ZARZĄDZENIE nr 74/16/17 Rektora Politechniki Śląskiej z dnia 26 kwietnia 2017 roku

Transkrypt

1 ZARZĄDZENIE nr 74/16/17 Rektora Politechniki Śląskiej z dnia 26 kwietnia 2017 roku w sprawie Wskazówek wydawniczych i wytycznych dla autorów publikacji Działając na podstawie art. 66 ust. 2 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (j.t. Dz.U. z 2016 r. poz z późn. zm.), rozporządzenia MNiSW z dnia 27 października 2015 r. w sprawie kryteriów i trybu przyznawania kategorii naukowej jednostkom naukowym (Dz. U. z 2015 r. poz. 2015), zarządza się, co następuje: 1 Wprowadza się do stosowania Wskazówki wydawnicze i wytyczne dla autorów publikacji stanowiące załącznik do niniejszego Zarządzenia. 2 Zarządzenie wchodzi w życie z dniem podjęcia. Otrzymują: R, RO, RN, RW, RD, RA, AK wszystkie jednostki i komórki organizacyjne Uczelni

2 2 Załącznik do Zarządzenia nr 74/16/17 WSKAZÓWKI WYDAWNICZE I WYTYCZNE DLA AUTORÓW

3 SPIS TREŚCI 1. ZAŁOŻENIA PODSTAWOWE Założenia ogólne Schemat organizacyjny Honoraria autorskie i zasady rozliczeń Współpraca Autora z Wydawnictwem Recenzowanie wydawnictw WSKAZÓWKI WYDAWNICZE Wymogi dotyczące składu komputerowego Numeracja stron Spis treści Tabele Wykresy, schematy, rysunki, zdjęcia Wzory Zasady cytowania i przypisy Bibliografia Informacje dodatkowe Podstawowe znaki korektorskie Skróty Monografie i rozprawy habilitacyjne Zeszyty naukowe i periodyki Zestawienie tytułów czasopism wydawanych przez Wydawnictwo Politechniki Śląskiej... 23

4 1. ZAŁOŻENIA PODSTAWOWE 1.1. Założenia ogólne Działalność edytorska Politechniki Śląskiej podporządkowana jest potrzebom naukowym, dydaktycznym i informacyjnym. Ma ona na celu przekazanie w jak najkrótszym terminie wyników badań zainteresowanym kręgom odbiorców, ciągłe usprawnianie procesu dydaktycznego, bieżące informowanie o pracy i osiągnięciach Uczelni. Cele te realizuje Wydawnictwo Politechniki Śląskiej przez publikowanie wydawnictw dydaktycznych i naukowych Schemat organizacyjny Wydawnictwo Politechniki Śląskiej jest ogólnouczelnianą jednostką organizacyjną prowadzącą działalność wydawniczą. Nadzór merytoryczny nad działalnością Wydawnictwa sprawuje Kolegium Redakcyjne w składzie: - redaktor naczelny jako przewodniczący, - redaktorzy działowi, - kierownik Wydawnictwa jako sekretarz Kolegium Redakcyjnego. Redaktor naczelny, zgodnie z potrzebami i planem wydawniczym, zwołuje trzyosobową Radę Redakcyjną o następującym składzie: - redaktor naczelny, - redaktor działowy, - sekretarz Kolegium Redakcyjnego. Rada redakcyjna ustala stawkę za arkusz autorski, nakład publikacji i decyduje o uzupełnieniach oraz o kwalifikacji prac przyjętych do druku.

