Za rok minus tydzień

Transkrypt

1 Mościska Laski Izabelin Hornówek Sieraków Truskaw ISSN gminny miesięcznik bezp³atny Listopad 2004 Nr 14 (98) Za rok minus tydzień spotkamy się na otwarciu oczyszczalni fot. Maryla Łukasińska Za rok minus tydzień - jak ustalono podczas uroczystości wmurowania kamienia węgielnego pod oczyszczalnię ścieków Mokre Łąki - z linii technologicznej nowoczesnego obiektu zaczerpniemy pierwszą szklankę wody, czystej w takim stopniu, że bez obawy o zdrowie można będzie ją wypić.

2 W fundamentach budowanej oczyszczalni zosta³a umieszczona mosiê na tuba z przes³aniem, podpisanym przez uczestników uroczystego wmurowania kamienia wêgielnego. Przyszłym wnukom Wszystkim, w których ręce kiedykolwiek w przyszłości wpadnie ten dokument, wiadomym się czyni, że w 2004 roku Gmina Izabelin w miejscu zwanym Mokre Łąki, w Truskawiu, rozpoczęła budowę oczyszczalni ścieków, do której podłączony będzie system kanalizacji sanitarnej obejmujący Izabelin, Hornówek, Truskaw, Laski, część Mościsk, a w przyszłości także Sieraków i pograniczne zabudowania Lipkowa i Kludyna z Gminy Stare Babice. Budując oczyszczalnię Gmina Izabelin likwiduje wieloletnie zacofanie cywilizacyjne, nadrabia dystans dzielący nas od dalej na zachód położonych krajów Unii Europejskiej, do której Polska weszła przed pół rokiem, dokładnie 1 maja Anno Domini Pisanie o oczyszczaniu domowych (i własnych) nieczystości niektórzy uważają za rzecz mało elegancką, także z powodu uciążliwych zapachów nie będziemy się tym sugerować, po starożytnym Rzymie pozostało przecież jedynie powiedzenie pecunia non olet, a pieniądze, które nie śmierdzą pochodziły z opłat za korzystanie z publicznych szaletów. Mamy nadzieję, że nasza oczyszczalnia przetrwa czas jakiś, może krócej niż Rzym, ale przynajmniej tyle, by dobrze służyć dzisiejszym i późniejszym mieszkańcom. Kamień węgielny O inwestycjach gminnych nie piszemy. Możemy je oglądać. 6listopada, nieco po południu, było dość zimno, zbierało się na deszcz może pogoda sprawiła, że na placu budowy oczyszczalni ścieków Mokre Łąki w Truskawiu zgromadziło się niewielu więcej niż stu mieszkańców gminy. Przybyli ci najbardziej zainteresowani, ci którym na budowie kanalizacji zależało i zależy, przybyli także ci, którzy projekt wstrzymywali szukając przysłowiowej dziury w całym. Wydaje się, że uroczystość pogodziła wszystkich. Wójt przemówił, Ksiądz Proboszcz poświęcił, wojewódzcy marszałkowie wraz z wiceprezesem Narodowego Funduszu podnieśli kamień węgielny i sprawnie umieścili go na betonowej zaprawie ułożonej, uzbrojoną w kielnię, ręką Pani Ewy Stępniewskiej - dyrektora Wydziału Ochrony Środowiska Mazowieckiego Urzędu Wojewódzkiego. Pod kamieniem zamurowano mosiężną tubę a w niej egzemplarz październikowego numeru Listów do Sąsiada, komplet obiegowych monet polskich, kilka monet europejskich (euro) a także to, co najważniejsze przesłanie do Przyszłych wnuków opisujące nasze starania o budowę oczyszczalni. Tekst przesłania zamieszczamy obok. Jan Sawa Za rok minus tydzień Gmina Izabelin w 2004 roku kończy, jako wspólnota gminna, pierwsze dziesięć lat samodzielnego bytu - oczyszczalnia i system kanalizacyjny, którego budowę rozpoczęliśmy to efekt determinacji jej Rady w kolejnych trzech kadencjach kierowanej nieprzerwanie przez doktora Jerzego Pietrzaka oraz władz wykonawczych - także trzecią kadencję pełniącego obowiązki Wójta Witolda Malarowskiego i jego zastępcy Jana Sawy. Projekt pod nazwą Oczyszczalnia ścieków Mokre Łąki i system kanalizacji sanitarnej w gminie Izabelin budowany jest ze środków własnych gminy. Zestawiając koszty inwestycji z dochodami gminy możemy stwierdzić, że to co niemożliwe stało się faktem przyznać jednak musimy, że bez pożyczki przyznanej nam przez Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej budowa nie ruszyłaby z miejsca. Przyszłego czytelnika tych słów zawiadamiamy, że oczyszczalnia ścieków i system kanalizacyjny zaprojektowany został przez zespół projektantów z CTBK, firmy, której pełna nazwa brzmi Centrum Techniki Budownictwa Komunalnego Ekotechnika w Warszawie. Wskazanie wszystkich członków zespołów projektowych byłoby trudne wymienimy więc jedynie Lesława Borzyma, Andrzeja Brauna i Wacława Pajdzińskiego, a pozostałych, równie wybitnych fachowców prosić będziemy o wyrozumiałość. Inwestycja wykonywana jest przez firmę Skanska, kontynuującą tradycję dobrej roboty Rzeszowskiego Przedsiębiorstwa Robót Inżynieryjnych. W imieniu Skanska, z wysokości, budową kieruje Pan Jan Organiściak a na placu budowy rządzą Panowie Władysław Cuber i Edward Pietryka. Obowiązki Inżyniera Kontraktu pełniącego w imieniu inwestora nadzór nad budową pełni Rejonowy Zarząd Inwestycji z Człuchowa firma kierowana przez Panią Krystynę Dragan. O dobry przebieg budowy prosił Najwyższego Przewielebny Proboszcz izabelińskiej parafii ks. Maciej Cholewa. Wszystko to co powyżej, wymienieni i nie wymienieni ale zamieszani w budowę Oczyszczalni świadkowie i uczestnicy obrzędu wmurowania kamienia węgielnego własnoręcznymi podpisami potwierdzają. W Truskawiu, w sobotę 6 listopada 2004 roku, nieco po południu Za rok minus tydzień jak ustalono podczas uroczystości wmurowania kamienia węgielnego pod oczyszczalnię ścieków Mokre Łąki z linii technologicznej nowoczesnego obiektu zaczerpniemy pierwszą szklankę wody, czystej w takim stopniu, że bez obawy o