niego dobrze i rób wszystko, co od ciebie zależy, żeby ludziom w tym kraju było dobrze!" Wreszcie mówiła także Pani Profesor o bogactwie płynącym z wielokulturowości Śląska, który zawsze był terenem pogranicza i nigdy nie był mononarodowościowy. Myślę, że najlepiej oddadzą to słowa samej prof. Simonides, które zanotowałem: Różnice w strukturze psychicznej, kulturze, zwyczajach, obrzędach... to jest to bogactwo i trzeba je nie tylko tolerować -, to jest za mało - nie tylko akceptować - to też jeszcze za mało - ale prowadzić dialog z tymi ludźmi i z tymi kulturami. Na tym polega nasza tożsamość na Śląsku, że umiemy to łączyć" [...] Na Śląsku spotkali się ludzie z wielu terenów, na których byli przyzwyczajeni do współżycia z różnymi mniejszościami, a czasem sami taką mniejszość stanowili, a więc otwarci na inną kulturę, na innego człowieka, tacy, którzy rozumieją tych innych. I dzisiaj to widzimy na wigilijnym stole, gdzie obok makówki może być kutia i moczka nasza może być..." Tę wielokulturowość można także zobaczyć w Muzeum Diecezjalnym, gdzie obok eksponatów pochodzących ze Śląska, znajduje się kilka rzeczy, które zostały przywiezione przez księży i parafian ze wschodu, np. monstrancja z rejonu lwowskiego, czy inna, z Kamieńca Podolskiego. Można ją jednak także dostrzec w świadectwach ze znacznie dawniejszych czasów - są w Muzeum średniowieczne rzeźby pochodzące ze szkoły praskiej, Pieta" z warsztatu Wita Stwosza, rzeźby i obrazy artystów niemieckich i śląskich, dzieła złotników nyskich... Ich różnorodność i piękno dobitnie ilustrują tezę o korzystnym oddziaływaniu na siebie współistniejących kultur. Dzięki naszemu wspaniałemu przewodnikowi mogliśmy dowiedzieć się wielu ciekawych rzeczy z zakresu historii sztuki, technik konserwatorskich, mogliśmy zobaczyć też, jak żmudną pracą jest przywracanie świetności zabytkom zniszczonym przez niefachową konserwację". Niezwykłe wrażenie robią także, pochodzące z nyskiej Katedry, urato- Pani Profesor Dorota Simonides potrafi zainteresować słuchaczy Ksiądz dr Piotr Maniurka Dyrektor Muzeum opowiadał niezwykle ciekawie wane z pożaru, piękne figury apostołów, naturalnej wielkości, witające zwiedzających tuż po wejściu do Muzeum. Trzeba też wspomnieć o tym, że Muzeum Diecezjalne, to nie tylko zbiory historyczne. To także wystawy sztuki współczesnej (My akurat trafiliśmy na bardzo ciekawą wystawę kopii obrazów z muzeów i kościołów krakowskich. Kopie te zostały wykonane przez studentów krakowskiej ASP), ale też koncerty i spektakle teatralne. To żywy ośrodek kultury, który ukazuje nam naszą tożsamość i pracuje na rzecz jej utrzymania. Bardzo gorąco dziękujemy Pani prof. Dorocie Simonides i Księdzu dr. Piotrowi Maniurce za gościnne przyjęcie, wspaniałą oprawę naszego spotkania i za niezwykłe przeżycia, które były naszym udziałem tego niezapomnianego popołudnia. A kto nie był, niech żałuje! Krzysztof Burdynowski 21