5 Honoraria autorskie i zasady rozliczeń Po przyjęciu zrecenzowanej publikacji przez Radę Redakcyjną Wydawnictwo sporządza umowę wydawniczą. Honoraria za wydawnictwa wypłacane są etapowo Współpraca Autora z Wydawnictwem Czas niezbędny do przeprowadzenia prac edytorskich to 4 tygodnie od daty rozpoczęcia redakcji. Autor zobowiązany jest złożyć redaktorowi działowemu wydruk komputerowy z nośnikiem elektronicznym, opracowany zgodnie z obowiązującymi zasadami wydawniczymi, wraz z materiałem ilustracyjnym nadającym się do reprodukcji poligraficznej. Do obowiązków Autora należy wykonanie korekty autorskiej w terminie: 1 dzień na 1 arkusz autorski. O ile Autor nie jest w stanie wykonać korekty osobiście, zobowiązany jest wskazać osobę, która tę korektę wykona w jego zastępstwie. W przypadku niedotrzymania przez Autora tej zasady, Wydawnictwo może zlecić wykonanie korekty wybranej przez siebie osobie, obciążając Autora jej kosztami. Praca przed oddaniem do druku musi być zaakceptowana przez Autora Recenzowanie wydawnictw Wszystkie dzieła (z wyjątkiem prac o charakterze informacyjnym) objęte są obowiązkowym recenzowaniem. Recenzenci powinni być dobierani z uwzględnieniem ich specjalizacji naukowej, ze wszystkich znaczących ośrodków naukowych w kraju i na świecie. Przy podręcznikach, monografiach i rozprawach habilitacyjnych obowiązują dwie recenzje, a przy wydawnictwach dydaktycznych (dawnych skryptach) i artykułach minimum jedna. W przypadku podręczników, wydawnictw dydaktycznych, monografii i rozpraw habilitacyjnych recenzentów wybiera i kieruje pracę do recenzji redaktor działowy. Za wybór recenzentów artykułów i wysyłkę jest odpowiedzialny redaktor działowy lub redaktor naczelny danego czasopisma.

6 2. WSKAZÓWKI WYDAWNICZE 2.1. Wymogi dotyczące składu komputerowego Wydawnictwo Politechniki Śląskiej przyjmuje prace napisane w edytorze MS Word 2003 i nowszych. Jeżeli mimo to praca zostanie sformatowana w innym edytorze, musi spełniać wszystkie wymogi sformułowane dla edytora określonego we wskazówkach. Tekst pracy (z wyłączeniem zeszytów naukowych i periodyków) powinien spełniać następujące wymagania: rozmiary kolumny dla formatu A4 margines standardowy po 2,5 cm z każdej strony; czcionka podstawowa Times New Roman 13 p. (w zeszytach naukowych 12 p.); odstępy między wierszami (interlinia) wielokrotna 1,3; obowiązuje wzór tzw. strony opuszczonej (z wyjątkiem zeszytów naukowych) początek rozdziału: 3 cm (85,05 p.) od górnego marginesu; akapity 0,63 cm; praca może być napisana bez wcięć akapitowych, ale wówczas należy pamiętać o tym, by ostatni wiersz akapitu nie był składany na pełną szerokość kolumny. Przyjęta forma powinna być jednolita w całej pracy; tekst pracy oraz podpisy pod rysunkami muszą być wyjustowane (wyrównane do obu krawędzi), w przypadku zbyt dużych odstępów między wyrazami należy zastosować ręczne dzielenie na sylaby; nie należy dzielić wyrazów w tytułach i podtytułach; na końcu wiersza nie wolno zostawiać pojedynczych liter, cyfr i skrótów (z wyjątkiem tych pojawiających się na końcu zdania); w tym celu należy przenieść je do następnej linii przez zastosowanie tzw. twardej spacji (wciśnięcie kombinacji klawiszy [Crtl] [Shift] [Spacja] bezpośrednio między literą, cyfrą bądź skrótem a następnym wyrazem); nie należy rozdzielać wartości i przypisanej jej jednostki, np. 5 cm, 1000 m itd.; odległości między tytułem, podtytułem a tekstem wyglądają następująco: tytuł 1. stopnia po 36,85 p. (pojedyncza interlinia),

