1. Przedmiot opracowania Zakres opracowania Podstawa opracowania Opis obiektu... 4

Transkrypt

1 SPIS TREŚCI : 1. Przedmiot opracowania Zakres opracowania Przepisy i normy Podstawa opracowania Opis obiektu Strefy pożarowe Rozwiązania techniczne Uwagi ogólne - wytyczne Instalacja sygnalizacji przeciwpożarowej Zakres ochrony Dobór rodzaju czujek Dobór wskaźników zadziałania czujek Dobór izolatorów zwarć Instalacja sygnalizacji pożaru Instalowanie czujek Instalowanie ręcznych sygnalizatorów pożaru Zagadnienia BHP Uwagi montażowe Dźwiękowy system ostrzegawczy Informacje ogólne - wymagania dla systemu Zakres zabezpieczenia,podział na strefy głośnikowe Wymagania akustyczne Komunikaty alarmowe Głośniki pożarowe dźwiękowego systemu ostrzegawczego Okablowanie systemu Trasy kablowe Uszczelnienie przejść kablowych Uwagi końcowe Instalacja okablowania strukturalnego i telefonicznego Rozwiązania szczegółowe okablowania strukturalnego Rozwiązania szczegółowe sieci telefonicznej Instalacja teletechniczna opis technologii Konfiguracja punktu logicznego Okablowanie poziome Sieć szkieletowa System organizacji połączeń kablowych System organizacji połączeń pionowych miedzianych Punkt dystrybucyjny

2 Parametry i właściwości okablowania Wymagania gwarancyjne Administracja i dokumentacja Odbiór i pomiar sieci Uwagi końcowe Alternatywne propozycje Objaśnienia Inne elementy instalowane w szafach okablowania strukturalnego Zestawienie urządzeń pasywnych Zestawienie urządzeń aktywnych Systemy audiowizualne Bezpieczeństwo pożarowe i B.H.P Uwagi końcowe

3 A. Część opisowa 1. Przedmiot opracowania Przedmiotem niniejszego opracowania jest projekt wykonawczy instalacji teletechnicznych dla części C5.1 budynku Centrum Energetyki AGH jako Etap I inwestycji pn.: Budowa Audytorium Maximum wraz z budynkiem administracyjno - dydaktyczno - biurowym, parkingiem podziemnym oraz infrastrukturą techniczną przy ul. Reymonta w Krakowie" 2. Zakres opracowania Część opisowa zawiera opisy następujących systemów: System sygnalizacji pożaru System dźwiękowego systemu ostrzegawczego System telefoniczny oraz okablowanie strukturalne System audiowizualny Wszystkie zaproponowane rozwiązania słaboprądowe są zgodne z Polskimi Normami oraz rozporządzeniami obowiązującymi na terenie Rzeczypospolitej Polskiej w chwili powstawania dokumentacji Przepisy i normy Instalacje należy wykonać zgodnie z zasadami wiedzy technicznej oraz normami i przepisami wynikającymi z WT Prawa Budowlanego. Projektowany sprzęt oraz zasady działania instalacji powinny być zgodne z międzynarodowymi przepisami i normami IEC. Wszystkie urządzenia muszą być opatrzone znakiem CE i być zgodne z przepisami europejskimi dotyczącymi kompatybilności elektromagnetycznej, obowiązującymi od 01 stycznia Normy związane z WT Prawa Budowlanego: Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 21 kwietnia 2006 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów(dz. U. Nr 80, poz. 563). Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 16 czerwca 2003 r. w sprawie uzgadniania projektu budowlanego pod względem ochrony przeciwpożarowej (Dz. U. Nr121,poz. 1137). Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 21 kwietnia 2006 r. w sprawie warunków ochrony przeciwpożarowej budynków innych obiektów budowlanych i terenów (Dz.U. Nr 80 z 2006 r., poz.563) 3

4 Podręcznik projektanta systemów sygnalizacji pożarowej" wydany przez CNBOP i Izbę Rzeczoznawców SITP z 2005r. CNBOP - Podstawowe zasady projektowania instalacji sygnalizacji pożaru - J. Ciszewski 1996r. PKN -CENT/TS 54-14, Systemy sygnalizacji pożarowej część 14: Wytyczne planowania, projektowania, instalowania, odbioru i eksploatacji i konserwacji PKN -EN 54-1, Systemy sygnalizacji pożarowej PN-EN 5416 oraz PN-EN 5424 Dźwiękowe systemy ostrzegawcze Norma BN-84/ /Zakładowe sieci telekomunikacyjne przewodowe. Instalacje wnętrzowe. Ogólne wymagania Warunki wykonania i odbioru robót budowlano-montażowych. Tom V Instalacje elektryczne BN 84/ Instalacje wewnętrzne. Ogólne wymagania. PN-IEC Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego, oprzewodowanie. Katalogi i wytyczne projektowania firmowe. Zestaw norm: Systemy alarmowe PN-93/E Przepisy Budowy Urządzeń Elektroenergetycznych. oraz innych aktualnych norm związanych z wykonywanymi instalacjami np. dotyczących oświetlenia ewakuacyjnego odnośnie lokalizacji tablic świetlnych, normy na instalacji automatyki w budynkach, instalacji gaszenia urządzeniami SUG i innych. 3. Podstawa opracowania Podstawą opracowania jest: umowa zawarta z Inwestorem; wytyczne innych branż; projekt architektoniczny; operat pożarowy; wytyczne branżowe. 4. Opis obiektu BUDYNEK II C5.1: - budynek dziewięciokondygnacyjny, o wysokości 32,45 m, z kondygnacją podziemną garażu; budynek jest przeznaczony na cele komercyjne; powierzchnie na wynajem; dlatego zaprojektowano na kondygnacjach nadziemnych powierzchnie typu open space. Powierzchnia i kubatura : - powierzchnia netto części nadziemnej obiektu 1.773,20 m2 - powierzchnia zabudowy - 374,10 m2 - kubatura części nadziemnej 9.430,80 m3 Garaż podziemny (jedna kondygnacja) w budynku II pod segmentem C5.1: - powierzchnia netto garażu 1.168,70 m2 - kubatura garażu 4.702,50 m3 4

5 4.1. Strefy pożarowe Zgodnie z przedstawionymi założeniami dotyczącymi warunków technicznych w celu określenia wymagań technicznych i użytkowych (w tym przeciwpożarowych) poszczególne budynki kompleksu obiektów dydaktycznych i badawczych zakwalifikowano do różnych grup wysokościowych: - budynek II składający się z segmentu C5.1 - budynek wysoki W, Funkcja i przeznaczenie budynków kompleksu dydaktycznego powoduje, że poszczególne jego budynki i ich segmenty zalicza się do jednej lub do więcej niż jedna następujących kategorii zagrożenia ludzi: BUDYNEK II (segment C5.1): - kondygnacja podziemna (-3,80) garaż, stanowi strefę PM; - kondygnacje nadziemne od 1 do 5 klasyfikuje się do strefy zagrożenia ludzi kategorii ZLIII; - kondygnacje nadziemne od 6 do 9 (wieża) klasyfikuje się do strefy zagrożenia ludzi kategorii ZLI; - w budynku występują także inne pomieszczenia wydzielone pożarowo oznaczone jako PM. Dla budynku I składającego się z segmentów C5 i C6 oraz budynku II (segment C5.1) projektowanego kompleksu Centrum Energetyki Akademii Górniczo - Hutniczej w Krakowie wymagana jest klasa B odporności pożarowej budynku. Uwaga: Zgodnie z 234, ust. 1 warunków technicznych wymagane są przepusty instalacyjne w elementach oddzielenia przeciwpożarowego o klasie odporności ogniowej (El) wymaganej dla tych elementów. Ponadto przepusty instalacyjne o średnicy większej niż 0,04 m w ścianach i stropach pomieszczenia zamkniętego, dla których wymagana klasa odporności ogniowej jest nie niższa niż El 60 lub REI 60, a nie będących elementami oddzielenia przeciwpożarowego, powinny mieć klasę odporności ogniowej (El) ścian i stropów tego pomieszczenia. Dla pojedynczych rur instalacji wodnych, kanalizacyjnych i ogrzewczych, wprowadzanych przez ściany i stropy do pomieszczeń higieniczno-sanitarnych można nie przewidywać przepustów, o których mowa wyżej. Przejścia przewodów wentylacyjnych i klimatyzacyjnych przez ściany i stropy pomieszczeń zamkniętych o wymaganej klasie odporności ogniowej co najmniej El 60 lub REI 60, rozumianych jako miejsca przejść instalacji użytkowych stosowanych w budynku przez przegrody, w tym także przewodów wentylacyjnych i klimatyzacyjnych powinny mieć klasę odporności ogniowej (El) ścian i stropów tego pomieszczenia. Wymóg zapewnienia odpowiedniej klasy odporności ogniowej dotyczy wypełnienia przestrzeni pomiędzy elementem konstrukcji, a przechodzącą instalacją, w zakresie szczelności pożarowej i izolacyjności cieplnej. Przejścia instalacji przez zewnętrzne ściany budynku, znajdujące się poniżej poziomu terenu, powinny być zabezpieczone przed możliwością przenikania gazu do wnętrza budynku. 5. Rozwiązania techniczne 5

