Rozdział 5. Konstrukcje stalowe Programy wspomagające

Transkrypt

1 Rozdział 5. Konstrukcje stalowe Programy wspomagające 5.1 Wykaz stali z projektu Program służy do wykonywania wykazu stali z wielu rysunków. Może być również wykorzystywany do sprawdzania poprawności opisu stali na wykonywanym rysunku. Aby korzystać z programu należy wczytać do jego bazy dane z jednego lub więcej rysunków. Program drukuje wykazy bezpośrednio do rysunku, do pliku RTF (Word, StarWriter), do pliku CSV(Excel). Program nie ma możliwości automatycznego uaktualniania bazy danych rysunków. Program nie jest dostępny w wersji demonstracyjnej RFD. Za pomocą jednego z poniższych poleceń Command: ew3 [BAZA] [WYKAZ] [STALI Z PROJ.] otwierane jest poniższe okno dialogowe:

2 126 AutoCAD. Konstrukcje Budowlane Rysunek : Okno wykazu stali. Wybranie przycisku DODAJ AKTYWNY powoduje dodanie do bazy programu danych z kolejnego rysunku. W trakcie wczytywania danych program wykonuje szereg dodatkowych, opisanych poniżej operacji. Za każdym razem program poprosi użytkownika o sprawdzenie i ewentualną korektę opisu rysunku wyświetlając poniższe okno dialogowe. Rysunek: Okno korekty opisu. Jeżeli rysunek zwiera pozycje nietypowe program poprosi o podanie ich powierzchni malowania. Program wyświetli okno informacyjne i nie pozwoli na dopisanie rysunku do bazy w następujących sytuacjach: rysunek nie zawiera pozycji lub elementów opisu RFD. numery pozycji lub nazwy elementów w rysunku powtarzają sie. nazwa elementu z wczytywanego rysunku jest identyczna jak nazwa jednego z elementów wczytanych już do bazy danych.

3 Rozdział 5 Kratki 127 Jeżeli rysunek jest wczytywany do bazy danych po raz kolejny, wcześniejszy wpis zostaje zastąpiony nowymi danymi (na liście zmienia się tylko data wczytania do bazy umieszczona przy nazwie rysunku). Jeżeli rysunek jest wczytywany do bazy po raz pierwszy jego nazwa pojawia się na liście bezpośrednio pod nazwą aktualnie zaznaczonego rysunku (rysunki będą drukowane w takiej kolejności w jakiej widoczne są na liście). Wybranie przycisku USUŃ powoduje usunięcie z listy zaznaczonego rysunku. Wybranie przycisku RESET powoduje usunięcie z listy wszystkich rysunków. Po wybraniu przycisku SORTUJ program podejmuje próbę posortowania listy rysunków według zadanych kryteriów. Sposób sortowania definiujemy w oknie otwierającym się po wybraniu przycisku OPCJE. Okno to zawiera pokazaną poniżej sekcję Sortowanie Bazy. Rysunek : Ustawienia sposobu sortowania bazy. Sposób ustawienia opcji sortowania zależy od przyjętej konwencji nazewnictwa rysunków. Program zakłada jedynie że w nazwie rysunku znajduje się grupa cyfr decydująca o miejscu rysunku w bazie danych. Sposób działania programu dla przykładowych ustawień jest następujący: Znak * Odcinam 0 Sortuję wg. 3 Hala*Stal*Słupy*001 Hala*Schody012 Hala255 Znak _ Odcinam 1 Sortuję wg. 2 Hala_Stal_Słupy_01_rew04 Hala_Podest_012_wersjaB Hala-Belki255 Znak _ Odcinam 4 Sortuję wg _Hala_Stal_Słupy_rew _Hala_Schody_ _Hala_Słupy Program wykonuje wykaz stali ze wszystkich rysunków umieszczonych w bazie danych. Jeżeli w trakcie pracy zachodzi potrzeba wydrukowania tylko jednego lub kilku wybranych rysunków należy nacisnąć przycisk + znajdujący sie w prawym dolnym rogu sekcji Baza. Po naciśnięciu przycisku wygląd głównego okna programu zmieni się.

4 128 AutoCAD. Konstrukcje Budowlane Rysunek : Okno wykazu stali w trybie wyboru. W tym trybie program drukuje rysunki znajdujące się na dolnej liście. Aby rysunek pojawił się na dolnej liście wystarczy kliknąć jego nazwę na liście górnej. Powrót do standardowego trybu pracy programu następuje po wciśnięciu przycisku - widocznego w prawym dolnym rogu ramce Baza. W ramce Wybierz dane wybierany jest sposób w jaki dane zgromadzone w bazie zostaną zaprezentowane na wydruku. Z listy WIDOK można wybrać : Rys-El-Poz - wydruk pozycji z podziałem na rysunki i elementy El-Poz wydruk pozycji z podziałem na elementy Rys-El wydruk elementów wysyłkowych (z podziałem na rysunki) SumaPoz wydruk sumaryczny materiałów Z listy WYKAZ można wybrać : STAL - wydruk wszystkich pozycji Profile tylko profile Wyroby tylko wyroby Blachy tylko blachy El zlaczne tylko elementy złączne Dodatkowo użytkownik może modyfikować wygląd wydruku za pomocą okna wyświetlanego po naciśnięciu przycisku OPCJE.

5 Rozdział 5 Kratki 129 Rysunek : Opcji. Można tu wybrać skąd pobierane są informacje o rewizjach dla wykazu elementów wysyłkowych. Czy w wykazie elementów wysyłkowych ma się pojawić informacja o powierzchni malowania elementu. W jaki sposób numerowane mają być strony w wykazie stali. W jaki sposób sortowane mają być blachy w wykazie sumarycznym. W jaki sposób sortowane mają być rysunki w bazie danych programu. W celu wykonania wydruku do rysunku należy kliknąć przycisk RYSUNEK w sekcji Drukuj do, i wskazać punkt wstawienia wykazu. W celu wykonania wydruku do pliku należy kliknąć przycisk DOKUMENT w sekcji Drukuj do. W otwartym oknie dialogowym Rysunek : Okno zapisu do pliku.

