1. W obwodzie R=30 Ω. Rezystancja zastępcza obwodu widziana z zacisków AB wynosi: a) 60 Ω; b) 70 Ω; c) 80 Ω; d) 90 Ω.

Transkrypt

1 1. W obwodzie =30 Ω. ezystancja zastępcza obwodu widziana z zacisków B wynosi: B a) 60 Ω; b) 70 Ω; c) 80 Ω; d) 90 Ω. 2. W obwodzie =60 Ω. ezystancja zastępcza obwodu widziana z zacisków B nie wynosi: B a) 80 Ω; b) 90 Ω; c) 150 Ω; d) 240 Ω. 3. W obwodzie =60 Ω. ezystancja zastępcza obwodu wynosi: E a) 60 Ω; b) 120 Ω; c) 200 Ω; d) 240 Ω. 4. Przy zamkniętym wyłączniku K prąd I=27. E I K Po otwarciu wyłącznika K: a) I=27 ; b) I=18 ; c) I=13,5 ; d) I=6. 5. Gałęzią obwodu elektrycznego może być: a) pojedynczy element obwodu; b) układ kilku połączonych ze sobą szeregowo elementów obwodu; c) odcinek drogi przepływu prądu, wzdłuż której nie zmienia on swojej wartości; d) droga przepływu prądu łącząca dwa sąsiednie węzły. 6. Węzłem obwodu elektrycznego nazywamy punkt, w którym stykają się: a) dwie gałęzie obwodu; b) trzy gałęzie obwodu; c) cztery gałęzie obwodu; d) co najmniej dwie gałęzie obwodu. 7. Strzałka zwrotu prądu swoim grotem wskazuje: a) umowny kierunek przepływu ładunków ujemnych; b) punkt o potencjale wyższym; c) umowny kierunek przepływu ładunków dodatnich; d) punkt o potencjale niższym. 8. ezystancja przewodu jest wprost proporcjonalna do: a) konduktywności materiału przewodu; b) rezystywności materiału przewodu; c) długości przewodu; d) przekroju poprzecznego przewodu. 9. Źródłem pola elektrycznego jest każdy: a) nieruchomy ładunek elektryczny; b) poruszający się ładunek elektryczny; c) magnes trwały; d) przewód, w który płynie prąd. 10. Natężeniem pola elektrycznego w danym punkcie nazywa się: a) pracę jaką należy wykonać, aby przenieść ładunek z danego punktu pola do nieskończoności; b) siłę działającą na jednostkowy ładunek elektryczny wprowadzony do danego punktu pola; c) siłę działającą na ładunek elektryczny wprowadzony do danego punktu pola do wartości tego ładunku; d) pracę jaką należy wykonać, aby przenieść ładunek z danego punktu pola do nieskończoności do wartości tego ładunku. 2

2 11. Potencjał elektryczny w dowolnym punkcie pola to: a) praca jaką należy wykonać, aby przenieść jednostkowy ładunek elektryczny z danego punktu pola do nieskończoności; b) właściwość pola elektrycznego określającą zdolność pola do wykonania pracy; c) siła działająca na ładunek elektryczny wprowadzony do danego punktu pola do wartości tego ładunku; d) praca jaką należy wykonać, aby przenieść ładunek z danego punktu pola do nieskończoności do wartości tego ładunku. 12. Napięciem elektrycznym między dwoma punktami obwodu elektrycznego nie nazywa się: a) pracy jaką należy wykonać przy przenoszeniu ładunku elektrycznego pomiędzy tymi punktami; b) różnicy potencjałów pomiędzy tymi punktami; c) stosunku pracy jaką należy wykonać, aby przenieść ładunek elektryczny pomiędzy tymi punktami do wartości ładunku; d) pracy jaką należy wykonać, aby przenieść ładunek jednostkowy pomiędzy tymi punktami. 13. Pojemnością kondensatora nie jest: a) wielkość określająca zdolność kondensatora do gromadzenia ładunku elektrycznego; b) stosunek ładunku zgromadzonego na okładzinie kondensatora do napięcia występującego między okładzinami; c) stosunek napięcia pomiędzy okładzinami kondensatora do ładunku zgromadzonego na jego okładzinie; d) iloczyn napięcia pomiędzy okładzinami kondensatora i ładunku zgromadzonego na jego okładzinie. 14. Pojemność zastępcza baterii kondensatorów wynosi: 60µF 120µF 60µF 60µF a) 30 µf; b) 210 µf; c) 0,003 mf; d) 0,21 mf. 15. Pojemność każdego z kondensatorów wynosi 60 µf. Pojemność zastępcza baterii kondensatorów nie jest równa: a) 0,857 mf; b) 0,042 mf; c) 42 µf; d) 85,7 µf. 16. Pole magnetyczne może być wytworzone przez: a) stały prąd elektryczny; b) zmienny prąd elektryczny; c) nieruchome ładunki elektryczne; d) poruszające się ładunki elektryczne. 17. mienne pole magnetyczne może być wytworzone przez: a) nieruchomy magnes trwały ; b) wirujący magnes trwały; c) zmienne pole elektryczne; d) stały prąd elektryczny płynący w poruszającym się przewodzie. 