CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

Transkrypt

1 CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO 1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO BOTOX, 100 jednostek Allergan, proszek do sporządzenia roztworu do wstrzykiwań Toxinum botulinicum typum A ad iniectabile Toksyna botulinowa typu A do wstrzykiwań 2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY 1 fiolka zawiera: kompleks neurotoksyny Clostridium botulinum typu A (900 kd), 100 jednostek Allergan Jedna jednostka odpowiada średniej dawce śmiertelnej (LD 50 ), po podaniu dootrzewnowo rozpuszczonej toksyny myszom w określonych warunkach. Jednostki są specyficzne dla produktu leczniczego BOTOX i nie są porównywalne z jednostkami innych produktów leczniczych toksyny botulinowej. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt POSTAĆ FARMACEUTYCZNA Proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań Biały proszek 4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE 4.1 Wskazania do stosowania Wskazaniami do stosowania produktu BOTOX są: Zaburzenia neurologiczne: Ogniskowe przykurcze (spastyczność) związane z dynamiczną deformacją stopy końskoszpotawej spowodowanej spastycznością (przykurczami) u dzieci z mózgowym poraŝeniem dziecięcym, w wieku dwóch lat i starszych. Ogniskowe przykurcze nadgarstka i dłoni u pacjentów dorosłych po udarze. Ogniskowe przykurcze stawu skokowego u pacjentów dorosłych po udarze (patrz punkt 4.4). Kurcz powiek (blefarospazm), połowiczy kurcz twarzy i związane z nim ogniskowe dystonie. Idiopatyczny kręcz karku (dystonia szyjna). Profilaktyka bólów głowy u pacjentów dorosłych cierpiących na przewlekłą migrenę (bóle głowy występujące 15 dni w miesiącu lub częściej). Zaburzenia czynności pęcherza moczowego: Idiopatyczna nadreaktywność pęcherza moczowego z objawami nietrzymania moczu, parciem naglącym lub moczem, u pacjentów dorosłych, z niewystarczającą odpowiedzią lub z nadwraŝliwością na leki antycholinergiczne. Nietrzymanie moczu u pacjentów dorosłych z nadreaktywnością mięśnia wypieracza pęcherza moczowego o podłoŝu neurogennym po stabilnych urazach rdzenia kręgowego poniŝej odcinka szyjnego oraz u pacjentów ze stwardnieniem rozsianym. 1

2 Zaburzenia skóry i jej przydatków: Uporczywa, cięŝka, pierwotna nadpotliwość pach, przeszkadzająca w codziennych czynnościach i oporna na leczenie miejscowe. Przejściowa poprawa wyglądu następujących zmarszczek u osób dorosłych, gdy ich nasilenie ma istotny wpływ psychologiczny na pacjenta: - zmarszczki pionowe między brwiami o nasileniu umiarkowanym lub cięŝkim widoczne przy maksymalnym zmarszczeniu brwi (tzw. zmarszczki gładzizny czoła), - zmarszczki w okolicy bocznego kąta oka o nasileniu umiarkowanym lub cięŝkim widoczne przy pełnym uśmiechu (zmarszczki typu kurze łapki ), - leczone jednocześnie zmarszczki typu kurze łapki o nasileniu umiarkowanym lub cięŝkim widoczne przy pełnym uśmiechu oraz zmarszczki gładzizny czoła o nasileniu umiarkowanym lub cięŝkim widoczne przy maksymalnym zmarszczeniu brwi. 4.2 Dawkowanie i sposób podawania Zalecane jednostki Allergan odnoszą się do produktu BOTOX i nie są porównywalne z jednostkami innych produktów toksyny botulinowej. Pacjenci w podeszłym wieku Dawkowanie u pacjentów w podeszłym wieku jest takie samo, jak u młodszych, dorosłych pacjentów. NaleŜy stosować najmniejszą zalecaną dawkę w danym wskazaniu. W przypadku wstrzykiwania kolejnych dawek zaleca się stosowanie najmniejszej skutecznej dawki produktu leczniczego, zachowując w oparciu o wskazania kliniczne moŝliwie najdłuŝsze odstępy między kolejnymi wstrzyknięciami. OstroŜność naleŝy zachować w przypadku pacjentów o nietypowej historii w wywiadzie oraz przyjmujących jednocześnie inne leki. Dzieci i młodzieŝ Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności produktu leczniczego BOTOX w poszczególnych wskazaniach u dzieci i młodzieŝy poniŝej wieku, który został przedstawiony w poniŝszej tabeli. Nie ma dostępnych danych. Blefarospazm, połowiczy kurcz twarzy Dystonia szyjna Ogniskowe przykurcze u dzieci z mózgowym poraŝeniem dziecięcym Spastyczność nadgarstka i dłoni u pacjentów dorosłych po udarze Spastyczność stawu skokowego u pacjentów dorosłych po udarze Przewlekła migrena Idiopatyczna nadreaktywność pęcherza moczowego, nietrzymanie moczu w nadreaktywności pęcherza moczowego Nadpotliwość pach Zmarszczki gładzizny czoła, zmarszczki typu kurze łapki 12 lat 12 lat 2 lat 18 lat 18 lat 18 lat 18 lat 12 lat (ograniczone dane u młodzieŝy w wieku między 12 i 17 lat) 18 lat 2

3 PoniŜsze informacje są istotne podczas rekonstytucji: Jeśli podczas jednego zabiegu uŝywane są róŝne wielkości fiolek produktu leczniczego BOTOX naleŝy zwrócić uwagę, aby uŝyć właściwej ilości rozcieńczalnika, w celu uzyskania odpowiedniej liczby jednostek w 0,1 ml. Ilość rozcieńczalnika niezbędna do rekonstytucji produktu jest róŝna dla poszczególnych mocy. KaŜda strzykawka powinna być odpowiednio oznakowana. Instrukcje dotyczące przygotowania produktu leczniczego do stosowania oraz stosowania, przenoszenia i usuwania fiolek podano w punkcie 6.6. Sposób podawania Szczegółowe zalecenia do poszczególnych wskazań zostały opisane poniŝej. BOTOX moŝe być podawany jedynie przez lekarzy posiadających odpowiednie kwalifikacje i udokumentowane doświadczenie w prowadzeniu terapii i stosowaniu wymaganego sprzętu. Ogólnie obowiązujący poziom optymalnej dawki oraz liczba miejsc wstrzyknięć do jednego mięśnia nie zostały ustalone do wszystkich wskazań. W takich przypadkach lekarz powinien opracować indywidualne schematy podawania produktu. Optymalny poziom dawki naleŝy ustalić w wyniku prób z uŝyciem róŝnych stęŝeń produktu. ZABURZENIA NEUROLOGICZNE: Ogniskowe przykurcze związane z mózgowym poraŝeniem dziecięcym Zalecana igła: Wskazówki dotyczące podania: Zalecana dawka: jałowa igła o rozmiarze Ga (0,6 0,45 mm) produkt podaje się w dwa miejsca, do bocznej i przyśrodkowej głowy mięśnia brzuchatego łydki poraŝenie jednostronne: zalecaną dawką są 4 jednostki/kg mc. przy podaniu do dotkniętej spastycznością kończyny; poraŝenie obustronne: zalecana dawka wynosi 6 jednostek/kg mc., która powinna być podana po podzieleniu, w obydwie kończyny. Dawka całkowita: Informacje dodatkowe: 200 jednostek Kliniczna poprawa następuje zazwyczaj w ciągu pierwszych dwóch tygodni po wstrzyknięciu produktu. Kolejne dawki powinny być podane po ustąpieniu poprawy klinicznej od ostatniej dawki, jednak nie wcześniej niŝ po trzech miesiącach. MoŜliwa jest zmiana powyŝszego schematu dawkowania, tak aby uzyskać przynajmniej 6 miesięczne przerwy pomiędzy zabiegami. Ogniskowe przykurcze nadgarstka i dłoni u pacjentów dorosłych po udarze Zalecana igła: Wskazówki dotyczące podania: jałowa igła o rozmiarze 25, 27 lub 30 Ga. Długość igły naleŝy dobrać w oparciu o głębokość i umiejscowienie mięśni. W lokalizacji zajętych mięśni moŝe być przydatna kontrola EMG lub techniki stymulacji nerwów. Dzięki licznym miejscom wstrzyknięcia, uzyskuje się równomierny kontakt 3

