- O-1 - Ogólne zasady wykonywania prac geodezyjnych,

Transkrypt

1 WARUNKI TECHNICZNE ZAŁĄCZNIK NR 1 dla opracowania projektu technicznego i założenia poziomej szczegółowej osnowy geodezyjnej III klasy na terenie obejmującym gminy: Łapanów, Trzciana,Żegocina,Lipnica Murowana,Nowy Wiśnicz,część gm. Bochnia, położone w południowej części powiatu bocheńskiego. 1.Dane formalno organizacyjne Do SIWZ 1.1. Nazwa obiektu (roboty): Geodezyjna szczegółowa osnowa pozioma III klasy dla południowej części powiatu bocheńskiego Zleceniodawca:STAROSTA POWIATU BOCHNIA Podstawowe dane o obiekcie: Obiekt położony jest w południowej części powiatu bocheńskiego. Zajmuje powierzchnię około 350 km 2, w tym około 90 km 2 lasów.obszar opracowania ograniczony jest od północy: Rzeką Rabą,zachodnią i południową granicą miasta Bochnia i dalej południową granicą gminy Bochnia do granicy z Powiatem Brzesko.Od wschodu graniczy z Powiatem Brzesko, od południa z Powiatem Limanowa, od zachodu z Powiatem Myślenice i Powiatem Wieliczka Rodzaj roboty: Opracowanie projektu technicznego oraz założenie poziomej szczegółowej osnowy geodezyjnej III klasy na terenie południowej części powiatu bocheńskiego Obowiązujące podstawowe przepisy pomiarowe: - Instrukcje techniczne: - G-1 - Pozioma osnowa geodezyjna, - G-2 - Wysokościowa osnowa geodezyjna, - O-1 - Ogólne zasady wykonywania prac geodezyjnych, - O-3 - Zasady kompletowania dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej; - Wytyczne techniczne: - G Zakładanie szczegółowej osnowy poziomej II i III klasy, - G Przeglądy, konserwacje i odtwarzanie punktów geodezyjnych, - G Katalog znaków geodezyjnych oraz zasady stabilizacji punktów, - Wytyczne techniczne zakładania szczegółowej osnowy poziomej przy zastosowaniu satelitarnej technologii GPS opracowane pod kierunkiem prof. dr hab. inż. Janusza Śledzińskiego, - Koncepcja rozwiązania poziomej szczegółowej osnowy geodezyjnej III klasy na terenie południowej części powiatu bochneńskiego opracowana przez prof. dr hab. inż. Stanisława Latosia w roku 2006r, zwana dalej krótko Koncepcją Robota podlega zgłoszeniu w Powiatowym Ośrodku Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej w Bochni Ogólna charakterystyka obiektu Na rozpatrywanym obszarze położone jest 61 wiosek administracyjnie przynależnych do 6 gmin, zajmujących łącznie powierzchnie około 350 km 2, o rozdrobnionej strukturze działek.około 90 km 2 obszaru opracowania zajmują lasy.cały obszar opracowania to teren falisty,pagórkowaty, w szczytowych partiach zalesiony, o wysokości 200 do 800 m npm, o deniwelacji względnej dolin i grzbietów wzniesień przewaznie do 100 m a w części południowej obszaru do 200 m.na terenach użytkowanych rolniczo występują zadrzewienia lub zakrzaczenia, przeważnie wzdłuż potoków w dolinach.teren posiada dość gęstą sieć dróg wzdłuż których rozlokowane są

2 wsie o zabudowie ulicowej. Przez obszar opracowania,w jego północno-zachodniej części,przebiega droga krajowa E-40 oraz droga wojewódzka relacji Myślenice Łapczyca.a przez obiekt z południa na północ droga wojewódzka Limanowa Bochnia i z zachodu na wschód droga wojewódzka relacji Gdów Zakliczyn. Należy zaznaczyć, że uwarunkowania powyższe mają wpływ na wybór optymalnej technologii realizacji projektowanej osnowy i mogą utrudniać późniejszą jej realizację. 