7 8 tytuł 2. stopnia po 28,35 p. (pojedyncza interlinia), tytuł 3. stopnia po 19,85 p. (pojedyncza interlinia), tytuł 4. stopnia po 14,2 p. (pojedyncza interlinia); zaleca się pisanie każdego rozdziału w osobnym pliku w celu łatwiejszej obróbki tekstu Numeracja stron Paginację tekstu (numerację stron) składamy czcionką kroju i wielkości tekstu głównego. Wszystkie strony publikacji są objęte paginacją, choć nie na wszystkich stronach numeracja jest drukowana. Numerację rozpoczynamy od 3. strony spis treści. Wstęp, przedmowę lub rozdział 1. umieszczamy na stronie nieparzystej, a dalsze rozdziały na stronach kolejnych. W artykułach zeszytów naukowych i periodyków zawsze występuje tzw. żywa pagina (na stronie parzystej numer strony i nazwisko autora, natomiast na stronie nieparzystej tytuł artykułu i numer strony). Treść żywej paginy składamy czcionką tego samego kroju i rozmiaru co tekst główny oraz stosujemy podkreślenie linią ciągłą o grubości 1/2 p. Zasadą jest, by odległość od żywej paginy do tekstu była stała w całej pracy. Artykuły w zeszytach naukowych i periodykach zawsze rozpoczynają się od strony nieparzystej. W pozostałych publikacjach cyfry paginy umieszczamy na środku, na górze kolumny. Należy pamiętać, że numeracji nie umieszcza się na kolumnach z tytułem głównego rozdziału. Istnieje możliwość zastosowania innej paginacji po wcześniejszym uzgodnieniu tego z redaktorem technicznym. Na stronach internetowych wydziałów wydających zeszyty naukowe i periodyki są do pobrania odpowiednie wzory formatek artykułów Spis treści Spis treści umieszczamy bezpośrednio po tytule i tekstach wprowadzających (dedykacja, motto), od nowej kolumny spuszczonej, nieparzystej. Spis treści powinien być przede wszystkim przejrzysty, złożony czcionką tego samego kroju i rozmiaru co tekst główny. W przypadku dłuższych spisów stosuje się pojedynczą interlinię,

8 9 natomiast w krótszych należy zastosować tę samą interlinię (1,3) co w tekście głównym. Jeżeli w spisie treści występuje kilka stopni tytułów, to w celu uwydatnienia tytułu najwyższego rzędu wprowadza się wyróżnienia czcionką pogrubioną, zapisaną wersalikami lub inną. Użycie danego wyróżnienia jest uzależnione od zastosowania go w tytułach pracy. Oprócz ww. wyróżnień hierarchię tytułów zaznacza się wcięciami, tj. im niższy stopień tytułu, tym bardziej wcięty. Wcięcia powinny rozpoczynać się pod pierwszą literą tekstu tytułu wyższego rzędu. W spisie treści prac zbiorowych (np. zeszyty naukowe i periodyki) przed tytułem artykułu podaje się także nazwisko i imię (lub inicjał imienia autora). Spis treści składamy na pełną szerokość kolumny, przy czym przestrzeń od końca tekstu do numerów stron wypełniamy kropkami. W monografiach, rozprawach habilitacyjnych, zeszytach naukowych i periodykach (wyjątki: Problemy Transportu, Transport i Matematyka Stosowana) obowiązuje dwujęzyczny spis treści. Na stronach internetowych wydziałów wydających zeszyty naukowe i periodyki są do pobrania odpowiednie wzory formatek artykułów.

9 10 Przykład 1. Dwujęzyczny spis treści w monografii a) w języku polskim b) w języku angielskim Źródło: Kadela M.: Układy nawierzchnia drogowa-podłoże gruntowe w modelach numerycznych i badaniach in situ. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 2016.

