AKADEMIA PIŁKI NOŻNEJ GKS TYCHY I SZKÓŁKI PARTNERSKIE

Transkrypt

1

2 Wszystkiego Piłkarskiego! Zdrowych, spokojnych i przede wszystkim rodzinnych świąt Bożego Narodzenia! Wielu sukcesów w życiu zawodowym i prywatnym oraz szczęśliwego Nowego Roku, wszystkim trenerom, zawodnikom, rodzicom i czytelnikom Andersa 22 życzą trenerzy Zbigniew Konieczko i Marcin Woźny. Autorem rysunku jest Michał Majewski, Absolwent Akademii Piłki Nożnej GKS Tychy, obecnie występujący w rezerwach pierwszoligowego GKS Tychy. Jego rysunki możecie znaleźć klikając TUTAJ.

3

4 AKADEMIA PIŁKI NOŻNEJ GKS TYCHY I SZKÓŁKI PARTNERSKIE

5 Pierwszy Gwizdek Czas podsumowań i rozliczeń Kończy się udany dla nas rok Udany, ponieważ zrealizowaliśmy wszystkie postawione i wyznaczone cele na te dwanaście miesięcy, z czego jesteśmy bardzo zadowoleni. Zrealizowaliśmy też nawet parę rzeczy ponad program, co sprawiło nam ogromną satysfakcję. Teraz czas na dokładne podsumowanie bieżącego roku. Grudzień upływa nam pod znakiem rozliczeń z miastem i ze sponsorami. Tym samym staramy się pozyskać nowe środki, które w przyszłym roku będą nam bardzo potrzebne. Był to bardzo intensywny rok, w którym nie brakowało wzlotów i upadków. Za każde dobre słowo, ale też za słowa krytyki, które za każdym razem dodawały nam motywacji do pracy i do rozwoju dziękujemy. W tym miesiącu odbyły się dwa ważne dla nas wydarzenia. Pierwszym było zakończenie jubileuszowej XV edycji Tychy Cup. Można powiedzieć, że piętnaście lat minęło, jak jeden dzień. Piętnasta edycja przywołała wspomnienia, przypomniała organizatorom, jak to się zaczęło, jak wyglądały pierwsze rozgrywki. Był to piękny czas i wspaniałe piłkarskie święto - jednak przed nami kolejne lata. Wierzymy w to, że następne edycje przyniosą nam jeszcze więcej emocji sportowych oraz sukcesów organizacyjnych. Więcej o turnieju na kolejnych stronach gazetki. Drugim wydarzeniem były III Święta z Akademią, które odbyły się na Hali Sportowej przy al. Piłsudskiego w Tychach. Na spotkaniu byli zawodnicy, trenerzy, pracownicy i zarząd Akademii oraz Szkółek Partnerskich. Odwiedzili nas również włodarze miasta oraz nasi sponsorzy, przyjaciele i Absolwenci Akademii. Podczas Świat z Akademią, przyznaliśmy nagrody Przyjaciela Roku, Zawodnika Roku i Odkrycia Roku. Nasze spotkanie uświetnił występ Absolwenta naszej Akademii Pawła Florka, który w tym roku wydał swoją debiutancką płytę. Więcej o Świętach z Akademią w dalszej części gazetki. Z tego miejsca, z okazji nadchodzących świąt Bożego Narodzenia, wszystkim zawodnikom Akademii oraz Szkółek Partnerskich, wszystkim trenerom, rodzicom, oraz naszym czytelnikom i przyjaciołom chciałbym życzyć spokojnych i rodzinnych świąt Bożego Narodzenia. Niech nowonarodzony Chrystus rozpali w Waszych sercach miłość, zgodę, braterstwo i cierpliwość do pokonywania zadań życia sportowego i osobistego. 5 Prezes Akademii Piłki Nożnej GKS Tychy Marcin Kuśmierz

6 W NUMERZE: Pierwszy gwizdek - czyli słowo wstępu Prezesa. 5 Świąteczne tradycje trenerów i zawodników... 7 XV Tychy Cup przeszedł do historii... 9 III Święta z Akademią Nagrody za rok 2014 już przyznane! Z a w o d n i k r o k u w y w i a d z Marcinem Musiolikiem Z pierwszej piłki czyli stała rubryka, dzięki której poznacie lepiej trenerów i zawodników Statystyki naszych wychowanków Piętka Redakcyjna... 31

7 Świąteczne tradycje trenerów i zawodników Święta Bożego Narodzenia zbliżają się wielkimi krokami. Kolejki w sklepach znów biją rekordy długości. W piłkarskim świecie zawodnicy wracają na ten magiczny czas do swoich krajów, aby spędzić ten czas z rodziną. Jak zatem spędzają świąteczny okres pracownicy Akademii? Odpowiedź znajdziecie poniżej. Marcin Kuśmierz (Prezes Akademii Piłki Nożnej GKS Tychy) - Moje święta są bardzo rodzinne. W tym roku, po raz pierwszy od paru lat, nie będę musiał iść do pracy, więc od rana będę pomagał mojej żonie w przygotowywaniu domu do kolacji wigilijnej. Kolację wigilijną spędzamy w domu. Na stole znajdują się tradycyjne potrawy, takie jak karp, makówki, czy kompot z suszonych owoców. Nowością Fot. 1 dla mnie była zupa rybna, którą moja żona przyniosła ze swojego domu i wzbogaciła moje świąteczne menu. Moją ulubioną potrawą jest zdecydowanie dobrze zrobiony karp. Tradycją w moim domu jest to, że po kolacji Wigilijnej ubieramy się i jedziemy do moich rodziców i rodziców Moniki - mojej żony. Tam składamy im życzenia i łamiemy się opłatkiem. Mamy to szczęście, że mieszkają oni w Tychach i w dodatku bardzo blisko siebie, dlatego też wyjeżdżamy z domu około godziny 20, a wracamy w granicach godziny 22. O północy od już parunastu lat uczestniczę w Pasterce. W pierwszy i drugi dzień świat znów jedziemy do rodziców tym razem, na dłuższy pobyt. Jarosław Ziemba (trener koordynator szkółek partnerskich) - Ciężkie pytanie. Moje święta są bardzo tradycyjne. Najpierw przez cały dzień trwają przygotowania do kolacji. Gdy już przychodzi czas kolacji, najpierw dzielimy się opłatkiem, potem zasiadamy do stołu. Nie brakuje na nim tradycyjnych polskich potraw jak: barszcz z uszkami, pierogi z kapustą, które przygotowuje moja mama, czy karp. Moją Fot. 2 ulubioną potrawą jest zdecydowanie barszcz. Kiedyś bardzo nie lubiłem karpia, ale teraz już nie mam z nim problemów. Po kolacji szukamy prezentów oraz śpiewamy kolędy. 7 Fot. 3 Marcin Woźny (koordynator techniczny Akademii, trener drużyn U19 i U14) - Święta są zawsze długo wyczekiwane przez całą rodzinę. Jest to dla nas czas (dla mnie w szczególności) uspokojenia i relaksu. Każdą chwilę poświęcam wtedy rodzinie. Od 3 sezonów spędzam go już z własną rodziną. Przygotowania nie różnią się niczym wyjątkowym od innych polskich rodzin. Z wyjątkiem ostatniego razu

