Topotekan w terapii drobnokomórkowego raka płuca Topotecan in therapy of small cell lung cancer
|
|
- Karolina Michałowska
- 8 lat temu
- Przeglądów:
Transkrypt
1 Ocena wartości topotekanu w drugiej linii leczenia drobnokomórkowego raka płuca. Doniesienie wstępne Effect of Topotecan as a second line treatment in small cell lung cancer patients. Preliminary report Topotekan w terapii drobnokomórkowego raka płuca Topotecan in therapy of small cell lung cancer mgr Beata Biernacka 1, dr hab. n med. Paweł Krawczyk 1, dr n med. Jarosław Buczkowski 1, Anna Siwiec 1, Katarzyna Perżyło 1, prof. dr hab. n med. J. Milanowski 1,2 1. Katedra i Klinika Pneumonologii, Alergologii i Onkologii Uniwersytetu Medycznego w Lublinie Kierownik: prof. dr hab. n. med. J. Milanowski 1. Instytut Medycyny Wsi w Lublinie Autor do korespondencji: Beata Biernacka Katedra i Klinika Pneumonologii, Alergologii i Onkologii Uniwersytet Medyczny w Lublinie ul. Jaczewskiego 8, Lublin beatabierncka1963@o2.pl tel fax
2 Streszczenie polskie Drobnokomórkowy rak płuca (DRP) jest nowotworem złośliwym o dużej agresywności oraz wysokim potencjale wzrostu i tworzenia przerzutów. Odpowiedź na leczenie pierwszej linii uzyskuje się często, lecz jest ona zwykle krótkotrwała. Nawrót choroby występuje u niemal wszystkich chorych w stadium choroby rozległej i większości chorych w stadium choroby ograniczonej. Wybór chemioterapii drugiej linii zależy od wielu czynników, w tym od pierwotnie zastosowanych leków i uzyskanej odpowiedzi, czasu od zakończenia pierwszego leczenia do progresji oraz stanu sprawności chorego. Najczęściej w leczeniu II linii stosuje się schemat chemioterapii, za pomocą którego uzyskano długotrwałą remisję w I linii leczenia. Coraz częściej w leczeniu II linii wykorzystuje się monoterapię topotekanem, szczególnie u chorych w złym stanie sprawności. Celem pracy była ocena wyników monoterapii topotekanem oraz określenie wpływu czynników predykcyjno-rokowniczych na skuteczność terapii. Badania objęły 42 chorych na DRP w uogólnionym stadium. W grupie 21 chorych stosowano monoterapię topotekanem, natomiast u pozostałych chorych inne schematy chemioterapii. Za pomocą testu względnego ryzyka według Coxa udowodniono, że największy wpływ na skrócenie całkowitego przeżycia mają m. in.: wiek powyżej 65 lat (HR=2,35), wystąpienie niedokrwistości (HR=1,83) oraz zły stan sprawności (HR=1,51). Stworzono skalę predykcyjno-rokowniczą, która objęła 6 czynników wypunktowanych w zależności od wartości HR. Prawdopodobieństwo przeżycia chorych leczonych topotekanem było nieistotnie wyższe (p=0,097) w grupie chorych, którzy uzyskali mniej niż 10 punktów w porównaniu do grupy chorych z punktacją 10 i więcej punktów wg zaproponowanej skali. Skala ta okazała się nieprzydatna w prognozowaniu przebiegu DRP u chorych otrzymujących inną chemioterapię. Obiektywną odpowiedź na leczenie topotekanem uzyskano u 5 chorych (24%). Precyzyjna kwalifikacja do monoterapii topotekanem może przynieść poprawę długości życia i umożliwić uzyskanie wyższego odsetka odpowiedzi wśród leczonych chorych. Słowa kluczowe: drobnokomórkowy rak płuca, chemioterapia drugiej linii, całkowite przeżycie, Topotekan
3 Abstract Small cell lung cancer (SCLC) is an aggressive malignancy with high propensity for early regional and distant metastasis. Response rate to first-line chemotherapy is high but typically short-lived. All patients with extensive disease and majority with limited disease have recurrence of disease. The choice of second-line chemotherapy in cases of progression depends on many factors, including type of first-line chemotherapy, response to treatment, progression-free survival and patients performance status. No standard second line treatment has been established until recently. Monotherapy with topotecan is widely used in second-line treatment especially in patients in poor performance status. The aim of the study was to evaluate the results of monotherapy with topotecan. We also determined the predictive markers which could affect the therapeutic effect of topotecan. The examined the group consisted of 42 patients with extensive stage of SCLC. Cox regression model was used to establish adverse factors, which were prognostic for overall survival for our patients divided for two groups according to administrated chemotherapy: 21 topotecan-treated patients and 21 patients with standard chemotherapy. Six variables that gave a maximum hazard ratio (HR) were used in the final model, e.g.: the age above 65 (HR=2,35), anemia (HR=1,83) and poor performance status (HR=1,51). These variables were given the points according to their significant level and HR. In Kaplan-Meier analysis, in the group of patients treated with topotecan, the higher survival probability was noted for patients scored below 10 points than for patients scored above 10 points. The prognostic scale was not useful for patients with other scheme of chemotherapy. Five partial responses (24%) in topotecantreated patients were noted. Precisely qualification of patients to topotecan monotherapy in second-line treatment may be effective to prolong survival and increase the percentage of SCLC patients with objective response. Key words: small cell lung cancer, second-line chemotherapy, Topotecan, overal survival
4 Wstęp Drobnokomórkowy rak płuca (DRP; ang. small cell lung cancer, SCLC) wykazuje znaczną podatność na chemioterapię, która stanowi podstawową metodę leczenia tego nowotworu. W postaci ograniczonej standardowym postępowaniem jest stosowanie chemioterapii w połączeniu z radioterapią. W postaci rozległej stosowana jest chemioterapia oraz w wyjątkowych przypadkach radioterapia w leczeniu paliatywnym w okresie nawrotu. U chorych z postacią ograniczoną nowotworu, u których osiągnięto całkowitą odpowiedź na leczenie istnieje wysokie ryzyko wystąpienia przerzutów do ośrodkowego układu nerwowego. Zastosowanie elektywnego napromieniania mózgu zmniejsza ryzyko rozsiewu do tego narządu o połowę. Rola elektywnego napromieniania chorych bez całkowitej remisji nowotworu w klatce piersiowej i w uogólnionej postaci nowotworu jest niejasna [1, 2, 11]. W chemioterapii I linii znaczącą aktywność przeciwnowotworową wykazują: cisplatyna, etopozyd, cyklofosfamid, doksorubicyna i winkrystyna. Najczęściej stosowany jest schemat PE: skojarzenie cispaltyny z etpozydem lub KE (połączenie karboplatyny z etopozydem) oraz schemat CAV: skojarzenie cyklofofamidu, doksorubicyny i winkrystyny. Za wyborem schematu PE w leczeniu I linii przemawia synergizm obu leków, względnie wysoka aktywność i dobra tolerancja. Nie zaleca się zastępowania cisplatyny karboplatyną chyba, że w sytuacji wyraźnych przeciwwskazań do leczenia cisplatyną, np. w sytuacji niewydolności nerek. Rzadziej stosuje się inne schematy leczenia: CAE (cyklofosfamid, doksorubicyna i etopozyd), V-ICE (karboplatyna, ifosfamid, etopozyd i winkrystyna) oraz VIP-E (etopozyd, ifosfamid i cisplatyna uzupełnione epirubicyną). Pod wpływem chemioterapii u 80-90% pacjentów uzyskiwana jest odpowiedź, która trwa zwykle kilka lub kilkanaście miesięcy. Mediana całkowitego czasu życia u chorych nieleczonych z postacią ograniczoną wynosi 3 miesiące, a z postacią rozległą 1,5 miesiąca.
5 Prawidłowe leczenie wydłuża medianę życia chorych z postacią ograniczoną do miesięcy, a z postacią rozległa do 9-11 miesięcy [3,4, 5]. Leczenie I linii oznacza stosowanie chemioterapii u chorych uprzednio nieleczonych niezależnie od stadium zaawansowania choroby. Chemioterapię II linii można rozważyć u pacjentów w dobrym stanie sprawności z nawrotem choroby, po wcześniejszym uzyskaniu odpowiedzi na leczenie w chemioterapii I linii i u chorych z opornością na chemioterapię I linii. W przypadku remisji dłuższej niż 3 miesiące od zakończenia chemioterapii I linii stosuje się ponownie leki wykorzystywane pierwotnie, zaś w przypadku wczesnej progresji inną chemioterapię wielolekową lub topotekan w monoterapii [6]. Topotekan jest inhibitorem topoizomerazy I, która zmniejsza napięcie torsyjne DNA poprzez indukowanie powstawania odwracalnych pęknięć w obrębie pojedynczych nici. Połączenie topotekanu z kompleksem topoizomerazy I-DNA uniemożliwia odtwarzanie wiązań w miejscach pęknięć i uszkadza dwuniciową strukturę DNA, przez co lek działa cytotoksycznie na komórki dzielące się, w tym nowotworowe [7]. Wśród nowych cytostatyków, których zastosowanie w nawrotowym DRP wydaje się uzasadnione, wymienia się syntetyczną 9-aminoantracyklinę o nazwie amrubicyna [8]. Pewne nadzieje budzi wzmocnienie cytototoksycznego działania amrubicyny przez inhibitor kinazy tyrozonowej c-kit o nazwie imatinib. Amrubicyna blokuje topoizomerazę I, natomiast imatinib uniemożliwia fosforylację kinazy Akt, blokując tym samym jeden z głównych szlaków sygnałowych komórek nowotworowych, którego aktywacja jest niezbędna do proliferacji komórek i powstawania przerzutów odległych. Skuteczność takiej chemioterapii została potwierdzona jedynie w badaniach in vitro [9,7].
6 Cel pracy Celem pracy była ocena wyników leczenia II linii chorych na DRP w Klinice Pneumonologii, Onkologii i Alergologii UM w Lublinie w latach za pomocą monoterapii preparatem topotekan w porównaniu do innych rodzajów chemioterapii. Celem pracy było także określenie prostych klinicznych czynników predykcyjno-rokowniczych, które mogą pomóc w kwalifikacji chorych do leczenia topotekanem.
