Seminarium: Efekty kwantowe w informatyce
|
|
- Marek Sowiński
- 6 lat temu
- Przeglądów:
Transkrypt
1 Seminarium: Efekty kwantowe w informatyce Aleksander Mądry
2 Sprawy organizacyjne Spotykamy się w piątki o 12:15 w sali 105.
3 Sprawy organizacyjne Spotykamy się w piątki o 12:15 w sali 105. Każdy kto będzie chciał otrzymać zaliczenie zobowiązany będzie do:
4 Sprawy organizacyjne Spotykamy się w piątki o 12:15 w sali 105. Każdy kto będzie chciał otrzymać zaliczenie zobowiązany będzie do: przeczytania i zrozumienia wskazanych materiałów (możliwość skonsultowania się z prowadzącym)
5 Sprawy organizacyjne Spotykamy się w piątki o 12:15 w sali 105. Każdy kto będzie chciał otrzymać zaliczenie zobowiązany będzie do: przeczytania i zrozumienia wskazanych materiałów (możliwość skonsultowania się z prowadzącym) wybrania najważniejszych idei i technik (możliwość skonsultowania swojego wyboru z prowadzącym)
6 Sprawy organizacyjne Spotykamy się w piątki o 12:15 w sali 105. Każdy kto będzie chciał otrzymać zaliczenie zobowiązany będzie do: przeczytania i zrozumienia wskazanych materiałów (możliwość skonsultowania się z prowadzącym) wybrania najważniejszych idei i technik (możliwość skonsultowania swojego wyboru z prowadzącym) przygotowania referatu (wymagane wykonanie slajdów)
7 Sprawy organizacyjne Spotykamy się w piątki o 12:15 w sali 105. Każdy kto będzie chciał otrzymać zaliczenie zobowiązany będzie do: przeczytania i zrozumienia wskazanych materiałów (możliwość skonsultowania się z prowadzącym) wybrania najważniejszych idei i technik (możliwość skonsultowania swojego wyboru z prowadzącym) przygotowania referatu (wymagane wykonanie slajdów) wygłoszenie referatu
8 Motywacje
9 Motywacje Skąd pomysł na rozważanie mechaniki kwantowej z punktu widzenia obliczeniowego?
10 Motywacje Skąd pomysł na rozważanie mechaniki kwantowej z punktu widzenia obliczeniowego? Feynman - Teza Churcha
11 Motywacje Skąd pomysł na rozważanie mechaniki kwantowej z punktu widzenia obliczeniowego? Feynman - Teza Churcha Ladner i demon Maxwella - informacja jest fizycznym obiektem
12 Motywacje Skąd pomysł na rozważanie mechaniki kwantowej z punktu widzenia obliczeniowego? Feynman - Teza Churcha Ladner i demon Maxwella - informacja jest fizycznym obiektem Dlaczego trzeba zbadać możliwości obliczeń kwantowych?
13 Motywacje Skąd pomysł na rozważanie mechaniki kwantowej z punktu widzenia obliczeniowego? Feynman - Teza Churcha Ladner i demon Maxwella - informacja jest fizycznym obiektem Dlaczego trzeba zbadać możliwości obliczeń kwantowych? Teza Churcha i prawo Moora
14 Motywacje Skąd pomysł na rozważanie mechaniki kwantowej z punktu widzenia obliczeniowego? Feynman - Teza Churcha Ladner i demon Maxwella - informacja jest fizycznym obiektem Dlaczego trzeba zbadać możliwości obliczeń kwantowych? Teza Churcha i prawo Moora Kryptografia, ponieważ potrafimy faktoryzować liczby za pomocą komputera kwantowego to musimy brać pod uwagę moc (i ograniczenia) obliczeń kwantowych
15 Motywacje Skąd pomysł na rozważanie mechaniki kwantowej z punktu widzenia obliczeniowego? Feynman - Teza Churcha Ladner i demon Maxwella - informacja jest fizycznym obiektem Dlaczego trzeba zbadać możliwości obliczeń kwantowych? Teza Churcha i prawo Moora Kryptografia, ponieważ potrafimy faktoryzować liczby za pomocą komputera kwantowego to musimy brać pod uwagę moc (i ograniczenia) obliczeń kwantowych Patrzenie na mechanikę kwantową z punktu widzenia obliczeniowego, pozwala nam lepiej poznać samą mechanikę kwantową
16 Motywacje Skąd pomysł na rozważanie mechaniki kwantowej z punktu widzenia obliczeniowego? Feynman - Teza Churcha Ladner i demon Maxwella - informacja jest fizycznym obiektem Dlaczego trzeba zbadać możliwości obliczeń kwantowych? Teza Churcha i prawo Moora Kryptografia, ponieważ potrafimy faktoryzować liczby za pomocą komputera kwantowego to musimy brać pod uwagę moc (i ograniczenia) obliczeń kwantowych Patrzenie na mechanikę kwantową z punktu widzenia obliczeniowego, pozwala nam lepiej poznać samą mechanikę kwantową klasyczna złożoność obliczeniowa
17 Przypomnienie podstawowych faktów z algebry liniowej Niech V będzie przestrzenią liniową nad ciałem liczb zespolonych C. jest to taki podzbiór {v 1,... v k }, że
18 Przypomnienie podstawowych faktów z algebry liniowej Niech V będzie przestrzenią liniową nad ciałem liczb zespolonych C. Baza jest to taki podzbiór {v 1,... v k }, że dla każdego wektora v V istnieją takie liczby zespolone α i, że v = i α iv i
19 Przypomnienie podstawowych faktów z algebry liniowej Niech V będzie przestrzenią liniową nad ciałem liczb zespolonych C. Baza jest to taki podzbiór {v 1,... v k }, że dla każdego wektora v V istnieją takie liczby zespolone α i, że v = i α iv i wszystkie v i są liniowo niezależne tzn. jeśli i α iv i = 0 to α i = 0
20 Przypomnienie podstawowych faktów z algebry liniowej Niech V będzie przestrzenią liniową nad ciałem liczb zespolonych C. Baza jest to taki podzbiór {v 1,... v k }, że dla każdego wektora v V istnieją takie liczby zespolone α i, że v = i α iv i wszystkie v i są liniowo niezależne tzn. jeśli i α iv i = 0 to α i = 0 Każda baza w przestrzeni V ma taka samą liczność. Liczność dowolnej bazy nazywamy wymiarem V. Mając daną przestrzeń V możemy dla dowolnego wektora v V obliczyć bazę V zawierającą v.
21 Przypomnienie podstawowych faktów z algebry liniowej Niech V będzie przestrzenią liniową nad ciałem liczb zespolonych C. Baza jest to taki podzbiór {v 1,... v k }, że dla każdego wektora v V istnieją takie liczby zespolone α i, że v = i α iv i wszystkie v i są liniowo niezależne tzn. jeśli i α iv i = 0 to α i = 0 Każda baza w przestrzeni V ma taka samą liczność. Liczność dowolnej bazy nazywamy wymiarem V. Mając daną przestrzeń V możemy dla dowolnego wektora v V obliczyć bazę V zawierającą v. Mając jakąś ustaloną bazę {v 1,... v k } w V możemy opisywać dowolny wektor v V podając tylko jego współczynniki rozkładu w tej bazie (α 1,..., α k )
22 Przypomnienie podstawowych faktów z algebry liniowej - iloczyn skalarny Iloczynem skalarnym nazywamy odwzorowanie : V V C będące symetryczne: v w = w v liniowe w drugim argumencie: v αw + βz = α v w + β v z dodatnio określone v v 0 i v v = 0 wtw v = 0
23 Przypomnienie podstawowych faktów z algebry liniowej - iloczyn skalarny Iloczynem skalarnym nazywamy odwzorowanie : V V C będące symetryczne: v w = w v liniowe w drugim argumencie: v αw + βz = α v w + β v z dodatnio określone v v 0 i v v = 0 wtw v = 0 Iloczyn skalarny definiuje normę na V v 2 = v v
24 Przypomnienie podstawowych faktów z algebry liniowej - iloczyn skalarny Iloczynem skalarnym nazywamy odwzorowanie : V V C będące symetryczne: v w = w v liniowe w drugim argumencie: v αw + βz = α v w + β v z dodatnio określone v v 0 i v v = 0 wtw v = 0 Iloczyn skalarny definiuje normę na V v 2 = v v Mówimy, że baza {v 1,... v k } jest ortonormalna gdy v i = 1 (mówimy, że v i jest znormalizowany) v i v j = 0 dla i j
25 Przypomnienie podstawowych faktów z algebry liniowej - iloczyn skalarny Iloczynem skalarnym nazywamy odwzorowanie : V V C będące symetryczne: v w = w v liniowe w drugim argumencie: v αw + βz = α v w + β v z dodatnio określone v v 0 i v v = 0 wtw v = 0 Iloczyn skalarny definiuje normę na V v 2 = v v Mówimy, że baza {v 1,... v k } jest ortonormalna gdy v i = 1 (mówimy, że v i jest znormalizowany) v i v j = 0 dla i j Jeśli v = (α 1,..., α k ) i w = (β 1,..., β k ) względem jakiejś ortonormalnej bazy to v w = i α i β i
26 Przypomnienie podstawowych faktów z algebry liniowej - iloczyn skalarny Iloczynem skalarnym nazywamy odwzorowanie : V V C będące symetryczne: v w = w v liniowe w drugim argumencie: v αw + βz = α v w + β v z dodatnio określone v v 0 i v v = 0 wtw v = 0 Iloczyn skalarny definiuje normę na V v 2 = v v Mówimy, że baza {v 1,... v k } jest ortonormalna gdy v i = 1 (mówimy, że v i jest znormalizowany) v i v j = 0 dla i j Jeśli v = (α 1,..., α k ) i w = (β 1,..., β k ) względem jakiejś ortonormalnej bazy to v w = i α i β i Przestrzenią Hilberta nazywamy dowolną przestrzeń wektorową z iloczynem skalarnym będąca zupełna w normie indukowanej przez ten iloczyn (ale my się ograniczymy do C d ).
