Święty Jan Paweł II Papież Rodziny Obrońca Życia Człowieka

Transkrypt

1 nr 7 (217) 2014 r. Wydanie okolicznościowe egzemplarz bezpłatny ISSN ukazuje się od 18 lat Święty Jan Paweł II Papież Rodziny Obrońca Życia Człowieka

2 2 Prosta droga do świętości Już za życia wielu uważało Go za świętego. Świadczyły o tym transparenty i okrzyki: Santo subito! (Natychmiast święty!). Jan Paweł II emanował świętością, pięknem swojego wnętrza, bogactwem osobowości, dobrocią, mądrością i miłością. I każdego człowieka wzywał do świętości. Bez wątpienia pontyfikat Jana Pawła II był okresem nadzwyczajnego wzrostu liczby ogłoszonych świętych i błogosławionych. W ciągu 27 lat posługi na Stolicy Piotrowej Papież Polak beatyfikował 1329 sług Bożych i kanonizował 473 błogosławionych. Razem 1802 osoby! Dzięki Janowi Pawłowi II pierwszych świętych otrzymały m.in. Australia, Kongo, Lesoto, Madagaskar i Sudan, Tajlandia, Papua Nowa Gwinea, Wenezuela oraz Słowenia i Bułgaria. Wśród błogosławionych znaleźli się zaś przedstawiciele niemal wszystkich narodów świata. Pontyfikat świętości W liście apostolskim Novo millennio ineunte Jan Paweł II pisał: Drogi świętości są wielorakie i dostosowane do każdego powołania. Składam dzięki Bogu za to, że pozwolił mi beatyfikować i kanonizować w minionych latach tak wielu chrześcijan, a wśród nich licznych wiernych świeckich, którzy uświęcili się w najzwyklejszych okolicznościach życia. Dzisiaj trzeba na nowo z przekonaniem zalecać wszystkim dążenie do tej «wysokiej miary» zwyczajnego życia chrześcijańskiego. Całe życie kościelnej wspólnoty i chrześcijańskich rodzin winno zmierzać w tym kierunku. Ale jest też oczywiste, że istnieją różne indywidualne drogi do świętości, wymagające prawdziwej pedagogiki świętości, która zdolna jest dostosować się do rytmu poszczególnych osób. Święci i błogosławieni, wyniesieni na ołtarze przez Papieża, wywodzili się z najróżniejszych krajów wszystkich kontynentów. Jan Paweł II udowodnił, że świętość rozwija się w każdym miejscu na ziemi, że nie zna granic: geograficznych, rasowych, kulturowych lub społecznych. Wszystkich wyniesionych na ołtarze łączy natomiast jedna cecha: życie według Ewangelii i Bożych przykazań. Jan Paweł II, jako pierwszy Papież w historii, beatyfikował małżeństwo Alojzego i Marię Beltrame Quattrocchich. Wyniesienie na ołtarze pary małżeńskiej stało się zdaniem wielu przełomem w duchowości chrześcijańskiej. W homilii wygłoszonej podczas Mszy beatyfikacyjnej Papież stwierdził, iż Luigi i Maria przeżywali zwyczajne życie w sposób nadzwyczajny. W ich wspólnym życiu codziennym rozwinęła się niezwykła głębia ducha i wierność Ewangelii. Życie małżeńskie i rodzinne, wraz z obowiązkami rodzicielskimi i domowymi, stało się dla nich równocześnie sposobem wzajemnego uświęcenia i dojścia do heroicznych cnót. W przeciwieństwie do świętych indywidualnych, których pamięć czczona jest zazwyczaj w rocznicę ich śmierci, czyli tzw. narodzin dla nieba, małżonkowie liturgicznie czczeni są 25 listopada, na pamiątkę dnia, w którym zawarli sakramentalny związek małżeński. To małżeństwo stało się dla nich drogą do świętości, którą przebyli nie w pojedynkę, ale we dwoje. Świętość nie jest przywilejem Pan Bóg stworzył człowieka, aby osiągnął on swą pełnię, czyli świętość. Św. Augustyn pisał w Wyznaniach: Stworzyłeś nas dla siebie, Panie, i niespokojne jest nasze serce, dopóki nie spocznie w Tobie. Słowa te powinny być programem życiowym każdego chrześcijanina, ponieważ powołanie do świętości obejmuje każdego, nikt nie może poczuć się z niego FOT. KS. R. WALCZAK zwolniony czy wyłączony. Świętość nie powinna być jakimś teoretycznym, nieosiągalnym ideałem. Przykład życia wielu świętych pokazuje, że świętość jest możliwa do osiągnięcia w zwykłym, codziennym życiu. Nie polega przecież na dokonywaniu rzeczy niezwykłych, lecz na niezwykłym podejściu do rzeczy zwykłych i codziennych. W Orędziu na XIII Światowe Dni Młodzieży Papież Polak pisał: Świętość wydaje się celem trudnym, osiągalnym tylko dla ludzi zupełnie wyjątkowych albo dla tych, którzy odrywają się całkowicie od życia i kultury danej epoki. W rzeczywistości świętość jest darem i zadaniem zakorzenionym w chrzcie i bierzmowaniu, powierzonym wszystkim członkom Kościoła w każdej epoce. Jest darem i zadaniem dla świeckich tak samo jak dla zakonników i kapłanów, w sferze prywatnej, tak jak w działalności publicznej, w życiu zarówno jednostek, jak rodzin i wspólnot. Święci Kościoła W liturgiczną uroczystość Wszystkich Świętych wspominamy tych, którzy zostali wyniesieni do chwały ołtarzy, lecz także tych, którzy choć nie zostali beatyfikowani ani kanonizowani, postępowali za Chrystusem i Jego Ewangelią; tych, którzy bez wahania i kompromisów przyjęli Chrystusa za Pana swojego życia. Są oni widzialnymi i autentycznymi świadkami świętości Kościoła. Święci mówił Jan Paweł II do młodych z Lukki w 1989 r. którzy w każdej epoce historii ukazywali światu blask światłości Bożej, są widzialnymi świadkami tajemniczej świętości Kościoła. (...) Aby zrozumieć głębię Kościoła, musicie spojrzeć na nich! Lecz nie tylko na tych świętych, którzy zostali kanonizowani, lecz także na wszystkich świętych ukrytych, anonimowych, którzy starali się żyć Ewangelią pośród zwykłych, codziennych obowiązków. To oni ukazują, czym jest Kościół w swej najgłębszej istocie, a jednocześnie chronią go przed miernością, kształtują od środka, pobudzają do tego, by był oblubienicą Chrystusa bez skazy i zmarszczki. Święci podkreślał Papież powołując się na konstytucję Lumen gentium stali się światłem dla świata i dla ludzi im współczesnych; stali się «odbiciem blasku Boga», światłości Chrystusa, który jest «światłością prawdziwą», posłaną, aby oświecić każdego człowieka i wszystkie narody. Istotnie, święci przez wieki byli pismo bezpłatne WYDAWCA: Agencja Reklamowa Wydawnictwo TA i TA, REDAKCJA: KRAKÓW, UL. ZAKOPIAŃSKA 176B/1, ADRES KORESPONDENCYJNY: Kraków 1, skr. pocztowa 159 tel , fax: (12) , e mail: pielgrzymkrakow@wp.pl REDAKTOR NACZELNY: Krzysztof Cyganik. Redakcja nie zwraca materiałów nie zamówionych i zastrzega sobie prawo skracania nadesłanych materiałów oraz zmiany tytułów. Redakcja nie odpowiada za treść reklam. Zdjęcie na pierwszej stronie: L'Osservatore Romano ISSN ZAPRASZAMY na portal Drogi Czytelniku, znajdziesz w nim aktualne wydania Informatora Pielgrzyma i Szlaku Wiary. Dostępne są także numery archiwalne. Zapraszamy do miłej lektury. Redakcja.

3 3 prawdziwymi latarniami morskimi dla ludzkości, wskazywali jej nowe drogi, wnosili swój wkład w kształtowanie nowych modeli kultury, odpowiadali na nowe wyzwania, stojące przed narodami, wspierając w ten sposób postęp ludzkości w jej historycznych przeobrażeniach. Mieli zawsze ogromny wpływ na kulturę i społeczeństwo. Zawsze byli ważnymi postaciami w historii swych narodów. Wspomnijmy, na przykład, świętych Benedykta i Franciszka z Asyżu. W tej perspektywie prawdą jest, jak twierdzi filozof Henri Bergson, że «największymi bohaterami historii nie są zdobywcy, lecz święci». Święty Jan Paweł II Wizja świętości Jana Pawła II bardzo konkretnie została przedstawiona w Liście apostolskim Novo millennio ineunte, opublikowanym na zakończenie Wielkiego Jubileuszu Roku Już we wstępie do rozdziału o świętości Papież pisze: Od razu na początku trzeba stwierdzić, że perspektywą, w którą winna być wpisana cała działalność duszpasterska, jest perspektywa świętości. ( ) Wyraża ona przekonanie, że skoro chrzest jest prawdziwym włączeniem w świętość Boga poprzez wszczepienie w Chrystusa i napełnienie Duchem Świętym, to sprzeczna z tym byłaby postawa człowieka pogodzonego z własną małością, zadowalającego się minimalistyczną etyką i powierzchowną religijnością. Zadać katechumenowi pytanie: «Czy chcesz przyjąć chrzest?» znaczy zapytać go zarazem: «Czy chcesz zostać świętym?». Papież chciał nam pokazać, że święci żyli w każdych czasach od średniowiecza po czasy współczesne. Zwłaszcza dzisiaj, kiedy świętość nie jest w modzie, przykłady tak wielu osób, które potrafiły w ten sposób żyć, są niezwykle cenne. Tajemnicą świętości Jana Pawła II była modlitwa. Przeznaczał na nią kilka godzin dziennie. Z modlitwy, kontemplacji i Eucharystii czerpał siły, natchnienie do Ducha Świętego i mądrość. Papież podkreślał, że tylko ten, kto się modli, potrafi kochać swojego bliźniego: Zainteresowanie się drugim człowiekiem zaczyna się od modlitwy biskupa, od jego rozmowy z Chrystusem, który mu powierza swoich. FOT. KATARZYNA CEGIELSKA Modlitwa przygotowuje nas do spotkań z drugimi. Są to spotkania, w których dzięki duchowemu otwarciu możemy się wzajemnie poznawać i rozumieć także wtedy, kiedy czasu jest niewiele. Ja za wszystkich po prostu modlę się dzień w dzień. Gdy spotykam człowieka, to już się za niego modlę i to zawsze pomaga w kontakcie z nim. Trudno mi powiedzieć, jak ludzie to odbierają trzeba by ich zapytać. Mam jednak taką zasadę, że każdego przyjmuję jako osobę, którą przysyła Chrystus jako tego, którego mi dał i zarazem zadał pisał w książce Wstańcie! Chodźmy. Świętość dla każdego Pan Jezus pragnie, aby każdy z nas został świętym. Jeśli podejmiemy codzienny wysiłek życia wiarą, trud całkowitego posłuszeństwa i współpracy w realizowaniu Bożych planów wówczas odpowiemy na wezwanie do świętości. W Orędziu na VI Światowe Dni Młodzieży Jan Paweł II pisał: Młodzi, nie lękajcie się świętości! Wzbijajcie się na wysokie szczyty, bądźcie pośród tych, którzy pragną osiągnąć cele godne synów Bożych. Kilka lat później, także w Orędziu, nawoływał: Bóg [ ] pragnie, aby wszyscy byli święci! Młodzi Przyjaciele, miejcie świętą ambicję być świętymi, tak jak On jest święty!. Kościół i świat ogromnie potrzebują świętych. Dziś jednak, jak mówi Simone Weil potrzeba świętości na miarę oczekiwań naszych czasów, świętości nowej... Świat potrzebuje świętych, którzy byliby geniuszami; jak miasto, w którym szaleje zaraza, potrzebuje lekarzy. Nie lękajmy się więc świętości. W końcu każdy święty to Boży mocarz, którego można zabić, ale nie można zastraszyć ani złamać. To ktoś, kto swoim życiem oraz swoim sposobem przechodzenia do wieczności potwierdza, że człowieka świętego nic i nikt nie może odłączyć od miłości Chrystusa. ALEKSANDRA LISOWSKA W ten szczególny czas Betlejemskiej Nocy kiedy przeży amy po raz kolejny Pamiątkę Narodzenia naszego Zbawiciela, prag iemy złożyć z serca pł ące życzenia. Życzy y wszystkim Szanowny Czy elnikom i Fir om współ racujący z naszy wydawnict em, aby Ten Chr st s, któr dzisiaj rodzi się w naszych sercach obdarzył Was wszelkimi łaskami: zdrowiem, radością i pokojem. Niech będzie źródłem miłości i nadziei, która pozwoli nam z uf ością spojrzeć w nowe jut o. Życzy y, aby te dar zagościł w Waszych sercach. Mar ja i św. Józef, którzy czuwali przy Żłóbku Pana niech czuwają nad Wami i wy raszają u Swego Sy a pot zebne dar i łaski w czasie Świąt i na każdy dzień nowego 2015 roku życzy Redakcja

