Drodzy Bracia i Siostry!

Transkrypt

1 LUTY 2014

2 Drodzy Bracia i Siostry! Za nami już pierwszy miesiąc nowego 2014 roku. Dzięki Bożej łasce mogliśmy odkrywać oblicze naszego Boga, którego wyznajemy w Wyznaniu Wiary, jako Boga Ojca WSZECHMOGĄCEGO. Modlitwa połączona z czytaniem Bożego Słowa doprowadziła nas spojrzenia z większą ufnością w najbliższą przyszłość. Do dnia 15 czerwca, kiedy to zamierzamy przywrócić naszą Parafialną Świątynię Służbie Bożej pozostało niewiele czasu. Pracy do wykonania jest jeszcze wiele, ale moc Boża jest z nami. EL SZADDAJ (Bóg Wszechmogący) już nie raz okazał Swoją moc. On dalej poprowadzi dzieło, jakim jest remont naszego Kościoła. My natomiast możemy się do tego wydarzenia odpowiednio przygotować. Proponuje Wam Kochani Bracia i Siostry lekturę tekstów Pisma Świętego, w których pojawia się w różny sposób idea służby Bożej. Chciejmy przypatrywać się, w jaki sposób ludzie Boga oddawali cześć Bogu. Od naszych biblijnych przodków możemy się wiele nauczyć. Niech lektura każdego fragmentu poprzedzona będzie modlitwą. Błogosławię z serca Każdej i Każdemu z Was. Życzę owocnej lektury. Wasz w Mesjaszu prezbiter Adam Tarnowo Podgórne 31 stycznia 2014.

3 Lektura Pisma Świętego na miesiąc luty 1) Rdz 4, 1 16 Pierwsza ofiara złożona przez ludzi 2) Rdz 8,20 9,17 Ofiara złożona przez Noego 3) Rdz 12,1 8 Ofiary złożone przez Abrama (później Abrahama) 4) Rdz 14,17 20 Ofiara Melchizedeka 5) Rdz 28,10 22 Spotkanie Jakuba z Bogiem 6) Wj 3, 1 18 Mojżesz spotyka się z Bogiem 7) Wj 19,1 25 Spotkania Izraela z Bogiem poprzez pośrednictwo Mojżesza 8) Wj 20,1 21 Dekalog 9) Wj 20,22 26 Prawo o ołtarzu 10) Wj 24,1 18 Liturgia zjednoczenia Boga z Izraelem 11) Hbr 8,1 5 Wyjaśnienie czym była świątynia (przybytek ) zbudowany na pustyni przez Mojżesza 12) Wj 25,1 40 Wyposażenie świątyni zbudowanej na pustyni 13) Wj 26,1 37 W jaki sposób była zbudowana świątynia (przybytek) na pustyni? 14) Wj 27,1 21 Budowa ołtarza i dziedzińca w świątyni na pustyni 15) Wj 30,1 10 Przepisy o ołtarzu Kadzenia 16) Wj 30,17 30 Przepisy o kadzi z brązu i o kadzidle 17) Wj 33,7 11 Namiot Spotkania 18) Pwt 10,1 11 Arka Przymierza i wybór Lewitów 19) Pwt 12,2 12 Miejsca kultu 20) Pwt 31, Boże Słowo ma być czytane 21) Hbr 9,1 10 Przybytek i jego rola wg Listu do Hebrajczyków 22) Hbr 9,11 28 Służba Chrystusa wypełnieniem Prawa 23) Joz 24,14 28 Lud Boży wezwany do dobrowolnej służby Bogu 24) Sdz 6,11 24 powołanie i ofiara Gedeona 25) 1Sm 1,1 20 Prośby Anny w domu modlitwy 26) 1Sm 1,21 2,11 Mały Samuel zaczyna służbę dla Boga 27) 1Sm 3,1 21 Pan przemawia osobiście do człowieka 28) 1 Sm 4,1 11 Utrata Bożej Arki spowodowana grzechem

4 1. Rdz 4, 1-16 Pierwsza ofiara złożona przez ludzi I współżył Adam ze swoją żoną Ewą. A ona poczęła i urodziła Kaina. I powiedziała: Otrzymałam mężczyznę dzięki Jahwe! 2 Później urodziła jeszcze jego brata, Abla. Abel był pasterzem trzód, a Kain uprawiał rolę. 3 Po pewnym czasie Kain złożył Jahwe ofiarę z płodów roli. 4 Abel także złożył w ofierze pierworodne zwierzęta ze swej trzody i tłuszcz z nich. Jahwe wejrzał łaskawie na Abla i na jego ofiarę, 5 na Kaina zaś i na jego ofiarę nie wejrzał. Rozgniewało to Kaina tak bardzo, że aż twarz mu się zmieniła. 6 Jahwe zapytał więc Kaina: Dlaczego to ciebie rozgniewało? Dlaczego twarz ci się zmieniła? 7 Czyż [ofiara] bywa nie przyjęta, jeśli postępujesz dobrze? K Jeżeli jednak postępujesz źle, wtedy grzech niby demon [czyha] przy wrotach i pożąda ciebie. Ty jednak masz nad nim panować! A Kain rzekł do brata swego, Abla: Chodźmy na pole! Kiedy zaś znaleźli się już na polu, Kain rzucił się na brata i zabił go. 9 Wówczas Jahwe zapytał Kaina: Gdzie jest twój brat Abel? Tamten odpowiedział: Nie wiem! Czy jestem stróżem swego brata? 10 A [Jahwe] rzekł: Cóżeś uczynił! Oto krew twego brata woła ku mnie z ziemi. 11 Dlatego wyklęty bądź teraz z tej ziemi, Która rozwarła swą paszczę, Aby z twojej ręki przyjąć krew twojego brata. 12 Kiedy będziesz uprawiał tę ziemię, Nie będzie urodzajna dla ciebie. Tułaczem będziesz i zbiegiem na świecie. 13 Na to rzekł Kain do Jahwe: Zbyt wielka, nie do zniesienia jest [ta] kara. 14 Jeżeli bowiem wypędzasz mnie teraz z tej ziemi i jeśli mam się ukrywać przed Tobą i mam być tułaczem i zbiegiem na świecie, każdy, kto mnie spotka, będzie mnie mógł zabić. 15 Jahwe jednak rzekł do niego: O, nie! Ktokolwiek bowiem zabiłby Kaina, doznałby pomsty siedmiokrotnej! I Jahwe wycisnął na Kainie znamię, aby nie zabił go przypadkiem ktoś, kto by go spotkał. 16 I tak odszedł Kain sprzed oblicza Jahwe. Potem osiadł w krainie Nod, na wschód od Edenu.

5 2 Rdz 8,20-9,17 Ofiara złożona przez Noego 20 Noe zaś zbudował dla Jahwe ołtarz, a wybrawszy spośród wszystkich zwierząt czystych i spośród ptaków czystych, złożył je na ofiarę całopalną na tym ołtarzu. 21 Kiedy Jahwe poczuł miłą woń, rzekł do siebie: Nie będę więcej przeklinał ziemi z powodu ludzi, gdyż skłonności ich serca są złe już od samej młodości. Nie chcę więcej wytracać wszystkiego, co żyje, jak to [przez potop] uczyniłem. 22 Odtąd więc, jak długo będzie istnieć ziemia, nie ustaną siew i żniwo, chłód i upał, lato i zima, dzień i noc. 9 1 Następnie pobłogosławił Bóg Noego i jego synów, mówiąc do nich: Bądźcie płodni, mnóżcie się i zapełniajcie ziemię. 2 Niech bo jaźń i lęk wobec was odczuwają wszystkie zwierzęta ziemi, wszystkie ptaki nieba, wszystko, co się porusza na ziemi, i wszystkie ryby morskie; są one oddane w wasze ręce. 3 Wszystko, co się porusza i żyje, ma wam służyć za pokarm, podobnie jak i rośliny zielone; wszystko to daję wam. 4 Nie wolno wam tylko spożywać mięsa z jego życiem, to jest z jego krwią. 5 Także i waszej krwi, to jest waszego życia, będę się dopominał; będę się dopominał od każdego zwierzęcia i od każdego człowieka. Upomnę się o życie człowieka u jego bliźniego. 6 Ktokolwiek przeleje krew ludzką, jego własna krew ma być przelana przez ludzi, gdyż Bóg uczynił człowieka na swój obraz. 7 Wy zaś bądźcie płodni i mnóżcie się; rozprzestrzeniajcie się po ziemi mnożąc się na niej. Potem przemówił Bóg do Noego i jego synów tymi słowami: 9 Oto Ja ustanawiam teraz moje przymierze z wami i waszym przyszłym potomstwem, 10 a także ze wszystkimi istotami żywymi, które są razem z wami: z ptactwem, bydłem i dziką zwierzyną; ze wszystkimi tymi, które wyszły z arki, ze wszystkimi zwierzętami na ziemi. 11 Zawieram przymierze z wami! Żadna istota cielesna nie zostanie już nigdy zgładzona przez wody potopu, bo nigdy już nie będzie potopu niszczącego ziemię. 2 I rzekł Bóg: A oto znak przymierza. Kładę go pomiędzy mną a wami i wszelką żywą istotą, która jest z wami po wieczne czasy. 13 Kładę mój łuk na obłokach; on będzie służył za znak przymierza pomiędzy mną a ziemią. 14 Gdy więc zgromadzę obłoki nad ziemią, a na obłokach ukaże się ten łuk, 15 wówczas wspomnę na swoje przymierze, łączące mnie z wami i z wszelką istotą żywą, obdarzoną ciałem: i nigdy już wody nie przeobrażą się w potop, by zniszczyć wszelką istotę cielesną. 16 Kiedy więc ten łuk ukaże się na obłokach, wtedy Ja spojrzę nań, aby przypomnieć sobie przymierze wieczne, łączące mnie z każdą żywą istotą, z wszelkim ciałem na ziemi. 17 I rzekł Bóg do Noego: Taki właśnie jest znak przymierza, które zawarłem z wszelką istotą cielesną, jaka istnieje na ziemi.