4 produktu BOTOX z unerwionymi obszarami mięśnia, co jest szczególnie waŝne w przypadku większych mięśni. Zalecana dawka: Dokładna dawka i liczba miejsc wstrzyknięć powinna być ustalona indywidualnie w zaleŝności od wielkości, liczby i lokalizacji zaatakowanych mięśni, nasilenia spastyczności, miejscowego osłabienia siły mięśniowej oraz odpowiedzi pacjenta na wcześniejsze leczenie. W kontrolowanych badaniach klinicznych podawane były następujące dawki: Mięsień Flexor digitorum profundus Flexor digitorum sublimis Flexor carpi radialis Flexor carpi ulnaris Adductor Pollicis Flexor Pollicis Longus Całkowita dawka; liczba miejsc jednostek; 1-2 miejsca jednostek; 1-2 miejsca jednostek; 1-2 miejsca jednostek; 1-2 miejsca 20 jednostek; 1-2 miejsca 20 jednostek; 1-2 miejsca Dawka całkowita: Informacje dodatkowe: W kontrolowanych i otwartych niekontrolowanych badaniach klinicznych podawano dawki pomiędzy 200 i 240 jednostek, które były dzielone pomiędzy wybrane mięśnie i podawane podczas jednego zabiegu. W kontrolowanych badaniach klinicznych pacjenci byli obserwowani przez 12 tygodni po pojedynczym zabiegu. Poprawa kliniczna w zakresie napięcia mięśniowego występuje w okresie 2 tygodni, a maksymalny skutek uzyskuje się po 4-6 tygodniach. W otwartym niekontrolowanym badaniu, będącym kontynuacją poprzedniego badania, większości pacjentom ponownie wstrzyknięto produkt po przerwie 12 do 16 tygodni, gdy napięcie mięśniowe uległo zmniejszeniu. Pacjenci ci otrzymali do 4 wstrzyknięć o maksymalnej skumulowanej dawce 960 jednostek w ciągu 54 tygodni. Leczenie moŝe być powtórzone po zaniknięciu skutku działania toksyny, jeŝeli w opinii lekarza prowadzącego jest to zasadne. Nie naleŝy podawać kolejnych wstrzyknięć przed upływem 12 tygodni. Stopień i rodzaj spastyczności mięśni moŝe wymagać dopasowania dawek produktu BOTOX w czasie ponownych wstrzykiwań. NaleŜy stosować najmniejsze skuteczne dawki. Ogniskowe przykurcze stawu skokowego u pacjentów dorosłych po udarze Zalecana igła: jałowa igła o rozmiarze 25, 27 lub 30 Ga. Długość igły naleŝy dobrać w oparciu o głębokość i umiejscowienie mięśni. Wskazówki dotyczące podania: W lokalizacji zajętych mięśni moŝe być przydatna kontrola EMG lub techniki stymulacji nerwów. Dzięki licznym miejscom wstrzyknięcia, uzyskuje się równomierny kontakt produktu BOTOX z unerwionymi obszarami mięśnia, co jest szczególnie waŝne w przypadku większych mięśni. 4

5 PoniŜsze ryciny przedstawiają miejsca wstrzyknięć. Głowa przyśrodkowa mięśnia brzuchatego łydki Zalecana dawka: Mięsień płaszczkowaty Głowa boczna mięśnia brzuchatego łydki Mięsień piszczelowy tylny Dawkowanie produktu leczniczego BOTOX w leczeniu kończyny dolnej u dorosłych z wyszczególnieniem mięśni: Mięsień Całkowita dawka; liczba miejsc Brzuchaty łydki Głowa przyśrodkowa Głowa boczna Płaszczkowaty Piszczelowy tylny 75 jednostek; 3 miejsca 75 jednostek; 3 miejsca 75 jednostek; 3 miejsca 75 jednostek; 3 miejsca Dawka całkowita: Zalecana dawka w leczeniu spastyczności kończyny dolnej u dorosłych, obejmującej staw skokowy, wynosi 300 jednostek podzielonych pomiędzy 3 mięśnie. Informacje dodatkowe: Leczenie moŝe być powtórzone po zaniknięciu skutku działania toksyny, jeŝeli w opinii lekarza prowadzącego jest to zasadne. Nie naleŝy wstrzykiwać kolejnych dawek przed upływem 12 tygodni. Kurcz powiek (blefarospazm)/połowiczy kurcz twarzy Zalecana igła: jałowa igła o rozmiarze Ga (0,40 0,30 mm) Wskazówki dotyczące podania: Nie jest konieczne podawanie toksyny pod kontrolą elektromiograficzną. Zalecana dawka: Zalecaną wstępną dawką jest 1,25-2,5 jednostek podawanych do przyśrodkowej i bocznej części mięśnia okręŝnego oczu powieki górnej i bocznej części mięśnia okręŝnego oczu powieki dolnej. Niekiedy dodatkowo podaje się toksynę w okolice brwi i mięśni górnej części twarzy, jeśli ich skurcze utrudniają patrzenie. 5

6 Dawka całkowita: Informacje dodatkowe: Początkowa dawka nie powinna przekraczać 25 jednostek na jedno oko. W leczeniu kurczu powiek (blefarospazm) całkowita dawka podana w ciągu 12 tygodni nie powinna przekraczać 100 jednostek. W celu zmniejszenia ryzyka opadania powieki naleŝy unikać wstrzyknięć w pobliŝu mięśnia dźwigacza powieki górnej. Aby zredukować występowanie komplikacji podwójnego widzenia naleŝy unikać wstrzyknięć w przyśrodkową część dolnej powieki, w skutek czego zmniejsza się zewnętrzne skośne rozprowadzenie toksyny. PoniŜsze ryciny wskazują moŝliwe miejsca wstrzyknięcia produktu: Przyśrodkowy boczny Przyśrodkowy boczny Zazwyczaj pierwszy wynik działania toksyny jest zauwaŝalny w ciągu trzech dni, zaś maksymalny skutek działania uzyskuje się w ciągu tygodnia lub dwóch po wstrzyknięciu. Uzyskany skutek utrzymuje się przez około 3 miesiące, po których moŝna powtarzać leczenie. Przy kolejnych wstrzyknięciach dawkę moŝna zwiększyć nawet dwukrotnie, jeŝeli skuteczność pierwszego wstrzyknięcia została uznana za niewystarczającą. Wydaje się jednak, Ŝe nie uzyskuje się większego skutku po podaniu dawek większych niŝ 5 jednostek w jedno miejsce. Zazwyczaj nie uzyskuje się większej skuteczności przez podawanie produktu leczniczego częściej, niŝ co trzy miesiące. Pacjenci z połowiczym kurczem twarzy lub zaburzeniami nerwu VII powinni być leczeni tak jak z jednostronnym kurczem powiek (blefarospazm), z dodatkowymi wstrzyknięciami w inne zaatakowane mięśnie twarzy zgodnie z wymaganiami. Dystonia szyjna Zalecana igła: Wskazówki dotyczące podania: jałowa igła o rozmiarze Ga (0,5 0,3 mm) W badaniach klinicznych leczenie dystonii szyjnej zazwyczaj obejmowało wstrzykiwanie produktu leczniczego BOTOX w mięśnie: sternocleidomastoideus, levator scapulae, scalenus, splenius capitis, semispinalis, longissimus i (lub) trapezius. W razie konieczności leczeniu mogą być poddane równieŝ inne mięśnie odpowiedzialne za kontrolę pozycji głowy. Masa mięśnia i stopień hipertrofii lub atrofii są czynnikami, jakie naleŝy wziąć pod uwagę przy wyborze odpowiedniej dawki. W dystonii szyjnej rodzaj aktywności mięśnia moŝe 6