6 5.1. Uwagi ogólne - wytyczne Przyjęto następujący podział prac w miejscach powiązań międzybranżowych. Do branży instalacji elektrycznych należy: zasilanie napięciem podstawowym 230VAC wszystkich urządzeń teletechnicznych, przewidzianych niniejszym projektem, przygotowanie zacisków w rozdzielniach elektrycznych dla wprowadzenia na nie wyjść modułów sterujących dla sterowania (blokada) pożarowego urządzeń i obwodów wyłączanych w przypadku alarmu pożarowego. Do branży automatyki (BMS) należy: przygotowanie zacisków w szafach automatyki dla wprowadzenia na nie wyjść modułów sterujących dla sterowania (blokada) pożarowego wentylatorów bytowych i zespołów wentylacyjnych oraz monitorowania pracy wentylatorów odymiających (powiązanie z systemem sygnalizacji pożaru) Do dostawcy wind (dźwigów) należy: przygotowanie w sterownikach wind zacisków na wprowadzenie sygnałów sterujących pracą pożarową wind na poziom podstawowy (zgodnie z wytycznymi p.poż.) z modułów sterujących z wyjściem NO/NC (powiązanie z systemem sygnalizacji pożaru), dostarczenie i uruchomienie systemu interkomu windowego umożliwiającego łączność w relacji: kabina windy pom. monitoringu a także łączność w relacji: kabina windy - maszynownia; dostawa i montaż kabli zwisowych w szybach windowych należy do wykonawcy dźwigów, kable interkomowe od sterowników wind do centralnej dyspozytorni ułoży wykonawca robót teletechnicznych, po wcześniejszym uzgodnieniu ich typów Instalacja sygnalizacji przeciwpożarowej Zakres projektu obejmuje dostosowanie systemu wykrywania pożaru w pomieszczeniach na poziomie parteru i pierwszego piętra C5.1 na podstawie otrzymanej aranżacji architektonicznej. Dodaniu uległy czujki dymowe oraz czujniki z wskaźnikiem zadziałania. Ilość ręcznych przycisków ostrzegawczych oraz modułów sterująco-monitorujących nie uległa zmianie. W obiekcie zaprojektowano systemem sygnalizacji pożaru w zakresie ochrony całkowitej budynku Centrum Energetyki AGH poprzez zastosowanie czujników w przestrzeniach podstawowych, nad stropami podwieszonymi, w kanałach zbiorczych nawiewnych i wyciągowych wentylacji oraz przycisków ROP. Centralę pożarową na potrzeby obiektu (z panelem obsługowym i drukarką) projektuje się w pomieszczeniu ochrony 0.C na kondygnacji parteru, do której będzie podłączony moduł nadawczy na potrzeby komunikacji z jednostką straży pożarnej. Zadaniem projektowanej sygnalizacji pożaru jest możliwie szybkie powiadomienie odpowiedzialnych służb w pomieszczeniu monitoringu o fakcie wystąpienia zagrożenia pożarowego. Informacja zawierać będzie dokładną lokalizację pożaru w postaci adresu alarmującego elementu i adresu pomieszczenia (na wyświetlaczu ciekłokrystalicznym centralki pożarowej i na wydruku wbudowanej drukarki alarmów), a także graficzne odwzorowanie tego rejonu na monitorze współpracującego komputera. Jednocześnie poprzez urządzenie transmisji alarmu powiadomienie o pożarze (alarm II stopnia) przesłane zostanie automatycznie do Państwowej Straży Pożarnej w Krakowie. Pomieszczenie dla dyżurnego ochrony i 6

7 nadzoru technicznego stanowić będzie centrum zarządzania w systemie eksploatacji obiektu a także stanowisko kierowania akcją ratowniczo - gaśniczą w budynku. Zaprojektowano system adresowalny pętlowy, który współpracował będzie z automatycznymi czujkami i ręcznymi przyciskami. Przyjęto instalację systemu na całym obszarze obiektu oparty o elektroniczny system wykrywania i sygnalizacji o pożarze. W skład systemu wchodzić będą następujące elementy: SIGA-PHSI Adresowalna, inteligentna czujka ciepła i dymu; SIGA-PSI Adresowalna, czujka dymu montowana w kanałach wentylacyjne SIGA-SB Gniazdo czujki współpracujące ze wskaźnikiem zadziałania; SIGA-LED Wskaźnik zadziałania czujki (do gniazda SIGA-SB lub SIGA-SB4); SIGA-IB Gniazdo czujki z izolatorem zwarcia; SIGA-DH Obudowa kanałowa czujki (wymaga czujki z gniazdem); SIGI-271 Ręczny ostrzegacz pożarowy; SIGA-CT2 Moduł 2 wejść, z pamięcią alarmów; SIGA-CR Moduł wyjścia z przekaźnikiem, programowany; SIGA-IM Adresowalny izolator zwarć; SIGA-IO Moduł 1 wejścia - 1 wyjścia, programowany. System sygnalizacji pożaru będzie zaprogramowany w układzie alarmowania dwustopniowego. - Pierwszy stopień sygnalizacja w pomieszczeniu ochrony. Obsługa ma obowiązek sprawdzenia przyczyny alarmu. Po zadanym czasie (np. 30sek, jeżeli alarm nie został skasowany), centralka przechodzi w drugi stopień alarmu. Drugi stopień alarmu będzie także (bez zwłoki czasowej) po pobudzeniu ręcznego ostrzegacza pożaru zaprojektowanego w pomieszczeniu ochrony lub sygnału z instalacji tryskaczowej. Przyciski ROP będą realizować drugi stopień alarmu pożarowego. - Drugi stopień alarm właściwy. W chwili alarmu drugiego stopnia zostaną załączone zaprogramowane wysterowania oraz zostanie wysłany sygnał do stacji monitorowania Państwowej Straży Pożarnej. Wszystkie użyte elementy muszą posiadać aktualne świadectwo dopuszczenia wydane przez CNBOP w Józefowie Zakres ochrony Instalacja sygnalizacji pożaru instalowana będzie we wszystkich pomieszczeniach na wszystkich kondygnacjach. Oprócz czujek przy wejściach do klatek schodowych oraz na drogach komunikacyjnych będą instalowane ręczne sygnalizatory pożaru (ROP) Dobór rodzaju czujek Podstawą przy doborze czujek jest, aby możliwe było wczesne wykrycie pożaru przy zapewnieniu minimalnej ilości fałszywych alarmów. Powierzchnia dozorowania i rozmieszczenia czujek należy tak dobrać, aby nie została przekroczona powierzchnia dozorowania określona przez producenta czujek. W jednej pętli projektowanego systemu może pracować do 125 czujek oraz 125 modułów, a w jednej centrali do 1250 czujek oraz 1250 modułów z godnie z wydanym certyfikatem CNBOP. Czujki projektowanego systemu mają własny układ liczący z oprogramowaniem i pamięcią zdarzeń. Czujki analizują zbierane dane i same podejmują decyzję o alarmie w oparciu o wynik analizy danych. W zależności od typu czujki, 7

