Ideał świętości. Przekaz Dobrej Nowiny w ujęciach graficzno-obrazowych

Transkrypt

1 Ideał świętości Przekaz Dobrej Nowiny w ujęciach graficzno-obrazowych

2

3 ks. Edward Wasilewski Ideał świętości Przekaz Dobrej Nowiny w ujęciach graficzno-obrazowych Gniezno 2015

4 Skład Jan Zbigniew Słowiński Korekta Hanna Kasica Projekt okładki ks. Edward Wasilewski Na okładce Kiko Argüello: fragment ikony Ukazanie się Jezusa Chrystusa zmartwychwstałego Apostołom Copyright by ks. Edward Wasilewski, 2015 Copyright by Wydawnictwo Gaudentinum, 2015 ISBN Wydawnictwo Gaudentinum Kuria Metropolitalna ul. Seminaryjna Gniezno tel / Druk i oprawa drukarnia@gaudentinum.pl

5 Księdzu Profesorowi Franciszkowi Drączkowskiemu twórcy metody wykresograficznej w teologii

6

7 WSTĘP P odstawowym środkiem służącym propagowaniu Dobrej Nowiny jest słowo, które może być podane w formie ustnej bądź pisemnej. Przekaz werbalny w ewangelizacji spełniał dotychczas podstawową funkcję i słusznie można przypuszczać, że Kościół nadal będzie się nim posługiwał w głoszeniu Dobrej Nowiny. Współczesna kultura i cywilizacja zdominowana przez telewizję oraz Internet jest i staje się coraz bardziej kulturą obrazu. W zawiązku z tym człowiek współczesny obok przedstawień werbalnych oczekuje również przedstawień wizualnych ukazanych bądź w formie obrazowej, bądź graficznej. Postulat ten dotyczy wszystkich dziedzin nauki i wiedzy w tym również teologii. Odpowiedzią na to zapotrzebowanie jest między innymi nowa metoda w teologii ujęta w formie wykresów złożonych z figur geometrycznych oraz wykresów złożonych z przedstawień geometryczno-obrazowych. Twórcą wymienionej metody jest ks. profesor Franciszek Drączkowski, który przedstawił jej założenia w licznych publikacjach wydanych w języku polskim oraz językach obcych w latach od 1983 do Wymieniona metoda dojrzewała i ubogacała się poprzez kolejno wydawane publikacje. Jej wersja pełna i finalna została ukazana w pracy pod tytułem Synteza teologii w ujęciu graficznym. Wydanie drugie, poszerzone (Lublin 2014). Wymieniona metoda stała się przedmiotem pracy doktorskiej ks. Krzysztofa Krukowskiego, który wyniki swych badań opublikował w dwóch pozycjach książkowych Nowe narzędzie ewangelizacji metoda wykresograficzna (Lublin Pelplin 7

8 WSTĘP 2011) oraz Geometryczna wizja Boskiej rzeczywistości (Pelplin 2013). Należy też dodać, że próbą przeszczepienia wymienionej metody, zwanej metodą wykresograficzną bądź geometryczną, na grunt kaznodziejski, zajął się ks. Edward Wasilewski, który wyniki wstępnych swych badań przedstawił w książce pod tytułem Geometria w służbie teologii (Pelplin 2015). Wymieniona metoda budzi zainteresowanie nie tylko teologów, ale również wielu ludzi wierzących, którzy pragną pogłębić znajomość i zrozumienie podstawowych prawd wiary. Mając na uwadze powyższe grono zainteresowanych postanowiono ukazać w niniejszej pracy podstawowe założenia wymienionej metody w formie prostej i zrozumiałej dla przeciętnego czytelnika. W pracy niniejszej zostanie przedstawiony i omówiony podstawowy zarys metody wykresograficznej w 20 wykresach geometrycznych oraz geometryczno-obrazowych. Do poszczególnych wykresów zostaną załączone paralelnie wyjaśnienia ujęte w formie werbalnej. Na końcu pracy zostanie zamieszczony wykaz podstawowej literatury przedmiotu, który pozwoli zainteresowanym na szersze zapoznanie się z funkcją ilustrującą i korygującą wymienionej metody. 8

9 Prawdy wiary w ujęciach graficzno-obrazowych 9

10

11 W niniejszym rozdziale zostaną przedstawione i omówione podstawowe założenia metody wykresograficznej ilustrujące elementarne prawdy katechizmowe. Punktem wyjścia jest prawda o Bogu w Trójcy Świętej Jedynym, którego obraz symboliczny został ukazany w postaci okręgu, w który wpisany jest trójkąt równoboczny. Należy dodać, że ta struktura pojawi się we wszystkich wykresach. Nawiązując do historii zbawienia w kolejnych ujęciach zostanie ukazana prawda o stworzeniu i upadku aniołów oraz stworzeniu człowieka i jego ukonstytuowaniu w stanie przyjaźni z Bogiem w raju. Następnym ważnym ogniwem będzie wykres ilustrujący zerwanie przez człowieka przyjaźni z Bogiem przez grzech pierworodny. Aby zrealizować dzieło naprawy, Bóg wybrał Maryję, która dzięki uprzednim zasługom Chrystusa, została wolna od grzechu pierworodnego oraz włączona do komunii życia Trójcy Świętej. Dalsze wykresy obrazują kolejne prawdy wiary wymienione w Credo: Wcielenie Syna Bożego, narodzenie Kościoła, Odkupieńcza męka i śmierć Chrystusa, Zmartwychwstanie, Wniebowstąpienie oraz Zesłanie Ducha Świętego. Chrystus jest jedynym Zbawicielem i Odkupicielem człowieka. Cała historia zbawienia zmierza ku Chrystusowi i w Nim znajduje swoje wypełnienie oraz eschatyczne dopełnienie. Człowiek powołany do świętości realizuje swoje powołanie tylko w Chrystusie i Jego Kościele mocą Ducha Świętego. Powołanie do świętości jest powołaniem do najwyższego szczęścia dostępnego człowiekowi na ziemi. Realizacja tego ideału w swym pełnym wymiarze jest możliwa tylko w Chrystusie i przez Chrystusa, przez jego Ciało Mistyczne Kościół. Powyższa prawda zostanie ukazana wizualnie w kolejnych wykresach niniejszej pracy. 11

12 PRAWDY WIARY W UJĘCIACH GRAFICZNO-OBRAZOWYCH Wykres 1 Jeden Bóg w trzech Osobach 12

13 JEDEN BÓG W TRZECH OSOBACH 1. Okrąg oraz wpisany w niego trójkąt równoboczny jest symbolicznym obrazem Boga Jedynego w trzech Osobach. 2. Okrąg oznacza jedyność Boga, a trójkąt równoboczny troistość i równość Osób Boskich. 3. Okrąg, symboliczny obraz Boga, ułatwia zrozumienie niektórych Jego przymiotów: doskonałość figura koła uważana jest za najdoskonalszą formę geometryczną (Platon, Arystoteles, św. Augustyn); wieczność bieg po okręgu może trwać wiecznie; wszechobecność okrąg powiększany w nieskończoność przenika wszystkie byty stworzone. 4. Przedstawienia antropomorficzno-zoomorficzne, spotykane w sztuce sakralnej (Bóg Ojciec jako starszy mężczyzna, Syn Boży jako młodszy mężczyzna oraz Duch Święty w postaci gołębicy) deformują oraz pomniejszają istotę Boga do kategorii ludzkich. Bóg jest duchem (J 4,24), Bogiem Wszechmogącym, Stworzycielem wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych. 5. Przedstawienia obrazowe mogą prowadzić do następujących błędów: hyloteizm obraz Boga w kategoriach materialistycznych; apersonalizm deiczny negowanie osobowości Boga; tryteizm wiara w trzech Bogów; teandria przekonanie, że Bóg jest mężczyzną; subordynacjonizm pogląd, że Syn i Duch Święty są podporządkowani Ojcu i nie są równi Ojcu; negatio coaeternitatis negacja współwieczności Syna Bożego i Ducha Świętego. 6. Przedstawienie symboliczne Trójcy Świętej (okrąg z wpisanym w niego trójkątem równobocznym) ułatwia korektę wyżej wymienionych błędów. 13