15 GAZETA SŁAWIĘCICKA Nr 67 Boże Narodzenie 2008 SPORT SPORT SPORT SPORT Klasa B Tabele piłkarskie 1. Chemik Kędzierzyn-Koźle KS Sławięcice RTS Odra Kędzierzyn-Koźle KS Cisowa Zawisza Stara Kuźnia Po-Ra-Wie II Większyce Inter Mechnica Viktoria Łany LZS Kotlarnia KTSKłodnica LZS DKF tężce LZS Maciowaksze 11 Król strzelców - Klasa B 16 - Mirosław Pakuła (Sławięcice) 11 - Szkutnik (Zawisza) 9 - Rafał Kapica (Sławięcice), Knapik (RTS Odra) Buszka (Chemik), Czerw (Cisowa), Kaboth (Większyce II), Łukasz Mizak (Sławięcice) 6 - Kowalski (Chemik), Robert Czopek (Sławięcice), Kryspin (Większyce II), Brzyś i Webyński (RTS Odra) Klasa A - juniorów Szachy w Sławięcicach Towarzystwo Przyjaciół Sławięcic oraz Rada Osiedla zorganizowały w dniu 4.X.2008 r. turniej szachowy celem popularyzacji i zainteresowania tą grą mieszkańców Sławięcic. W turnieju uczestniczyło 18 zawodników w tym 5 mieszkańców Sławięcic m.in. zwycięzca turnieju oraz najstarszy zawodnik Bronisław Augustyn oraz najmłodszy 9-letni Przemysław Mielnik. Turniej rozegrany w pięknej sali konferencyjnej OSP otworzył prezes Towarzystwa Przyjaciół Sławięcic Gerard Kurzaj omawiając piękno gry i zapraszając na przyszłość. Nadmienia się, że Rada Osiedla ufundowała nagrody, a Towarzystwo oprawę i poczęstunek. Sama gra przebiegała w wyjątkowo kulturalnej atmosferze. Goście bardzo pozytywnie wyrażali się o tym turnieju, jak również o poczęstunku: były ciasteczka, napoje chłodne i gorące oraz gotowane kiełbasy. Należy dodać, że sprzęt szachowy zapewnił SZACH K-Koźle. Kierownikiem turnieju był Roman Pietroczuk, ufundował On także puchar. Zwycięzca Turnieju zdobyty puchar przekazał komendantowi OSP Sławięcice. 1. Odrzanka Dziergowice Chemik Kędzierzyn-Koźle Rolnik Urbanowice KTS Kłodnica LZS Pokrzywnica Inter Mechanica LZS Kotlarnia RTS Odra II Kędzierzyn-Koźle TKKF Blachowianka KS Sławięcice Viktoria Łany LKS Poborszów KS Cisowa Fortuna Witosławice Trampkarze grupa 1 1. RTS Odra I Kędzierzyn-Koźle KTS Kłodnica 3. LZS Kotlarnia 4. KS Sławięcice 5. KS Cisowa 6. Śląsk Reńska Wieś 7. LZS Stare Koźle 8. TKKF Blachowianka 9. Po-Ra-Wie Większyce Brawo TRAMPKARZE! - kiedy w ostatnim numerze naszej Gazetki" podawaliśmy tabele wyników, nasi trampkarze mieścili się na przedostatniej, ósmej pozycji. Poznali się jednak wzajemnie, zintegrowali drużynę i do końca jesiennej rundy rozgrywek wygrywali każdy mecz. Tak trzymać PANOWIE! Życzymy zajęcia I miejsca w tabeli na koniec sezonu M.F. Jednak mimo dużych starań turniej pokazał niezbyt duże zainteresowanie mieszkańców Sławięcic. Wobec powyższego proponuje się wyjście na zewnątrz i najlepiej byłoby to zorganizować na festynie w czerwcu na stadionie gdzie jest duża obecność mieszkańców. Ponadto, moim zdaniem, należy pomyśleć o utworzeniu kącika szachowego w naszym osiedlu. Należy poczynić starania o pozyskanie z MOK K-Koźle u dyr. Wróbla szachownic oraz zegarów szachowych po zlikwidowanym klubie szachowym, który prowadził Ginter Faber i gdzie zostały przekazane szachy ze zlikwidowanych klubów szachowych z Kędzierzyna. Roman Pietroczuk Mistrzostwo Sławięcic - Runda 7 - Tabela turniejowa 1. Pietroczuk Roman Bęś Michał Gorajek Henryk Jarus Grzegorz Janocha Jan Kalmuk Krzysztof Kwiatkowski Zygmunt Malinowski Damian Gruca Zdzisław Kern Rudolf Głogowski Grzegorz Młotkowska Joanna Prokopczuk Antoni Grzyb Walery Pietruczuk Andrzej Głowacki Roman Augustyn Bronisław Mielnik Przemysław

16 lipiec P W Ś C P S N wrzesień październik P W Ś C P S N P W Ś C P S N listopad p w ś c p s N mdzień P W Ś C P S N