7 ulec spontanicznej zmianie bez zmian w obrazie klinicznym dystonii. W przypadku trudności identyfikacji poszczególnych mięśni, naleŝy dokonywać wstrzyknięć pod kontrolą EMG. Zalecana dawka: Nie moŝna podawać więcej niŝ 200 jednostek na początku leczenia. Ewentualne zmiany dawki są moŝliwe w kolejnych wstrzyknięciach w zaleŝności od reakcji na leczenie. We wstępnych kontrolowanych badaniach klinicznych dotyczących ustalenia bezpieczeństwa i skuteczności w przypadku dystonii szyjnej, dawki po rekonstytucji produktu BOTOX wahały się od 140 do 280 jednostek. W najnowszych badaniach dawki wahały się od 95 do 360 jednostek (ze średnią 240 jednostek). Tak jak w wypadku kaŝdego podawania produktu leczniczego, dawki początkowe u pacjenta pierwszy raz przyjmującego dany produkt powinny stanowić najmniejsze skuteczne dawki. Nie naleŝy podawać więcej niŝ 50 jednostek w jedno miejsce. Nie moŝna podawać więcej niŝ 100 jednostek do mięśnia sternocleidomastoideus. W celu ograniczenia przypadków zaburzeń połykania nie naleŝy podawać toksyny do obydwu mięśni mostkowoobojczykowo-sutkowych jednocześnie. Dawka całkowita: Informacje dodatkowe: Nie naleŝy przekraczać całkowitej dawki 300 jednostek podanej podczas jednego zabiegu. Optymalna liczba miejsc wstrzyknięć zaleŝy od wielkości mięśnia. Nie zaleca się krótszych odstępów pomiędzy wstrzyknięciami niŝ 10 tygodni. Kliniczna poprawa zauwaŝalna jest zazwyczaj w ciągu pierwszych dwóch tygodni po wstrzyknięciu produktu. Maksymalny skutek kliniczny uzyskuje się zwykle po około 6 tygodniach od wstrzyknięć. Nie zaleca się krótszych odstępów pomiędzy wstrzyknięciami niŝ 10 tygodni. Skuteczność terapeutyczna, jak wykazały badania kliniczne, moŝe utrzymywać się przez róŝny okres (od 2 do 33 tygodni), zazwyczaj jednak około 12 tygodni. Przewlekła migrena Zalecana igła: Wskazówki dotyczące podania: jałowa igła o rozmiarze 30 G, 0,5 cala Rozpoznanie chronicznej migreny, a takŝe podanie produktu leczniczego BOTOX powinno odbywać się wyłącznie pod nadzorem lekarza neurologa, specjalisty z zakresu leczenia migreny. Wstrzyknięć dokonuje się w mięśnie 7 okolic głowy/szyi, zgodnie z rycinami i tabelą zamieszczoną poniŝej. U pacjentów o bardzo grubych mięśniach szyi moŝe zachodzić potrzeba uŝycia igły 1-calowej. Z wyjątkiem mięśnia podłuŝnego, do którego produkt leczniczy naleŝy wstrzyknąć w jedno miejsce (w linii środkowej mięśnia), wszystkie mięśnie naleŝy ostrzyknąć obustronnie. Połowę zastrzyków naleŝy podać w mięśnie po lewej, a drugą połowę w mięśnie 7

8 PoniŜsze ryciny przedstawiają miejsca wstrzyknięć: po prawej stronie głowy i szyi. Jeśli ból dominuje w określonej okolicy/ach, moŝna wykonać dodatkowe wstrzyknięcia po jednej lub obu stronach do 3 określonych grup mięśni (potylicznego, skroniowego i czworobocznego); do kaŝdego mięśnia moŝna wstrzyknąć dawkę maksymalną, podaną w poniŝszej tabeli. PoniŜsze ryciny przedstawiają zalecane grupy mięśni do dodatkowych, alternatywnych miejsc wstrzyknięć: Zalecana dawka: W leczeniu przewlekłej migreny zaleca się od 155 do 195 jednostek (j.) po rekonstytucji produktu leczniczego BOTOX wstrzykiwanego domięśniowo (im.) po 0,1 ml (5 j.) do 31 maksymalnie 39 miejsc. 8

9 Dawkowanie produktu leczniczego BOTOX u pacjentów z przewlekłą migreną z wyszczególnieniem mięśni: Zalecana dawka Mięśnie Głowy/ Szyi Dawka całkowita (liczba miejsc a ) Mięsień marszczący brwi b 10 j. (2 miejsca) PodłuŜny 5 j. (1 miejsce) Czołowy b 20 j. (4 miejsca) Skroniowy b 40 j. (8 miejsc) do 50 j. (do 10 miejsc) Potyliczny b 30 j. (6 miejsc) do 40 j. (do 8 miejsc) Grupa mięśni przykręgosłupowych b 20 j. (4 miejsca) Czworoboczny b 30 j. (6 miejsc) do 50 j. (do 10 miejsc) Całkowity zakres dawkowania: 155 j. do 195 j. 31 do 39 miejsc a 1 wstrzyknięcie im. = 0,1 ml = 5 j. produktu leczniczego BOTOX b Dawka wstrzykiwana obustronnie Informacje dodatkowe: Zaleca się powtarzanie leczenia co 12 tygodni. ZABURZENIA CZYNNOŚCI PĘCHERZA MOCZOWEGO Pacjenci nie mogą być leczeni, jeśli mają zakaŝenie dróg moczowych. 1-3 dni przed procedurą wstrzyknięcia, w dniu jej przeprowadzania oraz 1-3 dni po podaniu produktu leczniczego, naleŝy stosować profilaktycznie antybiotykoterapię. NaleŜy zalecić pacjentom odstawienie leków przeciwpłytkowych co najmniej 3 dni przed wstrzyknięciem produktu leczniczego. NaleŜy odpowiednio postępować w przypadku pacjentów stosujących terapię przeciwzakrzepową, aby zmniejszyć ryzyko krwawienia. W leczeniu zaburzeń czynności pęcherza moczowego, BOTOX powinien być stosowany wyłącznie przez lekarzy, którzy posiadają odpowiednie doświadczenie w zakresie diagnozowania oraz leczenia zaburzeń czynności pęcherza moczowego (np. lekarze specjaliści w zakresie urologii i uroginekologii). Idiopatyczna nadreaktywność pęcherza moczowego Zalecana igła: Wskazówki dotyczące podania: MoŜe zostać uŝyty cystoskop elastyczny lub sztywny. Przed rozpoczęciem wstrzykiwania igłę iniekcyjną naleŝy wypełnić ok. 1 ml produktu leczniczego (w zaleŝności od długości igły), aby usunąć jakiekolwiek powietrze. W zaleŝności od lokalnej praktyki przed procedurą wstrzyknięcia moŝna zastosować dopęcherzowe wkroplenie rozcieńczonych środków znieczulających (z sedacją lub bez). W przypadku miejscowego wkraplania środków znieczulających, przed kolejnymi etapami procedury pęcherz naleŝy odsączyć i wypłukać jałowym roztworem soli fizjologicznej. Produkt leczniczy BOTOX po rekonstytucji (100 jednostek w 10 ml) wstrzykiwać do mięśnia wypieracza przez cystoskop elastyczny lub sztywny, omijając trójkąt i dno pęcherza. Do pęcherza naleŝy wkroplić wystarczająco duŝo roztworu soli 9