6 3. Rdz 12,1-8 Ofiary złożone przez Abrama (później Abrahama) Rzekł Jahwe do Abrama: Wyjdź ze swego kraju, spośród grona krewnych, z domu ojca, do kraju, który ci wskażę. 2 Chcę bowiem, by z ciebie powstał wielki naród, chcę ci błogosławić i rozsławić twoje imię: staniesz się błogosławieństwem! 3 Będę błogosławił tych, którzy będą tobie błogosławili, a przeklnę złorzeczących tobie. Przez ciebie dostąpią błogosławieństwa wszystkie pokolenia ziemi. 4 Wówczas Abram wyruszył, zgodnie z poleceniem Jahwe, a wraz z nim także Lot. Opuszczając Charan Abram liczył lat siedemdziesiąt pięć. 5 Wziął zatem Abram swoją żonę Saraj, bratanka Lota i cały dobytek, jaki posiadali, także i ludzi, których nabyli w Charanie; i wyruszyli, by podążyć do ziemi Kanaan. I dotarli do ziemi Kanaan. 6 Abram przewędrował tę ziemię aż do Elon More K koło miejscowości Sychem. (Podówczas Kanaanici zamieszkiwali ten kraj). 7 Wtedy Jahwe ukazał się Abramowi i rzekł: Ten kraj dam twemu potomstwu. Abram zbudował więc tam ołatrz dla Jahwe, który mu się ukazał. 8 Potem przeniósł się stamtąd w góry, na wschód od Betel; rozbił obóz, mając Betel od zachodu, a Haj od wschodu. Również i tam zbudował ołtarz dla Jahwe i uroczyście wzywał Imienia Jahwe.

7 4. Rdz 14,17-20 Ofiara Melchizedeka Kiedy zaś wracał zwyciężywszy Kedorlaomera i sprzymierzonych z nim królów, król Sodomy wyszedł mu naprzeciw do doliny Szawe, zwanej Królewską. 18 A Melchizedek, król Szalemu, wyniósł chleb i wino. Był on kapłanem Boga Najwyższego. 19 I pobłogosławił Abrama mówiąc: Niech Abram będzie błogosławiony przez Boga Najwyższego, Stwórcę nieba i ziemi. 20 Niech też będzie błogosławiony Bóg Najwyższy, który wydał twych nieprzyjaciół w twoje ręce.

8 5. Rdz 28,10-22 Spotkanie Jakuba z Bogiem Jakub zaś wyszedł z Beerszeba i wędrował do Charanu. 11 Kiedy natrafił na jakieś [znaczne] miejsce, zatrzymał się na nocleg, gdyż słońce już zaszło. Wziął więc kamień, [leżący] w tym miejscu, podłożył go sobie pod głowę i tak zasnął na tym miejscu. 12 I przyśniła mu się drabina oparta na ziemi, a wierzchołkiem swym sięgająca nieba. Po niej wchodzili do góry i schodzili na dół aniołowie Boży. 13 A oto Jahwe stanął nad nim i powiedział: Jam jest Jahwe, Bóg twego ojca Abrahama, Bóg Izaaka. Ziemię, na której teraz spoczywasz, dam tobie i twemu potomstwu. 14 Twoje potomstwo będzie jak proch ziemi: rozszerzysz się na zachód i wschód, na północ i na południe. Przez ciebie i twoje potomstwo dostąpią błogosławieństwa wszystkie pokolenia ziemi. 15 Otom Ja z tobą! Będę cię strzegł, dokądkolwiek pójdziesz. I sprowadzę cię znowu do tego kraju. Nie opuszczę cię, aż wypełnię to, co ci obiecałem. Kiedy Jakub ocknął się ze snu, pomyślał: Zaprawdę Jahwe jest na tym miejscu, a ja nie wiedziałem o tym! 17 Zdjęty trwogą myślał [dalej]: Jakąż grozą przejmuje to miejsce. Nic innego to, tylko dom Boga i brama nieba! 18 Wstawszy więc rankiem wziął ten kamień, który podłożył pod głowę, i ustawił go jako masebę; potem wylał oliwę na jego wierzch. 19 A miejscu temu nadał imię Betel; przedtem jednak zwało się ono Luz. 20 Jakub złożył też taki ślub: Jeżeli Bóg będzie ze mną, jeśli będzie strzegł mnie na tej drodze, którą kroczę, jeżeli da mi chleba na pokarm i szatę na okrycie, 21 a potem bezpiecznie sprowadzi mnie do ojcowskiego domu, Jahwe [tylko] będzie moim Bogiem. 22 Ten zaś kamień, który postawiłem jako masebę, będzie domem Bożym. Ze wszystkiego też, czego mi użyczysz, dziesiątą część oddam Tobie.

9 6. Wj 3,1-18 Mojżesz spotyka się z Bogiem A Mojżesz był pasterzem trzody swego teścia Jetro, kapłana midianickiego. Pewnego razu pędząc trzodę przez pustkowie dotarł do Góry Bożej, do Chorebu. 2 I ukazał mu się anioł Jahwe w płomieniu ognia, [buchającego] z krzaka. Widział, że krzak płonie ogniem, a nie niszczeje. 3 Wtedy Mojżesz powiedział [sobie]: Muszę się przybliżyć i obejrzeć to dziwne zjawisko, dlaczego ten krzak się nie spala! 4 Gdy Jahwe zobaczył, że zbliża się, aby się przyglądnąć, zawołał Bóg do niego z krzaka:mojżeszu! Mojżeszu! On odparł: Oto jestem! 5 A [Bóg] mówił: Nie zbliżaj się tutaj! Zdejmij sandały z nóg, bo miejsce, na którym stoisz, jest ziemią świętą. 6 I dodał: Jam jest Bóg ojca twego, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba. Wtedy Mojżesz zakrył sobie twarz, gdyż lękał się spoglądać na Boga. 7 A Jahwe rzekł: Przyjrzałem się dobrze udręce mego ludu, który jest w Egipcie, usłyszałem jęki [wydawane] przy nadzorcach, znam więc dobrze jego cierpienia. 8 Dlatego zstąpiłem, aby go ocalić z ręki Egipcjan i wyprowadzić z tej ziemi do ziemi pięknej i rozległej, do ziemi mlekiem i miodem płynącej, do kraju Kanaanitów, Chittytów, Amorytów, Peryzzytów, Chiwwitów i Jebuzytów. 9 Bo doszło teraz do mnie wołanie synów Izraela i zobaczyłem, jak uciskają ich Egipcjanie. 10 Ruszaj więc teraz! Wyślę cię do faraona, a ty wyprowadź z Egiptu mój lud, synów Izraela. 11 Wtedy Mojżesz rzekł do Boga: Kim to ja jestem, żebym miał iść do faraona i wyprowadzić z Egiptu synów Izraela? 12 [Bóg] odrzekł: Ja będę przecież z tobą! A znakiem dla ciebie, że to Ja cię posłałem, będzie to, że skoro wyprowadzisz ten lud z Egiptu, na tej właśnie górze będziecie sprawowali służbę Bożą. 13 A Mojżesz rzekł do Boga: Jeśli zatem udam się do synów Izraela i powiem im: Bóg waszych ojców przysłał mnie do was, a oni mnie zapytają: Jakie jest Jego imię? C co mam im odpowiedzieć? 14 Bóg odrzekł Mojżeszowi: JESTEM, KTÓRY JESTEM! I dodał: Tak odpowiesz synom Izraela: JESTEM przysłał mnie do was. 15 I dalej mówił Bóg do Mojżesza: Tak powiesz do synów Izraela: TEN, KTÓRY JEST, Bóg waszych ojców, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka, Bóg Jakuba posłał mnie do was. Takie ma być moje Imię na zawsze, takie upamiętnienie mojej [Osoby] z pokolenia w pokolenie. 16 Idź, zgromadź starszyznę Izraela i powiedz im: Ukazał mi się Jahwe, Bóg waszych ojców, Bóg Abrahama, Izaaka i Jakuba, i powiedział: Pilnie baczę na was i na to, co was spotyka w Egipcie. 17 Dlatego postanowiłem: Wywiodę was z udręki egipskiej do ziemi