17 GAZETA SŁAWIĘCICKA Nr 67 Boże Narodzenie 2008 w minionym roku, z okazji czerwcowych Spotkań sławięcickich", doszło w naszej miejscowości do wielu radosnych spotkań - po latach. Nasz reporter próbował uchwycić niezwykłość tych minut, gdy często dało się usłyszeć.. Ile to już lat Cię nie widziałem"? Pozdrawiamy wszystkie osoby uwiecznione" obok. Wesołych Świąt! Redakcja Zdjęcia: G. Kurzaj Gazeta SŁAWIĘCICKA Wydawca: TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SŁAWIĘCIC Kędzierzyn-Koźle, ul. Asnyka 2, woj. Opolskie Konto bankowe: Bank PEKAO SA I O. K-Koźle SWIFT: PKOPPLPW REDAKCJA: GERARD KURZAJ - redaktor naczelny, tel , GRZEGORZ BIAŁEK, KRZYSZTOF BURDYNOWSKI, HALINA FOGEL, MAGDALENA KUROWSKA, MARIA KURZAJ, IRENA KWOCZAŁA i współpracownicy. Redakcja zaprasza wszystkich do współredagowania pisma. Jesteśmy otwarci na wszelkie propozycje, uwagi i opinie. Osoby mieszkające za granicą, a zainteresowane systematycznym otrzymywaniem gazety prosimy o kontakt z redakcją. Za treść ogłoszeń redakcja nie odpowiada. Redakcja oraz wszystkie osoby z nią współpracujące działają społecznie nie pobierając żadnych wynagrodzeń. Skład i druk: Zakład Poligraficzny W. Wiliński, Gliwice, ul. Chopina 6, tel , drukarnia.wilinski@blekitne.com.pl; blekitne@blekitne.com.pl

18 Boże Narodzenie 2008 Nr 67 GAZETA SŁAWIĘCICKA DOM NASZ W WIGILIĘ BOŻEGO NARODZENIA NOC Noc jest za oknem. Lecz w pokoju światło. I oczy dzieci błyszczą podnieceniem od kuchni brzęk radosny naczyń biegnie, rejwach dokoła stołu i zamieszanie zapachy potraw, choinki i siana. Gwiazd dziś nie widać, bo śnieg prószy, na polach wiatr kurzawą się kula po zaspach, gdzieś może zbłąkany wędruje podróżny i w jakimś domu mróz ściany porasta, ludzie są wszędzie: w zasypanych wioskach, na oblodzonych pokładach okrętów, w celach więziennych i w puszczach szumiących, w głuchym łoskocie fabryk i w pociągach, pędzących w kłębach pary białym polem - ludzie są wszędzie. I tej nocy myślę, że może nie ma człowieka złej woli, że może tylko nieszczęście... Bo nie wiem, kogo dziś zbudzi anioł swoim śpiewem. PODRÓŻNI W on czas wyszedł dekret cesarza Augusta, że mają być spisani ludzie wszystkiej ziemi, po kamienistej drodze szło dwoje podróżnych; aby dać się zapisać w mieście Betlejemie. (fragment) To nie byli źli ludzie. Lecz któż by intruzów wpuszczał zaraz do domu na pierwsze stukanie, przed drapieżnością świata dom własny osłania, to przecież byli obcy - tych dwoje podróżnych. Na dodatek kobieta chodziła z brzemieniem i dni jej rozwiązania były bardzo bliskie, więc ludzie ciężką pracą utrudzeni bronili snu przed dziecka natarczywym krzykiem. Wszystko było w porządku. I dlatego dotąd wspominamy co roku przez dwa tysiąclecia, wzruszającą nas miło betlejemską grotę i budujemy śliczną szopkę naszym dzieciom. Swój niedosyt głuszymy wesołym śpiewaniem, nie myśląc, że wzdłuż naszych oświetlonych okien może idzie ulicą jakiś obcy człowiek i nie śmie w drzwi zastukać w ten wieczór zbratania. OPŁATEK Opłatek jest po prostu kromką chleba, który drobniutkim kiełkiem wyrósł z ziarna, a później złotym łanem falował pod niebem i został zżęty znojnym trudem ramion. KOLĘDA Przychodzisz do nas co roku, Maleńki, przez dwa tysiące lat i w serca pukasz I wciąż nie mamy miejsca w naszych smutkach dla Ciebie, Gościu nasz i Przyjacielu. Przez dwa tysiące lat tęsknimy wciąż oczekując i tracąc nadzieję, i tak szukamy się wzajemnie i gubimy, gdy co dzień wstaje świt i noc