Metoda wyprowadzania licznych dynamik w Szczególnej Teorii Względności

Wielkość: px
Rozpocząć pokaz od strony:

Download "Metoda wyprowadzania licznych dynamik w Szczególnej Teorii Względności"

Transkrypt

1 Metoda wyrowadzania liznyh dynaik w Szzególnej Teorii Względnośi Karol Szostek, Roan Szostek Politehnika Rzeszowska, Katedra Terodynaiki i Mehaniki Płynów, Rzeszów, Polska kszostek@rz.edu.l Politehnika Rzeszowska, Katedra Metod Ilośiowyh, Rzeszów, Polska rszostek@rz.edu.l Streszzenie: W artykule rzedstawiliśy naszą nowatorską etodę wyrowadzania dynaik w Szzególnej Torii Względnośi. Metoda ta ozwala na wyrowadzenie w ehanie relatywistyznej nieskońzenie wielu dynaik. Pokazaliśy ięć rzykładów takih wyrowadzeń. Wykazaliśy w ten sosób, że dynaika znana dzisiaj jako dynaika Szzególnej Teorii Względnośi jest tylko jedną z nieskońzenie wielu ożliwyh. Nie a także żadnej odstawy, aby tą obowiązująą dynaikę relatywistyzną traktować jako wyjątkową, ani z owodów ekseryentalnyh, ani z owodów teoretyznyh. W związku z ty rozstrzygnięie, która z ożliwyh dynaik ehaniki relatywistyznej jest rawidłowy odele rzezywistośi ozostaje otwarty roblee fizyki.. Wrowadzenie Kineatyka zajuje się ruhe iał bez uwzględniania ih eh fizyznyh. Podstawowe ojęia kineatyki to: zas, ołożenie, transforaja, rędkość i rzysieszenie. Dynaika zajuje się ruhe iał aterialnyh od działanie sił. Podstawowe ojęia dynaiki to: asa bezwładnośi, siła, ęd i energia kinetyzna. Kineatyka i dynaika składają się na ehanikę. W artykule zajujey się ehaniką relatywistyzną, zyli Szzególną Teorią Względnośi, która w odróżnieniu do ehaniki klasyznej dotyzy także dużyh rędkośi. Obenie znana jest tylko jedna dynaika Szzególnej Teorii Względnośi. W artykule rzedstawiliśy autorską etodę wyrowadzania liznyh dynaik dla tej teorii. Dynaikę relatywistyzną wyrowadza się na odstawie kineatyki relatywistyznej oraz jednego dodatkowego założenia, które ozwala wrowadzić do teorii ojęia: asy, ędu oraz energii kinetyznej.. Założenia kineatyki Szzególnej Teorii Względnośi Kineatyka Szzególnej Teorii Względnośi oarta jest na nastęująyh założeniah: I. Wszystkie układy inerjalne są równoważne. Założenie to oznaza, że nie a takiego zjawiska fizyznego, które wyróżnia jakiś układ inerjalny. W szzególny rzyadku oznaza ono, że nie a takiego zjawiska, do którego wyjaśnienia otrzebne jest ojęie bezwzględnego sozynku. Mateatyznie z założenia tego wynika, że transforaja zasu i wsółrzędnej ołożenia oiędzy dowolnyi dwoa

2 Metoda wyrowadzania liznyh dynaik w Szzególnej Teorii Względnośi Szostek Karol & Szostek Roan układai inerjalnyi a identyzną ostać, zależną jedynie od względnej rędkośi tyh inerjalnyh układów. II. Prędkość światła w różni jest taka saa w każdy kierunku oraz w każdy układzie inerjalny. III. Transforaja zasu i wsółrzędnyh ołożenia oiędzy układai inerjalnyi jest liniowa. Często założenia te są zaisywane w innyh równoważnyh ostaiah. Na odstawie wyienionyh założeń ożna wyrowadzić transforaję Lorentza, na której oiera się Szzególne Teoria Względnośi. Istnieje wiele różnyh wyrowadzeń tej transforaji. Dwa wyrowadzenia zostały rzedstawione w onografii [3]. Dla naszyh otrzeb wygodne będą oznazenia rzyjęte na rysunku. Układy inerjalne oruszają się wzdłuż swoih osi. Prędkość jest rędkośią układu U ierzoną rzez obserwatora z układu U. Prędkość / jest rędkośią układu U ierzoną rzez obserwatora z układu U. W Szzególnej Teorii Względnośi zahodzi, że / Rys.. Względny ruh układów inerjalnyh U oraz U ( /. Transforaja Lorentza z układu U do układu U a ostać t ( t+ ( ( / ( t + ( ( / y (3 y, z z Transforaja Lorentza z układu U do układu U a ostać t t / t ( t+ (4 ( / / ( / t+ (5 ( / / y (6 y, z z Transforaja (-(3, a także (4-(6, zawiera ełną inforaję o kineatye relatywistyznej. / U U 3. Wybrane własnośi kineatyki relatywistyznej Przy wyrowadzaniu dynaik otrzebne na będą dwa wzory z kineatyki, zyli ( oraz (3. Wyrowadziy je z transforaji (-(3.

3 Metoda wyrowadzania liznyh dynaik w Szzególnej Teorii Względnośi Szostek Karol & Szostek Roan 3.. Transforaja rędkośi Wyznazyy różnizki z transforaji (-(3 ( + d (7 ( / d ( + d (8 ( / dy (9 dy, dz dz Z układu inerjalnego U oraz układu inerjalnego U obserwowane jest oruszająe się iało U 3. W układzie U a ono rędkość 3/, natoiast w układzie U a rędkość 3/. Składowe tyh rędkośi zostały rzedstawione na rysunku. y U y 3/ 3/ y t t y 3/ 3/ z 3/ 3/ z z U z 3/ 3/ Rys.. Ruh iała widziany z dwóh układów inerjalnyh U oraz U. U Prędkość iała U 3 w układzie inerjalny U a nastęująe składowe d dy y z 3 /, 3/, 3/ ( Prędkość iała U 3 w układzie inerjalny U a nastęująe składowe d dy y z 3 /, 3/, 3/ ( Gdy do równań ( wstawiay różnizki (7-(9 wtedy otrzyay Czyli 3/ y 3/ z 3/ dz dz ( + d ( / ( + d ( / dy ( + d ( / dz ( + d ( / ( 3

4 Metoda wyrowadzania liznyh dynaik w Szzególnej Teorii Względnośi Szostek Karol & Szostek Roan 3/ y 3/ z 3/ + d/ + ( d/ dy/ ( / + ( d/ dz/ ( / + ( d/ (3 Na odstawie ( otrzyujey szukaną transforaję rędkośi z układu U do układu U 3/ y 3/ z 3/ + 3/ 3/ + ( ( / / + + y 3/ 3/ z 3/ 3/ W szzególny rzyadku, gdy iało U 3 orusza się równolegle do osi zahodzi (4 y z, (5 3 / 3/, 3/ 3/ Wtedy transforaja rędkośi (4 rzyjuje ostać wzoru na suowanie rędkośi równoległyh + 3/ 3/ (6 3/ Ziana rędkośi widziana z różnyh układów inerjalnyh Ciało znajduje się nieruhoo w układzie U 3 i wykonuje hwilowe rzyśieszenie do układu U 3'. Ruh tego iała jest obserwowany z układów U oraz U. Prędkośi układów inerjalnyh są do siebie równoległe. Przyjujey oznazenia okazane na rysunku 3. d 3/ 3'/ 3/ d 3/ 3'/ 3/ 3'/ 3' U 3' d 3/ d 3/ d 3/3 3'/3 3/ 3 U 3 3'/ 3/ U 3'/ 3/ onstans U Rys. 3. Przyrosty rędkośi widziane w układah inerjalnyh U oraz U. Wyznazyy różnizki z wzoru (6 4

5 Metoda wyrowadzania liznyh dynaik w Szzególnej Teorii Względnośi Szostek Karol & Szostek Roan d d + 3/ 3/ + ( 3/ + + ( 3/ / 3/ d3/ d 3/ (7 d3/ 3/ + d 3/ d 3/ (8 3/ + Jeżeli układ U 3 jest układe U wtedy należy indeks 3 zaienić indekse. Otrzyujey d d, d d (9 3 / 3/ /, Na tej odstawie wzór (8 rzyjuje ostać d d 3/ / / ( ( / Zależność ( wiąże ze sobą zianę rędkośi iała widzianą w układzie inerjalny U, w który znajduje się iało (d /, oraz zianę rędkośi widzianą z innego układu inerjalnego U (d Dylataja zasu Jeżeli w układzie U znajduje się nieruhoo iało, wtedy dla jego wsółrzędnyh zahodzi d Na odstawie transforaji zasu (7 otrzyujey ( d / (+ ( d ( Na tej odstawie otrzyujey wzór na dylataję zasu dla iała nieruhoego względe układu U d ( / / ( (3 4. Dynaiki w Szzególnej Teorii Względnośi Wszystkie rozważania będą rowadzone tylko dla odelu jednowyiarowego, zyli wszystkie analizowane wielkośi wektorowe będą równoległe do osi. Każdą wyrowadzoną dynaikę ożna łatwo uogólnić na rzyadki trójwyiarowe. Aby w Szzególnej Teorii Względnośi wyrowadzić dynaikę koniezne jest rzyjęie dodatkowego założenia, które ozwala wrowadzić do teorii ojęia: asy, energii kinetyznej oraz ędu. W zależnośi od rzyjętego założenia otrzyuje się różne dynaiki iał. Masę bezwładnośi iała sozywająego w inerjalny układzie odniesienia oznazyy rzez (asa sozynkowa. Masę bezwładnośi iała nieruhoego w układzie U, widzianą z układu U oznazyy rzez (asa relatywistyzna. Warto zwróić uwagę, że asa 5