8 analizowane są przebiegi czasowe z jednego, dwóch lub nawet trzech odrębnych układów detekcji, co znacznie zwiększa wiarygodność decyzji. Możliwe jest włączenie trybu weryfikacji alarmu, co polega na skasowaniu alarmu i ponownego odczytu mierzonej wartości. Dopiero potwierdzenie odczytu powoduje wszczęcie alarmu. Czujki mogą automatycznie w zależności od pory dnia lub innych okoliczności (np. uruchomienie maszyny) zmieniać czułość, czas weryfikacji, wartość alarmu pierwszego stopnia. Wszystkie urządzenia w projektowanym systemie są adresowane elektronicznie. Adres każdej czujki jest przypisywany w trakcie uruchomienia przez oprogramowanie narzędziowe i jest przechowywany w pamięci nieulotnej czujki. Nie ma potrzeby ustawiania przełączników adresowych na każdym urządzeniu, co w przypadku dużych systemów daje istotną oszczędność czasu uruchomienia. Każda czujka ma dwa wskaźniki działania, rozmieszczone naprzeciwlegle. Zielone światło pulsujące oznacza pracę normalną, komunikację z centralą. Stan alarmu jest sygnalizowany pulsowaniem czerwonej diody. W razie utraty łączności z centralą, przy zachowanym ciągłości połączenia obie diody świecą światłem ciągłym, a czujka pracuje w trybie autonomicznym, nadal zdolna do wykrycia pożaru. Czujki Signature ponadto mierzą i przechowują w pamięci EEPROM liczbę godzin pracy, datę ostatniego przeglądu, ustawienie czułości oraz liczbę zarejestrowanych alarmów i uszkodzeń. SIGA- PHSI optyczna czujka dymu Czujka 3 kryteriowa odbiera informacje od czujników optycznych i temperaturowych, wykrywa pożary, w których występuje powolne spalanie, tlenienie i dym, (TF2-TF5). Szczególnie dobrze wykrywa żarzące się drewno (TF2) oraz tlącą bawełnę (TF3). Skutecznie znajduje zastosowanie do wykrywania spalania płomieniowego drewna (TF1) oraz pożarów cieczy bez dymu, np. spirytusu (TF6). Gniazda czujek SIGA-SB gniazdo zwykłe, zawiera zaciski do podłączenia pętli pożarowej i wskaźnika zadziałania. SIGA-IB gniazdo z izolatorem zwarć Dobór wskaźników zadziałania czujek Od czujek instalowanych w przestrzeni stropu podwieszonego instalowane będą wskaźniki zadziałania mocowane bezpośrednio pod czujkami. Od czujek instalowanych w pomieszczeniach technicznych (elektrycznych i teletechnicznych) będą wskaźniki zadziałania zabudowane nad drzwiami. Wskaźnik zadziałania służy do szybkiej identyfikacji i lokalizacji alarmu pożarowego w sytuacji, kiedy wskaźnik LED czujki jest schowany lub zasłonięty (podwójne podłogi, strefy międzystropowe itp.) Po zadziałaniu czujki, zostaje wysłany sygnał alarmowy do wskaźnika zadziałania, który wysyła światło w kolorze czerwonym. W pomieszczeniach elektrycznych dla poszczególnych kondygnacji przewiduje się czujki ze wskaźnikiem zadziałania wyniesionym nad drzwi wejściowe do pomieszczenia- celem szybkiej identyfikacji zadziałania czujki Dobór izolatorów zwarć Dla ochrony przed zwarciem w instalacji będą stosowane czujki z zamontowanym izolatorem zwarć (w gnieździe czujki SIGA-IB)oraz osobne elementy w postaci adresowalnych elementów typu SIGA-IM instalowanych na przejściach pętli pomiędzy strefami pożarowymi. Przyciski ręcznych ostrzegaczy pożarowych należy podłączyć do pętli pożarowej z wykorzystaniem izolatorów zwarć. SIGA-IM izolator zwarć 8

9 Moduł adresowalny służący do odseparowania zwartego fragmentu pętli pożarowej bez straty funkcjonalności pozostałych elementów na pętli. Centrala traci jedynie fragment pętli pomiędzy dwoma izolatorami znajdującymi się najbliżej miejsca zwarcia. Izolator co 10 ms sprawdza stan zwartej linii na okoliczność ustąpienia zwarcia, wówczas wraca do trybu gotowości i przywraca zasilanie w zwartym fragmencie. Na jednej pętli pożarowej może być zamontowanych do 96 izolatorów zwarcia Instalacja sygnalizacji pożaru Instalacja sygnalizacji pożaru wykonana będzie przewodami YnTKSYekw 1x2x1 w rurkach winidurowych RL20 p/t, a tam gdzie są sufity podwieszone obwody będą mocowane do konstrukcji nośnej sufitu podwieszonego lub bezpośrednio na stropie właściwym (n/t). Do prowadzenia obwodów dozorowych należy tam, gdzie to możliwe wykorzystać korytko przewidziane dla instalacji słaboprądowych. Wyjście i powrót pętli do centralki należy prowadzić w oddzielnych rurkach. Instalację należy wykonać zgodnie z obowiązującymi normami i przepisami Instalowanie czujek We wszystkich pomieszczeniach, gdzie będą instalowane czujki, będą one montowane bezpośrednio na stropie lub suficie podwieszonym. W przypadku stropu pochyłego czujki należy montować w jego najwyższej części Instalowanie ręcznych sygnalizatorów pożaru Ręczne sygnalizatory pożaru należy instalować bezpośrednio na ścianie na wys. 1,4m od podłogi w rurkach ochronnych p/t w miejscach wskazanych na rysunkach instalacji sygnalizacji pożaru, tak żeby były one widoczne i łatwo dostępne Zagadnienia BHP Jako ochronę przed porażeniem prądem elektrycznym przy dotyku centralki należy zastosować samoczynne szybkie wyłączenie w układzie sieciowym zastosowanym w obiekcie. W przyłączanych do centralki obwodach dozorowych ochrony dodatkowej ze względu na napięcie 24V nie stosuje się Uwagi montażowe Instalację należy wykonać po ułożeniu ciągów wentylacyjnych, rurowych i elektrycznych. Odległość czujek od oprawy oświetleniowej winna wynosić co najmniej 300mm. Czujki należy montować poza zasięgiem strumienia powietrza wentylacji nawiewnej (1,5m). Instalację należy prowadzić w odległości 100mm od instalacji elektrycznej. Sprawdzenie zainstalowanych czujek należy wykonać gazem testowym. Gniazda czujek należy tak montować, żeby wskaźniki zadziałania czujek w podstawach gniazd były skierowane w stronę wejścia do pomieszczenia lub drogi komunikacyjnej. W puszkach instalacyjnych przewody prowadzić przelotowo bez przecinania. Dla odróżnienia instalacji sygnalizacji pożaru od innych instalacji na obwody należy nałożyć opaski czerwonego koloru, a przy prowadzeniu instalacji w rurkach pokrywy wewnątrz puszek instalacyjnych należy odpowiednio oznaczyć oraz umieścić napis inst.p.poż.. Miejsca lokalizacji ręcznych sygnalizatorów oznakować zgodnie z wymaganiami normy PN-92/N-01256/01. Instalację należy wykonać zgodnie z obowiązującymi normami i przepisami. 9