27 Aksjomaty mechaniki kwantowej Mechanika kwantowa jest zbudowana na kilku bardzo prostych (choć może nieintuicyjnych) aksjomatach.
28 Aksjomaty mechaniki kwantowej Mechanika kwantowa jest zbudowana na kilku bardzo prostych (choć może nieintuicyjnych) aksjomatach. Zasada superpozycji: mówi nam o tym w jakich stanach może znajdować się układ kwantowy oraz w jakim stanie może znajdować się układ złożony z dwóch niezależnych podukładów
29 Aksjomaty mechaniki kwantowej Mechanika kwantowa jest zbudowana na kilku bardzo prostych (choć może nieintuicyjnych) aksjomatach. Zasada superpozycji: mówi nam o tym w jakich stanach może znajdować się układ kwantowy oraz w jakim stanie może znajdować się układ złożony z dwóch niezależnych podukładów Zasada pomiaru: mówi nam, jakie informacje są dostępne obserwatorowi układu kwantowego
30 Aksjomaty mechaniki kwantowej Mechanika kwantowa jest zbudowana na kilku bardzo prostych (choć może nieintuicyjnych) aksjomatach. Zasada superpozycji: mówi nam o tym w jakich stanach może znajdować się układ kwantowy oraz w jakim stanie może znajdować się układ złożony z dwóch niezależnych podukładów Zasada pomiaru: mówi nam, jakie informacje są dostępne obserwatorowi układu kwantowego Unitarna ewolucja: mówi nam, w jaki sposób układ kwantowy ewoluuje w czasie
31 Qubity Rozważmy atom wodoru
32 Qubity Rozważmy atom wodoru Prawo Bohra mówi, że elektron może znajdować się na jednej z konkretnych orbit. Np. 0 lub 1. Oznaczmy, te stany jako 0 i 1
33 Qubity Rozważmy atom wodoru Prawo Bohra mówi, że elektron może znajdować się na jednej z konkretnych orbit. Np. 0 lub 1. Oznaczmy, te stany jako 0 i 1 Mechanika kwantowa mówi, że może on też znajdować się w dowolnej wypukłej superpozycji tych stanów. Czyli stan elektronu w ogólności równy jest e = α 0 + β 1, gdzie α 2 + β 2 = 1. Układ kwantowy posiadający dwa stany bazowe nazywamy qubitem
34 Qubity Rozważmy atom wodoru Prawo Bohra mówi, że elektron może znajdować się na jednej z konkretnych orbit. Np. 0 lub 1. Oznaczmy, te stany jako 0 i 1 Mechanika kwantowa mówi, że może on też znajdować się w dowolnej wypukłej superpozycji tych stanów. Czyli stan elektronu w ogólności równy jest e = α 0 + β 1, gdzie α 2 + β 2 = 1. Układ kwantowy posiadający dwa stany bazowe nazywamy qubitem Oczywiście nie oznacza to, że elektron może być pomiędzy orbitami 0 i 1.
35 Qubity Rozważmy atom wodoru Prawo Bohra mówi, że elektron może znajdować się na jednej z konkretnych orbit. Np. 0 lub 1. Oznaczmy, te stany jako 0 i 1 Mechanika kwantowa mówi, że może on też znajdować się w dowolnej wypukłej superpozycji tych stanów. Czyli stan elektronu w ogólności równy jest e = α 0 + β 1, gdzie α 2 + β 2 = 1. Układ kwantowy posiadający dwa stany bazowe nazywamy qubitem Oczywiście nie oznacza to, że elektron może być pomiędzy orbitami 0 i 1. Jak w takim razie interpretować tę superpozycję?
36 Pomiar Po pierwsze, zauważmy, że jeśli interpretować 0 i 1 jako wyróżnione ortonormalne wektory bazowe (zwane też bazą obliczeniową) w pewnej abstrakcyjnej przestrzeni Hilberta H. To dowolny stan układu e = α 0 + β 1 jest także wektorem w H o normie 1 który w bazie obliczeniowej wyraża się jako (α, β).
37 Pomiar Po pierwsze, zauważmy, że jeśli interpretować 0 i 1 jako wyróżnione ortonormalne wektory bazowe (zwane też bazą obliczeniową) w pewnej abstrakcyjnej przestrzeni Hilberta H. To dowolny stan układu e = α 0 + β 1 jest także wektorem w H o normie 1 który w bazie obliczeniowej wyraża się jako (α, β). Okazuje się, że współczynniki α i β nie są bezpośrednio dostępne obserwatorowi - należą one do prywatnego świata elektronu. Obserwator może jedynie przeprowadzić pomiar, którego wynik będzie zależał od nich - będąc w ten sposób jakimś estymatorem ich wartości.
38 Pomiar Po pierwsze, zauważmy, że jeśli interpretować 0 i 1 jako wyróżnione ortonormalne wektory bazowe (zwane też bazą obliczeniową) w pewnej abstrakcyjnej przestrzeni Hilberta H. To dowolny stan układu e = α 0 + β 1 jest także wektorem w H o normie 1 który w bazie obliczeniowej wyraża się jako (α, β). Okazuje się, że współczynniki α i β nie są bezpośrednio dostępne obserwatorowi - należą one do prywatnego świata elektronu. Obserwator może jedynie przeprowadzić pomiar, którego wynik będzie zależał od nich - będąc w ten sposób jakimś estymatorem ich wartości. Przez pomiar w mechanice kwantowej rozumiemy wybranie jakiejś bazy { e 1,..., e k } w przestrzeni H odpowiadającej danemu układowi i zrzutowaniu wektora stanu φ tego układu na tę bazę.
39 Pomiar Po pierwsze, zauważmy, że jeśli interpretować 0 i 1 jako wyróżnione ortonormalne wektory bazowe (zwane też bazą obliczeniową) w pewnej abstrakcyjnej przestrzeni Hilberta H. To dowolny stan układu e = α 0 + β 1 jest także wektorem w H o normie 1 który w bazie obliczeniowej wyraża się jako (α, β). Okazuje się, że współczynniki α i β nie są bezpośrednio dostępne obserwatorowi - należą one do prywatnego świata elektronu. Obserwator może jedynie przeprowadzić pomiar, którego wynik będzie zależał od nich - będąc w ten sposób jakimś estymatorem ich wartości. Przez pomiar w mechanice kwantowej rozumiemy wybranie jakiejś bazy { e 1,..., e k } w przestrzeni H odpowiadającej danemu układowi i zrzutowaniu wektora stanu φ tego układu na tę bazę. Dokładniej niech φ = i α i e i. Wtedy wynikiem takiego pomiaru jest z prawdopodobieństwem α i 2 wynik i, a układ jest od tej pory w stanie e i
40 Pomiar Przykład: pomiar stanu elektronu w bazie obliczeniowej. e = α 0 + β 1. A więc z prawdopodobieństwem α 2 pomiar da wynik odpowiadający stanowi 0 ( e = 0 po pomiarze) i z prawdopodobieństwem β 2 = 1 α 2 wynikiem będzie stan 1 ( e = 1 ).
41 Pomiar Przykład: pomiar stanu elektronu w bazie obliczeniowej. e = α 0 + β 1. A więc z prawdopodobieństwem α 2 pomiar da wynik odpowiadający stanowi 0 ( e = 0 po pomiarze) i z prawdopodobieństwem β 2 = 1 α 2 wynikiem będzie stan 1 ( e = 1 ). Zauważmy, że pod wpływem pomiaru stan układu się zmienia. Ma to daleko idące konsekwencje dla kwantowej teorii informacji (tzw. no-cloning theorem) i jest podstawą np. całkowicie bezpiecznej dystrybucji klucza w kanale publicznym
42 Pomiar Przykład: pomiar stanu elektronu w bazie obliczeniowej. e = α 0 + β 1. A więc z prawdopodobieństwem α 2 pomiar da wynik odpowiadający stanowi 0 ( e = 0 po pomiarze) i z prawdopodobieństwem β 2 = 1 α 2 wynikiem będzie stan 1 ( e = 1 ). Zauważmy, że pod wpływem pomiaru stan układu się zmienia. Ma to daleko idące konsekwencje dla kwantowej teorii informacji (tzw. no-cloning theorem) i jest podstawą np. całkowicie bezpiecznej dystrybucji klucza w kanale publicznym Inny przykład: e = α 0 + β 1 i pomiar w bazie + = 1 2 ( ), = 1 2 ( 0 1 ).