2. Ogólna charakterystyka istniejących osnów geodezyjnych i innych opracowań 2.1. Na rozpatrywanym obszarze i bezpośrednio w jego sąsiedztwie istnieje około 210 punktów poziomej państwowej osnowy geodezyjnej I i II klasy, rozmieszczonych w terenie nierównomiernie, w zależności od rodzaju jego zagospodarowania. Zagęszczenie terenu punktami I i II klasy na tym obszarze wynosi więc średnio 1 punkt na około 1,8 km 2 i jest wystarczające do zaprojektowania i założenia w oparciu o nie osnowy szczegółowej III klasy, zważywszy że około 90 km 2 terenu to obszary leśne. Prócz tego na rozpatrywanym obszarze istnieje też trudna do oszacowania (ponad 3000) liczba punktów dawnych osnów poligonowych i pomiarowych założonych w różnych miejscach tego obszaru przez różne firmy w różnych okresach, zgodnie z obowiązującymi ówcześnie instrukcjami technicznymi B-III i C-I.Szacuje się że z tych osnów około (szacunkowo) 75 % punktów zostało zniszczonych lub z innych powodów (brak wizur spowodowany zabudową,zadrzewieniem i zakrzaczeniem) nie nadaje się do wykorzystania.przy konstrukcji sieci projektowanej osnowy należy przeanalizować możliwość wykorzystania tych punktów istniejących w terenie Przy projektowaniu konstrukcji rozpatrywanej osnowy należy wykorzystać stabilizację wszystkich wymienionych, istniejących w terenie różnego rodzaju punktów geodezyjnych, pochodzących zarówno z okresu przed 1980 roku, zaliczonych do osnowy pomiarowej, jak i w okresie po tym roku, wyznaczanych głównie metodą poligonową oraz innych, najczęściej klasy III, położonych wzdłuż projektowanych ciągów lub grup punktów i w ich bezpośrednim sąsiedztwie. 2.3 Przy opracowaniu projektu technicznego osnowy szczegółowej należy wykorzystać koncepcję założenia osnowy geodezyjnej III klasy opracowaną w 2006 roku przez prof. dr hab. inż. Stanisława Latosia dla terenu południowej części powiatu bocheńskiego. Materiały geodezyjno - kartograficzne, dotyczące wymienionych osnów i innych opracowań (mapy przeglądowe, katalogi współrzędnych, opisy topograficzne punktów osnowy poziomej i wysokościowej,archiwalne dane pomiarowe oraz opracowanie o którym mowa w punkcie 2.3.) znajdują się w PODGiK w Bochni. 2.4 W projekcie należy uwzględnić i wykorzystać wszystkie istniejące punkty osnowy podstawowej i szczegółowej (I, II i III klasy) oraz pomiarowej położone na granicy opracowywanego obszaru.w szczególności projektowaną sieć należy nawiązać do istniejących nowozałożonych osnów III klasy na terenach przyległych powiatów.. 3. Zakres opracowania, czynności do wykonania i wymagania projektowe 3.1. Zakres opracowania przedstawiono na arkuszach mapy topograficznej w skali 1 : o godłach , , , , , załączonych do Koncepcji. W związku z realizacją opracowania należy: 3.2. Na mapach topograficznych w skali 1: nanieść wszystkie punkty osnowy wymienione w punktach 2.1 i 2.2 oraz konstrukcję sieci przedstawioną w Koncepcji.Dokonać analizy możliwości włączenia punktów osnowy istniejących w terenie do projektowanej sieci osnowy biorąc pod uwagę konstrukcję sieci w Koncepcji oraz warunki terenowe. 2

3 3.3. Wykonać przegląd i konserwację oraz uzgodnić numeracje punktów I i II klasy zgodnie, z wytycznymi technicznymi G-1.6. Wykonać inwentaryzację tych punktów trwale stabilizowanych osnowy pomiarowej, które przewiduje się włączyć do projektu lub te, które projektuje się potraktować jako punkty bliskie. Punkty odszukać na podstawie opisów topograficznych, map przeglądowych i szkiców sieci z naniesionymi punktami oraz danymi z pomiarów lub metodą poligonową czy satelitarną. Należy sprawdzić stabilizacje tych punktów, które mogą być włączone do nowej osnowy szczegółowej III klasy lub przyjęte jako punkty bliskie, sprawdzić wizury na punkty sąsiednie i uzupełnić opisy topograficzne tych punktów. Jeżeli znak naziemny jest pod powierzchnią terenu, to dla takiego punktu należy przewidzieć przestabilizowanie takiego znaku bez