8 kiedy w dniu wigilii jeszcze o kończyłem klejenie tapet w mieszkaniu, bo wcześniej nie miałem po prostu czasu. Dziś myślę, że do świąt przygotuje się znacznie spokojniej i szybciej. Czeka mnie zapewne porządkowanie domu od A do Z. Z pewnością dom będzie uzbrojony we wszelkie dekoracje świąteczne jakie tylko mamy, bo zawsze musi być bardzo kolorowo i świątecznie. W tym roku wigilię spędzamy u moich teściów także będzie to spotkanie 3 rodzin i szykuje się huczne świętowanie. Jak to zwykle u Teściowej, będzie wesoło i bardzo tradycyjnie. Zapewne na stole nie zabraknie niczego co ważne w tym dniu. Tradycyjnie karp, barszcz z uszkami, kapusta z grzybami, ziemniaki, śledzie w różnych odsłonach, opiekane ryby w occie, owoce, ciasta oraz makówka, sianko i zawsze pod obrus wkładam symboliczny banknot i łuski karpia itp.. Najbardziej czekam co roku na makówkę. Zjadam ją kilogramami i oczywiście, zapach i smak karpia, ale tylko w dniu wigilii. To czego nie mogę przyswoić z wszelkich potraw to kompot z suszonych owoców. W pierwszy dzień świat będziemy z kolei u mojej mamy gdzie wystrój niczym z Narnii plus stół potraw przypomina nam w każdym momencie że to są właśnie Święta Bożego Narodzenia. W domu zawitamy dopiero w 2 dzień świąt, gdzie już przesiadywanie w łóżku z dziećmi wynagradza cały rok pracy i gonitwy. Tak będą wyglądały moje święta z rodziną. Marek Skwara (Asystent Zarządu) - Tegoroczne święta będą bardzo wyjątkowe, ponieważ po raz pierwszy spędzę je ze swoją żoną - Moniką. Razem z nią jedziemy w góry do moich rodziców, aby tam spędzić ten świąteczny czas. Kolację rozpoczynamy od zupy grzybowej, która jest moim ulubionym daniem. Prócz tego na stole znajdują się również takie potrawy, jak kapusta Fot. 4 z grzybami, karp i makowiec, który w większości zjada mój tata (śmiech). Na drugi dzień świąt wracamy do Tychów by spędzić czas z rodziną od strony żony. W tym roku mogę się pochwalić, że pierwszy raz od dawna udało mi się kupić wszystkie prezenty ponad tydzień przed wigilią z czego jestem niezmiernie zadowolony. Mam nadzieję, że wszystko się spodoba. Fot. 5 Damian Nieśmiałowski (zawodnik U19) - W tym roku jadę na święta do rodziców za granicę. Tak, jak nakazuje tradycja na stole znajdzie się dwanaście potraw, a wśród nich śledzie w śmietanie, które moja mama przyrządza specjalnie dla mnie. Oczywiście na wigilijnym stole nie zabraknie ryby. Mam nadzieję, że tegoroczny karp, będzie miał mało ości. Wiem, że ryba jest bardzo zdrowa, dlatego ją zjadam, ale ości strasznie mnie denerwują. Mam nadzieję, że przed wyjazdem zdążę kupić prezenty rodzicom, bo oni zawsze mają dla mnie przygotowaną niespodziankę. 8

9 XV Tychy Cup przeszedł do historii. Jubileuszowy XV Tychy Cup zapisał się w kartach historii. Cztery weekendy piłkarskich zmagań minęły niczym mrugnięcie okiem. Wiele emocji, stresu i nerwów, było podczas tych weekendów. Teraz z wielkim spokojem zabieramy się za podsumowanie turnieju, który przypomnijmy, od piętnastu (!) lat odbywa się na tyskich halach. Podczas ostatniego weekendu na Hali Sportowej swoje spotkania rozegrali zawodnicy z rocznika 2003 i Sobotnie rozgrywki, w których uczestniczyli Ci młodsi, wygrała drużyna MOSM Tychy I, którego trenerem jest Zbigniew Biliński. Podopieczni trenera Bilińskiego w finale pokonali Sprint Katowice. Na ostatnim stopniu podium uplasowała się drużyna KS Świetklany, pokonując w regulaminowym czasie gry GOL Bieruń. Prócz klasyfikacji drużyn prowadziliśmy też klasyfikacje indywidualne. Najlepszym strzelcem został Piotr Starzyński ze Sprintu Katowice, najlepszym bramkarzem został Kacper Wołoch z MOMS Tychy I, a najlepszym zawodnikiem turnieju został Szymon Nogły z KS Świerklany. W niedzielę podczas ostatniego dnia turniejowego tyszanie znów byli mało gościnni. Turniej w roczniku 2002 również wygrała drużyna MOSM Tychy I. Drużyna prowadzona przez Łukasza Bilińskiego w finale pokonała zespół Rekordu Bielsko-Biała. Podium uzupełniła drużyna Piasta Gliwica, pokonując w małym finale drużynę MOSM Tychy II dopiero w karnych. Królem strzelców został Radosław Szafrański z MOSM Tychy I, najlepszym bramkarzem został wybrany również zawodnik MOSM Tychy I Kamil Kiwior. Najlepszym zawodnikiem turnieju został wybrany Adrian Drążczak. Fot. 6 9 Fot. 7 Przez trwający cztery weekendy turniej, przewinęło się ponad 900 zawodników z 83 drużyn! Była to wielka odpowiedzialność gościć tak wielu młodych zawodników, którzy podczas siedmiu dni turniejowych rozegrali 235 meczów. W jubileuszowym XV Turnieju Tychy Cup, rozdaliśmy ponad 900 dyplomów, prawie tylu samych

10 medali oraz 49 pucharów i 52 statuetki dla zawodników. W każdym dniu turnieju można było zapisać się do bazy potencjalnych dawców komórek macierzystych DMKS. Cały turniej przyniósł 48 nowych potencjalnych dawców. Nasz turniej odwiedzili wspaniali goście tacy, jak były reprezentant Polski, wychowanek Ruchu Chorzów, a obecnie asystent trenera Waldemara Fornalika w Ruchu Chorzów - Marek Wleciałowski. Byli u nas również zawodnicy pierwszoligowego zespołu GKS Tychy, a wśród nich nasi Absolwenci - Bartosz Fot. 8 Rutkowski, Mateusz Grzybek i Michał Biskup. Odwiedziły nas również odblaskowe radne z fundacji A Widzisz! Pani Lidia Gajdas i Pani Karolina Chemicz, dzięki którym rozdaliśmy około 430 odblasków. W tym miejscu warto też zaznaczyć, że podczas tych weekendów byli z nami wolontariusze z Zespołu Szkół nr 1 w Tychach, którym serdecznie dziękujemy za udzieloną pomoc. Podczas turnieju pierwszy raz pokazała się światu nasza skarbonka, w której zebraliśmy ponad 1300 złotych. Zebrane pieniądze przeznaczymy na organizację kolejnych imprez sportowych w przyszłym roku. Z tego miejsca jeszcze raz pragniemy podziękować wszystkim darczyńcom, którzy wsparli naszą. 10