6 130 AutoCAD. Konstrukcje Budowlane Należy w polu Nazwa pliku wpisać pełną ścieżkę dostępu do tworzonego pliku a w polu Typ: Wskazać typ tworzonego pliku (.rtf lub.csv). Dla ułatwienia okno Zapisz w : zawiera ścieżki dostępu do kilku ostatnio zapisywanych plików. Plik wykazu należy utworzyć w istniejącym katalogu. Zapis dużych plików na wolniejszych komputerach może trwać kilkanaście sekund. Przycisk MEMO otwiera okno dialogowe służące do archiwizowania bazy danych programu. Rysunek : Okno archiwizacji. Użytkownik musi podać pełną ścieżkę dostępu do pliku a następnie za pomocą odpowiedniego przycisku utworzyć lub wczytać do bazy plik archiwum. Przycisk ZNAJDZ otwiera okno dialogowe służące do wyszukiwania w bazie danych wybranych typów pozycji. Rysunek : Okno wyszukiwania. Na pierwszej liście rozwijanej sekcji Wybierz należy wybrać jedną z kategorii Braki, STAL, Profile, Wyroby, Blachy, El zlaczne. Program przeszukuje bazę danych i jeśli odnajdzie odpowiednie pozycje uaktywnia listę Typ i przycisk Pokaż. Po wybraniu na liście Typ szukanego typu pozycji i kliknięciu przycisku Pokaż program wyświetla poniżej listę z numerami pozycji i nazwami elementów do których te pozycje są przypisane.

7 Rozdział 5 Kratki 131 W wypadku wybrania kategorii Braki program wyszuka i wyświetli numery pozycji które najprawdopodobniej zostały usunięte z rysunku ale w dalszym ciągu są przypisane do istniejących elementów. Przyciski Pozycja i Element wyświetlają krótkie informacje na temat pozycji i elementu wskazanego na głównej liście programu. Przycisk Suma Pozycji jest w obecnej wersji programu nieaktywny. Przycisk PODGLĄD otwiera okno dialogowe służące do przeglądania bazy danych programu. Rysunek : Okno wyszukiwania. Program wyświetla listę rysunków zapisanych w bazie. Wskazanie nazwy rysunku powoduje wyświetlenie poniżej listy elementów zapisanych w danym rysunku. Wskazanie napisu WSZYSTKIE! znajdującego się na końcu listy powoduje wyświetlenie poniżej listy wszystkich elementów zapisanych w bazie. Wskazanie elementu znajdującego się na liście elementów powoduje wyświetlenie poniżej listy pozycji tego elementu. Przyciski Pozycja, Element i Rysunek wyświetlają krótkie informacje na temat pozycji, elementu i rysunku wskazanego na odpowiedniej liście programu. W sekcji wykaz można wpisać tytuł wykazu wraz z nazwiskiem i imieniem osoby sporządzającej. Zostaną one użyte przez program do opisu wykazu elementów wysyłkowych i sumarycznego wykazu pozycji.

8 132 AutoCAD. Konstrukcje Budowlane 5.2 Profile i śruby użytkownika Aplikacja pozwala na tworzenie własnych baz danych i procedur rysowania profili. W tym podrozdziale omówiony zostanie program umożliwiający wykorzystanie takich procedur Parametry profilu Command: ru [BAZA]-[PROFIL UŻYTKOW.] Polecenie otwiera się okno główne profilu użytkownika. Działanie poszczególnych poleceń jest takie samo jak w programie obsługującym standardowe profile aplikacji. Listy Typ i Rozmiar pozwalają dokonać wyboru odpowiedniego profilu. Przyciski grupy Rysuj uruchamiają procedury rysowania wybranego profilu w przekroju, widoku z góry lub widoku z boku. Pola wyboru tej grupy pozwalają dodać do rysunku ofsety, oś i opis profilu. Przycisk WSKAŻ służy do wczytywania parametrów profilu z rysunku. Przycisk EDYTUJ pozwala na przejście do okna edycji profilu. Przycisk OPIS otwiera okno do wstawiania pozycji opisu profilu użytkownika.

9 Rozdział 5 Kratki Opis pozycji Command: stu [ODNOŚNIKI]- [STAL OPIS]-[PROFIL UŻYTKOW.-OPIS] Okno do wstawiania pozycji opisu profilu użytkownika działa identycznie jak standartowe. Opcja POZYCJA podaje numer opisywanej pozycji. Po otwarciu okna sugerowany jest zawsze pierwszy wolny numer na rysunku. Można zmienić ten numer na inny (wyższy), nie występujący na rysunku. Jeżeli zostanie wpisany numer pozycji już występującej, program informuje o tym Użytkownika i przechodzi do edycji istniejącej pozycji o wpisanym numerze, nie pozwalając na wstawienie po raz drugi opisu pozycji o tym samym numerze. W polu OPIS wpisujemy nazwę pozycji (np. IPBS300, HKS300-2). Po jego wpisaniu, program wyszukuje w swojej bazie dane dotyczące wpisanego profilu. Odczytuje jego ciężar jednostkowy. W odróżnieniu od okna standardowego należy zwracać uwagę na wielkość liter. Jeżeli profil nie został znaleziony w bazie zostanie wyświetlone okienko informacyjne. W polu DLUGOSC podajemy całkowitą długość pozycji w milimetrach. Pole STAL określa typ stali, z jakiej wykonana jest pozycja. Po otwarciu okna program domyślnie przyjmuje rodzaj stali określony dla ostatnio wpisanej (edytowanej) pozycji. W szczególnych przypadkach w tym oknie można wpisać dowolny tekst, nie będący nazwą gatunku stali. W polu UWAGI można wpisać krótki tekst, który pojawi się w rubryce Uwagi w Wykazie Stali Profilowej. Wypełnienie tego pola nie jest wymagane. Przycisk WSKAZ służy do wskazywania na rysunku symbolu pozycji. Po wskazaniu można przeprowadzić edycję wskazanego opisu. Przycisk W pozwala na wczytanie ze wskazanego na rysunku profilu jego nazwy i typu. Zamiast wpisywać ręcznie w oknie tekst opisu (np. IPBS300), można ten profil wskazać na rysunku, pod warunkiem że jest wcześniej prawidłowo narysowany. Przycisk ZMIEN powoduje zapisanie w istniejącej (edytowanej) pozycji zmian wprowadzonych w oknie dialogowym. Przyciski ZMIEN i WSTAW nigdy nie są aktywne jednocześnie. Przycisk WSTAW uruchamia procedurę wstawiania nowej pozycji do rysunku. Użycie przycisku PRZELICZ powoduje przeliczenie i uaktualnienie ciężaru pozycji. Ponieważ wartości w polach Gjedn. i G można w razie potrzeby edytować ręcznie, przycisk służy też do przywracania wartości domyślnych. Używanie tej funkcji nie jest obowiązkowe, przeliczenie następuje zawsze automatycznie po zamknięciu okna przyciskiem ZMIEN lub WSTAW. Jednak dla dodatkowej kontroli, możliwe jest wykonanie przeliczenia przed zamknięciem okna. Powyższe okno otwiera się też po wpisaniu na klawiaturze polecenia Command: ed i wskazaniu opisu pozycji użytkownika. Program przechodzi wtedy automatycznie do edycji wskazanego opisu.