10 fizjologicznej, by osiągnąć odpowiednią wizualizację wstrzykiwania, ale naleŝy unikać nadmiernego rozdęcia. Igłę naleŝy wprowadzać do mięśnia wypieracza na głębokość ok. 2 mm. Wstrzykiwać po 0,5 ml w 20 miejsc (całkowita objętość: 10 ml), zachowując odstępy ok. 1 cm (patrz schemat powyŝej). Aby pełna dawka została podana, w ostatnim wstrzyknięciu naleŝy podać ok. 1 ml sterylnego roztworu soli fizjologicznej. Po wykonaniu wstrzyknięć nie naleŝy odsączać roztworu soli uŝytego w celu zwizualizowania ściany pęcherza, aby pacjent mógł zademonstrować zdolność do oddawania moczu przed opuszczeniem kliniki. Pacjenta naleŝy obserwować przez co najmniej 30 minut po zakończeniu wstrzykiwań i do wystąpienia spontanicznego oddania moczu. Zalecana dawka: Informacje dodatkowe: Zalecana dawka to 100 jednostek produktu leczniczego BOTOX wstrzykiwanego po 0,5 ml (5 jednostek) w 20 miejsc w obrębie mięśnia wypieracza. Poprawa kliniczna na ogół występuje w ciągu 2 tygodni. NaleŜy rozwaŝyć ponowne podanie produktu leczniczego, gdy skutek kliniczny wcześniejszego wstrzyknięcia uległ zmniejszeniu (w badaniach klinicznych III fazy mediana czasu trwania wyniosła 166 dni (ok. 24 tygodnie) dni, ale nie wcześniej niŝ po upływie 3 miesięcy od poprzedniego podania produktu leczniczego do pęcherza. 10

11 Nietrzymanie moczu u pacjentów z nadreaktywnością mięśnia wypieracza pęcherza moczowego Zalecana igła: Wskazówki dotyczące podania: MoŜe zostać uŝyty cystoskop elastyczny lub sztywny. Przed rozpoczęciem wstrzykiwania igłę iniekcyjną naleŝy wypełnić ok. 1 ml produktu leczniczego (w zaleŝności od długości igły), aby usunąć jakiekolwiek powietrze. W zaleŝności od lokalnej praktyki przed procedurą wstrzyknięcia moŝna zastosować dopęcherzowe wkroplenie rozcieńczonych środków znieczulających (z sedacją lub bez) lub znieczulenie ogólne. W przypadku miejscowego wkraplania środków znieczulających, przed kolejnymi etapami procedury pęcherz naleŝy odsączyć i wypłukać jałowym roztworem soli fizjologicznej. BOTOX po rekonstytucji (200 jednostek w 30 ml) wstrzykiwać do mięśnia wypieracza przez cystoskop elastyczny lub sztywny, omijając trójkąt i dno pęcherza. Do pęcherza naleŝy wkroplić wystarczająco duŝo roztworu soli fizjologicznej, by osiągnąć odpowiednią wizualizację wstrzykiwania, ale naleŝy unikać nadmiernego rozdęcia. Igłę naleŝy wprowadzać do mięśnia wypieracza na głębokość ok. 2 mm. Wstrzykiwać po 1 ml w 30 miejsc (całkowita objętość: 30 ml), zachowując odstępy ok. 1 cm (patrz schemat poniŝej). Aby pełna dawka została podana, w ostatnim wstrzyknięciu naleŝy podać ok. 1 ml sterylnego roztworu soli fizjologicznej. Po wykonaniu wstrzyknięć naleŝy odsączyć roztwór soli uŝyty w celu zwizualizowania ściany pęcherza. Pacjenta naleŝy obserwować przez co najmniej 30 minut po zakończeniu wstrzykiwań. Zalecana dawka: Informacje dodatkowe: Zalecana dawka to 200 jednostek produktu leczniczego BOTOX wstrzykiwanego po 1 ml (ok. 6,7 jednostki) w 30 miejsc w obrębie mięśnia wypieracza. Poprawa kliniczna na ogół występuje w ciągu 2 tygodni. NaleŜy rozwaŝyć ponowne podanie produktu leczniczego, gdy efekt kliniczny wcześniejszego wstrzyknięcia uległ zmniejszeniu (w badaniach klinicznych III fazy mediana czasu trwania wyniosła dni w przypadku podania 200 jednostek produktu leczniczego BOTOX), ale nie wcześniej niŝ po upływie 3 miesięcy od poprzedniego podania produktu leczniczego do pęcherza. ZABURZENIA SKÓRY I JEJ PRZYDATKÓW Pierwotna nadpotliwość pach Zalecana igła: Wskazówki dotyczące podania: Jałowa igła o rozmiarze 30 Ga Obszar nadpotliwości określa się uŝywając technik barwieniowych np. testu jodynowo-skrobiowego Minora. 11

12 Zalecana dawka: Dawka całkowita: Informacje dodatkowe: 50 jednostek produktu BOTOX wstrzykiwane jest śródskórnie w wielu, równo rozmieszczonych punktach usytuowanych w odległości około 1-2 cm od siebie, w obrębie obszaru nadpotliwości kaŝdej pachy. Stosowanie dawek innych niŝ 50 jednostek podawanych do jednej pachy nie jest zalecane. Wstrzyknięcia nie powinny być stosowane częściej niŝ co 16 tygodni (patrz punkt 5.1). Zazwyczaj kliniczną poprawę obserwuje się w ciągu pierwszego tygodnia po podaniu produktu. Kolejne wstrzyknięcia produktu BOTOX mogą być wykonane, kiedy obserwuje się zmniejszanie skutku klinicznego po wcześniejszym wstrzyknięciu oraz gdy lekarz prowadzący uzna je za konieczne. Linie gładzizny czoła Zalecana igła: Wskazówki dotyczące podania: Jałowa igła o rozmiarze 30 Ga Aby zapobiec powikłaniu w postaci opadania powieki, naleŝy unikać wykonywania wstrzyknięć w okolicę mięśnia dźwigacza powieki górnej. Dotyczy to w sposób szczególny pacjentów z nasilonym zespołem opadania brwi. Wstrzyknięcia w przyśrodkowe części mięśni marszczących brwi powinny być wykonywane co najmniej 1 cm powyŝej części kostnych brzegu nadoczodołowego. Podczas wstrzykiwania produktu leczniczego BOTOX w pionowe zmarszczki między brwiami widoczne przy maksymalnym zmarszczeniu brwi (tzw. zmarszczki gładzizny czoła) naleŝy zachować szczególną ostroŝność, aby uniknąć wstrzyknięć w naczynia krwionośne, patrz punkt 4.4. Ryc. 1. Zalecana dawka: W pięć miejsc podaje się po 0,1 ml (4 jednostki) produktu. Wykonuje się po dwa wstrzyknięcia w kaŝdy z mięśni marszczących brwi i jedno w mięsień podłuŝny nosa, podając łącznie 20 jednostek produktu. 12

13 Informacje dodatkowe: Poprawa w zakresie wyglądu linii gładzizny czoła zwykle jest zauwaŝalna w ciągu tygodnia po leczeniu. Skutek terapii utrzymuje się przez okres do 4 miesięcy. Odstępy pomiędzy sesjami terapeutycznymi nie powinny być krótsze niŝ 3 miesiące. Zmarszczki typu kurze łapki Zalecana igła: Wskazówki dotyczące podania: Jałowa igła o rozmiarze 30 Ga Aby ograniczyć ryzyko opadania powieki, nie naleŝy przekraczać maksymalnej, zalecanej dawki 4 jednostek produktu w kaŝde miejsce wstrzyknięcia, ani zalecanej liczby miejsc wstrzyknięć. Ponadto wstrzyknięć naleŝy dokonywać skroniowo w stosunku do krawędzi oczodołu, zachowując tym samym bezpieczną odległość do mięśni odpowiedzialnych za unoszenie powieki. Podczas wstrzyknięcia igła powinna być ustawiona ukośnie w górę i skierowana w stronę przeciwną do oka. Pierwsza iniekcja (A) powinna być podana około 1,5 do 2,0 cm skroniowo w stosunku do bocznego kąta oka i bezpośrednio skroniowo w stosunku do krawędzi oczodołu. Kolejne miejsca iniekcji zaleŝeć będą od tego, czy zmarszczki znajdują się powyŝej czy poniŝej bocznego kąta oka (patrz Ryc. 2.), bądź teŝ głównie poniŝej bocznego kąta oka (patrz Ryc. 3.). Podczas wstrzykiwania produktu leczniczego BOTOX w zmarszczki w okolicy bocznego kąta oka, widoczne podczas pełnego uśmiechu, naleŝy zachować szczególną ostroŝność, aby uniknąć wstrzyknięć w naczynia krwionośne, patrz punkt 4.4. Ryc. 2. Ryc. 3. Zalecana dawka: W kaŝde z 3 miejsc wstrzyknięć po kaŝdej ze stron (łącznie 6 miejsc iniekcji) naleŝy podać 0,1 ml (4 j.) produktu w obrębie bocznej części mięśnia okręŝnego oka, podając łącznie 24 jednostki w całkowitej objętości 0,6 ml (12 jednostek po kaŝdej ze stron). 13