10 Kanaanitów, Chittytów, Amorytów, Peryzzytów, Chiwwitów i Jebuzytów, do ziemi mlekiem i miodem płynącej. 18 Oni usłuchają twego głosu, a zatem ty i starszyzna izraelska pójdziecie do króla Egiptu i powiecie do niego: Jahwe, Bóg Hebrajczyków, ukazał się nam. Teraz więc chcemy oddalić się o trzy dni drogi na pustynię i złożyć ofiarę swemu Bogu Jahwe.

11 7. Wj 19,1-25 Spotkania Izraela z Bogiem poprzez pośrednictwo Mojżesza W trzecim miesiącu od wyjścia Izraelitów z Egiptu, K w tym samym dniu przyszli na pustynię Synaj. 2 A wyruszyli z Refidim. Gdy przyszli na pustynię Synaj, rozłożyli się obozem na tej pustyni. I tak Izrael obozował tam naprzeciw góry. 3 A Mojżesz wstąpił do Boga. Jahwe zaś zawołał do niego z góry: Tak masz powiedzieć Domowi Jakubowemu i obwieścić synom Izraela: 4 Wyście widzieli, com uczynił Egipcjanom i jak was niosłem na orlich skrzydłach i przywiodłem do siebie. 5 Jeśli więc teraz chętnie posłuchacie mego głosu i będziecie przestrzegać [zasad] mego Przymierza, staniecie się moją szczególną własnością spośród wszystkich narodów; bo do mnie należy cała ziemia. 6 Wy więc będziecie mi królestwem kapłanów, ludem świętym! Oto słowa, które masz powiedzieć synom Izraela. 7 Poszedł zatem Mojżesz, zwołał starszych ludu i wyłożył im wszystko, co mu polecił Jahwe. 8 Cały zaś lud odpowiedział zgodnie: Uczynimy wszystko, co powiedział Jahwe. I zaniósł Mojżesz do Jahwe tę odpowiedź ludu. 9 A Jahwe rzekł do Mojżesza: Przyjdę do ciebie w gęstym obłoku, aby lud słyszał, jak rozmawiam z tobą, i uwierzył ci na zawsze. (A Mojżesz obwieścił Jahwe odpowiedź ludu). 10 Potem Jahwe rzekł do Mojżesza: Idź do ludu i każ mu się uświęcić dzisiaj i jutro. Niech też wypiorą swoje szaty 11 i będą gotowi na trzeci dzień. W trzecim dniu bowiem Jahwe zstąpi na górę Synaj na oczach całego ludu. 12 Wyznacz ludowi granicę dookoła i zapowiedz: Nie ważcie się wstępować na górę lub dotykać jej podnóża. Kto by bowiem dotknął góry, musi umrzeć. 13 A niech niczyja ręka nie dotyka takiego: ma być ukamienowany lub przeszyty strzałami; tak zwierzę, jak i człowiek nie ma pozostać przy życiu. [Dopiero] na dźwięk rogu mogą oni wychodzić na górę. 14 Mojżesz zszedł więc z góry do ludu i nakazał ludowi uświęcić się i wyprać szaty. 15 Powiedział także ludowi: Bądźcie gotowi na trzeci dzień. Nie zbliżajcie się do żon. 16 Trzeciego dnia z nastaniem poranka rozległy się grzmoty z błyskawicami, ciężka chmura [zawisła] nad górą i zabrzmiał potężny dźwięk trąby. I przeraził się niezmiernie cały lud, który był w obozie. 17 A Mojżesz wyprowadził lud z obozu naprzeciw Boga. Ustawili się zatem u podnóża góry. 18 Góra K Synaj kurzyła się cała w dymach, gdyż Jahwe zstąpił na nią w ogniu. Dym unosił się nad nią jak z pieca. Cały lud K przeraził się wtedy niezmiernie. 19 Głos trąby coraz bardziej się nasilał: Mojżesz przemawiał, a Bóg odpowiadał

12 grzmotem. 20 Jahwe zstąpił więc na górę Synaj, na sam szczyt góry, i przywołał Jahwe Mojżesza na szczyt góry. Mojżesz zatem wstąpił [tam]. 21 A Jahwe rzekł do Mojżesza: Zejdź i ostrzeż lud, by się nie tłoczył do Jahwe, aby [Go] zobaczyć, gdyż mogłoby poginąć wielu! 22 Nawet kapłani, którzy [zwykle] zbliżają się do Jahwe, niech się uświęcą, ażeby Jahwe ich nie poraził. 23 A Mojżesz rzekł do Jahwe: Lud nie poważy się wchodzić na górę Synaj, bo Ty napomniałeś nas, mówiąc: Wyznacz granicę przy górze i ogłoś ją świętą. 24 Jahwe rzekł do niego: Idź! Zejdź i wejdź [znowu] razem z Aaronem. Kapłani zaś i lud niech się nie tłoczą, by wstąpić do Jahwe, ażeby ich nie poraził. 25 Mojżesz zszedł więc do ludu i oznajmił mu to.

13 8. Wj 20,1-21 Dekalog A Bóg wypowiedział wszystkie te słowa: 2 Jam jest Jahwe, Bóg twój, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej, z domu niewoli. 3 Nie będziesz miał żadnych innych bogów oprócz mnie. ( 4 Nie będziesz tworzył rzeźby [bożka] ani żadnej podobizny tego, co jest w górze na niebie lub co jest na dole na ziemi, ani co jest w wodzie poniżej ziemi. 5 Nie będziesz padał na twarz przed nimi i nie będziesz im służył; bowiem Ja, Jahwe, twój Bóg, jestem Bogiem zazdrosnym, który dochodzę nieprawości ojców na synach, na wnukach i prawnukach tych, co mnie nienawidzą, 6 ale miłosierdzie świadczę tysiącznym pokoleniom tych, co mnie miłują i strzegą przykazań moich). 7 Nie będziesz wypowiadał na próżno Imienia Jahwe, twego Boga. Jahwe bowiem nie pozostawi bez kary tego, kto by wypowiadał Jego Imię na próżno. 8 Pamiętaj, abyś święcił dzień szabatu. ( 9 Sześć dni masz pracować i wykonywać wszelkie twoje zajęcia, 10 lecz dzień siódmy jest szabatem na cześć Jahwe, twego Boga. Nie wolno [wtedy] wykonywać żadnego zajęcia ani tobie, ani twemu synowi czy córce, ani słudze czy służebnicy, ani bydlęciu, ani obcemu, który przebywa w obrębie twoich bram. 11 Jahwe bowiem uczynił w sześciu dniach niebo i ziemię, morze i to wszystko, co jest w nich, a odpoczął w siódmym dniu. Dlatego pobłogosławił Jahwe dzień szabatu i uczynił go świętym). 12 Czcij ojca twego i matkę twoją, abyś żył długo na tej ziemi, którą da ci Jahwe, Bóg twój. 13 Nie będziesz zabijał. 14 Nie będziesz cudzołożył. 15 Nie będziesz kradł. 16 Nie będziesz fałszywie świadczył przeciw bliźniemu twemu. 17 Nie będziesz pożądał domu bliźniego twego: nie będziesz pożądał żony bliźniego twego ani jego sługi, ani służebnicy, ani wołu, ani osła, ani żadnej rzeczy, która należy do twego bliźniego. 18 A cały lud widział grzmoty i błyskawice, i górę dymiącą i [słyszał] dźwięk trąby. Dlatego lud się przeraził. [Ludzie] drżeli i trzymali się z dala. 19 Powiedzieli też Mojżeszowi: Przemawiaj ty do nas, a my będziemy słuchali. Niech Bóg nie przemawia do nas, abyśmy nie poumierali. 20 Ale Mojżesz rzekł do ludu: Nie lękajcie się! Bóg przyszedł [tylko], aby was wypróbować i abyście przejęci czcią dla Niego nie dopuszczali się grzechów. 21 Stał więc lud z dala, a Mojżesz przybliżył się do ciemnej chmury, w której był Bóg.