4 4 Miłość, małżeństwo, rodzina Pośród tych wielu dróg rodzina jest drogą pierwszą i z wielu względów najważniejszą pisał Jan Paweł II w Liście do rodzin z 1994 roku Jest drogą powszechną, pozostając za każdym razem drogą szczególną, jedyną i niepowtarzalną, tak jak niepowtarzalny jest każdy człowiek. Rodzina jest tą drogą, od której nie może on się odłączyć. Wszak normalnie każdy z nas w rodzinie przychodzi na świat, można więc powiedzieć, że rodzinie zawdzięcza sam fakt bycia człowiekiem. Cały pontyfikat Papieża Polaka był naznaczony nie tylko wspieraniem, ale wręcz batalią o rodzinę. Papież rodziny Wśród licznych tytułów, które nadano Janowi Pawłowi II jest także Papież rodziny. To tytuł szczególnie uprawniony, ponieważ małżeństwo, rodzina i obrona życia były w centrum jego refleksji, nauczania i posługi. Do najważniejszych dokumentów Jana Pawła II o rodzinie, obok Listu do rodzin (1994), należą także: Adhortacja Posynodalna Familiaris Consortio (1981), List Apostolski Ojca Świętego Jana Pawła II Mulieris Dignitatem (1988), Encyklika Evangelium Vitae (1995), List do moich Braci i Sióstr ludzi w podeszłym wieku (1999) oraz katechezy środowe Mężczyzną i niewiastą stworzył ich. Papież Jan Paweł II powołał Radę ds. Rodziny oraz Akademię Pro Vita, ale przede wszystkim, w każdym miejscu kuli ziemskiej, które odwiedzał w trakcie ponad stu pielgrzymek, przemawiał do rodzin, spotykał się z nimi, odwiedzał je nawet we własnych domach. Nie mógł tego nie robić, był to jego duszpasterski priorytet, gdyż, jak często powtarzał, przyszłość ludzkości idzie przez rodzinę. Szkoła miłości Rodzina jest pierwszą i podstawową szkołą miłości społecznej. Trzeba uczynić wszystko, ażeby ta szkoła mogła pozostawać sobą. Równocześnie zaś rodzina musi być na tyle silna Bogiem czyli miłością wzajemną wszystkich, którzy ją tworzą że potrafi pozostać ostoją dla człowieka pośród wszystkich niszczycielskich prądów i bolesnych doświadczeń mówił Jan Paweł II w czasie nabożeństwa Maryjnego w Katowicach w 1983 r., podczas swej drugiej wizyty w Ojczyźnie. W czasie pielgrzymek do Polski spotykał się z tysiącami rodzin. Bardzo konkretną miłość okazał, gdy w 1999 r. spotkał się z rodziną Milewskich, zwyczajną, ubogą rodziną z Leszczewa nad Wigrami. Zamanifestował w ten sposób swoje głębokie przeświadczenie, że Bóg kocha bardzo konkretnie i pochyla się nad znanymi z imienia i nazwiska ludźmi. Bronić życia i rodziny Podczas homilii w Kielcach, w 1991 roku, Ojciec Święty niezwykle emocjonalnie przestrzegał przed niebezpiecznymi nurtami, które lekceważyły sakramentalne małżeństwo i rodzinę w nowej demokratycznej rzeczywistości po przełomie w 1989 roku. Papież mówił wtedy: Rozwody... wysoka liczba rozwodów. Trwałe skłócenie i konflikty w wielu rodzinach, a także długotrwałe rozstania na skutek wyjazdu jednego z małżonków za granicę. Prócz tego coraz częściej dochodzi też do zamykania się rodziny wyłącznie wokół własnych spraw, do jakiejś niezdolności otwarcia się na innych, na sprawy drugiego człowieka czy innej rodziny. Co więcej, zanika czasem prawdziwa więź wewnątrz samej rodziny: brakuje niekiedy głębszej miłości nawet między rodzicami i dziećmi czy też wśród rodzeństwa. A ileż rodzin choruje i cierpi na skutek nadużywania alkoholu przez niektórych swoich członków. Z kolei w Kaliszu, w 1997 roku Jan Paweł II po raz kolejny, radykalnie stanął w obronie życia nienarodzonych: Miarą cywilizacji miarą uniwersalną, ponadczasową, obejmującą wszystkie kultury jest jej stosunek do życia. Cywilizacja, która odrzuca bezbronnych, zasługuje na miano barbarzyńskiej. Choćby nawet miała wielkie osiągnięcia gospodarcze, techniczne, artystyczne, naukowe. Kościół, wierny misji otrzymanej od Chrystusa, mimo słabości i niewierności wielu swych synów i córek, konsekwentnie wnosił w dzieje ludzkości wielką prawdę o miłości bliźniego, łagodził podziały społeczne, przekraczał różnice etniczne oraz rasowe, pochylał się nad chorymi i nad sierotami, nad ludźmi starymi, niepełnosprawnymi, bezdomnymi. Uczył słowem i przykładem, że nikogo nie można wykluczyć z wielkiej rodziny ludzkiej, że nikogo nie wolno wyrzucać na margines społeczeństwa. Jeżeli Kościół broni życia nie narodzonego, to dlatego że pochyla się także z miłością i troską nad każdą kobietą, która ma rodzić! Ze szczególną miłością i troską!. Małżeństwo to sakrament Małżeństwo to niezwykły zamysł Boga, który powołuje kobietę i mężczyznę do złączenia się na zawsze miłością, za którą najbardziej tęsknimy: miłością wierną i nieodwołalną. Taka miłość jest konieczna do prawdziwego szczęścia. Dlatego chrześcijańskie małżeństwo jest rzeczą świętą. Jest sakramentem. Jednak świat, w którym żyjemy, często lekceważy małżeństwo i rodzinę albo proponuje namiastki miłości jako sposób na życie. Najlepszym sposobem czujności jest przyjaźń z Bogiem, z rodzicami i wychowawcami a także stawianie sobie wymagań, które umożliwiają budowanie właściwych więzi. Ksiądz dr Marek Dziewiecki pisze: Nierozerwalna, wierna miłość małżeńska i rodzicielska to wspaniały plan Pana Boga i tylko żyjąc w Jego obecności, możemy uczyć się takiej właśnie miłości. Świat, w którym żyjemy, będzie nas zawsze uczył znacznie mniejszej miłości. Chrystus uczy nas miłości bezwarunkowej, wiernej i ofiarnej, bez której nie ma szczęśliwych rodzin. Kto chce dobrze przygotować się do małżeństwa, ten powinien troszczyć się o swoją wiarę, o życie sakramentalne, o modlitwę i czytanie Pisma świętego, o zachowanie Bożych przykazań. Powinien też cieszyć się wiarą tej osoby, z którą chce założyć rodzinę i pomagać jej w pogłębianiu przyjaźni z Bogiem. Osobista przyjaźń z Bogiem jest nie tylko fundamentem życia kapłańskiego czy

5 5 w nauczaniu Jana Pawła II zakonnego. Jest także fundamentem dobrego życia małżeńskiego i rodzinnego. Rodzina zagrożona Żyjemy w czasach gwałtownych przemian społecznych, politycznych, ekonomicznych. Młode pokolenie pragnie zbudować nowy, lepszy świat. Wielu nastolatków nie uznaje dotychczasowych autorytetów ani sposobów życia. Młodzi bardzo wysoko cenią sobie wolność, niezależność, własne przekonania, swój świat wartości. Buntują się przeciwko tradycyjnym normom moralnym, obyczajom i sposobom życia. Inaczej niż poprzednie pokolenia, przeżywają przyjaźń, zakochanie i miłość. Często mają odmienne, niż ich rodzice czy dziadkowie, spojrzenie na małżeństwo i rodzinę. Dzieje się tak zwykle dlatego, że wielu młodym trudno podejmować decyzje na całe życie, ponieważ żyją w zaburzonych rodzinach, w których brakuje miłości, poczucia bezpieczeństwa i czułości. Tacy młodzi ludzie często mają wątpliwości, czy miłość w ogóle istnieje, czy jest możliwe harmonijne życie małżeńskie i czy wierna miłość aż do śmierci jest realna do osiągnięcia. Święty Jan Paweł II przekonuje ich: Drodzy bracia i siostry, ani na chwilę nie zapominajcie o tym, jak wielką wartością jest rodzina. Dzięki sakramentalnej obecności Chrystusa, dzięki dobrowolnie złożonej przysiędze, w której małżonkowie oddają się sobie wzajemnie, rodzina jest wspólnotą świętą. Jest komunią osób zjednoczonych miłością, o której św. Paweł tak pisze: «miłość współweseli się z prawdą, wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko przetrzyma i nigdy nie ustaje». Miłość nigdy nie ustaje. Każda rodzina może zbudować taką miłość. Ale można ją osiągnąć w małżeństwie tylko i wyłącznie wtedy, jeżeli małżonkowie stają się jak naucza Sobór Watykański II «bezinteresownym darem z siebie samego» (Gaudium et spes, 24), bezwarunkowo i na zawsze, nie stawiając żadnych ograniczeń. Ta miłość małżeńska, rodzicielska, rodzinna jest ciągle uszlachetniana, jest doskonalona przez wspólne troski i radości, przez wspieranie się wzajemne w chwilach trudnych. Zapomina o sobie samym dla dobra umiłowanego człowieka. Prawdziwa miłość nigdy nie wygasa. Staje się źródłem siły i wierności małżeńskiej. Rodzina chrześcijańska, wierna swemu sakramentalnemu przymierzu, staje się autentycznym znakiem bezinteresownej i powszechnej miłości Boga do ludzi. Ta miłość Boga stanowi duchowe centrum rodziny i jej fundament. Poprzez taką miłość rodzina powstaje, rozwija się, dojrzewa i staje się źródłem pokoju i szczęścia dla rodziców i dla dzieci. Jest prawdziwym środowiskiem życia i miłości. Rodzina dzisiaj W Polsce każdego roku rozpada się kilkadziesiąt tysięcy małżeństw. Inne przeżywają poważne kryzysy. Coraz więcej osób decyduje się na opuszczenie swego współmałżonka i dzieci, by związać się z kimś innym. Czy to oznacza, że nierozerwalne małżeństwo stało się przeżytkiem? Z całą pewnością nie, gdyż wszystko to, co proponuje Bóg, będzie w każdej epoce optymalne i aktualne, najlepsze dla człowieka. Także w naszych czasach Bóg proponuje kobietom i mężczyznom miłość podobną do wiernej i ofiarnej miłości swojego Syna aż do krzyża, aż do końca. Trwałe małżeństwo i szczęśliwa rodzina to środowisko, które najlepiej chroni człowieka przed zagrożeniami zewnętrznymi i wewnętrznymi. Kochająca się rodzina umożliwia każdemu ze swoich członków wszechstronny rozwój, doświadczenie miłości, odkrywanie własnej wartości, a także realizację powołania do świętości. Nic tak nie cieszy człowieka, jak szczęśliwe małżeństwo i rodzina. Warto sięgać do tekstów Świętego Jana Pawła II, by szukać w nich umocnie nia i upewnić się, jaki jest zamysł Boży odnośnie do małżeństwa i rodziny. Jan Paweł II jest już świętym. Módlmy się do niego za nasze małżeństwa, rodziny, dzieci. Kiedyś sam powiedział, że chciałby zostać zapamiętany jako papież rodziny. Z pewnością uprosi u Pana Boga wszelkie potrzebne nam łaski. JOANNA WITT Telegram do Świętego Józefa w nagłej potrzebie czyli Triduum odprawiane w jednym dniu dla wybłagania szybkiego ratunku Podane modlitwy można odmówić trzykrotnie w ciągu dnia: rano, w południe i wieczorem. Jeśli jest to sprawa bardzo pilna, np. wyjednanie nawrócenia dla niebezpiecznie chorej osoby, wówczas można odprawić to nabożeństwo w trzech godzinach następujących po sobie. Modlitwa Święty Józefie, ofiaruję Ci miłość Jezusa i Maryi, jaką żywią ku Tobie. Ofiaruję Ci też uwielbienia, hołdy wdzięczności i ofiary, jakie Ci wierni złożyli przez wieki aż do tej chwili. Siebie i wszystkich drogich memu sercu oddaję na zawsze Twej świętej opiece. Błagam Cię, dla miłości Boga i Najświętszej Maryi Panny, Twej Oblubienicy, racz nam wyjednać łaskę ostatecznego zbawienia i wszystkie łaski nam potrzebne, a szczególnie tę wielką łaskę... (tu wymienić intencję). Pośpiesz mi na ratunek, święty Patriarcho, i pociesz mnie w tym strapieniu. O święty Józefie, Przyjacielu Serca Jezusa, wysłuchaj mnie. Ojcze nasz... Zdrowaś Maryjo... Chwała Ojcu... Ojcze Przedwieczny, ofiaruję Ci Przenajświętszą Krew, Serce i Oblicze Twego Jednorodzonego Syna, wszystkie cnoty i zasługi Matki Najświętszej i Jej Przeczystego Oblubieńca świętego Józefa oraz wszystkie skarby Kościoła świętego na wyjednanie łaski ostatecznego zbawienia i łask nam potrzebnych, szczególnie tej... dla NN... O Józefie, ratuj nas, w życiu, w śmierci, w każdy czas! Pięć westchnień do św. Józefa Święty Józefie, Miłośniku Jezusa i Maryi, uproś mi tę łaskę, abym coraz goręcej, z całego serca mego, kochał Twego przybranego Syna i Jego Dziewiczą Matkę. Święty Józefie, uproś mi łaskę, abym tak jak Ty umiał łączyć życie czynne z głębokim życiem modlitwy. Święty Józefie, szczęśliwy Opiekunie Jezusa i Maryi Niepokalanej, przez Twoją czystość proszę Cię, strzeż mojej czystości. Święty Józefie, Patronie wahających się w wyborze, ratuj stojących nad przepaścią zła i oświecaj powołanych do służby Chrystusowi. Święty Józefie, któryś błogo skonał na rękach Jezusa i Maryi, uproś mi łaskę szczęśliwej śmierci. Niech Jezus i Maryja towarzyszą mi w chwili konania, a ostatnimi moimi słowami niech będą najsłodsze Imiona: Jezus, Maryja, Józef! Amen. FOT. ARCH. SIÓSTR BERNARDYNEK W KRAKOWIE

