DZIEŃ - Panie, Tym masz słowa życia wiecznego (J 6, 68) W komunii z Bogiem przez Słowo. CZYTANIA PIERWSZE CZYTANIE (Iz 55,1 3a) Pokarm dla biednych

Transkrypt

1 III. DZIEŃ - Panie, Tym masz słwa życia wieczneg (J 6, 68) W kmunii z Bgiem przez Słw CZYTANIA PIERWSZE CZYTANIE (Iz 55,1 3a) Pkarm dla biednych Czytanie z Księgi prrka Izajasza T mówi Pan Bóg: Wszyscy spragnieni przyjdźcie d wdy, przyjdźcie, chć nie macie pieniędzy. Kupujcie i spżywajcie, dalejże, kupujcie bez pieniędzy i bez płacenia za win i mlek. Czemu wydajecie pieniądze na t, c nie jest chlebem? I waszą pracę na t, c nie nasyci? Słuchajcie mnie, a jeść będziecie przysmaki i dusza wasza zaksztuje tłustych ptraw. Nakłńcie wasze uch i przyjdźcie d mnie, psłuchajcie mnie, a dusza wasza żyć będzie. Ot słw Bże. PSALM RESPONSORYJNY (Ps 145, ) Refren: Otwierasz rękę, karmisz nas d syta. Pan jest łagdny i miłsierny, nieskry d gniewu i bardz łaskawy. Pan jest dbry dla wszystkich, a Jeg miłsierdzie nad wszystkim, c stwrzył. Oczy wszystkich zwracają się ku Tbie, a Ty karmisz ich we właściwym czasie. Ty twierasz swą rękę i karmisz d syta wszystk, c żyje. Pan jest sprawiedliwy na wszystkich swych drgach i łaskawy we wszystkich swich dziełach. Pan jest blisk wszystkich, którzy G wzywają, wszystkich wzywających G szczerze.

2 DRUGIE CZYTANIE (Rz 8, ) Żadne stwrzenie nie dłączy nas d miłści Bga Czytanie z Listu święteg Pawła Apstła d Rzymian Bracia: Któż nas mże dłączyć d miłści Chrystuswej? Utrapienie, ucisk czy prześladwanie, głód czy nagść, niebezpieczeństw czy miecz? Ale we wszystkim tym dnsimy pełne zwycięstw dzięki Temu, który nas umiłwał. I jestem pewien, że ani śmierć, ani życie, ani aniłwie, ani zwierzchnści, ani rzeczy teraźniejsze, ani przyszłe, ani ptęgi, ani c wyskie, ani c głębkie, ani jakieklwiek inne stwrzenie nie zdła nas dłączyć d miłści Bga, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym. Ot słw Bże. ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ Mt 4,4b Alleluja, alleluja, alleluja Nie samym chlebem żyje człwiek, lecz każdym słwem, które pchdzi z ust Bżych. Alleluja, alleluja, alleluja EWANGELIA (Mt 14,13 21) Cudwne rzmnżenie chleba Słwa Ewangelii według święteg Mateusza Gdy Jezus usłyszał śmierci Jana Chrzciciela, ddalił się stamtąd w łdzi na miejsce pustynne, sbn. Lecz tłumy zwiedziały się tym i z miast pszły za Nim piesz. Gdy wysiadł, ujrzał wielki tłum. Zlitwał się nad nimi i uzdrwił ich chrych. A gdy nastał wieczór, przystąpili d Nieg uczniwie i rzekli: Miejsce tu jest puste i pra już spóźnina. Każ więc rzejść się tłumm: niech idą d wsi i zakupią sbie żywnści. Lecz Jezus im dpwiedział: Nie ptrzebują dchdzić; wy dajcie im jeść. Odpwiedzieli Mu: Nie mamy tu nic prócz pięciu chlebów i dwóch ryb. On rzekł: Przynieście mi je tutaj. Kazał tłumm usiąść na trawie, następnie wziął te pięć chlebów i dwie ryby, spjrzał w nieb, dmówił błgsławieństw i płamawszy chleby, dał je ucznim, uczniwie zaś tłumm. Jedli wszyscy d sytści i zebran z teg, c pzstał, dwanaście pełnych kszy ułmków. Tych zaś, którzy jedli, był kł pięciu tysięcy mężczyzn, nie licząc kbiet i dzieci. Ot słw Pańskie.