6 Metoda wyrowadzania liznyh dynaik w Szzególnej Teorii Względnośi Szostek Karol & Szostek Roan relatywistyzna jest w ty rzyadku asą bezwładnośi wystęująą w II zasadzie dynaiki Newtona, a nie asą wystęująą we wzorze na ęd, jak rzyjęto w Szzególnej Teorii Względnośi. W ten sosób rzyjęliśy inną definiję asy relatywistyznej niż ta, jaką rzyjęto w Szzególnej Teorii Względnośi. Taka definija asy relatywistyznej jest wygodniejsza rzy wyrowadzaniu dynaik. Dla siły, ędu oraz energii kinetyznej rzyjujey definije identyzne jak w ehanie klasyznej. Ciało o asie znajduje się w układzie U. Działa na nie siła / owodująa rzyśieszenie d / /. Stąd dla obserwatora z układu U II zasada dynaiki Newtona a ostać d / / a/ (4 Dla obserwatora z układu U asa tego saego iała wynosi. Dla tego obserwatora na iało działa siła owodująa rzyśieszenie d /. Stąd dla obserwatora z układu U II zasada dynaiki Newtona a ostać d a (5 Dla obserwatora z układu U zianę ędu tego iała ożna zaisać w ostaiah d d (6 / / / a/ d/ Dla obserwatora z układu U zianę ędu tego iała ożna zaisać w ostaiah d d (7 a d gdzie: - d / jest zianą ędu iała o asie sozynkowej znajdująego się w układzie inerjalny U, jaką ierzy obserwator z tego saego układu inerjalnego U, - d jest zianą ędu iała znajdująego się w układzie inerjalny U, jaką ierzy obserwator z układu inerjalnego U. nergia kinetyzna iała jest równa włożonej ray do jego rzyśieszania. Dla obserwatora z układu U ziana energii kinetyznej tego iała wynosi d d d (8 d a d d d d gdzie: - d jest zianą energii kinetyznej iała znajdująego się w układzie inerjalny U, jaką ierzy obserwator z układu inerjalnego U. 4.. Dynaika STW ze stałą siłą, zyli STW/ W ty odrozdziale zostanie wyrowadzony odel dynaiki iał oarty na założeniu, że siła rzyśieszająa iało (równoległa do osi jest taka saa dla obserwatora z każdego inerjalnego układu odniesienia (stąd oznazenie Masa relatywistyzna w STW/ W odelu STW/ rzyjujey założenie, że 6

7 Metoda wyrowadzania liznyh dynaik w Szzególnej Teorii Względnośi Szostek Karol & Szostek Roan Po odstawieniu (4 oraz (5 otrzyay (9 d Na odstawie ( oraz (3 otrzyujey d / d / (3 d (3 ( / ( / Stąd asa relatywistyzna iała znajdująego się w układzie U, widziana z układu U, gdy sełnione jest założenie (9, wyraża się wzore 3/ (3 ( / 4... Pęd w STW/ Ciało o asie sozynkowej jest związane z układe U. Aby wyznazyć ęd tego iała względe układu U odstawiay (3 do (7 d 3/ 3 d d d 3/ (33 ( / ( Pęd iała jest suą rzyrostów jego ędu, gdy iało jest rzyśieszane z układu inerjalnego U (iało a rędkość do układu inerjalnego U (iało a rędkość, zyli Z ray [] (wzór 7, s.67 ożna odzytać, że 3 d 3/ (34 ( d, a 3/ a a a ( Po zastosowaniu ałki (35 do (34 otrzyujey wzór na ęd iała znajdująego się w układzie U i ierzony rzez obserwatora z układu U w ostai (35 3 (36 ( / Wzór ten jest identyzny jak wzór na ęd znany ze Szzególnej Teorii Względnośi. Jest tak dlatego, że dynaika znana ze Szzególnej Teorii Względnośi jest wyrowadzona właśnie rzy założeniu (9. Zostało ono rzyjęte nieświadoie, gdyż uważano, że jest ono koniezne. Świadoość tego założenia ozwala na jego zianę i wyrowadzenie innyh dynaik. Jak już zostało wsoniane wześniej, rzyjęta rzez nas definija asy relatywistyznej jest inna niż definija rzyjęta w Szzególnej Teorii Względnośi. W naszy rzyadku asa relatywistyzna jest tą, która wystęuje w II zasada dynaiki Newtona (5. W ty konkretny rzyadku wyraża się ona zależnośią (3. W Szzególnej Teorii Względnośi asa relatywistyzna jest tą, która wystęuje we wzorze (36 na ęd. 7

8 Metoda wyrowadzania liznyh dynaik w Szzególnej Teorii Względnośi Szostek Karol & Szostek Roan Pęd w STW/ dla ałyh rędkośi Dla ałej rędkośi ęd (36 srowadza się do ędu z ehaniki klasyznej, gdyż ( nergia kinetyzna w STW/ Wyznazyy wzór na energię kinetyzna. Do wzoru (8 odstawiay zależność na asę relatywistyzną odaną w (3 d 3/ 3 d d d 3/ (38 ( / ( nergia kinetyzna iała jest suą rzyrostów jego energii kinetyznej, gdy iało jest rzyśieszane z układu inerjalnego U (iało a rędkość do układu inerjalnego U (iało a rędkość, zyli 3 ( Z ray [] (wzór 74, s.67 ożna odzytać, że d 3/ (39 d (4 a 3/ ( a Po zastosowaniu ałki (4 do (39 otrzyujey wzór na energię kinetyzną iała znajdująego się w układzie U i ierzoną rzez obserwatora z układu U w ostai 3 3 (4 ( / Wzór ten jest identyzny jak wzór na energię kinetyzną znana ze Szzególnej Teorii Względnośi, z takih sayh owodów jak w rzyadku ędu ( nergia kinetyzna w STW/ dla ałyh rędkośi Dla ałej rędkośi energia kinetyzna (4 srowadza się do energii kinetyznej z ehaniki klasyznej, gdyż ( / + ( / (4 ( / + ( / Na tej odstawie dla ałyh wartośi otrzyujey (43 + (

9 Metoda wyrowadzania liznyh dynaik w Szzególnej Teorii Względnośi Szostek Karol & Szostek Roan Siła w STW/ Ze względu na założenie (9 oiar wartośi tej saej siły rzez dwóh różnyh obserwatorów jest identyzny. 4.. Dynaika STW ze stałą zianą ędu, zyli STW/ W ty odrozdziale zostanie wyrowadzony odel dynaiki iał oarty na założeniu, że ziana ędu iała (równoległa do osi jest taka saa dla obserwatora z każdego inerjalnego układu odniesienia (stąd oznazenie. Ta dynaika wydaje się szzególnie interesująa, onieważ rawo zahowania ędu jest rawe fundaentalny. Założenie, że ziana ędu iała jest taka saa dla każdego obserwatora wydaje się być naturalny rozszerzenie tego rawa. W odelu ST/ zakładay, że 4... Masa relatywistyzna w STW/ d Po odstawieniu (6 oraz (7 otrzyay Na odstawie ( otrzyujey d/ d d d/ d ( / Stąd asa relatywistyzna iała znajdująego się w układzie U, widziana z układu U, gdy sełnione jest założenie (45, wyraża się wzore ( / 4... Pęd w STW/ Ciało o asie sozynkowej jest związane z układe U. Aby wyznazyć ęd tego iała względe układu U odstawiay (48 do (7 d d ( / d Pęd iała jest suą rzyrostów jego ędu, gdy iało jest rzyśieszane z układu inerjalnego U (iało a rędkość do układu inerjalnego U (iało a rędkość, zyli Z ray [] (wzór 5, s.6 ożna odzytać, że d (45 (46 (47 (48 (49 d (5 d a+ ln, a a a a (5 9

10 Metoda wyrowadzania liznyh dynaik w Szzególnej Teorii Względnośi Szostek Karol & Szostek Roan Po zastosowaniu ałki (5 do (5 otrzyujey wzór na ęd iała znajdująego się w układzie U i ierzony rzez obserwatora z układu U w ostai + + ln ln ( Pęd w STW/ dla ałyh rędkośi Dla ałej rędkośi ęd (5 srowadza się do ędu z ehaniki klasyznej, gdyż / + + ( / ln ln (53 / ( / / + / ln / (54 / Na tej odstawie dla ałyh wartośi otrzyujey e / e / ln ln( e nergia kinetyzna w STW/ Wyznazyy wzór na energię kinetyzna. Do wzoru (8 odstawiay zależność na asę relatywistyzną odaną w (48 d d ( / d nergia kinetyzna iała jest suą rzyrostów jego energii kinetyznej, gdy iało jest rzyśieszane z układu inerjalnego U (iało a rędkość do układu inerjalnego U (iało a rędkość, zyli Z ray [] (wzór 56, s.6 ożna odzytać, że d lna a Po zastosowaniu ałki (58 do (57 otrzyujey wzór na energię kinetyzną iała znajdująego się w układzie U i ierzoną rzez obserwatora z układu U w ostai d d (55 (56 (57 (58 ln ln( ln( + ln ln ( / (59 (6

11 Metoda wyrowadzania liznyh dynaik w Szzególnej Teorii Względnośi Szostek Karol & Szostek Roan nergia kinetyzna w STW/ dla ałyh rędkośi Dla ałej rędkośi energia kinetyzna (6 srowadza się do energii kinetyznej z ehaniki klasyznej, gdyż ln ln ( / ( / [ ( / ] ln ( / ( / Na tej odstawie dla ałyh wartośi otrzyujey / ln / e / (6 (6 ( Siła w STW/ Ciało o asie sozynkowej jest związane z układe U. Działa na nie siła owodująa rzyśieszenie. Dla obserwatora z tego układu siła rzyśieszająa a zgodnie z (4 wartość d / / (64 Dla obserwatora z układu U siła rzyśieszająa a zgodnie z (5 wartość d (65 Jeżeli odzieliy stronai równanie (65 rzez (64, to na odstawie ( i (3 otrzyay d / 3/ ( ( / / d/ Na odstawie (48 uzyskay związek oiędzy oiarai tej saej siły rzez dwóh różnyh obserwatorów (66 iało. / ( / Największa wartość siły ierzy obserwator z układu inerjalnego, w który znajduje się / ( Dynaika STW ze stałą asą, zyli STW/ W ty odrozdziale zostanie wyrowadzony odel dynaiki iał oarty na założeniu, że asa iała jest taka saa dla obserwatora z każdego inerjalnego układu odniesienia (stąd oznazenie. W odelu ST/ zakładay, że Masa relatywistyzna w STW/

12 Metoda wyrowadzania liznyh dynaik w Szzególnej Teorii Względnośi Szostek Karol & Szostek Roan (68 Z tego względu dla obserwatora z układu inerjalnego U asa iała znajdująego się w układzie U, jest taka saa jak asa sozynkowa Pęd w STW/ Ciało o asie sozynkowej jest związane z układe U. Aby wyznazyć ęd tego iała względe układu U odstawiay (68 do (7 d d d (69 Pęd iała jest suą rzyrostów jego ędu, gdy iało jest rzyśieszane z układu inerjalnego U (iało a rędkość do układu inerjalnego U (iało a rędkość, zyli d (7 W tej dynaie relatywistyznej ęd wyraża się taki say wzore jak w ehanie klasyznej nergia kinetyzna w STW/ Wyznazyy wzór na energię kinetyzna. Do wzoru (8 odstawiay zależność na asę relatywistyzną odaną w (68 d d d (7 nergia kinetyzna iała jest suą rzyrostów jego energii kinetyznej, gdy iało jest rzyśieszane z układu inerjalnego U (iało a rędkość do układu inerjalnego U (iało a rędkość, zyli d (7 W tej dynaie relatywistyznej energia kinetyzna wyraża się taki say wzore jak w ehanie klasyznej Siła w STW/ Ciało o asie sozynkowej jest związane z układe U. Działa na nie siła owodująa rzyśieszenie. Dla obserwatora z tego układu siła rzyśieszająa a zgodnie z (4 wartość d / / (73 Dla obserwatora z układu U siła rzyśieszająa a zgodnie z (5 wartość d d (74 Jeżeli odzieliy stronai równanie (74 rzez (73, to na odstawie ( i (3 otrzyay