naruszania podcentra. Szczególną uwagę należy zwrócić na zapewnienie wzajemnej widoczności pomiędzy punktami w poszczególnych grupach wyznaczanych metodą satelitarną, stwierdzenie ich przydatności przy prowadzeniu z nich dalszych pomiarów oraz z punktów nawiązania na punkty kierunkowe.każdy projektowany punkt winien posiadać minimum dwa kierunki nawiązania. Grupy punktów zaprojektownych do wyznaczenia metodą satelitarną winny mieć nawiązanie z punktami I i II klasy, bezpośrednio lub związane ciągami poligonowymi Punkty osnowy poziomej III klasy należy zaprojektować tak, aby zagęszczenie terenu punktami I, II, III klasy było rzędu około 1 pkt. na 10 do 50 ha. Standard tego zagęszczenia należy uzależnić od zainwestowania terenów w chwili obecnej oraz przeznaczenia w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Odległości pomiędzy sąsiednimi najbliższymi punktami w sieci, położonymi na poszczególnych ciągach czy w grupach, powinny być w granicy od 0,5 km na terenach zabudowanych do 2,0 km na terenach rolnych. Oznacza to, że w osiedlach każda ważniejsza ulica czy odcinek drogi, zależnie od ich długości, powinny posiadać co najmniej trzy punkty tej osnowy lub przy dłuższych odcinkach co m. Punkty w terenie należy lokalizować tak aby warunki naturalne chroniły je przed zniszczeniem, a projektowane między nimi wizury były możliwe do uzyskania o każdej porze roku, a nie tylko w zimie i późną jesienią czy wczesną wiosną. Na terenach o gęstej zabudowie należy przewidywać ich stabilizację wieloznakową, na pozostałych zaś - znak typu 42b. W czasie wywiadu terenowego należy uzgodnić lokalizację poszczególnych punktów z właścicielami nieruchomości na których będą one zakładane (dotyczy to głównie stabilizacji zespołami znaków ściennych oraz na poboczach dróg) Zaprojektować położenie punktów sieci oraz konstrukcję geometryczną i technologię jej realizacji Do projektowanej sieci należy włączyć wszystkie istniejące w terenie budowle wysokie (wieże kościołów, maszty,-10 punktów wysokich nowych). Położenie tych punktów oraz punktów bliskich i kierunkowych należy wyznaczyć z kontrolą, z dokładnością odpowiadającą III klasy osnowy poziomej. Zaprojektować punkty III klasy do zabudowy sygnałami jako punkty kierunkowe na szczytach wzniesień.do zabudowy można przewidzieć również punkty klasy I i II położone w miejscach o odpowiedniej widoczności Do stabilizacji punktów nowych projektowanej osnowy należy przewidywać odpowiednie typy znaków podanych w wytycznych technicznych G Dla nowych punktów projektowanych jako naziemne należy przewidzieć znaki typu 42b (słup betonowy 15x15x75 i płyta betonowa). Dla punktów adoptowanych o dobrym stanie technicznym można zachować istniejącą stabilizację (słup betonowy lub granitowy), po uprzednim sprawdzeniu centryczności znaku naziemnego nad płytą i ponownym pomiarze głębokości posadowienia płyty i słupa. Na terenach zabudowanych należy projektować stabilizację wieloznakową za pomocą zespołu znaków ściennych. Punkty te na mapach projektu należy oznaczyć dwoma koncentrycznymi kółkami. Stabilizację wszystkich punktów należy wykonać z uwzględnieniem uwag i zaleceń podanych dla tych prac w Koncepcji opracowanej przez prof. Stanisława Latosia. 3.8.Położenie każdego projektowanego punktu w terenie należy zamarkować. Dla każdego punktu włączonego do sieci należy sporządzić nowy opis topograficzny lub uzupełnić istniejący, jeśli włączono do sieci punkt dawny. Opisy topograficzne punktów nowozakładanych powinny być 3