11 III Święta z Akademią 11 W sobotę (20.12) po raz III w historii istnienia Akademii Piłki Nożnej GKS Tychy, spotkaliśmy się na tyskiej Hali Sportowej, aby celebrować Święta z Akademią. Jest to kolejna impreza, która wpisała się w nasz kalendarz na stałe i nie wyobrażamy sobie roku bez niej. Po raz kolejny przed świętami Bożego Narodzenia wszyscy zawodnicy, trenerzy, zarząd oraz pracownicy Akademii Piłki Nożnej GKS Tychy i Szkółek Partnerskich spotkali się na hali przy al. Piłsudskiego w Tychach. Jest to wyjątkowa impreza, która jest jedyną okazją spotkania się najmłodszych zawodników z najstarszymi. Jedyna okazja, gdzie wszyscy trenerzy, zarząd i pracownicy Akademii i Szkółek Partnerskich spotykają się w jednym miejscu i mogą ze sobą spokojnie porozmawiać i powymieniać uwagi związane nie tylko z Akademią i piłką nożną. Na Hali Sportowej, jak co roku nie zabrakło przedstawicieli władz miasta. Władze Tychów reprezentowali Pani Daria Szczepańska - wiceprezydent Tychów, Pan Maciej Gramatyka - przewodniczący Rady Miasta Tychy, Pan Krzysztof Woźniak - przewodniczący Komisji Kultury, Sportu i Turystyki, Panowie Grzegorz Kołodziejczyk i Marek Gołosz - radni oraz Pan Grzegorz Michalski - przewodniczący Rady Sportu. Podczas Świąt z Akademią byli z nami również - Dyrektor MOSiR Tychy Pan Marcin Staniczek oraz Dyrektor Zespołu Szkół nr 1 Pani Grażyna Jurek. Tradycyjnie byli z nami zawodnicy pierwszoligowego GKS Tychy, nasi Ambasadorzy oraz Absolwenci, czyli Łukasz Kopczyk, Krzysztof Bizacki, Mateusz Grzybek, Bartosz Rutkowski, Paweł Florek oraz Michał Biskup. Impreza rozpoczęła się od uroczystego wejścia wszystkich drużyn Akademii na tyską halę. Po zajęciu przez wszystkich miejsc, Prezes Akademii Piłki Nożnej GKS Tychy Marcin Kuśmierz przywitał przybyłych gości oraz zawodników, trenerów i rodziców. Po krótkim wstępie Prezesa, zostały wręczone nagrody Zawodnika Roku, Odkrycia Roku oraz Przyjaciela Roku. I tak Zawodnikiem Roku został Marcin Musiolik (U19), Odkryciem Roku Fot. 9 Fot. 10

12 Krzysztof Rośkowicz (U17). Statuetki Przyjaciela Roku otrzymali kierownicy obiektów, z których Akademia i Szkółki Partnerskie korzystają na co dzień, czyli Albin Wira (Stadion Miejski), Mirosław Pilszek (Zespół Boisk Piłkarskich na os. A im. Alfreda Potrawy), Artur Bernaś (Hala Sportowa), Grażyna Słupińska (Kompleks Sportowy Paprocany). Po wręczeniu pamiątkowych statuetek mikrofon na tyskiej Hali Sportowej, przejęli przedstawiciele stowarzyszenia Tyski Fan. Nauczyli młodych piłkarzy paru przyśpiewek, które można usły- Fot. 11 szeć na meczach. Głośne okrzyki nie raz wywołały ciarki na plecach zgormadzonych na hali gości. Po krótkiej animacji stowarzyszenia Tyski Fan prowadzący imprezę - Pan Mirosław Kańtor, rozpoczął zabawę z najmłodszymi zawodnikami. Tańce i śpiewy na parkiecie wciągnęły nie tylko małych piłkarzy, ale również trenerów. Najlepiej bawili się Remigiusz Smoliński i Sebastian Białoń, którzy doskonale wczuli się w rytm przebojów i prowadzonych zabaw. Tradycją naszych spotkań jest mecz pomiędzy najmłodszymi uczestnikami Świąt z Akademią, a naszymi Ambasadorami i Absolwentami. Co prawda nikt nie liczył zdobytych bramek, ale widać było sporą przewagę młodych adeptów piłki nożnej, szczególnie w ilości zawodników na boisku. Po meczu przyszedł czas na życzenia i tradycyjne dzielenie się opłatkiem. Trenerzy swoim zawodnikom życzyli wielu sukcesów na piłkarskich boiskach, zawodnicy za to wiele cierpliwości i wytrwałości w swojej pracy. Na koniec wszyscy goście, zawodnicy i trenerzy stanęli razem do wspólnego zdjęcia. Fot. 12 Dziękujemy wszystkim przybyłym na tyską Halę Sportową. Dziękujemy gościom, którzy poświęcili swój czas, aby być z nami podczas Świąt z Akademią. Dziękujemy Panu Mirosławowi Kańtorowi, który po raz kolejny wspaniale poprowadził dla nas to spotkanie, członkom stowarzyszenia Tyski Fan za głośny doping. Dziękujemy zawodnikom, którzy stworzyli wspaniałą atmosferę, dziękujemy trenerom za cały rok pracy i za pomoc w przygotowaniu spotkania. Dziękujemy wszystkim rodzicom, którzy wielokrotnie wsparli nas dobrym słowem. 12 Do zobaczenia za rok!

13 Nagrody za rok 2014 już przyznane! Podczas III Świąt z Akademią, jak co roku przyznawane były nagrody dla Zawodnika Roku, Odkrycia Roku, Przyjaciela Roku oraz nagroda specjalna Wdzięczność Młodych Serc. Fot. 13 Wybór, jak co roku nie był prosty. Mamy bardzo wielu przyjaciół, wiele ludzi pomaga tyskiej piłce. Wielu też mamy zawodników i każdy z nich swoją pracą po części zasługuję na nagrodę. - powiedział Marcin Kuśmierz Prezes Akademii Piłki Nożnej GKS Tychy. Zarząd Akademii i trenerzy długo zastanawiali się kto najbardziej zasługuję na wyróżnienia. Zawodnikiem Roku został Marcin Musiolik. Siedemnastoletni zawodnik, występujący w drużynie U19 już od paru lat pracował na tą nagrodę. Jak powiedział nam Zbigniew Konieczko, trener drużyny U19 Marcin swoją pracą i zaangażowaniem pracował na ten tytuł od paru lat. Jego postawa na boisku i zaangażowanie w każdy trening i każdy mecz zasługuje na słowa uznania. Młody zawodnik, uczęszcza do klasy piłkarskiej w Zespole Szkół numer 1 w Tychach Jako człowiek, uczeń i piłkarz Marcin jest świetnym wzorem, od którego powinni brać przykład młodsi zawodnicy - dodał trener Zbigniew Konieczko. Nagroda Odkrycia Roku powędrowała do Krzysztofa Rośkowicza. Krzysztof w przeciągu ostatnich miesięcy zrobił ogromny postęp. Jego umiejętności piłkarskie zdecydowanie wzrosły. Od ponad pół roku wyróżnia się postawą i wielkim zaangażowaniem. - 13

14 mówi Zbigniew Konieczko. Krzysztof rozwija się w drużynie U17 pod okiem trenera Marcina Legwanda i właśnie Zbigniewa Konieczko. Młody, obiecujący zawodnik uczestniczył w kilku treningach drużyny U19. Krzysztof zrobił naprawdę duży progres. Ciężko pracował na każdym treningu, dlatego postanowiliśmy go zmotywować tą nagrodą. - kończy trener Zbigniew Konieczko. Nagrodę Przyjaciela Roku otrzymali kierownicy tyskich obiektów, z których Akademia wraz ze Szkółkami partnerskimi korzystają na co dzień. Wybraliśmy wszystkich kierowników, ponieważ są oni naszymi najbliższymi współpracownikami. Widujemy się z nimi prawie codziennie ustalając przy tym, jak będzie wyglądała współpraca na najbliższe tygodnie. Tą nagrodą chcieliśmy im podziękować, za naszą współpracę. - powiedział Marcin Kuśmierz Prezes Akademii Piłki Nożnej GKS Tychy. Przypomnijmy, że nagrodę tą otrzymali: Albin Wira (Stadion Miejski), Mirosław Pilszek (Zespół Boisk Piłkarskich na os. A im. Alfreda Potrawy), Artur Bernaś (Hala Sportowa), Grażyna Słupińska (Kompleks Sportowy Paprocany). Podczas Świąt z Akademią wręczono jeszcze jedną nagrodę. Wdzięczność młodych serc to wyróżnienie dla tych, którzy szczególnie przyczynili się w rozwój piłki dziecięcej i młodzieżowej w Tychach. W tym roku ta nagroda trafiła do firmy Master, za całokształt współpracy trwającej przez cały rok Firma Master jest fundatorem koszulek dla Akademii i Szkółek Partnerskich, w których zawodnicy wystąpili podczas III Świąt z Akademią. 14 Przypominamy, że w sklepie E.Leclerc w Tychach, można spotkać naszą skarbonkę! Wrzucając do niej dowolną darowiznę, wspierasz działania Akademii oraz rozwój piłkarski tyskiej młodzieży! ZAKRĘĆ Z NAMI I WKRĘĆ SIĘ W POMAGANIE!