7 Materiały i metody Grupa badana liczyła 42 chorych na DRP, których od maja 2005 roku do marca 2009 roku leczono w Klinice Pneumonologii, Onkologii i Alergologii Uniwersytetu Medycznego w Lublinie. Badanie miało charakter retrospektywny i dotyczyło chorych leczonych w warunkach prawdziwej kliniki. Kwalifikacja do leczenia topotekanem lub innym schematem była przeprowadzona głównie na podstawie efektu leczenia I linii. Jeśli remisja po I linii leczenia była długotrwała (powyżej 3 miesięcy) stosowano chemioterapię w skład, której wchodziły związki platyny. Jeżeli odpowiedź była niezadowalająca lub wystąpiły powikłania chemioterapii opartej na platynie, w II linii leczenia stosowano topotekan. W grupie badanych pacjentów, u których nie stosowano topotekanu w II linii leczenia, u 13 chorych zastosowano w I i II linii schemat oparty o związki platyny. W przypadku 6 chorych schemat PE lub KE zastąpiono schematem CAV. W przypadku 2 chorych leczonych schematem CAV w I linii zastosowano schemat PE w II linii leczenia. U 21 pacjentów z progresją DRP, po wcześniejszej chemioterapii, stosowano topotekan dożylnie w dawce 1,5 mg/m 2 /dobę, u kolejnych 21 chorych stosowano inne schematy chemioterapii II linii. Wszyscy chorzy w momencie zastosowania chemioterapii II linii byli w stadium choroby uogólnionej (ang. extensive disease, ED). Przed rozpoczęciem podawania topotekanu i innych schematów chemioterapii II linii wykonano badania obrazowe konwencjonalne zdjęcie radiologiczne klatki piersiowej, tomografię komputerową klatki piersiowej (TK) i w niektórych przypadkach rezonans magnetyczny (MR) mózgu (ew. TK mózgu), scyntygrafię kośćca i USG jamy brzusznej. Dokonano oceny stopnia sprawności chorych według skali Zubroda w obu grupach pacjentów przed rozpoczęciem stosowania chemioterapii I linii. W momencie rozpoczęcia
8 leczenia II linii u chorych przeprowadzono ponowną ocenę ogólnego stanu sprawności według skali Zubroda ECOG-WHO. W grupie leczonej topotekanem stwierdzono 6 chorych z przerzutami do mózgu, 8 z przerzutami do wątroby, 2 z przerzutami do mózgu i wątroby, 2 z przerzutami do nerek. W grupie leczonej inną chemioterapią II linii było 7 chorych z przerzutami do wątroby, 5 z przerzutami do mózgu, 1 z przerzutami do wątroby i mózgu i 4 z przerzutami do nerek. Pozostali chorzy byli zakwalifikowani do stadium ED z uwagi na miejscowe zaawansowanie zmian. Dane demograficzne, stan sprawności chorych rodzaj zastosowanych schematów leczenia I i II linii (w przypadku chorych w ograniczonym stadium (ang. limited diseases,ld) oprócz chemioterapii stosowano radioterapię), liczbę cykli terapii oraz czas od zakończenia I linii do rozpoczęcia II linii w badanej populacji przedstawia Tabela 1. Na podstawie badań laboratoryjnych określono występowanie niedokrwistości (poziom hemoglobiny i erytrocytów) oraz uogólnionego stanu zapalnego (liczba i odsetek neutrofili, limfocytów, liczba leukocytów krwi obwodowej, poziom CRP i wartość OB). Zanotowano również wystąpienie neutropenii w trakcie pierwszego miesiąca leczenia II linii oraz liczbę płytek krwi. Oceniono występowanie i wielkość ubytku wagi ciała w ciągu 6 miesięcy poprzedzających leczenie (Tabela 1). Na podstawie testu względnego ryzyka według Coxa udowodniono, że największy wpływ na skrócenie całkowitego czasu życia ma 6 czynników. Czynniki te uzyskały punktację w zależności od wartości ryzyka względnego (hazard ratio; HR) skrócenia przeżycia i poziomu istotności p. Ze względu na niewielką grupę badaną, do sporządzenia skali predykcyjno-rokowniczej zakwalifikowano także te czynniki, których wpływ na przeżycie był nieistotny (p w przedziale 0,1-0,25), ale wartość HR była wyższa od 1,5. W związku z tym analiza ma charakter szacunkowy i w dużej mierze arbitralny. Czynnik o
9 wartości p<0,05 otrzymał 6 punktów, pozostałe czynniki wartości pośrednie. Wybrano następujące niekorzystne czynniki predykcyjno-rokownicze chemioterapii: Wiek powyżej 65 roku życia 2 pkt. Ubytek masy ciała (3-5% - 2 pkt, powyżej 5% - 4 pkt) Stan sprawności (PS =0 0 pkt, PS=1 2 pkt, PS=2 4 pkt). Czas pomiędzy I i II linią leczenia cytotoksycznego (6-12 miesięcy- 2 pkt, 6-3 miesięcy 4 pkt, mniej niż 3 miesiące 6 pkt) Niedokrwistość (spadek Hb o 2g% poniżej normy -2 pkt, o 4g% - 4 pkt, 6g% - 6 pkt). Obecność stanu zapalnego (70% neutrofili i leukocytoza tys. 2 pkt, 80% neutrofile i leukocytoza powyżej 15 tys., podwyższone stężenie CRP i OB 4 pkt.). Obliczano całkowity czas życia (ang. overall survival, OS) chorych od momentu diagnozy do zgonu, a także od momentu rozpoczęcia II linii chemioterapii do zgonu. Metodę Kaplana Meiera zastosowano do oceny prawdopodobieństwa przeżycia chorych w zależności od zastosowanego leczenia. Model Coxa wykorzystano do wyliczenia ryzyka względnego (HR) przeżycia dla grup chorych różniących się danymi demograficzno-klinicznymi. Obliczeń statystycznych dokonano w oparciu o program Statistica 8.0.
10 Wyniki U osób leczonych w II linii topotekanem, odpowiedź na leczenie I linii uzyskano u 16 (76%) chorych. U 3 chorych (14%) doszło do stabilizacji choroby. U osób otrzymujących inną niż topotekan chemioterapią II linii, w trakcie leczenia I linii stabilizację choroby obserwowano u 4 pacjentów, natomiast częściową remisję stwierdzono u 10 chorych (42,8%), a całkowitą u 3 chorych (14,28%). W wyniku stosowania topotekanu uzyskano u 5 osób (23,8%) obiektywną odpowiedź w postaci częściowej remisji. U dalszych dwóch chorych doszło do stabilizacji DRP. Obiektywna odpowiedź na leczenie topotekanem występowała tylko u chorych, którzy wcześniej odnieśli korzyść ze stosowania leczenia I linii. Częściową odpowiedź na leczenie II linii po zastosowaniu innego schematu chemioterapii stwierdzono tylko u 1 chorego, a u 4 chorych stabilizację DRP. Remisja częściowa i stabilizacja choroby po leczeniu II linii topotekanem były istotnie częstsze niż po innych schematach leczenia (χ 2 =5,56; p<0,05). Natomiast, mediana całkowitego czas życia od momentu zastosowana II linii leczenia nie różniła się istotnie pomiędzy badanymi grupami (p=0,59, Tabela 2). Prawdopodobieństwo przeżycia w obu grupach było nieistotnie niższe u chorych leczonych topotekanem niż innym rodzajem chemioterapii II linii (p=0,87, Wykres 1). U chorych, u których doszło do remisji lub stabilizacji choroby (chorzy żyjący) mediana czasu obserwacji wynosiła: w grupie leczonej topotekanem 7 miesięcy, a w grupie otrzymującej inną chemioterapię 8 miesięcy (Tabela 2). Za pomocą testu względnego ryzyka według Coxa przeprowadzono analizę wpływu wybranych czynników predykcyjno-rokowniczych na czas życia chorych otrzymujących II linię chemioterapii. Po przeanalizowaniu poszczególnych czynników stwierdzono, że największy wpływ na skrócenie całkowitego czasu życia u chorych leczonych topotekanem
11 wywiera wiek powyżej 65 r.ż. (HR=2,35; p=0,12), występowanie niedokrwistości (HR=1,83, p<0,05) oraz gorszy stopień sprawności (HR=1,51; p=0,16). Jedynie wystąpienie niedokrwistości miało istotny wpływ na całkowity czas życia. U chorych poddanych innym rodzajom chemioterapii II linii nie stwierdzono wpływu analizowanych czynników na całkowity czas życia oceniany od momentu wdrożenia leczenia. Na podstawie tej analizy przyporządkowano poszczególnym czynnikom punktację w zależności od wartości HR i poziomu istotności p wg schematu przedstawionego w materiałach i metodach. Stwierdzono, że wieloparametryczna analiza omawianych czynników metodą Coxa jest nieprzydatna w prognozowaniu całkowitego czasu życia, jeżeli analizie poddano całą grupę chorych (χ 2 =3,39; p=0,75) oraz gdy analizy dokonano w grupie chorych poddawanych chemioterapii innej niż topotekan (χ 2 =3,77; p=0,71). Natomiast w przypadku chorych otrzymujących topotekan w monoterapii analizowany model w sposób nieistotny wpływał na całkowity czas życia chorych (χ 2 =11,09, p=0,086). W przypadku całej grupy chorych (χ 2 =0,029, p=0,86) oraz pacjentów otrzymujących inną chemioterapię niż topotekan (χ 2 =1,89, p=0,17) całkowity czas życia nie zależał od liczby punktów uzyskanych przez poszczególnych chorych na podstawie punktacji czynników predykcyjno-rokowniczych. Natomiast w przypadku chorych leczonych topotekanem całkowity czas życia zależał nieistotnie od liczby punktów uzyskanych przez chorych (χ 2 =2,41, p=0,12). Wyższa liczba punktów niekorzystnie wpływała na przeżycie chorych leczonych topotekanem Zbadano rozkład wyników punktacji poszczególnych pacjentów. Chorych podzielono na grupy, w których punktacja mieściła się do i od 50 percentyla. Prawdopodobieństwo przeżycia chorych leczonych topotekanem było nieistotnie wyższe (0,097) w grupie chorych, którzy uzyskali mniej niż 10 punktów w porównaniu do
12 grupy chorych z punktacją 10 i więcej punktów wg zaproponowanej skali czynników predykcyjno-rokowniczych (Wykres 2). Na granicy istotności był wpływ wieku chorych (Wykres 3) oraz występowania niedokrwistości (Wykres 4) na prawdopodobieństwo przeżycia pacjentów poddanych monoterapii topotekanem. Zależności takich nie stwierdzono w grupie chorych poddawanych innej chemioterapii.
