BENEFIS DYREKTORA WZAJEMNY SZACUNEK PROMOCJA KALENDARZA RAJD BARBÓRKI LISTY

Transkrypt

1 PROMOCJA KALENDARZA RAJD BARBÓRKI LISTY Nr 48 (890) 27 listopada 2008 r. 1,70 zł (w tym 0% Vat) Nakład: 1400 egzemplarzy ISSN Na Zawodziu stanęła igura Ojca Pio. WZAJEMNY SZACUNEK Rozmowa z proboszczem paraii ewangelicko-augsburskiej Ap. Jakuba Starszego ks. Piotrem Wowry Adam Makowicz z profesorem Julianem Gębalskim wystąpią w kościele ewangelickim Ap. Jakuba Starszego. Jak udało się taki koncert zorganizować? Jak wiemy Adam Makowicz jest honorowym obywatelem Ustronia. W tym roku, tak jak w latach ubiegłych, odbył się jego koncert charytatywny na Prażakówce. My otrzymaliśmy propozycję, by w naszym kościele odbył się koncert, z czego bardzo się cieszymy i zapraszamy wszystkich melomanów w drugą niedziele Adwentu 7 grudnia o godzinie 17. (dok. na str. 2) BENEFIS DYREKTORA 28 listopada o godz. 17 w MDK Prażakówka odbędzie się beneis Karola Grzybowskiego, wieloletniego dyrektora i prezesa Uzdrowiska, Naczelnego Lekarza Uzdrowiska. Wystąpią DER Równica, Andrzej Sikora, Katarzyna Siwiec. K. Grzybowski jest absolwentem Akademii Medycznej we Wrocławiu, doktorat obronił na Ślaskiej Akademii Medycznej. Lekarz szpitali wojskowych w Żarach i Gliwicach, pracownik naukowy, dyrektor Wojewódzkiej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Katowicach. W 1988 r. zostaje dyrektorem przedsiębiorstwa Uzdrowisko Ustroń-Jastrzębie, a następnie przedsiębiortstwa Uzdrowisko Ustroń. W latach naczelny lekarz uzdrowiska. W znaczący sposób przyczynił się do rozwoju Uzdrowiska Ustroń, w tym do uruchomionego w 1992 r. Zakładu Przyrodoleczniczego. (ws) 27 listopada 2008 r. Gazeta Ustrońska

2 WZAJEMNY SZACUNEK (dok. ze str. 1) Ks. P. Wowry podczas nabożeństwa 11 listopada. Czy koncert związany będzie z uroczystościami religijnymi? Będzie to sam koncert. W kościele słyszymy często muzykę, śpiew, tym razem będzie to koncert na organy i fortepian. Wcześniej podobny koncert odbył się w ewangelickim kościele Świętej Trójcy w Warszawie i cieszył się wielkim zainteresowaniem, wszystkie ławy zapełniły się po brzegi. Mam nadzieję, że z tej propozycji skorzystają mieszkańcy Ustronia, ale też z okolicznych miejscowości i nasi goście. Przy parafii ewangelickiej działa Stowarzyszenie Maria i Marta. Ono funkcjonuje, ale jego działalność jest bardzo wyciszona. Dlaczego? Ta działalność prowadzona jest od dziesięciu lat, a głównym celem przyświecającym jest troska o osoby niepełnosprawne wymagające opieki zdrowotnej i wsparcia duchowego. Na przestrzeni dziesięciu lat odbywały się spotkania comiesięczne i mogliśmy zauważyć wzrost liczby uczestników, sympatyków i członków Stowarzyszenia. Od samego początku pracują z nami woluntariusze. W pracy diakonijnej, pomocy drugiemu człowiekowi, konieczne jest zaangażowanie, a nie rozgłos. Przede wszystkim Stowarzyszenie musi się zmierzyć z pewnymi kłopotami inansowymi, by stworzyć świetlicę terapii zajęciowej. Czyli taka świetlica powstanie? Dziś możemy powiedzieć, że czynimy kolejny krok do przodu. Pierwsze lata to spotkania w sali paraialnej iliału w Polanie. Teraz przygotowujemy już świetlicę, gdzie będzie można prowadzić warsztaty terapii zajęciowej. Świetlica ta powstaje we współpracy z diakonią niemiecką, ale również z władzami lokalnymi. Jest przygotowywany obiekt, w którym będą się odbywać zajęcia komputerowe dla osób niepełnosprawnych. Wszystko jest więc projektowane z uwzględnieniem ich możliwości. Będzie też pracownia kulinarna, czyli uruchomiona zostanie kuchnia wyposażona w odpowiedni sprzęt dla niepełnosprawnych, którzy dzięki temu będą mieli szansę nauki gotowania czy też przygotowania posiłku, a co za tym idzie przystosowania się do samodzielnego życia. W przyszłości planujemy również pracownię artystyczno-kulturalną, może uda się ją urządzić z piecem ceramicznym. Oczywiście na to wyposażenie poszukujemy środków. Na razie przygotowane zostały pomieszczenia, a teraz trzeba je wyposażyć. Gdzie ta świetlica będzie się mieściła? Na placu ks. Kotschego w nowym budynku na parterze. Kogo obejmiecie opieką? Pomocą chcemy otoczyć osoby w większości z Ustronia, ale także z innych miejscowości. Tak jak członkami Stowarzyszenia też są osoby z innych miejscowości naszego powiatu. Zostając proboszczem w Ustroniu chyba niewiele rzeczy mogło księdza zaskoczyć. Czy może jednak zdarzyło się coś zaskakującego? Po trzyletnim okresie wikariatu w Warszawie w paraii Świętej Trójcy zostałem skierowany do pracy w Ustroniu w sierpniu 1990 r. Na początku w ustrońskiej paraii pracowałem jako wikariusz, później jako proboszcz pomocniczy i w związku z tym mogłem u boku mojego poprzednika, proboszcza ks. Henryka Czembora, poznawać tajniki prowadzenia tak dużej, drugiej co do wielkości, paraii. Poznałem też specyikę paraii, miałem przyjemność współpracy z wieloma osobami i mogłem docierać do szerokiej rzeszy wiernych. I rzeczywiście, tak jak pan wspomniał, niewiele mogło mnie zaskoczyć. We wszystkim potrzebna jest kontynuacja i z chwilą zmiany na stanowisku osoby prowadzącej paraię, historia nie zaczyna się od początku. Toczy się dalej. Prowadzeni jesteśmy przez Ducha Bożego wskazującego nam jasno cele, którym powinniśmy się poświęcić i je realizować wypełniając wolę Jezusa Chrystusa. A jako proboszczowi, jak się księdzu współpracuje z władzami miasta. Chyba nie zawsze ta współpraca wygląda tak dobrze jak się wydaje patrząc z boku. Czy zdarzają się nieporozumienia? Muszę powiedzieć, że dotychczas pracując w Ustroniu i porównując to z innymi miejscowościami, gdzie pracują koledzy, tych nieporozumień praktycznie nie ma. Potwierdzają to przyjeżdżający do Ustronia, którzy są pełni uznania, że można tak ułożyć współpracę. My na cieszyńskim jesteśmy nauczeni wzajemnego szacunku, poszanowania i wiąże się to z historią tego regionu. Tu przenikały się różne myśli, reformacja zadomowiła się już w XVI w. Sąsiedzi potraią współpracować, tak samo jak paraie, a jest też współpraca z władzami miasta. Nie wszędzie jest praktykowane tak jak w Ustroniu wspólne obchodzenie świąt narodowych. Został wypracowany model, który zdaje egzamin i dzięki temu unikamy jakichś niejasności. Oczywiście, gdy się pracuje, pojawiają się różne sprawy, ale to wynika z ułomności natury ludzkiej. Zawsze jednak trzeba podkreślać elementy pozytywne, wolę współpracy. Dziękuje za rozmowę Rozmawiał: Wojsław Suchta Zespół Szkół Ekonomiczno- Gastronomicznych świętował w połowie listopada swoje 90- lecie. Ta placówka założona została przez Macierz Szkolną jesienią 1918 roku, kiedy Śląsk Cieszyński odzyskał niepodległość. Ważną rolę w cieszyńskim rolnictwie odgrywa hodowla. Chów trzody chlewnej rozwinął się zwłaszcza w gminach Dębowiec, Goleszów, Hażlach, Strumień i Zebrzydowice. Są też kurze fermy i hodowle krów, a ostatnio na tereny górskie wracają owce. Cieszyńskie autobusy miejskie kursują także poza miasto, obsługując linie do Gumien, Hażlacha, Kaczyc i Pogwizdowa. Od kwietnia br. bilety zdrożały o 40 groszy. Nadolziański magistrat radził nad sprawami dość często. Więcej jednak czasu niż na narady poświęcał na picie. Posiedzenia rady były zwykle ucztami. Spokojnie. To opis rządzenia w XVII wieku. Na placu Dominikańskim w Cieszynie ma siedzibę Zespół Szkół Budowlanych. W tym gmachu budowlanka mieści się od 1948 roku. W tym roku szkoła obchodzi swoje 60-lecie. Niecałe dwa lata (od jesieni 1925 do wiosny 1927) trwała budowa linii kolejowej Skoczów Chybie. Pierwsze pociągi ruszyły tam 80 lat temu. Podczas otwarcia linii doszło do tragicznego zdarzenia: na atak serca zmarł dr Jan Michejda, burmistrz Cieszyna. Zaolziańska gmina Gnojnik współpracuje z odległym o 250 kilometrów Gnojnikiem w woj. małopolskim. Obie gminy liczą około 7 tys. mieszkańców. Przy ul. Kraszewskiego w Cieszynie ma siedzibę Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych nr 1 (poprzednio Zespół Szkół Rolniczo-Technicznych). Kiedyś były tu koszary austriackiego oddziału obrony krajowej. Na cele oświatowe obiekty przeznaczono w 1922 roku. Wśród upraw przeważają na Śląsku Cieszyńskim zboża, buraki pastewne, ziemniaki i buraki cukrowe. Sporo sieje się rzepaku. (mark) Gazeta Ustrońska 27 listopada 2008 r.