15 To dla mnie pierwsza tak ważna nagroda. - wywiad z Zawodnikiem Roku 2014 Marcinem Musiolikiem To dla mnie niesamowite wyróżnienie i strasznie cieszę się z tego, że otrzymałem tę nagrodę. Nie spodziewałem się tego w ogóle. Jestem w wielkim szoku i nie dowierzam, że to stało się naprawdę - mówił Marcin od razu po wręczeniu mu statuetki Zawodnika Roku. Parę dni później, gdy emocje już opadły opowiedział nam jakie uczucia towarzyszyły mu, kiedy usłyszał swoje nazwisko. Młody zawodnik powiedział również, jak zaczęła się jego przygoda z piłką, jak trener Legwand reagował na wydarzenia na boisku i dlaczego został Synem. 15 Błażej Kuśmierz: Zacznijmy od najświeższego tematu, czyli nagrody Zawodnika Roku, którą otrzymałeś podczas ostatnich Świąt z Akademią. Spodziewałeś się tej nagrody? Marcin Musiolik: Nie, nie spodziewałem się. To był dla mnie wielki szok. Myślę, że jest wielu kandydatów, którzy zasługują na taką nagrodę, pracując cały rok ciężko na treningach i podczas meczów. Podświadomie chciałem zawsze zostać w ten sposób wyróżniony, bo chyba każdy chciałby przeżyć taki moment w swoim życiu, kiedy może wyjść na środek i z rąk prezesa otrzymać wyróżnienie. Rok temu, kiedy tą nagrodę otrzymał mój kolega Wojtek Szumilas pamiętam, że trochę mu wtedy zazdrościłem. Miałeś jakieś swoje typy odnośnie właśnie tej nagrody? Im bliżej było Świąt z Akademią i przyznawania właśnie nagród za cały sezon, tym więcej o tym myślałem. Myślałem, że tą nagrodę otrzyma mój kolega z drużyny Tomasz Pryszcz. Tomek ciężko pracował cały rok, zawsze dawał z siebie 100%, czy to na treningu, czy podczas meczu i on był moim pewniakiem do tej nagrody. Jakie uczucia towarzyszyły Ci, gdy usłyszałeś swoje nazwisko? Pomyślałem wtedy Czy przysnąłem teraz, czy Marcin Kuśmierz naprawdę wyczytał moje nazwisko. Tak jak powiedziałem wcześniej, ogromny szok, ale bardzo przyjemny szok i niedowierzanie. Przez chwilę nawet poczułem wielkie zmieszanie i nie wiedziałem, co zrobić, jak się uśmiechnąć, gdzie patrzeć to wszystko było dla mnie Fot. 14 takim zaskoczeniem. To dla mnie pierwsza taka ważna nagroda. Cztery lata temu jeszcze, jako zawodnik GROM-u Tychy podczas turnieju Adidasa w Warszawie otrzymałem nagrodę najlepszego zawodnika i będąc na hali przypomniało mi się to uczucie, które towarzyszyło mi wtedy. Tak jak wtedy czułem się doceniony i było to niesamowite wyjść na środek.

16 16 Która nagroda jest dla Ciebie ważniejsza? Zdecydowanie Zawodnik Roku przyznany przez Akademię. Nagroda Adidasa była nagrodą za turniej, zaś ta od Akademii jest potwierdzeniem moich starań, pracy i zaangażowania, które wkładam w każdy trening i każdy mecz, grając w trójkolorowych barwach. Twój trener Zbyszek Konieczko, z którym pracujesz już dobre dwa lata powiedział Od początku Marcin wyróżniał się spośród rówieśników. Jego postawa, praca jaką wykonuje i jego zaangażowanie, powinno być wzorem dla innych zawodników. Czujesz się wzorem? Szczerze mówiąc zawsze chciałem być wzorem. (śmiech) Zawsze czułem się odpowiedzialny, za nasze wygrane, porażki, błędy i nie ważne czy byłem kapitanem czy nie. Nie ważne, z kim grałem, czy to było podwórkowe boisko, czy JUW-e, czy teraz w Akademii. Nawet grając z chłopakami o trzy lata starszymi w roczniku 94, czułem się winny za błędy i cały czas czułem tą odpowiedzialność na swoich barkach. Tak jest cały czas, czy to w szkole czy na treningu, meczu, zawsze staram się pomagać moim kolegom. Wiadomo, nikt nie jest idealny, dlatego to pomaganie wychodzi mi raz lepiej raz gorzej. Wciąż jednak staram się budować w sobie ten wzór, którego nigdy nie miałem. To jak się ukształtowałem było zależne od wielu osób, które spotkałem na swojej drodze, od wielu filmów, które Fot. 15 obejrzałem i od wielu książek, które w dużej mierze mnie naprowadziły na konkretną drogę. W pewnych momentach chciałbym, żeby ludzie myśleli tak jak ja i mieli do pewnych spraw takie samo podejście, jednak są też momenty, w których zachowuje się, jak dziecko, które nie ma pojęcia o życiu. Dlatego chciałbym być tym wzorem i jednocześnie nie do końca. Myślę, że bardziej z przewagą na tak. Gdy wróciłeś do domu po Świętach z Akademią, miałeś czas, aby zastanowić się nad tą nagrodą? Nad tym, co ona dla Ciebie znaczy? Nie musiałem się nad tym zastanawiać. Było to niezmierne wyróżnienie przez wszystkich trenerów i cały zarząd Akademii. Myślałem o tym, kto dostanie tę nagrodę i przychodząc na Święta z Akademią wiedziałem, co ona oznacza. Gdy dowiedziałem się, że ja ją dostałem wiedziałem, że to, o czym myślałem należy do mnie i jest to potwierdzenie ciężkiej pracy, włożonego wysiłku i poświęconego czasu, dlatego nie musiałem o tym zbyt długo myśleć. Przed wyjściem na środek zauważyłem, że odbyłeś krótką rozmowę ze swoim trenerem Zbigniewem Konieczko. Możesz nam zdradzić, co Ci wtedy powiedział?