zdrowie można będzie ją wypić. Jan Organiściak kierujący budową przedstawiciel głównego wykonawcy firmy Skanska nie ukrywa, że inwestycja pod względem dotrzymania terminu jest niebagatelnym wyzwaniem dla przedsiębiorstwa, biorąc pod uwagę zbliżającą się zimę, która na pewno wymusi przestój w pracach budowlanych. Zapewnia jednak, że Skanska zdąży na czas. Specyfika lokalizacji oczyszczalni, a więc w otulinie Kampinoskiego Parku Narodowego, postawiła przed projektantami i wykonawcami wymóg zastosowania takich rozwiązań technologicznych, które pozwolą uzyskać wodę drugiej klasy czystości, zatem niemal czystszą od naturalnych wód Parku, do których będzie odprowadzana. W tym więc przypadku wprowadzono tzw. trzeci stopień oczyszczania, czyli filtry działające z dodatkiem metanolu. Nie stosuje się ich na tradycyjnych oczyszczalniach, opartych technologicznie na mechanicznym i biologicznym procesie, pozwalającym eliminować zanieczyszczenia na tyle, by woda jakościowo odpowiadała standardom ochrony środowiska. Nasza oczyszczalnia będzie jedną z nielicznych w kraju, w której zastosowano trzeci stopień oczyszczania, a w działalności wykonawczej firmy Skanska drugą, a zatem sztandarową w dorobku przedsiębiorstwa. AS 2 Listopad 2004 Listy do S¹siada

3 KANALIZACJA CO ZROBIĆ JEŚLI MNIE NA TO NIE STAĆ? Zgodnie z wcześniejszymi zapowiedziami, Rada Gminy Izabelin 27 października br. uchwaliła program osłonowy dla mieszkańców gminy przystępujących do budowy systemu kanalizacji. Celem tego programu jest wsparcie rodzin, które nie są w stanie same, w określonym terminie, ponieść kosztów przyłącza (kwota 3000 zł). Program realizowany będzie w latach Poniżej przedstawiamy założenia tego programu oraz zasady określające, kto i w jaki sposób może z niego skorzystać. Dokument ten jest załącznikiem do uchwały Rady Gminy. GMINNY PROGRAM OSŁONOWY 1. Przyjęty przez gminę plan kanalizacji zakłada objęcie systemem odbioru ścieków wszystkich gospodarstw domowych w gminie. Ponieważ jest to inwestycja przekraczająca możliwości finansowe niektórych rodzin, przyjęto gminny program osłonowy, którego celem jest wsparcie rodzin znajdujących się w trudnej sytuacji materialnej i umożliwienie im włączenia się do budowanego systemu kanalizacyjnego. Program realizowany będzie w ramach zadań własnych gminy i finansowany z jej budżetu. 2. Realizację programu powierza się Gminnemu Ośrodkowi Pomocy Społecznej, na zasadach określonych w ustawie o pomocy społecznej. Podstawowym warunkiem udzielenia pomocy w ramach programu będzie spełnienie kryterium dochodowego. 3. Należy przyjąć, że docelowo z programu skorzysta około 300 rodzin, w tym w roku 2005 około rodzin. W związku z tym należy w budżecie gminy na rok 2005 zabezpieczyć na ten cel kwotę przynajmniej zł. 4. Zasady udzielania pomocy w ramach programu: pomoc będzie udzielana w postaci zasiłku celowego zwrotnego (pożyczki) na koszty przyłącza, przekazywanego na konto Gminnego Przedsiębiorstwa Wodociągowo-Kanalizacyjnego Mokre Łąki ; z pomocy będą mogły skorzystać osoby i rodziny, których dochód nie będzie przekraczał 200% kryterium dochodowego określonego w ustawie o pomocy społecznej (obecnie kryterium dochodowe wynosi netto 461 zł dla osoby samotnej i 316 zł na osobę w rodzinie, a więc skorzystać z pomocy będą mogły osoby samotne, których dochód wynosi poniżej 922 zł i rodziny, w których dochód na osobę nie przekracza 632 zł); kwota zasiłku może wynosić do zł, a jej zwrot może być rozłożony maksymalnie na okres 3 lat; zwrot przyznanego świadczenia odbywać się będzie w ratach miesięcznych, wpłacanych na konto gminy do dnia 10 każdego miesiąca; ilość rat i ich kwota każdorazowo ustalane będą indywidualnie ze świadczeniobiorcą i określane w zawieranej z GOPS umowie; w szczególnie uzasadnionych przypadkach, kwota udzielonego zasiłku może zostać częściowo umorzona. Wszystkich, którzy chcieliby skorzystać z pomocy i którzy spełniają zapisane w programie warunki zapraszamy do Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej telefon: Barbara Tenerowicz O G Ł O S Z E N I E Referat Gospodarki Komunalnej, Ochrony Środowiska i Rolnictwa informuje, że w listopadzie br. przeprowadzona będzie nieodpłatna zbiórka odpadów wielkogabarytowych, takich jak: zużyte meble, lodówki, pralki itp. w godz. od 9.00 do 18.00: 25 listopada Mościska, Laski, 26 listopada Izabelin B, Hornówek, 27 listopada Izabelin C, Truskaw, Sieraków. Uwaga: Każdy mieszkaniec wystawia niepotrzebne gabaryty przed swoją posesją. DOM KULTURY zaprasza! 27 listopada (sobota) godz , Salon Gminny w Urzędzie Gminy autorski wieczór poezji śpiewanej ANDRZEJA BRZESKIEGO Walc dla outsiderów 4 grudnia (sobota) godz Salon Gminny w Urzędzie Gminy wernisaż MARCINA SURZYCKIEGO Graficzne portrety Listy do S¹siada Listopad