14 W przypadku jednoczesnego leczenia zmarszczek gładzizny czoła widocznych podczas maksymalnego zmarszczenia brwi, dawka dla zmarszczek w okolicy bocznych kątów oczu, widocznych przy pełnym uśmiechu wynosi 24 jednostki oraz 20 jednostek dla zmarszczek gładzizny czołowej (patrz zalecenia dotyczące podawania w przypadku zmarszczek gładzizny czołowej), dając łączną dawkę 44 jednostek w całkowitej objętości 1,1 ml. Informacje dodatkowe: Zmniejszenie nasilenia zmarszczek typu kurze łapki widocznych podczas pełnego uśmiechu, według oceny badacza, następowało w ciągu pierwszego tygodnia leczenia. Mediana czasu utrzymywania się działania terapeutycznego wynosiła 4 miesiące. Odstępy pomiędzy sesjami terapeutycznymi nie powinny być krótsze niŝ 3 miesiące. UWAGI DOTYCZĄCE WSZYSTKICH WSKAZAŃ W przypadku niepowodzenia terapeutycznego po pierwszym zabiegu, definiowanego jako brak znamiennej poprawy po miesiącu od podania produktu w porównaniu ze stanem wyjściowym, naleŝy rozwaŝyć następujące strategie postępowania: Kliniczną weryfikację, która moŝe obejmować badanie elektromiograficzne w celu oceny działania toksyny w mięśniu/mięśniach, po wstrzyknięciu. Analizę przyczyn niepowodzenia, do których moŝna zaliczyć między innymi: - niewłaściwy wybór mięśni do wstrzyknięcia, - za małą dawkę produktu, - nieprawidłową technikę wstrzyknięć, - występowanie stałego przykurczu, - za słabe mięśnie antagonistyczne, - powstanie przeciwciał neutralizujących toksynę. Ponowne rozwaŝenie wskazania do leczenia z zastosowaniem toksyny botulinowej typu A. Jeśli nie wystąpiły jakiekolwiek działania niepoŝądane po pierwszym zabiegu, naleŝy rozwaŝyć powtórzenie leczenia ze zwróceniem uwagi na następujące problemy: a) właściwy dobór dawki produktu w oparciu o analizę wcześniejszego niepowodzenia terapeutycznego, b) zastosowanie EMG, c) zachowanie trzymiesięcznego odstępu pomiędzy kolejnymi zabiegami. W przypadku braku lub niezadowalającego skutku leczniczego po drugim cyklu leczenia naleŝy rozwaŝyć zastosowanie alternatywnych metod postępowania. 4.3 Przeciwwskazania BOTOX jest przeciwwskazany: u osób o znanej nadwraŝliwości na kompleks neurotoksyny Clostridium botulinum typu A lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1 jeśli w miejscu, w którym ma być podany, występuje zakaŝenie. W przypadku leczenia zaburzeń czynności pęcherza moczowego produkt leczniczy BOTOX jest przeciwwskazany takŝe: u pacjentów z zakaŝeniem dróg moczowych w momencie leczenia; u pacjentów z ostrym zatrzymaniem moczu w momencie terapii, którzy nie są rutynowo poddani cewnikowaniu; u pacjentów, którzy nie chcą i (lub) nie mogą rozpocząć cewnikowania po terapii, jeśli byłoby to konieczne. 14

15 4.4 Specjalne ostrzeŝenia i środki ostroŝności dotyczące stosowania Ogólne ostrzeŝenia dotyczące wszystkich wskazań Nie naleŝy przekraczać zalecanych dawek ani ści podawania produktu leczniczego BOTOX z uwagi na ryzyko przedawkowania, nadmiernego osłabienia mięśni, rozprzestrzeniania się toksyny w miejsca odległe od miejsca podania oraz powstania przeciwciał neutralizujących. Dawkowanie początkowe u pacjentów dotychczas nieleczonych naleŝy rozpocząć od najmniejszej dawki zalecanej w poszczególnych wskazaniach. Zarówno lekarze przepisujący produkt, jak i pacjenci powinni być świadomi, Ŝe działania niepoŝądane mogą wystąpić mimo dobrej tolerancji wcześniejszych wstrzyknięć. NaleŜy zatem zachować ostroŝność za kaŝdym razem kiedy produkt jest podawany. Donoszono o występowaniu działań niepoŝądanych związanych z rozprzestrzenianiem się toksyny w miejsca odległe od miejsca podania (patrz: punkt 4.8). Niekiedy powodowały one śmierć pacjenta, w niektórych przypadkach związaną z utrudnieniem połykania (dysfagią), zapaleniem płuc i (lub) znacznym osłabieniem. Objawy te są zgodne z mechanizmem działania toksyny botulinowej, a ich występowanie stwierdzano w kilka godzin do kilku tygodni po podaniu. Ryzyko wystąpienia w/w objawów jest prawdopodobnie większe w przypadku pacjentów z chorobami współistniejącymi oraz zaburzeniami, które mogą predysponować do ich wystąpienia, w tym równieŝ u dzieci i dorosłych leczonych z powodu spastyczności oraz w przypadku pacjentów otrzymujących duŝe dawki produktu leczniczego. U pacjentów leczonych terapeutycznymi dawkami takŝe moŝe wystąpić nadmierne osłabienie mięśni. NaleŜy zachować ostroŝność stosując produkt u pacjentów w podeszłym wieku oraz u pacjentów znacznie osłabionych. Zasadniczo, badania kliniczne z udziałem produktu leczniczego BOTOX nie wykazały róŝnic w odpowiedzi pomiędzy pacjentami w podeszłym wieku w porównaniu z pacjentami młodszymi. NaleŜy ostroŝnie ustalać dawkowanie u pacjentów w podeszłym wieku, zaczynając od dolnej granicy zakresu dawkowania. Lekarz powinien decydować o podjęciu leczenia, w oparciu o stosunek korzyści do ryzyka, indywidualnie dla kaŝdego pacjenta. Donoszono o występowaniu zaburzeń połykania równieŝ wówczas, gdy produkt podawany był w inne miejsca, niŝ mięśnie szyi (patrz punkt 4.4. Dystonia szyjna ). U pacjentów z subklinicznymi lub klinicznymi objawami nieprawidłowości przewodzenia nerwowomięśniowego, jak myasthenia gravis czy zespół Lamberta-Eatona u pacjentów z obwodowymi neuropatiami ruchowymi (np. stwardnienie zanikowe boczne albo neuropatia ruchowa) produkt BOTOX powinien być stosowany z duŝą ostroŝnością i pod ścisłą kontrolą. MoŜe u nich występować nadmierna wraŝliwość na takie czynniki, jak toksyna botulinowa, co moŝe prowadzić do nadmiernego osłabienia mięśni, zaś ryzyko wystąpienia klinicznie istotnych układowych działań niepoŝądanych (w tym cięŝkiej dysfagii i zaburzeń układu oddechowego) moŝe być zwiększone nawet w wyniku zastosowania typowych dawek tego produktu. U takich pacjentów produkt powinien być stosowany pod ścisłą kontrolą lekarza specjalisty i tylko wówczas, gdy uwaŝa się, Ŝe korzyści z leczenia przewaŝają nad ryzykiem. Pacjenci z dysfagią i zachłyśnięciem w wywiadzie powinni być leczeni z zachowaniem największej ostroŝności. Pacjenci lub udzielający pomocy powinni wezwać natychmiast pomoc medyczną, jeŝeli nastąpią trudności w połykaniu, mowie lub oddychaniu. 15