ciemnieje. Lecz póki w nas tęsknota nie zamarła, póki co rok się rodzisz w wieczór srebrny, nie grozi nam, by rozpacz nas pożarła i niebo stało się otchłanią ciemną. A ciągle, ciągle woła głos w ciemności, gdy jasną smugą nocy drga fiolet - że chwała Bogu jest na wysokości i pokój ludziom dobrej woli. Antoni Gołubiew (Z Intencje serca ") Nie dlatego zabrakło im miejsca w gospodzie, że tam żyli źli ludzie o sercach z kamienia, jak wszędzie radość u nich plotła się z cierpieniem i biegły drobne troski przeżywane co dzień. Gdy go łamiemy ze słowami życzeń = rozdając między siebie, pamiętajmy o tym, że nie symbolem dzielimy się dzisiaj, lecz chlebem. Zwykłym chlebem ludzi głodnych. Kochani Państwo Stiller! Mie gniewajcie się, że użyliśmy Waszego nazwiska w powyższym tytule, ale serce nam podpowiada, że tak trzeba. Wdzięczność i radość z tego, że mamy wśród nas ludzi wielkiego serca i wielkiej wiary trzeba niekiedy wykrzyczeć lub wyśpiewać. Wszyscy wiemy i rozumiemy, że z ważnych powodów Pan REINHARD STILLER, po 22 latach pełnienia służby jako kościelny w naszej świątyni pod wezwaniem św. Katarzyny - musiał zmienić nieco tryb życia. Do dziś pamiętamy, jak 22 lata temu wszyscy z troską rozglądaliśmy się po Sławięcicach, szukając kandydata do pełnienia tej odpowiedzialnej służby przy parafii. Ty Reinhardzie - powiedziałeś tak! Codzienne wczesne wstawanie, otwieranie kościoła, obsługa dzwonów, wychowywanie ministrantów, prace porządkowe, stawianie Grobu Pańskiego, budowa stajenek i dziesiątki innych ważnych czynności. Wszystko na Chwałę Bożą. Ilu księży wikarych przez te lata witałeś w zakrystii udzielając im pierwszych wskazówek? A śluby, pogrzeby? Dzieci I-komunijne sprzed 22 lat - to dziś dorośli parafianie. Ilu ich wyfrunęło" w świat! Ty byłeś również ich wychowawcą i nauczycielem. Już tak jest, że łatwiej nam pełnić przyjęte obowiązki, gdy ktoś nam pomaga. Pani Magda Stiller małżonka Pana Reinharda przez wszystkie lata była takim,aniołem wspomagającym" naszego kościelnego. Kochani Państwo Stiller! Dziękujemy Wam za te 22 lata służby dla nas wszystkich. Ale to nie koniec! Życzymy Wam, abyście szybko doszli do dobrego zdrowia i jeszcze przez wiele lat aktywnie uczestniczyli w życiu naszej sławięcickiej społeczności. Zapraszamy Państwa (i wszystkich naszych Czytelników) na mszę św. w niedzielę 4 stycznia 2009 roku o godz kiedy to chcemy jeszcze raz podziękować Panu Bogu za dar 22 lat Waszego posługiwania. Wesołych Świąt! Redakcja

19 GAZETA SŁAWIĘCICKA Nr 67 Boże Narodzenie 2008 Telegram Uczymy się demokracji (2) Z radością donosimy iż w ostatnim czasie związek małżeński zawarli: pp. Katarzyna Góralczyk i Daniel Ciukało pp. Katarzyna Knut i Daniel Wojton pp. Agnieszka Białek i Marcin Nowak Nowożeńcom serdeczne życzenia wszelkiej pomyślności i Błogosławieństwa Bożego na nowej drodze życia składa Redakcja 2Ł okuz.fi 40 rocznicy ślulm Łlżbietij i ęjó zetf a ^LdąLcL obfitych -Łask (B&żyeh i samych pogodnych dni na dalize lała wspfilneyo życia kycay Redakcja Zaczęto ludzi w Polsce karać za niewłaściwe... sny. Prokurator wziął pod lupę wszystkie moje sny i żarty, o których pisałem na łamach gazety, powołano dziesiątki świadków. Wielu z nich (w tym nasi czytelnicy) żądało milionowych odszkodowań za... to, że niektóre moje sny się nie