6 6 Ksiądz, biskup, kardynał Karol Wojtyła w obronie życia Zima 1950 W kościele św. Floriana w Krakowie prowadzi kursy dla narzeczonych. Była to w owym czasie całkowita nowość. Marzec 1954 W czasie rekolekcji akademickich w kościele św. Floriana mówi: W akcie poczęcia człowieka jest wyciśnięte piętno i obraz Boga. To akt, choć to akt natury, akt święty bo nierozerwalnie związany z rodzeniem duchowym Boga. Bóg wyciska swój obraz, tworzy nieśmiertelną duszę. My musimy sobie z tego zdawać sprawę, wiedzieć o tym. I to musi wywrzeć wpływ na życie społeczne Na KUL u prowadzi wykład monograficzny nt.: Miłość i odpowiedzialność. Grudzień 1957 Mówi do lekarzy: Lekarz musi współpracować z miejscowym duszpasterzem, muszą organizować pomoc potem już materialną dla tych właśnie matek, które tego kroku chcą się dopuścić z tzw. wskazań społecznych. (...) Drugim zadaniem lekarzy jest przygotowanie ludzi młodych do sakramentu małżeństwa. Zdajemy sobie sprawę, że ratowanie człowieka, w którym już wszystko płonie albo jest spalone, jest spóźnione. Trzeba więc naprzód młodych przygotować ludzi do ich nowych obowiązków Inauguruje działalność Instytutu Rodziny. Do 1970 roku było to samodzielne studium, od 1970 studium przy Papieskim Wydziale Teologicznym. Marzec 1964 Podczas rekolekcji dla lekarzy mówi: Wśród dóbr złożonych przez Boga w świecie widzialnym, materialnym, jest bardzo, bardzo podstawowe dobro, mianowicie dobro życia (...) Październik 1964 Przemawia w Radiu Watykańskim o godności osoby ludzkiej. Grudzień 1969 W jednym z kazań apeluje: Takie jest prawo natury, żeby dla kobiety rodzącej znalazła się izba, żeby się znalazł dach nad głową (...) Niech się nie załamuje miłość przede wszystkim w środowisku rodziny, przede wszystkim w małżeństwie i przede wszystkim w stosunku wzajemnym rodziców i dzieci, starszego i młodszego pokolenia. Niech się nie załamuje ta miłość w naszym chrześcijańskim narodzie. Niech się odradza, niech się staje społeczna, mimo wszystkiego, co ją niszczy i podgryza. Listopad 1970 Uświadamia młodym małżeństwom, że: Dzieci są owocem (...) miłości, nie tylko przez to, że są, że się poczęły, że przyszły na świat. Są one owocem naszej miłości przez to, że w nich ma się wyrazić nasze człowieczeństwo, nasza ludzka dojrzałość, ta, którą mamy im dzień po dniu i rok po roku, jakby kroplę po kropli przekazywać: aż w nich samych ukształtują się ludzie, ludzie dojrzali, na nasze podobieństwo. A my wszyscy oni i my, i rodzice, i dzieci na podobieństwo Jezusa Chrystusa, Syna Bożego. Luty 1971 W kazaniu do małżeństw mówi: Miłość małżeńska z natury swej zwrócona jest w kierunku rodzenia (...) tutaj pokusy współczesnego człowieka, FOT. ARCH. CALVARIANUM KALWARIA PAPIESKA współczesnego małżeństwa posuwają się do granic zbrodni. A nasza cywilizacja, a nasza publicystyka przez długi czas zacierała te granice: nazywano zło dobrem! Nazywano zbrodnię prawem! Maj 1971 W czasie pielgrzymki mężczyzn przypomina: W każdym człowieku nowo narodzonym odnawia się oblicze ziemi. To jest nasz chrześcijański sposób myślenia. My nie myślimy tylko ilościowo myślimy jakościowo, zasadniczo, i twierdzimy: w każdym człowieku, który wychodzi z łona matki, odnawia się oblicze ziemi, jakby się na nowo poczynało całe dzieło stworzenia, jakby się na nowo udzielał Bóg Stwórca, ten duch Święty, do którego wołamy i którego prosimy: aby powstało życie... Listopad 1972 W parafii św. Katarzyny w Krakowie uświadamia, że trzeba nam wielkiego chrześcijańskiego wysiłku, żeby Polska nie wymierała (...) bośmy przez lata fatalnej propagandy antykoncepcyjnej, podyktowanej planami ekonomicznymi, zachwiali tym fundamentem etycznym w opinii publicznej... Luty 1974 Przemawia do pielęgniarek: Myślę, że największą tragedią naszego społeczeństwa, naszego narodu, jest śmierć ludzi, którzy się jeszcze nie narodzili: poczętych i nie narodzonych. I nie wiem, czym zapłacimy wobec historii za tę straszliwą zbrodnię. Ale jest rzeczą oczywistą, że to nie może minąć bez konsekwencji. Maj 1974 W odezwie do kapłanów Archidiecezji Krakowskiej pisze: Rok Święty, który przeżywamy, zmusza nas do postawienia sprawy, która wśród wszystkich ran Kościoła i społeczeństwa katolickiego w Polsce jest niewątpliwie raną najboleśniejszą. Chodzi o sprawę przerywania ciąży, czyli zabijania nie narodzonych dzieci w łonach matek. Łączy się z tym lęk o przyszłość całego narodu... Odzew społeczeństwa krakowskiego na List Pasterski był żywy... Zgłaszały się osoby ofiarowujące pieniądze lub dary w postaci ubrań, wyprawek dziecięcych, urządzeń gospodarstwa domowego. Ksiądz Kardynał polecił Wydziałowi Charytatywnemu przeznaczyć część zgromadzonych przezeń pieniędzy na SOS (taką nazwę przyjęła akcja ratowania nie narodzonych). Zaczęły też napływać pieniądze od księży. Kardynał Wojtyła nakazał władzom administracyjnym Kurii zakupić budynek z przeznaczeniem na Dom Samotnej Matki. Dom rozpoczął działalność 28 września 1978 r. Listopad 1974 Z inicjatywy Księdza Kardynała nawiązano współpracę między Zgromadzeniem Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu a Wydziałem Duszpasterstwa Rodzin Krakowskiej Kurii. Siostry Nazaretanki rozpoczęły akcję pomocy dla samotnych matek. 4 listopada 1974 r. przyjęły pierwszą spodziewającą się dziecka kobietę. Do października 1978 r., czyli do momentu wyboru kard. Wojtyły na Stolicę Piotrową, udzielono pomocy 98 samotnym matkom. Luty 1975 Uczestniczy w I ogólnopolskiej sesji naukowej lekarzy i teologów na temat: Specjalistyczne aspekty problemu przerywania ciąży. Czerwiec 1977 Jedno z rozważań podczas centralnej procesji Bożego Ciała w Krakowie poświęca dziecku nie narodzonemu. Kwiecień 1978 W kazaniu do małżeństw apeluje: Módlmy się o to, ażeby Polsce nie zabrakło w przyszłości ludzi, których tylko małżeństwa mogą jej dać. Ale jeżeli mają jej dać ludzi, to nie może być w małżeństwach wprowadzona metoda niszczenia ludzi, zanim się jeszcze narodzą; ograniczenie do minimum dzietności. Musi rodzina polska dawać nowych ludzi i musi państwo polskie stwarzać wszystkie warunki do tego, żeby ci ludzie mogli się rodzić. Na podstawie: ks. Adam Boniecki, Kalendarium życia Karola Wojtyły, Wyd. Znak, Kraków 1983 opracowała redakcja Zeszytów Problemowych Służba Życiu.