18. W polu magnetycznym wytworzonym wskutek przepływu prądu elektrycznego przez przewód wartość indukcji magnetycznej zależy od: a) kształtu obwodu elektrycznego; b) liczby zwojów przewodnika; c) przekroju poprzecznego przewodu; d) natężenia prądu. 19. Jednostką natężenia pola magnetycznego nie jest: a) m -1 ; b) H m -1 ; c) tesla [T]; d) weber [Wb]. 20. Prawdziwe jest stwierdzenie, że jednostką: a) indukcyjności własnej jest tesla, a indukcji magnetycznej henr; b) indukcyjności własnej jest henr, a indukcji magnetycznej tesla; c) indukcyjności własnej jest henr, a indukcji magnetycznej m -1 ; d) indukcyjności własnej jest henr, a indukcji magnetycznej V s m Diamagnetyk jest ciałem, którego: a) własne pole magnetyczne osłabia pole zewnętrzne; b) własne pole magnetyczne wzmacnia pole zewnętrzne; c) względna przenikalność magnetyczna jest mniejsza od 1; d) względna przenikalność magnetyczna jest mniejsza od względnej przenikalności magnetycznej paramagnetyka. 22. Pętla histerezy ferromagnetyka przedstawia: a) zależność pomiędzy indukcją magnetyczną a natężeniem pola magnetycznego; b) krzywą zamkniętą, której powierzchnia jest miarą strat energii na przemagnesowanie ferromagnetyka; c) krzywą zamkniętą, której powierzchnia jest miarą strat energii wywołanych prądami wirowymi płynącymi w ferromagnetyku; d) zależność pomiędzy indukcją magnetyczną a siłą elektrodynamiczną. 23. Prawdą jest, że ferromagnetyk magnetycznie twardy: a) charakteryzuje się szeroką pętlą histerezy; b) charakteryzuje się wąską pętlą histerezy; c) służy do wytwarzania rdzeni elektromagnesów; d) służy do wytwarzania magnesów trwałych. 3

3 24. Siłą elektromotoryczną nie jest: a) siła powodująca przepływ prądu w obwodzie; b) siła z jaką pole magnetyczne działa na przewód z prądem; c) siła z jaką oddziaływają na siebie pola magnetyczne; d) siła oddziaływania pola elektrycznego na umieszczony w nim ładunek elektryczny. 25. Siła elektromotoryczna indukuje się: a) w cewce wirującej z prędkością wirowania strumienia magnetycznego skojarzonego z tą cewką; b) w przewodzie poruszającym się w stałym polu magnetycznym: c) w rdzeniu wykonanym ze stali, przy umieszczeniu nieruchomego rdzenia w zmiennym polu magnetycznym; d) w nieruchomym przewodzie umieszczonym w polu magnetycznym o indukcji B=const. 26. Wartość chwilowa napięcia sinusoidalnie zmiennego określona jest funkcją u(t)=325 sin(628 t). Wielkościami opisującymi to napięcie są: a) wartość skuteczna napięcia 325V, częstotliwość napięcia 50 Hz, faza początkowa napięcia 628 rad; b) wartość skuteczna napięcia 230V, częstotliwość napięcia 50 Hz, faza początkowa napięcia 0 rad; c) wartość skuteczna napięcia 325V, częstotliwość napięcia 100Hz, faza początkowa napięcia 628rad; d) wartość skuteczna napięcia 230, częstotliwość napięcia 100 Hz, faza początkowa napięcia 0 rad. 27. Częstotliwość napięcia, którego przebieg zmian jest opisany zależnością u(t) = 200 sin (314 t) nie wynosi: a) 50 Hz; b) 100 Hz; c) 150 Hz; d) 200 Hz. 28. Wartość maksymalna napięcia sinusoidalnie zmiennego jest: a) 2 większa od wartości skutecznej napięcia; b) 3 większa od wartości skutecznej napięcia; c) 2 mniejsza od wartości skutecznej napięcia; d) 3 mniejsza od wartości skutecznej napięcia. 29. Dla obwodu prądu sinusoidalnie zmiennego I prawo Kirchhoffa brzmi: a) suma algebraiczna prądów w węźle jest równa zeru; b) suma geometryczna wektorów natężeń prądów w węźle jest równa zeru; c) suma algebraiczna wartości chwilowych prądów w węźle jest równa zeru; d) suma algebraiczna prądów dopływających do węzła jest równa sumie algebraicznej prądów odpływających z węzła. 30. W obwodzie =X L, a przy zamkniętym wyłączniku K amperomierz 1 wskazuje 0, a amperomierz K XL XC Po otwarciu wyłącznika K amperomierze wskażą: a) 1-1 i ; b) 1-2 i 2-1 ; c) 1-1 i 2-2 ; d) 1-0 i W obwodzie =X L=X C. Wyłącznik K jest otwarty. K XL XC Po zamknięciu wyłącznika K wskazanie amperomierza: a) nie zmieni się; b) wzrośnie 2 razy; c) zmaleje 2 razy; d) wzrośnie 2 razy. 32. ysunek przedstawia schemat zastępczy odbiornika zasilanego ze źródła napięcia sinusoidalnie zmiennego. I XL XC Jeżeli X L< X C to: a) odbiornik ma charakter indukcyjny; b) prąd I wyprzedza w fazie napięcie ; c) odbiornik ma charakter pojemnościowy; d) prąd I opóźnia się w fazie za napięciem. 33. Wzór na moc czynną układu 3-fazowego nie można zapisać w postaci: a) 3 p I p sinφ; b) 3 f I f cosφ; 2 c) 3 f I f sinφ; d) 3. f I f 4