spełniły... Wszystko uratował... dzwonek mojego budzika. Całkowicie zniesiono demokrację! Ludzie sami prosili, aby nie wybierać już żadnych władz, Rady Osiedli, Gmin, Sejmu, Senatu czy Prezydentów. Tłum żądał, aby rządził nami kto chce i kto ma pieniądze. Nielicznych, którzy próbowali protestować - wyśmiewano. Bardzo chciałem się obudzić - ale sen trwał i trwał. Był rok'2050. Gminie Sławięcice, w skład której od roku 2035 wchodziły takie osiedla jak Cisowa, Miejsce Kłodnickie, Lenartowice, Piaski (dawna część Ujazdu do roku 2035), Blachownia (od roku 2040) - przyznano nagrodę Rady Europy za najlepsze wykorzystanie funduszy ONZ. Sąsiednia Gmina Kędzierzyn- Koźle zajęła 8 miejsce... Śnił: Gerard Kurzaj dokończenie ze str. 1 Kadencja rady gminy trwa 4 lata licząc od dnia wyboru. W skład rady wchodzą radni w liczbie: 1) piętnastu w gminach do mieszkańców, 2) dwudziestu jeden w gminach do mieszkańców, 3) dwudziestu trzech w gminach do mieszkańców, 4) dwudziestu pięciu w gminach do mieszkańców oraz po trzech na każde dalsze rozpoczęte mieszkańców, nie więcej jednak niż czterdziestu pięciu radnych. Gminy Kędzierzyn Koźle dotyczy punkt 3. Nasze miasto liczy ok mieszkańców, stąd mamy 23 radnych. Czym się właściwie rada gminy zajmuje? Popatrzmy co dosłownie pisze w ustawie: Do właściwości rady gminy należą wszystkie sprawy pozostające w zakresie działania gminy, o ile ustawy nie stanowią inaczej. Do wyłącznej właściwości rady gminy należy: uchwalanie statutu gminy, ustalanie wynagrodzenia wójta, stanowienie o kierunkach jego działania oraz przyjmowanie sprawozdań z jego działalności, powoływanie i odwoływanie skarbnika gminy oraz sekretarza gminy - na wniosek wójta, uchwalanie budżetu gminy, rozpatrywanie sprawozdania z wykonania budżetu oraz podejmowanie uchwały w sprawie udzielenia lub nieudzielenia absolutorium z tego tytułu, uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, uchwalanie programów gospodarczych, ustalanie zakresu działania jednostek pomocniczych zasad przekazywania im składników mienia do korzystania oraz zasad przekazywania środków budżetowych na realizację zadań przez te jednostki, podejmowanie uchwal w sprawach podatków i opłat, podejmowanie uchwał w sprawach majątkowych gminy, określanie wysokości sumy, do której wójt może samodzielnie zaciągać zobowiązania, podejmowanie uchwal w sprawach współdziałania z innymi gminami oraz wydzielanie na ten cel odpowiedniego majątku, podejmowanie uchwał w sprawach współpracy ze społecznościami lokalnymi i regionalnymi innych państw oraz przystępowania do międzynarodowych zrzeszeń społeczności lokalnych i regionalnych, podejmowanie uchwal w sprawach herbu gminy, nazw ulic i placów będących drogami publicznymi lub nazw dróg wewnętrznych, nadawanie honorowego obywatelstwa gminy, podejmowanie uchwał w sprawie zasad udzielania stypendiów dla uczniów i studentów, stanowienie w innych sprawach zastrzeżonych ustawami do kompetencji rady gminy. Spodziewam się, że znowu Państwa nieco zmęczyłem cytując te dość trudne prawnicze sformułowania. Myślę, że warto jednak przebrnąć czasem przez ustawowe niuanse, aby wiedzieć czego żądać od osób, którym powierzyliśmy losy naszego miasta, gminy czy osiedla. Często jest to również powierzenie radnym naszych portfeli, ponieważ jak widać wyżej, wiele podatków lokalnych właśnie radni uchwalają. Dziękując za cierpliwość w czytaniu dzisiejszego tekstu obiecuję, że na Wielkanoc 2009 bliżej przedstawię zadania i kompetencje prezydenta miasta. Opracował: Jan Demokrata