7 Jan Paweł II w obronie życia wybór wypowiedzi 7 Troska o dziecko, jeszcze przed jego narodzeniem, od pierwszej chwili poczęcia (...) jest pierwszym i podstawowym sprawdzianem stosunku człowieka do człowieka. (Nowy Jork, ONZ r.) Bronić życia i umacniać je, czcić je i kochać oto zadanie, które Bóg powierza każdemu człowiekowi (Evangelium vitae) I życzę, i modlę się o to stale, ażeby rodzina polska dawała życie, żeby była wierna świętemu prawu życia. Jeśli się naruszy prawo człowieka do życia w tym momencie, w którym poczyna się on jako człowiek pod sercem matki, godzi się pośrednio w cały ład moralny, który służy zabezpieczeniu nienaruszalnych dóbr człowieka. Życie jest pierwszym wśród tych dóbr. Kościół broni prawa do życia nie tylko z uwagi na majestat Stwórcy, który jest tego życia pierwszym Dawcą, ale równocześnie ze względu na podstawowe dobro człowieka. (Nowy Targ, 8 czerwca 1979 r.) *** Do tego cmentarzyska ofiar ludzkiego okrucieństwa w naszym stuleciu dołącza się inny jeszcze wielki cmentarz: cmentarz nienarodzonych, cmentarz bezbronnych, których twarzy nie poznała nawet własna matka, godząc się lub ulegając presji, aby zabrano im życie, zanim jeszcze się narodzą. A przecież już miały to życie, już były poczęte, rozwijały się pod sercem swych matek, nie przeczuwając śmiertelnego zagrożenia. A kiedy już to zagrożenie stało się faktem, te bezbronne istoty ludzkie usiłowały się bronić. Aparat filmowy utrwalił tę rozpaczliwą obronę nie narodzonego dziecka w łonie matki wobec agresji. Kiedyś oglądałem taki film i do dziś dnia nie mogę się od niego uwolnić, nie mogę uwolnić się od jego pamięci. Trudno wyobrazić sobie dramat straszliwszy w swej moralnej, ludzkiej wymowie. Korzeń dramatu jakże bywa on rozległy i zróżnicowany. Jednakże pozostaje i tutaj ta ludzka instancja, te grupy, czasem grupy nacisku, te ciała ustawodawcze, które legalizują pozbawienie życia człowieka nie narodzonego. Czy jest taka ludzka instancja, czy jest taki parlament, który ma prawo zalegalizować zabójstwo niewinnej i bezbronnej ludzkiej istoty? Kto ma prawo powiedzieć: Wolno zabijać, nawet: Trzeba zabijać, tam gdzie trzeba najbardziej chronić i pomagać życiu? Zauważmy jeszcze, że przykazanie: Nie zabijaj zawiera w sobie nie tylko zakaz. Ono wzywa nas do określonych postaw i zachowań pozytywnych. Nie zabijaj, ale raczej chroń życie, chroń zdrowie i szanuj godność ludzką każdego człowieka, niezależnie od jego rasy czy religii, od poziomu inteligencji, stopnia świadomości czy wieku, zdrowia czy choroby. Nie zabijaj, ale raczej przyjmij drugiego człowieka jako dar Boży zwłaszcza jeśli jest FOT. RYSZARD RZEPECKI to twoje własne dziecko. Nie zabijaj, ale raczej staraj się pomóc twoim bliźnim, aby z radością przyjęli swoje dziecko, które po ludzku biorąc uważają, że pojawiło się nie w porę. Musimy zwiększyć równocześnie naszą społeczną troskę nie tylko o dziecko poczęte, ale również o jego rodziców, zwłaszcza o jego matkę jeśli pojawienie się dziecka stawia ich wobec kłopotów i trudności ponad ich siły, przynajmniej tak myślą. Troska ta winna znaleźć wyraz zarówno w spontanicznych ludzkich postawach i działaniach, jak też w tworzeniu instytucjonalnych form pomocy dla tych rodziców poczętego dziecka, których sytuacja jest szczególnie trudna. Niech również parafie i klasztory włączają się w ten ruch solidarności społecznej z dzieckiem poczętym i jego rodzicami. (Radom, 4 czerwca 1991 r.) *** Także państwa pluralistyczne nie mogą zrezygnować z norm etycznych w swoim prawodawstwie i w życiu publicznym, zwłaszcza tam, gdzie ochrony domaga się dobro podstawowe, jakim jest życie człowieka od momentu jego poczęcia aż po naturalną śmierć. (Przemówienie do korpusu dyploma tycznego, Warszawa, 8 czerwca 1991 r.) Dziękuję za inicjatywy parlamentarne, zmierzające do zabezpieczenia życia ludzkiego od chwili poczęcia w łonie matki. Jasne stanowisko prawa jest nieodzowne, aby mógł dokonywać się również gruntowny proces nawrócenia. Trudno bowiem o właściwą działalność wychowawczą czy duszpasterską, gdy prawo temu przeszkadza. To, co legalne, zostaje niestety bardzo łatwo przyjęte jako moralnie dozwolone. (Warszawa, 9 czerwca 1991 r.) Dokończenie na str. 8 NAJWAŻNIEJSZE PAPIESKIE WEZWANIE, NAJISTOTNIEJSZE ORĘDZIE! Wezwanie do modlitwy Trzeba się zawsze modlić, a nigdy nie ustawać (por. k 18,1), powiedział Pan Jezus. Módlcie się i kształtujcie poprzez modlitwę swoje życie. Nie samym chlebem żyje człowiek (Mt 4,4) i nie samą doczesnością, i nie tylko poprzez zaspakajanie doczesnych materialnych potrzeb, ambicji, pożądań, człowiek jest człowiekiem... Nie samym chlebem żyje człowiek, ale wszelkim słowem, które pochodzi z ust Bożych. Jeśli mamy żyć tym słowem, słowem Bożym, trzeba nie ustawać w modlitwie! Może to być nawet modlitwa bez słów. Niech z tego miejsca do Wszystkich, którzy mnie słuchają tutaj albo gdziekolwiek, przemówi proste i zasadnicze papieskie wezwanie do modlitwy. A jest to wezwanie najważniejsze. Najistotniejsze orędzie! Ojciec Święty Jan Paweł II, Kalwaria Zebrzydowska, 7 czerwca 1979 roku FOT. ARCHIWUM CALVARIANUM KALWARIA PAPIESKA

8 8 Jan Paweł II w obronie życia wybór wypowiedzi Dokończenie ze str. 7 *** Wiele z tego, co będzie jutro, zależy od zaangażowania się dziś dzisiejszego pokolenia chrześcijan. Zależy nade wszystko od waszego zaangażowania, dziewczęta i chłopcy, na których wnet spocznie odpowiedzialność za decyzje, od których zależeć będą nie tylko wasze losy, ale także losy wielu innych ludzi. Waszym posłannictwem jest zabezpieczenie w jutrzejszym świecie obecności takich wartości, jak pełna wolność religijna, poszanowanie osobowego wymiaru rozwoju, ochrona prawa człowieka do życia począwszy od momentu poczęcia aż do naturalnej śmierci, troska o rozwój i umocnienie rodziny, dowartościowanie kulturowych odrębności dla wzajemnego ubogacania się wszystkich ludzi, ochrona równowagi naturalnego środowiska, które coraz bardziej bywa zagrożone. (Częstochowa, 15 sierpnia 1991r.) *** Józef z Nazaretu, który uchronił Jezusa od okrucieństwa Heroda, staje w tej chwili przed nami jako wielki rzecznik sprawy obrony życia ludzkiego od pierwszej chwili poczęcia aż do naturalnej śmierci. Pragniemy więc w tym miejscu polecić Bożej Opatrzności i świętemu Józefowi życie ludzkie, zwłaszcza życie nie narodzonych i w naszej Ojczyźnie, i na całym świecie. Życie posiada nienaruszalną wartość i niepowtarzalną godność, dlatego zwłaszcza, że jak czytamy dzisiaj w liturgii każdy człowiek jest powołany do uczestniczenia w życiu Bożym. Święty Jan pisze: Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi i rzeczywiście nimi jesteśmy (1 J 3, 1). Okiem wiary w sposób szczególnie wyraźny możemy dostrzec nieskończoną wartość każdej ludzkiej istoty. Ewangelia, głosząc dobrą nowinę o Jezusie, jest również dobrą nowiną o człowieku o jego wielkiej godności. Uczy wrażliwości na człowieka. Na każdego człowieka. Zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi. Kościół, broniąc prawa do życia, odwołuje się do szerszej, uniwersalnej płaszczyzny, która obowiązuje wszystkich ludzi. Prawo do życia nie jest tylko kwestią światopoglądu, nie jest tylko prawem religijnym, ale jest prawem człowieka. Jest prawem najbardziej podstawowym. Bóg mówi: Nie będziesz zabijał! (Wj 20, 13). Przykazanie to jest zarazem fundamentalną zasadą i normą kodeksu moralności, wpisanego w sumienie każdego człowieka. Miarą cywilizacji miarą uniwersalną, ponadczasową, obejmującą wszystkie kultury jest jej stosunek do życia. Cywilizacja, która odrzuca bezbronnych, zasługuje na miano barbarzyńskiej. Choćby nawet miała wielkie osiągnięcia gospodarcze, techniczne, artystyczne, naukowe. (Kalisz, 4 czerwca 1997 r.) *** Tu, z tego miejsca, zwracam się do wszystkich ojców i matek mojej Ojczyzny i całego świata, do wszystkich ludzi bez wyjątku: każdy człowiek poczęty w łonie matki ma prawo do życia! Życie ludzkie jest święte. Nikt w żadnej sytuacji nie może rościć sobie prawa do bezpośredniego zniszczenia niewinnej istoty ludzkiej. Bóg sam jest Panem życia Człowieka, ukształtowanego na Jego obraz i podobieństwo (por. Rdz 1, 26 28). Życie ludzkie ma zatem charakter święty i nienaruszalny, w którym odzwierciedla się nienaruszalność samego Stwórcy (por. Evangelium vitae, 53). Bóg chroni życie zdecydowanym zakazem wypowiedzianym na Synaju: Nie będziesz zabijał (Wj 20,13). Dochowajcie wierności temu przykazaniu. Kard. Stefan Wyszyński, Prymas Tysiąclecia, powiedział: Pragniemy być narodem żywych, a nie umarłych. (Łowicz, 14 czerwca 1999 r.) *** Stosunek do daru życia jest wykładnikiem i podstawowym sprawdzianem autentycznego stosunku człowieka do Boga i do człowieka, czyli wykładnikiem i sprawdzianem autentycznej religijności i moralności. (Częstochowa, 19 czerwca 1983 r.) *** Pilnie potrzebna jest wielka modlitwa za życie, przenikająca cały świat. (Evangelium vitae) *** Walczcie, aby każdemu człowiekowi przyznano prawo do narodzenia się... Nie zniechęcajcie się trudnościami, sprzeciwami czy niepowodzeniami, jakie możecie spotkać na tej drodze. Chodzi o człowieka i nie można w tej sytuacji zamykać się w biernej rezygnacji. Jako Namiestnik Chrystusa, Wcielonego Słowa Bożego, mówię Wam: pokładajcie wiarę w Bogu, Stworzycielu i Ojcu każdej ludzkiej istoty. Ufajcie też człowiekowi, stworzonemu na obraz i podobieństwo Boże i powołanemu, by być dzieckiem Bożym. W Chrystusie Zmarłym i Zmartwychwstałym sprawa człowieka otrzymała już swój ostateczny wyrok: ŻYCIE ZWYCIĘŻY ŚMIERĆ! (Rzym, r.) *** Człowiekiem jest również nienarodzone dziecko: co więcej, Chrystus w sposób uprzywilejowany utożsamia się z najmniejszymi ; jak więc można nie widzieć szczególnej Jego obecności w istocie jeszcze nie narodzonej, spośród wszystkich istot prawdziwie najmniejszej, najsłabszej, pozbawionej jakiegokolwiek środka obrony, nawet głosu, która nie może protestować przeciw ciosom godzącym w jej najbardziej podstawowe prawa. (Rzym, r.) Wybór przygotowany przez Polskie Stowarzyszenie Obrońców Życia Człowieka FOT. RYSZARD RZEPECKI