17 17 Powiedział mi wtedy, że jest ze mnie bardzo dumny i że zasługiwałem na tą nagrodę. Dla mnie te słowa były ogromnie ważne, ponieważ trener Konieczko jest moim trenerem od ponad dwóch lat. Jest moim autorytetem i człowiekiem, od którego wiele się nauczyłem. To on prowadził mnie przez okres juniora i dał mi szansę gry właśnie z rocznikiem 94. Ten okres wykreował mnie na tego, kim teraz jestem i to głównie jemu zawdzięczam właśnie tę nagrodę. To już trzeci rocznik, w którym prowadzi mnie trener Zbyszek, nasz kontakt jest bardzo dobry. Takie poklepanie po plecach od kogoś, kto jest dla Ciebie wzorem, jest niesamowitym uczuciem, nie da się tego opisać. Ktoś jeszcze składał Ci gratulacje? Oczywiście, koledzy z drużyny oraz z młodszych roczników, również trenerzy, którzy mnie znają oraz inni pracownicy Akademii i rodzice. W domu miałem też taki moment, w którym bardzo się cieszyłem z tego, że otrzymałem tę nagrodę. Był to moment, kiedy inny mój autorytet, czyli mój dziadek, powiedział mi, że jest ze mnie dumny. To dało mi do myślenia, że opłacało się to wszystko. Wracanie w do domu w bardzo późnych godzinach, nauka w autobusie, bo trzeba było iść Fot. 16 na trening. Zostawanie po lekcjach, bo trzeba było iść na trening. Marcin Musiolik nie od razu został kapitanem drużyny U19 i Zawodnikiem Roku. Powiedz, jak wyglądały Twoje początki? Mieszkam na Jaroszowicach, czyli obrzeżach Tychów, niedaleko Lędzin. Gdy chodziłem do szkoły podstawowej właśnie w Jaroszowicach Pan Marek Gołosz, zaczął prowadzić OKS. Zajęcia były darmowe, mogliśmy przyjść i po prostu pograć w piłkę. Dał nam to, czego potrzebują chłopcy w wieku od ósmego do dziesiątego, jedenastego roku życia. Pamiętam, że gdy wróciłem z wakacji, okazało się, że zamiast OKS powstaje JUW-e Jaroszowice. Spowodowało to wiele zmian, takich jak odejście Pana Gołosza i utworzenie drużyny trampkarzy młodszych. Nie pamiętam dokładnie, ale chyba się nie dostałem do tej drużyny. Postanowiłem spróbować swoich sił w Bieruniu Starym, gdzie był wiele starszy rocznik. Wtedy jeszcze byłem bramkarzem. W JUW-e mnie nie chcieli, bo byłem za niski, a w Bieruniu przyjęli mnie z bardzo ciepłym nastawieniem. Przez pół roku trenowałem, jako bramkarz, ale kiepsko mi to wychodziło. Pamiętam mecz, w którym przegraliśmy 10:0 wszystkie bramki puściłem ja, dwie z nich dlatego, bo piłka mnie przelobowała, dwie po karnych, które spowodowałem Ogólnie rzecz ujmując był to wielki dramat. Po tym meczu, trener wystawił mnie na lewe skrzydło. Wszystko, dlatego że jeden z kolegów nie mógł uczestniczyć w tym meczu. Pamiętam, że grałem wtedy w długich bramkarskich spodniach, bo dowiedziałem się o tym podczas

18 18 rozgrzewki. Strzeliłem wtedy trzy gole i był to taki przełom w mojej przygodzie z piłką. Od tamtego czasu nie stałem już między słupkami. Z tego, co udało mi się dowiedzieć, po zakończonym sezonie w Bieruniu ponownie spróbowałeś swoich sił w JUW-e. Tak. Moją grupę prowadził wtedy Łukasz Targiel i było to dla mnie pierwsze zetknięcie się z holenderskim stylem szkolenia. Dzięki trenerowi Targielowi przystosowałem się do gry w piłkę nożną na każdej pozycji, bo grając w jego drużynie, grałem i w obronie i na prawej i na lewej pomocy i jako napastnik. Zawsze byłem osobą, która dużo krzyczała i dużo komunikowała na boisku i tak jest do teraz. Ten styl trenowania był o wiele lepszy niż mieli koledzy w innych klubach. To nie było takie macie piłkę i grajcie, tylko mieliśmy plan treningów, rozciąganie, ćwiczenia kondycyjne i dzięki temu już od małego zacząłem kształtować w sobie te dobre rzeczy. Z JUW-e trafiłeś do GROM-u Tychy. Jak to się stało, że rozpocząłeś grę w Tychach? Graliśmy wtedy sparing z GROM-em, którego trenerem był Pan Krzysztof Berger. W tym meczu moje talenty zostały przez niego dostrzeżone i pamiętam, że przyjechał do naszego domu osobiście i przedstawił nam swoją wizję, gdzie trenują, ile razy w tygodniu się spotykają i jak wygląda drużyna. Ja bardzo nie chciałem jeździć do Tychów, jednak przełamałem się i pojechałem na parę treningów. Była to 6. klasa podstawówki. Gdy ją skończyłem postanowiłem iść do Gimnazjum nr 10 w Tychach. Tam zacząłem już na stałe gościć na treningach GROM-u i tak rozpoczęła się moja przygoda w Tychach. W czasie, gdy byłeś w gimnazjum, dużo się działo w tyskiej piłce, ponieważ właśnie wtedy powstawała Akademia. W jej struktury jeszcze wtedy wchodził GROM, dlatego razem z całym klubem Ty też występowałeś pod herbem Akademii. Jak wspominasz swoje początki? Moim pierwszym trenerem w Akademii był Mateusz Maciejewski. Był on młodym trenerem, tak jak Łukasz Targiel. Obydwaj prowadzili całą drużynę właśnie holenderskim stylem, dlatego treningi z trenerem Maciejewskim również wpłynęły na mój rozwój. Następnie trafiłem pod skrzydła duetu Konieczko-Legwand. Są to trenerzy, o których nigdy nie zapomnę. Prowadzili oni rocznik 94. Atmosfera, jaka panowała w drużynie dzięki nim była nie do opisania. Nawet dziś ciężko jest ją opisać, bo po prostu brakuje słów. Potem grałem z rocznikiem 95 teraz z 96. W wieku piętnastu lat zacząłeś grać z rocznikiem 94. W tym wieku różnica trzech lat jest bardzo widoczna, szczególnie w fizyczności zawodnika. Starsi koledzy, byli nie tylko bardziej dorośli, ale też więksi i silniejsi, dlatego musiałeś wiele nadrobić, aby mierzyć się z nimi bark w bark. Bałeś się przeskoku ze swojego rocznika do rocznika, aż trzy lata starszego? Najcięższym momentem był pierwszy trening z tymi chłopakami. Większość z nich była wyrośnięta, chodziła na siłownie, miała już przeszłość piłkarską. Niektórzy nawet liznęli piłki seniorskiej. Trafiłem wtedy na lewą obronę, nigdy nie grając

19 na lewej obronie i dla mnie młodego zawodnika było to trochę straszne, że musiałem z nimi złapać jakiś kontakt, trenować z nimi zaprzyjaźnić się z nimi. Miałem tam mojego przyjaciela Mateusza Szlenka, więc nie czułem się osamotniony. Potem doszedł do nas Michał Biskup, jeszcze później Łukasz Krzczuk i już było nam raźniej. Bardzo miłe było, gdy napisał do mnie Radosław Jaroszek, jeden z kolegów z drużyny i wypisał mi, co robię źle, nad czym powinienem popracować. Było to bardzo motywujące i oczywiście skorzystałem z każdej jego rady. Okazało się, że tworzymy naprawdę świetny zespół. Najtrudniejsza była aklimatyzacja, potem poszło z górki. Dzięki tym chłopakom i dzięki trenerom, wspomnienia tej drużyny zostaną na bardzo długo w mojej pamięci. Fot. 17 A jak wspominasz pracę z trenerami z tego okresu? Myślę, że dzięki Marcinowi Legwandowi ten klimat w zespole był taki wspaniały. Trener Marcin jest trenerem, który lubi sobie pożartować i też często to robił, dzięki temu tworzyliśmy tego ducha drużyny, który był ważnym elementem tego zespołu. Trener Konieczko nauczył mnie wielu taktyk, pokazał nam wszystkie błędy techniczne. Osobiście zawdzięczam mu to, że wdrożył mnie w krótkim okresie czasu w system, w jakim grali moi starsi koledzy. Trener Legwand był takim naszym motywatorem i wprowadzał dobrą atmosferę do drużyny, a trener Konieczko uczył nas taktycznych rzeczy. Bardzo wielu Twoich kolegów oraz pracowników Akademii mówi do Ciebie Syn. Wytłumacz nam, od czego wziął się ten pseudonim. Na początku, trzeba wytłumaczyć, kim jest Syn. Syn to osoba, którą wielbi trener i która wielbi trenera. Ja byłem takim małym dzieckiem wchodząc w rocznik 94 i tym samym stałem się małym pupilkiem trenera Konieczko. Mi nigdy nie wolno było nic zrobić, nic powiedzieć, żebym się nie spłoszył już na początku swojej piłkarskiej drogi. W następnych drużynach trener Konieczko wciąż był naszym opiekunem i ta więź, między mną a trenerem coraz bardziej się rozwijała. Zawsze go dobrze rozumiałem, nigdy się z nim nie kłóciłem. Gdy czegoś potrzebował zawsze to robiłem bez żadnych sprzeciwów. Trener często do mnie dzwoni, gdy chce, abym coś zrobił, czy przekazał kolegom z drużyny, czy też, żeby załatwić coś w szkole. Ja mówię wszystko jemu, on mówi wszystko mi i to chyba jest główny powód, dlaczego jestem Synem, a on jest Papą. 19