43 Pomiar Wynik e = α 0 + β 1 = α( 1 2 ( + + )) + β( 1 2 ( + )) = 1 2 ((α + β) + + (α β) ). Czyli z prawdopodobieństwem 1 2 ( α + β 2 ), e = + po pomiarze i z prawd. 1 2 ( α β 2 ), e =.
44 Dwa qubity Co jeśli będziemy mieli dwa qubity?
45 Dwa qubity Co jeśli będziemy mieli dwa qubity? Rozważmy na przykład dwa atomy wodoru
46 Dwa qubity Co jeśli będziemy mieli dwa qubity? Rozważmy na przykład dwa atomy wodoru Klasycznie mamy cztery możliwe stany 00, 01, 10 i 11.
47 Dwa qubity Co jeśli będziemy mieli dwa qubity? Rozważmy na przykład dwa atomy wodoru Klasycznie mamy cztery możliwe stany 00, 01, 10 i 11. Z zasady superpozycji układ ten może być w dowolnym stanie φ = α α α α 11 11
48 Dwa qubity Co jeśli będziemy mieli dwa qubity? Rozważmy na przykład dwa atomy wodoru Klasycznie mamy cztery możliwe stany 00, 01, 10 i 11. Z zasady superpozycji układ ten może być w dowolnym stanie φ = α α α α Co z pomiarami?
49 Dwa qubity Oczywiście, możemy po prostu wykonać pomiar poprzez wskazanie bazy (czteroelementowej) i zrzutowanie wektora stanu w sposób opisany wcześniej.
50 Dwa qubity Oczywiście, możemy po prostu wykonać pomiar poprzez wskazanie bazy (czteroelementowej) i zrzutowanie wektora stanu w sposób opisany wcześniej. Jednakże, możliwe są jeszcze tzw. częściowe pomiary. Są to pomiary w których nie wybieramy pełnej bazy pomiarowej lecz dokonujemy podziału przestrzeni H na więcej niż dwie podprzestrzenie ortogonalne.
51 Dwa qubity Oczywiście, możemy po prostu wykonać pomiar poprzez wskazanie bazy (czteroelementowej) i zrzutowanie wektora stanu w sposób opisany wcześniej. Jednakże, możliwe są jeszcze tzw. częściowe pomiary. Są to pomiary w których nie wybieramy pełnej bazy pomiarowej lecz dokonujemy podziału przestrzeni H na więcej niż dwie podprzestrzenie ortogonalne. Podprzestrzenie S, S H nazywamy ortogonalnymi, gdy dla każdych v S, v S v v = 0.
52 Dwa qubity Oczywiście, możemy po prostu wykonać pomiar poprzez wskazanie bazy (czteroelementowej) i zrzutowanie wektora stanu w sposób opisany wcześniej. Jednakże, możliwe są jeszcze tzw. częściowe pomiary. Są to pomiary w których nie wybieramy pełnej bazy pomiarowej lecz dokonujemy podziału przestrzeni H na więcej niż dwie podprzestrzenie ortogonalne. Podprzestrzenie S, S H nazywamy ortogonalnymi, gdy dla każdych v S, v S v v = 0. Przykład: φ = α α α α 11 11, chcemy zmierzyć na której orbicie jest pierwszy elektron (nie interesuje nas pozycja drugiego elektronu) Oczywiście prawdopodobieństwo, że pierwszy elektron jest na orbicie i wynosi α i0 2 + α i1 2. Zaś po pomiarze układ będzie w stanie φ = α i0 i0 +α i1 i1 αi0 2 + α i1 2
53 Dwa qubity Oczywiście, możemy po prostu wykonać pomiar poprzez wskazanie bazy (czteroelementowej) i zrzutowanie wektora stanu w sposób opisany wcześniej. Jednakże, możliwe są jeszcze tzw. częściowe pomiary. Są to pomiary w których nie wybieramy pełnej bazy pomiarowej lecz dokonujemy podziału przestrzeni H na więcej niż dwie podprzestrzenie ortogonalne. Podprzestrzenie S, S H nazywamy ortogonalnymi, gdy dla każdych v S, v S v v = 0. Przykład: φ = α α α α 11 11, chcemy zmierzyć na której orbicie jest pierwszy elektron (nie interesuje nas pozycja drugiego elektronu) Oczywiście prawdopodobieństwo, że pierwszy elektron jest na orbicie i wynosi α i0 2 + α i1 2. Zaś po pomiarze układ będzie w stanie φ = α i0 i0 +α i1 i1 Widzimy, że mimo zmiany stanu wciąż αi0 2 + α i1 2 nie mamy pewności co do stanu drugiego elektronu.
54 Iloczyn tensorowy Rozważmy teraz dwa qubity, które są od siebie niezależne.
55 Iloczyn tensorowy Rozważmy teraz dwa qubity, które są od siebie niezależne. Każdemu z nich odpowiada wektor jednostkowy e i = α i 0 i + β i 1 i w przestrzeni Hilberta C 2. Wiemy też, że układowi złożonemu z tych dwóch atomów odpowiada wektor jednostkowy e 1 e 2 w przestrzeni Hilberta C 4.
56 Iloczyn tensorowy Rozważmy teraz dwa qubity, które są od siebie niezależne. Każdemu z nich odpowiada wektor jednostkowy e i = α i 0 i + β i 1 i w przestrzeni Hilberta C 2. Wiemy też, że układowi złożonemu z tych dwóch atomów odpowiada wektor jednostkowy e 1 e 2 w przestrzeni Hilberta C 4. Jaki jest związek pomiędzy e 1 e 2 i e i?
57 Iloczyn tensorowy Rozważmy teraz dwa qubity, które są od siebie niezależne. Każdemu z nich odpowiada wektor jednostkowy e i = α i 0 i + β i 1 i w przestrzeni Hilberta C 2. Wiemy też, że układowi złożonemu z tych dwóch atomów odpowiada wektor jednostkowy e 1 e 2 w przestrzeni Hilberta C 4. Jaki jest związek pomiędzy e 1 e 2 i e i? Odpowiedz: e 1 e 2 = e 1 e 2 = (α β ) (α β ) = α 1 α α 1 β β 1 α β 1 β Gdzie formalna definicja iloczynu tensorowego zostanie podana później
58 Splątanie Pytanie: Czy każdy stan układu dwóch qubitów e 1 e 2 da się wyrazić jako iloczyn tensorowy dwóch qubitów e i?
59 Splątanie Pytanie: Czy każdy stan układu dwóch qubitów e 1 e 2 da się wyrazić jako iloczyn tensorowy dwóch qubitów e i? Innymi słowy, czy każdy układ dwu qubitowy da się podzielić na dwa niezależne qubity?
60 Splątanie Pytanie: Czy każdy stan układu dwóch qubitów e 1 e 2 da się wyrazić jako iloczyn tensorowy dwóch qubitów e i? Innymi słowy, czy każdy układ dwu qubitowy da się podzielić na dwa niezależne qubity? Jak łatwo się przekonać, odpowiedź brzmi nie. A bardzo ważnym 1 przykładem takiego stanu dwuqubitowego jest 2 ( )
61 Splątanie Pytanie: Czy każdy stan układu dwóch qubitów e 1 e 2 da się wyrazić jako iloczyn tensorowy dwóch qubitów e i? Innymi słowy, czy każdy układ dwu qubitowy da się podzielić na dwa niezależne qubity? Jak łatwo się przekonać, odpowiedź brzmi nie. A bardzo ważnym 1 przykładem takiego stanu dwuqubitowego jest 2 ( ) Stany o takiej własności tzn. takie których nie da się przedstawić jako iloczyn tensorowy podukładów nazywamy stanami splątanymi. A korelację (nie niezależnych) podukładów okazują się nieznanym nigdzie poza mechaniką kwantową zjawiskiem zwanym splątaniem. Okazuje się, że praktycznie wszystkie fenomeny kryptografii kwantowej wywodzą się z istnienia splątania.
62 Paradoks EPR Jak splątanie działa w praktyce?
63 Paradoks EPR Jak splątanie działa w praktyce? Rozważmy stan φ = 1 2 ( ). Zauważmy, że jeśli zmierzymy wartość pierwszego bitu to wartość drugiego bitu jest dokładnie taka sama.
64 Paradoks EPR Jak splątanie działa w praktyce? Rozważmy stan φ = 1 2 ( ). Zauważmy, że jeśli zmierzymy wartość pierwszego bitu to wartość drugiego bitu jest dokładnie taka sama. Co więcej wiemy jaka ta wartość będzie przed jej pomiarem.
65 Paradoks EPR Jak splątanie działa w praktyce? Rozważmy stan φ = 1 2 ( ). Zauważmy, że jeśli zmierzymy wartość pierwszego bitu to wartość drugiego bitu jest dokładnie taka sama. Co więcej wiemy jaka ta wartość będzie przed jej pomiarem. Ale przecież nie jest powiedziane, że oba qubity nie są oddalone od siebie o setki lat świetlnych. Czyżby możliwość komunikacji szybszej od światła?