9 IN NDE DEKS KS S2 S ISS ISS SS SN SN : TYGODNIK Z PREZENTEM! W PREZENCIE KALENDARZ NA 2015 ROK EKSKLUZYWNE WYDANIE NA ŚWIĘTA. AŻ 132 STRONY: OSZUSTWA WSZECH CZASÓW, GOLCOWIE KONTRA KARNOWSCY, TAJEMNICE KUCHNI KLASZTORNEJ, POLSKA WIGILIA 1914 NAJWIĘKSZY KONSERWATYWNY TYGODNIK OPINII W POLSCE Nr 51/52 (107-8) grudnia CENA: 6,90 ZŁ (w tym 8% VAT) NOWE FAKTY O BOŻYM NARODZENIU JEZUS i Jego czasy KALENDARZ 2015 GRATIS! PARTNER RWYDA WYDANIA Z KALENDARZEM W KIOSKACH TYLKO DO 28 GRUDNIA

10 10 Papież i dzieci radością papieskiego serca Największą są dzieci. I największą troską serca Papieża jest każde dziecko. I miłością serca Papieża, tak jak Serca Jezusowego, jest dziecko mówił Święty Jan Paweł II. Jan Paweł II swoje nauczanie kierował do ludzi wszystkich ras, stanów i zawodów. W każdym wieku. Nie pomijał także tych najmniejszych i najbardziej bezbronnych. Każde dziecko jest wyjątkowe Wrażliwość Papieża, zakorzeniona w życiu przenikniętym Ewangelią, pozwalała mu kierować uwagę ku dzieciom, które najbardziej potrzebują miłości i opieki. Papież słowem i gestem dostrzegał ich obecność podczas licznych pielgrzymek i audiencji. Zatrzymywał się przy nich i błogosławił, brał w ramiona, prowadził z nimi rozmowy. Z wielką żarliwością bronił prawa do życia każdego poczętego dziecka. Nienarodzonym i ich prawu do życia poświęcił dużą część swojego nauczania, wraz z encykliką Evangelium Vitae. Podkreślał, że człowiek jest pierwszą i główną drogą Kościoła, a dziecko drogą wyjątkową. W liście do dzieci prosił: Pragnę powierzyć waszej modlitwie, drodzy mali przyjaciele, nie tylko sprawy waszej rodziny, ale także wszystkich rodzin na świecie. I nie tylko to. Mam jeszcze wiele innych spraw, które chcę wam polecić. Papież liczy bardzo na wasze modlitwy. Musimy się razem wiele modlić, ażeby ludzkość, a żyje na ziemi wiele miliardów ludzi, stawała się coraz bardziej rodziną Bożą, ażeby mogła żyć w pokoju. Pokładając wielką ufność w modlitwie dziecka podążał za przykładem samego Pana Jezusa, który także, jak opisują Ewangeliści, brał dzieci w ramiona i błogosławił je, mówiąc Pozwólcie dzieciom przychodzić do mnie. Do takich bowiem należy Królestwo Niebieskie. Upomnieć się o dzieci, które cierpią W maju 1984 r. podczas pielgrzymki do Korei Południowej Ojciec Święty powiedział: Dzisiaj ja, Jan Paweł II, jako przedstawiciel Jezusa, jako biskup Rzymu, daję swą miłość każdemu chłopcu i dziewczynce Korei: każdemu, bez żadnej różnicy. Głoszę waszą ludzką godność jako dzieci Bożych, stworzonych do tego, by uczestniczyć na zawsze w Bożej miłości. Głoszę wasze prawa, bez względu na to, jak małe lub bezbronne jesteście; głoszę obowiązki, które towarzyszą waszym prawom, a które powołane jesteście wypełniać z miłości, by chronić prawa innych. Szczególną miłością darzę każde dziecko, które cierpi, które jest samotne, które jest opuszczone, zwłaszcza to, które nie ma nikogo, kto by je kochał i o nie zadbał. W 1994 roku Papież Jan Paweł II napisał List do Dzieci, apeluje w nim do rodzin, do instytucji, parlamentów, państw, organizacji międzynarodowych, by stały na straży prawości tej FOT. ARCHIWUM L'OSSERVATORE ROMANO wspólnotowej przestrzeni, gdzie może rozwijać się dziecko. Jeżeli bowiem prawdą jest, że dziecko jest radością nie tylko rodziców (...), to równocześnie jest też prawdą, że niestety wiele dzieci w naszych czasach, w różnych częściach świata cierpi i podlega wielorakim zagrożeniom. Cierpią głód i nędzę, umierają z powodu chorób i niedożywienia, padają ofiarą wojen, bywają porzucone przez rodziców, skazywane na bezdomność, pozbawione ciepła własnej rodziny ulegają rozmaitym formom gwałtu i przemocy ze strony dorosłych. Czy można przejść obojętnie wobec cierpienia tylu dzieci, zwłaszcza gdy jest to cierpienie w jakiś sposób zawinione przez dorosłych?. Ojciec Święty upomina się o dzieci krzywdzone przez dorosłych. Dzieci, które przeżyły dramat w swoich rodzinach, niosą w sobie głębokie rysy doświadczeń, które często ciążą nad ich życiem rodzinnym. Rozmowa jest ważna Ojciec Święty mistrz dialogu z drugim człowiekiem uczy, jak rozmawiać z dziećmi o sprawach dla nich ważnych. W liście skierowanym do dzieci wyraża wielki szacunek dla nich, mówi o swoim zatroskaniu o ich szczęśliwy rozwój i bezpieczne dzieciństwo. Jego przesłanie miłości, posłuszeństwa, odwagi, szczerości, wrażliwości na drugiego człowieka może być wzorem dla każdego dorosłego, nie tylko rodzica. Dialog Papieża z dziećmi uczy, jak ważna jest rozmowa o sprawach pięknych i trudnych, prowadzona w atmosferze miłości, zaufania i prawdy. Rozmawiając z dziećmi warto ukazywać im pozytywne wzorce ich rówieśników. Papież wskazuje na św. Bernadettę z Lourdes, dzieci z La Salette oraz Łucję, Franciszka i Hiacyntę z Fatimy. Godność dziecka Jan Paweł II w swoim nauczaniu zwracał uwagę na wielką

11 11 NOWOŚCI Herbapolu Kraków HERBATKA FIX ŁUSKA ziołowo owocowa 20 sasz. x 2g HERBATKA FIX ODPORNOŚĆ Z CZYSTKIEM owocowo ziołowa 20 sasz. x 2g HERBATKA FIX NA PERYSTALTYKĘ owocowo ziołowa 20 sasz. x 2g SINUKRAK* suplement diety 30 kapsułek CZYSTEK* suplement diety 30 kapsułek NEO TYMSAL* suplement diety 30 tabletek FOT. ARCHIWUM L'OSSERVATORE ROMANO godność dziecka i wartość rodziny. W Liście do Dzieci Ojciec Święty podkreślał partnerstwo dzieci w dialogu: Postanowiłem prosić was, drogie dzieci, ażebyście wzięły sobie do serca modlitwę o pokój. Wiecie dobrze, że miłość i zgoda budują pokój, a nienawiść i przemoc go rujnują. Jesteście wrażliwe na miłość, a lękacie się wszelkiej nienawiści. Papież zwracał się z tym apelem do wszystkich dzieci, dalej pisząc Mam przed oczyma twarze dzieci całego świata: od Wschodu aż do Zachodu, od Północy do Południa. Do was, mali przyjaciele, bez względu na różnice języka, rasy, czy narodowości mówię: Chwalcie imię Pana. Papież zwracał się do dzieci jak do zaufanego przyjaciela. Ważne jest, by dzieci wychodziły z rodzin mocne miłością, czyste i szczere, radosne, z uporządkowaną hierarchią wartości, twórcze, otwarte, przygotowane do życia w pokoju i miłości. Rodzina jest ważna List do Dzieci kończy się słowami: Życzę, abyście doznały w sposób szczególny miłości waszych rodziców, waszych braci i sióstr i całej rodziny. Niech ta miłość, właśnie dzięki wam, drodzy chłopcy i dziewczęta, rozszerzy się na wasze otoczenie i na cały świat. Niech ta miłość dotrze do wszystkich, którzy jej szczególnie potrzebują: zwłaszcza do cierpiących i zapomnianych. Czyż może być większa radość niż ta, którą wnosi miłość?. Pragnieniem Ojca Świętego było, aby słowa jego listu dotarły do wszystkich ludzi, obudziły ich wrażliwość na obraz współczesnego dziecka i nauczyły traktować je z należytym szacunkiem i troską. Każdy może coś dobrego zrobić w tej sprawie, zaczynając od własnej odpowiedzialności za dziecko, za rodzinę. Oby współczesny człowiek chciał posłuchać apelu Papieża, który naprawdę umiał kochać człowieka. JOANNA KIELAR NEO NERVOSOL K* suplement diety 30 tabletek * Suplementy diety nie mogą być stosowane jako substytut zróżnicowanej diety. Zalecany jest zrównoważony sposób żywienia i zdrowy tryb życia. KAWA ZIELONA* suplement diety 30 kapsułek BURAK* suplement diety 30 kapsułek KZZ Herbapol w Krakowie SA ul. Chałupnika 14, Kraków tel , fax herbapol@herbapol.krakow.pl

12 12 ISTNIEJE ETYCZNA, EKO- NOMICZNA I EFEKTYWNA POMOC DLA BEZDZIET- NYCH MAŁŻEŃSTW. TO NAPROTECHNOLOGIA METODA, KTÓRA LECZY OBNIŻONĄ PŁODNOŚĆ, A NIE JEDYNIE OMIJA PRO- BLEM JAK MA TO MIEJ- SCE W PRZYPADKU IN VITRO. NAPROTECHNO- LOGIA JEST SKUTECZNIEJ- SZA: BADANIA NAUKOWE MÓWIĄ O JEJ 52-PROCEN- TOWEJ SKUTECZNOŚCI. JEST DUŻO TAŃSZA I NIE POWODUJE UBOCZNYCH SKUTKÓW ZDROWOTNYCH DLA DZIECKA I DLA MATKI JAK IN VITRO. BRYTYJSKI DAILY TELEGRAPH ALARMUJE: TYLKO 3,2 % DZIECI POCZĘTYCH IN VITRO SIĘ URODZI Od 1990 roku brytyjski Departament Zdrowia za pomocą metody sztucznego zapłodnienia stworzył ponad 3 miliony 800 tysięcy ludzkich embrionów. Ale między 1992 a 2006 rokiem urodziło się tylko 122 tysiące dzieci poczętych tym sposobem. Oznacza to, że blisko 3,5 miliona ludzi nie miało szansy na narodziny. Takie statystyki dają rzeczywisty obraz skuteczności zapłodnienia na szkle, które wynosi zaledwie 3,21 procent. SZWEDZCY NAUKOWCY INFORMUJĄ: U DZIECI POCZĘTYCH IN VITRO RYZYKO NOWOTWORÓW JEST WIĘKSZE O 42 % Szwedzkie badania na podstawie rejestrów medycznych pochodzących ze wszystkich klinik in vitro z tego kraju, zebranych w ciągu 25 lat, wykazały, że o 42 proc. zwiększa się częstotliwość zapadalności na nowotwory u dzieci poczętych in vitro. Kobiety poddające się in vitro mają nawet czterokrotnie większe ryzyko zapadnięcia na nowotwór jajników. Więcej informacji (a także filmy o in vitro i naprotechnologii) na stronie Na zdjęciach: dzieci przed narodzeniem, od 8. do 32. tygodnia od poczęcia.

13 13 w obronie fot. R. Rzepecki 1 fot. R. Rzepecki 34 prof. dr hab. med. E. Blechschmidt, dyrektor Instytutu Anatomii Uniwersytetu w Getyndze, Niemcy 6 fot. A. Zachwieja 10 Troska o dziecko, jeszcze przed jego narodzeniem, (...) jest pierwszym Walczcie, aby Art. III 7

14 14

15 15 Polskie Stowarzyszenie Obroñców ycia Cz³owieka ul. Krowoderska 24/1, Kraków Polskie Stowarzyszenie Obroñców ycia Cz³owieka ul. Krowoderska 24/ Kraków Wp³ata daru na obronê ycia cz³owieka. Wp³ata daru na obronê ycia cz³owieka.