4 WIEŚĆ GMINNA Życzymy następnych stu lat Laureatka honorowego tytułu Izabelińczyk Roku Pani Zofia Morawska z Lasek skończyła w sobotę 13 listopada pierwsze sto lat życia. W tym dniu w Zakładzie dla Niewidomych, na rzecz którego Pani Morawska ciągle pracuje, odbyły się wspaniałe uroczystości jubileuszowe: Msza Św. Celebrowana przez JE biskupa Bronisława Dembowskiego, występy młodzieży, w tym wspaniałego chóru prowadzonego przez siostrę Blankę, niekończący się korowód życzeniodawców. Z wyraźnie widoczną radością Jubilatki i wielkim aplauzem zgromadzonych spotkały się życzenia złożone przez wójta Witolda Malarowskiego do życzeń dołączony był, przyciągnięty przez przewodniczącego Rady Gminy wózek, na którym zamiast stu róż było, na oko sądząc, ze sto kilo słodyczy. Jesteśmy pewni, że to dzieci te cukierki zjedzą. Pod koniec uroczystości piszący te słowa był już nieźle zmęczony. Najmniejszego śladu zmęczenia nie można było za to zobaczyć - nawet bardzo uważnie patrząc na twarzy Jubilatki. Z wielkim ożywieniem przyjmowała życzenia, swobodnie witała i dziękowała wszystkim przechodząc niekiedy w rozmowie na inne języki niż polski. Już dziś możemy rozpocząć przygotowania do Jubileuszu drugiego stulecia. Salon gminny zaprasza W sobotę, 4 grudnia o godzinie w Salonie Gminnym otwieramy wystawę grafik krakowskiego artysty Marcina Surzyckiego. Swą wystawę autor zatytułował Graficzne portrety. Marcin Surzycki jest laureatem licznych nagród krajowych i zagranicznych, jego prace trafiły do zbiorów Azji i Europy m.in. Muzeum Albertina w Wiedniu, Space Group of Korea Collection (Seoul), a także do licznych kolekcji prywatnych. Znany artysta jest autorem grafiki wręczanej tym, którzy za symboliczną złotówkę przekazują na rzecz naszej gminy swoje działki przeznaczone na drogi. Wernisaż połączony będzie z mini koncertem, popularne jazzowe kawałki na saksofonie grać będzie kto? Tego na razie nie zdradzimy - musi być jakaś nutka tajemnicy, zapewniam, że warto sprawdzić. Może niektórych do przybycia na wystawę zachęcą słowa artysty, zdania opisujące jego metodę twórczą: Kilkanaście lat temu wybrałem grafikę jak sposób realizacji mojej koncepcji artystycznej, metodę tworzenia obrazu. W okresie studiów w pracowni miedziorytu profesora Stanisława Wejmana poznałem i opanowałem klasyczne, trawione techniki wklęsłodrukowe. Posługiwałem się wówczas akwafortą i akwatintą. Możliwości tkwiące w istocie grafiki, powstawanie matrycy i drukowanie z niej odbitki stały się dla mnie podstawowym procesem tworzenia obrazu. Istotna jest dla mnie żywa powierzchnia obrazu mająca swoją indywidualność- ciche życie. Papier choć często zadrukowany do krawędzi jest dla mnie ważny. Jego plastyczność, zdolność do odkształceń staram się wykorzystać jako środek wyrazu. Rezygnuję z passepartout lub wycinam swoje grafiki obiekty wzdłuż kształtu kompozycji. Wystawa otwarta będzie przez grudzień do pierwszych dni stycznia. Kolekcjonerów informujemy, że niektóre prace autor zgodził się sprzedać, mogą one świetnie ozdobić nasze wnętrza lub stać się gwiazdkowym prezentem dla najbliższych. Zapraszamy. Ad maioram dei gloriam Na większą chwałę Bożą. W październiku, po blisko półwiecznej budowie Kościół Parafialny pod wezwaniem Świętego Franciszka w Izabelinie, zgodnie z regułami prawa kanonicznego, uznany został za odpowiedni do sprawowania na wieki ofiary czystej. W tym uroczystym dniu Jego Eminencja Kardynał Józef Glemp, Arcybiskup Warszawski, Prymas Polski dokonał uroczystego aktu Konsekracji Kościoła. Konsekracji czyli uświęcenia. Ołtarz i ściany kościoła zostały pokropione wodą święconą, Ołtarz a także ściany kościoła w dwunastu miejscach zostały namaszczone olejami świętymi, Ołtarz i cały kościół został okadzony wonnym kadzidłem. Wzruszająca atmosfera obrzędu. Dym unoszący się z kadzielnicy ustawionej na ołtarzu przywoływał opisane w Starym Testamencie ofiary całopalne, ciągłość naszej wiary w Boga Abrahama i Chrystusa. Po konsekracji Ksiądz Prymas koncelebrował Mszę Świętą z udziałem między innymi poprzedników obecnego Proboszcza Ks. Macieja Cholewy. Oprócz nieżyjącego już pierwszego proboszcza izabelińskiej parafii, niezapomnianego Ks. Aleksandra Fedorowicza byli wszyscy, ks. Santorski, ks. Podstawka, ks. Gałka. Konsekracja kończy pewne prowizorium w funkcjonowaniu Świątyni. Kończy czas budowy. Kościół izabeliński wspólnota parafialna budowała około 25 lat. Nie jest to długi okres. Wielkie średniowieczne katedry w wielkich i bogatych europejskich miastach budowano niekiedy lat kilkaset. Budowa kościoła to zawsze wielkie dzieło kapłana i wielki wysiłek wspólnoty. Ksiądz Proboszcz Maciej Cholewa, któremu Bóg pozwolił dokończyć dzieło rozpoczęte przez poprzedników dostrzegł ten wysiłek dziękując zarówno poprzedzającym go proboszczom, jak i świeckim członkom wspólnoty. Finis coronat opus. Koniec wieńczy dzieło - powiedział to Ksiądz Prymas podkreślając pracę włożoną przez ks. Cholewę w ostateczny wystrój świątyni. Jan Sawa Zofia Morawska sto lat życia i pracy dla niewidomych dzieci Skąd się wzięła? Zofia Morawska, urodzona 13 listopada 1904 roku w Turwi, niekwestionowana seniorka starej, wielkopolskiej rodziny ziemiańskiej Dzierżykraj Morawskich herbu Nałęcz. Zofia Morawska jest córką Kazimierza Morawskiego, profesora Uniwersytetu Jagiellońskiego, przez czas pewien jego Rektora a później Prezesa Polskiej Akademii Umiejętności. Kawaler Orderu Orła Białego Kazimierz Morawski to autor m.in. monumentalnej Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego, wybitny filolog klasyczny. Mimo iż od jego śmierci upłynęło blisko 80 lat znany jest wielu Polakom choćby z lektury szkolnej np. Antygona Sofoklesa do niedawna wydawana była jedynie w jego przekładzie. Po kądzieli Zofia Morawska jest potomkiem rodziny Chłapowskich pradziadem Jej był gen. Dezydery Chłapowski, znany z historii Polski i Francji adiutant Napoleona, twórca wielkopolskiego, nowoczesnego rolnictwa. ON TYLKO NIE WIDZI