13 Metoda wyrowadzania liznyh dynaik w Szzególnej Teorii Względnośi Szostek Karol & Szostek Roan iało. Czyli / d 3/ ( ( / / d/ (75 3/ / ( / ( (76 Największa wartość siły ierzy obserwator z układu inerjalnego, w który znajduje się / Dyskusja na teat dynaiki STW/ Uzyskanie dynaiki relatywistyznej, w której nie wystęuje asa relatywistyzna oraz wzory na ęd i energię kinetyzną są identyzne jak w ehanie klasyznej oże być zaskakująe, onieważ w ehanie relatywistyznej uważa się, że rozędzane iało oże uzyskać aksyalnie rędkość. Jednak ta dynaika jest foralnie orawna. Jeżeli rędkość iała zbliża się do wartośi, wtedy zgodnie z (76 3/ (77 ( / W układzie inerjalny U, w który znajduje się iało, oże na nie działać siła rzyśieszająa / o dowolnej, ale skońzonej wartośi. Jednak z ersektywy układu inerjalnego U, względe którego iało a rędkość, ta saa siła a wartość zerową. Oznaza to, że z ersektywy układu U nie jest ożliwe wykonanie nad iałe ray, która będzie zwiększała jego energię kinetyzną w nieskońzoność. Z zależnośi (7 wynika, że aksyalna energia kinetyzna jaką oże osiadać iało o asie wynosi a ( Dynaika STW ze stałą siłą na zas jej działania, zyli STW// W ty odrozdziale zostanie wyrowadzony odel dynaiki iał oarty na założeniu, że siła rzyśieszająa iało (równoległa do osi jest na jednostkę zasu jej działania taka saa dla obserwatora z każdego inerjalnego układu odniesienia Masa relatywistyzna w ST// W odelu STW// rzyjujey założenie, że / Po odstawieniu (4 oraz (5 otrzyay d / t Na odstawie ( oraz (3 otrzyujey / d / (79 (8 3

14 Metoda wyrowadzania liznyh dynaik w Szzególnej Teorii Względnośi Szostek Karol & Szostek Roan d / d ( / t ( ( / Stąd asa relatywistyzna iała znajdująego się w układzie U, widziana z układu U, gdy sełnione jest założenie (79, wyraża się wzore (8 / t (8 ( / Pęd w STW// Ciało o asie sozynkowej jest związane z układe U. Aby wyznazyć ęd tego iała względe układu U odstawiay (8 do (7 d / / d ( / d Pęd iała jest suą rzyrostów jego ędu, gdy iało jest rzyśieszane z układu inerjalnego U (iało a rędkość do układu inerjalnego U (iało a rędkość, zyli Z ray [] (wzór 54, s.6 ożna odzytać, że 4 ( d (83 / 4 d (84 ( d a+ + ln, a 3 ( a a ( a 4a a Po zastosowaniu ałki (85 do (84 otrzyujey wzór na ęd iała znajdująego się w układzie U i ierzony rzez obserwatora z układu U w ostai (85 / 4 ( ( ln ( + (86 / ( + + ln ( 4 ( / ( Pęd w STW// dla ałyh rędkośi Dla ałej rędkośi ęd (87 srowadza się do ędu z ehaniki klasyznej, gdyż / / (+ / + ln / (88 ( ( / 4 ( / / + / / + ln / (89 ( ( / 4 / 4

15 Metoda wyrowadzania liznyh dynaik w Szzególnej Teorii Względnośi Szostek Karol & Szostek Roan Na tej odstawie dla ałyh wartośi otrzyujey e 4 / e 4 / / + ln + ln( e ( nergia kinetyzna w STW// Wyznazyy wzór na energię kinetyzna. Do wzoru (8 odstawiay zależność na asę relatywistyzną odaną w (8 d / / d ( / d nergia kinetyzna iała jest suą rzyrostów jego energii kinetyznej, gdy iało jest rzyśieszane z układu inerjalnego U (iało a rędkość do układu inerjalnego U (iało a rędkość, zyli / 4 ( Z ray [] (wzór 58, s.6 ożna odzytać, że d 4 ( d (9 (9 d (93 ( a ( a Po zastosowaniu ałki (93 do (9 otrzyujey wzór na energię kinetyzną iała znajdująego się w układzie U i ierzoną rzez obserwatora z układu U w ostai / 4 ( 4 ( 4 (94 / ( / ( / Wzór na energię kinetyzną (95 został wyrowadzony w ray [], dzięki teu, że autor rzyjął ta inne założenie niż to, na który oarta została dynaika znana ze Szzególnej Teorii Względnośi. ( nergia kinetyzna w STW// dla ałyh rędkośi Dla ałej rędkośi energia kinetyzna (95 srowadza się do energii kinetyznej z ehaniki klasyznej, gdyż / ( Siła w STW// Ciało o asie sozynkowej jest związane z układe U. Działa na nie siła owodująa rzyśieszenie. Dla obserwatora z tego układu siła rzyśieszająa a zgodnie z (4 wartość 5

16 Metoda wyrowadzania liznyh dynaik w Szzególnej Teorii Względnośi Szostek Karol & Szostek Roan d / / (97 Dla obserwatora z układu U siła rzyśieszająa a zgodnie z (5 wartość d / t / (98 Jeżeli odzieliy stronai równanie (65 rzez (64, to na odstawie ( i (3 otrzyay d / / / / 3/ ( ( / / d/ Na odstawie (8 uzyskay związek oiędzy oiarai tej saej siły rzez dwóh różnyh obserwatorów iało. / ( / / (99 ( Najniejszą wartość siły ierzy obserwator z układu inerjalnego, w który znajduje się 4.5. Dynaika STW ze stałą zianą ędu, zyli STW// W ty odrozdziale zostanie wyrowadzony odel dynaiki iał oarty na założeniu, że asa iała odzielona rzez uływ zasu w układzie obserwatora jest taka saa dla obserwatora z każdego inerjalnego układu odniesienia (stąd oznazenie /. W odelu ST// zakładay, że Na odstawie (3 otrzyujey Masa relatywistyzna w STW// / t / t ( / ( ( Stąd asa relatywistyzna iała znajdująego się w układzie U, widziana z układu U, gdy sełnione jest założenie (, wyraża się wzore / t ( / ( Pęd w STW// Ciało o asie sozynkowej jest związane z układe U. Aby wyznazyć ęd tego iała względe układu U odstawiay (3 do (7 6

17 Metoda wyrowadzania liznyh dynaik w Szzególnej Teorii Względnośi Szostek Karol & Szostek Roan d / / d ( / d d (4 Pęd iała jest suą rzyrostów jego ędu, gdy iało jest rzyśieszane z układu inerjalnego U (iało a rędkość do układu inerjalnego U (iało a rędkość, zyli Z ray [] (wzór 7, s.67 ożna odzytać, że / d (5 a d arsin, a a> (6 Po zastosowaniu ałki (6 do (5 otrzyujey wzór na ęd iała znajdująego się w układzie U i ierzony rzez obserwatora z układu U w ostai / / arsin arsin ( Pęd w STW// dla ałyh rędkośi Dla ałej rędkośi ęd (7 srowadza się do ędu z ehaniki klasyznej, gdyż / arsin Na tej odstawie dla ałyh wartośi otrzyujey / nergia kinetyzna w STW// (8 (9 Wyznazyy wzór na energię kinetyzna. Do wzoru (8 odstawiay zależność na asę relatywistyzną odaną w (3 d / / d ( / d d ( nergia kinetyzna iała jest suą rzyrostów jego energii kinetyznej, gdy iało jest rzyśieszane z układu inerjalnego U (iało a rędkość do układu inerjalnego U (iało a rędkość, zyli / Z ray [] (wzór 73, s.67 ożna odzytać, że a d a d ( ( 7

18 Metoda wyrowadzania liznyh dynaik w Szzególnej Teorii Względnośi Szostek Karol & Szostek Roan Po zastosowaniu ałki ( do ( otrzyujey wzór na energię kinetyzną iała znajdująego się w układzie U i ierzoną rzez obserwatora z układu U w ostai / + (3 ( ( / / ( nergia kinetyzna w STW// dla ałyh rędkośi Dla ałej rędkośi energia kinetyzna (6 srowadza się do energii kinetyznej z ehaniki klasyznej, gdyż / ( ( / (+ + ( / ( / (5 / ( ( / + ( / + ( / (6 Na tej odstawie dla ałyh wartośi otrzyujey / ( Siła w STW/ Ciało o asie sozynkowej jest związane z układe U. Działa na nie siła owodująa rzyśieszenie. Dla obserwatora z tego układu siła rzyśieszająa a zgodnie z (4 wartość d / / (8 Dla obserwatora z układu U siła rzyśieszająa a zgodnie z (5 wartość d / t / (9 Jeżeli odzieliy stronai równanie (65 rzez (64, to na odstawie ( i (3 otrzyay d / / / / 3/ ( ( / / d/ ( Na odstawie (3 uzyskay związek oiędzy oiarai tej saej siły rzez dwóh różnyh obserwatorów iało. / / ( / ( / ( Największa wartość siły ierzy obserwator z układu inerjalnego, w który znajduje się 8

19 Metoda wyrowadzania liznyh dynaik w Szzególnej Teorii Względnośi Szostek Karol & Szostek Roan 5. Ogólna ostać dynaiki W rzedstawionyh rzykładah rzyjęte zostały założenia, które ożna zaisać w ostaiah (3, (46, (68 oraz (8. Na tej odstawie widać, że założenie dla dynaiki relatywistyznej a ostać Na odstawie ( oraz (3 otrzyujey Przyjujey oznazenia a a { a, b} d d / /, a, b R b ( b { a, b} d a b a d a ( ( / (3 b/ ( ( / b { } { a, b} a+ R (4 Teraz na odstawie (3 asa relatywistyzna iała znajdująego się w układzie U, widziana z układu U, gdy sełnione jest założenie (, wyraża się w dynaie {} wzore { } ( / b (5 Każda taka asa definiuje inną dynaikę relatywistyzną. Zgodnie z rzedstawionyi rzykładai ęd w dynaie {} wyraża się wzore (na odstawie foruł (7 oraz (5 { } { } { } d d d (6 ( / { } d (7 ( Zgodnie z rzedstawionyi rzykładai energia kinetyzna w dynaie {} wyraża się wzore (na odstawie foruł (8 oraz (5 { } { } { } d d d (8 ( / { } d (9 ( Zgodnie z rzedstawionyi rzykładai zależność oiędzy siłai w dynaie {} wyraża się wzore (na odstawie foruł (4, (5 oraz (, (3 { } { } { } { } / 3/ ( ( / d / / d ( / ( / d d (3 9