4 34. W układzie przedstawionym na rysunku, napięcie równe napięciu fazowemu sieci wskazuje woltomierz: L1 L2 L L V 3 L3 V 4 L N a) ; b) ; c) V 3; d) V Dwa odbiorniki 3-fazowe o jednakowych impedancjach włączono do tej samej sieci, o symetrycznych napięciach zasilających, w sposób przedstawiony na rysunku. Jeżeli amperomierz 1 wskazuje 3, to amperomierz 2 pokaże: L1 L2 L3 1 2 a) 1 ; b) 3 ; c) 9 ; d) Dwa odbiorniki 3-fazowe o jednakowych impedancjach włączono do tej samej sieci, o symetrycznych napięciach zasilających, w sposób przedstawiony na rysunku. Jeżeli amperomierz 1 wskazuje 3, to amperomierz 2 pokaże: 1 L1 L2 L3 2 a) 1 ; b) 9 ; c) 9 ; d) Kompensację mocy biernej indukcyjnej pobieranej przez odbiornik przeprowadza się w celu: a) zmniejszenia kąta przesunięcia fazowego pomiędzy napięciem zasilającym, a prądem pobieranym przez odbiornik; b) zwiększenia współczynnika mocy cosφ odbiornika; c) zmniejszenia współczynnika mocy cosφ odbiornika; d) zmniejszenia strat mocy w przewodach zasilających odbiornik. 38. akres pomiarowy woltomierza wynosi 10 V, liczba działek na skali jest równa 100, wychylenie wskazówki woltomierza wynosi 10 działek, zmierzone napięcie jest równe: a) 0,1 V; b) 1 V; c) 10 V; d) 100 V. 39. Woltomierzem klasy 1 o zakresie pomiarowym 200 V zmierzono napięcie 150 V, a amperomierzem klasy 0,5 o zakresie pomiarowym 20 zmierzono prąd 6. Nieprawdziwe jest stwierdzenie, że: a) pomiar napięcia 150 V jest dokładniejszy niż pomiar prądu 6 ; b) pomiar prądu 6 jest dokładniejszy niż pomiar napięcia 150 V; c) pomiar prądu 6 jest mniej dokładny niż pomiar napięcia 150 V; d) obydwa pomiary są tej samej dokładności. 40. ezystancja bocznika b amperomierza o rezystancji wewnętrznej = 0,3 Ω i zakresie 2, którym można zmierzyć prąd do 6 wynosi: a) 0,1 Ω; b) 0,15 Ω; c) 0,6 Ω; d) 0,9 Ω. 41. Woltomierzem, klasy 0,5 o zakresie 200 V, zmierzono napięcie 1) 100 V, 2) 150 V. Prawdziwe jest stwierdzenie, że: a) pomiar 1) jest dokładniejszy niż pomiar 2); b) pomiar 2) jest dokładniejszy niż pomiar 1); c) błąd pomiaru 1) wynosi 1%, a pomiaru 2) wynosi 0,667%; d) błąd pomiaru 1) wynosi 0,25%, a pomiaru 2) wynosi 0,375%. 42. W celu rozszerzania zakresu pomiarowego amperomierza prądu przemiennego: a) przyłącza się równolegle do ustroju pomiarowego opornik; b) przyłącza się szeregowo do ustroju pomiarowego opornik; c) stosuje się przekładnik napięciowy; d) stosuje się przekładnik prądowy. 43. W celu rozszerzania zakresu pomiarowego woltomierza napięcia przemiennego: a) przyłącza się równolegle do miernika opornik; b) przyłącza się szeregowo do miernika opornik; c) stosuje się przekładnik napięciowy; d) stosuje się przekładnik prądowy. 5

5 44. by rozszerzyć dwukrotnie zakres pomiarowy woltomierza należy dołączyć opornik: a) szeregowo o takiej samej rezystancji jak rezystancja wewnętrzna woltomierza; b) równolegle o takiej samej rezystancji jak rezystancja wewnętrzna woltomierza; c) szeregowo o dwukrotnie większej rezystancji jak rezystancja wewnętrzna woltomierza; d) równolegle o dwukrotnie większej rezystancji jak rezystancja wewnętrzna woltomierza. 45. W watomierzu zakres prądowy wynosi 2, zakres napięciowy 400 V, liczba działek na skali watomierza 100, wychylenie wskazówki watomierza 10 działek, zmierzona moc nie jest równa: a) 40 W; b) 80 W; c) 0,4 kw; d) 0,8 kw. 46. Schemat pokazany na rysunku przedstawia układ do pomiaru: V X a) dużych rezystancji metodą techniczną; b) małych rezystancji metodą techniczną; c) rezystancji metodą techniczną z dokładnie mierzonym prądem; d) rezystancji metodą techniczną z dokładnie mierzonym napięciem. 