14 9. Wj 20,22-26 Prawo o ołtarzu A Jahwe przemówił do Mojżesza: Tak mów do synów Izraela: Widzieliście, że przemawiałem do was z nieba. 23 Nie wolno wam tworzyć obok mnie bogów ze srebra. Także i bogów ze złota nie wolno wam tworzyć. 24 Zrób mi ołtarz z ziemi i składaj na nim swoje ofiary całopalne i dziękczynne, owce i woły na każdym miejscu, gdzie Ja przypomnę swoje Imię. Ja przyjdę do ciebie i pobłogosławię cię. 25 Jeżeli zaś będziesz robił dla mnie ołtarz z kamieni, nie buduj go z ociosanych kamieni; zbezcześcisz go, obrabiając dłutem! 26 Nie wolno ci po stopniach wstępować do mego ołtarza, aby przy nim nie została odsłonięta twoja nagość.

15 10. Wj 24,1-18 Liturgia zjednoczenia Boga z Izraelem I tak przemówił [Jahwe] do Mojżesza: Wstąp do Jahwe ty oraz Aaron, Nadab, Abihu i siedemdziesięciu [mężów] ze starszyzny Izraela, i pokłońcie się z daleka. 2 Tylko Mojżesz sam zbliży się do Jahwe; oni nie mają się zbliżać ani lud nie ma wstępować z nim. 3 Przyszedł więc Mojżesz i powtórzył ludowi wszystkie słowa Jahwe i wszystkie polecenia. A cały lud jednogłośnie odpowiedział: Wypełnimy wszystko, co nakazał Jahwe. 4 Wtedy Mojżesz spisał wszystkie słowa Jahwe. A kiedy wstał rano, zbudował ołtarz u stóp góry i [ustawił] dwanaście głazów według dwunastu pokoleń izraelskich. 5 Potem polecił młodym Izraelitom złożyć całopalenia i zabić dla Jahwe cielce na ofiarę dziękczynienia. 6 Mojżesz wziął następnie połowę krwi i wlał do czaszy, a drugą połową pokropił ołtarz. 7 Potem wziął Księgę Przymierza i odczytał ją ludowi. A oni odrzekli: Będziemy słuchać i wypełniać wiernie wszystko, co Jahwe nakazał. 8 Mojżesz wziął zatem krew i pokropił lud, mówiąc: Oto krew Przymierza, które Jahwe zawarł z wami na podstawie tych wszystkich słów. 9 Wyszli więc na górę: Mojżesz, Aaron, Nadab, Abihu i siedemdziesięciu [mężów] ze starszyzny Izraela. 10 Zobaczyli oni Boga Izraela; u Jego stóp coś na kształt szafirowej płyty, tak czystej jak samo niebo. 11 On zaś nie uniósł [groźnie] swej ręki przeciwko tym wybranym synom Izraela; widzieli oni Boga, a [potem] mogli jeść i pić. 12 Jahwe przemówił wtedy do Mojżesza: Wejdź do mnie na górę i pozostań tam: Ja bowiem chcę ci dać tablice kamienne, Prawo i ustawy, które wypisałem dla pouczenia was K. 13 Powstał więc Mojżesz i sługa jego Jozue; i wstąpił Mojżesz na górę Bożą. 14 Do starszyzny zaś powiedział: Zostańcie tu, aż nie powrócimy do was. Aaron i Chur są oto z wami! Kto by miał jaką sprawę, niech ją im przedstawi. 15 Kiedy Mojżesz wszedł na górę, obłok okrył tę górę. 16 Chwała Jahwe spoczęła na górze Synaj, a obłok okrywał ją przez sześć dni. W siódmym dniu [Bóg] wezwał Mojżesza z obłoku. 17 W oczach Izraelitów chwała Jahwe wyglądała jakby ogień, wybuchający na wierzchołku góry. 18 Mojżesz wszedł w ów obłok i [dalej] podążał w górę. I przebywał Mojżesz na górze czterdzieści dni i czterdzieści nocy.

16 11. Hbr 8,1-5 Wyjaśnienie czym była świątynia (przybytek) zbudowany na pustyni przez Mojżesza 1 Z tego, co mówimy, najważniejsze jest to: Mamy arcykapłana, który zasiadł na prawicy Majestatu, na Jego tronie w niebie. 2 On spełnia służbę w świątyni, to jest w namiocie prawdziwym, jaki zbudował Pan, a nie człowiek. 3 Otóż każdy arcykapłan ustanawiany bywa po to, ażeby składał ofiary bezkrwawe i krwawe; trzeba zatem, żeby i On miał co ofiarować. 4 Jeśli zaś byłby na ziemi, nie byłby nawet kapłanem, skoro są ci, którzy składają ofiary zgodnie z Prawem. 5 Oni spełniają swą służbę w świątyni, która jest tylko obrazem i cieniem świątyni niebieskiej, o czym został pouczony Mojżesz, gdy miał zbudować namiot. Patrz - zatem powiada [Bóg] - masz zrobić wszystko według wzoru, jaki był ci pokazany na górze.

17 12. Wj 25,1-40 Wyposażenie świątyni zbudowanej na pustyni Jahwe przemówił do Mojżesza: 2 powiedz synom Izraela, ażeby złożyli wybrane dla mnie dary; od każdego, komu to przypadnie do serca, złóżcie mi dary wybrane. 3 A te są dary, które macie przyjąć od nich: złoto, srebro i miedź, 4 purpura jasna, purpura ciemna, karmazyn, cienki len, włosy kozie, 5 skóry baranie wyprawione na czerwono, skóry borsuka K, drzewo akacjowe, 6 oliwa do lampy, wonności na olej do namaszczania i do pachnącego kadzidła, 7 wreszcie kamienie onyksu i [inne] kamienie do osadzenia na efodzie i pektorale. 8 Wystaw K mi zatem Przybytek, a zamieszkam wśród was. 9 Według tego, co ci pokażę, według wzoru mieszkania i wzoru wszystkich sprzętów do niego, tak zróbcie. 10 Zbuduj K Arkę z drzewa akacjowego. Jej długość [ma wynosić] dwa i pół łokcia, szerokość półtora i wysokość półtora łokcia. 11 Pokryj ją czystym złotem; wewnątrz i zewnątrz macie ją [tak] pokryć. Zrób też wokoło niej złotą listwę. 12 Ulej także cztery złote pierścienie do niej i przytwierdź je do czterech narożników, a mianowicie dwa pierścienie do jednego boku i dwa pierścienie do boku przeciwległego K. 13 Zrób również drążki z drzewa akacjowego i powlecz je złotem. 14 Potem włóż te drążki do pierścieni na bokach Arki, aby przenosić na nich Arkę. 15 Drążki niech zostaną w 16 pierścieniach; nie wyciągajcie [ich] stamtąd. Do Arki włóż Świadectwo, które ci dam. 17 Wykonaj także Płytę Przebłagania z czystego złota. Jej długość [ma wynosić] dwa i pół łokcia, szerokość zaś półtora łokcia. 18 Zrób też dwa cheruby ze złota; [jako] wykute [postacie] masz je umieścić na obu brzegach Płyty. 19 Jednego cheruba ustaw przy jednej krawędzi, drugiego przy drugiej. Wykonajcie więc cheruby na obu krańcach Płyty Przebłagania. 20 Cheruby mają trzymać skrzydła uniesione w górę, przykrywając tymi skrzydłami Płytę. Ich twarze [mają być] zwrócone nawzajem ku sobie, [a zarazem] zwrócone ku Płycie. 21 Tę Płytę połóż z wierzchu na Arce, w Arce zaś umieść Świadectwo, które ci dam. 22 Tam bowiem chcę dać ci się poznać. Sponad Płyty Przebłagania, spomiędzy obu cherubów [ustawionych] na Arce Świadectwa, chcę ci podawać wszystko, co ci rozkazywać będę dla [dobra] synów Izraela. 23 Zrób też stół z drzewa akacjowego długi na dwa łokcie, szeroki na jeden i wysoki na półtora łokcia. 24 Powlecz go czystym złotem, a wokół niego wykonaj złotą listwę. 25 Zrób na nim wokoło obramowanie na [szerokość] dłoni, a na to obramowanie nałóż dookoła złotą listwę. 26 Potem odlej cztery złote