20 Metoda wyrowadzania liznyh dynaik w Szzególnej Teorii Względnośi Szostek Karol & Szostek Roan Na odstawie (5 otrzyujey { } ( / ( ( / 3/ ( / 3 / (3 6. Zestawienie wyrowadzonyh dynaik Zestawienie wyrowadzonyh wzorów na ęd oraz energię kinetyzną: Dynaika (3 (33 Dynaika / / / arsin ( ( / / (34 (35 Dynaika + ln (36 ln ( / (37 Dynaika 3/ (uznawana obenie dynaika STW (38 ( / (39 ( / Dynaika / ( + + ln ( 4 ( / (4 / ( / (4

21 Metoda wyrowadzania liznyh dynaik w Szzególnej Teorii Względnośi Szostek Karol & Szostek Roan Na rysunku 4 zostały zestawione ędy z wyrowadzonyh dynaik. / [ 8 /s] Rys. 4. Moduł ędu w dynaikah: STW/ (, STW// (/, STW/ (, STW/ (3/ oraz STW// (. Na rysunku 5 zostały zestawione energie kinetyzne z wyrowadzonyh dynaik. / [ 7 J/kg] Rys. 5. nergie kinetyzne w dynaikah: STW/ (, STW// (/, STW/ (, STW/ (3/ oraz STW// (. Na rysunku 6 zostały zestawione zależnośi oiędzy siłai z wyrowadzonyh dynaik. / / STW/ STW// STW/ STW// STW/ STW/ STW// STW/ STW// STW/ STW/ STW// STW/ STW// / 3/ / 3/ / STW/ 3/ [ 8 /s] [ 8 /s] [ 8 /s] Rys. 6. Związki oiędzy siłai w dynaikah: STW/ (, STW// (/, STW/ (, STW/ (3/ oraz STW// (.

22 Metoda wyrowadzania liznyh dynaik w Szzególnej Teorii Względnośi Szostek Karol & Szostek Roan 7. Jeszze ogólniejsza ostać dynaiki Zależność (5 na asę relatywistyzną ożna jeszze bardziej uogólnić. W ogólny rzyadku ożna bowie rzyjąć, że asa relatywistyzna wyraża się wzore f( (4 { } f / Gdzie f ( jest dowolną funkją iągłą o nastęująyh własnośiah f f ( (43 / f ( (44 ( / f( (45 Każda funkja f ( definiuje inną dynaikę Szzególnej Teorii Względnośi. 8. Wnioski końowe W artykule rzedstawiona została nasza autorska etoda wyrowadzania dynaik w Szzególnej Teorii Względnośi. Pokazanyh zostało ięć rzykładów takiego wyrowadzenia. Wyrowadzenie dynaiki oiera się na dwóh wzorah obowiązująyh w kineatye STW, zyli ( oraz (3. Aby wyrowadzić dynaikę STW koniezne jest rzyjęie do kineatyki dodatkowego założenia, które ozwala wrowadzić do teorii ojęia: asy, energii kinetyznej oraz ędu. Dynaika STW/ jest obenie uznawaną dynaiką Szzególnej Teorii Względnośi. Oiera się ona na założeniu, że każda siły równoległa do osi a taką saą wartość dla obserwatora z każdego inerjalnego układu odniesienia. Możliwe są jednak inne dynaiki zgodne z kineatyką Szzególnej Teorii Względnośi. Aby je wyrowadzić należy orzeć sie na inny założeniu. Rozstrzygnięie, która ze wszystkih ożliwyh dynaik Szzególnej Teorii Względnośi jest rawidłowy odele rzezywistyh roesów owinno być jedny z ważniejszyh zadań rzyszłej fizyki. Do weryfikaji różnyh dynaik użytezny oże być kaloryetr. Urządzenie to uożliwia oiar ilośi ieła wydzielanego odzas zatrzyania ząstek rozędzonyh do dużyh rędkośi. Na tej odstawie ożna wyznazyć wykresy energii kinetyznej rozędzonyh ząstek w funkji ih rędkośi, analogizne do tyh okazanyh na rysunku 5. Na tej odstawie ożna wskazać dynaikę, w której energia kinetyzna ząstek jest zgodna z ekseryentai. akt, że w raah Szzególnej Teorii Względnośi ożna wyrowadzić lizne dynaiki bardzo odważa rawdziwość wzoru. Według naszyh badań na odstawie ehaniki relatywistyznej nie ożna wyrowadzić wzoru wyrażająego energię wewnętrzną aterii [4]. Wszystkie wyrowadzenia tego wzoru są błędne. Związek oiędzy asą oraz energią ( ożna wrowadzić do STW jako niezależne założenie, ale nie wynika on z transforaji Lorentza, ani z założenia (9, na który oarta jest dynaika STW. Wtedy jednak istnieje otrzeba ekseryentalnego wykazania, jaka dokładnie jest ostać takiej zależnośi (n. dlazego nie / oraz ekseryentalnego zbadania zy zasai ostać takiej zależnośi nie zależy od rodzaju aterii, której ten wzór dotyzy. Przedstawiona etoda wyrowadzania dynaik oże zostać wykorzystana także w innyh teoriah kineatyki iał. W onografii [3] wykorzystaliśy ją do wyrowadzania ztereh dynaik w Szzególnej Teorii teru.

23 Metoda wyrowadzania liznyh dynaik w Szzególnej Teorii Względnośi Szostek Karol & Szostek Roan Bibliografia [] Воднев Владимир, Наумович Адольф и Наумович Нил. Основные математические формулы. Справочник. Минск, Издательство «Вышэйшая школа» Государственного комитета БССР, 988, ISBN [] Osiak Zbigniew, nergia w Szzególnej Teorii Względnośi (język olski, ebook, ISBN Osiak Zbigniew, nergy in Seial Relatiity (język angielski. ebook, ISBN [3] Szostek Karol, Szostek Roan, Szzególna Teoria teru (w języku olski. Wydawnitwo Aelia, Rzeszów, Polska, 5, ( ISBN Szostek Karol, Szostek Roan, Seial Theory of ther (w języku angielski. Publishing house AMLIA, Rzeszów, Poland, 5, ( ISBN [4] Szostek Karol, Szostek Roan, jako składowa energii kinetyznej w rawie dla energii kinetyznej, 44 Zjazd izyków Polskih, Uniwersytet Wroławski, Wroław, -5 września

Metoda wyprowadzania licznych dynamik w Szczególnej Teorii Względności

Metoda wyprowadzania licznych dynamik w Szczególnej Teorii Względności Metoda wyrowadzania liznyh dynaik w Szzególnej Teorii Względnośi Roan Szostek Politehnika Rzeszowska, Katedra Metod Ilośiowyh, Rzeszów, Polska rszostek@rz.edu.l Streszzenie: W artykule okazałe swoją nowatorską

Bardziej szczegółowo

14. Teoria względności

14. Teoria względności . Teoria wzglęnośi.. Prękość w ukłaah inerjalnyh. Y Z Z Y V V V X X Wzglęe ukłau O unkt aterialny a szybkość x t' Natoiast wzglęe ukłau O a szybkość x t. Skoro x γ (x t ) to x γ (x t ) Natoiast x' x' t

Bardziej szczegółowo

Fizyka cząstek elementarnych

Fizyka cząstek elementarnych Wykład II lementy szzególnej teorii względnośi W fizye ząstek elementarnyh mamy zwykle do zynienia z obiektami oruszająymi się z rędkośiami orównywalnymi z rędkośią światła o owoduje koniezność stosowania

Bardziej szczegółowo

Elementy szczególnej teorii względności

Elementy szczególnej teorii względności Elementy szzególnej teorii względnośi Podstawowe założenia szzególnej teorii względnośi: Albert Einstein 195 Prawa fizyzne są takie same dla wszystkih obserwatorów któryh kłady odniesienia porszają się

Bardziej szczegółowo

Własności falowe cząstek. Zasada nieoznaczoności Heisenberga.

Własności falowe cząstek. Zasada nieoznaczoności Heisenberga. Własnośi falowe ząstek. Zasada nieoznazonośi Heisenberga. Dlazego ząstka o określonej masie nie moŝe oruszać się z rędkośią równą rędkośi światła? Relatywistyzne równanie określająe energię oruszająego

Bardziej szczegółowo

Elementy mechaniki relatywistycznej

Elementy mechaniki relatywistycznej Podstawy Proesów i Konstrukji Inżynierskih Elementy mehaniki relatywistyznej 1 Czym zajmuje się teoria względnośi? Teoria względnośi to pomiary zdarzeń ustalenia, gdzie i kiedy one zahodzą, a także jaka

Bardziej szczegółowo

v! są zupełnie niezależne.

v! są zupełnie niezależne. Zasada ekwiartyji energii 7-7. Zasada ekwiartyji energii ównowaga termizna układów Zerowa zasada termodynamiki Jeżeli układy A i B oraz A i są arami w równowadze termiznej, to również układy B i są w równowadze

Bardziej szczegółowo

ELEMENTY SZCZEGÓLNEJ TEORII WZGLĘDNOŚCI. I. Zasada względności: Wszystkie prawa przyrody są takie same we wszystkich

ELEMENTY SZCZEGÓLNEJ TEORII WZGLĘDNOŚCI. I. Zasada względności: Wszystkie prawa przyrody są takie same we wszystkich ELEMENTY SZCZEGÓLNEJ TEORII WZGLĘDNOŚCI Postulaty Einsteina (95 r) I Zasada względnośi: Wszystkie prawa przyrody są takie same we wszystkih inerjalnyh układah odniesienia lub : Równania wyrażająe prawa

Bardziej szczegółowo

2.5. Ciepło właściwe gazów doskonałych

2.5. Ciepło właściwe gazów doskonałych Gazy dosonałe i ółdosonałe /3.. ieło właśiwe gazów dosonałyh Definija ieła właśiwego: es o ilość ieła orzebna do ogrzania jednosi asy subsanji o. W odniesieniu do g ieło właśiwe ilograowe; wyraża się w

Bardziej szczegółowo

Wykład 30 Szczególne przekształcenie Lorentza

Wykład 30 Szczególne przekształcenie Lorentza Wykład Szzególne przekształenie Lorentza Szzególnym przekształeniem Lorentza (właśiwym, zahowująym kierunek zasu) nazywa się przekształenie między dwoma inerjalnymi układami odniesienia K i K w przypadku

Bardziej szczegółowo

Entropia i druga zasada termodynamiki

Entropia i druga zasada termodynamiki Entroia-drga zasada- Entroia i drga zasada termodynamiki.9.6 :5: Entroia-drga zasada- Przemiana realizowana w kładzie rzedstawionym na rys. 3.7 jest równowagową rzemianą beztariową. Jest ona wię odwraalna.