10 11 Przykład 2. Spis treści w podręczniku Źródło: Gawor P.: Urządzenia elektroenergetyczne w górnictwie. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice Tabele Tekst w tabelach powinien być napisany czcionką Times New Roman o rozmiarze 13 p. Rozmiar czcionki w tabeli może zostać zmieniony po wcześniejszym uzgodnieniu tego z redaktorem technicznym, który oceni, czy tekst pozostanie czytelny po zmniejszeniu formatu do B5. Odstęp między wierszami tekstu powinien być pojedynczy. Należy unikać dzielenia tabel między stronami, jeśli jednak zajdzie taka potrzeba, to nad podzieloną tabelą zaznaczamy skrótem jej dalszy ciąg (np. w tekstach w języku polskim cd. tabeli 1, w języku angielskim cont. table 1). Tytuły tabel składamy taką samą czcionką jak czcionka tekstowa oraz stosujemy wypośrodkowanie. Numeracja tabel powinna być ciągła oraz wyrównana do prawej strony (równa z prawą krawędzią tabeli). Należy stosować pojedynczą linię obramowania i wnętrza tabeli o grubości 1/2 p. Preferowane jest pionowe ustawienie tabel, jeśli jednak korzystniejszy będzie układ poziomy, to wówczas główka tabeli powinna znaleźć się z lewej strony kolumny (równolegle do lewego marginesu). W takiej sytuacji pozycja numeru strony pozostaje niezmieniona. Jeżeli tabelę zapożyczono z publikacji, to należy pod nią podać źródło danych.

11 12 Na stronach internetowych wydziałów wydających zeszyty naukowe i periodyki są do pobrania odpowiednie wzory formatek artykułów. Przykład 3. Tabela w układzie poziomym Źródło: Ziembińska A., Wrechetek A.: Laboratorium mikrobiologiczne. Wybrane ćwiczenia z mikrobiologii ogólnej i stosowanej. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice Przykład 4. Układ tabeli Tytuł na osi tabeli (13 p.) Tabela 1 Lp. Dużą literą małe litery Źródło: opracowanie własne. (11 p.) Główka dużą literą małe litery

12 Wykresy, schematy, rysunki, zdjęcia Obiekty osadzone w dokumencie, takie jak: wykresy, rysunki i zdjęcia, powinny być wypośrodkowane. W przypadku schematów składających się z kilku obiektów, należy je wszystkie zgrupować. Obiekty wstawiane do pracy powinny być czytelne. Wykresy, schematy, rysunki i zdjęcia wstawiamy bez obramowania, wyjątek stanowią mapy. Zdjęcia i rysunki przed wklejeniem należy zoptymalizować (w przeznaczonych do tego celu programach graficznych), aby nie były zbyt duże. Grafikę rastrową (obrazy skanowane) należy zapisać w jednym z formatów: TIFF, BMP, JPG lub EPS. Optymalna rozdzielczość dla fotografii kolorowych i czarno-białych 300 dpi, natomiast rysunków liniowych max. 600 dpi. Wskazane jest, aby do ostatecznej wersji pracy na nośniku elektronicznym dołączyć w osobnym folderze zamieszczone w pracy obiekty w rozszerzeniu jpg. Należy unikać osadzania obiektów typu OLE z niestandardowych programów, tj. AutoCAD, MathCAD. Podpisy umieszczamy pod obiektem, wyrównane do lewego marginesu, złożone krojem pisma tekstu głównego, ale czcionką o dwa stopnie mniejszą, z pojedynczą interlinią. Rozbudowane podpisy, składające się z podpisu zasadniczego oraz objaśnień szczegółów rysunku, powinny mieć szerokość równą szerokości kolumny. Drugi wiersz w podpisie zaczynamy od wcięcia pod pierwszą literę tekstu znajdującego się powyżej. Obowiązuje numeracja ciągła. Odległość pomiędzy obiektem a podpisem powinna wynosić jeden pusty wiersz. Na końcu podpisu pod rysunkiem nie stawiamy kropki. W monografiach podpisy pod rysunkami powinny być dwujęzyczne. Jeżeli obiekty występujące w pracy są kolorowe i tak mają zostać wydrukowane, wówczas autor powinien zaznaczyć to na makietach oraz dostarczyć do Wydawnictwa wykaz wszystkich kolorowych stron zapisany na nośniku elektronicznym w osobnym pliku edytora tekstu Word. Na stronach internetowych wydziałów wydających zeszyty naukowe i periodyki są do pobrania odpowiednie wzory formatek artykułów.