66 Paradoks EPR Jak splątanie działa w praktyce? Rozważmy stan φ = 1 2 ( ). Zauważmy, że jeśli zmierzymy wartość pierwszego bitu to wartość drugiego bitu jest dokładnie taka sama. Co więcej wiemy jaka ta wartość będzie przed jej pomiarem. Ale przecież nie jest powiedziane, że oba qubity nie są oddalone od siebie o setki lat świetlnych. Czyżby możliwość komunikacji szybszej od światła? Nie, ale wciąż to zachowanie wydaje się dziwne i nieintuicyjne
67 Paradoks EPR Jak splątanie działa w praktyce? Rozważmy stan φ = 1 2 ( ). Zauważmy, że jeśli zmierzymy wartość pierwszego bitu to wartość drugiego bitu jest dokładnie taka sama. Co więcej wiemy jaka ta wartość będzie przed jej pomiarem. Ale przecież nie jest powiedziane, że oba qubity nie są oddalone od siebie o setki lat świetlnych. Czyżby możliwość komunikacji szybszej od światła? Nie, ale wciąż to zachowanie wydaje się dziwne i nieintuicyjne Jak to wytłumaczyć? Pomysł Einsteina-Podolskiego-Rosenberga był taki: podczas stworzenia stanu splątanego obie cząstki ustalają (baardzo długą) listę możliwych pomiarów jakim mogą być poddawane i ustalają jaki powinien być ich wynik. Później, po rozdzieleniu w przypadku pomiaru po prostu zachowują się stosownie do tych ustaleń.
68 Paradoks EPR Jak splątanie działa w praktyce? Rozważmy stan φ = 1 2 ( ). Zauważmy, że jeśli zmierzymy wartość pierwszego bitu to wartość drugiego bitu jest dokładnie taka sama. Co więcej wiemy jaka ta wartość będzie przed jej pomiarem. Ale przecież nie jest powiedziane, że oba qubity nie są oddalone od siebie o setki lat świetlnych. Czyżby możliwość komunikacji szybszej od światła? Nie, ale wciąż to zachowanie wydaje się dziwne i nieintuicyjne Jak to wytłumaczyć? Pomysł Einsteina-Podolskiego-Rosenberga był taki: podczas stworzenia stanu splątanego obie cząstki ustalają (baardzo długą) listę możliwych pomiarów jakim mogą być poddawane i ustalają jaki powinien być ich wynik. Później, po rozdzieleniu w przypadku pomiaru po prostu zachowują się stosownie do tych ustaleń. Wydaje się to brzmieć rozsądnie - poza tym Einstein to mądry człowiek...
69 Nierówności Bella...ale i tutaj się poważnie mylił. Nie tylko dlatego, że mechanika kwantowa postuluje coś innego. My potrafimy eksperymentalnie udowodnić, że EPR się mylili.
70 Nierówności Bella...ale i tutaj się poważnie mylił. Nie tylko dlatego, że mechanika kwantowa postuluje coś innego. My potrafimy eksperymentalnie udowodnić, że EPR się mylili. Służą temu tzw. nierówności Bella
71 Nierówności Bella...ale i tutaj się poważnie mylił. Nie tylko dlatego, że mechanika kwantowa postuluje coś innego. My potrafimy eksperymentalnie udowodnić, że EPR się mylili. Służą temu tzw. nierówności Bella Rozważmy następujące dwa protokoły rozgrywane pomiędzy Alicją (A) i Bobem (B):
72 Nierówności Bella...ale i tutaj się poważnie mylił. Nie tylko dlatego, że mechanika kwantowa postuluje coś innego. My potrafimy eksperymentalnie udowodnić, że EPR się mylili. Służą temu tzw. nierówności Bella Rozważmy następujące dwa protokoły rozgrywane pomiędzy Alicją (A) i Bobem (B): Klasyczny: Alicja i Bob współdzielą jakiś ustalony przez nich wcześniej ciąg znaków S. Następnie otrzymują niezależne bity X A i X B (każdy ma swój tylko) i ich zadaniem jest podanie takich a i b (przez odpowiednio Alicję i Boba), że X A X B = a b
73 Nierówności Bella...ale i tutaj się poważnie mylił. Nie tylko dlatego, że mechanika kwantowa postuluje coś innego. My potrafimy eksperymentalnie udowodnić, że EPR się mylili. Służą temu tzw. nierówności Bella Rozważmy następujące dwa protokoły rozgrywane pomiędzy Alicją (A) i Bobem (B): Klasyczny: Alicja i Bob współdzielą jakiś ustalony przez nich wcześniej ciąg znaków S. Następnie otrzymują niezależne bity X A i X B (każdy ma swój tylko) i ich zadaniem jest podanie takich a i b (przez odpowiednio Alicję i Boba), że X A X B = a b Kwantowy: Alicja i Bob współdzielą stan φ = 1 2 ( ). Następnie otrzymują niezależne bity X A i X B (każdy ma swój tylko) i ich zadaniem jest podanie takich a i b (przez odpowiednio Alicję i Boba), że X A X B = a b.
74 Nierówności Bella Można udowodnić, że najlepsze co mogą zrobić Alicja i Bob w przypadku klasycznym, to przyjąć strategię wg której zawsze zwracają a = b = 0. Czyli udaje im się otrzymać równość X A X B = a b z prawdopodobieństwem 0, 75. Jest to implikacja tzw. nierówności Bella, które podaje się w terminach wartości oczekiwanych.
75 Nierówności Bella Można udowodnić, że najlepsze co mogą zrobić Alicja i Bob w przypadku klasycznym, to przyjąć strategię wg której zawsze zwracają a = b = 0. Czyli udaje im się otrzymać równość X A X B = a b z prawdopodobieństwem 0, 75. Jest to implikacja tzw. nierówności Bella, które podaje się w terminach wartości oczekiwanych. Jednakże w kwantowej wersji protokołu można to zrobić lepiej
76 Nierówności Bella Można udowodnić, że najlepsze co mogą zrobić Alicja i Bob w przypadku klasycznym, to przyjąć strategię wg której zawsze zwracają a = b = 0. Czyli udaje im się otrzymać równość X A X B = a b z prawdopodobieństwem 0, 75. Jest to implikacja tzw. nierówności Bella, które podaje się w terminach wartości oczekiwanych. Jednakże w kwantowej wersji protokołu można to zrobić lepiej jeśli X A = 0 Alicja dokonuje pomiaru w bazie standardowej i zwraca wynik jako a jeśli X A = 1 Alicja dokonuje pomiaru w bazie standardowej obróconej o Π 8 i zwraca wynik jako a jeśli X B = 0 Bob dokonuje pomiaru w bazie standardowej i zwraca dopełnienie wyniku jako b jeśli X B = 1 Bob dokonuje pomiaru w bazie standardowej obróconej o Π 8 i zwraca dopełnienie wyniku jako b
77 Nierówności Bella Interesuje nas Pr[a b X A X B ] = X A,X B 1 4 Pr[a b X A X B X A, X B ]
78 Nierówności Bella Interesuje nas Pr[a b X A X B ] = 1 X A,X B 4 Pr[a b X A X B X A, X B ] Liczymy
79 Nierówności Bella Interesuje nas Pr[a b X A X B ] = 1 X A,X B 4 Pr[a b X A X B X A, X B ] Liczymy Czyli
80 Nierówności Bella Co więcej, powyższy protokół można zaimplementować i zrobiono to w przypadku trochę innego acz analogicznego protokołu. Wyniki wydają się jednoznacznie potwierdzać powyższe wyliczenia tym samym odrzucając teorię ukrytych zmiennych
Wstęp do Modelu Standardowego
Wstęp do Modelu Standardowego Plan (Uzupełnienie matematyczne II) Abstrakcyjna przestrzeń stanów Podstawowe własności Iloczyn skalarny amplitudy prawdopodobieństwa Operatory i ich hermitowskość Wektory
Bardziej szczegółowoPOSTULATY MECHANIKI KWANTOWEJ cd i formalizm matematyczny
POSTULATY MECHANIKI KWANTOWEJ cd i formalizm matematyczny Funkcja Falowa Postulat 1 Dla każdego układu istnieje funkcja falowa (funkcja współrzędnych i czasu), która jest ciągła, całkowalna w kwadracie,
Bardziej szczegółowoKwantowa kooperacja. Robert Nowotniak. Wydział Fizyki Technicznej, Informatyki i Matematyki Stosowanej Politechnika Łódzka
Wydział Fizyki Technicznej, Informatyki i Matematyki Stosowanej Politechnika Łódzka Sekcja Informatyki Kwantowej, 17 maja 2007 Materiały źródłowe Prezentacja oparta jest na publikacjach: Johann Summhammer,
Bardziej szczegółowoWprowadzenie do teorii komputerów kwantowych
Wprowadzenie do teorii komputerów kwantowych mgr inż. Olga Siedlecka olga@icis.pcz.pl Instytut Informatyki Teoretycznej i Stosowanej Wprowadzenie do teorii komputerów kwantowych p.1/35 Plan seminarium
Bardziej szczegółowoPrzestrzeń unitarna. Jacek Kłopotowski. 23 października Katedra Matematyki i Ekonomii Matematycznej SGH
Katedra Matematyki i Ekonomii Matematycznej SGH 23 października 2018 Definicja iloczynu skalarnego Definicja Iloczynem skalarnym w przestrzeni liniowej R n nazywamy odwzorowanie ( ) : R n R n R spełniające
Bardziej szczegółowo1 Formy hermitowskie. GAL (Informatyka) Wykład - formy hermitowskie. Paweł Bechler
GAL (Informatyka) Wykład - formy hermitowskie Wersja z dnia 23 stycznia 2014 Paweł Bechler 1 Formy hermitowskie Niech X oznacza przestrzeń liniową nad ciałem K. Definicja 1. Funkcję φ : X X K nazywamy
Bardziej szczegółowoInformatyka kwantowa. Zaproszenie do fizyki. Zakład Optyki Nieliniowej. wykład z cyklu. Ryszard Tanaś. mailto:tanas@kielich.amu.edu.