3 MEDYTACJA Rzważanie: Łk 8, 4 15 Przypwieść Siewcy t chyba jeden z nielicznych tekstów, gdzie Słw mówi sbie samym. Jest t też jeden z fragmentów Pisma Święteg, który nie ptrzebuje jakiegś głębszeg wyjaśnienia, gdyż sam Jezus wyjaśnia sens teg pwiadania Jednak czy na pewn tekst ten nie ptrzebuje głębszej analizy? Zanim przejdziemy d interpretacji dzisiejszeg tekstu, spróbujmy pdjąć krótką refleksję. Złśliwi mówią, że Biblia t najbardziej zakurzna książka na półce w dmu większści katlików. Wart pstawić pytanie, dlaczeg tak się dzieje, że spisane Słw Bga nas nie zachwyca; zamiast być naszym cdziennym pkarmem, zamiast być naszym życidajnym ziarnem, prasta klejną warstwą kurzu w naszych dmach Mówi się, że żyjemy dzisiaj w kulturze brazkwej, ale też w kulturze bardz rzhałaswanej. D współczesneg człwieka dciera dzisiaj mnóstw infrmacji, bardz duż słów. Bardziej przemawia dzisiaj d nieg braz niż słw. Bardziej słucha mediów niż Bga. C zatem zrbić? Jak zachęcić współczesneg człwieka d czytania Pisma Święteg; d życia Słwem Bżym na c dzień? Wyjdę d mże trchę nieudlneg przykładu, ale spróbujmy dpwiedzieć sbie na pytanie, które mże być dla nas pewną frmą aktywizującą w naszym rzmyślaniu: Jaki pwzięlibyście plan, aby przeknać kgś, kt, pwiedzmy, jest miłśnikiem muzyki discpl, d słuchania muzyki pważnej? Mamy kgś, kt kcha te prwincjnalne sialalalala i chcemy g przeknać d Mzarta, Beethvena czy Chpina czywiście człwiek ten muzykę pważną gdzieś, kiedyś słyszał, ale specjalnie się nią nigdy nie zachwycał. On wli te swje grące rytmy. Pwiedzenie takiemu człwiekwi, że muzyka pważna jest piękna, mże skutkwać tym, że usłyszymy dpwiedź: Wyluzuj!, daj sbie z tym spkój i p ludzku taki człwiek nas skreśli. Zwróćmy uwagę, dlaczeg tak się dzieje. Otóż, nie sama muzyka nam się pdba, gdyż muzyka prawie zawsze jest związana z pewnymi sbami, z jakąś rzeczywistścią, z kimś, kt tę muzykę twrzy, wyknuje itd. Ludzie śpiewają pieśni patrityczne, pwstańcze i tacy ludzie, słuchając tych pisenek, widzą te palące się dmy dzielnych chłpców i dziewcząt z 1944 rku. Muzyka wiąże się więc z jakąś idelgią, jakimś światpglądem, z jakimś innym światem. Swją muzykę mieli i mają hipisi, punkwcy, nawet kibice A więc, aby zachwycić kgś swją muzyką, trzeba g najpierw wprwadzić w ten świat, w tę rzeczywistść, która tak ściśle łączy się właśnie z tym, a nie innym gatunkiem muzycznym. Na przykład jeżeli chcielibyśmy kgś przeknać d Mzarta t dbrze byłby, abyśmy mu pwiedzieli jeg zagadkwej i tajemniczej śmierci raz