Bardziej szczegółowo

Stan równowagi chemicznej

Stan równowagi chemicznej Stan równowagi hemiznej Równowaga hemizna to taki stan układu złożonego z roduktów i substratów dowolnej reakji odwraalnej, w którym szybkość owstawania roduktów jest równa szybkośi ih rozadu Odwraalność

Bardziej szczegółowo

Fizykochemiczne podstawy inżynierii procesowej. Wykład IV Proste przemiany cd: Przemiana adiabatyczna Przemiana politropowa

Fizykochemiczne podstawy inżynierii procesowej. Wykład IV Proste przemiany cd: Przemiana adiabatyczna Przemiana politropowa Fizykoheizne odstawy inżynierii roesowej Wykład IV Proste rzeiany d: Przeiana adiabatyzna Przeiana olitroowa Przeiana adiabatyzna (izentroowa) Przeiana adiabatyzna odbywa się w układzie adiabatyzny tzn.

Bardziej szczegółowo

dr Bartłomiej Rokicki Katedra Makroekonomii i Teorii Handlu Zagranicznego Wydział Nauk Ekonomicznych UW

dr Bartłomiej Rokicki Katedra Makroekonomii i Teorii Handlu Zagranicznego Wydział Nauk Ekonomicznych UW dr Bartłoiej Rokicki Katedra akroekonoii i Teorii Handlu Zagranicznego Wydział Nauk konoicznych UW dr Bartłoiej Rokicki Założenia analizy arshalla-lernera Chcey srawdzić, czy derecjacja waluty krajowej

Bardziej szczegółowo

FIZYKA R.Resnick & D. Halliday

FIZYKA R.Resnick & D. Halliday FIZYKA R.Resnick & D. Halliday rozwiązania zadań (część IV) Jacek Izdebski 5 stycznia 2002 roku Zadanie 1 We wnętrzu zakniętego wagonu kolejowego znajduje się aratka wraz z zapase pocisków. Aratka strzela

Bardziej szczegółowo

Podstawy Obliczeń Chemicznych

Podstawy Obliczeń Chemicznych odstawy Oblizeń Cheiznyh Autor rozdziału: aiej Walewski Z korektą z dnia 050009 009 korekta odowiedzi do zadania 56 000 korekta treśi zadania 577 Rozdział 5: Stężenia roztworów Stehioetria reakji w roztworah

Bardziej szczegółowo

Powtórzenie na kolokwium nr 4. Dynamika punktu materialnego

Powtórzenie na kolokwium nr 4. Dynamika punktu materialnego Powtórzenie na olowiu nr 4 Dynaia puntu aterialnego 1 zadanie dynaii: znany jest ruh, szuay siły go wywołująej. Znane funje opisująe trajetorię ruhu różnizujey i podstawiay do równań ruhu. 2 zadanie dynaii:

Bardziej szczegółowo

Dynamika relatywistyczna, czasoprzestrzeń

Dynamika relatywistyczna, czasoprzestrzeń Kuala Lupur, Malesia, Febuary 4 W-8 (Jarszewiz) 3 slajdów Na pdstawie prezentaji prf. J. Rutkwskieg Dynaika relatywistyzna, zasprzestrzeń Siła relatywistyzna Pęd relatywistyzny Energia relatywistyzna:

Bardziej szczegółowo

MECHANIKA RELATYWISTYCZNA

MECHANIKA RELATYWISTYCZNA MCHANIKA RLATYWISTYCZNA MCHANIKA RLATYWISTYCZNA (SZCZGÓLNA TORIA WZGLĘDNOŚCI TRANSFORMACJA LORNTZA WSPÓŁRZĘDNYCH CZĄSTKI (93r. Rys.. S y y S z z z Układy S i S są inerjalnymi kładami odniesienia z ( m

Bardziej szczegółowo

Szczególna Teoria Eteru

Szczególna Teoria Eteru Szzególna Teoria eru FRAGMNTY KSIĄŻKI Karol Szoek Roman Szoek wydanie I Rzezów wrzeień 5 Szzególna Teoria eru www.e.om.l Coyrigh by Karol Szoek and Roman Szoek Wzelkie rawa zarzeżone. Cała kiążka oraz

Bardziej szczegółowo

Zjawisko Comptona opis pół relatywistyczny

Zjawisko Comptona opis pół relatywistyczny FOTON 33, Lato 06 7 Zjawisko Comtona ois ół relatywistyczny Jerzy Ginter Wydział Fizyki UW Zderzenie fotonu ze soczywającym elektronem Przy omawianiu dualizmu koruskularno-falowego jako jeden z ięknych

Bardziej szczegółowo

u (1.2) T Pierwsza zasada termodynamiki w formie różniczkowej ma postać (1.3)

u (1.2) T Pierwsza zasada termodynamiki w formie różniczkowej ma postać (1.3) obl_en_wew_enal-2.do Oblizanie energii wewnęrznej i enalii 1. Energia wewnęrzna subsanji rosej Właśiwa energia wewnęrzna, u[j/kg] jes funkją sanu. Sąd dla subsanji rosej jes ona funkją dwóh niezależnyh

Bardziej szczegółowo

2... Pˆ - teoretyczna wielkość produkcji (wynikająca z modelu). X X,..., b b,...,

2... Pˆ - teoretyczna wielkość produkcji (wynikająca z modelu). X X,..., b b,..., Główne zynniki produkji w teorii ekonoii: praa żywa (oznazenia: L, ), praa uprzediotowiona (kapitał) (oznazenia: K, ), zieia (zwłaszza w rolnitwie). Funkja produkji Cobba-Douglasa: b b b P ˆ b... k 0 k

Bardziej szczegółowo

Temat:Termodynamika fotonów.

Temat:Termodynamika fotonów. Temat:Termodynamika fotonów. I Wstę Jak już sam temat sugeruje ostaram się rzedstawić 'termodynamikę' fotonów. Skąd taki omysł? Przez ewien zas hodziłem śieżki termodynamiki gazu doskonałego, lizyłem srawnośi

Bardziej szczegółowo

Fizyka 1- Mechanika. Wykład stycznia.2018 PODSUMOWANIE

Fizyka 1- Mechanika. Wykład stycznia.2018 PODSUMOWANIE Fizyka - Mechanika Wykład 5 5 stycznia.08 PODSUMOWANIE Zygunt Szefliński Środowiskowe Laboratoriu Ciężkich Jonów szef@fuw.edu.l htt://www.fuw.edu.l/~szef/ Prędkość chwilowa Wykres oniżej okazuje jak ożey

Bardziej szczegółowo

Mechanika relatywistyczna

Mechanika relatywistyczna Mehanika relatywistyzna Konepja eteru Eter kosmizny miał być speyfiznym ośrodkiem, wypełniająym ałą przestrzeń, który miał być nośnikiem fal świetlnyh (później w ogóle pola elektromagnetyznego). W XIX

Bardziej szczegółowo

Wyznaczanie ciepła właściwego powietrza metodą rozładowa- nia kondensatora I. Cel ćwiczenia: II. Przyrządy: III. Literatura: IV.

Wyznaczanie ciepła właściwego powietrza metodą rozładowa- nia kondensatora I. Cel ćwiczenia: II. Przyrządy: III. Literatura: IV. Ćwiczenie -5 Wyznaczanie cieła właściwego owietrza etodą rozładowania kondensatora I. el ćwiczenia: oznanie jednej z etod oiaru cieła właściwego gazów, zjawiska rozładowania kondensatora i sosobu oiaru

Bardziej szczegółowo

PLAN WYKŁADU. Ciepło właściwe Proces adiabatyczny Temperatura potencjalna II zasada termodynamiki. Procesy odwracalne i nieodwracalne 1 /35

PLAN WYKŁADU. Ciepło właściwe Proces adiabatyczny Temperatura potencjalna II zasada termodynamiki. Procesy odwracalne i nieodwracalne 1 /35 PLAN WYKŁADU Cieło właśiwe Proes adiabatyzny emeratura otenjalna II zasada termodynamiki Proesy odwraalne i nieodwraalne 1 /35 Podręzniki Salby, Chater 2, Chater 3 C&W, Chater 2 2 /35 CIEPŁO WŁAŚCIWE 3

Bardziej szczegółowo

Uwagi do rozwiązań zadań domowych - archiwalne

Uwagi do rozwiązań zadań domowych - archiwalne Uwagi do rozwiązań zadań doowyh - arhiwalne ROK AKADEMICKI 07/08 Zad. nr 8 [08.0.8] Przeiana nie była izohorą. Wykładnik oliroy ożna było oblizyć z równania z z Zad. nr 6 [07..9] Końową eeraurę rzeiany

Bardziej szczegółowo

UZUPEŁNIENIA DO WYKŁADÓW D, E

UZUPEŁNIENIA DO WYKŁADÓW D, E . Hofman, Wykłady z Chemii fizyznej I - Uzuełnienia, Wydział Chemizny PW, kierunek: ehnologia hemizna, sem.3 2017/2018 D. II ZASADA ERMODYNAMIKI UZUPEŁNIENIA DO WYKŁADÓW D, E D.1. Warunki stabilnośi, określająe

Bardziej szczegółowo

Elementy dynamiki relatywistycznej r r

Elementy dynamiki relatywistycznej r r Elementy dynamiki relatywistyznej r r F ma - nieaktualne r r d p F - nadal aktualne dt ale pod warunkiem, że r r m r p γ m gdzie m - masa spozynkowa. Możliwa interpretaja: r r m p m gdzie masa zależy od

Bardziej szczegółowo

U.1 Elementy szczególnej teorii względności

U.1 Elementy szczególnej teorii względności UZUPEŁNIENIE Uzupełnienie Elementy szzególnej teorii względnośi U.1 Elementy szzególnej teorii względnośi Mehanika klasyzna oparta na zasadah dynamiki Newtona poprawnie opisuje zjawiska, w któryh prędkośi

Bardziej szczegółowo

Rozkład Maxwell a prędkości cząsteczek gazu Prędkości poszczególnych cząsteczek mogą być w danej chwili dowolne

Rozkład Maxwell a prędkości cząsteczek gazu Prędkości poszczególnych cząsteczek mogą być w danej chwili dowolne Rozkład Maxwll a rędkośi ząstzk gazu 9-9. Rozkład Maxwll a rędkośi ząstzk gazu Prędkośi oszzgólnyh ząstzk ogą być w danj hwili dowoln 3 a tylko rędkość śrdnia kwadratowa wynosi sk. Można się jdnak sodziwać,

Bardziej szczegółowo

Fale rzeczywiste. dudnienia i prędkość grupowa

Fale rzeczywiste. dudnienia i prędkość grupowa Fale rzezywiste dudnienia i rędkość gruowa Czysta fala harmonizna nie istnieje. Rzezywisty imuls falowy jest skońzony w zasie i w rzestrzeni: Rzezywisty imuls falowy (iąg falowy) można rzedstawić jako