13 Dyskusja Leki cytotoksyczne działają na komórki szybko dzielące się, dlatego nowotwory o dużym indeksie proliferacyjnym, takie jak DRP, są bardziej wrażliwe na ich działanie niż nowotwory wolno proliferujące. Znaczącą aktywność przeciwnowotworową w DRP wykazują leki o działaniu alkilującym (cisplatyna, karboplatyna, cyklofosfamid, isofosfamid), których mechanizm cytotoksycznego działania polega na uszkodzeniu biologicznej aktywności DNA. Współcześnie, DRP zwykło się traktować w czasie rozpoznania jako chorobę uogólnioną. Przesłanką do zastosowania chemioterapii wielolekowej jest w tym przypadku występowanie komórek nowotworowych w różnej fazie cyklu komórkowego i różnej zdolności do proliferacji. Dlatego też schematy wielolekowe dają o 30% większy odsetek obiektywnych odpowiedzi niż monoterapia za pomocą związków platyny, ifosfamidu lub etopozydu [10,11]. Wyjątkiem jest w tym przypadku monoterapia topotekanem w II linii leczenia, coraz powszechniej stosowana w nawrotowym DRP. Wyodrębnienie klonów komórek nowotworowych opornych na cytostatyki stosowane w I linii chemioterapii, zmusza do zastosowania leków o innym mechanizmie działania. Topotekan i irynotekan są syntetycznymi i półsyntetycznymi pochodnymi kaptotecyny i w odróżnieniu od etopozydu i tenipozydu, które są inhibitorami topoizomerazy II, blokują działanie topoizomerazy I. Topotekan w monoterapii jest zalecany jako jedna z najważniejszych opcji leczenia II linii u chorych, u których wcześniejsza chemioterapia wielolekowa, zawierająca związki platyny, okazała się nieskuteczna [12]. Odsetek obiektywnych odpowiedzi u chorych z nawrotowym DRP na monoterapię topotekanem waha się w szerokich granicach od 10 do nawet 40%. Zanotowano także znaczącą poprawę jakości życia i wydłużenie czasu życia chorych leczonych w II linii
14 topotekanem w porównaniu do chorych nie otrzymujących chemioterapii [13, 14, 15]. Ponadto wiele badań, wskazuje na brak kumulacji topoteknu w zdrowych tkankach oraz mniejsze nasilenie toksyczności hematologicznej (granulocytopenia u około 30% chorych, trombocytopenia u około 7% chorych, niedokrwistość u około 25% chorych) występującej po topotekanie w porównaniu do innych cytostatyków stosowanych w DRP [16,17]. Zdolność topotekanu do przenikania przez barierę krew-mózg jest odpowiedzialna za opisywane w literaturze przypadki remisji przerzutów do centralnego układu nerwowego [18]. Zwracają jednak uwagę rozbieżności w wynikach uzyskiwanych przez poszczególnych autorów związane prawdopodobnie z różnicami w sposobie kwalifikacji chorych do leczenia topotekanem [16,17]. W badaniu III fazy autorstwa O Brien i wsp. oceniano skuteczność leczenia doustnym topotecanem w dawce 2,3 mg/m 2 /d w porównaniu do efektu placebo u chorych z nawrotowym DRP, otrzymujących dodatkowo najlepszą terapię wspomagającej (ang. best supportive care; BSC). Częściową remisję uzyskano u 7% chorych, a stabilizację choroby u 44% pacjentów leczonych topotekanem. Mediana całkowitego czasu życia w grupie chorych leczonych topotekanem wynosiła 6,5 miesiąca, a u chorych otrzymujących BSC 3,5 miesiąca. Niekorzystnym czynnikiem predykcyjnym wpływającym na przeżycie był krótki czas od zakończenia I linii leczenia do rozpoczęcia II linii [19]. W drugiej kolejności przystąpiono do badań porównujących efektywności terapii topotekanem i innym schematem chemioterapii w II linii leczenia DRP. Badania von Pawel i wsp. obejmowały chorych leczonych schematem CAV (n=104) lub poddanych monoterapii topotekanem (n=107) z powodu progresji po I linii leczenia opartej o związki platyny. Odpowiedź na leczenie topotekanem uzyskano u 24% chorych, a stabilizację w tej grupie u 20% pacjentów. Nieznacznie gorsza była odpowiedź na leczenie schematem CAV,
15 odpowiednio: 18% i 20%. Mediana czasu życia chorych w obu grupach była identyczna i wynosiła 5,5 miesiąca [20]. Inne badanie III fazy, prowadzone przez JR Eckarda i wsp, dotyczyło porównania skuteczności doustnego (2,3 mg/m 2 /d) i dożylnego (1,5 mg/m 2 /d) topotekanu w nawrotowym DRP. Badanie objęło 309 chorych. Nie wykazano wyższości żadnej z metod leczenia. Przy leczeniu doustnym topotekanem odsetek odpowiedzi wynosił 18,3%, a mediana całkowitego czasu życia 9 miesięcy. Natomiast w przypadku leczenia doustnego, odsetek odpowiedzi wynosił 21,9%, a mediana całkowitego czasu życia 9,5 miesiąca [21] Warto zwrócić uwagę, że w tym badaniu efekt leczenia topotekanem był lepszy niż w badaniu O Brien i wsp., a jeśli chodzi o medianę czasu przeżycia, także von Pawel i wsp. A. Adrizzoni i wsp. zwrócili uwagę na różnice w skuteczności leczenia nawrotowego DRP za pomocą topotekanu w zależności od wrażliwości chorych na chemioterapię I linii. U pacjentów wrażliwych na działanie cytostatyków i z remisją po I linii leczenia trwającą ponad 90 dni, odsetek obiektywnych odpowiedzi wynosił 38%, przy czym aż 13% stanowiły całkowite remisje. Mediana całkowitego czasu życia tych chorych wynosiła około 7,5 miesiąca. Natomiast wśród chorych opornych na działanie cytostatyków I linii, odsetek odpowiedzi wynosił zaledwie 6%, a mediana przeżycia chorych jedynie 5 miesięcy [22,16]. Podobne wyniki uzyskał O Brien i wsp. Badania te uzmysławiają, jak istotną rolę w analizie skuteczności leczenia topotekanem ma dobór chorych do badanych grup. W naszym badaniu odsetek odpowiedzi na leczenie topotekanem wynosił 24% i był wysoki w porównaniu do wyników uzyskanych przez innych autorów. Zaznaczyć jednak należy, że w grupie naszych chorych znalazło się aż 76% pacjentów, którzy wykazywali obiektywną odpowiedź na chemioterapię I linii. Wpływało to prawdopodobnie na stosunkowo wysoki odsetek odpowiedzi na terapię topotekanem, ale okazało się nie mieć wpływu na czas życia chorych. Krótki czas remisji na leczenie I linii był jednak istotnym niekorzystnym
16 czynnikiem predykcyjnym wpływającym na przeżycie chorych leczonych topotekanem. Czas od zakończenia I linii do rozpoczęcia monoterapii topotekanem uzyskał punktację w skali ocenianych przez nas niekorzystnych czynników predykcyjno-rokowniczych. Mediana całkowitego czasu życia chorych po zastosowaniu topotekanu wynosiła w badanej przez nas grupie zaledwie 3,5 miesiąca. Wynikało to prawdopodobnie z heterogenności grupy, w której znaleźli się chorzy w granicznym stanie sprawności (PS=2/3), który umożliwiał jeszcze kwalifikację do leczenia oraz chorzy z przerzutami odległymi, w tym kilku z przerzutami do dwóch różnych narządów. Nie zaobserwowaliśmy przy tym spektakularnej skuteczności topotekanu w redukcji wielkości przerzutów do centralnego układu nerwowego. Natomiast mediana czasu obserwacji chorych żyjących, którzy mieli remisję lub stabilizację choroby po leczeniu topotekanem była wysoka i wynosiła 7 miesięcy. Była to grupa w dobrym stanie sprawności i długim czasem remisji po leczeniu I linii. Zastosowanie topotekanu u chorych w gorszym stanie sprawności (PS=2) i po 65 roku życia usprawiedliwiają wyniki badania J. Treat i wsp. Autorzy ci stwierdzili, że u chorych w dobrym stanie sprawności (n=381) odsetek odpowiedzi na monoterapię topotekanem w II linii wynosił 14%, natomiast u chorych w stanie sprawności PS=2 (n=98) był nawet wyższy i wynosił 17%. Jednak chorzy w podeszłym wieku i w gorszym stanie sprawności wykazywali więcej działań niepożądanych chemioterapii (zwłaszcza niedokrwistość i małopłytkowość) i wymagali często redukcji dawki topotekanu. Co więcej zły stan sprawności był niekorzystnym czynnikiem prognostycznym. Mediana czasu życia chorych z PS=0 wynosiła ponad 9 miesięcy, z PS=1 6,5 miesiąca, natomiast u pacjentów z PS=2 tylko 4 miesiące [23]. Ta obserwacja wyjaśnia również złe efekty leczenia naszych chorych. Wprawdzie odsetek odpowiedzi na leczenie był wysoki i wynikał z wcześniejszej odpowiedzi na chemioterapię I linii, jednak skrócenie mediany całkowitego czasu życia wiązało się w dużej
17 mierze ze złym stanem sprawności chorych zakwalifikowanych to terapii topotekanem. Ocena stanu sprawności była jednym z najważniejszych czynników predykcyjno-rokowniczych. Do klasycznych, korzystnych czynników prognostycznych u pacjentów z rakiem płuca należą także brak znacznego ubytku masy ciała, brak niedokrwistości oraz zaburzeń w odpowiedzi immunologicznej (zarówno granulocytopenia lub agranulocytoza, jak i obecność stanu zapalnego), normalny poziom LDH oraz wiek poniżej 70 roku życia [24]. W stadium choroby uogólnionej, oprócz wymienionych czynników, lepsze rokowanie dotyczy pacjentów z pojedynczym ogniskiem przerzutowym i niewielkim miejscowym stopniem zaawansowania choroby [25]. Większość z tych czynników miała zastosowanie w konstruowaniu modelu predykcyjno-rokowniczego u naszych chorych leczonych topotekanem Ostatniego z wymienionych czynników nie wykorzystaliśmy w przeprowadzonej analizie, gdyż u większość naszych pacjentów zdiagnozowano przerzuty odległe DRP, a miejscowe zaawansowanie choroby było znaczne. Znając niekorzystne czynniki predykcyjno-rokownicze, stworzyliśmy sumaryczną skalę, która mogłaby zostać wykorzystana w prognozowaniu efektów leczenia II linii DRP. Zgodnie z przewidywaniami okazało się, że chorzy leczeni topotekanem i obarczeni największą liczbą niekorzystnych czynników predykcyjno-rokowniczych, charakteryzują się gorszym rokowaniem niż chorzy bez tych czynników. Stworzona przez nas skala nie znalazła jednak zastosowania w przypadku chorych leczonych innym schematem chemioterapii II linii. Wynika to prawdopodobnie z faktu heterogenności tej grupy, przede wszystkim z różnic w schematach stosowanego leczenia II linii i w liczbie cykli chemioterapii. Nasze badania potwierdziły skuteczność topotekanu w leczeniu II linii nawrotowego DRP w postaci uogólnionej. Stosowanie wieloparametrycznej analizy czynników predykcyjno-rokowniczych może być użyteczne w kwalifikacji chorych do leczenia topotekanem. Jest to silny argument przemawiający za prowadzeniem dalszych badań nad
18 topotekanem, gdyż obecnie jest on lekiem o najlepiej poznanej skuteczności i tolerancji w leczeniu nawrotowego DRP [26]. W związku z tym trwają badania nad możliwością wykorzystania topotekanu w leczeniu I linii chorych w różnym stadium zaawansowania DRP. Eckard i wsp. porównywali skuteczność dwóch schematów leczenia: doustnego topotekanu w połączeniu z cisplatyną (n=389) i klasycznego schematu PE (n=395). W obu leczonych grupach uzyskano ponad 60% obiektywnych odpowiedzi i medianę czasu życia chorych ponad 10 miesięcy. Jednak odsetek chorych z poważnymi powikłaniami hematologicznymi był znacznie mniejszy wśród pacjentów otrzymujących topotekan (59%) niż u chorych leczonych schematem PE (84%) [27]. W nawrotowym raku płuca stosuje się również dwulekowe schematy chemioterapii zawierające topotekan w połączeniu z cisplatyną, pakliatkselem lub winkrytsyną. Odsetek odpowiedzi w tym typie leczenia waha się od 19 do 21%, ale mediana czasu życia chorych rzadko przekracza 4 miesiące. Biorąc pod uwagę liczne powikłania tego typu terapii, nie wykazuje ona wyższości nad monoterapią nawrotowego raka płuca za pomocą topotekanu [16]. Duże nadzieje wiąże się natomiast z wprowadzeniem nowego inhibitora topoizomerazy I amrubicyny do leczenia nawrotowego DRP. W badaniu K. Kaira i wsp. wykazano, że monoterapia tym lekiem przyniosła 44,8% obiektywnych odpowiedzi wśród 66 leczonych chorych oraz wydłużenie mediany czasu życia do 12 miesięcy. Co więcej możliwe było uzyskanie odpowiedzi u 35,3% chorych opornych na działanie cytostatyków stosowanych w I linii leczenia [28]. W badaniu A. Inoue i wsp., porównującym skuteczność topotekanu do amrubicyny w grupie 59 chorych wykazano, że amrubicyna wywołuje odpowiedź u 17% chorych pierwotnie opornych na chemioterapię, podczas gdy za pomocą
19 topotekanu nie udało się w takiej grupie chorych uzyskać obiektywnej odpowiedzi [29]. Być może w niedalekiej przyszłości lek ten zastąpi topotekan w leczeniu II linii DRP.