16 Tak jak w przypadku kaŝdego leczenia, które umoŝliwia pacjentowi o siedzącym trybie Ŝycia powrót do aktywności, naleŝy zwrócić uwagę aby aktywność zwiększać stopniowo. NaleŜy zapoznać się z anatomią i ewentualnymi zmianami wynikającymi z przebytych zabiegów chirurgicznych miejsca planowanego wstrzyknięcia przed podaniem produktu BOTOX. Obserwowano przypadki odmy związane ze wstrzyknięciem produktu BOTOX w pobliŝu klatki piersiowej. NaleŜy zachować ostroŝność podczas wstrzykiwania w bezpośredniej bliskości płuc, zwłaszcza w okolice wierzchołków płuc lub innych wraŝliwych struktur anatomicznych. CięŜkie przypadki działań niepoŝądanych, w tym przypadki zgonów obserwowano u pacjentów, którym BOTOX wstrzyknięto poza zarejestrowanymi wskazaniami, bezpośrednio w gruczoły ślinowe, okolice ustno-językowo-gardłową, w przełyk lub Ŝołądek. Niektórzy z opisywanych pacjentów mieli wcześniej zaburzenia połykania lub znacznego stopnia osłabienie. W rzadkich przypadkach donoszono o występowaniu cięŝkich i (lub) natychmiastowych reakcji nadwraŝliwości, w tym anafilaksji, choroby posurowiczej, pokrzywki, obrzęku tkanek miękkich i duszności. Niektóre z nich występowały po zastosowaniu produktu BOTOX w monoterapii bądź w leczeniu skojarzonym z innymi lekami, których stosowanie związane jest z występowaniem podobnych reakcji. W przypadku wystąpienia takiej reakcji naleŝy przerwać stosowanie produktu BOTOX i bezzwłocznie rozpocząć odpowiednie leczenie farmakologiczne, np. podawanie epinefryny. Odnotowano jeden przypadek reakcji anafilaktycznej u pacjenta, który zmarł w skutek podania nieprawidłowo rozcieńczonego produktu razem z 5 ml 1% roztworu lidokainy. Podobnie jak w przypadku innych wstrzyknięć, moŝe dojść do wystąpienia zaburzeń w miejscu wstrzyknięcia związanego z podaniem. Wstrzyknięcie moŝe spowodować miejscowe zakaŝenie, ból, stan zapalny, parestezje, niedoczulicę, tkliwość uciskową, obrzęk, rumień i (lub) krwawienie/siniak. Ból i (lub) lęk związany z podaniem moŝe spowodować wystąpienie reakcji wazowagalnych, np. omdleń, niedociśnienia itp. NaleŜy zachować ostroŝność podczas podawania produktu BOTOX, gdy w miejscu proponowanego wstrzyknięcia występuje stan zapalny, a takŝe w tych przypadkach, w których występuje znaczne osłabienie lub zanik mięśni wybranych do iniekcji. Ponadto, naleŝy zachować ostroŝność stosując BOTOX u pacjentów z obwodowymi neuropatiami ruchowymi (np. stwardnieniem zanikowym bocznym lub neuropatią ruchową). Odnotowano przypadki działań niepoŝądanych dotyczących układu sercowo-naczyniowego, łącznie z arytmią i zawałem mięśnia sercowego, niektóre ze skutkiem śmiertelnym. U niektórych pacjentów stwierdzono istniejące wcześniej czynniki ryzyka, w tym istniejącą chorobę układu sercowonaczyniowego. Donoszono o wystąpieniu nowych lub nawrocie drgawek, zazwyczaj u pacjentów, u których występuje predyspozycja do ich występowania. Nie ustalono dokładnego związku między nimi a podawaniem produktu BOTOX. Wśród dzieci dominowały zgłoszenia u pacjentów ze spastycznością (przykurczami) w mózgowym poraŝeniu dziecięcym. Wytworzone przeciwciała przeciwko toksynie botulinowej typu A mogą zmniejszać skuteczność leczenia poprzez inaktywację tej toksyny. Wyniki niektórych badań sugerują, Ŝe do powstawania przeciwciał dochodzi częściej wówczas, gdy czas pomiędzy kolejnymi dawkami produktu BOTOX jest krótki oraz gdy stosowane są duŝe dawki. W stosownych przypadkach, moŝliwość powstawania przeciwciał moŝe być zminimalizowana poprzez podawanie najmniejszej skutecznej dawki, zachowując w oparciu o ocenę kliniczną moŝliwie najdłuŝsze odstępy między kolejnymi wstrzyknięciami. Kliniczne nieprawidłowości powstałe podczas powtórnego stosowania produktu BOTOX (dotyczy to wszystkich toksyn botulinowych) mogą być wynikiem róŝnych procedur rozpuszczania zawartości 16

17 fiolki, przerw między wstrzyknięciami, róŝnych mięśni do których produkt jest wstrzykiwany i nieznacznej róŝnicy mocy podanej dawki, która została określana metodą biologiczną. Stosowanie u dzieci i młodzieŝy Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu BOTOX we wskazaniach innych, niŝ te, które wymieniono w punkcie 4.1, dotyczących dzieci i młodzieŝy. W okresie po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu rzadko zgłaszano przypadki rozprzestrzeniania się toksyny w miejsca odległe od miejsca podania u dzieci i młodzieŝy, u których występowały choroby współistniejące, zazwyczaj dziecięce poraŝenie mózgowe. W zgłaszanych przypadkach zastosowana dawka zazwyczaj przekraczała dawkę zalecaną (patrz punkt 4.8). Odnotowano rzadkie przypadki zgonów związane z zachłystowym zapaleniem płuc u dzieci z cięŝkim dziecięcym poraŝeniem mózgowym, po zastosowaniu toksyny botulinowej, poza zarejestrowanymi wskazaniami (off - label) (np. podanie w obszarze szyi). NaleŜy zachować szczególną ostroŝność podczas leczenia dzieci i młodzieŝy ze znacznym osłabieniem neurologicznym, utrudnieniem połykania (dysfagia) lub niedawno przebytym zachłystowym zapaleniem płuc lub inną chorobą płuc. Leczenie pacjentów w złym stanie ogólnym moŝliwe jest tylko wówczas, jeŝeli oceniono, Ŝe w przypadku danego pacjenta, potencjalne korzyści przewaŝają nad ryzykiem. ZABURZENIA NEUROLOGICZNE: Ogniskowe przykurcze (spastyczność) związane z dynamiczną deformacją stopy końsko-szpotawej u dzieci z mózgowym poraŝeniem dziecięcym oraz spastyczność nadgarstka, dłoni i stawu skokowego u pacjentów dorosłych po udarze. Podawanie produktu BOTOX w leczeniu ogniskowej spastyczności zostało zbadane jedynie w połączeniu ze standardowymi schematami leczenia i nie jest przeznaczone do zastąpienia tych procedur. BOTOX prawdopodobnie nie jest skuteczny w poprawie zakresu ruchu stawów zmienionych w wyniku stałego przykurczu. Produkt leczniczy BOTOX nie powinien być stosowany w leczeniu ogniskowej spastyczności stawu skokowego u dorosłych pacjentów po udarze, jeŝeli nie oczekuje się aby zmniejszenie napięcia mięśni mogło spowodować poprawę czynności (np. poprawę chodu), lub poprawę objawów podmiotowych (np. zmniejszenie bólu) lub ułatwienie opieki nad pacjentem. Ponadto, poprawa w zakresie zaburzeń czynności stawu skokowego moŝe być ograniczona jeŝeli leczenie produktem leczniczym BOTOX rozpoczęto po okresie dłuŝszym niŝ 2 latach od udaru, lub u pacjentów ze spastycznością stawu skokowego o mniejszej cięŝkości (Zmodyfikowana Skala Ashwortha (MAS) <3). NaleŜy zachować ostroŝność podczas leczenia dorosłych pacjentów ze spastycznością poudarową, z uwagi na większe ryzyko przewrócenia się pacjenta. Produkt leczniczy BOTOX naleŝy stosować ostroŝnie w leczeniu ogniskowej spastyczności stawu skokowego po udarze u pacjentów w podeszłym wieku, z istotnymi chorobami współistniejącymi, a leczenie naleŝy rozpoczynać wyłącznie wtedy, gdy uwaŝa się, Ŝe korzyści z niego wynikające przewyŝszają potencjalne ryzyko. Produkt leczniczy BOTOX naleŝy stosować wyłącznie w leczeniu poudarowej spastyczności kończyn dolnych po ocenie przeprowadzonej przez lekarza specjalistę, mającego doświadczenie w rehabilitacji pacjentów po udarze. Po wprowadzeniu produktu do obrotu donoszono o przypadkach śmierci po podaniu toksyny botulinowej (w niektórych przypadkach związanych z zachłystowym zapaleniem płuc) związanych z rozprzestrzenianiem się toksyny w miejsca odległe od miejsca podania u dzieci z chorobami współistniejącymi, głównie poraŝeniem mózgowym. 17