10 134 AutoCAD. Konstrukcje Budowlane Okno edycji bazy profili Command: ruu Okno edycji profilu pozwala na dodawanie, usuwanie i edycję nowych rozmiarów dla istniejących typów profili. Listy rozwijane TYP i ROZMIAR pozwalają na wybór profilu przeznaczonego do edycji. Wciśnięcie przycisku DODAJ otwiera okno dodawania profilu. Aby dodać nowy rozmiar do bazy profilu należy wpisać nową wartość w polu ROZMIAR i uzupełnić pozostałe wartości w ramce Parametry.

11 Rozdział 5 Kratki 135 Wciśnięcie przycisku ZMIEŃ otwiera okno edycji profilu pozwalające na zmianę wartości jego parametrów. Wciśnięcie przycisku USUŃ powoduje usunięcie wybranego profilu z bazy danych po uprzednim zatwierdzeniu tej operacji. W dolnej części okna znajdują się dwa przyciski pomocnicze. Przycisk LOAD wymusza ponowne załadowanie bazy danych profili. Przycisk FORMAT porządkuje wpisy w pliku bazy danych.

12 136 AutoCAD. Konstrukcje Budowlane Edycja bazy profili użytkownika Baza danych profili użytkownika może być edytowana ręcznie. Ręczna edycja pozwala na dodawanie nowych typów profili i w razie potrzeby, tworzenie nowych fragmentów kodu do ich rysowania. Baza danych profili użytkownika zapisana jest w katalogu..rfd/data w pliku TextBazyPrf.txt Linijki zawierające nazwy profili rozpoczynają się słowem TYP. Linijki formatujące dane profilu zaczynają się słowami Opis, Wymiar i Po_przec. Linijki zawierające parametry profilu zaczynają się nazwą profilu np. HEA. Aby dodać do bazy danych zupełnie nowy typ profilu dodajemy po ostatniej linii zaczynającej się od słowa TYP nową linijkę w formacie. "TYP" "Dwuteownik_walcowany" "HEA" Słowo TYP powoduje przypisanie profilu HEA do listy profili użytkownika. Słowo Dwuteownik_walcowany dowiązuje do nazwy profilu właściwą procedurę rysowania profili. Słowo HEA to nazwa profilu. Po słowie HEA można dopisywać kolejne nazwy profili oddzielone spacją o ile profile te mogą być narysowane za pomocą tej samej procedury rysowania. W następnej kolejności tworzymy sekcję bazy danych w formacie prezentowanym poniżej: HEA Opis "h" "G" "ix"... HEA Wymiar "mm" "kg/m" "cm"... HEA Po_przec HEA HEA HEA Pierwsze słowo każdej linijki HEA pozwala odróżnić nową sekcję od pozostałych i przypisuje ją do właściwego profilu. W bazie danych nie mogą istnieć dwie sekcje rozpoczynające się tym samym słowem! Linijka Opis zawiera literowe oznaczenia poszczególnych parametrów profilu. Za pomocą tych oznaczeń program wyszukuje potrzebne dane. W obecnej wersji programu oprócz parametrów opisujących wymiary profilu (np.: "h") wykorzystywanych przez procedury rysujące, niezbędne jest podanie parametru "G" (opisującego ciężar jednostkowy profilu) wykorzystywanego przez okno wstawiania opisu pozycji,a w dalszej kolejności do tworzenia wykazów stali. Użytkownik powinien w miarę możliwości stosować oznaczenia literowe wg. standardu przyjętego w przykładowych bazach danych z pliku TextBazyPrf.txt. W przeciwnym razie wewnętrzne funkcje RFD nie będą w stanie pobrać i wykorzystać wprowadzonych danych. W szczególności identyczne oznaczenia muszą mieć wszystkie profile przypisane do tej samej procedury rysunkowej.

13 Rozdział 5 Kratki 137 Linijka Wymiar zawiera nazwy jednostek dla poszczególnych parametrów. Nazwy te są wyświetlane przez okno parametrów profilu. Należy pamiętać że w RFD jednostki są zdefiniowane na stałe (dla poszczególnych typów parametrów) i nie da się ich zmienić modyfikując opisy w tej linijce. Linijka Po_przec. definiuje dokładność z jaką wyświetlane są parametry. Liczby w tej linijce oznaczają z jaką ilością miejsc po przecinku wyświetlane będą parametry. Parametry w bazie danych można w razie potrzeby zapisywać z większą lub mniejszą dokładnością. Wartości podane w tej linijce nie mają bowiem wpływu na dokładność wykonywanych obliczeń. Linijki zaczynające się rozmiarem profilu np.: 120 zawierają wartości parametrów dla kolejnych rozmiarów profilu. Po wybraniu konkretnego profilu program pobiera potrzebne dane i wyświetla je w formacie: HEA120 h (mm) = 114 G (kg/m) = 5.0 ix (cm) = 4.89 Aby aplikacja RFD mogła odczytać nową bazę danych potrzebne są linijki zaczynające się słowami Opis, Wymiar i Po_przec. i jedna linijka zaczynająca się rozmiarem profilu (np.: HEA 100). Linijki z parametrami kolejnych rozmiarów profilu można już dodawać za pomocą okna edycji. Podczas ręcznej edycji pliku bazy danych należy unikać następujących błędów: Nieparzyste cudzysłowy jeśli wpiszemy do bazy wyrażenie "h lub "h"" to w trakcie jej ponownego ładowania RFD padnie a AutoCAD wyświetli komunikat o błędzie. Jeżeli użyjemy niewłaściwego formatu danych wpisując liczbę w miejscu gdzie program spodziewa się opisu (lub odwrotnie) to wartość wpisu zostanie automatycznie zmieniona na 0 lub "0". Wszystkie linijki opisujące dany typ profilu muszą zwierać tę samą liczbę słów oddzielonych spacjami. AutoCAD może odczytać linijkę tekstu o długości nie większej niż 256 znaków. Co za tym idzie profile w pliku TextBazyPrf.txt mogą być (w przybliżeniu) opisane przez nie więcej niż 28 parametrów których długość nie przekracza 8 znaków Programowanie rysowania profili Gotowa baza danych zapewnia poprawne wstawianie do rysunku pozycji opisu i wykonywanie wykazów stali. W celu umożliwienia wykonywania rysunków profili należy dodać nowe procedury rysujące do pliku BazaPrf.lsp. Jest to wymagane tylko wtedy jeżeli tworzymy zupełnie nowy typ profilu (dopisaliśmy w bazie danych nową linijkę zaczynającą się od słowa TYP i zawierającą nową nazwę procedury rysującej). Plik BazaPrf.lsp jest wykonywalnym plikiem AutoLISP i do jego edycji przydatna jest podstawowa znajomość tego języka. Procedury zawarte w tym pliku nie są jednak zbyt skomplikowane i mogą być rozbudowywane przez doświadczonych użytkowników AutoCAD-a poprzez kopiowanie i modyfikowanie gotowych przykładów. Osobom zainteresowanym polecamy dostępną na rynku książkę AutoLISP autorstwa Stefana Świszczowskiego.