Generalnie niewidomy ma to, co pod stopami, to, czego dosięgnie rękami i to, co usłyszy. To jest jego cała informacja o świecie. Czy potrafimy sobie w ogóle to wyobrazić? Wszechobecną ciemność, w której trzeba się poruszać? Chory od ciemności Jest rok Do Lasek Ze Stanów Zjednoczonych przybywa prof. Stanley Suterko z Massachusetts University i przenosi do Polski najnowsze metody nauczania orientacji przestrzennej i samodzielnego poruszania się. Metoda uczenia się tego zawodu była rewelacyjna, ponieważ pomagała dokładnie dowiedzieć się na czym polega poruszanie się osób niewidomych. Przywieziono opaski na oczy, które całkowicie eliminowały wzrok. Podzielono nas na pary i w tych parach ćwiczyliśmy całe sześć tygodni. Mieliśmy wiele razy podczas dnia okazję być raz niewidomym, raz instruktorem. Pamiętam, że byłem trzy dni zupełnie chory od tej ciemności, ale to dopiero pomogło mi zrozumieć, na czym polega odbieranie świata przez osoby, które w ogóle nie widzą. I rzeczywiście dość radykalna, ale skuteczna metoda. Nigdy nie zapomnę pierwszych zajęć przy schodzeniu z laską ze schodów. Naprawdę to są takie momenty, które pozwoliły mi zrozumieć niewidomego, co on czuje i co tak naprawdę wie o świecie. tak o tym przełomowym wydarzeniu opowiada Zbigniew Jęczmyk, uczestnik zorganizowanego wówczas kursu. Żeby porozmawiać o orientacji przestrzennej umawiam się z Damianem. Czekam pod zakładową kaplicą. Zamykam oczy, próbuję poznać to miejsce inaczej, nie wzrokowo. Czuję zapach opadłych liści, słyszę jak szeleszczą pod nogami przechodzących ludzi. Słońce przyjemnie ogrzewa twarz. Ktoś jedzie na rowerze. Otwieram oczy, jest piętnasta i punktualnie nadchodzi młody chłopak. Jestem zaskoczona tym, że przyszedł bez laski i dokładnie zatrzymał się w umówionym miejscu. Damian rozmawiając ze mną nie rozgaduje się, jego wypowiedzi są precyzyjne. Ta precyzja w jakiś sposób go charakteryzuje i na pewno pomaga, chociażby w tym, że porusza się ładnie, pewnie a po terenie Zakładu nawet bez laski: W moim przypadku nauka orientacji przestrzennej trwała pół roku. Ja bardzo chciałem chodzić. Nie sprawiało mi to żadnych problemów, tzn. nie miałem żadnych oporów jak niektórzy. Nie wstydziłem się laski. Trochę musiałem się przełamać z pytaniem ludzi, bo jednak w pewnym stopniu opiera się też to na pytaniu. Czasami nie ma nikogo na przystankach i wtedy jest strasznie głupia sytuacja. Zawsze zastanawiałem co robić, w końcu podchodziłem do drzwi tramwaju czy autobusu i pytałem. Nie miałem innego wyjścia. Lepiej się przełamać i spytać, niż stać i marznąć. 4 Listopad 2004 Listy do S¹siada

5 Czym słynie? Przez całe życie starała się nie słynąć niczym. Po prostu sumiennie wykonuje swoje obowiązki. Służbę drugiemu człowiekowi, służbę niewidomym Zofia Morawska rozpoczęła przed 75 laty w 1930 roku na zawsze związała się z Towarzystwem Opieki nad Ociemniałymi. Najpierw staż w opiece otwartej (Patronacie) organizacja warsztatów, świetlic, opieki indywidualnej, pośrednictwo pracy, opieka lekarska, prawna, rozdawnictwo zapomóg a także kwesta - pozyskiwanie środków na te zapomogi i na utrzymanie samego Zakładu w Laskach. Potem administracja Zakładu i od 1947 roku nieprzerwanie jego finanse. Finanse czyli permanentny ich brak. Budowa działu darów, pozyskiwanie darczyńców. Ofiarność dzięki zaufaniu. Ufać można człowiekowi, nie instytucji. Jej zaufano. Zofia Morawska wspomina scenę z krakowskiego rynku z początku ubiegłego wieku. Ojciec, pokazując jej wtedy niepozornego człowieka prowadzącego konny wóz powiedział Pamiętaj, to jest przyszły Święty. Człowiekiem tym był Adam Chmielowski, brat Albert. Być może ta scena zadecydowała o drodze życiowej Zofii Morawskiej. Niewidomych nie opuściła, pracuje dla nich 75 lat, nadal, już czterdzieści lat po osiągnięciu wieku emerytalnego. Patrzeć laską Długie laski, kluczowe dla orientacji przestrzennej, przywiezione ze Stanów Zjednoczonych wraz z systemem ich prowadzenia były w Polsce 25 lat temu czymś nowym i jak się okazuje do dziś najlepszym. Laska jako przedłużenie dotyku na dwa i pół kroku jest doskonałym narzędziem organizowania przestrzeni i zbierania informacji o podłożu, jego istnieniu, charakterze, bądź jego braku. Jest to niewątpliwie odległość na tyle bezpieczna, że niewidomy idąc jest w stanie właściwie zareagować w stosunku do tego, na co napotyka laska. Sygnał idzie bezpośrednio do ręki jak po przewodzie. - tłumaczy pan Zbigniew Jęczmyk. Chcąc się dowiedzieć co o wynalazku myślą jego adresaci, pytam Damiana, czym dla niego jest laska: Każdy niewidomy musi przyzwyczaić się do tego, żeby patrzeć laską. No po prostu jest to jego wzrok i bez niego się nie obejdzie, chyba że chce być niesamodzielny i żeby go każdy prowadził za rękę przez całe życie. Jeśli chce wprowadzić troszkę samodzielności we własne życie, to musi się nauczyć chodzenia z laską. Co osiągnęła? Nie założyła własnej rodziny, nie oznacza to jednak, że odseparowała się od córek swego brata, ich dzieci, wnuków a także licznych bliższych i dalszych krewnych. Żyje ich sprawami. Pamięta o wszystkich. Zawsze z wielkim zainteresowaniem sprawdza osiągnięcia młodzieży. Docenia sukcesy naukowe i zawodowe. Piętnuje pracujących zbyt mało. Młodzi martwią się, że w Jej ocenie zwyczajna, ośmiogodzinna praca nie zasługuje na pochwałę. To obowiązek. Jej najważniejszym osiągnięciem są pokolenia wychowanków