18 pierścienie do niego i przytwierdź te pierścienie do czterech narożników, [tam] gdzie są cztery jego nogi. 27 Pierścienie mają być [umieszczone] tuż przy obramowaniu jako uchwyty dla drążków, do przenoszenia tego stołu. 28 Drążki wykonaj z drzewa akacjowego i powlecz je złotem; na nich właśnie ma być noszony ten stół. 29 Wykonaj także [należące] do niego misy, czasze, dzbanki i tace; na nie będą wylewane [ofiary]. Zrób je z czystego złota. 30 Na stole tym składać będziesz nieustannie przede mną chleby Boże. 31 Wykonaj także świecznik z czystego złota. Świecznik ten ma być wykuty, tak jego podstawa, jak i trzon. Jego kielichy - pąki i kwiaty - mają z nim tworzyć jedną całość. 32 Sześć ramion ma wychodzić po [obu] jego stronach: trzy ramiona świecznika po jednej jego stronie i trzy ramiona po stronie drugiej. 33 Trzy kielichy w kształcie kwiatu migdałowego - [każdy] z jednym pąkiem i kwiatem - będą na jednym ramieniu i trzy kielichy w kształcie kwiatu migdałowego - [każdy] z jednym pąkiem i kwiatem - na ramieniu drugim. Tak ma być na sześciu ramionach wychodzących ze świecznika, 34 a na samym [trzonie] świecznika cztery kielichy w kształcie kwiatu migdałowego - z pąkami i kwiatami. 35 I tak jeden pąk pod dwoma ramionami wychodzącymi z niego, potem [jeszcze] jeden pąk pod dwoma ramionami, wreszcie [jeszcze] jeden pąk pod dwoma ramionami wychodzącymi z niego, stosownie do sześciu ramion wychodzących ze świecznika. 36 Pąki i ramiona będą więc stanowiły jedną całość z nim, wszystko razem jako jedna [bryła] wykuta ze szczerego złota. 37 Potem wykonaj siedem lamp do niego. Nałóż te lampy tak, aby [świecznik] oświecał miejsce koło siebie; 38 do tego szczypce i popielnica z czystego złota. 39 Masz go wykonać wraz ze wszystkimi przyborami do niego z jednego talentu czystego złota. 40 Staraj się, abyś wykonał [je] dokładnie według wzorów, które zobaczyłeś na górze.

19 13. Wj 26,1-37 W jaki sposób była zbudowana świątynia (przybytek) na pustyni? Przybytek wykonasz z dziesięciu mat z cienkiego lnu skręconego, z purpury jasnej, purpury ciemnej i karmazynu. Masz to wykonać w artystyczny sposób wraz z cherubami [na nich]. 2 Długość jednej maty ma wynosić dwadzieścia osiem łokci, szerokość zaś - cztery łokcie. Ten sam wymiar [mają mieć] wszystkie maty. 3 Pięć mat ma być złączonych jedna z drugą K, podobnie [i następne] pięć mat ma być połączonych ze sobą. 4 Na brzegu ostatniej ze złączonych mat zrobisz pętle z jasnej purpury. Podobnie postąpisz z brzegiem tej maty, która będzie ostatnią w drugim szeregu połączonych mat. 5 Zrób też pięćdziesiąt pętli przy tej pierwszej macie, a podobnie pięćdziesiąt pętli zrób na brzegu tej, która [będzie ostatnia] w drugim szeregu połączonych mat. Odpowiadające sobie pętle mają być umieszczone 6 jedna naprzeciw drugiej. Potem wykonaj pięćdziesiąt złotych haczyków. Za pomocą tych haczyków połącz odpowiednio maty ze sobą, tak że Przybytek będzie stanowił jedną całość. 7 Zrób też maty z włosów kozich na pokrycie tego Przybytku; a wykonaj tych mat jedenaście. 8 Długość takiej maty [ma wynosić] trzydzieści łokci, a jej szerokość - cztery łokcie. Ten sam wymiar ma mieć jedenaście mat. 9 Połącz w jedną całość pięć tych mat i w jedną całość sześć mat. Szóstą matę natomiast złożysz podwójnie, na przedniej stronie Namiotu. 10 Zrób też pięćdziesiąt pętli na brzegu tej maty, która jest ostatnią ze złączonych, oraz pięćdziesiąt pętli na brzegu [ostatniej] maty w drugim szeregu połączonych mat. 11 Potem sporządź pięćdziesiąt miedzianych haczyków. Te haczyki powkładaj do pętli; tak połączysz to przykrycie w jedną całość. 12 A część mat namiotowych, która zbywa, [mianowicie] połowa maty, niech zwisa na tylnej stronie Przybytku. 13 Łokieć pozostały z jednej i z drugiej strony mat namiotowych niech zwisa na ścianach Przybytku, by go okrywać po obu stronach. 14 Zrób ponadto przykrycie na Namiot z czerwono wyprawionych skór baranich oraz przykrycie ze skór borsuka K na sam wierzch. 15 Następnie obrobisz z drzewa akacjowego deski na Przybytek, [które będą ustawione] prosto. 16 Długość jednej deski ma wynosić dziesięć łokci, szerokość zaś półtora łokcia. 17 Każda deska ma mieć dwa czopy, spajające jedną deskę z drugą. Tak obrobisz wszystkie deski Przybytku. 18 I przygotujesz te deski na Przybytek; dwadzieścia desek na ścianę 19 południową. Zrób też czterdzieści srebrnych podstawek pod

20 dwadzieścia desek; dwie podstawki pod jedną deskę z jej dwoma czopami i dwie podstawki pod drugą deskę z jej dwoma czopami. 20 Na drugą ścianę Przybytku, północną, [wykonaj także] dwadzieścia desek. 21 Do tego czterdzieści srebrnych podstawek, dwie podstawki pod jedną deskę i dwie podstawki pod deskę drugą. 22 Na tylną ścianę Przybytku, zachodnią, zrób także sześć desek. 23 Dwie deski przygotuj też na narożniku tylnej ściany Przybytku. 24 [ ] K one mają tworzyć 25 oba narożniki. Ma być zatem osiem desek ze srebrnymi podstawkami, razem szesnaście podstawek; dwie podstawki pod jedną deskę i dwie podstawki pod deskę drugą. 26 Zrób także z drzewa akacjowego pięć drążków poprzecznych do desek jednej ściany Przybytku, 27 pięć [dalszych] drążków do desek drugiej ściany, na koniec pięć drążków do desek tylnej ściany Przybytku zwróconej na zachód K. 28 Drążek środkowy ma biec przez środek desek, od jednego ich brzegu do drugiego. 29 A deski powleczesz złotem. Także pierścienie do nich wykonaj ze złota jako uchwyty dla drążków. Drążki te także powlecz złotem. 30 Zbuduj więc Przybytek zgodnie z tym, co ci ukazano na górze. 31 Zrób też zasłonę z jasnej i ciemnej purpury, karmazynu i cienkiego lnu skręconego, [jako] dzieło hafciarza z 32 [wyobrażeniem] cherubów. Umieść ją na czterech słupkach akacjowych, powleczonych złotem, zaopatrzonych w złote haki i cztery srebrne podstawki. 33 Potem zawieś tę zasłonę na haczykach i wstaw tam - za zasłoną - Arkę Świadectwa. Ta zasłona będzie wam oddzielała miejsce Święte od Najświętszego. 34 Połóż Płytę Przebłagania na Arce Świadectwa w miejscu Najświętszym. 35 Na zewnątrz, przed zasłoną, ustaw stół, świecznik zaś naprzeciw stołu na południowej ścianie Przybytku. Stół masz więc umieścić na ścianie północnej. 36 Później sporządź kotarę - przy wejściu do Namiotu - z jasnej i ciemnej purpury, karmazynu i cienkiego lnu skręconego, jako dzieło hafciarza. 37 Dla tej kotary zrób pięć słupków akacjowych i powlecz je złotem; ich haki również mają być złote. Ulej też dla nich pięć miedzianych podstawek.