14 138 AutoCAD. Konstrukcje Budowlane Aby edytować lub obejrzeć kod otwieramy poleceniem vlide wbudowany w pełną wersję AutoCAD-a edytor AutoLISP. Następnie znajdujemy w katalogu..rfd/data plik BazaPrf.lsp i otwieramy go za pomocą edytora. Pokolorowany przez edytor kod programu z reguły wygląda dużo czytelniej. Na początku pliku znajduje się funkcja user_slideshow odpowiadająca za wyświetlanie slajdu z widokiem przekroju profilu w oknie parametrów. Jeśli chcesz aby okno parametrów wyświetlało slajd z widokiem nowego profilu HEA, narysuj taki widok w AutoCADzie następnie za pomocą polecenia mslide zapisz go w katalogu..rfd/icon pod nazwą UsPrf_HEA. Następnie dodaj do funkcji user_slideshow linijkę (if (/= nil (member typ_profilu (list "HEA"))) (setq UserSlide "UsPrf_HEA")) Po zapisaniu pliku i ponownym uruchomieniu RFD wybór profilu HEA w oknie parametrów powinien spowodować wyświetlenie slajdu. Dalsza część pliku BazaPrf.lsp zawiera trzy kolejne funkcje RFD_profil_front rysuje przekrój profilu RFD_profil_bok rysuje profil w widoku z boku RFD_profil_top rysuje profil w widoku z góry Procedury rysujące we wszystkich trzech punktach są bardzo podobne dlatego omówimy tu tylko jeden przykład dla RFD_profil_front. Załóżmy że chcemy narysować przekrój profilu jak na poniższym obrazku:

15 Rozdział 5 Kratki 139 Funkcja RFD_profil_front otrzymuje od RFD dwie zmienne: Zmienną P zawierającą współrzędne punktu wstawienia profilu i zmienną typ_profilu zawierającą listę parametrów profilu pobraną z bazy danych. Nieco dalej znajduje się lista sekcji rysujących wykonanych wg. poniższego schematu: ; Rysuje Nazwa_Procedury ((/= nil (member typ_profilu (assoc "Nazwa_Procedury" ListaProfili))) (progn ;... pobiera parametry profilu... ;... wylicza położenie punktów w rysunku... ;... rysuje... )) ; aby utworzyć nową procedurę rysującą wkopiowujemy ten schemat na końcu listy i zmieniamy nazwę Nazwa_Procedury na nazwę Dwuteownik_walcowany zdefiniowaną wcześniej w bazie danych. W pierwszej kolejności pobieramy z listy wysokość h i szerokość b profilu. O tym że wysokość i szerokość oznaczone są właśnie takimi literkami zdecydowaliśmy podczas tworzenia bazy danych wypełniając linijkę Opis dla profilu HEA. (setq par_h (nth 1 (assoc "h" Parametry_Profilu))) (setq par_b (nth 1 (assoc "b" Parametry_Profilu))) Pobrane wartości zapisujemy w zmiennych par_h i par_b które wykorzystamy w dalszych obliczeniach. W drugiej kolejności musimy obliczyć położenie wszystkich punktów przez które przebiega obwód profilu opierając się o znany nam punkt P. Standardowa procedura obliczania położenia punktu wygląda następująco. (setq P1 (polar P Left 10) ) - utwórz punkt P1 o 10 mm na lewo od P (setq P2 (polar P Right 20) ) - utwórz punkt P2 o 20 mm na prawo od P (setq P3 (polar P Top 30) ) - utwórz punkt P3 o 30 mm w górę od P (setq P4 (polar P Down 40) ) - utwórz punkt P4 o 40 mm w dół od P My w miejsce odległości wstawimy tu utworzone przed chwilą parametry. Wyliczenie dla naszego przekroju profilu będzie więc wyglądać jak poniżej.

16 140 AutoCAD. Konstrukcje Budowlane (setq P1 (polar P Right par_b) ) (setq P2 (polar P Down par_h) ) (setq P3 (polar P2 Right par_b) ) - punkt P3 obliczamy na podstawie obliczonego wyżej P2 Kiedy dysponujemy już wszystkimi potrzebnymi punktami przystępujemy do rysowania profilu. W pierwszej kolejności wysyłamy do AutoCAD-a informację że będziemy rysować na warstwie o nazwie "1" (command "_layer" "_s" "1" "") Następnie obrysowujemy profil prowadząc polylinię od punktu do punktu (command "_pline" P P1 P3 P2 P "") Musimy jeszcze wysłać wysłać do RFD informację o utworzonej przez nas polylini zapisując informację o niej na liście obiekty. Jeśli tego nie zrobimy to aplikacja nie dopisze do polylini dodatkowych danych identyfikacyjnych i nie będzie mogła potem rozpoznać jej jako profilu. (setq obiekty (list (entlast))) ;utwórz listę obiekty i przypisz do niej ostatnio narysowany obiekt Jeżeli nasz rysunek składa się z więcej niż jednego elementu to dopisywanie do listy obiekty trzeba przeprowadzać po narysowaniu każdego kolejnego elementu. Przy czym drugie i kolejne odwołania do listy wyglądają nieco inaczej od pierwszego (patrz poniżej). (command "_line" P P3 "") (setq obiekty (append obiekty (list (entlast))) (command "_line" P1 P2 "") (setq obiekty (append obiekty (list (entlast))) ;dodaj ostatnio narysowany obiekt do listy obiekty Zapisujemy plik z gotową funkcją a następnie próbujemy ponownie załadować RFD i narysować nasz profil. W kodzie AutoLISP najczęściej spotykanym problemem jest błąd nawiasów uniemożliwiający nawet załadowanie aplikacji. Chodzi o to że w każdej komendzie AutoLISP ilość nawiasów otwierających musi być równa ilości nawiasów zamykających ( setq obiekty ( list ( entlast ))) W razie problemów należy dokładnie przejrzeć utworzoną procedurę. Jeżeli nie jesteśmy pewni czy RFD dostarcza właściwych danych do rysowania, możemy skorzystać z procedury test umieszczonej na początku funkcji. Procedura ta nie jest aktywna ponieważ przed każdą z jej linijek umieszczono znaki komentarza ;;;. Po usunięciu tych znaków zapisaniu i ponownym załadowaniu pliku,