20 Wiemy, kim jest Syn, ale, od czego wzięło się to miano? Kto i w jakich okolicznościach użył go, jako pierwszy? Byliśmy wtedy na siłowni i Michał Majewski, z którego trener Konieczko często żartował, stał sobie przy rozgrzewce i w pewnym momencie trener na niego wskoczył. Wyglądało to tak, jak by wskakiwał na swojego syna. I właśnie od tego momentu, gdy trener tak do nas podszedł, zaczęliśmy nazywać się rodziną. Skoro byliśmy rodziną to trener Konieczko był naszym Papą, a my byliśmy jego synami. Potem wyszło, że największym Synem jest ten, którego trener najbardziej lubi no i tak wyszło, że to ja jestem Synem trenera Zbyszka. Fot Grałeś z wieloma zawodnikami wymieniłeś już Mateusza Szlenka, który trenuje w Niemczech, Michała Biskupa, ale grałeś również z Mateuszem Grzybkiem, Wojtkiem Szumilasem czy Pawłem Florkiem. Zazdrościsz im, że mogą grać w pierwszoligowym GKS Tychy? Oczywiście. Myślę, że dla każdego tyszanina marzeniem jest zagrać z herbem GKS-u na piersi. I trochę zazdroszczę moim kolegom, z którymi grałem, że mają taką możliwość. Ale jest to też ogromna duma, że mogłem z nimi trenować i z nimi grać. Dzięki temu widzę, jaka jest przepaść pomiędzy zawodnikami takimi jak Grzybek, czy Biskup, a zawodnikami U19. Widzę też co trzeba robić, aby mieć szansę na dostanie się do pierwszej drużyny GKS-u. Jest to moim marzeniem, aby wystąpić na nowym stadionie w pierwszej drużynie. Co możesz powiedzieć o tych zawodnikach? Miałeś niebywałą okazję, grać z każdym z nich. Jak ich wspominasz? Byli zawsze najlepsi. (śmiech) Począwszy od Mateusza Grzybka, poprzez Bartka Rutkowskiego, Michała Biskupa, kończąc na Pawle Florku. Nie było lepszych od nich na boisku. Ich praca i zaangażowanie były godne podziwu i dlatego też są oni moimi

21 21 małymi wzorami do naśladowania. Tak jak mówiłem, oni byli najlepsi i wiedzieliśmy, że na nich zawsze możemy liczyć. Mateusz Grzybek był takim zawodnikiem, który potrafił wziąć całą odpowiedzialność na siebie. Gdy przegrywaliśmy nasza gra opierała się głównie na nim i to on przez większość czasu był przy piłce. Pamiętam jedną sytuację, która utkwiła mi w pamięci. Michał Majewski zagrał skaczącą piłkę do Mateusza, na co zareagował Marcin Legwand mówiąc Michu, jak go nie lubisz, to mu to powiedz, a nie graj mu takich piłek. Te słowa zapadły mi w pamięci i za każdym razem wywołują śmiech. Gdy Florek stał na bramce byliśmy pewni, że co zepsujemy my w polu, naprawi właśnie Paweł, dodawało nam to wiele spokoju w grze z tyłu. Bartek Rutkowski był królem środka pola. Kiedy było nam ciężko, szła długa piłka na Bartka, a on doskonale umiał się przy niej utrzymać i uspokoić grę. Michał Biskup wyróżniał się świetnym wyszkoleniem technicznym jak i warunkami fizycznymi. Dawał sobie świetnie radę pomiędzy rówieśnikami i w starszych kategoriach. Nigdy nie zżerała go presja, zawsze był opanowany i spokojny. Nigdy nie dał po sobie poznać, że ciąży na nim presja, mimo, że na jego barkach było sporo odpowiedzialności. Mówimy o zawodnikach, którzy wyróżniali się swoimi umiejętnościami i teraz występują w GKS Tychy, czy tak jak Mateusz Szlenk w niemieckich klubach. Ale nie zapominajmy o tych, z którymi tworzysz drużynę, na co dzień. Którzy koledzy zapadną Ci najbardziej w pamięci? Myślę, że te sukcesy w postaci wygranych meczów to, że istniejemy, jako drużyna jest w całości dzięki zawodnikom, którzy wkładają w piłkę nożną, w każdy mecz i w każdy trening całe serce. Oczywiście, wielką prace odgrywa też zarząd i przede wszystkim trener, ale w głównej mierze najwięcej do powiedzenia mają zawodnicy, którzy tworzą tą tak zwaną rodzinę. Przenosząc to na nasz zespół, mogę powiedzieć z ręką na sercu powiedzieć, że każdy coś wniósł w dru- Fot. 20 żynę i każdego zapamiętam. Najbardziej chyba zapadnie mi w pamięci Tomek Pryszcz. Za każdym razem Tomek daje z siebie sto procent, a to bardzo mi się u niego podoba. Jest waleczny i dąży do celu wszystkimi możliwymi środkami. Zawsze się z nim dobrze dogadywałem i mam z nim bardzo dobry kontakt. W każdej sytuacji mogę na niego liczyć. Mam nadzieję, że kiedyś będzie bardzo dobrym piłkarzem i zagra w dobrym zagranicznym klubie. Fot. 19