13 14 Przykład 5. Dwujęzyczny podpis pod rysunkiem Rys Przebiegi prądów fazowych po symetryzacji Fig Waveforms of phase currents after symmetrization Źródło: Dębowski K.: Zastosowanie zbiorów rozmytych w opisie i optymalizacji właściwości energetycznych jako rozwinięcie i uogólnienie metod klasycznych. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice Wszystkie obiekty zamieszczone w pracy powinny mieścić się w obrębie kolumny. Jeśli szczegóły są nieczytelne, to wówczas obiekt obracamy o 90 w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. Przykład 6. Rysunek w układzie poziomym Źródło: Zabłocka-Godlewska E. (red.): Biologia dla studentów uczelni technicznych. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 2011.

14 Wzory Wzory należy wyrównywać do środka strony. Każdy wzór powinien mieć numer zapisany cyfrą arabską w nawiasie okrągłym (umieszczony w tej samej linii co wzór), wyrównany do prawej krawędzi strony. W celu łatwiejszego formatowania najlepiej umieścić wzór w tabeli o niewidocznych krawędziach. Wydziały, które wydają zeszyty naukowe i periodyki, na swoich stronach internetowych mają do pobrania odpowiednie wzory formatek artykułów. Przykład 7. Zapis wzorów n x 1 ( x 1 3 ) 2 x 2 (1) W pracy nie wolno wstawiać wzorów w postaci rysunków, każdy wzór powinien być edytowalny, tj. powinien dawać możliwość dokonania w nim zmian. Przy powoływaniu się na numerację wzorów w tekście należy stosować takie same oznaczenia jak przy wzorach, np. (1) lub (1.1). Numeracja powinna być ciągła w całej pracy albo w ramach danego rozdziału Zasady cytowania i przypisy Przypisy (notki) umieszczamy na dole strony pod cienką linią lub na końcu rozdziału. Oznacza się je numeracją ciągłą. Wskazane jest zapisywanie ich czcionką mniejszą od tekstu podstawowego o 2 p., z pojedynczą interlinią. Przy powoływaniu się na bibliografię najpierw podaje się inicjał imienia, potem nazwisko autora, tytuł pracy, nazwę wydawcy, miejsce i rok wydania, a na końcu numer strony. Jeżeli daną pozycję literaturową cytujemy po raz kolejny, aby nie przepisywać jeszcze raz pełnej noty, należy używać zwrotów: - op.cit. opus citatum (łac.) dzieło cytowane, - Ibidem (łac.) tamże; w tym samym dziele, na tej samej stronie, w tym samym miejscu.

15 16 UWAGA 1. Jeżeli w pracy powołujemy się na jedną pozycję danego autora, to bezpośrednio po dwukropku umieszczamy op.cit. : T. Dudycz: op.cit., s Jeżeli w pracy powołujemy się na jedną z kilku pozycji tego samego autora, to po dwukropku umieszczamy skrót tytułu pozycji cytowanej, a następnie op.cit. : W. Pluta: Planowanie finansowe, op.cit., s. 88. Przykład 8. Przypis dolny 1 W. Pluta: Planowanie finansowe w przedsiębiorstwie. PWE, Warszawa 1999, s Ibidem, s. 30 (oznacza, że przypis dotyczy s. 30 wyżej wymienionej książki). 3 Ibidem (oznacza, że nadal aktualna jest s. 30). 4 W. Pluta: Wielowymiarowa analiza porównawcza w modelowaniu enometrycznym. PWN, Warszawa 1986, s T. Dudycz: Zarządzanie wartością przedsiębiorstwa. PWE, Warszawa W. Pluta: Planowanie finansowe, op.cit., s T. Dudycz: op.cit., s. 53. W przypadku gdy w całej pracy autor powołuje się jedynie na pozycje znajdujące się w bibliografii, możliwy jest inny zapis, będący odpowiednikiem przypisu, tj. numer pozycji bibliograficznej w kwadratowym nawiasie, np. [1] lub [1, s. 35], jeżeli powołuje się na konkretną stronę. Zapis przypisów powinien być ujednolicony w całej pracy. Nie należy w jednej pracy łączyć różnych sposobów odwoływania się do bibliografii. Jeżeli autor chciałby wprowadzić dodatkowe informacje, może umieścić je w przypisie dolnym, lecz z innym oznaczeniem (np. gwiazdka).