18 Kurcz powiek (Blefarospazm) Zmniejszenie ści mrugania występujące po wstrzyknięciu toksyny botulinowej do mięśnia okręŝnego oka, moŝe prowadzić do patologicznych zmian rogówki. NaleŜy dokładnie sprawdzać wraŝliwość rogówki oka po podaniu produktu oraz unikać wstrzyknięć w dolną powiekę, aby nie doprowadzić do wywinięcia powieki, a w przypadku pojawienia się uszkodzeń nabłonka rogówki, naleŝy je intensywnie leczyć. Leczenie moŝe wymagać podania kropli ochronnych, maści, miękkich soczewek terapeutycznych, przymknięcia oka opaską lub innych zabiegów. W miękkich tkankach powieki łatwo występują wybroczyny. MoŜna temu zapobiegać przez łagodny ucisk w miejscu wstrzyknięcia. Ze względu na antycholinergiczne działanie toksyny botulinowej, naleŝy zachować szczególną ostroŝność u pacjentów z ryzykiem jaskry z zamkniętym kątem przesączania. Dystonia szyjna Pacjentów z dystonią szyjną naleŝy poinformować o moŝliwości wystąpienia zaburzenia połykania (dysfagii), które moŝe być łagodne lub bardzo silne. Trudności w połykaniu mogą utrzymywać się przez dwa do trzech tygodni po wstrzyknięciu toksyny, ale były zgłaszane przypadki dysfagii utrzymujące się do pięciu miesięcy po wstrzyknięciu. W konsekwencji zaburzenia połykania moŝe wystąpić duszność, aspiracja i czasami potrzeba karmienia przez zgłębnik. W rzadkich przypadkach donoszono o występowaniu zapalenia płuc a nawet przypadków śmiertelnych po aspiracji w przebiegu dysfagii. Ograniczenie dawki toksyny botulinowej wstrzykiwanej do mięśnia sternocleidomastoideus do wartości poniŝej 100 jednostek moŝe zmniejszyć występowanie dysfagii. WyŜsze ryzyko wystąpienia dysfagii obserwowano u pacjentów o mniejszej masie mięśni szyjnych lub u pacjentów, którym obustronnie wstrzyknięto toksynę w mięsień sternocleidomastoideus. Wystąpienie dysfagii jest przypisywane rozprzestrzenianiu toksyny w mięśniach przełyku. Podanie produktu do mięśnia dźwigacza łopatki moŝe być związane ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia zakaŝenia górnych dróg oddechowych i zaburzeń połykania. Zaburzenia połykania mogą przyczyniać się do zmniejszenia ilości przyjmowanych płynów i pokarmów, co moŝe prowadzić do odwodnienia i zmniejszenia masy ciała. U pacjentów z subkliniczną dysfagią ryzyko wystąpienia cięŝszych zaburzeń połykania po zastosowaniu produktu BOTOX moŝe być zwiększone. Przewlekła migrena Nie ustalono skuteczności w profilaktyce bólu głowy u pacjentów z migreną epizodyczną (bóle głowy < 15 dni w miesiącu). ZABURZENIA CZYNNOŚCI PĘCHERZA MOCZOWEGO Podczas wykonywania cystoskopii naleŝy stosować odpowiednie medyczne środki ostroŝności. U pacjentów niecewnikowanych naleŝy oceniać objętość moczu zalegającego po mikcji w ciągu 2 tygodni po leczeniu oraz okresowo zgodnie z oceną lekarza przez okres do 12 tygodni. NaleŜy poinstruować pacjentów, by skontaktowali się z lekarzem, jeśli odczują trudności w oddawaniu moczu, poniewaŝ moŝe być konieczne cewnikowanie. Idiopatyczna nadreaktywność pęcherza moczowego MęŜczyźni z idiopatyczną nadreaktywnością pęcherza moczowego i przedmiotowymi lub podmiotowymi objawami niedroŝności dróg moczowych nie powinni być leczeni produktem leczniczym BOTOX. Nietrzymanie moczu wskutek neurogennej nadczynności mięśnia wypieracza MoŜe wystąpić autonomiczna dysrefleksja związana z procedurą. Konieczne moŝe być bezzwłoczne zapewnienie opieki medycznej. 18

19 ZABURZENIA SKÓRY I JEJ PRZYDATKÓW Pierwotna nadpotliwośc pach Zaleca się przeprowadzenie wywiadu i badania pacjenta, jak równieŝ dodatkowych testów swoistych, w celu wykluczenia potencjalnych przyczyn wtórnej nadpotliwości (np. nadczynność tarczycy, guz chromochłonny). PomoŜe to uniknąć leczenia objawowego nadpotliwości bez rozpoznania i (lub) leczenia choroby zasadniczej. Zmarszczki gładzizny czoła widoczne przy maksymalnym zmarszczeniu brwi oraz zmarszczki typu kurze łapki widoczne przy pełnym uśmiechu Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego BOTOX u osób w wieku poniŝej 18 lat. Dane z badań klinicznych 3 fazy dotyczących stosowania BOTOX u pacjentów powyŝej 65. roku Ŝycia są ograniczone. NaleŜy zachować ostroŝność i upewnić się, Ŝe BOTOX nie zostanie podany do naczynia krwionośnego podczas iniekcji w obrębie zmarszczek gładzizny czoła widocznych podczas maksymalnego zmarszczenia brwi oraz zmarszczek w okolicy bocznego kąta oka widocznych przy pełnym uśmiechu (patrz punkt 4.2). W następstwie leczenia istnieje ryzyko wystąpienia opadania powieki. Informacje o sposobie ograniczenia ryzyka opadania powieki, patrz punkt 4.2. instrukcje dotyczące stosowania. 4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji Teoretycznie, działanie toksyny botulinowej moŝe być nasilone przez antybiotyki z grupy aminoglikozydów lub spektynomycyny oraz inne produkty lecznicze wpływające na przekaźnictwo nerwowo-mięśniowe (np. leki blokujące przekaźnictwo nerwowo-mięśniowe). Skutek podawania róŝnych serotypów toksyny botulinowej w tym samym czasie oraz w odstępie kilku miesięcy jest nieznany. Nadmierne osłabienie mięśni moŝe ulec nasileniu w wyniku podania innej toksyny botulinowej przed ustąpieniem działania wcześniej wstrzykniętej toksyny. Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji. Nie zostały zgłoszone interakcje o istotnym znaczeniu klinicznym. Dzieci i młodzieŝ Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji u dzieci. 4.6 Wpływ na płodność, ciąŝę i laktację CiąŜa Nie ma wystarczających danych na temat bezpieczeństwa stosowania toksyny botulinowej typu A u kobiet w ciąŝy. Badania na zwierzętach wykazały ryzyko uszkodzenia płodu (patrz: punkt 5.3). Potencjalne ryzyko stosowania u kobiet w ciąŝy nie zostało zbadane. Produkt leczniczy BOTOX nie powinien być stosowany u kobiet w okresie ciąŝy oraz u kobiet w wieku rozrodczym, niestosujących skutecznych metod antykoncepcji, chyba Ŝe jest zdecydowanie konieczne. Laktacja Nie ma informacji, czy produkt BOTOX przenika do mleka kobiecego. Nie zaleca się stosowania produktu BOTOX u kobiet karmiących piersią. Wpływ na płodność Brak jest wystarczających danych dotyczących wpływu toksyny botulinowej typu A na płodność u kobiet w wieku rozrodczym. Badania na samcach i samicach szczurów wykazały zmniejszenie płodności (patrz punkt 5.3). 19