20 Wnioski 1. Obiektywna odpowiedź na leczenie topotekanem w nawrotowym DRP jest możliwa u ponad 20% chorych. Jednak zły stan sprawności, stopień zaawansowania choroby i obecność innych niekorzystnych czynników prognostycznych ograniczają medianę przeżycia chorych leczonych topotekanem do niecałych 4 miesięcy. 2. W II linii leczenia możliwe jest znalezienie czynników predykcyjno - rokowniczych wpływających na czas życia po leczeniu topotekanem. Czynniki te nie mają takiej wartości w innych schematach leczenia II linii. Zaznaczyć jednak należy, że analizowane grupy były bardzo heterogenne i nieliczne. W związku z tym model predykcyjnorokowniczy nie miał istotnego wpływu na całkowity czas życia chorych otrzymujących topotekan (p=0,086). Nie mniej precyzyjna kwalifikacja do monoterapii topotekanem może przynieść poprawę długości życia i umożliwić uzyskanie wyższego odsetka odpowiedzi wśród leczonych chorych.
21 Piśmiennictwo 1. Krzakowski M., Orłowski T., Roszkowsk K., Reinfuss M., Olszewski W., Rameau R., Kowalski D., Konopa K., Jassem J., Jankowska R., Kozielski J., Wojtkiewicz M., Drosik K., Koralewski P. Drobnokomórkowy rak płuca zalecenia diagnostycznoterapeutyczne Grupy Raka Płuca. Pneumonol. Alergolog. Pol. 2007, 75: Jackman D. M., Johnson B. E: Small-cell lung cancer, Lancet 2005; 366: Soffietti R., Costanza A., Laguzzi E. i wsp. Radiotherapy and chemotherapy of brain metastases. J. Neuro-Oncology 2005; 75: Soffietti R., Costanza A., Laguzzi E. i wsp. Radiotherapy and chemotherapy of brain metastases. J. Neuro-Oncology 2005; 75: Sundstrom S., Bremnes R. M., Kaasa S. i wsp. Norwegian Lung Cancer Study Group. Cisplatin and etoposide regimen is superior to cyclophosphamide, epirubicin, and vincristine regimen in small-cell lung cancer: results from a randomized phase III trial with 5 years follow-up. J. Clin. Oncol. 2002; 20(24): Simon G., Ginsberg R. J., Ruckdeschel J. C.: Small lung cancer. Chest Surg. Clin. N. Am. 2001; 11:
22 6. Hanna N. H., Einthorn L. H. Small cell lung cancer: state of the art. Clin. Lung Cancer 2002; 4: Gottesman M. M., Fojo T., Bates S.E. Multidrug resistance in cancer: role of ATP dependent transporters. Nature 2002; 2: Yamamoto M., Takakura A., Maruda N. Next-generation anthracycline for the management of small cell lung cancer: focus on amrubicin. Drug Des Devel, 2009; 6; 2: Suyama H., Igishi T., Shigeoka Y. i wsp. Imatinib mesylate (STI571) enhances amrubicin-induced cytotoxic activity through inhibition of the phosphatidylinositol 3- kinase/akt pathway In small cell lung cancer cells. Oncol Rep. 2010; 23(1); Simon M., Argiris., Muren J. R. Progress in the therapy in small-cell lung cancer. Crit. Rev. Oncol. Hematol ;
23 11. Johnson H.F., Janne P. A. Basic treatment considerations using chemotherapy for patiens with small- cell lung cancer Hematol. Oncol. Clin. Norh Am. 2004; 18: Spira A., Ettinger D. S. Mulitidisciplinary management of lung cancer. N. Engl. J. Med. 2004; 350: Garst J. Topotecan an evolving option In the tretment of relapsed small cell lung cancer. The Clin. Risk. Manag. 2007, 3(6): Yip D., Harper D. G. Predictive and prognostic factors in small-cell lung cancer: current status. Lung Cancer 2000; 28; Clarke-Pearson D. L., Van Le I., Iveson T. i wsp. Oral topotecan as single-agent second-line chemotherapy in patients with advanced ovarian cancer. J. Clin. Oncol. 2001; 19: Ardizzoni A. Topotecan in the treatment of recurrent small-cell lung cancer: an update. Oncologist 2004; 9: 4-13.
24 17. O Brien M., Eckardit J., Rameau R. Recent Advances with Topotecan in the Treatment of Lung Cancer. The Oncologist 2007; 12; Korfel A., Oehm C., von Pawel J. i wsp. Response to topotecan of symptomatic brain metastases of small cell lung cancer also after whole-brain irradiation a multicentre phase II study. Eur. J. Cancer, 2002; 38: O Brien ME.,Ciulenau TE., Shparyk Y i wsp. Phase III trial comparing supportive care alone with supportive care with oral topotecan in patients with relapsed small-cell lung cancer. J. Clin Oncol ; 24 (34) ; von Pawel J., Gatzemeier U., Pujol J. L. i wsp. Phase II comparator study of oral versus intravenous Topotecan in patients with chemosensitive small-cell lung cancer. J. Clin. Oncol.2001;19: Eckardt JR., von Pawel J., Pujol JL. Phase III study of oral compared with intravenous topotecan as second-line therapy in small-cell lung cancer. J. Clin Oncol ;25 (22) ; 3387.
25 22. Ardizzoni A., Hansen H., Dombernowsky P. Topotecan, a new active drug in secondline treatment of small-cell lung cancer: a phase II study in patients with refractory and sensitive disease. The European Organization for Research and Treatment of Cancer Early Clinical Studies Group and New Drug Development Office, and the Lung Cancer Cooperative Group. J. Clin Oncol., vol 15; Treat J., Huang C. H., Lane S., Levin J. Topotecan in the treatment of relapsed smallcell lung cancer patients with poor performance status. Oncologist. 2004; 9: Huria A., Kris G. Management of lung cancer in older adults. CA Cancer J. Clin. 2003; 53: Rocha M. C., Chiappori A. Tretment of relapsed small-cell lung cancer a focus on the evolving role of Topotecan. Lung Cancer 2003; 40: Rosti G., Bevilacqua G., Bidoli P. i wsp. Small-cell lung cancer. Ann. Oncol. 2006; 17: Eckardt JR, von Pawel J, Papai Z i wsp. Open-label, multicenter, randomized, phase III study comparing oral topotecan/cisplatin versus etoposide/cisplatin as treatment for
26 chemotherapy-naive patients with extensivedisease small-cell lung cancer. J Clin Oncol. 2006; 24: Kaira K. Sunaga N., Tomizawa Y. A phase II study of amrubicin, a synthetic 9- aminoanthracycline, In patients with previously treated lung cancer. Lung cancer, 2009 Oct. 22; [Pub. Ahead of print] PubMed 29. Inoue A., Sugawara S., Yamazaki K. Randomized phase II trial comparing amrubicin with topotecan in patients with previously treated small-cell lung cancer: North japan Lung cancer Study Group Trial J. Clin Oncol. 2008, 26(33); Płeć Wiek (lata): średnia ± odchylenie standardowe mediana Topotekan K=5 M=16 61,6 ± 7,1 62 Inny II rzut chemioterapii K=3 M=18 62,1± 6,7 63 Liczba chorych wg schematów leczenia Stadium zaawansowania w momencie rozpoczęcia I linii leczenia Topotekan =21 LD=6, ED=15 PE=6, KE=3, CAV=6, KN=3, PN=2, PN a następnie PE=1 LD=9, ED=12
27 Stan sprawności w momencie rozpoczęcia I linii leczenia Stan sprawności w momencie rozpoczęcia II linii leczenia Ubytek wagi ciała w momencie rozpoczęcia II linii leczenia Schemat I linii Liczba cykli Czas pomiędzy zakończeniem I linii i rozpoczęciem II linii leczenia (miesiące) średnia ± odchylenie standardowe mediana PS0=10 PS1=6 PS2=5 PS1=6 PS2=15 3-5%=8 >5%=7 PE=18, PN=1, KE=1, CAV=1 6 cykli=3, 5 cykli=2, 4 cykle =1, 3 cykle=3, 2 cykle=7, 1 cykl=5 3,95 ± 3,093 3 PS0=8 PS1=10 PS2=3 PS0=5 PS1=6 PS2=10 3-5%=4 >5%=6 PE=17, CAV=2, PE a następnie KE=1, CAV a następnie PE=1 PEx6=2, PEx4=1, PEx3=1, PEx2=2, KEx4=3, KNx5=1, KNx2=1, KNx1=1, CAVx7=1, CAVx2=2, CAVx1=3, PNx2=1, PNx1=1, PN/PEx1=1 4,79±3,36 5 Tabela 1. Charakterystyka badanej populacji. Table 1. Clinical characteristic of examined patients.