16 16 Najważniejsi i potrzebni Jedno z najwcześniejszych wspomnień mojego dzieciństwa dotyczy dziadka, który ochoczo nosił mnie na barana i zabierał na eskapady do wszystkich sąsiadów. Babcia natomiast niesamowicie pachniała domowym chlebem i ciasteczkami. Babcia Zosia miała włosy do pasa, w dzieciństwie razem z kuzynami podglądaliśmy z ukrycia, jak je rozczesywała. Miała też piękne zielone oczy, patrzące z uwagą i twarz, jak jabłuszko zimą, pełną zmarszczek i bruzd. Dziadek Kostek na powitanie mocno przytulał i całował w czoło, a potem siadał w fotelu i wypytywał o nasze dziecięce sprawy. Wszystko było ważne: szkoła, koledzy i pierwsze miłości. Humor go nie opuszczał i zawsze, w każdej sytuacji umiał znaleźć jakiś pozytywny aspekt. Symbioza pokoleń Dzieci pozbawione kontaktów z dziadkami w pewnym sensie nie mają prawdziwego dzieciństwa. Bo dziadkowie i wnuki po prostu się potrzebują. Dziadek i babcia są po to, żeby dawać wnukom swój czas, zapewnić poczucie bezpieczeństwa i miłości. Swego czasu media opisywały historię pewnej kobiety mamy dwóch córek, która widząc, jak bardzo jej dzieciom brakuje dziadków i pamiętając swoje własne doświadczenia z dzieciństwa, postanowiła znaleźć dla Michaliny i Mileny babcię. Zamieściła ogłoszenie w gazecie: Szukamy babci do zaadoptowania (może być starsze małżeństwo bez rodziny), którą mogłabym się zaopiekować wraz z dwiema córkami w wieku wczesnoszkolnym (... ). Chcemy tę babcię zabierać do siebie na święta, przynosić jej zakupy, pomagać. Mamy dom na wsi. Nie jestem zainteresowana stanem materialnym. Szukamy babci do kochania! Cena: bezcenna. Wiele samotnych babć odpowiedziało na to ogłoszenie. Od tego czasu rodzą się też rozmaite pomysły na to, jak pomagać w nawiązywaniu kont aktów pomiędzy przyszywanymi dziadkami a wnukami. Bo relacje wnucząt i dziadków są bezcenne. Nie zastąpią ich bliskie relacje z rodzicami czy rówieśnikami. Przeżyliście czasów wiele W 1999 roku Święty Jan Paweł II napisał list do ludzi w podeszłym wieku. Czytamy w nim: Myślą ogarniam też was, którzy «przeżyliście już czasów wiele», drodzy ludzie starzy wszystkich języków i kultur. Kieruję do was ten List w roku, który Organizacja Narodów Zjednoczonych słusznie postanowiła poświęcić osobom w podeszłym wieku, aby zwrócić uwagę całego społeczeństwa na położenie tych, którzy dźwigając brzemię lat muszą często zmagać się z wieloma trudnymi problemami. ( ) W niniejszym Liście pragnę jedynie dać wyraz mej duchowej więzi z wami jako ktoś, kto z biegiem lat spostrzega, że coraz głębiej rozumie ten etap życia, i w konsekwencji odczuwa potrzebę bardziej bezpośredniego kontaktu ze swymi rówieśnikami, aby razem zastanowić się nad tym, czego wspólnie doświadczamy, poddając wszystko woli Boga, który ogarnia nas swoją miłością, a swą Opatrznością wspiera i prowadzi. Papież zwraca się także do młodych ludzi, aby uwrażliwić ich na problemy osób starszych: Mówiąc o ludziach starych, muszę zwrócić się także do młodych z zachętą, aby towarzyszyli im swoją obecnością. Wzywam was, młodzi przyjaciele, byście traktowali ich wielkodusznie i z miłością. Starsi potrafią dać wam znacznie więcej, niż możecie sobie wyobrazić. W Księdze Mądrości Syracha znajdujemy na ten temat takie pouczenia: «Nie odsuwaj od siebie opowiadania starców, albowiem i oni nauczyli się go od swoich ojców» (8,9); «Stań na zgromadzeniu starszych: a [jeśli] kto jest mądry, przyłącz się do niego!» (6,34), ponieważ «starcom przystoi mądrość». Radość z bycia razem Kontakt ze starszym człowiekiem ubogaca. Relacje, jakie tworzą się na linii dzieci dziadkowie są niepowtarzalne. To dziadkowie poszerzają horyzont dziecka o przeszłość. Życiowe doświadczenia pozwalają im patrzeć na wiele spraw w zupełnie inny sposób, dzięki czemu są często bardziej obiektywni niż rodzice. Przekazują tradycje rodzinne, uczą wielu rzeczy, opowiadają o świecie, którego dzisiaj już nie ma. Po co dziadkom wnuki? Żeby pękać z dumy na przedszkolnych przedstawieniach? Żeby w tajemnicy przed rodzicami częstować czekoladkami? Żeby opowiadać o czasach, kiedy mama i tata byli jeszcze mali? A może po to, żeby rozpieszczać, bawić się do upadłego i piec ciasta, które nigdzie tak dobrze nie smakują? Na pewno po to właśnie są. Pojawienie się wnuka otwiera nowy etap w życiu starszych ludzi. Wnuki są tymi, którym Dokończenie na str. 18 FOT.

17 Dział reklamy tel

18 18 Najważniejsi i potrzebni Dokończenie ze str. 16 dziadkowie są naprawdę potrzebni pragną kontaktu, bycia razem, spraw iania radości. Dziadkowie i wnuki po prostu potrzebują się wzajemnie. Być babcią/dziadkiem dzisiaj W dzisiejszych czasach kryterium oceny człowieka opiera się na jego użyteczności. Zanika szacunek dla wieku, pojawia się obojętność, a nawet niechęć wobec ludzi starszych. Tymczasem ludziom starszym potrzebna jest akceptacja otoczenia i konieczność aktywnego uczestniczenia w życiu, we wszystkich jego dziedzinach od społecznej po religijną. Seniorzy mogą spełniać niezwykle ważną rolę w wychowaniu młodego pokolenia. Nierzadko potrafią znakomicie kontaktować się z dziećmi, nie mogą zastąpić rodziców w pełnieniu roli rodzicielskiej, ale mogą ich wspierać pomocą, służyć radą i doświadczeniem. Postęp, media, szybkie tempo życia, orientacja na nowość i młodość spowodowały, że doświadczenie osób starszych przestało być cenne. Ludziom starszym trudno nadążyć za współczesnością. Utracili swój prestiż i autorytet. Przemiany cywilizacyjne, konsumpcyjny styl życia, kult wartości materialnych, praca i pogoń za pieniędzmi, realizacja własnego szczęścia poprzez rozwój osobisty (karierę zawodową) wszystko to ma wpływ na nasze wzajemne relacje. Na skutek coraz szybszego tempa życia, wymagającego od rodziców dużego zaangażowania się w sprawy pozarodzinne, niedostatków finansowych, a co za tym idzie sytuacji stresowych, powstaje wyraźna luka emocjonalna, boleśnie odczuwana przez dzieci i młodzież. W tej sytuacji rolą babci i dziadka jest jej wypełnienie poprzez dawanie wsparcia wnukom, poświęcania im czasu, uwagi i zainteresowania bez patrzenia na zegarek. Bezcenne relacje Ojciec Święty Jan Paweł II w cytowanym Liście nawołuje do tego, abyśmy znów spojrzeli na życie jako całość z właściwej perspektywy. Także starość ma do odegrania swoją rolę w procesie stopniowego dojrzewania człowieka zmierzającego ku wieczności. Papież pisze: Ludzie starzy pomagają nam mądrzej patrzeć na ziemskie wydarzenia, ponieważ dzięki życiowym doświadczeniom zyskali wiedzę i dojrzałość. Są strażnikami pamięci zbiorowej, a więc mają szczególny tytuł, aby być wyrazicielami wspólnych ideałów i wartości, które są podstawą i regułą życia społecznego. Wykluczyć ich ze społeczeństwa znaczy w imię nowoczesności pozbawionej pamięci odrzucić przeszłość, w której zakorzeniona jest teraźniejszość. Ludzie starsi dzięki swej dojrzałości i doświadczeniu mogą udzielać młodym rad i cennych pouczeń. Kruchość ludzkiego istnienia, w sposób najbardziej wyrazisty ujawniająca się w starszym wieku, staje się w tej perspektywie przypomnieniem o wzajemnej zależności i nieodzownej solidarności między różnymi pokoleniami, jako że każdy człowiek potrzebuje innych i wzbogaca się dzięki darom i charyzmatom wszystkich. Dobrze, że jesteście A. Haley pisze: Nikt nie jest w stanie zapewnić dzieciom tego, co mogą im dostarczyć dziadkowie: to Oni obsypują pyłem gwiazd życie swoich wnucząt. Pięknie i poetycko, ale też bardzo prawdziwie. Dziadkowie są źródłem wsparcia dla rodziców, osobami, którym z pełnym zaufaniem mogą powierzyć swoje dziecko, bez obaw o jego bezpieczeństwo. Dla wnuków są często wspaniałymi towarzyszami AKITA pomoc w walce o Rodzinę AKITA to nazwa miasta w Japonii, gdzie objawiła się Matka Boża. Ojciec Święty Franciszek wezwał sanktuarium Maryjne w Akita obok Jasnej Góry i innych miejsc objawień do modlitwy za pokój w Syrii, kraju pierwszych gmin Chrześcijańskich z Damaszkiem miejscem nawrócenia Świętego Pawła. We Wrocławiu powstała Fundacja Akita, która zajmuje się ratowaniem rodziny w sytuacji kryzysu, ze szczególnym uwzględnieniem problemów uzależnienia od alkoholu i narkotyków. Fundacja prowadzi Poradnię Rodzinną, zachęca swoich podopiecznych do modlitwy o trzeźwość w rodzinie, do modlitwy różańcowej, do sakramentu pojednania oraz Eucharystii. Proponuje dodatkowo wspomaganie terapii rozwiązywania kryzysów w rodzinie poprzez stosowanie środka dietetycznego z japońskiej rośliny Kudzu zabaw, cierpliwymi słuchaczami, powiernikami tajemnic, pocieszycielami, wzorami do naśladowania. Dziadkowie także otrzymują wiele od swoich wnuków. Często to właśnie oni pomagają odnaleźć się im we współczesnym świecie, towarzyszą podczas codziennych obowiązków, mobilizują do aktywności i odkrywania nowinek. Relacja z wnukami jest wyjątkowa. Dziadkowie, dzięki zebranym w ciągu życia doświadczeniom, służą dzieciom nie tylko opieką, ale przede wszystkim są źródłem mądrości i przekazicielami tradycji. Powinni zatem wspierać rodziców w wychowaniu dziecka, towarzyszyć, służyć radą, ale nie wyręczać. Warto pielęgnować relacje dziadków z wnukami. Prawidłowe, pozytywne więzi międzypokoleniowe są jednym z gwarantów szczęścia całej rodziny. MONIKA NOWAK o nazwie KUDZU ROOT. Środek pomaga zmniejszyć spożywanie alkoholu i chroni od stresu. Został przygotowany przez polonię kanadyjską i jest dostępny w Polsce w aptekach i sklepach zielarskich. Roślina Kudzu pochodzi z Japonii dlatego zwracamy uwagę na wyspy kwitnącej wiśni gdzie w Akita objawiła się Matka Boża. Fundacja oferuje bezpłatne porady lekarza, psychologa i pedagoga, wspiera osoby osadzone w więzieniach, które na ogół znalazły się tam z powodu konsekwencji uzależnienia od alkoholu czy narkotyków. Fundacja Akita ma poparcie metropolity wrocławskiego Ks. prof. Arcybiskupa Mariana Gołębiewskiego. W 2013 roku otrzymała list z zapewnieniem o modlitwie od Ojca Świętego Benedykta XVI i uznaniem jej pracy dla dobra społeczeństwa i rodzin. Telefon zaufania ,