14 PRAWDY WIARY W UJĘCIACH GRAFICZNO-OBRAZOWYCH Wykres 2 Stworzenie aniołów 14

15 STWORZENIE ANIOŁÓW 1. Bóg stworzył z nicości stworzenia czysto duchowe (por. KKK 327), które Pismo Święte nazywa zazwyczaj aniołami (KKK 328). W całym swym bycie aniołowie są sługami i wysłannikami Boga. Ponieważ zawsze kontemplują «oblicze Ojca który jest w niebie» (Mt 18,10), są wykonawcami Jego rozkazów, «by słuchać głosu Jego słowa» [Ps 103,20] (KKK 329). Liczba aniołów jest tak ogromna, że przekracza ludzkie możliwości zliczenia. W Piśmie Świętym są podawane liczby symboliczne: Tysiąc tysięcy służyło Mu, a dziesięć tysięcy po dziesięć tysięcy stało przed Nim (Dn 7,10); do niezliczonej liczby aniołów (Hbr 12,22); I nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich (Łk 2,13); a liczba ich była miriady miriad i tysiąc tysięcy (Ap 5,11). 2. Na omawianym wykresie okrąg środkowy oraz wpisany w niego trójkąt równoboczny oznacza Boga w Trójcy Świętej Jedynego. 3. Okrąg zewnętrzny oznaczony linią przerywaną można wielokrotnie powiększać, ponieważ zastępy aniołów są niepoliczalne. 4. Literą alfa (α), która jest inicjałem greckiej nazwy anioła (angelos) zostały oznaczone poszczególne anioły, które nieustannie służą Bogu i od początku historii zbawienia były wierne Bogu. 15

16 PRAWDY WIARY W UJĘCIACH GRAFICZNO-OBRAZOWYCH Wykres 3 Upadek aniołów Zły duch 16

17 UPADEK ANIOŁÓW 1. Pismo Święte i Tradycja Kościoła nauczają, że Szatan i inne złe duchy zostały stworzone przez Boga jako dobre z natury, ale same uczyniły się złymi, ponieważ z wolego i nieodwołalnego wyboru odrzuciły Boga i jego Królestwo, dając w ten sposób początek piekłu (Komp. 74). 2. Następstwem grzechu aniołów jest odejście od Boga, strącenie z nieba i utworzenie piekła zła na wieki wieków (por. Ap 20,10; Mt 25,41.46; Mt 10,28). 3. Nieodwołalny charakter wyboru dokonanego przez aniołów, a nie brak nieskończonego miłosierdzia Bożego sprawia, że ich grzech nie może być przebaczony (KKK 393). 4. Struktura górna na powyższym wykresie oznacza aniołów, którzy pozostali wierni Bogu. 5. Struktura dolna oznacza społeczność upadłych aniołów, które odrzuciły służbę Bogu i odłączyły się od Niego. 6. Nieregularna forma struktury dolnej oznacza chaos i nieuporządkowanie, które jest konsekwencją zerwania jedności z Bogiem. 7. Upadli aniołowie zostali oznaczeni literą sigma (ς), która jest inicjałem greckiego słowa satanas (szatan). 8. Poważnymi błędami spotykanymi w czasach dzisiejszych są: zaprzeczenie istnienia złego ducha szatana oraz przedstawianie diabła w postaci antropomorficznej jako monstrum z rogami. 17

18 PRAWDY WIARY W UJĘCIACH GRAFICZNO-OBRAZOWYCH Wykres 4 Przyjaźń człowieka z Bogiem Człowiek Zły duch 18

19 PRZYJAŹŃ CZŁOWIEKA Z BOGIEM 1. [...] Pierwsi rodzice Adam i Ewa zostali ukonstytuowani w stanie «świętości i sprawiedliwości pierwotnej». Tą łaską świętości pierwotnej było «uczestnictwo w życiu Bożym» (KKK 375). Znakiem «zażyłości» człowieka z Bogiem jest to, że Bóg umieszcza go w ogrodzie. Człowiek żyje w nim, aby «uprawiał go i doglądał» (Rdz 2,15); praca nie jest ciężarem, ale współpracą mężczyzny i kobiety z Bogiem w doskonaleniu stworzenia widzialnego (KKK 378). 2. Pierwszy człowiek nie tylko został stworzony jako dobry, lecz także ukonstytuowany w przyjaźni ze swoim Stwórcą oraz w harmonii ze sobą samym i otaczającym go stworzeniem (KKK 374). 3. Człowiek stworzony na obraz i podobieństwo Boże, jest osobą jest podobny do Boga. To podobieństwo obrazuje mały trójkąt równoboczny oznaczający człowieka. 4. Stan zażyłości i przyjaźni z Bogiem ilustruje złączenie małego trójkąta oznaczającego człowieka z górną strukturą (okrąg i wpisany w niego trójkąt równoboczny) symbolizującą Boga. 5. Łuki opatrzone strzałkami wychodzące z dolnej struktury oznaczają wrogą działalność kusiciela skierowaną przeciw pierwszemu człowiekowi. 6. Szatan, istota duchowa, jest największym wrogiem człowieka od początku stworzenia i pozostaje nim do końca świata. 19

20 PRAWDY WIARY W UJĘCIACH GRAFICZNO-OBRAZOWYCH Wykres 5 Zerwanie przyjaźni grzech pierworodny Człowiek Zły duch 20

21 ZERWANIE PRZYJAŹNI GRZECH PIERWORODNY 1. Jednakże człowiek, stworzony przez Boga w stanie sprawiedliwości, za poduszczeniem Złego już na początku historii nadużył swej wolności, przeciwstawiając się Bogu i pragnąc osiągnąć cel swój poza Nim (KKK 415). Przez swój grzech Adam jako pierwszy człowiek utracił pierwotną świętość i sprawiedliwość, które otrzymał od Boga nie tylko dla siebie, lecz dla wszystkich ludzi (KKK 416). Adam i Ewa przekazali swojemu potomstwu naturę ludzką zranioną przez ich pierwszy grzech, a więc pozbawioną pierwotnej świętości i sprawiedliwości. To pozbawienie jest nazywane «grzechem pierworodnym» (KKK 417). 2. Oderwanie małego trójkąta równobocznego (oznaczającego człowieka) od struktury górnej (trójkąt równoboczny wpisany w okrąg) oznaczającej Boga w Trójcy Jedynego, ilustruje skutki grzechu pierworodnego. Są nimi zerwanie jedności z Bogiem i oddalenie się od Niego, oderwanie się od pełni życia, która jedynie jest w Bogu oraz wejście w grozę śmierci fizycznej i śmierć duchową, której sprawcą jest szatan. 3. Złączenie małego trójkąta równobocznego ze strukturą dolną oznaczającą królestwo szatana obrazuje stan pierwszego człowieka, który zrywając przyjaźń z Bogiem, popadł w niewolę Złego i śmierć. Nie ma stanu trwania między Bogiem i szatanem. 21