17 Rozdział 5 Kratki 141 procedura aktywizuje się. Za każdym razem kiedy uruchomiona zostanie funkcja rysowania przekroju, wyniki testu będą drukowane w linii poleceń AutoCAD. Przewijając w górę listę poleceń będzie można zobaczyć podobną do poniższej informację.. === Test ===================== Funkcja - RFD_profil_front - dane początkowe === Test =====================. typ_profilu = HEA Punkt P = ( ) Parametry_Profilu = (h mm) (b mm) (ts 5 1 mm) (tg 8 1 mm) (r 12 0 mm) (h-2c 74 0 mm) (A cm2) (G kg/m) (Jx cm4) (Wx cm3) (ix cm) (Jy cm4) (Wy cm3) (iy cm) (d mm) (w mm). === Koniec ===================. Oczywiście większość z uzyskanych tu danych można w każdej chwili zobaczyć w oknie parametrów profilu Edycja bazy śrub użytkownika Bazy danych części śrub wykorzystywanych przez RFD zawiera plik BazaSrb.lsp. Plik BazaPrf.lsp jest wykonywalnym plikiem AutoLISP i do jego edycji przydatna jest podstawowa znajomość tego języka.

18 142 AutoCAD. Konstrukcje Budowlane W sekcji RfdSrubaNazwy zdefiniowane są nazwy norm Śrub, Nakrętek i Podkładek użytkownika. Nowe nazwy można dodawać ujmując je w cudzysłów i oddzielając spacją. Aby aplikacja mogła wstawiać opisy nowych śrub do rysunku konieczne jest uzupełnienie danych w sekcjach RfdSrubaPakiety i RfdSrubaDobor. Z kolei aby narysować nowy typ śruby trzeba uzupełnić dane w sekcji RfdSrubaWymiary. Sekcja RfdSrubaPakiety dowiązuje nazwy norm nakrętek i podkładek do nazwy śruby oraz definiuje ilość nakrętek i podkładek w pakiecie. Na przykład poniższa linijka tworzy pakiet składający się ze śruby PN-85/M-82101, nakrętki PN-86/M i dwu podkładek PN-78/M (list "PN-85/M-82101" "PN-86/M-82144" 1 "PN-78/M-82005" 2) Sekcja RfdSrubaDobor definiuje wartości skleszczeń dla kolejnych rozmiarów i długości danej śruby. (if (= norma "NazwaNormyŚruby") (list "M12" '(SkleszczenieMinimum SkleszczenieMaksimum DlugośćŚruby) Jeżeli dla śruby M (np.; M12) o podanej NazwieNormyŚruby wartość skleszczenia jest taka że SkleszczenieMinimum <= WartośćSkleszczenia < SkleszczenieMaksimum to sekcja zwraca właściwą DlugośćŚruby Sekcja RfdSrubaWymiary zawiera zbiór wymiarów niezbędnych do poprawnego rysowania śruby przez aplikację. Parametry b1, b2 i b3 opisują długości gwintu śruby i są dobierane przez program wg. zależności: L długość śruby wg. RfdSrubaDobor. b1 dla L <= 125 mm b2 dla L > 125 mm i L <= 200 mm b3 dla L > 200 mm k - grubość łebka śruby. m - grubość nakrętki do średnica otworu podkładki D średnica podkładki g grubość podkładki s wewnętrzna średnica łebka śruby e zewnętrzna średnica łebka śruby Aplikacja rysuje śrubę z łbem sześciokątnym wg. zadanych parametrów. Na razie nie przewidujemy możliwości samodzielnego dodawania kodu do rysowania śrub o innym wyglądzie. W obecnej wersji programu nie jest możliwe wyjście poza ustaloną listę śrub (M12, M16, M20, M24, M27, M30) i ustaloną listę klas 3.6, 4.6, 4.8, 5.6, 5.8, 6.6, 6.8, 8.8, 10.9, 12.9).

19 Rozdział 5 Kratki Rysunek blachy w przekroju Command: bl [BAZA] [STAL TOOLS] [BLACHA] Funkcja wykonuje rysunek blachy stalowej o zadanej grubości w przekroju pomiędzy dwoma wskazanymi punktami. W efekcie użytkownik otrzymuje rysunek prostokąta, dzięki czemu może wybrać orientację względem wskazanej osi. Funkcja ta jest najczęściej wykorzystywana do wrysowania żeberek w widokach bocznych belek. Przykład: command: bl Podaj grubosc blachy: < 10 > Podaj punkt pierwszy: P1 Podaj punkt drugi: P2 Podaj strone: (...) P1 P2 Jeżeli na zapytanie Podaj strone:, nie wskażemy punktu, tylko wciśniemy Enter, to zostanie narysowana blacha o osi określonej przez dwa wskazane wcześniej punkty. 5.4 Kratki pomostowe W skład aplikacji wchodzą dwa niezależne programy do tworzenia kratek pomostowych Kratka I i Kratka II oferujące nieco odmienne sposoby pracy z rysunkiem. Wybór jednej z nich zależy wyłącznie od bieżących potrzeb użytkownika Dostęp do obydwu można uzyskać za pomocą polecenia Command: sss Które otwiera okno nawigacyjne kratek.

20 144 AutoCAD. Konstrukcje Budowlane Kratka pomostowa wersja II Program ułatwia wykonanie wykazu kratek pomostowych (np. produkcji "Mostostal-Siedlce"). Program jest szybszy i prostszy w obsłudze od wersji I. Dobrze sprawdza się w pracy nad niewielkimi projektami. Command: kratka [ODNOSNIKI] [KRATKA-OPIS]-[WERSJA II] [II KRATKA OPIS] Po wykonaniu jednego z podanych powyżej poleceń otwiera się główne okno programu. Podstawowym zadaniem programu kratka jest wykonywanie opisów pozycji dla kratek pomostowych w sposób pozwalający na późniejsze automatyczne wykonanie wykazu kratek dla całego rysunku. Po otwarciu okna możemy za pomocą list PRODUCENT, TYP i OZNACZENIE wybrać odpowiadający nam rodzaj kratki. Pole NUMER POZYCJI wypełniane jest automatycznie, z możliwością korekty, natomiast w polach DŁUGOŚĆ i SZEROKOŚĆ należy wpisać właściwe rozmiary kratki. Przed wstawieniem opisu pozycji do rysunku możemy jeszcze zdecydować o jego wyglądzie. Wybranie opcji OPIS pozwala na uzyskanie pełnego widoku opisu pozycji.