3 na ŚlUbnyM KObieRCU StAnĘli: Aleksandra Cieślar z Ustronia i tomasz Michałowski z Cieszyna. UROCZyStOŚć PAtRiOtyCZnA ŚZŻ ARMii KRAJOWeJ Burmistrz Miasta Ustroń oraz Światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej zapraszają na uroczystość złożenia kwiatów z okazji 65 rocznicy tragicznej śmierci 6 żołnierzy Oddziału AK Czantoria w walce z niemieckim okupantem. Uroczystość odbędzie się 30 listopada 2008 r. o godz przy tablicy pamiątkowej na dolnej stacji kolei linowej Czantoria. Program uroczystości: powitanie, występ młodzieży z Gimnazjum nr 2 - Szkolnego Koła Towarzystwa Przyjaźni Armii Krajowej, odśpiewanie hymnu Polski, złożenie kwiatów, zakończenie r. O godz. 15 na skrzyżowaniu ul. Katowickiej z ul. Cieszyńską kierująca vw golf mieszkanka Wisły wymusiła pierwszeństwo przejazdu na mitsubishi galant r. Komisariat policji w Ustroniu powiadomiony został o niszczeniu rogatki kolejowej przez trzy osoby przy ul. Fabrycznej. W wyniku podjętego pościgu funkcjonariu r. Osoba rozwieszająca plakaty w miejscach niedozwolonych została ukarana mandatem w wysokości 50 zł r. Przeprowadzono kontrole dotysze KP w Ustroniu zatrzymali 3 mieszkańców Ustronia r. O godz. 20 na ul. Cieszyńskiej kierujący mitsubishi pajero obywatel Słowacji nie dostosował prędkości do panujących warunków na drodze doprowadzając do kolizji r. O godz. 3 na ul. Cieszyńskiej doszło do kolizji drogowej audi i seata toledo. O winie rozstrzygnie sąd. czące porządku wokół posesji w Polanie i Poniwcu. Nie wykazały one żadnych uchybień r. Z podobnym skutkiem przeprowadzona została kontrola porządkowa w Hermanicach, Lipowcu i Nierodzimiu r. Mandatem w wysokości 200 zł został ukarany kierowca, który zablokował chodnik przy ul. Daszyńskiego r. Strażnicy wraz z pracownikiem Wydziału Środowiska i Rolnictwa Urzędu Miasta, przeprowadzili wizję lokalną w sprawie zalewania nieruchomości przy ul. Grabowej. Powstaje droga Pod Skarpą. turniej WieDZy O bezpieczeństwie W RUChU DROGOWyM 14 listopada w Szkole Podstawowej nr 2 w Ustroniu odbył się Miejski Turniej Wiedzy o Bezpieczeństwie w Ruchu Drogowym. Do rywalizacji stanęły drużyny reprezentujące szkoły podstawowe i gimnazja: SP 1 M. Pękała, P. Tracz, J. Kaczmarek / opiekun Jerzy Wrzecionko /; SP 2 Ł. Stoszek, R. Wojdyła, R. Troszok / opiekun Agnieszka Adamiec /; SP 3 T. Mizera, R. Szarzec, S. Warzecha / opiekun Marek Walica /; SP 5 A. Andrzejak, P. Stupak, Sz. Holeksa / opiekun Marcin Puczok /; SP 6 A. Bednarczyk, J. Hutyna, K. Nowak / opiekun Helena Panasiuk /. Zawodnicy rozwiązywali testy, w których zawarte były pytania dotyczące przepisów ruchu drogowego oraz udzielania pierwszej pomocy. Uczniowie musieli także wykazać się umiejętnością jazdy po torze przeszkód. Regulamin turnieju mówi o tym, że im mniejsza liczba punktów tym lepszy wynik. Szkoły Podstawowe: I miejsce: SP 2: 16 pkt, II miejsce: SP 1: 31 pkt, III miejsce: SP 6: 50 pkt, IV miejsce: SP 5: 52 pkt, V miejsce: SP 3: 54 pkt. Gimnazja: I miejsce: G 2: 10 pkt, II miejsce: G 1: 27 pkt. W eliminacjach regionalnych miasto Ustroń będą reprezentowały SP 2, SP 1, G 2. ewa Gruszczyk Jak co tydzień strażnicy patrolowali okolice szkół, przystanków i parków w czasie, gdy znajduje się tam najwięcej młodzieży co piątek muzyka na żywo Zbyszek Wiktorski Band Instrumentalne trio, odrobina jazzu, pięknych melodii ANDRZEJKI WANGEL S! Tańce, hulanki, swawole z zespołem Helikopter! Świetna zabawa gwarantowana! SYLWESTER W ANGELS S Więcej pod nr.tel: (033) PReZent POD ChOinKĘ Muzeum Ustrońskie zaprasza na spotkanie z Iwoną Holeksą koordynatorem akcji Prezent pod choinkę z Centrum Misji i Ewangelizacji Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego, które odbędzie się w piątek 5 grudnia o godz W programie omówienie akcji pomocy na rzecz Ukrainy i Afryki oraz ilm zrealizowany podczas pobytu na Ukrainie. ZAPRASZAMY NA ZAKUPY wysokiej jakości odzieży sportowej o profilu narciarskim Ustroń, ul. 3 Maja 8a, sklep czynny: Ci, KtóRZy OD nas ODeSZli: Wanda Łuka lat 82 ul. Jelenica 69 Jan Ferfecki lat 80 ul. Przetnica 15 Wilhelm Jaszowski lat 65 ul. Słoneczna 10 Wiesława Śliż lat 58 ul. Źródlana 149/5 27 listopada 2008 r. Gazeta Ustrońska

4 Poświęcenie igury Ojca Pio. uczyń Serca WraŻliWymi Urodził się we Włoszech jako Francesco Forgione w 1887 r.; w wieku 16 wstąpił do zakonu kapucynów i przyjął imię Pio - co oznacza pobożny. Ojciec Pio czczony jest jako święty kościoła katolickiego. Uznawany za cudotwórcę: miał posiadać dar uzdrawiania, nawracania grzeszników i przepowiadania przyszłości. Przez pięćdziesiąt lat nosił stygmaty, to znaczy rany odpowiadające ranom Chrystusa zdjętego z krzyża, na dłoniach, stopach i boku. Podczas sprawowania przez świętego Najświętszej Eucharystii rany te miały się odnawiać i krwawić. Był to jeden z powodów, dla którego interesowali się nim liczni lekarze, dziennikarze i łowcy sensacji. Nazywany niewolnikiem konfesjonału ze względu na fakt, że podczas całego życia wyspowiadał około miliona ludzi; w większości pielgrzymów, których wielkie rzesze przybywały do niego codziennie z prośbą o odpuszczenie grzechów. Wielbiony jako najwyższy wzór pokory, miłości bliźniego, wytrwałości w modlitwie, wrażliwości na ludzką biedę Władze miasta uczestniczyły w nabożeństwie i mszy. i cierpienie. 16 czerwca 2002 roku został kanonizowany przez Jana Pawła II. Jednym z największych dzieł Ojca Pio, skierowanym do ludzi, był Dom Ulgi w Cierpieniu, który zaczął budować jeszcze za życia. W ciągu dziesięciu lat, dzięki licznym oiarodawcom, powstał w San Giovanni Rotundo ogromny kompleks szpitalny, jeden z największych i najnowocześniejszych na świecie. Został stworzony, aby nieść pomoc wszystkim potrzebującym. Święty nie chciał, by ośrodek był zwykłym szpitalem; przeznaczony miał być do leczenia nie tylko ciała, ale i duszy. Inną wielką inicjatywą Ojca Pio było ustanowienie grup modlitwy, nad którymi pieczę sprawował Dom Ulgi w Cierpieniu. Podobne z czasem zaczęły tworzyć się w różnych paraiach Włoch, a także poza ich granicami. Dziś działają w paraiach, zakonach, klasztorach i szpitalach na całym świecie; również przy kościele pw. Chrystusa Króla w paraii św. Brata Alberta na Zawodziu. Jako że rok 2008 jest rokiem jubileuszu 40-lecia śmierci świętego, w dniach od 18 do 28 września, wierni z tej paraii uczestniczyli w pielgrzymce do San Giovanni Rotundo pod kierownictwem duchowym ojca Bogusława Piechoty i księdza Tadeusza Serwotki. Pielgrzymi odwiedzili Dom Ulgi w Cierpieniu i grób Ojca Pio; modlili się w Sanktuarium św. Michała Archanioła na górze Gargano. Zwiedzili Padwę, Asyż, Rzym, Monte San Angelo, Lorento, a także miejscowość, w której Ojciec Pio przyszedł na świat Pietrelcinę, skąd przywieźli do Ustronia igurę świętego. Została ona ustawiona przed kościołem paraialnym, a jej uroczyste poświęcenie odbyło się w niedzielę, 23 listopada. Dokonał go prowincjał zakonu kapucynów z Krakowa, ojciec Jacek Waligóra. Żywo wspominamy tamte wydarzenia, nasze rozmodlenie, nasze zbliżanie się do Pana Boga poprzez modlitwę i spowiedź świętą - mówił proboszcz paraii, ksiądz Tadeusz Serwotka, witając wiernych. W nabożeństwie i mszy świętej uczestniczyli zaproszeni goście: burmistrz Ireneusz Szarzec i przewodniczący Rady Miasta Stanisław Malina wraz z małżonkami, skarbnik miasta Maria Komadowska; z pocztem sztandarowym przybyli reprezentanci Korporacji Kominiarzy Polskich, którzy także uczestniczyli w pielgrzymce i pomagali w sprowadzeniu igury Ojca Pio oraz zaprzyjaźniona grupa modlitwy Ojca Pio z Żor. Byli również reprezentanci grupy modlitwy z Katowic, grupy tutejszej i uczestnicy pielgrzymki do San Giovanni Rotundo. Ojciec J. Waligóra, wygłaszając homilię, mówił m.in.: Ojciec Pio uczy nas tej niesamowitej wrażliwości na drugiego człowieka, wrażliwości na człowieka cierpiącego. I tak praktycznie pokazuje, jak zrealizować ducha dzisiejszej ewangelii, w której jak refren powtarza się to Chrystusowe słowo: cokolwiek uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, mnieście uczynili ( ) Dobrze się stało, że właśnie tu, do waszego miasta, przybył Ojciec Pio, dla którego człowiek cierpiący i potrzebujący stał się prawdziwym sakramentem, uobecniającym Jezusa Chrystusa. Pomóż nam Ojcze, abyśmy dostrzegali ludzką nędzę uczyń nasze serca wrażliwymi, abyśmy umieli się wzruszać, abyśmy potrafili wspaniałomyślnie okazywać miłosierdzie. Na zakończenie mszy głos zabrał organizator pielgrzymki, kościelny, mistrz kominiarski Józef Waszek. Dziękował wszystkim, którzy przyczynili się do tego, że igura Ojca Pio pojawiła się w Ustroniu. Podkreślił podobieństwa, jakie łączą San Giovanni Rotundo i Ustroń-Zawodzie: przede wszystkim to, że w obydwu miejscach niesie się ulgę w cierpieniu. Ważne jest, aby nie zapominać, że cierpienie nie łączy się tylko z bólem ciała; wielu chorych potrzebuje wsparcia przede wszystkim duchowego. Ksiądz T. Serwotka wyraził nadzieję, że za pośrednictwem igury Ojca Pio rozwijać się tu będzie kult tej postaci. Bo dla wszystkich cierpiących wzorem i wsparciem może być właśnie ten cierpiący święty z Pietrelciny. Maria Kulis Gazeta Ustrońska 27 listopada 2008 r.

5 Zdaniem Burmistrza Kajto na mecie dał upust swojej radości ze zwycięstwa. cieszyńska BARBÓRKA Bezapelacyjnym zwycięstwem ustrońskiej pary Kajetana i Aleksandry Kajetanowiczów (Automobilklub Cieszyński), którzy jechali mitsubishi lancerem, zakończył się 35 Rajd Cieszyńskiej Barbórki. Zawody odbyły się w ostatnią sobotę, 22 listopada, kiedy to ponad 80 załóg miało do pokonania 9 odcinków specjalnych w Goleszowie, Zamarskach i Chybiu. Walka rozpoczęła się na dobre dopiero na trzecim oesie, bowiem dwa pierwsze zostały odwołane przez organizatorów z powodu oblodzonych dróg. Kiedy miał rozpocząć się OS 6, policja przekazała komunikat, iż kibice wykopali na polu przy trasie w Chybiu... skorodowany pocisk moździerzowy. Droga została zamknięta, Bracia Szejowie ukończyli rajd pod koniec stawki. Fot. K. marciniuk załogi pojechały okrężną trasą. Jak pech to pech. Kajetanowiczowie od początku objęli prowadzenie w klasie gość i powiększali przewagę. Wygrali o blisko 2,5 minuty przed Piotrem Maciejewskim z Krakowa oraz o ponad 3 minuty 20 sekund ze Zbigniewem Cieślarem z Wisły. Wszyscy, i to ważne, jechali lancerami. W rywalizacji o punkty w Pucharze PZMot nie powiodło się braciom Jarosławowi i Marcinowi Szejom. Przyjechali pod koniec stawki (46 lokata na 59 załóg) i przegrali najniższy stopień podium w pucharowej klasyikacji. Ostatecznie zajęli V miejsce w generalce i IV miejsce w klasie A 7. (nik) Fot. K. marciniuk O lecznictwie na Zawodziu mówi burmistrz ireneusz Szarzec. Nasze miasto otrzymało potwierdzenie swych walorów uzdrowiskowych w postaci zatwierdzonego operatu uzdrowiskowego, a to stwarza podstawę do rozwoju usług zarówno uzdrowiskowych jak i leczniczych. W ostatnich dniach po raz drugi w Ustroniu odbyły się Śląskie Medyczne Spotkania Uzdrowiskowe, na które przyjeżdżają specjaliści wysokiej klasy z różnych dziedzin medycyny. Podczas spotkań mówi się o najnowszych osiągnięciach technicznych, nowinkach medycznych, padają nawet tezy, że w obecnym czasie najnowsze trendy zmierzają w kierunku medycyny izykalnej, czyli opartej na szeroko pojętych zjawiskach izycznych. To już nie tylko chemia i chirurgia, ale również wykorzystanie laserów, itoterapii, itp. głównie w leczeniu nowotworów. Nasze Uzdrowisko otworzyło w domu Rosomak na Zawodziu najnowocześniejsze w Polsce centrum rehabilitacji onkologicznej. Pojawiają się nowe kierunki lecznictwa uzdrowiskowego i szpitalnego, a wprowadzanie ich w Ustroniu poprawia wizerunek naszego miasta jako uzdrowiska i centrum medycyny rehabilitacyjnej, gdzie leczy się wiele schorzeń proilaktycznie, zabiegowo i pozabiegowo. Można tu wymienić Polsko-Amerykańską Klinikę Serca, Centrum Rehabilitacji Onkologicznej w Uzdrowisku, Szpital Reumatologiczny, który ostatnio otrzymał, jako jeden z dziesięciu w województwie Śląskim, certyikat jakości usług medycznych. Jest to przejaw wysokiej oceny niezależnych specjalistów. Nasze placówki lecznicze są przykładem, jak można w obecnych czasach funkcjonować w służbie zdrowia. Jest wiele kontrowersyjnych opinii o lecznictwie odnośnie inansowania, procesu leczenia, stanu obiektów i wyposażenia. Jeżeli chodzi o stan techniczny i wyposażenie, to ustrońskie placówki należą do czołówki. Na nich wzorują się inni i czerpią doświadczenia, jak można w obecnych czasach wzorowo świadczyć usługi medyczne. Oprócz wymienionych działają inne placówki służby zdrowia, jak świadczące na bardzo wysokim poziomie usługi medyczne Śląskie Centrum Rehabilitacji, sanatoria Róża, Malwa, Złocień, Elektron. Wszystkie one mieszczą się w piramidach na Zawodziu, a trzeba dodać, że Uzdrowisko prowadzi swą działalność również w piramidach Kos, Narcyz i Rosomak. Pacjenci korzystający z naszych sanatoriów są zadowoleni, bardzo pozytywne opinie docierają do władz miasta. Tu należy wyrazić uznanie dla podjętych działań i podziękować wszystkim pracującym w sektorze służby zdrowia w Ustroniu za osiągnięte efekty. Pozostaje mieć nadzieję na dalszy rozwój. Notował: (ws) 27 listopada 2008 r. Gazeta Ustrońska