10 5.3. Dźwiękowy system ostrzegawczy Informacje ogólne - wymagania dla systemu Dźwiękowy system ostrzegawczy projektuje się w oparciu o urządzenia systemu ABT-Venas, całkowicie zgodnego z wymaganiami polskiej normy PN-EN oraz normy zharmonizowanej EN (odpowiednik krajowy PN-EN 54-16). System ABT-Venas posiada liczne referencje, cechuje się nowoczesnym sposobem wykrywania awarii, pozwalającym na nieustanne kontrolowanie linii głośnikowych oraz innych elementów systemu, co umożliwia wykrywanie uszkodzeń, bądź anomalii w ich pracy bez przerw w rozgłaszaniu. Zgodnie z przepisami dźwiękowy system ostrzegawczy musi spełniać następujące kryteria: w przypadku wykrycia alarmu pożarowego i wysterowania przez system SSP, system DSO natychmiast staje się niezdolny do wykonywania funkcji nie związanych z ostrzeganiem o niebezpieczeństwie (takich jak przywoływanie, odtwarzanie muzyki lub uprzednio zapisanych informacji przesyłanych do głośników w obszarach wymagających transmisji alarmu); system jest gotowy do rozgłaszania w ciągu 10s po włączeniu podstawowego lub rezerwowego źródła zasilania; w ciągu 3s od zaistnienia zagrożenia system jest zdolny do rozgłaszania komunikatów ostrzegawczych przez Operatora lub automatycznie po otrzymaniu sygnału z Centrali Sygnalizacji Pożarowej (CSP); system jest zdolny do jednoczesnego nadawania sygnałów ostrzegawczych i komunikatów słownych do jednej lub kilku stref jednocześnie, zgodnie z przyjętym sposobem alarmowania; system DSO zaprojektowany jest tak, że uszkodzenie pojedynczego wzmacniacza lub linii głośnikowej nie powoduje całkowitej utraty obszaru pokrycia; sygnały ostrzegawcze (modulowane) + przerwa od 4s do 10s poprzedzają pierwszy komunikat słowny. Sygnał ostrzegawczy oraz komunikat słowny powinny być nadawane kolejno bez przerwy, aż do zmiany zgodnej z procedurą ewakuacji, lub ręcznego wyciszenia. W przypadku pomieszczeń z długim czasem pogłosu, czas między powtarzanymi sekwencjami może zostać wydłużony do 30s, a sygnały ostrzegawcze powinny być rozgłaszane, wówczas gdy okresy ciszy powodowane innymi przyczynami przekraczają 10s; zastosowane sygnały ostrzegawcze (modulowane) mają wyraźnie odróżnialne cechy. Wszystkie urządzenia wchodzące w skład dźwiękowego systemu ostrzegawczego, posiadają świadectwo dopuszczenia, wydane przez CNBOP. Wszelkie zmiany ww. wymagań muszą posiadać akceptację projektanta i muszą być uzgodnione z Rzeczoznawcą ds. zabezpieczeń pożarowych Zakres zabezpieczenia,podział na strefy głośnikowe Dźwiękowym systemem ostrzegawczym objęte zostaną pomieszczenia w części budynku oznaczoną jako C5.1 oraz garażem podziemnym wraz z pomieszczeniami technicznymi, poza wyszczególnionymi obszarami systemu się nie projektuje na obiekcie. Nie projektuje się poza strefami nagłośnienia przez DSO żadnych innych systemów ostrzegawczych. Dla zapewnienia optymalnego wykorzystania systemu w niniejszym obiekcie proponuje się budowę systemu składającego się z następujących stref głośnikowych: STREFA GŁOŚNIKOWA 4 Poziom 0, segment C5.1, STREFA GŁOŚNIKOWA 7 Poziom 1, segment C5.1, 10

11 Wyzwalanie i dobór stref głośnikowych odbywać się będzie automatycznie z centrali SSP lub ręcznie z wykorzystaniem pulpitu mikrofonu strażaka lub mikrofonu strefowego. W każdej strefie przewidziano prowadzenie co najmniej dwóch linii (A i B) w celu uzyskania redundancji, która ma zapobiegać całkowitej utracie pokrycia w przypadku uszkodzenia jednej z linii w danej strefie głośnikowej Wymagania akustyczne Zgodnie z zasadami projektowania oraz przeznaczeniem systemu DSO, głównym zadaniem nagłośnienia jest przekazywanie komunikatów głosowych. Dlatego najistotniejszym parametrem wymaganym jest parametr zwany wyrazistością zrozumiałością mowy. Aby uzyskać oczekiwane wartości tego parametru (powyżej 0,5 STI) konieczne jest m.in. zapewnienie odpowiedniego natężenia poziomu dźwięku. Wymagany poziom dźwięku w danym pomieszczeniu powinien być wyższy o min. 6dB i max 20dB od poziomu hałasu tła. Przy uruchomieniu systemu należy przeprowadzić pomiary ciśnienia akustycznego (SPL) oraz pomiary współczynnika zrozumiałości mowy (STI) Komunikaty alarmowe Do rozgłaszania słownych komunikatów ewakuacyjno-ostrzegawczych, komentarzy a także do ręcznego wyzwolenia automatycznych komunikatów ewakuacyjnych zastosowane zostaną mikrofony: strażaka i strefowy. System umożliwi dowolne i niezależne generowanie różnych sygnałów, komunikatów do wybranych (lub wszystkich) stref. W przypadku pojawienia się alarmu pożarowego rozpoczyna się procedura ewakuacji budynku poprzez automatyczne uruchomienie rozgłaszania odpowiednich komunikatów ewakuacyjnych w bezpośrednio zagrożonej strefie. System umożliwia przejęcie kontroli przez funkcjonariusza PSP i nadawania komunikatów słownych przez mikrofonowy panel strażaka do wszystkich lub do dowolnej strefy nagłośnienia. Komunikaty alarmowe mają zmobilizować ludzi do opuszczenia zagrożonej strefy budynku Wzmacniacze mocy ABT-V2xxxWM Rodzina wzmacniaczy mocy dedykowanych do pracy w projektowanym systemie składa się z dwóch modeli wzmacniaczy. Specyfikacja techniczna wzmacniaczy tej serii zgodna jest z poniższą tabelą: Lokalizacja urządzeń centralnych dźwiękowego systemu ostrzegawczego Projektowany system składa się z jednej centrali CDSO. Centrala Master (CDSO- 1) zostanie zlokalizowana w wydzielonym pożarowo POMIESZCZENIE POMOCNICZE NR G12 (POZIOM -1). Mikrofon strażaka wyposażony w dodatkowe moduły rozszerzeń stanowiące pulpit sterująco - kontrolny zlokalizowany będzie w pomieszczeniu POMIESZCZENIE OCHRONY NR 013 (POZIOM 0). Mikrofon strefowy pełniący funkcję rozgłaszania komunikatów informacyjnych, (odłączany od systemu DSO w trybie alarmowym) zlokalizowany będzie w pomieszczeniu POMIESZCZENIE OCHRONY NR 013 (POZIOM 0) Głośniki pożarowe dźwiękowego systemu ostrzegawczego 11

12 Głośniki systemu DSO muszą posiadać stopnie regulacji mocy dla właściwego dopasowania stopnia nagłośnienia, odpowiednio do charakteru pomieszczenia lub strefy. W obiekcie przewiduje się głośniki pożarowe naścienne typu MCR-SWSM6 do nagłośnienia pomieszczeń, w których docelowo nie będzie montowany sufit podwieszany. W pomieszczeniach, w których zamontowany będzie sufit podwieszany, nagłośnienie przewiduje się w postaci głośników sufitowych typu ABT-S2010 oraz głośników sufitowych typu ABT-S136 (dla pomieszczeń o podwyższonej wilgotności). Do nagłośnienia klatek schodowych przewiduje się projektory dźwięku typu MCR- SMSP20. Dla nagłośnienia garażu oraz dużych pomieszczeń technicznych przewiduje się głośniki tubowe ABT-T1510. Lokalizacje głośników zostały pokazane na planach poszczególnych kondygnacji obiektu. Zestawienie ilościowe głośników na poszczególnych liniach głośnikowych przedstawiono w poniższej tabeli: W dalszej części opracowania przedstawiono cechy wymagania poszczególnych głośników pożarowych. Wszelkie zmiany ww. wymagań muszą posiadać akceptację projektanta i muszą być uzgodnione z Rzeczoznawcą ds. zabezpieczeń pożarowych Pożarowy głośnik sufitowy ABT-S2010 ABT-S2010 to pożarowy głośnik sufitowy charakteryzujący się pasmem przenoszenia od 150Hz do 20 khz oraz wysoką sprawnością rzędu 96 db SPL. Przy mocy znamionowej 10 Watt pozwala uzyskać poziom ciśnienia akustycznego rzędu 104 db SPL. Stopień ochrony IP 32 C Pożarowy głośnik sufitowy ABT-S136 ABT-S2136 to pożarowy głośnik sufitowy dedykowany dla pomieszczeń o podwyższonej wilgotności, charakteryzujący się pasmem przenoszenia od 60Hz do 20 khz. Stopień ochrony IP 32 C Pożarowy głośnik naścienny MCR-SWSM6 MCR-SWSM6 to pożarowy głośnik naścienny łatwy i szybki w montażu. Dzięki obudowie wykonanej ze stali jest wandalo - odporny, a także bardziej wytrzymały na wszelkie uszkodzenia mechaniczne. Głośnik charakteryzuje się pasmem przenoszenia idealnym do reprodukcji sygnału mowy oraz szeroką dyspersją w płaszczyźnie poziomej Pożarowy projektor dźwięku MCR-SMSP20 MCR-SMSP20 to pożarowy projektor dźwięku o dużej odporności na warunki atmosferyczne i uszkodzenia mechaniczne. Ze względu na szerokie pasmo przenoszenia (uzyskane dzięki zastosowaniu 5-calowych głośników 2 membranowych) stanowi alternatywę dla głośników tubowych Pożarowy tuba głośnikowa ABT-T1510 ABT-T1510 to pożarowa tuba głośnikowa odporna na warunki atmosferyczne i uszkodzenia mechaniczne (IP 66). ABT-T1510 charakteryzuje się niezwykle wysoką efektywnością pozwala uzyskać poziom ciśnienia akustycznego 106 db SPL przy zasilaniu rzędu 1W. 12

