Wykonanie przyłącza kanalizacyjnego opłaty

Transkrypt

1 Wykonanie przyłącza kanalizacyjnego opłaty Autor: Dorota Rosłoń specjalista z zakresu ochrony środowiska, absolwentka Inżynierii Środowiska Politechniki Warszawskiej Właściciel nieruchomości, na którą ma być doprowadzana woda i z której mają być odprowadzane ścieki, jest zobowiązany do zawarcia umowy o zaopatrzenie w wodę i/lub odprowadzanie ścieków z lokalnym przedsiębiorstwem wodociągów i kanalizacji (PWiK). Reguluje to ustawa o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków. Artykuł 15 tej ustawy podaje, że PWiK musi zapewnić budowę urządzeń kanalizacyjnych, ustalonych przez gminę. Ponosi także koszty zainstalowania i utrzymania wodomierza głównego. Pozostaje jednak kwestia, na kim ciąży obowiązek wykonania i poniesienia kosztów samego przyłącza kanalizacyjnego. Wyjaśnienie w publikacji. W tekście: Kto ponosi koszty przyłączenia Dodatkowy odcinek sieci Zła interpretacja gmin Niewłaściwie wykonane urządzenie kanalizacyjne Opłaty adiacenckie 1

2 Przepisy regulujące zasady i warunki przyłączenia do lokalnej sieci kanalizacji są tak sformułowane, że często stają się przedmiotem rozpraw sądowych rozstrzygających spory pomiędzy gminą, gestorem sieci a usługobiorcą, czyli właścicielem nieruchomości, który chce przyłączyć swoją nieruchomość do sieci wodno-kanalizacyjnej. Zgodnie z definicją przyłącze kanalizacyjne to odcinek przewodu łączącego wewnętrzną instalację kanalizacyjną w nieruchomości odbiorcy usług z siecią kanalizacyjną, za pierwszą studzienką, licząc od strony budynku, a w przypadku jej braku do granicy nieruchomości gruntowej. Wszystko co nie jest przyłączem kanalizacyjnym, określane jest jako urządzenie kanalizacyjne. Kto ponosi koszty przyłączenia Przepisy jednoznacznie określają, kto ponosi koszty budowy przyłącza. Zgodnie z art. 15 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków budowę: przyłączy do sieci oraz studni wodomierzowej, pomieszczenia przewidzianego do lokalizacji wodomierza głównego i urządzenia pomiarowego zapewnia na własny koszt osoba ubiegająca się o przyłączenie nieruchomości do sieci. Ponieważ koszt budowy przyłącza do sieci obciąża osobę ubiegającą się o przyłączenie nieruchomości do sieci, 2

3 żądanie zwrotu kosztów od gminy czy przedsiębiorstwa wodno-kanalizacyjnego jest bezpodstawne i żaden sąd go nie uwzględni.! UWAGA Przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne jest obowiązane przyłączyć do sieci nieruchomość osoby ubiegającej się o to, jeżeli: są spełnione warunki przyłączenia określone w regulaminie dostarczania wody i odprowadzania ścieków uchwalonym przez gminę oraz istnieją techniczne możliwości świadczenia takiej usługi. Dodatkowy odcinek sieci Zdarzają się często sytuacje, że aby podłączyć nieruchomość do sieci wodno-kanalizacyjnej, konieczne jest wykonanie jeszcze pewnego odcinka sieci, który leży poza granicami nieruchomości, a więc urządzenia kanalizacyjnego. Koszty wykonania tego odcinka pokrywa nierzadko właściciel nieruchomości. Wówczas ma szansę na odzyskanie poniesionych kosztów. Przypadki takie regulują przepisy art. 31 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków. Artykuł ten podaje, że osoby, które wybudowały z własnych środków urządzenia kanalizacyjne, mogą je przekazywać odpłatnie gminie lub przedsiębiorstwu 3

4 wodociągowo-kanalizacyjnemu, na warunkach uzgodnionych w umowie. Należność za przekazane urządzenia kanalizacyjnego może być: rozłożona na raty lub uwzględniona w rozliczeniach za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków. Zła interpretacja gmin Ciągle jeszcze zdarza się, że władze gmin uważają, iż przyłączem kanalizacyjnym jest także odcinek prowadzący bezpośrednio do głównej sieci kanalizacyjnej. Takie też warunki zapisują w regulaminach dostarczania wody i odprowadzania ścieków uchwalanych przez gminy jako akt prawa miejscowego, po dokonaniu analizy projektów regulaminów dostarczania wody i odprowadzania ścieków opracowanych przez lokalne PWiK. Regulaminy takie określają prawa i obowiązki przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego oraz odbiorców usług m.in. w zakresie: sposobu rozliczeń na podstawie cen i stawek opłat ustalonych w taryfach, technicznych warunków określających możliwości dostępu do usług wodociągowo-kanalizacyjnych, sposobu dokonywania odbioru przez przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne wykonanego przyłącza. Występowanie tych praktyk wśród gmin potwierdzają negatywne dla nich decyzje prezesa Urzędu Ochrony 4