22 PRAWDY WIARY W UJĘCIACH GRAFICZNO-OBRAZOWYCH Wykres 6 Maryja wolna od grzechu pierworodnego Maryja Zły duch 22

23 MARYJA WOLNA OD GRZECHU PIERWORODNEGO 1. Najświętsza Maryja Dziewica od pierwszych chwil swego poczęcia, przez łaskę i szczególny przywilej Boga wszechmogącego, na mocy przewidzianych zasług Jezusa Chrystusa, Zbawiciela rodzaju ludzkiego, została zachowana nienaruszona od wszelkiej zmazy grzechu pierworodnego (Ineffabilis Deus, w: DS 2803). 2. Włączenie małego trójkąta równobocznego oznaczającego Maryję w górną strukturę symbolicznie obrazującą Boga w Trójcy Świętej Jedynego (włączenie Maryi oznaczone liniami przerywanymi) ilustruje prawdę o wolności Maryi od grzechu pierworodnego. Maryja została uprzednio odkupiona oraz włączona przez Ducha Świętego do wewnętrznej komunii z Osobami Trójcy Świętej. 3. Maryi nie dotknęły konsekwencje grzechu pierworodnego. Pozostała pełnią łaski zjednoczona z Bogiem i zachowała łaskę pierwotnej świętości, harmonię pierwotnej sprawiedliwości, absolutną wolność od wpływów szatana oraz absolutną wolność od wszelkiego, nawet najmniejszego grzechu. 4. Etymologiczne określenie niepokalana oznaczające nie splamiona brudem grzechu nie oddaje w pełni jej niezwykłego wyróżnienia i wyniesienia. W Maryi Bóg przygotował godne mieszkanie dla swego Syna. 23

24 PRAWDY WIARY W UJĘCIACH GRAFICZNO-OBRAZOWYCH Wykres 7 Wcielenie Syna Bożego Maryja Człowiek Zły duch 24

25 WCIELENIE SYNA BOŻEGO 1. Słowo stało się Ciałem, aby nas zbawić i pojednać z Bogiem (KKK 457). Bóg postanowił aby wszystko na nowo zjednoczyć w Chrystusie jako Głowie (Ef 1,10). 2. Prawdę o Synu Bożym, który w łonie Maryi począł się z Ducha Świętego, oznaczają strzałki na górnym okręgu przenikające trójkąt równoboczny oznaczający Maryję. 3. Duży trójkąt równoramienny wyprowadzony z górnej struktury obrazuje zstąpienie Syna Bożego wcielenie Słowa. 4. Dolny okrąg (półokrąg) wyprowadzony z górnej struktury wskazuje, iż Syn Boży zstąpił z nieba cały w swoim Bóstwie i nierozdzielny z Ojcem i Duchem Świętym. 5. Wymiar widzialny Wcielenia obrazuje ikona Chrystusa a wymiar niewidzialny trójkąt równoramienny (Mistyczne Ciało Chrystusa Kościół). Jeden obraz ukazuje jedność Osoby Chrystusa, Boga Wcielonego, gdzie Maryja jest matką całego Chrystusa Matką Kościoła. 6. W nauce o Chrystusie często jednostronnie eksponuje się prawdę o Jego człowieczeństwie, zaś zstąpienie na ziemię bywa rozumiane jako odejście Syna od Ojca i Ducha Świętego. Takie myślenie prowadzi do dwóch błędów: kryptoarianizm ukryta negacja bóstwa Chrystusa; anachoreza Syna (gr. anachoreo wycofać się) rozerwanie jedności Trójcy Świętej przez zstąpienie z nieba na ziemię Syna Bożego. 25

26 PRAWDY WIARY W UJĘCIACH GRAFICZNO-OBRAZOWYCH Wykres 8 Wcielenie Syna Bożego narodzeniem Kościoła 26

27 WCIELENIE SYNA BOŻEGO NARODZENIEM KOŚCIOŁA 1. Poprzedni wykres obrazujący Wcielenie Syna Bożego ukazuje prawdę o narodzeniu Całego Chrystusa : Jezusa z Nazaretu i Jego Mistycznego Ciała Kościoła. Powyższa prawda zgodna jest z opinią wielu teologów, według której cały Kościół Chrystusowy narodził się już w momencie Wcielenia Słowa Bożego. 2. W momencie Wcielenia narodził się cały Kościół Chrystusowy, którego struktura wizualna została przedstawiona na omawianym wykresie. 3. Bóg jest miłością (1J 4,16). Miłość jest wspólnotą życia (Klemens Aleksandryjski). Bóg jest doskonałą i pełną wspólnotą życia Trzech Osób Boskich: Ojca, Syna i Ducha Świętego. W Osobie Syna Bożego, który przez Wcielenie stał się Człowiekiem, ta wspólnota staje się Bosko-ludzką wspólnotą życia, wspólnotą Głowy i Ciała Kościoła. Kościół jest Mistycznym Ciałem Chrystusa, zgromadzeniem widzialnym i wspólnotą duchową (KKK 771). 4. Kościół, powstały w swej zasadniczej strukturze w momencie Wcielenia Słowa Bożego sukcesywnie wzrasta, rozwija się i dojrzewa paralelnie do kolejnych etapów Misterium Odkupienia. Zdaniem specjalistów teologiczna geneza Kościoła nie może zacieśniać się do jakiegoś jednego momentu czy misterium, lecz Kościół jest owocem całej Osoby i całej historii Jezusa Chrystusa, a także dziełem Ojca i Ducha Świętego w absolutnej jedności. 27

28 PRAWDY WIARY W UJĘCIACH GRAFICZNO-OBRAZOWYCH Wykres 9 Odkupieńcza męka i śmierć Chrystusa 28

29 ODKUPIEŃCZA MĘKA I ŚMIERĆ CHRYSTUSA 1. Śmierć Chrystusa jest równocześnie ofiarą paschalną, która wypełnia ostateczne odkupienie ludzi przez baranka, «który gładzi grzech świata» i ofiarą Nowego Przymierza przywracającą człowiekowi komunię z Bogiem oraz dokonującą pojednania z Nim przez «Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów» (KKK 613). 2. Ofiara Chrystusa jest jedna; dopełnia i przekracza wszystkie ofiary. Przede wszystkim jest ona darem samego Boga Ojca: Ojciec wydaje swego Syna, aby pojednać nas ze sobą. Jest ona równocześnie ofiarą Syna Bożego, który stał się człowiekiem; dobrowolnie i z miłości ofiaruje On swoje życie Ojcu przez Ducha Świętego, aby naprawić nasze nieposłuszeństwo (KKK 614). 3. Ta miłość aż do końca nadaje ofierze Chrystusa wartość odkupieńczą i wynagradzającą, ekspiacyjną i zadość czyniącą. On nas wszystkich poznał i ukochał w ofiarowaniu swego życia. [...] Istnienie w Chrystusie Boskiej Osoby Syna, która przekracza i równocześnie obejmuje wszystkie osoby ludzkie oraz ustanawia Go Głową całej ludzkości, umożliwia jego ofiarę odkupieńczą za wszystkich (KKK 616). 4. Krzyż jest jedyną ofiarą Chrystusa «jedynego pośrednika między Bogiem a ludźmi». Ponieważ jednak On w swojej wcielonej Boskiej Osobie «zjednoczył się w pewien sposób z każdym człowiekiem», «wszystkim daje możliwość uczestniczenia w tym misterium paschalnym w tylko Bogu znany sposób» (KKK 618). 29