13 Mocowanie głośników pożarowych Głośniki należy zamontować zgodnie z wytycznymi opracowanymi przez CNBOP oraz zawartymi w dokumentacji techniczno - ruchowej. Głośniki ścienne, i projektory dźwięku należy mocować do ścian konstrukcyjnych przy pomocy stalowych kołków rozporowych. Głośniki sufitowe montować do stropu przy pomocy metalowych linek mocowanych stalowym kołkiem z jednej strony do elementów konstrukcji, z drugiej strony do głośnika. Długość mocującej linki stalowej powinna być mniejsza niż zapas przewodu linii głośnikowej, tak aby zapadnięcie sufitu podwieszanego i oberwanie głośnika nie spowodowało uszkodzenia samej linii głośnikowej Okablowanie systemu Połączenie sieciowe między centralą Master (CDSO-1) a pomieszczeniem mikrofonami należy wykonać przewodami ekranowanym typu HTKSHekw 4x2x0,8mm PH90. W celu zachowania redundancji oba przewody należy zdublować i poprowadzić różnymi trasami. Ostatecznie połączenie sieciowe między centralą Master a mikrofonami ma postać: 1x HTKSHekw 4x2x0,8mm PH90 mikrofon strażaka. 1x HTKSHekw 4x2x0,8mm PH90 mikrofon strefowy. Połączenie od centrali dźwiękowego systemu ostrzegawczego (Centrala CDSO-1) do systemu sygnalizacji pożarowej należy wykonać przewodami typu HTKSHekw PH90. Linie głośnikowe należy wykonać przewodami 2 żyłowymi typu HTKSH 1x2x1,4mm PH90. Dopuszczalny spadek napięcia na liniach (100V) wynosi 10%. Poprawność dobranej średnicy przewodów potwierdzają obliczenia spadków napięć na najdłuższych i najbardziej obciążonych liniach głośnikowych. Poniżej przedstawiono przykładowe wartości: linia L1a 5,3%, linia 17b 0,394%, linia 20a 1,259% Trasy kablowe Okablowanie systemu DSO należy wykonać przewodami o odporności ogniowej zapewniającej dostarczenie energii elektrycznej lub przesyłanie sygnałów do urządzeń przez czas 90 minut. Czas ten można ograniczyć do 30 minut, o ile zespoły kablowe znajdują się w obrębie przestrzeni chronionych stałymi samoczynnymi urządzeniami gaśniczymi wodnymi. Na głównych ciągach instalacyjnych w przestrzeniach sufitów podwieszonych oraz pionach kablowych, okablowanie DSO układać w korytach i drabinach kablowych o wymaganej odporności ogniowej. Korytka montować do podłoża za pomocą certyfikowanych uchwytów sufitowych lub ściennych. Przy układaniu korytek uwzględnić docelową lokalizację sufitów podwieszonych. Poza korytami linie kablowe należy montować przy pomocy uchwytów o odporności ogniowej 90 minut w poziomie maksymalnie co 30 cm, w pionie maksymalnie co 60 cm. Należy pamiętać, iż wszystkie elementy mocujące tzn. uchwyty oraz konstrukcje wsporcze dla kabli (korytka i związane z nimi uchwyty montażowe) powinny być użyte i zamontowane zgodnie z wydanym dla nich certyfikatem. Przewody należy układać, tak, aby nie naruszyć izolacji i nie przekroczyć maksymalnego promienia ich gięcia. Połączenia należy wykonywać jedynie na kostce ceramicznej znajdującej się w puszce głośnika, lub w dedykowanej puszcze pożarowej o odpowiedniej odporności ogniowej (w przypadku rozgałęzienia linii głośnikowej). Przewód należy wprowadzać do obudowy głośnika poprzez dławnicę kablową. Nie należy zalewać cyną końcówek przewodów przeznaczonych do podłączenia w zaciskach. Uwaga! Należy zachować tę samą polaryzację podłączenia głośników do linii. Obejścia wokół pozostałych instalacji w przypadku braku możliwości przejścia nad nimi mocowaniem do sufitu należy wykonać z 13

14 zastosowaniem dodatkowych certyfikowanych konstrukcji wsporczych przeznaczonych jedynie do tego celu. Wszelkiego rodzaju odstępstwa od tej zasady należy uzgodnić z projektantem i rzeczoznawcą ds. zabezpieczeń przeciwpożarowych Uszczelnienie przejść kablowych Przy przechodzeniu linii głośnikowej z jednej strefy pożarowej do drugiej przejście przez ścianę należy uszczelnić masą uszczelniającą ogniochronną o odporności ogniowej nie mniejszej niż odporność ogniowa ściany. Zastosowany materiał winien być odporny na wpływ wysokich temperatur w czasie pożaru, odporny na zmianę struktury fizycznej i chemicznej, wytrzymały mechanicznie, szczelny, nietoksyczny. Zastosowane materiały powinny posiadać certyfikaty pożarowe Uwagi końcowe Informacje ogólne Z uwagi na fakt, że przy wykonywaniu niektórych prac może zaistnieć konieczność wykonywania prac na elementach sieci/instalacji pod napięciem, a także uwzględniając niebezpieczeństwa, które są związane z instalacją i eksploatacją linii i instalacji elektroenergetycznych, zobowiązuje się wykonawcę do ścisłego przestrzegania norm, rozporządzeń oraz przepisów BHP dotyczących wszystkich przewidzianych projektem rozwiązań jak również stosowania materiałów i urządzeń posiadające odpowiednie atesty. Wszystkie materiały i urządzenia użyte do wykonania instalacji powinny posiadać świadectwa dopuszczenia do stosowania w budownictwie oraz odpowiednie certyfikaty dla elementów instalacji bezpieczeństwa pożarowego. Instalacje wykonać zgodnie z normami, rozporządzeniami, przepisami BHP i zaleceniami zawartymi w niniejszym projekcie i DTR producenta urządzeń Warunki odbioru systemów,dopuszczenia do użytkowania Warunkiem odbioru jest przeprowadzenie testów akceptacyjnych: przeprowadzenie prób akustycznych i pomiarów poziomu ciśnienia akustycznego oraz współczynnika zrozumiałości mowy, potwierdzających prawidłowość ich działania potwierdzenie ilości dostarczonych elementów systemu, wykonanie tabeli zgodności i porównanie parametrów i funkcjonalności wymaganych z dostarczonymi Wytyczne do konserwatora W pomieszczeniach, w którym znajdują się centrale dźwiękowego systemu ostrzegawczego należy zapewnić instrukcję obsługi centrali. Pomieszczenie ochrony które wyposażono w mikrofon strażaka należy doposażyć w: książkę eksploatacji systemu, do której należy wpisywać: okresowe kontrole instalacji i urządzeń, dokonane naprawy, zmiany i uzupełnienia instalacji, wszystkie alarmy z podaniem daty i godziny ich wystąpienia, wyłączenia czujek, stref, linii, dokumentację techniczną (powykonawczą) systemu zawierającą opis jego działania, sposób zasilania, umożliwiającą łatwą identyfikację linii głośnikowych, stref, nadzorowanych pomieszczeń, rodzajów głośników i odczepów w zainstalowanych głośnikach. W czasie odbioru Wykonawca systemu DSO powinien przekazać Inwestorowi: 14