4 wielkim drzuceniu. Na pewn wielu ludzi zaintereswał się muzyką Mzarta, kiedy bejrzeli film Amadeusz. P c ten mże trchę przydługawy przykład? Otóż, wracając d pstawineg przez nas pytania: Jak zachęcić współczesneg człwieka, żyjąceg w takiej, a nie innej cywilizacji, d czytania Pisma Święteg? Trzeba byłby najpierw wyjść d teg, aby wprwadzić takieg kgś w świat Jezusa Chrystusa. Ktś, kt nie zachwyci się sbą Bga, kt ciągle słucha disc-pl, czyli natłku słów i brazów, dstarczanych nam przez dzisiejsze media, nie zachwyci się również Jeg Słwem. Zwróćmy uwagę, że zupełnie inny ddźwięk mają słwa wypwiadane d nas przez kgś, kg znamy, kchamy, pdziwiamy itd, niż przez kgś, kt jest nam zupełnie bcy. Pdsumwując, aby zachwycić się Biblią - spisanym Słwem Bga, trzeba najpierw zachwycić się samym Bgiem, trzeba wejść w Jeg świat, trzeba wejść w kmunię z Nim. Jednak, aby wejść w kmunię z Bgiem, trzeba najpierw usłyszeć Jeg Słw, b jak mówi św. Paweł, wiara (czyli kmunia) rdzi się ze słuchania, a tym c się słyszy, jest Słw Bga i w tym mmencie kł się zamyka Wracając d naszej przypwieści, przyjrzyjmy się samym sbie i spróbujmy dpwiedzieć na kilka pytań: Czy wierzę w t, że Bóg każdeg dnia rzuca na mje serce ziarn Sweg Słwa? Czy wierzę, że Bóg mówi d mnie każdeg dnia? Bóg Swje Słw kieruje d nas cdziennie. T nie jest tak, że są takie mmenty, kiedy On mówi, i inne, w których milczy, chciaż p ludzku mże nam się tak niekiedy wydawać. Wielu z nas być mże ma takie dświadczenie, np. z reklekcji, kiedy przez kilka dni pd rząd słyszeli głśn i wyraźnie słw kierwane przez Bga d siebie, jednak kiedy reklekcje się skńczyły, kiedy wrócił sie d swjej cdziennści, kiedy zaczęły się prblemy, kłpty, zdawał się nam, jakby On milczał alb ściszył swój głs Jednak On mówi d nas nieustannie Nie ma ułamka mmentu w mim życiu, w którym Bóg by d mnie nie mówił, w którym Bóg nie rzucał by sweg ziarna na glebę meg serca. My, jak ludzie, częst jesteśmy też bciążeni trudnym i niedbrym dświadczeniem. Nsimy w sbie blesne dświadczenie, kiedy ktś przestaje d nas mówić, manifestując w ten spsób: Ja nie chcę z Tbą rzmawiać!; Dla mnie w tej chwili nie istniejesz! Dzieci, które są karane przez swich rdziców milczeniem, karane są w ten spsób blesną i niedbrą karą. Kiedy dzieck dstrzega, że rdzic przechdzi bk i milczy, t tak jakby pwiedział d nieg: dla mnie teraz nie istniejesz; nie ma cię; nie jesteś dla mnie ważny Częst nsimy w sbie bciążenie teg rdzaju, dlateg mże być dla mnie trudne przyjęcie teg, że Bóg mówi d mnie nieustannie. Jednak za każdym razem kiedy sięgam p Pism Święte, kiedy czytam Słw, które Kściół prpnuje mi na dzisiaj, kiedy słucham teg Słwa będąc na Eucharystii, Bóg mówi d mnie! Czy wierzę w t? Gdzie chcę być: na drdze, czy pśród cierni?