Bardziej szczegółowo

Zrozumieć Einsteina, czyli jak uczę szczególnej teorii względności

Zrozumieć Einsteina, czyli jak uczę szczególnej teorii względności strona 1/17 Motto: Geniusz jest potrzebny do tworzenia dzieł, a nie do ih podziwiania. Zrozumieć Einsteina, zyli jak uzę szzególnej teorii względnośi Aleksander Nowik aleksander.nowik@neostrada.pl Szzególna

Bardziej szczegółowo

Procedura wyznaczania niepewności pomiarowych

Procedura wyznaczania niepewności pomiarowych Proedura wyznazania niepewnośi poiarowyh -0 Zakład Elektrostatyki i Elektroterii Dr inŝ Dorota Nowak-Woźny Proedura wyznazania niepewnośi poiarowyh Wstęp KaŜdy poiar lub obserwaja obarzona jest pewną niepewnośią

Bardziej szczegółowo

LABORATORIUM TECHNIKI CIEPLNEJ INSTYTUTU TECHNIKI CIEPLNEJ WYDZIAŁ INŻYNIERII ŚRODOWISKA I ENERGETYKI POLITECHNIKI ŚLĄSKIEJ

LABORATORIUM TECHNIKI CIEPLNEJ INSTYTUTU TECHNIKI CIEPLNEJ WYDZIAŁ INŻYNIERII ŚRODOWISKA I ENERGETYKI POLITECHNIKI ŚLĄSKIEJ INSTYTUTU TECHNIKI CIEPLNEJ WYDZIAŁ INŻYNIERII ŚRODOWISKA I ENERGETYKI POLITECHNIKI ŚLĄSKIEJ INSTRUKCJA LABORATORYJNA Temat ćwenia: WYZNACZANIE WYKŁADNIKA IZENTROPY κ DLA POWIETRZA Wyznazanie wykłnika

Bardziej szczegółowo

FUNKCJA KWADRATOWA. Poziom podstawowy

FUNKCJA KWADRATOWA. Poziom podstawowy FUNKCJA KWADRATOWA Poziom podstawowy Zadanie ( pkt) Wykres funkji y = ax + bx+ przehodzi przez punkty: A = (, ), B= (, ), C = (,) a) Wyznaz współzynniki a, b, (6 pkt) b) Zapisz wzór funkji w postai kanoniznej

Bardziej szczegółowo

Zajęcia wyrównawcze z fizyki -Zestaw 3 dr M.Gzik-Szumiata

Zajęcia wyrównawcze z fizyki -Zestaw 3 dr M.Gzik-Szumiata Prjekt Inżynier mehanik zawód z przyszłśią współfinanswany ze śrdków Unii Eurpejskiej w ramah Eurpejskieg Funduszu Spłezneg Zajęia wyrównawze z fizyki -Zestaw 3 dr M.Gzik-Szumiata Kinematyka,z.. Ruhy dwuwymiarwe:

Bardziej szczegółowo

Podstawy termodynamiki

Podstawy termodynamiki Podstawy termodynamiki Wykład Wroław University of ehnology 8-0-0 Podstawy termodynamiki 0 ermodynamika klasyzna Ois układu N ząstek na grunie mehaniki klasyznej wymaga rozwiązania N równań ruhu. d dt

Bardziej szczegółowo

Wyznaczenie gęstości cieczy za pomocą wagi hydrostatycznej. Spis przyrządów: waga techniczna (szalkowa), komplet odważników, obciążnik, ławeczka.

Wyznaczenie gęstości cieczy za pomocą wagi hydrostatycznej. Spis przyrządów: waga techniczna (szalkowa), komplet odważników, obciążnik, ławeczka. Cel ćwiczenia: WYZNACZANIE GĘSTOŚCI CIECZY ZA POMOCĄ WAGI HYDROSTATYCZNEJ Wyznaczenie gęstości cieczy za poocą wagi hydrostatycznej. Spis przyrządów: waga techniczna (szalkowa), koplet odważników, obciążnik,

Bardziej szczegółowo

PROSTA I ELIPSA W OPISIE RUCHU DWU CIAŁ

PROSTA I ELIPSA W OPISIE RUCHU DWU CIAŁ D I D A C T I C S O F M A T H E M A T I C S No. 4 (8) 007 (Wrocław) PROSTA I ELIPSA W OPISIE RUCHU DWU CIAŁ Abstract. In this aer is shown a concet of exlanation of the oveent and collision of two objects

Bardziej szczegółowo

Masa relatywistyczna niepotrzebny i szkodliwy relikt

Masa relatywistyczna niepotrzebny i szkodliwy relikt FOTON 14, Wiosna 014 1 Masa relatywistyzna niepotrzebny i szkodliwy relikt Aleksander Nowik Nauzyiel fizyki, matematyki i informatyki Siemianowie Śląskie Ouh! The onept of relatiisti mass is subjet to

Bardziej szczegółowo

Fizyka relatywistyczna

Fizyka relatywistyczna Fizyka relatywistyzna Zadania z rozwiązaniami Projekt współfinansowany przez Unię uropejską w ramah uropejskiego Funduszu Społeznego Zadanie Na spozywająą ząstkę zazyna działać stała siła. Jaką prędkość

Bardziej szczegółowo

Szczególna i ogólna teoria względności (wybrane zagadnienia)

Szczególna i ogólna teoria względności (wybrane zagadnienia) Szzególna i ogólna teoria względnośi (wybrane zagadnienia) Mariusz Przybyień Wydział Fizyki i Informatyki Stosowanej Akademia Górnizo-Hutniza Wykład 1 M. Przybyień (WFiIS AGH) Szzególna Teoria Względnośi

Bardziej szczegółowo

teoria wzgl wzgl dności

teoria wzgl wzgl dności ver-8.6.7 teoria względnośi interferometr Mihelsona eter? Albert Mihelson 85 Strzelno, Kujawy 93 Pasadena, Kalifornia Nobel - 97 http://galileoandeinstein.physis.virginia.edu/more_stuff/flashlets/mmexpt6.htm

Bardziej szczegółowo

ELEMENTY MECHANIKI RELATYWISTYCZNEJ

ELEMENTY MECHANIKI RELATYWISTYCZNEJ ELEMENTY MECHANIKI RELATYWISTYCZNEJ Wykład 9 Pamiętaj, że najmniejszy krok w stronę elu jest więej wart niż maraton dobryh hęi. H. J. Brown ELEMENTY MECHANIKI RELATYWISTYCZNEJ Szzególna teoria względnośi

Bardziej szczegółowo

Wykład FIZYKA II. 10. Szczególna teoria względności. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak

Wykład FIZYKA II. 10. Szczególna teoria względności.  Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak Wykład FIZYK II 10. Szzególna teoria względnośi Dr hab. inż. Władysław rtur Woźniak Instytut Fizyki Politehniki Wroławskiej http://www.if.pwr.wro.pl/~wozniak/ MECHNIK RELTYWISTYCZN Mehanika newtonowska

Bardziej szczegółowo

FIZYKA I ASTRONOMIA - POZIOM ROZSZERZONY Materiał diagnostyczny. SZKIC ODPOWIEDZI I SCHEMAT OCENIANIA ROZWIĄZAŃ ZADAŃ 60 punktów

FIZYKA I ASTRONOMIA - POZIOM ROZSZERZONY Materiał diagnostyczny. SZKIC ODPOWIEDZI I SCHEMAT OCENIANIA ROZWIĄZAŃ ZADAŃ 60 punktów FIZYKA I ASRONOMIA - POZIOM ROZSZERZONY Materiał diagnostyczny SZKIC ODPOWIEDZI I SCHEMA OCENIANIA ROZWIĄZAŃ ZADAŃ unktów UWAGA: Jeżeli zdający rozwiąże zadanie inną, erytorycznie orawną etodą, to za rozwiązanie

Bardziej szczegółowo

Albert Einstein SZCZEGÓLNA I OGÓLNA TEORIA WZGLĘDNOŚCI. Szczególna Teoria Względności

Albert Einstein SZCZEGÓLNA I OGÓLNA TEORIA WZGLĘDNOŚCI. Szczególna Teoria Względności Szzególna Teoria Względnośi SZCZEGÓLNA I OGÓLNA TEORIA WZGLĘDNOŚCI Albert Einstein 1879 1955 1905 szzególna teoria względnośi 1915 ogólna teoria względnośi (teoria grawitaji) PRZESTRZEŃ CZAS ŚWIATŁO MASA

Bardziej szczegółowo

Wprowadzenie: Dynamika

Wprowadzenie: Dynamika Wprowadzenie: Dynaika dr inż. ebastian Pakuła Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki Katedra Mechaniki i Wibroakustyki ail: spakula@agh.edu.pl www: hoe.agh.edu.pl/~spakula/ dr inż. ebastian Pakuła

Bardziej szczegółowo

Wprowadzenie: Dynamika

Wprowadzenie: Dynamika Wprowadzenie: Dynaika dr inż. ebastian Pakuła Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki Katedra Mechaniki i Wibroakustyki ail: spakula@agh.edu.pl www: hoe.agh.edu.pl/~spakula/ dr inż. ebastian Pakuła

Bardziej szczegółowo

Ćwiczenie 362. Wyznaczanie ogniskowej soczewek metodą Bessela i pomiar promieni krzywizny za pomocą sferometru. Odległość przedmiotu od ekranu, [m] l

Ćwiczenie 362. Wyznaczanie ogniskowej soczewek metodą Bessela i pomiar promieni krzywizny za pomocą sferometru. Odległość przedmiotu od ekranu, [m] l Nazwisko Data Nr na liśie Imię Wydział Ćwizenie 36 Dzień tyg Godzina Wyznazanie ogniskowej sozewek metodą Bessela i pomiar promieni krzywizny za pomoą serometr I Wyznazanie ogniskowej sozewki skpiająej

Bardziej szczegółowo

Zasada zachowania pędu

Zasada zachowania pędu Zasada zachowania pędu Fizyka I (B+C) Wykład XIII: Zasada zachowania pędu Zasada zachowania oentu pędu Ruch ciał o ziennej asie Zasada zachowania pędu Układ izolowany Każde ciało oże w dowolny sposób oddziaływać

Bardziej szczegółowo

Politechnika Gdańska Wydział Elektrotechniki i Automatyki Katedra Inżynierii Systemów Sterowania

Politechnika Gdańska Wydział Elektrotechniki i Automatyki Katedra Inżynierii Systemów Sterowania Politechnia Gdańsa Wydział Eletrotechnii i Autoatyi Katedra Inżynierii Systeów Sterowania MODELOWANIE I PODSTAWY IDENTYFIKACJI Systey ciągłe budowa odeli enoenologicznych z praw zachowania Materiały poocnicze

Bardziej szczegółowo

Ćw. 5. Badanie ruchu wahadła sprężynowego sprawdzenie wzoru na okres drgań

Ćw. 5. Badanie ruchu wahadła sprężynowego sprawdzenie wzoru na okres drgań KAEDRA FIZYKI SOSOWANEJ PRACOWNIA 5 FIZYKI Ćw. 5. Badanie ruchu wahadła sprężynowego sprawdzenie wzoru na ores drgań Wprowadzenie Ruch drgający naeży do najbardziej rozpowszechnionych ruchów w przyrodzie.