47. ezystancję X, której opór jest rzędu 500 Ω, wyznaczano w oparciu o pomiary wykonane w układach przedstawionych na rysunkach 1 i 2. Prawdą jest, że: ys. 1 ys. 2 V X V X a) pomiar rezystancji w układzie z rysunku 1 jest mniej dokładny niż w układzie z rysunku 2; b) obydwa pomiary są takiej samej dokładności; c) pomiar rezystancji w układzie z rysunku 1 jest dokładniejszy niż w układzie z rysunku 2. d) pomiar rezystancji w układzie z rysunku 2 jest dokładniejszy niż w układzie z rysunku mieniając rezystancję 2 mostka, którego schemat przedstawiono na rysunku, uzyskano w gałęzi z galwanometrem G prąd I G=0. ezystancję mierzoną x wyznacza się wtedy z zależności: X 2 I G=0 G 3 4 a) x ; b) x ; c) x = 4 ( 2) -1 3; d) x = ( 4) Obwody magnetyczne maszyn elektrycznych prądu przemiennego i transformatorów wykonuje się z pakietów blach stalowych wzajemnie od siebie odizolowanych, aby: a) zmniejszyć straty energii w rdzeniu pochodzące od prądów wirowych; b) zmniejszyć straty energii w rdzeniu pochodzące z histerezy; c) zapobiec oddziaływaniu pola magnetycznego na urządzenia zewnętrzne; d) zapewnić dobre chłodzenie uzwojeń. 50. Pole magnetyczne wirujące może być wytworzone w maszynie elektrycznej przez: a) magnes trwały obracający się dookoła własnej osi; b) jedno uzwojenie, przez które płynie prąd sinusoidalnie zmienny; c) dwa uzwojenia przesunięte w przestrzeni, przez które płyną prądy sinusoidalnie zmienne przesunięte w fazie; d) trzy uzwojenia przesunięte w przestrzeni, przez które płyną prądy sinusoidalnie zmienne przesunięte w fazie. 51. Pole magnetyczne wirujące nie jest wytwarzane w: a) 3-fazowej prądnicy synchronicznej; b) 3-fazowym transformatorze energetycznym; c) 1-fazowym transformatorze energetycznym; d) 1-fazowym silniku asynchronicznym. 6

6 52. W odniesieniu do transformatora energetycznego prawdą jest, że: a) zwojenie pierwotne zasila się napięciem zmiennym. Powstający strumień przecina oba uzwojenia (pierwotne i wtórne) indukując w nich siły elektromotoryczne; b) zwojenie pierwotne zasila się napięciem zmiennym. Powstający strumień przecina uzwojenie wtórne indukując w nim siłę elektromotoryczną; c) zwojenie pierwotne zasila się napięciem zmiennym lub stałym. Powstający strumień przecina oba uzwojenia (pierwotne i wtórne) indukując w nich siły elektromotoryczne; d) zwojenie pierwotne zasila się napięciem stałym. Powstający strumień przecina rdzeń transformatora indukując w nim siły elektromotoryczne. 53. zwojenie pierwotne transformatora energetycznego 1-fazowego zasilane jest napięciem zmiennym, a uzwojenie wtórne obciążone odbiornikiem rezystancyjnym. Prawdą jest, że siła elektromotoryczna indukuje się: a) w uzwojeniu wtórnym transformatora; b) w uzwojeniu pierwotnym transformatora; c) w rdzeniu transformatora; d) w odbiorniku. 54. astosowanie transformatorów energetycznych umożliwia zmniejszenie wartości: a) przesyłanego prądu; b) strat przesyłanej energii elektrycznej; c) przesyłanej mocy elektrycznej; d) napięcia zasilającego. 55. W stanie jałowym transformatora występują: a) straty w rdzeniu oraz w uzwojeniu pierwotnym i wtórnym transformatora; b) tylko niewielkie straty w uzwojeniach transformatora; c) nie występują żadne straty; d) praktycznie tylko straty w rdzeniu transformatora. 56. Napięcie zwarcia transformatora to: a) napięcie, które występuje na zaciskach wtórnych transformatora, gdy uzwojenie pierwotne zasilane jest napięciem znamionowym, przy zwartym uzwojeniu wtórnym; b) napięcie, które powoduje uszkodzenie izolacji uzwojeń skutkujące zwarciem międzyzwojowym; c) napięcie jakim należy zasilić uzwojenie pierwotne, aby w zwartym uzwojeniu wtórnym płynął prąd zwarcia; d) napięcie jakim należy zasilić uzwojenie pierwotne aby, przy zwartych zaciskach uzwojenia wtórnego, płynął w nim prąd znamionowy. 57. Moc znamionową transformatora nie definiuje się jako: a) mocy czynnej oddawanej przez uzwojenie wtórne; b) mocy pozornej oddawanej przez uzwojenie wtórne; c) mocy pozornej pobieranej przez uzwojenie pierwotne; d) mocy czynnej pobieranej przez uzwojenie pierwotne. 