5 Prblemem w wyjaśnieniu tej przypwieści jest znalezienie sbie miejsca. Gdzie chcę być? Na drdze, na skalistej ziemi, czy pśród cierni? Czy mam zamkniętą drgę d żyznej ziemi? Tak trudn jest mi znaleźć jedn miejsce. Mje życie daje mi dczuć wielrakść. Są we mnie różne rdzaje ziemi, a zatem mgę rzpznać się w każdym fragmencie tej przypwieści. Odnajduję się przede wszystkim na drdze, na ziemi udeptanej przez wiarę sprwadzną d przyzwyczajenia, d skrupulatneg przestrzegania języka i zasad. Pjawia się Słw Bże: dtyka mnie, ale dbija się de mnie bez mżliwści wniknięcia we mnie. Jestem rzkjarzny, niebecny. Mje serce, zaintereswanie pmim pzrów są gdzie indziej. Nie ma mnie. Zasiew zatem jest mi bcy, tak jak ja jestem bcy sbie. Wystarczy złśliwy pdmuch pkusy, aby zmieść te maleńkie ziarenka, które znalazły schrnienie. Odnajduję się w ziemi, która nie zstała dbrze zarana. Głębia jałwa d skał, na pwierzchni garść dbrej ziemi, rzsypanej i wygładznej w pśpiechu. Wystarczającej, by stwarzać dbre pzry, zachwać twarz. Pwierzchwnść, ultnść, próżnść. Pszukiwanie emcji. Niestabilnść. Nieśmiałe próby nigdy niedprwadzane d kńca. Osba pzbawina krzeni jawi się niezdlną d zaangażwania się naprawdę. Dtyka wszystkieg pwierzchwnie, nic nie przyjmuje. Kiedy ziarn pada, zstaje przyjęte z entuzjazmem nwści: jest inne, nwe, malwnicz inne, barwne każdej prze rku. Ale nie ma głębi, w której mgłby zapuścić krzenie. Brakuje ddechu, by wytrwać. Nadchdzą trudnści alb przemija mda, która czyni nwym i pżądanym. I zielna łdyżka, która wystrzeliła, łamie się przesuszna; a mże wstydzi się być dstrzeżna, wstydzi się przebijać przez tłum wychwalający becną mdę, krytykujący lub knserwatywny. Rzpznaję się pśród wybujałych cierni. Tutaj ziemia jest dbrze uprawiana. Ale wszystk przesłaniają ciernie, które rsną bujnie i mają łatwe życie. A biedne ziarn, które zdłał przedrzeć się przez kłębwisk, i udał mu się nawet wypuścić wątłą łdyżkę, musi liczyć się z bezlitsną knkurencją cierni, które wykradają mu pżywienie, zasłaniają słńce, zatruwają pwietrze i przygłuszają. Trski, bciążenia, układy, sprzeczki, namiastka dbrci, stają się niedłączne. Małe wygdy, z których tak trudn zrezygnwać. T są ciernie, które duszą we mnie Słw Bże, p tym jak uczyniły z nieg mniejszść. Odnajduję się też w ziemi żyznej. I jeśli t nie ziemia, która wcuje stkrtnie czy sześćdziesięcikrtnie, t przynajmniej ta, która wydaje wc trzydziestkrtny, a nawet trchę mniejszy.

6 Siewca nie wymaga d wszystkich takich samych zdlnści. I skrupulatnie nie kntrluje rezultatów. Zadwala się tym, że zadał mi pracę, która łagdzi mją twardść, ddala de mnie jałwe skały, pleni ciernie knkurencji. Siewca pragnie tylk, żebym dłżył d dzieła mją część pracy, tę część, której brak uniemżliwia dzieł ziarna. Siewca przestrzega mnie jak współpracwnika w swym nieustającym dziele twrzenia. Słw twrzące pbudza mnie, bym wyknał mją cząstkę pracy. Tylk wówczas będzie mżna zbaczyć dbr, nawet na pustkwiu. Siewca wyszedł siać i byłby dbrze, gdybym ja, grunt pd zasiew, wyszedł mu naprzeciw.