Zakład Optyki Nieliniowej http://zon8.physd.amu.edu.pl 1/35 Informatyka kwantowa wykład z cyklu Zaproszenie do fizyki Ryszard Tanaś Umultowska 85, 61-614 Poznań mailto:tanas@kielich.amu.edu.pl Spis treści
Bardziej szczegółowoInformacja o przestrzeniach Hilberta
Temat 10 Informacja o przestrzeniach Hilberta 10.1 Przestrzenie unitarne, iloczyn skalarny Niech dana będzie przestrzeń liniowa X. Załóżmy, że każdej parze elementów x, y X została przyporządkowana liczba
Bardziej szczegółowoMiary splątania kwantowego
kwantowego Michał Kotowski michal.kotowski1@gmail.com K MISMaP, Uniwersystet Warszawski Studenckie Koło Fizyki UW (SKFiz UW) 24 kwietnia 2010 kwantowego Spis treści 1 2 Stany czyste i mieszane Matematyczny
Bardziej szczegółowo1. Matematyka Fizyki Kwantowej: Cześć Druga
. Matematyka Fizyki Kwantowej: Cześć Druga Piotr Szańkowski I. PRZESTRZEŃ WEKTOROWA Kolejnym punktem naszej jest ogólna struktura matematyczna mechaniki kwantowej, która jest strukturą przestrzeni wektorowej
Bardziej szczegółowoPrzestrzenie wektorowe
Rozdział 4 Przestrzenie wektorowe Rozważania dotyczące przestrzeni wektorowych rozpoczniemy od kilku prostych przykładów. Przykład 4.1. W przestrzeni R 3 = {(x, y, z) : x, y, z R} wprowadzamy dwa działania:
Bardziej szczegółowoGeometria Lista 0 Zadanie 1
Geometria Lista 0 Zadanie 1. Wyznaczyć wzór na pole równoległoboku rozpiętego na wektorach u, v: (a) nie odwołując się do współrzędnych tych wektorów; (b) odwołując się do współrzędnych względem odpowiednio
Bardziej szczegółowoZadania egzaminacyjne
Rozdział 13 Zadania egzaminacyjne Egzamin z algebry liniowej AiR termin I 03022011 Zadanie 1 Wyznacz sumę rozwiązań równania: (8z + 1 i 2 2 7 iz 4 = 0 Zadanie 2 Niech u 0 = (1, 2, 1 Rozważmy odwzorowanie
Bardziej szczegółowoZadania z algebry liniowej Iloczyn skalarny, przestrzenie euklidesowe
Zadania z algebry liniowej Iloczyn skalarny, przestrzenie euklidesowe Definicja 1 (Iloczyn skalarny). Niech V będzie rzeczywistą przestrzenią liniową. Iloczynem skalarnym w przestrzeni V nazywamy funkcję
Bardziej szczegółowoJak łatwo zauważyć, zbiór form symetrycznych (podobnie antysymetrycznych) stanowi podprzestrzeń przestrzeni L(V, V, K). Oznaczamy ją Sym(V ).
Odwzorowania n-liniowe; formy n-liniowe Definicja 1 Niech V 1,..., V n, U będą przestrzeniami liniowymi nad ciałem K. Odwzorowanie G: V 1 V n U nazywamy n-liniowym, jeśli dla każdego k [n] i wszelkich
Bardziej szczegółowoR n = {(x 1, x 2,..., x n ): x i R, i {1,2,...,n} },
nazywa- Definicja 1. Przestrzenią liniową R n my zbiór wektorów R n = {(x 1, x 2,..., x n ): x i R, i {1,2,...,n} }, z określonymi działaniami dodawania wektorów i mnożenia wektorów przez liczby rzeczywiste.
Bardziej szczegółowoAlgebra Liniowa 2 (INF, TIN), MAP1152 Lista zadań
Algebra Liniowa 2 (INF, TIN), MAP1152 Lista zadań Przekształcenia liniowe, diagonalizacja macierzy 1. Podano współrzędne wektora v w bazie B. Znaleźć współrzędne tego wektora w bazie B, gdy: a) v = (1,
Bardziej szczegółowoWstęp do komputerów kwantowych
Obwody kwantowe Uniwersytet Łódzki, Wydział Fizyki i Informatyki Stosowanej 2008/2009 Obwody kwantowe Bramki kwantowe 1 Algorytmy kwantowe 2 3 4 Algorytmy kwantowe W chwili obecnej znamy dwie obszerne
Bardziej szczegółowoII. POSTULATY MECHANIKI KWANTOWEJ W JĘZYKU WEKTORÓW STANU. Janusz Adamowski
II. POSTULATY MECHANIKI KWANTOWEJ W JĘZYKU WEKTORÓW STANU Janusz Adamowski 1 1 Przestrzeń Hilberta Do opisu stanów kwantowych używamy przestrzeni Hilberta. Przestrzenią Hilberta H nazywamy przestrzeń wektorową
Bardziej szczegółowoPrzestrzenie liniowe
Rozdział 4 Przestrzenie liniowe 4.1. Działania zewnętrzne Niech X oraz F będą dwoma zbiorami niepustymi. Dowolną funkcję D : F X X nazywamy działaniem zewnętrznym w zbiorze X nad zbiorem F. Przykład 4.1.
Bardziej szczegółowoAkwizycja i przetwarzanie sygnałów cyfrowych
Akwizycja i przetwarzanie sygnałów cyfrowych Instytut Teleinformatyki ITI PK Kraków 21 luty 2011 Reprezentacje sygnału Jak reprezentujemy sygnał: wybieramy sygnały wzorcowe (bazę) rozwijamy sygnał w wybranej
Bardziej szczegółowoO informatyce kwantowej
O informatyce kwantowej Piotr Gawron Instytut Informatyki Teoretycznej i Stosowanej PAN Posiedzenie PTM Gliwice Piotr Gawron (IITiS PAN) O informatyce kwantowej 6 października 009 1 / 33 Plan wystąpienia
Bardziej szczegółowoIloczyn skalarny. Mirosław Sobolewski. Wydział Matematyki, Informatyki i Mechaniki UW. 10. wykład z algebry liniowej Warszawa, grudzień 2013
Iloczyn skalarny Mirosław Sobolewski Wydział Matematyki, Informatyki i Mechaniki UW 10. wykład z algebry liniowej Warszawa, grudzień 2013 Mirosław Sobolewski (UW) Warszawa, grudzień 2013 1 / 14 Standardowy
Bardziej szczegółowoWykład 9. Matematyka 3, semestr zimowy 2011/ listopada 2011
Wykład 9. Matematyka 3, semestr zimowy 2011/2012 4 listopada 2011 W trakcie poprzedniego wykładu zdefiniowaliśmy pojęcie k-kowektora na przestrzeni wektorowej. Wprowadziliśmy także iloczyn zewnętrzny wielokowektorów
Bardziej szczegółowoKomputery Kwantowe. Sprawy organizacyjne Literatura Plan. Komputery Kwantowe. Ravindra W. Chhajlany. 27 listopada 2006
Sprawy organizacyjne Literatura Plan Ravindra W. Chhajlany 27 listopada 2006 Ogólne Sprawy organizacyjne Literatura Plan Współrzędne: Pokój 207, Zakład Elektroniki Kwantowej. Telefon: (0-61)-8295005 Email:
Bardziej szczegółowoZadania z Algebry liniowej 4 Semestr letni 2009
Zadania z Algebry liniowej 4 Semestr letni 2009 Ostatnie zmiany 23.05.2009 r. 1. Niech F będzie podciałem ciała K i niech n N. Pokazać, że niepusty liniowo niezależny podzbiór S przestrzeni F n jest także
Bardziej szczegółowoKRZYSZTOF WÓJTOWICZ Instytut Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego
KRZYSZTOF WÓJTOWICZ Instytut Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego wojtow@uw.edu.pl 1 2 1. SFORMUŁOWANIE PROBLEMU Czy są empiryczne aspekty dowodów matematycznych? Jeśli tak to jakie stanowisko filozoficzne
Bardziej szczegółowoAlgebra liniowa. 1. Macierze.