5 Konkurencji i Konsumentów (UOKiK). Nakazują one zaniechanie ich stosowania przez gminy i wskazują na nadużywanie przez nie pozycji dominującej na lokalnym rynku zaopatrzenia w wodę i odprowadzania ścieków. Polega ono na narzucaniu odbiorcom usług zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków uciążliwych warunków przyłączenia do sieci wodociągowej i kanalizacyjnej, w wyniku których odbiorcy są zobowiązani do wykonania na własny koszt części robót niestanowiących co do zakresu prac związanych z budową przyłącza (decyzja nr RKR - 27/2011, decyzja RWR 8/2012). W przypadku gdy PWiK odmówi przejęcia wykonanych kosztem właściciela nieruchomości urządzeń kanalizacyjnych (a więc tych, które nie mieszczą się w definicji przyłącza), należy dochodzić związanych z tym roszczeń od gminy lub przedsiębiorstwa na drodze sądowej. Potwierdził to Sąd Najwyższy w licznych orzeczeniach (np. wyrok z 29 czerwca 2004 r., sygn. IICK 404/03, wyrok z 13 września 2007 r., sygn. III CZP 79/07). Niewłaściwie wykonane urządzenie kanalizacyjne Inna sytuacja wystąpi, jeśli wykonane urządzenia kanalizacyjne nie odpowiadają warunkom technicznym określonym w przepisach. Wówczas PWiK nie ma obowiązku ich przejmowania. Potwierdził to wyrok Sądu Najwyższego z 31 styczna 2007 r. (sygn. II CNP 91/06). Jednak nawet w takiej sytuacji sąd może zobowiązać PWiK lub gminę do przejęcia wadliwego urządzenia, 5

6 ustalając ekwiwalent pieniężny od inwestora, którego wartość powinna być ustalona przy uwzględnieniu wartości urządzeń oraz nakładów koniecznych, by doprowadzić urządzenia do odpowiedniego standardu technicznego. Roszczenie o przejęcie urządzeń i zapłatę można zgłosić zarówno przed, jak i po przyłączeniu się do sieci, jeśli urządzenia zostały już wybudowane (wyrok SN z 2 marca 2006 r., sygn. I CSK 83/ 05). Roszczenie to się nie przedawnia. Dlatego z żądaniem zwrotu wydatków na budowę tej części przewodu kanalizacyjnego, która znajduje się poza daną działką, mogą występować właściciele gruntu, którzy wykonali roboty nawet kilka lat temu (wyrok SN z 23 lipca 2003 r., sygn. II CKN 346/01). Opłaty adiacenckie Kwestię uczestnictwa właścicieli nieruchomości w kosztach budowy infrastruktury technicznej regulują przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami dotyczące opłat adiacenckich. Jeżeli urządzenia infrastruktury technicznej zostały wybudowane z udziałem środków: Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego, środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub ze źródeł zagranicznych niepodlegających zwrotowi, 6

7 właściciel nieruchomości uczestniczy w kosztach budowy urządzeń infrastruktury technicznej przez wnoszenie na rzecz gminy tzw. opłat adiacenckich. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta może, w drodze decyzji, ustalić opłatę adiacencką każdorazowo po stworzeniu warunków do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej albo po stworzeniu warunków do korzystania z wybudowanego przez gminę przyłącza. Gminy mają zatem bezpośrednie umocowanie prawne do pobrania opłat za przyłącze wodociągowe i kanalizacyjne, jednak nie wszystkie o tym wiedzą i przegrywają sprawy w sądzie, podając błędną podstawę prawną, na podstawie której opłaty pobrały. podstawa prawna 1. Rozporządzenie ministra budownictwa z 28 czerwca 2006 r. w sprawie określania taryf, wzoru wniosku o zatwierdzenie taryf oraz warunków rozliczeń za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków (Dz.U. z 2006 r. nr 127, poz. 886). 2. Ustawa z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz.U. z 2015 r. poz. 782). 3. Ustawa z 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (tekst jedn.: Dz.U. z 2015 r. poz. 139 ze zm.). 7

8 Redaktor: Katarzyna Jacukowicz Menedżer produktu: Mariusz Miętusiewicz Korekta: Zespół Numer produktowy: 2BL0020 ISBN: Wydawnictwo Wiedza i Praktyka sp. z.o.o Warszawa, ul. Łotewska 9a Tel , faks , ochronasrodowiska@wip.pl NIP: Numer KRS: Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy, Sąd Gospodarczy XIII Wydział Gospodarczy Rejestrowy. Wysokość kapitału zakładowego: zł Copyright by Wydawnictwo Wiedza i Praktyka sp. z o.o. Warszawa 2016 Wykonanie przyłącza kanalizacyjnego opłaty wraz z przysługującymi Czytelnikom innymi elementami dostępnymi w subskrypcji (e-letter, strona www i inne) chronione są prawem autorskim. Przedruk materiałów opublikowanych w Wykonanie przyłącza kanalizacyjnego opłaty oraz w innych dostępnych elementach subskrypcji bez zgody wydawcy jest zabroniony. Zakaz nie dotyczy cytowania publikacji z powołaniem się na źródło. Publikacja została przygotowana z zachowaniem najwyższej staranności i wykorzystaniem wysokich kwalifikacji, wiedzy i doświadczenia autorów oraz konsultantów. Zaproponowane w publikacji oraz w innych dostępnych elementach subskrypcji wskazówki, porady i interpretacje nie mają charakteru porady prawnej. Ich zastosowanie w konkretnym przypadku może wymagać dodatkowych, pogłębionych konsultacji. Publikowane rozwiązania nie mogą być traktowane jako oficjalne stanowisko organów i urzędów państwowych. W związku z powyższym redakcja nie może ponosić odpowiedzialności prawnej za zastosowanie zawartych w publikacji Wykonanie przyłącza kanalizacyjnego opłaty lub w innych dostępnych elementach subskrypcji wskazówek, przykładów, informacji itp. do konkretnych przykładów. Wydawca nie odpowiada za treść zamieszczonej reklamy; ma prawo odmówić zamieszczenia reklamy, jeżeli jej treść lub forma są sprzeczne z linią programową bądź charakterem publikacji oraz interesem Wydawnictwa Wiedza i Praktyka. Centrum Obsługi Klienta: Tel: BL0020