6 LISTY DO REDAKCJI W cieniu stadionu l.podyskutujmy tym razem na temat stadionu, o którym przeczytałem przypadkiem w Gazecie Ustrońskiej. Dowiedzieliśmy się, że została opracowana koncepcja przebudowy stadionu mająca stworzyć warunki do pobytu w Ustroniu uczestników turnieju Euro 2012 i że po wstępnej weryikacji Ustroń znalazł się na liście centrów pobytowych. Ja, również po wstępnej analizie, stwierdzam,że na stworzenie w Ustroniu stadionu lekkoatletycznego oraz ośrodka dla uczestników Euro 2012 nie ma większych szans. Ale rozwinięcie tej tezy-później. Zacznijmy od tego, że nasz miejski stadion wymaga modernizacji. Jaki jest -wiedzą mieszkańcy Ustronia odwiedzający np. wystawy psów ( a więc chyba większość), a najlepiej garstka trenujących tam i rozgrywających mecze piłkarzy.szatnie dla zawodników i pomieszczenia gospodarcze mieszczą się w adaptowanym do tego celu zabytkowym obiekcie miejskiego szaletu, a nawierzchnia boisk, sanitariaty i inne obiekty są w stanie ruiny. Pora teraz na wspomnienia. Starsi ustroniacy pamiętają, jak wyglądał nasz miejski ( wtedy klubowy) stadion jeszcze, powiedzmy, 30 lat temu. Młodszym mieszkańcom naszego miasta, którzy tego nie mogą pamiętać, zaprezentuję teraz fragmenty moich wspomnień, jakie w wolnych chwilach, pisuję do szulady. W starych wspominkach czytamy:...w pobliżu mego domu rodzinnego w owych czasach oddano do użytku nowy stadion sportowy. I tak zaczęła się moja przygoda ze sportem. Któż z nas pamięta, jak wyglądał ówczesny stadion? Doprawdy wygląd tego obiektu był godny tej nazwy, bo to co w tym miejscu istnieje obecnie nie ma wiele wspólnego z prawdziwym obiektem sportowym. Pięknie utrzymana płyta główna była okolona czterotorową, przed główną trybuną- ośmiotorową, bieżnią. Od południowej i północnej strony, za bramkami, były wytyczone i urządzone wszystkie urządzenia do uprawiania konkurencji lekkoatletycznych: rzutnie, skocznie wzwyż, a z boku- skocznia w dal i do trójskoku. Wszystko to pieczołowicie odmierzone, odgrodzone od murawy krawężnikami i wysypane czerwonym żużlem. Nie trzeba chyba dodawać, że na bieżni zawsze były widoczne wytyczone tory. Obiekt ten powstał w latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku wysiłkiem kilku ówczesnych działaczy klubu sportowego Kuźnia wówczas klubu działającego w ścisłej symbiozie z przedsiębiorstwem Kuźni Ustroń. Nie byłoby to oczywiście obecnie możliwe, jednak w ówczesnych warunkach przedsiębiorstwa państwowe miały wręcz obowiązek świadczyć na rozwój kultury, sportu, a działalność poza produkcyjna odgrywała niepoślednią role w ocenie ich kierownictwa. Stan taki trwał kilkanaście lat. Stadion przeżywał swój złoty okres: odbywały się tu zgrupowania kadry piłkarskiej, zawody lekkoatletyczne, imprezy zakładowe, lekcje wuefu, a na co dzień ćwiczyli piłkarze Kuźni a także członkowie sekcji narciarskiej tego klubu, do której wtedy wstąpiłem.ale czas robił swoje. Najpierw zaczęła zarastać bieżnia. Tu i ówdzie pojawiały się wszędobylskie chwasty. Jedna po drugiej znikały rzutnie, skocznie, nikt już nie myślał o wytyczeniu linii na bieżni lekkoatletycznej. Pewnego dnia zlikwidowano luk bieżni za północną bramką, teren posypano czarnym żużlem i w ten sposób powstało zapasowe boisko. Jeszcze później zlikwidowano pozostałe bieżnie i teraz mamy teren na którym można pograć sobie jedynie w pitkę nożną, ewentualnie wziąć udział w jednej z licznych hałaśliwych imprez w rodzaju ludowych festynów. Widocznie tak musi być, skoro nie ma chętnych do uprawiania np. lekkoatletyki... Wydaje się,że obecne władze klubu sportowego ograniczają się jedynie do administrowania spadkiem, który odziedziczyli po poprzednikach... Tak wtedy wyglądał nasz stadion, zawsze otwarty dla wszystkich, starannie pielęgnowany i utrzymywany. Wszystko to już było jak w popularnej piosence. Wróćmy jednak do współczesności. Jak rozumiem, ambitne plany naszych władz zakładają na istniejącym terenie wybudowanie stadionu lekkoatletycznego z tymi wszystkimi, opisanymi wyżej urządzeniami, a może także hotelu dla uczestników zgrupowań, basenu i innych, niezbędnych urządzeń infrastruktury sportowej. Wszystko po to, by w Ustroniu by stworzyć warunki dla nielicznych grup lekkoatletów lub drużyn piłkarskich. Jakby zapomniano, ze w pobliskiej Wiśle taki piękny, nowoczesny stadion lekkoatletyczny wraz z basenem i hotelem funkcjonuje już od pewnego czasu, a jego administratorzy wcale nie narzekają na nadmierne obłożenie. Podobnie, stadion lekkoatletyczny w Wapienicy przeżywa duże trudności z pozyskaniem środków na jego utrzymanie. Rozumiem potrzebę modernizacji naszego zasłużonego stadionu, ale nie do tego stopnia i za takie pieniądze. Może lepiej byłoby wybudować i urządzić parę boisk dla młodzieży w ramach głośnego programu Orlik.? I znowu powołam się na przykład Wisły, gdzie takie boiska właśnie powstają i mają być gotowe jeszcze w tym roku. Ponieważ, jak czytamy w wypowiedzi burmistrza trwa właśnie przekonywanie, lobbowanie, pozyskiwanie rekomendacji, a Rada Miasta musi podjąć decyzję, czy w budżecie miasta na przyszły rok przeznaczymy środki na projekt stadionu, a następnie radni muszą podjąć decyzję o montażu inansowym ( co to takiego?) chętnie podsuwam te moje wątpliwości pod rozwagę. Ale załóżmy na chwilę, że środki uda się zdobyć i powstanie nowoczesny obiekt sportowy. Czy wtedy równie łatwo będzie tam można wejść, pobiegać i pograć w piłkę? Boję się, że stanie się to samo co z basenem. Jednym z zadań władz samorządowych jest stwarzanie warunków do uprawiania sportu i rekreacji. Na przykładzie basenu widzimy, że nie zawsze to się udaje. Ustroniacy chętnie dowiedzieliby się o dalszych losach tego obiektu. Jest karygodnym fakt, że miasto-uzdrowisko nie posiada ogólnodostępnego basenu, a mieszkańcy miasta, jak i liczni przybysze już od kilku lat pozbawieni są przyjemności korzystania z kąpieli w tym basenie. Interesujące byłoby się dowiedzieć, jak skonstruowano umowę z nabywcą tego atrakcyjnego terenu i czy mieszkańcy miasta będą mieli jakieś przywileje w korzystaniu z basenu. Czy w umowie sprzedaży określono np. termin oddania obiektu do użytku? A w razie niedotrzymania tego terminu, czy przewidziano jakieś sankcje? Obserwujemy, że prace na obiekcie sportowym (basenie) zostały wstrzymane a hotel i restauracja najczęściej świecą pustkami... Może Gazeta zamieści aktualną informację na ten temat? W cieniu, a właściwie obok stadionu stoją jeszcze inne obiekty - co jeden to piękniejszy. Budynki te każdy w innym stylu i z innej epoki świadczą o braku koncepcji zagospodarowania tych atrakcyjnych terenów. Koncepcji takiej nie mieli widocznie kolejni burmistrzowie. Ale mleko już się rozlało, a winnych jak zwykle nie ma. 2.Wywołując dyskusję o Gazecie Ustrońskiej oczywiście nie zakładałem, że moje argumenty od razu znajdą zrozumienie, gazeta stanie się np. dwutygodnikiem i przestanie pełnić służalczą rolę wobec naszych władz. Jednak reakcje wielu osób, które dały mi w licznych rozmowach i spotkaniach do zrozumienia, że popierają moje stanowisko ( za co im dziękuję) utwierdzają mnie w przekonaniu, że w tej materii nie jestem odosobniony. Argumenty Jerzego Bora, za utrzymaniem dotychczasowego modelu pisma w wielu miejscach przekonywujące, nie wytrzymują krytyki co do częstotliwości ukazywania się Gazety. Charakter podawanych w Gazecie informacji nie powoduje przecież ich dezaktualizacji w okresie dwóch tygodni. 3.Już po napisaniu tego tekstu ukazało się kolejne wydanie Gazety a w nim felieton Pana Bora. Domyślam się, że jest to pseudonim autora, który posiada duże doświadczenie życiowe i swoimi przemyśleniami uwielbia dzielić się z innymi. Mnie jednak chodziło o wywołanie dyskusji na temat niezależności naszej gazety, a nie o dywagacje na temat pustej kartki, którą felietoniści zamierzają zapełnić niejako z przydziału, rzeczami małymi i drobnymi. Rudolf Krużołek Panie Redaktorze Pańska deklaracja o publikowaniu wszystkiego, co wpłynie do redakcji ugotuje w krótkim czasie naszą Gazetę. Przecież może dojść do tego, że np. przemyślenia pani S. że, ja chciałam... ja pamiętam...ja miałam, a nikt nie chce...będą się pojawiać co tydzień i to będzie początek końca GU. Bardzo Pan byłeś nierozważny, rzucając taką deklarację. Mieszkam od 26 lat, 80 km od mojego Ustronia, co tydzień dostaję pocztą od mojej siostrzenicy Głos i Gazetę Ustrońską, niedzielny poranek przy kawie to prasówka i powrót do ukochanego Księstwa Cieszyńskiego. Niewiele miast w Polsce może pochwalić się tygodnikiem i to jest fajna sprawa. Nie jestem wobec Was bezkrytyczny. Drażnicie mnie niestaranną korektą, błędami w tzw. literówkach, na szaro-popielatym łamie podajecie wszystkie informacje, łącznie z godzinami otwarcia placówek... zapominacie tylko o adresie, telefonie, możliwościach kontaktu. Karygodny błąd. Felietony Georga można przełknąć, są pisane ze swadą, zdarza się (choć nie zawsze), że mają trafną pointę, a to jest przecież sedno felietoniku. Pana Rembiesza po trzech numerach przestałem czytać, nie te łamy, nie ta gazeta, nie ci odbiorcy, to nie jest ustroński Tygodnik Powszechny. Gazeta Ustrońska 27 listopada 2008 r.