21 Rozdział 5 Kratki 145 Po wybraniu opcji ODNOŚNIK na końcu strzałki pojawi się opis pozycji w formie cyfrowej. Z kolei wybranie opcji SYMBOL spowoduje wstawienie opisu pozycji bez strzałki. Istotną różnicą pomiędzy wykazem kratek pomostowych a opisywanymi wcześniej wykazami stali jest to, że w wykazie kratek nie stosujemy elementów zbiorczych. Program tworzący wykaz kratek po prostu zlicza wszystkie wstawione do rysunku opisy pozycji. Nie ma też znaczenia sposób opisania kratki (opis, odnośnik, symbol). Kilka takich samych kratek można oznaczyć na rysunku opcją OPIS, a kilka dalszych przykładowo opcją SYMOL. W wykazie końcowym, program zsumuje sztuki opisane obiema sposobami. Zróżnicowanie wyglądu opisu pozycji może wynikać z faktu, że na wykonywanych rysunkach jest często bardzo mało wolnego miejsca. Jeżeli mamy problem ze znalezieniem wolnej przestrzeni do umieszczenia opisu pozycji możemy też przyciskiem OPCJE otworzyć okno pomocnicze gdzie znajduje się pole Skala nieopisanego symbolu (%). Zmniejszając zapisaną tu wartość zmniejszamy wielkość opisów pozycji wstawianych za pomocą opcji ODNOŚNIK I SYMBOL w stosunku do opisu pozycji wstawianego przy użyciu opcji OPIS. W dolnej części okna głównego programu znajduje się opcja SERIA powodująca nieco szersze zmiany w sposobie działania programu. Jeżeli opcja nie jest zaznaczona program po naciśnięciu przycisku RYSUJ wstawia pojedynczy opis pozycji i kończy działanie. Ponowne wywołanie programu powoduje otwarcie okna głównego z wprowadzonymi wcześniej ustawieniami, ale z nowym numerem pozycji w polu NUMER POZYCJI. Jeśli jednak opcja SERIA jest zaznaczona to po naciśnięciu przycisku RYSUJ program działa w pętli wielokrotnie wstawiając wybrany opis pozycji. Naciśnięcie klawisza Enter powoduje powrót do okna dialogowego które otwiera się z identycznymi ustawieniami jak poprzednio. Można w ten sposób wstawić opis pozycji wykorzystując opcję OPIS następnie powrócić do okna dialogowego, przejść do opcji SYMBOL i wstawić do rysunku jeszcze kilkadziesiąt opisów pozycji zmieniając w razie potrzeby ich wielkość opcją Skala nieopisanego symbolu (%). Wczytanie do okna głównego danych z narysowanego wcześniej opisu pozycji jest możliwe na dwa sposoby. Możemy nacisnąć przycisk WSKAZ i w skazać opis pozycji w rysunku lub jeśli pamiętamy numer pozycji wpisać jego wartość w polu NUMER POZYCJI i zatwierdzić. Jeżeli po wczytaniu istniejącego opisu pozycji dokonamy w oknie dialogowym zmian parametrów kratki możemy zapisać je w opisach pozycji przyciskiem Aktualizuj. Naciśnięcie tego przycisku spowoduje zaktualizowanie opisu kratki we wszystkich elementach o podanym numerze. Ponieważ parametry i dane pomocnicze zapisane są jako atrybuty w każdym wstawionym symbolu (zarówno z opisem, jak i bez), to ewentualną edycję należy przeprowadzać tylko za pośrednictwem opisanych tu funkcji. Nie wolno edytować atrybutów standardowymi komendami AutoCAD-a (w szczególności oknem Edit-Attributes), bo może to prowadzić do poważnych, trudnych do wykrycia błędów w wykonywanym rysunku.

22 146 AutoCAD. Konstrukcje Budowlane Wykaz kratek pomostowych Do wykonania wykazu kratek służy osobne okno dialogowe, które możemy otworzyć jedną z poniższych komend. Command: wkratka [ODNOSNIKI] [KRATKA-OPIS]-[WERSJA II] [II KRATKA OPIS] Wykaz kratek opisanych w rysunku możemy od razu zobaczyć w okienku podglądu. Po prawej stronie poniżej okienka podglądu wypisany jest sumaryczny ciężar wszystkich kratek. Za pomocą przycisku USTAW możemy uporządkować kratki według numerów ich pozycji. Po wybraniu przycisku OK. program poprosi o podanie punktu wstawienia tabeli Pomocnicze opcje rysowania Poza opisywaniem pozycji i tworzeniem wykazu program możemy opcjonalnie wykorzystywać do rysowania kratek pomostowych. W większości przypadków funkcje te należy traktować jako dodatkową pomoc przy wykonaniu rysunku (funkcje pomocnicze). Jeżeli w oknie głównym programu zaznaczymy opcję WIDOK to po naciśnięciu przycisku RYSUJ program najpierw narysuje widok kratki a następnie wstawi opis pozycji. Opcja ODWRÓĆ WIDOK KRATKI pozwala na wstawienie widoku kratki odwróconego o 90. Po wciśnięciu przycisku OPCJE możemy w otwartym oknie pomocniczym zdecydować który z narożników kratki będzie jej punktem wstawienia. Jeżeli w oknie głównym programu zaznaczona jest opcja SERIA program po wstawieniu pierwszego elementu zapamięta wzajemne położenie widoku kratki i opisu pozycji. W następnym cyklu poprosi już tylko o jeden punkt wstawienia. Stosowanie opisanych opcji może przyspieszyć pracę nad rysunkiem, należy jednak brać pod uwagę fakt, że są to tylko narzędzia pomocnicze. W szczególności pamiętajmy, że zmiana parametrów kratki za pomocą przycisku Aktualizuj nie spowoduje zmiany rozmiaru widoku kratki! Program potrafi zaktualizować tylko opisy pozycji! Program przygotowywaliśmy z myślą o opisywaniu gotowego rysunku i wykonaniu wykazu. Opcje pomocnicze dodaliśmy wyłącznie po to aby ułatwić obsługę przypadków trywialnych.