4 wykonane tak, aby na ich podstawie można było odszukać punkt w terenie i wykonać w tym miejscu utrwalenie tego punktu określonym typem znaku Numerację punktów należy przyporządkować arkuszom mapy w skali 1:10 000, w układzie 65 zgodnie z wytycznymi technicznymi G-1.5. Numerację punktów należy prowadzić wg następujących zasad: - punkt właściwy II klasy , - punkt przeniesienia II klasy , - ekscentr punktu II klasy , - punkt kierunkowy II klasy , - punkt właściwy III klasy , - punkt III kasy na oiekcie wysokim , - punkt ścienny stabilizacji wieloznakowej , - punkt bliski Konstrukcję sieci i technologię pomiaru jej elementów oraz opracowania jego wyników należy zaprojektować tak, aby błąd wyznaczenia położenia jej punktów w płaszczyźnie poziomej nie przekraczał ± 5cm, a wysokości - rzędu ± 3cm Obliczenie współrzędnych płaskich punktów projektowanej osnowy należy zaprojektować w układzie 2000, a wysokości - w systemie wysokości normalnych Kronsztad Obliczenie współrzędnych płaskich zaprojektować do wyznaczenia łącznie ze ścisłym wyrównaniem obserwacji metodą spostrzeżeń pośredniczących, w nawiązaniu do punktów I i II klasy przyjmowanych za bezbłędne, zaś sieci wysokościowej - w nawiązaniu do reperów każdej klasy niwelacji państwowej, uznanych również za bezbłędne. Wyniki wszystkich obserwacji wykonanych w sieci powinny być uzgodnione w jednej operacji obliczeniowej Dla wyznaczanych punktów należy podać ich charakterystykę dokładnościową w postaci błędów średnich wyznaczenia ich położenia, zarówno w płaszczyźnie poziomej jak i wysokościowej Na rozpatrywanym obiekcie dopuszcza się możliwość rozwiązania przedmiotowej osnowy następującymi metodami: klasyczną (poligonową) i satelitarną, w zależności od warunków terenowych i jej zadań Wyniki opracowania rozpatrywanego projektu należy przedstawić na aktualnych mapach topograficznych w skali 1: zgodnie z zasadami podanymi w przepisach technicznych dotyczących prowadzenia tego typu prac, skompletować i przedstawić do Powiatowego Ośrodka Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej w Bochni, po przyjęciu ich i zatwierdzeniu przez Zleceniodawcę. 4. Omówienie technologii wyznaczenia punktów osnowy poziomej III klasy metodą poligonową i satelitarną 4.1. Opracowanie projektu realizacji osnowy poziomej III klasy metodą poligonową Zasady formalno-organizacyjne, obowiązujące przepisy, opracowanie projektu, wywiad terenowy, stabilizację punktów, obliczenia i kompletowanie operatu przedstawiono w punktach 1, 2 i 3; Przy projektowaniu należy wykorzystać mapy przeglądowe wszystkich punktów geodezyjnej osnowy poziomej istniejących na obszarze zainteresowania ( I, II i III klasy oraz pomiarowych); Z katalogów wykonać wydruk komputerowy współrzędnych istniejących punktów osnowy I, II, i III klasy oraz pomiarowej; Sporządzić odbitki opisów topograficznych tych punktów; Na aktualnych mapach topograficznych w skali 1: opracować projekt techniczny (należy nanieść wszystkie istniejące na tym terenie punkty osnowy tworzące sieć oraz 4

5 punkty do niej nawiązywane, przebieg projektowanych ciągów i sposób nawiązań, lokalizację punktów wraz z ich numeracją). W terenie punkty ustalone podczas wywiadu zamarkować. Liczbę punktów dostosować do wymaganego standardu zagęszczenia, rzędu 1 punkt I, II, III klasy na 10 do 50 ha, a ich lokalizację - do istniejących warunków terenowych, mając na uwadze zapewnienie zakładanym punktom ich ochronę przed zniszczeniem, dogodność korzystania z nich przy dalszych pomiarach, uzyskiwanie wizur ze stanowisk naziemnych oraz pełną obsługę wszystkich pomiarów prowadzonych w tym rejonie. W przypadku trudności w realizacji w sposób poprawny ciągów przewidzianych w Koncepcji z powodów wymienionych w jej opisie, należy