58. Podwyższenie napięcia międzyfazowego sieci (przy tej samej przesyłanej mocy) powoduje w przewodach zasilających: a) zmniejszenie strat mocy; b) zwiększenie strat mocy; c) zmniejszenie natężenia przepływającego prądu; d) zwiększenie natężenia przepływającego prądu. 59. asada działania 3-fazowej prądnicy synchronicznej nie może brzmieć: a) zwojenie stojana zasila się prądem stałym, a wirnik napędza. Powstający wirujący strumień magnetyczny przecina uzwojenia stojana indukując w nich siły elektromotoryczne; b) zwojenie wirnika zasila się prądem stałym, a wirnik napędza. Powstający wirujący strumień magnetyczny przecina uzwojenia stojana indukując w nich siły elektromotoryczne; c) zwojenie wirnika zasila się prądem stałym, a wirnik napędza. Powstający wirujący strumień magnetyczny przecina uzwojenia stojana i wirnika indukując w nich siły elektromotoryczne; d) zwojenie stojana zasila się prądem stałym, a wirnik napędza. Powstający wirujący strumień magnetyczny przecina uzwojenia stojana i wirnika indukując w nich siły elektromotoryczne. 60. W 3-fazowej prądnicy synchronicznej w wyniku wirowania strumienia magnetycznego indukują się siły elektromotoryczne: a) w uzwojeniach wirnika; b) w uzwojeniach stojana; c) w uzwojeniach twornika; d) w uzwojeniach magneśnicy. 61. Funkcji twornika nie pełni: a) w prądnicy synchronicznej uzwojenie wirnika; b) w silniku asynchronicznym uzwojenie stojana; c) w prądnicy synchronicznej uzwojenie stojana; d) w silniku asynchronicznym uzwojenie wirnika. 62. asada działania 3-fazowego silnika asynchronicznego może brzmieć: a) zwojenia stojana zasila się napięciem 3-fazowym sinusoidalnie zmiennym, w wyniku czego powstaje wirujący strumień magnetyczny. Strumień ten indukuje w uzwojeniach wirnika siły elektromotoryczne, pod wpływem których płyną prądy. Wskutek oddziaływania pola magnetycznego stojana na uzwojenia wirnika, w których płyną prądy powstaje moment obrotowy powodujący ruch wirnika; b) zwojenia magneśnicy zasila się napięciem 3-fazowym sinusoidalnie zmiennym, w wyniku czego powstaje wirujący strumień magnetyczny. Strumień ten indukuje w uzwojeniach wirnika siły elektromotoryczne, pod wpływem których płyną prądy. Wskutek oddziaływania pola magnetycznego magneśnicy na uzwojenia wirnika, w których płyną prądy powstaje moment obrotowy powodujący ruch wirnika; c) zwojenia twornika zasila się napięciem 3-fazowym sinusoidalnie zmiennym, w wyniku czego powstaje wirujący strumień magnetyczny. Strumień ten indukuje w uzwojeniach wirnika siły elektromotoryczne, pod wpływem których płyną prądy. Wskutek oddziaływania pola magnetycznego twornika na uzwojenia wirnika, w których płyną prądy powstaje moment obrotowy powodujący ruch wirnika; d) zwojenia stojana zasila się napięciem 3-fazowym sinusoidalnie zmiennym, w wyniku czego powstaje wirujący strumień magnetyczny. Strumień ten indukuje w uzwojeniach twornika siły elektromotoryczne, pod wpływem których płyną prądy. Wskutek oddziaływania pola magnetycznego stojana na uzwojenia twornika, w których płyną prądy powstaje moment obrotowy powodujący ruch twornika. 7

7 63. Prędkość wirowania pola magnetycznego w silniku asynchronicznym można zwiększyć: a) zmniejszając rezystancję uzwojenia wirnika; b) zwiększając napięcie zasilające; c) zwiększając częstotliwość napięcia zasilającego; d) zmniejszając liczbę par biegunów uzwojenia stojana. 64. Prędkość znamionowa 3-fazowego silnika asynchronicznego wynosi 1440 obr min -1. Poślizg znamionowy tego silnika jest równy po zaokrągleniu: a) 1%; b) 0,02; c) 3%; d) 0, Prędkość znamionowa 3-fazowego silnika asynchronicznego wynosi 2930 obr min -1. Poślizg znamionowy tego silnika nie jest: a) równy 2,4%; b) mniejszy od 2,3%; c) równy 2,3 %; d) większy od 2,3%. 66. Moc znamionowa silnika asynchronicznego podawana na jego tabliczce znamionowej jest: a) mocą czynną pobieraną przez silnik z sieci elektroenergetycznej; b) mocą czynną oddawaną na wale silnika; c) mocą pozorną oddawaną na wale silnika; d) mocą czynną pobieraną przez silnik z sieci elektroenergetycznej pomniejszoną o straty mocy czynnej w silniku. 