15 dokumentację powykonawczą, w której naniesiono wszelkie zmiany w stosunku do projektu wykonawczego (wszelkie zmiany powinny być uzgodnione z projektantem) protokoły pomiarów ciągłości instalacji, stanów izolacji oraz impedancji linii oraz protokoły z pomiarów współczynnika zrozumiałości mowy STI, świadectwa dopuszczenia na elementy systemu. Dźwiękowy System Ostrzegawczy połączony jest w sposób trwały z centralą systemu sygnalizacji pożarowej i podlega obowiązkowi wykonywania czynności związanych z przeglądami i konserwacją. W celu zapewnienia prawidłowej pracy dźwiękowego systemu ostrzegania winien mieć zapewnianą fachowa obsługę. Obsługa winna być wykonywana w następujących czasookresach: Obsługa codzienna: - sprawdzanie prawidłowości wskazań centrali, Obsługa półroczna: - sprawdzenie systemu przez autoryzowany serwis. Przeglądy okresowe powinny być wykonywane przez wyspecjalizowany personel posiadający odpowiednie uprawnienia i wiedzę techniczną. Niedopuszczalne jest wykonywanie przez użytkownika (bez zgody producenta) jakichkolwiek modyfikacji w poszczególnych urządzeniach i okablowaniu systemu Szkolenie obsługi Osoby, które przewidziane są do obsługi, kontroli lub nadzoru urządzeń dźwiękowego systemu ostrzegania, należy przeszkolić w zakresie obsługi systemu. Fakt przeszkolenia należy potwierdzić własnoręcznym podpisem przez osoby przeszkolone Instalacja okablowania strukturalnego i telefonicznego Zakres niniejszego projektu oparty jest na specyfikacjach i wymaganiach zawartych w normach regulujących zasady projektowania i doboru urządzeń okablowania strukturalnego oraz jego pracy w określonych warunkach środowiska. Normy europejskie dotyczące ogólnych wymagań oraz specyficznych dla środowiska biurowego: PN-EN :2011 Technika Informatyczna Systemy okablowania strukturalnego Część 1: Wymagania ogólne PN-EN :2008/A1:2011 Technika Informatyczna Systemy okablowania strukturalnego Część 2: Budynki biurowe; Dodatkowe normy europejskie związane z planowaniem powołane w projekcie: PN-EN :2010/A1:2011 Technika informatyczna. Instalacja okablowania Część 1- Specyfikacja i zapewnienie jakości; PN-EN :2010/A1:2011 Technika informatyczna. Instalacja okablowania Część 2 - Planowanie i wykonawstwo instalacji wewnątrz budynków; PN-EN :2005 Technika informatyczna. Instalacja okablowania Część 3 Planowanie i wykonawstwo instalacji na zewnątrz budynków; Pozostałe normy europejskie powołane w projekcie: PN-EN 50346:2004/A2:2010 Technika informatyczna. Instalacja okablowania - Badanie zainstalowanego okablowania; 15

16 PN-ISO/IEC :2009/A1:2010 Technika informatyczna - Implementacja i obsługa okablowania w zabudowaniach użytkowych - Część 3: Testowanie okablowania światłowodowego System okablowania oraz wydajność komponentów musi pozostać w zgodzie z wymaganiami normy PN-EN lub z adekwatnymi normami międzynarodowymi, tj. ISO/IEC Rozwiązania szczegółowe okablowania strukturalnego o Ilość i lokalizację stanowisk roboczych, przyjęto na podstawie aktualnej dla daty wykonywania dokumentacji wytycznych Użytkownika i projektu aranżacji wnętrz. W wyniku otrzymanej aranżacji architektonicznej w celu nieprzekroczenia granicznej odległości wynoszącej 90m pomiędzy punktem gniazda końcowego a urządzeniem aktywnym w szafie dystrybucyjnej dodano kolejny punkt dystrybucyjny PD4 w postacie szafy rockowej 45U. Punkt służyć będzie jako rezerwa miejsca dla systemu okablowania strukturalnego w części C5.1. W przypadku zmiany tej koncepcji, ostateczna i precyzyjna lokalizacja gniazd logicznych powinna być ustalona między Użytkownikiem, a Wykonawcą w trakcie realizacji; o Wszystkie elementy pasywne składające się na okablowanie strukturalne muszą być oznaczone nazwą lub znakiem firmowym, tego samego producenta okablowania i pochodzić z jednolitej oferty reprezentującej kompletny system w takim zakresie, aby zostały spełnione warunki niezbędne do uzyskania bezpłatnego certyfikatu gwarancyjnego w/w producenta i rozszerzenia istniejącej gwarancji; o Maksymalna długość kabla instalacyjnego (od punktu dystrybucyjnego do gniazda końcowego) nie może przekroczyć 90 metrów; o System okablowania strukturalnego ma posiadać potwierdzoną wydajność do Kat.7 A / Klasy F A, natomiast jego budowa ma pozwalać na skonfigurowanie połączeń do pracy z innymi wydajnościami, określonymi przez Normy; o Okablowanie poziome ma być prowadzone podwójnie ekranowanym kablem typu S/FTP(PiMF) o paśmie przenoszenia minimum 1200 MHz (ACR 1500MHz) w osłonie trudnopalnej typu LSFRZH (40 minut odporności na działanie ognia); o Kabel należy zakończyć trwale na ekranowanym złączu typu 110, zarabianym metodą narzędziową; o Punkt końcowy PL oparty został na uniwersalnym ekranowanym gnieździe teleinformatycznym 2GHz (z możliwością wymiany interfejsu końcowego w postaci wkładki, bez zmian w trwałym zakończeniu kabla na złączu 110). Gniazda logiczne należy montować podtynkowo w uchwycie do osprzętu Mosaic (45x45); o W konfiguracji pierwotnej do uruchomienia systemu, należy zapewnić minimalne możliwości transmisyjne Kat.6 A / Klasa E A, przy wykorzystaniu wymiennych uniwersalnych wkładek ekranowanych kat.6 A ; o Aby zagwarantować powtarzalne parametry minimum kategorii 6 A oraz potwierdzić zgodność parametrów elektrycznych proponowanych modułów gniazd z obowiązującymi normami wymagane jest na etapie oferty przedstawienie odpowiednich certyfikatów wydanych przez niezależne laboratoria w zgodzie z wymaganiami Normy międzynarodowej, tj. ISO/IEC 11801:2002/Am.2:2010; o System ma pozwalać na rozbudowę ilości gniazd (interfejsów) końcowych bez konieczności dokładania kabla i ponownej terminacji kabla na złączu oraz bez potrzeby wymiany lub dodawania paneli krosowych; o Budowa systemu ma gwarantować możliwość zmiany interfejsu poprzez zastosowanie dowolnego interfejsu (np. RJ45, RS-485, złącze typu F), który może być wymieniony w dowolnym czasie użytkowania, celem udostępnienia nowych/innych możliwości transmisyjnych, zgodnie z życzeniem Użytkownika i jego potrzebami w tym 16