Algebra liniowa 1 Macierze Niech m oraz n będą liczbami naturalnymi Przestrzeń M(m n F) = F n F n będącą iloczynem kartezjańskim m egzemplarzy przestrzeni F n z naturalnie określonymi działaniami nazywamy
Bardziej szczegółowofotony i splątanie Jacek Matulewski Karolina Słowik Jarosław Zaremba Jacek Jurkowski MECHANIKA KWANTOWA DLA NIEFIZYKÓW
fotony i splątanie Jacek Matulewski Karolina Słowik Jarosław Zaremba Jacek Jurkowski MECHANIKA KWANTOWA DLA NIEFIZYKÓW wektory pojedyncze fotony paradoks EPR Wielkości wektorowe w fizyce punkt zaczepienia
Bardziej szczegółowoFormy kwadratowe. Mirosław Sobolewski. Wydział Matematyki, Informatyki i Mechaniki UW. wykład z algebry liniowej Warszawa, styczeń 2009
Formy kwadratowe Mirosław Sobolewski Wydział Matematyki, Informatyki i Mechaniki UW wykład z algebry liniowej Warszawa, styczeń 2009 Mirosław Sobolewski (UW) Warszawa, 2009 1 / 15 Definicja Niech V, W,
Bardziej szczegółowomacierze jednostkowe (identyczności) macierze diagonalne, które na przekątnej mają same
1 Macierz definicja i zapis Macierzą wymiaru m na n nazywamy tabelę a 11 a 1n A = a m1 a mn złożoną z liczb (rzeczywistych lub zespolonych) o m wierszach i n kolumnach (zamiennie będziemy też czasem mówili,
Bardziej szczegółowo1 Przestrzeń liniowa. α 1 x α k x k = 0
Z43: Algebra liniowa Zagadnienie: przekształcenie liniowe, macierze, wyznaczniki Zadanie: przekształcenie liniowe, jądro i obraz, interpretacja geometryczna. Przestrzeń liniowa Już w starożytności człowiek
Bardziej szczegółowoPostulaty mechaniki kwantowej
3.10.2004 11. Postulaty mechaniki kwantowej 120 Rozdział 11 Postulaty mechaniki kwantowej Mechanika kwantowa, jak zresztą każda teoria fizyczna, bazuje na kilku postulatach, które przyjmujemy "na wiarę".
Bardziej szczegółowoPeter W. Shor - Polynomial-Time Algorithms for Prime Factorization and Discrete Logarithms on a Quantum Computer. 19 listopada 2004 roku
Peter W. Shor - Polynomial-Time Algorithms for Prime Factorization and Discrete Logarithms on a Quantum Computer. 19 listopada 2004 roku Wstęp czyli (próba) odpowiedzi na pewne pytania (Silna) Teza Church
Bardziej szczegółowoObliczenia inspirowane Naturą
Obliczenia inspirowane Naturą Wykład 12 - Algorytmy i protokoły kwantowe Jarosław Miszczak IITiS PAN Gliwice 19/05/2016 1 / 39 1 Motywacja rozwoju informatyki kwantowej. 2 Stany kwantowe. 3 Notacja Diraca.
Bardziej szczegółowointerpretacje mechaniki kwantowej fotony i splątanie
mechaniki kwantowej fotony i splątanie Jacek Matulewski Karolina Słowik Jarosław Zaremba Jacek Jurkowski MECHANIKA KWANTOWA DLA NIEFIZYKÓW Twierdzenie o nieklonowaniu Jak sklonować stan kwantowy? klonowanie
Bardziej szczegółowoCiała i wielomiany 1. przez 1, i nazywamy jedynką, zaś element odwrotny do a 0 względem działania oznaczamy przez a 1, i nazywamy odwrotnością a);
Ciała i wielomiany 1 Ciała i wielomiany 1 Definicja ciała Niech F będzie zbiorem, i niech + ( dodawanie ) oraz ( mnożenie ) będą działaniami na zbiorze F. Definicja. Zbiór F wraz z działaniami + i nazywamy
Bardziej szczegółowoPokazać, że wyżej zdefiniowana struktura algebraiczna jest przestrzenią wektorową nad ciałem
Zestaw zadań 9: Przestrzenie wektorowe. Podprzestrzenie () Wykazać, że V = C ze zwykłym dodawaniem jako dodawaniem wektorów i operacją mnożenia przez skalar : C C C, (z, v) z v := z v jest przestrzenią
Bardziej szczegółowoAlgebra liniowa z geometrią
Algebra liniowa z geometrią Maciej Czarnecki 15 stycznia 2013 Spis treści 1 Geometria płaszczyzny 2 1.1 Wektory i skalary........................... 2 1.2 Macierze, wyznaczniki, układy równań liniowych.........
Bardziej szczegółowoMatematyka z el. statystyki, # 1 /Geodezja i kartografia I/
Matematyka z el. statystyki, # 1 /Geodezja i kartografia I/ dr n. mat. Zdzisław Otachel Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie Katedra Zastosowań Matematyki i Informatyki ul. Akademicka 15, p.211a, bud. Agro
Bardziej szczegółowoWstęp do komputerów kwantowych
Wprowadzenie do mechaniki kwantowej Uniwersytet Łódzki, Wydział Fizyki i Informatyki Stosowanej 2008/2009 Wprowadzenie do mechaniki kwantowej Podstawy matematyczne 1 Algebra liniowa Bazy i liniowa niezależność
Bardziej szczegółowo1 Podstawowe oznaczenia
Poniżej mogą Państwo znaleźć skondensowane wiadomości z wykładu. Należy je traktować jako przegląd pojęć, które pojawiły się na wykładzie. Materiały te nie są w pełni tożsame z tym co pojawia się na wykładzie.
Bardziej szczegółowoTak określił mechanikę kwantową laureat nagrody Nobla Ryszard Feynman ( ) mechanika kwantowa opisuje naturę w sposób prawdziwy, jako absurd.
Tak określił mechanikę kwantową laureat nagrody Nobla Ryszard Feynman (1918-1988) mechanika kwantowa opisuje naturę w sposób prawdziwy, jako absurd. Równocześnie Feynman podkreślił, że obliczenia mechaniki
Bardziej szczegółowoKrótki wstęp do mechaniki kwantowej
Piotr Kowalczewski III rok fizyki, e-mail: piotrkowalczewski@gmailcom Krótki wstęp do mechaniki kwantowej Spotkanie Sekcji Informatyki Kwantowej Mechanika kwantowa w cytatach If quantum mechanics hasn
Bardziej szczegółowoKryptografia. z elementami kryptografii kwantowej. Ryszard Tanaś Wykład 13
Kryptografia z elementami kryptografii kwantowej Ryszard Tanaś http://zon8.physd.amu.edu.pl/~tanas Wykład 13 Spis treści 19 Algorytmy kwantowe 3 19.1 Bit kwantowy kubit (qubit)........... 3 19. Twierdzenie
Bardziej szczegółowoHistoria. Zasada Działania
Komputer kwantowy układ fizyczny do opisu którego wymagana jest mechanika kwantowa, zaprojektowany tak, aby wynik ewolucji tego układu reprezentował rozwiązanie określonego problemu obliczeniowego. Historia
Bardziej szczegółowoKlasyczne i kwantowe podejście do teorii automatów i języków formalnych p.1/33
Klasyczne i kwantowe podejście do teorii automatów i języków formalnych mgr inż. Olga Siedlecka olga.siedlecka@icis.pcz.pl Zakład Informatyki Stosowanej i Inżynierii Oprogramowania Instytut Informatyki
Bardziej szczegółowoPodstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 24, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek
odstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej wykład 4, 5.05.0 wykład: pokazy: ćwiczenia: Michał Karpiński Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek Ernest Grodner Wykład 3 - przypomnienie argumenty
Bardziej szczegółowoO pewnych związkach teorii modeli z teorią reprezentacji
O pewnych związkach teorii modeli z teorią reprezentacji na podstawie referatu Stanisława Kasjana 5 i 12 grudnia 2000 roku 1. Elementy teorii modeli Będziemy rozważać język L składający się z przeliczalnej
Bardziej szczegółowo1 Zbiory i działania na zbiorach.