67. Sprawność silnika asynchronicznego jest równa stosunkowi: a) mocy czynnej pobieranej przez silnik z sieci do mocy czynnej oddawanej na wale silnika; b) mocy czynnej oddawanej na wale silnika do mocy czynnej pobieranej z sieci; c) mocy czynnej pobieranej z sieci do różnicy mocy czynnej pobieranej z sieci i strat mocy czynnej w silniku; d) strat mocy czynnej w silniku do mocy czynnej oddawanej na wale silnika. 68. zwojenie stojana silnika asynchronicznego 3-fazowego zasilanego z sieci publicznej o napięciu międzyfazowym równym 400 V nie łączy się w trójkąt gdy: a) napięcie międzyfazowe sieci jest równe mniejszemu napięciu znamionowemu silnika; b) napięcia znamionowe silnika wynoszą 400/690 V; c) napięcia znamionowe silnika wynoszą 230/400 V; d) napięcie międzyfazowe sieci jest równe większemu napięciu znamionowemu silnika. 69. ealizację połączenia uzwojeń stojana silnika asynchronicznego 3-fazowego w gwiazdę przedstawia rysunek: a) L 1 L 2 L 3 b) c) L 1 L 2 L 3 L 1 L 2 L 3 d) L 1 L 2 L 3 1 W 1 1 W 1 1 W 1 1 W 1 W 2 2 W 2 2 W 2 2 W Po podłączeniu nieruchomego silnika asynchronicznego do sieci, prąd w uzwojeniach stojana: a) wzrasta wraz ze wzrostem prędkości obrotowej wirnika; b) nieznacznie zależy od prędkości obrotowej wirnika w całym zakresie zmian prędkości; c) znacznie maleje w pobliżu prędkości synchronicznej; d) ma maksymalną wartość przy prędkości wirnika równej połowie prędkości synchronicznej. 71. Moment obrotowy silnika asynchronicznego powstaje w wyniku: a) oddziaływania na siebie pól magnetycznych stojana i wirnika; b) oddziaływania ładunków elektrycznych zgromadzonych w uzwojeniach stojana i wirnika; c) istnienia sił promieniowego naciągu magnetycznego działającego na wirnik; d) istnienia sił magnetycznych stycznych do zewnętrznej powierzchni wirnika. 72. Silnik asynchroniczny pracuje obciążony momentem oporowym pochodzącym od napędzanej maszyny. Przy zmniejszeniu napięcia zasilającego silnik nastąpi równocześnie: a) spadek poślizgu krytycznego i momentu krytycznego silnika; b) spadek prędkości obrotowej i momentu obrotowego silnika; c) spadek prędkości obrotowej i momentu znamionowego silnika; d) wzrost poślizgu i spadek momentu obrotowego silnika. 73. Na wartość momentu rozruchowego silnika asynchronicznego 3-fazowego ma wpływ: a) sposób połączenia uzwojeń stojana; b) wartość napięcia zasilającego; c) częstotliwość napięcia zasilającego; d) wartość rezystancji obwodu wirnika. 74. Trójfazowy silnik asynchroniczny o wirniku głębokożłobkowym w porównaniu ze zwykłym silnikiem jednoklatkowym o tej samej mocy: a) ma większy moment rozruchowy; b) ma mniejszy moment rozruchowy; c) pobiera większy prąd podczas rozruchu; d) pobiera mniejszy prąd podczas rozruchu. 75. większenie częstotliwości napięcia zasilającego silnik asynchroniczny nie powoduje zwiększenia: a) prędkości obrotowej wirnika; b) prędkości synchronicznej; c) prędkości znamionowej silnika; d) prędkości wirowania pola magnetycznego. 76. mianę kierunku wirowania wirnika w silniku asynchronicznym 3-fazowym można uzyskać: a) zmieniając kierunek wirowania pola magnetycznego; b) zwiększając prędkość wirowania wirnika powyżej prędkości synchronicznej; c) zmieniając kolejność faz sieci zasilającej silnik; d) krzyżując połączenia dwóch dowolnych uzwojeń fazowych silnika z dwoma przewodami fazowymi sieci. 8