20 Boże Narodzenie 2008 Nr 67 Felieton o wartościach (nie tylko) literackich Pozwólcie, drodzy Czytelnicy, że zacznę od dwóch cytatów: Obejmując z woli Narodu urząd Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, uroczyście przysięgam, że dochowam wierności postanowieniom Konstytucji, będę strzegł niezłomnie godności Narodu, niepodległości i bezpieczeństwa Państwa, a dobro Ojczyzny oraz pomyślność obywateli będą dla mnie zawsze najwyższym nakazem" (tekst przysięgi Prezydenta Rzeczypospolitej). Ja prezentują prezydenturę stanowczą, ale która szuka porozumienia, mostów tam, gdzie jest to możliwe" (kandydat na Prezydenta RP, Lech Kaczyński, o sobie w październiku 2005 r.). 2 Ostatnio w Polsce odbyło się sporo uroczystości, obchodzono różne ważne rocznice. Zapraszano (lub nie zapraszano) gości, którzy zaproszenia przyjmowali (lub ich nie przyjmowali). Jednak chyba najbardziej spektakularnymi nieobecnościami na minionych uroczystościach były: brak byłego Prezydenta RP, Lecha Wałęsy, na obchodach 90. rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości oraz brak obecnego Prezydenta RP, Lecha Kaczyńskiego, na obchodach 25. rocznicy przyznania Lechowi Wałęsie Pokojowej Nagrody Nobla. Obie te rocznice zgromadziły wiele osobistości z całego świata (nie będę tu analizował, który z gospodarzy przyjął bardziej dostojnych gości), obie także ze wszech miar zasługiwały na obecność Prezydentów Polski - byłego i obecnego. Jednak z powodu małostkowości i kierowania się osobistymi urazami, doszło do obniżenia rangi tych uroczystości, które mogłyby przynieść jeszcze więcej korzyści Polsce i podnieść jej prestiż na arenie międzynarodowej. 3 Ostatnio czytałem dwie książki: Prawdziwa księga pustki" oraz Być jak płynąca rzeka". Dzieli te książki niezwykle dużo. Powstały w zupełnie innych kręgach kulturowych, w zupełnie innych czasach. Jednocześnie są w wielu miejscach zadziwiająco sobie bliskie. Pierwsza, to zbiór przypowieści taoistycznych przypisywanych chińskiemu mistrzowi Lie Yukoku, który żył w VI w. przed naszą erą, jakkolwiek księga powstała prawdopodobnie dopiero w III-IV wieku naszej ery i jest kompilacją tekstów taoistycznych pochodzących z różnych okresów. Druga natomiast, to także zbiór tekstów, ale autora współczesnego, znanego pisarza, Paulo Coelho. Teksty zawarte w tej książce ukazały się w prasie na całym świecie, a są to, jak we wstępie mówi sam autor, wspomnieniaprzeżytych chwil, historie, które mi opowiedziano, refleksje towarzyszące kolejnym etapom mojej życiowej wędrówki". Książka mądra, poruszająca, skłaniająca do refleksji, a jednocześnie łatwa do czytania, bo teksty zawarte w niej są krótkie, dzięki czemu można ją czytać po kawałku", nawet wtedy, kiedy nie mamy zbyt wiele czasu na czytanie. Choć - co prawda - wypada mieć jednak nieco czasu na rozmyślanie po przeczytaniu każdego tekstu. Bardzo gorąco polecam wszystkim, którzy jeszcze nie mieli okazji jej przeczytać! W tym miejscu (prawdę mówiąc, nie tylko dla zachęty) chciałbym Państwu przedstawić bardzo krótkie fragmenty obu książek. Na początek przypowieść z