Matematyka notatki do wykładu 1 Zbiory i działania na zbiorach Pojęcie zbioru jest to pojęcie pierwotne (nie definiuje się tego pojęcia) Pojęciami pierwotnymi są: element zbioru i przynależność elementu
Bardziej szczegółowoBaza w jądrze i baza obrazu ( )
Przykład Baza w jądrze i baza obrazu (839) Znajdź bazy jądra i obrazu odwzorowania α : R 4 R 3, gdzie α(x, y, z, t) = (x + 2z + t, 2x + y 3z 5t, x y + z + 4t) () zór ten oznacza, że α jest odwzorowaniem
Bardziej szczegółowoSIMR 2016/2017, Analiza 2, wykład 1, Przestrzeń wektorowa
SIMR 06/07, Analiza, wykład, 07-0- Przestrzeń wektorowa Przestrzeń wektorowa (liniowa) - przestrzeń (zbiór) w której określone są działania (funkcje) dodawania elementów i mnożenia elementów przez liczbę
Bardziej szczegółowoSplątanie a przesyłanie informacji
Splątanie a przesyłanie informacji Jarosław A. Miszczak 21 marca 2003 roku Plan referatu Stany splątane Co to jest splątanie? Gęste kodowanie Teleportacja Przeprowadzone eksperymenty Możliwości wykorzystania
Bardziej szczegółowoW5. Komputer kwantowy
W5. Komputer kwantowy Komputer klasyczny: Informacja zapisana w postaci bitów (binary digit) (sygnał jest albo go nie ma) W klasycznych komputerach wartość bitu jest określona przez stan pewnego elementu
Bardziej szczegółowoEndomorfizmy liniowe
Endomorfizmy liniowe Mirosław Sobolewski Wydział Matematyki, Informatyki i Mechaniki UW 8. wykład z algebry liniowej Warszawa, listopad 2011 Mirosław Sobolewski (UW) Warszawa, listopad 2011 1 / 16 Endomorfizmy
Bardziej szczegółowoLokalna odwracalność odwzorowań, odwzorowania uwikłane
Lokalna odwracalność odwzorowań, odwzorowania uwikłane Katedra Matematyki i Ekonomii Matematycznej Szkoła Główna Handlowa 17 maja 2012 Definicja Mówimy, że odwzorowanie F : X R n, gdzie X R n, jest lokalnie
Bardziej szczegółowodomykanie relacji, relacja równoważności, rozkłady zbiorów
1 of 8 2012-03-28 17:45 Logika i teoria mnogości/wykład 5: Para uporządkowana iloczyn kartezjański relacje domykanie relacji relacja równoważności rozkłady zbiorów From Studia Informatyczne < Logika i
Bardziej szczegółowoWykład 4 Udowodnimy teraz, że jeśli U, W są podprzetrzeniami skończenie wymiarowej przestrzeni V to zachodzi wzór: dim(u + W ) = dim U + dim W dim(u
Wykład 4 Udowodnimy teraz, że jeśli U, W są podprzetrzeniami skończenie wymiarowej przestrzeni V to zachodzi wzór: dim(u + W ) = dim U + dim W dim(u W ) Rzeczywiście U W jest podprzetrzenią przestrzeni
Bardziej szczegółowoObliczenia inspirowane Naturą
Obliczenia inspirowane Naturą Wykład 07 - Podstawy obliczeń kwantowych Jarosław Miszczak IITiS PAN Gliwice 27/10/2016 1 / 29 1 Wprowadzenie Obliczanie Motywacja fizyczna Motywacja kryptograficzna 2 2 /
Bardziej szczegółowoRozdział 2. Liczby zespolone
Rozdział Liczby zespolone Zbiór C = R z działaniami + oraz określonymi poniżej: x 1, y 1 ) + x, y ) := x 1 + x, y 1 + y ), 1) x 1, y 1 ) x, y ) := x 1 x y 1 y, x 1 y + x y 1 ) ) jest ciałem zob rozdział
Bardziej szczegółowobity kwantowe zastosowania stanów splątanych
bity kwantowe zastosowania stanów splątanych Jacek Matulewski Karolina Słowik Jarosław Zaremba Jacek Jurkowski MECHANIKA KWANTOWA DLA NIEFIZYKÓW Bit kwantowy zawiera więcej informacji niż bit klasyczny
Bardziej szczegółowoRozwiązania, seria 5.
Rozwiązania, seria 5. 26 listopada 2012 Zadanie 1. Zbadaj, dla jakich wartości parametru r R wektor (r, r, 1) lin{(2, r, r), (1, 2, 2)} R 3? Rozwiązanie. Załóżmy, że (r, r, 1) lin{(2, r, r), (1, 2, 2)}.
Bardziej szczegółowoPraca domowa - seria 6
Praca domowa - seria 6 28 grudnia 2012 Zadanie 1. Znajdź bazę jądra i obrazu przekształcenia liniowego φ : R 4 wzorem: R 3 danego φ(x 1, x 2, x 3, x 4 ) = (x 1 +2x 2 x 3 +3x 4, x 1 +x 2 +2x 3 +x 4, 2x
Bardziej szczegółowoSeria zadań z Algebry IIR nr kwietnia 2017 r. i V 2 = B 2, B 4 R, gdzie
Seria zadań z Algebry IIR nr 29 kwietnia 207 r Notacja: We wszystkich poniższych zadaniach K jest ciałem, V wektorow a nad K zaś jest przestrzeni a Zadanie Niechaj V = K 4 [t] Określmy podprzestrzenie
Bardziej szczegółowoLista. Przestrzenie liniowe. Zadanie 1 Sprawdź, czy (V, +, ) jest przestrzenią liniową nadr :
Lista Przestrzenie liniowe Zadanie 1 Sprawdź, czy (V, +, ) jest przestrzenią liniową nadr : V = R[X], zbiór wielomianów jednej zmiennej o współczynnikach rzeczywistych, wraz ze standardowym dodawaniem
Bardziej szczegółowoALGEBRA LINIOWA Z GEOMETRIĄ, LISTA ZADAŃ NR 8
ALGEBRA LINIOWA Z GEOMETRIĄ, LISTA ZADAŃ NR 8 1. Sprawdzić, czy następujące podzbiory są podprzestrzeniami liniowymi przestrzeni R n (dla odpowiednich n) (a) {[u, v, 2u, 4v] ; u, v R} R 4, (b) {[u, v,
Bardziej szczegółowoA,B M! v V ; A + v = B, (1.3) AB = v. (1.4)
Rozdział 1 Prosta i płaszczyzna 1.1 Przestrzeń afiniczna Przestrzeń afiniczna to matematyczny model przestrzeni jednorodnej, bez wyróżnionego punktu. Można w niej przesuwać punkty równolegle do zadanego
Bardziej szczegółowo19 Własności iloczynu skalarnego: norma, kąt i odległość
19 Własności iloczynu skalarnego: norma, kąt i odległość Załóżmy, że V jest przestrzenią liniową z iloczynem skalarnym.,.. Definicja 19.1 Normą (długością) wektora v V nazywamy liczbę v = v, v. Uwaga 1
Bardziej szczegółowoAnaliza funkcjonalna 1.
Analiza funkcjonalna 1. Wioletta Karpińska Semestr letni 2015/2016 0 Bibliografia [1] Banaszczyk W., Analiza matematyczna 3. Wykłady. (http://math.uni.lodz.pl/ wbanasz/am3/) [2] Birkholc A., Analiza matematyczna.
Bardziej szczegółowo3 1 + i 1 i i 1 2i 2. Wyznaczyć macierze spełniające własność komutacji: [A, X] = B
1. Dla macierzy a) A = b) A = c) A = d) A = 3 1 + i 1 i i i 0 i i 0 1 + i 1 i 0 0 0 0 1 0 1 0 1 + i 1 i Wyznaczyć macierze spełniające własność komutacji: A, X = B. Obliczyć pierwiaski z macierzy: A =
Bardziej szczegółowoWykład 5. Ker(f) = {v V ; f(v) = 0}
Wykład 5 Niech f : V W będzie przekształceniem liniowym przestrzeni wektorowych Wtedy jądrem przekształcenia nazywamy zbiór tych elementów z V, których obrazem jest wektor zerowy w przestrzeni W Jądro
Bardziej szczegółowoZestaw zadań 5: Sumy i sumy proste podprzestrzeni. Baza i wymiar. Rzędy macierzy. Struktura zbioru rozwiązań układu równań.
Zestaw zadań : Sumy i sumy proste podprzestrzeni Baza i wymiar Rzędy macierzy Struktura zbioru rozwiązań układu równań () Pokazać, że jeśli U = lin(α, α,, α k ), U = lin(β, β,, β l ), to U + U = lin(α,
Bardziej szczegółowoModelowanie zależności. Matematyczne podstawy teorii ryzyka i ich zastosowanie R. Łochowski
Modelowanie zależności pomiędzy zmiennymi losowymi Matematyczne podstawy teorii ryzyka i ich zastosowanie R. Łochowski P Zmienne losowe niezależne - przypomnienie Dwie rzeczywiste zmienne losowe X i Y
Bardziej szczegółowoInformatyka Kwantowa Sekcja Informatyki Kwantowej prezentacja
Informatyka Kwantowa Sekcja Informatyki Kwantowej prezentacja Robert Nowotniak Wydział FTIMS, Politechnika Łódzka XV konferencja SIS, 26 października 2007 Streszczenie Informatyka kwantowa jest dziedziną
Bardziej szczegółowo1 Podobieństwo macierzy
GAL (Informatyka) Wykład - zagadnienie własne Wersja z dnia 6 lutego 2014 Paweł Bechler 1 Podobieństwo macierzy Definicja 1 Powiemy, że macierze A, B K n,n są podobne, jeżeli istnieje macierz nieosobliwa
Bardziej szczegółowobity kwantowe zastosowania stanów splątanych
bity kwantowe zastosowania stanów splątanych Jacek Matulewski Karolina Słowik Jarosław Zaremba Jacek Jurkowski MECHANIKA KWANTOWA DLA NIEFIZYKÓW Bit jest jednostką informacji tzn. jest "najmniejszą możliwą
Bardziej szczegółowoInformacja o przestrzeniach Sobolewa
Wykład 11 Informacja o przestrzeniach Sobolewa 11.1 Definicja przestrzeni Sobolewa Niech R n będzie zbiorem mierzalnym. Rozważmy przestrzeń Hilberta X = L 2 () z iloczynem skalarnym zdefiniowanym równością
Bardziej szczegółowoUkłady liniowo niezależne
Układy liniowo niezależne Mirosław Sobolewski Wydział Matematyki, Informatyki i Mechaniki UW 3.wykład z algebry liniowej Warszawa, październik 2016 Mirosław Sobolewski (UW) Warszawa, październik 2016 1
Bardziej szczegółowoWykład 1. Przestrzeń Hilberta
Wykład 1. Przestrzeń Hilberta Sygnały. Funkcje (w języku inżynierów - sygnały) które będziemy rozważali na tym wykładzie będą kilku typów Sygnały ciągłe (analogowe). ) L 2 (R) to funkcje na prostej spełniające
Bardziej szczegółowoZadania z algebry liniowej - sem. I Przestrzenie liniowe, bazy, rząd macierzy
Zadania z algebry liniowej - sem I Przestrzenie liniowe bazy rząd macierzy Definicja 1 Niech (K + ) będzie ciałem (zwanym ciałem skalarów a jego elementy nazywać będziemy skalarami) Przestrzenią liniową
Bardziej szczegółowoCo to jest wektor? Jest to obiekt posiadający: moduł (długość), kierunek wraz ze zwrotem.