8 77. kład energoelektroniczny soft start stosowany do rozruchu silników umożliwia zmniejszenie prądu rozruchowego silnika poprzez: a) włączenie w obwód wirnika rezystancji dodatkowej o kontrolowanej wartości; b) zmniejszenie napięcia zasilającego silnik; c) włączenie w obwód stojana reaktancji indukcyjnej; d) zmniejszenie momentu obciążenia silnika. 78. mniejszenie prądu rozruchowego silnika asynchronicznego 3-fazowego klatkowego poprzez zmniejszenie napięcia zasilającego w czasie rozruchu silnika można uzyskać stosując: a) silnik z wirnikiem dwuklatkowym; b) układ do łagodnego rozruchu (soft start); c) przełącznik gwiazda-trójkąt; d) autotransformator włączany w obwód wirnika. 79. Podczas rozruchu 3-fazowego silnika asynchronicznego o wirniku dwuklatkowym następuje wzrost rezystancji obwodu wirnika na drodze przepływu prądu wskutek: a) włączenia się dodatkowej rezystancji w obwód klatki zewnętrznej wirnika; b) włączenia się dodatkowej rezystancji w obwód klatki wewnętrznej wirnika; c) wskutek wypierania prądu do klatki zewnętrznej wirnika; d) wskutek przepływu prądu tylko przez klatkę wewnętrzną wirnika. 80. Przy zastosowaniu do rozruchu silnika asynchronicznego 3-fazowego klatkowego przełącznika gwiazda-trójkąt, w pierwszej fazie rozruchu uzwojenia stojana łączy się w gwiazdę. Napięcie na fazie uzwojenia stojana jest wtedy: a) 3 razy większe niż przy połączeniu uzwojeń stojana w trójkąt; b) 3 razy mniejsze niż przy połączeniu uzwojenia stojana w trójkąt; c) 3 razy mniejsze niż przy połączeniu uzwojenia stojana w trójkąt; d) 3 razy większe niż przy połączeniu uzwojenia stojana w trójkąt. 81. Silnika asynchronicznego 3-fazowego klatkowego nie można uruchomić z sieci publicznej, o napięciu międzyfazowym 400V, za pomocą przełącznika gwiazda-trójkąt jeżeli m. in.: a) moc znamionowa silnika wynosi 17 kw; b) napięcie znamionowe silnika jest równe 400 V; c) rozruch silnika jest ciężki; d) moc znamionowa silnika wynosi 7,5 kw. 82. Jednym z warunków podłączenia do sieci publicznej, o napięciu międzyfazowym 400V, silnika asynchronicznego trójfazowego klatkowego za pomocą przełącznika gwiazda-trójkąt jest: a) wyprowadzenie na tabliczkę zaciskową silnika 6 końcówek uzwojeń stojana; b) przystosowanie uzwojeń stojana silnika normalnie do pracy przy połączeniu w trójkąt; c) ograniczenie w czasie rozruchu momentu obciążenia pochodzącego od maszyny roboczej do wartości mniejszej niż 0,3 momentu znamionowego silnika; d) napięcie znamionowe silnika równe 230/400 V. 83. Wielkościami typowymi dla silników asynchronicznych 3-fazowych dużych mocy są: a) znamionowa sprawność silnika 0,75; znamionowy współczynnik mocy 0,75; b) znamionowa sprawność silnika 0,75; znamionowy współczynnik mocy 0,93; c) znamionowa sprawność silnika 0,93; znamionowy współczynnik mocy 0,75; d) znamionowa sprawność silnika 0,93; znamionowy współczynnik mocy 0, asada działania 1-fazowego silnika asynchronicznego może brzmieć: a) Dwa uzwojenia stojana silnika zasila się napięciem 3-fazowym. Powstający wirujący strumień magnetyczny przecina uzwojenia wirnika i indukuje w nich siły elektromotoryczne. Pod ich wpływem w obwodzie wirnika płyną prądy. Wskutek oddziaływania pola wirującego stojana na uzwojenia wirnika, w którym płyną prądy powstaje moment obrotowy; b) Dwa uzwojenie stojana silnika zasila się napięciem 1-fazowym. Powstający wirujący strumień magnetyczny przecina uzwojenia wirnika i indukuje w nich siły elektromotoryczne. Pod ich wpływem w obwodzie wirnika płyną prądy. Wskutek oddziaływania pola wirującego stojana na uzwojenia wirnika, w którym płyną prądy powstaje moment obrotowy; c) Dwa uzwojenia stojana silnika zasila się napięciem 1-fazowym. Powstający wirujący strumień magnetyczny przecina uzwojenia stojana i indukuje w nich siły elektromotoryczne. Pod ich wpływem w obwodzie wirnika płyną prądy. Wskutek oddziaływania pola wirującego stojana na uzwojenia wirnika, w którym płyną prądy powstaje moment obrotowy; d) Dwa uzwojenia stojana silnika zasila się napięciem 3-fazowym. Powstające wirujące pole magnetyczne przecina uzwojenia stojana i indukuje w nich siły elektromotoryczne. Pod ich wpływem w obwodzie wirnika płyną prądy. Wskutek oddziaływania pola wirującego stojana na uzwojenia wirnika, w którym płyną prądy powstaje moment obrotowy. 85. Stycznik elektromagnetyczny sterowany przyciskami pełni w obwodzie funkcję: a) łącznika; b) zabezpieczenia przeciwzwarciowego; c) zabezpieczenia zanikowego; d) środka ochrony przeciwporażeniowej przy dotyku bezpośrednim. 