28 Topotekan Inny II rzut chemioterapii Czas życia od diagnozy do zgonu (miesiące), liczba chorych zmarłych średnia ± odchylenie standardowe mediana 12 13,35±5, ,16±8,77 12 Czas życia od rozpoczęcia II linii do zgonu (miesiące), średnia ± odchylenie standardowe mediana 4,81±4,1 3,5 4,67 ±5,92 2 Czas obserwacji dla chorych żyjących (miesiące), średnia ± odchylenie standardowe mediana 8,22±5, ,25±12,31 8 Tabela 2. Wpływ rodzaju chemioterapii II linii całkowity czas życia i czas obserwacji chorych z nawrotowym DRP Table 2. Influence of chemotherapy on overall survival observation time in patients with recurrent SCLC
29 p=0,088 Wykres 1. Prawdopodobieństwo przeżycia chorych na DRP w zależności od rodzaju zastosowanej terapii II linii Figure 1. Cumulative proportion surviving of SCLC patients treated with topotecan or other second-line chemotherapy
30 p=0,097 Rycina 2. Prawdopodobieństwo przeżycia chorych na DRP leczonych topotekanem w zależności od uzyskanej liczby punktów wg zaproponowanej skali wybranych czynników predykcyjno-rokowniczych Figure 2. Cumulative proportion surviving of SCLC patients treated with topotecan depending on points by the scale of therapy predictive factors
31 p=0,15 Rycina 3. Prawdopodobieństwo przeżycia chorych na DRP leczonych topotekanem w zależności od wieku pacjentów Figure 3. Cumulative proportion surviving of SCLC patients treated with Topotecan depending on the patient s age.
32 p=0,11 Rycina 4. Prawdopodobieństwo przeżycia chorych na DRP leczonych topotekanem w zależności od wystąpienia objawów niedokrwistości Figure 4. Cumulative proportion surviving of SCLC patients treated with Topotecan depending on anemia symptoms occurrence
Ocena wartości topotekanu w drugiej linii leczenia drobnokomórkowego raka płuca. Doniesienie wstępne
PRACA ORYGINALNA Beata Biernacka 1, Paweł Krawczyk 1, Jarosław Buczkowski 1, Anna Siwiec 1, Katarzyna Perżyło 1, Janusz Milanowski 1, 2 1 Katedra i Klinika Pneumonologii, Alergologii i Onkologii Uniwersytetu
Bardziej szczegółowoS T R E S Z C Z E N I E
STRESZCZENIE Cel pracy: Celem pracy jest ocena wyników leczenia napromienianiem chorych z rozpoznaniem raka szyjki macicy w Świętokrzyskim Centrum Onkologii, porównanie wyników leczenia chorych napromienianych
Bardziej szczegółowoTopotekan w leczeniu chorych z nawrotowym drobnokomórkowym rakiem płuca
P R A C A P R Z E G L Ą D O W A Tadeusz Denisso, Maciej Krzakowski Klinika Nowotworów Płuca i Klatki Piersiowej, Centrum Onkologii, Instytut im. Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie Topotekan w leczeniu
Bardziej szczegółowoRak piersi. Doniesienia roku Renata Duchnowska Klinika Onkologii Wojskowy Instytut Medyczny w Warszawie
Rak piersi Doniesienia roku 2014 Renata Duchnowska Klinika Onkologii Wojskowy Instytut Medyczny w Warszawie Miejscowe leczenie Skrócone napromienianie części piersi (accelerated partial breast irradiation;
Bardziej szczegółowoWydłużenie życia chorych z rakiem płuca - nowe możliwości
Wydłużenie życia chorych z rakiem płuca - nowe możliwości Pulmonologia 2015, PAP, Warszawa, 26 maja 2015 1 Epidemiologia raka płuca w Polsce Pierwszy nowotwór w Polsce pod względem umieralności. Tendencja
Bardziej szczegółowoRak trzustki - chemioterapia i inne metody leczenia nieoperacyjnego. Piotr Wysocki Klinika Onkologiczna Centrum Onkologii Instytut Warszawa
Rak trzustki - chemioterapia i inne metody leczenia nieoperacyjnego Piotr Wysocki Klinika Onkologiczna Centrum Onkologii Instytut Warszawa RAK TRZUSTKI U 50% chorych w momencie rozpoznania stwierdza się
Bardziej szczegółowoPiotr Potemski. Uniwersytet Medyczny w Łodzi, Szpital im. M. Kopernika w Łodzi
Piotr Potemski Uniwersytet Medyczny w Łodzi, Szpital im. M. Kopernika w Łodzi VI Letnia Akademia Onkologiczna dla Dziennikarzy, Warszawa, 10-12.08.2016 1 Obserwowane są samoistne regresje zmian przerzutowych
Bardziej szczegółowoKatarzyna Pogoda Warszawa, 23 marca 2017 roku
Chemioterapia doustna i podskórne metody podawania leków w raku piersi. Lepsza jakość życia pacjentek Katarzyna Pogoda Warszawa, 23 marca 2017 roku Rak piersi - heterogenna choroba Stopień zaawansowania
Bardziej szczegółowoProgram dotyczy wyłącznie kontynuacji leczenia pacjentów włączonych do programu do dnia 30.03.2008.
załącznik nr 7 do zarządzenia Nr 36/2008/DGL Prezesa NFZ z dnia 19 czerwca 2008 r. Program dotyczy wyłącznie kontynuacji leczenia pacjentów włączonych do programu do dnia 30.03.2008. 1. Nazwa programu:
Bardziej szczegółowoMożliwości terapeutyczne u chorych na drobnokomórkowego raka płuca z przerzutami do mózgu
NOWOTWORY Journal of Oncology 2008 volume 58 Number 5 48 422 Możliwości terapeutyczne u chorych na drobnokomórkowego raka płuca z przerzutami do mózgu Beata Sas-Korczyńska, Elżbieta Łuczyńska 2, Stanisław
Bardziej szczegółowoTyp histopatologiczny
Typ histopatologiczny Wiek Stopieo zróżnicowania nowotworu Typ I (hormonozależny) Adenocarcinoma Adenoacanthoma Naciekanie przestrzeni naczyniowych Wielkośd guza Typ II (hormononiezależny) Serous papillary
Bardziej szczegółowoLECZENIE NIEDROBNOKOMÓRKOWEGO RAKA PŁUCA (ICD-10 C 34)
Załącznik B.6. LECZENIE NIEDROBNOKOMÓRKOWEGO RAKA PŁUCA (ICD-10 C 34) ZAKRES ŚWIADCZENIA GWARANTOWANEGO ŚWIADCZENIOBIORCY SCHEMAT DAWKOWANIA LEKÓW W PROGRAMIE BADANIA DIAGNOSTYCZNE WYKONYWANE W RAMACH
Bardziej szczegółowoDr hab. n. med. Paweł Blecharz
BRCA1 zależny rak piersi i jajnika odmienności diagnostyczne i kliniczne (BRCA1 dependent breast and ovarian cancer clinical and diagnostic diversities) Paweł Blecharz Dr hab. n. med. Paweł Blecharz Dr
Bardziej szczegółowoTerapeutyczne Programy Zdrowotne 2012 Leczenie glejaków mózgu Załącznik nr 6 do Zarządzenia Nr 59/2011/DGL Prezesa NFZ z dnia 10 października 2011 r.
Załącznik nr 6 do Zarządzenia Nr 59/2011/DGL Prezesa NFZ z dnia 10 października 2011 r. Nazwa programu: LECZENIE GLEJAKÓW MÓZGU ICD-10 C71 nowotwór złośliwy mózgu Dziedzina medycyny: Onkologia kliniczna,
Bardziej szczegółowoLECZENIE KOBIET Z ROZSIANYM, HORMONOZALEŻNYM, HER2 UJEMNYM RAKIEM PIERSI. Maria Litwiniuk Warszawa 28 maja 2019
LECZENIE KOBIET Z ROZSIANYM, HORMONOZALEŻNYM, HER2 UJEMNYM RAKIEM PIERSI Maria Litwiniuk Warszawa 28 maja 2019 Konflikt interesów Wykłady sponsorowane dla firm: Teva, AstraZeneca, Pfizer, Roche Sponorowanie
Bardziej szczegółowoRak jajnika. Prof. Mariusz Bidziński. Klinika Ginekologii Onkologicznej
Rak jajnika Prof. Mariusz Bidziński Klinika Ginekologii Onkologicznej Współpraca z firmami: Roche, Astra Zeneca, MSD, Olympus Mutacje w genach BRCA1 i BRCA2 Materiały edukacyjne Astra Zeneca Mutacje w
Bardziej szczegółowoRadioterapia stereotaktyczna. Rafal Dziadziuszko Gdański Uniwersytet Medyczny
Radioterapia stereotaktyczna przerzutów do OUN Rafal Dziadziuszko Gdański Uniwersytet Medyczny Urządzenia do RT stereotaktycznej - nóż gamma Urządzenia do RT stereotaktycznej - nóż gamma Urządzenia do
Bardziej szczegółowoLECZENIE ZAAWANSOWANEGO RAKA JELITA GRUBEGO (ICD-10 C 18 C 20)
Dziennik Urzędowy Ministra Zdrowia 511 Poz. 42 Załącznik B.4. LECZENIE ZAAWANSOWANEGO RAKA JELITA GRUBEGO (ICD-10 C 18 C 20) ZAKRES ŚWIADCZENIA GWARANTOWANEGO ŚWIADCZENIOBIORCY 1. Leczenie zaawansowanego
Bardziej szczegółowoLECZENIE NIEDROBNOKOMÓRKOWEGO RAKA PŁUCA (ICD-10 C-34)
Załącznik B.6. LECZENIE NIEDROBNOKOMÓRKOWEGO RAKA PŁUCA (ICD-10 C-34) ZAKRES ŚWIADCZENIA GWARANTOWANEGO ŚWIADCZENIOBIORCY SCHEMAT DAWKOWANIA LEKÓW W PROGRAMIE BADANIA DIAGNOSTYCZNE WYKONYWANE W RAMACH
Bardziej szczegółowoLECZENIE PRZEWLEKŁEJ BIAŁACZKI SZPIKOWEJ (ICD-10 C 92.1)
Załącznik B.14. LECZENIE PRZEWLEKŁEJ BIAŁACZKI SZPIKOWEJ (ICD-10 C 92.1) ŚWIADCZENIOBIORCY 1. Leczenie przewlekłej białaczki szpikowej u dorosłych imatinibem 1.1 Kryteria kwalifikacji Świadczeniobiorcy
Bardziej szczegółowoOcena skuteczności preparatów miejscowo znieczulających skórę w redukcji bólu w trakcie pobierania krwi u dzieci badanie z randomizacją
234 Ocena skuteczności preparatów miejscowo znieczulających skórę w redukcji bólu w trakcie pobierania krwi u dzieci badanie z randomizacją The effectiveness of local anesthetics in the reduction of needle
Bardziej szczegółowoJarosław B. Ćwikła. Wydział Nauk Medycznych Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
Nowe algorytmy oceny odpowiedzi na leczenie w badaniach strukturalnych, dużo dalej niż klasyczne kryteria RECIST Jarosław B. Ćwikła Wydział Nauk Medycznych Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie Radiologiczna
Bardziej szczegółowoSkale i wskaźniki jakości leczenia w OIT