21 14. Wj 27,1-21 Budowa ołtarza i dziedzińca w świątyni na pustyni Wykonaj ołtarz z drzewa akacjowego, długi na pięć i szeroki na pięć łokci. Ołtarz ten będzie zatem kwadratowy, wysoki na trzy łokcie. 2 Zrób także rogi na czterech jego narożnikach; te rogi mają wystawać z niego na zewnątrz. Pokryj go miedzią. 3 Wykonaj [do ołtarza] kociołki na popiół, a także szufle, misy, widełki i miednice. Wszystkie te przedmioty zrób z miedzi. 4 Wykonaj też do niego ruszt, rodzaj siatki miedzianej. Do tej siatki przytwierdź na czterech narożnikach cztery miedziane pierścienie. 5 Umieść go pod obramowaniem ołtarza, ku dołowi, tak żeby siatka sięgała do połowy [wysokości] ołtarza. 6 Sporządź też do ołtarza drążki z drzewa akacjowego i pokryj je miedzią. 7 Te drążki trzeba przeciągnąć przez pierścienie. W ten sposób przy przenoszeniu ołtarza drążki będą się znajdowały po obu jego bokach. 8 Zrób ołtarz z desek, [wewnątrz] pusty. Masz go zrobić taki, jaki ci ukazano na górze. 9 Urządź także dziedziniec Przybytku. Na południowej stronie [zrób] zasłony dziedzińca ze skręconego lnu długości stu łokci na jedną stronę. 10 Do tego dwadzieścia słupków i do nich dwadzieścia miedzianych podstawek. Haki na tych słupkach i ich uchwyty będą ze srebra. 11 Na stronie północnej podobnie będą zasłony długości stu [łokci]; do tego dwadzieścia słupków i do nich dwadzieścia miedzianych podstawek. Haki do tych słupków i ich uchwyty będą ze srebra. 12 Od strony zachodniej na szerokość dziedzińca [zrób] zasłony długości pięćdziesięciu łokci; do tego dziesięć słupków i do nich dziesięć podstawek. 13 Szerokość dziedzińca po stronie wschodniej [również ma wynosić] pięćdziesiąt łokci. 14 [Rozwieś] piętnaście łokci zasłony na jedną stronę, trzy słupki i trzy ich podstawki, 15 na drugą zaś stronę również piętnaście łokci zasłony, trzy słupki i trzy ich podstawki. 16 Ale przy wejściu na dziedziniec [powieś] kotarę długą na dwadzieścia łokci, z purpury jasnej i ciemnej, karmazynu i cienkiego lnu skręconego, jako dzieło hafciarza. Do tego cztery słupki i cztery podstawki do nich. 17 Wszystkie słupki wokół dziedzińca mają mieć srebrne uchwyty. Ich haki [też będą] srebrne, ale podstawki miedziane. 18 Długość dziedzińca będzie wynosić sto łokci, szerokość pięćdziesiąt, a wysokość [zasłon] pięć łokci. [Zasłony] będą ze skręconego lnu, a podstawki z miedzi. 19 [Wykonaj] wszystkie te sprzęty do Przybytku do różnego rodzaju posług, także wszystkie jego kołki. Te wszystkie kołki na dziedziniec mają być z miedzi. 20 Synom

22 Izraela polecisz, aby ci dostarczali do świecznika czystej oliwy z tłoczonych oliwek dla stałego podtrzymania płomienia. 21 Aaron i jego synowie mają świecznik ustawić w Namiocie Zjednoczenia, za kotarą rozwieszoną przed Świadectwem, [aby płonął] przed Jahwe od wieczora do rana. To będzie wieczystym prawem u synów Izraela dla ich przyszłych pokoleń.

23 15. Wj 30,1-10 Przepisy o ołtarzu Kadzenia Wykonaj także ołtarz kadzielny na wonności. Masz go wykonać z drzewa akacjowego, 2 długi na łokieć i szeroki na łokieć. Ma więc być kwadratowy, wysoki na dwa łokcie, z rogami stanowiącymi z nim jedną całość. 3 Pokryj go czystym złotem, tak jego wierzchnią płytę, jak i ściany dookoła, i rogi. Zrób też dookoła niego złotą listwę. 4 Poniżej listwy wykonaj dwa złote pierścienie na dwóch ścianach, to jest po obu jego bokach. Będą to uchwyty dla drążków, aby nosić [ołtarz] na nich. 5 Drążki te wykonaj z drzewa akacjowego i pokryj je złotem. 6 Potem ustaw go przed zasłoną wiszącą przed Arką Świadectwa, a zatem [także i] przed Płytą Przebłagania leżącą na Świadectwie, gdzie Ja dam ci się poznać. 7 Aaron ma na nim spalać pachnące kadzidło. Ma je spalać co rano, gdy będzie przygotowywał lampy. 8 Kiedy zaś Aaron nad wieczorem będzie wystawiał lampy na górę [świecznika], ma także składać przed Jahwe nieustanną ofiarę kadzielną w imieniu waszych pokoleń. 9 Nie wolno wam na nim składać obcego kadzidła, całopalenia czy innej ofiary, nie wolno również wylewać na ten ołtarz ofiar z płynów. 10 Raz do roku Aaron dokona oczyszczenia jego rogów; dokona tego oczyszczenia przy pomocy krwi przebłagania, za grzech, dla dobra waszych pokoleń. Ten [ołtarz] będzie prześwięty dla Jahwe.

24 16. Wj 30,17-30 Przepisy o kadzi z brązu i o kadzidle 17 Jahwe tak przemówił do Mojżesza: 18 Zrób kadź miedzianą do mycia, oraz miedzianą podstawę, i ustaw ją pomiędzy Namiotem Zjednoczenia a ołtarzem. Wlej też do niej wody. 19 Aaron i jego synowie będą wodą z niej myli sobie ręce i nogi. 20 Gdy mianowicie będą wchodzić do Namiotu Zjednoczenia, mają się umyć w wodzie, a nie pomrą. Podobnie, gdy będą się zbliżać z posługą do ołtarza, by w ogniu spalić ofiarę kadzielną dla Jahwe, 21 mają umyć sobie ręce i nogi, a nie pomrą. To będzie dla nich nakazem wieczystym, [nakazem] dla niego i jego potomstwa z pokolenia w pokolenie. 22 Jahwe tak przemówił do Mojżesza: 23 Weź najlepszy balsam, pięćset [syklów] płynnej mirry, wonnego cynamonu połowę tego, to jest dwieście pięćdziesiąt [syklów]. Pachnącej trzciny [również] dwieście pięćdziesiąt, 24 pięćset [syklów] kasji według świętej wagi oraz jeden hin oliwy z oliwek. 25 Przygotuj z tego święty olej do namaszczania, maść korzenną - jako dzieło wytrawnego zielarza. To będzie więc święty olej do namaszczania. 26 Tym olejem masz namaścić Namiot Zjednoczenia oraz Arkę Świadectwa, 27 stół wraz ze wszystkimi jego naczyniami, świecznik razem z jego naczyniami, ołtarz kadzielny, 28 ołtarz całopalenia i wszystkie przybory należące do niego, wreszcie kadź i jej podstawę. 29 Tym sposobem poświęcisz je tak, że będą prześwięte. I wszystko, co się ich dotknie, stanie się święte. 30 Masz także namaścić Aarona i jego synów, i tak poświęcić ich na służbę kapłańską dla mnie.

25 17. Wj 33,7-11 Namiot Spotkania Mojżesz wziął Namiot i rozbił go poza obozem, niedaleko od obozu. Nazwał go Namiotem Zjednoczenia. Odtąd każdy, kto chciał się poradzić Jahwe, musiał iść do Namiotu Zjednoczenia, który był poza obozem. 8 Gdy zaś Mojżesz podążał do Namiotu, cały lud powstawał. Każdy stawał przy wejściu do swego namiotu i odprowadzał wzrokiem Mojżesza, aż ten wszedł do Namiotu. 9 Gdy już Mojżesz wszedł do Namiotu, słup obłoku obniżał się i stawał u wejścia do Namiotu. I [Jahwe] rozmawiał z Mojżeszem. 10 Cały lud, widząc słup obłoku stojący u wejścia do Namiotu, nie tylko powstawał, lecz także padał na twarz, każdy przed swym namiotem. 11 Jahwe zaś rozmawiał z Mojżeszem twarzą w twarz, tak jak się rozmawia z przyjacielem. Potem [Mojżesz] powracał do obozu. Ale sługa jego, młody Jozue, syn Nuna, nie oddalał się od Namiotu.