zastosować do wyznaczania punktów w takich rejonach metodę satelitarną, pamiętając o potrzebie konieczności rozwiązania pozostałej części osnowy metodą poligonową; Zaprojektować ciągi poligonowe pojedyncze, dwustronnie dowiązane o bokach w granicach od 150 do 600 m, przeciętnie od 250 do 350 m. Ciągi powinny być zbliżone do prostoliniowych i nie powinny zawierać więcej niż 10 boków. Jeżeli brak możliwości rozwiązania osnowy w postaci pojedynczych ciągów o określonej geometrii i liczbie boków, należy zaprojektować układy wielowęzłowe, nawiązane wielopunktowo; Zaprojektować wzmocnienie sieci poligonowej poprzez przewidzenie w niej pomiarów dodatkowych elementów kątowych i liniowych w odpowiednich punktach takich jak: punkty węzłowe, punkty środkowe w ciągach o dużej liczbie boków, w punktach załamania i zmiany kierunku przebiegu ciągu, szczególnie na ciągach projektowanych na granicy obszaru; Sprawdzić wszystkie wizury między projektowanymi punktami;minimum na dwa punkty nawiązania, Dokumentacja projektu technicznego powinna składać się: z map projektu i szkicu jej sieci z zanumerowanymi punktami, oraz opisu technicznego projektu, zgodnie z zasadami podanymi powyżej i w Koncepcji ; 4.2.Opracowanie projektu realizacji poziomej szczegółowej osnowy geodezyjnej III klasy metodą satelitarną Zasady formalno-organizacyjne, obowiązujące przepisy, opracowanie projektu, wywiad terenowy, stabilizacja punktów osnowy i kompletowanie operatu przedstawiono w punktach 1, 2 i Projekt osnowy szczegółowej III klasy należy opracować tak, aby punkty pokrywały równomiernie teren, a stopień ich zagęszczenia łącznie z punktami I i II klasy wynosił 1 punkt na około 30 ha i dawał możliwości rozwiązania osnowy pomiarowej dla przyszłych pomiarów szczegółowych zarówno metodami tradycyjnymi jak i nowoczesnymi, przy minimalnych kosztach ich wykonania. Punkty te należy projektować grupami,dwa do czterech punktów, najczęściej trójkami tak, aby każdy punkt miał minimum dwa kierunki nawiązujące.grupy tych punktów winny mieć nawiązanie do projektowanej sieci. Wzajemne odległości punktów w tych grupach powinny być w granicach m, zaś odległości wzajemne tych grup lub w stosunku do innych punktów III klasy, wyznaczonych innymi metodami (poligonową), były w granicy 0,5 do 2 km - w zależności od warunków terenowych. W trakcie ustalania w terenie lokalizacji projektowanych punktów należy wykorzystać w maksymalnym stopniu znaki istniejących w terenie punktów geodezyjnych, mając na uwadze warunki jakie względem otaczających obiektów powinny spełniać punkty wyznaczane tą metodą, które należy sprawdzić w czasie wywiadu terenowego (wolny horyzont powyżej 15 0 ). Należy równocześnie zaprojektować wcięcia wybranych punktów wysokich budowli stałych (wież kościołów), które posłużą do nawiązania kierunkowego przy zakładaniu osnów pomiarowych. Przy lokalizacji punktów i opracowaniu projektu ich wyznaczenia należy kierować się zaleceniami podanymi w Wytycznych technicznych G-1.5, obowiązujących przy stosowaniu techniki satelitarnej GPS, z roku 1992 oraz w wytycznych technicznych zakładania szczegółowej osnowy poziomej przy zastosowaniu satelitarnej technologii GPS, opracowanych pod kierunkiem prof. J. Śledzińskiego i wspomnianej w podpunkcie 1.5 Koncepcji. 5