Zakładu dla Niewidomych. Wychowanków, dla których żyła i żyje. Dowodem na to jest dzień Jubileuszu proszona o przybycie na rodzinne spotkanie z tej okazji odmówiła tłumacząc przecież tak wielu niewidomych wychowanków przyjedzie do Lasek w tym dniu, muszę być do ich dyspozycji. Jej sukcesy można obejrzeć w Laskach wszystkie odbudowane i wybudowane od nowa w ciągu ostatniego półwiecza, służące niewidomym domy i urządzenia mają wkład jej pracy. Najstarsza a zarazem nowoczesna. Postawiła na technikę wspomagającą niewidomych, skomputeryzowała Zakład i wychowanków. Pozyskała środki, przekonała ofiarodawców. Co się Jej nie udało? Mimo franciszkańskiej postawy (nie jest zakonnicą, nie wstąpiła do zgromadzenia żartobliwie mówiąc śluby ubóstwa złożyć mogę w każdej chwili, ślubów posłuszeństwa nigdy) nie udało się Jej iść przez życie niezauważoną. Została dostrzeżona i doceniona - Prezydent Rzeczypospolitej Lech Wałęsa udekorował ją Orderem Orła Białego, najwyższym polskim odznaczeniem. To wystarczy. Po Orderze Orła Białego wszystkie inne honory i dowody uznania, tak krajowe jak i zagraniczne choć ważne znaczą niewiele. Wymieńmy więc tylko międzynarodową nagrodę im. Alberta Schweitzera i tegoroczny TOTUS nagrodę Fundacji Episkopatu Polski Dzieło Nowego Tysiąclecia. Ponoć najtrudniej pozyskać uznanie najbliższego otoczenia Zofia Morawska pokonała także i tę barierę, w 2004 roku otrzymała tytuł Izabelińczyka Roku honorowe wyróżnienie Gminy Izabelin, na terenie której leżą Laski. Zofii Morawskiej życzymy kolejnych stu lat życia i pracy dla niewidomych, jeśli pragniemy przyłączyć się osobiście do tych życzeń przekażmy choćby najmniejszą ofiarę na rzecz niewidomych. Podajemy numer rachunku Towarzystwa Opieki nad Ociemniałymi w Laskach: (Laski, Izabelin). Towarzystwo Opieki nad Ociemniałymi jest organizacją pożytku publicznego zarejestrowaną w myśl ustawy - dokonane wpłaty w wysokości do 1% należnego podatku dochodowego mogą być od niego odliczone. Pan Zbigniew często wraca do wspomnień z przebytego kursu, podkreśla, że właśnie wtedy zrozumiał, co będzie w jego zawodzie najważniejsze. Uwrażliwienie na sposób odbierania świata i przestrzeni przez ucznia jest życiowym doświadczeniem, którego chyba trochę zdobyłem Bardzo często zdarza mi się na skrzyżowaniu tłumacząc coś uczniowi przymykać oczy, żeby mu nie opowiadać, tego co widać, a czego on i tak nie zobaczy. Ja mam mu przekazać to, z czego on może skorzystać nie widząc w tym miejscu, w którym jest. Doświadczyłem też tego, że nie mając możliwości patrzenia, człowiek otwiera się na to, co słyszy, bo słuch sięga daleko i wybiera. I rzeczywiście Damian zmysłowi słuchu przypisuje ogromną rolę: Orientacja to na pewno jest też słuch. Ja nie wyobrażam sobie żebym mógł gdzieś chodzić z laską po mieście nie słysząc, to jest chyba niemożliwe. Trzeba korzystać z tego, co się słyszy, na przykład ruch równoległy, ruch prostopadły, wtedy można poznać czy mogę iść na skrzyżowanie, czy nie, czy ludzie przechodzą. Wtedy spróbuję zaczepić, spytać o coś, o przystanek, kierunek. Zdarzają się osoby, które za bardzo chcą pomóc, oczywiście robią to z życzliwości, dlatego, że chcą pomóc, a jednak bywa to przesadne. Czasami w autobusie kłócę się czy mam usiąść, czy nie, bo w momencie gdy wchodzę, to już ktoś się podnosi, jakaś starsza pani. A nie jest tak, że jak się nie widzi, to wtedy już trzeba usiąść. Często mówię, że mam chore oczy a nie nogi, nogi mam zdrowe. Sytuacje tego typu wywołują u nauczyciela zrozumiałą irytację: Uczeń nie jest od tego, żeby go wpychać, sadzać czy przenosić jak paczkę czy mebel. On tylko nie widzi. Bardzo dbam o to, żeby mógł z pełną gracją dostać się i wydostać z autobusu. Tak samo wewnątrz nie musi być brany za chabety, sadzany, wpychany na siedzenie. On je sobie sam znajdzie. Ja go tych wszystkich detali muszę nauczyć, nie tyle muszę co chcę, bardzo chcę. Zależy mi na tym jak ja to sobie wkułem - żeby się poruszał efektywnie i efektownie. Do zadań nauczyciela orientacji przestrzennej należy przekazanie wiedzy na temat sposobów służących do określenia swojego położenia, wykorzystania wskazówek i stałych punktów orientacyjnych. Każda droga ma swój początek, swój koniec i swój charakter. Pamiętając poszczególne elementy drogi można mieć nagromadzoną wiedzę o niej. Niewidomy musi być mocno skupiony, żeby kolekcjonować dane o drodze, którą przebywa, bo przecież potem musi ją odbyć z powrotem. Jest to takiego rodzaju stopień skupienia na przestrzeni, dzięki któremu jest w stanie odebrać to, co się wokół niego dzieje. Kierunki świata są czymś, co pomaga usystematyzować i ułożyć w wyobraźni plan miasta. Wszystkie pozostałe zmysły musi maksymalnie angażować, żeby skorzystać z dźwiękowych punktów orientacyjnych, a nawet ze stałych elementów zapachowych jak piekarnia, perfumeria, czy apteka, które również mogą pomóc w osadzeniu siebie w przestrzeni. Rodzaj psychoterapii Pytam pana Zbigniewa czy czerpie satysfakcję z wykonywanego zawodu: Absolutnie tak. Do dziś jestem całą tą dziedziną mocno zafrapowany. Bez przerwy mam do czynienia z młodymi ludźmi, którzy odznaczają się nieprawdopodobną motywację do tego, żeby poszukiwać samodzielności, pokonywać siebie. Ja usiłuję im w tym pomagać i jest to w sumie rodzaj psychoterapii, rodzaj działania na psychikę, bo wiadomo, że są trudności, które trzeba pokonywać. Damian