20 4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn Ze względu na charakter schorzeń u leczonych pacjentów trudno jest ocenić wpływ produktu BOTOX na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. MoŜe on być oceniony jedynie po leczeniu. JednakŜe produkt leczniczy BOTOX moŝe powodować astenię, osłabienie mięśni, zawroty głowy oraz zaburzenia widzenia, które mogą zaburzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn. 4.8 Działania niepoŝądane Ogólne W kontrolowanych badaniach klinicznych działania niepoŝądane klasyfikowane jako mające związek z podaniem produktu leczniczego BOTOX obserwowano u 35% pacjentów z kurczem powiek (blefarospazm), u 28% pacjentów z dystonią szyjną, u 17% pacjentów z mózgowym poraŝeniem dziecięcym, u 11% pacjentów z nadpotliwością pach, u 16% pacjentów z ogniskową spastycznością górnej kończyny powiązanej z udarem oraz u 15% pacjentów z ogniskową spastycznością kończyny dolnej powiązanej z udarem. W badaniach klinicznych dotyczących przewlekłej migreny ść występowania działań niepoŝądanych wyniosła 26% podczas pierwszej terapii ze spadkiem do 11% podczas drugiej terapii. W badaniach klinicznych nad idiopatyczną nadreaktywnością pęcherza moczowego ść występowania wyniosła 26% podczas pierwszej terapii ze spadkiem do 22% podczas drugiej terapii. W badaniach klinicznych dotyczących zastosowania tego produktu w przypadkach nietrzymania moczu wskutek neurogennej nadczynności mięśnia wypieracza działania niepoŝądane obserwowano u 32% pacjentów podczas pierwszej terapii ze spadkiem do 18% podczas drugiej terapii. W większości przypadków, działania niepoŝądane występują w ciągu pierwszych kilku dni po wstrzyknięciu i mają charakter przejściowy. W rzadkich przypadkach działania niepoŝądane mogą utrzymywać się przez kilka miesięcy lub dłuŝej. Miejscowe osłabienie mięśni stanowi spodziewane farmakologiczne działanie toksyny botulinowej. Zgłaszano równieŝ występowanie osłabienia sąsiadujących mięśni i (lub) mięśni oddalonych od miejsca wstrzyknięcia. Tak jak w przypadku kaŝdego wstrzyknięcia, w miejscu wstrzyknięcia mogą wystąpić: miejscowy ból, zapalenie, parestezje, niedoczulica, tkliwość, obrzęk, rumień, miejscowe zakaŝenie, krwawienie i (lub) zasinienie, działania niepoŝądane związane z samą procedurą wstrzyknięcia. Ból i (lub) lęk związany z igłą mogą doprowadzić do wystąpienia reakcji wazowagalnej, obejmującej przemijające objawowe niedociśnienie i omdlenia. Po podaniu toksyny botulinowej zgłaszano takŝe przypadki gorączki i objawów grypopodobnych. Działania niepoŝądane ść w zaleŝności od wskazań Działania niepoŝądane przedstawiono według następujących kategorii, w zaleŝności od ści ich występowania: Bardzo Często ( 1/10) Często ( 1/100 do <1/10) Niezbyt ( 1/1 000 do <1/100) Rzadko ( 1/ do <1/1000) Bardzo rzadko (<1/10 000) PoniŜej przedstawiono działania niepoŝądane w zaleŝności od miejsca podania produktu leczniczego BOTOX. 20

21 ZABURZENIA NEUROLOGICZNE: Ogniskowe przykurcze związane z mózgowym poraŝeniem dziecięcym Klasyfikacja układów i narządów Działanie niepoŝądane Częstość ZakaŜenia i zaraŝenia zakaŝenie wirusowe i zakaŝenie bardzo pasoŝytnicze ucha Zaburzenia układu nerwowego senność i parestezja Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Zaburzenia mięśniowoszkieletowe i tkanki łącznej Zaburzenia nerek i dróg moczowych wysypka ból i osłabienie mięśni, bóle kończyn nietrzymanie moczu Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania przewracanie się zaburzenia chodu i złe samopoczucie, ból w miejscu wstrzyknięcia, astenia Ogniskowe przykurcze dłoni i nadgarstka u pacjentów dorosłych po udarze. Klasyfikacja układów i narządów Działanie niepoŝądane Częstość Zaburzenia psychiczne depresja, bezsenność niezbyt Zaburzenia układu nerwowego wzmoŝone napięcie przeczulica, ból głowy, parestezja, brak koordynacji i utrata pamięci niezbyt Zaburzenia ucha i błędnika zawroty głowy niezbyt Zaburzenia naczyniowe niedociśnienie ortostatyczne niezbyt Zaburzenia Ŝołądka i jelit nudności, parestezje okołoustne niezbyt Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Zaburzenia mięśniowoszkieletowe i tkanki łącznej Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania wybroczyny, plamica zapalenie skóry, świąd i wysypka ból kończyny i osłabienie mięśni ból stawów i zapalenie kaletki krwawienie i podraŝnienie w miejscu podania, ból w miejscu wstrzyknięcia, gorączka, objawy grypopodobne astenia, ból, nadwraŝliwość w miejscu podania, złe samopoczucie i obrzęki obwodowe 21 niezbyt niezbyt niezbyt

22 Niektóre z niezbyt częstych działań mogą być związane z samą chorobą. Ogniskowe przykurcze stawu skokowego u pacjentów dorosłych po udarze. Klasyfikacja układów i narządów Działanie niepoŝądane Częstość Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej wysypka Zaburzenia mięśniowoszkieletowe i tkanki łącznej Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania ból stawów, sztywność mięśniowo-szkieletowa obrzęki obwodowe W badaniach klinicznych, w których pacjentów leczono z powodu spastyczności kończyn dolnych, ść zgonów wynosiła, 5,9% i 5,3%, odpowiednio w grupie pacjentów otrzymujących BOTOX i w grupie placebo. Nie obserwowano zmian ogólnego profilu bezpieczeństwa w przypadku kolejnych podań. Kurcz powiek (blefarospazm), połowiczy kurcz twarzy i związane z nim ogniskowe dystonie. Klasyfikacja układów i narządów Działanie niepoŝądane Częstość Zaburzenia układu nerwowego zawroty głowy, niedowład nerwu niezbyt twarzowego, poraŝenie nerwu twarzowego Zaburzenia oka opadanie powieki bardzo punkcikowate zapalenie rogówki, niedomykalność powieki, suchość oka, światłowstręt, nasilenie łzawienia, podraŝnienie oka Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania zapalenie rogówki, wywinięcie powieki, podwójne widzenie, podwinięcie powieki, zaburzenia widzenia i niewyraźne widzenie obrzęk powiek wrzodziejące zapalenie rogówki, ubytek nabłonka i perforacja rogówki wyboczyny wysypka/zapalenie skóry, podraŝnienie i obrzęk twarzy zmęczenie niezbyt rzadko bardzo rzadko niezbyt niezbyt Dystonia szyjna Klasyfikacja układów i narządów Działanie niepoŝądane Częstość ZakaŜenia i zaraŝenia pasoŝytnicze Zaburzenia układu nerwowego zapalenie śluzówki nosa, zakaŝenie górnych dróg oddechowych zawroty głowy, wzmoŝone napięcie mięśniowe, niedoczulica, senność i ból głowy 22