7 Pan Bór jest w swoich tekstach wielce byle jaki. Pan Krużołek trafnie to wychwycił w liście do Redakcji - siada Pan Bór nad pustą kartką i myśli - coś by trzeba do jutra napisać, bo redaktor czeka, o czym by tym razem? Jego teksty to poziom średniakalicealisty piszącego na zadany temat, niby jest sens, treść, są przemyślenia a wychodzi knot. O tym, że czas galopuje, że jest smutno, że rodzina i zdrowie najważniejsze, że bądźmy dumni, o tym trzeba umieć pisać, te banały wymagają ostrego, wytrawnego pióra, za takie tematy brali się najmocniejsi z mocnych i nie wszystkim się udawało. Panu Borowi zdecydowanie się nie udaje...szkoda pół strony Gazety na pisanie o niczym, a raczej o byle jakim pisaniu o ważnych sprawach. Jesteś redaktorze w nieciekawej sytuacji. Musisz Pan -zgodnie ze swoją deklaracją-wydrukować mój list, grozi Panu konieczność publikowania wszystkiego, co poczta przyniesie i to będzie początek...(jak wyżej). Powinien Pan dla dobra Gazety, dla naszego dobra, jasno i otwarcie napisać w następnym numerze, że redakcja byle czego nie będzie publikować, że redakcja zastrzega sobie prawo do wyrzucania do kosza nieciekawych, niemądrych, niekonkretnych tekstów. Bo w przeciwnym razie będziesz Pan miał przechlapane i będziesz Pan grabarzem tej fajnej gazety. List do Redakcji Dotyczy: ogłoszenia do publicznego wglądu projektu zmiany fragmentu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Miasta Ustronia, - uchwała Rady Miasta nr XXXI z dnia (p.gazeta Ustrońska nr 41 br.). Zapoznałam się ze zmianami proponowanymi w zagospodarowaniu kilku parcel w rejonie ul. Armii Krajowej i Nadrzecznej i uważam za wielki błąd Rady Miejskiej poprzedniej kadencji, która w 2005 r. ograniczyła terytorialnie zasięg strefy ochronnej uzdrowiska A, poprzez wprowadzenie, nieistniejącej dotąd na prawym brzegu rzeki Prezentujemy spotkanie rodzinne z okazji 65 - lecia urodzin zasłużonego nauczyciela ustrońskiej Dwójki Pawła Matuli, Wisły - pomiędzy piramidami a Skalicą - strefy B z przeznaczeniem pod budownictwo mieszkalno-pensjonatowe. Przedmiotowy teren powinien pozostać w streie A. W pierwotnym, ambitnym planie dzielnicy leczniczo-rehabilitacyjnej teren ten był przeznaczony pod urządzenia sportowe. Na temat dotychczasowej jego zabudowy nie zamierzam się wypowiadać, choć nad nią ubolewam. Natomiast, przeznaczony do oceny publicznej, projekt zmiany planu miejscowego jest bardzo dyskusyjny. Od dwóch lat obserwuję co na tym terenie się dzieje. Zaniepokoiły mnie gęsto posadzone tuje koło ogrodzenia. Ale po czasie, kiedy zaczęły się tam pojawiać mury pensjonatu SPA, nie powiem, że odetchnęłam z ulgą. Miałam jednak nadzieję, że wokół pojawią się tak bardzo potrzebne miastu-uzdrowisku ogólnodostępne obiekty, np. basen termalny i konwencjonalny o godziwych wymiarach, z interesującym zapleczem i parkiem. Tymczasem, dowiaduję się, że areał ten z mieszkalno-pensjonatowego ma być przeznaczony tylko pod budownictwo mieszkaniowe. Trudno się z tym pogodzić, bo, na razie, z lotu ptaka i częściowo z wału wiślanego, daje się zauważyć, choć słabo eksponowaną, rezydencję w stylu francuskim. Nawet wjazd do niej budzi wątpliwości, bo w każdym innym przypadku przed fronton pałaców wjeżdża się prostopadle aleją, poprzez okazałą bramę. Zdziwienie budzi ta niepotrzebna izolacja interesującej, choć kontrowersyjnej architektury, gęsto obsadzonej zielenią. Zastrzeżenia budzi także niezbyt szczęśliwy sposób jej usytuowania w terenie. Cóż, stało się. Apeluję jednak do właścicieli, aby ze swego użyczyli też coś społeczeństwu. Bogactwo w sumie to nie grzech, pod warunkiem, że z sercem z innymi się nim dzielimy. Toteż wyrażam nadzieję, że właściciele pozostałą część terenu rozdysponują pod tak bardzo niezbędną miastu infrastrukturę sportowo-rekreacyjną. Za przykład niech posłuży hrabina Thun z Kończyc, która, w swoim czasie, ufundowała pawilon w cieszyńskim szpitalu, czy też przemysłowcy na Górnym Śląsku, którzy ufundowali dzielnice mieszkaniowe Giszowiec i Nikiszowiec, o których ostatnio głośno. Kasandra które odbyło się w jego willi Słonecznej, w lutym 1938 r. Z przodu kucają od lewej: Tadzio Michejda z Katowic i Staś Matula. Na pierwszym planie od lewej: Roman i Alfred Hottowi, za nimi Hela Matulanka, Stefa Michejdzina, Hanka Matulowa, Na drugim planie: Paweł Hottowy, Tadzio Michejda z Warszawy, Władysław Michejda Wit, Władek Michejda z Warszawy, Hanula i Karol Michejdowie, Ewcia i Jasiek Michejdowie z Olbrachcic, Lotka Michejdzina i Paweł Matula. Fotograię udostępniła i opisała Maria Gogółka. 27 listopada 2008 r. Gazeta Ustrońska 7

8 PREZENTACJA Prezentacja najnowszego Kalendarza Ustrońskiego, odbywająca się przeważnie pod koniec listopada, jest wydarzeniem ważnym i oczekiwanym. Potwierdza to liczba przybyłych do Muzeum w sobotę 22 listopada: wśród nich zaproszeni goście, autorzy tekstów zamieszczonych w tegorocznej edycji, sponsorzy, przedstawiciele władz miasta, a także czytelnicy i sympatycy wydawnictwa. Na ogół promocji dokonuje jeden ze współautorów najnowszego Kalendarza. W tym roku redaktorzy poprosili o to Marię Nowak, znaną w miejscowym środowisku z racji długoletniej pracy na stanowisku głównej księgowej w Urzędzie Miasta, zamieszczającą swoje teksty poetyckie i prozatorskie zarówno w Kalendarzu, jak i w Gazecie Ustrońskiej. Jej zadaniem było zapoznanie się z treścią edycji na rok Kalendarz w formie gotowej książki, przywieziono z drukarni dopiero na dzień przed promocją. Aby przeprowadzić promocję, pani Maria zapoznawała się jedynie ze wstępnymi wydrukami; mimo to podczas wystąpienia udało jej się wyczerpująco określić zawartość wydania, nie pomijając żadnego z licznych tekstów i autorów. Słuchając, można się było przekonać, jak różnorodne są to teksty; zresztą, wystarczy spojrzeć na spis treści. Problematyka obejmuje bardzo wiele dziedzin. W jednym wydaniu znajdują się obok siebie teksty dotyczące rolnictwa ziemi cieszyńskiej w czasach PRL-u i pamiętniki z podróży. Są, jak zwykle, liczne wspomnienia oraz fragmenty pamiętników, które przybliżają postacie zasłużonych ustroniaków: nauczycieli, lokalnych działaczy. Wspomnienia dotyczą nie tylko osób, ale również miejsc, wydarzeń, tradycji. Aktualne jest opracowanie dotyczące likwidacji Kuźni Ustroń oraz tekst z okazji 80-lecia istnienia schroniska turystycznego na Równicy. Można przeczytać o tym, jak wyglądało połączenie Ustronia z siecią kolejową, oraz jak budowano mosty na Wiśle; gdzie znajduje się i jaką funkcję pełni obecnie dawny dom starców czy szpitalik, albo O Kalendarzu mówiła maria Nowak. jak reklamowało się Uzdrowisko Ustroń w XIX i XX w. i co o nim pisano w prasie polskiej i niemieckiej. Są teksty o tematyce religijno-ekumenicznej; opracowania traktujące o dawnych obrzędach i zwyczajach ludowych, weselach, powiedzonkach gwarowych; o wyprawie podróżniczej na Karaiby i na wyspę Santorini na Morzu Egejskim. Przeczytać można o tym, jakie imprezy w ciągu 2008 roku organizował w swojej siedzibie oddział Muzeum Ustrońskiego Zbiory Marii Skalickiej, a także podsumowanie 10 lat wiosennych spotkań teatralnych w MDK Prażakówka ; o dwudziestu latach działalności Estrady Ludowej Czantoria i o zespole Sunrise w artykule Sunrise znaczy świt. Jest obszerny tekst o współżyciu ludzi i ptaków, opracowanie na temat hodowli fiołków afrykańskich oraz o Stowarzyszeniu AS, zajmującym się pomaganiem bezdomnym zwierzętom. Nie zabrakło twórczości literackiej artystycznej: gwarowej prozy Marii Herzyk i poezji Wandy Mider. Tematyka, jak widać, bardzo rozległa, a że porusza tak wiele spraw, tym więcej osób będzie mogło znaleźć w książce coś dla siebie chociaż jeden tekst lub jego fragment, który mógłby zainteresować Ustroniaka. Taki jest cel wydawania Kalendarza i dokonywania jego oicjalnej promocji: ma ona zachęcać do przeczytania, a nawet do kupienia najnowszego wydania, co podkreślała prowadząca spotkanie, dyrektor Muzeum Ustrońskiego i redaktor Kalendarza, Lidia Szkaradnik. Prezentacji Marii Nowak towarzyszyły występy dwóch utalentowanych ustronianek: Klaudii Fober i Ewy Karszni. Obie znane są z występów w ustrońskich chórach i zespołach, ale jako samodzielne wokalistki, śpiewały w Muzeum po raz pierwszy. Klaudia jest uczennicą III klasy gimnazjum; mimo młodego wieku, ma na koncie wiele sukcesów. Zdobyła II miejsce w przeglądzie Mikrofon dla każdego, a w ogólnopolskim konkursie High School Musical, dostała się do ścisłej czołówki. Występowała w Cieszyńskiej Lidze Talentów, gdzie rok temu otrzymała wyróżnienie, a w tym roku - Grand Prix przeglądu; uznanie sędziów i publiczności zdobyła utworem Witney Huston I will always love you, który zaśpiewała również na promocji Kalendarza. Oprócz tego, wykonała piosenki Marka Grechuty, Dni, których jeszcze nie znamy oraz Świat w obłokach. Klaudia na co dzień występuje wraz z Dziecięcą Estradą Regionalną Równica ; ponadto uczy się śpiewu pod kierunkiem Władysława Wilczaka oraz w szkole musicalowej w Bielsku-Białej. Drugą artystką, występującą tego popołudnia była Ewa Karsznia, śpiewająca w Estradzie Ludowej Czantoria. Jest studentką trzeciego roku Wydziału Filozoiczno-Społecznego na Uniwersytecie Śląskim w Cieszynie, ma ukończony licencjat z socjologii na Akademii Techniczno-Humanistycznej w Bielsku-Białej. Wystąpiła z repertuarem poważnym, składającym się z dwóch arii: Voi che sapete z opery Wesele Figara Mozarta i Lascia ch io pianga z opery Rinaldo Haendla oraz pieśni Moniuszki Groźna dziewczyna. Kalendarz obecnie przeżywa pewną stabilizację podsumowała na koniec spotkania Lidia Szkaradnik. - Jest to jedenasty rok działalności. W zasadzie od samego początku jest wydawany przez ten sam zespół, przez galerię Na Gojach składany, drukowany przez drukarnię rodziny Stoszków w Cieszynie, jest zawsze sponsorowany przez naszych drogich oiarodawców, jako że wydawnictwo nie jest dotowane przez jakąkolwiek instytucję. Na koniec zachęciła wszystkich do pisania - współtworzenia kolejnych edycji wydawnictwa: Zima jest takim okresem, że niechętnie nieraz w takie dni mroźne wychodzimy na zewnątrz, a zatem przypominajmy sobie różne chwile, i te smutne, i wesołe, i opisujmy to wszystko, zachowajmy to dla przyszłych pokoleń. Kalendarz z roku na rok liczy coraz więcej stron, oferuje bardzo różnorodne teksty i stara się traić do jak największej liczby osób. Czy jest coraz ciekawszy, to sprawa indywidualnego gustu. Ale łatwo można o tym zawyrokować; wystarczy do niego zajrzeć. Zainteresowanym umili zimowe wieczory, a sceptyków - może skłoni do samodzielnego sięgnięcia po pióro? Maria Kulis Gazeta Ustrońska 8 27 listopada 2008 r.