23 Rozdział 5 Kratki Kratka pomostowa v1 Program służy do pomocy przy tworzeniu rysunków warsztatowych i zestawieniowych kratek pomostowych. Jest to program alternatywny do funkcjonującego w Aplikacji już wcześniej. Jego podstawową zasadą jest rozdzielenie rysunku warsztatowego i złożeniowego. Rysunki te mogą być wykonywane w jednym pliku w tej samej skali, ale założony przez nas sposób pracy polega na wykonaniu rysunku złożeniowego w osobnym pliku, a rysunków warsztatowych w osobnym pliku lub kilku plikach (rysunkach). Tworząc rysunek złożeniowy, kratki rysowane są metodami tradycyjnymi narzędziami standardowymi AutoCAD-a, a symbole opisu (numery kratek) należy wstawiać programem RFD. Obrysy kratek powinny być rysowane na osobnej warstwie, jest to warunek prawidłowego działania niektórych opcji programu. Domyślnie program wybiera do pracy warstwę 8. Można w tym celu korzystać z funkcji do rysowania kratek ( krl, krp, krr ). Każda narysowana na rysunku

24 148 AutoCAD. Konstrukcje Budowlane złożeniowym kratka musi mieć wstawiony swój własny symbol-numer. Jest to warunek konieczny dla prawidłowego działania funkcji kontroli liczby kratek. Na rysunku warsztatowym (wykonawczym) deklaruje się konkretny typ kratek (np. Mostostal-Siedlce KOZ/34x38/30x3). Kopiuje się z rysunku złożeniowego obrys kratki (lub rysuje się go), uzupełnia o detale i wymiary oraz wstawia opis kratki, deklarując jej wymiary, liczbę uchwytów mocujących kratkę i liczbę sztuk wszystkich kratek o tym numerze. Ponieważ przy bardziej rozbudowanych projektach, gdzie występuje duża liczba typów kratek oraz duża liczba sztuk każdego typu kratki, łatwo pogubić się w zliczaniu ich sztuk, program ma wbudowaną funkcję wzajemnej kontroli liczby kratek opisanych na rysunku złożeniowym w stosunku do liczby wpisanej na rysunku warsztatowym. Warunkiem jest tylko prawidłowe opisanie wszystkich kratek na obu rysunkach. Menu programu wywołujemy poleceniem. Command: sss Można tez korzystać z ikon. Po wykonaniu jednego z podanych poniżej poleceń otwierają się poszczególne okna programu Ustawienia [BAZA] - [USTAWIENIA]-[KRATKA] Program działa w oparciu o rysunek prototypowy 01_rfd.dwt w którym zdefiniowany jest odpowiedni układ warstw. W przypadku kiedy uruchamiamy program na innym rysunku musimy w pierwszej kolejności utworzyć warstwy potrzebne do prawidłowego działania programu.

25 Rozdział 5 Kratki 149 Program stara się wykonać rysunek zestawczy na nowej pustej warstwie. Standartowo podczas pierwszego uruchomienia tworzona jest warstwa o nazwie 8 w kolorze żółtym. Ustawienia te można zmienić w ramce Warstwa kratki zmuszając w ten sposób program do utworzenia warstwy o innej nazwie lub wykorzystania warstwy istniejącej Rysunek złożeniowy Obrysy kratek i linie wymiarowe rysowane są narzędziami standardowymi AutoCAD-a. Należy pamiętać jednak, aby kratki rysować na warstwie 8. Można w tym celu korzystać z funkcji do rysowania kratek ( krl, krp, krr ). Każda narysowana na rysunku złożeniowym kratka musi mieć wstawiony swój własny symbolnumer. Okno służące do opisywania rysunku zestawczego otwieramy komendą Command: kkl lub przyciskiem [ODNOSNIKI] - [KRATKA-OPIS]-[ZESTAWCZY] Numer opisywanej kratki wpisujemy w polu NR. sekcji Wstaw pozycje. Po otwarciu okna program proponuje pierwszy wolny numer kratki. Wstawianie rozpoczynamy klikając przycisk WSTAW. Możemy wstawić dowolną ilość symboli opisu o wybranym numerze wskazując myszką ich punkty wstawienia a następnie powrócić do okna programu wciskając ENTER. Przy występowaniu na rysunku kilku sztuk kratki o danym numerze, może ona być kopiowana wraz jej symbolem-pozycją. Z punktu widzenia pracy programu nie ma znaczenia, czy symbol jest wstawiony oknem [ZESTAWCZY], czy też przekopiowany. Ważne, aby każda kratka miała nadany i opisany swój numer. W dalszej pracy program będzie wyszukiwał i zliczał te symbole i na tej podstawie będzie ustalana liczba sztuk w jakiej występuje dana kratka. W sekcji Zestawienie pozycji program udostępnia aktualizowane na bieżąco zestawienie pozycji wstawionych już do rysunku.

26 150 AutoCAD. Konstrukcje Budowlane Sekcję Podgląd wykorzystujemy do wyróżnienia niektórych numerów kratek wstawionych do rysunku zestawczego. Jeśli na przykład chcemy zaznaczyć istniejące kratki o numerach od 3 do 5 to wpisujemy liczbę 3 w polu START_NR liczbę 5 w polu STOP_NR i naciskamy przycisk PODŚWIETL. Wokół symboli opisu pozycji pojawią się czerwone pierścienie. Usuwamy je za pomocą przycisku WYGAŚ. Jeżeli obrysy kratek zostały narysowane na wykorzystywanej przez program warstwie roboczej (warstwa 8 ), to możemy zmienić sposób działania podglądu wciskając przycisk OPCJE i wybierając w sekcji Podgląd opcję OBSZAR. Teraz po naciśnięciu przycisku PODŚWIETL program będzie się starał zakreskować obszar wybranych kratek. Po zakończeniu pracy nad rysunkiem możemy za pomocą przycisku ZAPISZ zapisać zawartość pola Zestawienie pozycji w pliku tekstowym (plik roboczy Aplikacji). Posłuży on później do wykrycia i usunięcia niezgodności pomiędzy rysunkiem złożeniowym i wykonawczym Opis kratki Okno służące do opisywania kratek na rysunku wykonawczym otwieramy komendą Command: kkp lub przyciskiem [ODNOSNIKI] - [KRATKA-OPIS]-[OPIS] Producenta, Typ i Oznaczenie kratki wybieramy z list rozwijanych pozostałe dane wpisujemy w polach sekcji Parametry. Nową pozycję opisu kratki wstawiamy za pomocą przycisku WSTAW.