30 PRAWDY WIARY W UJĘCIACH GRAFICZNO-OBRAZOWYCH Wyk re s 10 Zmartwychwstanie i wniebowstąpienie Chrystusa 30

31 ZMARTWYCHWSTANIE I WNIEBOWSTĄPIENIE CHRYSTUSA 1. Zmartwychwstanie Chrystusa nie było powrotem do życia ziemskiego. Zmartwychwstałe ciało, w którym się ukazuje, jest tym samym ciałem, które zostało ukrzyżowane i nosi ślady Jego męki, ale równocześnie uczestniczy w Boskim życiu w stanie chwały. Z tego powodu Jezus Zmartwychwstały jest całkowicie wolny w wyborze form ukazywania się swoim uczniom; może się ukazywać, jak i kiedy chce, i pod różnymi postaciami (Komp. 129). 2. Po czterdziestu dniach, odkąd Jezus objawił się swoim Apostołom, gdy Jego chwała pozostawała jeszcze zakryta pod postacią zwyczajnego człowieczeństwa, Chrystus wstąpił do nieba i siedzi po prawicy Ojca. Jest Panem, który teraz w swoim człowieczeństwie w wiecznej chwale Syna Bożego rządzi i wstawia się nieustannie za nami u Ojca. Posyła nam swego Ducha i daje nam nadzieję, że pewnego dnia będziemy z Nim na wieki (Komp. 132). 3. Chrystus Głowa Mistycznego Ciała Kościoła po Wniebowstąpieniu jest obecny z Ojcem i Duchem Świętym w niebie. Chrystus przebywa w swym Ciele Mistycznym na ziemi. By zobrazować powyższą prawdę w przedstawiony wykres została wpisana ikona Chrystusa Miłosiernego w formie mocno rozjaśnionej, mieszcząca się w trójkącie górnym i dolnym. Wprowadzenie powyższej ikony do wykresu geometrycznego jest zgodne z zasadą akomodacji. Chrystus w ikonie ludzkiej został głęboko zakorzeniony w podświadomości wiernych. Powyższe przedstawienie geometryczno-obrazowe zostanie zachowane we wszystkich dalszych wykresach. 31

32 PRAWDY WIARY W UJĘCIACH GRAFICZNO-OBRAZOWYCH Wyk res 11 Zesłanie Ducha Świętego 32

33 ZESŁANIE DUCHA ŚWIĘTEGO 1. W dzień Pięćdziesiątnicy (po upływie siedmiu tygodni paschalnych) Pascha Chrystusa wypełnia się przez wylanie Ducha Świętego, który zostaje objawiony, dany i udzielony jako Osoba Boska: Chrystus Pan ze swej Pełni wylewa obficie Ducha (KKK 731). 2. Kiedy zaś dopełniło się dzieło, którego wykonanie Ojciec powierzył Synowi na ziemi, został zesłany w dniu Pięćdziesiątnicy Duch Święty, aby ustawicznie uświęcał Kościół i aby w ten sposób wierzący mieli przez Chrystusa w jednym Duchu dostęp do Ojca. Wtedy «Kościół został publicznie objawiony wobec wielu, rozpoczęło się szerzenie Ewangelii» (KKK 767). 3. W tym dniu zostaje w pełni objawiona Trójca Święta. Od tego dnia zapowiedziane przez Chrystusa Królestwo zostaje otwarte dla tych, którzy w Niego wierzą; w pokorze ciała i w wierze uczestniczą oni już w komunii Trójcy Świętej. Przez swoje przyjście, które ciągle trwa, Duch Święty wprowadza świat w «czasy ostateczne», w czas Kościoła, Królestwo już odziedziczone, ale jeszcze nie spełnione (KKK 732). 4. Powyższe prawdy zostały wizualnie przedstawione na niniejszym wykresie: Chrystus ze swej pełni wylewa obficie Ducha (linie przerywane wyprowadzone z Głowy Chrystusa). Przez Ducha Świętego członkowie Ciała Chrystusa uczestniczą w komunii Trójcy Świętej, tak jak Apostołowie i Maryja. 33

34 PRAWDY WIARY W UJĘCIACH GRAFICZNO-OBRAZOWYCH Wykres 12 Kościół Chrystusowy Cały Chrystus (KKK 795) Głowa Christus totus Ciało Chrystusa 34

35 KOŚCIÓŁ CHRYSTUSOWY CAŁY CHRYSTUS (KKK 795) 1. Chrystus «jest Głową Ciała Kościoła» (Kol 1, 18). Kościół żyje dzięki Niemu, w Nim i dla Niego. Chrystus i Kościół tworzą «całego Chrystusa»; «Głowa i członki są jakby jedną i ta samą osobą mistyczną» (Komp. 157). 2. Omawiany wykres może pomóc w korygowaniu następujących błędów, spotykanych dość często w nauce o Kościele: antyeklezjalizm negacja istnienia Kościoła. Kto uznaje wcielenie Syna Bożego, które jest narodzeniem Kościoła, ten nie może nie uznać istnienia Kościoła. Oczywistość geometryczna tej prawdy nie może być podważona; polieklezjalizm pogląd o istnieniu wielu Kościołów. To twierdzenie jest nie do przyjęcia, gdyż mamy jednego Boga, jednego Chrystusa oraz jeden Kościół, który jest Ciałem Mistycznym Chrystusa. 3. W świetle omawianego wykresu oddzielenie Chrystusa od Kościoła jest nie do przyjęcia, gdyż Kościół i Chrystus stanowią jedno całego Chrystusa. 4. Oddzielenie Chrystusa od Ludu Bożego jest nie do przyjęcia, ponieważ członkowie Ludu Bożego identyfikują się z Ciałem Chrystusa czyli z samym Chrystusem 5. Oddzielenie hierarchii kościelnej od Ludu Bożego jest także błędem często spotykanym. Przedstawiciele hierarchii kościelnej przez chrzest również stają się członkami Ludu Bożego jak wszyscy inni wierni. 35

36 PRAWDY WIARY W UJĘCIACH GRAFICZNO-OBRAZOWYCH Wyk res 13 Chrzest wszczepienie w Ciało Chrystusa Kościół 36

37 CHRZEST WSZCZEPIENIE W CIAŁO CHRYSTUSA KOŚCIÓŁ 1. Przez chrzest człowiek zostaje wszczepiony (włączony) w Ciało Chrystusa Kościół (co na wykresie ilustrują małe kółka oznaczone literami A). 2. Chrzest jest narodzeniem do nowego życia w Chrystusie. Zgodnie z wolą Pana jest on konieczny do zbawienia, tak jak Kościół, do którego chrzest wprowadza (KKK 1277). 3. Owoce chrztu są następujące: chrzest odpuszcza grzech pierworodny, wszystkie grzechy osobiste, a także wszelkie kary za grzech; przez łaskę uświęcającą, łaskę usprawiedliwienia daje uczestnictwo w Boskim życiu Trójcy Świętej, jednocząc z Chrystusem i włączając w jego Kościół; daje uczestnictwo w kapłaństwie Chrystusa i stanowi podstawę wspólnoty między wszystkimi chrześcijanami; obdarowuje cnotami teologalnymi i darami Ducha Świętego; ochrzczony przynależy na zawsze do Chrystusa, gdyż zostaje opieczętowany niezatartym duchowym znamieniem (charakterem) (Komp. 263). 4. Powyższe prawdy zostały przedstawione graficznie w sposób następujący: małe kółko zamieszczone u dołu wykresu oznaczone literą A oznacza katechumena. Wszczepienie w Ciało Chrystusa dokonujące się w chrzcie zostało oznaczone linią przerywaną skierowaną ku dużemu trójkątowi równoramiennemu oznaczającemu Mistyczne Ciało Chrystusa. Status neofity został oznaczony małym kółkiem z wpisaną literą A. 37