9 Spis treści Kalendarza Ustrońskiego na 009 rok Rynek jak spod igły. Katarzyna Szkaradnik Projektujemy tu naszą dziejowość. Barbara Langhammer Czytelnia Katolicka wczoraj, dzisiaj, jutro. Czantoria śpiewa nam 20 lat. Maria Cieślar Abecadło chórowych wspomnień. Urszula Śliwka Sunrise znaczy świt. Sylwia Cieślar O pojednaniu. Alicja Michałek Na odpust do Lipowca. Małgorzata Stec Kamienne ołtarze. Magdalena Piechowiak Z zasobów muzealnego archiwum. Cieszyńska bitwa przed światową wojną. Zoia Bojda Ojcowe zapiski z kampanii wrześniowej. Daniel Kadłubiec Ustroń w rozważaniach prof. Szczepańskiego. Oton Windholz-Winecki Niezwykłe spotkanie. Bronisław Cieślar Kto ma owce, ten ma, co chce. Krystyna Winecka Kartki z podróży nowe karty przeszłości. Franciszek Krysta Jak do stolicy piece eskortowano. Jan Jakubiec Nauka i nauczyciele w Gimnazjum Przemysłowym. Lidia Szkaradnik Wokół początków skoczowskiej filii. Kuźni Ustroń i kresu tej ostatniej. Stanisław Malina Koniec kuźnictwa w Ustroniu. Ludwik Lipowczan O kolei jeszcze parę uwag po kole. Maria Nowak Niech się stanie światłość. Gustaw Michna Opacznie pojmowana przez władze PRL troska o rolników w okresie powojennym. Unikatowe fotograie z gospodarstwa Lipowczanów. Alicja Michałek Z Poddanego do Nierodzimia. Andrzej Songajłło Nie-drewniane wspomnienie o Tartaku. Cecylia Albrewczyńska Lata chlubnej działalności Powszechnej Spółdzielni Spożywców Społem w Ustroniu. Karol Łukosz Pół wieku za pudlóm. Jan Krop Przyjaciel. Szkic do portretu Józefa Pilcha. O pasjach i niespełnionych marzeniach Heleny Pilch. Joanna Cholewa Piosenkę zanućmy razem.... Alicja Michałek O dwóch damach i Muzeum. Lidia Szkaradnik W kręgu dzieciństwa. Bogumiła Czyż-Tomiczek Nasza pani Józefa. Szczypiorniści spod znaku Jedynki. Katarzyna Szkaradnik Lekcje polskiego w rytmie poloneza. Katarzyna Szkaradnik Kto się boi hardej szczeżui? Małgorzatka łod Steca ze Zowodzio Fulosz jak mulorz, a malty ni mosz! stare a nowe śpiywki. Lidia Szkaradnik Z Melpomeną w Muzeum Hutnictwa i Kuźnictwa. Barbara Nawrotek-Żmijewska Cynowe USTa. Lidia Szkaradnik Moja przygoda z monograią Ustronia. Irena Maliborska Muzeum tętniące życiem. Marzenna Szczotka Z działalności Stowarzyszenia Przyjaciół- Zwierząt AS (Animals Security). Aleksander Dorda Ptaki i ludzie przyczynek do tematu. Magdalena Piechowiak Każdy ma jakiegoś bzika, każdy jakieś hobby ma.... Roman Macura Wyspy Morza Karaibskiego. Elżbieta Szołomiak Po maorysku Wody Szmaragdów. Jan Tomica Santorini wulkan na Morzu Egejskim. Wszystkie drogi prowadzą do. Autentyczne przepisy na dania gulaszowe z Hajdunanas (Węgry). Anna Hanus-Dyrda Budujemy mosty Wanda Wałach Obrazki z dzieciństwa, czyli starzykowiekołodzieje. Wioletta Wantulok-Seebauer Piąta pora roku. Wanda Mider Łu starziczków, Świynto łu starzików, Aprylowy galan, Na wiesioło. Urszula Stefania Korzonek Z aprylym. Władysław Majętny Hańdowniyjsze gazdowski dożynki. Maria Herzyk Łutopiec na wozie. Jan Krop Wkład twórczości poetyckiej Władysława Młynka w rozwój cieszyńskiej polszczyzny gwarowej. Zygmunt Białas Ustroński kurort w reklamach Silesii z lat Jan Misiorz Obiekty gminne sprzed ponad pół wieku. Zoia Jedzok Kontny 80 lat schroniska na Równicy. Lidia Troszok Góralskie wesela w moich wspomnieniach. 15-lat Stowarzyszenia Twórczego Brzimy. Z palety Rudolfa Demela. Malarstwo Franciszka Krysty. Spisy treści kalendarzy z lat REKLAMA ŚWIĄTECZNA W GAZECIE USTROŃSKIEJ - 10% 27 listopada 2008 r. Gazeta Ustrońska 9

10 ustroñskie galerie, muzea, placówki kultury, fundacje, stowarzyszenia, policja, stra miejska MiEjSkA BiBLiOTEkA PUBLicZNA im. j. Wantu³y Rynek 4, tel Biblioteka Miejska zaprasza w godzinach: poniedziałek: , wtorek: , środa: , czwartek: nieczynne piątek : sobota -tylko wypożyczalnia dla dorosłych: czytelnia OGóLNA ORAZ WYPOŻYcZALNiA dla dzieci i MłOdZiEŻY Czytelnia: po.: ; wt.: ; œr.: ; pi.: Wypożyczalnia: po.: ; wt.: ; œr.: ; pi.: ; so.: BiBLiOTEkA SZkOLNO-œROdOWiSkOWA W USTRONiU - POLANiE poniedzia³ek: ; wtorek: ; œroda: ; czwartek: nieczynne, pi¹tek: MUZEUM USTROńSkiE im. j. jarockiego ul. Hutnicza 3, tel muzeumustronskie@op.pl Wystawy sta³e: Hutnictwo i kuÿnictwo Ustronia ze skansenem przemys³owym Wystawa etnograficzna ze zbiorów w³asnych Muzeum Galeria Sztuki Wspó³czesnej B.K. Heczko Obraz Ludwika Konarzewskiego (juniora) Wesele Muzeum czynne: w poniedzia³ki 9-15, we wtorki 9-17, od œrody do pi¹tku 9-15 w soboty, niedziele OddZiAł MUZEUM ZBiORY MARii SkALickiEj ul. 3 Maja 68, tel ekspozycja stała : - ze zbiorów Marii Skalickiej: drzeworyty sztorcowe Pawła Stellera, cenny zbiór książek tzw. Cieszyniana, starodruki, druki bibliofilskie i unikatowe oraz ekslibrisy; - ponadto: Ustroń w starej fotografii, porcelana ręcznie malowana Barbary Majętny, wystawny żeński strój cieszyński, filigran cieszyński Kazimierza Wawrzyka; - oraz - Walka o niepodległość w czasie II wojny światowej ( ). (AK, PSZ na Zachodzie, Wojsko Polskie na Wschodzie, Wrzesień 1939, martyrologia mieszkańców Ustronia) - wystawa ustrońskich. Galeria Pod jodłą : Malarstwo iwony dzierżewicz-wikarek - wystawa czynna r r. klub PROPOZYcji: - klub tysiąca inicjatyw i spotkań z ciekawymi ludźmi OddZiA czynny: codziennie w godz GALERiA SZTUki WSPółcZESNEj NA GOjAcH B&K Heczkowie - ul. B³aszczyka 19, tel Galeria czynna ca³y czas. GALERiA SZTUki WSPółcZESNEj ZAWOdZiE ul. Sanatoryjna 7, tel wew Galeria czynna: od poniedzia³ku do pi¹tku 9-16, w soboty BiURO PROMOcji i WYSTAW ARTYSTYcZNYcH Rynek 3A, tel , poczta.onet.pl Biuro i galeria czynne: od poniedzia³ku do niedzieli od do FUNdAcjA œw. ANTONiEGO ul. koœcielna 21, tel wtorek ; - czwartek ; Psycholog - ka dy ostatni pi¹tek miesi¹ca; Wydawanie posi³ków - pon. - pt EWANGELickiE STOWARZYSZENiE MARiA MARTA ul. Polańska 87a, adres kontaktowy: pl. ks. kotschego 4, tel Spotkania w trzecią sobotę miesiąca o godzinie MiEjSki OœROdEk POMOcY SPO EcZNEj ul. M. konopnickiej 40 - od poniedzia³ku do pi¹tku Telefon: , STOWARZYSZENiA i ZWiĄZki: Zw. kombatantów RP i By³ych WiêŸniów Politycznych - poniedzia³ek sala nr 17 Polskich Si³ Zbrojnych na Zachodzie I i III wtorek miesi¹ca sala nr 2. Zwi¹zek inwalidów Wojennych RP i Zwi¹zek By³ych WiêŸniów Politycznych Hitlerowskich Wiêzieñ i Obozów koncentracyjnych - czwartek s. nr 2. Ko³o nr 2 w Ustroniu - œroda sala nr 2. œwiatowy Zwi¹zek o³nierzy Ak - pi¹tek Estrada Ludowa czantoria i Ma³a czantoria - wtorek Zespó³ Wokalny Ustroñ - wtorek STOWARZYSZENiE POMOcY dzieciom i ROdZiNiE MOŻNA inaczej W USTRONiU - Oœrodek Pracy z dzieæmi i M³odzie ¹ Mo na inaczej, ul. Rynek 4, od poniedzia³ku do pi¹tku biura Stowarzyszenia: poniedzia³ek , sroda centrum Wolontariatu: środa Psychoterapeuta: poniedzia³ek Oddziały osrodka przy: SP1 poniedziałek 12-15; SP2 czwartek 13-16; SP3 środa (gr. młodsza), czwartek (gr. starsza); SP5 czwartek 13-16; SP6 poniedziałek Pogotowie naukowe: GIM 1 wtorek ; GIM 2 środa ŚWiETLicA ŚROdOWiSkOWA dla dzieci i MłOdZiEŻY W HERMANicAcH poniedziałek (16-19) pomoc w nauce oraz zajęcia z informatyki wtorek (16-18) zajęcia plastyczne oraz gry i zabawy środa (16-18) - I i III w miesiącu to zajęcia z logopedą, II i IV to zajęcia z psychologiem. natomiast w godzinach 18-19, w zależności od osoby prowadzącej zajęcia (psycholog lub logopeda i pedagog rodziny) istnieje możliwość konsultacji rodziców z danym specjalistą. czwartek (16-18) - zajęcia plastyczne oraz gry i zabawy piątek (16-19) - j. niemiecki oraz pomoc w nauce, a także zajęcia z informatyki sobota (9-12) - I i III sobota miesiąca to zajęcia teatralne oraz gry i zabawy, natomiast II i IV to filmowy dzień bajek. MiEjSkA informacja TURYSTYcZNA Rynek 2, tel , - od poniedzia³ku do pi¹tku sobota ul. Sanatoryjna 7, od poniedzia³ku do pi¹tku sobota ul. 3 Maja 21, (tel. alarm. 997); tel ; STRAŻ MiEjSkA USTROñ ul. Brody 16, tel ; kom ; z ERy: darmowy 986. chrzeœcijañska FUNdAcjA YciE i MiSjA ul. 3 Maja 14, tel , fax szkolenia, wyk³ady, konferencje, edukacyjne imprezy dla dzieci i m³odzie y Strefa Wolnoœci,Wydawnictwo Koinonia, czasopismo Nasze Inspiracje. WYSTAWA MOTOcYkLi ZABYTkOWYcH - RdZAWE diamenty Od wtorku do niedzieli - godz czytelnia katolicka dziedziniec przy koœciele p.w.œw. klemensa, - od poniedzia³ku do soboty: i ; - niedziele: i MiEjSki dom kultury PRAŻAkóWkA ul. daszyñskiego 28, tel mdk@ustron.pl Ko³a zainteresowañ dla dzieci i m³odzie y: komputerowe, szachowe, plastyczne, wokalno-instrumentalne, taniec nowoczesny, rêkodzie³o artystyczne, teatralne i recytatorskie, modelarskie, akrobatyka - zajêcia odbywaj¹ siê po po³udniu. TOWARZYSTWO kształcenia ARTYSTYcZNEGO - Ognisko Muzyczne Mdk Pra akówka Nauka gry na instrumentach muzycznych w klasach : fortepianu, skrzypiec, akordeonu, gitary, fletu, keyboardu. Prowadzone przez Towarzystwo Kszta³cenia Artystycznego. USTROñSkiE STOWARZYSZENiE TRZEŹWOœci Klub Abstynenta ROdZINA, Ustro, ul. Rynek 4 (by³e liceum ko³o ZUS) MITyNG AA - czwartek od MITyNG Al-Anon.- wtorek od i niedziela Klub Abstynenta - w pozosta³e dni od Telefon: , tel. kontaktowy: Nadszedł czas odśnieżania samochodów. Gazeta Ustrońska 0 27 listopada 2008 r.

