CZAS MOSINY Stowarzyszenie na Rzecz Rozwoju Ziemi Mosińskiej. Wiosna przyszła - czytelnicy rymują. Jakub Szymkowiak

Transkrypt

1 CZAS MOSINY Stowarzyszenie na Rzecz Rozwoju Ziemi Mosińskiej Wiosna przyszła - czytelnicy rymują Małgorzata Kaptur: r. aktualizacja: plakat - spacer z ornitologami i miłośnikami fotografii oraz plener plastyczny oraz inne wiersze Wszyscy mamy już dość zimy. Pani Janina Wiśniewska z Daszewic przysłała mi dziś dwa wiosenne wiersze, więc zamiast polityki posłuchajmy śpiewu skowronka. Niektórych ten luźny temat poirytuje, ale milcząca większość ;) zgodzi się ze mną, że nie samym chlebem (czyt. polityką) żyje człowiek. Pozdrawiam serdecznie Pani Janino. Teraz to już wiosna się na pewno pojawi... Jakub Szymkowiak

2 Miłośnikom fotografii, ptaków i Rogalina polecam. WIOSNA Och! wiosna idzie, wiosna miła! Serca nasze obudziła! Jest już blisko? - tuż za miedzą, Gdzie bociany w gnieździe siedzą. Jasne słoneczko mocniej przygrzewa, W zielone liście stroją się drzewa. Tam pęka brzoza, tu pachnie sosna, A wokół wszędzie, brzmi pieśń radosna! Każdy ogród pięknie się mieni, Od drzew kwitnących i traw zieleni. W ogrodach kwitną jabłonie i wiśnie, Z radości każdemu łza, w oku błyśnie. Hen! w dole szumi rzeczka wezbrana, Rozlewiska swe tworzy od rana. Tam brzęczą owadów roje, Ubranych w swe piękne godowe stroje. Lecą żurawie, drozdy, słowiki: W lesie i w polu pełno muzyki. Na łące z kwiatów kolorów wieniec. Tu rośnie jaskier, tam - żółty kaczeniec! Dziś dzieci przyszły przywitać wiosnę, Wszędzie tu słychać ich głosy radosne. Łąkowych zaś orkiestr słuchają nocą Gdy żaby w trawie głośno rechocą. Chciały zobaczyć na wzgórzu sosnę,

3 I wsłuchać się w świergot ptaków na wiosnę. Och! jak jest pięknie w polu i w lesie, Gdy wiosna świeże tchnienie tu niesie! r. J.W K W I E C I E Ń Srebrzystym głosem niby dzwonkiem, Zaśpiewajmy razem ze skowronkiem! Już jest ciepło - to już wiosna! Miła piękna i radosna! Idzie sobie prężnym krokiem, Kładąc się poświatą - a nie mrokiem. Słońce świat w krąg rozzłociło Drzewa liśćmi umaiło!. A obłoki jako śniegi, Wyzłacane mają brzegi! Mkną w przestrzeni w dal błękitów: Gdzie słoneczko sięga do zenitów. W zielone listki stroją się drzewa, Ptactwo po gajach i lasach śpiewa! Tu modrzew pęka, tam kalina rośnie Wokoło jest pięknie i z wiosną radośnie! Skowroneczku! - ptaszku szary! Opuść już mroczne moczary. Poleć w świat zbudzony wiosną I dzwoń ludziom pieśń radosną! Na polach, jest już ruch wzmożony, Rolnik będzie miał tu dobre plony! Pola ozdabia woń szmaragdowa, Młodych zbóż niby szata godowa. Ranka pewnego wśród młodej trawki Zajaśniały coraz to inne kwiatki: Śnieżyczka zakwitła, przebiśnieg zadzwonił, Wyszły tak szybko - jakby je kto gonił. Zawilce, przylaszczki i inne wiosny kwiecie Aromaty miłe wiatr od nich niesie.! Wiosna do życia budzi przyrodę, Kwitnące sady radują dusze młode. Rozkwitłe drzewa pachną tak mile Nad nimi krążą barwne motyle! Cudny świat jest dookoła! Gdy kukułka w lesie woła. Łąka cała niby wieniec, Ustroiła się w kaczeniec! Pola, łąki i drzewa się mienią, Pachnącą kwietniową zielenią. W kwietniu największe święto przypada, Wielkanoc! - więc się składa Wzajemnie wszystkim życzenia A Panu - hołd i uwielbienia! W ten radosny dzień - zadźwięczały dzwony! Wszystkie potrawy są już poświęcone. Jest palma, malowane jajeczko, I inne Wielkanocne, pyszne ciasteczko. Lany poniedziałek też nam przypomina, Że o starych zwyczajach się nie zapomina! Kontynuuje się tradycję i zwyczaje, Bo Janina to w Wiśniewska pamięci potomnych zostaje! Srebrzystymi głosy - jakoby dzwonkiem - Śpiewajmy razem ze wdzięcznym skowronkiem: Nadeszło już ciepło, nadeszła wiosna, Jasna i piękna, miła i radosna. Młoda - więc idzie dumnym, prężnym krokiem, Puszy się poświatą, lekceważy mrokiem. A słonce świat caluśki rozzłociło, Drzewa i krzewy listkami pokryło. Na niebie obłoki - białe niby śniegi, Jak serwis mają pozłacane brzegi. Pędzą w przestworzach w oddali błękitu, Goniąc słoneczko w drodze do zenitu. Zielonymi listki przystrojone drzewa, A w lasach i gajach ptactwo wdzięcznie śpiewa. Tutaj modrzew się budzi, tam kalina rośnie. Jakże tu jest pięknie, jak tutaj radośnie! i tak dalej i tak dalej... AS Wiórecki ( ludyczny)

4 Gość:, erf190.neoplus.adsl.tpnet.pl 2013/04/04 21:22:43 przedruk z HAJTPARKU - As Wiórecki to człek z Wiórka On nam zaraz wiersz wyciurka A że przybrał nick "ludyczny" Wiersz nie będzie polityczny Wnet "taboret' go tu poprze No i"nat"się też nie oprze Panią Gosie zdenerwuje Może go nie wykasuje Nam humoru dziś brakuje Springerowa nam go psuje Ale trzeba nieć nadzieję Może kiedyś stąd gdzieś zwieje Pisz więc Waści lecz o wiośnie Byle szczerze i radośnie. Gość:, dfq CZY? Pisząc o wiośnie swą twórczą troską Miałeś na myśli panią Twardowską Ona by warta takiej poezji Pełnej polotu jak i finezji. Gość: abuo Było zielono, nawet radośnie, ale wiórecki niby o wiośnie, a tak naprawdę o sobie prawi. Nic nie poradzę, nie lubię pawi. Gość: ludyczny

5 Skromność Cię bawi; Nie lubisz pawi. Ale na ogonie jego - Zaistniałeś kolego RegioGroup Sp. z o.o.