38 PRAWDY WIARY W UJĘCIACH GRAFICZNO-OBRAZOWYCH Wy k re s 14 Powszechne powołanie do świętości IV III II I 38

39 POWSZECHNE POWOŁANIE DO ŚWIĘTOŚCI 1. Wszyscy chrześcijanie jakiegokolwiek stanu i zawodu powołani są do pełni życia chrześcijańskiego i do doskonałości miłości. Wszyscy są powołani do świętości: «Bądźcie doskonali jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski» (Mt 5,48) (KKK 2013). 2. Cztery płaszczyzny wydzielone w dużym trójkącie równoramiennym, oznaczone cyframi rzymskimi, określają cztery etapy drogi uświęcenia czyli doskonalenia w miłości, którymi są: nawrócenie, oczyszczenie, oświecenie i zjednoczenie. 3. Proces doskonalenia realizuje się w Chrystusie, w Kościele, który jest Ciałem Chrystusa, mocą Ducha Świętego Ducha Chrystusowego. Dokonuje się mocą miłości Chrystusowej. Ta fundamentalna rola uświęcającej mocy Bożej bywa często niedowartościowana lub negowana, co prowadzi do neopelagianizmu (pelagianizm negacja konieczności łaski Bożej) 4. Proces doskonalenia jest procesem upodabniania się do Chrystusa (por. 2 Kor 3,18; Rz 13,14; Ga 3,27). 5. Neofita wszczepiony przez chrzest w Chrystusa (na wykresie małe kółko oznaczone literą N) zaczyna upodabniać się do Chrystusa, podejmując drogę doskonalenia w miłości, drogę uświęcania, która prowadzi do statusu przyjaciela Chrystusa (na wykresie małe kółko oznaczone literą P). 6. Proces uświęcania może być blokowany przez dwie błędne postawy, którymi są: pathoduleia (gr. pathos namiętności, gr. duleia niewola) czyli niewola namiętności cielesnych oraz eidoloduleia (gr. eidolon bożek, gr. duleia niewola) czyli miłość bogów fałszywych stawiana ponad miłość Boga prawdziwego. 39

40 PRAWDY WIARY W UJĘCIACH GRAFICZNO-OBRAZOWYCH Wyk res 15 Miłość Boga i bliźniego 40

41 MIŁOŚĆ BOGA I BLIŹNIEGO 1. Miłość Boga odnosi się do całego Chrystusa, Boga Wcielonego, tak do Głowy, jak i Ciała, którego komórkami (członkami) są nasi bliźni (ilustrują to małe kółka oznaczone inicjałami: R Roman, A Anna, Z Zygmunt, L Lucyna, M Maria). 2. Miłość okazaną jednej komórce (bliźniemu) odczuwa cały Organizm i Głowa Chrystus: wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili (Mt 25,40). 3. Krzywdę wyrządzoną poszczególnym komórkom odczuwa też Głowa Chrystus; kto twierdzi, że kocha Chrystusa, a krzywdzi bliźniego, postępuje tak, jakby Chrystusa całował w twarz a kopał w nogi (św. Augustyn). 4. Miłość jest tylko jedna, ta sama, niepodzielna i cała w stosunku do Boga i bliźniego (św. Augustyn); jej wypełnieniem jest miłość całego Chrystusa. 5. Linie przerywane obrazują moc miłości Ducha Świętego, która uzdalnia nas do miłowania wszystkich ludzi na wzór Chrystusa. 41

42 PRAWDY WIARY W UJĘCIACH GRAFICZNO-OBRAZOWYCH Wyk re s 16 Miłość a dobroczynność dobroczynność chrześcijańska dobroczynność poza agape 42

43 MIŁOŚĆ A DOBROCZYNNOŚĆ 1. Dobroczynność związana z miłością chrześcijańską (agape) nie może być w żadnym wypadku z nią identyfikowana. Świadczy o tym odrębna terminologia stosowana do obu tych wartości. Dobroczynność określana jest w Piśmie Świętym jako eupoiia (Hbr 13,16), euergesia (1 Tm 6,2; Dz 4,9), agathopiia (1 P 4,19), eleemosyne (Mt 6,2. 3,4; Łk 11,41). Miłość chrześcijańska określana jest w Nowym Testamencie terminem agape bądź jego formą czasownikową agapao. Te dwie wartości są autonomiczne. 2. Dobroczynność może być praktykowana dla zyskania sławy, nagrody ziemskiej, poklasku i uznania ludzkiego. Można ją praktykować nie posiadając miłości agape. 3. Kto pozostaje poza Bogiem, który jest miłością (agape), poza Bogiem Wcielonym całym Chrystusem, tego dobroczynne działanie nie ma wartości zasługującej: I gdybym rozdał na jałmużnę całą majętność moją, a ciało wystawił na spalenie, lecz miłości (agape) bym nie miał, nic bym nie zyskał (1 Kor 13,3). 43

44 PRAWDY WIARY W UJĘCIACH GRAFICZNO-OBRAZOWYCH Wykre s 17 Dobrowolne odłączenie się od Boga piekło 44

45 DOBROWOLNE ODŁĄCZENIE SIĘ OD BOGA PIEKŁO 1. Nauczanie Kościoła stwierdza istnienie piekła i jego wieczność. Dusze tych, którzy umierają w stanie grzechu śmiertelnego, bezpośrednio po śmierci idą do piekła, gdzie cierpią męki, «ogień wieczny». Zasadnicza kara piekła polega na wiecznym oddzieleniu od Boga; wyłącznie w Bogu człowiek może mieć życie i szczęście, dla których został stworzony i których pragnie (KKK 1035). 2. Bóg nie przeznacza nikogo do piekła; dokonuje się to przez dobrowolne odwrócenie się od Boga (grzech śmiertelny) i trwanie w nim aż do końca życia (KKK 1037). 3. Małe kółko na wykresie oznaczone cyfrą 1 określa człowieka, który przez grzech śmiertelny odłączył się od Chrystusa i popadł w niewolę szatana. Taki człowiek już w życiu ziemskim antycypuje piekło na ziemi. 4. Małe kółko z krzyżykiem oznaczone cyfrą 2 i zamieszczone w środku dolnej struktury obrazującej piekło, pokazuje stan człowieka, który umierając w stanie grzechu śmiertelnego, świadomie wybrał wieczne odłączenie od Boga Wcielonego Chrystusa i Jego Kościoła. 5. Małe kółko zamieszczone u dołu dużego trójkąta równoramiennego, oznaczającego Mistyczne Ciało Chrystusa, obrazuje stan człowieka, który przez sakrament pojednania lub sakrament namaszczenia chorych bądź też przez żal doskonały (por. KKK 1452) powrócił do komunii z Chrystusem. 45

46 PRAWDY WIARY W UJĘCIACH GRAFICZNO-OBRAZOWYCH Wyk res 18 Ignorowanie Boga agnostycyzm chrzest pragnienia 46

47 IGNOROWANIE BOGA AGNOSTYCYZM 1. Istnieją dwa rodzaje agnostycyzmu: prawdziwy oraz konformistyczny (deklarowany). Pierwszy prezentują ludzie, którzy szczerym sercem szukają Boga i pragną pełnić Jego wolę. Drugi zaś ci wszyscy, którzy ze względów politycznych, ekonomicznych bądź społecznych, wbrew własnemu sumieniu, podają się za agnostyków. 2. Agnostycy prawdziwi zostają włączeni do Kościoła przez chrzest pragnienia. Każdy człowiek, który nie znając Ewangelii Chrystusa i Jego Kościoła, szuka prawdy i pełni wolę Bożą, na tyle, na ile ją zna, może być zbawiony. Można przypuszczać, że te osoby zapragnęłyby wyraźnie chrztu, gdyby wiedziały o jego konieczności (KKK 1260). 3. Ci wszyscy, którzy prezentują agnostycyzm deklarowany, nie zostają włączeni do Kościoła. Są to ludzie, którzy poznali Chrystusa, ale ze względów praktycznych deklarują agnostycyzm lub neutralność poglądową. 4. Na załączonym wykresie zostały zilustrowane wyżej omówione opcje. Ci, którzy deklarują agnostycyzm, pozostają poza Kościołem (małe kółko u dołu wykresu); ci, którzy prezentują agnostycyzm prawdziwy, przez chrzest pragnienia, zostają włączeni do Kościoła (małe kółko zamieszczone w obrębie struktury Kościoła zaznaczonej linią przerywaną). 47