11 BAJKOLANDIA Ustroń - Manhatan (dawny sklep meblowy) Czynne codziennie 0-0 Możliwość pozostawienia dziecka pod opieką tel. 0-- W związku z prowadzeniem przez Urząd Miasta Programu Ograniczenia Niskiej Emisji, istnieje nadal możliwość udzielenia doinansowania na wymianę starego nieekologicznego źródła ciepła (kocioł węglowy, piec gazowy) na nowe, bardziej ekologiczne (piec na groszek ekologiczny, piec gazowy). Dotyczy to inwestycji planowanych zarówno na rok 2008, Formularze zgłoszeniowe znajdują się na stronie internetowej www. ustron.pl oraz w Wydziale Środowiska i Rolnictwa, pokój nr 25 w Urzędzie Miasta. xxx. POZiOMO: ) podkręcane włosy, ) pod drzwiami, ) instrument Wojskiego, 8) honorowa lub prasowa, 9) matka chrzestna, 0) miasto belgijskie, ) pies z kreskówki Disneya, ) gęsia skórka, ) atrybut rycerza, ) pieni się w kulu, ) rzeka i piosenkarz, ) zakładane na ranę, 7) jak wulkan gorąca, 8) nagość na płótnie, 9) walka grubasów, 0) wyspa indonezyjska. PiOnOWO: ) uzależniona od leków, ) składnik, ) zimowe zwisy, ) łąka dla krów, ) zasłona bokserska, ) ogół bydła domowego, 7) zasady budowy języka, ) greckie miasto portowe, ) na zakupy. Rozwiązanie (hasło) powstanie po odczytaniu liter z pól oznaczonych liczbami w dolnym rogu. Na rozwiązania oczekujemy do 5 grudnia. Rozwiązanie Krzyżówki z nr 46 KOnieC ZŁOteJ JeSieni Nagrodę w wysokości 30 zł otrzymuje: Maria herzyk, Ustroń, ul.skoczowska 28. Zapraszamy do redakcji. Ludeczkowie złoci Śniegym szwarnie sypnyło i piyrsze mrozy nastały, tóż mómy już poczóntek zimy. Oby nie była tako jak 3 roki tymu, bo by my sie doista natropili. Jo już łoto ukielzła na schódku i dybych sie nie przichyciła gelyndry, tóż bych rzazła sobóm. Dzisio hruby mantel wycióngłach ze szyfónera, nó wiycie taki ze sztucznym prymkym, nó i moherowy beret, z kierego sie fórt ponikierzi naśmiywajóm, a ni mogym na to prziś czymu. Ale powiydzcie, czy to ni ma elegancko łoblyczka? Poczoszym se dycki tyn mój ijołkowy beret i chodzym tako elegantka, co zimy sie nie boji. Ale wiycie co, jo już bych w futrze nie chodziła, choć kiedysi mi sie to strasznucnie podobało. Pamiyntocie, łoto jeszcze dwacet trzicet roków tymu taki nejwiynksze elegantki miały tu na dziedzinie futra z nutri. Chodziły w nich jyny w niedziele do kościoła, do tego jaki szumny kłobuk, abo czopka z tego samego zwierzoka co mantel. A wczora przed szmateksym było na polu wywieszóne na zachynte taki brunotne futro z nurii i tako samo mycka. Nie wiym, wiela za to chcieli, nale isto pore złotych, bo kieryż by dzisio taki ciynżki mantel łoblykoł? Dy to woży dobre pore kilo, a jo już móm swoji wogi za tela, że ledwo dyszym w zimowym, ale lekutkim mantlu. A łoto szłach do masarnie, bo żech już miała ganc pustóm lodówke, a myślałach se nakupić wyrzosków i zrobić aspóń wek szmolca. Jo isto je taki masorz niewyżyty, bo mój starzik chodził dycki po zabijaczkach, tóż żech herbła tyn fach po nim. Bo jak jyno prziszłach naspadek do chałupy, zaroziutko chyciłach sie roboty. Flajszmaszynke móm już na elektryke, tóż w trymiga namlełach tych wyrzosków, do tego szwarnóm cebule, nó i smażyłach wszycko w kastrolu. Na kóniec dałach kapke soli, zemletej prziprawy ziołowej, pieprzu i bydym miała fajnóm umaste isto na dwa tydnie. Chlyb ze szmolcym i czoskym, móm strasznucnie rada, ale na szmolcu robiym se też zasmożke do zupy, a łostatnimi czasy fórt warzym kapuśniónke, bo ni mogymy sie ji najeś. Dzisio łod rana nie jym czosku, bo po połedniu pujdym na promocje Kalyndorza Ustrońskigo, a tam je potym taki ścisk, że nie chcym smerdzieć, dyć by sie wszyscy uchylali. Wybiglowałach se modróm bluzke w biołe piski, a na to se łoblekym nowóm sztrykowanóm weste i już polecym, bo żech je ciekawo, co zaś tam napisali. Hela KrZyŻóWKa KrZyŻóWKa KrZyŻóWKa 30 zł 30 zł 30 zł 30 zł 30 zł 30 zł 27 listopada 2008 r. Gazeta Ustrońska

12 Ostatnio na na łamach Ustrońskiej można było przeczytać polemikę (hm, jej temperatura była tak niska, że właściwie była to jedynie wymiana opinii pomiędzy autorem jednego z listów, a jednym ze stałych felietonistów) dotyczącą tematyki felietonów, odwiecznego syndromu pustej kartki znanego chyba najlepiej tym, którzy podjęli się systematycznego i regularnego pisania tekstów do gazet bądź tygodników i wreszcie samopowtórzeń czy też autoplagiatów, czyli powracania do własnych tekstów sprzed lat i ich po drobnych retuszach lub liftingu powtórnego publikowania. Oj, znam i ja te dylematy, a mówiąc szczerzej pokusy, kiedy to zbliża się termin dostarczenia tekstu do Redakcji, w głowie pustka, a inne zobowiązania także wymagają realizacji. Na szczęście przyrodnicza tematyka, jaką staram się nie zanudzać Szanownych Czytelników daje mi spore możliwości powracania co jakiś czas do niektórych gatunków roślin i zwierząt, z różnych zresztą względów. Przede wszystkim wciąż tak naprawdę nie wiemy wszystkiego o otaczającej nas przyrodzie, występującej w naszym sąsiedztwie różnorodności lorystycznej i faunistycznej, i praktycznie stale czegoś nowego się o naszych roślinnych i zwierzęcych sąsiadach dowiadujemy. Przyznać się również muszę, że pewne rośliny i zwierzęta fascynują mnie na tyle, iż w swym przyrodniczo-publicystycznym zarozumialstwie stwierdzam, że warto spróbować zafascynować, a przynajmniej zainteresować nimi także innych. Wśród takich zwierząt z pewnością jedno z czołowych miejsc zajmuje najmniejsza nasza krajowa sowa, zwana z racji swych drobnych rozmiarów sóweczką. Moje pierwsze z nią spotkanie opisałem bodaj czy nie w 2005 r., a zaledwie kilkanaście dni temu zobaczyłem sóweczkę z bliska po raz drugi, o czym niniejszym donoszę. Na świecie żyje około 200 gatunków sów, z czego 19 możemy spotkać na kontynencie europejskim, a zaledwie 9 jest lęgowych dla naszego kraju. Słowo sowa wywołuje od razu jednoznaczne skojarzenia z ptakiem o dużych oczach skierowanych do przodu, czyli inaczej niż u innych ptaków, pohukującym złowieszczo i prowadzącym nocny tryb życia. W wielu kulturach sowa to ptak wieszczący same nieszczęścia, symbol śmierci, choroby i wojny. Ale jednocześnie to właśnie sowa uchodzi za symbol mądrości i z tego powodu była uważana za ptaka świętego. (Swoją drogą to symboliczne połączenie wiedzy i nieszczęścia może być ciekawym punktem wyjścia do rozważań, na ile człek mądry musi być nieszczęśliwy, a głupi i niemądry wieść może długie i tylko samych radosnych chwil pełne życie.) Zapewne z tego powodu sowy fascynują nie tylko ornitologów. Sóweczka wśród sów wyróżnia się nie tylko iście lilipucimi rozmiarami jest niewiele większa od wróbla, chociaż bywa dwukrotnie od niego cięższa ale również dziennym trybem życia. Ornitolodzy sóweczkę określają jako gatunek borealny, co oznacza, że jego ojczyzną jest tajga. W okresie zlodowaceń przywędrowała do Europy i trzyma się raczej jej północnych i wschodnich krańców, a także gór głównie Alp i Karpat. Sóweczka z człowiekiem spotkała się stosunkowo niedawno (pod tym słowem kryje się kawał czasu liczący ładnych kilka tysięcy lat) i chyba nie do końca zakodowała sobie, że ludzi trzeba się bać. Nie oznacza to oczywiście, że można ja łatwo spotkać bądź złapać czy też, że występuje w pobliżu ludzkich siedzib. Nic bardziej mylnego. Brak panicznego lęku przed człowiekiem jedynie ułatwia obserwację sóweczki, która niepokojona pozwala dość blisko siebie podejść. Pod jednym wszakże, ale za to podstawowym warunkiem najpierw trzeba mieć szczęście sóweczkę po prostu spotkać lub wiedząc gdzie szukać, umiejętnie ją przywabić. Sóweczka lubi bory i lasy świerkowe, tam znajduje wszystko, czego do życia potrzebuje. Na swoje mieszkanie adaptuje dziuple dzięciołów. Z reguły wykorzystuje większą ilość dziupli, w których odpoczywa, je, nocuje lub traktuje jako spiżarnie. To urodzony miniaturowy, bo miniaturowy, ale zawsze drapieżnik. Jej łupem padają zarówno gryzonie, które są tradycyjnym sowim pokarmem, ale również drobne ptaki wróblowate, najczęściej sikorki, rudziki i zięby. Spotkanie sóweczki, pomimo jej dziennego trybu życie, jest bardzo rzadkim wydarzeniem. Po prostu ptaków tych jest w naszym kraju niewiele. Zamieszkują głównie Puszczę Białowieską oraz Sudety i Karpaty. Kiedy pisałem o sóweczce O SóWeCZCe RAZ JeSZCZe w Ustrońskiej przed laty, stwierdziłem, że jej liczebność szacuje się w Polsce zaledwie na par. Dziś wiemy z pewnością, że jest jej znacznie więcej, ale wciąż nie wiemy dokładnie ile, a podawane szacunkowe wyliczenia są dość rozbieżne. Jedna źródła podają, że w Polsce żyje par, inni znawcy tematu mówią o , a nawet 500 parach. Jakkolwiek z pewnością w ostatnim okresie sóweczek przybywa, to i tak jest to gatunek bardzo rzadki, a każde z nim spotkanie warte jest odnotowania w ornitologicznych annałach. Moje pierwsze spotkanie z sóweczką było jakże krótkotrwałe i w dosłownym sensie przelotne. Sóweczkę zobaczyłem tuż po udanym polowaniu, z sikorką w szponach. Mały łowca usiadł na chwilkę na świerkowej gałęzi, po czym odleciał zapewne w spokoju posilić się. Po tym spotkaniu pozostało mi niezapomniane wspomnienie i niewyraźne, nieostre zdjęcie. Tym razem miałem więcej szczęścia. Oto w jeden z tych pięknych i słonecznych listopadowych dni, wybrałem się z całą rodzinką na rycerską ścieżkę na Czantorii. Kiedy już schodziliśmy do Nydku, młode jedenastoletnie oczy (pewnie wytrenowane niestety na grach komputerowych w umiejętności dostrzegania różnych drobnych i na pierwszy rzut oka nieistotnych szczegółów) w czymś, co dla mnie było jedynie suchym liściem na drzewie, dostrzegły małą sówkę. Ku memu zdumieniu była to sóweczka, która spokojnie przycupnęła sobie na niezbyt wysokim drzewku, tuż przy turystycznym szlaku. Patrzyła na nas obojętnie, kiedy całą czwórką staliśmy pod drzewem i nie szczędząc głośnych okrzyków radości (to ta najmłodsza połowa rodziny), podziwialiśmy tego rzadko spotykanego gościa. Sóweczka miała sporo cierpliwości, a zapewne też z miejsca, w którym siedziała uznała, że niczym jej nie zagrażamy i ma nas w..., ups, przepraszam, to znaczy pod ogonem, bo siedziała i rozglądała się dookoła przez kilka ładnych minut. Na tyle długo, bym wykonał jej serię portretów, z których jeden jest ilustracją niniejszego artykułu. Tekst i zdjęcie: Aleksander Dorda Gazeta Ustrońska 27 listopada 2008 r.