19 19 Papież młodych Kochał młodzież. Prowadził nieustannie dialog z młodym człowiekiem. Wy jesteście moją nadzieją mówił. Słowa te stale towarzyszyły jego pracy, pielgrzymkom i posługiwaniu. Wykorzystywał różne środki i metody, aby poprzez nie dotrzeć do młodych, szukał kontaktu z młodzieżą gdziekolwiek był i jakąkolwiek posługę pełnił. W obecności młodych ludzi Jego twarz rozjaśniała się a ruchy stawały się żwawsze. Nie ma wątpliwości, że przez cały pontyfikat młodzież była tym środowiskiem, w którym Jan Paweł II czuł się najlepiej. U początków posługi kapłańskiej Autentyzm wiary i szczerość Jana Pawła II budziły wśród młodych entuzjazm, radość i zaufanie do Jego osoby. Wyzwalały w nich wiarę, pytanie o sens życia, moralność, a także o ich stosunek do wartości religijnych i nadprzyrodzonych. Już w pierwszych latach pracy kapłańskiej w krakowskiej parafii św. Floriana przyszły Papież katechizował starsze klasy licealne i prowadził duszpasterstwo wśród studentów. Wygłaszał konferencje dotyczące istnienia Boga i duchowości, organizował dyskusje, odwiedzał akademiki i stancje, chodził ze studentami do kina, teatru, grał z nimi w szachy i... wędrował po górach. Nieustannie szukał towarzystwa młodych. W czasie swoich podróży Jan Paweł II zawsze spotykał się z młodzieżą. Często były to spotkania nieoficjalne, które przeradzały się w przyjacielski dialog. Kochał i troszczył się o młodych W dniu 22 października 1978 roku Jan Paweł II uroczystą Mszą św. zainaugurował swój pontyfikat. Jesteście przyszłością świata powiedział do młodzieży jesteście nadzieją Kościoła. Wy jesteście moją nadzieją. Po tych słowach przyszły inne, bezpośrednie, oficjalne i nieoficjalne, pełne ciepła, zachęty, a czasami twarde i wymagające. Młodzież przyjmowała je wszystkie, bo za tymi słowami stała autentyczność, szczerość, głęboka wiara, miłość i troska o ich dobro. Kilkanaście dni później, 8 listopada, w czasie audiencji Ojciec Święty skierował do zebranych tam 11 tys. młodych ludzi następujące słowa: Papież kocha wszystkich, ale w szczególny sposób kocha młodych, gdyż oni mają uprzywilejowane miejsce w sercu Chrystusa, który pragnął przebywać wśród dzieci i rozmawiać z młodymi; do młodych też szczególnie kierował swoje wezwanie, a Jan najmłodszy spośród apostołów był Jego uczniem umiłowanym. Patrzę na was uważnie myślę z drżeniem i z ufnością o tym, co was czeka w życiu, czym będziecie w świecie jutra; pragnę zostawić wam jako wiatyk na całe życie trzy myśli: szukajcie Jezusa, kochajcie Jezusa, dawajcie świadectwo Jezusowi. Pomagał pokonywać trudności Jan Paweł II szedł pod prąd ogólnoświatowych tendencji. Nie proponował życia lekkiego, łatwego i przyjemnego. Wręcz przeciwnie. Podczas XV Światowych Dni Młodzieży w Rzymie mówił: Czy trudno jest wierzyć w takim świecie? Czy trudno jest wierzyć w roku dwutysięcznym? Tak! Jest trudno. Nie należy tego ukrywać. Jest to trudne, ale z pomocą łaski jest to możliwe, tak jak Jezus wyjaśnił Piotrowi:»Ciało i krew nie objawiły ci tego, lecz Ojciec mój, który jest w niebie«. Tego wieczoru przekażę wam Ewangelię. Jest to dar, który Papież zostawia wam tej niezapomnianej nocy. Słowo zawarte w Ewangelii jest słowem Jezusa. Jeśli będziecie słuchać go w milczeniu, w modlitwie, korzystając z mądrej rady waszych księży i wychowawców, pomagającej wam zrozumieć to słowo dla waszego życia wtedy spotkacie się z Chrystusem i pójdziecie za Nim, Dokończenie na str. 23 FOT. ARCHIWUM L'OSSERVATORE ROMANO

20 20 Sanktuarium Matki Bożej Leśniowskiej Jednym z najbardziej malowniczych terenów naszej Ojczyzny jest Jura Krakowsko Częstochowska. Lasy, skały, jaskinie wszystko to, co cieszy nasze oko, wprowadza w przestrzeń piękna, pozwalając zatrzymać myśli nad tajemnicą stwarzania. Rezerwaty przyrody, chronione rośliny, zachwycające widoki, które dają namiastkę tego, jak może wyglądać raj. To właśnie tutaj, na Wyżynie Krakowsko Częstochowskiej, znajduje się mała miejscowość Leśniów wioska, do której przybywają licznie pielgrzymi, aby spotkać się z uśmiechniętą Patronką Rodzin. Sanktuarium Matki Bożej Leśniowskiej, jak głosi legenda, swój początek wzięło od źródła. W 1382 roku książę Władysław Opolczyk wraz ze swoim orszakiem wracał z Rusi Halicko Włodzimierskiej do Częstochowy, wioząc wraz z sobą wizerunek Madonny Jasnogórskiej. Zmęczeni podróżą zatrzymali się w Leśniowie wiosce, która wówczas należała do jego lennych posiadłości. Niestety tego roku lato było upalne, dlatego też okoliczne studnie wyschły. Książę zwrócił się wówczas w pokornej modlitwie do Matki Najświętszej i otrzymał upragniony dar. Woły, które ciągnęły powozy, zaczęły uderzać kopytami w ziemię, z której w cudowny sposób wytrysnęło źródełko. W dowód wdzięczności książę, w miejscu skąd wytrysnęła woda, nakazał wybudować drewnianą kapliczkę i umieścił w niej figurę Matki Bożej, którą wiózł wraz z obrazem Jasnogórskiej Matki. W 1559 roku Jan Koryciński doznając licznych łask za pośrednictwem Leśniowskiej Pani nakazał wybudować kościół, w którym umieścił figurę Matki Bożej. W 1706 roku nowy właściciel Leśniowa Józef Męciński aktem fundacyjnym przekazał kościół Zakonowi Paulinów, którzy od 1937 roku mają tutaj swój dom nowicjacki. ZDJĘCIA: ARCH. SANKTUARIUM W LEŚNIOWIE Koronacja Figura Matki Bożej Leśniowskiej Patronki Rodzin wykonana jest z drzewa lipowego i bez korony mierzy 70 cm. Jest to rzeźba gotycka. Matka Boża na prawej ręce trzyma Dzieciątko Jezus, a w lewej ręce berło. Dzieciątko Jezus w lewej ręce ma kulę ziemską, a prawa dłoń ułożona jest w geście błogosławieństwa. Początkowo figura Matki Bożej była ozdabiana sukienkami, z czego z czasem zrezygnowano. To co wyróżnia Matkę Bożą Leśniowską spośród innych figur jest pełen ciepła i uroku uśmiech. Od samego początku pojawienia się w Leśniowie, figura Maryi była otoczona niezwykłą czcią. W 1746 roku o. Narcyz Raciborski (paulin) ufundował koronę dla Matki Bożej, a Wojciech Męciński podarował mniejszą koronę dla Dzieciątka Jezus. Korony były wykonane ze złota, zdobione szmaragdami i innymi drogimi kamieniami. Wykonał je złotnik z Częstochowy Jan Szabelski. Figura Matki Bożej Patronki Rodzin była ozdabiana koronami jeszcze przed oficjalną koronacją. Na wniosek ówczesnego przeora o. Jerzego Tomzińskiego, 16 kwietnia 1967 roku papież Paweł VI wydał bullę zezwalającą na koronację figury Matki Bożej Leśniowskiej. Wydarzenie to było niezwykłe dla wszystkich mieszkańców Leśniowa i okolic. Przygotowując się duchowo do uroczystości koronacyjnych, wprowadzono w Leśniowie środową nowennę do Matki Bożej Leśniowskiej, a bezpośrednio przed koronacją paulini głosili w sąsiednich parafiach nauki przygotowujące do uroczystości, która miała miejsce 13 sierpnia 1967 roku. Aktu koronacyjnego dokonali ks. kard. Stefan Wyszyński Prymas Polski i ks. kard. Karol Wojtyła dziś św. Jan Paweł II.

21 Rekoronacja W 1992 roku papież Jan Paweł II z okazji 25 rocznicy koronacji cudownej figury Matki Bożej Leśniowskiej skierował do nas wszystkich słowa: Łączę się duchowo z pielgrzymami zgromadzonymi w Sanktuarium Maryjnym w Leśniowie ( ) gdyż przed laty dane mi było jako Metropolicie krakowskiemu razem z Prymasem Tysiąclecia kardynałem Wyszyńskim dokonać owego aktu koronacji. Dzisiaj wspólnie z arcybiskupem częstochowskim, z ojcami paulinami, stróżami leśniowskiego sanktuarium, z duchowieństwem oraz całym ludem Bożym modlę się do Bogarodzicy za polskie rodziny, aby w tych trudnych, przełomowych czasach były Bogiem silne stojąc na straży życia, zdrowia moralnego, jedności i miłości wzajemnej naszego narodu. Dla naszego Sanktuarium wstrząsającym wydarzeniem była kradzież koron, która miała miejsce 2 grudnia 2010 roku. Skradzione korony miały wielką wagę, przede wszystkim duchową i historyczną. W duchu pokuty i ekspiacyjnej modlitwy przygotowywaliśmy się do uroczystości rekoronacyjnych. Nowe złote korony, zdobione perłami i drogocennymi kamieniami, wykonano z ofiar składanych przez pielgrzymów. Ofiarowano obrączki, biżuterię. Generał zakonu paulinów o. Izydor Matuszewski ofiarował perłowy różaniec Jana Pawła II, który włączono w korony Matki Bożej. Korony te podczas audiencji generalnej w Watykanie pobłogosławił Ojciec Święty Benedykt XVI. Uroczysta rekoronacja figury miała miejsce 2 lipca 2011 roku. Aktu rekoronacyjnego dokonał ówczesny ks. arcb. Stanisław Nowak metropolita częstochowski w asyście biskupów pomocniczych ks. bp. Jana Długosza i ks. bp. Jana Wątroby. ZDJĘCIA: ARCH. SANKTUARIUM W LEŚNIOWIE Wlatach zrodziła się w Sanktuarium praktyka błogosławieństw rodzinnych. Kapłani posługujący w leśniowskiej świątyni, wsłuchując się w troski przybywających pielgrzymów, zaczęli rozdawać Boże błogosławieństwo, wierząc, że wniesie ono siły na dalsze życie. Najbardziej popularne są spotkania niedzielne o godz. 11:00, podczas których błogosławi się: małżonków odnawiających przysięgę małżeńską (I niedziela miesiąca); dzieci (II niedziela miesiąca); rodziny (III niedziela miesiąca); matki oczekujące narodzin dziecka (IV niedziela miesiąca); wszystkich obecnych w świątyni (V niedziela miesiąca). 21 Błogosławieństwa leśniowskie BŁOGOSŁAWIEŃSTWO MAŁŻONKÓW Podczas Mszy świętej o godz. 11:00 małżonkowie, w obecności wszystkich zgromadzonych, odnawiają przysięgę małżeńską, powtarzając za kapłanem specjalną formułę. Na znak łączącego ich sakramentu, ponownie nakładają sobie obrączki. Po zakończonej Mszy Świętej małżonkowie, którzy odnowili swoją przysięgę, otrzymują specjalne błogosławieństwo. BŁOGOSŁAWIEŃSTWO DZIECI W drugą niedzielę miesiąca na Mszy świętej o godz. 11:00 błogosławimy wszystkie dzieci. Podczas obrzędu, kapłan nakładając dłonie na główkę dziecka i wypowiadając jego imię, zawierza je Bożej opiece. Następnie rodzice modląc się za swoje dziecko, wraz ze swoimi pociechami, obchodzą dookoła ołtarz. BŁOGOSŁAWIEŃ- STWO RODZIN W trzecią niedzielę miesiąca podczas Mszy świętej modlimy się o miłość, zgodę i silną wiarę w naszych rodzinach. Po Eucharystii każda rodzina, które pragnie otrzymać błogosławieństwo, zostaje pobłogosławiona Najświętszym Sakramentem. BŁOGOSŁAWIEŃSTWO PIELGRZYMÓW W piątą niedzielę miesiąca błogosławimy przybyłych do Sanktuarium pielgrzymów. Kapłan nakładając na głowę ręce, zawierza Bogu osobę, która pragnie otrzymać błogosławieństwo, prosząc dla niej o wiarę i siłę do trwania w tym co dana osoba przeżywa. Dokończenie na str. 22