6 Wyniki prac projektowych przedstawić w formie graficznej i opisowej w sposób przewidziany dla tej technologii w/w wytycznych Należy zaprojektować taką technikę pomiaru aby zapewniała wyznaczenie położenia punktów z dokładnością 2 do 3 cm, zarówno w płaszczyźnie poziomej jak i pionowej Opracowanie wyników pomiarów należy projektować w sposób przewidziany dla tego typu obserwacji (patrz Opracowanie ). 5. Zakres,warunki i kryteria realizacji zlecenia. 5.1 Opracowanie projektu technicznego założenia osnowy geodezyjnej III klasy: -stwierdzenie stanu technicznego punktów I i II klasy oraz ich punktów kierunkowych, -stwierdzenie wizur na punkty kierunkowe i możliwość wykonania przecinek lub stwierdzenie konieczności założenia punktu I lub II klasy niezbędnego do nawiązania sieci. -projekt osnowy należy wykonać na mapach topograficznych w skali 1: zgodnie z wytycznymi opisanymi w niniejszych warunkach technicznych Projektowaną osnowę geodezyjną na omawianym obszarze winno tworzyć 1400 punktów: istniejących punktów nawiązania I i II klasy (w opisie stan techniczny, konserwacja,) punktów projektowanych III klasy w tym: - 10 punktów wysokich ( na istniejących nowych budowlach lub masztach) - 20 punktów przewidzianych do zabudowy sygnałami jako punkty kierunkowe Projekt techniczny szczegółowej osnowy geodezyjnej III klasy - część graficzną i opisową przedłożyć zamawiającemu do kontroli i zatwierdzenia Założenie osnowy -wykonać stabilizację punktów znakami przewidzianymi w wytycznych technicznych G dla każdego punktu sieci należy wykonać opis topograficzny (klasycznie i komputerowo) - przesłać zawiadomienie za zwrotnym potwierdzeniem odbioru do władającego nieruchomością,na której posadowiony jest punkt, - dokonać zabudowy punktów określonych w projekcie sygnałami o wysokości min. 6 m. - pomiar wykonać odpowiedniej klasy tachimetrami elektronicznymi, sprawdzonymi i zrektyfikowanymi, umożliwiającymi osiągnięcie przewidzianej instrukcją dokładności pomiaru kątów i odległości. - obserwacje satelitarne winny być prowadzone z zachowaniem odpowiednich warunków i czasu ekspozycji umożliwiających określenie współrzędnych płaskich i wysokościowych z błędem mniejszym niż 3 cm Obliczenia i wyrównanie sieci - wyniki pomiarów w zakresie osnowy poziomej i wysokościowej należy opracować z zastosowaniem metod ścisłych wyrównania obserwacji przy wykorzystaniu odpowiednich programów komputerowych, -wyrównanie sieci wektorów wyznaczonych z obserwacji GPS należy wykonać w sposób ścisły, - współrzędne płaskie wszystkich punktów osnowy należy obliczyć w układzie 2000 a wysokości w układzie Kronsztad 86 z podaniem średnich błędów położenia, -dokonać transformacji współrzędnych punktów na układ wykonać nakładki założonej osnowy w skali 1: oraz nanieść punkty na mapę zasadniczą ( pierworys i matrycę) w skali 1: 2000 w układzie 65 i opisać zgodnie z przyjętą numeracją - na opisach topograficznych punktów podać współrzędne w układzie 2000 oraz dodatkowo w układzie Kompletowanie operatu Operat z wykonania powyższych prac powinien obejmować: - sprawozdanie techniczne, - szkic założenia osnowy, 6

7 - opisy topograficzne punktów osnowy oraz ich zapis elektroniczny, - potwierdzone zawiadomienia o posadowieniu punktów na danej nieruchomości, - dzienniki pomiarów kątowych i długościowych lub ich zapis elektroniczny na płytach oraz ich wydruk z rejestratora, - obliczenia współrzędnych z oserwacji satelitarnych - zestawienie współrzędnych na płytach i w formie tabelarycznej (wydruk) w układzie 2000 i 65 dla poszczególnych arkuszy map w skali 1:10 000, - nakładki założonej osnowy na folii w skali 1:10 000, Całość dokumentacji należy skompletować zgodnie z instrukcją O-3 i przekazać Do Powiatowego Ośrodka Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej w Bochni. Bochnia,dnia r. Opracował: Mgr inż. Stanisław Wiśniowski Przy współpracy i wykorzystaniu materiałów opracowanych przez prof. dr hab. Inż. Stanisława Latosia 7