17 zakresie. Zmiana interfejsu nie może powodować zmiany stałego zakończenia kabla i jego rozszycia, a ma być realizowana np. przez zamianę wkładki wymiennej po obydwu stronach łącza; o System ma pozwalać na zmianę wydajności (kategorii, klasy okablowania) na odpowiednią (zarówno w górę jak i w dół), jedynie poprzez zmianę wkładek końcowych bez zmian kabla transmisyjnego i bez zmian w jego stałym zakończeniu; o System okablowania miedzianego ma mieć możliwość realizacji transmisji wielokanałowej (kilka aplikacji na tym samym kablu) przez wymianę wkładki zakończeniowej, np.2xrj45, 3xRJ45, 4xRJ45; o Punkty dystrybucyjne dla okablowania strukturalnego w budynku składającym się z 7 kondygnacji obsługują: - Główny Punkt Dystrybucyjny GPD na Poziomie 0 (dwie stojące szafy dystrybucyjne serwerowe 19 o wysokości roboczej 42U i wymiarach 800x1000mm skręcone bokami) do - Piętrowe Punkty Dystrybucyjne PD na Poziomie -1, (szafy dystrybucyjne stojące 19 o wysokości roboczej 45U i wymiarach 800x800mm) o Dokładny podział pokazany na schemacie ideowym oraz podkładach dołączonych projektu; o System okablowania światłowodowego pomiędzy szafami w obrębie projektowanego systemu ma posiadać wydajność klasy OF 300 wg. PN-EN :2009 i być wykonany w oparciu o interfejs MT-RJ w konfiguracji gniazdo-wtyk; o Okablowanie szkieletowe wewnętrzne pomiędzy szafami zaprojektowane zostało w oparciu o kabel światłowodowy XGOM3 uniwersalny 12x50/125/250µm z osłoną trudnopalną (ULSZH); o Okablowanie telefoniczne wewnętrzne w budynkach pomiędzy szafami dystrybucyjnymi ma być prowadzone kablem nieekranowanym 25 par (konstrukcja wewnętrzna kabla 1x25par, niezależne wiązki) kat.3 w osłonie trudnopalnej LSZH i zakończone w szafach na panelach 1U z możliwością rozszycia 2par na porcie; o Panel krosowy światłowodowy o konstrukcji kątowej dla okablowania szkieletowego ma zapewnić zamontowanie 4 oddzielnych modułów Quick-Fit/MT-RJ (zakończenie maksymalnie dla 48 włókien) z możliwością wprowadzenia, co najmniej 8 kabli światłowodowych oraz kątową konstrukcję organizatora do prowadzenia kabli krosowych; o Moduły gniazd MT-RJ montowane w panelach światłowodowych mają mieć jednoelementową konstrukcję, nie dopuszcza się gniazd składanych z kilku elementów, niedopuszczalne jest zastosowanie konfiguracji wtyk adapter wtyk; o W projektowanych szafach przewidziano kątową konstrukcję organizatorów do prowadzenia kabli krosowych; o Środowisko, w którym będzie instalowany osprzęt kablowy jest środowiskiem biurowym i zostało ono sklasyfikowane jako M 1 I 1 C 1 E 1 (łagodne) wg. specyfikacji środowiska instalacji okablowania (MICE) zgodnie z PN-EN : Rozwiązania szczegółowe sieci telefonicznej Proponowane rozwiązanie, do nowo powstającego budynku, opiera się na posiadanym w tym momencie serwerze telekomunikacyjnym. Obecna wersja oprogramowania aplikacji telefonicznej to 9.0. Wykonanie poniżej wymienionych 17

18 prac nie wymaga podnoszenia wersji oprogramowania serwera do aktualnej wersji 10.0, aczkolwiek czynność ta jest rekomendowana. Do nowego budynku przewidziane są wyłącznie aparaty IP zapewniające bogaty zestaw funkcji telefonicznych. W budynku tym nie są przewidywane żadne dodatkowe urządzenia centralowe aparaty będą kontrolowane bezpośrednio z serwerów znajdujących się w centralnej serwerowni telekomunikacyjnej AGH. Połączenie na potrzeby telefonii IP do nowego budynku zostanie zapewnione poprzez dedykowane modemy pracujące na łączach miedzianych (można przyjąć, że jedna rozmowa o najwyższej jakości połączenia będzie zajmowała ok. 90kbps w sieci Ethernet). Proponujemy modemy umożliwiający transmisję pakietów z szybkością do 15,2 Mbps na 1 parze przewodów. Posiada on dwa porty SHDSL oraz jeden port Ethernet 10/100. Należy dołączyć go w głównej serwerowni (pomieszczeniu, gdzie znajdują się serwery telekomunikacyjne) do przełącznika sieciowego. Drugie modem należy zainstalować w nowej lokalizacji i podłączyć do sieci LAN AGH. Zaleca się, aby modemy były zasilane z napięcia gwarantowanego lub UPS lokalnego. Oba modemy należy połączyć ze sobą jedną lub dwiema parami przewodów miedzianych. Modemy te pracują obecnie w sieci telekomunikacyjnej AGH. Proponowane rozwiązanie to w żaden sposób nie ogranicza możliwości korzystania z funkcjonalności centrali telefonicznej- wszystkie usługi i funkcje oferowane przez centralę będą dostępne dla użytkowników telefonów IP. Projekt przewiduje dodanie 140 licencji business na aparaty IP systemowe wraz ze 140 licencjami na wybieranie po nazwie z klawiatur alfabetycznych, jeśli zostaną zakupione aparaty z klawiaturami. Rozwiązanie to zapewnia wykorzystanie obecnie posiadanych przez użytkownika licencji, dowolne przenoszenie nowych aparatów z możliwością pełnego korzystania ze wszystkich funkcji posiadanego systemu telekomunikacyjnego. Przewiduje się zwiększenie licencji na system zarządzania, alarmów i taryfikacji, tak, aby obecnie używany system 4760 mógł obsługiwać również nowych abonentów. Nie jest wymagana żadna sprzętowa ani programowa rozbudowa systemu wystarczy jedynie dołożenie nowych licencji. Zaletą tego rozwiązanie jest jeden, centralny system zarządzania, rozliczania i monitorowania pracy systemu telekomunikacyjnego. Nowi abonenci mogą również w pełni korzystać z obecnie posiadanych przez użytkownika linii miejskich zarówno w ruchu wychodzącym jak i przychodzącym. Rozwiązanie to pozwala na uzyskanie oszczędności w porównaniu z koncepcją modułu w nowym budynku posiadającego własne, dedykowane linie miejskie. Do zapewnienia poprawnego działania aparatów niezbędne jest podłączenie aparatów IP do przełączników zapewniających QoS (priorytetyzację ruchu głosowego nad transmisję danych) oraz funkcjonalność PoE (zasilanie z przewodu Ethernetowego). Wszystkie aparaty IP wyposażone są w dwuportowy przełącznik Ethernet (w zależności od modelu aparatu Fast lub Gigabit Ethernet), który obsługuje funkcję VLAN. Sieć LAN powinna być tak skonfigurowana, aby aparaty IP pracowały w wydzielonym VLAN-ie. Powinna również zapewnić bezpieczeństwo, aby osoby nieuprawnione nie miały dostępu do serwerów telekomunikacyjnych. Dzięki temu istnieje możliwość podłączenia PC bezpośrednio do aparatu IP, co pozwala na ograniczenie kosztów związanych z budową infrastruktury kablowej na budynku. Aparaty IP można opcjonalnie (po dokupieniu zasilaczy)podłączyć do sieci 230V jednak jest to rozwiązanie niezalecane. Zaleca się, by przełączniki LAN były podtrzymane z UPS a oraz posiadały redundantne zasilacze. Awaria przełącznika sieci LAN spowoduje, że aparaty IP podłączone do tego przełącznika przestaną działać. Ponieważ w lokalizacji nie są przewidywane łącza analogowe w zakresie obsługi faksów proponowane jest rozwiązanie bazujące na faks serwerze podłączonego do systemu telekomunikacyjnego za pomocą połączenia IP poprzez nowoczesny protokół SIP. Rozwiązanie to jest przewidywane dla 15 użytkowników oraz 2 porty (jednoczesne sesje odbioru/nadawania faksów). Rozwiązanie to umożliwi korzystanie z faksów za pomocą standardowego oprogramowania , 18