26 18. Pwt 10,1-11 Arka Przymierza i wybór Lewitów W tym czasie Jahwe rzekł do mnie: - Wyciosaj sobie dwie kamienne tablice takie same jak pierwsze i wejdź do mnie na górę. Wykonaj też drewnianą Arkę. 2 Na tablicach wypiszę takie same słowa, jakie były na pierwszych tablicach, któreś rozbił, i włożysz je do Arki. 3 Wykonałem więc Arkę z drzewa akacjowego, wyciosałem dwie kamienne tablice podobne do pierwszych i wszedłem na górę, trzymając w ręku obie tablice. 4 Na tych tablicach wypisał On to samo, co poprzednio, Dziesięć Słów, które Jahwe wypowiedział do was na górze, spośród ognia, w dniu [waszego] zgromadzenia. I dał je Jahwe mnie. 5 Potem odwróciwszy się zszedłem z góry i złożyłem tablice w Arce, którą wykonałem; [one] pozostały już tam, jak mi to polecił Jahwe. 6 Synowie Izraela wyruszyli z Beerof K, należącego do potomków Jaakana, ku Mosera. Tam to umarł Aaron i tam został pochowany, a urząd kapłański przejął po nim jego syn Eleazar. 7 Stamtąd ruszyli do Gudgod a z Gudgod do Jotbat, krainy obfitującej w potoki. 8 W tym czasie Jahwe wyodrębnił pokolenie Lewiego: miało ono nosić Arkę Przymierza Jahwe, miało stawać przed Jahwe, by Mu służyć i w Jego imieniu udzielać błogosławieństwa aż po dzień dzisiejszy. 9 Dlatego to Lewi nie otrzymał działu ani dziedzictwa ze swymi braćmi; Jahwe jest jego dziedzictwem; jak to zapowiedział mu Jahwe, twój Bóg. 10 Ja zaś pozostałem na górze, podobnie jak poprzednio, przez czterdzieści dni i czterdzieści nocy. I tym razem wysłuchał mnie Jahwe; nie chciał cię wytracić. 11 I rzekł Jahwe do mnie: - Wstań i ruszaj na czele ludu. Niech wejdą w posiadanie ziemi, którą poprzysiągłem dać ich ojcom.

27 19. Pwt 12,2-12 Miejsca kultu Macie doszczętnie zniszczyć wszystkie te miejsca, gdzie służyły swoim bogom narody, którymi zawładniecie: [miejsca] na wysokich górach, na wzgórzach i pod wszelkim zielonym drzewem. 3 Powywracacie ich ołtarze, pokruszycie ich masseby, spalicie w ogniu ich aszery, a rzeźbione wyobrażenia ich bóstw porąbiecie. W ten sposób wykorzenicie ich imię z tego miejsca. 4 Wy nie tak będziecie służyli swemu Bogu, Jahwe, 5 ale będziecie nawiedzali to miejsce, które (spośród wszystkich waszych pokoleń) wybierze sam wasz Bóg, Jahwe, aby tam przygotować mieszkanie dla swego Imienia. Tam pójdziecie 6 i tam będziecie składali swe całopalenia, ofiary krwawe, dziesięciny, ofiary podnoszone obrzędowo, ofiary ślubowane, dobrowolne dary i pierworodne cielęta i owce. 7 Tam też przed Jahwe, waszym Bogiem, będziecie ze swymi rodzinami radośnie ucztować z racji wszystkiego, co zdobyłeś pracą rąk, gdyż Jahwe, twój Bóg [Izraelu], poszczęścił tobie! 8 Nie będziecie postępować na wzór tego, co my tu teraz czynimy, gdy każdy działa wedle własnego uznania; 9 dotąd bowiem nie osiągnęliście jeszcze spokoju ani dziedzictwa, które 10 da wam Jahwe, wasz Bóg. Przekroczycie jednak Jordan i zamieszkacie w kraju, który Bóg wasz, Jahwe, da wam w dziedzictwo. A kiedy zapewni wam spokój od wszystkich wrogów dookoła i gdy już będziecie mieszkać bezpiecznie, 11 wówczas na to miejsce, które obierze sobie wasz Bóg, Jahwe, na mieszkanie dla swego Imienia, zaniesiecie wszystko, co wam nakazuję: wasze całopalenia, ofiary krwawe, dziesięciny, ofiary podnoszone obrzędowo i wszelkie najprzedniejsze dary, które ślubowaliście Jahwe. 12 I będziecie się weselić przed Jahwe, waszym Bogiem, wraz ze swymi synami i córkami, sługami i służebnicami, a także i z Lewitą, mieszkającym w obrębie waszych murów, który nie ma działu ani dziedzictwa wraz z wami.

28 20. Pwt 31, Boże Słowo ma być czytane Mojżesz spisał to Prawo i dał je kapłanom - potomkom Lewiego, noszącym Arkę Przymierza Jahwe, i całej starszyźnie izraelskiej. 10 Mojżesz wydał im też takie polecenie: Po upływie siódmego roku wyznaczonego jako rok darowania [długów], podczas Święta Szałasów, 11 kiedy cały Izrael przybędzie, aby się stawić przed Bogiem twoim, Jahwe, na tym miejscu, które On obierze, ty będziesz odczytywał głośno to Prawo wobec całego Izraela. 12 Zgromadź [zatem] lud: mężczyzn, kobiety, dzieci, cudzoziemców przebywających w twych osiedlach, ażeby usłyszeli i aby nauczyli się lękać Jahwe, Boga waszego, i wiernie wypełniać wszystkie nakazy tego Prawa. 13 Także ich synowie, którzy [Go] nie znają, usłyszą i nauczą się lękać Jahwe Boga waszego, po wszystkie dni, jakie będziecie przeżywali w kraju, do którego wchodzicie poprzez Jordan, aby wziąć go w posiadanie. 24 Kiedy Mojżesz ukończył wpisywanie słów tego Prawa do księgi, 25 wydał takie polecenie Lewitom, noszącym Arkę Przymierza Jahwe: 26 Weź [Izraelu] księgę tego Prawa i złóż ją obok Arki Przymierza Jahwe, waszego Boga, aby tam była na świadectwo przeciwko tobie.

29 21. Hbr 9,1-10 Przybytek i jego rola wg Listu do Hebrajczyków 1 Przecież i pierwsze Przymierze miało swoje przepisy dotyczące służby Bożej i ziemskie sanktuarium. 2 Sporządzono namiot pierwszy, w którym znajdował się świecznik i stół oraz chleby poświęcone, nazywał się miejscem świętym, 3 za drugą zaś zasłoną był namiot zwany miejscem najświętszym. 4 Znajdowała się tam złota kadzielnica, a także arka przymierza, która była pokryta cała złotem, a w niej dzban złoty zawierający mannę, laska Aarona, która wypuściła kiedyś pędy, oraz tablice Przymierza. 5 Nad nią znajdowały się cheruby Chwały ocieniające przykrycie arki. O tych rzeczach nie potrzebuję teraz opowiadać szczegółowo. 6 Tak to wszystko było urządzone. Do pierwszego namiotu zawsze wchodzą kapłani, aby spełniać służbę Bożą, 7 natomiast do drugiego raz w roku sam arcykapłan, i to nie bez krwi, którą ofiaruje za przekroczenia swoje i narodu. 8 Przez to Duch Święty daje do zrozumienia, że dopóki istnieje pierwszy namiot, dopóty nie jest otwarta droga do miejsca poświęconego Bogu. 9 Taki jest obraz czasów składania ofiar bezkrwawych i krwawych, które nie potrafią udoskonalić wewnętrznie tego, kto spełnia służbę Bożą. 10 Są to przecież tylko różne przepisy dotyczące naturalnego porządku: o pokarmach, napojach i obmyciach, nadane do czasu ostatecznego uporządkowania tych spraw.