22 22 Trzy lata temu utworzyła się Klasa Piłkarska w Zespole Szkół nr 1 w Tychach. Ty uczęszczasz do drugiej klasy, która powstała o takim profilu, jak okiem zawodnika możesz ocenić tą inicjatywę klasy sportowej? Pomysł świetny. Treningi mamy od razu po szkole, co jest bardzo dobre, bo mamy więcej czasu na naukę. Spędzamy ze sobą dużo czasu, co nas łączy, ale czasami też trochę dzieli, jednak wciąż jest więcej pozytywnych stron niż negatywnych. Myślę, że w żadnej innej szkole by to nie wypaliło. Tylko w Liceum nr 4 da się połączyć te dwie rzeczy. Pani Dyrektor Grażyna Jurek, zawsze chętnie pomaga nam z każdym problemem, dzięki czemu nie mamy wielu zmartwień. Duże oparcie mamy również w naszym wychowawcy, czyli w Panu Marcinie Trojanowskim. Pan Trojanowski zawsze pomaga nam, czy to jakimś motywującym słowem, czy też książkami, czy ćwiczeniami. Większość nauczycieli rozumie to, że to piłka jest naszym głównym priorytetem. Ty uczniem Zespołu Szkół nr 1 byłeś już wcześniej, bowiem uczęszczałeś do Gimnazjum nr 10, więc nie miałeś problemu z nową szkoła. Powiedz nam jak wyglądał proces aklimatyzacji w nowej szkole Twojej klasy? Był to długi i ciężki okres, czy raczej szybko się skończył? Jak pomagałeś swoim kolegom? Na początku moja pomoc, wyglądała w ten sposób, że pomagałem im znajdywać sale, w których odbywają się lekcje. Opowiadałem im o nauczycielach, jak wyglądają sprawdziany, jak trzeba się do nich przygotować. Nie był to ciężki okres. Moi koledzy szybko odnaleźli się w szkole. Była mowa o kolegach, którzy zapadną Ci w pamięci, a teraz będąc przy temacie szkoły, porozmawiajmy o nauczycielach. Którzy będą najlepiej wspominani? Każdy nauczyciel, tak jak każdy trener i każdy kolega wnosi w moją osobowość coś innego. Więc nie będę tutaj mówił o najlepszych i najgorszych. Jest paru, którzy wyróżnili się na tle innych. Np. Pan Marcin Trojanowski, który zawsze każdemu pomaga, czy to w sprawach sportowych czy szkolnych. Jest nie tylko dla mnie, ale dla całej klasy ogromnym oparciem i zawsze wykazuje się wielką wyrozumiałością i cierpliwością. Takim nauczycielem była dla mnie też Pani Teresa Byrczek, która uczyła mnie w czasie gimnazjum. Pani Byrczek uczyła mnie nie tylko języka polskiego, ale również zachowania i obycia. Była specem od dobrego wychowania i z czystym sumieniem mogę powiedzieć, że przyłożyła się do kreowania mnie. Z czasów gimnazjum dobrze będę wspominał Pana Marcina Cetnara, który pomógł mi zrozumieć matematykę. Czwartym nauczycielem, o którym na pewno nie zapomnę jest Pan Antoni Ichnowski. On również uczył matematyki. Lekcje z nim były niesamowitym przeżyciem. Mieliśmy z nim świetny kontakt, dzięki czemu łatwiej było nam z matematyką. Niedawno poprowadziłeś spotkanie z piłkarzami pierwszoligowego GKS-u Tychy. Wśród gości byli nasi Ambasadorzy Mateusz Grzybek i Łukasz Kopczyk. Dla Ciebie był to debiut za mikrofonem. Powiedz nam, jak zapamiętasz to wydarzenie. Po raz pierwszy miałem okazje stać po drugiej stronie. Nie byłem słuchaczem, tak jak zawsze to bywało, ale byłem słuchany. Teraz wiem, że to jest tak samo ciężka

23 praca jak moja na boisku, wiele lat przygotowań, nauki i wyrzeczeń, po to, aby przez parę sekund powiedzieć dwa trzy zdania tak, aby słuchacz zrozumiał, co się do niego powiedziało oraz aby było to dla niego interesujące. Niesamowite przeżycie. Kiedyś na pewno będę o tym opowiadał swoim dzieciom. To była jedna z wielu rzeczy, które chciałem zrobić. Był to mój mały cel, który chciałem osiągnąć. Moim zdaniem wyszło Fot tragicznie, ale niektórym mogło się podobać, ponieważ było śmiesznie. Piętnaście minut przed rozpoczęciem wydarzenia bez problemu powtarzałem sobie cały tekst. Gdy jednak przyszło zaczynać nogi robiły się, jak z waty. Już na początku popełniłem wielki błąd, który mnie bardzo zestresował. Wtedy zacząłem myśleć, trochę się zagotowałem i zacząłem improwizować, co chyba było najgorszą decyzją. (śmiech) Popełniłem parę błędów gramatycznych i językowych, a na koniec usłyszałem od Pani Beaty Ostaś, która pomagała mi przygotować się do tego występu Spokojnie Marcin. Nie było najgorzej.. Za te słowa jestem jej ogromnie wdzięczny. Powiedziałeś, że był to Twój cel i małe marzenie, aby poprowadzić takie spotkanie. Od czego wzięło się zainteresowanie konferansjerką? Od małego lubiłem się dużo udzielać, zawsze dużo mówiłem na forum klasy. Potem oglądałem wiele programów telewizyjnych i to było zawsze coś, co wywoływało we mnie uczucia typu chciałbym tego kiedyś spróbować. Gdy byłem na meczu Polska Szkocja w Warszawie obserwowałem dziennikarzy, którzy przeprowadzają wywiady i było to dla mnie coś bardzo ciekawego. Parę tygodni później dowiedziałem się o spotkaniu i o tym, że poprowadzę je ja. Tak jak wspomniałem wcześniej to był Twój debiut, powiedz jak się do niego przygotowywałeś? Kto Ci pomagał? Najbardziej pomogła mi Pani Beata Ostaś, która naprowadziła mnie, jak stworzyć

24 scenariusz. Dostałem od niej wiele plików, w których były stare scenariusze imprez, które również ona wraz ze swoją klasą organizowała. Okazało się, że prawie wszystkie scenariusze były autorstwem mojego kolegi, który również uczęszczał do mojej szkoły. Pamiętam, że będąc w gimnazjum brał on udział w prawie każdym wydarzeniu, przedstawieniu, spotkaniu z jakimiś znanymi osobistościami itd. Obserwując go, jego zachowanie i to jak się wypowiada, myślałem, że to łatwe, wyjść na scenę i powiedzieć to wszystko do mikrofonu. Prawda jednak okazała się inna. Jego scenariusze i pytania bardzo pomogły mi w stworzeniu planu na spotkanie, które miałem poprowadzić. Dlatego uważam, że najbardziej pomogły mi te dwie osoby. Pani Ostaś, która wspierała mnie z całych sił i odpowiadała na każde moje pytanie oraz właśnie autor tych scenariuszy, który pomógł mi, nawet o tym nie wiedząc. Fot Gdybyś miał okazję poprowadzić jeszcze jedno spotkanie, zgodziłbyś się? Myślę, że taka propozycja już nie padnie. (śmiech) Poważnie mówiąc, zgodziłbym się, bo jest to bardzo dobre doświadczenie, które wiele uczy. Do następnego spotkania na pewno bym się bardziej przygotował. Przystąpiłbym do niego z większym doświadczeniem i większą świadomością, jak to ma wyglądać. Zastanawiałeś się kiedyś, co by było, gdyby nie piłka nożna? Kiedyś byłem wraz z nauczycielem wychowania fizycznego byłem na zawodach lekkoatletycznych, gdzie brałem udział w biegach. Wtedy ten nauczyciel zaproponował