86. estyki główne stycznika elektromagnetycznego nie są zestykami: a) zwiernymi; b) rozwiernymi; c) zamykającymi i otwierającymi główne tory prądowe; d) podtrzymującymi cewkę stycznika. 87. W styczniku elektromagnetycznym, do tzw. podtrzymania cewki stycznika są wykorzystywane: a) zestyki główne zwierne; b) zestyki pomocnicze zwierne; c) zestyki pomocnicze rozwierne; d) zestyki główne rozwierne. 88. Przeciążenie silnika elektrycznego nie występuje, gdy prąd pobierany przez silnik z sieci jest równy: a) 0,9 prądu znamionowego silnika; b) prądowi znamionowemu silnika; c) 1,05 prądu znamionowego silnika; d) 1,1 prądu znamionowego silnika. 9

9 89. Przyczyną przeciążenia silnika elektrycznego może być: a) uszkodzenie izolacji uzwojeń silnika; b) zanik napięcia w obwodzie jednego z przewodów zasilających silnik; c) zbyt duży moment oporowy, jaki stawia silnikowi napędzana maszyna; d) zetknięcie przewodu zasilającego z obudową silnika. 90. abezpieczeniem przeciwprzeciążeniowym silnika asynchronicznego 3-fazowego o prądzie znamionowym 14, prądzie rozruchowym 108, jest wyzwalacz termobimetalowy. Powinien on być nastawiony na wartość prądu zadziałania równą: a) 13 ; b) 15 ; c) 37 ; d) Do zabezpieczeń przeciwprzeciążeniowych silnika elektrycznego nie zalicza się: a) bezpieczników topikowych; b) przekaźników termobimetalowych; c) wyłączników różnicowo-prądowych; d) przełączników gwiazda-trójkąt. 92. abezpieczeniem przeciwzwarciowym silnika asynchronicznego trójfazowego o prądzie znamionowym 15 i prądzie rozruchowym 120 może być: a) wyłącznik instalacyjny typu S o prądzie znamionowym 16 i charakterystyce czasowo-prądowej typu D; b) stycznik elektromagnetyczny wyposażony w przekaźnik termobimetalowy nastawiony na prąd zadziałania 16 ; c) wyłącznik silnikowy wyposażony w wyzwalacz elektromagnetyczny nastawiony na prąd zadziałania 200 ; d) wyłącznik różnicowo-prądowy o prądzie znamionowym W warunkach, w których rezystancja ciała człowieka względem ziemi jest mniejsza niż 1000 Ω, napięciem sinusoidalnie zmiennym o częstotliwości 50 Hz bezpiecznym dla człowieka jest: a) 6 V; b) 12 V; c) 25 V; d) 50 V. 94. W warunkach normalnych (rezystancja ciała człowieka względem ziemi jest większa niż 1000 Ω) napięciem stałym bezpiecznym dla człowieka jest: a) 100 V; b) 150 V; c) 80 V; d) 50 V. 95. Środkiem ochrony przeciwporażeniowej przed dotykiem bezpośrednim jest: a) izolowanie stanowiska pracy; b) obudowa urządzenia; c) połączenie wyrównawcze; d) umieszczenie części czynnej poza zasięgiem ręki. 96. Przez dotyk pośredni rozumie się dotknięcie każdej części: a) przewodzącej dostępnej; b) przewodzącej dostępnej, na której pojawiło się napięcie w wyniku uszkodzenia izolacji; c) przewodzącej dostępnej, na której pojawiło się napięcie dotykowe; d) przewodzącej, znajdującej się pod napięciem podczas normalnej pracy. 97. Środkiem ochrony przeciwporażeniowej dodatkowej nie jest: a) separacja elektryczna; b) samoczynne wyłączenie zasilania; c) izolacja ochronna; d) izolacja robocza. 98. Najczęściej stosowanym środkiem ochrony przeciwporażeniowej przy dotyku pośrednim jest samoczynne wyłączenie zasilania. rządzeniami wyłączającymi obwód, w którym powstało zagrożenie, mogą być: a) bezpieczniki topikowe; b) wyłączniki instalacyjne typu S; c) wyłączniki różnicowo-prądowe; d) styczniki. 99. Wyłącznik różnicowo-prądowy powinien wyłączyć zasilanie odbiornika, jeżeli: a) prąd upływający do ziemi przekroczy wartość znamionowego prądu różnicowego wyłącznika; b) prąd płynący w przewodach zasilających przekroczy wartość prądu znamionowego wyłącznika; c) na metalowej obudowie odbiornika pojawi się niebezpieczne napięcie dotykowe; d) prąd upływający do ziemi przekroczy wartość znamionowego prądu wyłącznika rządzenie II klasy ochronności to każde urządzenie: a) posiadające izolację o co najmniej podwójnej wytrzymałości elektrycznej i mechanicznej w stosunku do wymagań stawianych izolacji roboczej; b) użytkowane na izolowanych stanowiskach; c) zasilane przez transformator separacyjny; d) posiadające izolację ochronną. 10