48 PRAWDY WIARY W UJĘCIACH GRAFICZNO-OBRAZOWYCH Wykres 19 Katolik z metryki wybór czyśćca czyściec czyściec 48

49 KATOLIK Z METRYKI WYBÓR CZYŚĆCA 1. Ci, którzy umierają w łasce i przyjaźni z Bogiem, ale nie są jeszcze całkowicie oczyszczeni, chociaż są już pewni swego wiecznego zbawienia, przechodzą po śmierci oczyszczenie, by uzyskać świętość konieczną do wejścia do radości nieba (KKK 1030). 2. Katolik z metryki, prezentujący asekurancki minimalizm, nie podejmuje drogi doskonalenia, pozostając do końca życia na etapie nawrócenia. 3. Po śmierci katolik z metryki nie może połączyć się z Bogiem, ponieważ nie upodobnił się do Niego w procesie doskonalenia. Podobne łączy się z podobnym, ogień z ogniem oraz woda z wodą. 4. Kółko małe oznaczone na wykresie cyfrą 1 obrazuje status katolika z metryki, który aż do śmierci pozostaje na etapie nawrócenia. Z tej racji po śmierci przechodzi do czyśćca (małe kółko oznaczone cyfrą 2), by podjąć proces dalszego doskonalenia (oznaczony linią przerywaną oraz strzałkami skierowanymi ku górze). Stan uzyskania koniecznej świętości, oznaczony na wykresie kółkiem z wpisaną cyfrą 3, wskazuje zakończenie procesu doskonalenia, dzięki któremu chrześcijanin może dostąpić pełnego zjednoczenia z Bogiem. 5. Katolik z metryki, wybierając asekurancki minimalizm, zdąża do zjednoczenia z Bogiem niejako okrężną drogą, opóźniając tym samym swoje szczęście doczesne i wieczne. 6. Czyściec jest wielkim darem miłosierdzia Bożego. Bóg nie odrzuca tych, którzy nie wykorzystali czasu ziemskiego życia na upodobnienie się do Niego przez dążenie do świętości, lecz daje im jakby drugą szansę. 7. Negacja istnienia czyśćca jest błędem często dzisiaj spotykanym nawet wśród wierzących katolików. 49

50 PRAWDY WIARY W UJĘCIACH GRAFICZNO-OBRAZOWYCH Wyk res 20 Świętość antycypacją nieba 50

51 ŚWIĘTOŚĆ ANTYCYPACJĄ NIEBA 1. Niebo jest szczęśliwą wspólnotą tych wszystkich, którzy są doskonale zjednoczeni z Chrystusem (KKK 1026). Żyć w niebie oznacza «być z Chrystusem» (KKK 1025). 2. Człowiek święty, doskonale miłujący Boga i bliźniego, oznaczony na wykresie cyfrą 2 osiąga już w życiu ziemskim pełne zjednoczenie z Chrystusem antycypację nieba. 3. Człowiek święty (przyjaciel Boga) osiąga następujące dobra: pełną i prawdziwą wolność (wolność od niewoli grzechowej, wolność od służby idolom oraz wolność od dyktatu ciała); absolutne bezpieczeństwo; pokój serca wolność od wszelkiego lęku; piękno i bogactwo prawdziwe poprzez upodobnienie się do Boga, w którym jest pełnia wszelkiego piękna oraz bogactwa duchowego i materialnego; zdolność do miłowania wszystkich ludzi, również nieprzyjaciół; miłość Kościoła Oblubienicy Chrystusa; pełnia radości prawdziwej poprzez nieustanne obcowanie z Bogiem w modlitwie, kontemplacji oraz uczestnictwie w sakramentach. 4. Święty osiąga najwyższe szczęście dostępne człowiekowi na ziemi. 51

52 52 D zięki zaprezentowanym wykresom, prawdy wiary, przedstawiane zazwyczaj w abstrakcyjnej formie werbalnej, stają się wzrokowo postrzegalne. Wykład prawd wiary dzięki ujęciom geometrycznym zyskuje ścisłość i ewidentność nauk empirycznych. Dzięki precyzji geometrycznej wymieniona metoda ułatwia korektę wielu błędnych poglądów występujących w nauce niektórych teologów oraz świadomości i podświadomości wielu wierzących. Metoda wykresograficzna ukazuje globalną wizję nauki wiary w ujęciu chrystocentrycznym. W jednym ujęciu graficzno-obrazowym Christus totus postrzegalna jest jedność Boga w Trójcy Jedynego, Chrystusa i Kościoła. Dla wielu wierzących Bóg w Trójcy Jedyny kojarzy się z przedstawieniem antropomorficzno-zoomorficznym szeroko propagowanym w sztuce sakralnej. Podobnie Jezus Chrystus kojarzy się pierwszorzędnie i prawie wyłącznie z postacią Chrystusa w ikonie ludzkiej przedstawianą szeroko w świątyniach i obrazach popularnych. Przez pojęcie Kościół wielu rozumie tylko przedstawicieli hierarchii kościelnej, to jest papieża, biskupów i kapłanów. W konsekwencji takiego myślenia Bóg w Trójcy Jedyny, Chrystus i Kościół jawią się jako trzy odrębne rzeczywistości. Powyższy błąd określany jest jako trychotomia teologiczna (gr. tricha na trzy części, gr. tome rozdzielenie). Przedstawienie Christus totus w sposób ewidentny i jasny koryguje wyżej wymienioną trudność. Prawda o tym, że całe zbawienie pochodzi od Chrystusa Głowy, przez Kościół, który jest Jego Ciałem (KKK 846), staje się ewidentna i jest nie do obalenia. Wielu wierzących próbuje szukać zbawienia poza Kościołem, wybierając sobie bądź tylko Boga, bądź tylko Chrystusa. Tego rodzaju opcja w świetle metody wykresograficznej jest błędna i nie do przyjęcia.

53 Wybór ideału świętości jako najpewniejszej drogi do szczęścia 53

54

55 DROGA PIERWSZA: DOBROWOLNE ODŁĄCZENIE SIĘ OD BOGA PIEKŁO Człowiek dzisiejszy tak zachłannie szukający szczęścia na wszystkich drogach życia, stroniący często od dróg wypróbowanych i sprawdzonych, dróg Bożych, idzie na lep zwodniczych propozycji tego świata. W świetle przedstawionych wykresów ewidentną i pewną staje się prawda o istnieniu tylko czterech wyborów (przedstawionych na wykresach 17, 18, 19 i 20) jakie stają przed każdym bez wyjątku człowiekiem. W związku z powyższym w niniejszym rozdziale zostaną kolejno omówione poszczególne opcje szczęścia. Droga pierwsza: Dobrowolne odłączenie się od Boga piekło (Wykres 17) Wymieniony wykres ilustruje w sposób ewidentny, że wybór oddzielenia od Boga jest wyborem oddzielenia od Chrystusa, Boga Wcielonego i Jego Kościoła. Człowiek oderwany od całego Chrystusa nie zawisa w próżni, lecz przechodzi pod władzę złego ducha. Odłączony od Boga, pozbawiony jest wszystkich dóbr, których dawcą jest Bóg, jedyne źródło wszelkiego dobra. Przechodząc dobrowolnie pod władzę Złego, poddaje się jego wielorakim działaniom. Pozbawiony opieki i łaski Bożej łatwo ulega wielorakim pokusom szatańskim. Z tej racji podatny jest na łamanie wszelkich przykazań Bożych i praw ludzkich. Szatan ojciec kłamstwa kieruje go na drogę zatracenia, nienawiści i zazdrości. Człowiek stworzony z natury do dobra, a owładnięty przez zło, żyje wbrew swej naturze. Z tej racji popada w smutek i przygnębienie oraz rozpacz i beznadziejność. 55