Skale i wskaźniki jakości leczenia w OIT Katarzyna Rutkowska Szpital Kliniczny Nr 1 w Zabrzu Wyniki leczenia (clinical outcome) śmiertelność (survival) sprawność funkcjonowania (functional outcome) jakość
Bardziej szczegółowoRAK PŁUCA A CHOROBY WSPÓŁISTNIEJĄCE
Beata Brajer-Luftmann Katedra i Klinika Pulmonologii, Alergologii i Onkologii Pulmonologicznej UM w Poznaniu TPT 30.11.2013r. Najczęstszy nowotwór na świecie (ok. 1,2 mln zachorowań i ok. 1,1ml zgonów)
Bardziej szczegółowoLeczenie skojarzone w onkologii. Joanna Streb, Oddział Kliniczny Onkologii Szpitala Uniwersyteckiego
Leczenie skojarzone w onkologii Joanna Streb, Oddział Kliniczny Onkologii Szpitala Uniwersyteckiego Zastosowanie leczenia skojarzonego w onkologii Chemioradioterapia sekwencyjna lub jednoczasowa: Nowotwory
Bardziej szczegółowoTerapeutyczne Programy Zdrowotne 2010 Leczenie raka nerki Załącznik nr 42 do zarządzenia Nr 8/2010/DGL Prezesa NFZ z dnia 20 stycznia 2010 roku
Załącznik nr 42 do zarządzenia Nr 8/2010/DGL Prezesa NFZ z dnia 20 stycznia 2010 roku Nazwa programu: LECZENIE RAKA NERKI ICD-10 C 64 Dziedzina medycyny: Nowotwór złośliwy nerki za wyjątkiem miedniczki
Bardziej szczegółowoRak pęcherza moczowego - chemioterapia jako element leczenia skojarzonego
Rak pęcherza moczowego - chemioterapia jako element leczenia skojarzonego Elżbieta Senkus-Konefka Klinika Onkologii i Radioterapii Gdański Uniwersytet Medyczny Kliknij ikonę, aby dodać obraz 888 cystektomii
Bardziej szczegółowoPiotr Potemski. Uniwersytet Medyczny w Łodzi, Szpital im. M. Kopernika w Łodzi
Piotr Potemski Uniwersytet Medyczny w Łodzi, Szpital im. M. Kopernika w Łodzi VI Letnia Akademia Onkologiczna dla Dziennikarzy, Warszawa, 10-12.08.2016 1 Konferencje naukowe a praktyka kliniczna Podstawowe
Bardziej szczegółowoAnalysis of infectious complications inf children with acute lymphoblastic leukemia treated in Voivodship Children's Hospital in Olsztyn
Analiza powikłań infekcyjnych u dzieci z ostrą białaczką limfoblastyczną leczonych w Wojewódzkim Specjalistycznym Szpitalu Dziecięcym w Olsztynie Analysis of infectious complications inf children with
Bardziej szczegółowoOcena immunologiczna i genetyczna białaczkowych komórek macierzystych
Karolina Klara Radomska Ocena immunologiczna i genetyczna białaczkowych komórek macierzystych Streszczenie Wstęp Ostre białaczki szpikowe (Acute Myeloid Leukemia, AML) to grupa nowotworów mieloidalnych,
Bardziej szczegółowoLublin, 26 maja, 2015 roku
Lublin, 26 maja, 2015 roku Recenzja pracy doktorskiej lek. Iwony Kubickiej- Mendak pt. Ocena przyczyn niepowodzenia leczenia i ryzyka późnych powikłań brachyterapii LDR i HDR chorych na raka szyjki macicy
Bardziej szczegółowoNowotwór złośliwy oskrzela i płuca
www.oncoindex.org SUBSTANCJE CZYNNE W LECZENIU: Nowotwór złośliwy oskrzela i płuca Bevacizumab Bewacyzumab w skojarzeniu z chemioterapią opartą na pochodnych platyny jest wskazany w leczeniu pierwszego
Bardziej szczegółowoROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 8 grudnia 2011 r.
Dziennik Ustaw Nr 269 15678 Poz. 1593 1593 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA 1) z dnia 8 grudnia 2011 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu programów zdrowotnych Na podstawie
Bardziej szczegółowoPotrójnie ujemne postaci raki piersi, co o nich już wiemy? Katarzyna Pogoda
Potrójnie ujemne postaci raki piersi, co o nich już wiemy? Katarzyna Pogoda Biologiczne podtypy raka piersi Przebieg choroby TNBC Biologiczny podtyp o większym ryzyku nawrotu choroby. Rozsiew następuje
Bardziej szczegółowoCzy wiemy jak u chorych na raka gruczołu krokowego optymalnie stosować leczenie systemowe w skojarzeniu z leczeniem miejscowym?
Czy wiemy jak u chorych na raka gruczołu krokowego optymalnie stosować leczenie systemowe w skojarzeniu z leczeniem miejscowym? Piotr Potemski Klinika Chemioterapii Nowotworów Katedry Onkologii Uniwersytet
Bardziej szczegółowoArtykuł oryginalny Original article
Artykuł oryginalny Original article NOWOTWORY Journal of Oncology 2013, volume 63, number 5, 395 402 DOI: 10.5603/NJO.2013.0036 Polskie Towarzystwo Onkologiczne ISSN 0029 540X www.nowotwory.viamedica.pl
Bardziej szczegółowoWARSZAWSCY LEKARZE ZASTOSOWALI NOWĄ METODĘ LECZENIA RAKA JAJNIKA
WARSZAWSCY LEKARZE ZASTOSOWALI NOWĄ METODĘ LECZENIA RAKA JAJNIKA..,WWW.MONEY.PL ( 00:00:00) www.money.pl/archiwum/wiadomosci_agencyjne/pap/artykul/warszawscy;lekarze;zastosowali;nowa;metode;leczenia;raka;j
Bardziej szczegółowoZBYT PÓŹNE WYKRYWANIE RAKA NERKI ROLA LEKARZA PIERWSZEGO KONTAKTU
ZBYT PÓŹNE WYKRYWANIE RAKA NERKI ROLA LEKARZA PIERWSZEGO KONTAKTU 14 czerwca 2012 r dr n. med. Piotr Tomczak Klinika Onkologii U.M. Poznań Epidemiologia raka nerki RCC stanowi 2 3% nowotworów złośliwych
Bardziej szczegółowoCzy chore na raka piersi z mutacją BRCA powinny otrzymywać wstępną. Klinika Onkologii i Radioterapii
Czy chore na raka piersi z mutacją BRCA powinny otrzymywać wstępną chemioterapię z udziałem cisplatyny? Jacek Jassem Klinika Onkologii i Radioterapii Gdańskiego ń Uniwersytetu t Medycznego Jaka jest siła
Bardziej szczegółowoTerapeutyczne Programy Zdrowotne 2009 Leczenie nowotworów podścieliska przewodu pokarmowego (GIST) Załącznik nr 9
Załącznik nr 9 Nazwa programu: do Zarządzenia Nr 41/2009 Prezesa NFZ z dnia 15 września 2009 roku LECZENIE NOWOTWORÓW PODŚCIELISKA PRZEWODU POKARMOWEGO (GIST) ICD 10 grupa rozpoznań obejmująca nowotwory
Bardziej szczegółowoLECZENIE NIEDROBNOKOMÓRKOWEGO RAKA PŁUCA Z ZASTOSOWANIEM AFATYNIBU I NINTEDANIBU (ICD- 10 C 34)
Załącznik B.63. LECZENIE NIEDROBNOKOMÓRKOWEGO RAKA PŁUCA Z ZASTOSOWANIEM AFATYNIBU I NINTEDANIBU (ICD- 10 C 34) ŚWIADCZENIOBIORCY 1. Kryteria kwalifikacji 1) rozpoznanie histologiczne lub cytologiczne
Bardziej szczegółowoRak płuca. Magdalena Knetki-Wróblewska Klinika Nowotworów Płuca i Klatki Piersiowej Centrum Onkologii-Instytut
Rak płuca Magdalena Knetki-Wróblewska Klinika Nowotworów Płuca i Klatki Piersiowej Centrum Onkologii-Instytut Rak płuca 22 196 tys. nowych zachorowań 23 812 tys. zgonów www.onkologia.org.pl Diagnostyka
Bardziej szczegółowoTerapie dla kobiet z zaawansowanym rakiem piersi w Polsce
Warszawa, 27.01.2016 Seminarium naukowe: Terapie przełomowe w onkologii i hematoonkologii a dostępność do leczenia w Polsce na tle Europy Terapie dla kobiet z zaawansowanym rakiem piersi w Polsce Dr n.
Bardziej szczegółowoOcena czynników rokowniczych w raku płaskonabłonkowym przełyku w materiale Kliniki Chirurgii Onkologicznej AM w Gdańsku doniesienie wstępne
Ocena czynników rokowniczych w raku płaskonabłonkowym przełyku w materiale Kliniki Chirurgii Onkologicznej AM w Gdańsku doniesienie wstępne Świerblewski M. 1, Kopacz A. 1, Jastrzębski T. 1 1 Katedra i
Bardziej szczegółowoPrzykłady opóźnień w rozpoznaniu chorób nowotworowych u dzieci i młodzieży Analiza przyczyn i konsekwencji
PROGRAM POPRAWY WCZESNEGO WYKRYWANIA I DIAGNOZOWANIA NOWOTWORÓW U DZIECI W PIĘCIU WOJEWÓDZTWACH POLSKI Przykłady opóźnień w rozpoznaniu chorób nowotworowych u dzieci i młodzieży Analiza przyczyn i konsekwencji
Bardziej szczegółowoUNIWERSYTET MEDYCZNY W LUBLINIE KATEDRA I KLINIKA REUMATOLOGII I UKŁADOWYCH CHORÓB TKANKI ŁĄCZNEJ PRACA DOKTORSKA.
UNIWERSYTET MEDYCZNY W LUBLINIE KATEDRA I KLINIKA REUMATOLOGII I UKŁADOWYCH CHORÓB TKANKI ŁĄCZNEJ PRACA DOKTORSKA Małgorzata Biskup Czynniki ryzyka sercowo-naczyniowego u chorych na reumatoidalne zapalenie
Bardziej szczegółowoLeczenie systemowe raka nie-jasnokomórkowego
Leczenie systemowe raka nie-jasnokomórkowego Piotr Tomczak Uniwersytet Medyczny w Poznaniu Klinika Onkologii Jastrzębia Góra Nie-jasnokomórkowy rak nerki (ncc RCC) niejednorodna grupa o zróżnicowanej histologii
Bardziej szczegółowoZałącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 28 października 2011 r.
Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 28 października 2011 r. ŚWIADCZENIOBIORCY 1. Kryteria kwalifikacji 1.1 Pierwsza linia leczenia 1.1.1 Leczenie przy wykorzystaniu substancji czynnej pemetreksed:
Bardziej szczegółowoKomunikat prasowy. Dodatkowe informacje
Dane na temat czasu przeżycia całkowitego uzyskane w badaniu LUX-Lung 7 bezpośrednio porównującym leki afatynib i gefitynib, przedstawione na ESMO 2016 W badaniu LUX-Lung 7 zaobserwowano mniejsze ryzyko
Bardziej szczegółowoRAK NERKOWO-KOMÓRKOWY UOGÓLNIONE STADIUM PRZEWLEKŁA CHOROBA // DŁUGOŚĆ LECZENIA
RAK NERKOWO-KOMÓRKOWY PRZEWLEKŁA CHOROBA // DŁUGOŚĆ LECZENIA Maciej Krzakowski Centrum Onkologii-Instytut im. Marii Skłodowskiej-Curie Warszawa 1 SYGNAŁOWE SZLAKI // TERAPEUTYCZNE CELE * Oudard i wsp.