Bardziej szczegółowo

120 mm MOŹDZIERZOWY POCISK ODŁAMKOWO-BURZĄCY

120 mm MOŹDZIERZOWY POCISK ODŁAMKOWO-BURZĄCY gr inż. Zbigniew KUPIDURA Wojskowy Instytut Techniczny Uzbrojenia 120 MOŹDZIERZOWY POCISK ODŁAMKOWO-BURZĄCY W artykule przeanalizowano charakterystyki taktycznotechniczne 120 oździerzowych pocisków odłakowoburzących

Bardziej szczegółowo

WIBROIZOLACJA DWUSTOPNIOWA NA PRZYKŁADZIE WSTRZĄSARKI

WIBROIZOLACJA DWUSTOPNIOWA NA PRZYKŁADZIE WSTRZĄSARKI WIBROIZOLACJA DWUSTOPNIOWA NA PRZYKŁADZIE WSTRZĄSARKI Wiesław Fieig Instytut Konstrukji i Eksploataji Maszyn Politehnika Wroławska, ul. Łukasiewiza 7/9, 5-377 Wroław wieslaw.fieig@pwr.wro.pl SUMMARY In

Bardziej szczegółowo

Teoria względności Szczególna teoria względności dr Mikołaj Szopa wykład

Teoria względności Szczególna teoria względności dr Mikołaj Szopa wykład Teoria względnośi Szzególna teoria względnośi dr Mikołaj Szopa wykład 9.0.6 Teoria względnośi Transformaje Galileusza Przyspieszenie układu S : a = 0 S S y y t x = x - t y = y z = z t = t () x = x - t

Bardziej szczegółowo

ZADANIA Z CHEMII Efekty energetyczne reakcji chemicznej - prawo Kirchhoffa

ZADANIA Z CHEMII Efekty energetyczne reakcji chemicznej - prawo Kirchhoffa ZADANIA Z HEII Efekty energetyzne reakji hemiznej - rawo Kirhhoffa. Prawo Kirhhoffa Różnizkują względem temeratury wyrażenie, ilustrująe rawo Hessa: Otrzymuje się: U= n r,i U tw,r,i n s,i U tw,s,i () d(

Bardziej szczegółowo

Lista 2 + Rozwiązania BLiW - niestacjonarne

Lista 2 + Rozwiązania BLiW - niestacjonarne Dynaika 1. Oblicz wartość siły, z jaką siłacz usiałby działać na cięŝar o asie 100 kg, jeŝeli chciałby podnieść go na wysokość 0,5 w czasie 1 sekundy ruche jednostajnie przyspieszony. ( g Q + b g + a a

Bardziej szczegółowo

Wyjaśnienie wyników eksperymentu Michelsona-Morleyaa przy pomocy uniwersalnego układu odniesienia

Wyjaśnienie wyników eksperymentu Michelsona-Morleyaa przy pomocy uniwersalnego układu odniesienia Artykuł ukazał się w języku angielskim w otwartym dostępie w zasopiśmie Journal of Modern Physis Szostek Karol, Szostek Roman 07 The Explanation of the Mihelson-Morley Experiment Results by Means Uniersal

Bardziej szczegółowo

Szczególna Teoria Względności

Szczególna Teoria Względności Szzególna Teoria Względnośi Prędkość światła klzowa dla fndamentalnyh pytań o natrę Wszehświata Starożytność bardzo dża lb prędkość dźwięk określona (IV w. B.C. Arystoteles = ) XI w. A.D. Arabowie (Awienna)

Bardziej szczegółowo

POLITECHNIKA GDAŃSKA WYDZIAŁ MECHANICZNY KATEDRA KONSTRUKCJI I EKSPLOATACJI MASZYN

POLITECHNIKA GDAŃSKA WYDZIAŁ MECHANICZNY KATEDRA KONSTRUKCJI I EKSPLOATACJI MASZYN POLITECHNIKA GDAŃSKA WYDZIAŁ MECHANICZNY KATEDRA KONSTRUKCJI I EKSPLOATACJI MASZYN WYZNACZANIE CHARAKTERYSTYKI SPRĘŻYNY ŚRUBOWEJ ĆWICZENIE LABORATORYJNE NR 7 Z PODSTAW KONSTRUKCJI MASZYN Oraowali: mgr

Bardziej szczegółowo

2.14. Zasada zachowania energii mechanicznej

2.14. Zasada zachowania energii mechanicznej Wykład 6 14 Zasada zachowania energii mechanicznej Informatyka 011/1 Stajesz na szczycie góry Mocujesz deskę, zakładasz gogle i zaczynasz szaleńczy zjazd W miarę jak twoja energia otencjalna zamienia się

Bardziej szczegółowo

O ciężarkach na bloczku z uwzględnieniem masy nici

O ciężarkach na bloczku z uwzględnieniem masy nici 46 FOTON 3, ato O ciężarkach na bloczku z uwzględnienie asy nici Mariusz Tarnopolski Student fizyki IF UJ Rozważy klasyczne zadanie szkolne z dwoa ciężarkai zawieszonyi na nici przerzuconej przez bloczek,

Bardziej szczegółowo

Krzywe stożkowe. 1 Powinowactwo prostokątne. 2 Elipsa. Niech l będzie ustaloną prostą i k ustaloną liczbą dodatnią.

Krzywe stożkowe. 1 Powinowactwo prostokątne. 2 Elipsa. Niech l będzie ustaloną prostą i k ustaloną liczbą dodatnią. Krzywe stożkowe 1 Powinowatwo prostokątne Nieh l będzie ustaloną prostą i k ustaloną lizbą dodatnią. Definija 1.1. Powinowatwem prostokątnym o osi l i stosunku k nazywamy przekształenie płaszzyzny, które

Bardziej szczegółowo

Z poprzedniego wykładu:

Z poprzedniego wykładu: Z orzedniego wykładu: Człon: Ciało stałe osiadające możliwość oruszania się względem innych członów Para kinematyczna: klasy I, II, III, IV i V (względem liczby stoni swobody) Niższe i wyższe ary kinematyczne

Bardziej szczegółowo

Pęd ciała. ! F wyp. v) dt. = m a! = m d! v dt = d(m! = d! p dt. ! dt. Definicja:! p = m v! [kg m s ]

Pęd ciała. ! F wyp. v) dt. = m a! = m d! v dt = d(m! = d! p dt. ! dt. Definicja:! p = m v! [kg m s ] Pęd ciała Definicja: p = v [kg s ] II zasada dynaiki Newtona w oryginalny sforułowaniu: F wyp = a = d v = d( v) = d p F wyp = d p Jeżeli ciało zienia swój pęd to na ciało działa niezerowa siła wypadkowa.

Bardziej szczegółowo

Porównanie nacisków obudowy Glinik 14/35-POz na spąg obliczonych metodą analityczną i metodą Jacksona

Porównanie nacisków obudowy Glinik 14/35-POz na spąg obliczonych metodą analityczną i metodą Jacksona dr inż. JAN TAK Akademia Górniczo-Hutnicza im. St. Staszica w Krakowie inż. RYSZARD ŚLUSARZ Zakład Maszyn Górniczych GLINIK w Gorlicach orównanie nacisków obudowy Glinik 14/35-Oz na sąg obliczonych metodą

Bardziej szczegółowo

Definicja szybkości reakcji

Definicja szybkości reakcji Definija szybkośi reakji Szybkość reakji definiuje się jako stosunek zmiany stężenia substratów lub produktów reakji do zasu potrzebnego do zajśia tej zmiany. v zas zmiana stężenia potrzebny do zajśia

Bardziej szczegółowo

Szczególna teoria względności i jej konsekwencje

Szczególna teoria względności i jej konsekwencje W-7 (Jaroszewiz) slajdy Na odsawie rezenaji rof. J. Ruowsiego Szzególna eoria względnośi i jej onsewenje Szzególna eoria względnośi Konsewenje wyniająe z ransformaji Lorenza: względność równozesnośi dylaaja

Bardziej szczegółowo

ZADANIE ST S A T T A E T C E Z C N Z OŚĆ Ś Ć UK U Ł K AD A U D 53

ZADANIE ST S A T T A E T C E Z C N Z OŚĆ Ś Ć UK U Ł K AD A U D 53 ZDNE TTECZNOŚĆ UKŁDU 5 Treść zadania Wyznazyć najniejszą wartość siły, przy której nastąpi utrata stateznośi. kn 54 Układ podstawowy etody przeieszzeń aa jest trzykrotnie geoetryznie niewyznazalna 55 Dobór

Bardziej szczegółowo

MECHANIKA BUDOWLI 12

MECHANIKA BUDOWLI 12 Olga Koacz, Kzysztof Kawczyk, Ada Łodygowski, Michał Płotkowiak, Agnieszka Świtek, Kzysztof Tye Konsultace naukowe: of. d hab. JERZY RAKOWSKI Poznań /3 MECHANIKA BUDOWLI. DRGANIA WYMUSZONE, NIETŁUMIONE

Bardziej szczegółowo

Równa Równ n a i n e i ru r ch u u ch u po tor t ze (równanie drogi) Prędkoś ędkoś w ru r ch u u ch pros pr t os ol t i ol n i io i wym

Równa Równ n a i n e i ru r ch u u ch u po tor t ze (równanie drogi) Prędkoś ędkoś w ru r ch u u ch pros pr t os ol t i ol n i io i wym Mechanika ogólna Wykład nr 14 Elementy kinematyki i dynamiki 1 Kinematyka Dział mechaniki zajmujący się matematycznym opisem układów mechanicznych oraz badaniem geometrycznych właściwości ich ruchu, bez

Bardziej szczegółowo

3. Kinematyka podstawowe pojęcia i wielkości

3. Kinematyka podstawowe pojęcia i wielkości 3. Kinematya odstawowe ojęcia i wielości Kinematya zajmuje się oisem ruchu ciał. Ruch ciała oisujemy w ten sosób, że odajemy ołożenie tego ciała w ażdej chwili względem wybranego uładu wsółrzędnych. Porawny

Bardziej szczegółowo

Szczególna Teoria Eteru

Szczególna Teoria Eteru Szzególna Teoria eru FRAGMNTY KSIĄŻKI Karol Szoek Roman Szoek Wydanie I Rzezów wrzeień 5 Szzególna Teoria eru www.e.om.l Coyrigh by Karol Szoek and Roman Szoek Wzelkie rawa zarzeżone. Cała kiążka oraz