19 dedykowanych aplikacji, przeglądarki internetowej czy też nowoczesnych maszyn faksowych wyposażonych w protokół T.37. Istnieje możliwość zwiększenia ilości portów SIP lub ilości użytkowników poprzez dokupienie licencji. Faksserwer może zostać zainstalowany na dedykowanym serwerze, jednak rozwiązaniem bardziej ekonomicznym jest jego instalacja na serwerze na którym działa aplikacja. Jest to jedno z rozwiązań proponowanych przez producenta. Istnieje również możliwość zainstalowania aplikacji serwera faksów na wirtualnej maszynie. W celu instalacji aplikacji serwera faksów na tym samym serwerze co aplikacja należy dokonać reinstalacji i aktualizacji oprogramowania tej aplikacji do najnowszej wersji (obecnie wersja 6.6). Aplikację serwera faksów należy doposażyć w licencję connector umożliwiającą wysyłanie i odbieranie faksów z aplikacji poczty (Microsoft Outlook lub IBM Lotus Notes) z wykorzystaniem protokołu SMTP. Proponowane rozwiązanie jest optymalne zarówno pod względem ekonomicznym - jest to rozbudowa obecnie użytkowanego, nowoczesnego systemu telekomunikacyjnego minimalizująca koszty inwestycji, jak i praktycznym - jest tworzony jeden spójny, jednorodny system telekomunikacyjny z centralnym systemem zarządzania, taryfikowania i monitorowania jego pracy. Wszyscy użytkownicy korzystają w pełni z możliwości systemu telekomunikacyjnego Instalacja teletechniczna opis technologii Prowadzenie okablowania poziomego. Ze względu na warunki budowy i status budynku okablowanie poziome zostanie rozprowadzone: 1. w korytarzach, w nowo projektowanych kanałach kablowych pod przestrzenią sufitu; 2. w pomieszczeniach, do punktu logicznego podtynkowo w rurkach typu PESZEL (należy zastosować osprzęt z uchwytem Mosaic). Należy stosować kable w powłokach trudnopalnych LSFRZH (ang. Low Smoke Fire Retardant Zero Halogen), tzn. testowany w pełnym ogniu przy podtrzymaniu transmisji przez min. 40min. Przy prowadzeniu tras kablowych zachować bezpieczne odległości od innych instalacji. W przypadku traktów, gdzie kable sieci teleinformatycznej i zasilającej biegną razem i równolegle do siebie należy zachować odległość (rozdział) między instalacjami (szczególnie zasilającą i logiczną), co najmniej 10mm lub stosować metalowe przegrody. Wielkość separacji dla trasy kablowej jest obliczona dla przypadku kabli S/FTP o tłumieniu sprzężenia nie gorszym niż 80dB. Zakłada się, że ilość obwodów elektrycznych 230V 50Hz max 16A nie będzie większa niż 15. Prowadzenie okablowania pionowego. Trasy kablowe pionowe należy zbudować z elementów trwałych (drabinek) pozwalających na zamocowanie kabli oraz zachowanie odpowiednich promieni gięcia wiązek kablowych na zakrętach. Rozmiary (pojemność) kanałów kablowych należy dobierać w zależności od maksymalnej liczby kabli projektowanych w danym miejscu instalacji. Należy przyjąć zapas 20% na potrzeby ewentualnej rozbudowy systemu. Zajętość światła kanałów kablowych przez kable należy obliczać w miejscach zakrętów - przy całkowitym wypełnieniu światła kanału kablami na zakręcie, kanał będzie wówczas na prostym odcinku wypełniony w 40%. Przy budowie tras kablowych pod potrzeby okablowania należy wziąć pod uwagę zapisy normy EN :2009 dotyczące równoległego prowadzenia różnych instalacji w budynku, m.in. instalacji zasilającej, zachowując odpowiednie odległości pomiędzy okablowaniem przy jednoczesnym uwzględnieniu materiału, z którego zbudowane są kanały kablowe. Przy wytyczaniu trasy należy uwzględnić konstrukcję budynku oraz bezkolizyjność z innymi instalacjami i urządzeniami; trasa powinna przebiegać wzdłuż linii prostych równoległych i prostopadłych do ścian i stropów zmieniając swój kierunek tylko w zależności od potrzeb (tynki, rozgałęzienia, podejścia do 19

20 urządzeń), trasa przebiegu powinna być łatwo dostępna do konserwacji i remontów, trasowanie winno uwzględniać miejsca mocowania konstrukcji wsporczych instalacji. Należy przestrzegać utrzymania jednakowych wysokości zamocowania wsporników i odległości między punktami podparcia. Przy układaniu kabli miedzianych należy stosować się do odpowiednich zaleceń producenta (tj. promienia gięcia, siły wciągania, itp.) Kable należy mocować na drabinkach kablowych średnio co 30cm, zaleca się również w przypadku długich tras pionowych stosowanie stelażu zapasu kabla instalacyjnego średnio co 350cm w celu zmniejszenia do min naprężeń występujących w kablach instalowanych w pionie. Należy wystrzegać się nadmiernego ściskania kabli, deptania po kablach ułożonych na podłodze oraz załamywania kabli na elementach konstrukcji kanałów kablowych. Przy odwijaniu kabla z bębna bądź wyciąganiu kabla z pudełka, nie należy przekraczać maksymalnej siły ciągnięcia oraz zwracać uwagę na to, by na kablu nie tworzyły się węzły ani supły. Przyjęty ogólnie promień gięcia podczas instalacji wynosi 4-krotność średnicy zewnętrznej kabla, natomiast po instalacji należy zapewnić promień równy minimum 8-krotności średnicy zewnętrznej instalowanego kabla. Jeśli wykorzystuje się trasę kablową przechodzącą przez granicę strefy pożarowej, światło jej otworu należy zamknąć odpowiednią masą uszczelniającą, charakteryzującą się właściwościami nie gorszymi niż granica strefy, zgodnie z przepisami p.poż. i przymocować w miejscu jej instalacji przywieszkę z pełną informacją o tak zbudowanej granicy strefy. Okablowanie miedziane pomiędzy głównym punktem dystrybucyjnym a poszczególnymi piętrowymi szafami będzie zakończone zakończone w obu punktach za pomocą nieekranowanego panelu krosowniczniczego Konfiguracja punktu logicznego Punkt logiczny PL oparty został na uniwersalnym ekranowanym gnieździe teleinformatycznym 2GHz (z możliwością wymiany interfejsu końcowego w postaci wkładki, bez zmian w trwałym zakończeniu kabla na złączu), montowanym w uchwycie do osprzętu 45mm. Zestaw instalacyjny powinien zawierać płytę czołową prostą z ramką montażową 45mm, ekranowaną puszkę instalacyjną (wymagany kontakt ekranu kabla i obudowy złącza po całym obwodzie kabla ) z wyprowadzeniem kabla do góry, w lewo lub prawo oraz wyposażoną w złącze modularne o wydajności 2GHz. Dodatkowo powinny znajdować się zaciski umożliwiające optymalne wyprowadzenie kabla i kontakt ekranu oraz etykieta opisowa. Montaż gniazda w puszkach podtynkiem z uchwytem i ramką 45x45 (typ Mosaic). Należy zapewnić puszki podtynkowe o głębokości minimum 60mm lub większej, przeznaczone do osprzętu z uchwytem Mosaic45 i zapewniające odpowiednią ilość miejsca dla zapasu kabla, który ma być zwinięty w puszce podtynkowej. Gniazda zewnętrzne przeznaczone do połączenia kamer - odpowiednio oznaczonych w dokumentacji, należy zamontować natynkowo. W przypadku montażu zewnętrznego należy stosować gniazda w puszkach natynkowych o stopniu ochrony IP44, zamykanych na zamek z kluczem. Kabel transmisyjny należy zakańczać na uniwersalnym ekranowanym złączu 8- pozycyjnym 2GHz, które pozwala zrealizować połączenie z drutem miedzianym o średnicy 0,50-0,65mm (24-22 AWG), będącym elementem kabla 4-parowego podwójnie ekranowanego PiMF - S/FTP lub F/FTP o impedancji falowej 100 Ω. Proces zarabiania kabla na uniwersalnym złączu krawędziowym 110 wymaga zastosowania narzędzia, które w jednym ruchu terminuje trwale wszystkie żyły (wcześniej przygotowane) kabla transmisyjnego na całym 8-pozycyjnym złączu modularnym lub narzędzia uderzeniowego typu 110 do terminowania każdej pary pojedynczo. Do montażu można wykorzystać uchwyt montażowy i wzornik długości oraz rozmieszczenia par kabla, a w celu uzyskania właściwego dostępu także narzędzie do otwierania tylnej pokrywy gniazda. Proces montażu ma gwarantować najwyższą powtarzalność parametrów transmisyjnych osiąganych przez okablowanie pasywne. W 20