27 Rozdział 5 Kratki 151 Chcąc wczytać do okna dialogowego dane z istniejącej na rysunku pozycji możemy to zrobić na trzy sposoby. Można wpisać z klawiatury komendę Command: ed i wskazać pozycję opisu kratki. W otwartym oknie dialogowym można wybrać przycisk WSKAŻ i wskazać pozycję opisu. Można też w polu NUMER (w sekcji Parametry) wpisać numer istniejącego opisu pozycji. O tym czy okno pokazuje opis pozycji istniejącej informuje napis w dolnej części okna. Po dokonaniu zmian w opisie pozycji należy je zatwierdzić przyciskiem ZMIEŃ. Na bardziej złożonym rysunku pozycję możemy odnaleźć wpisując jej numer w polu NUMER i wciskając przycisk Z. Przyciski STOPIEN i WYKAZ umieszczone w sekcji Idź do pozwalają na szybkie przejście do okien rysowania stopnia lub wstawiania wykazu Stopnie schodowe W celu wykonania opisu lub rysunku stopnia należy w pierwszej kolejności wybrać Producenta, Oznaczenie i ilość kratek w oknie opisu kratki a następnie za pomocą przycisku STOPIEN przejść do okna opisu stopnia. Zrezygnowano z indywidualnego ustawiania tych podstawowych parametrów, jako że stopnie stosuje się (z reguły) w typie analogicznym do stosowanych na Projekcie kratek. Podstawowe parametry stopnia wybieramy z listy rozwijanej w sekcji Wymiary. Jeżeli nie odpowiadają nam ustawienia standardowe (typowe), to uaktywniamy za pomocą przełącznika NIETYPOWY sekcję Stopień nietypowy i ręcznie wpisujemy właściwe wartości w polach DŁUGOŚĆ, SZEROKOŚĆ i ROZSTAW OTWORÓW. Możemy wstawić do rysunku pozycję opisu stopnia za pomocą przycisku OPIS lub wykonać rysunek blachy bocznej stopnia wybierając przycisk RYSUNEK. W sekcji Śruby mocujące program wyświetla skróconą informację o śrubach użytych do mocowania stopnia ustawienia te mogą być edytowane w podoknie wywoływanym przyciskiem USTAW. Sekcja Blachy boczne zawiera pole GRUBOŚĆ pozwalające na opcjonalną zmianę grubości blachy bocznej i dwa dodatkowe pola decydujące o sposobie rysowania blachy.

28 152 AutoCAD. Konstrukcje Budowlane Pole SKALA wykorzystujemy w sytuacji kiedy wykonywany rysunek blachy bocznej jest trudny do odczytania ze względu na jej niewielkie wymiary. Wstawienie w polu SKALA wartości 2 powoduje wykonanie dwukrotnie większego rysunku. Wartości wymiarów i wysokość wstawianych napisów nie zmieniają się. Zaznaczenie pola wyboru WYMIARY powoduje wstawienie wymiarów do rysunku blachy bocznej. Przyciski KRATKA i WYKAZ umieszczone w polu Idź do pozwalają na bezpośrednie przełączenie się do okien edycji kratki i wykazu Sprawdzenie ilości kratek. Okno służące do sprawdzania zgodności rysunków zestawczego i wykonawczego otwieramy komendą Command: kki lub przyciskiem [ODNOSNIKI] - [KRATKA-OPIS]-[KONTROLA] Program pobiera z roboczego pliku tekstowego zapisane w nim zestawienie pozycji z rysunku złożeniowego i porównuje je z aktualnie otwartym rysunkiem wykonawczym. Informuje o ewentualnych różnicach w liczbie kratek istniejących (zadeklarowanych) na obu rysunkach oraz o kratkach istniejących wyłącznie na rysunku wykonawczym. Ze względu na możliwość sporządzenia kilku rysunków wykonawczych do jednego rysunku złożeniowego, program nie informuje o kratkach które istnieją w rysunku złożeniowym, ale nie występują w rysunku wykonawczym. Należy pamiętać, aby przed uruchomieniem funkcji sprawdzania, wczytać przedtem dane z właściwego rysunku złożeniowego. Program porównuje zawsze aktywny rysunek wykonawczy z danymi z rysunku złożeniowego zapisanym ostatnio. W sekcji Porówuje program wyświetla nazwy obu rysunków i dokładną datę utworzenia zestawienia pozycji w pliku tekstowym. W sekcji Niezgodności wyświetlana jest lista pozycji, których ilość w porównywanych rysunkach jest różna. W sekcji Pozycja wyświetlane są parametry pozycji zaznaczonej na liście pozycji. Za pomocą sekcji Zmień można zmienić ilości kratek w pozycjach rysunku wykonawczego. W tym celu wskazujemy pozycję na liście, ew. korygujmy sugerowaną liczbę kratek w polu ILOŚĆ i zapisujemy zmiany przyciskiem ZATWIERDŻ. Jeżeli liczba kratek w obu rysunkach jest identyczna, to pozycja znika z listy niezgodności. Przycisk IDŹ DO WYKAZU umożliwia przejście do okna edycji wykazu kratek.

29 Rozdział 5 Kratki Wykaz kratek pomostowych Okno służące do wykonywania wykazu kratek otwieramy komendą Command: kko lub przyciskiem [ODNOSNIKI] - [KRATKA-OPIS]-[WYKAZ] Program wstawia wykaz kratek pomostowych zgodnie z rysunkiem wykonawczym. Pełni też funkcję przeglądarki dla umieszczonych w rysunku opisów pozycji. Opisy kratek umieszczone na rysunku widoczne są w sekcji WYKAZ na liście głównej. W sekcji POZYCJA wyświetlane są dane dodatkowe pozycji wybranej na liście głównej. Przycisk EDYTUJ powoduje przejście do okna edycji wskazanej kratki. Przycisk NOWA powoduje otwarcie okna edycji kratki w trybie wstawiania nowej pozycji. Wczytywane są parametry kratki wskazanej na liście wykazu i pierwszy wolny numer pozycji. Przycisk Z pozwala znaleźć na rysunku pozycję wskazaną na liście głównej wykazu. W dolnej lewej części sekcji Wykaz wyświetlany jest sumaryczny ciężar kratek widocznych na liście. Przycisk RYSUJ rozpoczyna rysowanie wykazu kratek. Przycisk SPRAWDŹ przejście do okna sprawdzania zgodności rysunków. Przycisk OPCJE otwiera podokno opcji wykazu. Do wykazu można dodać informację o konieczności ocynkowania kratek, spowodować wydruk informacji o ilości potrzebnych uchwytów, śrub do mocowania stopni oraz danych dotyczących nazwy projektu.