30 22. Hbr 9,11-28 Służba Chrystusa wypełnieniem Prawa 11 Natomiast Chrystus, arcykapłan dóbr obecnych, wszedł raz na za-wsze do miejsca poświęconego Bogu przez lepszy, doskonalszy na-miot, nie sporządzony ręką, to znaczy nie należący do świata docze-snych stworzeń. 12 Wszedł z własną krwią, a nie z krwią koźląt i cieląt, i osiągnął wieczne odkupienie. 13 Jeśli już pokropienie krwią koźląt i cieląt, oraz popiołem jałówki uświęca skalanych, dając im oczyszczenie zewnętrzne, 14 to tym bardziej krew Chrystusa, który potęgą ducha wieczystego złożył w ofierze Bogu samego siebie nie-skalanego, oczyści nasze sumienie od uczynków martwych, abyśmy oddawali cześć Bogu żyjącemu. 15 Dlatego też jest pośrednikiem nowego testamentu, aby ci, którzy zostali powołani do dziedzictwa wiecznego, otrzymali obietnicę, poniósł bowiem śmierć dla odkupienia wykroczeń popełnionych za czasów pierwsze-go testamentu. 16 Przecież tam, gdzie chodzi o testament, trzeba, żeby ten, który go sporządził, umarł. 17 Testament staje się prawomocny ze śmiercią, nigdy bowiem nie ma mocy, gdy żyje ten, który go sporządził. 18 Stąd też i poprzedni nabrał mocy przez krew. 19 Kiedy Mojżesz odczytał całemu ludowi wszystkie przepisy Prawa, wziąwszy krew cieląt z wodą, wełnę szkarłatną i hizop skropił samą księgę i cały lud, 20 mówiąc: To jest krew testamentu, który jest dla was Bożym przykazaniem. 21 W ten sposób skropił również namiot i wszystkie sprzęty używane w służbie Bożej. 22 Powiedziałbym, że według Prawa wszystko oczyszcza się krwią, a bez przelania krwi nie ma odpuszczenia. 23 Jeżeli więc trzeba było oczyszczać samo tylko wyobrażenie tego, co jest w niebie, to o ileż większych ofiar wymaga to sanktuarium, co jest w niebie. 24 Chrystus bowiem nie wszedł do świętego namiotu, który sporządziły ludzkie ręce jako namiastkę tego prawdziwego, ale wszedł do samego nieba. Teraz oręduje za nami przed Bogiem. 25 I nie wchodzi co roku do miejsca świętego z cudzą krwią jak arcykapłan po to, aby wielokrotnie ofiarowywać samego siebie. 26 W takim razie musiałby bowiem wielokrotnie cierpieć od założenia świata. Lecz On pojawił się tylko jeden raz, kiedy wypełniły się czasy, aby pozbawić grzech mocy przez swoją ofiarę. 27 Podobnie jak ludzie muszą raz umrzeć, a potem następuje sąd, 28 tak i Chrystus jeden raz ofiarował się, aby wziąć na siebie grzechy wielu. Ukaże się po raz drugi już nie w związku z grzechem, ale dla zbawienia tych, którzy pilnie Go wyczekują.

31 23. Joz 24,14-28 Lud Boży wezwany do dobrowolnej służby Bogu 14 Bójcie się więc Jahwe i służcie Mu szczerze i wiernie. Odrzućcie bogów, którym służyli ojcowie wasi z tamtej strony Rzeki i w Egipcie, a służcie Jahwe. 15 Gdybyście jednak nie chcieli służyć Jahwe, wybierajcie dzisiaj, komu chcecie służyć: bogom, którym służyli ojcowie wasi z tamtej strony Rzeki, czy też bogom Amorytów, w których kraju mieszkacie; ja i mój dom będziemy służyć Jahwe. 16 Odpowiedział lud: Daleka jest od nas myśl, żebyśmy odstąpili od Jahwe, by służyć bogom obcym. 17 Jahwe to bowiem, nasz Bóg, wyprowadził nas i ojców naszych z Egiptu, z domu niewoli, i On dokonał na oczach naszych wielkich cudów, strzegł nas podczas całej drogi, którą musieliśmy przejść, i pośród wszystkich ludów, przez których [ziemie] ciągnęliśmy. 18 Jahwe także wypędził przed nami wszystkie ludy, a także Amorytów, którzy zamieszkiwali ten kraj. My również chcemy służyć Jahwe, bo On jest naszym Bogiem. 19 Rzekł Jozue ludowi: Wy nie będziecie zdolni służyć Jahwe, bo On jest Bogiem świętym, Bogiem zazdrosnym, który nie przebaczy występków ani grzechów waszych. 20 Jeżeli odstąpicie od Jahwe, by służyć bogom obcym, odwróci się od was, przywiedzie na was nieszczęście i wytraci was, chociaż przedtem wyświadczał wam dobrodziejstwa. 21 Lud jednak odpowiedział Jozuemu: Nie [stanie się to], bo chcemy służyć Jahwe. 22 Wtedy rzekł Jozue do ludu: Sami jesteście świadkami przeciw sobie, że wybraliście Jahwe, aby mu służyć. Odpowiedzieli mu: Jesteśmy świadkami. 23 Usuńcie więc spośród was bogów obcych i zwróćcie wasze serca do Jahwe, Boga Izraela. 24 I odpowiedział lud Jozuemu: Jahwe, naszemu Bogu, chcemy służyć i słuchać Jego głosu. 25 Tak zawarł Jozue w owym dniu przymierze za lud i nadał mu w Sychem K Prawo i przykazania. 26 Jozue zapisał te wydarzenia w Księdze Prawa Bożego. Potem wziął ogromny kamień i ustawił go tam pod terebintem w miejscu poświęconym Jahwe. 27 Rzekł wówczas Jozue do całego ludu: Oto kamień ten będzie świadkiem dla nas, słyszał bowiem wszystkie słowa, które Jahwe mówił do nas. Będzie on również świadkiem przeciw wam, byście się nie zaparli waszego Boga. 28 Następnie odesłał Jozue lud, i każdy powrócił do swojej posiadłości.

32 24. Sdz 6,11-24 powołanie i ofiara Gedeona 11 Wtedy to przybył anioł Jahwe i usiadł pod terebintem znajdującym się w Ofra a należącym do Abiezeryty Joasza. Jego syn Gedeon młócił właśnie pszenicę w tłoczni, by ukryć ją przed Midianitami. 12 Wtem ukazał się mu anioł Jahwe i rzekł do niego: Jahwe z tobą, dzielny wojowniku! 13 Odpowiedział mu Gedeon: Pozwól, Panie! Jeśli rzeczywiście Jahwe jest z nami, dlaczegóż spotyka nas to wszystko? I gdzie są wszystkie Jego nadzwyczajne cuda, o których opowiadali nam nasi ojcowie, mówiąc: Czy nie wywiódł nas Jahwe z Egiptu? Ale teraz opuścił nas Jahwe i wydał nas w ręce Midianitów. 14 Zwróciwszy się doń, Jahwe rzekł: Idź z tą siłą, która cię ożywia, i wybaw Izraela z rąk Midianitów! Oto Ja ciebie posyłam! 15 Rzekł do niego Gedeon: Wybacz, Panie. Jakże to mam ratować Izraela? Oto mój ród jest najmniejszy w szczepie Manassego, a ja najmniej znaczny w domu mego ojca. 16 Odpowiedział mu Jahwe: Jeśli Ja będę z tobą, pobijesz Midianitów, jak gdyby to był jeden mąż. 17 Gedeon powiedział do Niego: Proszę, jeśli znalazłem łaskę w Twoich oczach, zdziałaj dla mnie jakiś znak na dowód tego, że to Ty sam rozmawiasz ze mną! 18 Proszę, nie odchodź stąd, póki nie wrócę do Ciebie, nie przyniosę swej ofiary i nie złożę jej przed Tobą! Rzekł mu: Pozostanę, aż wrócisz. 19 Gedeon poszedł i przyrządził koźlę, a z jednej efy mąki - przaśniki. Mięso umieścił w koszu, a rosół wlał do garnka i wyniósł to do Niego pod terebint i zaofiarował Mu to. 20 Ale anioł Jahwe rzekł do niego: Weź mięso i przaśniki i złóż je na tamtej skale, a rosół wylej! I uczynił tak. 21 Następnie anioł Jahwe wyciągnął koniec laski, którą miał w swej ręce, i dotknął nim mięsa i przaśników. I oto ogień wzniósł się ze skały i strawił mięso i przaśniki. Anioł Jahwe zaś zniknął sprzed jego oczu. 22 Tak więc poznał Gedeon, że był to anioł Jahwe. Dlatego zawołał Gedeon: Biada mi, Panie mój, Jahwe, widziałem bowiem anioła Jahwe twarzą w twarz! 23 Ale Jahwe mu odparł: Pokój tobie! Nie lękaj się, nie umrzesz! 24 Dlatego Gedeon zbudował tam ołtarz dla uczczenia Jahwe i nazwał go: Jahwe jest pokojem. Aż do tego dnia znajduje się on jeszcze w Ofra Abiezerytów.