1 Wektory Co to jest wektor? Jest to obiekt posiadający: moduł (długość), kierunek wraz ze zwrotem. 1.1 Dodawanie wektorów graficzne i algebraiczne. Graficzne - metoda równoległoboku. Sprowadzamy wektory
Bardziej szczegółowo2 1 3 c c1. e 1, e 2,..., e n A= e 1 e 2...e n [ ] M. Przybycień Matematyczne Metody Fizyki I
Liniowa niezależno ność wektorów Przykład: Sprawdzić czy następujące wektory z przestrzeni 3 tworzą bazę: e e e3 3 Sprawdzamy czy te wektory są liniowo niezależne: 3 c + c + c3 0 c 0 c iei 0 c + c + 3c3
Bardziej szczegółowoZaawansowane metody numeryczne
Wykład 1 Zadanie Definicja 1.1. (zadanie) Zadaniem nazywamy zagadnienie znalezienia rozwiązania x spełniającego równanie F (x, d) = 0, gdzie d jest zbiorem danych (od których zależy rozwiązanie x), a F
Bardziej szczegółowoWstęp do metod numerycznych Uwarunkowanie Eliminacja Gaussa. P. F. Góra
Wstęp do metod numerycznych Uwarunkowanie Eliminacja Gaussa P. F. Góra http://th-www.if.uj.edu.pl/zfs/gora/ 2012 Uwarunkowanie zadania numerycznego Niech ϕ : R n R m będzie pewna funkcja odpowiednio wiele
Bardziej szczegółowoChcąc wyróżnić jedno z działań, piszemy np. (, ) i mówimy, że działanie wprowadza w STRUKTURĘ ALGEBRAICZNĄ lub, że (, ) jest SYSTEMEM ALGEBRAICZNYM.
DEF. DZIAŁANIE DWUARGUMENTOWE Działaniem dwuargumentowym w niepsutym zbiorze nazywamy każde odwzorowanie iloczynu kartezjańskiego :. Inaczej mówiąc, w zbiorze jest określone działanie dwuargumentowe, jeśli:
Bardziej szczegółowoW naukach technicznych większość rozpatrywanych wielkości możemy zapisać w jednej z trzech postaci: skalara, wektora oraz tensora.
1. Podstawy matematyki 1.1. Geometria analityczna W naukach technicznych większość rozpatrywanych wielkości możemy zapisać w jednej z trzech postaci: skalara, wektora oraz tensora. Skalarem w fizyce nazywamy
Bardziej szczegółowoIX. MECHANIKA (FIZYKA) KWANTOWA
IX. MECHANIKA (FIZYKA) KWANTOWA IX.1. OPERACJE OBSERWACJI. a) klasycznie nie ważna kolejność, w jakiej wykonujemy pomiary. AB = BA A pomiar wielkości A B pomiar wielkości B b) kwantowo wartość obserwacji
Bardziej szczegółowoφ(x 1,..., x n ) = a i x 2 i +
Teoria na egzamin z algebry liniowej Wszystkie podane pojęcia należy umieć określić i podać pprzykłady, ewentualnie kontrprzykłady. Ponadto należy znać dowody tam gdzie to jest zaznaczone. Liczby zespolone.
Bardziej szczegółowoUzupełnienia dotyczące zbiorów uporządkowanych (3 lutego 2011).
Uzupełnienia dotyczące zbiorów uporządkowanych (3 lutego 2011). Poprzedniczka tej notatki zawierała błędy! Ta pewnie zresztą też ; ). Ćwiczenie 3 zostało zmienione, bo żądałem, byście dowodzili czegoś,
Bardziej szczegółowoPrawdopodobieństwo i statystyka
Wykład VIII: Przestrzenie statystyczne. Estymatory 1 grudnia 2014 Wprowadzenie Przykład: pomiar z błędem Współczynnik korelacji r(x, Z) = 0, 986 Wprowadzenie Przykład: pomiar z błędem Współczynnik korelacji
Bardziej szczegółowoKody blokowe Wykład 2, 10 III 2011
Kody blokowe Wykład 2, 10 III 2011 Literatura 1. R.M. Roth, Introduction to Coding Theory, 2006 2. W.C. Huffman, V. Pless, Fundamentals of Error-Correcting Codes, 2003 3. D.R. Hankerson et al., Coding
Bardziej szczegółowoPrawdopodobieństwo i statystyka
Wykład XV: Zagadnienia redukcji wymiaru danych 2 lutego 2015 r. Standaryzacja danych Standaryzacja danych Własności macierzy korelacji Definicja Niech X będzie zmienną losową o skończonym drugim momencie.
Bardziej szczegółowoII. Równania autonomiczne. 1. Podstawowe pojęcia.
II. Równania autonomiczne. 1. Podstawowe pojęcia. Definicja 1.1. Niech Q R n, n 1, będzie danym zbiorem i niech f : Q R n będzie daną funkcją określoną na Q. Równanie różniczkowe postaci (1.1) x = f(x),
Bardziej szczegółowoz = x + i y := e i ϕ z. cos ϕ sin ϕ = sin ϕ cos ϕ
Izometrie liniowe Przypomnijmy, że jeśli V jest przestrzenią euklidesową (skończonego wymiaru), to U End V jest izometrią wtedy i tylko wtedy, gdy U U = UU = E, to znaczy, gdy jest odwzorowaniem ortogonalnym.
Bardziej szczegółowoRachunek prawdopodobieństwa Rozdział 4. Zmienne losowe
Rachunek prawdopodobieństwa Rozdział 4. Zmienne losowe 4.0. Rozkłady zmiennych losowych, dystrybuanta. Katarzyna Rybarczyk-Krzywdzińska Wprowadzenie Rozważmy eksperymenty 1 gra Bolka w ruletkę w kasynie;
Bardziej szczegółowoMatematyka dyskretna
Matematyka dyskretna Wykład 6: Ciała skończone i kongruencje Gniewomir Sarbicki 24 lutego 2015 Relacja przystawania Definicja: Mówimy, że liczby a, b Z przystają modulo m (co oznaczamy jako a = b (mod
Bardziej szczegółowoWykłady z Mechaniki Kwantowej
Wykłady z Mechaniki Kwantowej Mechanika Kwantowa, Relatywistyczna Mechanika Kwantowa Wykład dla doktorantów (2017) Wykład 4 Najpiękniejszą rzeczą, jakiej możemy doświadczyć jest oczarowanie tajemnicą.
Bardziej szczegółowoMatematyka dyskretna
Matematyka dyskretna Wykład 6: Ciała skończone i kongruencje Gniewomir Sarbicki 2 marca 2017 Relacja przystawania Definicja: Mówimy, że liczby a, b Z przystają modulo m (co oznaczamy jako a = b (mod m)),
Bardziej szczegółowoRozkład figury symetrycznej na dwie przystające
Rozkład figury symetrycznej na dwie przystające Tomasz Tkocz 10 X 2010 Streszczenie Tekst zawiera notatki do referatu z seminarium monograficznego Wybrane zagadnienia geometrii. Całość jest oparta na artykule
Bardziej szczegółowoB jest liniowo niezależny V = lin (B) 1. Układ pusty jest bazą przestrzeni trywialnej {θ}. a i v i = i I. b i v i, (a i b i ) v i = θ.
8 Baza i wymiar Definicja 8.1. Bazą przestrzeni liniowej nazywamy liniowo niezależny układ jej wektorów, który generuję tę przestrzeń. Innymi słowy, układ B = (v i ) i I wektorów z przestrzeni V jest bazą
Bardziej szczegółowo