zapytany czym powinien charakteryzować się nauczyciel orientacji przestrzennej, po chwili zastanowienia odpowiedział: Powinien mieć dar przekonywania jak pan Zbyszek, bo on go ma naprawdę. Z panem Zbyszkiem świetnie się dogaduję. Dla mnie to był zawsze bardzo miły człowiek, bardzo go cenię. Często się spotykamy, pogadamy trochę. Raz był na obozie, grał na gitarze, zresztą bardzo fajnie. Jeśli chodzi o uczniów, to wszyscy go chwalą. Po tej rozmowie oraz obserwacji lekcji prowadzonych przez pana Zbyszka wiem, że jest to sympatia obustronna: Bardzo się zżywam z uczniami. Jak już mamy kończyć to mi szkoda. Miło jest przeżyć taki moment: siedzę w domu, słyszę dzwonek u drzwi. Otwieram a tam stoi mój uczeń: - Witam Cię Paweł! Co tu robisz? Przyjechałem pana odwiedzić. A jak trafiłeś? No Pana szkoła! Z wieloma utrzymuję takie, czy inne kontakty, częstsze, rzadsze. Mówią, że czegoś się nauczyli, że mniej się boją. A ja z kolei jestem przekonany, że gdyby nie kurs, który dwadzieścia parę lat temu przeżyłem to nie wiedziałbym jak mogę im pomóc. Agnieszka Metrycka Listy do S¹siada Listopad

6 Święto Niepodległości Uczniowie naszej szkoły znają historię naro- Dzień 11 listopada jest dla nas Polaków ważnym przeżyciem patriotycznym. Z roku na rok coraz więcej osób uczestniczy w obchodach tego święta. Godne zauważenia jest zaangażowanie dzieci i młodzieży. W tym roku duża grupa uczniów Szkoły Podstawowej w Izabelinie wzięła udział w przedsięwzięciu pt. 11-listopada w tradycji regionu, które zostało zgłoszone do konkursu organizowanego przez Mazowieckie Centrum Kultury i Sztuki. Celem tego konkursu było poznanie historii naszego regionu, aktywny udział w pracach związanych z obchodami święta, a tym samym rozbudzanie uczuć patriotycznych uczniów poprzez pogłębianie wiedzy historycznej. Na to przedsięwzięcie składały się: - konkurs wiedzy historycznej; - konkurs plastyczny; - wystawa prac plastycznych uczniów oraz materiałów okolicznościowych w Domu Kultury w Laskach; - przygotowanie montażu słowno-muzycznego przez szkolną grupę artystyczną i prezentacja przed publicznością w DK w Laskach. W konkursie historycznym wzięło udział 49 uczniów z klas IV-VI, których zadaniem było wykazanie się wiedzą, dotyczącą drogi Polaków do niepodległości i rozwiązanie testu zgodnie z tematem. Nad sprawnym przebiegiem konkursu czuwała trzyosobowa komisja nauczycieli. Poziom wiedzy okazał się imponujący - na 35 możliwych do otrzymania punktów 16 uczniów otrzymało powyżej 30 pkt. Laureatami konkursu zostali: I miejsce Paulina Nawrocka z kl. VId (35p); II miejsce Jakub Szumer z kl. Vb i Kamil Mazur z kl. IVa (34p); III miejsce Jarek Królak z kl. VId, Daniel Miedziński z kl. Vb, Hubert Kos z kl. IVc (33p). Na konkurs plastyczny wpłynęły 33 prace formatu A3 wykonane różnymi technikami. Trzyosobowa komisja pod przewodnictwem A. Czunikim-Krasowickiej, wybrała najlepsze prace i przyznała: I miejsce Paulinie Krzywko z kl. VId; II miejsce Angelice Pieczarowskiej z kl. VIa; III miejsce Majce Kirkiewicz z kl. VIc; wyróżnienia Natalii Krzykwo, Zuzi Mandes, Weronice Płatek, Monice Kozłowskiej, Magdzie Sternickiej. Laureaci obu konkursów zostali zaproszeni na rozdanie nagród do Domu Kultury w Laskach, gdzie odbyła się uroczysta gala z okazji Święta Niepodległości. Na uroczystości zaprezentowano montaż słownomuzyczny w wykonaniu grupy artystycznej naszej szkoły. Zaproszeni goście mieli również okazję obejrzenia wystawy plastycznych prac konkursowych oraz wystawy okolicznościowej, związanej z historią naszego narodu. Zorganizowanie i przeprowadzenie konkursów było możliwe dzięki pomocy i współpracy kilku osób. Pragniemy podziękować za pomoc w realizacji projektu paniom: J. Sosnowskiej, G. Psuja, A. Żurawskiej, i A. Czunikin-Krasowickiej. Dziękujemy Dyrekcji Domu Kultury w Laskach za dyplomy i nagrody dla laureatów konkursów. Materiały konkursowe zostały przesłane do Mazowieckiego Centrum Kultury i Sztuki w Warszawie i wezmą udział w konkursie wojewódzkim. Organizatorki projektu Beata Brzozowska i Elżbieta Olejnik Uroczystość z okazji Święta Niepodległości, która odbyła się w Domu Kultury w Laskach, uświetnił ponadto koncert pieśni narodowych w wykonaniu zespołu Jacka Pietrusa. Znane i popularne pieśni wykonane we współczesnej aranżacji zachęciły publiczność do wspólnego śpiewania. Okazuje się więc, że dostojne święto, skłaniające do refleksji może równocześnie być dniem rocznicowej radości z odzyskanej przez nas po latach zaborów niepodległości. Wernisaż w gminie 22 października w piątkowy wieczór, wójt Witold Malarowski. Obecni brak pracowni z prawdziwe- już po raz drugi, odbył się byli znajomi i przyjaciele malarek go zdarzenia. Trudne wa- wernisaż Gminnego Koła Malarskiego oraz mieszkańcy naszej Gminy. runki lokalowe Klubu w La- pod przewodnictwem jego Instruktor z satysfakcją stwierdziła, skach zmusiły nasze założycielki i instruktorki Ewy Urniaż-Szymańskiej. że jej uczennice mimo wielu obo- Panie do spotykania się co Uroczystość odwiązków domowych i zawodowych piątek w domach ich uczest- była się w Urzędzie Gminy, a jej tematem nie opuszczają zajęć i stale robią niczek, aż wreszcie przygar- przewodnim były prace postępy. W porównaniu do prac nęła je pani Wiesia, właści- prezentowane z pleneru w Sandomierzu. zeszłorocznych poziom prac jest cielka znanej nam Wystawę otworzyła Maryla znacznie wyższy. Kampinówki. W tym niety- Łukasińska dyrektor Domu Kultury, Dużym mankamentem działającego powym miejscu na piętrze Panie a jej honorowym gościem był już drugi rok Koła Malarskiego jest urządziły sobie pracownię malarską. Wójt rozumiejąc tę sytuację przedstawił na wernisażu wspaniałe plany rozbudowy drugiej części budynku Urzędu Gminy, w której ma powstać Centrum Kultury z salą widowiskową oraz tak utęsknioną pracownią malarską, ale to dopiero, albo już w 2006 r. Wszystkie uczestniczki Koła Malarskiego już się cieszą. Dalsze uroczystości wernisażu odbyły się we wspomnianej Kampinówce w miłej i sympatycznej atmosferze, za co dziękują obsłudze i pani Wiesi - wszystkie Artystki. Sławomir Cholewiński 6 Listopad 2004 Listy do S¹siada