Bardziej szczegółowo

ANEMOMETRIA LASEROWA

ANEMOMETRIA LASEROWA 1 Wstęp ANEMOMETRIA LASEROWA Anemometria laserowa pozwala na bezdotykowy pomiar prędkośi zastezek (elementów) rozpraszajayh światło Źródłem światła jest laser, którego wiazka jest dzielona się nadwiewiazki

Bardziej szczegółowo

dr inż. Zbigniew Szklarski

dr inż. Zbigniew Szklarski Wykład 5: Dynaika dr inż. Zbigniew Szklarski szkla@agh.edu.pl http://layer.uci.agh.edu.pl/z.szklarski/ Przyczyny ruchu - zasady dynaiki dla punktu aterialnego Jeśli ciało znajduje się we właściwy iejscu,

Bardziej szczegółowo

Stany materii. Masa i rozmiary cząstek. Masa i rozmiary cząstek. m n mol. n = Gaz doskonały. N A = 6.022x10 23

Stany materii. Masa i rozmiary cząstek. Masa i rozmiary cząstek. m n mol. n = Gaz doskonały. N A = 6.022x10 23 Stany materii Masa i rozmiary cząstek Masą atomową ierwiastka chemicznego nazywamy stosunek masy atomu tego ierwiastka do masy / atomu węgla C ( C - izoto węgla o liczbie masowej ). Masą cząsteczkową nazywamy

Bardziej szczegółowo

TERMODYNAMIKA PROCESOWA

TERMODYNAMIKA PROCESOWA ERMODYNAMIKA PROCESOWA Wykład IV Charakterystyka ośrodków termodynamiznyh Prof. Antoni Kozioł, Wydział Chemizny Politehniki Wroławskiej Charakterystyka ośrodków termodynamiznyh właśiwośi termodynamizne

Bardziej szczegółowo

W-23 (Jaroszewicz) 20 slajdów Na podstawie prezentacji prof. J. Rutkowskiego

W-23 (Jaroszewicz) 20 slajdów Na podstawie prezentacji prof. J. Rutkowskiego Bangkok, Thailand, March 011 W-3 (Jaroszewicz) 0 slajdów Na odstawie rezentacji rof. J. Rutkowskiego Fizyka kwantowa fale rawdoodobieństwa funkcja falowa aczki falowe materii zasada nieoznaczoności równanie

Bardziej szczegółowo

TRANFORMACJA GALILEUSZA I LORENTZA

TRANFORMACJA GALILEUSZA I LORENTZA TRANFORMACJA GALILEUSZA I LORENTZA Wykład 4 2012/2013, zima 1 Założenia mechaniki klasycznej 1. Przestrzeń jest euklidesowa 2. Przestrzeń jest izotropowa 3. Prawa ruchu Newtona są słuszne w układzie inercjalnym

Bardziej szczegółowo

Fizykochemiczne podstawy inżynierii procesowej. Wykład V Charakterystyka ośrodków termodynamicznych

Fizykochemiczne podstawy inżynierii procesowej. Wykład V Charakterystyka ośrodków termodynamicznych Fizykohemizne odstawy inżynierii roesowej Wykład V Charakterystyka ośrodków termodynamiznyh Charakterystyka ośrodków termodynamiznyh Z inżynierskiego unktu widzenia bardzo ważny jest ois ośrodka który

Bardziej szczegółowo

Φ(f) ={g 1,...,g n }, jeżeli f ma przedstawienie f = x j g j dla pewnych x i R \{0}.

Φ(f) ={g 1,...,g n }, jeżeli f ma przedstawienie f = x j g j dla pewnych x i R \{0}. 10. Wykład 10: Moduły wolne. Definicja 10.1. Niech R będzie pierścienie z jedynką. Lewy unitarny R-oduł M nazyway odułe wolny, gdy M = i I f i, gdzie f i = R, i I. Rodzinę {f i : i I} nazyway bazą (lub

Bardziej szczegółowo

FIZYKA CZĄSTECZKOWA I TERMODYNAMIKA

FIZYKA CZĄSTECZKOWA I TERMODYNAMIKA FIZYKA CZĄSTECZKOWA I TERMODYNAMIKA Fizyka - cząsteczkowa Dział fizyki badający budowę i własności aterii przy założeniu, że każde ciało składa się z dużej liczby bardzo ałych cząsteczek. Cząsteczki te

Bardziej szczegółowo

Projekt 9 Obciążenia płata nośnego i usterzenia poziomego

Projekt 9 Obciążenia płata nośnego i usterzenia poziomego Projekt 9 Obciążenia łata nośnego i usterzenia oziomego Niniejszy rojekt składa się z dwóch części:. wyznaczenie obciążeń wymiarujących skrzydło,. wyznaczenie obciążeń wymiarujących usterzenie oziome,

Bardziej szczegółowo

Rys. 1. Rozwiązanie zadania rozpoczniemy od wyznaczenia wartość momentów zginających wywołanych działaniem siły 20[kN]. Rys. 2

Rys. 1. Rozwiązanie zadania rozpoczniemy od wyznaczenia wartość momentów zginających wywołanych działaniem siły 20[kN]. Rys. 2 Dynaika Drgania wyuszone nietłuione - Raa /9 Dynaika Drgania wyuszone nietłuione Raa Wyznaczyć siły kinetyczne działające na raę jak na rysunku, obciążoną zienna haronicznie siłą P o. Przyjąć następujące

Bardziej szczegółowo

Ćwiczenie 33. Kondensatory

Ćwiczenie 33. Kondensatory Ćwiczenie 33 Kondensatory Cel ćwiczenia Pomiar ojemności kondensatorów owietrznych i z warstwą dielektryka w celu wyznaczenia stałej elektrycznej ε i rzenikalności względnych ε r różnych materiałów. Wrowadzenie

Bardziej szczegółowo

Początki fizyki współczesnej

Początki fizyki współczesnej Pozątki fizyki współzesnej Plan.. Promieniowanie iała doskonale zarnego.. Foton.. Efekt fotoelektryzny.4. Efekt Comptona Trohę historii Gustav Kirhhoff (84-887) W 859 rozpozyna się droga do mehaniki kwantowej

Bardziej szczegółowo

Definicja szybkości reakcji. Szybkości reakcji. Równanie kinetyczne reakcji ...

Definicja szybkości reakcji. Szybkości reakcji. Równanie kinetyczne reakcji ... Definija szybkośi reakji Szybkość reakji definiuje się jako stosunek zmiany stężenia substratów lub produktów reakji do zasu potrzebnego do zajśia tej zmiany v zmiana stężenia zas potrzebny do zajśia dx

Bardziej szczegółowo

Podstawy fizyki wykład 9

Podstawy fizyki wykład 9 D. Halliday, R. Resnick, J.Walker: Podstawy Fizyki, tom 4, PWN, Warszawa 2003. H. D. Young, R. A. Freedman, Sear s & Zemansky s University Physics with Modern Physics, Addison-Wesley Publishing Company,

Bardziej szczegółowo

Fizyka 1- Mechanika. Wykład 3 19.X Zygmunt Szefliński Środowiskowe Laboratorium Ciężkich Jonów

Fizyka 1- Mechanika. Wykład 3 19.X Zygmunt Szefliński Środowiskowe Laboratorium Ciężkich Jonów Fizyka - Mechanika Wykład 3 9.X.07 Zygunt Szefliński Środowiskowe Laboratoriu Ciężkich Jonów szef@fuw.edu.pl http://www.fuw.edu.pl/~szef/ Stałe przyspieszenie Przyspieszenie charakteryzuje się ziana prędkości

Bardziej szczegółowo

Ćw. 11 Wyznaczanie prędkości przepływu przy pomocy rurki spiętrzającej

Ćw. 11 Wyznaczanie prędkości przepływu przy pomocy rurki spiętrzającej Ćw. Wyznaczanie rędkości rzeływu rzy omocy rurki siętrzającej. Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest zaoznanie się z metodą wyznaczania rędkości rzeływu za omocą rurek siętrzających oraz wykonanie charakterystyki

Bardziej szczegółowo

Relaksacja. Chem. Fiz. TCH II/19 1

Relaksacja. Chem. Fiz. TCH II/19 1 Relasaja Relasaja oznaza powrót uładu do stanu równowagi po zaburzeniu równowagi pierwotnej jaimś bodźem (wielośią zewnętrzną zmieniająą swoją wartość soowo, np. stężenie jednego z reagentów, iśnienie

Bardziej szczegółowo

PRACE. Instytutu Ceramiki i Materia³ów Budowlanych. Nr 7. Scientific Works of Institute of Ceramics and Construction Materials ISSN 1899-3230

PRACE. Instytutu Ceramiki i Materia³ów Budowlanych. Nr 7. Scientific Works of Institute of Ceramics and Construction Materials ISSN 1899-3230 PRACE Instytutu Ceramiki i Materia³ów Budowlanyh Sientifi Works of Institute of Ceramis and Constrution Materials Nr 7 ISSN 1899-3230 Rok IV Warszawa Oole 2011 EWA JÓŚKO * PAWEŁ SKOTNICKI ** W ray rzedstawiono

Bardziej szczegółowo

Politechnika Gdańska Wydział Elektrotechniki i Automatyki Katedra Inżynierii Systemów Sterowania

Politechnika Gdańska Wydział Elektrotechniki i Automatyki Katedra Inżynierii Systemów Sterowania Politechnika Gdańska Wydział Elektrotechniki i Autoatyki Katedra Inżynierii Systeów Sterowania Metody otyalizacji Metody rograowania nieliniowego II Materiały oocnicze do ćwiczeń laboratoryjnych T7 Oracowanie:

Bardziej szczegółowo

Laboratorium Inżynierii bioreaktorów Ćwiczenie 2: Rozkład czasu przybywania w reaktorach przepływowych

Laboratorium Inżynierii bioreaktorów Ćwiczenie 2: Rozkład czasu przybywania w reaktorach przepływowych EL Laboratorium Inżynierii bioreaktorów Ćwizenie 2: Rozkład zasu przybywania w reaktorah przepływowyh Wyznazenie rzezywistego rozkładu zasu przebywania w reaktorze mieszalnikowym metodą skokową oraz w

Bardziej szczegółowo

Obóz Naukowy Olimpiady Matematycznej Gimnazjalistów

Obóz Naukowy Olimpiady Matematycznej Gimnazjalistów Obóz Naukowy Olimiady Matematycznej Gimnazjalistów Liga zadaniowa 01/01 Seria VII styczeń 01 rozwiązania zadań 1. Udowodnij, że dla dowolnej dodatniej liczby całkowitej n liczba n! jest odzielna rzez n!

Bardziej szczegółowo