56 WYBÓR IDEAŁU ŚWIĘTOŚCI JAKO NAJPEWNIEJSZEJ DROGI DO SZCZĘŚCIA Życie w niewoli szatana staje się źródłem bezmiernej udręki i rozlicznych nieszczęść duchowych i fizycznych. W podsumowaniu należy powiedzieć, że taki człowiek staje się głęboko nieszczęśliwy, a jego życie jest antycypacją piekła na ziemi. Droga druga: Ignorowanie Boga agnostycyzm (Wykres 18) Żyjemy w kraju, który od ponad tysiąca lat jest chrześcijański. Z tej racji agnostycyzm prawdziwy jest zjawiskiem bardzo rzadkim. Na co dzień mamy do czynienia z agnostycyzmem konformistycznym, nieszczerze deklarowanym, wbrew własnemu sumieniu. Człowiek, który dla ziemskich korzyści zapiera się Chrystusa, wybiera w rzeczywistości opcję pierwszą, wyżej opisaną, to jest odłączenie się od Boga i Chrystusa oraz Jego Kościoła. Z tej racji doświadcza wszystkich nieszczęść i udręk człowieka wybierającego odłączenie od Boga, które zostały opisane w poprzednim punkcie. Droga trzecia: Katolik z metryki wybór czyśćca (Wykres 19) 56 Ta opcja dość często spotykana jest wśród dzisiejszych wierzących. Jej wybór motywowany jest asekuranckim minimalizmem. Główna troska człowieka wybierającego tę drogę koncentruje się wyłącznie na trwaniu w łasce uświęcającej, która zapewnia trwanie w Kościele oraz wieczne zbawienie.

57 DROGA TRZECIA: KATOLIK Z METRYKI WYBÓR CZYŚĆCA Przyczyny błędnego wyboru należy upatrywać w niewłaściwym rozumieniu istoty grzechu. Dla takiego człowieka grzech jest czymś przyjemnym, lecz zakazanym przez prawo Boże. W istocie więc rzeczy grzech przedstawia się jako dobro zakazane. Ta postawa może być określana jako filohamartia (gr. fileo kocham, gr. hamartia grzech) miłość grzechu. Takie przekonanie prowadzi do popadania w grzechy ciężkie, które zostają zgładzone w sakramencie pokuty i pojednania. Wierzący o tego typu mentalności popada w błędne koło, które zatrzymuje go w miejscu. Jego życie naznaczone jest grzechem, którego odpuszczenie zyskuje w kolejnych spowiedziach. W konsekwencji przez całe życie pozostaje na etapie nawrócenia. Taki człowiek ignoruje wezwanie do wkroczenia na drogę doskonalenia wiodącą ku świętości. Wszelki trud doskonalenia, związany z ascezą i wyrzeczeniem, ukazuje mu się jako zbyt uciążliwy. Taki wierzący zapomina, że człowiek został stworzony do miłości Boga i bliźniego oraz siebie samego. Miłość Boga i bliźniego traktuje deklaratywnie. W konsekwencji popada w miłość bogów obcych czyli idoli, którymi są: pieniądz, kariera, władza, sława i znaczenie. Zapomina, że idole są nienasycone. Służąc złotemu cielcowi opanowany jest przez ciągłą żądzę posiadania coraz to większych dóbr materialnych. Podobnie nienasycony jest idol sławy i władzy. Jednym słowem, ci którzy służą obcym bogom, skazują się na udrękę wiecznego pragnienia. W konsekwencji nie uzyskują nigdy pełnego zadowolenia, trwałej radości ani pokoju serca. Ci którzy idą za obcymi bogami, pomnażają swoje udręki (Ps 16,4). Z tej racji człowiek, który idzie na tak zwaną łatwiznę wcale nie uzyskuje spodziewanego szczęścia. Wierzący, który do końca życia pozostaje na etapie nawrócenia, po śmierci nie może połączyć się z Tym, który jest Najświętszy. 57

58 WYBÓR IDEAŁU ŚWIĘTOŚCI JAKO NAJPEWNIEJSZEJ DROGI DO SZCZĘŚCIA Z tej racji sam siebie skazuje na czyściec, który jest procesem dalszego doskonalenia. Po śmierci więc będzie musiał przebyć drogę doskonalenia, której realizację zaniechał w życiu ziemskim. W konsekwencji wybór opcji katolika z metryki nie daje spodziewanego szczęścia w życiu ziemskim a ponadto oznacza dobrowolny wybór czyśćca po śmierci. Katolik z metryki opóźnia swoje prawdziwe szczęście, idąc do niego drogą okrężną. Droga czwarta: Świętość antycypacją nieba (Wykres 20) 58 Chrześcijanin, który wybiera tę opcję, wkracza ochoczo na drogę doskonalenia wspinając się po kolejnych szczeblach ku Bogu ku Chrystusowi Głowie. Poprzez pracę nad sobą odrzuca grzech, który jest chorobą, śmiercią i niewolą. Wsparty łaską Bożą podejmuje praktykowanie wszystkich cnót chrześcijańskich. Poprzez świadczenie dobra duchowego i materialnego bliźnim upodabnia się do miłującego Boga. Przez ustawiczną modlitwę i udział w sakramentach, szczególnie Eucharystii, coraz bardziej staje się przyjacielem Boga i ludzi. Dzięki sukcesywnemu poznawaniu nauki Objawionej zaprawia się w zdobywaniu prawdziwej mądrości. Przez kontemplację i ustawiczną myśl o Bogu coraz bardziej jednoczy się z Nim dochodząc do stanu świętości. Człowiek święty, upodobniony do Najświętszego Boga, już w życiu ziemskim osiąga stan doskonałego zjednoczenia z Chrystusem stan antycypacji nieba na ziemi. Taki człowiek uzyskuje wszystkie wartości, za którymi tęskni każde serce ludzkie. Przede wszystkim staje się w pełni wolny poprzez

59 DROGA CZWARTA: ŚWIĘTOŚĆ ANTYCYPACJĄ NIEBA odrzucenie niewoli grzechu, niewoli służby idolom oraz zniewolenia namiętnościami czyli dyktatem ciała. Uzyskuje też pełne i absolutne bezpieczeństwo, które można rozumieć jako immunitet nietykalności osobistej. Takiemu człowiekowi nikt nie jest w stanie nic złego zrobić. Z ochotą i poddaniem się woli Bożej przyjmuje wszelkie krzyże i cierpienia, przekonany, że miłujący Bóg dopuszcza to dla jego większego dobra. Z tej racji żyje w nieustannym dziękczynieniu, wielbiąc Boga za wszystko czego w swym życiu doświadcza: za wszelkie dobra materialne i duchowe, za cały świat stworzony, za dzieło zbawienia i odkupienia. Jest stale zadowolony, bo wie, że Bóg prowadzi go ku sobie po trudnych drogach ziemskiego pielgrzymowania. Człowiek święty staje się świątynią Boga w Trójcy Świętej Jedynego. Jest wolny całkowicie od wszelkiego lęku pokładając całą ufność w dobroci miłującego Boga. Jego życie przepełnione jest radością i pokojem Chrystusowym. W każdym człowieku widzi stworzenie i dziecko Boga. Ze względu na miłość Boga, miłuje wszystkich ludzi, nawet nieprzyjaciół. Dzięki temu wolny jest od wszelkiej nienawiści, zazdrości i gniewu. Duch Święty Duch Boży przepełnia go swoim światłem i mocą miłości. W konsekwencji człowiek wybierający drogę świętości i realizujący ją na miarę swoich możliwości, wsparty łaską Boga, osiąga w życiu ziemskim najwyższe szczęście dostępne człowiekowi na ziemi. Antycypuje niebo już w tym życiu. Niebo jest dostępne już w życiu ziemskim dla wszystkich, którzy wybrali opcję świętości. 59