22 22 Produkty leśniowskie REKOLEKCJE DLA MAŁŻEŃSTW Oprócz błogosławieństw, które w sposób szczególny udzielane są w Leśniowskim Sanktuarium, ojcowie paulini organizują rekolekcje dla małżeństw, które pragną owocnie przeżywać swój Sakrament. W każdym roku odbywa się pięć serii rekolekcji dotyczących życia małżeńskiego i rodzinnego. Wśród wielu znanych osób w Leśniowie głosili Słowo: o. Leon Knabit, o. Ksawery Knotz, ks. Stanisław Orzechowski, ks. Piotr Pawlukiewicz, ks. Marek Dziewiecki, dr Jacek Pulikowski, o. Karol Meissner, o. Stanisław Jarosz, o. Paweł Przygodzki, ks. Kazimierz Lubowicki. W 2009 roku w Sanktuarium w Leśniowie została podjęta inicjatywa budowania Centrum Pomocy Rodzinie. Wtedy wówczas zrodził się pomysł, aby część funduszy na budowę Centrum uzyskać ze sprzedaży różnych produktów. Pierwszym produktem leśniowskim były ciastka leśniowskie, następnie krówki, czekolady, draże. Obecnie posiadamy kilkadziesiąt produktów, a w nich ciastka, krówki, czekolady, draże, wyroby mięsne, przyprawy, zupy, herbaty, balsamy, syropy. ZDJĘCIA: ARCH. SANKTUARIUM W LEŚNIOWIE BŁOGOSŁAWIEŃSTWO MATEK BRZEMIENNYCH Podczas Eucharystii w czwartą niedzielę miesiąca modlimy się za przyszłe matki, ojców, a także lekarzy i położne. Po Mszy świętej każda z kobiet otrzymuje indywidualne błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem oraz bawełnianą tasiemkę z krótką modlitwą: Leśniowska Patronko Rodzin ochraniaj moje dziecko. Tasiemka ta, ma być zachętą do modlitwy w intencji nienarodzonego dziecka. Sanktuarium Matki Bożej Leśniowskiej Patronki Rodzin ul. Leśniowska 99, Żarki Tel

23 Zachęcamy do nabywania leśniowskich produktów Drodzy Pielgrzymi Jeszcze przed trzema laty przeżywaliśmy w naszym Sanktuarium ważną uroczystość jaką była rekoronacja figury Matki Bożej Leśniowskiej Patronki Rodzin. Było to wydarzenie, które pozwoliło nam dostrzec, jak wielkim darem od Pana Boga jest Maryja Matka. Matka, która słucha każdego. Matka, która wyprasza łaski dla swych dzieci. Matka, która bezgranicznie kocha i przebacza. Każdego miesiąca w naszym Sanktuarium błogosławimy małżonków, dzieci, rodziny i matki brzemienne, aby wnieść w trudy życia błogosławieństwo Boga, które zawsze jest umocnieniem dla człowieka. Powierzamy ich Leśniowskiej Matce, aby wyprosiła u Boga potrzebne łaski, umocniła ich wiarę i miłość. Patrzymy na klękające przed Jej tronem rodziny, które powierzają Jej swoje obawy, zmartwienia, dzielą się z Nią wszystkim tym, co wpisane jest w ich życie. Dostrzegając kryzys współczesnego świata, a przede wszystkim kryzys, jaki przechodzi współczesna rodzina, organizujemy rekolekcje małżeńskie, poprzez które małżonkowie mogą odnowić swoje więzi, ponownie zaprosić Boga, a przede wszystkim uczyć się i poznawać siebie u boku Tej, która jest najlepszą Żoną i Matką. W tym celu również chcemy wybudować w Leśniowie Centrum Pomocy Rodzinie. Poprzez sprzedaż produktów leśniowskich zbieramy fundusze na budowę Centrum, w którym poprzez warsztaty, rekolekcje, dni skupienia, małżonkowie będą mogli jeszcze silniej pogłębić swoje więzi. Każdego dnia w wieczornej modlitwie zawierzamy Was przybywających do Leśniowa i Wasze rodziny, dziękując za wszelkie dobro, które od Was otrzymujemy. Oddajemy Wszechmogącemu Bogu te wszystkie sprawy, które nosicie w swoim sercu, aby wysłuchał Waszych modlitw i Wam błogosławił. Prymas Tysiąclecia ks. kard Stefan Wyszyński powiedział piękne słowa o powołaniu rodziny, o misji każdego człowieka: Obywateli nie produkuje się w fabrykach. To w rodzinie, pod sercem matki kryje się naród. Ten naród i Was wszystkich nawiedzających nasze Sanktuarium zawierzamy leśniowskiej Matce. Wszystkich Was serdecznie zapraszamy do Leśniowa, na spotkanie z uśmiechniętą Patronką Rodzin. Z serca błogosławię O. JERZY KIELECH OSPPE przeor Sanktuarium w Leśniowie Produkty można zamawiać: tel Papież młodych Dokończenie ze str. 19 angażując dzień po dniu swoje życie dla Niego! Rzeczywiście szukacie właśnie Jezusa, kiedy marzycie o szczęściu. Jan Paweł II nieustannie podkreślał, że właśnie Jezus Chrystus jest odpowiedzią na wszystkie trudne pytania stawiane przez ludzi młodych. Zapewniał ich: Mówiąc»tak«Chrystusowi, mówicie»tak«wszystkim swoim najszlachetniejszym ideałom. Dla młodych ludzi na całym świecie Jan Paweł II był (i jest nadal) niekwestionowanym autorytetem, mimo iż głosił prawdę, która często była trudna do przyjęcia. Tak było podczas spotkania z polską młodzieżą na Westerplatte, podczas pielgrzymki do Ojczyzny w 1987 r.. Papież zwrócił się do młodzieży słowami: Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje»westerplatte«. Jakiś wymiar zadań, które musi podjąć i wypełnić. (...) Więc w takim momencie pamiętajcie: oto przychodzi w twoim życiu Chrystus i mówi:»pójdź za Mną«. Nie opuszczaj Go. Nie odchodź. Przyjmij to wezwanie. W przeciwnym razie może zachowasz wiele majętności, tak jak ten młodzieniec z Ewangelii, ale odejdziesz smutny. Pozostaniesz ze smutkiem sumienia. Ostrzegał i pouczał Jan Paweł II przestrzegał młodzież przed sytuacjami, które wyciskają na młodym człowieku piętno na całe jego życie. Do nich Papież zaliczał pokusę przesadnego krytycyzmu, sceptycyzmu wobec tradycyjnych wartości, cynizm wobec problemu pracy, kariery, małżeństwa, dzieci, życia rodzinnego oraz bezmyślną rozrywkę, odciągającą od poważnego zaangażowania się w życie, sprzyjającą postawie bierności, izolacji i egoizmu. Pisał: Zagraża Wam, drodzy młodzi Przyjaciele, zły wpływ technik reklamy, które podsycają naturalną skłonność do unikania wysiłku, obiecują natychmiastowe zaspokojenie wszelkich pragnień, podczas gdy konsumizm z tym związany dyktuje, by człowiek szukał urzeczywistnienia samego siebie przede wszystkim w wykorzystaniu dobór materialnych. Ilu młodych, podbitych urokiem kuszących miraży, popada w moc niekontrolowanych instynktów i szuka szczęścia na drogach dużo obiecujących, ale w rzeczywistości pozbawionych autentycznych ludzkich perspektyw! Odczuwam potrzebę powtórzenia tych słów, które napisałem w Orędziu Wam poświęconym na Światowy dzień Pokoju: niektórzy z Was mogą odczuwać pokusę ucieczki od odpowiedzialności: ucieczki w złudny świat alkoholizmu i narkotyków, przelotne związki nieprowadzące do małżeństwa i założenia rodziny, w obojętność, cynizm, a nawet w gwałt. Strzeżcie się zasadzek świata, który dąży 23 do wyzyskania lub wypaczenia Waszych zdecydowanych i usilnych poszukiwań szczęścia i sensu życia. Uczył, wskazywał, dawał nadzieję Rok 1985 był ogłoszony Międzynarodowym Rokiem Młodzieży. Z tej okazji Ojciec Święty skierował on do młodych specjalny List Apostolski, pisał w nim: Kościół przywiązuje szczególną wagę do okresu młodości jako kluczowego etapu życia każdego człowieka. Wy, Młodzi, jesteście właśnie tą młodością (...). Wszyscy patrzymy w Waszym kierunku, gdyż przez Was stale niejako na nowo stajemy się młodzi. I dalej pisze Papież: A co to znaczy być wolnym? To znaczy: umieć używać swej wolności w prawdzie być»prawdziwie«wolnym. Być prawdziwie wolnym to nie znaczy, stanowczo nie znaczy: czynić wszystko, co mi się podoba, na co mam ochotę. Wolność zawiera w sobie kryterium prawdy, dyscyplinę prawdy. Bez tego nie jest prawdziwą wolnością. Jest zakłamaniem wolności. Być prawdziwie wolnym to znaczy: używać swej wolności dla tego, co jest prawdziwym dobrem. W dalszym ciągu więc: być prawdziwie wolnym to znaczy: być człowiekiem prawego sumienia, być odpowiedzialnym, być człowiekiem»dla drugich«. * * * Papież Polak w ciągu ponad 26 lat pontyfikatu opublikował dokumenty i wygłosił przemówienia, które oblicza się na 85 tys. stron druku. Dzięki mediom, których znaczenie doceniał, jego wystąpienia trafiały do milionów ludzi na całym świecie. Potrafił prosto i precyzyjnie opisywać najistotniejsze kwestie etyczne i społeczne, problemy z zakresu doktryny wiary i życia Kościoła. Już u schyłku życia, podczas XVII Światowych Dni Młodzieży w Toronto (Kanada) Papież zwracał się do młodych: Właśnie z tego powodu mówię Wam dzisiejszego wieczoru: niech światło Chrystusa oświetla wasze życia. Nie czekajcie, aż staniecie się starsi, by wtedy wyruszyć ścieżką świętości. Świętość jest zawsze młoda, tak jak wieczna jest młodość Boga. Przekażcie wszystkim piękno kontaktu z Bogiem, który nadaje sens Waszemu życiu. Poszukując sprawiedliwości, propagując pokój, w Waszym braterskim i solidarnym oddaniu, niech nikt nie będzie lepszy od Was! ( ) To najpiękniejszy i najbardziej cenny dar, jaki możecie dać Kościołowi na całym świecie. Miłość Jana Pawła II, jaką kierował się w kontaktach z młodymi ludźmi, została odwzajemniona w ostatnich dniach Jego życia. Plac św. Piotra w Watykanie był wówczas zapełniony dziesiątkami tysięcy młodzieży, która przyszła pożegnać Ojca i Przyjaciela. KAROLINA PADO

24 24 Dział reklamy tel