Prawdziwej księgi pustki": Pewien człowiek zgubił siekierę i podejrzewał o kradzież syna sąsiada. Chód tego chłopaka wyglądał na chód złodzieja siekiery; jego wyraz twarzy był wyrazem twarzy złodzieja siekiery; jego słowa były słowami złodzieja siekiery; ruchy, zachowanie i gesty, wszystko wskazywało na to, iż właśnie on jest złodziejem siekiery. Niedługo później ów człowiek przerzucając na polu ścięte zboże, odnalazł swą siekierę. Następnego dnia znów spojrzał na syna sąsiada - ruchy, zachowanie i gesty chłopaka absolutnie nie wskazywały, iż mógłby być złodziejem siekiery ". Z książki Paulo Coelho zacytuję tylko trzy zdania: Szkoda, że ludzie spostrzegają tylko dzielące ich różnice. Gdyby patrzyli z większą miłością, zobaczyliby rzeczy, które ich łączą. Dzięki temu można by rozwiązać połowę problemów na świecie ". Święta są czasem, kiedy mamy więcej czasu na czytanie, rozmyślanie i wyciąganie wniosków. Niech zatem te dwa fragmenty staną się prezentem świątecznym dla Was, drodzy Czytelnicy. A jeśli ktoś chciałby więcej prezentów - polecam lekturę obu książek! Krzysztof Burdynowski HALO PRZYJACIELE GAZETY! ^ziś pięknie dziękujemy wszystkim, którzy w ostatnim czasie wsparli finansowo druk Gazety Sławięcickiej". Jeżeli uciekło" nam jakieś nazwisko to błagamy o wybaczenie. Postaramy się to naprawić na Wielkanoc. Ostatnio wsparli gazetę: 4 Pan Manfred Gorzawski 4 Pani Margarette Mainusch 4 Pani Hildegarda Szolc Państwo Alicja i Hans Manek 4 Państwo Halina i Józef Kapolka 4- Państwo Lucyna i Piotr Hanousek 0łcwucunva i amąct hx>akip<x>umvriui ohmąt! Redakcja GAZETA SŁAWIĘCICKA Witamy nowych sąsiadów! R o śnie liczba mieszkańców Sławięcic. Dziś wynosi już ona mocno ponad Każdy z nas zauważył zapewne, że powstaje w naszym osiedlu dużo nowych domów. Często w kościele czy w autobusie lub po prostu na ulicy spotykamy nowe twarze. To są nasi nowi mieszkańcy, którzy jako swój dom wybrali właśnie naszą miejscowość. Przywitajmy ich wszyscy serdecznie! Zapytajmy, czy nie potrzebują jakiejś pomocy, czy może potrzebna jest im informacja o Sławięcicach lub rada. Wszystkich Państwa, którzy od niedawna staliście się mieszkańcami naszego osiedla serdecznie witamy! Pragniemy was zapewnić, że dobrze wybraliście! Życzymy wam, aby ta ciekawa śląska mieścina szybko stała się dla was prawdziwym domem. Gdyby nasz mały zespół, redagujący niniejsze pismo, mógł być w czymś pomocny, to jesteśmy do dyspozycji. A może to Wy zechcecie nam pomóc? Zapraszamy. Szczególne życzenia przesyłamy tym wszystkim spośród nowych naszych sąsiadów, dla których tegoroczna Wigilia jest pierwszą przeżywaną w Sławięcicach. Wesołych Świąt! Redakcja Przyjaciele! Wszyscy wszystkim składają życzenia, a ktoś ośmieliłby się zapomnieć o członkach Towarzystwa Przyjaciół Sławięcic oraz jego sympatykach? Przecież to dzięki Wam istnieje nasze stowarzyszenie, dzięki Wam możemy wydawać niniejszą gazetkę i radować serca naszych Czytelników w całej Europie i jeszcze dalej... Bez Waszych składek trudno byłoby nam utrzymać lokal przy ul. Asnyka 2 i podejmować wiele różnych inicjatyw... Życzymy Wam wszystkim prawdziwej radości z tego Niezwykłego Wydarzenia jakim jest Boże Narodzenie. Kłaniamy się Waszym Rodzinom i Bliskim, a Osobom, które chciałyby formalnie do nas przystąpić, otwieramy szeroko drzwi...