25 Fot. 23 mi, żebym poszedł na trening biegaczy. Powiem otwarcie, że długo się nad tym zastanawiałem. Miałem wtedy kryzys piłkarski, mało rzeczy mi wychodziło i zatrzymałem się w rozwoju. Jednak wybrałem piłkę i myślę, że był to dobry krok. Masz jakieś inne pasje oprócz piłki nożnej? Ostatnimi czasy bardzo spodobał mi się tenis, którym zaraził mnie Michał Majewski. Teraz niestety nie gramy, ale myślę, że gdy będzie cieplej to na pewno wyjdziemy i odkurzymy nasze rakiety. Moje zainteresowania kręcą się głównie wokół sportu. Lubię czasem usiąść w ciszy i poczytać książkę. Czasem udaje mi się znaleźć czas dla moich znajomych, z którymi wychodzę i świetnie się bawię. Mam nadzieję, że właśnie sport jest moja przyszłością. Co Marcin Musiolik chce jechać w przyszłości? Kim chciałbyś zostać? MM: Chciałbym wyjechać z Polski i zaistnieć w zagranicznym futbolu. Dzięki Mateuszowi, z którym mam dobry kontakt wiem, jak to wygląda w Niemczech. Na pewno moim celem jest matura, która na pewno umożliwi mi dalsza pracę nad sobą nie tylko pod względem piłkarskim. Moim marzeniem jest zagrać w Lidze Mistrzów i do tego będę na pewno dążył. Największym jednak marzeniem, o którym myślę codziennie jest zagranie z orzełkiem na piersi. Gra w Reprezentacji Polski jest moim największym celem w życiu. Jest numerem jeden i będę do niego dążył, a gdy mi się to już uda, to będę mógł powiedzieć, że zrobiłem w życiu to, co chciałem zrobić. Masz plan B w przypadku, kiedy z piłką nożną by Ci nie wyszło? Nie. Dla mnie zawsze liczyła się piłka. Wszystko wiązałem z piłką i piłka jest dla mnie najważniejsza. Nigdy nie myślałem nad tym, co by było gdyby nie wyszło mi z piłką. Dopiero, gdy okaże się, że nie będzie ze mnie piłkarza, będę się zastanawiał, co zrobić dalej. Życzę Ci, abyś nie musiał nigdy myśleć nad Planem B. Dziękuję za rozmowę. Dziękuję. Marcin Musiolik - kapitan drużyny U19. W barwach Akademii Piłki Nożnej GKS Tychy, występuję od lipaca 2011 roku. W 2014 został laureatem nagrody Zawodnika Roku. 25 Fot. 24

26 Z pierwszej piłki czyli kilka szybkich pytań do zawodników drużyny U19 Akademii. Fot. 25 Piłkarski idol? Tomasz Pryszcz: Xabi Alonso. Piotr Kokoszka: Wayne Rooney. Mecz, który najbardziej pamiętasz? TP: Był to mecz finałowy w turnieju Deichman w 2008 roku. PK: Mecz MOSM-u Tychy z Piastem Gliwice wygrany przez nas 5:3. Co lubisz robić w wolnym czasie? TP: Spędzać czas z moimi znajomymi. PK: Spotykać się ze znajomymi. Ulubiony zespół? TP: Real Madryt. PK: Manchester United. 26

27 Wzór piłkarza? TP: Piłkarz kreatywny. PK: Robin Van Persie. Ulubiony ekspert piłkarski? TP: Mateusz Borek. PK: Rafał Nahorny. Twoja największa wada? TP: Niecierpliwość. PK: Nie wymieniam się pozycjami na boisku. Twoja najlepsza cecha? TP: Przewidywalność. PK: Strzelanie wielu bramek. Twoja Ksywa? TP: Prynio. PK: Kokos. Jaki jest Twój sportowy cel? TP: Zagrać minimum w polskiej Ekstraklasie. PK: Zostać profesjonalnym piłkarzem. Kto w tym roku wygra Ligę Mistrzów i Ligę Europy? TP: W LM zwycięży Real, w LE Liverpool. PK: LM Real Madryt, LE Legia Warszawa. Kto będzie mistrzem Polski w piłce nożnej? TP: Legia Warszawa. PK: Legia Warszawa. Czym jest dla Ciebie Akademia? TP: Akademia jest dla mnie miejscem, gdzie mogę rozwijać swoją pasję. PK: Miejscem rozwoju. 27

28 Tomasz Pryszcz - zawodnik Akademii Piłki Nożnej GKS Tychy od lipca 2011 roku. Występuje na pozycji środkowego pomocnika. Uczęszcza do klasy piłkarskiej w LO 4. Fot. 26 Piotr Kokoszka - w Akademii jest od lipca 2011 roku. Występuje na pozycji napastnika. Tak jak Tomasz i Marcin uczęszcza do klasy piłkarskiej w LO 4. Fot. 27 KONKURS! Z okazji nadchodzących Świąt Bożego Narodzenia, mamy dla was specjalny konkurs. Polega on na tym, aby zrobić sobie popularne selfie na tle choinki! Wrzuć zdjęcie na Facebook a, Instagram lub Twitter a, oznacz je #swietazakademia, a my wybierzemy najlepsze i nagrodzimy autora najlepszej fotografii piłką podpisaną przez Arkadiusza Milika! Pamiętajcie, żeby w ustawieniach zaznaczyć, by zdjęcie było wyświetlane publicznie ;) Na wasze selfie czekamy do 14 stycznia. Powodzenia! :) 28

29 Nasi Absolwenci w liczbach W polskich ligach zakończyła się już runda jesienna. Drużyny, w których grali nasi absolwenci znają już swoje pozycje i wiedzą, nad czym pracować podczas przerwy zimowej i okresu przygotowawczego do rundy wiosennej. Dla nas ogromną radością jest to, że nasi absolwenci rozwijają się w seniorskich ligach. Poniżej prezentujemy małe zestawienie naszych zawodników, podsumowujące rundę jesienną. Józef Bielawski: GKS II Tychy (Liga okręgowa) - 9 mecze, 280 minut, 0 golii Michał Biskup: GKS Tychy (I liga) -4 mecz, 139 minut, 1 gol GKS II Tychy (Liga okręgowa) - 14 meczów, 854 minut, 3 gole Paweł Florek: LKS Nadwiślan Góra (II Liga) - 17 meczów, 1530 minut, 0 goli Mateusz Grzybek: GKS Tychy (I liga) - 10 meczów, 847 minut, 0 goli Michał Majewski: GKS II Tychy (Liga okręgowa) 3 mecze, 114 minut, 2 gole Łukasz Krzczuk: GKS II Tychy (Liga okręgowa) 9 meczy, 540 minut, 0 goli Kamil Jędryka: Górnik Wesoła (III Liga) - 3 mecze, 22 minuty, 0 goli Michał Łęszczak: KS Skra Częstochowa 22 mecze, 1392 minut, 0 goli Mikołaj Niewiadomski: Gwarek Ornontowice (IV Liga) - 14 meczów, 1260 minut, 0 goli 29

30 Adam Matusz: GTS Bojszowy (IV Liga - 14 meczów, 1255 minut, 4 gole Michał Pawelczyk: GKS II Tychy (Liga okręgowa) - 12 mecze, 600 minut, 1 gole Bartosz Rutkowski: GKS Tychy (I Liga) - 3 mecze, 126 minut, 0 goli GKS II Tychy (Liga okręgowa) 17 meczy, 888 minut, 6 goli Rafał Sobota: GKS II Tychy (Liga okręgowa) - 7 mecze, 16 minut, 0 gol Adrian Szlosarek: GTS Bojszowy (IV Liga) 15 meczów, 655 minut, 0 goli Wojciech Szumilas: Górnik Wesoła (III Liga) 20 meczów, 1600 minut, 1 gol Mateusz Tkacz: GKS II Tychy (Liga okręgowa) - 4 meczów, 270 minut, 0 goli Rafał Grzech: Górnik Wesoła (III Liga) 14 meczów, 828 minut, 0 goli Patryk Gajewski: GTS Bojszowy (IV Liga) 14 meczów, 693 minuty 30

31 Piętka redakcyjna REDAKCJA: Błażej Kuśmierz - Teksty Bartosz Rdzanek - Grafika Marek Skwara - kropki, przecinki itp.. Zdjęcia: Fot. 1, 2, 3, 4, 5, 9, 10, 11, 12, 13, 24, 25, 26, 27- fot. FDI FUJIFILM Tychy Fot. 6, 7, 8, 14, 15, 16, 18, 19, 20, 22 - źródło własne Fot facebook.pl Fot Witold Naglik Fot Karol Dejas OKŁADKA - Bartosz Rdzanek 31