60

61 ZAKOŃCZENIE W yżej omówione cztery drogi, dzięki wykresom geometryczno-obrazowym, stają się wyraziste, proste i jasne oraz zrozumiałe. Wizualnie zostały ukazane poszczególne wybory oraz ich konsekwencje. Wybór odłączenia od Boga jest wyborem odłączenia od Chrystusa i Kościoła. Wielu współczesnych twierdzi, że wiara w Boga im wystarczy, a Kościół jest im niepotrzebny. W świetle wykresu 17 takie twierdzenie jest absolutnie błędne. Złudne są również nadzieje żywione przez ludzi podszywających się pod agnostycyzm, dotyczące wiecznego zbawienia. Ci wszyscy, którzy przyjmują postawę konformistycznego agnostycyzmu, pozostają poza Bogiem, poza Chrystusem i poza Kościołem, co wyraźnie ilustruje wykres 18. Wierzący, którzy wybierają asekurancki minimalizm, rezygnując z realizacji drogi doskonalenia, skazują się poniekąd na drogę okrężną wiodącą do zbawienia. Wybór tej drogi został ukazany wizualnie na wykresie 19. Wybór drogi uświęcenia jest wyborem najkrótszej drogi do zjednoczenia z Bogiem, co zostało wizualnie ukazane na wykresie 20. Świat dzisiejszy stawia szereg zwodniczych propozycji dróg szczęścia poza Bogiem, które są kłamliwe i prowadzą do rozlicznych udręk i nieszczęść. Bóg obdarzył człowieka darem wolnej woli, przez który człowiek staje się partnerem Boga w możliwości wyboru dobra lub zła, szczęścia lub nieszczęścia. Przed każdym człowiekiem staje do wyboru jedna z wyżej opisanych dróg opcji. Każdy człowiek pragnie pełni szczęścia i wszystko czyni, aby je osiągnąć już w życiu ziem- 61

62 ZAKOŃCZENIE skim. Z przedstawionych wykresów jasno wynika, że tą drogą najpewniejszą, niezawodną i jedyną, jest droga realizacji ideału świętości. Ta droga jest w zasięgu ręki każdego człowieka. Wszyscy chrześcijanie bez wyjątku powołani są do świętości, dzięki której osiąga się najwyższe szczęście dostępne człowiekowi na ziemi. Do wyboru drogi świętości zaproszeni są w pierwszym rzędzie ci wszyscy, którzy obrali drogę życia całkowicie poświęconego Bogu, którzy pragną dojść do statusu przyjaciół Chrystusowych do kapłaństwa Chrystusowego. Niech im towarzyszy świadomość, że wybrali opcję najlepszą z możliwych! Niech będą przekonani, że doskonałość ich wyboru można udowodnić, posługując się kategoriami geometrycznymi kategoriami nauk ścisłych! Niech ich uskrzydla świadomość, że najwyższe szczęście dostępne człowiekowi na ziemi, są w stanie osiągnąć, jeśli wsparci mocą Najwyższego będą wiernie trwać na obranej drodze, wyrzekając się konsekwentnie i radykalnie wszelkiej służby bogom obcym idolom! Niech również będą przekonani, że cała ich przyszła działalność kapłańska ma na celu doprowadzenie wszystkich ludzi do stanu świętości, do pełnego szczęścia, które zaczyna się już w tym życiu, które jest pewne, powszechnie dostępne i wieczne. Ci wszyscy, którzy słyszą głos powołania, niech pamiętają, że przewodnikami na drodze wiodącej do świętości są kapłani, działający w Kościele Chrystusowym i sprawujący posługę nauczania oraz posługę sakramentów w imieniu Chrystusa in persona Christi. Misja kapłańska prowadząca ludzi do szczęśliwego zjednoczenia z Bogiem jest najwznioślejszą i najpiękniejszą. Ta misja przewyższa wszystkie misje polityków i społeczników, ponieważ dotyczy osiągnięcia pełni szczęścia w życiu doczesnym i przyszłym oraz realizacji pełnego powołania każdego człowieka. 62

63 ZAKOŃCZENIE Na kanwie niniejszego opracowania można też skierować apel do moderatorów seminaryjnych, aby w realizacji swojej misji formacyjnej posługiwali się również nowym narzędziem jakie stanowi metoda wykresograficzna. Przekaz werbalny bowiem dzięki wprowadzeniu paralelnych ujęć graficzno-obrazowych może uzyskać jasność i wyrazistość prowadzącą do widzenia Prawdy zawartej w przekazie Dobrej Nowiny. 63

64

65 WYKAZ SKRÓTÓW KKK Komp. Katechizm Kościoła Katolickiego, Wydanie II poprawione, Poznań 2012 Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego, Kielce

66

67 LITERATURA PRZEDMIOTU Drączkowski F., Nowa wizja teologii. Ujęcie graficzne, Pelplin Lublin Drączkowski F., Metoda wykresograficzna w katechezie, Pelplin Drączkowski F., Skrót Katechizmu w ujęciu graficznym, Sandomierz Drączkowski F., Teologia w kategoriach geometryczno-matematycznych, Pelplin Drączkowski F., Przyjaźń z Bogiem-źródłem szczęścia, Pelplin Drączkowski F., Poza Kościołem nie ma zbawienia. Ujęcie graficzne, Pelplin Drączkowski F., Dogmatyka w obrazach graficznych. Zagadnienia wybrane, Pelplin Drączkowski F., Geometryczna struktura teologii, Pelpin Drączkowski F., Synteza teologii w ujęciu graficznym. Wydanie drugie, poszerzone, Lublin Krukowski K., Nowe narzędzie ewangelizacji. Metoda wykresograficzna, Lublin Pelplin Krukowski K., Geometryczna wizja Boskiej rzeczywistości, Pelpin Wasilewski E., Geometria w służbie teologii, Pelplin

68

69 SPIS TREŚCI Wstęp Prawdy wiary w ujęciach graficzno-obrazowych Jeden Bóg w trzech Osobach Stworzenie aniołów Upadek aniołów Przyjaźń człowieka z Bogiem Zerwanie przyjaźni grzech pierworodny Maryja wolna od grzechu pierworodnego Wcielenie Syna Bożego Wcielenie Syna Bożego narodzeniem Kościoła Odkupieńcza męka i śmierć Chrystusa Zmartwychwstanie i wniebowstąpienie Chrystusa Zesłanie Ducha Świętego Kościół Chrystusowy Cały Chrystus (KKK 795) Chrzest wszczepienie w Ciało Chrystusa Kościół Powszechne powołanie do świętości Miłość Boga i bliźniego Miłość a dobroczynność Dobrowolne odłączenie się od Boga piekło Ignorowanie Boga agnostycyzm Katolik z metryki wybór czyśćca Świętość antycypacją nieba Wybór ideału świętości jako najpewniejszej drogi do szczęścia Droga pierwsza: Dobrowolne odłączenie się od Boga piekło Droga druga: Ignorowanie Boga agnostycyzm Droga trzecia: Katolik z metryki wybór czyśćca... 56

70 SPIS TREŚCI Droga czwarta: Świętość antycypacją nieba Zakończenie Wykaz skrótów Literatura przedmiotu