13 Stawia się na ćwiczenia ogólnorozwojowe. Rozwija się sekcja lekkoatletyczna Międzyszkolnego Klubu Sportowego w Ustroniu. Od kilku lat lekkoatleci z Ustronia z sukcesami, to byli prawie wyłącznie podopieczni trenera Marka Konowoła startujący w skoku o tyczce. Tyczkarze trenują nadal w Lipowcu, a w Nierodzimiu działa też sekcja lekkiej atletyki MKS. Pod okiem trenera Rajmunda Raszyka kilkunastu uczniów trenuje rzuty i skok wzwyż. Trenujący mają od 10 do 15 lat i jest to kilkanaście osób. - Obecnie nastawiamy się na skok wzwyż - mówi R. Raszyk. - Większość trenuje właśnie tę dyscyplinę. Oczywiście Iza Haratyk z Asią Łupieżowiec trenują konkurencje rzutowe i przeszły do juniorek młodszych. To one osiągnęły największe sukcesy, także reprezentując Gimnazjum nr 1 w czwórboju lekkoatletycznym, były szóste w województwie. To sukces. Trenujące skok wzwyż na razie się krystalizują i nie wiadomo, które zdolności motoryczne będą bardziej wyraziste w wieku 14 lat. Wtedy będzie można określić w czym będą najlepsze, czy to skok wzwyż, czy np. rzut oszczepem. R. Raszyk jest w tej sekcji w Nierodzimiu jedynym trenerem i to też jest ograniczenie,. Jak sam twierdzi musi się skupić tylko na niektórych konkurencjach, bo gdyby było ich zbyt wiele, nie potraiłby prowadzić dobrze treningów. - W zeszłym roku skupiliśmy się na dysku, kuli i były wyniki Asi i Izy - mówi R. Raszyk. - Teraz powoli przestawiamy się na skok wzwyż. Asia i Iza już same wiedzą co mają robić, mają rozpisane treningi, są świadome tego co robią, a z dziećmi trzeba pracować. Na razie z dziećmi jest to głównie trening ogólnorozwojowy. W ogóle w lekkiej atletyce wyniki przychodzą bardzo wolno. W tenisie stołowym dzieci w wieku dziesięciu lat potraią grać widowiskowo, aż zaskakująco. A w lekkiej atletyce na efekty trzeba długo czekać. Skok trwa kilkanaście sekund, a uczyć się tego trzeba kilka lat, żeby wszystko wykonać dobrze technicznie. Skok wzwyż trenują głównie dziewczynki z klasy czwartej, piątej i jest jedna dziew- RZUTY I SKOKI czyna z gimnazjum. Chciałbym by te z klas piątych i gimnazjum wystartowały w Brzeszczach już za kilka miesięcy w 2009 r. To będzie ich pierwszy start. Może być problem ze zmaganiem się z pierwszą wysokością, ale trzeba próbować swoich sił. Trzeba też poczuć atmosferę zawodów, wciągać się w uprawianie tej dyscypliny. Trenują już półtora roku. Obciążenia nie są zbyt duże. Trenujemy cztery razy w tygodniu, a średnio przychodzą trzy razy w tygodniu, bo mają jeszcze inne zajęcia. Jak już powiedziałem na razie jest to trening ogólnorozwojowy. Nie pracujemy jeszcze nad skocznością. Na to będzie czas po piętnastym roku życia. Zajęcia są odpowiednio do wieku dozowane. młode zawodniczki skaczą bez lęku. Rodzice są zadowoleni z treningów. Niestety, gdy są kłopoty rodzinne, trudności w porozumiewaniu się z rodzicami, to i ze sportu niewiele wychodzi. Zazwyczaj takie dziecko po pewnym czasie opuszcza coraz więcej treningów, aż w ogóle przestaje uczęszczać. - Lekkoatletyka jest bezlitosna - albo się trenuje, albo nie - twierdzi R. Raszyk. - A dzieci chętnie trenują, oczywiście jak każdemu i moim podopiecznym zdarzają się słabsze dni, gdy trenuje się niechętnie. Zresztą jest to grupa wyselekcjonowana. Na początku było ich więcej. To widać, że z gimnazjalistek tylko trzy pozostały i trenują. W 2008 r. sukcesy sekcji to występy dwóch zawodniczek: Izabeli Haratyk: Halowe Mistrzostwa Śląska Młodzików złoty medal w pchnięciu kulą (9,85), Samsung Athletic Cup w Częstochowie II miejsce w pchnięciu kulą (9,90), Gimnazjada I miejsce w pchnięciu kula (10,33), Mistrzostwa Śląska Młodzików złoty medal w rzucie dyskiem (26,07), brązowy medal w pchnięciu kulą (10,02), Beskidian Athletic złoty medal w pchnięciu kulą (10,32), Międzywojewódzkie Mistrzostwa Młodzików złoty medal w rzucie młotem (22,56), brązowy medal w pchnięciu kulą (10,20). Joanny Łupieżowiec: inał wojewódzkiej Gimnazjady III miejsce w rzucie dyskiem (25,02), Mistrzostwa Śląska Mlodzików srebrny medal w rzucie dyskiem (24,14), Międzywojewódzkie Mistrzostwa Młodzików srebny medal w rzucie młotem (17,66), VI miejsce w rzucie dyskiem (24,74), Beskidian Athletic srebrny medal w pchnięciu kulą (8,02). (ws) 27 listopada 2008 r. Gazeta Ustrońska

14 KUltURA godz beneis Karola Grzybowskiego, MDK Prażakówka godz Pinokio - bajka dla przedszkoli z okagodz zji Mikołajek, MDK Prażakówka. KinO godz WySPA nim, przygodowy, lat 7, USA godz JAK StRACić PRZyJACióŁ i ZRA- Zić DO Siebie ludzi, komedia, lat 15, USA. Oczekiwanie... Promocja okien PCV F.H. Besta Ustroń, ul. Skoczowska 47e. Tel Węgiel Eko-Groszek pakowany w worki foliowe 20 kg , Fax (33) Przyjmę zużyte opony: osobowe, dostawcze, ciężarowe. Przy większej ilości odbiór własnym transportem.ustroń, ul. Skłodowskiej 2. Tel Ustroń Centrum do wynajęcia M2, 600zł/miesiąc + media Wynajmę 2 lokale na działalność usługową/biurową, na rynku w Ustroniu 1 piętro. Tel. (033) Wynajmę umeblowane mieszkanie M2 na Osiedlu Cieszyńskim. Tel na śniadanie... Zatrudnię pomoc kuchenną Pokój do wynajęcia. Tel Po 15. Wypożyczalnia rusztowań elewacyjnych i drabin Pokój do wynajęcia Fiat 126p + dodatkowy komplet opon zimowych C.W.S. Gwarek w Ustroń - Jaszowiec, ul. Wczasowa 49, przyjmie do pracy na stanowisku: recepcja, barman. Zgłoszenia osobiście (CV, list motywacyjny). Zatrudnię kucharkę lub osobę do przyuczenia Kupię M2, M3 w Ustroniu Mycie okien i sprzątanie. Solidnie Fot. W. Such elba ul. cieszyńska 2 tel ul. Skoczowska 111 tel centrum ul. Daszyńskiego 8 tel Wieczorem dyżur rozpoczyna się z chwilą zamknięcia ostatniej apteki. dziesięć lat temu W piątek 20 listopada, odbył się w Muzeum Hutnictwa i Kuźnictwa, bardzo głośny wernisaż. Za oknami panował zmrok, trzaskał mróz, a w salach przy Hutniczej błyszczało złoto, srebro i rozbrzmiewała pełna ekspresji muzyka orkiestry dętej. Z taką pompą otwierano wystawę instrumentów ze zbiorów Mariana Sieradzkiego. Wystawa prezentowała się imponująco. Na ścianach zawisło około 200 trąbek, jak wyraziłby się laik, doprowadzając pewnie właściciela ekspozycji pasjonata instrumentów dętych do szewskiej pasji. Bowiem każdy z eksponatów jest szczegółowo opisany ze starannością, jaką mogą się wykazać tylko hobbyści. To było bardzo budujące. Spotkałem osoby wyróżnione za niesienie pomocy ludziom, które nieraz same potrzebują pomocy powiedział ksiądz Alojzy Wencepel, proboszcz paraii Dobrego Pasterza w Polanie laureat konkursu Społecznik roku (...). Konkurs rozpisała Wisława Szymborska, która część pieniędzy otrzymanych wraz z nagrodą Nobla, przeznaczyła na wspieranie inicjatyw społecznych tworząc swój Fundusz przy Fundacji Pomoc społeczna SOS (...). Kandydaturę ustrońskiego księdza zgłosiło Stowarzyszenie Ekumeniczne Dzieło Miłosierdzia. Jego członkowie zgromadzili sporą teczkę dokumentującą działalność A. Wencepela. Znalazły się w niej przede wszystkim sprawozdania z pomocy powodzianom, prowadzonej z dużym zaangażowaniem latem 1997 roku, pomocy inansowej dzieciom oraz przedstawienie obecnej pracy z bezdomnymi. 28 listopada na bulwarach nadwiślańskich odbył się bieg Platynowa Mila Burmistrza. Co roku właśnie Platynowa Mila jest zakończeniem sezonu biegowego w Ustroniu. Świecące słońce i niewielki mróz okazały się zbyt małą zachętą dla zawodników. Na starcie pojawiło się ich niewiele ponad dwudziestu. Jeden przypiął już nawet narty biegowe. Przed trzema laty powstał w Szkole Podstawowej nr 1 Dziecięcy Zespół Pieśni i Tańca Równica. Od początku prowadzony przez Renatę Ciszewską, przez zaledwie trzy lata podbił serca ustrońskiej publiczności. Liczne występy i to przy bardzo różnych okazjach sprawiły, że z repertuarem Równicy zapoznać mogli się chyba wszyscy mieszkańcy naszego miasta. ( ) Zawsze żywo oklaskiwanej, zawsze wzruszającej, zawsze dobrze przygotowanej, zawsze pamiętającej o najdrobniejszych szczegółach. (mk) Gazeta Ustrońska 27 listopada 2008 r.