Bardziej szczegółowoEfektywna kontrola chorych po leczeniu nowotworów jąder
Efektywna kontrola chorych po leczeniu nowotworów jąder Marzena Wełnicka-Jaśkiewicz Klinika Onkologii i Radioterapii Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego Efektywna kontrola ścisła obserwacja po leczeniu
Bardziej szczegółowoLECZENIE NIEDROBNOKOMÓRKOWEGO RAKA PŁUCA (ICD-10 C 34)
Załącznik B.6. LECZENIE NIEDROBNOKOMÓRKOWEGO RAKA PŁUCA (ICD-10 C 34) ZAKRES ŚWIADCZENIA GWARANTOWANEGO SCHEMAT DAWKOWANIA LEKÓW W BADANIA DIAGNOSTYCZNE WYKONYWANE W ŚWIADCZENIOBIORCY PROGRAMIE RAMACH
Bardziej szczegółowoLECZENIE NIEDROBNOKOMÓRKOWEGO RAKA PŁUCA (ICD-10 C 34)
Dziennik Urzędowy Ministra Zdrowia 519 Poz. 42 Załącznik B.6. LECZENIE NIEDROBNOKOMÓRKOWEGO RAKA PŁUCA (ICD-10 C 34) ZAKRES ŚWIADCZENIA GWARANTOWANEGO ŚWIADCZENIOBIORCY 1. Kryteria kwalifikacji 1.1 Pierwsza
Bardziej szczegółowoANNALES UNIVERSITATIS MARIAE CURIE-SKŁODOWSKA LUBLIN - POLONIA VOL.LX, SUPPL. XVI, 7 SECTIO D 2005
ANNALES UNIVERSITATIS MARIAE CURIE-SKŁODOWSKA LUBLIN - POLONIA VOL.LX, SUPPL. XVI, 7 SECTIO D 5 1 Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Białej Podlaskiej Instytut Pielęgniarstwa Higher State Vocational School
Bardziej szczegółowoAgencja Oceny Technologii Medycznych
Agencja Oceny Technologii Medycznych Rada Przejrzystości Stanowisko Rady Przejrzystości nr 182/2013 z dnia 9 września 2013 r. w sprawie oceny leku Iressa (gefitynib) we wskazaniu leczenie niedrobnokomórkowego
Bardziej szczegółowoMiędzynarodowe standardy leczenia szpiczaka plazmocytowego w roku 2014
Międzynarodowe standardy leczenia szpiczaka plazmocytowego w roku 2014 Wiesław Wiktor Jędrzejczak, Katedra i Klinika Hematologii, Onkologii i Chorób Wewnętrznych Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego Tak
Bardziej szczegółowoAnaliza skuteczności i bezpieczeństwa leczenia systemowego najczęściej występujących nowotworów
Uniwersytet Medyczny w Lublinie Rozprawa doktorska streszczenie rozprawy doktorskiej Analiza skuteczności i bezpieczeństwa leczenia systemowego najczęściej występujących nowotworów u chorych w podeszłym
Bardziej szczegółowoData rozpoczęcia badania klinicznego i przewidywan y czas jego trwania. Przewidywana liczba uczestników badania klinicznego i kryteria ich rekrutacji
Lp. Tytuł Nazwa sponsora lub przedstawiciela sponsora Dane identyfikujące koordynatora /lub badacza, w tym czy prowadzi on równolegle inne kliniczne lub zamierza je prowadzić Skład zespołu badawczego rozpoczęcia
Bardziej szczegółowoCharakterystyka kliniczna chorych na raka jelita grubego
Lek. Łukasz Głogowski Charakterystyka kliniczna chorych na raka jelita grubego Rozprawa na stopień doktora nauk medycznych Opiekun naukowy: Dr hab. n. med. Ewa Nowakowska-Zajdel Zakład Profilaktyki Chorób
Bardziej szczegółowoLECZENIE NIEDROBNOKOMÓRKOWEGO RAKA PŁUCA (ICD-10 C 34)
Załącznik B.6. LECZENIE NIEDROBNOKOMÓRKOWEGO RAKA PŁUCA (ICD-10 C 34) ZAKRES ŚWIADCZENIA GWARANTOWANEGO ŚWIADCZENIOBIORCY 1. Kryteria kwalifikacji 1.1 Pierwsza linia leczenia 1.1.1 Leczenie przy wykorzystaniu
Bardziej szczegółowoLECZENIE NIEDROBNOKOMÓRKOWEGO RAKA PŁUCA (ICD-10 C 34)
Załącznik B.6. LECZENIE NIEDROBNOKOMÓRKOWEGO RAKA PŁUCA (ICD-10 C 34) ZAKRES WIADCZENIA GWARANTOWANEGO WIADCZENIOBIORCY 1. Kryteria kwalifikacji 1.1 Pierwsza linia leczenia 1.1.1 Leczenie przy wykorzystaniu
Bardziej szczegółowoKeytruda (pembrolizumab)
EMA/235911/2019 EMEA/H/C/003820 Przegląd wiedzy na temat leku Keytruda i uzasadnienie udzielenia Pozwolenia na dopuszczenie do obrotu w UE Co to jest lek Keytruda i w jakim celu się go stosuje Keytruda
Bardziej szczegółowoDrobnokomórkowy rak płuca zalecenia diagnostyczno- -terapeutyczne Polskiej Grupy Raka Płuca
ZALECENIA Maciej Krzakowski 1, Tadeusz Orłowski 2, Kazimierz Roszkowski 2, Marian Reinfuss 3, Włodzimierz Olszewski 1, Rodryg Ramlau 4, Dariusz Kowalski 1, Krzysztof Konopa 5, Jacek Jassem 5, Renata Jankowska
Bardziej szczegółowoDrobnokomórkowy rak płuca zalecenia diagnostyczno- -terapeutyczne Polskiej Grupy Raka Płuca
Maciej Krzakowski 1, Tadeusz Orłowski 2, Kazimierz Roszkowski 2, Marian Reinfuss 3, Włodzimierz Olszewski 1, Rodryg Ramlau 4, Dariusz Kowalski 1, Krzysztof Konopa 5, Jacek Jassem 5, Renata Jankowska 6,
Bardziej szczegółowoRak gruczołu krokowego - znaczący postęp czy niespełnione nadzieje?
Rak gruczołu krokowego - znaczący postęp czy niespełnione nadzieje? Elżbieta Senkus-Konefka Klinika Onkologii i Radioterapii Gdański Uniwersytet Medyczny Gdzie jesteśmy??? http://eco.iarc.fr/eucan Dokąd
Bardziej szczegółowoTerapeutyczne Programy Zdrowotne 2012 Leczenie nowotworów podścieliska przewodu pokarmowego (GIST) Załącznik nr 8
Załącznik nr 8 Nazwa programu: do Zarządzenia 59/2011/DGL Prezesa NFZ z dnia 10 października 2011 roku LECZENIE NOWOTWORÓW PODŚCIELISKA PRZEWODU POKARMOWEGO (GIST) ICD 10 grupa rozpoznań obejmująca nowotwory
Bardziej szczegółowoLECZENIE NIEDROBNOKOMÓRKOWEGO RAKA PŁUCA (ICD-10 C 34)
Dziennik Urzędowy Ministra Zdrowia 610 Poz. 79 Załącznik B.6. LECZENIE NIEDROBNOKOMÓRKOWEGO RAKA PŁUCA (ICD-10 C 34) ZAKRES ŚWIADCZENIA GWARANTOWANEGO ŚWIADCZENIOBIORCY 1. Kryteria kwalifikacji 1.1 Pierwsza
Bardziej szczegółowoWczesny i zaawansowany rak piersi
Warszawa, 14.12.2017 Wczesny i zaawansowany rak piersi Dr n. med. Agnieszka Jagiełło-Gruszfeld 1 Breast Cancer (C50): 1971-2011 Age-Standardised One-Year Net Survival, England and Wales Please include
Bardziej szczegółowoLECZENIE NOWOTWORÓW PODŚCIELISKA PRZEWODU POKARMOWEGO (GIST) (ICD-10 C 15, C 16, C 17, C 18, C 20, C 48)
Dziennik Urzędowy Ministra Zdrowia 546 Poz. 71 Załącznik B.3. LECZENIE NOWOTWORÓW PODŚCIELISKA PRZEWODU POKARMOWEGO (GIST) (ICD-10 C 15, C 16, C 17, C 18, C 20, C 48) ŚWIADCZENIOBIORCY 1. Leczenie adjuwantowe
Bardziej szczegółowoDrobnokomórkowy rak płuca. Zalecenia diagnostyczno-terapeutyczne Polskiej Grupy Raka Płuca
P R A C A P R Z E G L Ą D O W A Maciej Krzakowski 1, Tadeusz Orłowski 2, Kazimierz Roszkowski 2, Marian Reinfuss 3, Włodzimierz Olszewski 1, Rodryg Ramlau 4, Dariusz Kowalski 1, Krzysztof Konopa 5, Jacek
Bardziej szczegółowoLECZENIE RAKA NERKI (ICD-10 C 64)
Załącznik B.10. LECZENIE RAKA NERKI (ICD-10 C 64) ZAKRES ŚWIADCZENIA GWARANTOWANEGO ŚWIADCZENIOBIORCY SCHEMAT DAWKOWANIA LEKÓW W PROGRAMIE BADANIA DIAGNOSTYCZNE WYKONYWANE W RAMACH PROGRAMU 1 2 3 1. Leczenie
Bardziej szczegółowoData rozpoczęcia badania klinicznego i przewidywan y czas jego trwania. Przewidywana liczba uczestników badania klinicznego i kryteria ich rekrutacji
Lp. Tytuł Nazwa sponsora lub przedstawiciela sponsora Dane identyfikujące koordynatora /lub badacza, w tym czy prowadzi on równolegle inne kliniczne lub zamierza je prowadzić Skład zespołu badawczego rozpoczęcia
Bardziej szczegółowoLECZENIE NIEDROBNOKOMÓRKOWEGO RAKA PŁUCA Z ZASTOSOWANIEM AFATYNIBU (ICD-10 C 34)
Dziennik Urzędowy Ministra Zdrowia 825 Poz. 71 Załącznik B.63. LECZENIE NIEDROBNOKOMÓRKOWEGO RAKA PŁUCA Z ZASTOSOWANIEM AFATYNIBU (ICD-10 C 34) ŚWIADCZENIOBIORCY 1. Kryteria kwalifikacji 1) rozpoznanie
Bardziej szczegółowoLECZENIE NIEDROBNOKOMÓRKOWEGO RAKA PŁUCA Z ZASTOSOWANIEM AFATYNIBU (ICD-10 C 34)
Dziennik Urzędowy Ministra Zdrowia 731 Poz. 48 Załącznik B.63. LECZENIE NIEDROBNOKOMÓRKOWEGO RAKA PŁUCA Z ZASTOSOWANIEM AFATYNIBU (ICD-10 C 34) ŚWIADCZENIOBIORCY 1. Kryteria kwalifikacji 1) rozpoznanie
Bardziej szczegółowoRecenzja pracy doktorskiej lek. Bogumiły Szyszki-Charewicz pt. Analiza skuteczności napromieniania przerzutów do mózgu u chorych na czerniaka
Lublin, 27 lutego, 2015 roku Recenzja pracy doktorskiej lek. Bogumiły Szyszki-Charewicz pt. Analiza skuteczności napromieniania przerzutów do mózgu u chorych na czerniaka Jedyną metodą radykalnego leczenia
Bardziej szczegółowoWyniki zasadniczego badania fazy III u pacjentów z rakiem jelita grubego z przerzutami:
Informacja prasowa Bayer HealthCare Public Relations Al.Jerozolimskie 158 02-326 Warszawa Polska Wyniki zasadniczego badania fazy III u pacjentów z rakiem jelita grubego z przerzutami: Pozytywne dane z
Bardziej szczegółowoImmunoterapia niedrobnokomórkowego raka płuca. dr n. med. Adam Płużański. Klinika Nowotworów Płuca i Klatki Piersiowej
Immunoterapia niedrobnokomórkowego raka płuca dr n. med. Adam Płużański Klinika Nowotworów Płuca i Klatki Piersiowej Centrum Onkologii-Instytut im.m Skłodowskiej-Curie w Warszawie Historia prób immunoterapii
Bardziej szczegółowoLECZENIE NOWOTWORÓW PODŚCIELISKA PRZEWODU POKARMOWEGO (GIST) (ICD-10 C 15, C 16, C 17, C 18, C 20, C 48)
Dziennik Urzędowy Ministra Zdrowia 492 Poz. 66 Załącznik B.3. LECZENIE NOWOTWORÓW PODŚCIELISKA PRZEWODU POKARMOWEGO (GIST) (ICD-10 C 15, C 16, C 17, C 18, C 20, C 48) ŚWIADCZENIOBIORCY 1. Leczenie adjuwantowe
Bardziej szczegółowoRak trzustki cele terapeutyczne. Sekwencja leczenia.