7 PALMIRY 2004 XLIV Centralny Zlot Młodzieży PTTK PALMIRY 2004 przeszedł już do historii. W dniach od 20 do 23 października na dziewięciu zlotowych trasach wędrowało ponad 2100 osób. Tegoroczna edycja Zlotu, w 60 rocznicę Powstania Warszawskiego, poświęcona była pamięci żołnierzy Armii Krajowej z VII Obwodu Okręgu Warszawskiego, noszącego kryptonim Obroża. W skromnych czasowo ramach imprezy, skoncentrowaliśmy się na rejonach, położonych na zachodnim brzegu Wisły. Jest to znaczny obszar, obejmujący tereny od Wilanowa, poprzez Lasy Chojnowskie, Sękocińskie, Nadarzyńskie, wschodnią część Puszczy Kampinoskiej, aż po nadwiślańskie łęgi w okolicy Łomianek. Zlot rozpoczęliśmy w samo południe 20 października na terenie ogrodów Pałacu w Wilanowie, pod tablicą upamiętniającą powstańców, rozstrzelanych tam w dniach 2 i 18 sierpnia 1944 roku. To właśnie z ogrodów wilanowskich pobraliśmy ziemię do urny, którą poświęcił ks. prałat Bogusław Bijak, proboszcz tamtejszej parafii św. Anny. O walkach powstańczych w tej okolicy opowiedział pan Antoni Huczewski, były powstaniec z V rejonu Obroży. Odczytano także posłanie do uczestników Zlotu skierowane przez panią Annę Radziwiłł, wiceministra Edukacji Narodowej i Sportu. Zlotowa trasa nr 1 wiodła poprzez Lasy Chojnowskie do Głoskowa, dalej przez Lasy Sękocińskie do Brwinowa, zahaczała o Pęcice, Zaborów i Leszno, skąd po ostatnim noclegu uczestnicy docierali do Pociechy. Tę trasę pokonało 85 osób. Trasy dwudniowe rozpoczynały się pod Muzeum Powstania Warszawskiego i na rampie obozu przejściowego w Pruszkowie (obecnie Millenium Logistic Park). Pierwsza z tras wiodła szlakami walk powstańczych na Woli i Starym Mieście, a w swym programie zawierała zwiedzanie otwartej już części Muzeum Powstania. Tę trasę wybrało prawie 200 uczestników. Wielu turystów wędrowało też trasą z Pruszkowa przez Duchnice, Babice, Izabelin do Pociechy. Nocleg zorganizowaliśmy w szkole podstawowej w Izabelinie. Na trasach wielodniowych, w piątek 22 października, zorganizowaliśmy w miejscach noclegów wieczory piosenki turystycznej. W sobotę, 23 października, wystartowało sześć tras jednodniowych, liczących od 6do 25 km. Najkrótsza z tras, przeznaczona specjalnie dla turystów niepełnosprawnych, nosiła imię Tadeusza Siedleckiego. Uczestnicy zebrali się na polanie obok wsi Pociecha, gdzie czekała grochówka przygotowana przez Kasyno Wojskowe z Kazunia oraz szereg atrakcji. Były to m.in. pokazy walk rycerskich i ekwipunku rycerzy średniowiecznych, pokaz umiejętności ratowników PZK oraz strażaków z Ochotniczej Straży Pożarnej. Po zakończeniu pokazów każdy chętny uczestnik Zlotu mógł zadać pytania, dotknąć specjalistycznego sprzętu i spróbować swych umiejętności. Oprócz pokazów przygotowaliśmy występy harcerskich zespołów artystycznych Szperacze z Lidzbarka Welskiego i Leśnicy z Warszawy. Po południu przed Krzyżem Powstańczych Oddziałów Specjalnych Jerzyki zaciągnięto warty harcerskie, ustawiły się poczty sztandarowe, zespoły rajdowe, goście oficjalni i rozpoczęliśmy ceremonię zakończenia Zlotu. Komendant Zlotu, Marek Ruszczak, złożył meldunek Andrzejowi Gordonowi, sekretarzowi generalnemu PTTK. Do młodzieży przemówili pani Halina Jędrzejewska, wiceprezes Związku Powstańców Warszawskich oraz pan Wojciech Militz, prezes środowiska pułku AK Baszta. Organizatorami tegorocznej edycji Zlotu byli: Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze przy współpracy: Wojska Polskiego, Ministerstwa Edukacji Narodowej i Sportu, Ministerstwa Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej, Związku Harcerstwa Polskiego, Dyrekcji Kampinoskiego Parku Narodowego, starostw powiatów: Nowy Dwór Mazowiecki, Piaseczno, Pruszków, Warszawa Zachód, gmin Czosnów i Izabelin, Urzędu Dzielnicy Wilanów m.st.warszawy, Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Warszawie oraz Liceum Ogólnokształcacego im. C.K.Norwida w Warszawie. Podstawowy ciężar organizacji Zlotu spoczywał na działaczach Oddziału Żoliborskiego PTTK, którzy przygotowali trasy i zapewnili ich obsługę przewodnicką oraz zrealizowali ceremonie rozpoczęcia i zakończenia Zlotu. Duży wkład w organizację imprezy wniosły środowiska harcerskie z Przedstawicielstwa Wspólnoty Drużyn Grunwaldzkich na Chorągiew Stołeczną, zapewniając Harcerską Służbę Porządkową, łączność służbową, nagłośnienie i oświetlenie polany na Pociesze oraz cmentarza i parkingu w Palmirach, a także organizację bazy noclegowej w LO im. Norwida. W nagłośnieniu ogrodów Pałacu Wilanowskiego pomogła dyrekcja Muzeum oraz Urząd Dzielnicy Wilanów, a nagłośnienie pod Krzyżem Jerzyków zorganizował Urząd Gminy w