16 17 Przykład 9. Różne sposoby odwoływania się do bibliografii Sposób 1. Sposób 2.

17 18 Sposób Bibliografia Bibliografię składa się czcionką o tym samym kroju i wielkości co tekst podstawowy. Bibliografię tworzymy tak samo jak przypisy, z tą jednak różnicą, że jako pierwsze umieszczamy nazwisko autora, a dopiero później pierwszą literę imienia lub imion. Pozycje w bibliografii powinny być ułożone alfabetycznie i ponumerowane. Odwołanie się do spisu bibliografii w tekście zaznacza się przez podanie w nawiasie kwadratowym numeru pozycji bibliograficznej np. [1]. W pierwszej kolejności podajemy wydawnictwa zwarte i ciągłe, natomiast na samym końcu źródła internetowe. Bibliografię należy podawać na końcu pracy lub poszczególnych rozdziałów.

18 19 Schemat zapisu bibliografii Książka autorska: Wojtyna A.: Ewolucja keynesizmu a główny nurt ekonomii. PWN, Warszawa Książka pod redakcją: Ćwikliński H. (red.): Polityka gospodarcza. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk Artykuł w książce polskiej: Jarmołowicz W., Knapińska M.: Wynagrodzenia za pracę i ich rola w motywowaniu do pracy, [w:] Jarmołowicz W. (red.): Gospodarowanie pracą we współczesnym przedsiębiorstwie. Teoria i praktyka. Wydawnictwo Forum Naukowe, Poznań Artykuł w książce obcojęzycznej: Rodrik D.: Intitution for High-quality Growth what They Are and How to Acquire Them, [in:] Roy K.C., Sideras J. (eds.): Institutions, Globalization and Empowerment. Edward Elgar, Cheltenham, Northampton Artykuł w czasopiśmie: Growiec J.: Modelowanie endogenicznego wzrostu. Ekon, nr 3, Artykuł w czasopiśmie obcojęzycznym: Booth R.T., Lee T.R.: The role of human factors and safety culture in safety management. Journal of engineering Manufacture, Vol. 209, No. 5, Jeżeli powołujemy się na pozycję napisaną np. w języku angielskim (czyli jednym z języków konferencyjnych), to wszystkie informacje powinny zostać podane właśnie w tym języku, tj. nie [w:], ale [in:]; nie s. (strona), ale p. (page); nie nr, ale No., nie (red.), ale (ed.) lub (eds.) jeżeli redaktorów jest więcej niż jeden itd. Jeśli opis bibliograficzny dotyczy książki napisanej w języku niekonferencyjnym, wówczas wszystkie dodatkowe informacje zapisujemy w języku angielskim. Przykład 10. Zapis bibliograficzny 1. Acocella N.: Zasady polityki gospodarczej. PWN, Warszawa Antczak Z.: Odejścia pracowników z organizacji, [w:] Listwan T. (red.): Zarządzanie kadrami. Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa Baron-Wiaterek M.: Transformacja systemu zatrudnienia w działalności państwa. Zeszyty Naukowe Politechniki Śląskiej, s. Organizacja i Zarządzanie, z. 8, Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice Brooks S., Wiley J., Hause E.: Rusing Employee and Customer Perspectives to Improve Organizational Performance, [in:] Fogli L. (ed.): Customer Service Delivery. Jossey-Bass, San Francisco 2006.

19 Informacje dodatkowe Podstawowe znaki korektorskie Źródło: S. Urban, W. Ładoński: Jak napisać dobrą pracę magisterską. Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej im. O. Langego, Wrocław 2006, s. 124.