15 FELIETON tak sobie myślę Młodzi i starzy Listopad rozpoczynający się od Święta Zmarłych niesie ze sobą smutne myśli o przemijaniu czasu, przemijaniu życia. Jest to czas wspominania tych, którzy byli przed nami i których życie już się skończyło. Przy tym wspominamy zmarłych wszyscy, i to bez względu na wyznanie, to czy jesteśmy wierzący czy niewierzący, starzy czy młodzi. Nie może i nie powinno być zresztą inaczej. Wszak zmarli należą do naszej przeszłości. A przeszłość, jaka by ona nie była, jest i pozostanie częścią naszego życia. Zapominając o zmarłych, wyrzekając się przeszłości, stawiamy pod znakiem zapytania własną tożsamość, zapominamy o tym kim naprawdę jesteśmy. Przy tym to wspominanie tych, którzy byli przed nami i tego, co było przed dzisiejszym dniem jest zawsze uświadamianiem sobie przemijania czasu, tego, że stajemy się coraz starsi. W miarę upływu czasu zmienia się nasz stosunek do starzenia się. Dziecko cieszy się z tego, że przybywa mu dni, tygodni, miesięcy i lat. Chce być coraz starsze. I ta chęć bycia starszym, dorosłym, towarzyszy też młodym ludziom. Chcą być dorośli, mieć więcej lat za sobą, bo chcą decydować o swoim losie, uniezależnić się od rodziców, wychowawców, nauczycieli FELIETON Osiedla Pierwsze osiedle domków dla pracowników Kuźni powstało już pod koniec XIX wieku. Miało swój charakter i zamysł architektoniczny. Inna rzecz, co z tego osiedla zostało po przeróżnego rodzaju przebudowach, dobudowach, modernizacjach i kapitalnych remontach. Kolejne domy fabryczne tzw. familoki, powstały w Polanie i innych miejscach Ustronia. Tzw. Wielkie Domy przy ul. 3 Maja czekają na rewitalizację. O ile pierwsze w PRL-u miejskie osiedla w naszym mieście przy ul. Konopnickiej i ul. Cieszyńskiej (tzw. Mariensztat) i spółdzielcze Osiedle Cieszyńskie nie budziły wielu kontrowersji, to wybudowanie na przełomie lat 70 i 80-tych ubiegłego wieku, na skarpie pierwotnego brzegu Wisły, spółdzielczego osiedla składającego z dziesięciu dziesięciopiętrowych bloków, wzbudziło już poważne dyskusje. Dyskutowano nad lokalizacją i technologią tzn. wielką płytą WK-70, z której miało być wybudowane. Czy osiedle wysokich bloków ma być wyniesione nad miasto, czy też powinno być zlokalizowane w dolinie rzeki Wisły. Wmówiono nam, że osiedle ma być czymś przeciwstawnym do piramid i sanatorium na Zawodziu. I tak zostało. Co do wielkiej płyty tłumaczono nam, nie martwcie się, cała Polska będzie Chcą być dorośli, aby móc robić to, czego dzieciom czy młodzieży, robić nie wolno czy nie wypada. Chcą mieć dostęp do tego wszystkiego, co jest zastrzeżone tylko dla dorosłych Potem jednak, w miarę upływu lat, coraz bardziej nie podoba nam się to, że nie można zatrzymać upływającego czasu, że wciąż przybywa nam miesięcy i lat, nieustannie trwa proces starzenia się. A starość wydaje się mało atrakcyjna. Kurczy się perspektywa przyszłości. Coraz częściej dają o sobie znać różne choroby i dolegliwości. Starzy ludzie dość często zostają zepchnięci na margines społecznego życia. Dawno minęły te czasy, kiedy to starzy otaczani byli powszechnym szacunkiem i czcią. U nich szukano dobrej rady w wielkich i małych sprawach. Ich doświadczenie było w wysokiej cenie Dzisiaj mówi się coraz częściej, że starsi ludzie nie nadążają za dokonującymi się zmianami. Świat w ostatnich dziesięcioleciach zmienił się tak bardzo, że doświadczenia i mądrość nabyte w dawniejszych czasach, dzisiaj nie tylko są mało przydatne, ale wręcz okazują się szkodliwe przy rozwiązywaniu aktualnych problemów. Wygląda więc na to, że obecnie starsi ludzie muszą borykać się nie tylko z naturalnymi obciążeniami wieku sędziwego, ale także z odczuwaniem poczucia odsunięcia na bok i odtrącenia przez młodsze pokolenia. Starszym, już nawet po pięćdziesiątce, trudniej znaleźć pracę niż ludziom młodszym. Nie jest też czymś oczywistym szacunek i cześć oddawana starszym ludziom Powstaje pytanie: Czy to jest zjawisko z wielkiej płyty, nie bądźcie zaściankiem. Co do powstałych w PRL-u blokowisk,najlepiej wypowiedział się prof. Mieczysław Porębski w książce: Polskość jako sytuacja, czytamy: Z blokowiskami gorzej. Jakby nikt nie wierzył, że cała ta wielka płyta też ma szansę przetrwania, że się nie rozleci, nie zamieni ( już się zamienia) w slams. Że pomimo wszystko warto się tu zadomowić, zadbać wspólnie o jakieś znośniejsze otoczenie, w coś na dłużej zainwestować. A jeśli już, to we wciskające się między tę wysoką zabudowę - ciasno, zwarcie z fantazją budownictwo znowu jednorodzinne. Tak też zrobiono w Ustroniu. Obok wysokich bloków wybudowano spółdzielcze osiedle domków jednorodzinnych. Specjalnie piszę domków, gdyż wyglądają w porównaniu z wysokimi blokami jak domki dla lalek, ale jak się bliżej przyglądnąć, to w istocie takimi są. Potem powstały osiedla domków jednorodzinnych: Generałów w centrum, Jelenica I i II, Goje, Hermanice i wreszcie Poniwiec. Osiedla wzniesione przez indywidualnych inwestorów, w czasach ograniczeń powierzchniowych, projektowych i materiałowych. Obecnie domy na tych osiedlach są stale przebudowywane i modernizowane. Moim zdaniem zbrodnią PRL-u przeciwko ludzkości, którą powinien zająć się IPN, było nakazywanie budowy w Ustroniu płaskich dachów, dziś gremialnie zamienianych na spadziste. Powstały także bloki w Nierodzimiu i Polanie oraz większe spółdzielcze osiedle Centrum... w centrum Ustronia. przejściowe, czy też nastąpiła trwała zmiana w stosunku młodych do starszych? Pytanie o tyle ważne, że społeczeństwo najwyraźniej starzeje się i tych starszych jest i będzie coraz więcej Przy tym wypada pamiętać, że proces starzenia się dotyczy wszystkich. Zaczyna się już od chwili narodzin i trwa aż do śmierci. Przez dzieciństwo, młodość i wiek dojrzały, zmierzamy nieuchronnie do starości. I z tym trzeba się liczyć, więcej, trzeba się pogodzić. Trzeba więc mieć zrozumienie i szacunek do cudzej, a i dla własnej starości. Nie da rady zatrzymać czasu, nie da rady zachować młodości. Możemy udawać, że przeżywamy drugą, trzecią i kolejną młodość, ale to co nazywamy kolejną młodością, tak naprawdę okazuje się już starością. Problem wzajemnego stosunku poszczególnych pokoleń był, jest i będzie zawsze aktualny. Nie łatwo porozumieć się ludziom z różnych pokoleń, z odmiennymi życiowymi doświadczeniami, z innymi spojrzeniami na świat i życiowe wartości. Jednak to porozumienie jest konieczne dla powiększenia dorobku wspólnego i dla umiejętnego rozwiązywania życiowych problemów. Potrzebne jest porozumienie między pokoleniami oparte o wzajemne zrozumienie i poszanowanie. Starzy powinni pamiętać, że kiedyś byli dziećmi i młodymi ludźmi, bo to pomoże im zrozumieć młodych i ich potrzeby, sposób myślenia i działania. Młodzi powinni mieć świadomość tego, że kiedyś też będą starzy i będą oczekiwać od młodych, zrozumienia i szacunku. Jerzy bór Po przemianach ustrojowych w Polsce, pierwszy prywatny inwestor wzniósł osiedla przy ul. Cieszyńskiej i w Polanie. Potem powstały dwa deweloperskie osiedla: skromniejsze Ustronie w centrum i wielkie apartamentowców Zeta Park. W ramach budownictwa społecznego wybudowano osiedle 700 lecia Ustronia. Teraz powstają nowe osiedla: Konopnickiej II, przy ul. Tartacznej i w Polanie. To co nastąpiło po 1989 roku w Ustroniu, to nieustający boom na budowanie domów jednorodzinnych: tych pojedynczych i całych osiedli domków jednorodzinnych. O pałacach, szklanych domach, dworach, dworkach i innych Spa nie wspomnę, aby nie denerwować P.T. Czytelników. Budownictwo domków zaczęło się od Hermanic, potem było Zawodzie i znowu Hermanice jedno, drugie i trzecie osiedle oraz osiedle w Nierodzimiu. Nawet jak piszę te słowa, to nie wiem, czy właśnie w tej chwili nie przystąpiono do budowy nowego osiedla. Tak, czy inaczej, władze miasta zmuszone zostały do zmiany planu zagospodarowania i wyznaczania nowych terenów pod budownictwo mieszkaniowe. Centrum już zapchane, Hermanice chyba też, pozostały jeszcze tereny nie zabudowane w Nierodzimiu i Lipowcu. Czy Ustroń w najbliższych latach zostanie zabudowany do granic swoich możliwości? Wszystko wskazuje na to, że tak się stanie. Mieszkań w Ustroniu przybywa, tylko... ludności nie przybywa. Ale o demograii, będzie w następnym felietonie. Andrzej Georg 27 listopada 2008 r. Gazeta Ustrońska

16 chłopcy sporadycznie atakowali. ONe chcą grać W piątkowe popołudnie, w ustrońskim gimnazjum nr 2, odbył się mecz ligi kadetów o Mistrzostwo Śląska. Chłopcy z Międzyszkolnego Klubu Sportowego grali przeciwko drużynie TS Volley Rybnik. W naszej drużynie grali: Philipp Stalmach, Michał Błahut, Marcin Kozieł, Artur Posmyk, Kamil Świerc, Adam Burczak, Damian Bujok, Robert Skrzypczak. Niestety ustrońscy siatkarze nie byli w najlepszej formie, a do tego nękały ich przeziębienia, brakowało również kapitana drużyny, a to bardzo osłabiło ich skuteczność, tłumaczył trener Sławomir Krakowczyk. Gracze TS Volley Rybnik byli w lepszej kondycji izycznej, szybciej poruszali się na boisku, byli wyżsi, co dawało im dużą przewagę, byli również lepiej przygotowani do meczu, co było widać podczas gry. Nasi gracze często nie radzili sobie z przyjmowaniem zagrywek przeciwników oraz z odbieraniem piłki. Mimo wspaniałego dopingu nasza drużyna przegrała z TS Volley Rybnik w pierwszym secie 20:25, w drugim 19:25, oraz w trzecim secie 19:25, co daje wynik 0:3. Było widać zdenerwowanie trenera oraz, że jest zawiedziony, choć mówił, że jest zadowolony z gry swojej drużyny, ponieważ grali z jedną z czołowych śląskich drużyn. Wszyscy liczą na to, że nasi siatkarze w następnych meczach pokażą, na co ich stać i będą wygrywać kolejne mecze. W sobotę 22 listopada w sali gimnastycznej Szkoły Podstawowej nr 2, odbył się turniej w siatkówce dziewcząt w drugiej fazie zmagań o Mistrzostwo Śląska Młodziczek. Nasze dziewczęta walczą o miejsca od 26 do 40. W turnieju wzięły udział trzy drużyny: MKS Ustroń, UKS COS Olimp Szczyrk oraz UKS Suszec. W skład naszej drużyny wchodzą: Marta Błachut kapitan drużyny, Agata Tesarczyk, Jolanta Czyż, Klaudia Banaś, Jagoda Hołowko, Dżesika Hojdysz, Dominika Pilch, Kinga Wawrzyczek, Agnieszka Kossakowska, Masia Ryrych i Jolanta Strach. Z uwagi na kontuzje i choroby w meczu nie wzięły udziału Kinga Szarzec i Klaudia Pindor. Nasze siatkarki nie dały szans rywalkom. Pokonały UKS COS Olimp Szczyrk 2:0 i UKS Suszec 2:0. Dziewczyny nie dały rywalkom szans. W trzecim meczu UKS COS Olimp Szczyrk - UKS Suszec 2:0. Bardzo zadowoleni byli po meczach trenerzy naszej drużyny Zbigniew Gruszczyk i Edyta Kozioł-Gaszek. Dziewczyny rozegrały najlepszy z dotychczasowych turniejów, przede wszystkim cieszy pokonanie siatkarek ze Szczyrku. - To jest drugi etap mistrzostw Śląska w kategorii młodziczek, zajmujemy po sobotnim turnieju I miejsce w tej grupie. Mamy 10 punktów, drużyny za nami ze Szczyrku i Świerklan, po 6 punktów mówi Zbigniew Gruszczyk. - MKS Ustroń nie będzie uczestniczył w ostatnim turnieju w Szczyrku, tam będą grać Świerklany, Szczyrk i Suszec. Ponieważ są to turnieje w grupach i zawsze któryś z zespołów pauzuje. Teraz traiło na nas. Patrząc na tabelę, na pewno wyjdziemy z tej grupy, z miejsca prawdopodobnie pierwszego, bo mamy przewagę czterech punktów. Jest to bardzo młody zespół, grający po raz pierwszy w rozgrywkach ligi śląskiej w najniższej kategorii wiekowej, czyli w młodziczkach. Są to dziewczyny tylko z Gimnazjum nr 2. Zbigniew Gruszczyk jest pozytywnie zaskoczony wynikami. Nasza drużyna grała z tymi zespołami po raz drugi. W poprzednim turnieju przegrała właśnie z Olimpem Szczyrk 2:0, natomiast dziewczyny na swoim boisku poczuły się pewniej i zrewanżowały się rywalkom ze Szczyrku pewnie wygrywając 2:0. Trener podkreśla, że był to najlepszy mecz z dotychczasowych spotkań. W tej lidze grają młodziutkie dziewczyny, chętne do gry, nie ma problemu z frekwencją na zajęciach. - One chcą grać i dlatego też poświęcamy się temu zespołowi. Na wyróżnienie na pewno zasługuje Marta Błachut oraz Agnieszka Kossakowska mówi Zbigniew Gruszczyk. Sonia Cieślar Tygodnik Rady Miejskiej. Redaguje Zespół. Redaktor Naczelny: Wojsław Suchta. Rada Programowa: Olga Kisiała, bogusława Rożnowicz, Stefan bałdys, Józef Zahraj. Adres redakcji: -0 Ustroń, Rynek (budynek byłej ilii liceum), na półpiętrze. tel. 8--7, gazeta@ustron.pl Zastrzegamy sobie prawo przeredagowywania, dokonywania skrótów i zmiany tytułów w nadsyłanych materiałach. Tekstów nie zamówionych redakcja nie zwraca. Ogłoszenia przyjmujemy w siedzibie redakcji, w dni powszednie, w godz Redakcja nie ponosi odpowiedzialności za treść ogłoszeń i reklam. Skład: Gazeta Ustrońska; Druk: bielskie Stowarzyszenie Artystyczne teatr Grodzki, ul. Sempołowskiej 13, Bielsko-Biała, tel.: Indeks nr Numer zamknięto r. Termin zamknięcia kolejnego numeru: r. Gazeta Ustrońska 27 listopada 2008 r.