Izabelinie. Zlot zabezpieczały dwie sekcje OSP, dwa ambulanse, cztery radiowozy Policji i jeden radiowóz Żandarmerii Wojskowej. Ponadto nad bezpieczeństwem uczestników czuwali ratownicy Polskiego Czerwonego Krzyża i strażnicy Kampinoskiego Parku Narodowego. Wszystkim im serdecznie dziękujemy. Komendant Zlotu Marek Ruszczak ŚRODOWISKOWY DOM SAMOPOMOCY W ŁUBCU JUŻ DZIAŁA W październiku br. rozpoczął w naszym powiecie działalność Środowiskowy Dom Samopomocy w Łubcu (Łubiec 45, gmina Leszno). Jest to placówka prowadzona przez Krajowe Stowarzyszenie Wspierania Inicjatyw Na Rzecz Ludzi Niepełnosprawnych i Niezaradnych Życiowo Przyłącz Się Do Nas. Dom jest dla osób dorosłych z terenu naszego powiatu, wymagających wsparcia ze względu na przewlekły charakter choroby i niepełnosprawność. Zajęcia w nim prowadzone mają na celu wspieranie w odzyskaniu i umocnieniu zdolności pełniejszego funkcjonowania w środowisku i dążeniu do aktywności zawodowej. Głównym celem działalności Domu jest umożliwienie funkcjonowania w środowisku osobom, które ze względu na charakter choroby nie radzą sobie społecznie i emocjonalnie, co wpływa niekorzystnie na ich jakość życia, poczucie własnej wartości i samoocenę. Na bazie ŚDS działa również Punkt Wspierania dla Rodzin Integracja o Własnych Siłach. Jeśli masz w rodzinie osobę, która ma trudności w kształtowaniu swoich stosunków z otoczeniem, spowodowane chorobą i niesprawnością zgłoś się do nas. Bliższe informacje można uzyskać pod numerem telefonu: lub w Ośrodku Pomocy Społecznej w Izabelinie. Barbara Tenerowicz Alkohol nieletnim dostęp wzbroniony Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych wraz ze Związkiem Pracodawców Przemysłu Piwowarskiego drugi rok z rzędu organizuje kampanię edukacyjną Alkohol - nieletnim dostęp wzbroniony. Celem kampanii jest nagłośnienie problemu łamania prawa poprzez sprzedaż alkoholu nieletnim. Kampania skierowana jest głównie do sprzedawców alkoholu - zarówno w sklepach monopolowych, jak i sieciowych. Wobec tych grup docelowych zostaną skierowane szeroko zakrojone działania o charakterze edukacyjno-informacyjnym oraz kontrolnym. Drugim filarem kontynuowanej kampanii będzie komunikacja skierowana do potencjalnych świadków sprzedaży alkoholu osobom nieletnim. Celem jest uwrażliwienie tej grupy na problem i zachęcenie do podjęcia reakcji. W ramach tej edycji kampanii PARPA zaprojektowała wprowadzenie szeregu nowych działań: - Ogólnopolskie badania jakościowo-ilościowe polegające na próbie zakupu napojów alkoholowych przez osoby wyglądające na niepełnoletnie. - Żółte kartki - metoda ostrzegania nieuczciwych sprzedawców przed konsekwencjami prawnymi sprzedaży alkoholu osobom nieletnim. - Linia nieobojętnych - telefon interwencyjny dla świadków sprzedaży alkoholu osobom nieletnim. Jak w poprzednim roku przy merytorycznym wsparciu PARPA powstaną spoty medialne - telewizyjne oraz radiowe skierowane do wybranych grup docelowych. Ponadto do współpracy zostaną zaproszone duże sieci handlowe, paliwowe, organizacje i stowarzyszenia reprezentujące handel i usługi, samorządy lokalne oraz przedstawiciele mediów lokalnych oraz ogólnopolskich. Listy do Sąsiada gazeta Gminy Izabelin, wydawana przez Dom Kultury w Laskach. Redaguje kolegium. Kontakt z redakcją: Maryla Łukasińska Dom Kultury w Laskach, ul. Południowa 23, Izabelin, tel , izabelin@gminy.pl Redaktor: Agnieszka Serbeńska, serbenska@wp.pl Redakcja nie odpowiada za treść reklam i ogłoszeń; zastrzega sobie prawo skrótów w publikowanych listach i treściach. DRUK: DRUKOBA Sp. z o.o., ul. 3 Maja 76, Izabelin-Mościska Skład: ZOOM, ul. Gdańska 2, Warszawa Ogłoszenia przyjmuje: Biuro ogłoszeń w Izabelinie, ul. Sienkiewicza 70 (róg ul. 3 Maja), tel Cennik ogłoszeń: 1 cm ,50 zł + VAT, cała strona zł + VAT, strona ostatnia zł + VAT; powtórzenia z 10% rabatem. Minimalny format ogłoszenia: 10 cm 2. Ogłoszenia drobne o nieodpłatnym przekazaniu przedmio- Listy do S¹siada Listopad

8 Cesarski początek nowego sezonu kulturalnego Monodramem na podstawie książki Ryszarda Kapuścińskiego Cesarz rozpoczęliśmy w październiku nowy sezon kulturalny w naszej gminie. Spektakl przygotowany został w teatrze Adekwatnym. Jego odtwórczynią jest Jolanta Olszewska aktorka Teatru Dramatycznego, i co ważne mieszkanka naszej gminy. Cesarz to reportaż Ryszarda Kapuścińskiego z porewolucyjnej Etiopii, gdzie w połowie lat 70. władzę objęli przeciwnicy cesarza Hajle Sellasje. Bohaterami reportażu nie są przedstawiciele nowego, zwycięskiego reżimu, który położył kres monarchii, ale byli członkowie dworskiej kamaryli. Przeszłość zatem poznajemy oczami ludzi pałacu. Zamiast opisu poniżeń, jakich doznawał naród pod rządami cesarza, Kapuściński zawarł relacje dworaków, pozornie wydające się błahe i nieistotne. W ten sposób utwór nabrał groteskowego charakteru, stając się zjadliwą satyrą na system. Jolanta Olszewska zmierzyła się zatem z trudnym tekstem. Wcieliła się w męskie role poszczególnych sług dworu, odtwarzając ich przemyślenia i odczucia. Na ile z powodzeniem? Podziękowania publiczności zgromadzonej w sali izabelińskiej szkoły, ale przede wszystkim gratulacje samego Ryszarda Kapuścińskiego są najlepszym potwierdzeniem jej aktorskiego kunsztu. Publiczność po spektaklu miała okazję nie tylko kupić książki Ryszarda Kapuścińskiego, ale również porozmawiać z autorem i uzyskać jego autograf. AS