20 Skróty Dopuszczalne są takie skróty, które nie budzą wątpliwości. Należą do nich zwroty: cz. (część), i in. (i inne), i nast. (i następnie), itd. (i tak dalej), itp. (i tym podobnie), jw. (jak wyżej), m.in. (między innymi), np. (na przykład), nr (numer), por. (porównaj), r. (rok), rozdz. (rozdział), rys. (rysunek), s. (stronica), s. (seria), t. (tom), tab. (tabela), tabl. (tablica), tj. (to jest), tzn. (to znaczy), tzw. (tak zwany), ust. (ustęp), w. (wiek), wyd. (wydanie), z. (zeszyty). Zdania nie należy rozpoczynać od skrótu. Ważne jest, by skrótów nie zawieszać na końcu wiersza (z wyjątkiem itp., itd.). Skróty jednostek miary pisze się bez kropki. Pomiędzy wartością liczbową a symbolem jednostki zawsze należy wstawić spację (wyjątek stanowią % i stopień C). Wartości liczb i symboli jednostek nie powinno się oddzielać przez przeniesienie do następnego wiersza Monografie i rozprawy habilitacyjne W monografiach i rozprawach habilitacyjnych na końcu pracy umieszcza się streszczenia w językach polskim i angielskim (abstract). Po spisie treści w języku polskim umieszcza się spis treści w języku angielskim (contents). Ponadto obowiązują wszystkie wymogi wymienione w rozdziale 2. niniejszych wskazówek. Przykład 11. Streszczenie i abstract

21 Zeszyty naukowe Artykuły w zeszytach naukowych na początku pracy muszą zawierać tytuł i streszczenie w języku polskim oraz tytuł i streszczenie w innym języku konferencyjnym (preferowany język angielski). Tekst w obydwu streszczeniach musi się pokrywać. Jeżeli artykuł napisany jest w języku obcym (konferencyjnym), to rolę języka dodatkowego spełnia język polski (dotyczy to spisu treści i streszczeń). Należy zachować parzystą liczbę stron w artykule, pamiętając o różnych nagłówkach na stronach parzystych i nieparzystych. Nagłówki na stronach nieparzystych, z wyłączeniem strony tytułowej, powinny zawierać tylko tytuł artykułu (wyrównanie do lewej). Nagłówki na stronach parzystych powinny zawierać pierwszą literę imienia wraz z nazwiskiem (wyrównanie do prawej). Wszelkie informacje dotyczące technicznego układu artykułu w zeszytach naukowych znajdują się w formatce dostępnej na stronie internetowej Wydawnictwa. Na stronach internetowych wydziałów wydających zeszyty naukowe i periodyki są do pobrania odpowiednie wzory formatek artykułów.

22 23 Zestawienie tytułów czasopism wydawanych przez Wydawnictwo Politechniki Śląskiej Lp. Nazwa pissn eissn DOI 1 Scientific Journal of Silesian University of Technology. Series Transport (Zeszyty Naukowe Politechniki Śląskiej. Seria Transport) 2 Transport Problems (Problemy , , /sjs utst , X, /tp Transportu) 3 Studia Informatica , -, - 4 Prace Naukowe Politechniki Śląskiej. Elektryka 5 Silesian Journal of Pure and Applied Mathematics 6 Scientific Papers of Silesian University of Technology. Organization and Management Series (Zeszyty Naukowe Seria Organizacja i Zarządzanie) 7 Organizacja i Zarządzanie: kwartalnik naukowy , -, , -, , -, , -, - Strona internetowa pl blems.polsl.pl matica.polsl.pl/in dex.php/si polsl.pl/index.php /nauka/elektryka sjpam/index.php zarzadzanie.blogs pot.com pl/wydzialy/roz /Strony/Kwartalni k_naukowy.aspx Wydział Transportu Transportu Automatyki, Elektroniki i Informatyki Elektryczny Matematyki Stosowanej Organizacji i Zarządzania Organizacji i Zarządzania Redaktor (naczelny lub wydziałowy) dr hab. inż. Piotr Czech, prof. nzw. Pol. Śl. prof. dr hab. Aleksander Sładkowski dr hab inż. Bartłomiej Zieliński prof. dr hab. inż. Marian Pasko dr hab. inż. Damian Słota, prof. nzw. Pol. Śl. dr hab inż. Radosław Wolniak, prof. nzw. Pol. Śl. prof. dr hab. inż. Andrzej Karbownik