Rak trzustki cele terapeutyczne. Sekwencja leczenia. Leszek Kraj Klinika Hematologii, Onkologii i Chorób Wewnętrznych Warszawski Uniwersytet Medyczny Samodzielny Publiczny Centralny Szpital Kliniczny W
Bardziej szczegółowoUdary mózgu w przebiegu migotania przedsionków
Udary mózgu w przebiegu migotania przedsionków Dr hab. med. Adam Kobayashi INSTYTUT PSYCHIATRII I NEUROLOGII, WARSZAWA Pacjenci z AF cechują się w pięciokrotnie większym ryzykiem udaru niedokrwiennego
Bardziej szczegółowoAgencja Oceny Technologii Medycznych
Agencja Oceny Technologii Medycznych www.aotm.gov.pl Rekomendacja nr 139/2014 z dnia 2 czerwca 2014 r. Prezesa Agencji Oceny Technologii Medycznych w sprawie objęcia refundacją produktu leczniczego Giotrif,
Bardziej szczegółowoLECZENIE NIEDROBNOKOMÓRKOWEGO RAKA PŁUCA Z ZASTOSOWANIEM AFATYNIBU (ICD-10 C 34)
Załącznik B.63. LECZENIE NIEDROBNOKOMÓRKOWEGO RAKA PŁUCA Z ZASTOSOWANIEM AFATYNIBU (ICD-10 C 34) ŚWIADCZENIOBIORCY 1. Kryteria kwalifikacji 1) rozpoznanie histologiczne lub cytologiczne raka gruczołowego
Bardziej szczegółowoPułapki z pozycji radioterapeuty GLEJAKI. dr n. med. Milena Szacht Centrum Radioterapii CSK MSWiA w Warszawie
Pułapki z pozycji radioterapeuty GLEJAKI dr n. med. Milena Szacht Centrum Radioterapii CSK MSWiA w Warszawie Pułapka 1 błędne przekonanie o dobrej skuteczności medycyny w leczeniu glejaków Jestem dobrym
Bardziej szczegółowoLeczenie zaawansowanych (nieresekcyjnych i/lub przerzutowych) GIST Nieoperacyjny lub rozsiany GIST jest oporny na konwencjonalną chemioterapię.
Leczenie zaawansowanych (nieresekcyjnych i/lub przerzutowych) GIST Nieoperacyjny lub rozsiany GIST jest oporny na konwencjonalną chemioterapię. Rola radioterapii nie jest ostatecznie ustalona. Dotychczasowe
Bardziej szczegółowoAgencja Oceny Technologii Medycznych
Agencja Oceny Technologii Medycznych www.aotm.gov.pl Rekomendacja nr 161/2014 z dnia 30 czerwca 2014 r. Prezesa Agencji Oceny Technologii Medycznych w sprawie usunięcia z wykazu świadczeń gwarantowanych
Bardziej szczegółowoNowe możliwości leczenia ostrej białaczki limfoblastycznej
Nowe możliwości leczenia ostrej białaczki limfoblastycznej Dr hab. med. Grzegorz W. Basak Katedra i Klinika Hematologii, Onkologii i Chorób Wewnętrznych Warszawski Uniwersytet Medyczny Warszawa, 17.12.15
Bardziej szczegółowoRadioterapia w leczeniu raka pęcherza moczowego - zalecenia
Radioterapia w leczeniu raka pęcherza moczowego - zalecenia Radioterapia w leczeniu raka pęcherza moczowego może być stosowana łącznie z leczeniem operacyjnym chemioterapią. Na podstawie literatury anglojęzycznej
Bardziej szczegółowoJanusz Rolski, Tomasz Zemełka, Marek Jasiówka, Grzegorz Czyżewicz, Ewelina Kojs-Pasińska
PRACA ORYGINALNA Janusz Rolski, Tomasz Zemełka, Marek Jasiówka, Grzegorz Czyżewicz, Ewelina Kojs-Pasińska Klinika Nowotworów Układowych i Uogólnionych Centrum Onkologii, Oddział w Krakowie Kierownik: dr
Bardziej szczegółowoLek Avastin stosuje się u osób dorosłych w leczeniu następujących rodzajów nowotworów w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnowotworowymi:
EMA/175824/2015 EMEA/H/C/000582 Streszczenie EPAR dla ogółu społeczeństwa bewacyzumab Niniejszy dokument jest streszczeniem Europejskiego Publicznego Sprawozdania Oceniającego (EPAR) dotyczącego leku.
Bardziej szczegółowoNowotwór złośliwy piersi
www.oncoindex.org SUBSTANCJE CZYNNE W LECZENIU: Nowotwór złośliwy piersi Lapatinib Refundacja z ograniczeniami Lapatinib jest wskazany do leczenia dorosłych pacjentów z rakiem piersi, u których nowotwór
Bardziej szczegółowoNowe terapie w cukrzycy typu 2. Janusz Gumprecht
Nowe terapie w cukrzycy typu 2 Janusz Gumprecht Dziś już nic nie jest takie jak było kiedyś 425 000 000 Ilość chorych na cukrzycę w roku 2017 629 000 000 Ilość chorych na cukrzycę w roku 2045 International
Bardziej szczegółowoBiałaczka limfatyczna
www.oncoindex.org SUBSTANCJE CZYNNE W LECZENIU: Białaczka limfatyczna OBEJMUJE PRZEWLEKŁĄ BIAŁACZKĘ LIMFOCYTOWĄ (PBL) I OSTRĄ BIAŁACZKĘ LIMFOBLASTYCZNĄ (ALL) Clofarabine Leczenie ostrej białaczki limfoblastycznej
Bardziej szczegółowoAgencja Oceny Technologii Medycznych
Agencja Oceny Technologii Medycznych www.aotm.gov.pl Rekomendacja nr 156/2014 z dnia 23 czerwca 2014 r. Prezesa Agencji Oceny Technologii Medycznych w sprawie usunięcia świadczenia opieki zdrowotnej obejmującego
Bardziej szczegółowoKobimetynib w leczeniu czerniaka z obecnością mutacji BRAF w świetle zmian w programie lekowym
Kobimetynib w leczeniu czerniaka z obecnością mutacji BRAF w świetle zmian w programie lekowym Piotr Rutkowski Kobimetynib był drugim selektywnym inhibitorem MEK (po trametynibie) zarejestrowanym do leczenia
Bardziej szczegółowoOcena Pracy Doktorskiej mgr Moniki Aleksandry Ziętarskiej
Prof. dr hab. n. med. Robert Słotwiński Warszawa 30.07.2018 Zakład Immunologii Biochemii i Żywienia Wydziału Nauki o Zdrowiu Warszawski Uniwersytet Medyczny Ocena Pracy Doktorskiej mgr Moniki Aleksandry
Bardziej szczegółowoBADANIA KONTROLNE CHORYCH NA NOWOTWORY ZŁOŚLIWE
BADANIA KONTROLNE CHORYCH NA NOWOTWORY ZŁOŚLIWE Marian Reinfuss CENTRUM ONKOLOGII ODDZIAŁ W KRAKOWIE OCENA WARTOŚCI CENTRUM ONKOLOGII ODDZIAŁ W KRAKOWIE PROWADZENIA BADAŃ KONTROLNYCH 1. długość przeŝycia
Bardziej szczegółowoLECZENIE BIOLOGICZNE CHORÓB
LECZENIE BIOLOGICZNE CHORÓB REUMATYCZNYCH U PACJENTÓW 65+ Włodzimierz Samborski Katedra Reumatologii i Rehabilitacji Uniwersytet Medyczny im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu LECZENIE BIOLOGICZNE CHORÓB REUMATYCZNYCH
Bardziej szczegółowoData zakończenia badania klinicznego
Lp. Numer protokołu badania Nazwa sponsora/cro Skład zespołu badawczego Data rozpoczęcia badania klinicznego w ośrodku Data zakończenia badania klinicznego 1 2 3 6 6 12 1. EMRII200037-014 Otwarte, randomizowane,
Bardziej szczegółowoANNALES UNIVERSITATIS MARIAE CURIE-SKŁODOWSKA LUBLIN - POLONIA VOL.LX, SUPPL. XVI, 339 SECTIO D 2005
ANNALES UNIVERSITATIS MARIAE CURIE-SKŁODOWSKA LUBLIN - POLONIA VOL.LX, SUPPL. XVI, 339 SECTIO D 5 Zakład Pielęgniarstwa Chirurgicznego WP i NoZ AM w Lublinie, p.o. kierownika Zakładu: Prof. dr hab. n.
Bardziej szczegółowo